ความคิดเห็นที่ 1 เรากับภรรยาคุณปอจะทำงานด้วยกันตลอด เพราะจะประจำอยู่ข้างนอกด้วยกัน คุณเธอจะค่อนข้างขี้ประจบจนเรารู้สึกได้ และจะเล่าเรื่องเพื่อนร่วมงานของเธอให้เราฟังอยู่เสมอ เช่น โดนเพื่อนสนิทแอบใส่ร้ายเธอให้เจ้านายฟังบ้าง โดนเพื่อนกลั่นแกล้งไม่ให้เกินหน้าเกินตาบ้าง ประมาณว่าสกัดดาวรุ่ง เราฟังแล้วได้แต่สงสารและเห็นใจเธอมาก และด้วยความที่ต้องทำงานกับเธอทุกวัน ทำให้เราสนิทกับเธอค่อนข้างเร็ว จากคุณ : มะระหวาน - [ 1 มี.ค. 50 08:47:51 A:91.109.57.104 X: TicketID:017718 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ส่วนคุณปอและคู่คุณต่อ ทำงานในครัวด้วยกัน พูดถึงฝีมือต้องยกให้คุณต่อค่ะ แต่ด้วยความที่คุณต่ออายุน้อยกว่าคุณปอ จึงไม่ค่อยกล้าแสดงความสามารถออกมามากนัก คุณปอนั้นดูด้อยกว่าคุณต่อหลายขุม เค้าไม่เคยอยู่หน้าเตา ก็ขอโอกาสเราให้เค้าหัดอยุ่หน้าเตา ซึ่งถ้าคนที่เคยทำงานร้านอาหารจะรู้กันดีว่า งานหน้าเตาไม่ใช่งานที่ง่าย และเชฟจะไม่ยอมให้ใครขึ้นง่ายๆด้วย ประมาณว่า เตาข้า ใครอย่าแตะ เราเลยตกลงให้คุณปออยู่หน้าเตา เฉพาะวันธรรมดา แต่ศุกร์ เสาร์ ต้องเป็นหน้าที่ของคุณต่อเท่านั้น ถ้าฝีมือไม่ถึง ก็จะทำให้ร้านเละได้เหมือนกัน จากคุณ : มะระหวาน - [ 1 มี.ค. 50 08:49:11 A:91.109.16.16 X: TicketID:017718 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ตามาติดๆ จากคุณ : สหมิว (Be a good guy) - [ 1 มี.ค. 50 08:53:48 ]

ความคิดเห็นที่ 4 แรกๆ เค้าก็ทำงานเข้ากันได้ดี ถ้อยทีถ้อยอาศัยกัน แต่ไม่ถึง ๖ เดือนก็เริ่มมีปัญหา บ่อยครั้งที่คุณปอชอบกระแทกของ เมื่อทำอะไรไม่ได้ดั่งใจ ทำให้ทางคุณต่อและภรรยาอึดอัดมาก เพราะไม่รู้ว่าที่กระแทกนี่ ไม่พอใจเค้าหรือป่าว สุดท้ายก็เลยไม่คุยกัน เพื่อตัดปัญหาที่จะเกิดขึ้น แต่การทำงานร่วมกันแล้ว ไม่คุยกันก็ไม่ใช่การแก้ปัญหาที่ถูกต้อง ทุกอย่างต้องมีการประสานงานกัน ไม่งั้นงานเละ สุดท้ายเราต้องเรียกพวกเค้าทั้งหมดมาคุยกัน ว่าเกิดอะไรขึ้น ทำงานที่เดียวกัน กินข้าวหม้อเดียวกัน แต่กลับมีปัญหา แล้วงานจะออกมาดีได้ยังไง พวกเค้ารับปากว่า ยังไงก็ไม่ทำให้งานเสียหรอก เพียงแต่ไม่มีอะไรจะคุยเท่านั้นเอง จากคุณ : มะระหวาน - [ 1 มี.ค. 50 09:15:01 A:91.109.18.112 X: TicketID:017718 ]

