ความคิดเห็นที่ 1 ในวันที่ผมพบกับซุปในวันแรกนั้น ลุงชอร์ได้คุยกับผมกว่า 3 ชั่วโมงเล่นเอาผมเครียดเพราะความคาดหวังของลุงนั้นบอกไว้เลยว่าสูงจริงๆ ข้อตกลงเบื้องต้นคือ การตีพิมพ์ผลงานในวารสารวิชาการที่ต้องทำอย่างต่อเนื่องทุกปี การทำวิจัยตามระเบียบวิธีต่างๆที่ต้องให้ลุงชอร์เห็นด้วย และ การเขียน การกำนหนดระยะเวลาในการทำงาน ซึ่งผมนั้นเป็นคนมั่นใจในตนเองอย่างรุนแรง (ความเขลาประการแรกของผม) ทำให้มั่นใจว่า "หนูทำได้" เพราะตอนเรียนโทผมก็เป็นนักเรียนที่โอเคคนหนึ่ง "ตีพิมพ์มันจะยากแค่ไหนฟะ" "งานวิจัยก็เป็นหัวข้อที่เราชอบ ไม่น่ากลัวหรอก" ......ผมไม่รู้ตัวเลยว่าความวุ่นวายกำลังเปิดประตูรอผมอยู่แล้ว...... ................................................................. มหาวิทยาลัยที่ผมเรียนนั้น จะมีห้องวิจัยในศูนย์วิจัยให้นักเรียนป.เอกที่ทำวิจัย ดังนั้นในวันแรกผมก็ไปจับจองห้องแล้วก็ได้ห้องกับนักเรียนออสเตรเลียที่ทำวิจัยอยู่แล้วและไปมาระหว่างเกาะฟิจิกับออสเตรเลีย ชื่อ โหลมากกกกก คือ เบน เบนถามว่าใครเป็นซุปผม ผมบอกว่าลุงชอร์ "ยูต้องเป็น นักเรียนที่เก่งมากเลยนะ เพราะธรรมดาดอกเตอร์ชอร์ไม่รับดูแลงานใครมากว่าสองปีนะ ผมเชื่อว่างานคุณต้องได้รับการตีพิมพ์ใน Journal of Marketing แน่" "No Ben ไอไม่ได้เก่งเกิ่งอะไรหรอก แล้ว Journal นั้นนะ ตายแล้วเกิดใหม่ ไอก็ไม่กล้าฝันวะ มันต้องจีเนียส" "อ้าว แต่ยูไม่รูเหรอว่านี่เป็นข้อตกลงเบื้องต้นของดอกเตอร์ชอร์ ถ้ายูไม่ได้ตีพิมพ์ในวารสารระดับนี้ เขาไม่ให้ยูจบนะ ไปถามอิซซาเลลา นักเรียนห้องข้างๆเราสิ เขาเคยทำงานกับชอร์แล้วเขาก็เปลี่ยที่ปรึกาแล้วนะ เทอมที่แล้ว" "จริงนะ Really ตายซิตรู" ผมเริ่มต้นกังวลตั้งแต่ยังไม่ทำงานซะแล้วครับ เพราะในการเรียนเอกที่ออสเตรเลีย ซุปมีความสำคัญมาก หากเขาไม่โอเคกับงานเราอาจโดนยืดไปอีก 5-10 ปีก็ได้ ทำไงดีเนีย ------------------------------------------------------- จากคุณ : Dr.Art - [ 22 พ.ย. 49 13:50:20 ]

ความคิดเห็นที่ 2 พรุ่งนี้เช้าจะมาอ่านต่อนะคะ Dr. Art.... จากคุณ : BMW (BlackmagicW) - [ 22 พ.ย. 49 13:59:11 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ผมจึงรีบไปคุยกับอิซซาเบลลาเพื่อนนักเรียนห้องข้างๆซึ่งเคยทำงานกับลุงชอร์มาก่อน ซึ่งเธอยิ้มแห้งๆก่อนเล่าว่า "ดอกเตอร์ชอร์เป็นคนเก่งมาก และเป็นเพอร์เฟกชั่นนิสต์ ทุกอย่างต้องดีซึ่งหากยูทำได้จะดีกับยูมากๆนะ แต่ไอว่าไอเก่งไม่พอ ยูต้องทำงานหนักและขยันมาก" เอ แต่จริงๆการเรียนเอกมันก็ต้องขยันและทำงานหนักเป็นเรื่องปรกติอยู่แล้วไม่ใช่หรือ ผมได้แต่สงสัยแต่คิดว่าหารกราตั้งใจทำงาน คงไม่มีอะไรยากเกินไปครับ ดังนั้นผมจึงทำงานตามขั้นตอนที่ได้คุยกับลุงชอร์ว่าเราจะพบกันทุกๆ 2 อาทิตย์และผมจะต้องมีงานใหม่ๆไปส่งให้ลุงดูตลอดเวลา โอ้ยเดี๋ยว มาเล่าต่อครับ โดนเรียกไปประชุมก่อน จากคุณ : Dr.Art - [ 22 พ.ย. 49 14:14:48 ]

ความคิดเห็นที่ 4 อะ เข้ามารออ่านง่ะ อยากรู้ว่าคุณลุงหน้าตาใจดีจะโหดยังไง จากคุณ : AntiVirus - [ 22 พ.ย. 49 14:31:16 ]

ความคิดเห็นที่ 5 รีบ ๆ มานะคะ จากคุณ : oldword - [ 22 พ.ย. 49 15:12:05 ]

ความคิดเห็นที่ 6 ต่อนะครับ...... ในช่วง ๑ เดือนแรกนั้น สิ่งที่ผมต้องทำคือการพัฒนาและปรับปรุงเค้าดครงงานวิจัยให้สมบูรณ์ที่สุด ตอนเรียนโทมาเราก้ต้องเรียนู้ที่จะทำพรอพเพอซอลกันมาทุกคน ได้ทำวิทยานิพนธ์จริงๆ แต่เมื่อมาทำในระดับเอกนั้น ขั้นตอนของงานในการทำ Literature Review นั้นหินมากครับ ลุงชอร์เริ่มยื่นคำขาดข้อแรกกับผมว่า "ยูต้องดูงานวิจัยจากวารสารในกลุ่มท๊อปเท่านั้น หากเอามาจากกลุ่มบี กลุมซีมันจะไม่ได้มาตรฐานที่ไอตั้งไว้ และที่สำคัญก่อนจะจบยูต้องได้ตีพิมพ์ในวารสารในกลุ่มนี้เท่านั้น" เอาละจุ้ย มันมาแล้วครับท่าน ผมต้องใช้เวลาเช้าจรดดึกในห้องสมุดเพื่ออ่านวารสารเหล่านี้ แค่อ่านนะพอไหว แต่ต้องสรุ)และสังเคราะห์ปัญหา และหาช่องว่างในงานวิจัยในอดีตเพื่อที่จะบอกว่างานวิจัยของข้าพเจ้าจะไปเติมเต็มตรงนั้นให้ได้ ซึ่งเป็นขั้นตอนหลักในการเขียนงานวิทยานิพนธ์ โอ้ยยยยยยยย จน เครียด ปวดหัว ผมนั่งกุมกบาลทั้งวัน แต่กัดฟันสรุปเขียนงานจนเสร็จแล้วไปส่งลุงชอร์ ตอนนั้นรู้ว่าดนแน่ครับ ------------------------------------------------------- เมื่อลุงชอร์เอางานชิ้นแรกของผมไปดูประมาณ ๒ วัน ก้มีกบัญชาเรียกผมด่วน ในห้องตอนเข้าไปนั้นบรรยากาศมาคุมากครับ ลุงชอร์ใจดีเริ่มหน้าเครียดแล้วบอกว่งานผมนั้นไม่ถึงระดับที่แกตั้งไว้ "ตอนไอดูดราฟท์แรกของยูมันก้ดีนะ แต่ทำไมดราฟท์นี้มันไม่ดีขึ้นเลย ยูเหมือนไม่เข้าใจในนิยามของสิ่งที่ยุจะศึกษานะ ที่สำคัญภาษาเขียนของยูก็แย่มากๆ ไอคาดหวังว่าถึงแม้ยูจะเป็นเด็กต่างชาติแต่ยูก็ต้องเขียนภาษาทางวิชาการได้ดีกว่านี้นะ" ข้อนี้ผมรู้ดีว่าที่ลุงชอร์พูดมาก็ถูกหมดแหละครับ ทุกอย่างต้องดี ตัวแปรต้องชัด กรอบแนวคิดต้องถุก และ ภาษาเขียนต้องดี ปัญหาข้อนี้นักเรียนไทยหลายคนเห็นว่าเป้นปัญหาหนักใจของพวกเราเพราะเราไม่ได้ถูกฝึกมาให้เขียนมากๆพอต้องไปเขียนงานวิทยานิพนธ์กันก็พบว่าพวกเราเขียนกันแบบเยิ่นเย้อ และที่สำคัญการตัดแปะนั้นพวกเรายังทำกันอยู่มากและทำได้ไม่ "เนียน" เลยครับ ผมจึงก้มหน้ารับงานที่แดงเถือกไปด้วยหมึก การแก้ คอมเม้นท์ กลับบ้าน แต่ผมยังไม่หมดพลังครับรีบกลับไปหาพีอร พี่สาวนักเรียนทุน ก.พ. "ชั้นบอกเธอแล้ว แต่นี่เป้นธรรมชาติของการเรียนน้องเอ๋ย มันจะเป้นตัวฝึกความอดทนที่ดีให้น้องนะเมื่อจบไปเพราะการเรียนพีเอชดี ไม่ต้องการคนเก่งมาก แต่ต้องมีความรับผิดชอบ ยอมฟัง ยมแก้ และ มีสาเหตุในการวิเคราะหืสถานการณ์" "พี่แต่ผมแค่อยากเป็นดอกเตอร์นะครับ" (ความเขลาประการที่สอง) "อย่าคิดแค่นั้นน้อง ดอกเตอร์ไม่มีความหมายอะไรเลยเมื่อจบไปแล้วน้องก้ยังมีสองขา สองแขน หนึ่งหัว อย่าคิดว่าจบไปแล้วจะเริ่ดๆเหนือกว่าชาวบ้าน เราเป็นแค่นักวิจัยนักวิชาการ อย่าเอาอคติส่วนตนมาสร้างอัตตาเพื่อข่มคนอื่น แต่คิดเสมอว่างานวิจัยที่น้องทำนั้นฝึกอะไรให้กับน้องได้บ้าง แล้วมันสร้างสมอะไรให้กับสาขาที่น้องเรียน" ประโยคนี้แหละครับที่ผมจำไม่ลืมและสำหรับผมแล้วพี่อรได้เปิดมุมมองใหม่ให้กับชีวิตผมอีกครั้งหนึ่ง จากคุณ : Dr.Art - [ 22 พ.ย. 49 15:14:25 ]

ความคิดเห็นที่ 7 มารอฟังต่อนะคะ จากคุณ : Frappemania - [ 22 พ.ย. 49 15:29:54 ]

ความคิดเห็นที่ 8 เป็นประโยคที่ดีค่ะ ชอบมากๆ จากคุณ : yenta mi - [ 22 พ.ย. 49 15:32:08 ]

ความคิดเห็นที่ 9 ในช่วงสามเดือนของชีวิตนักเรียนปริญญาเอกของผมนั้น ทุกอย่างดูตื่นเต้นไปหมด การเข้าเวิร์คชอบ การพบเพื่อนใหม่ การพัฒนางานเขียน การเตรียมการเก็บข้อมูล การกินกาแฟแทนน้ำ การวนเวียนในห้องสมุด การเข้าอินเตอร์เนต ชีวิตเริ่มเป็นวัฏจักร แต่สิ่งหนึ่งที่เหมือนกันคือ ทุกๆครั้งก่อนที่จะเข้าไปเจอซุปของผมนั้น ผมมีอาการตื่นเต้น กังวล และกลัวว่าจะโดนตำหนิและคอมเม้นท์แรงๆ ซึ่งผมไม่รู้ว่านี้คือความเขลาประการที่สามของผมคือ การไม่ยอมรับฟังข้อเสนอแนะในเชิงลบจากผู้อื่น หรือการทนไม่ได้ที่จะโดนคอมเม้นต์แรงๆ ----------------------------------------------------------- จริงๆแล้วการโดนคอมเม้นต์ในเชิงลบนั้นเป็นภูมิต้านทานชีวิตที่ดีมากครับเพราะเราจะไม่หลงล่องลอยอยู่ในโลกส่วนตัวของเราเอง แต่เราจะอยู่กับความเป็นจริงของโลกว่าเรามันก็แค่มนุษย์คนนึง ไม่ใช่สิ่งสมบูรณ์แบบอะไรเลย แต่เราสามารถปรับปรุงความไม่สมบูรณ์ของเราได้ "ทำไมยูไม่ปรับปรุงภาษาเขียนของยูเลย article/ spelling พวกนี้เป็นเรื่องปรกตินะที่ยูน่าจะเรียนมาตั้งแต่เด็กแล้ว หรือที่บ้านยูเรียนมาไม่ค่อยเน้นเรื่องนี้ แต่นั่นก็ไม่ได้หมายความว่ายูจะเขียนให้ถูกไม่ได้นะ ทำไมยูไม่ฝึกละ การเขียนงานวิชาการเนี่ย หากเขียนภาษาผิดๆถูกๆไปต่อให้เนื้อหาดี ก็ไม่เป็นที่ยอมรับในวงวิชาการนะ" "ยูเป็นนักเรียนทุนรัฐบาลไม่ใช่เหรอ ไอว่ายูต้องปรับปรุงการทำงานด่วนนะเพราะไอไม่อยากให้รัฐบาลไทยต้องเสียเงินหากยูเรียนไม่จบ" อ้าว ตายละซิ นี่พึ่งผ่านไปครึ่งปีเองทำไมซุปผมให้พรสามประการแก่ผมซะแล้ว ตอนนั้นใจตกไปที่ตาตุ่มเลยครับพอคุณลุงใจดีพูดว่า ไอไม่อยากให้รัฐบาลไทยต้องเสียเงินฟรี หากยูเรียนไม่จบ ผมเริ่มคิดเหมือนที่นักเรียนทุน ก.พ. ทุกคนคิดว่า เราไม่จบไม่ได้นะ เอาเงินหลวงมาเรียน ถ้าไม่จบอายเขานะ เอ ถ้าไม่จบเอาเงินที่ไหนไปใช้หลวงดี มันคูณสาม คูณสี่แล้วเราจะเป็นหนี้หลวงกี่ล้านเนี่ย เสียเวลาไปต้องหลายอาทิตย์กับการกังวลเรื่องงานที่ไม่ได้มาตรฐานของตนเอง แต่ทำไมผมไม่มองหาวิธีแก้ปัญหาเลยนะ โง่อีกแล้วตรู จากคุณ : Dr.Art - [ 22 พ.ย. 49 15:35:21 ]

ความคิดเห็นที่ 10 เป็นเรื่องราวที่น่าสนใจมากครับ มารออ่านต่อครับ จากคุณ : buggy - [ 22 พ.ย. 49 15:44:54 ]

ความคิดเห็นที่ 11 ไอว่าประเทศยู สอนภาษาอังกฤษได้ห่วยแตก แล้วมาบอกว่าไม่เคยเป็นเมืองขึ้นตะวันตก ไอว่าประเทศยู วิชาการมั่ว อาจารย์บางคนสอนไม่ได้เรื่อง แค่เอา สไลด์เปิด แล้วอ่านตามสไลด์ ไอว่าประเทศยู เอาแต่หาเงิน (ประเทศอื่นอาจจะเป็นด้วย) อาจารย์บางคนเอาแต่รับจ๊อบ ไม่มีเวลาให้นักเรียน นักศึกษา ออกข้อสอบก็เอาข้อสอบเก่าๆ มาตัดแปะ ไอไม่แปลกว่าทำไมงานวิจัยส่วนใหญ่ของยู ชอบตัดแปะเช่นกัน ไอว่าประเทศยู อาจารย์บางคนเก่งไม่จริง ไม่ให้ความสำคัญของการศึกษา เอาอาจารย์คนละสาขา ไปสอนอีกสาขาหนึ่ง หรืออาจารย์ไม่พร้อมที่จะสอน เวลานักเรียน ถาม อาจารย์ตอบไม่ได้ แทนที่จะหาความรู้เพิ่มเติม นั้นไปด่านักเรียนว่าหักหน้าอาจารย์ ไอว่าประเทศยู มองคนที่ยศ และเงิน ไม่ได้มองที่ความคิดการกระทำอย่างแท้จริง ทำให้คนมีเงิน มีอำนาจได้ใจ รังแกพวกต่ำกว่า ปล.ไม่ต้องด่าไอนะว่า คนไทยหรือไม่ ไอเกิดเมืองไทย ไอพูดความจริง ถึงไอไม่ได้เป็นคนดีสักเท่าไร แต่ไอก็อยากเปลี่ยนแปลงประเทศยู ไอเขียนจากประสบการณ์จริง ประมาณ 30 ปี จากคุณ : ก๊อก2000 - [ 22 พ.ย. 49 15:51:07 A:61.7.162.95 X:61.7.162.95 TicketID:128077 ]

