ความคิดเห็นที่ 1 เป็นเช่นที่คุณกล่าวมาน่ะครับ แต่ผมก็ไม่เคยเรียนเอกในประเทศระบบอังกฤษนะ  แต่เห็นทุกๆคนที่มาเล่าให้ฟังก็แบบนี้แหละ  มีออฟฟิสส่วนตัวมา  ให้เราเข้าไปใช้เอง  นัดเจอกับอาจารย์นานๆที ที่เหลือเราทำเองหมด จริงๆผมว่าระบบอย่างนี้ไม่ดีอ่ะครับ  เพราะว่าเด็กบางคนยังไม่ค่อยมีไอ เดียอะไร (ถ้าไม่ได้เรียนคอร์สเวิร์คมาก่อน)?   เช่น ไม่มีไอเดียว่าควรทำวิจัยเกี่ยวกับอะไร หรือ อย่างไร  เพราะฉะนั้น เด็กบางคนที่เขียนไม่เป็น หรือ ทำวิจัยไม่เป็น เพราไม่เคยเรียนมาก่อนตอนตรี ก็ต้องแก้อยู่เป็นร้อยๆรอบ เพราะไม่ถูกใจอาจารย์สักที  หรือ ไม่รู้เรื่องใดตอนนี้เป็นที่น่าสนใจ เพราะถ้าเรียนคอร์สเวิร์คมาก่อน  อย่างน้อยๆ คณได้รู้เรื่องทฤษฏีละ  และคุณก็มีเทอมเปเป้อร์? ซึ่งคุณก็ต้องไปคุยกับอาจารย์  ถือเป็นการซ้อมมือไว้ก่อน  บางทีคุณอาจจะเอาเทอมเปเป้อเนี้ยะมาขยายเป็นวิทยานิพนธ์ได้ต่อไป สามปี หรือ สี่ปี กับการต้องนั่งทำงานคนเดียว  ผมว่าแย่นะ มันเหมือนให้เด็กงมหาเข็มเองอ่ะครับ  ผมชอบมีคอร์สเวิร์คครึ่ง สอบผ่าน แล้วค่อยทำวิทยานิพนธ์  อันนี้เด็กน่าจะรู้ละว่าตัวเองต้องเดินทางไปตามหาเข็มที่ไหนอ่ะครับ อีกอย่างที่เมกาเป็น ทีเอ ได้ด้วยนะครับ  ผมว่าเป็นประสบการณ์ที่มีค่ามากๆนะ  ได้สอนไปด้วย เรียนไปด้วย  คุณได้เรียนรู็พร้อมเด็กไปด้วยจริงๆนะ เวลาสอน เพราะคุณต้องเตรียมตัว คุณต้องให้คำปรึกษาเด็ก ฯลฯ อย่างน้อยจบมาคุณมีีประสบการณ์แล้ว และสามารถเอาที่สอนมาไป รีไซเคิล สอนได้อีก จากคุณ : krisdauw (krisdauw) - [ 23 มี.ค. 50 02:39:48 ]

ความคิดเห็นที่ 2 Once upon a time, I had a chance to make a call between PhD study in UK and USA. For all reason, I chose USA. These reasons were; 1) US is the best place in the field in which I was interested. 2) TA and RA system in the US could relieve possible financial constraints. 3) From my own experiences, those whose earned PhD from UK are good at research but, for teaching and communication skills, they were far behind. 4) Most of PhD graduates from the US always have international papers during their PhD studies while only a few from UK do. 5) I believe that course works during my PhD study could facilitate me to have a better understanding in essential, core knowledge in science. Although it takes much more time to complete my PhD but I think it's worthy to do so. Anyway, for both UK and USA, there are pros and cons. Think about these and you must figure out which one would be best for you. จากคุณ : amatuer translator - [ 23 มี.