ความคิดเห็นที่ 1 แม่..เค้าไม่ได้ใจร้ายหรอกน่า ..ไม่งั้นเค้าจะทำให้เราเกิดมาทำไมกัน อย่าคิดมากนะ จากคุณ : neaq - [ 25 เม.ย. 49 15:40:07 ]

ความคิดเห็นที่ 3 แม่ทุกคนรัก หวังดี เป็นห่วงลูกเสมอ แม่เสียสละ ทุ่มเทเวลา แรงกายทำเพื่อลูก หวังเพียงอยากเห็นลูกเติบโตเป็นคนที่มีคุณภาพ เพราะรู้ว่าแม่คงไม่ได้อยู่ดูแล ปกป้องลูกได้ตลอดชีวิต ของลูก เพราะลูกต้องเรียนรู้การอยู่รอดในโลกด้วยตนเอง วันหนึ่งเมื่อพ่อแม่ไม่อยู่แล้ว ลูกจะต้องอยู่ได้ด้วยตนเอง พ่อแม่ไทยๆหลายคนมักยุ่งกับงาน การหาเงินมามากมาย หวังเตรียมไว้ให้ลูก เพราะรักลูกมาก ไม่อยากให้ลูกต้องลำบาก จึงตระเตรียมไว้ให้ลูกล่วงหน้าทุกๆอย่าง แต่หารู้ไม่ว่า นี่เป็นการทำลายความเชื่อมั่นและ การเรียนรู้ชีวติที่จะอยู่รอดของลูกในอนาคตเมื่อ ขาดพ่อแม่ ในกรณีของคุณ อาจเพราะคุณมาจากครอบครัวที่มีมาก ทุกอย่างคุณอยากได้ พ่อแม่หามาให้หมด ไม่เคยรู้ถึงการที่ต้องขาดแคลน หรือผิดหวัง หากไม่ได้อย่างใจจึงหาวิธีต่อต้าน เรียกร้อง ด้วยการทำลายสิ่งของ เพราะไม่รู้สึกว่าพ่อแม่ หามาด้วยความยากลำบาก หากแต่มองย้อนไปที่คนอื่นที่เขาด้อยโอกาสกว่า เค้าคงไม่มีโอกาสได้สิ่งที่เราได้ พ่อแม่ของคุณเองคงสุดทนแล้ว จึงหาทางเยียวยา การที่คุณมาเขียนถามในห้องนี้ อ่านดูคุณเองก้อมีความคิด ทำไมไม่ลองขอนั่งลงคุยกันกับพ่อหรือแม่ว่า คุณต้องการ อะไรจากท่าน หากไม่สะดวก คุณลองเขียนจดหมายถึง พ่อหรือแม่ ระบายความรู้สึกลึกๆในใจของคุณออกมา แล้วขอให้ท่านพิจาราณาดูว่าเราจะแก้ไขอย่างไร อยากขอแนะนำให้คุณอย่าหวาดกลัว จงมองโลก มองชีวิตว่า ทุกสิ่งย่อมมีทางแก้ไข ความหวาดกลัวคือใจคุณเอง ฉนั้นจงเข้มแข็ง แต่อย่าก้าวร้าว พูดคุยปรึกษากันด้วยวาจาเหตุผล หากสิ่งที่คุณต้องการ พ่อแม่ไม่เห็นด้วยคุณควร ขอเหตุผลว่าทำไมจึงไม่เห็นด้วย แล้วนำมาวิเคราะห์ว่า ทำไมคุณจึงเห็นขัดแย้งกับท่าน มีทางที่จะพบกันครึ่งทางไหม หากเป็นไปได้ อยากให้คุณ คิดเอาใจเขามาใส่ใจเรา ว่าหากคุณเป็นพ่อแม่ มีลูกแบบตัวคุณแล้วคุณจะทำ เช่นเดียวกับที่พ่อแม่ทำหรือไม่ อยากให้พ่อแม่คุณเองได้มาอ่านในห้องนี้เพื่อเค้าจะได้รู้ว่า คุณกำลังกังวลเรื่องใด ขอยืนยันอีกครั้งว่า แม่ทุกคนรักลูกเสมอ แก้ไขเมื่อ 25 เม.ย. 49 16:24:07 จากคุณ : จิงโจ้/ออสซี่ - [ 25 เม.ย. 49 16:22:09 ]

ความคิดเห็นที่ 4 หายไปนานนะคะ มาเล่าต่อได้ค่ะ รออ่านค่ะ จากคุณ : พธูไทย - [ 25 เม.ย. 49 16:23:06 ]

