ความคิดเห็นที่ 1 รออยู่ค่ะเจ๊สวย จากคุณ : k - [ 14 ม.ค. 50 17:54:15 A:67.161.59.144 X: ]

ความคิดเห็นที่ 3 =_= มาลงชื่อ ต่อเร็วๆสิคะ รออ่านอยู่ เป็นเพื่อนใหม่ค๊า อยากอ่านแบบฉบับเต็มๆอ่ะเจ๊ อ่านย่อกลัวจะจับต้นชนปลายไม่ถูก จากคุณ : littlevalvie - [ 14 ม.ค. 50 19:49:30 ]

ความคิดเห็นที่ 4 มารอคิวอย่างด่วนเลย ติดหนึบ แต่เพิ่งลงชื่อเปิดตัวเป็นครั้งแรกค่า ว่าแต่ #2 หายไปไหน? :o แก้ไขเมื่อ 14 ม.ค. 50 20:14:09 จากคุณ : 4-th - [ 14 ม.ค. 50 20:13:47 ]

ความคิดเห็นที่ 5 รอๆๆๆๆๆๆๆ จากคุณ : Regenbogen ^_^ - [ 14 ม.ค. 50 20:28:02 ]

ความคิดเห็นที่ 6 มารอแล้วครับ จากคุณ : gabgab - [ 14 ม.ค. 50 20:48:22 ]

ความคิดเห็นที่ 7 ขอตามมาด้วยคนนะจ๊ะ :) จากคุณ : momomeen (momomeen) - [ 14 ม.ค. 50 21:02:16 ]

ความคิดเห็นที่ 8 ตามมาอีกคน จ้า จากคุณ : coffeecream - [ 14 ม.ค. 50 21:44:30 ]

ความคิดเห็นที่ 9 มาปู่เสื่อรอจ้า จากคุณ : Chocoholic - [ 14 ม.ค. 50 22:03:20 ]

ความคิดเห็นที่ 10 ไม่ย๊อมมมม คห.2ของยายดามานหายไปม่องได๋คะ???!!! กดส่งเรียบร้อยแล้ว ยังนั่งอ่านตรวจทานอีกรอบ พอกดจะย้อนกลับไปแก้ไขคำผิด จังหวะเดียวกับพันทิปล่มอ่ะค๊า คห.ยายดาเลยหายว๊าบ เจองาบไปพร้อมกับเน็ตล่มเฉยเลย วู๊ยยยย(หอนนนน.. แบบศิษย์โหยหวลลลลล) จากคุณ : ศิริรักษ์ - [ 14 ม.ค. 50 22:19:47 ]

ความคิดเห็นที่ 11 คุณศิริรักษ์ ว่าแล้วไงโดนอาถรรพ์จนได้ ๕๕๕๕ จากคุณ : gabgab - [ 14 ม.ค. 50 22:48:13 ]

ความคิดเห็นที่ 12 ตามมาจากทู้ข้างบนจ้า เรทติ้งดีจริงๆ ยิ่งกว่าละครสุดรักสุดดวงใจอีก จากคุณ : strawberrydelight - [ 14 ม.ค. 50 22:48:51 ]

ความคิดเห็นที่ 13 ตามมาอ่านจ้า จากคุณ : ตกตะกอน - [ 14 ม.ค. 50 22:55:09 ]

ความคิดเห็นที่ 14 อ่านเรื่องราวชีวิตสุดมันของพี่คันโมะจัง (a.k.a. องค์สวย) มาตั้งแต่อยู่สวนลุมแล้วค่ะ   ตอนนั้นติดงอมแงม  เสียดายไม่ได้เซฟไว้   เล่าอีกก็อ่านอีกค่ะ จากคุณ : frappuccino - [ 14 ม.ค. 50 22:57:00 ]

ความคิดเห็นที่ 15 มาต่อเร็วๆนะเคอะ จากคุณ : meow - [ 14 ม.ค. 50 22:59:41 A:76.186.236.210 X: TicketID:000259 ]

ความคิดเห็นที่ 16 มาแล้วๆ เย จากคุณ : Baritone - [ 14 ม.ค. 50 23:14:04 ]

ความคิดเห็นที่ 17 แอ่ะๆๆ มาต่อซะดีๆค่ะพี่ คันโมะจัง ...ตั้งหน้าตั้งตารอ...เอฟ 5 ระวิง... ถึงพี่จะอวตานแปลงร่างไปเป็นความรักสีส้ม รึ smoker!! นู๋ก็จำวีรกรรมสวย เริ่ด เชิด หยิ่ง แก่นเซี๊ยว เปรี่ยวพีพีเล็ด ได้นะค๊า..... จากคุณ : FaCtOrY cHeeSeCaKe - [ 14 ม.ค. 50 23:19:58 ]

ความคิดเห็นที่ 18 ลงชื่อรอค่ะ จากคุณ : my-kokoro - [ 14 ม.ค. 50 23:27:37 ]

ความคิดเห็นที่ 19 มารออ่านด้วยคนค่ะ ติดหนึบ จากคุณ : วิสกี้โซดา - [ 14 ม.ค. 50 23:52:32 ]

ความคิดเห็นที่ 20 ปูเสื่อมารอแล้ว ^^ จากคุณ : Judy & Mary - [ 15 ม.ค. 50 00:00:02 ]

ความคิดเห็นที่ 21 จากคุณ : bmw (BlackmagicW) - [ 15 ม.ค. 50 00:20:36 ]

ความคิดเห็นที่ 22 กางเต๊นท์ กินส้มตำรอแล้วจ้า องค์สวย จากคุณ : CoolDubaiChic - [ 15 ม.ค. 50 00:28:39 ]

ความคิดเห็นที่ 23 ...แอร้ยยยยยส์.... ( ชอบจังเลยค่ะ คำนี้ ) มาติดตามเรื่องสนุก ๆ ของเจ๊สวย แบบติดหน้าจอเลยค่ะ มาเล่าต่อเร็ว ๆ นะคะ แก้ไขเมื่อ 15 ม.ค. 50 01:10:53 จากคุณ : นางสาวลีลา (นางสาวลีลา) - [ 15 ม.ค. 50 01:07:58 ]

ความคิดเห็นที่ 24 กินรอจนพุงป่องแล้วกลับมาเร็วๆนะค่ะพี่คันโมะจัง จากคุณ : จึกกืย (gobnoy) - [ 15 ม.ค. 50 02:03:10 ]

ความคิดเห็นที่ 25 ก่อนอื่น ต้องย้อนเวลากลับไปน้านนนนน นาน...สักหน่อยค่ะ ....ตั้งแต่สมัยที่เดี้ยน ยังเป็นเด็กผู้ช้ายยย ผู้ชาย...หัวโปก เรียนอยู่มัธยมปลาย แถบจังหวัดชานแดนไทย โน่นเลย .....(บ้านน๊อกกก บ้านนอก ...แหวะ) ......ชื่อเดี้ยนหน่ะหรือ  ??? คือ... คันโมะจัง....ค่ะ  จะด้วยความฉลาดเฉียว ของโมะหรืออย่างไรไม่ทราบแน่ ....โมะเป็นเด็กที่เรียนเร็วกว่าเกณฑ์ปกติมาก(เรียนเร็ว นี่ไม่ได้แปลว่าเรียนเก่ง นะคะ โฮ๊ะๆๆๆๆ...ปานกลางค่ะ)  ประมาณว่าเรียน มัธยมหกตั้งแต่อายุ 15 ...ขณะที่เพื่อนร่วมชั้นปาเข้าไป 17-18 กันหมดแล้ว   ตามแบบฉบับ ครอบครัวไทยเชื้อสายจีนหัวโบราณที่มักเข้มงวด คร่ำครึ ครอบงำ ความคิดของลูกหลาน  ผนวกกับฐานะทางบ้านที่ไม่ดี  ...ทำให้เดี้ยนเติบโตมาอย่างเรียบง่ายมาก ถึงมากที่สุด   มีที่ให้ซุกหัวนอน มีข้าวให้กิน มีเงินแค่พอไปเรียนหนังสือ..ก็ดีแค่ไหนแล้ว       " ไอ้พวกผิดเพศ เสียชาติเกิด " .. หรือไม่ก็.. " เซี๊ยะซวยนั้ง " ..ถึงขนาด.. "อย่าให้กรูเจอนะเมิง จะเตะแมร่งให้ "  ฯลฯ....สารพันคำด่าทอมากมาย อย่างฉุนเฉียว เกรี้ยวกราดจากพ่อ  ดังกรอกหูโมะอยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน  ทุกครั้งที่พ่อได้พบได้เห็นคนประเภทนี้ ....หรือแม้แต่แค่ดูผ่านจากทางจอทีวี  .......ไม่หรอกค่ะ..นอกจากทำให้โมะรับรู้ว่า พ่อรังเกียจคนประเภทนี้ที่สุด..แล้ว  ก็ไม่มีเรื่องอะไรที่ทำให้โมะต้องเดือดร้อน วุ่นวายใจ .....เพราะสำหรับพ่อ โมะเองก็ยังเป็นแค่เด็กผู้ชายธรรมดาคนนึง   ที่ไม่มีสิทธิ์ที่จะคิด หรือทำอะไรได้เอง  ที่พ่อไม่อยากให้คิด หรือไม่อยากให้ทำ.....   ตอนนั้น ถ้ามีใครสักคนมาถามโมะว่า *ความรักคืออะไร* ...โมะคงตอบได้ดีที่สุด แค่เพียงว่า  ..รักคือ ดวงจันทร์(รักคือ ดวงจันทร์)  รักคือ ตะวัน(รักคือ ตะวัน) ...รักคือ ไฟอัน...ร้อนแรง ไร้จุดหมาย แต่รักฉัน คือฝันไป ท่ามกลางดวงใจ ฉันได้แต่ฝัน....ลา ลั้น ลัน ลัน ลั่น ลา .....ไม่ลุกขึ้นเต้น รีวิวประกอบเพลงไปด้วย โชว์ใส..ก็ดีแค่ไหนแล้ว     แล้วถ้ายังมีคน ถามโมะต่ออีกว่า *แล้ว sex ล่ะ*....โมะคงอึ้งไปสักพัก แล้วโมะก็คงโกรธคนที่ถาม จนหน้าดำหน้าแดง...เพราะเซ็กส์เป็นเรื่องที่ไม่ดี เป็นเรื่องที่เลวร้ายที่สุด ไม่น่าถามเลย.... อย่างที่พ่อ-แม่ พร่ำสอนอยู่เสมอ ...แล้วโมะก็นึกเลยเถิดไปถึง  ตอนที่นั่งดูละครช่วงค่ำ เรื่องดาวพระศุกร์ อยู่กับครอบครัว...ฉากที่คุณภาคย์ ยื่นหน้าเข้ามาประชิด แก้มของดาวพระศุกร์ แล้วค่อยๆ โน้มตัวนอนลงไปด้วยกัน ...แล้วแม่ก็รีบยื่นมือมาปิดตาเดี้ยน  และพ่อก็ทำแบบเดียวกันกับน้องสาวของโมะ ...แล้วพูดเสียงขึงขัง " อย่าดู.. เป็นเด็กเป็นเล็ก ไม่ให้ดู...มันไม่ดี " ...แต่โมะก็ยังอุตส่าห์ มองลอดฝ่ามือของแม่ไปที่จอทีวี ...แอบเห็นโคมไฟหัวเตียง ปิดลง ....แล้วโมะก็ยังนึกต่ออยู่ในใจ    โถแม่ ...เค้า(คำเรียกแทนตัวเองตอนเด็ก) อายุ 15 แล้วนะแม่ ...เรื่องแค่นี้ทำไมเค้าจะไม่รู้  กี่เรื่องกี่เรื่อง ถ้ากอดกันแล้วปิดไฟ...ก็แปลว่า มันได้เสียเป็นเมียผัวกันแล้ว.....ทำไมเค้าจะไม่รู้ ......ย้ำนะคะ ได้แค่นึกในใจ ถ้าไม่อยากเจ็บตัว....     อุ๊ยยยยยย...โมะใสปิ๊ง ปิ๊ง ปิ๊งงงง...เลยใช่มั้ยละค๊า...คุณขา แก้ไขเมื่อ 15 ม.ค. 50 05:02:54 แก้ไขเมื่อ 15 ม.ค. 50 02:46:36 จากคุณ : Drama Queen (smoker!!) - [ 15 ม.ค. 50 02:39:30 ]

ความคิดเห็นที่ 26 หลังจากจบมัธยมปลาย ...โมะก็ได้เรียนต่อในระดับอุดมศึกษาที่สถาบันแห่งหนึ่ง ในกรุงเทพ ...สาขาวิชาช่าง(วิศวะฯ) ..ตามอย่างที่ควรจะเป็น หรืออีกนัยนึง คืออย่างที่พ่ออยากให้เป็น ...  ก็ด้วยความห่วงใย ที่มากมาย  ของพ่ออีกนั่นแหละค่ะ....โมะต้องยอมนั่งรถประจำทาง จากบ้านที่ต่างจังหวัดเพื่อเข้ามาเรียนในกรุงเทพ แบบไปเช้า-เย็นกลับ ....แลกกับการที่ไม่ต้องเรียนที่วิทยาลัยครูในจังหวัด ...แถวบ้าน โมะเองก็ยังไม่แน่ใจ ...ว่ามันคือความโชคดีหรือโชคร้าย กับการที่เป็นเด็กที่อายุน้อยที่สุดในระดับชั้น ....หลายต่อหลายครั้งที่โมะต้องรู้สึกอึดอัด กับความเอ็นดูที่มากมายจนเกินพอดี  ของบรรดาอาจารย์ รุ่นพี่ หรือแม้แต่เพื่อนรุ่นเดียวกัน ...จนอดรู้สึกไม่ได้ว่า ตัวโมะเองช่างน่าขบขัน ....เสียนี่กระไร    แหมมมมม...เด็กช่าง(ชายล้วน)นี่คะ... มันก็มีกิจกรรมโลดโผน โจนทะยาน น่าตื่นเต้นตั้งมากมาย ...ไหนจะกิจกรรมรับน้อง..เอย  ขึ้นครูเปิดบริสุทธิ์..เอย ฯลฯ  กิจกรรมอย่างว่า..โมะเองก็จะถูกกีดกัน ละไว้ ในฐานที่เข้าใจ ....อะไร อะไรก็  "เมิงไม่ต้อง เป็นเด็กเป็นเล็ก" ...อย่างเช่น กิจกรรมเปลือย วัดขนาดเจ้าพ่อประจำรุ่น ....เอ้า...กรูเด็ก แต่กรูก็พอมีนะเมิง ...พอโดนเฉดหัวไล่ออกมา โมะก็ได้แต่แอบไป เปิดก้มดู ปิ๊กาจู๊ ของตัวเอง อยู่เพียงลำพัง ...พึมพำ พึมพำ...เมื่อไหร่ของกรูจะโต๊ กรูจะโต...มั่งวะเนี่ยย... แล้วมันต้องใหญ่แค่ไหนถึงจะได้เป็นเจ้าพ่อละ   เฮ้ออออ....ของคนอื่น กรูก็ไม่เคยเห็น สะด้วย  " เมิงนั่งรอ อยู่ข้างหน้านี่แหละ อย่าไปไหนนะ  เดี๋ยวพวกกรูออกมา " ....โมะก็ ได้แต่นั่งเฝ้ากระเป๋าให้เพื่อน ตบยุงรออยู่ข้างหน้าไปสิ(ถ้าจำไม่ผิด...ชื่อสีทอง แถวสะพานหัวช้าง) ตอนที่พวกมันพากันแห่ไปขึ้นครู ....เฮ้อออ แล้วกรูไม่ได้ขึ้นครู  กรูจะสอบตกมั้ยเนี่ยยยย ...เดี้ยนก็ยังไม่วายคิดอะไรเรื่อยเปื่อยไประหว่างรอ .....แต่ก็ดีเหมือนกัน น่าอายจะตาย  ทำยังก็ไม่รู้...บร้า   นอกเหนือจากเรื่องอย่างว่า อย่างว่าแล้ว ...ก็นับได้ว่าโมะ ก็ปรับตัวให้เข้ากับสิ่งแวดล้อมใหม่ ได้ดีพอสมควร เป็นที่รักใคร่ เอ็นดู ของพี่ๆ เพื่อนๆ (ที่ชอบ ทำตัวยังกะเป็นพ่อกรูงั้นแหละ).....ก็เป็นอันว่าโมะเริ่มติดเพื่อน (แต่เพื่อนติดโมะ รึป่าว..ไม่แน่ใจ) จนนั่งรถประจำทางกลับบ้านไม่ตรงเวลา..บ้างละ  เริ่มงอแง รบเร้า ขอพ่อมาอยู่หอในกรุงเทพอ้างความเหน็ดเหนื่อย เมื่อยล้า สารพัดสารพันขึ้นมา ..บ้างละ ฯลฯ  แหมมมม แต่มันก็เหนื่อยจริงๆนะคะ..คุณขา   แหกขี้ตาตื่นมาตั้งแต่ ตี 4  นั่งรถ 2-3 ชั่วโมง  หัวแดงเถือก ทั้งฝุ่น ทั้งลูกรัง  กว่าจะมาถึงโรงเรียน    พอเลิกเรียนเสร็จ...ถึงจะไปเถลไถลกับเพื่อนยังไง ก็ต้องรีบตาลีตาเหลือก ตะเกียกตะกาย มาขึ้นรถประจำทางกลับบ้าน ให้ทันเที่ยวสุดท้ายตอน 4 ทุ่ม  แล้วกว่าจะถึงบ้านอีก โอ้ยยย...ไม่ต้องพูดถึงว่าถ้าโมะไม่กลับบ้านนะค่ะ นั่นคือ..ต้องตายสถานเดียว  เพราะพ่อไม่เคยให้ไปค้างอ้างแรมกับใคร ที่ไหนเลย ...    พ่อก็บอกคำเดียวว่า " ไม่มีทาง ถ้านั่งรถไปเรียนไม่ไหว ก็ลาออกมาเรียนวิทยาลัยครู แถวบ้าน " ....กรี๊ดดด โมะช่างขัดจ๊ายยยย ขัดใจ ... เอาวิทยาลัยครู มาขู่กรูทุกที .... แก้ไขเมื่อ 15 ม.ค. 50 05:07:09 จากคุณ : Drama Queen (smoker!!) - [ 15 ม.ค. 50 03:55:46 ]