ความคิดเห็นที่ 12 วันหนึ่งลุงชอร์เรียกผมเข้าไปพบด่วนเป็นกรณีพิเศษ ผมเองเริ่มหายใจเข้าก้เฮ้อ ชอร์ หายใจออกก็เฮ้อ ชอร์ อีกแล้วครับ หลายคนบอกว่าการเรียนปริญญาเอกนั้นเหมือนกับการแต่งงานกับซุปเพราะบทพี่แกอยากจะเจอเราก็ต้องไปหา บทวันไหนเหงาไม่มีใครคุยก็โทรหาเรา วันไหนยุ่งก็เจอไม่ได้ เราบ่นก็ไม่ได้ เถียงได้นะแต่ต้องเถียงแบบมีหลักการเหมือนเราเถียงกับแฟนนะครับ และในวันนั้นลุงชอร์ก็บอกผมว่า "จากที่ดูงานของยูมาหกเดือน ไอว่างานของยูนะยังไม่ถึงขั้นพีเอชดีนะ มันเป็นเหมือนปริญญาโทที่อยู่เคยทำมามากกว่า ยูเข้าใจไหมว่างานวิจัยในด้านสังคมศาสตร์เนี่ย ต้องลึกซึ้งแต่ไม่กว้างจนเกินไป" ผมนั่งฟังอย่างเง็งงงงวยเหมือนปลาช่อนโดนทุบหัวจะลงหม้อต้มยำ "ไอมีทางเลือกให้ยูนะหากยูยังไม่พัฒนางานเขียนและเค้าโครงงานวิจัยของยู และไม่อยากกลับบ้านมือเปล่านะ ยูจะดาวน์เกรดลงไปเป็นนักเรียนปริญญาโทก็ได้นะ ทีไอเรียกมาเนี่ยก็เพราะอยากจะเตือนให้รู้ว่ายูกำลังเผชิญอยู่กับวิกฤตนะ"  ผมถามแกกลับไปว่าไอ้ลึกแต่แคบที่แกพูดนะมันหมายถึงอะไร เพราะเห็นคนพูดกันเยอะแยะไปหมด "ยูนี่ไม่ได้เรื่องเลย เรียนมาตั้งครึ่งปีแล้วนะยังไม่เข้าใจอีกว่ายูไม่ได้ทำวิจัยเพื่อเป็นผู้รอบรู้ไปทุกด้าน ที่ยูเขียนเค้าโครงมานะอะไรก็ไม่รู้เยิ่นเย้อ เหมือนยูจะเขียนวิทยานิพนธ์ทุกเรือ่งเลย มันไม่มีจุดยืนทีเด่นออกมานะ เวลาวิจัยเลือกประเด็นที่อยากรู้มาซิ แล้วเขียนมาให้เห็นถึงความสำคัญของสิ่งนั้น ไม่อย่างนั้นยูจะหาเป้าสุดท้ายอย่างไร" "อ้าวแต่ผมเรียนดอกเตอร์อยู่ ปริญญาเอกนะอาจารย์ ดอกเตอร์นะมันต้องรู้มากๆ เยอะๆไม่ใช่เหรอ ไม่รู้ไปหมดคนก็ไม่เชื่อเราซิครับ" ฉับพลัน ลุงชอร์ถอดแว่น แล้วค่อยๆจิบกาแฟบนโต๊ะ ทำหน้าครุ่นคิด แล้วยิ้มให้กับผม "ยูก็เป็นหนึ่งในอีกหลายคนที่ยังมีแนวคิดแบบนี้ ตอนที่ไอเริ่มเรียนนั้นไอก็คิดเหมือนยู นักเรียนของไอหลายคนก็คิดแบบยู ว่าดอกเตอร์เท่ากับฉลาดรอบรู้ทุกด้าน (Versatile) แต่จริงๆแล้วยูคิดให้ดีนะ สิ่งที่ยูกำลังวิจัยอยู่เนี่ยเป็นเพียงกะผีกเดียวในจักรวาล มีอะไรอีกหมื่นล้านล้านอย่างที่เราไม่รู้ เราวิจัยเพื่อให้เข้าใจในปัญหาเพียงข้อเดียว แต่ปัญหานั้นสามารถอธิบายได้ด้วยกระบวนการทางวิทยาศาสตร์ และมีความสัมพันธ์กับสิ่งต่างๆอีกมากมาย การที่คนเรียนจบไปเป็นดอกเตอร์นั้นหมายถึงเราเข้าใจในปรัชญาของสิ่งที่เราศึกษาอยู่นะ ไม่ใช่เป็นผู้รอบรู้ไปซะทุกเรื่อง" ลุงชอร์นิ่งไปซักครู่ ก่อนพูดอีกประโยค "การเรียนปริญญาเอกนั้นไม่ได้ทำให้ยูเป็นซุปเปอร์แมนหรอกนะ ไม่รวย ไม่มีอำนาจ ขึ้นมาหรอก อยากรวยยูไปทำอย่างอื่นดีกว่า แต่หากยูเรียนจบไปได้ยูจะได้แค่คำตอบให้กับสิ่งที่ยูกำลังอยากรู้และเสียเงิน และ เวลา มาทำวิจัยอยู่นี่แหละ แต่ไอเชื่อว่ามันพอเพียงนะกับคำว่า ความรู้ใหม่" โอ้ยยยย ผมโดนซุปตบหน้าดังฉาดดดดดด ในวันนั้นแหละครับ จากคุณ : Dr.Art - [ 22 พ.ย. 49 16:12:20 ]

ความคิดเห็นที่ 13 Dr. ชอร์  พูดคมมากๆเลยค่ะ ^^ ลูกสนไม่รู้ว่าที่เค้าบอกว่าคุณ Dr.Art เขียนเยิ่นเย้อนี่ หมายถึงว่า น้ำเยอะ รึเปล่าคะ ? ถ้าไม่ใช่ก็ขอโทษด้วยค่ะ ลูกสนว่าในมหาวิทยาลัยที่ไทยเนี่ย  เวลาเขียนตอบข้อสอบ แต่ละคนมักจะเขียนยาวมากๆเลยค่ะ  บางคนก็ขอกระดาษเพิ่ม ลูกสนไปถามเพื่อนๆเอา  เพื่อนๆก็บอกว่า  ก็น้ำไปเยอะๆอ่ะ เผื่ออาจารย์จะให้ค่าหมึกเพิ่ม - -"  ส่วนลูกสนเขียนน้ำไม่เป็นค่ะ ToT เลยเขียนอย่างมาก 2 หน้าพอ  แหะแหะ ที่ต่างประเทศเค้าไม่เป็นแบบนี้ใช่มั๊ยคะเนี่ย ^^" จากคุณ : ลูกสน - [ 22 พ.ย. 49 16:35:42 ]

ความคิดเห็นที่ 14 อืมเห็นด้วยกับซุปคุณอ่ะครับ เรียนดอกเตอร์ไม่ใช้จบมาให้รู้ทุกเรื่อง แต่ควรจะรู้จริงในสาขาที่คุณอยากรู้ แต่ไม่ใช้ ไม่สนใจเรื่องอื่นเลย เพราะทุกเรื่องมันมีความสัมพันธ์กันหมด แม้แต่เรื่องเดียว ยังแตกไปอีกหลายสาขา ถ้าด้านสังคมเช่น -สังคมด้านการศึกษาระหว่าง เด็ก กับ ครู ผู้ใหญ่ กับ ครู วัยรุ่น กับครู -สังคมด้านสิ่งแวดล้อม -สังคมด้านการทำงานในองค์กร -สังคมด้านความเป็นอยู่ในตัวเมือง -สังคมด้านความเป็นอยู่นอกเมือง ตรงนี้ซุปคุณคงต้องการให้คุณเจาะเป็นเรื่องเลย เลยว่าเอาเรื่องอะไร หาให้ได้ แล้วอาจจะตีความว่า ถ้าเราปล่อยปะ ละเลย ด้านนี้จะกระทำกับอะไร (อันนี้เป็นด้านอื่นแล้ว ซึ่งเราไม่จำเป็นต้องรู้ลึกมากก็ได้) ขอให้โชคดีนะครับ เมืองไทยจะได้คนเก่งอีกคน จากคุณ : ก๊อก2000 - [ 22 พ.ย. 49 16:39:46 A:61.7.162.95 X:61.7.162.95 TicketID:128077 ]

ความคิดเห็นที่ 15 คิดว่าจขกท. โชคดีที่ได้ซุปแบบนี้นะคะ เอาใจช่วยให้กลับมาเป็นปริญญาเอก ที่สมควรแก่การเคารพค่ะ จากคุณ : scuba734 - [ 22 พ.ย. 49 17:24:02 ]

ความคิดเห็นที่ 16 ๊ด้อกเตอร์ก็ไม่ใช่เทวดา จากคุณ : praphrut608 - [ 22 พ.ย. 49 17:24:28 ]

ความคิดเห็นที่ 17 ต้องโทษคนไทยนั่นแหละ ที่มอง ดร.เป็นเทวดา จริงๆผมเห็นด้วยกับคุณ ซุปนะครับ ดร. ก็แค่คนๆหนึ่งซึ่งตอบอะไรผิดก็ได้ แต่เค้าจะเก่งเฉพาะทางเท่านั้นเอง ผมคิดอย่างนี้จริงๆนะ ปล. อ่านสนุกจริงๆครับ อ่านแล้วลุ้นอยู่ว่าคุณซุปแกจะโมโหจนลุกขึ้นมาตบหน้าคุณตอนไหน พออ่านจบถึงได้รู้ว่า เรามันคิดอะไรเอามันเกินไปหน่อยแล้ว จากคุณ : buggy - [ 22 พ.ย. 49 17:37:17 ]

ความคิดเห็นที่ 18 ซุปของคุณ พูดจาดี มีเหตุผล มากๆ เลยค่ะ ชอบวิธีการสอนของแกจัง : ) จากคุณ : Frappemania - [ 22 พ.ย. 49 18:10:40 ]

ความคิดเห็นที่ 19 ถ้าคุณเอาประสบการณ์และคำพูดของ "ชอร์" มาใช้ ผมว่าคุณน่าจะได้อะไรมากกว่า ดร. นำหน้าครับ จากคุณ : zizi lazy - [ 22 พ.ย. 49 18:31:37 ]

ความคิดเห็นที่ 20 ฉับพลัน ลุงชอร์ถอดแว่น แล้วค่อยๆจิบกาแฟบนโต๊ะ ทำหน้าครุ่นคิด แล้วยิ้มให้กับผม ^^^ จะว่าโหดก็ไม่ใช่ แต่ผมว่าคุณชอว์เคี่ยว มากกว่าโหดครับ เป็นกำลังใจให้ครับ จากคุณ : Arc_ - [ 22 พ.ย. 49 18:38:47 ]

ความคิดเห็นที่ 21 ชอบที่ supervisor คุณพูดมากเลยครับ ปล. เห็นด้วยกับ #11 ครับ จากคุณ : Tony Almeida - [ 22 พ.ย. 49 19:03:13 ]

ความคิดเห็นที่ 22 ลุงชอร์พูดดีจังค่ะ กำลังคิดอยู่ว่าถ้าเป็นตัวเราเอง จะอยู่ หรือ จะไป แต่ยังไง สู้มาแต่ต้น ก็ต้องสู้ต่อไปค่ะ จากคุณ : aomchan - [ 22 พ.ย. 49 19:04:50 ]

ความคิดเห็นที่ 23 คมกริบ จริงๆ ขอบอก supervisor คุณสุดยอด เห็นด้วยว่า ความสามารถในการยอมรับคอมเมนต์ไม่ว่าจะมาในรูปใด เป็นสิ่งที่ดีมากมาก เจอบ่อยๆ ก็จะเริ่มคุ้นเคย เราเวลาไปคุณกับ advisor ก็ตื่นเต้นประจำ แถมตอนสอบ โพรเกรส นี่หน้าชา ตอนโดนยิงคำถามซะอ่วม โดย commitee ทุกท่าน และแล้ว เราก็ผ่านมันมา แต่เราแค่โทนะคะ สำหรับเอกนี่เรายังไม่กล้าพอ ตอนนี่เลยส่งตัวแทนไปก่อนสองคน อิอิ สำหรับเราต้องขอเวลาไตร่ตรองตัวเองหน่อย หุหุ (พูดอย่างกับว่านึกจะเข้าก็เข้าได้งั้นแหละ เห้อ เรา) กว่าจะจบโทมาได้ก็แทบกระอัก สุดท้ายขอเป็นกำลังใจให้จบกลับมาไวไวนะคะ ปล. ตอนแรกเรานึกว่าโดนตบหน้าจริงๆ อะ แบบ เปรี๊ยะ หน้าหัน อะไรแบบนี้ หุหุ แต่จริงๆ ท่านก็ให้สติเน๊อะ ว่าไหมคะ สู้ๆค่ะ จากคุณ : windchime (Windchime) - [ 22 พ.ย. 49 20:25:21 ]

ความคิดเห็นที่ 24 "การเรียนปริญญาเอกนั้นไม่ได้ทำให้ยูเป็นซุปเปอร์แมนหรอกนะ ไม่รวย ไม่มีอำนาจ ขึ้นมาหรอก อยากรวยยูไปทำอย่างอื่นดีกว่า แต่หากยูเรียนจบไปได้ยูจะได้แค่คำตอบให้กับสิ่งที่ยูกำลังอยากรู้และเสียเงิน และ เวลา มาทำวิจัยอยู่นี่แหละ แต่ไอเชื่อว่ามันพอเพียงนะกับคำว่า ความรู้ใหม่" I like and agree with your supervisor's remarks krub... For me, this is not a slapping on your face by no means... It's about philosophical teaching/instruction about education and life. And, to be honest with you, it's quite well-taken.... Thanks for sharing krub. จากคุณ : amatuer translator - [ 22 พ.ย. 49 20:56:04 ]

ความคิดเห็นที่ 25 ชอบลุงชอว์และความคิดของลุงชอว์มากเลยค่ะ รอติดตามตอนต่อไปนะคะ จากคุณ : the Vicky - [ 22 พ.ย. 49 20:56:44 ]

ความคิดเห็นที่ 26 ติดตามอ่านมาตลอด เอาใจช่วย ครับ จากคุณ : นายคลิค - [ 22 พ.ย. 49 21:19:39 ]

ความคิดเห็นที่ 27 เข้ามาอ่าน แล้วอยากขอแชร์ด้วย ผมเองก็เคยโดนซุปตบหน้ามาเหมือนกัน... (เหมือนโดนเตะก้านคอมากกว่า) ครั้งแรกที่เข้าไปคุยเรื่อง project ที่จะทำ ซุปผมพูดกลับมาว่า ...... "ํYou Are Wasting My Time..." ..... พูดไม่ออกเลย แก้ไขเมื่อ 22 พ.ย. 49 21:55:30 จากคุณ : Lawเก้อ - [ 22 พ.ย. 49 21:52:42 ]

ความคิดเห็นที่ 28 ชอบคำคมของ Dr. Shaw ค่ะ....ลึกซึ้งจริงๆ... จากคุณ : BMW (BlackmagicW) - [ 22 พ.ย. 49 23:20:24 ]

ความคิดเห็นที่ 29 โคตรจะเห็นด้วยเลย  ดร. นี่ มันก็รู้เรื่องเดียวลึก ๆ  ที่ตัวเองทำวิจัย   สังคมไทย บางส่วน คาดหวังว่า ดร. ต้องรู้ทุกเรื่อง ซึ่งไม่จริงเลย ...... จากคุณ : POL_US - [ 22 พ.ย. 49 23:29:26 ]

ความคิดเห็นที่ 30 แอบกลับเข้ามารอบดึกต่อนะครับ หลังจากออกไปข้างนอกมา ขอบคุณทุกคอมเม้นต์ด้วยครับ ผมชอบทุกคอมเม้นต์เลย .......................................................................... หลังจากได้สร้างความเข้าใจในสิ่งที่ซุปผมพยายามอธิบายให้ฟัง ผมเริ่มกระจ่างขึ้นกับวิธีการเรียนและความคาดหวังกับตัวเอง ก็คงเหมือนกับหลายๆคนครับว่าก่อนมาเรียนผมก็มองว่าคนเป็นดอกเตอร์เนี่ยโก้จัง ต้องเก่งไปหมด รู้รอบไปซะทุกเรื่องเพราะเห็นใครๆก็บอกว่าดอกเตอร์ฉลาด ล้ำลึก ยิ่งใครอยากเป็นใหญ่เป็นโตต้องมีคำว่าดอกเตอร์นำหน้า ผมเองก็อยากเป้นบ้าง นี่แหละครับ อวิชชาของผมจริงๆ แต่กว่าจะเข้าใจธรรมชาติของการเรียนก็ค่อนปีเข้าไปแล้ว ........................................................................ ผมเริ่มมุ่งเป้าไปยังหัวข้อที่ผมสนใจจะศึกษาเพิ่มเติมและมีทิศทางกับงานวิจัยมากขึ้น ลุงชอร์ซุปของผมดูจะพอในในความก้าวหน้าของผมในระดับหนึ่งแต่ความฉลาดล้ำที่แฝงไว้ด้วยความโหดของแกนั้นก็ไม่ลด ละ ลงไป งานเขียนของผมนั้นถึงแม้ว่าจะมีสีแดงจากปากกาของแกน้อยลง แต่ก้ยังโดนแก้ทุกครั้ง แก้อยู่นั่นแหละเป็นสิบ เป็นร้อยครั้งจนผมเริ่มเซ็งอีก แล้ว ความมั่นใจที่เคยมีก่อนเรียนก็มลายไปเกือบหมด โทรคุยกับพ่อแม่ก็ได้แต่บอกว่า "พอไหวครับคุณแม่ไม่ยากจนเกินไปหรอก" แต่น้ำตาตกในทุกครั้งหลังจากวางสาย เพราะรู้ว่าที่บ้านก็อยากเห็นเราสำเร็จตามแผนที่วางไว้ บางช่วงผมก็โทรไปคุยกับเพื่อนๆที่มหาวิทยาลัยอื่น ทุกคนล้วนแล้วแต่ตกอยู่ในสภาพที่เหมือนกัน บางคนท้อมาก บางคนสู้สุดแรงเกิด บางคนสู้เกือบสำเร็จแล้ว ผมว่าการเรียนปริญญาเอกต้องอาศัยเพื่อนฝูงมาให้กำลังใจและเปลี่ยนแนวคิดกันมากโดยเฉพาะเด็กที่เรียนในปีแรก ยิ่งเรื่องการเขียน การวิเคราะห์เนี่ยนับได้ว่าเป็นจุดบอดของเด็กไทยหลายคนที่ไปเรียนต่อในระดับสูงเลยครับ เวลาผ่านไปหากใครทำเรื่อยๆมหาวิทยาลัยเขาก็ไม่สนใจหรอกครับ เพราะนี่เป้นการเรียนแบบผู้ใหญ่ หลายคนก็เลยเรียนไปสามปีแต่ไม่ได้อะไรเลย แต่บางคนขยันสองปีก็เป็นรูปธรรมออกมาแล้ว จนกระทั่งหนึ่งปีผ่านไปเป้นะรรมเนียมของมหาวิทยาลัยในออสเตรเลียที่เราต้องขึ้นสอบป้องกันเค้าโครงครั้งแรกโดยจะมีคณะกรรมการจากคณะอื่นเข้ามาด้วย "ตายแน่เลยตรู งานยังแดงๆอยู่ตั้งหลายจุด ต้องมาขึ้นสอบป้องกันแล้วจะทำยังงัยดีเนี่ย" ผมพยายามรวบรวมสมาธิก่อนวันสอบ เน้นความเข้าใจในวัตถุประสงค์และปัญหาของงานวิจัย และ ตีความของกระบวนการวิจัยที่จะทำและมองหาปัญหา นั่งอยู่ยันตหนึ่งได้มั้ง และแล้วมือถือผมก็ดังขึ้น ตายแล้ว ลุงชอร์ซุปโหดโทรมา "ไอรู้ว่ายูยังไม่นอนหรอกเลยโทรมา แค่จะมาบอกว่าดีเฟนด์งานไม่ใช่สิ่งสุดท้ายในชีวิตจริง ให้ยูเล่าเรื่องในสิ่งที่ยูมีแพสชั่นอยากจะรู้ อย่ามั่วและอย่าสร้างเรื่องเพราะกรรมการจะรู้ ที่สำคัญไอขออวยพรให้ยูโชคดี ไปนอนซะ" คิดดูซิครับเวลาเราไปอยู่ต่งบ้านต่างเมืองแต่ยังมีคนแคร์เราขนาดนี้ ผมนำตาร่วงเผาะเลยครับ จะขอบคุณก็ไม่กล้าพูดเดียวท่านซุปจะรู้ว่าเราขี้แย แต่บอกได้คำเดียวว่าพรุ่งนี้ "สู้โว้ยยยยยยย" จากคุณ : Dr.Art - [ 22 พ.ย. 49 23:53:11 ]

ความคิดเห็นที่ 31 อ่านแล้วซึม ผม relate เกือบหมดตั้งแต่ต้นเลย รออ่านตอน defend ครับ จากคุณ : นายคลิค - [ 22 พ.ย. 49 23:58:03 ]

ความคิดเห็นที่ 32 อาจารย์เราประมาณนี้เลย คอมเม้นแกแต่ละคำทำเอาเราจ๋อย หลังๆนี่เราต้องใช้วิธีฟังแล้วจับประเด็นเอาแต่เนื้อๆ ส่วนน้ำๆประเภทคำพูดที่ทำให้เราเสียความรู้สึกก็ให้มันทะลุอีกหูออกไป ไม่เก็บมาคิดแล้ว จากคุณ : caffe latte (caffe latte) - [ 23 พ.ย. 49 00:01:23 ]