ความคิดเห็นที่ 5 ยังไม่โดนจับไปครับ  วันนี้ค่อย  สบายใจหน่อย^^ ผมรู้จาก  คำพูดหลายๆคนว่า พ่อแม่รักลูกครับ แต่ก็แค่ ไม่เข้าใจ ว่า ทำไม แม่ต้องทำแบบนี้ ผมแค่สงสัยว่า  ทำไมพ่อแม่ ไม่เคยมาคุยมาถาม แต่สิ่งที่พ่อแม่ทำคือ  ไม่คุยไม่ถาม จับเข้า หอผู้ป่วย ที่คุณ จิงโจ้/ออสซี่  บอกว่า "อ่านดูคุณเองก้อมีความคิด ทำไมไม่ลองขอนั่งลงคุยกันกับพ่อหรือแม่ว่า คุณต้องการ อะไรจากท่าน" เคยคุยแล้วครับ  ^^ไม่รู้จะคุยยังไงแล้วครับ ก็ยังเป็นแบบเดิม "หากเป็นไปได้ อยากให้คุณ คิดเอาใจเขามาใส่ใจเรา ว่าหากคุณเป็นพ่อแม่ มีลูกแบบตัวคุณแล้วคุณจะทำ เช่นเดียวกับที่พ่อแม่ทำหรือไม่" ถ้าผมมีลูก   ผมคงคิด จะถามว่าเค้ายอมรับ ตัวเองดีแค่ไหน เค้าจะเข้ามั้ย เค้าเป็นอะไร ทำไมเค้าไม่บอก เพราะ ผมคิดว่าทำไม่พ่อแม่ไม่ทำกับผม ผมเลยเข้าใจวิธีว่า  ถ้าลูกผมเป็น ผมจะทำยังไง ^^ ไม่ได้คุยกับแม่ มา 3 วัน กับพ่อ 1 เดือน   ทะเลาะกับพ่อบ่อยๆ  โกรธ กันบางครั้งก็ลืมเหตุผล บางครั้งก็ปีนึง บางครั้งก็ครึ่งปี ที่ไม่คุยกัน ตอนนี้เหตุผลคือ  ผมไม่อยากคุยกับพ่อ ยิ่งคุยยิ่งทะเลาะ^^ ใช้เหตุผลสุดๆแล้ว   ขอบอกเลยว่า ผม ทำลายข้าวของ ไม่เคยคิดจะเรียกร้องเลย แต่ทำเพราะ  มันไม่รู้จะพูดยังไง เลยหงุดหงิด ตอนนี้คงตอบได้ว่า ไม่รู้จะ คุยกับแม่ได้ยังไง มันหงุดหงิด ไม่รู้จะหาทางออกยังไง   ผมไม่เข้าใจว่า ทำไม  ถ้าผมจะกระโดดจากชั้น 2 จริงๆ ถ้าผม อาจจะต้องตายไปจริงๆ   ด้วยเหตุผลว่า แม่ไม่ว่างคุยประชุม หรืออะไรก็ตาม ถ้าแม่ห้ามมันได้ แม่กลับไม่ห้าม  แม่กลับ ประชุม ^^ หรือแขนขาหัก  ก็คงไม่สามารถ เข้าไปตอนแม่ประชุมได้ ^^ ถ้าแบบนั้น ผมไม่อยู่รบกวนใคร  ตายๆไปเลย น่าจะง่ายกว่าการที่จะมาแก้ปัญหา นี่ครับ^^ รู้สึกไร้ค่า มากๆเลย  ไร้ค่ายิ่งกว่า หมาข้างถนน   มันก้แค่  ก้อนโปรตีน จะตายไปก็ไม่เป็นไร   ทำไมแม่ต้องไม่ให้ผมติดต่อตัวแม่ แม่พยายามจะทำแบบนั้น อีกหรอ พอติดต่อไม่ได้ ไม่ต้องถาม ส่งคนมาจับ พอ ไม่สนใจไม่คุย ทำงานต่อดีฟร่า ~~ ถ้าเป็นแบบนั้น  ชีวิตผมคือลายเซ็นแม่ แม่เล่าให้ผมฟังว่า ตอนที่ก่อนจะเข้าโรงพยาบาล เค้ามีเอกสารให้เซ้นว่า พ่อแม่ไม่มีสิท ในการเอา ผมออก จากหอผู้ป่วย ถ้าเป็นแบบนั้น เมื่อไหร่ที่พ่อแม่เซ้น ผมก็ต้องย้ายไปอยู่ในหอ รู้สึกจริงๆว่า ไม่มีสิทธิ ส่วนบุคคล ไม่มีสิท จะทำอะไร ไร้ค่า ไม่จำเป็น ทำไมแม่ต้องทำกับผมขนาดนั้น ผมไม่เข้าใจ ถึงจะบอกว่าเป็นทางเลือกสุดท้าย