ความคิดเห็นที่ 5 ในที่สุดก็เกิดเรื่องขึ้นจนได้ คุณปอทะเลาะกับภรรยาคุณต่อ ต่างคนต่างใส่อารมณ์กัน ก็เลยเป็นเรื่องเป็นราว เราเลยขอย้ายคุณปอออกมาทำงานข้างนอกกับเรา ทางคุณปอก็ไม่ยอม เราบอกว่า ถ้าคุณไม่ยอม เราจะส่งคุณกลับ เพราะคุณไม่สามารถทำงานกันได้ และการทะเลาะกันครั้งนี้ คุณเป็นฝ่ายเริ่มก่อน คุณปอขอโอกาสเราอีกครั้ง เค้าบอกว่าไม่อยากทำงานข้างนอก เค้าตั้งใจอยากเป็นเชฟจริงๆ ซึ่งเราก็ใจอ่อนอีกแล้ว ต่อมาไม่นานเรากับสามีต้องกลับไปทำธุระที่เมืองไทย โดยคุณสามีบินไปล่วงหน้าก่อน ส่วนเราจะบินตามไปทีหลัง เรากลัวเค้าจะทะเลาะกันอีก ระหว่างที่เราไม่อยู่ แต่ทั้งคู่ก็รับปากว่าเบาใจได้ ไปอย่างสบายใจเถอะ ภรรยาคุณปอ มีหน้าที่รับลูกค้า และคุมเงินในร้าน ก่อนไป ภรรยาคุณปอฝากของให้เราช่วยขนไปให้ ที่บ้านเค้าเยอะมาก ทั้งกระเป๋าที่เค้าให้น้ำหนักไม่เกิน ๓๐ กิโล มีแต่ของเค้า และฝากเงินให้ช่วยรีบโอนให้ที่บ้านเค้าด้วย เพราะกลัวที่บ้านจะไม่มีเงินใช้ ซึ่งทันทีที่เรามาถึงเมืองไทย ก็โอนให้วันนั้นเลย จากคุณ : มะระหวาน - [ 1 มี.ค. 50 09:23:49 A:91.109.18.112 X: TicketID:017718 ]

ความคิดเห็นที่ 6 ช่วงที่เราอยู่เมืองไทย ก็มีการโทรเช็คตลอดว่า ทุกอย่างโอเคมั้ย จนมาวันศุกร์ ภรรยาคุณปอโทรมาบอกว่า เงินหายไม่ตรงกับบัญชี เราถามว่า หายเท่าไหร่ เค้าบอกว่าหายไป ๗๐ ปอนด์ เราว่า โอเค อย่าคิดมาก ไปนอนได้แล้ว พยายามกันอย่าให้ใครเข้าไปยุ่งกับเครื่องเก็บเงิน พอมาอีกวัน โทรมาอีก บอกว่า เงินหายไปอีก ๕๐ ปอนด์ เราก็ โอเคอีก ไม่ต้องบอกใครนะ ไม่ต้องคิดมากด้วย อีก ๒ วันถึงกำหนดที่เราจะต้องบินกลับ คู่คุณปอ เก็บของหนีไป โดยเราต้องปิดร้านช่วงกลางวัน และเราต้องโทรไปขอให้รุ่นน้องที่มาเรียนหนังสือ ช่วยมาดูแลร้านเราตอนเย็นด้วย เพราะต้องเปิดตามปกติ พาร์ทไทม์มาทำงานกันตามปกติ คุณปอหนีไปพร้อมกับเงินทิปในกล่องที่คาดว่า ไม่ต่ำกว่า ๓๐๐ ปอนด์ แถม ทิ้งโน้ตว่า เงินที่หายไปไม่ต้องสงสัยนะ พี่สองคนดีกับพวกหนู แต่พวกหนุอยู่ไม่ได้แล้ว มีเพื่อนมาชวนให้ไปอยู่อีกที่ และทางนั้นต้องการคนด่วน จากคุณ : มะระหวาน - [ 1 มี.ค. 50 09:27:48 A:91.109.18.112 X: TicketID:017718 ]

ความคิดเห็นที่ 7 เฮ้ย แล้วชั้นละ ชั้นเป็นคนเอาเธอมาทำงานนะ ไม่ใช่เจ้าของร้านนั้น ทำไมไม่คิดถึงชั้นบ้างละ ตอนหลังได้ข่าวว่าคุณปอไปอยู่ที่ใหม่ ซึ่งเค้าต้องจ่ายเงินค่าทนายเอง ในการทำเรื่องย้ายร้าน ซึ่งเจ้าของร้านใหม่คงไม่กล้าเสี่ยงที่จะออกให้เค้า เราก็ว่า เออ ดีนะ เราออกค่าทนายให้ กลับทรยศเรา หักหลังเรา สิ่งที่เราไม่อยากทำ ก็ต้องทำอีก คือ ส่งทนายฟ้องเค้าและคนค้ำประกันเค้า คือ พี่สาวคุณปอ รับไปเต็มๆ ที่สำคัญ ทางภรรยาคุณปอ ไม่ให้คุณปอติดต่อทางบ้านเค้าอีกเลย ส่วนคู่คุณต่อ ก็ยังคงทำงานกับเราอยู่ ณ ตอนนี้เค้าก็ยังดีอยู่นะ มีน้ำใจค่ะ และมีแนวโน้มที่จะต่อสัญญากับเราอีก คุณต่อบอกว่า เราใจดีเกินไป คนบางคนชินกับการถูกกดหัวมากกว่า เมื่อช่วงคริสต์มาสที่ผ่านมา ก็พาเค้าไปเที่ยวแทบยุโรปมาค่ะ อยากให้เปิดหูเปิดตานะค่ะ จะได้มีกำลังใจทำงาน เวลานี้ ใครถามว่า เค้าดีมั้ย ไม่กล้าพูดได้เต็มปากนะค่ะ เพราะยังเข็ดกับคุณชิดอยู่เลยค่ะ จากคุณ : มะระหวาน - [ 1 มี.ค. 50 09:34:51 A:91.109.18.112 X: TicketID:017718 ]