ค. 50 02:58:55 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ผมว่าอังกฤษเรียนยากกว่าเพราะต้องเีรียนแบบพึ่งตนเองเยอะ แต่ก็มีข้อดีคือ จะฝึกฝนเพาะบ่มนิสัยให้เราสามารถเรียนรู้ได้ด้วยตนเองไปตลอดชีวิต และก็ทำให้เราเป็นนักวิชาการที่ดีในอนาคต (เท่าที่สังเกตนะ คนที่เขียนหนังสือเก่ง ๆ สาขาผมจะจบจากอังกฤษเสียมาก) ผมติดเรื่องเงินอย่างเดียว ถ้าหากอังกฤษ (เช่น Oxford/Cambridge) ให้เงินช่วยเหลือและชีวิตที่สะดวกสบายเหมือนอเมริกา ก็อาจจะต้องคิดหนักเหมือนกัน (ปัญหาอย่างหนึ่งของมหาลัยในอังกฤษคือ เงินทุนเขามีน้อยกว่า ดังนั้นเงินสนับสนุนทางอาจารย์ หรือนักเรียน ก็จะสู้มหาลัยในอเมริกาไม่ได้ ก็ถูกดึงดูดไปฝั่งโน้นบ้าง เป็นปัญหาที่เขากำลังแก้ไขกันอยู่)แต่บรรยากาศทางวิชาการของเขาก็ต้องยอมรับว่ายัง ขลังและมีมาตรฐานที่สูงอยู่นะ อเมริกาข้อดีคือมี flexibility มากกว่า หาเงินเก่ง ใช้การตลาดเก่ง สามารถแปลงความรู้ให้เป็นสินค้าหรือเป็นเงินทองได้ดีกว่าของฝั่งอังกฤษ ทำ fund-raising ได้ดี (ตอนนี้อังกฤษเริ่มเลียนแบบบ้าง แต่วัฒนธรรมการบริจาคให้โรงเรียน ยังไม่ค่อยมีมากเท่าไร) จากคุณ : กายทิพย์ - [ 23 มี.ค. 50 04:29:32 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ผมเรียนอยู่ที่ออสเตรเลีย ก็คล้ายๆ ที่คุณบอกมา แต่ไม่ทั้งหมด ที่แน่ๆ เลย จะมี Desk ส่วนตัวให้ Lap Space ส่วนตัว ส่วน Internet, Computer, Printer ขึ้นกับวงเงินที่อาจารย์มีมากกว่า ไม่มีการเรียน course work แต่ถ้าอยากไป sit in ทำได้ครับแต่ ควรจะต้องได้รับอนุญาติจากเจ้าของวิชา (ซึ่งมักไม่มีปัญหา) และอาจารย์ที่ปรึกษาควรจะรับรู้ด้วย ส่วนการพบปะระหว่างอาจารย์และนักเรียนนั้น ขึ้นกับอาจารย์ครับ อย่างบางกรุ๊บ นี่มี meeting ทุกอาทิตย์ ส่วนของผม นี่อาจารย์อยู่ตลอด ไปพบได้ถ้าต้องการ ทีนี้โดยมุมมองส่วนตัว ผมชอบแบบไม่มีเรียนมากกว่า เนื่องจากผมชอบที่จะใช้อยู่ใน Lap มากกว่า มันรู้สึกว่าเป็นโลกส่วนตัวของผมดี จากคุณ : kanoomtan - [ 23 มี.ค. 50 06:12:17 ]

