ความคิดเห็นที่ 1 ผมกลับรู้สึกเฉยๆ นะครับ Paper จะดีไม่ดีอยู่ผลของการค้นพบ  ไม่ได้อยู่ที่ภาษาที่เขียน    Advisor บางคนก็แก้ไขผลงานของเด็กซะยังกับเขียนเองใหม่  อันนั้นก็เกินไปผมไม่ค่อยเห็นด้วย อย่าง Paper ดังๆ ทาง Engineering ทั้งที่มาจากProfessor คนจีน  คนรัสเซีย หรือคนยุโรปตะวันออก   อ่านแล้วบางครั้งก็มึนเหมือนกันเพราะเขียนวนไปวนมา   แต่อย่างไรเสียดาวก็ยังเป็นดาวครับ   ผลงานดียังไงก็มีคนตามไปอ่าน จากคุณ : GTi 16V - [ 28 ธ.ค. 49 09:00:02 ]

ความคิดเห็นที่ 2 เห็นด้วย และควรพัฒนาการเขียน academic writting มันเป็นศิลปะและทักษะอย่างหนึ่ง ถ้าหากคนๆหนึ่งเคยผ่านการสอบ ภาษาอังกฤษที่มีการทดสอบการเขียน เช่น IELT หรือทดสอบการอ่าน เช่น TOEFL, TUGET มาแล้ว จะรู้ได้เลยว่าทักษะด้านนี้ของเรานั้น พอใช้ได้ในโลกของการสื่อสารหรือไม่ และการอ่าน Paper ทางด้านวิชาการก็อาศัยทักษะการทำความเข้าใจที่นำมาจากทักษะการเขียนนั่นเอง ถ้านึกจะเขียนอะไรก็เขียน นึกจะอ่านแล้วจินตนาการเลยเถิดอะไรก็ทำ ก็ถือว่ายังเด็ก (immature) หรือว่าเป็น New comer ในแวดวงนั้น หรืออาจจะ ถึงขั้น immature ในโลกนี้ เราไม่ได้พูดว่า จินตนาการนั้นไม่ดี แต่จินตนาเป็นสิ่งที่เกิดกับผู้ที่สร้างจินตนาการ โลกของเราต้องการมากกว่านั้น และคนที่กำลังจินตนาการก็ต้องการมากกว่านั้น ... เราต้องการการพัฒนา และต้องการการแบ่งปัน ซึ่งส่วนหนึ่ง ได้มาจากการอ่านและการเขียน เคยอ่านพบว่าเราอาจบอกความฉลาดทางอารมณ์ สติปัญญา และความเป็นผู้นำ ได้จากการเขียนของเขา มีความทุกข์ร้อน ก็ถูกต้องแล้วนี่นะคะ จะได้พัฒนาตัวเองแต่ก็คงไม่ถึงกับต้องยกให้เป็นเรื่องหลัก  คือจะเอาเลิศขนาดวรรณกรรมก็เห็นจะไม่จำเป็น ในความเห็นของเรา ก็เอาแบบ เกิน standard ขึ้นมา อยู่ระหว่าง standard กับ ดี ก็พอ หลังจากมีประสบการณ์ในงานสายนั้นๆสัก 10 ปี ค่อยว่ากันใหม่ ถึงตอนนั้นถ้ายังแดงเถือกทั้งหน้า ค่อยเครียดหน่อย หรือส่งไปเจอนอลแล้ว เขาติ๊ก "Language= poor, need improvement" หรือ "Please improve the language"  ก็ต้องหาคนช่วยแล้วล่ะ รู้จัก โปรเฟสเซอร์ท่านนึงเป็นชาวอังกฤษเจ้าของภาษา (อยู่เมืองไทย) ท่านเป็นอะไรที่ สูงสุดคืนสู่สามัญ จริงๆ เปเปอร์ท่านอ่านง่ายและเรื่องก็ไม่ซับซ้อน แต่ทุกคนก็มาสนใจงานของท่าน เพราะอะไรน่ะเหรอ ชื่อเสียงไง....ถ้าส่ง paper บ่อยๆจนชื่อเป็นที่รู้จักแล้ว หรือเป็น Professor (แม้ที่เกษียณแล้ว) เขียนง่ายๆ เรื่องไม่ซับซ้อน เขาก็ลงให้แระ อย่างพวก paper review ก็เขียนด้วย Professor หรือคนที่เป็น ผู้เชี่ยวชาญ specialist ทั้งนั้น แก้ไขเมื่อ 28 ธ.ค. 49 12:20:55 จากคุณ : Suomi - [ 28 ธ.ค. 49 10:00:31 ]