ตอนนั้นผมจำได้จริงๆ เลยว่า   แม่ไม่ไถ่ไม่ถาม   ไม่ถามเลยซักคำว่าเป็นอะไร แล้วก็ส่งคนมาจับ ทางเลือกสุดท้าย  สำหรับคนที่  เจอแค่ การทำลายของ โดยไม่รู้สาเหตุ  ไม่ถามสาเหตุ หรอครับ รู้สึกเลยว่า ชีวิตนี้ มันไม่ใช่ของผม ^^ รู้สึกมากๆเลย ที่แม่จับเข้าโรงพยาบาล ถึงแม้แม่จะบอกไม่ให้พูด แต่ ผมกลัว ว่ามันจะเกิดตลอดเวลา ทำไมแม่ไม่คิดเอาใจเขามาใส่ใจเราบ้าง อย่างที่ คุณ จิงโจ้/ออสซี่ พูดกับผม แต่ผมกลับต้องคิดฝ่ายเดียวว่าแม่จะรู้สึกอย่างไรส่วนแม่ พอไปเยี่ยมผมครั้งแรก แม่ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น แค่เยี่ยม คนแขนขาหัก เหมือนกับแบบนั้นเลย ผมโดนหมอสั่งว่าห้ามถามเกี่ยวกับเรื่องพวกนี้ ห้ามตื้อจะกลับ ^^ชีวิต ผมเป้นได้แค่ ทาส จริงๆครับ  พอทาสมัน กบฎ ก็จับเค้า  หอพัก   แม่ทำให้ผมรู้สึกแบบนั้น   สิ่งที่ผมต้องการคือ ให้แมเอาใจผมไปใส่ใจแม่แล้วคิดว่าผมรู้สึกอย่างไรถ้าแม่เป้นแบบนั้น ผมก็จะทำแบบนั้น ไม่ใช่ว่า ผมสนุกหรือ ชอบ ที่จะ  มีปัญหากับพ่อกับแม่บ่อย ตอนนี้ผมมองว่า พ่อแม่  เมื่อไหร่จะเข้าใจผม จะมานั่งคุยก็ได้  ผมยอมทุกอย่าง ผมอยากจบปัญหา พวกนี้ แล้วไปเรียนเหมือนเด็กทั่วไป เหมือวัยรุ่นทั่วไป แค่นั้น  ผมไม่เคยอยากมีปัญหา ตอนนี้ผมเรียนช้ากว่าเพื่อน ยิ่งแม่ทำแบบนี้  ผมก็ยิ่งช้าไปอีก ก้าว ซักวัน  ผมจะไม่ทันเลย ไม่รู้จะพูดกับแม่ยังไงดี อยากให้แม่เห็น สถานะการ หน่อย แม่ นี่ไม่ใช่เวลามา ทะเลาะแล้วไม่คุยนะแม่ นี่มันเวลา ที่ ต้องเดินแล้ว ผมไม่ได้เรียน  มา 2-3 ปี มีปัญหาเรื่องครูเรียนพิเศษ บ่อย แล้วก็เป็นอีกสาเหตุที่ทำให้ผมทะเลาะกับแม่ แม่ผมบอกว่า แม่ผมไม่ใช่คนIQเยอะก็จริง แต่ทำไม แม่ก็เหมือนคนปกติ ทำไม สถานะการเป้นแบบนี้ แม่ไม่เข้าใจเลยหรอ แม่บอกว่าแม่ประชุม แม่ประชุมไปเลย ผมไม่ว่าถ้าผม อยู่ในห้องเรียน ขอโทษ นะครับใช้อารม มากไปหน่อยอ่านแล้วอาจดูหงุดหงิด แต่ผมคิดว่าใส่เหตุผลไปหมดแล้ว ถ้า  แม่ยังจะจับตัวผมอีก   ผมคงไม่อยู่แล้วครับบ้านนี้ หนีไปเลยดีกว่า   จะลำบากก็ช่าง บางทีถ้าผม หายไปจากบ้าน อาจจะ  กลับมาแล้ว ดีขึ้น หรือ ไม่มีใครง้อ  ผมไม่เข้าใจเลยย มันเหมือน โลกจะแตก ยังมาเถียงกันอีกว่า  ใครเก่งกว่า ใครจะงอนได้นานกว่ากัน เครียดมากเลย ไม่รู้จะทำยังไง 2-3ปีแล้ว ไม่ต่างกันเลย ยังอยู่ในนา เหมือนเดิม ผม คนอื่น  ไปไกลกว่าเท่าไหร่แล้ว จากคุณ : dual_core - [ 25 เม.ย. 49 18:23:38 ]

