แต่ก่อนเคยรู้จักคนไทยพอประมาณ โดยเฉพาะตอนยังมีกิจกรรมอะไรๆ
หลังๆ นี่ ไม่ค่อยจะไปยุ่งเรื่องใครเท่าไร ด้วยว่าไม่มีเวลา และถ้ามีเวลาก็คิดว่าเอามาดูแลครอบครัวและลูกจะดีกว่า
ซึ่งอันนี้ก็เป็นเหตุผลที่ดีที่สุดและสมบูรณ์ที่สุดในตัวอยู่แล้ว
แม้กระทั่งว่ามีน้องที่เคยพาไปทำธุระอะไรๆ โทรมาหาบ่อยๆ อยากให้ไปหาไปพบ อยากทำกับข้าวอร่อยๆ มาให้กิน
น้องที่พอรู้ว่าไม่สบาย จะรีบเอาลูกฝากไว้กับพี่เลี้ยง แล้วทำข้าวต้มหอบเอามาให้ทันที
ก็ช่างรู้ใจว่า ถ้าเอามาของกินมาล่อ มักจะไม่ปฏิเสธ เออหนอ โรคเห็นแก่กินนี่ยังไม่ยอมหาย ต้องรักษา
หลังๆ ก็จะปฏิเสธว่าไม่ไป ไม่มีเวลาจะไปร่วมสังสรรค์อะไรเท่าไรแล้ว อยากพักผ่อน ขอนอน ขอปิดหูขี้เกียจฟังคนพูดกัน
ก็ยังมีน้ำใจโทรมาหาอยู่ไม่หยุดยั้งว่า มาเถอะ มากินข้าวกัน เพื่อนๆ น้องๆ อีกหลายคนคิดฮอดเหลือเกิน
น้องคนนี้เป็นหนึ่งในคนที่เคยได้ใกล้ชิด ได้สัมผัสชีวิตของเขา จนถึงขนาดว่า เรื่องของเขาเราไม่ยุ่งไม่ได้
ชีวิตส่วนตัวถึงขั้นคลอนแคลน ด้วยทั้งสามีและภรรยากระหน่ำโทรวันละ 5 ครั้ง/คน ทำเอาไม่ต้องทำอะไรแล้ว
เหตุผลสั้นๆ คือ คุยกันแนวตั้ง คุยไม่รู้เรื่อง ต้องให้บุคคลที่สามช่วยอธิบาย ช่วยแปล แต่ถ้าคุยแนวนอนก็ไปคุยกันเอง
นึกแล้วก็ยังขำ แต่ตอนจริงๆ นั้นไม่ขำ เพราะมันคือเรื่องเครียดของเขา ซึ่งเราไปรับมาเป็นเรื่องของเรา
เข้าทางที่ว่า เรื่องของเขาเราต้องยุ่งให้ได้ ไม่งั้นนอนไม่หลับ
แต่เดี๋ยวนี้นอนหลับสบาย ไม่ต้องคิดเรื่องของใครๆ เพราะบรรลุสัจธรรมแห่งชีวิต
ว่าตนคือที่พึ่งแห่งตนดีที่สุด ใครมาปรึกษาขอความช่วยเหลืออะไร จะบอกว่าช่วยตัวเองก่อนได้ไหม
หรือไม่ก็ขอความช่วยเหลือจากคนข้างตัวก่อนได้ไหม ก็สามีนั่นแหละ จะใครเสียอีก ถ้าไม่ได้ เป็นเพราะอะไร
เดี๋ยวนี้ใครๆ ก็เลิกเอาเรื่องมาให้ยุ่ง น้องคนนี้ก็เลิกเล่าปัญหา เพราะตอนนี้ชีวิตครอบครัวอยู่อย่างมีความสุข
ซึ่งก็ถือคติว่า No news is good news และก็คิดว่าในเมื่ออยู่ดีมีสุข จะมาเล่าปัญหาให้ฟังทำไม
และได้บอกไปว่า ถ้ามีปัญหาอะไรอีก อย่าโทรหาพี่ ขอให้แก้ไขให้ได้ด้วยตัวเอง
อย่ามานั่งร้องไห้ให้เห็น เพราะมันทำให้พี่ใจอ่อน และพี่ก็หักห้ามใจไม่ให้ไปยุ่งเรื่องน้องไม่ได้
ถ้าทะเลาะกันก็อย่าหนีออกจากบ้าน แต่ถ้าจะหนี ก็อย่ามาขอนอนที่บ้านพี่ เพราะพี่ก็มีครอบครัวที่ต้องดูแล
อย่าทำให้พี่ต้องปฏิเสธไม่ได้
ตอนนี้ชีวิตสุขสันต์มีแต่จะชวนไปกินข้าว ไปสังสรรค์ และบอกเสมอว่าไม่มีปัญหาอะไรแล้ว จะพยายามตั้งใจเรียนภาษา
พอเรียนได้ก็จะหางานทำ ซึ่งก็ดีเพราะจะได้ไม่ทำให้ว่างเกินไป เห็นได้ชัดว่าอัตราการทะเลาะมีปัญหาลดน้อยลงมาก
ชีวิตของเขาเจริญขึ้นอย่างชัดเจน เห็นแล้วก็ดีใจไปด้วย รับรู้ว่าเขาขวนขวายตั้งใจเรียน