ความคิดเห็นที่ 27 วันนั้นเป็นวันศุกร์ค่ะ ...หลังเลิกเรียน โมะและเพื่อนๆ ก็ไปเถลไถลที่โน่น ที่นี่ ตามปรกติ ...จู่ๆ โมะก็อยากเท่ห์.. ขึ้นมาอย่างไม่ทราบสาเหตุ อาจจะด้วยความอยากเอาชนะ ลองงัดข้อ กับพ่อดูบ้าง...แหมมม โมะเองก็โตแล้วนะคะ ถึงจะอายุแค่ 16 ก็เหอะ แต่ก็เรียนมาถึงระดับนี้แล้ว ...   " วันนี้กรูไม่กลับบ้านนะ บ้านใครให้กรูไปค้างได้มั่ง "...โมะก็พูดออกไป ท่ามกลางหมู่เพื่อนฝูง ที่นั่งรายล้อมโมะอยู่  สร้างความตกตะลึง ไปตามๆกัน ...เนื่องจากพวกมันรู้กันดี ถึงความหวงโมะ และห่วงโมะ ของคุณพ่อของโมะ ..จนเป็นที่ขึ้นชื่อลือชา  ท่ามกลางความเงียบงันนั่นเอง ... " ไปบ้านกรูมั้ย อาทิตย์นี้กรูจะกลับบ้านที่..(ต่างจังหวัด แห่งนึง)..พอดี  แล้ววันจันทร์เช้ากลับมาเรียนพร้อมกัน " ไอ้ Ken...เพื่อนคนหนึ่งก็พูดขั้นมา       โมะก็พลันคิด ...เออ ก็ดีนะ ไหนๆจะวอน(ตีน) พ่อทั้งที ...ลองหายไปสัก 3 คืน ศุกร์ เสาร์ อาทิตย์ เลยก็ดี .....แหมมมม...เพื่อนหน่ะ ตามประสาเด็กเรียนช่าง(ผู้ชายๆ)  มันก็สนิทสนมกันทั้งกลุ่มแหละค่ะ ไม่ได้มีการเลือกที่รักมักที่ชัง ...นาทีนั้นหน่ะ ครายยยก็ได้แล้ว สำหรับโมะ   ก็เป็นอันว่า คืนนั้นโมะก็ต้องนั่งรถประจำทางไปต่างจังหวัดอีกจนได้...แต่เป็นการกลับไปบ้านที่ต่างจังหวัดของ ไอ้ Ken แทน ...เป็นจังหวัดไปทางภาคใต้ค่ะ  ผู้คนที่นั่นส่วนใหญ่จะ พูดเหน่อออ กันทั้งจังหวัด   ว๊ายยย..บ้านน๊อกกก บ้านนอก ..หนักกว่าจังหวัดกรูอีกนะเนี่ยยยย....โมะก็นึกในใจขึ้นมา อย่างตื่นเต้น เพราะเป็นครั้งแรกในชีวิตของโมะที่ได้มาที่นี่ ...ถึงโมะจะเหนื่อยจากการเดินทาง  แต่โมะก็สนุก ...สนุกโมะละทีนี้ (ที่ได้มา...ย่ะ)   ส่วนไอ้ Ken เพื่อนคนนี้ของโมะ  มันก็ตัวสูงๆ ดำๆ สิวเขรอะๆ  ตามแบบฉบับของหนุ่มต่างจังหวัด บ้านนอก ธรรมด้า ธรรมดา นี่แหละค่ะ  เรียกได้ว่าหน้าตา present จังหวัดได้สุดๆ  ...อย่าเสียเวลาไปหาความเจริญหู เจริญตา จากมันให้เหนื่อยเลยค่ะ เสียเวลาป่าว....  แต่โมะก็ประทับใจตรงที่ว่า คำพูด คำจาเหน่อๆ...ฟังดูซื่อๆ ตรงไปตรงมา มันแฝงไปด้วยความรู้สึกที่จริงใจ ....เฮ้ออออ ในความเป็นเพื่อนแค่ความจริงใจ และมีน้ำใจ (ที่อุตส่าห์ เชิญชวนโมะ ให้มาพักที่บ้าน)...ก็ดีที่สุด สำหรับโมะแล้ว แก้ไขเมื่อ 15 ม.ค. 50 05:17:36 จากคุณ : Drama Queen (smoker!!) - [ 15 ม.ค. 50 04:39:07 ]

ความคิดเห็นที่ 28 ^ ^ ^ จ่อท้ายมาติดๆเหมือนทุกครั้ง จากคุณ : < Siam Citizen > - [ 15 ม.ค. 50 05:39:14 ]

ความคิดเห็นที่ 29 ตามมาติดๆเลยจ้า จากคุณ : bijna - [ 15 ม.ค. 50 07:35:03 ]

ความคิดเห็นที่ 30 หนุกๆ ^^ จากคุณ : ammie the lazy teddy - [ 15 ม.ค. 50 09:50:04 ]

ความคิดเห็นที่ 31 ติดตาม อยู่คร้าบบบบบบบบบบบบบบบ นึกว่าขะไม่ได้อ่านต่อซะอีกกก จากคุณ : นู๋หื่น (+ เฮลี่เกรล +) - [ 15 ม.ค. 50 10:16:21 ]

ความคิดเห็นที่ 32 กำลังมันเลย....มาต่อเร็วๆนะคะ จากคุณ : nooku_ng - [ 15 ม.ค. 50 11:04:43 ]

ความคิดเห็นที่ 33 เรื่องนี้คุ้นๆ แฮะ คุณพี่คันโมะจัง กลับมาแล้วววววววว เดี๋ยวจะรออ่านตอน เจ็ด ตอน แปด เลยละกันน้า Welcome Back kaaaaaaaa จากคุณ : Irresistible (Irresistible) - [ 15 ม.ค. 50 11:08:40 ]

ความคิดเห็นที่ 34 ตอนเข้านอน คืนนั้นเองค่ะ... ขณะที่ โมะกับไอ้เคน กำลังนอนคุยกันไปเรื่อยเปื่อย  จู่ๆไอ้เคน ก็โพล่งถามขึ้นมาว่า " เมิงเคย..ป่าววะ " ... โมะก็งงดิคะ ไอ้เคย..รึป่าว ของมัน นี่มันคือเคย..อะไรละ   โมะก็เลยถามกลับไป... " หมายถึงเคยอะไรวะ " ......ไอ้เคน มันเลยบอก " เคยอย่างว่าไง "...อ่อ..อ่าววว..สาดดนี่ จู่ๆมาถามเรื่องแบบนี้ มันจะมาไม้ไหนกะกรูวะเนี่ย ไม่รู้ละค่ะ ถึงโมะจะอายุยังน้อย แต่ก็คลุกคลีตีโมงกับเพื่อนพวกนี้มานานพอสมควร จนพอที่จะเข้าใจแล้ว ว่ามันหมายถึงอะไร  แล้วเรื่องอย่างว่า ที่ว่าเนี่ย...ผู้ชายมันยอมกันสะที่ไหนละคะ  แหมมม...โมะเองก็โจ๋ ก๋ากั๋น เอาเรื่อง อยู่เหมือนนี่นา ไม่ยอมค่ะ ไม่ยอมเหมือนกัน  ...ก็เลยต้องโกหกตอบๆมันไป  นึกในใจอยู่ว่า แมร่งงง จะได้เปลี่ยนเรื่องคุยสะที  " อ่ออออ...เคยดิวะ ทำไมจะไม่เคย " ด้วยน้ำเสียงแบบว่า โธ่เอ้ย..เรื่องแค่นี้ เรื่องพื้นๆเด็กๆว่ะ....แต่โมะก็แอบๆ คิดอยู่ว่า ถ้ามันยังเซ้าซี้อีก ก็จะเลี่ยง ทำทีเป็นเปลี่ยนเรื่องคุยละ...เดี๋ยวแมร่ง เซ้าซี้ ซักไซร้ขึ้นมาอีก  มันอาจจะจับได้ว่า โมะโกหก...เสียเชิงชาย อายมันตาย ...สิคะ  แต่แล้ว..ทันใดนั้นเอง ไอ้เคน ก็พลิกตัวขึ้นมานอน ทับบนตัวโมะอย่างรวดเร็ว จนโมะเองก็ยังไม่ทันได้ตั้งตัว   แล้วมันพูดขึ้นมา อย่างดุดันว่า " ไม่จริง กรูไม่เชื่อ ...ไม่เป็นไร เดี๋ยวกรูจะสอนเมิงเอง " ...กรี๊ดดดดด ...ด้วยความตกใจสุดขีด ของโมะ " เฮ้ย...เมิงจะทำอะไร "  โมะก็ทั้งดิ้น ทั้งผลัก ปากก็ร้องโวยวายอย่างสุดแรง... " เฮ้ย.. อย่าเล่นแบบนี้ กรูไม่ชอบ " ....มันก็ยังไม่ยอมหยุดค่ะ  แต่ยิ่งโมะดิ้นรนขัดขืนมากขึ้นเท่าไหร่ มันก็ยิ่งจู่โจมรุกเร้า หนักขึ้น หนักขึ้น ....ถึงยังไงโมะก็ไม่ยอมค่ะ  " อย่านะโว้ย ผู้ชายเหมือนกัน ทำได้ไง ....."  ตายเป็นตายโว้ย   ประโยคสุดท้าย ที่โมะยังมีสติพอ ที่จะจดจำได้ ...ไอ้เคน มันพูดว่า  ... " เมิงอย่าโวยวาย  ถ้าเสียงดัง จนพ่อแม่(ที่อยู่ห้องข้างๆ)กรูได้ยิน เมิงจะเดือดร้อนมากกว่านี้อีก " ..แล้วโมะก็รู้สึกเจ็บที่บริเวณท้องขึ้นมา จุกเสียด.. จนเกินกว่าที่จะส่งเสียงอะไรได้อีก    หลังจากนั้น ...ความรู้สึกของโมะ มันก็วูบไปค่ะ ราวกับว่า ถ้าเป็นไปได้ โมะพยายามที่จะปิด switch ทางความรู้สึกของตัวเอง ไม่อยากรับรู้ ...แต่มันไม่ง่ายหน่ะสิคะ  ทุกครั้งที่โมะพอที่จะรู้สึกตัว  โมะก็พยายามรวบรวมกำลังเท่าที่มี  เพื่อที่จะต่อสู้ขัดขืน ผลที่ได้รับกลับมาก็คือ ...ต้องเจ็บเนื้อ เจ็บตัว หนักมากขึ้นกว่าเดิม...วนเวียน อยู่อย่างนั้น ซ้ำแล้ว ซ้ำเล่า ...เมื่อไหร่เหตุการณ์นี้มันจะจบๆไปสะที .....คิดถึงบ้านจังเลย โมะอยากกลับบ้าน.... จากคุณ : Drama Queen (smoker!!) - [ 15 ม.ค. 50 11:19:28 ]

ความคิดเห็นที่ 35 สงสารน้องโมะจังเลย จากคุณ : lichil69 - [ 15 ม.ค. 50 11:22:14 ]

ความคิดเห็นที่ 36 ^o^ ลงชื่ออ่านค่า จากคุณ : naj-chan - [ 15 ม.ค. 50 11:33:10 ]

ความคิดเห็นที่ 37 โธ่เอ๋ย โมะจังของเจ๊ จากคุณ : PatPDX - [ 15 ม.ค. 50 12:13:54 ]

ความคิดเห็นที่ 38 ชอบสำนวนการเขียนมากๆเลยครับ อ่านสนุกจริงๆ ผมว่าไม่นาน จะมีคนติดต่อไปรวมเล่มอีกคน ขอเป็นกำลังใจให้ครับ จากคุณ : smartupid - [ 15 ม.ค. 50 12:44:11 ]

ความคิดเห็นที่ 39 มาต่อไวๆ นะคะ จากคุณ : 2Kcartoon - [ 15 ม.ค. 50 12:48:03 ]

ความคิดเห็นที่ 40 ติดเรทๆ สยอง เอ้ย สยิว จากคุณ : my-kokoro - [ 15 ม.ค. 50 12:52:34 ]

ความคิดเห็นที่ 41 ยายดาแฟ็นคลั๊บนอนไม่หลับ ต้องลุกมาอ่านซีรี่ย์เรื่องดังแต่เช้ามืดเลยจ้ะ พักนี้หน้ามืดตามัว ท้องอืดท้องเฟ้อ เดินเรอเอิ้กๆทั้งวัน ต้องแวะจิ้บยาธาตุน้ำสีดำๆแดงๆ จากทู้คุณน้องสวยสะหน่อย เดี๋ยวค่อยไปนอนต่อ อิอิ หมอเหมอเดี๋ยวค่อยเจอกันหลัง10โมงเช้าเด้อ เอิ้กๆๆ(ลมใส่ยายดา) จากคุณ : ศิริรักษ์ - [ 15 ม.ค. 50 13:30:45 ]

ความคิดเห็นที่ 42 ติดตามอ่านเหมือนกันคะ ไม่เป็นอันทำงานเลย... จากคุณ : CoolDubaiChic - [ 15 ม.ค. 50 14:35:37 ]

ความคิดเห็นที่ 43 แปะ ไว้ก่อน...อิอิ จากคุณ : Shapevie - [ 15 ม.ค. 50 14:47:41 ]

ความคิดเห็นที่ 44 อยู่หนายคะ กลับมาด่วน มันค้างๆคาๆเหมือนยังไม่ได้จ่ายค่าบัตรเครดิตเลย จากคุณ : ปังเนยลาเต้ - [ 15 ม.ค. 50 15:31:48 ]

ความคิดเห็นที่ 45 I'm waitingggggggggggggggg please continueeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeee xoxoxo จากคุณ : Under my skin - [ 15 ม.ค. 50 16:15:12 ]

ความคิดเห็นที่ 46 ตามมาอ่าน จากกระทู้เสริฟสุดฤทธิ์ค่ะ ต่อไว ๆ น่ะคะ ตื่นเต้นจังเลย จากคุณ : enjoyjung (enjoyjung) - [ 15 ม.ค. 50 16:24:32 ]

ความคิดเห็นที่ 47 แอร้ยยยยส์....และแล้ว  ควมสวยแบบไม่ได้ตั้งใจของโมะ ก็นำภัยมาสู่โมะ จนได้.....   สิ่งที่เกิดขึ้น มันทำให้โมะหวาดกลัวและสับสนอย่างที่สุด....ถึงแม้ร่างกายของโมะจะเจ็บปวด ระบม มากมายแค่ไหน  ก็ยังไม่อาจเทียบเท่า กับความเจ็บที่ใจ .....แล้วโมะจะทำอย่างไร ต่อไป ....   เช้าวันนั้น...ไอ้เคนก็สั่งให้โมะ ทำตัวให้เป็นปกติที่สุด คนในบ้านจะได้ไม่สงสัย  แล้วถึงจะให้โมะกลับบ้าน ..โมะเลยต้องพยายามฝืนกินอะไรเข้าไปบ้าง แต่ก็อาเจียน พุ่งออกมาหมด...." ไม่ไหวแล้ว ขอกลับบ้านเถอะ "  ในที่สุด...ไอ้เคนก็พาโมะ นั่งรถประจำทางกลับกรุงเทพ ..ระหว่างทางก็มีแต่ความเงียบงัน เพราะโมะเองก็มัวแต่ จมอยู่กับความคิดอันวุ่นวาย สับสนของตัวเอง ...ครั้นพอถึงกรุงเทพ  ก็ต่อรถจากสถานีขนส่งสายใต้ จนมาถึงสถานีขนส่งหมอชิต  โมะก็ต้องนั่งรถ อีกต่อนึงเพื่อกลับบ้าน        ไอ้เคน..ก็ถามโมะขึ้นมา ด้วยน้ำเสียงห่วงใย ..." นั่งรถไปส่ง ที่บ้านมั้ย "  โมะก็ได้แต่บอกตัวเองว่า....พอแล้ว มันจบแล้ว...โมะจะไม่อ่อนแอให้มันเห็นอีก .... ก็เมิงทำลายความเป็นลูกผู้ชายของกรูไปหมด ...จนกรูไม่เหลืออะไรแล้ว  แล้วเมิงจะเอายังไงกับกรูอีกกกก ...โมะก็ได้แต่ถามมันอยู่ในใจ    แล้วโมะก็เลยตอบมันออกไปว่า  " ไม่เป็นไรหรอก กลับเองได้ " .....   พอถึงบ้าน....โมะก็รีบพุ่งร่าง เข้าไปเก็บเนื้อเก็บตัวอยู่แต่ในห้อง ...แล้วความคิดต่างๆนาๆ พร้อมกับ คำถามมากมาย...เกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้น  มันก็แย่งกันผุดขึ้นมา จนเต็ม อัดแน่นอยู่ในหัวสมองน้อยๆของโมะ ...จนโมะรู้สึกว่า หัว แทบจะระเบิด .... จากคุณ : Drama Queen (smoker!!) - [ 15 ม.ค. 50 17:01:51 ]

ความคิดเห็นที่ 48 มาเจิมกระทู้ค่ะ ตามอ่านตั้งกะกระทู้โน้น แต่ไม่เคยตอบเลย   ถ้าลงเรื่องชีวิตของพี่สวยแบบเต็มๆท่าจะมันส์ หุหุ จากคุณ : artiesmartie - [ 15 ม.ค. 50 17:37:00 ]

ความคิดเห็นที่ 49 I keep waiting again ... tic toc tic toc.. จากคุณ : Under my skin - [ 15 ม.ค. 50 17:47:51 ]

ความคิดเห็นที่ 50 มาลงชื่อไว้ก่อนค่ะ ชอบมั่ก ๆ ตั้งแต่กระทู้นู้นเหมือนกัน อ่านแล้วมันส์ดีค่ะ จากคุณ : แม่ลิง (kinton) - [ 15 ม.ค. 50 17:58:13 ]

ความคิดเห็นที่ 51 มาเขียนต่อเร็ว ๆ นะครับ จากคุณ : Arc_ - [ 15 ม.ค. 50 18:03:32 ]

ความคิดเห็นที่ 52 กรี๊ดดดดดดดดดดดส์ ....เครียดโว้ยยยยย  โอ้ยยย..ปวดกบาล ชิ-หาย ... โมะก็ได้แต่คิดไปต่างๆนาๆ ... จะทำยังไงดีวะ ?   พ่อจะรู้มั้ย ?  จะบอกพ่อยังไง ?  ถ้ารู้แล้วจะเป็นยังไง ?  แล้วถ้าไปเรียนก็ต้องไปเจอไอ้เคนอีก ?  แล้วแมร่งงง...จะบอกเพื่อน ที่โรงเรียนป่าววะ ? กรูจะเอาหน้าไปไว้ไหน ? ฯลฯ ....โอ้ยยย กรี๊ดดดดดด   อะไรก็ไม่เครียดเท่า...เรื่องนี้ค่ะ   กรูจะท้องมั้ยวะ ?  ...เริ่มแล้วค่ะ...เริ่มปัญญาอ่อนอย่างแรง   เฮ้ย...แล้วมันจะท้องได้ไงละ  ไม่เคยเห็นผู้ชายท้อง ....ถามเอง - ตอบเองเสร็จสรรพ     แต่ไอ้ตัว...สเปริม หน่ะ..มันเป็นสิ่งมีชีวิตนะ ก็ตอนเรียนชีวะ..ง่ะ  ที่อาจารย์เอามาให้ส่องกล้องดู มันยังดิ้น กาดุ๊บ กาดุ๊บ..ได้อยู่เลยอ่ะ.....แล้วโมะก็พยายามทบทวนสิ่งที่เคยเรียนมา..สุดริด   ตอนเรียนเรื่องนี้ ก็ดันห่ะ ไม่สนใจเรียนด้วย(เคืองตัวเอง อย่างแรง).... ว๊ายยย...งั้นตอนนี้มันคงดิ้น กาดุ๊บ กาดุ๊บ อยู่ในตัวเราแล้วดิ ....กรี๊ดดดดดด...ขยะแขยงที่สุด....แล้วจะทำไงดีละ ออกไป๊ ออกไป...ทำไงให้มันออกไปจากตัวกรู  .....โมะก็สติแตก คลุ้มคลั่งไปสักครู่        ครั้นพอ โมะรวบรวมสติกลับคืนมาได้บ้าง ก็...ต๊ายยยย  กรูนี่ก็โง้ โง่ เน๊อะ....ผู้ชายไม่มีรังไข่  มันจะท้องได้ไงละ ...เออว่ะ ลืมไป ...ดู้ ดูสิคะ นี่แหละค่ะ...คนเราพอขาดสติ มันก็คิดได้ไปต่างๆนาๆ ....เฮ้ออออออ.. หาเหตุผลมาหักล้างกันสุดความสามารถ   พอจะโล่งใจไปได้สักพัก ....จู่ๆก็ " เดี๋ยวๆโมะ เมิงอย่าเพิ่งชะล่าใจไป " ..เดี้ยนบอกตัวเองค่ะ  เอ้า..ก็ขนาดอีน้าอ้อย คนข้างบ้านหน่ะ มันบอกมันทำหมันแล้ว มันยังมีไอ้อ้น(ลูกชายคนเล็ก) โผล่มาอีกคนนึงได้เลย   หมอบอกว่าท้องนอกมดลูก .....กรี๊ดดดดดดดด  ยังงี้ก็แปลว่าถึงไม่มีมดลูกก็ท้องได้ดิ .....ไม่จริ้งงงง ไม่จริง ...อย่างงี้ กรูท้องแหงๆเลย....ท้องชัวร์  คลื่นไส้ อาเจียน แดกอะไรก็อ้วก ...อาการแบบนี้ ใช่เลย ...โอ้ยยยยยยยยย  ถึงไม่บอกใครนะ ถ้าท้องป่องขึ้นมา ชาวบ้านเค้าก็ต้องรู้กันอยู่ดี  แล้วกรูจะเอาหน้างามๆไปไว้ไหน .....โมะก็ได้แต่ร้องไห้ อย่างบ้าคลั่งขึ้นมาอีก เป็นรอบที่เท่าไหร่ ไม่รู้ .....  แอร้ยยยยส์...จะว่าโง่ก็ต้องยอมรับละค่ะ ตอนนั้นก็ไม่รู้ โมะคิดไปได้ยังไง  ก็อย่างที่บอกไงคะ ...พยายามอย่างที่สุดแล้ว ที่จะหาเหตุผลมาหักล้าง กับคำถาม และ ความคิด มากมาย....ก็คิดได้แค่นี้เอง......  อย่ากระนั้นเลยค่ะ ...ถ้าต้องมีชีวิตอยู่ต่อไปอย่างไร้ศักดิ์ศรีของความเป็นลูกผู้ชาย  โมะขอตายสะดีกว่า (แม้นน แมน อีกแล้วกรู)....พอคิดได้ดังนั้น  โมะก็เดินหา รวบรวมยาทุกชนิด ทุกสี ทุกขนาด...ขอให้ขึ้นชื่อว่ายาเหอะค่ะ กรูกวาดเรียบ...เท่าที่มีอยู่ในบ้าน  ค่อยๆ กิน กิน กิน กิน ...เข้าไปจนหมด     จนมารู้สึกตัวอีกที...ที่โรงพยาบาล จากคุณ : Drama Queen (smoker!!) - [ 15 ม.ค. 50 18:21:11 ]

