ความคิดเห็นที่ 1 "และพร้อมที่จะไปอยู่กับเขาที่ประเทศของเขา" เอ่อ คือใจเย็นๆ นะค่ะ คุณยังไม่รู้ว่า ประเทศของเขาเป็นยังไง ผู้คน อากาศ อยู่แล้วเหงาแค่ไหน อย่าเพิ่งตัดสินใจด่วนอะไรขนาดนั้น ค่อยๆ ดูกันไป ฝรั่งๆไม่ได้ดีไปทุกคนนะค่ะ ยิ่งถ้าภาษาไม่แข็งด้วย ค่อยศึกษาเรียนรู้ ฝึกภาษาไป จากคุณ : DutchEngel (DutchEngel) - [ 2 ม.ค. 50 01:59:43 ]

ความคิดเห็นที่ 2 อย่ารีบตัดสินใจเหมารวมว่าฝรั่งดีไปทั้งหมด ถึงบทพี่แกจะเลวขึ้นมา ร้ายกว่าคนไทยนะคะ ใช้เวลาศึกษาวัฒนธรรม ผู้คน แนวคิด ฝึกภาษาไปก่อน เรื่องภาษานี่สำคัญมากๆ อย่าไปคิดว่า แหม.. ผู้หญิงพวกนั้นไม่ได้เรียนหนังสือมากมายซักหน่อย ยังแต่งงานกับฝรั่ง.. ไปเมืองนอกได้เลย   ถ้าคุณไม่สามารถสื่อสารด้วยตัวเองได้.. ปัญหาจะเยอะมาก ฝรั่งที่จะใจเย็นมานั่งทนฟัง ทนสอนหาไม่ได้ง่ายๆ นะคะ อาจจะดีซักพัก พอเบื่อขึ้นมาก็จบ.. ไม่เอาแล้ว  ต่อให้ผู้ชายไทยก็เถอะค่ะ.. ถึงบทน้ำผึ้งขมขึ้นมา พูดไทยเหมือนกันแท้ๆ ยังพูดกันไม่รู้เรื่องเลย นอกจากสื่อสารกับสามีไม่รู้เรื่องแล้ว ปัญหาที่จะตามมาคือคุณไม่สามารถช่วยเหลือตัวเองได้ หางานไม่ได้เพราะไม่ว่างานอะไรก็ต้องสื่อสารได้  คุณจะทนแบมือขอเค้าทุกบาททุกสตางค์งั้นหรือ เค้าซักไซ้ไล่เลียงหนักๆ ว่า ซื้ออะไร ซื้อทำไม จำเป็นหรือเปล่า ฯลฯ  คุณรับได้ไหม ลองถามตัวเองก่อน ดิฉันเป็นล่ามฟรีแลนซ์ เจอเยอะมากที่ผู้หญิงแต่งงานกับฝรั่งโดยผ่านเอเย่นต์ พอมาอยู่ก็ไปกันไม่ได้ โดนทุบตีทารุณ ไม่ให้ไปไหน ไม่ให้เงินใช้ ฯลฯ  ผู้หญิงก็ช่วยตัวเองไม่ได้ สื่อสารไม่ได้ ไม่มีเพื่อน ไม่มีญาติ ไม่กล้ากลับบ้านเพราะอายชาวบ้าน ฯลฯ ที่ว่ามานี่ไม่ได้ขู่ให้กลัว หรือเหมารวมว่าไม่ดี จะตัดสินใจลงไป ยังไงๆ ก็คิดถึงด้านลบไว้บ้างก็ไม่เสียหลาย เพราะถ้าเกิดเป็นอะไรขึ้นมา จะทำอย่างไร จะเอาตัวรอดยังไง จากคุณ : Lawanwadee - [ 2 ม.ค. 50 04:50:08 ]