ความคิดเห็นที่ 8 มาติดๆจ้า แก้ไขเมื่อ 01 มี.ค. 50 09:35:49 จากคุณ : monousa - [ 1 มี.ค. 50 09:35:10 ]

ความคิดเห็นที่ 9 อยากบอกว่างานร้านอาหารเหนื่อยมากๆ แต่งานบริหารคนเหนื่อยกว่าเป็นเท่าตัวค่ะ ร้านเราเพิ่งเปิดได้ ไม่ถึง ๕ ปี บริหารคนก็แบบสมัยใหม่ ไม่เหมือนร้านอาหารส่วนใหญ่ ที่ให้พนักงานทานได้แต่ไก่ หรือเฉพาะอาหารสตาฟ์เท่านั้น ใครอยากทานอะไรก็ได้ น้ำอัดลมซื้อให้ไม่เคยขาด แต่เค้าก็ยังอยู่กับเราไม่ได้อีก เกือบทุกคนที่มาทำงานที่ต่างประเทศ ส่วนใหญ่จะมองหาลู่ทางที่ดีกว่า มองหาทางหนีทีไล่ เพื่อเตรียมพร้อมที่จะหนี ด้วยที่ว่า การมาเมืองนอกส่วนใหญ่ต้องมีเงินค้ำประกัน หรือไม่ก็ต้องเสียค่านายหน้า มากกว่า ๒ แสน ซึ่งบางทีการที่เจ้าของร้านออกค่าใช้จ่ายให้ทั้งหมด ก็ไม่ได้เป็นเครื่องยืนยันว่า เค้าจะอยู่กับเราตลอดนะค่ะ จากคุณ : มะระหวาน - [ 1 มี.ค. 50 09:36:11 A:91.109.18.112 X: TicketID:017718 ]

ความคิดเห็นที่ 10 แต่ใครคิดจะทำร้านอาหารแล้วอ่านเรื่องของเรา ก็อย่าท้อนะค่ะ บางทีคุณอาจจะเจอคนดีๆ แต่เราเคยท้อมากนะค่ะ อยากขายร้านแล้วทำเป็นร้านเทคอะเวย์เล็กๆ ทำกันแค่สองคนก็พอ ไม่ต้องจ้างใครให้ปวดหัวแล้ว คุณสามีบอกว่า อย่าเอาเรื่องคนงาน มาบั่นทอนจิตใจ ทำให้หมดกำลังใจ ไม่มีเค้า เราก็ทำได้ ตอนเราเปิดร้าน เราก็ไม่มีเค้านี่น่า ตอนนี้เราไม่ทำสัญญาจ้างงานนานแล้วค่ะ เอาแค่สองปีพอ ถ้าดีก็ต่อใหม่ได้ ขอจบเรื่องราวอันวุ่นวายเท่านี้นะค่ะ ขอบคุณที่ติดตามกันนะค่ะ จากคุณ : มะระหวาน - [ 1 มี.ค. 50 09:39:37 A:91.109.18.112 X: TicketID:017718 ]

ความคิดเห็นที่ 11 ~~~~~~~~~~~~ขอบคุณ คุณมะระหวานค่ะ ที่นำเรื่องราวในชีวิตมาถ่ายทอดให้คนอื่นได้รับรู้~~~~~~~~~~~~           จากคุณ : เชอร์รี่กับวิปครีม - [ 1 มี.ค. 50 09:50:20 ]

ความคิดเห็นที่ 12 อวสานอีกกระทู้แร้นน ขอบคุณนะค่ะ ที่ช่วยเล่าประสบการณ์ให้ฟัง ทำให้ได้มุมมองการทำงานอีกด้านหนึ่ง ขอบคุณจ้า จากคุณ : Gisi star - [ 1 มี.ค. 50 10:09:55 ]

ความคิดเห็นที่ 13 อีกแง่มุมหนึ่งของชีวิตเจ้า ขอพระคุณที่มาเล่าให้เราฟัง จากคุณ : สหมิว (Be a good guy) - [ 1 มี.ค. 50 10:24:10 ]

ความคิดเห็นที่ 14 ตามมาติดๆ ฟังจากพี่เล่า ถ้าหนูเป็นลูกจ้างร้านพี่นะ หนูจะตั้งใจให้ดีเลย สู้ๆ ต่อไปนะคะ อย่าท้อคะ แล้วก็ขอให้คุณต่อเป็นคนดี อยุ่ทำงานกับพี่ไปนานๆ นะคะ สวัสดีพี่ๆทุกคนคะ จากคุณ : Super GLUE (SuPerHyPerOverUltraGLUE) - [ 1 มี.ค. 50 10:46:57 ]