ความคิดเห็นที่ 53 ง่าTT_TT เจ๊สวย(หรือเจ๊โมะ)น่าจะเขียนพ๊อกเก็ตบุ๊คนะคะ โมโหไอ้เคนไรนั่นเหลือเกิน ยิ่งเจ๊บรรยายถึงหน้าตามันยิ่ง...อยากกระตื้บมันจิงๆ จากคุณ : littlevalvie - [ 15 ม.ค. 50 18:41:46 ]

ความคิดเห็นที่ 54 It's hard to believe your rape case in the house full of people.  I don't think it's that easy for him to get in if you really don't want to. Any way, it's good writing. จากคุณ : Benz (BenzSiam) - [ 15 ม.ค. 50 18:46:30 ]

ความคิดเห็นที่ 55 hmm come quick จากคุณ : คนไทยก็ทำได้ - [ 15 ม.ค. 50 19:55:53 ]

ความคิดเห็นที่ 56 คุณ Benz (BenzSiam) ไม่อ่านให้ดีคะ  คุณคันโมะจังเค้าบอกว่านอนคุยกันอยู่  นั่นก็แปลว่าเค้าอยู่ในห้องเดียวกันอยู่แล้ว  สงสัยคุณคงไม่ค่อยสันทัดภาษาไทยชะมะเคอะ จากคุณ : แม่ลิง (kinton) - [ 15 ม.ค. 50 20:13:16 ]

ความคิดเห็นที่ 57 i will wait for you please come back soon ..Hod ..Man ...Ha.. จากคุณ : Oh..O:) (gobnoy) - [ 15 ม.ค. 50 21:38:21 ]

ความคิดเห็นที่ 58 ขอบคุณ คุณBenz (BenzSiam) สำหรับความคิดเห็นดีๆค่ะ...โมะเคยทบทวนเรื่องนี่อยู่หลายครั้ง   ต้องยอมรับว่าตอนนั้น โมะเองก็ยังเด็กมาก และไม่ค่อยรู้ประสีประสา ...และด้วยความกลัว และตกใจ ..ถ้าคุณ Benz หมายถึงการสอดใส่ โมะเองก็ยอมรับค่ะ ว่าไม่แน่ใจ...ว่ามีการเข้าไปตื้นลึกหนาบางแค่ไหน ....พอโตขึ้นมา ก็ โมะก็คิดเหมือนคุณBenz เช่นกันค่ะว่า ไม่น่าจะเป็นไปได้ การสอดใส่ที่ผิดธรรมชาติ(ข้างหลัง) อย่าว่าแต่ครั้งแรกและสมยอมเลยค่ะ ไม่น่าจะง่าย อย่างที่คุณBenz บอกจริงๆ .....    โม๊ะเองก็หลีกเลี่ยงที่จะใช้คำว่าข่มขืน เนื่องจากไม่ทราบ ระดับของความรุนแรงของการโดนกระทำ ...ที่จะถูกจัดให้เข้าข่าย ของการถูกข่มขืน....แต่เรื่องการสมยอม มั่นใจค่ะว่าไม่ได้สมยอม..อย่างแน่นอน   ขอบคุณ.. คุณแม่ลิง ด้วยเช่นกัน  โมะเข้าใจว่า คุณ Benz คงหมายถึงว่า.. ทำไมไม่ร้องโวยวายให้คนในบ้านช่วย(รึป่าวคะ) .... โมะพยายามแล้วค่ะ แล้วเท่าที่โมะจำเหตุการณ์ได้ ก็มีการข่มขู่(อย่างที่เล่าไว้) และใช้กำลัง ....อาจจะเป็นความตกใจ กลัว...อีกเช่นกัน  โมะพยายามทำทุกวิถีทางแล้ว ที่จะหนีให้พ้นจากเหตุการณ์ตอนนั้น ..เท่าที่จะทำได้         เอาเป็นว่าเป็นเรื่องเล่าจากความทรงจำ ของเด็กคนนึง(ตอนนั้น) นะคะ...เพื่อความยุติธรรมต่อผู้ที่ถูกกล่าวถึง ในเรื่องที่เล่า  โมะเองก็พยายามแล้วที่จะบอกเล่า แต่ความจริง....ส่วนที่เหลือก็เป็น จิตนาการและวิจารนญานของผู้อ่าน (หรือผู้ฟัง) แต่ละท่านเองแล้วละค่ะ.... แก้ไขเมื่อ 16 ม.ค. 50 05:22:37 จากคุณ : Drama Queen (smoker!!) - [ 16 ม.ค. 50 01:15:17 ]

ความคิดเห็นที่ 59 โมะยังพอจำได้เลือนลาง ...ว่ามีสายยางอะไรไม่รู้  สอดเข้ามาที่จมูก ผ่านเข้าไปถึงคอ..ทรมานมาก  แล้วโมะก็อ้วก ออกมามากมาย ....แล้วก็จำอะไรไม่ได้อีกแล้ว มารู้สึกตัวจริงๆอีกที ...โมะก็เห็นพ่อยืนตาแดงก่ำ(เหมือนกับคนร้องไห้)อยู่ข้างๆเตียงที่โรงพยาบาล   พ่อเอง...ก็คงเห็นโมะตื่น ก็เลยเข้ามาบอกโมะว่า " ไม่เป็นไรแล้วนะ...ที่หลังอย่าทำแบบนี้ " .....อือ ตอนนี้ไม่เป็นไรแล้ว  แต่เดี๋ยวพ่อก็ต้องถาม  แล้วโมะจะบอกพ่อยังไงดี  ถ้าบอกไปว่าเกิดอะไรขึ้นกับลูกชายคนเดียวของพ่อ  แล้วพ่อจะเสียใจมากกว่า หรือ น้อยกว่าตอนนี้..น๊า  ไม่หรอก...โมะเองก็ไม่กล้าบอก....โมะก็คิดไปต่างๆนาๆ แล้วโมะรู้สึกกลัวและสับสน ขึ้นมาอีกจนได้...เฮ้ออออ...ไม่น่าต้องตื่นขึ้นมาอีกเลยจริง จริ้งงงงง...   " แล้วทำไมถึงทำแบบนี้ " ...แล้วพ่อก็ถามขึ้นมาจริงๆจนได้ ......เท่าที่คิดได้ตอนนั้น โมะก็เลยบอกพ่อไปว่า  " เรียนไม่ไหว มันยาก...ปวดหัว " ....โมะก็เห็นพ่อทำหน้าราวกับว่าโล่งอก โล่งใจขึ้นมา(เรื่องแค่นี้เอง)   แล้วพ่อก็พูดว่า ..." เรียนไม่ไหว ก็ไม่ต้องเรียนที่นั่นแล้ว ปีหน้าค่อยหาที่เรียนใหม่ "  โมะก็เลยคิดต่อ...ถ้าไม่ต้องไปเรียนที่นั่นอีก ก็ดีนะ โมะจะได้ไม่ต้องเจอกับมันอีก .. กำลังอะไรเรื่อยเปื่อยอย่างโล่งใจขึ้นมาอยู่แล้วเชียว  ....พ่อก็ยังไม่วาย พูดต่อขึ้นมาอีกว่า " เรียนวิทยาลัยครู แถวบ้านเราก็ได้ " .....แอร้ยยยยยส์ วิทยาลัยครูอีกแล้วววววว ..... จากคุณ : Drama Queen (smoker!!) - [ 16 ม.ค. 50 02:15:15 ]

ความคิดเห็นที่ 60 ประสบการณ์สอนให้เราเป็นคนเข้มแข็งคะ สู้ต่อไปคะ....คุณโมะ... รออ่านต่อนะจ้ะ [คลิกเพื่อชมภาพขนาดจริง] จากคุณ : nooku_ng - [ 16 ม.ค. 50 02:58:29 ]

ความคิดเห็นที่ 61 ติดตามมาตั้งแต่เรื่องที่แล้วค่ะ ชอบสำนวนการเขียนค่ะ จริงๆค่ะ คนเรามีประสบการณ์ชีวิตที่แตกต่างกัน......อ่านแล้วน้ำตาซึมนิดๆ  ฟ้าหลังฝนย่อมสวยงามเสมอ.. จากคุณ : ติดตาม (underdusty) - [ 16 ม.ค. 50 03:22:55 ]

ความคิดเห็นที่ 62 ตอนนี้ 03:43 วันที่ 16 มกราคม 2550 มาเขียนต่อเร็ว ๆ นะครับ จากคุณ : Arc_ - [ 16 ม.ค. 50 03:43:50 ]

ความคิดเห็นที่ 63  รออ่านอยู่ ((@__@)) นะคะ   จากคุณ : เข้าใจ องค์สวย นะคะ (< Siam Citizen >) - [ 16 ม.ค. 50 04:36:34 ]

ความคิดเห็นที่ 64 คุณ Benz (BenzSiam) ไม่อ่านให้ดีคะ  คุณคันโมะจังเค้าบอกว่านอนคุยกันอยู่  นั่นก็แปลว่าเค้าอยู่ในห้องเดียวกันอยู่แล้ว  สงสัยคุณคงไม่ค่อยสันทัดภาษาไทยชะมะเคอะ จากคุณ : แม่ลิง (kinton) You must be pretty innocent.  5555 โมะเข้าใจว่า คุณ Benz คงหมายถึงว่า.. ทำไมไม่ร้องโวยวายให้คนในบ้านช่วย.......From Drama Queen You're right! I am waiting for your next chapter. จากคุณ : Benz (BenzSiam) - [ 16 ม.ค. 50 04:59:01 ]

ความคิดเห็นที่ 65 พอไอ้เคนรู้ว่าโม๊ะ ไม่ไปเรียนแล้ว ....มันก็มาตามหาโมะถึงที่บ้าน ...มาถามว่า  " เมิงจะลาออก  ไม่เรียนแล้วเหรอ "...โมะก็ตอบไปสั้นๆว่า " อือ " ...มันก็เลยพูดขึ้นมาว่า  " เมิงกลับไปเรียนเถอะ ไม่ต้องลาออก  เดี๋ยวกรูลาออกเอง " ....แล้วมันก็พูดโน่นนี่ ชวนคุยเรื่องโน้นเรื่องนี้อีกมากมาย ... แต่ต่างคนก็ต่างไม่พูดถึงเรื่องในคืนนั้นกันอีก ....โมะเองก็ยังคิดว่า  ก็ดีแล้วละ อย่าพูดถึงมันอีกเลย ...ไหนๆ โมะก็เจ็บไปแล้ว โมะก็ไม่อยากต้องอายอีก... แล้วโมะก็เลยบอกมันไปว่า  " ไม่เป็นไรหรอก กรูบอกพ่อกรูไปแล้ว ว่ากรูลาออก " .....  หลังจากนั้น ...ไอ้เคน..ก็เฝ้าแวะเวียน ดูแล ห่วงใย...โมะ ตลอดเวลา... แทบจะเรียกได้ว่า ตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมา  เราก็ไม่เคยห่างกันอีกเลย  .....แต่โมะเคยบอกมัน บ่อยครั้ง " เมิงจะทำแบบนี้ ดูแลกรูตลอดไป ไม่ได้หรอก... สักวัน เมิงก็ต้องมีครอบครัว มีชีวิตของเมิงเอง "  มันก็..พร่ำบอกโมะ ด้วยน้ำเสียงเหน่อๆ(ของมัน)...ขึ้นมาว่า " กรูสัญญา กรูจะดูแลเมิงไปตลอดชีวิต ถึงกรูมีครอบครัว กรูก็ยังจะอยู่กับเมิง ".... โถ โถ เจอแบบนี้เข้า  หัวใจ(เพิ่งหัด)สาว...อย่างโมะ มันก็หวั่นไหว กระเจิด กระเจิง ไปถึงไหนต่อไหน..แล้วละค่ะ    อยู่มาวันนึง..ไอ้เคน ก็พาโมะไปเที่ยววัดหรือวัง อะไรเนี่ยละค่ะ  นัยว่า..เป็นสิ่งศักดิ์สิทธิ์ประจำจังหวัด(ของมัน)  จู่ๆ มันก็ลากโมะไปนั่งคุกเข่า พนมมือ..แล้วหันมาทำเสียงดุ บอกโมะว่า " พูดตามกรู "....โมะเองก็งงค่ะ มันจะให้พูดอะไรวะ แล้วทำอะไรเนี่ยยย  แต่โมะก็ลงไปนั่งคุกเข่า  พนมมือตาม...แล้วมันก็พูดขึ้นมาว่า  " ผมขอสาบานว่า ...... "  ว๊ายยย.. โมะก็ตกใจสิคะ เล่นอะไร... ทำไมถึงต้องขนาดสบถ สาบาน ไม่เอ้า ไม่เอา กรูไม่ชอบสาบาน ....แต่ยังง๊ายย ยังไงมันก็ไม่ยอมท่าเดียว  ทำหน้าดุดัน บังคับโมะอีก  " เมิงต้องสาบาน ....พูดตามกรู "....แล้วก็... " ผม(..ชื่อ..)  ขอสาบานว่า ...(ชื่อโมะ)..จะเป็นผู้ชาย คนแรกและคนสุดท้าย ในชีวิต ...ถ้าผมผิดคำสาบาน ขอให้ ...บลา บลา บลา " .........อุ๊ยยยยย ....ความรู้สึกของโมะตอนนั้น... อึ้งค่ะ อึ้ง แต่ก็รู้สึกอบอุ่นใจ อย่างบอกไม่ถูก  ....แหะ แหะ แต่โมะต้องสารภาพละค่ะ  ว่าโมะเองไม่ได้พูดตาม   เพราะลึกๆแล้วก็กลัว และไม่มั่นใจ ...ว่าชีวิตต่อไปจะเป็นยังไง   ถึงตอนนี้แล้วโมะก็ไม่อยากให้ใครต้องมีอันเป็นไป....อย่างที่สาบานแล้วละ  แค่นี้ก็มากพอแล้ว....โมะก็ได้แต่พึมพำ พึมพำ แล้วบอกมันไปว่า " เออ เออ กรูพูดในใจแล้ว " ..... ผลั่กกก ...โมะก็โดนมันถีบ อีกจนได้ ...  จากคำพูดและการกระทำของไอ้เคน  มากมายหลายอย่าง  ตลอดเวลาที่อยู่ด้วยกัน...ไม่ว่าพยายามจะปกป้อง คอยดูแล ห่วงใยไม่เคยห่าง ...โมะเองก็ยังไม่แน่ใจว่า มันคือความรักรึป่าว  แต่มันก็ทำให้โมะรู้สึกดีและอบอุ่นใจ ...ถึงแม้ว่า ต่างคนก็ต่างไม่เคยพูดจา ถึงความสัมพันธ์ที่ค่อยๆเกิดขึ้นระหว่างกัน    แต่มันทำให้โมะเคยชินกับการที่ต้องมีมัน วนเวียนอยู่ใกล้ๆ ตลอดเวลา ....   วันดีคืนดี มันก็โวยวายขึ้นมา " กรูแก่กว่าเมิง เมิงต้องเรียกกรูว่าพี่ " .... โมะก็เลยสวนกลับไป  " ไม่...เมิงแก่กว่ากรูก็จริง  แต่กรูเรียนชั้นเดียวกับเมิงได้  แปลว่ากรูฉลาดกว่าเมิง  แล้วเรื่องไรกรูต้องเรียกเมิง พี่ " ....ผลั่กกก ...โดนอีกแล้วกรู ไม่มือก็ตีน เฮ้อออ..... ความสัมพันธ์ของโมะกับไอ้เคน ถึงแม้ว่า..มันไม่ใช่ความสัมพันธ์ที่อ่อนหวาน นุ่มนวล .... เล่นกันแรง จนบางทีก็พลาดพลั้ง จนถึงขนาดเลือดตกยางออก เจ็บเนื้อเจ็บตัว ....แต่ถึงตอนนี้ สำหรับโมะ มันกลับกลายเป็น...เจ็บที่อยากเจ็บ สะแล้วละค่ะ ....แอร้ยยยยส์ .....  " เออ..พี่ก็พี่วะ " แก้ไขเมื่อ 16 ม.ค. 50 06:53:31 จากคุณ : Drama Queen (smoker!!) - [ 16 ม.ค. 50 06:46:51 ]

ความคิดเห็นที่ 66 ต๊ายยยย  คุณพี่สวย..มาเปิดกระทู้ใหม่ที่นี่อีกอัน ดูซิ กลายเป็นกระทู้แนะนำอีกละ คุณน้องล่ะติดตามมาตั้งแต่กระทู้เสิร์พโน่นแล้ว มาติดตามอีกค่ะ จากคุณ : Iwant2Believe - [ 16 ม.ค. 50 09:07:27 ]

ความคิดเห็นที่ 67 เอ่อ...เจ๊คะ รบกวนตอบความสงสัยหน่อยนะคะ เจ๊เป็นแมนๆ มาตั้งแต่แรกเกิด จนหวั่นไหวเมื่อเหตุการณ์นั้นใช่มั้ยคะ? แล้วที่เคยได้ยินมาว่า ผู้ชายแท้ๆ ถ้าเคยได้ลอง...ก็อาจจะเปลี่ยนใจได้ นั่นจริงรึเปล่าคะ? จากคุณ : กระปุกหมู (kee20th) - [ 16 ม.ค. 50 09:14:49 ]

ความคิดเห็นที่ 68 สนุกมากค่ะ มาต่อเร็วๆนะคะ จากคุณ : wagner - [ 16 ม.ค. 50 09:18:03 ]