ความคิดเห็นที่ 3 yes no ok thanks you พูดได้คะ ล้อเล่นนะคะ พูดได้บ้าง แต่อย่างที่ความเห็นที่ 2 บอกนั่นแหละคะถูกต้องและดิฉันก็เห็นด้วยทุกประการ จากคุณ : Mrs Polly - [ 2 ม.ค. 50 05:01:25 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ยายดาแวะมายกมือเป็นรายแรกละกัน เพราะตัวเองเรียนมาน้อย(จบแค่มัธยม3) แต่เรื่องอ่าน-เขียนอิงลิชนี่ ยายดาอ่านออก-เขียนได้(สะกดตัวเขียนได้เอง) แถมลายมือสวยด้วยล่ะ แต่สำเนียงกับการแปลความหมายยังข้างๆคูๆอยู่(เพราะขี้เกียจท่องจำศัพท์ยากๆน่ะ) ปีแรกที่ได้สามีต่างชาติ ยายดาไม่เคยสะปิ้คอิงลิชเลย คุณพ่อบ้านก็พยายามพูดไทยคำ-อิงลิชคำ นอกนั้นยายดาก็จะอาศัยเปิดดิกฯเขียนอธิบายเป็นประโยคได้ค่ะ พอย่างเข้าปีที่2(ตอนนั้นยังอยู่เมืองไทย) คุณพ่อบ้านก็เริ่มใช้ไม้แข็งกับยายดา คือสะปิ้คอิงลิชล้วนๆ ก็ไม่มีปัญหาเพราะยายดาฟังเข้าใจ คำไหนยากๆก็เปิดดิกฯช่วยนิดหน่อย ช่วงนี้ล่ะที่เริ่มจะเยส-โน-โอเคมั่งละ เพียงแต่ตัวเองกระดากปากที่จะพูดตอบแบบเต็มๆประโยคอ่ะนะ ทั้งๆที่มีตังค์ไปเรียนภาษาเพิ่มเติมก็ไม่เรียน เอาไปแจกเป็นค่าขนมค่าเทอมหลานๆดีกว่า จนกระทั่งย้ายตามคุณพ่อบ้านมาอยู่อังกฤษ และขี่เครื่องบินไป-กลับคนเดียวตลอด แบบที่ไม่เจอแอร์ฯคนไทยสักที ยายดาก็เลยพูดอิงลิชตอนพักเครื่องได้หน้าตาเฉย เพราะว่าไม่มีใครพูดไทยด้วย ตอนหลังมาเจอเพื่อนแม่บ้านคนไทยด้วยกัน เธออ่าน-เขียนภาษาไทยไม่ได้ค่ะ นอกจากลายเซ็นตัวเท่าหม้อแกงที่เป็นภาษาไทย(แถมลืมใส่สระอะตอนเซ็นชื่อ สามีเธอต้องเตือนบ่อยๆ555) เพราะทางบ้านยากจน เธอเลยต้องเสียสละให้น้องๆได้เรียนหนังสือ แต่เธอดันได้สามีคนอิงลิช แล้วก็หอบหิ้วเธอข้ามน้ำข้ามทะเลมาอยู่ด้วยกัน หลังจากนั้นเธอถึงได้เริ่มเรียนขั้นพื้นฐานเอบีซีจนอ่านออกเขียนได้ ทุกวันนี้เธอก็ยังอ่านภาษาไทยไม่ออกค่ะ ยายดากลับไทยเมื่อ2ปีที่แล้ว ก็ขนซื้อหนังสือแบบมีจุดไข่ปลาให้ลากเส้นตามของเด็กอนุบาลบ้านเรา มาฝากเธอหลายเล่มเลย แต่เธอบอกว่ายากค่ะ เขียน-อ่าน-พูดอิงลิชง่ายกว่า สรุปจากประสบการณ์ของตัวยายดาแล้ว คิดว่าสถานการณ์และสิ่งแวดจะช่วยสร้างความจำ และพาเราไหลตามไปเองน่ะค่ะ เดี๋ยวนี้ยายดามีเพื่อนนานาชาติ ที่สะปิ้คอิงลิชสำเนียงเพี้ยนๆพอกันอยู่หลายคน ก็เลยไม่อายที่จะสะปิ้คอิงลิชสำเนียงเพี้ยนๆแบบไทยๆมั่งน่ะ และถ้าใครมาหายายดาถึงบ้าน ก็จะพากันขำที่ยายดายังใช้ระบบไทยคำ-อิงลิชคำกับคุณพ่อบ้าน ส่วนคุณพ่อบ้านก็จะถาม-ตอบกลับมาเป็นอิงลิชล้วนๆ เนื่องจากเวลาที่ยายดาสะปิ้คอิงลิชทั้งประโยค เธอฟังไม่เข้าใจค๊า ต้องให้ทวนใหม่อีกรอบ แต่เพื่อนบ้าน-ร้านค้า-ที่ทำงาน ดันฟังยายดาสะปิ้คอิงลิชรู้เรื่อง เฮ้อออ ป/ล ยายดาเคยไปเรียนภาษาอิงลิชเพิ่มเติม ช่วงที่ยังทำงานอยู่บ้านพักคนชรา เรียนได้แค่6เดือน(วีคละครั้ง/3ชม.ทุกวันพุธ)ก็เริ่มเบื่อ เลยหยุดเรียนหันมารับจ้างเข้าเวรเฝ้าคนแก่กะกลางคืนแทน นอกนั้นก็ฝึกเขียนตอบจากหนังสือแกรมม่าที่ซื้อมาจากบ้านเราอ่ะค่ะ ปี2007นี้ถ้าขยันจะย้อนกลับไปเรียน ฝึกฝนสำเนียงอิงลิชอีกรอบค่ะ จากคุณ : ศิริรักษ์ - [ 2 ม.ค. 50 05:17:03 ]