ความคิดเห็นที่ 3 #1 ครับ ผลงานดี แต่เขียนกำกวมคลุมเครือหรือผิดไวยากรณ์ ทำให้ตีความผิดได้ โดนรีเจ็คเอาได้ง่ายๆครับ ส่วนรูปการ์ตูนนี้ แทงใจดำผมดีครับ ฮี่ๆ จากคุณ : คิกคิก - [ 28 ธ.ค. 49 10:47:40 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ขอบคุณสำหรับความคิดเห็นนะครับ แต่อย่างไร ก็ตามผมคิดว่า ภาษาเขียน เป็น final output ที่สำคัญเอามากๆๆ ไม่ว่าคุณจะเก่งกาจแค่ไหน แต่ถ้าคุณถ่ายทอดออกมาไม่ดี มันจะเป็นการลดค่างานของคุณอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ ไม่อย่างนั้น classical paper ของสาขานั้น ที่ใช้อ้างอิงกันเยอะๆๆ คงมีมากมายไปแล้วครับ อย่างไร ก็ตามให้ระดม ความคิด ความเห็นหน่อยนะครับ ผมอยากรู้ สาย เมกา สาย ออส สายนิวซ์ สายฝรั่งเศส สายอังกฤษ หรือ สาย ไทยแลนด์ รู้สึกยังไงกับเรื่องนี้ หรือผม ทุกข์ร้อนอยู่คนเดียว จากคุณ : Dr.Geotech-A - [ 28 ธ.ค. 49 10:51:46 ]

ความคิดเห็นที่ 5 #3  You didn't get my point. ผมไม่ใช่หมายความว่า  เขียนให้กำกวมถึงขนาดคนเข้าใจในเนื้อหาผิดไป  แต่ผมไม่เห็นด้วยที่งานเขียนจะต้องสละสลวยสวยงามอย่างเจ้าของภาษาถึงขนาดต้องเอาเจ้าของภาษามา rewrite ให้   เฉกเช่นที่ Advisor บางคนทำกับงานของเด็ก   แก้ไขได้แต่อย่า rewrite เป็นภาษาของตัวเอง   Professor ที่เป็นงานจะรู้  เขาจะเปิดช่องให้เด็ก express งานตัวเองในแนวที่ต้องการ เพราะถ้าคนเขียนไม่ใช่เจ้าของภาษา  เขียนอย่างไรมันก็ไม่เหมือนครับ    แต่ก็เข้าใจและสื่อสารกันได้ครับ    คนจีนเขียนก็เขียนภาษาอังกฤษอย่างนึง   รัสเชียเขียนก็ภาษาอังกฤษอย่างนึง     สาขา soil mechanics นี่ดังมากๆ แถบยุโรปตะวันออก  อย่าง Austria เป็นต้น   คนประเทศอื่นแม้แต่อเมริกาก็ยังต้องขวนขวายไปขอซื้อลิขสิทธิ์ journal ภาษาเขามาแปลเป็นอังกฤษเลยครับ จากคุณ : GTi 16V - [ 28 ธ.ค. 49 11:33:54 ]