ความคิดเห็นที่ 6 คุณแม่มีอีเมล์ไหมคะ ถ้าคุยกันไม่ได้ เดี๋ยวจะส่งลิงก์ไปให้ท่านอ่านค่ะ จากคุณ : พธูไทย - [ 25 เม.ย. 49 18:47:15 ]

ความคิดเห็นที่ 7 ไม่มีครับ จากคุณ : dual_core - [ 25 เม.ย. 49 19:24:23 ]

ความคิดเห็นที่ 8 ถ้าอย่างนั้นแฟ็กซ์ก็ได้ค่ะ เดี๋ยวจะปริ้นท์แล้วแฟ็กไปให้ค่ะ คือคงจะเสียค่าแฟ็กซ์ข้ามประเทศ ถ้าอีเมล์ก็จะฟรี และเสียหมึกที่พิมพ์ออกมาด้วย แต่จะฟรีไม่เสียตังค์เลย ประหยัดสุด ถ้าคุณเดินไปเคาะประตูห้องทำงานแม่ หรือที่ห้องแม่อยู่ แล้วไปบอกเองเลยค่ะ อ้ะ อ้ะ มาเขียนเล่าต่อละกัน อ่านอยู่ค่ะ อ่านอยู่ ก็งงๆ แต่ก็อ่านค่ะ จากคุณ : พธูไทย - [ 25 เม.ย. 49 20:00:38 ]

ความคิดเห็นที่ 9 เห็นใจจังค่ะ เงินไม่ใช่ทุกสิ่งทุกอย่าง สิ่งที่ลูกต้องการคือเวลา ความรักและความเอาใจใส่จากพ่อแม่ คุณ dual_core คงจะยังเป็นวัยรุ่นอยู่ใช่หรือเปล่าคะ ยังไงลองหางานอดิเรกที่สนใจทำดูนะคะ จะได้รู้สึกว่าตัวเองมีคุณค่า ถ้ามีโอกาสลองเปิดใจคุยกับคุณพ่อคุณแม่ดูนะคะ ขอเป็นกำลังใจให้ค่ะ จากคุณ : ปูขาเก เซมารู - [ 25 เม.ย. 49 20:40:29 ]

ความคิดเห็นที่ 10 อ๋องเอ้ย  ทำไม่หนูทำตัวให้มันมีปัญหาละจ๊ะ  รู้มั้ยว่าข่าวคนที่เขาไม่มีจะกิน อยากเรียนไม่ได้เรียน  หรือ ต้องเลี้ยงน้องไปด้วยเรียนไปด้วย น่ะ ลำบากขนาดไหน หัดเปิดหูตาให้กว้างขวางหน่อย  อย่ายึดเอาแต่ตนเองเป็นที่ตั้ง   อยากพูดอะไรอีกหลาย ๆ อย่างแต่คิดว่าคงไม่เหมาะ  เพราะดูจากการตั้งกระทู้หลาย ๆ ครั้ง   อยากบอกอ๋องว่า หนูน่ะเป็นคนที่มีคุณค่านะ  หาตัวเองให้เจอซิ  แล้วจดมาซักสามข้อใหญ่ ๆ ซิว่าอยากได้อะไร จากการกระทำของตัวเอง  ไม่น่ารักเลยทำลายข้าวของน่ะ  ถึงหนูจะเป็นลูกเศรษฐีก็เถอะ  กลุ้มแทนพ่อแม่หนูจังเล้ยยยยย จากคุณ : CK@fort. - [ 25 เม.ย. 49 22:13:27 ]

ความคิดเห็นที่ 11 พี่แนะนำให้น้องไปบวชค่ะ ไปวัดสวนโมกข์ ของท่านพุทธาสเลย อาจจะเข้าใจโลก และจิตใจสงบขึ้น การเรียกร้องให้พ่อแม่ทำอะไรๆให้ได้ตามใจที่เราคาดหวัง อาจจะเป็นเรื่องยากค่ะ เริ่มที่ตัวเรา ทำใจยอมรับ และพาตัวเองให้ผ่านพ้นคืนวันร้ายๆเหล่านี้ และปัญหาในจิตใจ เพื่อที่จะได้มีชีวิตอยู่ต่อไป น่าจะง่ายกว่านะคะ ทุกคนมีปัญหาชีวิตทั้งนั้น คุณยังโชคดีที่ เกิดมาในครอบครัวที่มีฐานะ ทำให้คุณมีโอกาสที่จะได้รับอะไรมากมายกว่าคนอื่นมากๆ ลองคิดดูถึงคนที่เกิดมาในครอบครัวที่ยากจน พ่อแม่ก็ทะเลาะกันทุกวัน ลูกก็ถูกพ่อแม่ทำร้ายร่างกาย คนเหล่านั้นโชคร้ายกว่าคุณหลายร้อยเท่านัก พี่คิดว่า ธรรมะน่าจะช่วยน้องให้มองเห็นอะไรได้มากขึ้น และปลงกับชีวิตมากขึ้นค่ะ เป็นกำลังใจให้นะคะ แนะนำอีกครั้ง...ไปบวชสักระยะ เถอะค่ะ สบายใจแล้วค่อยกลับมา พี่คิดว่าพ่อแม่น้องต้องเห็นด้วยแน่ๆ จากคุณ : ปอมปอมเกิร์ล - [ 25 เม.ย. 49 23:16:46 ]

