ความคิดเห็นที่ 1 แม่น้องวินมีชีวิตที่เรียบง่ายค่ะ สามีเป็นชาวอเมริกันมีรายได้ปานกลางไม่มาก แต่เราก็มีความสุขนะคะ กินอยู่ใช้จ่ายอย่างประหยัด ทางบ้านที่เมืองไทยก็นึกว่าแต่งงานกับฝรั่ง คงต้องรวยแน่นอน แหมฝรั่งเศรษฐีนี่มันมีสักกี่คนกันเชียว แถมคุณแม่น้องวินยังไม่ได้ทำงานเข้าไปอีก อยู่บ้านเลี้ยงลูก สงสารสามีใจจะขาด แต่อยากให้กำลังใจนะคะ อย่าไปแคร์คำพูดสายตาชาวบ้านเลยค่ะ เรามีความสุขก็พอ ความสุขเป็นสิ่งสำคัญที่สุด หายากที่สุด ถ้าหาเจอแล้วเราก็โชคดีกว่าใครค่ะ ทุกวันนี้แม่น้องวินไม่เคยคิดเสียใจเลยที่แต่งงานกับฝรั่งคนนี้ เพราะเราเข้าใจซึ่งกันและกัน ความสุขไม่สามารถซื้อหาด้วยเงิน แต่ได้มาจากความรักค่ะ จากคุณ : Autistic boy's MOM - [ 6 ส.ค. 49 11:39:07 ]

ความคิดเห็นที่ 2 I totally agreed with Khun Autistic boy's MOM "อย่าไปแคร์คำพูดสายตาชาวบ้านเลยค่ะ เรามีความสุขก็พอ ความสุขเป็นสิ่งสำคัญที่สุด หายากที่สุด ถ้าหาเจอแล้วเราก็โชคดีกว่าใครค่ะ ทุกวันนี้แม่น้องวินไม่เคยคิดเสียใจเลยที่แต่งงานกับฝรั่งคนนี้ เพราะเราเข้าใจซึ่งกันและกัน ความสุขไม่สามารถซื้อหาด้วยเงิน แต่ได้มาจากความรักค่ะ " I can understand your situation ka. Be strong and believe in yourself ka. My family in Thailand always want me to find a job. Though I graduate with a Master Degree here in Australia, It didn't help me much. We also seem to move from country to country every now and then so I choose to be his housewife and followed him ka. จากคุณ : yuy - [ 6 ส.ค. 49 12:30:14 A:58.160.164.212 X: TicketID:124751 ]

ความคิดเห็นที่ 3 เห็นใจและเข้าใจค่ะ การใช้ชีวิตอยู่ในสังคมที่ค่อนไปทางวัตถุนิยม เป็นอย่างไร แต่ยังไงก็ขึ้นอยู่กับตัวเราเองด้วยค่ะ ต้องมีความมั่นคง อย่าอ่อนไหว การปล่อยชีวิตไปตามกระแส อยากได้ อยากมีเหมือนคนโน้น คนนี้ หาความสุขยั่งยืนได้ยากค่ะ สมัยก่อนดิฉันก็เป็นคนฟุ้งเฟ้อ เสื้อผ้า กระเป๋า รองเท้า ต้อง แบรนด์แนม แหม มันใช้ดีกว่ากันเยอะ น้ำหอม มีเกือบ 10 ขวด ใช้ไม่เคยหมด ซื้อใหม่อีกแล้ว หลังจากได้มาเรียนหนังสือที่อเมริกา ชีวิตเปลี่ยนไปเยอะ ของ แบรนด์เนมทุกอย่าง มันก็ทำแถวบ้านเราทั้งนั้น แถมไม่เห็นมีใครมาคอยสนใจใคร ว่าแต่งตัวอย่างไร ขับรถอะไร ยังมารู้จัก และแต่งงานกับสามี การมองโลก และ การจับจ่ายใช้สอย เปลี่ยนไปสิ้นเชิง  สามีเราเป็นคนสมถะ มีฐานะค่อนข้างดี ถ้าดูจากทรัพย์สินที่มี แต่เรามีความเป็นอยู่แบบเรียบๆ ทีวี เราก็ดูแบบ 20 กว่านิ้ว ธรรมดา ไม่ต้องดู HDTV  รถยนต์เราก็ใช้ มินิแวน ปี 96 ซึ่งก็ยังวิ่งได้ดี แอร์เย็นอีกต่างหาก สามีเราใช้รถสปอร์ตเก่าของเรา ปี 93 ไม่มีแอร์ซะอีก น่าสงสารมากตอนหน้าร้อน ถามว่าอยากได้รถใหม่ไหม แหมทำไมไม่อยากได้ แต่มาคิดดูแล้ว ไม่เห็นจำเป็น ไม่อยากให้ใครอิจฉา ตอนนี้เรามีลูก ก็เป็นการปลูกฝัง และสอนลูกๆไปในตัว เพื่อไม่ให้เป็นการเข้าใจผิด เงินเดือน รวมทั้งเงินรายได้อื่นๆของสามีเรา เราเป็นคนจัดการทั้งหมด คนเราจะอยู่อย่างมีความสุขหรือไม่ มันอยู่ที่มุมมอง ถ้ามัวแต่แก่งแย่ง ชิงดี จะหาความสุขที่ยั่งยืนได้ที่ไหน สมัยก่อนเคยอ่านหนังส์อของท่านพุทธทาส ชอบและจดจำได้อยู่วลีหนึ่ง  *** หาสุขได้จากทุกข์*** มันต้องรู้จักมอง ตอบซะยาว ไม่รู้ว่าตรงประเด็นหรือเปล่า ขอสรุปแล้วกันว่า ให้เป็นตัวของตัวเองค่ะ แก้ไขเมื่อ 06 ส.ค. 49 13:59:51 จากคุณ : OumAM - [ 6 ส.ค. 49 13:55:28 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ไม่ต้องไปสนใจคำพูดของคนหรอกค้ะ ถ้าเราว่าเรามีความสุข มันก็มี ถ้าบอกว่าไม่มีความสุข มันก็จะเป็นเช่นนั้น ........ลูกสาวก็จบปริญญาสองใบ ดูฉลาดเลิศ แต่เขาเลือกที่จะแต่งงาน มีลูก ........และก็ไม่ได้แต่งกับคนรวยอะไร แต่เป็นคนดี เหล้าไม่กิน บุหรี่ไม่สูบ ไม่เจ้าชู้ ........ดิฉัน คนเป็นแม่ ไม่ต้องการอะไรเลย นอกจากให้ลูกมีความสุข ........อะไรที่ลูก พอใจ อะไรที่ลูกมีความสุข ดิฉันเห็นดีเห็นงามไปด้วย ........เงินเป็นเพียงสิ่งที่ใช้แลกเปลี่ยน อาหาร ที่อยู่ ยารักษาโรค อย่าไปยึดติดอะไรมันมาก ........เมื่อเราเลือกแล้ว เรารักเขา เขารักเรา ช่วยกันประคับประคองชีวิตให้ตลอดรอดฝั่ง ........ไม่ต้องไปคิดอะไรมากค้ะ จากคุณ : พนอจัน - [ 6 ส.ค. 49 14:27:34 ]