ความคิดเห็นที่ 5 คิดอย่างนี้มันเสี่ยงไปหน่อยนะคะ เพราะฝรั่งไม่ได้ดีเสมอไป ดูอย่างเวลาเราแชตในเน็ตเนี่ย มันจะหรอกเราตลอดแหละค่ะ ว่ามันดี มันหล่อ มันรวย แต่จริงๆ แล้วมันอาจจะโอ้โห เลวร้ายกว่าที่คิด แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าจะหมดสิทธิ์เจอคนดีเลย มันก็มีโอกาสอยู่ แต่ก็เหมือนกับการซื้อหวยน่ะค่ะ โอกาสถูกรางวัลมีน้อย แต่โอกาสสิ้นเนื้อประดาตัวมีเยอะ จากคุณ : แม่น้องวิน - [ 2 ม.ค. 50 05:26:54 ]

ความคิดเห็นที่ 6 เราว่าการสื่อสารสำคัญนะ คนเรารักกันมันต้องพูดกันรู้เรื่องสิ ไม่รู้นะไม่เคยมีประสบการณ์ แต่ก็เห็นมาหลายราย ที่พูดไม่ได้ แต่ก็ไปตลอดรอดฝั่งนะค่ะ คุณ จขกท ก็หัดอ่านหนังสือนิยายออกเสียงดังๆๆ หรือใช้การอัดเทป แล้วฟังเสียงตัวเราสิค่ะ พัฒนาได้ค่ะ เมื่อก่อนตอนเรียนภาษาอังกฤษ อาจารย์ให้เราอัดเสียงอ่าน ตัวไหนออกไม่ชัดก็ฝึกออกให้ชัดค่ะ มีหนังสือและเทปหรือซีดี ที่เกี่ยวกับการออกเสียงภาษาอังฤกษ (phonetics) นะค่ะซื้อได้ที่ ร้านหนังสือจุฬา ดวงกมล และคิโนฯ ส่วนเรื่องฟังก็ดูหนังเอาค่ะ เอาแบบสบายๆๆ นะค่ะ ศัพท์ฟังง่ายดีค่ะ สนับสนุนให้สื่อสารกันได้นะระดับที่เราถามเข้าได้ทุกเรื่องนะค่ะ ถามมากก็ได้ข้อมูลมาก เป็นข้อมูลที่ใช้ในการตัดสินใจของเรานะค่ะ ชีวิตเราต้องเลือกสิ่งที่ดีที่สุดนะค่ะ จากคุณ : ไม่รู้โรย - [ 2 ม.ค. 50 09:54:25 ]

ความคิดเห็นที่ 7 เคยคุยกับฝรั่งคนนึงค่ะ ไปกินข้าวกันแล้วมีผู้หญิงโทรมาหาเค้า เค้าก็คุยแป๊บนึงก็เห็นพูดอังกฤษคำ ไทยคำ แล้วก็ซักพักก็วาง แล้วเค้าก็มาบอกเราว่ารู้ไม๊ว่าใครโทรมาเค้าเจอผู้หญิงคนนี้ที่ห้างแล้วผู้หญิงโทรมาหาเค้า หลายวันแล้ว แต่ว่าน่าเบื่อนะ เพราะผู้หญิงคนนี้พูดภาษาอังกฤษไม่ค่อยได้ ก็เลยคุยกันได้แต่เรื่องเดิมๆ กินข้าวรึยัง อะไรแบบนี้ ถ้าคุณเจอคนดี ก็โอเค เค้าคงไม่ถือสาที่จะสอนคุณ แต่ถ้าเจอแบบเคสข้างบนก็คงยากหน่อยอ่ะค่ะ จากคุณ : PiZzA wItH dOuBlE ChEeZe - [ 2 ม.ค. 50 11:26:24 ]