แต่ก็ไม่เคยลืมที่จะโทรมาทักทายทุกอาทิตย์
บอกกับตัวเองว่า ต่อไปจะไปยุ่งเรื่องใคร ทางที่ดีที่สุดคือต้องช่วยให้เขาช่วยเหลือตัวเองให้ได้
ซึ่งส่วนใหญ่คือข้อด้อยหลังเรื่องภาษานั่นเอง ที่ทำให้นำไปสู่ปัญหาต่างๆ ตามมาเป็นกระบวน
สำหรับน้องคนนี้ กว่าที่จะเห็นว่าชีวิตของเขาคงที่ เห็นสภาพจิตใจที่ stable ก็มากกว่า 1 ปี
และมากกว่า 1 ปีที่เราต้องเอาชีวิตของเราเข้าไปผูกพันกับเขา เรียกง่ายๆ ว่ายุ่งเรื่องของเขา
บอกกับตัวเองว่า ต่อไปนี้ไม่มีอีกแล้ว และจะไม่ยุ่งอะไรทำนองนี้อีกแล้วในระดับลึก ถ้ารู้ก็รู้แค่ผิวเผินพอ
ลึกไปแล้วมีแนวโน้มที่จะรับเอาปัญหาของเขามาเป็นปัญหาของเรา
-------------------------------------------
เมื่อวานกลับจากงานประชุมใหญ่ที่รับผิดชอบ ออกไปตั้งแต่เช้าตรู่ 7 โมงเช้าเพื่อไปดูแลการจัดสถานที่ของโรงแรม
แล้วกลับถึงบ้านตอน 1 ทุ่ม แต่สามีเข้าใจว่าอาจจะกลับห้าทุ่ม
เพียงแค่เดินเข้าบริเวณที่จอดรถหน้าตึก ก็เห็นตองตังแต่ไกล เห็นสามีนั่งอยู่ที่ขั้นบันได
เห็นไอริสเพื่อนเล่นตองตัง คาร์ลน้องชายไอริส และคุณบูเตยเยคุณพ่อของเด็กทั้งสอง
เลยไปอีกหน่อย เห็นผู้หญิงคนหนึ่งผมยาวถึงเอว ผมสีทองแต่ไม่คิดว่าเป็นคนฝรั่ง
เดินเข้าไปใกล้ขึ้นทุกทีๆ จึงเห็นชัดขึ้น หญิงคนนั้นส่งยิ้มมาให้ ชักจำได้และมั่นใจว่าคือใคร
ทำให้มองซ้ายขวาว่าจะเห็นร่างของอีกคนไหม? แต่ก็ไร้เงา
ที่มองหาคือเด็กผมสีดำ ตาโตๆ รุ่นราวคราวเดียวกับตองตัง และก็อยู่โรงเรียนเดียวกันด้วย
เดินเข้าไปใกล้ พร้อมส่งยิ้มตอบให้ สามีรีบบอกว่า เขามาสักพักแล้ว บอกแล้วว่าอาจกลับดึก ไม่ต้องคอย
เธอคงแวะมาหา เพราะเธอเพิ่งกลับจากไทยละมัง
เมื่อเดือนก่อนเธอบอกว่าเธอจะกลับเมืองไทยสัก 3 อาทิตย์ คิดถึงปลาร้าสับมาก แล้วจะเอามาฝากด้วย
ลางสังหรณ์มันบอกว่าไม่ใช่ ที่เชื่อเสมอคือ No news is good news.
คนส่วนใหญ่เมื่อมีความสุขดี ก็มักจะหายขาดการติดต่อไป
และเมื่อติดต่อมาทีใดมักจะมีปัญหาหรือข่าวร้าย...
"พี่เพิ่งกลับจากทำงานหรือ หนูมาสักพักแล้ว มานั่งเล่นๆ"
"เออ เพิ่งกลับ เหนื่อย"
"พี่ไปทำงานหรือ ทำงานด้วยหรือ ทำงานอะไรอะ ดีจังเลย มีงานทำด้วย"
"เออ ก็ทำงาน แล้วว่าไง กลับมาจากไทยเมื่อไรล่ะ"
"โหย 3 อาทิตย์แล้วพี่ ก็ยังเห็นลูกพี่ที่โรงเรียนเลย"
นั่งข้างๆ เธอ เห็นถุงพลาสติกใสมีขวดเบียร์อยู่ เธอหยิบเอาบุหรี่ขึ้นมาสูบ
"ขอโทษพี่ เหม็นหรือเปล่า นี่เพิ่งสูบนะพี่ เซ็งน่ะ ไปซื้อเบียร์มา 2 กระป๋อง ใหญ่กับเล็ก นั่งคอยไปเรื่อยๆ"
แก้ไขเมื่อ 19 พ.ค. 49 15:11:43
แก้ไขเมื่อ 19 พ.ค. 49 15:07:02
จากคุณ :
พธูไทย 
- [
19 พ.ค. 49 14:58:22
]
เรื่องมันเศร้า
มาส่งยิ้มให้