ความคิดเห็นที่ 33 ตามอ่านอยู่เลยค่ะ มีอะไรคล้ายๆกับเราเหมือนกันแต่ต่างตรงที่ซุปเราใจดีมาก ^^ มาเห็นด้วยว่าเพื่อนสำคัญมาก ตอนเรามาปีแรก ซุปเรามีนร.เหลือคนเดียวเอง (เค้ารับนร.น้อยมาก) แล้วเค้าก็ยุ่งๆ ไม่ค่อยว่างมาสังสรรค์กับเรา ปีต่อมาดีหน่อย เริ่มคึกคัก พอมีเพื่อนแล้วค่อยยังชั่วขึ้นมาก อย่างน้อยก็มีคนคอยปรับทุกข์ จากคุณ : Sa-idian - [ 23 พ.ย. 49 00:01:49 ]

ความคิดเห็นที่ 34 โดนใจค่ะ ขนาดเราเป็นแค่เด็กปริญญาโท coursework เวลาต้องทำเทอมเปเปอร์ เอาโครงเรื่องไปเสนอ ยังแทบรากเลือดออกมาทุกรอบเลย ขนาดตอนเรียนตรีที่เมืองไทยเรียนระเบียบวิจัยมาแล้วนะเนี่ย จากคุณ : Indah Pagi - [ 23 พ.ย. 49 00:29:12 ]

ความคิดเห็นที่ 35 555 ผมว่าคุณ sup โหดแบบแอบใจดีลึกๆๆๆ นะครับ เป็นกำลังใจให้ครับ ปีหน้าผมคงต้องเจอสภาพเดียวกัน สู้ๆ คร้าบ จากคุณ : Handsome - [ 23 พ.ย. 49 01:25:57 A:58.64.103.125 X: ]

ความคิดเห็นที่ 36 ดูคุณ Sup ออกโหด แต่ดูแกมีน้ำใจและดูจริงใจดีค่ะ...อุตส่าห์โทรมาถามข่าวตอนดึกอีกด้วย.. และคาดว่าคุณต้องได้มุมดี ๆ จากความโหดของคุณ Sup กลับมาแน่ ๆ ค่ะ.. จากคุณ : JC2002 - [ 23 พ.ย. 49 04:03:18 ]

ความคิดเห็นที่ 37 เห็นชื่อ จขกท เป็น Dr.Art แสดงว่า เรียนจบ ฝ่าฝันอุปสรรคได้สำเร็จแล้วไช่ไหมครับ จะรออ่านเส้นทางแห่งความสำเร็จนะครับ จากคุณ : CherryBoyd - [ 23 พ.ย. 49 06:23:53 ]

ความคิดเห็นที่ 38 Wow. I think you are very lucky having Prof.Shaw as your supervisor na. I am very impressed to know that he called you the night before you defended your thesis na. No other supervisor will do that la. As far as I know some supervisors don't even know what their students are doing and some don't even read the students' theses before they submit na. You are very lucky indeed to have such a caring supervisor. He may be tough but it is just because he knows you can do it and he just wants to bring the best out of you la. We should all be looking out for a lot of papers in good journal with your names on it na ; ) Well done ka. I have just passed my viva and I know exactly how you feel la. Sometimes you just feel like you are lost and don't even know where to start picking yourself up. Sometimes the comments just push you backward a lot. Sometimes you feel like you work 1 step forward and then it goes back 2 steps. I always told my friends that I felt like I was walking up a very steep hill that when I went up a bit, I slipped down so at the end i was not going anywhere. You need strong determination of what you want to do. Friends are also very important. It is very lonely doing PhD. Sometimes you feel like you are in front of your computer for so long that you haven't gone out to see sunlight for the whole week. Your supervisor is right. Being a Ph.d doesn't mean you have to know everything. PhDs knows only their own topics na. Also the thesis defence is not everything. I can assure you as I have just been there. If you know your stuff and be confident, you will defend well automatically in your viva la. As international students, we are holding lower cards here. We don't have the expertise in language and the critical analysis as we should. I blame it all on our own education system na. It is nothing we can do now. You just need to read a lot and learn from other people/papers instead la. For anyone feeling stressed about their PhD, try to look at this website na. It reflects PhD life style and I find it amusing sometimes as it feels like my own life story he he. http://www.phdcomics.com/ Good luck everyone ; ) จากคุณ : Fatty - [ 23 พ.ย. 49 06:32:57 A:129.234.70.248 X:129.234.4.1 TicketID:127636 ]

ความคิดเห็นที่ 39 "บางช่วงผมก็โทรไปคุยกับเพื่อนๆที่มหาวิทยาลัยอื่น ทุกคนล้วนแล้วแต่ตกอยู่ในสภาพที่เหมือนกัน บางคนท้อมาก บางคนสู้สุดแรงเกิด บางคนสู้เกือบสำเร็จแล้ว ผมว่าการเรียนปริญญาเอกต้องอาศัยเพื่อนฝูงมาให้กำลังใจและเปลี่ยนแนวคิดกันมากโดยเฉพาะเด็กที่เรียนในปีแรก" จริงโคตรครับ สมัยผมเรียน โทรไปนั่งปรับทุกข์กันเป็นว่าเล่น ปลอบใจกันเองทั้ง ๆ ที่ยังหาทางออกกันไม่เจอ รออ่านต่อครับ จากคุณ : Tony Almeida - [ 23 พ.ย. 49 08:04:07 ]

ความคิดเห็นที่ 40 สุ้ต่อไปนะครับ สงสัยต้องเตรียมตัวเตรียมใจไว้อย่างดี จะไปเรียน PhD เดือนหน้าแล้วครับ จากคุณ : กังฟู (sakd_som) - [ 23 พ.ย. 49 08:45:25 ]

ความคิดเห็นที่ 41 แต่ผมขอแย้งอย่างนึงได้ไหมครับเรื่องที่ว่าคนเป็นดอกเตอร์ไม่ต้องรู้ทั้งหมด คือว่าผมเรียนอยู่สายวิทยาศาสตร์ อาจารย์ที่ปรึกษาทั้งคนไทย(ตอนเรียนเมืองไทย) หรืออเมริกา(ปัจจุบัน) เค้าดูรู้ไปซะทุกอย่างเลยครับ ถามอะไรก็ตอบได้เป็นฉากๆ เลย จากคุณ : luckywinth - [ 23 พ.ย. 49 09:40:51 ]

ความคิดเห็นที่ 42 เห็นด้วยกับคุณ Fatty ค่ะ (คห.38) คุณโชคดีแล้วค่ะ ได้ท่านนี้มาเป็นซุป จะรออ่านต่อนะคะ น่าติดตามมาก ได้ความคิดและคำพูดคมๆเยอะเลยค่ะ จากคุณ : vecteri - [ 23 พ.ย. 49 09:55:31 ]

ความคิดเห็นที่ 43 ซึ้งจริง ๆ เลยค่ะ ^^  ดีใจกับคุณด้วยที่เจอกันซุปดี ๆ เนอะ อ่านแล้วคิดตามไปด้วย รู้สึกดีมาก ๆ เลยค่ะ จากคุณ : oldword - [ 23 พ.ย. 49 10:17:25 ]

ความคิดเห็นที่ 44 ตื่นเช้ามาพบว่ากระทู้ได้รับการดันดาราเรียบร้อยแล้ว ขอบคุณทุกคอมเม้นต์ครับ เอาละครับขอเล่าต่อนะครับ ........................................................................ เช้าวันสอบผมรู้สึกตื่นเต้นระคนสนุกเพราะคิดว่าเราน่าจะทำได้ เขาห้องไปก็พบท่านลุงป้าน้าอาที่แลดู วิชาก๊าน วิชาการ เต็มห้องไปหมดเลยครับ นับได้ 6 คน มาจากคณะอะไรก็ไม่รู้มากมายมหาศาล ผมก็เริ่มพรีเซ้นต์ไป เรื่องการพรีเซ้นต์ขอข้ามนะครับเพราะไม่อยากเยินยอตัวเองว่าเป็นเซลล์เก่าเลยมีวาจาเป็นอาวุธ พอพรีเซ้นต์เสร็จ "ขอให้ยูอธิบายความสัมพันธ์ระหว่างตัวแปร X กับ Y ตามทฤษฎีที่อยู่นำมาใช้เป็นตัวหลัก" โอ้ย ชิวชิว เราเตรียมมาสบายมาก "ทำไมค่าเวคเตอร์XXXXXX~" รู้น่าว่าจะถาม ผมพล่าม พล่ามไปได้ ผมเอาตัวรอดไปได้เรื่อยๆประมาณร่วมชั่วโมง จนถึงรอบสุดท้ายลุงชอร์ถามเองว่า "ยูคิดว่างานวิจัยฉบับนี้ ในความคิดของยูเองจะคอนทริบิ้วท์อะไรให้กับสาขาการตลาด ห้ามตอบแบบนำแนวคิดคนอื่นมาประยุกต์ให้ตอบจากความรู้สึกจริงๆ" ผมก็ตอบไปด้วยความรู้สึกจริงๆ ตอนนั้นมีความรู้สึกเหมือนหนังฮอลีวู้ดตอนพระเอกกล่าวสปีชแล้วมันจะมีเพลงพวกฮึกเหิมค่อยๆดังขึ้นนะครับ (ประมาณประธานาธิบดีหรือนายกกล่าวสปีชเพื่อชาติ พอจบคนฟังก็เฮลุกขึ้นยืนตบมือพร้อมกัน ฟีลนั้นเลยครับ) น่าแปลกว่าการสอบป้องกันเค้าโครงง่ายกว่าที่ผมคิดเยอะมาก หลังจากสอบเสร็จกรรมการก็ประชุมแล้วก็มีมติให้ผม "ไปต่อได้" เย้ย้ย้ย้ย้ย ผมรีบโทรกลับมาเล่าให้ที่บ้านฟัง คุณพ่อและคุณแม่ดีใจแต่ก็เตือนสติว่านี่เป้นแค่ด่านแรกเท่านั้น ทางยังอีกไกลกว่านี้ อย่าเพิ่งผลีผลาม จริงแฮะ ผมคิดได้อีกครั้งหนึ่ง ..................................................................... ในปีที่ 2 ของการเรียน ผมเองจะเริ่มเหินห่างจากการไปพบลุงชอร์เพราะผมเริ่มเข้าสู่ช่วงของการเก็บข้อมูลเพื่อทำวิจัย ก้ต้องอกภาคสนามบ่อยๆครับ เราเรียนการตลาดก็ต้องไปคลุกคลีกับลูกค้า แหล่งข้อมูลมากมายครับ แต่ลุงชอร์ก็นัดเจอกับผมเดือนละครั้ง ซึ่งเพื่อนๆหลายคนบอกว่าไม่น้อยไป ไม่มากไป แต่ปัญหาข้อหนึ่งของการเก็บข้อมูลทางการตลาดจากลูกค้านั้นก็คือ เราไม่สามารถไปกำหนดกะเกณฑ์ให้ลูกค้าให้ข้อมูลที่เราต้องการทุกอย่างได้ บางเดือนผมต้องเสียเวลาไปกับการเก็บข้อมูลที่สูญเปล่าเพราะเก็บไม่ได้เลย เวลากลับไปที่มหาวิทยาลัยกลับไปคุยกับเพื่อนทุกคนก็เห็นอกเห็นใจกันดีครับ บางช่วงโทรไปหาพี่ๆก.พ. ที่อยู่ที่แคนเบอร์ร่า พี่ก็คุยให้กำลังใจดี ผมรู้สึกว่าตัวเองโชคดีที่มีคนดีๆรอบตัว ที่สำคัญลุงชอร์ซุปก็คอยให้กำลังใจครับ จากคุณ : Dr.Art - [ 23 พ.ย. 49 11:05:52 ]

ความคิดเห็นที่ 45 เรื่องของคุณเป็นแง่คิดที่ดีมากครับ จะติดตามเรื่อยๆนะครับ จากคุณ : indiena jone - [ 23 พ.ย. 49 12:32:42 ]

ความคิดเห็นที่ 46 สำหรับผมที่ไม่เคยคิดแม้แต่จะเรียนโท นี่เป็นเรื่องที่น่าสนใจดีครับ ทำให้ได้รู้อะไรดีๆ จะตามอ่านต่อครับ จากคุณ : xnone - [ 23 พ.ย. 49 12:45:52 ]

ความคิดเห็นที่ 47 "อย่าคิดแค่นั้นน้อง ดอกเตอร์ไม่มีความหมายอะไรเลยเมื่อจบไปแล้วน้องก้ยังมีสองขา สองแขน หนึ่งหัว อย่าคิดว่าจบไปแล้วจะเริ่ดๆเหนือกว่าชาวบ้าน เราเป็นแค่นักวิจัยนักวิชาการ อย่าเอาอคติส่วนตนมาสร้างอัตตาเพื่อข่มคนอื่น แต่คิดเสมอว่างานวิจัยที่น้องทำนั้นฝึกอะไรให้กับน้องได้บ้าง แล้วมันสร้างสมอะไรให้กับสาขาที่น้องเรียน" ชอบเรื่องที่เล่ามากครับ แล้วก็ชอบท่อนที่ยกมานี่เป็นพิเศษ ตรงที่ว่า "อย่าเอาอคติส่วนตนมาสร้างอัตตาเพื่อข่มคนอื่น" ก็ไม่มีอะไรพิเศษ แต่มันช่วยไม่ได้ที่เผอิญชอบ กลับมาเข้าเนื้อหา มีเรื่องจะเสริม อาจารย์ของ มร.ท่านหนึ่ง สอนลูกศิษย์ว่า ป.ตรีเนี่ย เรียนกันกว้าง ๆ ไม่เจาะอะไรลึกมาก ป.โท จะแคบลงมาแต่ลึกซึ้งมากขึ้น แล้ว ป.เอกนี่จะยิ่งแคบลงมาอีกและยิ่งลึกซึ้งเข้าไปอีก ซึ่งคุณเฉลิม ก็จบ ป.เอก นิติศาสตร์จาก มร.ไปเรียบร้อยแล้ว จากคุณ : ScaRECroW - [ 23 พ.ย. 49 12:51:16 A:69.255.141.91 X: TicketID:117171 ]

ความคิดเห็นที่ 48 เขียนสนุกน่าติดตามมากเลยครับ จากคุณ : เหวเห้ว - [ 23 พ.ย. 49 12:56:51 ]

ความคิดเห็นที่ 49 ^^ เข้ามาโหวตให้ดีกว่าค่ะ คิดว่าคนอ่านน่าจะได้รับอะไร ดี ๆ จากกระทู้นี้ไปบ้าง จากคุณ : oldword - [ 23 พ.ย. 49 13:12:20 ]

ความคิดเห็นที่ 50 มารออ่านต่อนะคะ เป็นนักเรียนทุนเหมือนกัน แต่ไม่ใช่ของรัฐบาลไทย ... ระบบการศึกษาวิจัยในประเทศที่ดิฉันจบ Ph.D ค่อนข้างมีเอกลักษณ์เฉพาะ ตัวค่ะ ไม่ค่อยเหมือนระบบการศึกษาวิจัยของออสเตรเลียเท่าไรนัก แต่ก็เจอ Advisor (ประเทศดิฉันเรียกว่า Advisor แทน Supervisor) ที่กดดัน เหมือนกัน ตอนแรกเกลียดและขยาดแกมาก กลัวลนลานทุกครั้งที่แกเรียกพบ รู้สึกเบื่อและขี้เกียจบ่อย ๆ เวลาที่ต้องแก้อะไรแดงเถือกเต็มหน้ากระดาษ แต่ทุกวันนี้มีแนวคิดในการทำงานแบบนี้ได้ส่วนหนึ่งก็เพราะ advisor ของเราค่ะ ส่วนดีของเขาที่เราสั่งสอนมาเราก็เอามาใช้ อันไหนที่รับไม่ได้คิดว่าไม่ดี ก็ไม่นำมาใช้ ไม่เคยนำมาทำกับลูกศิษย์ตัวเองเลยค่ะ โหวตเป็นกระทู้แนะนำให้อยู่ได้นาน ๆ แล้วค่ะ ปล. ขอชมว่าสำนวนการเล่าสนุกสนาน มีคำว่า "ดันดารา" ทันสมัย กับเค้าด้วย จากคุณ : Tai-Sarunya - [ 23 พ.ย. 49 14:11:45 ]

ความคิดเห็นที่ 51 Dr.Art จบด๊อกเตอร์แล้ว เป็นคนที่ ไปเล่นอัจฉริยะข้ามคืน เสียใดที่ไม่ได้เข้ารอบลึกๆ รู้สึกจะผ่านเข้าไปแค่รอบ2เอง มาเป็นกำลังใจครับ จากคุณ : amited - [ 23 พ.ย. 49 14:48:45 ]

ความคิดเห็นที่ 52 อ่านแล้วเห็นภาพจริงๆ ... ขอบคุณที่แชร์ประสบการณ์ครับ น้องก็อยากเรียนต่อเหมือนกันครับ แต่สิ่งที่ถามตัวเองตลอดก็คือ "What do I need a Master / Ph.D. for?" จากคุณ : Coconut Dance : - [ 23 พ.ย. 49 16:07:57 ]

ความคิดเห็นที่ 53 แก้ไขเมื่อ 23 พ.ย. 49 16:37:37 จากคุณ : Dr.Art - [ 23 พ.ย. 49 16:34:07 ]