ความคิดเห็นที่ 6 ในฐานะที่เป็น non-native English speaker แต่สอนการเขียน academic writing ให้ native English speaker ผมขอให้เหตุผลจากประสบการณ์ตัวเอง ที่พบเจอทั้งจากงานเขียนของ native speakers ใน academic writing และ non-native speakers นะครับ 1.  กรณีแรกคุณต้องดูว่า (และแยกแยะให้ถูก) ว่าสิ่งที่คุณกำลังค้นหา (นั่นคือ การแก้ไขจุดบกพร่องของตัวเองในการเขียนเชิงวิชาการ)  นั้น เป็นสิ่งที่เป็น non-native speaker's errors หรือไม่    นั่นคือ คุณต้องสังเกตว่าที่อาจารย์แก้มาให้นั้น เป็นข้อผิดพลาดที่ได้มาจากความไม่เป็นเจ้าของภาษาหรือไม่   เช่น การผิดไวยากรณ์บางชนิด  หรือ การใช้คำศัพท์โดยไม่ถูก sense ของมัน เป็นต้น   ถ้าคุณ identify ตรงนี้ได้  คุณก็รู้ถึงปัญญาที่แท้จริง  ถ้าใช่ คุณก็ต้องเรียนรู้ไปทีละนิด  แต่ถ้าไม่ใช่ (นั่นคือ เป็นข้อผิดพลาดที่แม้คน native speaker ยังทำได้)  คุณก็ต้องทำใจ   (อ่านข้อ 2 ต่อ) 2.  ถ้าเป็นข้อผิดพลาดที่เป็นของ native speaker  เช่น  การเขียนบางคนวกไปวนมา  การเขียนบางคนเขียนแล้วไม่มี logical flow  การเขียนบางคนออกนอกเรื่องไป การเขียนของบางคนไม่มี claim  หรือ การเขียนบางคนผิดหลัก logical fallacy  นั้น  อันนี้ ทางที่ดีที่สุดคือลองไปลงคอร์สการเขียนในมหาลัย (ที่เค้าเปิดสอน undergrad นั่นเเหละครับ)  แต่ไม่ใช่คอร์สการเขียนโทเฟิลนะครับ  จะได้รู้หลักและฝึกหัดไปเรื่อยๆ   ซึ่งความผิดชนิดนี้ ก็เกิดได้กับพวก native speaker ครับ  เช่นนักเรียนอเมริกันที่ผมสอนๆอยู่ก็ทำผิดแบบนี้ครับ  (ไม่งั้นมหาลัยเค้าคงไม่ require ให้ลงคอร์สนี้ทุกคน) มากไปกว่านั้น นักวิชาการทางด้าน teaching writing บางท่านได้ให้ข้อสังเกตว่า การเขียนเชิงวิชาการ (academic writing or argumentative writing or expository writing) นั้น ขึ้นอยู่กับวัฒนธรรมด้วย  นั่นคือวัฒนธรรมในการโต้แย้ง  ซึ่งในวัฒนธรรมตะวันตก (โดยเฉพาะอเมริกัน)นั้นนิยมการเขียนที่เป็น linear writing นั่นคือ  เขียนตรงประเด็น อย่าเอาน้ำ   เริ่มต้นจากการชี้ ปัญหาที่นำไปสู่การเขียนบทความชิ้นนี้ (ที่เป็นปัญหาที่บทความชิ้นอื่นๆไม่ได้นำเสนอมาแล้ว) เสนอแนะวิธีแก้ปัญหาในรูปแบบของ claim  และแสดงวิธีการคิดหรือการแก้ปัญหาเพื่อนำไปสู่ข้อสรุป  (วัฒนธรรมตะวันออกบางประเทศ นั้นนิยมการพูดแบบอ้อมๆ ซึ่งใช้ไม่ได้กับวัฒนธรรมตะวันตก) 3.  