ความคิดเห็นที่ 69 นานวันผ่านไป .... จู่ๆ พ่อก็เริ่มมาบ่นกับโมะว่า  มีข่าวลือหนาหู เกี่ยวกับโมะ ที่ชาวบ้าน ชาวช่อง เค้าพูดจาเล่าสู่กันฟัง ...ตามประสาคนต่างจังหวัด(เล็กๆ) ที่มักจะรู้จัก มักคุ้น หรือเคยเห็นหน้าค่าตากัน ....คนนี้ลูกเต้าเหล่าใคร อะไรยังไง  มันรู้ดีกันเหลือเกิน..... " มีคนเค้าบอกว่า เมิงนั่งกอดกับไอ้เคน บนรถประจำทางเหรอ " .....ว๊ายยยยย  ตายแล้วกรู อกอีโมะจะแหก  ...แต่โมะก็ต้องฝืนทำเสียงแข็ง แบบอารมณ์เสียตอบไป (ทำเป็นโมโหกลบเกลื่อน) " ใครมันบอกพ่อละ...พอขึ้นรถได้ก็หลับแล้ว จะกอดกันยังไง " ...เอ้า..ก็มันจริงนี่คะ บนรถประจำทาง มันจะกอดกันอีท่าไหน แล้วอีกอย่างคนก็เต็มรถ ... กรูแค่แอบๆ นั่งจับมือกันต่างหาก ...หนอยยยย ยังอุตส่าห์เห็น   ยังค่ะ พ่อยังพูดไม่หยุด  " แล้วนั่งซ้อนมอ_ไซด์ กอดเอวกัน ขี่ร่อนทั่วตลาด " ......อุ๊ยยยย อะไรนักหนาวะเนี่ยยย  ใครมันช่างมาฟ้องนะ อย่าให้กรูรู้นะเมิง ...  " เอ้า..ซ้อนมอ_ไซด์ ไม่กอดเอว  แล้วพ่อจะให้นั่งกอดอก รึไง ".....โมะก็ยังสู้อุตส่าห์เถียงไปได้ข้างๆคูๆ ....   โมะกับพี่เคน ก็พยาย้าม พยายาม ระมัดระวังไม่ทำอะไรประเจิดประเจ้อ...ที่สุดแล้วนะคะ แต่จะเป็นเพราะความเคยชิน หรือ หัวใจมันเรียกร้องต้องการสะเหลือเกิน  ก็ไม่ทราบแน่  แหมมม...ก็มันอดไม่ได้นี่ค๊า...ไปไหน มาไหน ทำอะไร ก็ขอให้ได้แอบจับมือถือแขน เกาะโน่นเกี่ยวนี่ กันไว้นิดๆหน่อยๆ เองอ่ะ พออุ่นใจ ......แต่ก็ยังไม่วาย มีชาวบ้านผู้หวังดี คนโน้น คนนี้ ...คาบข่าวมาบอกพ่อ บ่อยขึ้น  จนโมะเองก็รู้สึกว่า พ่อต้องเริ่มสงสัยแล้ว แหง แหงงงง ...เลย   " พี่เคน เราจะเอาไงกันดี...ขืนอยู่อย่างนี้ต่อไป  สักวันพ่อต้องรู้แน่ๆ " ....เฮ้อออ โมะกับพี่เคน..ก็เลยต้องมานั่งจับเข่า จับโน่น จับนี่ ปรึกษาปัญหาชีวิต กันอย่างหนักหน่วง....นั่งขัดสมาธิ เอานิ้วจุ่มน้ำลาย แล้วเอามาวน วน วนบนหัว แบบอิกคิวซัง ไม่รู้กี่รอบต่อกี่รอบ จนนิ้วจะหงิกแล้ว ก็ไม่เห็นจะ ติ๊งงงง...มีหลอดไฟแว๊ปในหัวเหมือนอิกคิวซัง มั่งเลย  แมร่งหนังหลอกเด็กนี่หว่า (ทำจริง จริ๊งงงค่ะ ไม่ได้ล้อเล่น ไหนๆก็คิดอะไรไม่ออกแล้วนี่)....โอ้ยยยย...คิดไม่ออก ...ว่ะ     ที่ไหนละ..ที่เราจะได้อยู่ด้วยกันแบบอิสระเสรี เหนืออื่นใด...ไม่มีชาวบ้านปากหอย ปากปู ...ไม่มีพ่อแม่มาจุกจิก จู้จี้กวนใจ วัยสะรุ่น(ตอนนั้นก็คิดได้แค่นี้ ละค่ะ)...แต่ถึงยังไงก็ยังอยากเรียน  แล้วถ้าไม่อยู่กับพ่อแม่แล้วจะเอาเงินที่ไหนเรียน ....คิดกันไปกันมาต่างๆนา ......... *อเมริกา* คือคำตอบสุดท้ายค่ะ แก้ไขเมื่อ 16 ม.ค. 50 10:29:02 จากคุณ : Drama Queen (smoker!!) - [ 16 ม.ค. 50 10:25:26 ]

ความคิดเห็นที่ 70 จ่อท่ายมาติดๆ เหมือนทุกครั้ง (อีกแร้วววว ค่ะทั่น ) จากคุณ : < Siam Citizen > - [ 16 ม.ค. 50 10:34:58 ]

ความคิดเห็นที่ 71 คุณ Benz (BenzSiam) ก็เรามันไร้เดียงสานี่เคอะ อิ อิ เข้าใจกันแล้วก็โอ นะ จากคุณ : แม่ลิง (kinton) - [ 16 ม.ค. 50 10:41:03 ]

ความคิดเห็นที่ 72 สำนวนอ่านแล้วสนุกดีค่ะ มาต่อไวๆ นะคะ จากคุณ : 2Kcartoon - [ 16 ม.ค. 50 11:34:57 ]

ความคิดเห็นที่ 73 *อเมริกา* ...สำหรับโมะ.. ก่อนหน้านั้น มันช่างห่างไกลชีวิตของโมะ สะเหลือเกิน  ไม่เค้ยยย ..ไม่เคยคิด และ ไม่กล้าคิดค่ะ...ด้วยฐานะทางบ้านที่ย่ำแย่  หรืออาจจะ ด้วยความเป็นเด็ก(ต่างจังหวัด)  ...แต่โมะก็คงเหมือนใครหลายต่อหลายคน ที่อาจจะเคยได้ยินมาบ้าง เกี่ยวกับเรื่องราวเล่าขานตำนาน *ขุดทอง* ....ณ. ดินแดนแห่งความหวังและโอกาส ....  ก็พอดีว่า...เคยได้ยินเพื่อนคนนึง เคยบอกไว้ว่าจะไปเรียนต่อที่อเมริกา....โมะกับพี่เคน ก็เลยไปลองปรึกษาเพื่อนคนที่ว่า ...เพื่อนก็เลยแนะนำให้ไปหาอาจารย์ท่านนึง ซึ่งมีอาชีพ(เสริม)คือแนะนำ จัดหาที่เรียน สำหรับนักเรียนไทยที่จะไปเรียนอเมริกา ....     โมะกับพี่เคน... ก็เลยไปหาอาจารย์ อ.(นามสมมติ) ตามที่เพื่อนแนะนำ  อาจารย์ อ. ก็บอกคร่าวๆ เกี่ยวกับขั้นตอนต่างๆและค่าใช้จ่าย..ที่จะต้องใช้ ....สรุปได้ว่า อาจารย์ อ. คิดค่าบริการ 2 หมื่น ...ในการจัดเตรียม เอกสาร I-20 จากมหาวิทยาลัยที่อเมริกาให้ ....กรอกใบยื่นขอวีซ่าให้ แต่เราต้องไปสัมภาษณ์เอง ...พร้อมทั้งแนะนำเกี่ยวกับเอกสารที่จะต้องใช้ในการขอวีซ่า ... อาจารย์ อ. จัดหาตั๋วเครื่องบินให้ ประมาณ 3 หมื่น ...พอไปถึงอเมริกา(ถ้าขอวีซ่าผ่าน) ไปจ่ายค่าลงทะเบียนเรียนเอง ที่มหาวิทยาลัย   จากนั้น...โมะกับพี่เคน ก็เดินออกมาจากบ้านอาจารย์ อ.  ด้วยอาการมึนตึบด้วยกันทั้งคู่  ...เฮ้อออ เส้นทางไปสู่อเมริกา ของเราทั้งคู่ มันช่างมืดมน สะเหลือเกิน....ของพี่เคนหน่ะ...ไม่เท่าไหร่หรอกค่ะ เพราะที่บ้านพอมีฐานะอยู่บ้าง  แต่ของโมะ หน่ะสิค่ะ .....คำว่า *มืดแปดด้าน* มันเป็นแบบนี้..นี่เอง....โมะเพิ่งเข้าใจ จากคุณ : Drama Queen (smoker!!) - [ 16 ม.ค. 50 11:50:05 ]

ความคิดเห็นที่ 74 อู๊ยยย กำลังได้ที่เลย มาเล่าต่อเร็วๆ นะคะ จากคุณ : CoolDubaiChic - [ 16 ม.ค. 50 12:26:59 ]

ความคิดเห็นที่ 75 ในที่สุดเราก็เลยตกลงกันว่า ต่างคนต่างไปพยายาม(คุย-ขอเงิน กับ พ่อแม่)ให้ถึงที่สุดก่อน  อย่างน้อยก็ดีกว่าจะยอมแพ้ โดยที่ไม่ได้ลองทำอะไรเลย....ส่วนผลออกมาจะเป็นยังไงค่อยว่ากัน ...   ทางพี่เคน ... ก็เริ่มมีวี่แวว ส่อเค้าว่าจะสำเร็จ ...ก็แหงละ ที่บ้านเค้ามีฐานะนี่นา ....เฮ้อออ  แล้วกรูละ ยังง๊ายยย ยังไง โมะก็ไม่กล้าพูดกับพ่อเรื่องนี้สักที  อย่าว่าแต่เงินเป็นหมื่น เป็นแสนเลยค่ะ บางวัน..แค่จะกิน ยังไม่มีเล้ยยยย....   โมะก็ลังเลอยู่นานมากกก...ไม่กล้า กลัวโน่น กลัวนี่ กลัว(พ่อ)ไปต่างๆนาๆ ....จนในที่สุด ก็อย่างที่โมะคิดไว้แหละค่ะ ...*พยายามให้ถึงที่สุด ดีกว่ายอมแพ้โดยที่ไม่ลองทำอะไรเลย*....ที่สำคัญ สำหรับโมะ มันคือโอกาสที่แสนจะยิ่งใหญ่  มันไม่ใช่โอกาสของชีวิตที่ดีขึ้นหรอกนะคะ เพราะโมะเองก็ยังไม่เห็นทางเลยว่า ถึงจะได้ไปก็เหอะ   แล้วมันจะไปได้ตลอดรอดฝั่งสักแค่ไหน    ถ้ามีทางเลือกอื่นที่ง่ายกว่านี้  โมะเองก็ไม่ได้อยากไปนักหรอก ไอ้ อเมริกง อเมริกา...อะไรนั่นหน่ะ ไม่รู้จัก ไม่รู้มันเป็นยังไง      แต่มันเป็นโอกาสเดียวที่โม๊ะจะได้ ใช้ชีวิตอยู่กับคน คนนึง...โมะเองก็ไม่รู้หรอกค่ะ ว่ามันเรียกว่าความรักหรือป่าว  แต่โมะยอมแลกกับอะไรทั้งหมด เพื่อที่จะได้อยู่กับคน คนนี้.....   " พ่อ...เค้าอยากไป อเมริกา " ...โมะรวบรวมความกล้าทั้งหมดที่มี ...พูดออกไปจนได้   แล้วพ่อก็เงียบ เงียบ เงียบ...อยู่นานนนน  จนในที่สุดพ่อก็พูดขึ้นมาว่า " เมิงจะไปทำไม " .....เฮ้ออออ อย่างน้อยๆ พ่อก็ไม่ได้ด่าโมะ ตั้งแต่ประโยคแรกที่โมะพูดออกไป ...ค่อยใจชื้นขึ้นมาหน่อย ...  " ไปเรียน ไปทำงาน...อยู่เมืองไทย ก็ไม่รู้จะเรียนที่ไหนอยู่แล้วนี่ ..."  แล้วโมะก็พล่าม พล่าม พล่าม จนแทบจะเรียกได้ว่า ชักแม่น้ำทั้งโลก ก็ว่าได้ ...." นะพ่อนะ เค้าโตแล้ว เค้าดูแลตัวเองได้ "  แล้วพ่อก็เงียบไปอีกนาน แสนนาน ...จนโมะ รู้สึกสงสารพ่อขึ้นมาแล้วละ  นึกในใจว่า...ไม่เป็นไรพ่อ โมะไม่ไปก็ได้ ..เพราะโมะก็รู้ว่าพ่อไม่มีเงิน โมะไม่น่าคิดอะไรแผลงๆ เห็นแก่ตัวแบบนี้เลย... แค่ได้อยู่กับใครสักคนที่เพิ่งรู้จัก โมะกลับมาทำให้พ่อต้องลำบากใจ....ขอโทษนะพ่อ โมะขอโทษ ...โมะก็ได้แต่นึกโทษตัวเองไปต่างๆนาๆ   แล้วจู่ๆ พ่อก็พูดว่า  " เมิงจะไปอยู่กับใคร / รู้จักใครมั้ย / จะไปกับใคร "   ทีนี้พ่อก็ ถาม ถาม ถามโน่นนี่ มากมาย ...โมะก็พล่าม พล่าม พล่าม ตอบไป  " แล้วเมิงต้องใช้เงินเท่าไหร่ "  กรี๊ดดดดด....  แค่นี้โมะก็รู้ว่าพ่อให้ไปแล้วละ  เพราะตั้งแต่เล็กจนโต  ถ้าโมะขออะไร แล้วถ้าพ่อถามกลับมาว่า "เท่าไหร่" ... พ่อก็จะหาเงินมาให้จนได้   โมะเองก็เคยถามว่าพ่อไปเอาเงินมาจากไหน  พ่อก็จะดุด่าว่า " ไม่ใช่เรื่องของเมิง " ทุกที .....  ค่าอาจารย์ที่ติดต่อ 2 หมื่นบาท , ค่าเครื่องบิน 3 หมื่นบาท , ค่าเทอม เทอมแรก และ เงินไว้ใช้ช่วงแรกๆ ....... สรุปว่า ...พ่อจะหาให้ก่อน 5 หมื่นบาท  แล้วให้โมะพกติดตัวไปอีก 1 แสนบาท ...โดยมีข้อแม้ว่า ถ้าลำบาก จนอยู่ไม่ได้จริงๆ  โมะต้องกลับเมืองไทย ....   ดีใจ ...แต่โมะก็อดไม่ได้ที่จะหวาดกลัว ...ก็แบบนี้หน่ะ...มันไป *ตายเอาดาบหน้า*ชัดๆเลยนี่นา   ไม่รู้เลย ว่าโมะจะต้องไปเจออะไรต่อมิอะไรบ้าง ....แต่ไม่เป็นไรหรอก  ถ้าพี่เคนไปด้วย ...อยู่ที่ไหนโมะก็อุ่นใจ จากคุณ : Drama Queen (smoker!!) - [ 16 ม.ค. 50 13:07:10 ]

ความคิดเห็นที่ 76 อ้า ฟังแล้วดูดีจังครับ จากคุณ : มาร์ค - [ 16 ม.ค. 50 13:33:20 A:58.137.31.15 X: ]

ความคิดเห็นที่ 77 มาจ่อติด ๆ เลยครับ จากคุณ : lichil69 - [ 16 ม.ค. 50 13:35:08 ]

ความคิดเห็นที่ 78 เจ้สวย เป็น ส่วย หรือเปล่า คันโมะจัง ความหมายตลกดีนะค้า จากคุณ : queen size (meandme) - [ 16 ม.ค. 50 13:43:00 ]

ความคิดเห็นที่ 79 "ถ้าพี่เคนไปด้วย ...อยู่ที่ไหนโมะก็อุ่นใจ" วี้ดวิ้ว อิจฉาวุ้ย จากคุณ : my-kokoro - [ 16 ม.ค. 50 13:46:51 ]

ความคิดเห็นที่ 80 อิอิ จากคุณ : Shapevie - [ 16 ม.ค. 50 13:54:44 ]

ความคิดเห็นที่ 81 เรื่องชักเข้มข้นแล้ว ว๊าย จากคุณ : naj-chan - [ 16 ม.ค. 50 14:07:22 ]

ความคิดเห็นที่ 82 กำลังมันเลย รออ่านอยู่ค้าบบ จากคุณ : Spa si ba (V_Accy) - [ 16 ม.ค. 50 14:31:32 ]

ความคิดเห็นที่ 83 หลังจากนั้น...พ่อให้เงินโมะมา 2 หมื่นบาทแรกแล้ว  ส่วนพี่เคนก็ยังไม่ได้เงินมาเลย แต่ที่บ้านเค้าบอกว่า ยังไงก็ให้ไปแน่ ... ก็เลยตกลงกันว่า ไปจ่ายอาจารย์ อ.ไว้ 2 หมื่นบาทก่อน แต่ขอให้ทำเรื่องให้ทั้งสองคน  แล้วส่วนของพี่เคนจะเอาไปจ่ายให้ที่หลัง  จนโมะได้ใบ I-20 ปริญญาตรี(สาขา....) จาก Northrop University มาแล้ว   อาจารย์ อ. ก็เพิ่งมาบอกที่หลังว่าของอีกคน ไม่ได้ทำให้ เพราะยังไม่จ่ายเงิน ....แต่ถ้าเอาเงินมาจ่ายภายในวันที่ ..... ก็ยังทัน จะได้ไปพร้อมกันทั้งสองคน  ....ระหว่างนั้น อาจารย์ อ. ก็ให้โมะเตรียมเอกสารต่างๆ เพื่อขอวีซ่า ...โมะอายุยังไม่ถึง 20 ก็เลยค่อนข้างวุ่นวาย ต้องให้พ่อ-แม่ เซ็นต์รับรองอะไรต่อมิอะไรมากมาย(เท่าที่จำได้).... แล้วให้อาเป็น สปอนเซอร์ ....เสร็จสรรพ ก็เป็นอันว่าโมะได้วีซ่า F1 มาเรียบร้อยแล้ว ...  ความรู้สึกเวลานั้น ...มันทั้งตื่นเต้น ทั้งหวาดกลัว อย่างบอกไม่ถูก    ตื่นเต้น...กับสิ่งที่จะต้องไปพบเจอ ก็ได้แต่คาดเดาไปเองต่างๆนาๆ .....โมะเองก็ไม่มี้ ไม่มีคนที่พอจะรู้จัก ที่เคยไป หรือ อยู่ที่อเมริกา ให้ไถ่ถามข้อมูล ชีวิตความเป็นอยู่ ...ฯลฯ อะไรต่อมิอะไรได้เลย .... หวาดกลัว...เพราะรู้ว่านี่คือการไป *ตายเอาดาบหน้า*จริงๆ   ความกล้าและความอุ่นใจอย่างเดียวของโมะที่มีอยู่ก็คือ.. พี่เคน  จนถึงเวลาที่โมะต้องจ่ายค่าเครื่องบิน กำหนดวันเดินทาง (จะเปิดเทอมแล้ว)...นั่นแหละค่ะ กรี๊ดดดด  กรี๊ดดดด กรี๊ดดดด  ..มันเหมือนฟ้าผ่ามากลางกบาล หรือไม่ก็เหมือนมีใครเอาอะไรหนักๆมาทุบที่หัวอย่างแรง  จนโมะแทบล้มทั้งยืน .....ทางบ้านพี่เคน เพิ่งมาบอกว่าไม่พร้อมที่จะให้พี่เคนไป ....กรี๊ดดดดดดด ไม่จริ้งงงง ไม่จริง ...แล้วสิ่งที่โมะทำมาทั้งหมดนี่ละ มันเพื่ออะไร ....ถึงตอนนี้...ไม่แล้วค่ะ กรูไม่ปง ไม่ไป แมร่งงงแล้ว ...   พอโมะไปบอกพ่อว่า ไม่ไปแล้ว ...พ่อก็โกรธขึ้นมา.." ตอนมาขอ เมิงอ้างโน่นอ้างนี่ จะเป็นจะตาย แล้วตอนนี้เป็นเหรี้ยอะไรขึ้นมา เสียเงินไปแล้วตั้ง 2 หมื่น "... โอ้ยยย..มึนตึบ...  ยิ่งพอพ่อรู้ว่าโมะไม่อยากไปเพราะพี่เคนไม่ได้ไป ...." ไอ้เคน มันเป็นพ่อเมิงเหรอ พอมันไม่ไป เมิงก็ไม่ไป ".....กรี๊ดดดดด โมะก็ได้แต่เพียงคิดในใจ(อีกตามเคย)... ป่าว..มันไม่ได้เป็นพ่อหรอก แต่มันเป็นผัวต่างหาก ...กรี๊ดดดดด ถ้าเผลอคิดดัง พูดออกไป มีหวังได้ตายคาตีนพ่อแหงๆ เลยกรู ....แล้วนี่ก็เริ่มๆ พูดเรื่องไอ้เคนแล้ว เดี๋ยวยาว..แหงเลย   โมะก็เลยต้องรีบพูดตัดบท ไปว่า " พอเหอะพ่อ ไปก็ไป " ...ไม่รู้สะแล้วววว ...ผัวข้าใครอย่าแตะ แก้ไขเมื่อ 16 ม.ค. 50 15:22:00 จากคุณ : Drama Queen (smoker!!) - [ 16 ม.ค. 50 14:55:08 ]

ความคิดเห็นที่ 84 จ่อ ท้าย ตามมาติดๆค่ะ P.S เราจ่อท้าย องค์สวย บ่อยจริงๆค่ะ เข้ามาทีรัย .. เป็น ต้อง ได้ ต่อ จ่อ ท้าย .. ทุก บ่อย ๆ ซิ น่า .. ชอบค่ะ ชอบ   แก้ไขเมื่อ 16 ม.ค. 50 15:56:30 จากคุณ : สังเกตุเอาเองค่ะ แหะๆ (< Siam Citizen >) - [ 16 ม.ค. 50 15:51:08 ]

ความคิดเห็นที่ 85 อ๊ายยยยย....ต่อ ต่อ... จากคุณ : CoolDubaiChic - [ 16 ม.ค. 50 15:52:07 ]

ความคิดเห็นที่ 86 กี๊ด จากคุณ : อาตู้อาเตว - [ 16 ม.ค. 50 16:17:30 ]