ความคิดเห็นที่ 54 กลับมาจากประชุมภาควิชาแล้วครับ แหมคุณamited ยังแอบได้ดูด้วย แก้ข่าวครับ ผมเข้าถึงรอบสามครับ เป็นรายการที่ยากจริงๆแต่สนุกมากครับ (แต่สนุกสู้รายการตัวจริงไม่ได้) เห็นไหมครับดอกเตอร์ไม่ใช่อัจฉริยะมีถมถืดไปเนอะ หุหุ เอ้า.....ต่อครับ .......................................................................... ภาคโหดมาแล้วครับ ผมมีความสุข ความทุกข์ ความโหด ความมันส์ หลายอารมณ์กับการทำวิจัยและเขียนวิทยานิพนธ์ และแล้ววันหนึ่งลุงชอร์ ปูชนียซุป ของผมก็โทรมาอีกแล้ว "นี่ยู มี Call for Paper สำหรับวารสารนะ แล้วไอเห็นว่าหัวข้อเนี่ยตรงกับงานวิจัยของยูนะเตรียมตัวไว้ซะ แล้วรีบเขียนให้เสร็จในเวลาไม่เกินสี่อาทิตย์ อันเดอร์แสตนด์" "ไอ ดู" call for paper เนี่ยหมายถึง การประกาศให้คนส่งบทความทางวิชาการไปลงในวารสารครับ สำหรับคนที่เรียนและทำวิจัย เราจะต้องมีวารสารทางวิชาการในสาขาของเราไว้แลกเปลี่ยนเรียนรู้ และประลองพลังกันว่าบทความใหม่ องค์ความรู้ใหม่เกิดขึ้นแล้วนะ แล้วก็จะมีคณะกรรมการคอยพิจารณาว่าบทความเรามีคุณภาพถึงตามที่มาตรฐานของวารสารนั้นตั้งไว้หรือไม่ ถ้าได้ก้จะได้รับการตีพิมพ์ ถ้ายังไม่ดีพอก็จะโดนปฏิเสธ ในตอนนั้นผมเรียนมาได้จะสองปีแล้ว ข้อมูลทั้งหลายแหล่ก็เก็บเกือบครบครับ แต่ยังวิเคราะห์ได้แบบไทยพื้นบ้านมากเลยครับ ก็แอบคิดเรื่องตีพิมพ์ไว้แล้วละครับ แต่ในการที่นักศึกษาปริญญาเอกคนนึงจะไปส่งผลงานตีพิมพ์ในวารสารทางวิชาการนั้น ผมเปรียบมันกับการเลือกเวทีประกวดนางงามครับ (นี่เป็นข้อคิดเห็นส่วนตัว ห้ามเลียนแบบ) ในตอนนั้นด้วยข้อมูลพื้นๆที่ยังไม่สมบุรณ์บวกกับการวิเคราะห์ขั้นต้นและประสมกันเข้ากับการสังเคราะห์งานวิจัย ผมรู้ว่าผมยังไม่อาจหาญลงไปประกวดเวทีนางงามจักรวาลแน่ เพราะขืนส่งไปในวารสารท๊อปกลุ่ม Tier 1 ทั้งหลายซึ่งเป็เสมือนเวทีนางงามจักรวาลในสาขาของเรา ผมต้องเป็นนางงามตกรอบเหมือนนางงามหมู่เกาะแน่ๆ เพราะอัตราการรีเจ็กต์กลับมามันสูงงงงงงแบบไม่น่าเชื่อว่ายังมีคนกล้าดีส่งไปลงกันอีก  ในตอนนั้นผมหมายตา Journal รองๆ ลงมาเหมือนพวกจะเข้าประกวดเวทีธิดาละมุด ธิดาเช็งเม้ง อะไรเนี่ยครับ เพราะความหวังที่จะได้รับการตอบรับให้ตีพิมพ์สูงกว่า ผมก็เลยไม่รอช้า รีบเขียนแล้วก็ส่งไปหนึ่งบทความโดยที่ไม่ได้แจ้งให้ลุงชอร์ทราบเพราะกะจะเซอร์ไพรส์แก แหมในตอนนั้นผมคิดแต่ว่าให้ตรูได้ตีพิมพ์ก็ใช้ได้แล้วเฟ้ย วารสารอะไรก็เหมือนกันแหละ   นั่นแหละครับ เด็กโง่อย่างผมไม่รู้ตัวเลยว่ามหันตภัยชาวโลกกำลังมาเยือนอีกแล้ว ทำไมชีวิตนี้ช่างหาเรื่องจริง ....................................................................... ในวันที่ผมได้รับข่าวดีว่าบทความของผมได้รับการตอบรับให้ตีพิมพ์ในวารสารกลุ่มธิดาลางสาดนั้น ผมไม่ลังเลที่จะไปบอกลุงชอร์ซุปของผมว่า เราได้ตีพิมพ์แล้วนะ แล้วไอก็ใส่ชื่อยูลงไปในงานด้วยนะ เพราะเป็นเรื่องของการเคารพอาจารย์ แหมเรามันเด็กเอเชียนะครับ ยังงัยก็ต้องเคารพผู้ใหญ่ ผมกะได้หน้าสุดฤทธิ์งานนี้ "ว๊อท อะไรนะยูเอาผลบางส่วนไปตีพิมพ์ ในวารสารประเภทนั้นแล้วใส่ชื่อไอไปด้วย ยูทำยังงั้นได้งัยเนี่ย" ลุงชอร์โกรธหน้าแดง จ้องตามาที่ผมเหมือนอยากจะเตะก้านคอผมให้สลบคาบาทาของแก "ทำไมยู ไม่เรียนรู้วัฒนธรรมทางวิชาการว่าก่อนจะเอาชื่อไอไปใส่ยูต้องบอกกันก่อน ถึงแม้ยูจะหวังดีแสดงความเคารพ แต่ยูไม่เคารพไอเลยเรื่องนี้ งานของไอ ไม่เคยตีพิมพ์ในวารสารกลุ่มนั้น ไอมีมาตรฐานของไอ การตีพิมพ์ไม่ใช่สักแต่ให้ได้พิมพ์ แต่ต้องรู้ว่าเราจะยืนจุดไหนต่อไป ยูไปเริ่มที่วารสารแบบนั้นชื่อยูก็จะติดอยู่อย่างนั้น" "ดอกเตอร์ชอร์ ไอไม่เห็นด้วยนะ เราสามารถตีพิมพ์ในเวทีเล็กๆแล้วค่อยก้าวไปหาวารสารที่ดีขึ้นได้นะ ไม่เห็นจะเป็นบิ๊กดีลเลย" ผมแอบเอาตรรกะนางงามบ้าๆบอๆของผมมาใช้ "มาย ก๊อด ทำไมยูไม่คิดอะไรใหญ่ๆเลยเนี่ย ยูรู้ไหมสิ่งที่ยูทำมันผิดมารยาทมาก ไอสามารถไล่ให้ยูออกไปจากการเป็นนักศึกษาของไอได้เลยนะ อาร์ท ยูไม่มีจรรยาบรรณของนักวิจัยเลย" ผมคอตก แล้วก็อยากจะร้องไห้อีกแล้ว เวรกรรมอะไรของตรูเนี่ย ได้ตีพิมพ์แล้วจะโดนไล่ออกอีก พ่อแก้วแม่แก้ว ช่วยเฮาโต้ยยยยยย โดนตบหน้าอีกแล้ว แก้ไขเมื่อ 23 พ.ย. 49 16:43:14 จากคุณ : Dr.Art - [ 23 พ.ย. 49 16:36:27 ]

ความคิดเห็นที่ 55 ผมว่าคุณได้เรียนรู้อะไรมากเลยจากอาจารย์คุณ จากคุณ : ม้าหงอย - [ 23 พ.ย. 49 17:12:02 ]

ความคิดเห็นที่ 56 สนุกดีค่ะ รออ่านต่อ แต่ก็รู้ว่าตัวเองคงไม่ความสามารถจะเรียนถึงเอกหรอกค่า อิอิ จากคุณ : ไม่อยากรักใคร - [ 23 พ.ย. 49 17:21:57 ]

ความคิดเห็นที่ 57 เห็นด้วยครับ สำหรับประโยคนี้ สำคัญมากๆ "...ไอมีมาตรฐานของไอ การตีพิมพ์ไม่ใช่สักแต่ให้ได้พิมพ์ แต่ต้องรู้ว่าเราจะยืนจุดไหนต่อไป ยูไปเริ่มที่วารสารแบบนั้นชื่อยูก็จะติดอยู่อย่างนั้น" คห. 41 ผมก็ขอแย้งเหมือนกันครับว่าไม่จำเป็นเลยที่ดร.ต้องรู้หมด แน่ใจแล้วเหรอครับว่าคำถามที่คุณถาม มันคลุม "หมด" จริงๆ  อ.เก่าผมจบโทเท่านั้น ก็สามารถเล่าเป็นฉากๆ แบบที่คุณว่ามาได้เหมือนกัน แต่มันก็เป็นส่วนหนึ่งของความรู้ที่แกบังเอิญรู้หรือศึกษาหาความรู้มา ในช่วงชีวิต ไม่จำเป็นเลยที่จะต้องรู้ให้หมดระหว่างเรียนป.เอก หรือทำวิจัย ลองคิดง่ายๆ ว่าไปถามดร.พวกนี้เรื่่องงี่เง่าอย่างกอซซิปดารา ฯลฯ ดูสิครับ แกจะตอบได้เป็นฉากๆมั้ย ...( อย่าคิดมากครับ แค่ยกตัวอย่างให้เห็นชัดๆ เฉยๆ ว่าที่เราคิดว่ารู้หมด ยังไงก็ไม่มีวัน"หมด" เพราะคนยิงคำถามก็ยังรู้ไม่เยอะพอที่จะยิงคำถามในส่วนที่คนตอบไม่รู้ ) จากคุณ : สายน้ำ ||เวอร์ชั่นล็อคอิน|| - [ 23 พ.ย. 49 17:42:03 ]

ความคิดเห็นที่ 58 เขียนได้สมเป็นนักวิชาการจริงค่ะ อ่านเเล้วเพลินมาก ส่วนเรื่องที่คุณเอาชื่อของลุงเเกไปตีพิมพ์ด้วย เห็นด้วยกับเเกว่าผิดจรรยาบรรณอย่างเเรง เพราะฝรั่งเขาถือมาก เพราะโพสดอกที่ทำงานด้วยกันเคยเล่าให้ฟังเรื่องนี้เหมือนกัน เขาถือว่าไม่มีชื่อยังจะดีกว่ามีชื่อในเปเปอร์ที่ไม่มีคุณภาพ เลยจำฝังใจเรื่องนี้เหมือนกันค่ะ ยกย่องคุณอาร์ทมากที่ผ่านช่วงเวลานั้นมาได้ ชื่นชมจริงๆค่ะ จากคุณ : bijna - [ 23 พ.ย. 49 17:51:51 ]

ความคิดเห็นที่ 59 เล่าเรื่องได้สนุกดีครับ   รออ่านต่อ จากคุณ : โก้ (เซโก้4) - [ 23 พ.ย. 49 18:23:49 ]

ความคิดเห็นที่ 60 Dr. Art เรียนที่ Monash University หรือเปล่าคะเนี่ย? จากคุณ : Stila is Style - [ 23 พ.ย. 49 20:31:35 ]

ความคิดเห็นที่ 61 อ่านแล้วได้ความรู้มากๆ คะ ตอนนี้กำลังอยู่ในขั้นรอเป็นนักศึกษาป. โท และคาดหวัง ป. เอกในอนาคต พอได้อ่านแล้ว ได้ความรู้เพิ่มขึ้นมากเลยคะ ขอบคุณมากนะคะ ค จากคุณ : สิงห์ใต้เงาจันทร์ (ise...) - [ 23 พ.ย. 49 20:43:46 ]

ความคิดเห็นที่ 62 ลงชื่อติดตามอ่านค่ะ ไม่ขอแม้นอะไร แค่อ่านเก็บเอาความคิดเรื่องที่เล่ามา จากคุณ : สาวใหม - [ 23 พ.ย. 49 21:31:05 ]

ความคิดเห็นที่ 63 เอ่อ ล่าสุดเราส่งงาน(Thesis ป.โท)ไปให้โปรเราดู แต่เราดันเขียนชื่อเขาลงไปด้วย ทั้งที่ยังไม่ได้บอก อย่างนี้ถือเป็นกรณีเดียวกันไหมอ่ะคะ คือ เราถือว่า เขาจะแก้งานให้เรา แล้วเขาจะเป็นคนส่งงานนั้นต่อไปให้วารสารเอง เราเลยคิดว่า นี่ คือ งานร่วมกันระหว่างเรากับเขา เราเลยใส่ลงไปเลยน่ะค่ะ (แต่ก็ส่งให้เขาดูก่อนนะคะ) จากคุณ : hikawa - [ 23 พ.ย. 49 22:12:41 ]

ความคิดเห็นที่ 64 อืม อ่านแล้วได้ข้อคิดดีจริงๆ โหด มันส์ แต่ได้สาระครบถ้วนดีจริงๆครับ ซุป ของคุณ จากคุณ : JungleBoy - [ 23 พ.ย. 49 22:40:18 ]

ความคิดเห็นที่ 65 ขอขอบคุณ Dr.Art มากนะครับ ที่ช่วยจุดไฟ ส่องประกายให้ ผมเสียเวลามาหลายเดือนแล้ว ยังหาจุดยืนให้ตัวเองยังไม่ได้เลย ขอนุญาตเข้ามารับฟัง และรบกวนขอคำแนะนำในอนาคตข้างหน้าได้ไหมครับ? ขอชื่นชม ลุงชอร์ ของคุณด้วยครับ จากคุณ : T-E-N-A - [ 23 พ.ย. 49 23:07:21 ]

ความคิดเห็นที่ 66 ตอบคุณสายน้ำครับ ผมก็เห็นด้วยว่าอาจจะเป็นความบังเอิญที่คำถามที่ผมถามไปตรงกับสิ่งที่เค้าเคยศึกษามา เพียงแต่คำถามมันก็ค่อนข้างหลากหลายด้วยเหมือนกัน ก็เลยให้ความรู้สึกว่าอาจารย์ท่านรู้เยอะเหลือเกิน ซึ่งผมไม่คิดว่าเมื่อตัวเองจบไปแล้วจะรู้ได้มากขนาดนั้นน่ะสิครับ จากคุณ : luckywinth - [ 23 พ.ย. 49 23:18:35 ]

ความคิดเห็นที่ 67 อ่านแล้วสนุกจังเลยค่ะ คนเขียนไปไหนแล้วคะ อยากอ่านต่อ จากคุณ : BabyMaai - [ 23 พ.ย. 49 23:43:52 ]

ความคิดเห็นที่ 68 Thank you for sharing such exciting stories na ka. I will come back to read more na ; ) Supervisors may seem to know a lot but they didn't get those knowledge from when they do PhD na. Most try to obtain further and broader knowledge when they start teaching la. For PhDs, you really know very narrow issue but deeper into details na. About the name of supervisors, normally if you publish during PhD, it is advisable to make it as co-authored papers where your supervisors play role in helping you writing up or at least check your draft before you submit. Some supervisors actually aim to publish only in high ranked journal which is true. So if you have sole authored papers and want to acknowledge someone else (such as your supervisors), you may need to ask for permission first la because once their names are there, some readers may expect that they approve the work which may not be true na. One of my friends wanted to publish in Taiwanese journals but didn't know whether it is appropriate or not as the journals are in lower rank so at the end he didn't go ahead with it la. For my papers, I always put my supervisors as co-authored and we helped each other in writing the draft and revise many times before submitting and they also involve in the process of selecting which journals to submit to. Maybe before you submit, it is good to talk to supervisors first na. จากคุณ : Fatty - [ 24 พ.ย. 49 00:39:01 A:129.234.70.248 X:129.234.4.1 TicketID:127636 ]

ความคิดเห็นที่ 69 รออ่านอยู่นะคะ เรื่องดีๆแบบนี้ต้องติดตาม ประสบการณ์ที่ไม่มีบอกในหนังสือ จากคุณ : vecteri - [ 24 พ.ย. 49 01:18:51 ]

ความคิดเห็นที่ 70 เมื่อวานเห็นหัวข้อกระทู้แต่ไม่ได้เปิดดู เพราะไม่เข้าใจว่า ซุปตบหน้า คืออะไร นึกว่าซุปที่เป็นน้ำๆ แล้วไปทำอะไรจึงโดนใครเอาซุปมาสาดเข้า แต่วันนี้เห็นขึ้นกระทู้แนะนำ เลยให้สงสัยว่า ขึ้นได้ไง มีคนเอาน้ำมาสาดเนี่ย เลยเข้ามาอ่านดู ก็จะแวะเข้ามาอีก เห็นด้วยว่าคุณได้ผ่านการเรียนรู้ที่แท้จริง คุณได้อะไรมากกว่าตัวปริญญาเอกแน่นอน แก้ไขเมื่อ 24 พ.ย. 49 02:46:02 จากคุณ : พธูไทย - [ 24 พ.ย. 49 02:45:13 ]

ความคิดเห็นที่ 71 อ้าว เกิดเป็น issue เรื่องการใส่ซื่อ supervior ไปซะแล้ว... สำหรับผม ถ้าส่ง paper ตาม journal หรือว่า conference เราควรจะขออนุญาตเค้าก่อนครับ ถ้าไม่ขอมันผิดมรรยาทอย่างแรงเลย... ของผม ผมเคยถามซุปแล้ว เค้าบอกว่าไม่เป็นไร ก็เลยไม่เคยใส่เรื่อยมา... ส่วน Acknowledgement ผมเขียนเองตามใจชอบ ผมอยากจะขอบคุณใครผมก็เขียน... โดยส่วนตัวคิดว่าไม่จำเป็นต้องขออนุญาตก่อน... จากคุณ : Gen.TOM - [ 24 พ.ย. 49 03:00:18 ]

ความคิดเห็นที่ 72 มาปูเสื่อรอหลายผืนแล้วค่ะ รีบมาเล่าค่อนะค่ะ กำลังสนุกเลย จากคุณ : Mactopia - [ 24 พ.ย. 49 06:18:47 ]

ความคิดเห็นที่ 73 อ่านแล้วโดน... แง่คิดแต่ละอันดีมาก ชอบๆๆ จากคุณ : r k i - [ 24 พ.ย. 49 06:25:44 ]

ความคิดเห็นที่ 74 มารอภาคต่อค่ะ จากคุณ : kkhunying - [ 24 พ.ย. 49 06:57:25 ]

ความคิดเห็นที่ 75 เป็นกระทู้ที่ดีมากๆเลยจ้า ขอบคุณอีกครั้งนะจ๊ะ สำหรับเรื่องราวที่มาเล่าสู่กันฟัง จากคุณ : gojanego - [ 24 พ.ย. 49 07:16:20 ]

ความคิดเห็นที่ 76 แล้วทำยังไงต่อไปคะเนี่ย  - -* มารออ่านนะคะ ^^ จากคุณ : มาอมยิ้มกันเถอะ (oldword) - [ 24 พ.ย. 49 10:29:26 ]

ความคิดเห็นที่ 77 เข้ามารออ่านด้วยคนค่ะ... จากคุณ : rameses - [ 24 พ.ย. 49 11:31:36 ]

ความคิดเห็นที่ 78 โหวตตตตตตต รออ่านต่อนะคะ จากคุณ : แอบรักลุงชอว์ (หนอนน้อย) - [ 24 พ.ย. 49 11:40:23 ]

ความคิดเห็นที่ 79 อ่านสนุก ได้ข้อคิดดีๆ หลายอย่างเลยอ่ะ ปล. อยากเห็นหน้าลุงชอว์ จริงๆ ^_^ จากคุณ : Hermy - [ 24 พ.ย. 49 12:13:29 ]

ความคิดเห็นที่ 80 ผมว่าคนระดับ PhD. คงจะเป็นคนที่ ใฝ่ความรู้และจดจำได้มากกว่าครับ คือไม่ว่าจะสนใจในเรื่องไหน แม้จะเป็นงานอดิเรก เช่นตกปลา ทำกับข้าว ก็ต้องวิจัย หาข้อมูล ทำ Paper กันซักหน่อย ทำให้มีความรู้กว้างและครอบคลุมครับ :P จากคุณ : xnone - [ 24 พ.ย. 49 12:25:30 ]

ความคิดเห็นที่ 81 เป็นประสบการณ์ที่ดีมากครับ ขอบคุณในวิทยาทานครั้งนี้ จากคุณ : MBIG (MBIG) - [ 24 พ.ย. 49 14:06:06 ]