ความผิดพลาด (?) บางประเภท ที่ advisor คุณ หรือ editor ของ journal แก้ไขให้ ไม่ได้สัมพันธ์กับทั้ง native หรือ non native ข้างต้น  แต่สัมพันธ์กับ personal preference แทน  นั่นคือ เป็นความชอบส่วนบุคคล ซึ่งเลียนแบบกันไม่ได้ หรือ ไม่จำเป็นต้องคิดเหมือนกัน  เช่น ประโยคนี้ควร rewrite เสียใหม่ให้เข้าใจได้ดีกว่าเดิม  เป็นต้น  ( แต่ประโยคเดียวกันนี้ไม่ได้ผิดไวยากรณ์หรือไม่ได้คลุมเครือเลยในความคิดของคนอีกคนหนึ่ง เป็นต้น)     ถ้าเป็นดังนี้ขอให้คุณทำใจว่า ช่างมันฉันไม่แคร์ เพราะว่า advisor คุณก็"แค่"เป็นคนอ่านคนหนึ่งเท่านั้น  คนอื่นๆ(รวมทั้งคุณ)อาจไม่คิดเเบบเขา   ถ้าเป็นความผิด พลาด (?) ชนิดนี้ ต่อให้ร้อยคนแก้งานคุณ ก็ไม่เหมือนกันครับ   เพราะฉะนั้นอยากให้เข้าใจถึงกระบวนการเขียนว่า ทุกๆ participant (ผู้เข้าร่วม ?) ในกระบวนการนั้นได้มีส่วนในรูปแบบของงานเขียน  ไม่ว่าจะเป็นผู้เขียนเอง (native or non-native)  หรือ ผู้อ่าน (ซึ่งอาจจะเป็น editor, advisor ที่ maintain certain expectation about your writing) หรือ อาจจะเป็นรูปแบบของขนบของการเขียน (genre of writing) เองที่เกี่ยวเนื่องกับวัฒนธรรมก็ได้ครับ เพราะฉะนั้นคุณต้อง identify ให้ได้เสียก่อนว่าสิ่งที่คุณต้องการแก้ไขนั้นมันเกี่ยวเนื่องกับปัจจัยใดข้างต้น เพื่อแก้ไขให้ตรงจุด  (หรือบางครั้งคงไม่ต้องแก้ไข) ยกตัวอย่างจากประสบการณ์ส่วนตัว  เช่น ผมเคยส่ง paper ไปลง journal ของเคมบริจจ์อันหนึ่ง  ก่อนส่งผมตรวจทานว่าไม่มี non-native error แพลมไปแน่ๆ  และ make sure ว่า ทุกอย่างเข้าใจง่าย ตรงประเด็น ฯลฯ แต่ผลตอบรับที่ได้  (ถึงแม้ว่าจะไม่ได้ให้ revise ใหม่) editor นั้นแก้ไขงานบางส่วน  ผมตรวจทานอีกรอบ เปรียบเทียบกับของเก่า สรุปได้ว่าเป็น editorial (i.e. personal) preference ดังนั้นจึงปล่อยมันไปครับ  นั่นคือหน้าที่เขา ผมไม่คิดมากครับ   ในทางตรงกันข้าม บางครั้งที่ผมซื้อหนังสือที่เป็นผลงานวิจัยของอาจารย์ไทยมาอ่าน (จากมหาลัยชั้นนำของเมืองไทยด้วยนะครับ)  อาจารย์บางคนเขียนด้วยภาษาไทยแท้ๆ แต่ยังเอาดีไม่ได้  นั่นคือ เขียนน่ะอ่านไม่รู้เรื่องเลย  ไม่รู้ว่าใจความหลักคืออะไร  บางทียังกับแปลมาจากภาษาอังกฤษอย่างชนิดที่ว่า กลิ่นนมเนยนี่ยังอยู่แบบไม่จาง  (ซึ่งการแปลที่ดีควรจะเปลี่ยนมาเป็นกลิ่นกะปิแบบไทยๆ)  ตัวอย่างที่สองนี้แสดงให้เห็นว่า การเขียนเชิงวิชาการที่ดีนั้น ไม่ได้เกี่ยวกับ native หรือ non-native แต่อย่างใด เพราะว่า ขนาดภาษาไทยเขียนแล้ว คนไทยด้วยกันยังอ่านไม่เข้าใจ ขอเขียนแค่นี้ก่อนนะครับ  ผมต้องไปเตรียมตัวเข้าสัมภาษณ์งาน (เป็นอาจารย์ด้านการเขียนนี่แหละ)  วันนี้เช้าสิบโมง  ไม่รู้จะเจอคำถามอะไรบ้างวันนี้ อ้อ ตอนนี้ผมอยู่ Philadelphia นะครับ เพราะว่ามี Modern Language Association Conference ที่นี่ และหลายๆมหาลัยในอเมริกาเลยถือโอกาสเอาคนสมัครอาจารย์ด้านภาษามาสัมภาษณ์ด้วยเลย   เพราะนั้นถ้าเพื่อนๆใน club ท่านใดที่เข้ามาอ่านและอยู่ philadelphia ก็หลังไมค์มาหาได้นะครับ  ผมจะอยู่อีกสองวันครับ  เผื่อจะนัดเจอกันครับ จากคุณ : krisdauw (krisdauw) - [ 28 ธ.ค. 49 17:30:12 ]