ความคิดเห็นที่ 5 คิดว่าแต่ละสาขาก็ต่างกันนะ สาขาเราบอกตรงๆว่าเรียนอเมริกาไม่ค่อยรุ่ง เคยโจ๊กกับเพื่อนที่ทำเอกด้วยกันว่าลองหาชื่อนักวิชาการดังๆสาขาเราในอเมริกาซักคนที่พูดชื่อแล้วต้องอ๋อ ปรากฏว่าหาได้ชื่อเดียว ในขณะที่ทางอังกฤษมีเป็นสิบ แถมอาจารย์คนนั้นแกก็เป็นปฏิปักษ์ (ทางวิชาการ) กับซุปเราด้วย เรียกว่าถ้าไม่ปลงใจเชื่อทฤษฎีซุปเราก็ต้องไปทางอาจารย์เมกาคนนั้นเลย เพราะประเด็นที่เป็นปัญหาเค้าก็เถียงๆกันแล้วก็ไม่ยอมลงให้กันด้วยสิ ตอนแรกๆยอมรับว่าหลงๆเหมือนกัน ทรมานเพราะไม่ต้องเข้าคลาส เลยไม่มีเพื่อน หลังๆมาซุปรับเด็กเพิ่มเลยค่อยยังชั่ว แต่ก็ต้องกระเสือกกระสนนัดเจอกันเอง จัดกลุ่มติวกันเอง แต่ก็ดีเพราะเราสามารถหาหัวข้อที่อยากติวกันเอง ให้แต่ละคนรับผิดชอบไปหามา ระบบอเมริกาอาจจะดีตรงที่มีคอร์สเวิร์ค แต่บางคนก็ว่าเสียเวลา ถ้าเค้าพร้อมจะทำธีซิสแล้ว บางทีคอร์สเวิร์คที่เรียนอาจไม่จำเป็นก็ได้เวลาลงมือเขียนธีซิส ก็นานาจิตตัง ถึงที่อังกฤษจะไม่มีคอร์สเวิร์ค แต่นร.ก็เลือกลงคอร์สเองได้นะคะ อย่างเราไปลงสันสกฤต เพื่อนเราไปลง modern literary criticism ประมาณนี้ ดีตรงที่ไม่ต้องสอบ อยากไปนั่งคอร์สไหนก็ไปนั่งได้ แล้วแต่ความสนใจ ส่วนเรื่องซุปก็ขึ้นอยู่กับซุปแต่ละคนอีก ซุปบางคนก็ไม่สนใจ นัดเจอกันครั้งแรก แล้วบอกว่าต่อไปเจอกันอีกทีตอนสอบอัพเกรดเลย ก็มี แต่เราโชคดีที่ได้ซุปดี เอาใจใส่ คอยเคี่ยวเข็ญให้ไปพรีเซนต์เปเปอร์ ส่งเปเปอร์ไปพิมพ์ หางานนอกให้ทำ (ได้ตังค์ด้วย ดีจัง) พอปรับตัวให้เข้ากับระบบได้เราก็ไม่รู้สึกว่าระบบแบบอังกฤษมันมีปัญหาอะไร แก้ไขเมื่อ 23 มี.ค. 50 06:59:45 จากคุณ : Sa-idian - [ 23 มี.ค. 50 06:59:06 ]

ความคิดเห็นที่ 6 จากประสบการณ์เรียนที่อังกฤษนะคะ ก็อย่างที่จขกท.เข้าใจเลยค่ะ คือชีวิตจะขึ้นกับซุปค่อนข้างมาก ดังนั้นสไตล์ของเเต่ละคนที่จะพบก็จะต่างกันไปตามสไตล์ของซุปค่ะ มีทั้งเเบบกระตือรือล้นฟิตสุดชีวิต เเบบชิลๆ เเบบโหดๆ เเบบใจดี โดยทั่วๆไปเเล้วคอร์สเวิร์คก็ไม่ได้บังคับเป็นเรื่องเป็นราวค่ะ หลักๆก็จะต้องเทรนเกี่ยวกับวิธีการทำรีเสริช เเต่อย่างของเราซุปต้องการให้ไปนั่งเรียนวิชาที่ตรงกับด้านที่เราทำก็ต้องไปค่ะ หรือว่าถ้าเราอยากเรียนวิชาอะไรก็สามารถไปนั่งเรียนได้ค่ะ ตามเเต่จะตกลงกันกับซุป ดังนั้นจะขึ้นกับความกระตือรือล้นส่วนตัวของเราเเละซุปมากกว่า เพราะไม่มีบังคับคอร์สเวิร์คเเบบอเมริกา ระบบอเมริกาเราว่าจะช่วยปูพื้นเเละกระตุ้นมากกว่า ดังนั้นของอังกฤษก็จะต้องพึ่งตัวเองเป็นหลักค่ะ สำหรับคนที่ไม่มีหัวข้อในใจเราว่าไปอเมริกาจะดีกว่าเพราะคอร์สเวิร์คจะช่วยปูพื้นเเละบังคับให้เราต้องหาหัวข้อออกมาให้ได้ ทางอังกฤษเวลาสมัครจะต้องมี proposal คร่าวๆด้วยค่ะ ซึ่งก่อนจะเขียนได้ก็ต้องมีการค้นคว้า ศึกษาด้วยตัวเองมาบ้างพอสมควร ดังนั้นถ้าไม่มีหัวข้อในใจเลยก็จะลำบากหน่อยค่ะ เเละถ้ายิ่งเกิดเข้าไปได้เเล้วซุปไม่กระตุ้นด้วยเนี่ย ก็จะลำบากมากๆ เลวร้ายสุดๆหาหัวข้อไม่ได้ก็อาจจะต้องเลิกเรียนไปเลยค่ะ(สำหรับสายสังคมนะคะ) สำหรับเรากับระบบเเบบอังกฤษก็ไม่มีปัญหาอะไรค่ะ เราโชคดีได้ซุปที่เข้ากับเราได้ดีด้วยค่ะ จากคุณ : NuNong33 - [ 23 มี.ค. 50 08:05:56 ]