ความคิดเห็นที่ 82 ผมกลับมาแล้วครับ หลังจากไปทำงานมาทั้งวัน ต้องขออภัยที่มาเขียนช้าไปหน่อยนะครับ วันนี้งานยุ่งทั้งวันจริงๆ ขอเล่าประสบการณ์การเรียนต่อนะครับ .......................................................................... ในตอนนี้หากเปรียบความสัมพันธ์ของผมกับซุปของผมเป็นเสมือนการแต่งงานเหมือนที่ใครๆชอบเทียบกัน มันก็ง่อนแง่นมาก ใกล้การหย่าร้างร่อมร่ออยู่แล้วครับ ผมได้แต่คิดว่าจะทำอย่างไรถึงจะประคองความสัมพันธ์ครั้งนี้ให้รอดไปได้ เพราะผมไม่อยากเปลี่ยนที่ปรึกษา ไม่อยากย้ายมหาวิทยาลัย ไม่อยากโดนไล่ออก ไม่อยากโดนพี่ที่ ก.พ. ตำหนิ คิดสารพัดจะคิดครับในตอนนั้น ทำงัยดีหว่าให้พ้นจากวิกฤตครั้งนี้ไปได้ ผมโทรไปคุยกับพี่ก.พ. ที่แคนเบอร์ร่าแกก็ปลอบให้ใจเย็นๆค่อยๆคิด จากนั้นผมวิ่งไปหาพี่อร พี่สาวนักเรียนทุน ก.พ. ที่น่ารักของผม "อ้าว หมดกันน้องเอ๋ย ทำไมเสร่อแป๊ะยังงี้ ไม่รู้หนือรู้ใต้จริงๆ มันต้องขออนุญาตซุปก่อนนะจะพิมพ์เนี่ย ยิ่งไปลงวารสารพื้นบ้านแบบเนี้ย มหาวิทยาลัยเขาไม่สนหรอก แกทำไมบัฟยังงี้วะน้อง" "เอางี้ พี่ว่าปัญหาแรก ทำใจเย็นและไปขอโทษดอกเตอร์ชอร์อีกรอบ เราเป็นคนไทยอย่าลืมว่าเรามีธรรมเนียมการเข้าหาผู้ใหญ่ได้ดีกว่าฝรั่ง มีของดีก็เอามาใช้บ้าง อย่าทำดื้อด้านอวดตัวเป็นฝรั่งอั้งม้อตลอดเวลา" โดนเข้าไปอีกดอกตรู   ในวันรุ่งขึ้นผมก็เอาดอกไม้ช่อใหญ่แล้วก็การ์ดเตรียมไปดักรอปูชนียซุปของผมแต่เช้าตรู่เลยครับ พอเจอท่านผมก็ยิ้มให้แบบฉีกยิ้มหมดปากแล้วก็ตีหน้าเศร้า แอ๊บน่าสงสารครับ (คือว่าสมัยเรียนปริญญาตรีเคยเรียนศิลปะการละครไป ๓ ตัว อิอิ) แล้วผมก็บอกว่าที่ผมมาในวันนี้ก็เพื่อที่จะขอโทษในสิ่งที่ทำแต่ผมไม่ได้ตั้งใจจริงๆ อย่าไล่ผมออกจากการเป็นลูกศิษย์นะครับ พลีส บลา บลา บลา พูดไปจนจบ ปรากฏว่าได้ผลเกินคาดครับ ลุงชอร์ยิ้มให้ผมแบบคนแก่ใจดีมีเมตตาลูกหลานแล้วบอกว่า "ไม่เป็นไรหรอก ไอใช้เจตนาเป้นตัวตัดสินการกระทำ สิ่งที่อยู่ทำมันไม่ถูกแน่ๆ แต่เจตนาดีและยูก็หวังดีกับไอ นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เกิดขึ้นกับการที่ไอเป็นครูมากว่า ๓๐ ปีหรอก แต่ไอดีใจที่ยูรู้ว่าตนเองผิดและไม่ดื้อเถียงชนฝาเหมือนนักเรียนปริญญาเอกบางคน ไอให้อภัยยูนะ แต่อย่าทำอีก มีอะไรต้องมาคุยกัน" โอ พระเจ้า พระแม่เจ้า โลกสดใสปิ๊งอีกแล้วครับท่าน ผมได้ยินเพลงฮอลลีวู้ดลอยมาอีกแล้วเหมือนตอนฉากจะจบของหนังอะไรประมาณนั้นนะครับ ผมสัญญากับตัวเองเลยว่าต้องเรียนรู้กฏ กติกา มารยาทและเคารพผู้อื่นให้มากกว่าเคารพตัวเองทุกครั้งก่อนที่เราจะตัดสินใจทำอะไรลงไปก็ตามไม่ว่าเรื่องเล็กหรือเรื่องใหญ่ ประสบการณ์ครั้งนี้มีค่าจริงๆครับ ......................................................................... เวลาค่อยๆล่วงเลยไปพร้อมกับการเขียนวิทยานิพนธ์ของผม บางครั้งมันก็น่าเบื่อ บางครั้งอยู่ดีๆก็คิดอะไรได้ก็บ้าพลังเขียนกันเข้าไป ทำๆแก้ๆ กันอยู่นั่น เปเปอรืที่จะตีพิมพ์ในเวทีใหญ่ก็พร้อมแล้ว และแล้ววันหนึ่งมีดทรศัพท์จากลุงชอร์ด่วนเข้ามา เอ แกเหมือนบอสเก่าผมเข้าไปทุกวันแล้วนะดทรมาตอนเราไม่อยากให้โทรทุกที "เฮ้ ยูต้องไปคอนเฟอร์เรนส์ในอีก ๒ เดือนนะ Conference you know!" "Where" ผมถาม "Sydney ไอคิดว่ายูต้องเอาเปเปอร์ขึ้นเสนอในงานนี้เพราะหากเปเปอร์ไม่ผ่านการตอบรับหรือคอมเม้นต์จากเวทีคอนเฟอร์เรนส์ งานของยูมีหวังไม่จบแน่ๆ ไปดูข้อมูลที่เวปไซต์ของไอนะ แล้วเรื่องเงินค่าเดินทางเดี๋ยวศูนย์วิจัยออกให้หมด" อะไรอีกเนี้ย มายุ่งกับชีวิตตรูจริงๆจะอยู่เมคมั่นนี่ที่ร้านอาหารป้าแมวซะหน่อย (เด๊ยวเรื่องนี้จะมาเล่าวันหลังครับ) ต้องไปพรีซ้งพรีเซ้นต์งานวิจัยที่ซิดนีย์ เซ็ง เครียด กินข้าว แต่ข้อดีข้อหนึ่งก็คือได้ไปเที่ยวและเจอนักวิจัยในสาขามากขึ้นและที่สำคัญมหาวิทยาลัยออกเงินให้คร้าบบบบบ แหมโก้ดีจังวะ ได้ไปฟุ้งฝอยให้คนอื่นฟังว่ากันนะจะไปเสนอผลงานวิชาการเชียวนะเฟ้ย อิอิอิ ผมไม่รู้เลยว่าตนเองกำลังจะเดินทางไปเป็นเหยื่อมารอีกครั้งหนึ่งแล้วครับท่านผู้อ่าน โปรดรอตอนต่อไปอีกแป็ปนึงนะครับลูกศิษย์บังเกิดเกล้ามารอพบอยู่ ................................................................... จากคุณ : Dr.Art - [ 24 พ.ย. 49 16:19:09 ]

ความคิดเห็นที่ 83 รอ รอ และก็ "รอ" ครับ จากคุณ : โก้ (เซโก้4) - [ 24 พ.ย. 49 16:30:05 ]

ความคิดเห็นที่ 84 ค่า จากคุณ : oldword - [ 24 พ.ย. 49 17:36:52 ]

ความคิดเห็นที่ 85 รอค่ะ..........ชอบจังเลยค่ะ คุณDr.Art เขียนได้สนุกดีจริงๆ อ่อ.........อัจฉริยะข้ามคืนวันนั้น เราก็ดูนะคะ เป็นแฟนรายการน่ะค่ะ จากคุณ : pompoko - [ 24 พ.ย. 49 20:10:04 ]

ความคิดเห็นที่ 86 ขอชื่อชมในตัว Dr.Art จิงๆคับ .. อ่านแล้วมีกำลังใจเรียนต่อมากขึ้นเลยคับ จากคุณ : ~tip~ (~Tip~) - [ 25 พ.ย. 49 01:47:14 ]

ความคิดเห็นที่ 87 เรื่องสนุก น่าติดตามมาก ๆ ค่ะ... เข้ามาแอบเกาะของเวทีใกล้ ๆ อีกคนค่ะ จากคุณ : rameses - [ 25 พ.ย. 49 03:19:26 ]

ความคิดเห็นที่ 88 Wait... wait... ka จากคุณ : Nuttee (Komvorn) - [ 25 พ.ย. 49 03:35:56 ]

ความคิดเห็นที่ 89 สมเป็นนักการตลาดเลยเลยค่ะ อ่านสนุกได้สาระอีก เราว่าอ.ที่ปรึกษาคุณมีวิญญาณความเป็นครูสูงใช้ได้เลยอ่ะ จากคุณ : LWWW - [ 25 พ.ย. 49 06:09:16 ]

ความคิดเห็นที่ 90 รออยู่ค่ะ จากคุณ : Be my dEstiNy (itims) - [ 25 พ.ย. 49 06:23:02 ]

ความคิดเห็นที่ 91 ประเทศชาติไม่เจริญก็เพราะคนคิดว่า  จบ ดร   แล้วรู้ไปเสียทั้งหมด ที่เมืองไทยได้ยินข่าวมาว่า   เรียนเอกภาษาไทย  เขียนเปเปอร์ ส่งอาจารย์ นี้ต้องเป็น ภาษาอังกฤษ  แล้วจะเรียนภาษาไทยไปทำไหม  แทนที่จะให้ นศ เลือกที่จะเสนองานเอง  ว่าจะเสนองานแบบไหน  อยากให้โลกกว้างไกล ก็เขียนงานเป็นภาษาอังกฤษ  ในโลกนี้ประเทผสที่เขาใช้ภาษาของชาติตัวเอง  เรียนเอกด้านภาษาของตนเอง  พูดอังกฤษไม่ได้  ถึงสิบประโยค  ประเทศเขายังเจริญได้   ยกตัวอย่าง  สมัยเรียน  ส่งงานภาษาอะไรก็ได้ที่มีคนอ่านออก แต่ต้องเสนอมาก่อน  อังกฤษ หรือเยอรมัน แต่งานที่แล๊ป ต้องสือและนำผลจากแล๊ปไปใช้ได้จริง  แต่ไม่จำเป็นต้องเป็นงานที่มีมาก่อน หรือ  เคยมีการทดลองมาก่อน จะได้มากน้อยไม่ใช่สิ่งสำคัญ  สำคัญที่ ผลลัพธ์ที่ได้ว่ามันเกิดขึ้นได้จริง  วันหนึ่งย่อมมีคนสานงานวิจัยนั้นต่อ หาเหตุและผล พร้อมที่ไปที่มาของมัน  สิ่งที่ได้ทำให่ความคิดเปลี่ยนไปก้เพราะ ชุป นั้นแหละ  งานทางด้านสาขาวิทยาศาตร์   ไม่แปลกใจที่วิทยาการเขาก้าวหน้าไม่หยุดนิ่ง  แต่แปลกใจที่เมืองไทย  นศ คิดแวกแนวจากที่อาจารย์  กำหนด ไม่ได้  คิดแต่จะ เอาปริมาณ ซุป หนึ่งคน  ดูและ  นศ ตั้ง สามสีคน  นี้พอให้อภัย    บางคนดูแล ทั้ง หกแจดคน  งานสอนก็มี  ออกสังคมก็เยอะ   หนี่เที่ยวก็แยะ  ไปเป็นที่ปรึกษาในที่ต่างๆๆ  อีก  คิดว่า  หลายท่าน  จึงไม่อยากกลับไปใช้ทุนที่เรียนมา  เพราะคิดก้าวหน้ากว่าคนที่เขาอยู่มาก่อน ย่อมมีอันเป็นไป  ต้องตามหลังผู้อาวุโสเท่านั้น เคยนั่งคุยกับเพื่อน ตอนนั้น จบมาใหม่  ชิง ๆ อายุ สามสิบนิดๆๆๆๆ  แค่จับไมค์พูดติดตลกนิด  ยังโดนถอดตารางสอนจาก สิบ ชม ต่อ สัปดา  เหลือ สอง ชม ต่อ สัปดา แต่ต้องมานั่งตบยุ่งทุกวัน โทษฐานข้ามหน้าข้ามผู้อาวุโส จงเรียนเพื่อที่จะรู้เพียงสิ่งเดี่ยว แล้วความรู้ที่ได้มันจะสัมพันธ์กันเองโดยธรรมชาติ  ( คำสอนของชุป เอกเคมี) จากคุณ : ดอกจานในแดนซากุระ - [ 25 พ.ย. 49 07:21:26 ]

ความคิดเห็นที่ 92 เป็นกระทู้แนะนำกระทู้แรกที่เราอ่านที่ จขกท. เขียนทุกประโยค คุณโชคดีมากจริง ๆ ค่ะที่ได้ซุปแบบนี้ จากคุณ : Noise219 - [ 25 พ.ย. 49 07:29:52 ]

ความคิดเห็นที่ 93 สนุกมากค่ะ ได้รู้อะไรหลายอย่างเพิ่มขึ้น มาต่อเร็วๆนะคะ จากคุณ : BrightBerry - [ 25 พ.ย. 49 09:41:37 ]

ความคิดเห็นที่ 94 ได้ข้อคิดเยอะมาก จากการอ่านกระทู้นี้ ของอาจารย์ค่ะ จากคุณ : jisi - [ 25 พ.ย. 49 11:51:30 ]

ความคิดเห็นที่ 95 โห เป็นกระทู้ที่อ่านรวดเดียวตั้งแต่ต้นจนจบเลยอ่ะค่ะ อ่านแล้วทำให้มีกำลังใจเรียนต่อค่ะ (นี่แค่ ป.โท นะเนี่ย) ขอบคุณมากนะคะสำหรับเรื่องราวที่แชร์ จากคุณ : rocky heart (rocky heart) - [ 25 พ.ย. 49 12:16:07 ]

ความคิดเห็นที่ 96 มารออ่านค่ะ สนุกมั่กเลย จากคุณ : super cute (super cute) - [ 25 พ.ย. 49 13:17:52 ]

ความคิดเห็นที่ 97 มันส์จัง อ่านรวดเดียวเลยเหมือนกันจนถึงที่มาโพสต์เชียร์ให้เนี่ยคับ ขอบคุณครับ โดนใจ ผมอย่างจัง กะลัง เกร็ง เลย เรื่องเรียนต่อเอก อ่านแล้วยิ่งเกร็งไปใหญ่ ไม่รู้ว่าจะได้ใครมาเป็นที่ปรึกษา จากคุณ : piyabutr (piyabutr) - [ 25 พ.ย. 49 13:29:30 ]

ความคิดเห็นที่ 98 เข้ามารออ่านต่อค่ะ...และจะบอกว่าอ่านตั้งแต่แรก ๆ นอกจากจะชื่นชมคุณซุปของคุณ จขกท. แล้ว อีกคนที่ตัวเองรู้สึกชอบในทัศนคติของเธอก็คือ "พี่อร" ของคุณ จขกท. ค่ะ เพราะดูเป็นคนที่ให้คติกับคุณ จขกท. ในยามที่รู้สึกแย่หรือคับขันมาตลอด และดูเธอน่าจะกลายมาเป็น Dr. ที่ไม่ยึดติดกับหัวโขนดีน่ะ.. จากคุณ : JC2002 - [ 25 พ.ย. 49 18:35:02 ]

ความคิดเห็นที่ 99 จากคุณ : นางมารร้าย/น้อยซะเมื่อไหร่ - [ 25 พ.ย. 49 19:12:54 ]

ความคิดเห็นที่ 100 คุณเชื่อใหม จบ ป ตรี รู้สึกเราไม่ค่อยรู้อะไร จบ ป โท เริ่มรู้ว่ายังมีอีกเยอะที่เรายังไม่รู้ จบ ป เอก ข้าพเจ้าก็รู้อยู่เท่านี้แหละ จริงๆ นะ และอีกอย่างระดับความรู้ไม่ได้สามารถจะวัดจาการศึกษาในระรบอย่างเดียวเท่านั้นนะครับ ผมเคยเตือน นศใ ผมเสมอว่าอย่าทะนงในความรู้(ระดับความรู้) ชีวิตยังคงต้องศึกษาอย่างไม่สิ้นสุด และตอนนี้ผมก็ขอให้ทั้งเจ้าของกระทู้และผู้อ่านทุกท่านจงประสบความสำเร็จในการศึกษาหาความรู้ทั้งในระบบและนอกระบบ พร้อมทั้งนำองค์ความรู้ที่ได้มาช่วยกันพัฒนาชาติสืบไปนะครับ จากคุณ : ประชาชนคนไทย - [ 25 พ.ย. 49 21:38:49 A:222.123.29.92 X: ]

ความคิดเห็นที่ 101 ยังอ่านไปไม่ถึงไหนเลยค่ะ คลิกเข้ามาขำคำแนะนำที่ว่า "เออ แล้วอย่าเอาแก่มากนะเด๊ยวแนะนำอยู่ดีๆแล้วตายนะ ปวดหัวมาก " โถ ปล. จะย้ายสายมาเรียนการตลาดเหมือนกันค่ะ ไว้ต้องขอคำแนะนำบ้างนะคะ จากคุณ : dararye - [ 25 พ.ย. 49 22:32:49 ]

ความคิดเห็นที่ 102 มารอต่อค่ะ สนุกมากค่ะ กำลังคิดหาทางไปทำ ดร. อยู่เหมือนกันค่ะ จากคุณ : jI@ng jIng zhEn - [ 26 พ.ย. 49 06:36:12 ]

ความคิดเห็นที่ 103 อ่านแล้วเหมือนใจจะขาดค่ะ ยังไม่รู้ชะตาตัวเองเหมือนกันพึ่งเริ่มต้นได้เทอมเดียวง่ะ รีบเขียนต่อนะคะ รออ่านอยู่ค่า จากคุณ : @norwich - [ 26 พ.ย. 49 08:03:24 ]

ความคิดเห็นที่ 104 อ่านแล้วรู้สึกว่าเราก้อไม่ได้แย่อยู่คนเดียวแฮะ ! ผมก้อโดนมาฉาดนึงเหมือนกัน ตั้งแต่ตอนแรกที่เจอเลยฮะ ตอนนี้ก้อยังชาๆอยู่เลย........  ไว้จะมาอ่านต่อนะคับ รีบๆเขียนหละ อิอิ จากคุณ : TarDiff (MenneT) - [ 26 พ.ย. 49 10:14:46 ]

ความคิดเห็นที่ 105 ได้กำลังใจมากมายเลยค่ะ ตอนนี้ยังเรียนป.ตรีอยู่เลย เราก็ท้อมากเลยด้วย แต่พอรู้ว่าพี่ๆลำบากกว่าเรามากมาย เราจะสู้ค่ะ จากคุณ : เด็กป.ตรี - [ 26 พ.ย. 49 13:47:39 A:192.168.0.12 X:203.154.201.130 ]

ความคิดเห็นที่ 106 เจ้าของกระทู้ยังไม่มาอีกหรอคะ รอนานแล้วหละค่ะ อยากอ่านต่อ เหมือนรออ่านละครเป็นตอนๆ เลยค่ะ แต่มีสาระกว่าเยอะ รออยู่นะคะ จากคุณ : BabyMaai - [ 26 พ.ย. 49 15:00:05 ]

ความคิดเห็นที่ 107 สงสัยท่านเจ้าของกระทู้คงพิมพ์แต่ที่ทำงานวันหยุดเลยไม่ได้มาต่อกระทู้ ปล.จะรออ่านนะครับ กระทู้ดีๆแบบนี้ จากคุณ : indiena jone - [ 26 พ.ย. 49 15:27:48 ]