ความคิดเห็นที่ 5 หัวอกเดียวกับ จขกท.เลยค่ะ กำลังโดนเพื่อน ๆ ค่อนขอดสารพัด ว่าดีกว่านี้ไม่ได้เหรอคะ เนื่องจากแฟนเราไม่รวย และทำงานที่คนเค้าคิดว่าไม่มีเกียรติค่ะ เราน่ะไม่แคร์นะ แต่ในบางครั้งอดคิดไม่ได้ค่ะ จากคุณ : หมู (ตัว) อ้วน - [ 6 ส.ค. 49 15:14:12 ]

ความคิดเห็นที่ 6 ใช่ค่ะอย่าไปสนใจคำพูดคนรอบข้างและอย่าเอามาใส่ใจมากนักนะค่ะ คนเรามองต่างมุมกัน เอาที่เราอยู่แล้วมีความสุข คนอื่นจะค่อนขอดพูดยังไงก็ช่างเขา เพราะว่าเขาก์คือคนอื่น ถ้าเรา2คนมั่นใจทุกอย่างก็ราบรื่นค่ะ ชีวิตคนเรานี่จริง ๆ สวรรค์มักเล่นตลกค่ะ บางทีเราคิดอีกอย่างแต่สิ่งที่เราได้มาอีกอย่าง อย่าคิดมากค่ะ สำคัญที่สุดในชีวิตลูกผู้หญิงเราคือเจอคนที่เขารักเราจริง เสมอต้นเสมอปลาย แค่นี่เราก็มีความสุขค่ะ เงินทอง ถ้าเราทำงานเงินมันก็มี ถ้าเรารู้จักเก็บ เราก็สามารถซื้อนั่นซื้อนี้ได้โดยเราไม่ต้องเดือดร้อนไปหยิบยืมกู้หนี้ ใคร แค่นี้ก็ มีความสุขมาก ๆ แล้วค่ะ ใช้ชีวิตตามที่เราต้องการนะค่ะ อย่าไปสนใจคนอื่น เพราะคนที่มองเราแค่ภายนอกน่ะเขาไม่รู้ว่าเราเป็นยังไง อย่าคิดมากค่ะ เราแค่แคร์คนในครอบครัวเราก็พอค่ะ ขอให้มีความสุขกับชีวิตคู่นะค่ะ จากคุณ : สะใภ้อิตาลี (caramella) - [ 6 ส.ค. 49 15:22:19 ]