ความคิดเห็นที่ 87 เป็นโรคติดกะทู้ คุณสวย เอ้ย คุณโมะ อย่างรุนแรง เข้ามาช่วยต่อ เรื่องด่วนเลยนะ คะ  .....please please จากคุณ : Pocket rocket - [ 16 ม.ค. 50 17:03:58 ]

ความคิดเห็นที่ 88 comon comon comon pleaseeeeee I'm waiting... จากคุณ : nenee_s - [ 16 ม.ค. 50 17:40:21 ]

ความคิดเห็นที่ 89 Rew rew si am withing for your story .. จากคุณ : Hod man ha... (gobnoy) - [ 16 ม.ค. 50 18:28:05 ]

ความคิดเห็นที่ 90 รอ รอ รอ ค่ะ ไม่ได้อ่านต่อ นอนไม่หลับ จากคุณ : whiskywine - [ 16 ม.ค. 50 18:28:10 ]

ความคิดเห็นที่ 91 STILL WAITING LIKE ALWAYS... ^_^ จากคุณ : Under my skin - [ 16 ม.ค. 50 19:07:40 ]

ความคิดเห็นที่ 92 มารออีกคน เปิดเน็ตทีไร ต้องเปิดโมะทุกทีติดงอมแงมแล้ว จากคุณ : gabgab - [ 16 ม.ค. 50 19:13:17 ]

ความคิดเห็นที่ 93 โธ่ ว่าแล้วเชียว พี่เคนต้องไปไม่ได้ เจ้สวยมาต่อด่วนจ้า จากคุณ : Judy & Mary - [ 16 ม.ค. 50 19:14:20 ]

ความคิดเห็นที่ 94 งอมแงม งอมแงม งอมแงม ติดกระทู้คุณโมะเข้าให้ แก้ไขเมื่อ 16 ม.ค. 50 20:04:46 จากคุณ : Rocket Fuel - [ 16 ม.ค. 50 19:45:35 ]

ความคิดเห็นที่ 95 ยิ่งอ่านยิ่งมันส์ คนป่วยชักพาลจะคันโม๊ะเข้าให้มั่งน่ะสิ พี่จ๋อนก็ไปทำงานเสียนี่ จากคุณ : ศิริรักษ์ - [ 16 ม.ค. 50 20:48:14 ]

ความคิดเห็นที่ 96 ต๊ายยยย คุณพี่ ดวงมันจะไป(ดัง)คนเดียวค่ะ มาต่อค่ะมาต่อ คุณน้องรออยู่ จากคุณ : มาดามกุ้ง (Iwant2Believe) - [ 16 ม.ค. 50 22:29:25 ]

ความคิดเห็นที่ 97 เจ๊โม๊ะสวย (เรียกติดๆกันแล้วไงๆหว่า ช่างเถอะ ก็ชื่อเจ๊นี่นาเนอะ เจ๊โม๊ะ + เจ๊สวย = เจ๊โม๊ะสวย) กลับมาต่อด่วนเจ๊ อยากรู้เรื่องมากมาย มาด่วนๆ ทรามานนะเนี่ยให้รอแบบนี้อ่า จากคุณ : AnCk-Su-NaMuN - [ 17 ม.ค. 50 00:43:01 ]

ความคิดเห็นที่ 98 เมื่อหร่าย..จะมาอัพต่อ... รอ ร๊อ รอ.. จากคุณ : ~SA Node~ - [ 17 ม.ค. 50 01:34:32 ]

ความคิดเห็นที่ 99 คิดตาม คห.92  แล้วสยิว บรื๋อ~~~~~ จากคุณ : vkopz - [ 17 ม.ค. 50 02:33:52 ]

ความคิดเห็นที่ 100 ^ ^ จากคุณ : วิสกี้โซดา - [ 17 ม.ค. 50 02:50:35 ]

ความคิดเห็นที่ 101 รอด้วยคนค่ัะ จากคุณ : Cranberry - [ 17 ม.ค. 50 03:25:20 ]

ความคิดเห็นที่ 102 มาต่อไวไวเลย อย่าทำให้รอนาน ชอบคุณโมะมากเลย ติดตามตั้งเเต่ตอนทึ่เเล้ว น่าจะเขียนเป็นหนังสือ รับรองขายดีเเน่เเน่เลย จากคุณ : คนมันรัก - [ 17 ม.ค. 50 03:51:26 A:81.191.54.184 X: TicketID:130208 ]

ความคิดเห็นที่ 103 หลังจาก...เป็นที่แน่นอนแล้ว ว่าโมะโตะ(นิคเนมใหม่..ตามเทรน โอเค้..) ต้องพกพาความสวย ลุยเดี่ยวอเมริกา ....แบบเวทีนี้ไม่มีพี่เลี้ยง   ช่วงเวลาที่เหลือ...โมะโตะกับพี่เคนก็...  แดะ แด แด แด่ววว....ต่างคน..ต่างพูดไม่ออก ได้แต่..มองตาเท่านั้น  รักที่ให้กัน..เหมือนโดนกั้นขวางทางไป ...อย่าเลย..อย่ารู้ว่าฉัน  ขาดเธอจะเป็นเช่นไร...แค่รู้ไว้ว่า โลกทั้งใบ จะให้เธอคนเดียว ...เดียะ เดีย เดีย เดียวววว.....ตามนั้นค่ะ (ก๊อปปรี้...เนื้อเพลงมาทั้งดุ้น หน้าด้านๆเลย)....ง่ายดี    อ่อ ...ก่อนเดินทางสัก3-4 วัน  แซแร่( Sarah ลูกพี่ลูกน้องของโมะ คนนึง)ก็มาบอกโมะโตะว่า... พอจะมีเพื่อนรุ่นพี่ที่รู้จักอยู่ที่แอลเอ  แซแร่ ก็เลยขอรบกวน ให้เค้าช่วยมารับโมะที่สนามบิน... " อีโมะ..เมิงจำไว้ละกัน เค้าชื่อเจ้หุย " แอร้ยยยยยยยส์ ...อีแซแร่ มันพูดแค่นี้เองอ่ะ โมะก็เลยต้องถามต่อ " แล้วเค้าหน้าตายังไงละ  เค้าก็ไม่รู้ว่ากรูหน้าตายังไง...เค้าจะมารับกรู ถูกเหรอ "....อีแซแร่ ก็ทำท่าทาง ครุ่นคิด   โมะก็ อือ อือ...มันคงพยายามคิดอยู่ ว่าจะอธิบายหน้าตาเจ้หุย..ยังไง งั้นต้องให้เวลามัน(คิด)หน่อย  พอสักพักมันก็พูดขึ้นมาว่า " กรูก็ไม่รู้ว่ะ เค้าหน้าตายังไง ไม่เจอกันมาเป็น 10 ปีแล้ว ...รู้จักตั้งแต่สมัยเรียน โรงเรียนประจำด้วยกันตอนประถม  พอดีเค้าเคยเขียนจดหมายมา แล้วให้เบอร์ไว้ กรูเลยลองโทรดู ...เค้าบอก เค้าไปรับเมิงได้ " ....อ่าว..อีนี่ โมะก็อึ้งดิค่ะเพื่อนสมัย 6-7ขวบ เมื่อ 10 ปีที่แล้ว " เมิงไม่มีคนอื่น ที่อัพเดทกว่านี้เลยเหรอ " แต่จะว่าไป..ยังไงมันก็ยังมีน้ำใจนะคะ ...ว่าแต่ " เมิงบอกเค้าไปป่าวละ ว่ากรูชื่ออะไร "....เอ้า..ก็เผื่อเค้าจะเขียนป้ายยืนรอที่สนามบิน  แบบในหนังไงคะ .....อีแซแร่ ค่อยตอบให้โมะใจชื้นขึ้นมาหน่อย ว่า .. " เออ กรูบอกเค้าแล้ว "   ส่วนอาจารย์ อ.(ฉายา อ.2 หมื่น)หน่ะเหรอคะ .....นอกจากขอใบ I-20  กับ กรอกคำร้องยื่นขอวีซ่า .....กับบริการแถมคือ...แนะนำเรื่องตระเตรียมเอกสาร ...เสร็จสรรพรับไป 2 หมื่น   พอวีซ่าผ่าน ...แกบอก " โอ้ว โน หมดหน้าที่ จารย์แร้วววว " ...แต่ อ.2 หมื่น ก็ยังอุตส่าห์มีน้ำใจ แนะนำเพิ่มเติม แบบไม่คิดค่าบริการเพิ่มค่ะ ว่า... " ที่อยู่มหาลัย...ในใบ I-20 ก็มี ...ลงเครื่องบินแล้ว ถ้าพูดไม่ออก บอกไม่ถูก(เดี้ยนเข้าใจได้เองเลย...มันแปลว่า..ถ้าโง่นัก) ก็ยื่น I-20 ให้แท๊กซี่ดูไปเลย " .....แถม อ.2 หมื่น..ยังไม่วายลำเลิกบุญคุณขึ้นมาอีกต่างหาก.. " จารย์ อุตส่าห์หา มหาลัยที่ใกล้สนามบินที่สุดแล้วนะ...พอถึงมหาลัยได้ ก็รอดแล้วละ " ...ค่ะ แค่นี้โมะก็ซาบซึ้งม๊ากกก มาก อย่างหาที่เปรียบมิได้แล้วละค่ะ ....นัยว่า ถ้าให้ท่านแนะนำ ช่วยเหลืออะไรมากไปกว่านี้ อย่างเช่น..มีรถรับส่งจากสนามบิน หาที่พักให้ ..ฯลฯ     ท่านพร้อมที่จะกลายเป็น อ.3 หมื่น  อ.4 หมื่น  อ.5 หมื่น ...ได้ทันที ขึ้นอยู่กับประเภทของบริการ ที่จะเลือกใช้ .... แก้ไขเมื่อ 17 ม.ค. 50 05:06:22 จากคุณ : Drama Queen (smoker!!) - [ 17 ม.ค. 50 04:44:56 ]

ความคิดเห็นที่ 104 ทำ ๆ งาน อยู่ ต้อง แว๊บบบบ เข้ามาดู องค์สวย ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... มายัง ๆ ???? ขนาด นั้น เลย แหละ จ้า วู้วววว วววว ววว ววว ววว มาเร็ว ๆ มาไว ๆ F5 ยิก ๆ รออยู่ ๆ จ้า }}}}}}}}}}} จากคุณ : < Siam Citizen > - [ 17 ม.ค. 50 04:51:11 ]

ความคิดเห็นที่ 105 อ้าว .. กริ๊ดดดดดด กดส่ง ปุ๊บ .. จ่อท้าย อีก แย้ววว จากคุณ : กรี๊ดดดด สลบบบ (< Siam Citizen >) - [ 17 ม.ค. 50 04:52:56 ]

ความคิดเห็นที่ 106 ต่อ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ จากคุณ : od - [ 17 ม.ค. 50 05:53:11 A:69.225.134.26 X: TicketID:128190 ]

ความคิดเห็นที่ 107 แซ่บกว่า ลากูน่าบีช เยอะเลย จากคุณ : หนูเบื่อ - [ 17 ม.ค. 50 05:59:41 ]

ความคิดเห็นที่ 108 ติดตามมาตั้งแต่เป็นองค์สวยเหมือนกันค่า แบบว่า......มันส์มากค่า จากคุณ : Auntie rost cheeks (Auntie rosy cheeks) - [ 17 ม.ค. 50 07:55:27 ]

ความคิดเห็นที่ 109 กรี๊๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด  ทำให้อยากแล้วจากไป จากคุณ : น้องร๊อก - [ 17 ม.ค. 50 09:56:08 ]

ความคิดเห็นที่ 110 ใช่เลย พี่สวย ยั่วให้อยากแล้วจากไป ฮือๆๆๆ นู๋อยากอ่านต่ออออ จากคุณ : blue hawaii_paradise - [ 17 ม.ค. 50 10:57:02 ]

ความคิดเห็นที่ 111 ตามติดขอบ...มาต่อไวๆ นะคะ จากคุณ : CoolDubaiChic - [ 17 ม.ค. 50 11:37:08 ]

ความคิดเห็นที่ 112 เพิ่งเข้ามาอ่านแบบรวดเดียวจนบรรทัดสุดท้าย  ขอชมว่าเขียนได้น่าอ่านจริงๆครับ จะขอติดตามรอบต่อๆไป จากคุณ : เลิศพิสิฐ - [ 17 ม.ค. 50 14:16:29 ]

ความคิดเห็นที่ 113 มาเขียนต่อไวไว มีคนสวยอีกคนรออ่านอยู่ อิอิอิอิ จากคุณ : คนมันรัก - [ 17 ม.ค. 50 14:56:37 A:81.191.54.184 X: TicketID:130208 ]

ความคิดเห็นที่ 114 อ่า จากคุณ : อาตู้อาเตว - [ 17 ม.ค. 50 15:01:12 ]

ความคิดเห็นที่ 115 เพิ่งจะเข้ามาเป็นสมาชิกใหม่ อึ่งค่ะ พี่ๆสมาชิกชาวไกลบ้าน มีสำนวนการเขียนที่น่าอ่าน และน่าติดตามจริงๆ จะรอตอนต่อไปค่ะ จากคุณ : Little Red Ant - [ 17 ม.ค. 50 16:14:05 ]

ความคิดเห็นที่ 116 รออยู่นะจ้ะน้องสวยยยยย จากคุณ : sivalee - [ 17 ม.ค. 50 16:27:12 ]

ความคิดเห็นที่ 117 August 1990   และแล้วก็ถึงวันที่โมะโตะ... ต้องเดินทางไกลแสนไกล ตามลำพัง แต่เพียงผู้เดียว    พี่เคน..ร้องไห้อย่างหนัก พร่ำบอกขอโทษ ขอโพย " กรู..ขอโทษนะ ที่กรูไปด้วยไม่ได้ " ...แล้วก็เอาแต่ร้องห่ม ร้องไห้ ....ร้องจนทรุด สลบ หมดสติ...    พอฟื้นคืนสติขึ้นมาได้...ก็ร้องไห้จนหมดสติอีก...ซ้ำแล้วซ้ำเล่า ... จนถึงเวลาที่โมะต้องขึ้นเครื่องจริงๆแล้ว  เพื่อนๆ ต้องช่วยกันหิ้วปีก พี่เคนคนละข้าง ประคองให้มายืนส่งโมะ ...คำสุดท้ายที่โมะได้ยินแว่ว แว่ว ว่า " กรูรักเมิง " เป็นครั้งแรก...แม้เสียงที่ได้ยินมันช่างแผ่วเบา แต่ทำไมมันกลับมาดังก้องอยู่ในใจโมะ เหลือเกิน ...   วันนั้น ถึงโมะจะไม่ได้ร้องไห้...แต่พอเห็นอาการของพี่เคน..ขนาดนั้น  โมะเองก็..ใจจะขาดแล้วเอ้ยย ใจจะขาดแล้วเอย....แต่มาถึงขนาดนี้แล้ว โมะก็ถอยไม่ได้อีกแล้วเช่นกัน ... ส่วนนึง โมะเองก็มัวพะวักพะวง กับสิ่งที่จะต้องไปเจอในภายภาคหน้า  จนเกินกว่าที่ จะมาทำตัวเองให้หวั่นไหว อ่อนแอ ...โมะก็ได้แต่คอยบอกตัวเองว่า ต้องเข้มแข็ง   สิ่งเดียวที่โมะจะต้องทำให้ได้..ก็คือ " ไม่เป็นไรนะ เดี๋ยวเจอกันที่อเมริกา..ไม่นานหรอก กรูสัญญา " .....ไม่มีน้ำตาออกจาก ดวงตาคู่งามของโมะ แม้แต่หยดเดียว ....  ต่อแต่นี้ไป ไม่มีอีกแล้ว ...คันโมะจัง น้องนางบ้านนา คนเดิม.... ถ้าเป็น..นางฟ้าแล้วต้องสวมแต่*บาจา*  โมะยอมเป็น..นางมาร แล้วได้สวม*prada* กับเค้ามั่ง...ดีกว่าค่ะ แก้ไขเมื่อ 17 ม.ค. 50 18:36:10 แก้ไขเมื่อ 17 ม.ค. 50 17:04:15 จากคุณ : Drama Queen (smoker!!) - [ 17 ม.ค. 50 16:34:19 ]

ความคิดเห็นที่ 118 ในที่สุดก็ถึง อเมริกา ....โมะมีเงินมา 1 แสนบาท ...(สมัยนั้น $4,000) มาตายเอาดาบหน้า โดยที่ไม่รู้อะไรเลย รู้แต่ว่าถ้าเงินก้อนนี้หมด ก็คือหมดแล้วหมดเลย ....พอถึงสนามบิน LAX โมะก็ รอ ร้อ รอ ...*เจ้หุย* คนไหนวะ.....รอจนผู้คนที่เบียดเสียด อัดแน่น เจี้ยวจ้าว...แถวนั้น เริ่มบางหูบางตา ไปกันหมดแล้ว ...โมะก็ชักใจคอไม่ดี...ก็ได้แต่มองหาและคร่ำครวญ...เจ้หูยยยยยยยยย...อยู่หนายยยยย  อยู่ในใจ  ....พลันคิดไปต่างๆนา $4,000 สำหรับที่อเมริกานี่มันเยอะหรือน้อยวะ  แล้วมันพอทำอะไรได้มั่ง .... หรือว่าถ้าไม่เจอ เจ้หุย..จริงๆ   กรูจะไปหาที่ซุกหัวนอนที่ไหนก่อนดี.....คิดโน่นคิดนี่ไปเรื่อยเปื่อย  โมะก็นั่งๆเดินๆ รออยู่ประมาณ 2-3 ชั่วโมง ...จนกระทั่งผู้หญิงหน้าจีนๆ(สมชื่อ)เดินเข้ามาถาม ..." คนไทยรึป่าวคะ...ชื่อโมะรึป่าว " แล้วหัวเราะ เอิ๊กอ๊าก เอิ๊กอ๊าก....แล้วก็พูดต่อว่า  " ขอโทษที เจ้เพิ่งแว๊ปออกจากที่ทำงานมาได้ " ....ฮึ่มมม.. โมะก็ได้แต่กัดฟันกรอด กรอด ..." ไม่เป็นไรคับ " ....   เจ้หุย...เป็นพี่ผู้มีพระคุณมากที่สุด สำหรับโมะ (ยังระลึกนึกถึงอยู่เสมอค่ะ) ...พอออกจากสนามบิน เจ้หุย..พาโมะไปตัดผมก่อนเลย...เธออ้างว่า " หัวโมะ เหมือน broccoli ..เดี๋ยวเจ้ พาไปตัด จะได้ดูเรียบร้อย " ...เง้ออ...ไอ้บ๊อก บ๊อก..ที่ว่าหน่ะ มันคืออะไรว่ะ  ทรงผมกรูออกจะ เซอร์ สวย...อ่ะ ตัดก็ตัดว่ะ ไม่อยากขัดใจเจ้   พอเสร็จก็พาโมะไป ซื้อของใช้ที่ china town ...อย่างสบู่ ยาสระผม ยาสีฟัน แปรงสีฟัน...ไปยัน ที่นอน หมอน ผ้าห่ม ฯลฯ...เยอะแยะมากมาย  และอีกหลายอย่าง ที่โมะคิดว่ายังไม่จำเป็น จำพวกของใช้ในครัว...กะทะ ตะหลิว หม้อ ถ้วย ชาม ...เจ้ก็จัดให้เฉยเลย...โมะก็(กลั้นใจ)จะจ่ายเงินเอง  ยังง้าย ยังไง เจ้หุยก็ไม่ยอม....   แล้วเจ้หุยก็ขับรถไปส่งโมะ ที่บ้านของแม่เพื่อน (อยู่เมืองอะไรก็ไม่รู้ โมะเองก็จำไม่ได้) .... " พักบ้านแม่ของเพื่อนเจ้ไปก่อน ถ้าอยู่ได้ก็อยู่ที่นี่ไปเลยก็ได้  เจ้บอกเพื่อนไว้แล้ว เจ้จะจ่ายค่าเช่าให้ " ....โหเจ้...ซึ้งจัง คนไม่เคยรู้จักกันมาก่อนนะเนี่ย .....บ้านนี้ เป็นบ้านของคนเขมร ที่อพยพมาอยู่อเมริกานานแล้ว  มีอาม่าคนนึง แล้วมีลูกชายสติไม่ค่อยดี แต่พูดจา..พอรู้เรื่อง (อายุ 30 แล้ว)อีกคนนึง..อยู่กันสองคน  เนื่องจากลูกของอาม่า (เพื่อนเจ้หุย) ย้ายออกไปอยู่ที่อื่นกันหมดแล้ว ....  เป็นบ้านเล็กๆชั้นเดียว  2 ห้องนอน (...นัยว่า... เป็น area ที่จัดไว้ให้พวกเขมรอพยพมาอยู่ ตั้งแต่สมัยก่อนโน้นนนน...) โมะก็เลยต้องนอนห้องเดียว กับอาเฮีย.....  อาม่า กับ อาเฮีย พูดภาษาไทยได้บ้าง  อาม่าเล่าว่า...ก่อนที่จะถูกส่งมาอยู่อเมริกา  เคยอยู่ที่ค่าย.....อะไรไม่รู้ที่อรัญประเทศ ประเทศไทย...ตั้งหลายปี     สำหรับโมะ...ได้แค่นี้ก็ดีที่สุดแล้ว  อย่างน้อยก็ยังมีที่ให้ซุกหัวนอน ...เรื่องอื่นค่อยว่ากัน ที่สำคัญที่สุดสำหรับโมะตอนนั้นก็คือ เงินยังอยู่ครบ .....แล้วเจ้หุยก็บอกว่า " พรุ่งนี้ตื่น 7 โมงนะ เจ้จะมารับ พาไปมหาวิทยาลัย " แก้ไขเมื่อ 17 ม.ค. 50 18:23:23 จากคุณ : Drama Queen (smoker!!) - [ 17 ม.ค. 50 18:11:26 ]