ความคิดเห็นที่ 7 #ึึ7 ชัดเจน และตรงประเด็น ช่วยให้ตัวเองมีกำลังใจขี้นเยอะเลย   ถ้าว่าง มาเขียนต่อนะคะ อยากอ่านค่ะ ขอบคุณค่ะ แก้ไขเมื่อ 28 ธ.ค. 49 18:33:56 จากคุณ : epsie - [ 28 ธ.ค. 49 18:33:32 ]

ความคิดเห็นที่ 8 ในฐานะที่เป็น จขกท นะครับ ขอขอบคุณ คุณ Krisdauw มากๆ เลยนะครับ ที่ไขข้อกระจ่างในใจผมมาตลอดเวลาเกี่ยวกับการเขียนของผม ผมค่อนข้างจะทราบแล้วหละครับ ว่าผมกังวลกับ personal preference อย่างที่คุณว่าจริงๆ เมื่อก่อน ผมคิดว่างานเขียนที่ดีนั้นต้องไม่แก้เลย แต่ผมเคย ดูอย่างดีแล้ว ตรงที่แก้ของผมในปัจจุบัน ส่วนใหญ่จะเป็น personal preference ครับ เพราะผมจะถามตัวเองว่า แล้วของตูมันผิดตรงไหน คำตอบคือ ไม่ผิด แต่แบบนี้(ที่แก้ไข น่าจะดีกว่า) อะไรทำนอง นี้ ขอบคุณมากนะครับ ขอบคุณจริงๆ คุณทำให้ผมมีกำลังใจขึ้นมากๆ ในการพัฒนาทักษะการเขียนครับ โชคดีในการสัมภาษณ์งานนะครับ จากคุณ : Dr.Geotech (Dr.Geotech-A) - [ 28 ธ.ค. 49 20:32:31 ]

ความคิดเห็นที่ 9 เห็นด้วยกับคุณ Krisdauw เป็นอย่างยิ่งนะครับ ชัดเจนดี ผมว่านะ ผมก็เป็นคนนึงที่กังวลเหมือน จขกทแหล่ะครับ มันไม่ใช่ภาษาของเรานิ จากคุณ : Bluefriday - [ 28 ธ.ค. 49 21:33:09 ]

ความคิดเห็นที่ 10 ปรบมือให้คุณ krisdauw 1000 แปะ เลยครับ ชัด กระจ่าง ตรงประเด็นเป็นที่สุด ไอ้ผมจะเข้ามาแจมบ้างเลยไม่กล้าเลย.......... แหะๆ จริงๆแล้วแอบตามตักตวงความรู้ของคุณอยู่นานในห้องสมุดโดยไม่ได้แสดงตนเท่าไร แต่วันนี้ไม่ไหวขอแสดงตัวหน่อยเถอะ ชื่นชมจริงๆครับ คนไทยเก่งๆที่สามารถสอนภาษาอังกฤษให้ฝรั่งเรียนได้ เป็นคนรุ่นใหม่ที่มีคุณภาพ น่าชื่นชมจริงๆ จากคุณ : เทศระวี (เทศระวี) - [ 29 ธ.ค. 49 00:58:55 ]

ความคิดเห็นที่ 11 นับถือครับพี่  krisdauw จากคุณ : Polymerist - [ 29 ธ.ค. 49 04:06:32 ]