ความคิดเห็นที่ 7 เข้าใจ คุณจขกทเลยค่ะ ซันกลับบ้านบ่อย งานก็ไม่ได้ทำ อยู่เหมือนลอยไปลอยมา เรียนก็จบสูงปริญญาหลายใบเหมือนกัน คราวล่าสุดไปหาเพื่อนที่ทำงานเก่าที่กรุงเทพฯ มีแต่ประโยคที่ว่า อิจฉา เนี่ยไม่ต้องทำงาน เป็นความฝันสูงสุดของผู้หญิง เป็นคุณนาย ซันฟังแล้วอยากจะบอกว่า เค้าไม่ได้มาเป็นเราเลย มีความรู้สึกว่าวันไม่ได้ไปถึงไหน มันไม่มีจุดหมายเลย การใช้จ่ายอะไรก็ไม่ได้ฟุ่มเฟียอย่างที่คิด กลับเมืองไทยก็ไปแต่สายการบินโลว์คอร์ส จองล่วงหน้าเป็นเดือน ไปเมืองไทยเห็นอะไรถูกๆ ก็ซื้อ ไม่ได้ซื้อของแบรนด์เนมอะไรเลย เสื้อผ้าก็ธรรมดา อยากบอกว่าประหยัดกว่าสมัยที่ทำงานเองเสียอีก เพราะตอนนี้ต้องขอเงินสามีใช้ เกรงใจ แถมค่าใช้จ่ายบางส่วนพ่อสามีก็ออกให้เสียอีก มันก็อึดอัดน่ะ พวกเค้าไม่รู้หรอกว่ามันน่าเบื่อ ที่หนักคือญาติๆ ค่ะ เค้าวคาดหวังว่าฝ่ายสามีรวยมาก ทางสามีก็มีฐานะ แต่คนจีนเค้าประหยัด รู้จักใช้ ไม่ใช่แบบสังคมคนไทยวัตถุนิยม แล้วคราวนี้ซันก็ได้ไปงานรวมญาติด้วย เพราะว่ามีหลานเกิดไหมครบเดือนพอดี ซันแต่งตัวปอนมากๆ ญาติๆ ก็ส่งสายตาแบบ อะไรเธอ ทำไม่ดูกระจอกอะไรแบบนี้อ่ะ ยิ่งลูกพี่ลูกน้องนะ ป้องปากนินทาเลย นี่ขนาดญาตินะ บ้านก็ติดๆ กันแค่นี้ เดินมางานบ้านข้าง ต้องถือกระเป๋ากุชชี่ รองเท้าจิมมี่ชู อ่ะ ใส่เพชร มรกต มุข ไอ้พวกรุ่นหลานรุ่นสาวก็เอาด้วย เห็นแล้วปลงเลย ขอบอกว่าถ้ายังอยู่กรุงเทพฯ นะคะ โอกาสที่จะใช้ชีวิตเรียนง่ายมันยากมาก เพราะอะไรๆ ก็ทำเอาหน้า เป็นหนี้เพื่อให้มีไปอวดเค้ากันทั้งนั้น รวยจริงๆ ก็ดีไป แต่คนรวยเค้าก็ไม่มาอวดหรอกค่ะ สมัยนี้เค้ากลัวคนมายืมกันทั้งนั้น จากคุณ : Cobie (Cobie) - [ 6 ส.ค. 49 16:54:17 ]

ความคิดเห็นที่ 8 ใครจะว่าอะไร เราก็ยิ้มรับแล้วแผ่เมตตาละกัน ในฐานะที่คุณค้นพบความเรียบง่ายแล้ว แต่ญาติๆ ยัง จากคุณ : มรรคณิชา - [ 6 ส.ค. 49 17:57:10 ]

ความคิดเห็นที่ 9 ยังรู้สึกสบายใจค่ะที่มีเพื่อนๆเเม่บ้านหัวอกเดียวกัน พยายามคิดอยู่เสมอว่าจงภูมิใจที่ทำดีทำให้ได้คู่ที่ดีเเละครอบครัวของคู่ที่รักเราเเละให้เกียรติเราในฐานะที่เป็น "คน" เเต่บางทีมันก็เสียเซล์ฟไปบ้างเพราะคนที่มองเราเเปลกๆคือครอบครัวของเราเอง เเทนที่เเม่จะภูมิใจว่าเรามีคู่ดี กลับมองว่าได้เงินเดือนน้อย เเทนที่พี่น้องจะดีใจที่เขยไม่กินเหล้าสูบบุหรี่ไม่เหล่หญิง กลับมองว่าคงอยู่ในสังคมไทยลำบากเพราะไม่มีเส้นสาย(ชักหวั่นๆเพราะคนในครอบครัวไปไหนก็มีบัตรผ่านตลอด  เเล้วเราจะเหลือไหมเนี่ยะ??)ขอบคุณสำหรับความคิดที่เเตกฉานเเละกำลังใจค่ะ เผื่อเเผ่ไปถึงภรรยาคนอื่นที่อาจเจอกระเเส materialism เล่นงานด้วยค่ะ จากคุณ : iamjetski - [ 6 ส.ค. 49 17:57:58 ]

ความคิดเห็นที่ 10 เข้าใจจขกท.ค่ะ...ให้คำแนะนำยากจัง เพราะตัวเองค่อนข้างเห็นด้วยว่า ทำได้ยาก ผู้คนในสังคมวัฒนธรรมไทยของเรา เป็นกันแบบนี้ ถ้าอยู่ ตจว.ยิ่งหนักหนากว่าในกทม. พี่เองมาอยู่ต่างแดน มีความสุขมาก ที่ทำตัวตามสบายได้ ได้หัดพึ่งพาตนเอง ช่วยเหลือตนเองทุกสิ่งอย่าง ทำตัวตามสบาย...เสื้อผ้ารองเท้า ไม่ต้องประดับประดาใด ๆ.. ไม่ต้องห่วงเรื่องหน้าตาในสังคม ฯ เรียกได้ว่า ดำรงชีวิตแบบเรียบง่ายสมถะสันโดษ ได้เลย ช่างเป็นช่วงชีวิตที่แปลกเปลี่ยนไป..ถูกอัธยาศัยตัวเองมาก ค่ะ ตราบที่เรายังสัมพันธ์ใกล้ชิดกับคนในสังคม ก็จะได้ยิน ได้ฟัง และต้องทำตามกระแสสังคม เพื่อให้เป็นที่ยอมรับ..เป็นที่รัก ที่ชื่นชอบ ถ้าห่างเหินจากกลุ่มสังคมได้ ฟัง/ได้ยินให้น้อยลง ไม่แบกกระแสสังคมเอาไว้(มากนัก) ..ก็อาจจะค่อย ๆปรับใจ/ทำใจได้  กระมังคะ.. จากคุณ : samranjai - [ 6 ส.ค. 49 18:02:25 ]