ความคิดเห็นที่ 108 กำลังอยากจะเรียน อ่านตอนแรก ๆ ถอดใจ การเรียนต้องโดนขนาดนี้หรือ  อ่านตอนต่อมา มีกำลังใจ เพราะครูยังเป็นครู ห่วงและเอาใจใส่ต่อลูกศิษย์เสมอ รออ่านตอนจบ แบบ Happy Ending อยู่นะครับ จากคุณ : คนชอบ (mintdec65) - [ 26 พ.ย. 49 16:14:06 ]

ความคิดเห็นที่ 109 เป็นกระทู้ที่ดีมากๆเลยคะ อ่านแล้วซึ้งมากๆ แถมให้ความรู้เยอะเลย จากคุณ : [[Defiant*]] - [ 26 พ.ย. 49 20:20:34 ]

ความคิดเห็นที่ 110 ว้า....ภาคต่อยังไม่มาอีกเหรอ รอ รอ รอ ยังไงก็จะ รอ เอ....อ่าน ค.ห. 85 ของคุณ pompoko แล้วชักงง นี่คือ Dr.Art  แห่งรายการ "ตัวจริง" หรือ? จากคุณ : kkhunying - [ 26 พ.ย. 49 20:36:25 ]

ความคิดเห็นที่ 111 โชคดีมากเลยครับที่ได้ซุปแบบนี้.... อยากได้แบบนี้ตอนไปต่อเอกบ้างจัง จากคุณ : ประจุบวก - [ 26 พ.ย. 49 21:52:17 ]

ความคิดเห็นที่ 112 จบแล้วอย่ามัวนั่งดูสิ่งต่างๆ ในประเทศ บนหอคอยงาช้างนะครับ ถ้าใครพอมองเห็นปัญหาของสังคมไทยช่นทุกวันนี้แล้วพอมีบารมีเล่นการเมืองแล้วไปนั่งในสภา เชื่อเหลือเกินว่าพวกท่านทั้งหลายอาจจะช่วยแก้ได้ โดยเฉพาะไอ้ระบบอุปถัมเนี๊ยะ มันเป็งปางหาหย่ายมั๊กๆๆๆ..บางความเห็นในกะทู้รู้สึกจะมองเห็นปังหาเมืองไทยทุอย่าง เห็นแล้วทำไมไม่ช่วยกันแก้ละคร๊าบ... อาจจะโดยวิธีอื่นก็ได้นี่น่าโดยปลายปากกากลับกลายเป็นลายอักษรก็ดีมิไช่น้อย น่าจะทำง่ายกว่านั้งมองแต่ปังหาง่ะ เจอแล้วแก้น่าจะง่ายกว่าเด้อคับเด้อ... จากคุณ : สงสัยแท้ - [ 26 พ.ย. 49 22:22:19 A:203.146.63.187 X: ]

ความคิดเห็นที่ 113 ได้ความรู้เยอะเลยค่ะ ขอบคุณมากเลยที่มาแชร์ประสบการณ์ อยากได้ซุปอย่างคุณบ้างจัง บอกนิดนึงว่าเราชื่นชม Dr.Art นะคะ จากที่เคยดูรายการ(แบบผ่านๆ) ตั้งแต่ที่โหวตเกี่ยวกับพิธีกรน่ะค่ะ แล้วก็รายการล่าสุดที่คุณไปแข่ง เรารู้สึกว่าคุณมีมารยาทดี ไม่ใช้คุณวุฒิข่มคนอื่น ตามอ่านต่ออยู่นะคะ จากคุณ : Aeyjeera - [ 26 พ.ย. 49 22:53:34 ]

ความคิดเห็นที่ 114 ตอนเราเรียนป.โท อาจารย์ที่เรานับถือ บอกว่า เรียนปริญญาตรี เค้าจะสอนให้เรารับความรู้ ปริญญาโท รู้จักวิธีที่ถูกต้องในการหาความรู้ พอถึงปริญญาเอก ก็ถึงเวลาที่เราจะสร้างความรู้ และขอบเขตก็จะแคบเข้ามาเรื่อยๆ ดังนั้นคนจะเรียนเอก ต้องรู้แล้วล่ะว่า เราอยากรู้เฉพาะเจาะจงเรื่องอะไร จากคุณ : dararye - [ 26 พ.ย. 49 23:26:48 ]

ความคิดเห็นที่ 115 คนจบ ดร. คือคนที่รู้ลึก (ในเรื่องที่ตัวเองทำ) และรู้กว้าง ในกระบวนการได้มาซึ่งความรู้ลึกๆ นั้นครับ จากคุณ : ชาเขียว - [ 26 พ.ย. 49 23:49:05 ]

ความคิดเห็นที่ 116 อ่านแล้วได้ข้อคิดหลาย ๆ อย่างเลยค่ะ รออ่านตอนต่อไป จากคุณ : ชิวเทียน - [ 26 พ.ย. 49 23:53:42 ]

ความคิดเห็นที่ 117 อ่ะ ... มาเร็วๆ นะค่ะ จากคุณ : asaka - [ 27 พ.ย. 49 01:36:03 ]

ความคิดเห็นที่ 118 ฮ่าๆ คุณ Dr. Art มีคนมารอคุณเขียนต่อเยอะแยะเลยค่ะ (รวมเราด้วย) เวียนกลับมาดูทุกวัน คราวนี้หยิบเสื่อมาปู พร้อมของกิน มานั่งรอฟังเรื่องต่อค่ะ จากคุณ : vecteri - [ 27 พ.ย. 49 02:53:19 ]

ความคิดเห็นที่ 119 ยังรออ่านอยู่นะค่ะ อ่านแล้วได้ข้อคิดเยอะเลย จากคุณ : arryo - [ 27 พ.ย. 49 08:44:15 ]

ความคิดเห็นที่ 120 มารอตั้งแต่ลูกสาวคลานจนเดินได้แล้วนะเนี๊ย เมื่อไรจะมาค่ะคุณพี่ จากคุณ : @norwich - [ 27 พ.ย. 49 09:17:16 ]

ความคิดเห็นที่ 121 มาสวัสดีตอนเช้าค่ะ แล้วก็ มาทำสัญลักษณ์ อิอิ จากคุณ : oldword - [ 27 พ.ย. 49 09:21:50 ]

ความคิดเห็นที่ 122 ทำให้รู้ว่าตอนนี้ของผมผ่านไปหนึ่งเทอมยังแค่ชิวๆ จะได้เตรียมตัวเตรียมใจไว้ ซุปตบมา เราก็จะได้สวนกลับทัน จากคุณ : KatM (KatM) - [ 27 พ.ย. 49 09:34:37 ]

ความคิดเห็นที่ 123 มารายงานตัวครับ หวังว่าข้าวเกรียบ น้ำอัดลม และขนม ที่เตรียมกันตอนมานั่งปูเสื่อรอยังไม่หมดนะครับ อิอิ ขอโทษอย่างแรงครับที่มาพิมพ์ต่อช้าเพราะปรกติวันเสาร์-อาทิตย์ผมจะยุ่งมากกว่าวันปรกติเพราะสอนเต็มวันทั้งสองวันพอถึงบ้านก็สลบคาเตียงครับ ก่อนจะไปต่อผมขอบคุณทุกคอมเม้นต์จริงๆเพราะทำให้ผมรู้สึกถึงพลังในห้องนี้แล้วก็ย้อนกลับไปตอนเราเรียนไม่จบแล้วแอบมาอ่านพี่ๆน้องๆเม้นต์กัน เวลาเราอยู่ไกลบ้านเนี่ย แม้แต่โลกไซเบอร์ที่มีคนเข้าใจเราก็ทำให้เราเกิดความอบอุ่นในหัวใจได้อย่างล้นเหลือนะครับ ------------------------------------------------------- (ต่อ) การไปนำเสนอผลงานทางวิชาการในที่ประชุมนานาชาติ [International Conference] เป็นเสมือนด่านประลองกำลังด่านหนึ่งสำหรับนักศึกษาปริญญาเอก และ นักวิจัย แต่คนที่เชี่ยวมากๆจะชอบงานแบบนี้เพราะได้มีโอกาสเสนองานวิจัยของตน ได้ฟังคอมเม้นท์ ได้เถียงกันแบบสร้างสรรค์(และทำลาย)ในบางโอกาส ที่สำคัญได้ไปเที่ยวฟรีในประเทศหรือเมืองที่ตนไม่ถนัด สำหรับผมแล้ว ในตอนนั้นคุ้นเคยกับซิดนีย์เป็นอย่างดีเพราะไปเที่ยวหาเพื่อนอยู่บ่อยๆครับ ดังนั้นการไปประชุมวิชาการครั้งนี้จึงไม่เหมือนการไปเที่ยวมากนักครับ มหาวิทยาลัยในต่างประเทศสนับสนุนกิจกรรมนี้เพราะเป็นการช่วยให้นักวิจัยในสาขาของตนพัฒนางานวิจัย เสริมสร้างชุมชนเครือข่ายการวิจัยในสาขาของตนให้เข้มแข็ง และนับเป็นการเผยแพร่งานวิชาการของมหาวิทยาลัยตนสู่สาธารณชน มีงานวิจัยหลายเรื่อง หลายฉบับที่ก่อนจะกลายเป็นงานคลาสสิคก็ล้วนแล้วแต่ถูกตีจนเลือดสาดในที่ประชุมแบบนี้มามากมายครับ แต่นักวิชาการต้องเปิดใจให้กว้างและยอมรับฟังทุกคอมเม้นต์ ใช่ไหมครับ? ในการขอร่วมเสนอผลงานนั้น นักวิจัย/นักศึกษาปริญญาเอกนั้นจะต้องส่งบทคัดย่องานวิจัยไปให้คณะกรรมการพิจารณาคุณภาพของงานเพื่อดูว่าจะตอบรับหรือปฏิเสธให้นำเสนอผลงานในที่ประชุม อันที่จริงส่วนใหญ่แล้วการประชุมแบบนี้ก็มีหลายค่าย หลายสำนักจัดอยู่แต่ก็จะมีบางสมาคมที่จัดต่อเนื่อง จัดมานานแล้วก็ได้รับความนิยมและมีการรู้จักมักคุ้นกันเป็นอย่างดี เช่น American Marketing Association, Australian and New Zealand Comparative Education Society แต่ในสาขาอื่นๆผมก็ไม่ค่อยแน่ใจครับ  เมื่อเราได้รับการตอบรับเราก็เตรียมตัวคล้ายๆกับตอนสอบป้องกันตัวนะครับ แต่อาจจะซีเรียสน้อยกว่านิดนึงนะครับ สำหรับผมผมคิดว่าพร้อมแล้วและลุงชอร์ ปูชนียซุปบอกว่าจะไปด้วยแต่ไม่ขึ้นพรีเซ้นต์ ให้ผมลุยเอง "ยูทำได้แน่ๆอาร์ท ผ่านมาตั้งหลายปีแล้วนะ ไม่ต้องกลัวหรอก แล้วไอจะไปซัพพอร์ทยูนะ" ---------------------------------------------------------- ในวันที่ต้องนำเสนองานนั้น ผมเป็นผู้เสนอผลงานคิวที่สองต่อจากอาจารย์จากประเทศสก๊อตแลนด์ซึ่งแกจัดได้ว่าเป็นคน "กำลังดัง" ในสาขาการตลาดเพราะงานวิจัยเพิ่งได้รับการตีพิมพ์ในวารสารหนึ่งในเสาหลักของวงการ ดังนั้นห้องผมจึงคลาคล่ำไปด้วยผู้ฟัง เพราะทุกคนก็ต้องการมาฟังดาวดวงใหม่ในวงการ โดยมีผมนั่งตัวเกร็งรอคิวอยู่ หลังจากโปรเฟสเซอร์สก๊อตแลนด์นำเสนอผลงานเสร็จ ผู้ชมแทบทุกคนล้วนมีคำถามตั้งแต่ระเบียบวิธีวิจัย การเก็บข้อมูล ผลที่ได้ การสร้างทฤษฎีใหม่จากผลที่ได้ แหมโลกของวิชาการจะว่าน่าเบื่อมันก็ใช่ จะว่าตื่นเต้นมันก็จริงนะครับแล้วแต่คนจะมองกัน แต่แล้วขณะที่คุยๆกันก็มีลุงโปรเฟสเซอร์คนนึงหน้าตาประมาณดัมเบิลดอร์ในเรื่องแฮรี่ พอตเตอร์ ยกมือขึ้นแล้วโพล่งว่า "งานวิจัยของยูดีนะ น่าสนใจในเรื่องระเบีบวิธีและการวิเคราะห์สามขั้นตอน แต่ไอไม่ค่อยเชื่อในเรื่องของการสรุปผลตามที่ยูเสนอ เพราะมันมีไบแอสนะ" "นอกจากนี้ ยูช่วยอธิบายการได้มาซึ่งข้อมูลในตาราง 5 ซิ มันดูเฟคๆ และยูได้ทำเรื่องการตรวจสอบซ้ำหรือไม่" บลา บลา บลา บลา บลา บลา บลา แกถามไม่หยุดและถามเหมือน ขออภัยนะครับ กวนบาทามากๆๆๆๆๆๆ ทุกคนในห้องอึ้งกับทุกคำถามของแก คนเดียวที่ไม่อึ่งคือโปรเฟสเซอร์ที่นำเสนอผลงาน แกตอบทุกคำถามได้แบบตัวจริง รู้จักงานวิจัยจริง คล่องแคล่วและสามารถนำเสนอข้อสรุปงานวิจัยเป็นฉากๆ และสิ่งหนึ่งที่ผมเห็นคือ passion ในงานวิจัยที่แกทำนั้นมันเปล่งประกายออกมาเวลาแกตอบคำถาม ทุกคำถามได้รับคำอธิบายชัดเจน และเมื่อจบการพรีเซ้นต์เสียงปรบมือก็ดังกึกก้องห้องโถง "คนต่อไป ขอนำเสนอนักศึกษาปริญญาเอกจากมหาวิทยาลัย....... หัวข้อ............ ขอเสียงปรบมือครับ " พอผมเริ่มเดินขึ้นเวที ทำไม๊ ทำไม คนฟังเริ่มเดินออก ผมยังไม่ทันบรรยายเลยครับ คนก็ทยอยไปห้องอื่นแล้ว ใจคอเริ่มตกต่ำอีกแล้ว เออ ตรูไร้ค่าอีกแล้วเนี่ย เอาซิแต่โปรเฟสเซอร์ดัมเบิลดอร์ยังอยู่ครับ ทำไมคนที่ไม่อยากให้อยู่ มันดั๊นอยู่ทำหน้าสนในเรื่องผมสุดฤทธิ์ ผมเริ่มพรีเซ้นต์ไป ซึ่งการเตรียมพร้อมทำให้ผมมั่นใจ Practice makes perfect จริงๆครับ ตรงนี้ผมขอแนะนำน้องๆที่กำลังเรียนอยู่เลยว่า ในการนำเสนองานของเรานั้นวิธีการและท่วงท่าการนำเสนอมีความสำคัญไม่เเพ้เนื้อหาเลยครับ หากคุณนำเสนอได้ดี คนเข้าใจ จะช่วยสร้างความน่าเชื่อถือของงานคุณได้เยอะมากๆ ผมใช้เวลาไปสักประมาณ 20 นาทีโดยการนำเสนอของผมเน้นการนำเสนอข้อมูลจากงานวิจัยเป็นหลัก จึงมีมัลติมีเดียมาใช้เยอะมาก เช่ย วิดีทัศน์ เสียงประกอบ รูปถ่าย เมื่อจบการนำเสนอก็เข้าสู่โหมดการตอบคำถาม "I"ve got a few questions" ดัมเบิลดอร์ยกมือเป็นคนแรก "นี่เป็นงานระดับปริญญาเอกเหรอ ทำไมแหล่งข้อมูลของยูแลดูไม่มีน้ำหนักเลย อธิบายสิว่าจะเพิ่มน้ำหนักความน่าเชื่อถืออย่างไร" "ทำไมเอาหนัง มัลติมีเดียอะไรมาฉาย เป็นการนำเสนอที่แหวกแนวและไม่มีมิติแห่งวิชาการเลย อธิบายได้ไหมว่าทำไม" "ผลการวิจัยยูฟังดูแปลก ทะ:-) เอาอะไรมาสรุปเนี่ย ทฤษฎีหลักที่ตั้งไว้คืออะไร แล้วยูจะตรวจสอลข้อสรุปงานวิจัยจากอะไร" "ยูช่วยอธิบายได้ไหมว่าจากงานวิจัยฉบับนี้ ยูจะคอนทริบิ้วต์อะไรให้วงการการตลาด และ ข้อสรุปที่ดูไม่จริง (phony) ของยูจะกลายเป็นทฤษฎีอะไร" ปฏิกริยาของผมนะหรือครับ..........อึ้งสิครับ ตอบไม่ได้สักข้อ มือเท้าเหมือนแช่ตู้เย็นไว้ตลอดเวลา ปากหนัก เหงื่อกาฬ ธาตุไฟแตกกระจายทั่วสรรพางค์ เลิ่กลั่กจะตอบมั่วก็จำได้ว่าเคยสอนคนอื่นว่าอย่าทำ คำถามแรกตอบไม่ได้ก็ใช้ทริคว่าไม่รู้ แล้วจะไปหาคำตอบ แลวจะไปศึกษาเพิ่ม แต่พอหลังๆมุขตันครับ หันไปมองคนเนี่ยหน้ามืดไปหมด ก็หันไปเจอลุงชอร์นั่งอยู่ท่ามกลางผู้ฟัง แกยิ้มครับ เชื่อไหมครับ แกยิ้ม เหมือนคนมีความสุขมากกกกก ผมว่าซุปผมเพี้ยนไปแล้วแน่ๆ อย่างไรก็ตามในที่สุดผมก็โดนดัมเบิลดอร์สอนมวยกลางที่ประชุมยกใหญ่ โดยมีสายตาแกมสมเพชของผู้ฟังทั้งห้องมองแบบเห็นใจ สงสาร เศร้า เอ๋อ หลายอารมณ์ครับแล้วผมก็เดินลงจากเวทีแบบเอ๋อๆมานั่ง อะไรเนี่ย ชีวิต................................................... จากคุณ : Dr.Art - [ 27 พ.ย. 49 10:32:46 ]

ความคิดเห็นที่ 124 ติดตาม และ ตามติดค่ะ ทำไมชีวิต มันละม้าย คล้ายคลึงกัน เช่นนี้ สู้ๆ ค่ะ ทั้ง Dr.Art (ซึ่งนะจะจบแล้ว) และ ตัวอิฉันเอง ค่ะ จากคุณ : whiskywine - [ 27 พ.ย. 49 10:42:49 ]

ความคิดเห็นที่ 125 นักเรียนทุน พ.ก...... เมื่อผมรอ จขกท. มาได้แล้วครับ ดร. จากคุณ : Glend - [ 27 พ.ย. 49 10:45:23 ]

ความคิดเห็นที่ 126 โอ้ยยยยย ใจจะขาด มาต่อเร็วๆ ครับท่าน จากคุณ : Coconut Dance : - [ 27 พ.ย. 49 11:31:16 ]

ความคิดเห็นที่ 127 กำลังสนุกเชียว โห ชีวิตกว่าจะผ่านมาได้น้า รออยู่คร้าบ จากคุณ : Cy (CyberBiz) - [ 27 พ.ย. 49 11:54:01 ]

