ผมมาเรียนต่อที่อเมริกาได้สักพักแล้วครับ แรกๆก็สนุกดี ตื่นเต้นๆกับหลายๆสิ่งหลายๆอย่างแปลกใหม่ที่นี่ ชีวิตแต่ละวันมีแต่เรื่องตื่นเต้น ลุ้นว่าวันนี้จะมีอะไรผ่านเข้ามาบ้าง จะลองทำอะไรกินดี หรือจะนั่งรถไปเที่ยวที่ไหน
ผ่านไประยะนึง ทุกอย่างมันกลับไม่เป็นเหมือนเดิมครับ ความเหงามันเริ่มเข้ามาตีสนิท ภาษาก็ไม่ค่อยดีขึ้นเท่าไหร่ รู้สึกเหมือนคุยกับเพื่อนๆต่างชาติคนอื่นไม่ค่อยรู้เรื่อง จนบางทีรู้สึกเหมือนว่าเราโดน ignore ไปจากกลุ่มเลยก็มี
แต่แล้วชีวิตผมก็เปลี่ยนไปอีกครั้งนึงครับ ผมได้คุยกับเพื่อนคนไทยที่เรียนอยู่อีกมหาวิทยาลัยนึง ผมว่าเขาเองก็คงรู้สึกเหงาเหมือนผม ต่างคนต่างเหงา ความสัมพันธ์จากเพื่อน มันก็เลยเหมือนจะเปลี่ยนไปในทางแปลกๆ เราคุยกันได้ถูกคอดีทีเดียวครับ คงจะเป็นเพราะความเหงาอีกนั่นแหล่ะ แต่ผมกลับกลัวไปเองว่าวันข้างหน้ามันจะเป็นอย่างไร ถ้าความรู้สึกดีๆที่เรามีให้กัน มันเกิดจากความเหงา แล้วความผูกพันธ์นี้มันจะอยู่ไปได้นานแค่ไหนครับ ผมเริ่มรู้สึกหวั่นไหวกลัวว่าถ้าสานต่อไปเรื่อยๆ สักวันที่ทุกอย่างเปลี่ยนไปอีกที เราต่างคนต่างรู้ใจตัวเองมากขึ้น แล้วทุกอย่างต้องจบลง ผมคงจะเศร้าน่าดู ผมควรทำอย่างไรดีครับ ปล่อยทุกอย่างมันเป็นไปตามทางของมัน หรือหยุดมันไว้แค่นี้ดีครับ
แย่จัง ที่บ้านให้มาเรียนหนังสือ แต่กลับมามัวแต่คิดเรื่องไม่เข้าท่า ขอบคุณทุกท่านที่เข้ามาฟังผมบ่นครับ
จากคุณ :
หวั่นไหว
- [
2 ธ.ค. 49 11:40:15
A:70.17.209.20 X: TicketID:123946
]
เพื่อนๆเคยรู้สึกหวั่นไหวแบบนี้ไหมครับ