ความคิดเห็นที่ 11 ดิฉันก็โดนคร่า การที่แต่งงาน ยังไม่มีงานทำ สามีดูแลค่าใช้จ่าย ส่วนตัวดิฉันเป็นแม่บ้าน แต่โดนเพื่อนเลิฟบางคนที่ไทย เม้าส์กันเสียหาย เป็นอันเสียใจมั๊กมาก มันจุกที่อกคร่า แต่ผ่านมาแล้ว เพราะครอบครัวเดี๊ยนสุขขีสโมสรยิ่งนัก ทุกวันนี้ สงบ ราบรื่น เป็นอย่างที่ฝันไว้ ไม่มีมือไหนมามอง มาเม้าส์ ครอบครัวอันดับหนึ่ง อะไรๆมันก็ต้องค่อยๆ สร้าง ค่อยๆก่อ ค่อยๆทำไป ไม่รีบร้อน รวย บ้านนี้มีเขตประตูให้ชาวบ้านเดินเข้ามาสอดส่อง ใครจะสอดเข้ามา เจอหน้าหยิ่งๆ เชิดๆ ชาวบ้านก็ไม่กล้าถามแล้ว เพราะเจ้าแม่บ้านนี้ มันเชิด แหม ตย. ที่เพื่อนสาวโดนถามเนี่ย มันน่าเชิดไหมล่ะ สามีเงินเดือนเท่าไร ให้เงินใช้เท่าไร อยู่ที่ไหนกัน สามีทำงานอะไร  เจอกันที่ไหน  มาได้ยังไง  ทำงาน ....มาหรือเปล่า เนี่ย ..เยอะนะ ที่เนี่ย เอ้า เจ๊ป้าแกรู้เรื่องลึกมากๆๆ  คริๆๆๆ เพราะชาวบ้านอย่างป้าแก ชอบจะถามเพื่อนสาวของดิฉันที่หน้าตาออกแนวซื่อๆ  เห็นโดนถามประจำ ส่วนดิฉันไม่เข้าข่ายค่ะ แหม เจอหน้าครั้งแรก ถามมาได้ สงสัย คงหาเหยื่อไว้ยืมหรือเปล่า ถ้าถามสร้างสรร เป็นกำลังใจให้กัน เป็นแนวทางการดำรงชีวิตคู่ให้ยืนยาว ว่าไปอย่าง นี่เดี๋ยวกลับตค. นี้ ใครดีมาคงดีตอบ ใครเม้าส์เกินไป เดินหนีไปกินส้มตำ แก้ไขเมื่อ 06 ส.ค. 49 18:34:37 จากคุณ : yenta mi - [ 6 ส.ค. 49 18:26:30 ]

ความคิดเห็นที่ 12 ว่าบางทีเราต้องแยก'ตัวตน'ของเราน่ะ คือ 'ตัวตน'ที่คนอื่นมอง กับ 'ตัวตน'ที่เรามองตัวเอง 'ตัวตน'ที่คนอื่นมอง บางทีเราก็ได้ยิน ได้ฟัง ได้เห็น แต่บางครั้งพยายามอย่าให้มันมากระทบกับสิ่งที่เราทำอยู่ เป็นอยู่และคิดอยู่มากจนเกินไป 'ตัวตน'ที่เรามองตัวเอง พยายามรักษามันไว้บนพื้นฐานของค.คิด ค.เชื่อ valuesที่เรายึดถือ (อย่าไปหลงคิด เชื่อ มีvaluesที่ผิดละกัน) เมื่อไหร่ที่เราสามารถแยกสองสิ่งนี้ได้ เราจะอยู่ในสังคมและเข้ากับสถานการณ์หลายๆอย่างได้ง่ายขึ้น ..พูดง่ายกว่าทำ แต่ไม่ใช่ว่าเป็นไปไม่ได้ จากคุณ : Overseas - [ 6 ส.ค. 49 21:45:20 ]

ความคิดเห็นที่ 13 ความคาดหวังของคนอื่นมักจะสวนทางกับสิ่งที่เราอยากทำอยากเป็นค่ะ ถ้าคุณมีความสุขดีอยู่ก็อย่าไปกังวลให้มากนัก แต่ถ้าสิ่งที่ีคุณกำลังประสบทำให้คุณมีความทุกข์ มันก็น่าจะมีทางออก คือหางานทำ พอมีลูกค่อยลาออกมาเลี้ยงลูกก็ได้ แต่ต้องชั่งน้ำหนักให้ดีว่า อย่างไหน ทำให้คุณสุขหรือทุกข์มากกว่า จากคุณ : yinnerella - [ 6 ส.ค. 49 23:03:57 ]