ความคิดเห็นที่ 128 ชอบของคุณลุงชอว์ลิ้วเฮียงมากๆเลยครับ เป็นซุปที่เจ๋งมากๆจริงๆ เขียนได้สนุกน่าอ่านมากครับ จะรออ่านต่อไป จากคุณ : zmen - [ 27 พ.ย. 49 12:06:10 ]

ความคิดเห็นที่ 129 มาอีกครั้งครับ ---------------------------------------------------------- หลังจากลงไปนั่งลุงชอร์ปูชนียซุป ก็มองผมแบบสมเพชกึ่งขำแล้วถามว่าเป็นอย่างไรบ้างกับการเจอวิกฤตครั้งแรกในคอนเฟอร์เรนซ์ แหม!จะให้ผมตอบอย่างไรดีครับ มันงง สับสน เอ๋อ แล้วก็รู้สึกว่าทำไมเราโง่มากมายขนาดนี้ ถามอะไรก็ไม่เห็นตอบตรงประเด็นเลย "นี่คือประสบการณ์ครั้งแรกของยู ในการนำเสนอผลงานใช่ไหม จำไว้นะว่า ในโลกของนักวิชาการเองก็มีคนหลายแบบนะ ยูอย่าคิดว่าคนทุกคนต้องเห็นด้วยกับความคิดและผลงานของยูทั้งหมด เวลาเรามาสัมมนาแบบนี้จะมีกลุ่มหนึ่งที่ไอเรียกว่า Conference Freak คนกลุ่มนี้เขาจะเก่งมากและคอยต้อนถามนักวิชาการที่นำเสนอผลงานว่าจะตอบปัญหาเขาได้หรือเปล่า แต่คิดให้ดีๆซิว่า คนกลุ่มนี้ก็เสมือนกับเจ้านายหรือเพื่อนร่วมงานของยูเวลายูกลับไปทำงานในมหาวิทยาลัยนั่นแหละ เพราะคนกลุ่มนี้จะฉลาด เป็นนักวิชาการ และไม่รู้สึกว่าการที่จะซักถามยู คาดคั้นยูเป็นเรื่องผิด นี่เป็นวัฒนธรรมอย่างหนึ่งทางวิชาการ" "Doctor Shaw ครับแต่ผมรู้สึกว่าเขา rude มากๆ เวลาถามไม่รักษาน้ำใจเลยนะครับ" ผมแย้ง "ในโลกนี้นะเราคงไม่สามารถให้ใครมาพลีสเราตลอดเวลาได้หรอกนะ คนมีมากมายบางคนก็ดีกับยู บางคนอาจจะไม่แคร์เลยว่ายูรู้สึกอะไร เวลาเราทำวิทยานิพนธ์นี่แหละยูจะได้เจอคนทั้งล้านๆแบบ วันนี้ยูได้เจอแบบที่ยูคิดว่าร้ายแล้ว แต่ซักวันนึงอาจจะเจอสิ่งที่หนักกว่านี้นะ" "สิ่งสำคัญที่สุดคือ ยูจะเอาสิ่งที่โดนตำหนิในวันนี้ไปปรับปรุงงานของยูได้อย่างไรนะ ขอให้คิดให้ตก" ในคืนวันนั้นเรามีงานเลี้ยง ผมก็ได้คุยกับคนอื่นๆหลายคนที่มาร่วมงานสัมมนาในครั้งนั้นและหลายคนก็มาคุยกับผมเรื่องงานวิจัยของผมและการโดนถามซึ่งจริงๆแล้วหลายคนบอกว่าอย่าไปซีเรียสมาก นี่คือก้าวแรกจริงๆ ผมคิดว่านอกจากการได้มีโอกาสไปนำเสนอผลงานแล้ว ผมยังมีโอกาสได้พบเพื่อนใหม่ที่ยังคงมิตรภาพกันอยู่และเป็นประสบการณ์ที่ดีอย่างมากที่ผมนำกลับมาสอนและเล่าให้ลูกศิษย์ฟังอยู่เสมอ มีหลายเรื่องที่ผมเห็นและเจอในคอนเฟอร์เรนซ์หลายอย่าง เช่น การแลกเปลี่ยนห้องนอน การจีบกันของนักวิชาการ การแอบมอบหมายให้ลูกน้องพรีเซนต์แล้วเจ้านายแอบพากิ๊กไปเที่ยว (ให้เดาว่ามาจากประเทศอะไร) Amazing มากครับ ----------------------------------------------------------- วันนี้ผมจะพยายามขมวดปมเรื่องให้จบนะครับ จริงๆมีอีกหลายเรื่องที่จะเล่าแต่เรื่องนี้ขอเน้นเรื่องซุปจริงๆเดี๋ยวจะพยายามมาเล่าส่วนอื่นๆที่มันส์ แสบ ระทึกอีกนะครับ ยังไม่จบนะครับ พบกับตอนสุดท้ายอีกอึดใจใหญ่ๆครับ จากคุณ : Dr.Art - [ 27 พ.ย. 49 13:05:53 ]

ความคิดเห็นที่ 130 อ่านประสบการณ์แล้วดีจัง จากคุณ : Adore - [ 27 พ.ย. 49 13:44:40 ]

ความคิดเห็นที่ 131 ลุงชอว์บราเดอร์นี่เป็นครูจากจิตวิญญาณจริงๆค่ะ Dr. Art นี่ช่างโชคดีแท้ค่ะที่ได้อาจารย์ที่รู้จักวิธีกล่อมเกลา จากคุณ : Stila is Style - [ 27 พ.ย. 49 13:50:03 ]

ความคิดเห็นที่ 132 จากคุณ : <คงจะเป็น เพราะรัก ดอกกระมัง> - [ 27 พ.ย. 49 14:32:51 ]

ความคิดเห็นที่ 133 ผมได้เรียนรู้จากดอกเตอร์ชอร์หลายเรื่องในการเรียนต่อในระดับปริญญาเอก ความคิดของผมเองหลายเรื่องก็เปลี่ยนไป จากวันแรกที่มาเรียนเพราะอยากเป็นดอกเตอร์ ด้วยความเชื่อที่ว่าคนเป็นดอกเตอร์ โก้ เก่ง เท่ห์ แต่เอาเข้าจริงๆแล้วผมก็เรียนรู้จากการเรียนในครั้งนี้ว่าเราก็แค่คนนึงที่รู้ในด้านหนึ่งและมีอะไรอีกมากมายในสากลจักรวาลที่เราไม่เคยแม้แต่จะคิดถึงมัน และไม่สนว่าเราจะรู้หรือไม่ ผมเรียนรู้ว่าการเรียนปริญญาเอกก็ทำให้ผมมองโลกได้ในอีกมุมหนึ่ง ไม่ได้เป็นจีเนียส แต่ก็ได้รู้ในเรื่องที่ผมต้องการรู้ ก็แค่นั้น แต่การเรียนนั้นดอกเตอร์ชอร์ทำให้ผมเห้นว่าคนที่เรียนปริญญาเอกจนจบนั้นต้องเป็นคนที่มีความสนใจใคร่รู้และไม่หยุดนิ่งในการเรียนรู้ เพราะหน้าที่ของพวกเราเมื่อเรียนจบไปแล้วคือการเป้นผู้สร้าง เสนอ ความรู้ให้กับสังคมและคอยศึกษา สังเกตความเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้นและนำเสนอบทเรียนต่างๆให้สังคมเฝ้าระวังและป้องกันไม่ให้ผิดพลาด และสังคมดีขึ้นครับ ----------------------------------------------------------- ในวันที่ผมขึ้นสอบดีเฟนด์ก่อนจบนั้น ผมไม่รู้สึกตื่นเต้นเท่ากับวันแรกที่ผมเข้ามา เพราะหลังจากที่เราทำวิจัยจนเรามั่นใจในผลงานที่เรา กิน อยู่ หลับ นอน กับวิทยานิพนธ์ของเรา เราจะมั่นใจว่าเราสามารถส่งลูกของเราไปอวดได้และลูกของเราก็จะไม่ทำให้เราผิดหวังแน่ๆ  ผมผ่านการสอบดีเฟนด์และการตรวจเล่มโดยกรรมการภายนอกอย่างไม่ยากจนเกินไป โดยมีลุงชอว์นั่งยิ้มกริ่มดูผลงานของผมอย่างมีความสุข ....................................................................... วันที่ผมรับปริญญานั้นนอกจากพ่อ แม่ พี่ น้อง เพื่อน ผมพบว่าผมได้มีบุคคลสำคัญอีกคนที่มีอิทธิพลต่อการเรียนรู้ในชีวิตของผมเป็นอย่างมาก นั่นก็คือ ดอกเตอร์ชอว์ ที่ปรึกษางานวิทยานิพนธ์ของผม วันที่ผมเดินออกจากรั้วมหาวิทยาลัยนั้น ดอกเตอร์ชอว์มาส่งผมและมีคำพูดที่ทำให้ผมระลึกเสมือนทุกครั้งที่แกพูด "ยูต้องเรียนรู้ที่จะเป็นนักวิชาการที่ดีให้ได้ และอย่าคิดว่าตัวเองฉลาดนะ คนฉลาดจะเป็นคนโง่หากหยุดเรียนรู้ ไอขอเตือนว่าอย่าหยุดเรียนรู้นะ Ancora Imparo (I'm still learning).. โชคดีกับชีวิตบทใหม่ของยูนะ แล้วไอจะคอยอ่านงานของยูในวารสารต่างๆ" ผมเชื่อว่าผมเป็นคนโชคดีที่ได้มีโอกาสมาเรียนหนังสือในบริบทวัฒนรรมที่ต่างกันไป โชคดีที่รัฐบาลไทยให้โอกาส โชคดีที่ได้มีที่ปรึกษาที่เป็นครูด้วยวิญญาณ และโชคดีที่ได้มาเล่าเรื่องนี้ให้ทุกท่านฟังครับ......................... สำหรับทุกท่านที่กำลังเรียนอยู่ไม่ว่าระดับไหน สาขาไหน หากท่านกำลังท้อ เบื่อ เซ็ง อย่าย่อท้อนะครับ ทุกๆคนสามารถทำได้ถ้าเราตั้งใจ และ ทุกปัญหามีทางออกแน่นอนครับ ..........................จบสมบูรณ์............................... ผมจะพยายามหาเกร็ดแบบนี้มาเล่านะครับ ใครอยากฟังเรื่องต่างๆ เช่น ร้านอาหาร เมียฝรั่งใจดี  เก็บข้อมูลวิจัยแต่โดนขู่ฆ่า เธครสเด็ด ผมกำลังนั่งคิดๆเรียบเรียงเรื่องอยู่นะครับแล้วจะกลับมาเล่าให้ฟังใหม่ครับ ห้องนี้อบอุ่นไม่เปลี่ยนแปลงจริงๆ แก้ไขเมื่อ 27 พ.ย. 49 19:26:35 จากคุณ : Dr.Art - [ 27 พ.ย. 49 17:04:25 ]

ความคิดเห็นที่ 134 ดีใจเหลือเกินที่ได้อ่านเรื่องนี้ ขอบคุณค่ะ จากคุณ : ดอกซากุระบานแค่เจ็ดวัน - [ 27 พ.ย. 49 17:24:15 ]

ความคิดเห็นที่ 135 สนุกมากเลยค่ะ แต่ทำไมรีบขมวดเรื่องจบจัง อยากให้เรื่องยาวมากกว่านี้อ่ะคะ เขียนเรื่องอื่นให้อ่านอีกนะคะ จะติดตามรออ่านค่ะ จากคุณ : นาซีซัส (นาซีซัส) - [ 27 พ.ย. 49 17:32:55 ]

ความคิดเห็นที่ 136 ขอบคุณมากนะคะ กำลังรู้สึกแย่ๆอยู่พอดี ขนาดเรียนแค่โทนะเนี่ย  เขียนเรื่องสนุกๆมาให้กำลังใจกันอีกนะคะ ตอนนี้ต้องการกำลังใจสุดๆ และ เห็นด้วยคะ กำลังใจจากในนี้ก็ช่วยได้มากเลย จากคุณ : starjade - [ 27 พ.ย. 49 17:36:03 ]

ความคิดเห็นที่ 137 คิดเหมือนกันค่ะว่ารีบจบ อย่าลืมเขียนเป็นตอนๆ มาเล่าให้ฟังต่อนะคะ จากคุณ : jI@ng jIng zhEn - [ 27 พ.ย. 49 18:03:35 ]

ความคิดเห็นที่ 138 ขอบคุณสำหรับเรื่องราวดีดี นะคะ จากคุณ : whiskywine - [ 27 พ.ย. 49 18:51:43 ]

ความคิดเห็นที่ 139 โอ้พระเจ้า มันช่างเยี่ยมอะไรอย่างนี้ จากคุณ : PADAPA--DOO - [ 27 พ.ย. 49 19:06:58 ]

ความคิดเห็นที่ 140 โอ้โห อ่านถึงความคิดเห็นที่ 54 แล้ว เสียวสันหลังแทนคุณจริงๆค่ะ เราว่าถ้าเราทำแบบที่คุณทำ ซุปเราคงไม่แค่ด่าอ่ะค่ะ แต่คงจะตบหน้าเราจริงๆแล้วต่อจากนั้นคงไล่กลับบ้านเลย แบบว่ากรณีนี้ถือว่าทำผิดมหันต์จริงๆค่ะ และก็เสียมารยาทอย่างเกินให้อภัย ขอโทษนะคะ ที่คอมเม้นท์ตรงๆ แบบว่าไม่อยากให้มีใครทำผิดแบบคุณอีกจริงๆค่ะ อ้อ! แล้วอยากจะบอกคุณว่าคุณมีซุปที่ดีจริงๆค่ะ จากคุณ : friendly shark - [ 27 พ.ย. 49 19:16:48 A:129.125.7.116 X: TicketID:123560 ]

ความคิดเห็นที่ 141 สนุก โหด มัน ฮา มีครบทุกรสจริงๆ ขอบคุณมากๆจ้า จากคุณ : รัญจวน - [ 27 พ.ย. 49 19:36:11 A:203.156.84.45 X: TicketID:131677 ]

ความคิดเห็นที่ 142 สุดยอดจิงๆ เข้ามาช่วยดันดาราคับ อยากให้คนไทยหลายๆคนคิดได้ยังงี้จัง จากคุณ : shootmeINC (shootmeINC) - [ 27 พ.ย. 49 20:09:43 ]

ความคิดเห็นที่ 143 เอาเป็นว่ามาจองที่รออ่านเรื่องเมียฝรั่งใจดีกับเธครสเด็ดแล้วกันนะคะ ไม่ใช่อะไรหรอกชอบชื่อตอนค่ะ จากคุณ : Stila is Style - [ 27 พ.ย. 49 20:24:17 ]

ความคิดเห็นที่ 144 ขอบคุณมากครับสำหรับเรื่องราวดีๆที่ถ่ายทอดมา ขอบคุณมากครับ จากคุณ : นายเบียร์ - [ 27 พ.ย. 49 20:55:22 ]

ความคิดเห็นที่ 145 ตามอ่านมาตั้งแต่ขึ้นเป็นกระทู้แนะนำวันแรกๆ ต้องขอบคุณมากๆนะคะที่สละเวลาเอา ปสก. ดีๆมาแชร์กัน การได้อาจารย์น่ารักๆแบบนี้เป็นที่ปรึกษานี่ให้อะไรเยอะจริงๆค่ะ แถมอ่านแล้วได้กำลังใจเรียนโทต่อไปด้วย อังคารนี้ผลพิจารณาโพรโพซัลจะออกแล้ว ไม่รู้จะรอดรึเปล่า ^^ แต่ยังไงก็ต้องสู้ค่ะ เรียนมาจนจะจบแล้ว ยังไงก็ท้อไม่ได้ จากคุณ : ...hamster... - [ 27 พ.ย. 49 21:44:50 ]

ความคิดเห็นที่ 146 อ่านจบแล้ว สุดยอดจริงๆ ค่ะ TT_TT ความคิดเห็นที่ 134   ดีใจเหลือเกินที่ได้อ่านเรื่องนี้ ขอบคุณค่ะ จากคุณ : ดอกซากุระบานแค่เจ็ดวัน ขอก๊อปปี้ความคิดเห็นที่ 134 หน่อยนะคะ เห็นด้วยอย่างยิ่งเลยค่ะ ^^ จากคุณ : ~ทับทิมกร๊อบกรอบ~ - [ 27 พ.ย. 49 22:14:40 ]

ความคิดเห็นที่ 147 Thank you very much ka. จากคุณ : Fah (faah5) - [ 27 พ.ย. 49 22:41:35 ]

ความคิดเห็นที่ 148 ขอบคุณครับที่เล่าเรื่องราวให้ฟัง มันส์พร้อมกับได้ข้อคิดดีครับ จากคุณ : โก้ (เซโก้4) - [ 27 พ.ย. 49 23:38:22 ]

ความคิดเห็นที่ 149 สนุกมากครับ รออ่านเรื่องต่อไป จากคุณ : เด็กปี2 - [ 28 พ.ย. 49 01:18:58 ]

ความคิดเห็นที่ 150 นั่งอ่านตั้งแต่ต้นจนจบ ทำให้มีพลังใจอีกเยอะเลยค่ะ จากคุณ : นู๋โบ (frozenbow) - [ 28 พ.ย. 49 01:21:24 ]

ความคิดเห็นที่ 151 ขอบคุณ คุณ Dr.Art ครับ จากคุณ : Arc_ - [ 28 พ.ย. 49 01:35:57 ]

ความคิดเห็นที่ 152 ขอบคุณที่มาแบ่งปันประสบการณ์ครับ จากคุณ : SuperShy - [ 28 พ.ย. 49 02:40:53 ]

ความคิดเห็นที่ 153 ขอบคุณค่ะสำหรับเรื่องราวดี ๆ ที่นำมาให้อ่านนะคะ... จากคุณ : rameses - [ 28 พ.ย. 49 04:01:55 ]

ความคิดเห็นที่ 154 สำนวน Dr.Art ดีมากๆ เลยค่ะ อ่านแล้วรู้สึกว่าคุณได้เรียนรู้ไรจากการเรียนเอกครั้งนี้จริงๆ แม้แต่ตัวหนังสือของคุณ ยังมีรังสีของความตั้งใจและรักในการทำงานที่ผู้อ่านรู้สึกได้เลยค่ะ สนับสนุนให้เขียนเป็นตอนๆ แล้วรวบรวมเป็นเล่มค่ะ เพราะเหมือนเป็นคู่มือทางจิดในการศึกษาปริญญาเอกค่ะ (ซึ่งคาดว่าหลายๆ คนต้องการ) สุดท้าย...ขอบคุณมากค่ะที่ถ่ายถอดประสบการณ์นี้ ซึ่งทำให้เรามีกำลังใจสู้ต่อไปเยอะเลย จากคุณ : Mactopia (Mactopia) - [ 28 พ.ย. 49 05:04:28 ]

ความคิดเห็นที่ 155 ขอบคุณสำหรับเรื่องราวดีๆจากประสบการณ์ที่ทั้งสอนและให้มุมมองใหม่ๆครับ รอติดตามเรื่องต่อๆไปนะครับ จากคุณ : ต้น (CLTB) - [ 28 พ.ย. 49 06:56:19 ]