ความคิดเห็นที่ 8 เท่าที่อ่านเนี่ย ใจคุณ จขกท อาจจะคิดว่าพร้อมแล้ว แต่จริงๆแล้วคุณยังไม่พร้อมหรอกค่ะ พูดไปก็คงซ้ำกับพี่ๆข้างบนว่าเรื่องภาษาเป็นเรื่องสำคัญ ก่อนอื่นคุณควรจะต้องสื่อสารด้วยภาษาอังกฤษให้ได้ในระดับนึงค่ะ เพราะจะต้องมานั่งเขียนแทนพูดนี่ก็คงไม่ไหวค่ะ แล้วที่สำคัญถ้าเกิดคนที่คุณจะคบด้วยไม่ได้มาจากประเทศที่ใช้ภาษาอังกฤษเป็นภาษาแม่ การสื่อสารจะยากขึ้นเป็นสองเท่าถ้าคุณย้ายไปอยู่ประเทศนั้น อันนี้ประสบการณ์ตรง เราพูดภาษาอังกฤษได้ค่อนข้างดี สื่อสารได้ไม่มีปัญหา แต่ตอนที่ไปเยี่ยมแฟนที่ฝรั่งเศส นอกจากครอบครัวแฟนและเพื่อนเค้าที่พูดภาษาอังกฤษได้ เราสื่อสารกับใครไม่ได้เลย ตอนแรกๆก็ไม่กล้าออกไปข้างนอก แต่หลังจากอาทิตย์แรกก็จำเป็นต้องพูดฝรั่งเศสให้ได้ ถามว่ายากมั๊ย สำหรับเราไม่ยากเท่าไหร่ เพราะท่องเป็นคำๆ พูดได้แต่คำง่ายๆ (สวัสดี ขอบคุณ ลาก่อน ฉันพูดภาษาฝรั่งเศสไม่ได้ ฉันต้องการอันนี้ อันนั้น แนวๆนั้นอ่ะค่ะ) เวลาไปไปรษณีย์ ไปซุปเปอร์ เราก็เอาตัวรอดไปได้เรื่อยๆ เพราะใช้ทั้งฝรั่งเศสอันน้อยนิด ภาษาอังกฤษ ภาษามือช่วยกันไป แต่ว่าตอนนี้เรียนฝรั่งเศส (แบบค่อนข้าง) จริงจังมาปีกว่าๆ บอกได้เลยว่ายากค่ะ แกรมม่ามันไม่ง่ายเหมือนคำๆที่เราท่องตอนนั้น แล้วคิดดูนะคะ ถ้าคุณพูดอังกฤษได้ไม่คล่อง แฟนคุณพูดไทยไม่ได้ จะสื่อสารยังไง ถ้าจะต้องไปเรียนภาษาที่สามเพิ่มที่ประเทศโน้น ก็ลำบากค่ะ เราคิดว่าน่าจะฝึกอังกฤษให้ดีกว่านี้ก่อน แล้วค่อยคิดต่อไป ถ้าภาษาเราพร้อม เราจะพร้อมกว่านี้ค่ะ ขอให้โชคดีค่ะ จากคุณ : ...hamster... - [ 2 ม.ค. 50 12:07:41 ]

ความคิดเห็นที่ 9 แก้ไขเมื่อ 02 ม.ค. 50 12:30:15 จากคุณ : จขกท (popcone_nay) - [ 2 ม.ค. 50 12:28:07 ]