ความคิดเห็นที่ 119 เริซมากเจ้ ปล.อยากคุยเป็นการส่วนตัวได้ไหมอ่ะเจ้คับ จากคุณ : ronsan - [ 17 ม.ค. 50 18:56:20 ]

ความคิดเห็นที่ 120 รอ รอ รอ นอนไม่หลับนะเออ ถ้าเจ้ไม่มา จากคุณ : whiskywine - [ 17 ม.ค. 50 19:04:56 ]

ความคิดเห็นที่ 121 ติดหนึบ...มา update เร็วๆนะคะ... จากคุณ : momomeen (momomeen) - [ 17 ม.ค. 50 19:35:28 ]

ความคิดเห็นที่ 122 คืนหลอก อาเฮียหลอน ......กรี๊ดดดดดดดดส์  คืนนั้น..โมะก็ต้องนอนห้องเดียวกับอาเฮีย  เป็นเตียงเล็กๆคนละเตียง แต่ด้วยความคับแคบของห้อง เตียงก็เลยอยู่ไม่ห่างกัน......อาเฮีย แมร่งงง..ก็ชวนโมะคุย  ชวนเล่นโน่นเล่นนี้ ท้างงงง คืน ....จนโมะไม่ได้หลับได้นอน  เดี๋ยวก็..." โมะ...เมิงหลับรึยัง " ...โมะก็ทั้งง่วง ทั้งเหนื่อย แต่ก็..เอาเหอะ เอาใจเจ้าของบ้านหน่อย ไหนๆก็มาซุกหัวนอนบ้านเค้า  โมะก็.." ทำไม เหรอเฮีย " ...แล้วอาเฮียก็พล่าม พล่าม พล่าม ไป ...เฮ้อออ ไอ้เฮีย มันคงดีใจ ที่มีเพื่อน..มั้ง  แต่มันก็ชวนคุย อยู่ได้ไม่หยุดหย่อน...   อีกเดี๋ยวก็ ...." โมะ...เมิงหลับรึยัง "  โมะก็...ว๊ายยย อะไรอีกเนี่ย กรูจะนอนนนน  ชักทนไม่ไหวแล้วนะ  เลยบอกไป " พอเถอะเฮีย ง่วงแล้ว จะนอน(แล้วโว้ย) " ....เฮียมันก็ลากเสียง พูดขึ้นมาแบบปัญญาอ่อนๆ ของมันว่า " เมิงจะนอนทำไม กรูยังไม่ง่วง "....เอ๊ะ ไอ้นี่ มันชักยังไง ยังไงแล้ววะเนี่ย ...มันแค่ปัญญาอ่อน หรือ มันบ้าว่ะ  แต่ก็นั่นสิ..ปัญญาอ่อน กับ บ้า มันเหมือนกันรึป่าว...ก็ไม่รู้    แล้วนึกดูสิคะ อาเฮียพูดไทยก็ไม่ค่อยชัด  แล้วหน้าตาเฮีย ก็...คนจีน ผอม แขนขาลีบ หน้าตอบ ...*ซีอุย*...ยังไงยังงั้นเลย หน่ะค่ะ.......พออีกเดี๋ยวก็ " โมะ... กรูมีอะไรจะให้เมิงดู  เมิงอย่าไปบอกใครนะ " ...อ่าว เฮ้ย...เฮียจะโชว์ของลับ ให้กรูดูเหรอ....โมะก็นึกในใจ... ถ้าเมิงงัดออกมา กรูถีบจริงๆด้วย....แต่ป่าวหรอกค่ะ เฮียมันไปคว้ากล่องอะไรมาไม่รู้ มาเปิดให้ดู  ข้างในกล่องก็มีซากหนู ซากสัตว์  ซากอะไรต่อมิอะไรมากมาย   แต่ก็แห้งๆแล้ว...ก็เลยไม่มีกลิ่นเหม็นมากเท่าไหร่   ถ้าเป็นเวลาปกติ โมะคงต้องกรี๊ดดดดด สักยก สองยกบ้างแล้ว   แต่ตอนนี้ โมะเหนื่อยเหลือเกินนนนค่ะ...โมะอยากนอน ....แต่ก็อดคิดเลยเถิดไปไม่ได้ว่า...ถ้าวันดีคืนดี มันอยากเก็บซากโมะ เป็นของสะสมขึ้นมาละ ...กรี๊ดดดดดดด...กรูชักกลัว   แล้วก็ " โมะ...เมิงหลับรึยัง " ....ทีนี้โมะก็แกล้งเงียบ มั่งละค่ะ   อุ๊ยยย.. มันก็ไม่ยอมสิคะ  ยังเรียกอีก ด้วยเสียงดังขึ้น ดังขึ้น เหมือนเด็กโดนขัดใจ เริ่มโวยวาย " โมะ...เมิงหลับรึยัง " ...เออ ช่างแมร่ง มีแรงเรียกเท่าไหร่เมิงเรียกไป  เมิงเหนื่อยเมิงก็หยุดเองแหละ ...แต่ผิดคาดค่ะ  ทีนี้มันลุกข้ามเตียงมา แล้วก้มยื่นหน้ามา จนหน้ามันแทบจะโดนหน้าโมะอยู่แล้ว .....กรี๊ดดดดดดด  กรี๊ดดดดดดด ...ไอ้ซีอุย  เออ เออ..เป็นไงเป็นกันโว้ย ไม่นง ไม่นอนก็ได้วะ ...มาเลย มา... เมิงมีทีเด็ดอะไร งัดออกมาให้หมด .....ก็เลยต้อง ทนคุยกับมัน มันก็ขนเอาโน่นเอานี่มาอวด ...ยันเช้าเลยยยยค่ะ ....กรูจะย้ายออกจากที่นี่ ให้เร็วที่สุด ...กรี๊ดดดด จากคุณ : Drama Queen (smoker!!) - [ 17 ม.ค. 50 19:39:58 ]

ความคิดเห็นที่ 123 narak story ka จากคุณ : mon kiwi (mon kiwi) - [ 17 ม.ค. 50 20:10:42 ]

ความคิดเห็นที่ 124 นั่งรอแล้วนะ จากคุณ : gabgab - [ 17 ม.ค. 50 20:37:26 ]

ความคิดเห็นที่ 125 พอวันรุ่งขึ้น...โมะก็อาบน้ำแต่งตัวรอเจ้หุย แต่เช้าเลยย... ก็ไม่ได้นอนทั้งคืนนี่คะ  โมะก็ไม่ได้บอกเจ้หุย หรอกค่ะ ว่าเกิดอะไรขึ้น ....แค่นี้ก็เกรงจ้ายย เกรงใจ แล้ว  เจ้หุย.. ก็มารับ พาโมะไปส่งที่มหาวิทยาลัย ...โมะ จำถนนหนทางไม่ได้เลย รู้แต่ว่ามันไกล้ ไกล ....พอถึงมหาวิทยาลัย เจ้หุยก็บอกว่า " โมะไปทำ ธุระให้เสร็จ แล้ว บ่าย 3 โมง มารอเจ้ตรงนี้นะ เจ้จะมารับ ...เจ้ไปทำงานก่อน ".....โห..เจ้สุดยอดเลย ยิ่งโมะมารู้ที่หลังว่า...บ้านอาม่า บ้านเจ้หุย มหาลัย(โมะ) กับที่ทำงานเจ้หุย...มันคนละทิศละทางกันเลย ...โมะก็ไม่รู้จะขอบคุณเจ้หุย ยังไงไหวแล้ว....   อาจารย์ก็จัดวิชาเรียนให้โมะเสร็จสรรพ  เนื่องจากโมะใช้วุฒิ ม.6 มาเรียนต่อ ปริญญาตรี ...เทอมแรกก็ต้องลง intensive english ก่อน .....ไปสอบวัดความรู้ภาษาอังกฤษ  โมะได้ไปอยู่ class D (ห่วยสุดๆ...ที่มหาลัยนี้ เค้าแบ่งเป็น class A,B,C,D  อยู่ class ไหนก็แล้วแต่  พอสิ้นเทอม ก็มีโอกาสสอบโทเฟล  ถ้าได้คะแนนดี ก็ปรับข้าม class ให้ใหม่ ...หรือถ้าคะแนนสูงพอที่ผ่านเข้าเรียนวิชาปกติ ก็ไม่ต้องเรียน intensive english อีก ...แต่ถ้าคะแนนไม่ดีก็ต้องเรียนไล่ class ขึ้นไปเรื่อยๆจนครบ ) ... ก็เป็นอันว่า โมะก็ต้องควักเงินน้ำตาตก(ใน)... จ่ายไป $ 2,400  ทีนี้..ทั้งเนื้อ ทั้งตัว โมะก็เหลืออยู่ $ 1,600   จากนั้น..โมะก็ไปติดต่อ dormitory ของมหาวิทยาลัย ...แต่หอพักของมหาวิทยาลัย  ต้องเข้าออกเป็นเวลา ห้ามออกก่อน 6.00 am. และ ห้ามเข้าหลัง 10.00 pm. ก็เป็นอันว่า...เรื่องที่จะพักที่หอมหาวิทยาลัย ต้องจบไป ...เพราะโมะ ก็คิดเอาเองว่า ยังไงก็ต้องรีบหางานทำ เงินก็จะหมดแล้ว ...ถ้าทำงานแล้ว มีข้อจำกัดเรื่องเวลาของที่พัก ...มันจะเป็นการถ่วงความเจริญ ทำให้ไม่สะดวก ในการทำงาน...   เฮ้อออออ...อย่างนี้เรียกว่า สิ่งแวดล้อม มันบังคับให้ต้องโตขึ้นเอง...รึป่าวคะ จากคุณ : Drama Queen (smoker!!) - [ 17 ม.ค. 50 20:42:57 ]

ความคิดเห็นที่ 126 โมะเสร็จธุระ ที่มหาวิทยาลัย ...ตั้งแต่ 10 โมงเช้า ....เฮ้อออ...กว่าเจ้หุย จะมารับก็ตั้งบ่าย 3 .....เฮ้อออ...อย่ากระนั้นเลยค่ะ...โมะรู้แต่ว่าต้องรีบหางานทำแล้ว อยู่ไม่ได้แล้ววววว.... โมะก็เดินออกจากมหาวิทยาลัย  เดิน เดิน เดิน ไปเรื่อยเปื่อย....เจอร้านอะไร.. ที่ไหนก็หน้าด้าน เดินเข้าไป แบะ แบะ ถาม...ภาษาอังกฤษของโมะ ก็เท่าที่เรียนมาจนจบมัธยมหน่ะค่ะ .... i want to work... you have job.... i need money แนวๆนี้แหละ ....บางร้านหน้าตาก็ยิ้มแย้มอย่างเห็นอกเห็นใจ บอกว่าก็ไม่มีอะไรให้ทำ  แต่บางร้าน นี่สิคะ มันดุดัน ตะคอกใส่ โบกมือไล่ (แบบที่ภาษาไทยเรียกว่า เหมือนหมูเหมือนหมา...หน่ะค่ะ).....แต่โมะก็ต้องหน้าด้านไร้ยางอายที่สุด  ต่อไป .....เฮ้อออ..ชีวิตหนอ ชีวิต ....ก็ทำยังไงได้ละค่ะ จะให้ไปนั่งทำหน้าสวย รอเจ้หุย มารับ ...แล้วไม่มีจะแดก โมะยอมหน้าด้านก็ได้ค่ะ  เพราะโมะเองก็ไม่กล้ารบกวนอะไร เจ้หุย มากกว่านี้แล้ว ....  พอหนักๆเข้า... ก็กลายเป็นเดินไป ร้องไห้ไป ...เดินจนเจ็บปวดเท้า ไปหมดแล้ว ...(อุ๊ยยย...นี่ขนาดนึกไป เล่าไป โมะเองยังน้ำตาแทบไหล...ทำไปด้ายย) ...โมะรู้แต่ว่า เจ็บแค่ไหน ยังไงก็ต้องเดินต่อไป ....เพราะโมะเลือกที่จะมาเอง ......จนในที่สุด ก็มีร้านพิซซ่าร้านนึง ...เค้าพูดอะไร โมะก็เข้าใจได้ไม่หมด  แต่เค้าเขียนเบอร์โทร ใส่กระดาษยื่นให้  แต่พอจับใจความได้ว่า  ร้านเค้าไม่รับ แต่ให้ลองโทรไปที่ร้านตามเบอร์ที่ให้มา......แค่นี้โมะก็..กรี๊ดดดดด ดีจ้ายย ดีใจ ....ครั้นจะโทรเองก็กลัวว่าจะคุยกับเค้าไม่รู้เรื่อง  ถ้าเช่นนั้น..โมะจะรบกวนเจ้หุย ลองโทรให้ ดีกว่า....  แล้วโมะก็ต้อง กรี๊ดดดดดดด...อีกแล้ว  มารู้สึกตัวอีกที...ว๊ายยยย....นี่กรูอยู่ส่วนไหนของโลกแล้ววะเนี่ย  สรุปว่า..โมะหลงทาง สะแล้วละค่ะ ...จะกลับมหาลัย ไงดีวะกรู   ก็พอดี้ พอดี..โมะไปเห็นรถ ขาว ดำ เขียนว่า police ...ก็เลยรีบพุ่งร่างไปแบะ แบะ ถาม you know here ...พร้อมทั้งยื่น กระดาษที่มี ที่อยู่มหาลัย ให้คุณพี่ตำรวจดู(ฉลาดมั้ยละค่ะ)  คุณพี่ตำรวจก็มีน้ำใจค่ะ บอกให้โมะขึ้นรถ แล้วขับมาส่ง .....เริ่ดค่ะ เริ่ดดดดด จากคุณ : Drama Queen (smoker!!) - [ 17 ม.ค. 50 21:24:28 ]

ความคิดเห็นที่ 127 กริ้ดดด ด !!~ ตามมาอ่านแล้วค่า !! จากคุณ : Fujivara no sai ([[ T-pc ~ ]]) - [ 17 ม.ค. 50 21:28:19 ]

ความคิดเห็นที่ 128 อยากอ่านต่อใจจะขาดแย้ว... จากคุณ : ~SA Node~ - [ 17 ม.ค. 50 21:38:13 ]

ความคิดเห็นที่ 129 ตามมาอ่านติดๆ จากคุณ : gabgab - [ 17 ม.ค. 50 21:42:39 ]

ความคิดเห็นที่ 130 ตามมากรี๊ดอีกรอบค่ะ จากคุณ : mon kiwi - [ 17 ม.ค. 50 21:45:02 ]

ความคิดเห็นที่ 131 ใจสู้มาก ๆ ค่ะคุณคันโมะจัง  คิด ๆ ดูตอนนั้นอายุก็นิ้ดเดียวยังกล้าหาญชาญชัย(อันที่จริงตกกระไดพลอยโจน แหะ ๆ ) เดินต่อไปได้ขนาดนี้  นิยมคุณค่ะ จากคุณ : แม่ลิง (kinton) - [ 17 ม.ค. 50 21:53:44 ]

ความคิดเห็นที่ 132 ต่อจ๊ะเจ้ เจ้หุย นี่ใจดีจังเลย ขำพี่ซีอุย ฮ่าๆ จากคุณ : Judy & Mary - [ 17 ม.ค. 50 22:00:04 ]

ความคิดเห็นที่ 133 ติดค่ะติด....เล่าได้สนุกมากค่ะ..จากคันโมะเป็นโมะโตะ แนะนำอีกชื่อค่ะ..โจะโมะ จากคุณ : underdusty - [ 17 ม.ค. 50 22:26:02 ]

ความคิดเห็นที่ 134 เขียนสนุกมากเลยอะ ชอบตอนอิคคิวซังจัง คุณโมะ โชคดีเหมือนกันนะเนี่ย ที่ได้เจอคนดีๆ หลายคนเลย จากคุณ : Mactopia - [ 17 ม.ค. 50 22:30:30 ]

ความคิดเห็นที่ 135 เจ๊สวยสู้ๆ จากคุณ : vkopz - [ 17 ม.ค. 50 22:40:27 ]

ความคิดเห็นที่ 136 แง่ะ รอๆๆๆๆๆ เอาอีกๆๆๆๆๆ แอร๊ยยยยยยยยส์ จากคุณ : ^oio^ - [ 17 ม.ค. 50 23:37:28 ]

ความคิดเห็นที่ 137 เล่าได้น่ารักมากๆ เลยค่ะ ตอนที่คิดว่า จะถูกสะสมซากโมะ มั้ย  น่ะ   สุดยอด... จากคุณ : Renka - [ 18 ม.ค. 50 00:02:20 ]

ความคิดเห็นที่ 138 อ่านแล้วอินสุดๆเลยค่ะ มาอัพบ่อยๆนะคะ จากคุณ : Chocoholic - [ 18 ม.ค. 50 00:15:48 ]

ความคิดเห็นที่ 139 P' โมะ I just stop by and say"hi" ka.  You are brave to come to the US alone.  I had some kind of the same situation like yours.  To come to the US and know nothing, it was really risk and lonely.  But these things make you stronger. Have a good day naka. Sorry that I have to write in English b'coz I am at work.  But I can't stop reading your story... จากคุณ : Iwant2Believe - [ 18 ม.ค. 50 00:31:52 ]

ความคิดเห็นที่ 140 Hod Man Ha ek Lew ..love  you love you .rew rew  na please ... จากคุณ : gobnoy - [ 18 ม.ค. 50 00:39:28 ]

ความคิดเห็นที่ 141 ตามมาปูเสื่อนั่งรอพี่โมะเล่าต่อค่ะ :) จากคุณ : ยอยัก (White December) - [ 18 ม.ค. 50 00:48:43 ]

ความคิดเห็นที่ 142 ฮือๆๆ ผมก้อกำลังจะไปอังกฤษเลยอ่า...จะลำบากอย่างเจ๊ ไหมเนี้ยยย จากคุณ : Shapevie - [ 18 ม.ค. 50 00:51:27 ]

ความคิดเห็นที่ 143 เล่าได้หนุกหนานเหมือนเดิมเลยนะอ่ะ ช้อบ ชอบ อย่างงี้ต้องรับประกันความสวยให้ซะแล้นส์ส์ส์ จากคุณ : red mars - [ 18 ม.ค. 50 01:00:27 ]

ความคิดเห็นที่ 144 มารอค่ะ ได้โปรด จะลงแดงแล้วค่ะ ว่าจะไปหลับแต่เผลอเปิดกระทู้ซะก่อน... จากคุณ : ลูกเป็ดขี้เกียจ - [ 18 ม.ค. 50 01:01:25 ]

ความคิดเห็นที่ 145 P'Kanmojung :) I love it ! I love it ! แก้ไขเมื่อ 18 ม.ค. 50 01:33:29 จากคุณ : HarvardCrimson - [ 18 ม.ค. 50 01:32:11 ]