ความคิดเห็นที่ 14 อิฉันเป็นคนค่อนข้างสวนกระแสค่ะ  ไม่ค่อยใส่ใจเรื่องพวกนี้อยู่แล้ว  ถ้ายิ่งมีคนมาทำแบบนี้ ดิฉันยิ่งทำตรงข้ามไปก้นใหญ่เลยค่ะ  โชคดีที่คนรอบข้าง เช่น แม่ ญาติพี่น้อง เพื่อนๆ รู้ว่าดิฉันเป็นแบบนี้  เค้าก็ไม่เคยพูดให้คิดมากอ่ะค่ะ มีบ้างที่มีแซวกัน  แต่ก็แค่แซวๆ พอเข้าใจค่ะ อย่าคิดมากค่ะ  ถ้าทำแล้วมีความสุข ไม่ได้เดือนร้อนเบียดเบียนคนอื่น (และไม่เกินขอบเขต) จากคุณ : ทูกี้ - [ 7 ส.ค. 49 00:23:53 ]

ความคิดเห็นที่ 15 รู้สึกเข้าใจทั้งคนที่สนใจวัตถุนิยม  และไม่สนใจเรื่องวัตถุนิยม  สำหรับเราเมื่อมาอยู่เมืองนอก เรื่องหลงใหลในวัตถุนิยมก็เปลี่ยนไป  ไม่คาดหวังกับสิ่งต่างๆ มากเกินไป  มีความสุขตามอัตภาพ  ทำให้เข้าใจว่าคำว่าสุขไม่สุขมันอยู่ที่ใจ  มันใช้ได้จริงๆ ค่ะ สำหรับเรื่องงานจะโดนเพื่อนที่เมกาถล่มซะมากกว่า โดนว่ามาหลายรูปแบบ  มีอยู่ช่วงนึงทำงานพาร์ทไทม์แล้วเขาต้องการคน เขาเลยคะยั้นคะยอให้เราไปทำในส่วนที่ขาด  แต่เราไม่อยากทำ  (ชีวิตเราเราก็อยากเลือกเอง) เขาก็โกรธแล้วก็เอาไปนินทา พากันหัวเราะเยาะต่อหน้าต่อตา ที่เราเกาะสามีรับประทาน มีประเภททำงานอยู่ใกล้ๆ กัน เดินขึ้นมาในออฟฟิศ แล้วมาพูดกระแนะกระแหนว่าเราด้วย  มีบ่อยๆ ค่ะ  แต่เราไม่ค่อยจะโกรธง่าย  (ยังคิดอยู่ในใจว่าถ้าเป็นคนอื่นที่อารมณ์ร้อนๆ มาฟังแบบเราคงสวยแน่ๆ)  แค่เบื่อและรำคาญน่ะค่ะ  เราเลยตัดปัญหาว่าใครพูดไม่ดีเราก็ไม่เข้าใกล้ ไม่ได้เป็นเพื่อน ไม่ได้สนิทกันเท่าไหร่ ก็ไม่แคร์ เดินผ่านเขา  เขาเห็นว่าเราไม่ดี เขาทำเชิด เราก็เดินผ่านไปเฉยๆ ไม่ทัก ไม่ยกมือไหว้ ไม่สนใจ ชีวิตใครชีวิตมัน ใครทักทายเรา ยิ้มแย้มแจ่มใส  ถือว่าไม่ดูถูกกัน เราก็ทักกลับด้วยอัธยาศัยที่ดีทุกครั้ง ส่วนเพื่อนของเราที่เมืองไทยเราก็กลัวเขาคิด และพูดในแบบที่เราไม่อยากฟัง  เราก็จะอธิบายให้เพื่อนเข้าใจเราเรียบร้อย ไม่มีปัญหากันเรื่องนี้  ไม่เคยพูดให้ช้ำใจเลยค่ะ จากคุณ : สร้อยสายรุ้ง - [ 7 ส.ค. 49 00:41:19 ]

ความคิดเห็นที่ 16 เคล็ดลับของความสุขก็คือ การเรียนรู้ที่จะมีชีวิตอยู่ภายใต้ขีดจำกัดของตนเอง ไม่ว่าจะเป็นข้อจำกัดทางการเงิน ร่างกาย และสภาวะแวดล้อม จากคุณ : หมาหัวเราะ (Kala_mydog) - [ 7 ส.ค. 49 02:24:23 ]

ความคิดเห็นที่ 17 ทู้นี้ดีมากเลยค่ะ ให้ข้อคิด ตอนดิฉันอยู่กรุงเทพฯ ก็อยู่แบบไม่สนใจใคร ใครอยากว่า ว่าไป อยากนินทาเรื่องของดิฉันว่าเป็นเมียฝรั่งจนๆ หน้าตาดูไม่ได้ ก็ว่ากันไป ดีใจด้วยซ้ำที่เขาจะได้มีเรื่องพูด ไม่เหงา ดิฉันไม่เดือดร้อนที่เขาเป็นอย่างนั้น ไม่ได้เห็นแก่ตัวนะคะ ความสุขที่ดิฉันหามาได้ เป็นความสุขของดิฉันค่ะ ไม่ใช่ของใครอื่น เรารู้ตัวเราเอง พอใจในสิ่งที่เรามี เป็นไปในเส้นทางที่เราเดินให้สุข มีสติ และสงบที่สุด ดิฉันยอมรับเสมอว่า ดิฉันไม่ได้ร่ำรวย ไม่เคยรวย และจะไม่รวย สามีก็ไม่ได้ร่ำรวย เราก็อยู่กันไป ใครว่าดิฉันจน ดิฉันไม่เถียง ยิ้มรับอย่างเต็มที่ว่าเราจนจริงๆนี่ฝ่า ดิฉันมีความสุข มีข้าวกินสามมื้อ หรือกี่มื้อก็ได้ที่อยากกิน อยากกินอะไรที่ไหน ก็ไป อยากกินอะไรก็กินได้ ไม่มีอาการฝืดคอ ดิฉันมีความสุข ไม่ต้องไปเครียดกับสิ่งที่ไม่ควรเครียด ดิฉันมีความสุข ไม่ต้องตามใช้หนี้ใช้สิน ที่ไม่จำเป็นจะต้องก่อขึ้นมาเพื่อรักษาหน้าตาหรือฐานะของตัวเอง ดิฉันมีความสุขและอุ่นใจว่า ไม่ได้เจ็บป่วยอะไร หรือถ้าเป็นอะไรขึ้นมา ดิฉันก็มีเงินไปจ่ายค่าหมอได้ ดิฉันมีความสุข ที่มีลูก มีสามี เพื่อนๆ และครอบครัว ดิฉันมีความสุข ที่ได้ใช้ชีวิตอย่างเงียบๆ ไม่ต้องสะดุ้งสะเทือนไปกับเรื่องที่ดิฉันไม่ได้เดือดร้อน ดิฉันมีความสุข มากจนเกินไปหรือเปล่านะ เลยหม่ำซะตัวบวมเลยอ่ะค่ะ อิอิ.... 555 จากคุณ : Favela - [ 7 ส.ค. 49 02:34:17 ]

