Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | Chat | PanTown.com | BlogGang.com | Torakhong.org | GameRoom


    รักประเทศไทยใจขาดดิ้นนนน..นน...น

    "เสี๊ยงงง รถด่วนขบวนสุดท้ายยยย  แว่วดัวฟังแล้วใจหาย  หัวใจน้องนี้แทบขาดดดด".........


    ไม่ใช่เสียงรถด่วนที่ไหนหรอกค่ะ เพราะตอนนี้เราอยู่กันที่สนามบินสุวรรณภูมิเพื่อรอเช็คอินอยู่  คุณหญิงแม่และคุณพี่สาวพร้อมคุณเครือญาติต่างก็ยืนห้อมล้อมกะเหรี่ยงสองผัวเมรียอย่างอาลัยอาวรณ์.....เฮ้อ เพิ่งไปเที่ยวหัวหกก้นขวิดมาด้วยกันอย่างมันส์สุดเหวี่ยงอยู่แหมบๆ  อยู่ดีๆก็ต้องมีอันพลัดพรากลาจากกันซะแล้นนนน.......

    "ถึงบทร้องไห้รึยังหนิ" วิตตี้หันมาถามดิ้น

    "ยังๆ มันต้องร้องตอนที่เค้าเดินเข้าไปรอขึ้นเครื่อง" ดิ้น(ยังมีหน้า)รับมุขต่อ


    สักพักเอ็มและดิ้นก็ลากกระเป๋าใบเท่าตู้เย็น(ผลจากการชอปปิ้งของเอ็ม)สามใบไปต่อแถวรอเช็คอิน  

    สองสาวพี่น้องที่ยืนอยู่ข้างหน้าเรา มีกระเป๋าใบเท่าตู้เย็นเหมือนกันแต่น้ำหนักเกินค่ะ เจ้าหน้าที่ก็ให้เอาของหนักๆออกมาถือหรือแบ่งไปเฉลี่ยใส่กระเป๋าใบอื่น..... ส่วนดิ้นก็ได้แต่ภาวนาว่าสัมภาระของเราจะผ่านไปได้ด้วยดี

    "เกินมา 7 กิโลค่ะ  ต้องไปขนย้ายของออกด้วยนะคะ" เสียงพนักงานเช็คอินหมวยต้วยเจื้อยแจ้วกับเอ็มและดิ้น(ฮือๆกรูว่าแล้วเชียว)


    เมื่อเปิดกระเป๋าของเอ็มออกมา.......

    "นี่คุณส๊ามี  จะเอาเตารีดจากประเทศไปอวดเพื่อนๆที่เมกาเร้ออออ" ดิ้นถามอย่างขำๆเมื่อเจอเข้ากับเตารีดที่เอ็มซื้อจากโรบินสันไว้ใช้ในระหว่างที่เราอยู่ในไทย

    "เออๆ ไอไม่รู้จะทำยังไงกะมันเหมือนกันง่ะ" เอ็มพูดอย่างยิ้มๆ

    "เอามานี่ มันควรจะเป็นของเค้า" วิตตี้ช่วยเราแก้ปัญหา พร้อมกับพยายามยัดเจ้าเตารีดใส่กระเป๋าของตัวเอง

    เราพยายามจัดข้าวของให้มีน้ำหนักพอดีที่สุด แล้วย้อนกลับไปเอากระเป๋าขึ้นเครื่องชั่งน้ำหนัก


    "ยังเกินมาอีก 2 กิโล......" น้องหมวยต้วยเจื้อยแจ้วกับเอ็มอีก

    เอ็มกับดิ้นหันมามองหน้ากัน  ดิ้นคิดในใจ ห่ะ มีแต่เสื้อผ้าใหม่ๆของเอ็มที่มันเหมามาจากจตุจักร มันคงไม่อยากจะเอาอะไรออกแล้วอ่ะ  ส่วนเอ็มก็มองมาที่ดิ้นประมาณว่า คงเป็นเพราะมะพร้่าวแก้วเลิศรส 6 ถุงยักษ์ของดิ้นแหงๆ ที่ทำให้เราติดแหงกอยู่หน้าเครื่องชั่งน้ำหนักอ่ะ


    ก่อนที่กะเหรี่ยงสองผัวเมรียจะยอมเสียค่าปรับแต่โดยดี คุณน้องหมวยต้วยก็เอ่ยว่า

    "ผ่านๆไปเลยค่ะ หลับหูหลับตานะค้่่าาา ทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้"

    เออ...อย่างงี้ก็มีด้วยแฮะ......


    ้้เรา้เดินมาถึงจุดที่ต้องเสียภาษีสนามบิน  ใกล้ถึงเวลาที่จะต้องร่ำลาจริงๆเสียที

    "หนูรักคุณแม่ค่ะ" ดิ้นพนมมือไหว้ลงไปซบที่อกของคุณหญิงแม่

    "คุณแม่ก็รักหนูมากลูกจ๋า ดูแลตัวเองดีๆนะ" คุณหญิงแม่พูดเสียงเครือพร้อมน้ำตาอาบสองแก้ม กอดดิ้นไว้แน่น