ความคิดเห็นที่ 146 บ่าย 3โมง.. เจ้หุยก็มารับโมะตามที่นัดหมาย  โมะก็เลยขอให้เจ้หุย ช่วยโทรไปตามเบอร์ที่โมะได้มา ...  สรุปว่า...เป็นร้าน Pizza อยู่ที่ Torrance ....ไม่ไกลจากมหาวิทยาลัยมาก  เจ้หุย ก็เลยจัดแจงนัดแนะกับเจ้าของร้าน  แล้วพาโมะไปวันนั้นเลย ...  เจ้าของร้านก็บอกว่า  ไม่ได้ขาดคนงานหรอก ....แต่ถ้าอยากทำ  ก็มาละกัน ...มาอยู่ในร้าน คอยช่วยทำโน่น ทำนี่  ให้วันละ 5 เหรียญ ....เค้าก็บอกแค่นี้...  เจ้หุยก็บอกว่า ..." โมะ วันละ 5 เหรียญเอง  มันน้อยนะ ค่าแรงขั้นต่ำตอนนี้ มันชั่วโมงละ 4 เหรียญแล้ว...แต่ถ้าจะทำก็ตามใจ " ....ตอนนั้นโมะก็ไม่รู้คิดยังไง  แต่รู้สึกไม่ดีที่จะรบกวนเจ้หุย อยู่แบบนี้  ..... ก็เลยบอกเจ้หุยไปว่า " อือ..โมะทำก็ได้ เท่าไหร่ก็ไม่เป็นไร " .....เจ้หุยก็เลยบอกโมะว่า " ถ้างั้น ขับรถวนๆดู  แถวนี้กันก่อน ว่าอยู่ได้มั้ย แล้วค่อยตัดสินใจ " ...แล้วเจ้หุยก็ขับรถพาโมะ วนไป วนมา ...Torrance มันก็อยู่ใกล้กับ Redondo Beach ซึ่งไม่ไกลจากทะเลมาก โมะก็ชอบ....ก็เลยบอกเจ้หุยว่า " เจ้หุย โมะอยู่แถวนี้ก็ได้  ใกล้มหาลัยดีด้วย " .....ทีนี้ เจ้หุย ก็เลยพาโมะขับรถหาดู apartment ... ก็แวะเวียนดู อยู่หลายที่  ปัญหาอย่างเดียวของโมะก็คือเรื่องเงิน โมะอยู่ยังไงที่ไหนก็ได้ ขอให้มีที่ซุกหัวนอน (...อ่อ ยกเว้นบ้านเฮียซีอุย อึ๊ยยยส์...สยอง )   ในที่สุดก็.....นี่คะ จากคุณ : smoker!! - [ 18 ม.ค. 50 01:49:52 ]

ความคิดเห็นที่ 147 ( นี่รูปเพิ่งไปถ่ายมาสดๆใหม่ๆนะคะ ...ไม่ใช่รูปเก่าดั้งเดิม ..แต่ผ่านมา 16 ปีแล้ว apartment นี้ก็ยังคงสภาพเดิมไม่เปลี่ยนแปลง ...ภาพ ตัดไป ตัดมาเหลือแค่นี้เอง...แอร้ยยยส์)    Apartment  นี้ค่าเช่าเดือนละ $ 580 ค่ะ ...บวกค่ามัดจำอีก 1 เดือน เป็นห้อง studio ...มีครัวพอทำอาหารได้  กับ ห้องน้ำ....ห่างจากร้านประมาณ 0.8 ไมล์ (พอเดินไหว)....    โมะมีเงินเหลืออยู่ $ 1,600 ...ถ้าจ่ายค่า apartment ไป $ 1,160 (ค่าเช่ากับค่ามัดจำ)  โมะก็จะเหลือ $ 440...ถ้าไปทำงานได้วันละ $ 5 มีเวลาอีกตั้งเดือนนึง(30วัน) ก็คงพอจะได้สัก $ 100 กว่า รวมกับ $ 440 ที่มีอยู่ ขาดเหลือไม่เท่าไหร่ ...ก็พอสำหรับไว้จ่ายค่าเช่าเดือนถัดไป .....แอร้ยยยส์....คิดคำนวนกันละเอียดถี่ยิบ อย่างนี้จริง จริ๊งงง ....ส่วนเรื่องค่ากิน ไม่มีปัญหาค่ะ เพราะโมะตั้งใจไว้แต่แรกแล้วว่า จะอดเอา .....แหมมมม ถ้าทุกอย่างเป็นไปตามที่โมะคิดคำนวนไว้คร่าวๆ   อย่างน้อย..โมะก็ยังพอจะมีที่ซุกหัวนอนไปได้ อีกตั้ง 2 เดือน ....    โมะก็เลยบอกเจ้หุยว่า " เจ้หุย...โมะย้าย มาอยู่พรุ่งนี้เลยนะ ต้องรบกวนเจ้หุยอีกแล้ว " ....เจ้หุย..ก็พูดด้วยเสียงหมั่นไส้ แกม น้อยอก น้อยใจ " ย่ะ ..ที่เจ้จัดให้ มันไม่ถูกใจนี่ " แหมมมเจ้...บ้านเฮียซีอุย เนี่ยนะ แต่โมะก็ไม่ได้เล่าอะไรให้เจ้หุยฟัง เพราะเกรงใจและไม่อยากถูกมองว่าเป็นคนเรื่องมาก ....แล้วเจ้หุย ยังไม่วาย บอกอีกว่า " ถ้าโมะเดือดร้อน หรือ ขาดเหลืออะไร ต้องบอกเจ้นะ " ...ดู้ ดูสิคะ คนแปลกหน้า ที่เพิ่งรู้จักกันได้ 2 วัน...แค่นี้โมะก็พูดไม่ออก บอกไม่ถูกแล้ว โมะเองก็ไม่ใช่คนปากหวาน...ก็เลยไม่รู้จะพูดอะไร ...ได้แต่เงียบงัน  ยังค่ะ ยังไม่จบ ...เจ้แกยังไม่วายห่วง  " เออนี่ แล้วจะไปเรียนยังไง "  โมะก็เลยตอบไปว่า  " ก็คงรถเมล์แหละเจ้  อยู่ๆไป เดี๋ยวก็คงขึ้นเป็นเองแหละ ไม่ต้องห่วง " .....เจ้หุย ก็กรี๊ดกร๊าดด เสียงสูง โวยวายขึ้นมาอีก " นี่เธอ..ที่นี่มันไม่เหมือนเมืองไทยนะ รถเมล์มันมีไม่เยอะหรอก 1-2 ชั่วโมง จะมาสักคันนึง ....เอางี้ ตอนเช้าเจ้มารับไปส่งที่โรงเรียน แล้วตอนเย็นเจ้เลิกงานจะแวะไปรับมาส่งที่นี่ " ...ทีนี้ โมะก็ เฮ้อออออ ...อึ้ง จนพูดอะไรไม่ออก จริงๆแล้ว....โมะก็ได้แต่ รู้สึกตื้นตันและขอบคุณเจ้หุย...อยู่ในใจ   แค่จะเอ่ยปาก พูดคำว่า"ขอบคุณ" หน่ะ มันไม่ยากหรอกค่ะ  แต่โมะรู้สึกว่าสำหรับเจ้หุย คำนี้มันน้อยเกินไป... แก้ไขเมื่อ 18 ม.ค. 50 02:44:55 จากคุณ : Drama Queen (smoker!!) - [ 18 ม.ค. 50 02:36:41 ]

ความคิดเห็นที่ 148 อยากอ่านต่อมากๆๆๆๆๆๆๆๆ มาต่อเร็วๆนะค่ะ ทั้งสนุกและสงสารหนูคันโมะ จังเลย จากคุณ : pa die - [ 18 ม.ค. 50 04:21:17 ]

ความคิดเห็นที่ 149 สนุกน่าอ่านมาก ๆ ค่ะ ไว้จะรออ่านตอนต่อไปนะคะ จากคุณ : rameses - [ 18 ม.ค. 50 04:39:37 ]

ความคิดเห็นที่ 150 I can't wait!!!!!!!!!!!!! จากคุณ : od - [ 18 ม.ค. 50 04:40:50 A:69.225.134.26 X: TicketID:128190 ]

ความคิดเห็นที่ 151 โหวตค่ะ โหวต  แล้วมาต่อเร็ว ๆ นะคะ จากคุณ : แม่ลิง (kinton) - [ 18 ม.ค. 50 04:57:36 ]

ความคิดเห็นที่ 152 ตามมาติดๆ จากคุณ : < Siam Citizen > - [ 18 ม.ค. 50 05:04:02 ]

ความคิดเห็นที่ 153 i cant wait to read the next na ka จากคุณ : dolcevita - [ 18 ม.ค. 50 05:25:18 ]

ความคิดเห็นที่ 154 เอาอีกเอาอีก จากคุณ : gabgab - [ 18 ม.ค. 50 07:10:41 ]

ความคิดเห็นที่ 155 หนุกมาเลยเจ้ เข้ามาอัพต่อเร็วๆ นะ จากคุณ : kook kook koo - [ 18 ม.ค. 50 07:34:00 ]

ความคิดเห็นที่ 156 โห โห อยากให้มีคนอย่างเจ๊หุยเยอะๆ จังค่ะ อยากเจอบ้าง จากคุณ : Auntie rosy cheeks (Auntie rosy cheeks) - [ 18 ม.ค. 50 07:50:02 ]

ความคิดเห็นที่ 157 ตอนเราเพิ่งมา เพื่อนของเราคนนึง ก็เป็นเหมือน เจ๊หุยเลบ ตอนนี้กลายเป็นเพื่อนที่เราจะต้องชดใช้บุณคุณไปชั่วชีวิตแล้วนะ เพราะว่าเป้นคนที่ช่วยชีวิตเราเอาไว้เลย จากคุณ : เกือกซ่าสีชมพู - [ 18 ม.ค. 50 09:23:19 ]

ความคิดเห็นที่ 158 สนุกมากครับ รออ่านตอนต่อไปอยู่นะครับ จากคุณ : @ey - [ 18 ม.ค. 50 10:06:15 ]

ความคิดเห็นที่ 159 งื้ออ จากคุณ : อาตู้อาเตว - [ 18 ม.ค. 50 10:28:18 ]

ความคิดเห็นที่ 160 นั่งรอ นอนรอ เลยค่ะ น้องโมะมาต่อไวๆนะคะ จากคุณ : หมาน้อยพุงกาง - [ 18 ม.ค. 50 10:51:08 ]

ความคิดเห็นที่ 161 แล้วเจ้หุย... ก็มารับ-ส่ง โมะ..จากบ้านไปมหาวิทยาลัย อย่างไม่เห็นแก่เหน็ดเหนื่อย คำน้อยคำนิด เจ้หุยก็ไม่เคยปริปากบ่น  ...เกรงจ้ายยย เกรงใจ จนไม่รู้จะพูดอะไรยังไงแล้ว ....พอกลับจากเรียน โมะก็จะไปสิงสู่อยู่ที่ร้านที่ว่า...ตั้งแต่เย็น 4-5 โมง  จนร้านปิดตอนเที่ยงคืน ทุกวั้น ทุกวัน....เพราะโมะอยากได้วันละ $ 5 ... ที่สำคัญคือ.. อย่างน้อยที่ร้าน ก็มีอาหารให้กิน...   เป็นร้าน Pizza delivery แต่ก็มี Pasta , sandwich และ fried chicken ด้วย... โมะก็ทำทุกอย่างเท่าที่จะทำได้แหละค่ะ ตั้งแต่เตรียมแป้ง pizza dough ... หั่น เตรียม topping ต่างๆ ...ทำ pasta sauce ...หมัก - คลุกไก่ทอด ...ฯลฯ ..ทุกอย่างในร้านจริง จริ้งงง ....เหนื่อยแต่ก็สนุกดี ... เจ้าของร้านชื่อ คุณSam   มีร้านอยู่หลายสาขา  แต่ส่วนใหญ่จะอยู่ดูแลร้านใหญ่ที่ hollywood  เลยไม่ค่อยมาที่ร้านนี้.....ส่วนร้านนี้(ที่โมะทำ)ก็มี.. ป้า kathy เป็นผู้จัดการร้านคอยดูแล... มีพ่อครัวคนนึง ....ที่เหลือก็เป็นพนักงานส่งอาหาร  อีก 7-8 คน ....แต่เวลาว่างๆ ทุกคน ก็มาช่วยทำโน่น ทำนี่ กันอยู่ดี ....แอร้ยยยยส์... มีคนส่งอาหารคนนึง เป็นคนไทย ...ทำให้โมะไม่รู้สึกโดดเดี่ยว ผู้น่ารัก...สักเท่าไหร่   นับว่าเป็นความโชคดี อีกเรื่องนึงของโมะค่ะ ....จากการ ที่ได้มาขลุกอยู่ที่ร้านทุกวั๊น ทุกวัน ทำให้โมะมีโอกาสเรียนรู้ ภาษาอังกฤษได้อย่างรวดเร็ว (ก็มันจำเป็นต้องคุย...ง่ะ) เพราะพนักงานร้านนี้ส่วนใหญ่เป็นฝรั่งค่ะ... โอ้ยยยยย ยิ่งคำด่า นี่...ขอให้บอก แก้ไขเมื่อ 18 ม.ค. 50 12:19:45 แก้ไขเมื่อ 18 ม.ค. 50 11:36:01 จากคุณ : Drama Queen (smoker!!) - [ 18 ม.ค. 50 11:23:35 ]

ความคิดเห็นที่ 162 มาลงชื่อไว้ก่อนจ๊ะ....เดี๋ยวกลับมาอ่าน จากคุณ : CoolDubaiChic - [ 18 ม.ค. 50 11:38:58 ]

ความคิดเห็นที่ 163 ทำไมมาอัพน้อยจังคะคุณโมะ  กำลังสนุกเชียวค่ะ จากคุณ : แม่ลิง (kinton) - [ 18 ม.ค. 50 11:48:55 ]

ความคิดเห็นที่ 164 ติดอ่านชีวิตขององค์โมะสวยเป็นตังเมเลย กลับมาต่อไวๆ นะคะ จากคุณ : CoolDubaiChic - [ 18 ม.ค. 50 12:07:32 ]

ความคิดเห็นที่ 165 พอโมะมีที่อยู่แล้ว...โมะก็รีบโทรกลับไปบอก พ่อ-แม่ ที่เมืองไทย...ยังจำได้ว่าสมัยก่อน บ้านโมะยังไม่มีโทรศัพท์เลยค่ะ เวลาจะโทรที โมะก็ต้องโทรไปบ้านของเพื่อนบ้าน ที่มีโทรศัพท์ ...แล้วก็จะมีการวิ่งตาม ไปเรียกกันเป็นที่เอิกเกริก วุ่นวาย...(บ้านน๊อกกก บ้านนอก...เน๊อะ)   ก็เป็นอันว่า..พี่เคน ก็ไม่ยอมไปไหน...เวลาส่วนใหญ่ ก็ถือโอกาสไปกินไปนอน อยู่ที่บ้านโมะเลย... " กรูไม่รู้จะไปไหน.. คิดถึงเมิง กรูเลยขอมาอยู่ ที่ที่เมิงเคยอยู่ดีกว่า "  โถ โถ พ่อเจ้าประคุณ ทูลหัว  หว๊านน หวาน ยังกับน้ำตาลเมืองเพชรฯ ......ส่วนแม่โมะ ยังแอบเล่าว่า " วันๆ มันก็เดิน ไปหยิบโน่น หยิบนี่ ของเมิง มานั่งๆดู แล้วก็ร้องห่ม ร้องไห้ เหมือนคนบ้า....พ่อเมิงอีกคน ข้าวปลาไม่ยอมกิน มันบอกกินไม่ลง...เป็นห่วงเมิง " ....เฮ้อออ...โมะก็เลยได้แต่บอกว่า ไม่ต้องเป็นห่วง ตอนนี้พออยู่ได้แล้ว ..ก็ได้แต่พูดโน่น พูดนี่ไปให้ ให้ทุกคนสบายใจ  แต่ในใจก็ยังอดประหวั่นพรั่นพรึง(ขอดัดจริต.. นึกเป็นภาษาอังกฤษนะคะ)ไม่ได้ว่า...  how many water i can go ? วะเนี่ยยยย ...ไงละ ภาษาอังกฤษของโมะ พัฒนามั้ย..โด่ โด่ ไม่อยากจะ เซ่ดดด    .โอ้ยยยย....สมัยโน้น มันไม่มีหรอกคะ..อีแมว..อินเตอหนง.. เตอเหน็ด..หน่ะ  ยังต้องเขียนจดหมาย พร่ำพรรณนาหากันอยู่เลย.....โมะก็เลยบอกที่อยู่ไป   พี่เคน..ก็ขยันหมั่นเพียร เขียนจดหมายมาหาโมะทุกอาทิตย์ ....แอร้ยยยยส์ พูดแล้วจะหาว่าคุย.....ก็จดหมายพี่เคนหน่ะสิคะ  มาทีอย่างหนาตาช้างเลยเชียว  แต่ละฉบับนี่เป็นปึ๊ก ปึ๊ก....กางออกมาที ก็ทีละ 7-8 แผ่นกระดาษขนาด A4 เขียนเต็มหมดหน้า-หลัง...อย่างงี้...ไม่รักก็ไม่ได้แล้วววว...ใช่มั้ยละค๊า   นาน น้านนน...นาน นาน ก็จะใจป้ำ ยอมเปลือง..โทรหากันที ....แหมมม แหมมม ก็สมัยนั้นหน่ะ ค่าโทรศัพท์มัน แพ้งงงง แพง....นี่คะ คุณขา จากคุณ : Drama Queen (smoker!!) - [ 18 ม.ค. 50 12:11:55 ]

ความคิดเห็นที่ 166 ไปไหนค้าาาา มาต่อเร็วๆๆๆค่ะะะ เดี๋ยวลูกนอน อดอ่านอ่ะ จากคุณ : sivalee - [ 18 ม.ค. 50 12:16:25 ]

ความคิดเห็นที่ 167 อุ้ย..คุณ sivalee  เรามีสถานะเหมือนกันเลยค่ะ  กำลังยุ่งกับลูกเลย แต่ก็กด F5 อยู่เรื่อยง่ะ  ช้อบชอบคุณโมะเนอะ จากคุณ : แม่ลิง (kinton) - [ 18 ม.ค. 50 12:22:27 ]