ความคิดเห็นที่ 15 Your story is really good. It entertains and educates the readers. Cheers! จากคุณ : Iron-Spider - [ 1 มี.ค. 50 11:13:30 ]

ความคิดเห็นที่ 16 ลงไปอ่านข้างล่างมาแล้วครับ กระโดดไปโดดมา แต่ก็น่าสนใจดี ถ้าเป็นเรื่องจริงขอนับถือคุณมะระ ว่าใจดีจริงๆ ส่วนผมนี่กลับกัน โดนนายจ้างด่าและกระแทกของใส่ ครั้งหนึ่งมันเล่นปาของใส่หน้าผมเลย ทำอย่างกะเราไม่ใช่คน จากคุณ : bluesnow (ผู้แพ้ย่อมไม่มีสิทธิแก้ตัว) - [ 1 มี.ค. 50 14:46:38 ]

ความคิดเห็นที่ 17 ขอบคุณที่มาเล่าให้ฟังค่ะ จากคุณ : mon kiwi - [ 1 มี.ค. 50 14:46:46 ]

ความคิดเห็นที่ 18 เจ้มะระหวานได้แฟนเป็นฝรั่ง แล้วไปเปิดร้านขายอาหารด้วยกันเหลอคับ จากคุณ : เอก - [ 1 มี.ค. 50 15:17:37 A:203.158.212.19 X: TicketID:103924 ]

ความคิดเห็นที่ 19 จบแล้วเหรอ กำลังมันส์เลย คุณมะระหวานเขียนได้ใจมากๆ เลยคะ ยังไงก็เป็นกำลังใจให้นะคะ จากคุณ : aoiyuki - [ 1 มี.ค. 50 15:34:43 ]

ความคิดเห็นที่ 20 อย่าเพิ่งหมดกำลังใจเลยค่ะ คนดีๆ ก็มีเยอะ ตอนแรกๆ เปิดร้านใหม่ๆ ยังไม่รู้ฤทธิ์รู้เดชดีก็อย่างนี้ค่ะ ต่อไปก็จะรอบคอบขึ้น เหนื่อยน้อยลงไปเอง เป็นกำลังใจให้นะคะ อยากบอกว่าให้ทานได้ทุกอย่างในร้านเนี่ย คิมไปสมัครเป็น waitress ดีกว่าค่ะ :) จากคุณ : Ms. Kim - [ 1 มี.ค. 50 15:40:24 ]

ความคิดเห็นที่ 21 มาเป็นกำลังใจให้อีกคนค่ะ อ่านข้างล่างแล้วเช่นกัน ประสบการณ์เป็นครูที่ดีและไม่ทรยศค่ะ กินได้ทูกอย่าง อยากไปเป็นเด็กเสริฟค่ะ งานล่าสุดโดนเจ้าของให้กินอาหารแบบไม่ใช่คน และไม่บำรุงสมองเลยอะค่ะ เก็บเงินเข้าอย่างเดียว ออกแทบไม่มีและไม่มีการบำปรุง แขกมีปัญหาทุกอย่างก็มาลงมาลงที่หัวพวกด่านแรกที่แขกเจอ ตอนนี้หลุดจากตรงนั้นแล้วมีความสุขมากค่ะ แต่ยังไงก็อย่าท้อจนเปลี่ยนไปทำอย่างอื่นนะค่ะ ให้คิดถึงวันแรกที่เรามีร้านนี้นะค่ะ ปัญหาทุกอย่างมีทางออกค่ะ สู้ตายค้า จากคุณ : ฟ้าหลังฝน - [ 1 มี.ค. 50 16:46:44 A:88.105.34.26 X: TicketID:138724 ]

ความคิดเห็นที่ 22 ให้กำลังใจค่ะ จากคุณ : yuy - [ 1 มี.ค. 50 17:01:51 A:77.123.158.109 X: TicketID:124751 ]