ความคิดเห็นที่ 12 ไม่เห็นต้องเกรงอกเกรงใจที่จะต้องแสดงความเห็นกันเลย คนเราก็ต้องมีความเห็นแตกต่างกันบ้าง มัวแต่เกรงใจหรือกลัวเสียฟอร์มน่าเบื่อแย่ คนขอ paper ก็เยอะจังนิ จากคุณ : เสือคล้อยก็เยอะ (Xuto) - [ 29 ธ.ค. 49 12:14:42 ]

ความคิดเห็นที่ 13 เห็นด้วยเป็นอย่างยิ่งกับคุณ Krisdauw ต่อให้คนอ่านและเขียนเก่ง ๆ มาช่วยกันแก้ ซัก 3-4 คน ก็แก้ให้ต่างกัน เพราะว่า แต่ละคนมีมาตรฐานและวิธีการเขียนที่ไม่เหมือนกัน ทำให้เวลาเราแก้งานก็ยังปวดหัว ไม่รู้ว่าใครถูกกันแน่ แต่ถ้าอ่านแล้วเข้าใจอันไหนก็จะยึดอันนั้นล่ะ จากคุณ : chinnay104 - [ 29 ธ.ค. 49 12:21:52 ]

ความคิดเห็นที่ 14 วันก่อนเพิ่งได้รับจดหมายให้แก้ไขงานรอบแรกหลังส่งไปแล้ว งานนี้เขียนเองทั้งหมด แล้วส่งให้อาจารย์ฝรั่งเศสซึ่งเป็นชื่อสุดท้ายอ่านและแก้ไขหรือเพิ่มเติมเนื้อหา จากนั้นส่งไปให้ collaborator ชาวอเมริกันอ่านโดยรวม และแก้ไขหรือเพิ่มเติมเนื้อหา ในส่วนที่เกี่ยวกับเขา ปรากฏว่า reader comment ว่า ภาษาไม่ดี ด้วยว่าเห็นชื่อว่าคนส่วนใหญ่ในทีมเป็นฝรั่งเศส ชื่อท้ายสุดเป็นฝรั่งเศส และสถาบันหลักคือฝรั่งเศส พร้อมทั้งมีการแก้ตัวอย่างประโยคมาให้ด้วย อาจารย์โกรธสุดขีดว่าหยามกันอย่างมาก ถึงขนาดแก้ทั้งประโยคมาให้ และคอมเมนท์ว่าภาษาต้องปรับปรุงอีกเยอะมาก เลยส่งไปให้ collaborator ชาวอเมริกันซึ่งเป็นโปรเฟสเซอร์ และช่วยเกลาภาษาให้แล้ว เธอก็ยิ่งโกรธด้วยคน บอกว่านี่ฉันคนอเมริกันอ่านและแก้ไขภาษาแล้วนะ แล้ว reader น่ะ มาบอกให้แก้ไขให้เป็นภาษาอังกฤษที่ดีกว่านี้อีก แล้วฉันเป็นอเมริกันนะ ฉันเขียนเปเปอร์มาเป็นร้อยๆ แล้ว อย่างนี้ถือว่าดูถูกกันอย่างมาก ฉันจะไม่แก้ตามที่ reader บอกมา เพราะว่าฉันไม่เห็นด้วย แสดงว่า reader ว่าภาษาของฉันไม่ดี เลยพากันโกรธกันหมด แต่ไม่รู้ว่าโกรธใคร เพราะว่าไม่รู้ว่าใครเป็น reader ส่วนตัวเองเฉยๆ ไม่โกรธ แต่กำลังนึกว่า โปรเฟสเซอร์อเมริกันอาจนึกในใจว่า อย่าให้รู้ว่าใครเป็น reader นะ ถ้าถึงคิวฉันอ่านเปเปอร์เธอบ้าง ฉันไม่ไว้หน้าเหมือนกัน ทีใครทีมัน บางทีเรื่องการตีพิมพ์เปเปอร์อะไรๆ นี่ มันก็มีการเมืองภายในนะ ไม่ใช่ไม่มี ก็เห็นๆ กันอยู่ (ย่อหน้าสุดท้ายนี่ นอกเรื่องหน่อย แต่เป็นความจริงโดยเฉพาะในยุคที่เน้นการตีพิมพ์กัน และให้ความสำคัญของการตีพิมพ์กันอย่างมากมาย ดังนั้นมาเฟียในวงการจึงเกิดขึ้นอย่างหลีกเลี่ยงไม่ด้) จากคุณ : พธูไทย - [ 30 ธ.ค. 49 00:51:03 ]