ความคิดเห็นที่ 168 ไปเรียนได้ไม่กี่วัน  ...อาจจะเป็นเพราะความเหงา อ้างว้าง โดดเดี่ยว เดียวดาย ของเพื่อนๆ(นักเรียนต่างชาติด้วยกัน)..แต่ละคน   หรือว่าความก๋ากั๋น แก่นเซี้ยว เปรี้ยวจี๊ด และ สวย(ขอย้ำ)...ส่วนตั๊ว ส่วนตัว ของโมะเอง..ก็มิอาจทราบได้ ....ทำให้เพื่อนๆทุกคน รู้สึกสนิทสนมกันอย่างรวดเร็ว ....  หนึ่งในนั้นก็มี ...คิม ซุง จุง ...หนุ่มเกาหลี เพื่อนร่วมชั้นเรียน หน้าป้าน เหลี่ยม หล่อ แบบแปลก แปลก ...แอร้ยยยยส์  ก็มันชักจะยังไง ยังไงแล้วหน่ะสิคะ....หลังจากทำความรู้จัก ทักทาย ไต่ถาม ที่มาที่ไปของกันและกัน ได้พอหอมปากหอมคอแล้ว.... ก็เลยทราบว่า  พี่คิม(เค้าบอก) ...พักอยู่บ้าน บนหน้าผาติดทะเลที่ Redondo Beach ...ส่วนน้องโมะ ...ตามประสาคนเบี้ยน้อย หอยไม่มี ...ก็ซุกหัวนอน อยู่แถวตีน ตีนเขาที่ Torrance  ...ก็ช่างบังเอิ้ญ ....พี่คิมบอกว่า...apartment ของโมะ เป็นทางผ่านพอดิบ พอดี ที่จะมามหาวิทยาลัย...ต่อแต่นี้ไป " i can pick you up " ....โมะก็ เลียโน่น เลียนี่ เอ้ยย... " really ! " เออ...จะว่าไปก็ดี เพราะทุกวันนี้ ก็เกรงใจเจ้หุย เหลือเกิน....วันๆ ต้องอ้อมไป อ้อมมา ขับรถคอยรับส่งโมะ ....โมะก็เลย " okay นะคะ นะคะ " ...ถ้าไม่เป็นการรบกวนจนเกินไป ....พี่คิม ก็บอกว่ายินดี   ตอนแรกแรก พี่คิม ก็ขับคาดิแลค สีแดงเพลิง คันหรู... มารับโมะตรงเวลา พอดิบพอดี  7.30 เช้า โรงเรียนเข้า 8.00 โมง...พอเลิกเรียนก็แวะไปส่งโมะที่ร้าน    แต่เอ๊ะ...พอหลัง หลัง มันชักจะยังไง ยังไงแล้ว ...มันเริ่มมาตั้งแต่ 6 โมงเช้า ...โอ้ยยยย.. ชาวบ้านเค้ามีแต่ยิ่งเรียน ยิ่งเบื่อ ...สาดนี่ ยิ่งเรียน ยิ่งขยัน...มารับกรูแต่เช้าเลยยยย...  หนัก หนักเข้า ...มันก็เลื่อนเป็นมา เช้าขึ้น เช้าขึ้น ...แบบที่โมะเองก็ยังไม่ทันตั้งตัว ....จนในที่สุด ก็กลับกลายเป็นความเคยชิน กิจวัตรประจำวันไป ...ตี 2 - ตี 3  พี่คิมก็จะมาเคาะประตูห้องแล้ว  น้องโมะก็จะงัวเงีย งัวเงียไปเปิดประตู  แล้วก็ล้มตัวลงนอนต่อ  พอเช้า..น้องโมะก็ตื่นก่อนเพื่อทำอาหารเช้า  ปลุกพี่คิม ขึ้นมากินด้วยกัน...แล้วค่อยไปโรงเรียนพร้อมกัน    ด้วยความที่เป็นเพื่อนผู้ชายด้วยกัน โมะเองก็ไม่ได้คิดอะไร  แต่พอมัน บ่อย บ่อยเข้า ...เฮ้ยยย...โมะเองก็เพิ่งรู้สึกตัว  มันชักจะยังไง ยังไง...แล้ววะเนี่ย  ยิ่งช่วงหลังๆ...พี่คิมมาตั้งแต่เที่ยงคืน ไปรับโมะที่ร้านเลย  พอเลิกเรียนก็เริ่มงอแง งอแง ไม่อยากมาส่งโมะไปทำงานที่ร้าน ...จะพาไปโน่นไปนี่ ..อยู่เรื่อยยยยย  ส่วนใหญ่ก็พาโมะไปร้านอาหารเกาหลี  ไปตลาดเกาหลีซื้อของกินมาเก็บไว้ที่ห้องโมะ..(มันจ่ายค่ะ..กรูมีเงินสะที่ไหน) ไปไหนมาไหน โมะก็ยังเห็น ทักทายกับคนโน้นคนนี้  ยังนึกอยู่ว่า ...เอ้า..เพื่อนชาติเดียวกับเมิงก็มีเยอะแยะ แล้วมาอะไรกับกรูนักหนาวะเนี่ย....   โมะก็ไม่รู้จะทำยังไง...ไม่กล้าพูด ไม่กล้าถาม  เอ้า...ก็ไม่รู้จะถามยังไงจริง จริ้งงง ...ก็มันยังไม่มีอะไรเกิดขึ้น พูดไป ถามไป เดี๋ยวจะกลายเป็นว่า ..กรูคิดไปเองอีก..ซวยอีกกรู    โมะก็ไม่รู้จะทำยังไงดี  คิดไปคิดมา..แยกเตียงดีกว่า...พอดีว่าที่ห้องโมะ มีเตียงขนาด single 2 เตียง ปกติลากมาติดกัน เตียงก็กว้างขึ้น และห้องก็จะได้กว้างขึ้นนี๊ดดดนึงส์ ....โมะก็เลยแยกเตียงสะเลย  เออ...อยากมานอนก็เชิญ กรูไม่ว่า  แต่เตียงใครเตียงมันไปละกัน ... จากคุณ : Drama Queen (smoker!!) - [ 18 ม.ค. 50 13:37:26 ]

ความคิดเห็นที่ 169 กลับมา เล่า ต่อ นะครับ เจ๊สวยยย จากคุณ : นู๋หื่น (+ เฮลี่เกรล +) - [ 18 ม.ค. 50 13:39:42 ]

ความคิดเห็นที่ 170 โอ้ยยยย เหมือนติดละคร ช่องสาม ช่องเจ็ด แล้วมีโฆษณาคั่นอยู่เลย หืออออ จากคุณ : US MARSHAL - [ 18 ม.ค. 50 13:59:54 ]

ความคิดเห็นที่ 171 รอค่ะ น้องโมะ (((สั้นๆแต่ได้ใจความนะคะ))) จากคุณ : หมาน้อยพุงกาง - [ 18 ม.ค. 50 14:03:08 ]

ความคิดเห็นที่ 172 how many water i can go? 555555+ จากคุณ : lichil69 - [ 18 ม.ค. 50 14:05:12 ]

ความคิดเห็นที่ 173 สุดยอดเลยคะ มุของค์โมะสวยเนี่ย how many water i can go? มาต่อเร้ววว เร็วววววว แฟนคลับรออยู่จ้า จากคุณ : CoolDubaiChic - [ 18 ม.ค. 50 14:10:30 ]

ความคิดเห็นที่ 174 เล่าเรื่องได้สุดยอดมากค่ะ  ตามอ่านทุกวันเลย ตั้งแต่กระทู้ที่แล้ว ติดหนึบเลย เหมือนติดละครหลังข่าว เขียนต่อเร็วๆนะคะ  สงสารคนไกลบ้านขี้เหงา  อ่านแล้วรำลึกความหลังตอนมาใหม่ๆ กับเงินก้อนเดีบว  มาตายดาบหน้าเหมือนกัน จากคุณ : SweetJan - [ 18 ม.ค. 50 14:15:34 ]

ความคิดเห็นที่ 175 sanook mak mak ka จากคุณ : Jacqueline - [ 18 ม.ค. 50 14:16:48 ]

ความคิดเห็นที่ 176 ไม่ด๊ายยย ไม่ได้ค่ะ..คราวที่แล้ว  ก็ได้ผัวแบบไม่ได้ตั้งใจ มาคนนึงแล้ว ....ประวัติศาสตร์จะไม่ซ้ำ ประวัติศาสตร์จะต้องเปลี่ยน...   " อือ ...you จะได้ more comfortable " ...อุ๊ยยย..พลันนึกว่า ถ้าภาษายังไม่ค่อยแข็งแรง อย่าเอาแมร่งงง เลยค่ะ ผัวต่างชาติ...แค่คุยก็เหนื้อยยย เหนื่อยแล้ว... ว่ามะ  โมะก็บอกเหตุผลของการแยกเตียงไปดังนี้   พี่คิมก็ไม่ได้มีท่าที ผิดปกติอะไรมากมาย   แต่ก็พูดขึ้นมาแบบขำ ขำ  " am i scaring you ? " ...โมะก็นึก scaring แบบไหนละ  ถ้าแบบจะมาปล้ำกรูหน่ะ ไม่เท่าไหร่หรอก คราวนี้ตั้งใจไว้แล้ว...กรูสู้ตาย ไม่ต้องเกรงใจใคร ...แต่กลัวแบบ มาเนียน เนียน หน่ะใช่ค่ะ ...เกรงจะผิดใจกันสะเปล่าๆ(ไม่)ปรี้ๆ    เฮ้อออ...ก็บอกแล้วไงคะ พูดไม่ออกบอกไม่ถูก  โมะเองก็ไม่รู้ว่าพี่คิม มันรู้หรือไม่รู้ ว่าโมะเบี่ยงเบนทางเพศ.... ครั้นอยู่ๆ จะโมะให้ไปพูด " you know, i am a กระเทย " ...พลาดพลั้ง ไปเข้าทางมัน ดันตอบว่า " oh yes, กระเทย is my favorite " ...ตายอีกกรู ต้องสาธยายกันยืดยาว  เท้าความ อ้างถึงผัวที่เมืองไทย .......หรือไม่ก็อาจจะโดนรังเกียจ เดียดฉันท์ จนถึงขั้นเสียเพื่อนไป ...ก็ไม่งาม   อย่ากระนั้นเลยค่ะ...อยู่เฉยๆ ดูอาการมันไปก่อนดีกว่า ว่ามันจะมาไม้ไหน ...  ดู้...ดู สิคะ ...เป็นกระเทยแท้จริงยิ่งลำบาก ...จะคบหาเพื่อนผู้ชายสักคน ก็ต้องมาคอยพะวักพะวง กังวล ห่วงโน่นนี่...เมิงจะล่อกรูมั้ยหนอ หรือ เมิงจะรังเกียจกรูมั้ยหนอ ยุบหนอ พองหนอ....เฮ้ออออ..   แก้ไขเมื่อ 18 ม.ค. 50 14:47:18 จากคุณ : Drama Queen (smoker!!) - [ 18 ม.ค. 50 14:19:32 ]

ความคิดเห็นที่ 177 ดู้...ดู สิคะ ...เป็นกระเทยแท้จริงยิ่งลำบาก ...จะคบหาเพื่อนผู้ชายสักคน ก็ต้องมาคอยพะวักพะวง กังวล ห่วงโน่นนี่...เมิงจะล่อกรูมั้ยหนอ  ยุบหนอ พองหนอ....เฮ้ออออ 5555.....ตลกดี จากคุณ : CoolDubaiChic - [ 18 ม.ค. 50 14:42:41 ]

ความคิดเห็นที่ 178 มาต่อเร้ววววววววว!!! จากคุณ : กระปุกหมู (kee20th) - [ 18 ม.ค. 50 14:52:50 ]

ความคิดเห็นที่ 179 5555  ติดเจ๊สวยยย มากกว่าติดละคร แล้วนะเนี่ยยย จากคุณ : นู๋หื่น (+ เฮลี่เกรล +) - [ 18 ม.ค. 50 15:20:49 ]

ความคิดเห็นที่ 180 ว่าแต่ .....-*- อะไรพอง   อะไรยุบ  ครับเจ๊ -*- นู๋ไม่รู้  นู๋แบ๋ววว จากคุณ : นู๋หื่น (+ เฮลี่เกรล +) - [ 18 ม.ค. 50 15:29:33 ]

ความคิดเห็นที่ 181 และแล้ว ...วันหนึ่งพี่คิม ก็พาโมะไปที่บ้านบนเขา....โมะก็เริ่มเอะใจ  ไหนมันบอก apartment ของโมะ on the way จากบ้านมัน ไปมหาลัยไง....นี่มันอ้อมไป อ้อมมาตั้งไกลนะเนี่ย   เออ ..แต่บ้านมันก็ส้วย สวย อย่างที่มันคุยไว้แหละค่ะ  อยู่บนเขา มองลงมาเป็นทะเล ...  แล้วจู่ๆ พี่คิมก็..." โมะ, i like you "  เอ้า...โมะก็ใสซื่อหน่ะค่ะ ...เรื่องภาษาอังกฤษของโมะตอนนั้นหน่ะ ก็ไม่เท่าไหร่คะ แต่ความแจ๋นนน รับรองว่าไม่เป็นสองรองใคร ก็เลย...สวนทันควันเลย..ค่ะ " i like you too " ตามมารยาท  ....พอโมะพูดโพล่งออกไป ก็มานึกขึ้นได้ ... ชอบ...เนี่ยมันแปลว่าไรได้มั่งวะ ความหมายมันขนาดไหน  เอะ..อะไร ยังไง ชักงง...   ด้วยความที่ภาษาอังกฤษยังไม่แข็งแรงด้วยกันทั้งคู่ ...สรุป..จับใจความได้ว่า ....พี่คิม ชวนโมะย้ายไปอยู่ที่บ้านด้วย  เพราะอยู่คนเดียวมันแบบว่า โลนลี้ โลนลี่ ..อะไรงี้อะค่ะ ....  แล้วก็พูดโน่นพูดนี่มากมาย  โมะก็บอก..เอ้า..ก็เห็นรู้จักคนโน้นคนนี้มากมาย  เวลาไปตามร้านเกาหลีทั้งหลายแหล่ เพื่อนก็เยอะแยะ  แล้วเหงาอะไรของเมิงงงงอีกเนี่ย  ....พี่คิมบอก..ไม่ได้รู้จักพวกนั้นหรอก แต่พวกนั้นรู้จักเค้าเอง ....เอ้า ยังไงกัน กลับไปกลับมา กรูชักงง   กว่าจะคุยกันรู้เรื่องว่า ตอนอยู่เกาหลี เค้าเป็นนักร้อง อะไรเค้าไม่รู้ (ขนเทป ขนรูป มาให้ดู).....เฮ้ออออ โมะก็ไม่รู้แหละ  ไม่เอาหรอก  ขนาดพูดกันก็ยังไม่ค่อยรู้เรื่องเลย  แล้วเพิ่งรู้จักกัน จะมาอยูด้วยกันทำไม แบบไหน  ...บ้านก็อยู่บนเขา ไกล้ ไกลสะขนาดนี้ ...แล้วกรูจะไปไหนมาไหนยังไง  โมะก็เลยตัดสินบอกไปเลยดีกว่า  ไม่สนใจแล้ว  เป็นไงเป็นกัน... " i'm already have a boyfriend " โอเค้ ...     หลังจากนั้น..พี่คิม ก็ค่อยๆ ห่างๆ หายๆไป ...ต๊ายยย ตาย ...จะว่าไปก็ พอไม่ได้ล่อกรูหน่อย  เดี๋ยวนี้..ไม่ stop by/on the way เลยค่ะ...ไป take short cut ที่ไหนไม่รู้...เช๊อะ ผู้ชาย ชาติไหนก็นิสัยเหมือนกันหมด ต่างกันที่ขนาดอย่างเดียว  แอร้ยยยยส์ ..... แก้ไขเมื่อ 18 ม.ค. 50 17:26:21 แก้ไขเมื่อ 18 ม.ค. 50 17:02:38 จากคุณ : Drama Queen (smoker!!) - [ 18 ม.ค. 50 17:00:33 ]

ความคิดเห็นที่ 182 มารอแล้วนะ จากคุณ : gabgab - [ 18 ม.ค. 50 17:01:41 ]

ความคิดเห็นที่ 183 โห พี่ คิม นี่ไม่อดทนเอาซะเลย ไม่อยากได้จริงนี่หว่า.... ไม่ให้เฉาะหน่อยเดียว หายหน้าหายตาไปเลย จากคุณ : CoolDubaiChic - [ 18 ม.ค. 50 17:10:33 ]

ความคิดเห็นที่ 184 โอ้วววว พี่คิม เป็นนักร้องเกาหลี โอ้วซูปเปอร์สตาร์ !!! แสดงว่าเจ้โมะ ต้องสวยแน่ๆ ^^ มาต่อเร็วๆค่ะ เจ้เล่าเรื่องได้มันมาก จากคุณ : Judy & Mary - [ 18 ม.ค. 50 17:16:46 ]

ความคิดเห็นที่ 185 มาเข้าคิวอ่านจ้า เจ้โม๊ะ เล่าได้หนุกมั่กๆ ตามอ่านตั้งแต่อันก่องแล้วอ่ะค่ะ จากคุณ : kook kook koo - [ 18 ม.ค. 50 17:35:45 ]

ความคิดเห็นที่ 186 เจ๊โม๊ะ บาปนะเนี่ย หลอกให้อยากแล้วจากไปอ่า มาต่อด่วน กลับมาตอนนี้น้องๆยังให้อภัยนะเจ๊ มาช้ากว่านี้ น้องๆไม่ให้อภัยด้วย เพราะคงลงแดงตายไปแระ ให้อภัยไม่ได้ เจ้ยยยย ม่ายช่ายแล้ว กลับมาได้รึเปล่า กลับมาหาชั้น ที ได้มั้ย เจ๊โม๊ะ (ร้องเป็นเพลงไปนะคะ จะได้อรรถรสนิดนึง) แก้คำผิดจิ๊ดส์นึง แก้ไขเมื่อ 18 ม.ค. 50 18:04:31 จากคุณ : AnCk-Su-NaMuN - [ 18 ม.ค. 50 18:03:27 ]

ความคิดเห็นที่ 187 รออ่านอยู่ๆๆๆ มาเร็วๆนะค๊า จากคุณ : dolphin_moo - [ 18 ม.ค. 50 18:19:20 ]

ความคิดเห็นที่ 188 สุนกจัฃเลย จากคุณ : mon kiwi - [ 18 ม.ค. 50 18:26:29 ]

ความคิดเห็นที่ 189 ตามมาติดๆ จากคุณ : gabgab - [ 18 ม.ค. 50 19:20:36 ]

ความคิดเห็นที่ 190 มาลงชื่อรอบที่สองค่ะ ถ้าออกพ็อคเกตบุ๊คเมื่อไหร่ แจ้งด้วยค่ะ จะลงแดงตายแร้วววว อร๊ายส์.................... จากคุณ : ลูกเป็ดขี้เกียจ - [ 18 ม.ค. 50 19:40:31 ]

ความคิดเห็นที่ 191 เขียนได้สุดยิดไปเลย เจ๊โม๊ะสวย รออ่านอยู่นะครับ เรื่ององค์ ก็อ่านไปแล้ว ยอมรับว่าเจ๊ สุดยอด+สุดฤทธิ์= สุดยิด จากคุณ : ปลาสเด็ด - [ 18 ม.ค. 50 19:58:24 ]

ความคิดเห็นที่ 192 ใจจะขาดแล้ว มาเล่าต่อเร็วๆ นะค่ะ จากคุณ : แอน - [ 18 ม.ค. 50 20:24:19 A:203.118.117.91 X: ]

ความคิดเห็นที่ 193 โอ๊ยทนม่ายหวาย อยากฟังต่อ โอ๊ยๆๆๆๆๆๆๆๆๆ จากคุณ : ยอยัก (White December) - [ 18 ม.ค. 50 20:34:44 ]

ความคิดเห็นที่ 194 555555555555555 หนุกดีค่ะ จากคุณ : bijna - [ 18 ม.ค. 50 20:39:46 ]

ความคิดเห็นที่ 195 ตามติดค่ะ ๆ ตามติด จากคุณ : Fujivara no sai ([[ T-pc ~ ]]) - [ 18 ม.ค. 50 20:41:24 ]

ความคิดเห็นที่ 196 มาเร้วๆนะเจ๊ รอ รอ รอ จากคุณ : whiskywine - [ 18 ม.ค. 50 20:59:00 ]

ความคิดเห็นที่ 197 เจ๊โม๊ะนี่..เสน่ห์แรง จริ๊ง จริง.. ต่อๆๆ ให้ไวค่ะเจ๊.. จากคุณ : ~SA Node~ - [ 18 ม.ค. 50 21:49:47 ]

ความคิดเห็นที่ 198 อุ..ยังไม่มาอีกเหรอคะ  รอ ร้อ รอ ค่ะ จากคุณ : แม่ลิง (kinton) - [ 18 ม.ค. 50 22:04:24 ]

ความคิดเห็นที่ 199 เลิศค่ะะ น่าติดตาม จากคุณ : artiesmartie - [ 18 ม.ค. 50 22:58:00 ]

ความคิดเห็นที่ 200 how much water i can go ha hahahahahahaha จากคุณ : หนูเบื่อ - [ 18 ม.ค. 50 23:00:05 ]

ความคิดเห็นที่ 201 เจ๊ ยังไม่มาอีก กรี๊ดดดดดดดด มะไหร่จะมาเขียนต่อเจ๊ จะให้น้องๆ ลงแดงตายเหรอ แง่วๆ กลับมาเขียนด่วน จากคุณ : AnCk-Su-NaMuN - [ 18 ม.ค. 50 23:02:17 ]

ความคิดเห็นที่ 202 how many water i can go ตะหาก เข้าไปแก้ไม่เป็นอ่ะค่ะ จากคุณ : หนูเบื่อ - [ 18 ม.ค. 50 23:02:21 ]

ความคิดเห็นที่ 203 เจ๊สวยนอกจากจะสวยแล้ว ยังเสน่ห์แรงอีกนะเนี่ยย... ไปไหนก็ได้แต่หนุ่มๆ....ว่าแต่ พี่คิมนี่หล่อสู้พี่เคนไม่ได้หรอ จากคุณ : vkopz - [ 18 ม.ค. 50 23:11:59 ]

ความคิดเห็นที่ 204 อยู่ไหนอะ ไม่เห็นมาต่อเลย จากคุณ : nikku - [ 18 ม.ค. 50 23:28:55 ]