    "คุณแม๊...มาสคาร่าหนูจะเลอะ" ดิ้นพูดขำๆเพราะไม่อยากจะให้บรรยากาศเศร้าเกินไป

    "ช่างมันเถอะลูก คุณแม่อยากจะกอดหนูไว้อย่างนี้นานๆ กว่าจะได้เจอหนูอีกที ผมคุณแม่คงจะหงอกหมดหัวแล้ว" คุณหญิงแม่พูดไปร้องไห้ไป(ไม่รู้ว่าเศร้าเรื่องดิ้นหรือเรื่องผมหงอก)


    "ดูแลกันดีๆนะ อย่าทะเลาะกัน รักกันให้มากๆ" พี่นิ้งสอนดิ้นด้วยความห่วงใย

    "ส่งไอพอดมาให้เค้าด้วย" วิตตี้พูดแทรกขึ้นมา  ทำให้บรรยากาศที่กำลังเศร้าๆกลายเป็นบรรยากาศอึ้งๆไปนิดนึง

    "โอเค เด๋วจะส่งมาให้  เค้ารักตัวเองนะ กินข้าวเยอะๆด้วย" ดิ้นหันไปรับคำวิตตี้


    ความรู้สึกตอนนั้นมันว่างเปล่ามากๆ ใจทั้งใจของดิ้นมันอยู่ที่นี่  ดิ้นเกิดที่ประเทศไทย โตก็โตที่ประเทศไทย รักและซาบซึ้งในพระคุณของแผ่นดินจับใจ  แต่กลับต้องลาจากบ้านเกิด....เฺ้ฮ้อ....จุกอกจัง........


    "Mom, don't worry I'm gonna take care of her 'til the last day of my life." เอ็มหันไปบอกคุณหญิงแม่ซึ่งกำลังสะอึกสะอื้นอยู่

    "Thank you, please remember she is my heart." คุณหญิงแม่ตอบกลับพร้อมกับร้องไห้ต่ออีกรอบ


    ดิ้นไหว้คุณพี่สาวและคุณเครือญาติอีกครั้งพร้อมร่ำลา เพราะไม่อยากทนเห็นน้ำตาของคนที่ตัวเองรักสุดหัวใจอีกแล้ว

    "ไปแล้วนะคะ รักทุกคนมากๆ ดิ้นกับเอ็มจะกลับมาเยี่ยมใหม่นะ" ดิ้นพูดพลางเอามือปาดน้ำตา

    "บาย" เอ็มพูดพร้อมยกมือขึ้นไหว้ทุกคน(ไม่เสียแรงที่สอนมา)


    ในหัวของดิ้นมันช่างว่างเปล่า  เฝ้าถามตัวเองว่า กรูมาทำเกี๊ยะอะไรที่เมกานี่วะ  ต้องทิ้งครอบครัวที่อบอุ่น น้องหมาทั้งหลาย เพื่อนๆคนไทย และแผ่นดินอันเป็นที่รัก  หรือกรูมีกรรม  หรือชาติที่แล้วกรูเป็นฝาหรั่ง  หรือกรูเป็นนิโกร หรือกรูเป็นนางงามมิตรภาพ  หรือกรูเป็นลูกกรอกของเทพีเสรีภาพ...??????????


    "ผู้หญิงคนนึงต้องทิ้งบ้านเกิด ครอบครัว มาอยู่เมกาเพื่อชายที่ตนเองรัก เพื่อสร้างครอบครัวของตัวเอง เพื่อเติบโตขึ้นเป็นผู้ใหญ่" อันนี้หรือปล่าวนะคือคำตอบที่พอจะหาได้

    ดิ้นส่ายหน้าไม่เข้าใจตัวเอง แล้วหันไปมองหน้าเอ็ม  เอ็มก็รู้สึกแย่เหมือนกันที่เห็นความเศร้าสร้อยของการลาจาก ใบหน้าของเอ็มจ๋อยลงแล้วมองกลับมาที่ดิ้น


    "นี่แน่ะ นี่แน่ะ โป๊ก! โป๊ก! โป๊ก! " ดิ้นเขกกบาลเอ็มไปสามที

    "มรึงต้องดูแลกรูดีๆนะ กรูเอาชีวิตทั้งชีวิตมาฝากไว้กับมรึง มรึงคือเหตุผลที่ทำให้กรูต้องไปอยู่เมกา" ดิ้นพูดอย่างบ้าคลั่ง

    "ไอสัญญา" เอ็มตอบพร้อมเอามือลูบหัวเพราะกลัวทรงผมเสีย(ตามเคย)

    .............................แล้วดิ้น

    ..............................ก็ต้องดิ้น(รน)


    .......................................ต่ิอไป.......

    จากคุณ : มะไม้ - [ 21 ก.พ. 50 00:25:05 ]

 
 


ข้อความหรือรูปภาพที่ปรากฏในกระทู้ที่ท่านเห็นอยู่นี้ เกิดจากการตั้งกระทู้และถูกส่งขึ้นกระดานข่าวโดยอัตโนมัติจากบุคคลทั่วไป ซึ่ง PANTIP.COM มิได้มีส่วนร่วมรู้เห็น ตรวจสอบ หรือพิสูจน์ข้อเท็จจริงใดๆ ทั้งสิ้น หากท่านพบเห็นข้อความ หรือรูปภาพในกระทู้ที่ไม่เหมาะสม กรุณาแจ้งทีมงานทราบ เพื่อดำเนินการต่อไป



Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | Chat | PanTown.com | BlogGang.com | Torakhong.org | GameRoom