ความคิดเห็นที่ 18 สวัสดีค่ะ อะฮั๊นหมอนวดค่ะ มาเป็นหมอนวดมาแต่งงานแล้วมาอยู่กะสามี สามีก็เป็นหมอนวดค่ะ รายได้พอกินพอใช้ อะฮั๊นมักถูกคนไทยที่นี่กระแนะกระแหน่ค่ะ สมัยที่ไปเรียนภาษา พอเรียนจบก็ทำแต่งาน ดูแลครอบครัว ชีวิตไม่หรูหราเลยค่ะ แต่มีความสุขมากๆๆ จากคุณ : Odense - [ 7 ส.ค. 49 03:36:21 ]

ความคิดเห็นที่ 19 ของดิฉัน ปริญญาใบเดียว แต่ทำงานแบบว่ารายได้ดีมั๊กๆๆ ดูสิคะยังตัดสินจัยมาอยู่ต่างประเทศเหมือนกัน (เราทำงานเกี่ยวกับพวก เวิร์คเพอร์มิท จดทะเบียนบริษัทฯให้ต่างชาติ ดูสิเงินดีป่าวว) ตัดสินจัยเลิกงานที่ทำอยู่ มาเป็นแม่บ้านเลี้ยงลูกเฉยๆ สามีก็มีรายได้พอประมาณ(ช่วยเค้าประหยัดเหมือนกัน) สมถะ ค่ะทุกวันนี้ จะซื้ออะไรทีคิดไปถึงวันข้างหน้าค่ะ ต้องใช้ให้คุ้มค่า อันไหนไม่จำเป็นจะไม่ซื้อเลย .. แต่ทำไมคุณ จขกท ถึงให้สามีไปต่อวีซ่าที่ด่าน เขมร ทุกๆสามเดือนคะ ..จริงๆขอแบบปีได้เลยนี่คะ แค่เอาเงินโชวในบัญชีแค่นั้นเอง แล้วค่อยถอนออกจากบัญชี (ปกติเราทำให้ลูกค้าฯอย่างนี้ เพราะแต่งงานกับคนไทย) มีอะไรหลังไมค์มาได้ค่ะ เราผ่านงานพวกวีซ่า กะ ใบอนุญาตทำงานของไทย .. ปรึกษาได้ จากคุณ : Massy - [ 7 ส.ค. 49 04:24:01 ]

ความคิดเห็นที่ 20 กระทู้โดนใจ ดิฉันเข้าใจ และอยู่ในสถานการณ์ที่ใกล้เคียงกับ จขกท. ค่ะ โดยในช่วงแรกที่กลับมาเมืองไทย เราทั้งสองคนได้รับความกดดัน social pressure ค่อนข้างมาก เกิดศึกสองด้าน คือที่บ้านเค้า ทุกคนมองว่าเค้าเป็นคนประหลาด ทำไมถึงจะไปลำบากที่เมืองไทย จะไปทำอะไรกิน บ้านเรามองว่า สามีกลับมาด้วยแล้วจะมาทำอะไรกิน ไม่ใช่พวก Native speakers จะทำอะไรได้  แล้วเรามิต้องเลี้ยงสามีเหรอ เงินเก็บสามีก็มีไม่เยอะ เพราะเพิ่งเริ่มทำงานได้ไม่นาน โอย ตอนนั้น โดนค่อนแคะตลอดค่ะ ทุกครั้งที่พูดว่า "เราจะกลับเมืองไทย" ต้องเจอสายตา และคำถามที่เสียดแทงใจ (ว่าเข้านั่น แต่บางครั้ง มันขนาดนั้นจริง ๆ) ประเด็นคำถามหลักตอนนั้น คือ สามีเราจะมาทำงานอะไร พอได้งาน คำถามต่อมา คือ เงินเดือนได้เท่าไหร่...........จ๊าก ก็คงเหมือนพี่ ๆ เพื่อน ๆ แม่บ้านหลายท่านที่นี่ คือ คนไทยจะคิดว่าคนตะวันตกต้อง "รวย" แต่มันไม่ใช่ทุกคนหรอกค่ะ และคำว่า "รวย" ต้องมีเงินขนาดไหน แรก ๆ เราหงิดหงุดใจ แต่ตอนนี้ เราชินแล้ว อย่างที่หลายท่านบอกมาแล้ว ความสุขเป็นของหายาก ได้มาแล้วก็ต้องรักษาไว้ ที่สำคัญคือ You are the one who live with the consequence of your dicision. จากคุณ : Ninie - [ 7 ส.ค. 49 11:51:37 ]