ความคิดเห็นที่ 12 มารออ่านต่อค่ะ จากคุณ : bellemaman - [ 26 เม.ย. 49 00:48:26 ]

ความคิดเห็นที่ 13 เห็นด้วยกับคุณ CK@fort ค่ะ ถ้าอยู่บ้านไม่มีความสุข ไม่อยากเห็นพ่อแม่ไม่ใส่ใจคุณ ก็ขอแม่ไปเรียนต่างประเทศไปเลยสิคะ (หรือคุณอยู่ตปท.แล้ว อันนี้ไม่รู้) คุณมี resource เยอะแยะ ใช้ๆโอกาสที่คุณมีให้เกิดประโยชน์ต่อตัวเองไม่ดีกว่าเหรอ มัวแต่คิดมากทำไม พ่อแม่ทุกคนรักเป็นห่วงลูกหมดแหละ แต่การแสดงออกอาจจะไม่เหมือนกันเท่านั้น พ่อแม่คุณทำงานหนักก็เพราะอยากสร้างอนาคต สร้างฐานให้คุณ หรือลองออกไปต่างจังหวัด ไปดูนักเรียนที่ด้อยโอกาส บริจาค ทำทาน ดูบ้างสิคะถ้าเวลามันมีเหลือเฟือให้ฟุ้งซ่าน จากคุณ : SFO-CNX - [ 26 เม.ย. 49 01:22:29 ]

ความคิดเห็นที่ 14 ลองชวนกันไปคุยกับจิตแพทย์ดีไหมค่ะ ไปพร้อมกันเลยทั้งสามคน คับข้องใจอยากละบายอะไรเอาออกมาให้หมด เขาอาจมีข้อคิดและทางเลือกให้เราน่ะค่ะ ถ้าต่างคนต่างคิดอยู่อย่างนี้ ใครก็ต้องว่าตัวเองถูกล่ะ จากคุณ : petunia lover - [ 26 เม.ย. 49 02:39:49 ]

ความคิดเห็นที่ 15 น้องคะ  พี่ขอบอกว่า อันดับแรกลองหยุดการ ทำลายข้าวของ หรือใช้อารมณ์ คุยกะคุณพ่อคุณแม่ ซะก่อนเป็นอันดับแรกนะคะ(ไม่รู้จะทำได้ไม๊) แล้วเข้าไปคุณกับพวกท่าน  ลองดูซิว่า พวกท่านจะไม่ยอมมาจับเข่าคุยกับน้องเชียวหรือ "ขอบอกเลยว่า ผม ทำลายข้าวของ ไม่เคยคิดจะเรียกร้องเลย แต่ทำเพราะ  มันไม่รู้จะพูดยังไง เลยหงุดหงิด" แต่พี่ก็ขอบอกเลยว่าการทำลายข้าวของ ถือเป็นการปลดปล่อยอารมณ์ของคนกร้าววร้าวนะคะ ถ้าหงุดหงิดไม่รู้จำทำยังไง ทำไมไม่ลองทำอย่างอื่นที่ทำให้สบายใจขึ้นแทนการทำลายข้าวของหละคะ   ไม่ควรแสดงความหงุดหงิดแบบนี้ต่อผู้มีพระคุณค่ะ  พ่อแม่ทุกคนรักลูกคะ เชื่อพี่....ยกตัวอย่าง อย่างพ่อของพี่นะคะ  ถูกลูกบางคนโกงเงินจากธุรกิจไปมากมาย(ไม่อยากบอกว่ามากมายแค่ไหน) แต่เมื่อลูกคนนั้น ตกอับกลับมาขอเงินพ่ออีก พ่อก็ยังให้ พี่ถามว่าไปให้ ทำไม ไม่เข็ดเหรอ พ่อพี่ตอบมาประโยคเดียวพี่ก็ต้องอึ้ง "ก็มันลูกหนะ ไม่ให้มันก็อดตายซิ" นี่คือสายใยของบุพการีที่มีต่อลูกค่ะ ขอย้ำพ่อแม่ทุกคนรักลูก นะจ๊ะ แก้ไขเมื่อ 26 เม.ย. 49 05:21:07 จากคุณ : pomtv7 - [ 26 เม.ย. 49 05:11:13 ]

