Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | Chat | PanTown.com | BlogGang.com | Torakhong.org | GameRoom


    @@@@@ กางเกงคู่ใจของคุณๆ เป็นอย่างไร? @@@@@

    มองหากางเกงสวยๆ มานานพอสมควรแล้วค่ะ ยังซื้อไม่ได้เลย

    หรืออาจเป็นเพราะไม่ค่อยได้ช็อปปิ้งเท่าไรนัก อีกอย่างเวลาซื้อกางเกงมันต้องลอง
    บางทีมีเวลา 1 ชม. เท่านั้นสำหรับการช็อป แล้วก็ซื้ออะไรไม่ได้เลย
    ด้วยว่าลองๆ อยู่ดีๆ อารมณ์หมดค่ะ หรือถ้าเห็นคนยืนรอคิวเพื่อลองของอยู่สัก 5-6 คน
    ก็จะหันหลัง เอาที่หยิบๆ ว่าจะลองนั้น วางลง แล้วก็กลับเลยค่ะ เพราะเสียอารมณ์
    แทนที่จะไปร้านอื่น ไม่เอาแล้วค่ะ กลับบ้านเลยดีกว่า เป็นอย่างนี้ทุกที

    ถ้าเลือกเสื้อจะง่ายกว่า เพราะว่าบางทีถ้าเห็นคนเยอะ ก็ซื้อไปก่อน ไปลองที่บ้าน ถ้าไม่ชอบเอาไปคืน
    แต่กางเกงเนี่ยมันไม่ได้ เพราะถ้าลองแล้ว ยัดไม่ลง ด้วยเหตุผลนานาประการ
    เช่น ติดสะโพก รูดซิปไม่ขึ้น ขึ้นสะโพกได้ แต่ต้นขาเห็นเป็นเปราะๆ
    อย่างนี้ไม่ต้องเอากลับไปลองที่บ้าน เพราะถ้ามันจะขาด ก็ให้มันขาดอยู่ที่ร้าน
    ขืนเอาไปลองที่บ้าน แล้วเกิดมันขาดขึ้นมา เขาจะไม่รับคืน

    สรุปๆ ปีนี้ซื้อกางเกงไปได้ 1 ตัวค่ะ ตอนลดราคา ไม่สวยมาก แต่ซื้อๆ พอเป็นพิธี เพราะตัวละ 10 ยูโร ผ้าดีด้วย
    ไม่ได้ลองเลย เห็นสะโพกใหญ่ๆ ก็ซื้อมาก่อน เขาไม่ให้คืนไม่เป็นไร ถ้าใส่เองไม่ได้ เอาไปให้น้องสาวได้ ไซส์ใหญ่พอๆ กัน
    แต่บังเอิญใส่ได้ ก็เลยได้ใส่แบบใส่ประจำเหมือนกัน

    ถ้าไม่อย่างนั้นนิสัยส่วนตัวอีกอย่างคือ ถ้าเป็นเสื้อ ลองแล้วชอบแบบ จะซื้อมาเลยเหมือนกันคนละสี 3-4 ตัวไปเลย
    ขี้เกียจเลือก ถ้าเลือกได้ 1 ตัวแล้ว ก็เอามาหลายๆ สีเลย ไม่มีใครมามองดิฉันว่าใส่เสื้อแบบเหมือนกันไหม
    กางเกงก็เหมือนกัน ถ้าใส่แบบไหนได้ จะหยิบมาเลย 3-4 ตัว
    ปัญหาสำหรับกางเกงอย่างที่บอก คือหาไม่ค่อยได้

    ชุดที่ใส่ตอนนี้ เวลาเข้าออฟฟิซก็ใส่ยีนส์ มีแต่เลขาฯ เขาไม่มามองดิฉัน อีกอย่างไม่มีเวลาจะสังเกตสังกากันมาก
    ดิฉันแวะไปทีนึงแค่ 1-2 ชม. เท่านั้น แล้วก็มอบหมายงาน ไม่มีเวลาให้มาหยุดดูว่าดิฉันจะใส่อะไร
    ส่วนเวลาประชุม ก็มีชุดสูท ตัดมาจากเมืองไทยเมื่อ 3-4 ปีก่อน เพื่อเตรียมตัวใช้สำหรับหางาน
    เอาเข้าจริงไม่เคยใส่เพื่อไปหางานเลย งานที่ได้ก็มาจากประเภทพบเจอกันแบบไม่เป็นทางการ
    ชุดเหล่านี้จึงเพิ่งได้เอามาใส่ตอนช่วงมีประชุมใหญ่เท่านั้น

    ปัญหาคือ มันก็สวยดีนะ ชุดสูทที่มี แต่ว่ามันเชยค่ะ กางเกงแบบคุณป้าเลยค่ะ
    ไม่รู้ว่าดิฉันตัดมาใส่ได้ไง แต่จริงๆ เป็นการออกแบบจากยายสัม คุณแม่ดิฉันเองค่ะ
    ยายสัมบอกว่า ร้านนี้สวย ตัดดี ให้ไปวัดตัว เพื่อดิฉันจะได้ไม่เสียเวลาเลือกเสื้อผ้า
    ยายสัมจะเลือกแบบให้เอง ดิฉันก็ชอบใจ เพราะเกลียดเป็นที่สุด ต้องเปิดหนังสือแม็กกาซีนเลือกแบบ
    มีคนออกแบบให้ก็ดีมากๆ แล้วใช่ไหม นี่เป็นแม่ตัวเองเลือกให้ ก็ต้องพิถีพิถัน
    ซึ่งก็เป็นตามนั้นจริงๆ การตัดเย็บแบบว่าเลิศค่ะ ไปหาซื้อที่ไหนๆ คงไม่มีเทียบเท่า ต้องได้ระดับแบบห้างดังๆ แหงเลย