ความคิดเห็นที่ 21 ช่ายเลยยยย คนไทยทั่ว ๆ ไปในเมืองไทย ชอบนึก่าแต่งกะฝาหรั่งแล้วรวย ซึ่งบางคนที่โชคดีมันก็จริง  แต่บางคนก็ไม่ได้รวยอย่างที่คิด..ตอนเราแต่ง ญาติ ๆ ก้รุมถามว่า รวยแมะ ๆๆๆๆ จนเรารำคาญ ต้องบอกว่า "แต่งเพราะรักเฟ้ย ไม่ได้แต่งเพราะเงิน" ตอนน้เค้าเลิกถามแล้วค่ะ เพราะว่าค่านิยม... ที่สำคัญแฟนฐานะโอเค แต่ขยันมาก ๆ แล้วเราก็ยังเป็นนักเรียน ทั้ง ๆ ที่มีโทมาจากเมืองไทยแล้วเหมือนกัน ก็ยังต้องทำงานเสริฟไปด้วยเลย แต่ชีวิตอบอุน มีความสุขดี เพราะงั้น จขกท ไม่ต้องสนใจใครหรอกค่า...เชิ่ด สะบัด hair ใส่คนถามไปเลยค๊า อิอิ (ติดนิสัยวาจาระรานคนอื่นในบ๊อกมาเยอะไปหน่อย โทษทีค๊า) จากคุณ : naughty sugar - [ 7 ส.ค. 49 13:13:21 ]

ความคิดเห็นที่ 22 ปริญญาใบเดียวค่ะ ตอนสาว ๆ ทำงานใช้เครื่องสำอางยี่ห้อแพง ๆ พอแต่งงานเป็นแม่บ้านอย่างเดียว ใช้เครื่องสำอางยี่ห้อถูก แต่ใช้แล้วหน้ายังคงสวยค่ะ ทุกอย่างเปลี่ยนหมด ซื้อของเน้นดีและเน้นถูก  ประหยัดแทบทุกอย่าง พอมาอยู่เมืองไทย กลายเป็นโดนนินทา ตกลงมันรวยหรือจนนะนี่ แต่เราก็เฉย ๆ ปล่อยให้เขาคิดไปเอง เพราะเรามีความสุขเหลือล้น ไม่ค่อยสนใจคนอื่นเลย ดีมาดีไป ร้ายมาฉันไป อิ อิ จากคุณ : BabyBye - [ 7 ส.ค. 49 18:11:50 ]

ความคิดเห็นที่ 23 กระทู้นี้โดนใจแต่ไม่รู้มาช้าหรือป่าว ดิฉันก็เจออะไรประมาณนี้ค่ะ แต่ไม่ใช่คนที่บ้านน่ะค่ะ คนแถวบ้านค่ะ (ที่เมืองไทย) เบื่อพวกเพื่อนบ้านปากเมาท์มากๆ ตั้งแต่สมัยเรียนแล้วค่ะ ดิฉันเรียนสามัญไม่เก่งเลยเลือกเรียนศิลป์ เรียนออกแบบ นังเพื่อนบ้านก็เอาไปเมาท์ ไม่พอมาพูดกร้อกหูแม่ดิฉันว่าเดี๋ยวอนาคตดับ อ้าววว ปากดีจริงๆ พอเรียนจบได้ใบปริญญามาเชยชม ทำงานได้สี่ปีอนาคตสดใส แต่ด้วยรักบันดล ก็ย้ายมาอยู่กับแฟนที่ ตปท ปีแรกดิฉันยังทำงานไม่ได้ พวกเพื่อนบ้านก็มาเสร่อถามแม่ดิฉัน มันก็เก็บไปเมาท์ บอกว่าดิฉันมาอยู่เมืองนอกไม่มีปัญญา (อ้าวยังไม่ได้ใบเขียวจะไปทำงานได้ไงฟ่ะ) พอได้ใบเขียว ทำงานได้แล้ว ดิฉันก็ส่งเงินให้แม่ทุกเดือน แต่ไม่มากมาย เพราะว่าแม่บอกว่าไม่ต้องให้มากมาย ให้เก็บไว้ดีกว่าอนาคตของเรา ซึ่งดิฉันทำพาทไทม์ด้วย แม่ก็เห็นใจค่ะ มันนินทาอีกว่า ไปตั้งเมกาไม่เห็นซื้อบ้านให้แม่ใหม่ มีสามีฝรั่งรวยไม่ใช่เหรอ แหม่ มันน่าไหมล่ะ แต่บ้านแม่ กับ ยายดิฉันเป็นประเภทไม่สนใจใครอยู่แล้ว มันเลยยิ่งนินทาค่ะ ดิฉันอยู่กับแฟนที่นี่ ย้ายบ้านมาสองหน อยู่เมืองเล็กๆ ค่าครองชีพต่ำ มีเงินเก็บ มีโอกาสไปเที่ยว เมื่อก่อนนี้ทำงาน จิบๆจ๋อยๆ เบื่อก็ออกหางานใหม่ ไม่ได้ทำอย่างที่เรียนมาเลย บางทีก็เสียดายวิชา แต่คิดแล้วก็มีความสุขดี ทำพาทไทม์ยังงี้ได้กลับเมืองไทยเกือบทุกปี ก็มีความสุขดีค่ะ ลองคิดดูน่ะค่ะถ้าดิฉันไปอยู่เมืองใหญ่ๆ ก็ต้องทำงานประจำทั้งสามีและ ดิฉัน ก็ไม่ค่อยมีเวลาให้กัน แล้วก็คงไม่มีตัวน้อย เพราะค่าครองชีพสูง ดังนั้นคติดิฉัน ทำอะไรที่ กลางๆ ยั้งดูแล้วมีความสุขก็พอค่ะ จากคุณ : Special Ed. - [ 8 ส.ค. 49 02:31:59 ]