ความคิดเห็นที่ 10 อ้าวๆๆคุณจขกท.ไหงลบคห.ที่9ของตัวเองออกไปเสียล่ะคะ ยายดามาอ่านไม่ทันเลย อิอิ ถ้ามีอะไรก็ปรึกษา-ระบาย-ถามไถ่มาทางเมล์ละกันค่ะ ตอนนี้ยายดาแอตชื่อคุณจขกท.เข้าลิสต์ไว้แล้ว ถ้าทักมาไม่เจอก็พิมพ์ข้อความทิ้งไว้ได้ค่ะ เพราะยายดาทำงานสะเปะสะปะไปทั่ว ไหนจะรอคิวหน้าจอคอมฯจากหลานสาว ก็เลยนั่งไม่ค่อยติดที่อ่ะค่ะ(อีกจอเดี้ยงยาวเลย ยังไม่รู้ว่าจะซ่อมรึซื้อใหม่ดี เฮ่อออ) *ทิ้งท้ายให้คุณจขกท.เก็บไว้คิดเป็นการบ้าน เพราะเดี๋ยวช่วงบ่ายต้องขอตัวออกไปทำงานแล้วล่ะค่ะ   **ความรักและความหวัง อาจทำให้เราตาบอดสีได้ค่ะ แต่ถ้าคนสองคนรักกันจริง เชื้อชาติ-ศาสนา-ความพิการและภาษาที่แตกต่างกันคนละทวีป คงไม่อาจขวางกั้นความรักของคนคู่นั้นได้หรอกค่ะ(ถ้าไม่เกินกว่าเหตุรึว่าท้อแท้กันไปเสียก่อน) คู่ใครคู่มัน-ชีวิตใครชีวิตมันล่ะค่ะ(อนาคต"ว่าที่" ของชีวิตคู่)กรณีนี้ ยายดาคงช่วยได้แค่ปลอบใจและให้คำปรึกษาเท่านั้น ยังไม่เก่งกาจถึงขนาดช่วยหาคู่ให้คุณจขกท.ได้นะคะ(ขอย้ำๆ อิอิ)** และอย่าลืมเก็บสาระทุกคห. ที่ให้เกียรติเข้ามาเม้นต์ตอบ สะสมไว้เป็นความรู้เพิ่มเติม ขวนขวายหาสิ่งที่ตัวเองยังขาดตกบกพร่องอยู่ เรียนรู้ที่จะเอาตัวเองให้รอดในยามที่คับขัน รับรองว่าคุณจขกท.มีชัยไปกว่าครึ่งแล้วล่ะค่ะ(ไม่ว่าคู่คุณจะเป็นไทยรึเทศ) ส่วนเหตุการณ์ข้างหน้านี่ ถ้าฝนมันจะตก-แดดมันจะออก,สามล้อรึคนกวาดถนนจะถูกลอตเตอรี่รางวัลที่1,แม้หิมะจะตกมาปกคลุมถนนจนรถราวิ่งสัณจรไป-มาไม่ได้ และกระทั่งพายุทอร์นาโดจะเข้าฝั่ง คงจะห้ามไม่ได้(ทั้งที่พยากรณ์อากาศล่วงหน้าได้) ก็คงต้องปล่อยให้เป็นไปตามธรรมชาติแล้วกัน อย่างดีก็ขอแค่มีสติตั้งมั่น-เตรียมพร้อมรับกับสถานการณ์ที่จะเจอและอาจไม่เจอไว้ก่อน เท่าที่จะทำได้ก็ดีแล้วอ่ะค่ะ พักนี้มีกระทู้แนวปรึกษาหาความรู้ เกี่ยวกับการหาคู่ต่างชาติ เข้ามาตั้งถูกที่(ในห้องแม่บ้านต่างแดน)เป็นระยะๆ ยายดาก็เลยหน้ามืดตามัวตอบผิดๆถูกๆประเด็นไปมั่ง ก็เลือกอ่านและเก็บแต่สิ่งที่คุณจขกท.คิดว่าเป็นสาระจากคห.ของยายดานะคะ ข้อความไหนที่คิดว่ายายดาเพ้อเจ้อ+ไร้สาระก็คิดเสียว่าช่วยผ่อนคลายความท้อแท้เป็นช่วงๆละกัน อย่างน้อยคนไทยก็ยังมีความเห็นอกเห็นใจ ให้เกียรติ+กำลังใจซึ่งกันและกันอยู่เสมอล่ะจ้ะ ตามลิ้งค์ข้างล่างนี่ ก็มีหลายรสชาดค่ะ ที่ยายดาพากย์หนังขายยาเอาไว้ http://www.pantip.com/cafe/klaibann/topic/H5000971/H5000971.html จากคุณ : ศิริรักษ์ - [ 2 ม.ค. 50 18:58:08 ]