ความคิดเห็นที่ 23 ขอบคุณสำหรับกำลังใจค่ะ ยังมีไฟอยู่เยอะค่ะ การที่เราให้พนักงานทานทุกอย่างได้ ก็เป็นเหมือนจิตวิทยาอย่างหนึ่งนะค่ะ พวกเค้าจะรู้สึกเฉย ๆ ไม่มีความอยากทานอะไรเป็นพิเศษ บ่อยครั้งเค้าทานแต่ไข่ เค้าบอกว่าไม่รู้ว่าทำไมเหมือนกัน ตอนอยู่โรงแรม ถ้าเชฟใหญ่เผลอก็จะชอบขโมยทาน มีความรู้สึกอยากทานของที่เค้าต้องห้าม และมักจะทำเป็นประจำ แต่พอได้อิสระในการทาน กลับรู้สึกเฉย ๆ ไม่อยากทานอะไรเป็นพิเศษ บ่อยครั้งที่พยายามสรรหาอย่างอื่นมาทานบ้าง เช่น เป็ดย่าง หมูแดง หรือแม้กระทั่งอาหารแขก เค้าอร่อย เราก็อร่อยด้วยค่ะ คราวหน้าจะเล่าเรื่องลูกค้าให้ฟังนะค่ะ จะไม่เครียดเหมือนเรื่องนี้ค่ะ ถ้ายังมีคนสนใจอยากอ่านนะค่ะ ไม่รู้ว่าจะเบื่อหรือป่าว ปล. สามีเค้าเป็นคนไทยค่ะ เค้าอยู่ที่นี่มานานแล้วค่ะ จากคุณ : มะระหวาน - [ 1 มี.ค. 50 17:28:17 A:91.109.18.112 X: TicketID:017718 ]

ความคิดเห็นที่ 24 สู้ๆ นะคะ.. มาเป็นกำลังใจให้ค่า.. จากคุณ : ยิปโซ>_< - [ 1 มี.ค. 50 18:10:24 ]

ความคิดเห็นที่ 25 เป็นกำลังใจให้เช่นกันค่ะ จากคุณ : daisy of the galaxy - [ 1 มี.ค. 50 18:30:45 ]

ความคิดเห็นที่ 26 --[อยากอ่านครับคุณมะระหวาน มาเขียนเรื่อย ๆ นะครับ ^_^]-- จากคุณ : สมันน้อย เบอร์ 14 - [ 1 มี.ค. 50 19:07:26 ]

ความคิดเห็นที่ 27 สู้ๆ คับ จากคุณ : the rock (gouppa) - [ 1 มี.ค. 50 19:09:48 ]

ความคิดเห็นที่ 28 ไม่เบื่อค่า ชอบอ่าน ประสบการณ์แบบนี้ ไม่ได้มีกันทุกคน เป็นกำลังใจให้ค่ะ จากคุณ : Febie - [ 1 มี.ค. 50 19:14:55 ]

ความคิดเห็นที่ 29 ขนาดคนไทยด้วยกัลนะค๊าเนี๊ย เง้อ ดูหน้าไม่รู้จัยคร๊า ว่าแต่พี่มะระหวานอยู่เมืองอารัยเหรอคร่ะ พอจารับพาสไทม์มะอ่ะ ไม่ทิ้งเมลล์ไว้หน่อยเหรอคร่ะ สนจัยจิงๆ อยากทำร้านที่เป็นครอบครัวๆ เป็นกัลเอง จากคุณ : นู๋เก๋ (Kathy_imm) - [ 1 มี.ค. 50 19:54:40 ]

ความคิดเห็นที่ 30 เรื่องของคุณมะระหวานน่าสนใจและสนุกค่ะ เป็นประสบการณ์ที่ดี ส่วนใหญ่จะได้ยินแต่เรื่องเจ้าของร้านเขี้ยว แต่นี่ใจดีอย่างนี้ ขอให้กิจการดีๆยิ่งขึ้นนะคะ ส่วนสามีคุณก็น่ารัก เป็นคนที่ให้กำลังใจคุณและไม่เรื่องมาก ขอให้รักกันนานๆค่ะ บ่อยครั้งที่ได้ยินเรื่องเจ้าของร้านผู้ชายชอบเคลมเด็กในร้าน แต่อย่างคุ่ของคุณเป็นคนที่รู้จักพอ รู้จักเข้าใจชีวิต ยังไงซะทำงานหนักมากไปก็อย่าท้อนะคะ คิดว่ามีคู่ชีวิตดีๆอยู่เคียงข้าง นั่นก็พอแล้ว แฮ่ะ แฮ่ะ คนพูดน่ะโสดค่ะ เลยอภิเชษฐ์คนที่มีคู่ดี จากคุณ : Sydney Lover - [ 1 มี.ค. 50 20:59:51 ]

ความคิดเห็นที่ 31 ขอบคุณคับ จากคุณ : pick_nicky - [ 1 มี.ค. 50 21:44:48 ]

ความคิดเห็นที่ 32 มาให้กำลังใจด้วยคนค่ะ  สู้ สู้ จากคุณ : มาดามไร่องุ่น - [ 1 มี.ค. 50 23:41:34 ]

ความคิดเห็นที่ 33 เข้ามาอ่านครับ ชอบมากมาย ขอบคุณครับ ^^ จากคุณ : toh TH - [ 2 มี.ค. 50 00:30:00 ]

ความคิดเห็นที่ 34 จบแย้วเหยอ อยากอ่านอีกจังค่ะ มาเล่าอีกนะคะ ร้านของคุณมะระหวานอยู่แถวไหนคะ เผื่อมีโอกาสจะพาส๊ามีไปทาน จากคุณ : มะไม้ - [ 2 มี.ค. 50 00:41:41 ]