ความคิดเห็นที่ 7 I do my PhD in New Zealand, at The University of Waikato, The School of Management, Management Informations Systems Department, over here at Waikato we have own office, internet connection, printing account, photo copy account, and data based for journales search. To do PhD in New Zealand, The University of Waikato gives you 4 years to complete your thesis, it is aboput 85,000 -100,00 words thesis. You need to conduct at least one research paper, take a research method paper, and A-  average for Master Degree. There is no coursework but if you do not have background knowledge or change your field of study. You need to take PG Dip with A- average to get into PhD study. Once you been accepted to do PhD, you have 6 months to complete your full proposal, once your full proposal been accepted, you will switch from conditional enrollment to PhD candidate. From this point of time you are on your way to complete your PhD thesis. Every six months you need to complete your six months report, which covers the details of what have you done during the last six months and what is your plan for the next six months. Once you submit your final draft to university. You need to wait 2-6 months for Viva or defence your thesis. If everything is ok, you may need to do some corrections upon your supervisor standard. You will be called Dr. for the rest of your life. Welcome to New Zealand. จากคุณ : Joejarb (joejarb) - [ 23 มี.ค. 50 09:22:02 ]

ความคิดเห็นที่ 8 เรียนทีออสเตรเลียเช่นกันค่ะ สวัสดิการต่างๆสำหรับ postgrad ก็คงเหมือนที่อื่นๆอมีออฟฟิศ คอมพิวเตอร์ internet อุปกรณ์เครื่องใช้สำนักงานทั้งหมดให้เบิก Fax เครื่องถ่ายเอกสาร โทรศัพท์ การเรียนทั่วไปก็เหมือนที่หลายๆคนกล่าวไว้คือวิจัยอย่างเดียวไม่มี coursework โดดเดี่ยวไหม? ไม่โดดเดี่ยวเพราะมีเพื่อน มี postdoc ให้คุยแลกเปลี่ยนความเห็น มีการประชุมแลปทุกอาทิตย์ กับซุปก็สามารถไปศึกษาได้ตลอด ซึ่งผู้เรียนก็ต้องเตรียมตัวให้พร้อมเช่นกัน ซึ่งทำให้เดินได้แบบไม่หลงทาง แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นตรงนี้คงขึ้นอยู่กับองค์กร บุคคลที่ร่วมงานด้วย รวมทั้งตัวผู้เรียนเช่นกันค่ะ ระบบการเรียนทั่วไปจะคล้ายที่คุณ Joejarb บอกคือต้องส่ง progress report ทุกๆหกเดือนซึ่งตรงนี้อาจารย์ที่ปรึกษาจะเป็นผู้ประเมินความก้าวหน้าแล้วส่งไปยังคณะอีกที่ การมีระบบตรงนี้เป็นตัวช่วยให้ผู้เรียนรู้ว่ากำลังทำอะไร อยู่ตรงไหน ติดขัดอะไร ในรายงานสามารถเขียนปัญหาที่มีผลกระทบต่อการเรียนหรือทำให้การเรียนล่าช้าลงไปได้ด้วย เมื่อเรียนปีแรกต้องทำ Doctoral Assessment ซึ่งมีการนำเสนองานและมีผู้ประเมินที่ไม่ใช่ซุปเข้ามาร่วมประเมิน โดยก่อนที่จะทำ Doctoral Assessment นั้นผู้เรียนต้องเขียน Literature Review เสร็จก่อนหรือไม่ก็มีงานตีพิมพ์หนึ่งฉบับ หากใครไม่มีอย่างใดอย่างหนึ่งไม่สามารถทำ Doctoral Assessment ได้ เมื่อถึงเวลาส่ง Thesis ปกอ่อน ต้องทำการนำเสนองานอีกครั้งหลังจากส่งปกอ่อนโดยมีผู้ประเมินเข้ามาเช่นเคย หลังจากนั้น Thesis ปกออ่อนจะส่งไปให้ Examiner ต่างประเทศ2 ในประเทศ1 ทำการอ่านซึ่งใช้เวลาโดยเฉลี่ย 3-6 เดือน เมื่อ Thesis กลับมาก็ทำการแก้ไขตาม comment ของ Examiner โดยจะมีการวิเคราะห์ออกมาว่าเป็นระดับไหน เมื่อทุกอย่างเรียบร้อยจึงเข้าปกแข็งเป็นอันเสร็จสิ้นกระบวนการ ตอนนี้กำลังมีนโยบายใหม่ที่จะเริ่มใช้ปีนี้คือ หากมีการตีพิมพ์ใน Journal ที่อยู่ในระบบ ISI ก็จะได้ paper ละ 250$ แบ่งเฉลี่ยกันไปตามจำนวนคนใน paper ส่วนเรื่อง TA ก็สามารถเป็นได้เช่นกัน หากอยากเรียนเสริมก็ทำได้แบบที่คุณขนมตาลบบอกค่ะ จากคุณ : โดโรที - [ 23 มี.ค. 50 22:06:28 A:203.158.56.38 X: TicketID:103951 ]

ความคิดเห็นที่ 9 ขอบคุณสำหรับทุกความคิดเห็นนะคะ ทำให้ดิฉันเข้าใจอะไรๆเพิ่มมากขึ้นเยอะเลย จากคุณ : The Magician - [ 23 มี.ค. 50 23:26:49 ]

ความคิดเห็นที่ 10 ผมไม่เคยเรียนเอก แต่ศึกษามาบ้าง การเลือกเรียนคงต้องแล้วแต่ชอบ ถ้าคิดว่าความรู้พื้นฐานพอ มีหัวข้อกว้างๆ แล้ว ชอบทำอะไรเอง พึ่งตัวเองได้ ชอบอิสระ (พอประมาณ) ก็ไปเรียนแบบอังกฤษ ถ้าเปลี่ยนสาขา กลัวว่ารู้ไม่พอ อยากใช้เวลาเรียนนานหน่อย มีสังคมเยอะๆ ก็แบบอเมริกาเหนือ ผมมีข้อสงสัยว่า เข้าไปดูหลักสูตรแบบอเมริกาแล้วพบว่า หน่วยกิตการทำวิยานิพนธ์น้อยมาก (บางที่ บางสาขา) เช่น 3-6 หน่วย สำหรับปริญญาโท (MA, MS by thesis)หรือ 12 หน่วย สำหรับปริญญาเอก (PhD) นั่นหมายความว่า งานวิจัยจะมีขนาดเล็กกว่า ลึกซึ๊งน้อยกว่า ฯลฯ หรือไม่ครับ???????? จากคุณ : g9h - [ 23 มี.ค. 50 23:55:30 ]