ความคิดเห็นที่ 11 ไม่มีใครเก่งมาแต่เกิดหรอกคะ ความรักจะช่วยเป็นแรงผลักดันให้คุณขยันๆ แต่ก่อนอื่นหาเพื่อนต่างชาติทางเน็ตฝึกฝนไปก่อนคะ เราเป็นคนหนึ่งที่อ่อนภาษามากๆ เดินเจอฝรั่งที่ไหนขอหลบก่อน กลัวๆบอกไม่ถูกคะ อิๆๆ แต่เป็นคนชอบหาเพื่อนทางเน็ตคุยเพื่อฝึกฝนภาษาตัวเองสองปีเต็ม นอกจากภาษาจะดีขึ้นแล้วยังได้เพื่อนเพิ่มด้วยอิๆๆ  แล้วก็ได้แฟนต่างชาติมาภายหลัง  ตอนนี้ภาษาอังกฤษไม่ค่อยได้ใช้แล้วคะ ค่อยๆลงหม้อไป เพราะใช้ภาษาของประเทศสามีแทน โชดดีนะคะ จากคุณ : aoiyuki - [ 2 ม.ค. 50 19:24:56 ]

ความคิดเห็นที่ 12 ประสบการณ์ของตัวเอง ติดต่อกับสามีด้วยเมล์อย่างเดียวเพราะพูดไม่เป็นแต่เขียนได้เนื่องจากมีดิกช่วย หลังจากได้คุยกัน สามีบอกว่าคุณเขียนได้รู้เรื่องกว่าพูดอีก พอมาอยู่ต่างประเทศเจอเพื่อนของสามีก็ไม่พูดเพราะไม่มั่นใจ ดูข่าวเมืองไทยอยากจะเล่าให้สามีฟัง ไม่รู้จะเล่าให้เขาเข้าใจได้อย่างไร เลยเขียนตอนสามีไปทำงาน พอกลับมาก็อ่านให้ฟังทุกวัน ทำให้เราได้ออกเสียง เราอาจจะเรียนไม่ถูกหลักวิชาการ แต่มันเป็นการเรียนรู้เหมือนกันและเรียนได้เร็วด้วย หลังจากนั้นประมาณหนึ่งเดือนทุกคนทึ่งมากว่าทำไมเราสามารถพูดได้เร็วมาก ส่วนตัวคิดว่าเมื่อเราเขียนได้ อ่านได้ ไวยากรณ์ถูกต้อง ศัพท์เห็นประจำทำให้จำได้ พูดไม่ใช่ปัญหาเลย ที่ต้องเรียนรู้เพิ่มคือการฟัง ที่สำคัญอย่าฟังสามีคนเดียว อีกอย่างพูดผิดหรือไม่ชัด สามีจะแก้ให้และเราพูดตาม ไม่เกินสองเดือน พูดจนสามีต้องบอกว่าหยุดบ่นได้เลย สุดท้าย คนต่างชาติ ต่างภาษา ต่างวัฒนธรรม ต้องใช้เวลามากกว่าปรกติในการเรียนรู้กันและกัน อย่าให้คนที่ไม่ได้เลี้ยงเรา มาทำร้ายเราเด็ดขาด จากคุณ : แพรวรา - [ 2 ม.ค. 50 20:28:32 A:216.8.169.160 X: TicketID:132632 ]

ความคิดเห็นที่ 13 ของอิฉั้นนี่ดิ จะว่าก็ขำ เวลาโกรธกัน คุณฝาละมีด่าตลอดว่า รู้งี้ตรูเอาคนพูดภาษาอังกฤษไม่เป็นซะดีกว่า อย่างน้อยตรูก็ไม่ต้องมานั่งฟังมรึงด่าตรู เหอๆๆๆ สรุปแล้วเป็นแต่ละคนค่ะ บางคนก็เอ็นดูเรานะ แต่บางคนก็อย่างหลายคห ข้างบนค่ะ จากคุณ : พุงปลาหรอยจัง - [ 2 ม.ค. 50 22:40:47 ]