ความคิดเห็นที่ 15 ขอบคุณคุณพธูไทยนะครับ ที่ทำให้เห็นโลกของวิชาการอีกมุมมองหนึ่ง ผม จขกท ยังใหม่ต่อวงการนี้นัก no one and on body perfect จริงๆ ในโลกของวิชาการใบนี้ เฮ้อ.......... จากคุณ : Dr.Geotech (Dr.Geotech-A) - [ 30 ธ.ค. 49 09:43:05 ]

ความคิดเห็นที่ 16 คุณ พธูไทยครับ ถ้าเป็น double-blinded review แล้ว reader ไม่น่าจะรู้ได้ชื่อว่าคนส่วนใหญ่ในทีมเป็นฝรั่งเศส ชื่อท้ายสุดเป็นฝรั่งเศส และสถาบันหลักคือฝรั่งเศส ถ้าเช่นนั้น ผมเดาว่า คนที่แก้ภาษา อาจเป็น ตัว editor ของ journal ก็ได้ครับ (เผื่อ professor ชาวอเมริกันอยากโกรธ จะได้มโห จะได้รู้ว่าจะโกรธใครดี) จากคุณ : pokemon trainer - [ 30 ธ.ค. 49 23:31:52 A:125.25.75.161 X: TicketID:000119 ]

ความคิดเห็นที่ 17 ^ ^ ผมว่าบางครั้งเนื้อหาในเปเปอร์ มันก็เดาได้แล้วว่าเปเปอร์มาจากไหน ประเทศไหน ถึงแม้จะเป็น Double-blinded review ก็เหอะ เปเปอร์บางตัวระบุโต้งๆ ว่าเก็บข้อมูลจากไหน แถมใน Reference ยังมีงานของคนที่คนอ่านพอเดาได้ว่าเป็นใคร ถึงแม้จะไม่รู้ชัดเจนว่าเป็นของใครก็เหอะ ซุปผมยังเคย review เปเปอร์นึง แล้วส่งกลับเลย บอกไม่ review แล้ว เพราะแกเดาได้ว่าใครเขียน แล้วแกรู้จักคนเขียน แกเลยไม่อยากมีอคติกับการ comment จากคุณ : Bluefriday - [ วันสิ้นปี 00:44:01 ]

ความคิดเห็นที่ 18 เขาก็ว่าเป็น double-blinded นะ แต่ว่าที่เคยเห็นคือ... มีครั้งหนึ่งอาจารย์ของตัวเองรีวิวงานหนึ่งที่มาจากไทย บอกด้วยว่ามหาวิทยาลัยไหน แล้วก็มาถามว่า นี่งานนี้เขาไม่เชื่อว่าเป็นจริง ผลออกมาก็ไม่ค่อยดี เขาให้ตกแต่รอบแรกเลย เราฟังแล้วก็... ไม่พูดอะไร เพราะในฟิล์ดเดียวกัน มีคนทำไม่กี่คน ดังนั้นถ้าบอกว่าที่เมืองไทยและที่ไหนด้วย ก็รู้ว่าน่าจะเป็นทีมไหน จริงๆ แล้ว ส่วนตัวคิดว่า น่าจะมี double-blinded กรณีที่เป็นทีมที่นานๆ ส่งเปเปอร์สักที แล้วหัวข้อสะเปะสะปะ หรือไม่ใช่งานใหญ่ หมายถึงเป็นงานที่ทำตามแบบที่คนอื่นเขาทำมาแล้ว แล้วส่งวารสารที่อิมแพ็คไม่สูงมาก แต่ถ้าเป็นทีมที่ทำเรื่องใดเรื่องนึงและทำแบบ transversal ด้วยเนี่ย ก็รู้ได้ว่าเป็นทีมไหน แล้วลงในวารสารที่อิมแพ็คสูง แล้วก็รู้จักกับชื่อใน editorial board หมดเนี่ย ยังไงๆ มันมี something ต่อให้ double-blinded มันก็ไม่ blind จริงๆ คือจะบอกว่าขาวสะอาดเลยเนี่ย มันก็ไม่ขาวจริงน่ะ เขียนเท่าที่เห็นนะ มีหมด ไม่ว่าจะเป็นตั้งแต่การขอทุน ใครเป็นหัวหน้า ทีมไหน พอได้ทุนแล้ว ตอนตีพิมพ์ ก็เหมือนกัน และเป็นเหมือนกันหมดไปแทบทุกๆ ประเทศด้วยซ้ำ จากคุณ : พธูไทย - [ วันสิ้นปี 04:00:56 ]