ความคิดเห็นที่ 35 อยากอ่านอีกนะคะ ติดตามเช่นเคยคะ จากคุณ : CoolDubaiChic - [ 2 มี.ค. 50 02:42:40 ]

ความคิดเห็นที่ 36 ขอบคุณสำหรับเรื่องดีๆ ครับ... ผมก็ทำงานร้านอาหารมาหลายร้านเหมือนกัน เก็บเกี่ยวประสบการณ์มาพอสมควร แต่คงมีไม่กี่ร้านที่เจ้าของดีอย่าพี่มะระหวาน ... จากคุณ : Gen.TOM - [ 2 มี.ค. 50 02:51:15 ]

ความคิดเห็นที่ 37 จบไวจังค่ะ เล่าเรื่องลูกค้าให้ฟังต่อด้วยนะคะ จะจองแถวหน้าเลย จากคุณ : jI@ng jIng zhEn - [ 2 มี.ค. 50 08:17:46 ]

ความคิดเห็นที่ 38 เคยเจอเจ้าของเคี่ยวๆ สุดๆ โดนโขมยกุ้งเป็นแพ็คเลย ส่วนลูกพี่ผมคนสุดท้ายนี่ ขึ้นมาจากลูกจ้างก็ใจดีแบบคุณนี่แหละไม่งกไม่หวง กินได้เต็มที่ พวกผมก็หมดอารมณ์กินเลยดิ ฮ่าๆ นานๆทีถึงจะเอากุ้งมาทำกุ้งแช่น้ำปลา นั่งกินกันทั้งร้าน ปล. ร้านแรกที่ทำ อาหารพนักงานนี่ไม่มีเนื้อสัตว์เลยล่ะ นานๆจะมีปลาทีนึง น้ำจิ้มเหลือยังเก็บลงขวดใช้ต่อเลย แหวะมากๆ (ที่ SYD) จากคุณ : McDonut - [ 2 มี.ค. 50 11:24:29 ]

ความคิดเห็นที่ 39 จากคุณ : < Siam Citizen > - [ 2 มี.ค. 50 15:16:14 ]

ความคิดเห็นที่ 40 ขอบคุณที่เล่าประสบการณ์ให้ฟังนะคะ จากคุณ : lilyai (LilyAi) - [ 2 มี.ค. 50 20:08:36 ]

ความคิดเห็นที่ 41 เอาอีก เอาอีก จากคุณ : gabgab - [ 3 มี.ค. 50 00:22:45 ]

ความคิดเห็นที่ 42 ขอบคุณนะคะ จะเอาประสบการณ์ของพี่ไว้ใช้ในชีวิตวันข้างหน้าค่ะ จากคุณ : โกโก้ (CoCo Chateux) - [ 3 มี.ค. 50 00:24:46 ]

ความคิดเห็นที่ 43 อยู่แถวไหนคะ ถ้าผ่านไปจะแวะไปอุดหนุน จากคุณ : Sa-idian - [ 3 มี.ค. 50 05:10:12 ]

ความคิดเห็นที่ 44 อ่านแล้วเหนื่อยมากค่ะ เพราะตัวเองก็เคยเจอพนักงานแบบนี้ แต่ตัวเองก็เป็นแค่ลูกน้องเหมือนกัน ไม่กล้าบอกเจ้าของ ทุกคนในครัวรู้หมด เราทำได้ดีที่สุดคือเตือนกันแบบนุ่มนวล และอ้างเรื่องเวรกรรม แต่เขาไม่เชื่อ และในที่สุดกรรมก็ตามทัน ตอนถูกไล่ออกน่าสงสารมาก แต่อย่าใจออ่นเด็ดขาดเพราะถ้ารับเอาไว้อีกทีนี้ละจะเบิ้ล 2 เลวเลย ตัวเราเองไม่ใช่คนดีเพราะเราเป็นคน แต่เราก็รู้ว่าความดีเขาทำกันอย่างไร ที่สำคัญเราเชื่อว่าถ้าเราซื่อสัตย์ ไม่ใช่ซื่ออย่างสัตว์ สักวันเราจะประสบความสำเร็จ เราพอใจที่เจ้านายรัก และไว้ใจเรามันเป็นความปิติอย่างบอกไม่ถูก แต่บางครั้งก็ต้องระวัง อย่าให้กลายเป็นความประจบไป แต่ตอนนี้เจ้านายเราเค๊าไม่อยู่แล้ว เค๊าเสียชีวิตทั้งครอบครัวตอนไปพักผ่อนที่เขาหลัก และเสียชีวิตเพราะtsunami เราเศร้าใจมาก แต่เราก็ยังคิดถึงความดีและเวลาทำบุญเราก็แผ่เมตตาให้เค๊าด้วย...อาเมน ...ตอนนี้เราตกงาน ถ้ามีผู้ใจดีต้องการให้เราทำงานโปรด mail ที่ lek_smile_angle@hotmail.com เรายินดีรับฟังทุกกติกาและเงื่อนไข ค่ะ อ้อ ลืมบอกไป เราเป็น chef อาหารไทยเกือบทุกประเภท มีใบผ่านงานและหนังสือรับรองของสถาบันพัฒนาฝีมือและแรงงานด้วย ทั้งไทยและอังกฤษ จากคุณ : boongek (boongek) - [ 3 มี.ค. 50 10:56:30 ]