ความคิดเห็นที่ 16 มาเป็นกำลังใจให้นะคะ ถ้าท้อถอยหมกมุ่นอยู่กับปัญหาเลยค่ะ อะไรที่จะทำให้ไม่สบายใจก็หลีกเลี่ยงมันซะอย่าพยายามหาเหตุเลยจะทำให้ไม่สบายใจเพิ่มขึ้นแล้วผลที่ตามมาจะกลายเป็นปัญหาใหญ่โตติดตัวเราเอง ไม่เป็นผลดีต่อตัวเราเองนะคะ ลองคิดดูว่าคนทีเขาทำหนัก ๆ เพื่อพ่อแม่ แล้วยังโดนพ่อแม่ดุด่า แม่ก็คอยจะเอาแต่เงินแบบเห็นหน้าเราเป็นเงิน ดูสิค่ะ แล้วคุณจะรู้ว่าชีวิตคุณดีกว่าเขาพวกนั้นเยอะแยะไป ได้เกิดเป็นคนถือว่ามีบุญใหญ่หลวงนัก ขอให้โชคดีนะคะ จากคุณ : เสียงซึง - [ 26 เม.ย. 49 11:14:21 ]

ความคิดเห็นที่ 17 แทนที่จะหนี...ลองไปหาหมอ เข้าโรงพยาบาลอย่างที่พ่อกะแม่เค้าหาไว้ให้ดีไหม...ลองดูสักตั้ง...ไม่ถึงตายหรอก... ลองแล้วเป็นไงค่อยมาว่ากัน เล่าให้ฟังอีกที จากคุณ : มรรคณิชา - [ 26 เม.ย. 49 13:04:07 ]