ความคิดเห็นที่ 156 ขอบคุณครับสำหรับประสบการณ์ดีๆที่มาถ่ายทอดให้ฟังครับ ตัวผมก็กำลังย่างก้าวเข้าสู่ขั้นตอนการเรียนเอก นี่ก็เกร็งมากๆเลย เรื่องของ dr.art ช่วยให้เกร็งมากขึ้น แต่ก็เป็นกำลังใจที่อบอุ่นจริงๆครับ ปล.เล่าได้สนุกมากจริงๆครับ ขอคารวะ จากคุณ : piyabutr - [ 28 พ.ย. 49 07:49:17 ]

ความคิดเห็นที่ 157 ขอบคุณมากๆ ค่ะ ที่นำเรื่องราวดีๆ มีให้อ่าน จากคุณ : <คงจะเป็น เพราะรัก ดอกกระมัง> - [ 28 พ.ย. 49 07:58:45 ]

ความคิดเห็นที่ 158 ขอบคุณครับ จากคุณ : indiena jone - [ 28 พ.ย. 49 08:33:43 ]

ความคิดเห็นที่ 159 อ่านแล้ว รู้สึกดีขึ้นเยอะเลย ให้ข้อคิดเยอะมากๆเลย ขอบคุณมากๆเลยนะค่ะ จากคุณ : arryo - [ 28 พ.ย. 49 09:19:03 ]

ความคิดเห็นที่ 160 ขอบคุณค่ะ ^^ จากคุณ : oldword - [ 28 พ.ย. 49 09:19:05 ]

ความคิดเห็นที่ 161 สุดยอดซุป  น่าจะได้รางวัลซุป อ้อฟ เดอะเยียร์ นะครับ มาร่วมดันดาราด้วย จากคุณ : กาฮัง (กาฮัง) - [ 28 พ.ย. 49 09:53:38 ]

ความคิดเห็นที่ 162 กลับมาเล่าอีกนะครับ ชอบๆๆๆ จากคุณ : zmen - [ 28 พ.ย. 49 10:19:14 ]

ความคิดเห็นที่ 163 เป็นเรื่องเล่าจากชีวิตจริงที่ดีมากๆเลยค่ะ จะติดตามอ่านกระทู้ของดร. ต่อไปนะคะ มาเล่าต่อไวๆนะคะ จากคุณ : Jemie9 - [ 28 พ.ย. 49 11:37:25 ]

ความคิดเห็นที่ 164 ขอบคุณ Dr.Art มากครับที่เล่าประสบการณ์ดีๆให้เราฟัง รอผลงานต่อไปนะครับ จากคุณ : Aon_loe - [ 28 พ.ย. 49 11:37:53 ]

ความคิดเห็นที่ 165 ขอบคุณ Dr.Art สำหรับเรื่องราวดีๆที่นำมาถ่ายทอด จากคุณ : Cyberbiz (CyberBiz) - [ 28 พ.ย. 49 13:24:32 ]

ความคิดเห็นที่ 166 ขอบคุณ Dr. Art สำหรับประสบการณ์ที่ได้นำมาถ่ายทอด คาดว่าจะเป็นประโยชน์กับหลาย ๆ คนทีเดียวค่ะ แล้วจะตามอ่านเรื่องต่อไปนะคะ จากคุณ : กะท้อนทุบ (กะท้อนทุบ) - [ 28 พ.ย. 49 14:13:55 ]

ความคิดเห็นที่ 167 อ้าวจบซะแล้ว ไม่อยากให้จบเลย ปล.ขอรัก ดร.ชอว์ ด้วยคน อ่านทีไรรู้สึกตื้นตันทุกที ขอบคุณที่เอาแง่คิดดีๆมาแบ่งปัน จากคุณ : beachsai - [ 28 พ.ย. 49 15:44:39 ]

ความคิดเห็นที่ 168 ขอบคุณครับ พี่ ดร. เล่าสนุกดี มีแง่คิดตลอด แต่สงสัยอย่างนึงครับ พี่ทำวิจัยทางการตลาดแต่ทำไมได้เป็น Dr.Art หล่ะ จากคุณ : Glend - [ 28 พ.ย. 49 16:17:43 ]

ความคิดเห็นที่ 169 : D ขอบคุณสำหรับประสบการณ์ดีๆ (ทั้งน้ำตา) ที่นำมาเล่าสู่กันฟังนะคะ ประทับใจทั้ง คุณ art และ ปูชนียซุป เลยค่ะ จากคุณ : kasura - [ 28 พ.ย. 49 16:28:08 ]

ความคิดเห็นที่ 170 ชอปซุปๆๆๆๆ จากคุณ : Adore - [ 28 พ.ย. 49 16:46:20 ]

ความคิดเห็นที่ 171 รู้สึกเหมือนได้กลับไปวัยหนุ่มสมัยเรียนอีกครั้ง มีภาพทุกอย่างตอนทำ ป เอก แว๊ปเข้ามาหมด แต่ต่างกันที่เนื้อหา และแนวทางการทำวิจัยเท่านั้น ซุปผมก็โหดพอๆกะคุณอาร์ตเลย แต่ก็แอบดีใจได้ทำกะเขา ถ้าวันนึงมีลูกจะต้องชื่อลูกเหมือนชื่อซุปผม จากคุณ : เอาจริงนะ (Raspberry Donut) - [ 28 พ.ย. 49 18:02:48 ]

ความคิดเห็นที่ 172 ขอบคุณนะคะที่นำเรื่องดีๆ มาเล่าสู่กันฟัง อ่านมาจนถึง คห สุดท้ายตอนสรุป ยิ่งชอบมากๆ ค่ะ เพราะตอนนี้ กำลังอยู่ในช่วง ท้อแท้ แกม เบื่อ แต่ก็ไม่หมดหวังนะคะ เพราะเป็นคนสู้จนถึงที่สุดอยู่แล้ว แต่บางครั้ง มันก็มีทั้ง up และ down ตอนนี้รู้สึกว่าดาวแบบสุดๆ เลยค่ะ ปล. ส่งลิงค์ไปให้เพื่อนๆ พี่ๆ น้องๆ หลายๆ คนได้อ่านกันเพื่อเป็นแง่คิด สำหรับนำมาปรับปรุงใช้ได้สำหรับแต่ละคนค่ะ จากคุณ : GMT - [ 28 พ.ย. 49 19:11:25 ]

ความคิดเห็นที่ 173 ยินดีด้วยนะคะกับนักวิชาการคนใหม่ แล้วก็ขอบคุณเรื่องราวดีดีด้วยค่ะ ถ้าเรียบเรียงเรื่องใหม่เสร็จอย่าลืมเอามาเล่าให้อ่านกันนะคะ จากคุณ : เด็กป.ตรี - [ 28 พ.ย. 49 23:30:11 A:192.168.0.12 X:203.154.201.130 ]

ความคิดเห็นที่ 174 ชอบมากเลย แล้วจะรออ่านเรื่องใหม่นะคะ จากคุณ : kkhunying - [ 28 พ.ย. 49 23:33:21 ]

ความคิดเห็นที่ 175 ขอบคุณค่ะ ได้ข้อคิดดี ๆ หลายอย่างเลย และมาลงชื่อรออ่านเรื่องราวดี ๆ เรื่องต่อไปค่ะ จากคุณ : นางสาวลีลา - [ 29 พ.ย. 49 01:12:18 ]

ความคิดเห็นที่ 176 ขอบคุณด้วยคนค่ะ ^_^ จากคุณ : vecteri - [ 29 พ.ย. 49 02:39:15 ]

ความคิดเห็นที่ 177 ขอบคุณที่นำประสบการณ์มาแบ่งปันครับ ผมก็กำลังเรียนเอกเหมือนกัน ตอนนี้เลยปีที่สามมานิดนึงแล้วครับ กำลัง writing up อยู่ ความพยายามความตั้งใจเริ่มมอดหมดไปเรื่อยๆ พร้อมกับบ่นกับตัวเองว่าเมื่อไหร่จะจบซักนี้น้า... บทความนี้ได้จุดประกายความตั้งใจของผมกลับมาใหม่อีกครั้งครับ... ชอบตอนที่ไป Conference อีกไม่กี่อาทิตย์ผมก็กำลังจะไป Conferences เหมือนกัน อันแรกในประเทศที่กำลังเรียนอยู่ครับ อันที่สองในอีกประเทศที่อยู่คนละฝั่ง Atlantic ถึงจะ present งานมา 2-3 งานแล้ว แต่ก็ยังอดประหม่าไม่ได้เลย เมื่อจะไปเจอกะพวก Conference Freak ถ้าเจอก็ขอให้เจอกันใน conference พอครับ อย่าเจอกันตอน viva เลย... อ่านบทความนี้ทำให้มีกำลังใจในการเตรียมตัวไป conference กะ viva ครับ... ขอบคุณอีกครั้ง จากคุณ : Gen.TOM - [ 29 พ.ย. 49 03:51:38 ]

ความคิดเห็นที่ 178 ขอบคุณมากค่ะที่มาเล่าเรื่องราวดี แบบนี้ให้พวกเราได้อ่าน ได้รู้กัน ตอนขมวดปมนี่ซึ้งจังเลยค่ะ เรามีความรู้สึกว่าถ้าเราเป็นคุณอาร์ต เราต้องคิดถึงลุงชอว์มากๆ เมื่อเราเรียนจบ ฮิ ฮิ ฮิ ขอแสดงความยินดีกับด๊อกเตอร์คนใหม่นะคะ อยากรู้จังว่า การสอนของคุณเมื่อกลับมาแล้ว จะเป็นยังไง ถ้ามีเรื่องภาคต่อของเรื่องนี้อีก อย่าลืมกลับมาเล่านะคะ จะเป็นแฟนคอยอ่านเลยค่ะ ^^ ขอบคุณอีกที และสัญญาว่าจะไม่ท้อกับการเรียนค่ะ จากคุณ : BabyMaai (BabyMaai) - [ 29 พ.ย. 49 04:15:18 ]

ความคิดเห็นที่ 179 ขอบคุณ Dr. Art มากๆ ค่ะ ที่มาแชร์ประสบการณ์ดีๆ อย่างนี้...ขอบอกเลยว่าชอบ Dr. Shaw ตั้งแต่ต้นจนจบเลยค่ะ...ชอบความคิดและคำพูดของท่าน เพราะที่ท่านพูดนั้นถูกต้องทุกอย่างเลย โดยเฉพาะตรงที่... "อย่าคิดว่าตัวเองฉลาดนะ คนฉลาดจะเป็นคนโง่หากหยุดเรียนรู้ ไอขอเตือนว่าอย่าหยุดเรียนรู้นะ Ancora Imparo (I'm still learning).."....โดนใจมากๆ ค่ะ... คุณโชคดีมากๆ เลยนะคะที่ได้ท่านเป็น supervisor... จากคุณ : BMW (BlackmagicW) - [ 29 พ.ย. 49 11:18:46 ]

ความคิดเห็นที่ 180 ขอบคุณที่เขียนเรื่องดีๆ ให้อ่านครับ ถ้ามีเยอะเอาไปลงบล็อกก็ได้น้า จะตามอ่าน... จากคุณ : เหวเห้ว - [ 29 พ.ย. 49 11:58:26 ]

ความคิดเห็นที่ 181 เป็นประสบการณ์ชีวิตที่ดีของผมที่อยากมาเล่าเป็นกำลังใจกับเพื่อนๆในนี้ครับ ขอบคุณและอีกครั้งครับขอเป็นกำลังใจให้ทุกคนเรียนให้จบ เพราะคนธรรมดาอย่างผมยังจบได้เลยครับ ทุกคนทำได้แน่นอนครับ จากคุณ : Dr.Art - [ 29 พ.ย. 49 14:33:04 ]

ความคิดเห็นที่ 182 ขอแสดงความชื่นชมทั้งลูกศิษย์และอาจารย์(ซุป)ค่ะ จากคุณ : แตนต่อย - [ 29 พ.ย. 49 15:01:08 ]

ความคิดเห็นที่ 183 ขอบคุณสำหรับประสบการณ์ครับ บอกได้เลยว่า คุณเลือกซุปฯได้ถูกคน เลือกได้ดีจริงๆครับ จากคุณ : Lazy Genius - [ 29 พ.ย. 49 17:05:54 ]

ความคิดเห็นที่ 184 กินใจและโดนใจจริงๆ ซุปคุณนี่ แม้คมมากๆๆ จากคุณ : Android (android) - [ 29 พ.ย. 49 18:02:04 ]

ความคิดเห็นที่ 185 อ่านถึงตอน DR ART โดนซักคำถามแล้วตอบไม่ออก  แถมต้องเดินลงจากเวทีแบบยิ้มไม่ออก  แต่ยังพลิกกลับสู้ต่อจนจบ   ก็ต้องขอขอบคุณที่จุดประกายบางอย่างในหัวใจผมขึ้นมา  อยากให้กระทู้นี้ถูกพิมพ์แพร่หลายออกไปอีกครั้งขอบคุณครับ จากคุณ : AUstin (LENTIYO) - [ 29 พ.ย. 49 20:43:57 ]

ความคิดเห็นที่ 186 อ่ะ .. จบแล้ว จากคุณ : asaka - [ 30 พ.ย. 49 00:52:17 ]

ความคิดเห็นที่ 187 อยากสื่อสารกับ Dr.Art ทางอีเมล์จะสะดวกไหมครับ smf7062@hotmail.com ครับ จากคุณ : ScaRECroW - [ 30 พ.ย. 49 09:43:05 A:69.255.141.91 X: TicketID:117171 ]

ความคิดเห็นที่ 188 ขอบคุณบทความดี ๆ ที่สอดแทรกข้อคิด ถ้ามีโอกาสเรียนเอกต่อ ก็จะนำไปใช้ ความอ่อนโยนของคนไทยชนะใจได้เสมอ จากคุณ : willich1 - [ 30 พ.ย. 49 16:34:35 ]

ความคิดเห็นที่ 189 อ่านจนจบทั้งหมด ผมว่ามันมองได้ถึงการใช้ชีวิตและอะไรหลายๆอย่างเลยนะรับ ไม่เฉพาะการเรียนเพียงอย่างเดียว ขอบคุณมากๆครับสำหรับสาระอันมีค่าแบบนี้ ^^ จากคุณ : HeJu - [ 30 พ.ย. 49 16:53:20 ]

ความคิดเห็นที่ 190 ประสบการณ์ของคุณ ดร.ถือว่ามีประโยชน์ต่อพวกเรามากค่ะ จะรออ่านต่อไปนะคะ จากคุณ : ขอคุยด้วยคน (คุยด้วยคนนะ) - [ 1 ธ.ค. 49 02:13:28 ]

ความคิดเห็นที่ 191 กำลังท้ออยู่เหมือนกันครับตอนนี้ ไม่รู้ว่าจะผ่านมันไปได้ยังไง (กดดันไปหมดทุกทางแทบขยับตัวไม่ได้เลย) แต่ก็คงต้องกัดฟันสู้ให้ถึงที่สุดหละครับ เมื่อยังมองเห็นแสงสว่างอยู่ แม้มันจะเลือนลางเหลือเกิน ได้อ่านเรื่องที่เล่ามาแล้ว ได้ข้อคิดอะไรเยอะแยะเลยครับ ความทุกข์บางอย่างก็ผ่อนคลายลงไปบ้าง ขอบคุณที่มอบเรื่องราวดี ๆ ให้ได้อ่านนะครับ จากคุณ : neo - [ 1 ธ.ค. 49 11:52:29 A:72.28.148.20 X: TicketID:054587 ]

ความคิดเห็นที่ 192 ขอบคุณมากนะคะ ที่เขียนเรื่องราวน่าประทับใจนี้ให้พวกเราได้อ่าน อ่านแล้วได้ข้อคิดดีๆ เยอะเลยค่ะ ยินดีด้วยนะคะ ที่ฝ่าฟันจนประสบความสำเร็จ Supervisor น่ารักมากๆค่ะ อ่านแล้วซึ้งมากๆ จากคุณ : Aliana - [ 1 ธ.ค. 49 22:00:44 ]

ความคิดเห็นที่ 193 ทัศนคติของ Dr. Art เยี่ยมมากเลยค่ะ ด้วยทัศนคติของคุณ ทำอะไรก็สำเร็จแน่ๆ นับถือค่ะ จากคุณ : Kazy - [ 1 ธ.ค. 49 22:01:08 ]

ความคิดเห็นที่ 194 สุดยอดค่ะ Dr.Art จากคุณ : :) (*เด็กหญิง...กัวรานี่*) - [ 3 ธ.ค. 49 11:17:33 ]

ความคิดเห็นที่ 195 คุณโชคดีมากเลยค่ะ .....เพราะซุปบางคนเขาไม่มา พูดอะไรแบบนี้...ขอบคุณมากค่ะได้อะไรเยอะแยะ.. มากมายเลยทีเดียว...^___^ แก้ไขเมื่อ 05 ธ.ค. 49 14:56:35 จากคุณ : 3ABC gene - [ 4 ธ.ค. 49 18:34:14 ]

ความคิดเห็นที่ 196 มาตามอ่านอีกรอบ ขอบคุณมากที่เอาเรื่องมาแบ่งปันกัน อ่านแล้วได้ข้อคิดหลายอย่างเลย ขอบคุณค่า จากคุณ : ชิวเทียน - [ วันพ่อแห่งชาติ 04:41:18 ]

ความคิดเห็นที่ 197 อ่านแล้วได้กำลังใจดีครับ ตอนนี้กำลังทำโปรเจกต์อยู่ รู้สึกว่ามันยากมากไม่เหมือนก่อนที่จะมาทำ บวกทั้งเวลาก็กระชับเข้ามาเรื่อยๆ ไหนจะต้องเรียนวิชาหลักอีก รู้สึกวุ่นวายมาก แต่จริงๆแล้วก็เหมือนเราทำตัวเองด้วยรู้สึกว่าตัวเองขี้เกียจไม่ขยันเหมือนคนอื่น พออ่านแล้วก็อยากลองตั้งหน้าตั้งตาสู้กับชีวิตป.โทอีกสักครั้งนึง ขอบคุณสำหรับเรื่องดีๆนะครับ เนี่ยต้องสมัครป.เอกแล้วเหมือนกันก็วุ่นวายใจอยู่ด้วยเพราะยังไม่รู้จะเรียนด้านไหนดี อยากถามดร. อาร์ทว่าตอนที่เลือกหัวข้อนี่เลือกยังงัยหรือครับถึงตัดสินใจว่าจะทำด้านนี้กับซุปคนนี้ ถ้ายังงัยตอบผ่านเมล์ก็ได้นะครับgyroscope27@hotmail.com ผมไม่ค่อยได้เข้ามาบ่อยมาก พอดีมีคนแนะนำมาให้อ่านกระทู้นี้ ขอบคุณอีกครั้งสำหรับเรื่องดีๆ จากคุณ : gyroscope27@hotmail.com (gyroscope27) - [ 6 ธ.ค. 49 03:38:07 ]

ความคิดเห็นที่ 198 http://www.nattavud.com/ คือ จขกท ไม่ใช่เหรอ Professor SIMON MARGINSON  Director of the Monash Centre for Research in International Education at Monash University  ช่าย Prof. Shaw ของ dr.art หรือป่าว http://www.assa.edu.au/Directory/listall.asp?id จากคุณ : นายกองทัพ (นายกองทัพ) - [ 12 ธ.ค. 49 04:07:32 ]