ความคิดเห็นที่ 14 พูดจากที่มีเพื่อนผู้ชายคนเมกัน แต่งกับคนจีน ผู้หญิงพูดอังกฤษแทบไม่ได้เลยนะ (รู้จักกับผู้หญิงก็จากที่เพื่อนแนะนำให้เจอนั่นแหละ) เพื่อนเป็นอาจารย์มหาลัยแต่retired เขาสอนทางด้านภาษาด้วย เขาบอกเองว่า จริงๆพูดไม่ได้เนี่ยดีนะ เพราะไม่มีเรื่องให้ทะเลาะกัน เคยถามเขาว่า แล้วสื่อสารกันยังไง เขาบอกก็ใช้ภาษามือ ผู้หญิงมีcomputerized dictionary ติดมาด้วย สำหรับสื่อสารเป็นคำๆ หนึ่งปีให้หลัง เจอผู้หญิงอีกทีแกพอสื่อสารได้บ้างแล้ว เพื่อนบอกว่า อยู่ๆไปภรรยาเขาก็เรียนรู้ภาษาไปเอง เพราะฉะนั้น จากที่เห็นด้วยตัวเองเนี่ย มันมี และอยู่กันได้ ว่าพื้นฐานหลักๆคือ ต่างฝ่ายต่างมีและ/หรือให้ได้ในสิ่งที่อีกฝ่ายต้องการ ถ้าพื้นฐานตรงนั้นได้กันทั้งสองฝ่าย พูดได้ไม่ได้ ดูไม่ใช่เรื่องหลัก เพราะเรื่องพื้นๆอย่างกินอยู่ ว่าไม่ใช่ปัญหาน่ะ ชอบไม่ชอบอะไร ชี้แล้วพยักหน้าไม่พยักหน้า นี่ก็สื่อสารกันได้แล้ว แล้วอยู่ๆไป มันก็รู้ๆกันเองอยู่แล้วในหลายๆเรื่องจากภาษากาย จากชีวิตประจำวัน จากการใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันทุกวัน จากคุณ : Overseas - [ 2 ม.ค. 50 23:39:09 ]

ความคิดเห็นที่ 15 ทุกอย่างมีการเริ่มต้นค่ะ จขกท ค่อยๆ เรียนรู้ไปนะคะ จาก 0 ต่อไปก็ต้องนับ 1 2 3  ..... ปล. ฝรั่งไม่ได้ดีทุกคน ชั่วๆก็มีเลวร้ายยิ่งกว่าปีศาจก็มี ตัวเองมีเมียคนไทยอยู่แล้ว ดั๊นโลภอุส่าห์เอาผู้หญิงไทยอีกคนข้ามน้ำ ข้ามทะเลมา อีกคน ผู้หญิงคนนี้คงไม่รู้นึกว่าไอ้ผู้ชายคนนี้จะรักจริงที่แท้มันมีเมียแว้ววว  จขกท จะคบใครก็ศึกษาให้ดีนะคะ ไม่อยากให้เป็นเหมือนคนที่นุชรู้จัก จากคุณ : baby_lotion - [ 3 ม.ค. 50 20:02:54 ]

ความคิดเห็นที่ 16 คนต่างชาติ ก็ไม่ได้ใจดี แสนงาม และไม่เจ้าชู้ เหมือนที่ใคร ๆ บอกนะคะ ก็เหมือนคนไทยนี่แหละคะ มีดี มีเลว จากคุณ : ใบบัว (blackeye) - [ 4 ม.ค. 50 20:42:34 ]

ความคิดเห็นที่ 17 เป็นอีกคนที่เหมือนเจ้าของกระทู้ พูดได้นิหน่อ..รู้จักกันแรกๆเขาโทรเข้ามือถือ ฮัลโหล แล้วเซกู้ดบายอย่างเดียว หลายครั้งเขาถามว่า เธอจะไปไหน เราก็บอกไปเลย ฉันไม่เข้าใจที่เธอพูด ขอโทษ มาอยู่กับเขาได้ปีหนึ่งพอดี หลายอย่างยังไม่เข้าใจกันดีเลย เรื่องบุญวาสนา มันก็มีส่วนกำหนดชีวิตเราเหมือนกัน ป้าเองคงเป็นคนวาสนาดีมั้ง เลยเจอคนดี อ้อ บอกอย่างนะ ภาษาจำเป็นมากๆๆๆๆๆ ต่อการจะมาใช้ชีวิตในเมืองนอก ภาษาดีมีชัยไปกว่าครึ่ง หางานง่ายด้วยล่ะ จากคุณ : rattana.uk - [ 10 ม.ค. 50 11:51:20 ]