ความคิดเห็นที่ 45 ขอชมคุณมะระหวาน ในการเล่าเรื่องราวได้น่าติดตาม น่าเชื่อถือ โดยไม่ใช้ถ้อยคำหยาบคาย คำสบถ อ่านแล้วสะบายตา และรู้เรื่องเข้าใจได้ง่าย อยากให้เป็นตัวอย่างกับคนที่ต้องการจะเล่าเรื่องราว ประสบการณ์ต่างๆ จากคุณ : น้อยหน่า - [ 3 มี.ค. 50 11:39:53 A:125.25.78.173 X: TicketID:124077 ]

ความคิดเห็นที่ 46 ขอบคุณมากนะค่ะ สำหรับคำติชมและกำลังใจ ทำให้ชีวิตนี้มีแรงใจขึ้นเยอะมากเลยค่ะ จากคุณ : มะระหวาน - [ 3 มี.ค. 50 13:17:44 A:91.109.39.233 X: TicketID:017718 ]

ความคิดเห็นที่ 47 บ้านเราก็ค้าขาย แต่ไม่ได้อยู่ต่างประเทศนะคะ เจอลูกจ้างเจ้าปัญหามาประจำ จนที่สุด ช่วงพักหลังๆ มานี้ ค้าขายไม่ค่อยดี เลยขายกันเองเฉพาะในครอบครัว  จ้างแค่คนขนของให้ ซึ่งเขาก็มีวินัยและตรงเวลาพอสมควร หากคุณจะคิดว่า ดูแลยากทำร้านเล็กๆ แบบดูแลกัน 2 คนได้ เราก็ว่าเป็นทางออกที่ดีเหมือนกันแบบพอกินพอใช้เพียงพอสำหรับครอบครัวของคุณ แต่การที่คุณทำร้านใหญ่  ต้องดูแลและจ้างคนมาก มันก็ดีอีกแบบนึง คือ ช่วยเหลือคนให้ได้มีอาชีพ ให้มีรายได้ ให้ประสบการณ์คน  เท่ากับว่า คุณเป็นคนใจกว้าง และมีน้ำใจน่ะค่ะ จากคุณ : โดดเดี่ยวผู้น่ารัก - [ 3 มี.ค. 50 13:43:40 ]

ความคิดเห็นที่ 48 คุณมะระหวานเปิดร้านอาหารอยู่ประเทศอังกฤษหรือครับ ตอนนี้ร้านคุณมะระหวานต้องการคนทำงานในครัวไหมครับ ผมมีประสบการณ์ทำงานร้านอาหารอยู่ที่เมกา 2 ปี ปัจจุบันผมกลับมาเมืองไทยแล้ว ผมมีความสนใจที่อยากจะร่วมงานด้วย กรุณาอีเมล์มาที่ phong-suk@thaimail.com หรือ phong_suk@yahoo.com ด้วยครับ ขอบคุณล่วงหน้า จากคุณ : แพนเตอร์ (แพนเตอร์) - [ 3 มี.ค. 50 13:44:07 ]

ความคิดเห็นที่ 49 ต้องขอบคุณที่หลายๆท่านสนใจจะร่วมงานกับเรานะค่ะ ตอนนี้เรามีคนทำงานแล้วค่ะ กำลังอยู่ในขั้นตอนเดินเรื่องอยู่ค่ะ ขอบคุณนะค่ะ จากคุณ : มะระหวาน - [ 3 มี.ค. 50 14:50:17 A:91.109.39.233 X: TicketID:017718 ]

ความคิดเห็นที่ 50 อ่านแล้วแปลกดีค่ะ เป็นอีกหนึ่งมุมมอง เราเคยทำร้านอาหารไทย เสริฟอยู่ประมาณ 3 ปี เจอแต่เจ้าของร้านเขี้ยว เค็ม แอบขโมยทิป และเพื่อนร่วมงานที่น่าเหนื่อยใจ ตอนนี้เราเริ่มเข้าใจนิดนึงแล้วล่ะว่า ทำไมเจ้าของร้าน(บางที่) ถึงมีกฏเกณมากมาย คล้ายค่ายทหาร เพราะคนไทยชอบเอาความสนิทสนมเป็นเครื่องมือเอาเปรียบเจ้าของร้าน ตอนนี้โชคดีมาก เราหลุดจากวงโคจรร้านอาหารแล้วค่ะ ตอนนี้เป็นแค่ลูกค้า จากคุณ : แวะมาทักทาย (แวะมาทักทาย) - [ 4 มี.ค. 50 07:54:02 ]