ความคิดเห็นที่ 11 เห็นด้วยกับหลายๆความคิดเห็นเลยนะคับที่กล่าวมาก เช่นเรื่อง การทำงานคนเดียว, ไม่มี coursework แล้วก้ออื่นๆ ผมกำลังทำ PhD อยู่ที่อังกฤษ ก้อขอแชร์จากฝั่งของอังกฤษละกานนะคับ 1. อย่างแรก สำหรับด้าน social sciences เนี่ย เด๊ยวนี้หลายๆมหาวิทยาลัย ให้มีการลงเรียน coursework เกี่ยวกับ research training มากขึ้น เพราะ ESRC ระบุ หรืออะไรนี่แหละ ซึ่งผมว่า ช่วยให้เข้าจัยอะไรเกี่ยวกับการวิจัยได้ดีเลยทีเดียว แต่ส่วนเรื่องความรู้เฉพาะทางเนี่ย ผมว่าปกติเค้าจะดูจาก academic records ของผู้สมัครก่อนที่จะรับอยู่แล้ว ว่ามีความรู้ด้านที่จะทำไหม? 2 เรื่อง funding ผมว่าที่อังกฤษมหาลัยส่วนใหญ่ก้อมีทุนให้นักเรียนปริญญาเอกนะ ผมเองก็ได้รับทุนจากมหาลัยที่นี่เหมือนกัน (tuition fees+stipend) ก้อโอเช แล้วถ้าเราคิดว่าทำวิจัย ควบคู่เปน TA/RA ได้ก้อไปสมัครดูอะคับ ก็จะได้เงินพิเศษอีก 3. เรื่อง pulications อันนี้ที่อังกฤษไม่มีบังคับลงไปในหลักสูตร แต่ผมว่าจะขึ้นอยู่กับ supervisor เรามากกว่า เพราะบางคนก้อจะคั้นเอา papers จากนักเรียนเหลือเกิน แต่จิงๆ ผมว่า เพื่อความสวย ก่อนจบเนี่ยน่าจะตีพิมพ์ซัก 1-2 papers จะงามมาก 4. เรื่องความเหงา อันนี้จริงอย่างแรง แต่ผมว่าพอเริ่มมีการบังคับให้เรียน coursework in research training เนี่ย เราก้อเริ่มได้รู้จักเพื่อนมากขึ้น ก็ดีขึ้นนะคับ แล้ว office ส่วนใหญ่ของมหาลัยผมจะเป็น shared office (2-4 students ต่อห้อง) อาจะเป็นเพราะมหาลัยจน ฮ่าๆๆๆ ก้อน่าจะโอเช พอได้พูดคุยกะเพื่อนมั่ง 5. จบอังกฤษผมว่า ทักษะที่จะได้อย่างแรงคือ การทำ independent study/research เพราะว่าเท่าที่เข้าจัย PhD ที่นี่คือเหมือนเป็น research training process ว่าคุณต่อไปจะทำวิจัยได้เองไหม? อะไรต่างๆ มันก้อเลยออกมาอย่างที่เห็น คือ นานๆเจอซุปที ไม่มีการเข้า lecture เท่าไหร่ ทำนองนั้น 6. สุดท้าย (อั้นนี้เป็นคำพูดของ Prof. Pual Atkinson) พี่แกบอกว่า การสอบ PhD ของอังกฤษจะเป็นระบบเปิด คือมีการให้ external examiner มาสอบ ทำให้ PhD ไม่ว่าจะได้จากสถาบันไหนก้อมีความเท่าเทียมกันหมดในด้านคุณภาพของงาน (อันนี้ก้อเห็นด้วยมั้ง ไม่เห็นด้วยไม่ เพราะตัวเด็กเอง แล้วก้อความเคี่ยวของคนสอบ ฯลฯ) ส่วนของอเมริกาจะเป็นระบบตรวจสอบกันภายใน ระหว่างซุปกะ department committee ดังนั้น PhD ของมหาลัยไหน ก้อคือคุณภาพของมหาลัยนั้น ก้อเท่าที่พอนึกได้อ่า ..... แต่จิงๆ ก้อแล้วแต่คนชอบนะว่า ชอบแบบไหนมากกว่ากัน ไม่มีอะไรที่ดีที่สุดสำหรับทุกคน จากคุณ : MenneT - [ 24 มี.ค. 50 01:13:56 ]