ความคิดเห็นที่ 18 เมื่อวานตอบไปแล้วก้อลืมกลับมาอ่านต่อ วันนี้เพิ่งได้อ่าน ดูเหมือน จขกท.ชื่ออ๋องใช่ไหม (อ่านจาก คห.บน)ขอเรียกอ๋องละกันนะจ๊ะ อ๋องจ๊ะเรียกเราว่าป้าก้อได้เราอายุกลางคนแล้ว ป้าเองเป็นแม่คนเช่นกันลูกป้าก้อวัยรุ่น แต่เป็นหญิงยังไม่มีปัญหาใดๆ แต่สมัยตัวป้าเองเป็นวัยรุ่นเคยมีความคิดเช่นอ๋อง พ่อแม่ป้าไม่เคยมีเวลาให้เลย ทั้งที่ป้าเป็นลูกคนเดียว ป้าเติบโตมาแบบที่เรียกว่าคุยกะพ่อแม่นับครั้งได้ อยู่กับพี่เลี้ยงคนรับใช้ซะมากกว่าพ่อแม่ ป้าเคยน้อยใจเสมอว่าเราเป็นใครนี่ ทำไมเวลาเราต้องการ จะคุยกะแม่ แม่มักพูดว่า ไว้ว่างก่อน แต่ไม่เคยว่างเลย เวลาเราทำไรผิดด่าลูกเดียว เวลาทำไรดีมาก้อ ไม่เคยชม พอไปเรียน ให้เราเรียน รร.นานาชาติ แต่พอเราจบ อยากไปเรียนต่อ ตปท. ตามเพื่อนไม่ให้เราไป ป้าไม่เคยได้อะไรอย่างที่หวังอยากได้ ไม่ใช่จนนะ แต่เพราะพ่อแม่บอกว่า เป็นห่วงเป็นผู้หญิง ห้ามหมด จนทุกๆวันนี้ เป็นคนที่ไม่ได้พิการหรอกนะ แต่ว่าทำอะไรๆหลายๆอย่างแบบคนอื่นเค้าไม่ได้ เพราะตอนเด็กโดนห้ามมาหมด พอมาเป็นแม่เอง ป้าจึงเลี้ยงลูกแตกต่างกัน จากที่ถูกเลี้ยงมาป้าให้โอกาสลูกได้คิดเองทำเอง เมื่อเค้าผิดจะชีแจงและให้คำแนะนำเพื่อได้รู้ว่า อะไรคือสาเหตุที่ผิด ทำอย่างไรจึงจะถูก เมื่อเค้าทำอะไรดี มีรางวัล และชมเชย อ๋องเองเป็นชาย อ๋องต้องพิสูจน์ให้พ่อแม่เห็นว่าอ๋อง สามารถทำในสิ่งที่หวังได้ หากท่านไม่อำนวยความสะดวก เราต้องพยามทำด้วยตนเอง ข้อสำคัญอย่าท้อแท้ อย่าคิดทางลบ เช่นไปจากโลกนี้ดีกว่า หรือทำอะไรที่เป็นการทำลายหรือทำร้ายตัวเอง อ๋องเองพูดว่า ชีวิตนี้ดูเหมือนไม่ใช่ของตัวเอง ไม่จริงเลยนะจ๊ะ ชีวิตเป็นของอ๋องแน่นอน อยู่ที่อ๋องจะทำชีวิตของอ๋องให้คนรอบข้างดูว่าเราใช้ชีวิตเรา ให้เป็นแบบอย่างและมีคุณค่า อย่าให้คนอื่นมามองเรา แบบคนไร้ค่า ป้าขอแนะนำให้อ๋อง เขียนจดหมาย ระบายความรู้สึก ส่งให้แม่ด้วยมือตนเอง ไม่ต้องผ่านเลขาหรือใครทั้งน้านนะจ๊ะ บอกแม่ไปว่าอ๋องอยากให้แม่ทำไงบ้าง บอกแม่และพ่อไปเลยว่าอ๋องรู้สึกอย่างไรกับท่าน อ๋องต้องเข้าใจว่าพ่อแม่เองคงเสียใจอยู่ไม่น้อย เวลามีพอที่จะเริ่มต้นใหม่ อย่าปล่อยให้สายเกินกว่านี้ หากอยากเรียนต่อ ก้อจงเรียนเถอะนะ สิ่งสำคัญอ๋องต้องตั้งใจแน่วแน่ อย่าไขว่แขว้ บอกตัวเองเสมอว่า คราวนี้อ๋องจะพิสูจน์ตัวเอง ชีวิตอีกยาวไกล หากเรามีอะไรขัดใจก้อยอมลดละบ้าง รอไว้วันหน้าคงได้มีวันที่เราจะได้สิ่งที่เราอยากได้ ป้าเองเคยเห็นมาแล้ว 2 ครอบครัวที่ลูกชายไม่พูดกับพ่อแม่มาเป็นปี และไม่เรียนไม่ทำงานมีอะไรอีกมากอยากพูดแต่เสียดายที่ ป้าไม่ได้คุยด้วยตนเอง ให้พิมพ์ในคห.คงจะยาวมากไป เสียที่ป้าอยู่ไกล ไม่งั้นป้าจะขอไปพบอ๋องด้วยตัวเอง ป้าเคยเรียนมาทางด้านนี้โดยตรงบ้าง อยากช่วยอ๋องมาก ขอให้อ๋องมาเขียนมาเล่าให้พวกเรารับรู้บ่อยๆนะจ๊ะ อย่าหายไปเลย ป้าเป็นห่วงมากนะ ปล.นอกจากพ่อและแม่แล้ว มีญาติคนอื่นอีกไหมที่อ๋อง สนิทพอที่จะไปคุยด้วยได้อย่างสบายใจ ป้าขอแนะให้ไปคุยกับคนที่อ๋องสบายใจที่จะคุยด้วยนะ หากต้องการคุยแบบส่วนตัวกับป้าก้อ หลังไมค์มา ป้าจะตอบแน่นอนเอาอีเมล์มาก้อได้นะจ๊ะ แก้ไขเมื่อ 26 เม.ย. 49 13:19:10 จากคุณ : จิงโจ้/ออสซี่ - [ 26 เม.ย. 49 13:15:46 ]

ความคิดเห็นที่ 19 Stop blame your parents, you have fully right to standing for yourself,have more responsibility for yourself .They got you this life now it is your decision, make it better, make it worst, it is in your own hands. Be  a man!  stop trying to draw attention from your parents by ผมลองโกหกดูว่า ผมจะกระโดดลงมาจากชั้น 2. If you felling like no one in the world understand you, well, you not the only one who ever felt that way but instead of wailling how about trying to be better as a son as a student as a man? learn how to love yourself in the right way by making yourself proud of what you have archive. Blame them for nothing, forgive them everything. จากคุณ : mrs.night owl - [ 26 เม.ย. 49 19:32:53 ]

