เราไม่ได้อยู่ญี่ปุ่นค่ะ สามีเป็นคนญี่ปุ่นทำงานอยู่ที่ US เราก็อยู่ US เรามาเรียน master's ซึ่ง Uni ที่เราเรียนนี่ เรียกว่า หนักมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ แทบไม่มีเวลาไปไหนเลย เว้นบ้านกับโรงเรียน
ตอนอยู่กันสองคนไม่เท่าไหร่ค่ะ ไม่เหนื่อยมาก ผลัดกันทำกับข้าว ผลัดกันล้างจาน ผลัดกันขับรถไปรับส่งกัน ตื่นสายกัน ไม่มีใครว่า
แต่พอพ่อแม่เขามาอยู่สองอาทิตย์ (พ่อแม่เขารักเรามากค่ะ เราก็รักเขามากเช่นกัน เราญาติดีต่อกันมาหลายปีแล้ว) ทำไมเรารู้สึกว่าเราไม่มีความเป็นแม่บ้านเลย หรือเราอาจเทียบตัวเรากับแม่เขามากไป แล้วเหมือนเขาก็คาดหวังให้เราเป็นแม่บ้านญี่ปุ่นที่ดีค่ะ
พ่อแม่เขาบอกว่าเราควรต้องตื่นเช้ามาทำอาหารเช้าให้สามี ซื่งถ้าเราเรียนหนัก อ่านหนังสือถึงตีสาม เราคงตื่นไม่ไหว ตอนพ่อแม่เขาอยู่ เราตื่น 7:30 ซึ่งเช้ามากๆ สำหรับเรา แต่เขาอยากให้เราตื่นเช้ากว่านั้น
พ่อแม่เขาตอนแรกอยากให้มีลูกมาก สามีก็อยากมาก แต่เราไม่อยากเลย ถ้ามีลูก ชีวิตการเรียนจบแน่ๆ แค่นี้ยังเหนื่อยแทบบ้า แต่อันนี้เราได้อธิบายไปแล้วค่ะว่ายังไม่มีตอนนี้ ให้เรียนจบ มีงานทำ มีเงินพอใช้ก่อน
แล้วมีหลายอย่างที่เรารู้สึกว่า ทำไมต้องทำให้ชีวิตมันเข้มงวด มีกฎมากขนาดนั้น เช่นการ serve ต้องตามลำดับ ชายก่อน แล้วค่อยหญิง
เรารู้สึกว่า สมัยนี้แล้ว ทำไมชายต้องมาก่อนหญิงคะ ทำไมบทบาทของทั้งสองเพศไม่เท่ากันเสียที ในสังคมญี่ปุ่น เราเห็นแม่เขาทำกับข้าว ทำงานบ้านหนักมากๆ เราสงสารค่ะ เราเลยช่วยแม่เขาตลอด ทั้งๆ ที่เราคิดว่าพ่อก็ควรช่วยแม่ทำด้วย แต่แม่เขาก็ดูมีความสุขกับการทำงานบ้านมากๆ เลยค่ะ
ที่เล่ามา อยากถามว่า นี่มันเป็นกันแทบทุกบ้านญี่ปุ่นเลยไหมคะ
หรือเป็นเพราะบ้านเราเลี้ยงสบายๆ ไม่เคร่งครัดอะไร พ่อแม่ช่วยกันทำ
จากคุณ :
..
- [
20 ส.ค. 49 01:45:13
A:71.201.195.143 X:
]
เป็นแม่บ้านญี่ปุ่นที่ดี มันลำบากมากไหมคะ -- ทั้งมาระบายและมาหาคำตอบ
อย่างสามีเรา(ต้องขออนุญาต อวดความดีเค้าหน่อยนะคะ) แม่เค้าเลี้ยงให้ดูแลตัวเองได้ตั้งแต่เล็กๆ พอแยกครอบครัวออกมาอยู่คนเดียวก็ทำงานบ้านเอง พอแต่งงานกับเรา เค้าไม่ได้พยายามทำตัวเป็นพ่อบ้านญี่ปุ่น แต่เค้าช่วยเราทำงานบ้านด้วย (โดยไม่ต้องขอ) อาจจะเป็นเพราะนิสัยรักสะอาด พี่ท่านจึงไม่อาจนิ่งดูฝุ่นจับบ้านปลอดเชื้อของท่านได้ บางครั้งถ้าเรา(ทำเป็น) ยุ่งๆ เค้าก็จะซักผ้าให้ และที่สำคัญสูททุกตัวเค้ารีดเองค่ะ (กลัวเราทำไหม้) 