ความคิดเห็นที่ 19 มาอ่านค่ะ เคยมีประสบการณ์ โดน rewrite เพราะภาษา ... จนป่านนี้ไม่กล้าส่งไปอีกเลย จากคุณ : 010101 - [ วันสิ้นปี 08:09:22 ]

ความคิดเห็นที่ 20 ครับผม จากคุณ : pokemon trainer - [ วันปีใหม่ 19:22:07 A:125.25.79.4 X: TicketID:000119 ]

ความคิดเห็นที่ 21 มาตามอ่านเก็บความรู้... เราเองก็ไม่มั่นใจกับการเขียนของตัวเองเลย โดยเฉพาะข้อ 3 ของคุณ krisdauw (ทั้งไทยทั้งอังกฤษ) มันอาจจะไม่ผิด flow ก็โอเค แต่รู้สึกว่าเขียนออกมาแล้วมันไม่น่าอ่านยังไงไม่รู้... หวังว่าซักวันคงเก่งขึ้น -_-" จากคุณ : r k i - [ 2 ม.ค. 50 06:11:05 ]

ความคิดเห็นที่ 22 การเขียน academic writing นั้นง่ายมากหากเทียบกับการเขียนประเภทอื่น (อย่าง creative writing) เพราะ academic writing นั้นหากเราเรียนสาขาวิชานั้นๆ ศัพท์แสงอะไรนั้นตายตัว ไม่ต้องพลิกแพลงมาก รูปแบบประโยคเป็นแบบ formal ซึ่งไม่ได้ยากเย็นอะไรเลย (และค่อนข้างน่าเบื่อ) ไม่ต้องสำบัดสำนวนอะไรมากมาย ไม่ต้องกังวลถึงความสวยงามทางภาษาการเลือกใช้คำหรือรูปประโยคมากเท่าการเขียนแบบ creative writing การเขียนนั้นเป็นทักษะที่ non-native English speaker สามารถทำได้ดีเท่าหรือดีกว่า native English speaker (อันนี้ assume ว่าแกรมม่าร์ของคุณดีมากอยู่แล้ว) เพราะการเขียนให้ได้ดีนั้นมันมีอะไรมากกว่าแกรมม่ามากมาย ฝรั่งส่วนใหญ่เขียนไม่เป็น หมายถึงไม่สามารถจัดระเบียบความคิดและถ่ายทอดออกมาเป็นตัวหนังสือได้ พูดได้แต่เขียนออกมาไม่รู้เรื่องหรือ awkward มากๆ บางคนก็ไม่มีความคิดสร้างสรรค์พอเป็นต้น เพราะฉนั้นทุกท่านอย่าตื่นตระหนก ทักษะนี้ฝึกได้แน่นอนหากรักและตั้งใจจริง จากคุณ : โชคดี - [ 3 ม.ค. 50 03:07:07 A:70.21.110.22 X: TicketID:124147 ]