    ดิฉันสรวมใส่เอง ก็ไม่รู้สึกอะไรนะ เห็นตัวเองใส่กระจกก็โอเคล่ะค่ะ
    แต่พอไปยืนเข้ากลุ่มคนอื่นๆ สูทที่ใส่อยู่ มันทำไมโคร่งๆ แบบนี้ กางเกงก็แบบสแล็คใหญ่ๆ
    สรุปๆ คือ เชยมาก เมื่อเทียบกับนางอื่น ก็อายเหมือนกันนะ
    แต่อย่างว่า ไม่มีใครเขามาลอบสังเกตดิฉันเท่าไรนะ เพราะแค่หัวกับหน้าที่เป็นคนเอเชียแบบนี้ในหมู่คนฝรั่งมีไม่เยอะ
    เขาก็ไม่ได้สังเกตว่าเราแต่งตัวยังไง อันนี้เป็นเรื่องจริง

    ดิฉันก็เลยใช้วิธีใส่กางเกงที่มากับสูท แล้วหาเสื้อที่เหมาะหน่อยใส่ ก็เป็นเสื้อแบบเดียวกัน ที่ดิฉันมีหลายสี ที่มาคราวเดียวกัน
    อีตอนซื้อของแล้วความขี้เกียจกับอารมณ์หมดนั่นแหละค่ะ

    เกริ่นมานานมากๆ เลย คุณๆ ที่ผ่านมาอ่าน แล้วมีข้อแนะนำ ช่วยบอกหน่อยค่ะ
    ว่า

    "กางเกงที่คุณชอบสวมใส่ เป็นยี่ห้ออะไร หรือว่าตัดจากที่ไหน
    และถ้ามีรูปให้ดู ขอดูหน่อยค่ะ เพื่อเป็นแนวทางให้กับดิฉันในการคิดเรื่องแต่งตัว
    เพราะดิฉันตั้งใจว่าภายใน 2-3 อาทิตย์นี้ ดิฉันจะต้องซื้อกางเกงใหม่ให้ได้ 2-3 ตัวค่ะ"


    เพิ่มเติมอีกหน่อย วันก่อนไปกับรุ่นน้องไปช้อป เขาบอกดิฉันว่า กางเกงที่ดิฉันใส่ในวันนั้น เขาขอห้ามไม่ให้ใส่เวลาไปช้อปกับเขา
    เพราะมันเชยมากๆ เขาอนุญาตให้ดิฉันใส่เวลาไปจ่ายกับข้าว แต่ไม่ใช่ไปเดินห้างกับเขาเด็ดขาด
    พูดไปก็ขำกันไป ด้วยว่าเขาก็รู้ว่าดิฉันเชย ส่วนดิฉันก็รู้ว่า เวลาจะออกจากบ้าน หยิบอะไรได้ก็เอามาใส่ทันที
    ก็ไม่ได้แก้ผ้าไปนี่นา ดังนั้นตัวที่ใส่บ่อยๆ เพราะว่ามันสบาย ก็จะถูกหยิบเสมอ

    นี่ดิฉันเครียดเหมือนกันนะ ใครอาจไม่เข้าใจว่า ดิฉันแต่งตัวไม่เป็น
    แต่ดิฉันแต่งตัวไม่เป็นจริงๆ ค่ะ ตั้งแต่หัวจรดเท้าเลย เอาสะดวกเข้าว่า
    อยากจะเปลี่ยนลุ้คตัวเองมากๆ ค่ะ ให้คนที่ติดต่อตกตะลึงไปเลย แต่ก็กลัวว่าจะทำได้แค่วันเดียว

    พอแล้วค่ะ รู้สึกจะพรรณนาเยอะมาก มันอัดอั้นค่ะ เรื่องแต่งตัวกับดิฉันเป็นของไม่ค่อยคู่กันเท่าไร
    ไม่ใช่ไม่อยากทำนะ อยากทำค่ะ แต่พอทำทีไร บางทีชอบรู้สึกว่าเสียเวลา
    ด้วยว่าดิฉันมีอย่างอื่นที่ต้องทำ แล้วหัวมันจะคิดถึงเรื่องอื่นมากกว่าเรื่องแต่งตัวน่ะค่ะ

    ช่วยดิฉันหน่อยนะคะ คุณๆ

    จากคุณ : พธูไทย - [ 29 พ.ย. 49 17:42:17 ]

 
 


ข้อความหรือรูปภาพที่ปรากฏในกระทู้ที่ท่านเห็นอยู่นี้ เกิดจากการตั้งกระทู้และถูกส่งขึ้นกระดานข่าวโดยอัตโนมัติจากบุคคลทั่วไป ซึ่ง PANTIP.COM มิได้มีส่วนร่วมรู้เห็น ตรวจสอบ หรือพิสูจน์ข้อเท็จจริงใดๆ ทั้งสิ้น หากท่านพบเห็นข้อความ หรือรูปภาพในกระทู้ที่ไม่เหมาะสม กรุณาแจ้งทีมงานทราบ เพื่อดำเนินการต่อไป



Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | Chat | PanTown.com | BlogGang.com | Torakhong.org | GameRoom