CafeTech-ExchangePantip MarketChatPantownBlogGangTorakhongGameRoom


    อยู่อย่างเกย์ไทย (ให้รอด) ในเยอรมัน ตอนที่ 21 "มหกรรมต้มหมูชราเยอรมัน"

    สวัสดีฮะ มิตรรักนักอ่าน ไกลบ้านพันทิปทุกท่าน อีกสองชั่วโมง เกย่าจะไปเซนต์ปีเตอร์สเบิร์ก เลยเอาอาหารเย็นมาฝากท่าน ๆ ก่อนไปฮ่ะ (โดนลุงแท็กซี่แซวว่า หายหน้าไปหลบอยู่ในบล็อก แหม ๆ ๆ หนูเอาของกินมาเสิร์ฟก็ด๊ายย)


    คุณลุงของเกย่านั้นอายุย่าง 50 แล้วนะฮะ ท่านเป็นลูกคนเล็กของตระกูลลูกชายสามใบเถา คุณลุงเป็นลูกกำพร้าเหลือแต่มารดา ที่เกย่าเรียกว่า โอม่า อายุ 78 ปีอยู่คนเดียว สามีของโอม่า ซึ่งก็คิอบิดาของคุณลุงนั้นจากโลกนี้ไปนานกว่า 20 ปีแล้ว

    ครอบครัวตระกูลนี้ อยู่กันกระจัดกระจายได้ใจจริง ๆ  ฮ่ะ เริ่มตั้งแต่โอม่า อาศัยอยู่ที่เมืองเบรแมร์ฮาเฟ่น อดีตเมืองท่าที่ยิ่งใหญ่ ซึ่งหมดความสำคัญลงไปแล้ว และเป็นส่วนหนึ่งของมลรัฐที่เล็กที่สุดของเยอรมัน คือเบรเมน

    มลรัฐแห่งนี้นอกจากจะพิเศษตรงที่เล็กที่สุดแล้ว อาณาเขตระหว่างเบรเมน และเบรแมร์ฮาเฟ่น ยังถูกแยกออกจากกันด้วยระยะทางกว่า 60 กิโลเมตร ด้วยเขตแดนของมลรัฐนีแดร์ซัคเซนอีกด้วย

    พี่ชายคนโตของคุณลุงอาศัยอยู่ที่ฮันโนแฟร์ และพี่ชายคนรอง อยู่ที่ฟรังฝวร์ต ทุกปีในวันคริสต์มาส สมาชิกตระกูลนี้ก็จะมาเจอหน้าเจอตากัน ยกเว้นครอบครัวของพี่ชายคนโต ซึ่งมีภรรยา และลูกชายนิสัยเลว แต่หล่อชิปอินเทลหนึ่งหน่อ

    พี่ชายคนโตซึ่งยึดอาชีพครูนั้นไม่กินเกาเหลากันอย่างแรงกับคุณลุงเขยของเกย่า เพราะความงกหน้าเลือดของคุณชายกับศรีภรรยาเป็นเหตุ  โดยการยื่นข้อเสนอให้โอม่า ขายบ้านและที่ดินที่เบรแมร์ฮาเฟ่นเสีย แล้วเอาเงินที่ได้ให้พี่ชายคนโตทั้งหมด สิ่งตอบแทนก็คือ โอม่าสามารถเข้าไปอยู่กับครอบครัวนี้ได้ตราบวันสุดท้ายของชีวิต เมื่อโอม่าปฏิเสธ สิ่งที่ลูกชายใจไม้ไส้ระกำคนนี้ทำกับมารดาบังเกิดเกล้าของตนก็คือ  ไม่ติดต่อ ไม่ไปมาหาสู่ใด ๆ ทั้งสิ้น นอกจากจะส่งการ์ดถูก ๆ ให้ปีละ 2 ครั้ง คือ วันแม่ กับ วันคริสต์มาส และไม่เขียนข้อความใด ๆ ในการ์ด นอกจากจะเซ็นชื่อ โฮลแกร์ คริสติน่า และฟาเบี้ยน  สร้างความเจ็บช้ำน้ำใจให้แก่โอม่ามากมาย

    เกย่าเองชอบโอม่า เพราะท่านเป็นเจ้าของร้านเบเกอรี่เก่า ดังนั้นฝีไม้ลายมือในการอบขนมปัง ขนมเค้ก และขนมเยอรมันอื่น ๆ จึงไม่น้อยหน้าใคร  ถึงแม้ว่าขนมปังของเยอรมันส่วนใหญ่เนื้อจะค่อนข้างหนัก เพราะคนที่นี่นิยมกินขนมปังดำ ที่ทำจากแป้งไม่ขัดสี ซึ่งมีประโยชน์ต่อร่างกายมากกว่าขนมปังขาว และเค้กของที่นี่ก็นิยมใช้ยีสต์สด ทำให้กลิ่นค่อนข้างแรง เนื้อเค้กก็หยาบ และแข็งกว่าเค้กนุ่ม ๆ สไตล์ญี่ปุ่นที่คุ้นเคยกันในบ้านเรา แต่เกย่าก็ชอบเค้กเนยสด โรยหน้าด้วย น้ำตาล และ เม็ดแอลมอนด์ฝานบาง ๆ ของโอม่าที่สุด เนื้อเค้กนั้นฟู แต่แน่น และเคี้ยวได้รสชาติ เต็มปากเต็มคำ ต่างจากสปอนจ์เค้กมาก

    เนื้ออบ ราดเกรวี่ ฝีมือโอม่า ทานกับก้อนมันฝรั่ง ที่ปอกเปลือก แล้วเอามาต้มพอสุก จากนั้นก็บี้ให้ละเอียด ผสมแป้งสาลี เกลือ ไข่แดง และนมลงไป ปั้นเป็นลูกกลม ยัดไส้ด้วยขนมปังกรอบ แล้วต้มอีกครั้ง พอสุกก็ตักขึ้น หน้าตาคล้ายหมั่นโถว แต่เคี้ยวหนึบหนับ สะใจฟันกว่ามาก เมื่อเคียงด้วยกะหล่ำปลีแดงหั่นซอย ผสมแอปเปิลหั่นบาง ต้มจนเดือดปุด ๆ กับน้ำส้มไวน์ อร่อยอย่าบอกใคร (เดี๋ยวเค้าจะมาแย่งกินหมด เกย่าก็อด อะเดะ)

    *****ทานกันให้ชื่นมื่นนะฮ้า ไปถึงรัสเซียแล้ว หนูจะแวะมาเก็บจาน แล้วเล่าเรื่องต้มหมูต่อฮ่ะ.....

     
     

    จากคุณ : เกย่า - [ วันแรงงาน 22:57:02 ]

 
 

ข้อความหรือรูปภาพที่ปรากฏในกระทู้ที่ท่านเห็นอยู่นี้ เกิดจากการตั้งกระทู้และถูกส่งขึ้นกระดานข่าวโดยอัตโนมัติจากบุคคลทั่วไป ซึ่ง PANTIP.COM มิได้มีส่วนร่วมรู้เห็น ตรวจสอบ หรือพิสูจน์ข้อเท็จจริงใดๆ ทั้งสิ้น หากท่านพบเห็นข้อความ หรือรูปภาพในกระทู้ที่ไม่เหมาะสม กรุณาแจ้งทีมงานทราบ เพื่อดำเนินการต่อไป