ความคิดเห็นที่ 24 ชีวิตเรียบถึงมีคลื่นเล็กน้อยค่ะ ไม่มีใครอิจฉาและไม่ไปอิจฉาใคร มีบ้างเพื่อนๆที่แซวเล่นว่าอยากมีชีวิตไม่ต้องทำงานอย่างเรา... จากคุณ : ตรีนุช3903 - [ 8 ส.ค. 49 04:17:03 ]

ความคิดเห็นที่ 25 ได้กำลังใจมาเต็มๆเเละพร้อมเป็นกำลังใจให้เพื่อนเเม่บ้านคนอื่นๆด้วยนะคะ ชีวิตก็คงอย่างนี้เเหละค่ะ มีชื่นชม มีนินทา เดินทางสายกลางคงอิ่มเอมกว่าไหนๆ จากคุณ : iamjetski - [ 8 ส.ค. 49 17:05:25 ]

ความคิดเห็นที่ 26 ชีวิตดิฉันก็เรียบสุดๆค่ะ ปลูกผักกิน อยู่บ้านไม่ได้ทำงานไม่มีลูกอีกต่างหาก  อีกไม่กี่ปีก็จะได้กลับไปอยู่เมืองไทยแล้ว ดิฉันก็ยังจะปลูกผักกินหลังบ้านเหมือนที่ทำทุกวันเหมือนต่างแดนแหล่ะค่ะ จากคุณ : นกไร้ฝูง - [ 19 ส.ค. 49 02:54:46 ]

ความคิดเห็นที่ 27 เรียนจบ ทำงาน ใช้ชีวิตในกรุงเทพแบบหรูหราฟู่ฟ่า งานการทันสมัย ปาตี้ตะบี้ตะบัน เพื่อนฝูงมากมาย จู่ๆเกิดเบื่อ ลาออกจากการงาน สังคม มาใช้ชีวิตอยู่ต่างบ้านต่างเมือง แต่งงานกับแฟนเพื่อมาเป็นสามี ทุกวันนี้อยู่ในใจกลางเมืองใหญ่ แต่กลับกลายเป็น อยู่แบบเงียบๆสงบๆ ไม่มีอาการอยากของแบรนด์เนม เหมือนเมื่อก่อน อาการปาตี้ลงแดงหายเป็นปลิดทิ้ง อาการติดเพื่อนหายสนิท.....มันหายอยากไปเองโดยอัตโนมัต แปลกแต่จริงรู้สึกว่าชีวิตสงบที่สุดเท่าที่ผ่านมา....เพราะเงินมีให้ใช้ แต่ไม่มีความอยากจะใช้....เพราะพอได้เข้ามาอยู่ในป่าแบรนด์เนมเข้าจริงๆมันเอียน กลับกลายเป็นหลงรักถุงย่ามผ้า cotton เย็บง่าย เดินผ่านคลับ บาร์ ที่ว่า Hip ว่าเก๋ ก็ไม่กระตุ้นต่อมปาร์ตี้ขึ้นมาเลย เพราะถึงร้านจะสวย ทันสมัยซักแค่ไหน แต่บรรยากาศปาร์ตี้ก็เหมือนๆกัน กลับเมืองไทย ใส่เสื้อคอกระเช้าของย่าอยู่บ้าน ยันเดินห้าง คนข้างบ้านว่าบ้า ก็เลยยอมรับไปว่า....ใช่คะ....บ้าแต่มีความสุข สูงสุดสู่สามัญ จากคุณ : ลูกแม่เด็ด - [ 29 ส.ค. 49 10:26:15 A:4.237.241.22 X: TicketID:112262 ]

ความคิดเห็นที่ 28 This topic is very good, now I know I am not alone :))) จากคุณ : PrincessPam - [ 5 ก.ย. 49 02:40:25 ]

ความคิดเห็นที่ 29 หนุ่มฝรั่งไม่รวย มีมากกว่ารวยหลายเท่านัก ของเราก็ไม่รวย ทำงานได้เงินเดือนน้อยกว่าเราอีก แต่ช่วยซักผ้า ดูดฝุ่น ตัดหญ้า เทขยะ เลี้ยวแมว เราทำอย่างเดียว ล้างชาม (ใส่เครื่อง) นอกนั้น ไม่ทำอะไรเลย อย่างนี้ ถือว่า ดีกว่าสามีไทย หรือเปล่า ไม่รู้ จากคุณ : silkywind123 - [ 5 ก.ย. 49 19:20:32 ]