ความคิดเห็นที่ 51 555 กลายเป็นกระทู้สมัครงานไปแล้ว แต่เจ้าของร้านใจดีแบบเนี๊ยะ ใครๆ ก็คงอยากทำงานด้วยค่ะ จากคุณ : Ms. Kim - [ 4 มี.ค. 50 19:10:02 ]

ความคิดเห็นที่ 52 หางานกัน จากคุณ : นายเหนือเมฆ - [ 4 มี.ค. 50 19:52:12 ]

ความคิดเห็นที่ 53 อ่านแล้วเกือบจะเป็นลมล้มพับแน่ะค่ะทำไมนายจ้างดีๆถึงต้องมาเจอลูกน้องแบบนี้ก็ไม่รู้น่ะค่ะ ที่เยอรมนีเห็นคนที่เรารู้จักทำงานในครัวร้านอาหารตั้งแต่ สิบเอ็ดโมงเช้าจนถึงสี่ทุ่มได้ค่าจ้างสามสิบห้ายูโรทิปไม่ได้ วันไหนไม่ทำงานก็ไม่จ่าย เฮ้อๆ จากคุณ : jasminchen - [ 4 มี.ค. 50 22:18:32 ]

ความคิดเห็นที่ 54 ขอบคุณสำหรับเรื่องราวนะครับ ได้สาระ+สนุกดีด้วยครับ มาเอาใจช่วยด้วยครับ ^^ จากคุณ : -=| thopical |=- - [ 5 มี.ค. 50 00:16:28 ]

ความคิดเห็นที่ 55 มาอ่านด้วยคน ขอบคุณที่มาเล่าสู่กันฟังนะคะ จากคุณ : Autumn Leaves - [ 5 มี.ค. 50 02:01:11 ]

ความคิดเห็นที่ 56 ตามมาอ่านด้วยอีกคนค่ะ เป็นอีกหนึ่งประสบการณ์ของเจ้าของร้านอาหาร เราก้อพอได้ยินมาหลายเรื่องเหมือนกันค่ะ ทั้งในมุมมองของเจ้าของ และลูกจ้าง ...ไม่อยากให้กลายเป็นกระทู้สมัครงานไป แต่เห็นหลายๆ คนมองหางานอยู่ พอดีเรารู้จักเจ้าของร้านไทยโซน 3 ในลอนดอน กำลังมองหา second chef อยู่ค่ะ ลองโทรไปสอบถามดูนะคะ ที่เบอร์ 020 8291 3901 จากคุณ : OSaKet - [ 5 มี.ค. 50 03:29:23 ]

ความคิดเห็นที่ 57 คิมว่าเหมือนเป็นกระทู้สมัครงานไปแล้วจริงๆ ค่ะ แต่เราคงต้องยอมรับว่าสมัยนี้ คนไทยต้องการออกไปทำงานตปท. มากจริงๆ ค่ะ คิมเองบางทีคนรู้จัก (คนรู้จักเฉยๆ) ถามว่าที่บ้านทำอะไร คิมก็บอกไปตามความจริง เขาจะรีบบอกเลยว่า พา ลุง/ป้า/น้า/อา/พี่/ผม/ฉัน/หนู ไปทำงานด้วยได้ไหม คิมก็อึ้งๆ บอกว่าคงไม่ได้หรอกค่ะ เพราะคุณพ่อกับพี่ชายเป็นคนดูแลร้าน คิมลาออกจากตำแหน่งมานานแล้ว (ทนอิทธิฤทธิ์คุณพี่สะใภ้ไม่ไหว) ไว้ว่างๆ จะเล่าให้ฟังแล้วกันค่ะว่าการเป็นพจมานในร้านของตัวเองน่ะ มันสาหัสสากรรจ์ขนาดไหน จากคุณ : Ms. Kim - [ 6 มี.ค. 50 14:38:09 ]

ความคิดเห็นที่ 58 ขอบคุณสำหรับเรื่องดีๆเเบบนี้ค่ะ . เป็นกำลังใจให้ค่ะ . จากคุณ : yaoicuty - [ 7 มี.ค. 50 11:37:35 ]

ความคิดเห็นที่ 59 เป็นกำลังใจให้นะคะ คุณพี่มะระหวาน คนดี ต้องเจอกับ คนดี เข้าสักวันค่ะ อย่ายอมแพ้นะคะ เราเองก็ต้องสู้สู้ต่อปาย จากคุณ : maii - [ 7 มี.ค. 50 15:32:09 ]