ความคิดเห็นที่ 20 ให้เอากายมองกายค่ะ งงไหม คือให้ถอดใจของอ๋อง ออกมามองตุวอ๋องเอง และคุรพ่อคุณแม่ว่าทำไมเขาจึงทำอย่างนี้ เขาเข้าใจอะไรผิดไปไหม ทำตัวให้เหมือนวิญญาณแล้วมองตัวเราเองแบบไม่เข้าข้างตัวเองนะ มองอะไรให้เป็นเรื่องๆไปอย่าเอามาปนกันนะ ให้รู้ไว้แน่ๆอย่างหนึ่งคือไม่มีพ่อแม่คนไหนไม่รักลูก ท่านเป็นบุคคลที่รักเรามากกว่าใครในโลกทุกสิ่งที่ท่านทำไปย่อมมีเหตุผล น้องอ๋องอย่าเข้าข้างตัวเองอย่าถืออารมณ์ตัวเองเป็นหลัก ถ้าหากน้องมีปัยหาเรื่องการควบคุมอารมณ์ไม่ได้น้องต้องยอมรับในจุดนี้ ในโลกนี้มีคนที่โกรธแล้วทำลายข้าวของมากกมาย อ๋องไม่ใช่คนเดียวในโลกที่เป็นมันเป็นเรื่องของอารมณ์ที่เวลาโกรธควบคุมไม่ได้ คนที่เค้าเป็นหนักกว่านี้ก็มี พี่เคยดูทีวี ผู้หญิงคนหนึ่งเวลาโกรธจะโกนหัวตัวเอง โกนๆๆๆจนสะใจอารมณ์เครียด โกรธหายไป พออามณ์โกรธหายก็มานั่งเสียใจที่ทำไป มันเป็นโรคที่ทางนี้เรียกว่า TOC นอกจากลองไปทำสมาธิที่วัดแล้วอยากให้ไปเดินที่โรงพยาบาลดูสักวัน ดูคนที่เค้าป่วย คนที่เค้าไม่สบาย ต้องทรมานกับโรคร้ายต่างๆ เค้าดิ้นรนเพื่อที่จะมีชีวิตอยู่ เพื่ออะไรนะเหรอ ก็เพราะทุกคนล้วนต่อสู้เพื่อให้มีชีวิตอยู่รอดและได้อยู่กับคนที่เรารักไปนานๆ อ๋องโชคดีกว่าคนเหล่านั้นแค่ไหนที่เกิดมาในครอบครัวคนมีเงิน มีพร้อมที่จะให้ได้ทุกอย่าง พี่ว่าปัญหาที่อ๋องทะเลาะกับพ่อแม่ทุกครั้งเวลาที่พยามจะอธิบายอะไรสักอย่างเพราะอธิบายไม่เป็นมากกว่านะ และผู้ใหญ่น่ะเค้ามองต่างมุมกับเรา หาโอกาสไปเจอจิตแพทย์ทั้งสามพ่อแม่ลูกเลยนะค คนที่ไปพบจิตแพทย์ไม่ได้แปลว่าบ้า เมืองนอกเค้าไปเพื่อหาทางออกร่วมกัน เพราะบางทีพ่อแม่ของอ๋องเองก็อาจจะ ego สูงถือว่าชั้นเป็นพ่อแม่สามารถทำอะไรกับลุกก้ได้โดยลืมนึกไปว่า ผู้ใหญ่ไม่จำเป็นต้องคิดถุดเสมอไป ต้องรับฟังความคิดเห็นของลูกด้วย หาข้อสรุปร่วมกัน อย่าเอาอารมณ์ตัดสินปัญหานะจ้ะ จากคุณ : Mimi_Ne - [ 26 เม.ย. 49 22:18:26 ]

ความคิดเห็นที่ 21 คิดว่าเจ้าของกระทู้มีปัญหาเรื่องการสื่อสารนะคะ คุณเขียนมาเสียยืดยาว แต่บอกตรงๆว่าไม่รู้เรื่องว่าคุณต้องการอะไรกันแน่ ที่บอกว่าคุยกับพ่อแม่แล้ว พยายามแล้วแต่ไม่รู้เรื่อง ก็น่าจะมาจากนิสัยพูดไม่รู้เรื่องน่ะค่ะ(สาเหตุก็อาจเพราะ พ่อแม่ก็เป็นแบบนี้ด้วย คุณเลยได้นิสัยนี้มา) ลองชวนพ่อแม่ไปโรงพยาบาลด้วยกันอีกสักทีสิคะ แล้วให้นักจิตวิทยาเป็นคนคุมประเด็นให้ คิดว่าคนที่ต้องเข้ารับการรักษาเรื่องการพูดไม่รู้เรื่อง ไม่น่าจะเป็นคุณคนเดียว น่าจะเป็นทั้งบ้านค่ะ จากคุณ : ก่อนทะเลจะเปลี่ยนสี - [ 29 เม.ย. 49 00:55:47 A:218.225.176.75 X: TicketID:102916 ]

ความคิดเห็นที่ 22 วิธีการแสดงความรักของแต่ละคนแตกต่างกันมังคะ จากคุณ : its_gemmi - [ 2 พ.ค. 49 13:28:30 ]