ความคิดเห็นที่ 12 ผมเรียน เอกอยู่ที่ญี่ปุ่นครับ ผมว่าไม่สำคัญเลยซักนิดว่าคุณจะเรียนที่ประเทศไหน สำคัญที่ว่า เรามีความคิดที่เป็นระบบหรือไม่ เท่านี้เองครับ ทุกอย่างมันเป็น logic ในตัวมันเองอยู่แล้ว เรียนที่ไหน ก็ดีทั้งนั้นแหละครับ มีปัญหาก็ปรึกษาอาจารย์ อย่าทิ้งงาน ก็จบแล้ว จากคุณ : เจเปน (Thai@Fukui) - [ 25 มี.ค. 50 11:17:11 ]

ความคิดเห็นที่ 13 ขอเพิ่มอีกอย่างนะครับ พยายามอ่านจะในเนต อะ ครับ ทุกอย่างมีในเนต ไม่ต้องไปเข้าห้องสมุด ให้เสียเวลาครับ เด๋วนี้ผมว่า เทคโนโลยีมันพัฒนา ทำให้เรียนรู้ด้วยตัวเราเองได้ง่ายขึ้นนะครับ จากคุณ : เจเปน (Thai@Fukui) - [ 25 มี.ค. 50 11:19:04 ]

ความคิดเห็นที่ 14 New Route PhD in UK ขอเพิ่มเติมนิดหน่อยนะครับ ในฐานะที่ผมเรียนหลักสูตรนี้ หลักสูตรนี้เป็นการผสมผสานระหว่างข้อดีและข้อเสียของการเรียนป.เอกของอเมริกาและสหราชอาณาจักร กล่าวคือคนที่จะเรียนหลักสูตรนี้จะต้องเรียนควบกันคือโทและเอก หลักสูตร 4 ปี ข้อบังคับคือปีแรกจะต้องลงทะเบียนเป็นนักศึกษาป.โทเต็มหลักสูตร 180 หน่วยกิต (12 รายวิชา บังคับ 6 + เลือก 6 + 1 วิทยานิพนธ์) และจะต้องเสร็จภายในระยะเวลาที่กำหนดคือ 1 ปี จึงจะได้รับให้เข้าศึกษาต่อในหลักสูตรป.เอก ส่วนหัวข้อวิทยานิพนธ์ ก็อันเดิมแต่จะต้องขยายงานเพิ่มและเจาะลึกลงไป จากนั้นพอเรียนป.เอกก็จะต้องลงเรียนรายวิชาสบายๆเช่นการใช้ห้องสมุด การเขียนเว็ป การบริหารจัดการข้อมูล การจัดเก็บข้อมูลออนไลน์ สัมมนา เป็นต้น อีก 5-7 รายวิชา 50 รวมหน่วยกิต และจะต้องมีหน่วยกิตสะสมอย่างน้อย 15 หน่วยกิตจึงจะสามารถขอสอบเลื่อนเป็นนักศึกษาป.เอกแบบเต็มตัว รวมแล้ว 2 ปี กว่าจะได้เลื่อนเป็นนักศึกษาป.เอกเต็มตัว ซึ่งในระหว่างนี้จะต้องผ่านทุกกระบวนวิชาและตกไม่ได้ เพราะถ้าตกในระดับป.โทแล้วก็เตรียมเก็บกระเป๋ากลับบ้านได้เลย ไม่มีสิทธิ์อุธรใดๆทั้งสิ้น หลังจากผ่านเป็นนักศึกษาป.เอกแบบเต็มตัวแล้วก็เข้าสู่ระบบของอังกฤษคือตัวเราเป็นเจ้านายตัวเรา ไม่ต้องไปเรียนอีกแล้วอยู่แล๊ปใครแล๊ปมัน ซุปใครซุปมัน จะเจอกันพร้อมหน้าหร้อมตากันก็ทุกเช้าวันวันศุกร์ คือนั่งคุยกันจิบน้ำชากาแฟ คุยเรื่องสัพเพเหระ เรื่อยเปื่อย ส่วนการทำวิทยานิพนธ์นั้นขึ้นอยู่กับภาควิชาครับ ไม่ขึ้นกับมหาลัย รูปแบบไม่ตายตัว หลักสูตรนี้ริเริ่มมาตั้งแต่ปี 2002 (ของมหาวิทลัยเชฟฟิล อังกฤษ) ถ้าใครสนใจก็เข้าไปดูในรายละเอียดได้ครับ http://www.shef.ac.uk/nrphd/ ส่วนทางอเมริกากระผมขอไม่กล่าวถึงนะครับ เพราะไม่เคยไปเรียนครับ จากคุณ : Duke of York - [ 26 มี.ค. 50 18:00:45 ]

ความคิดเห็นที่ 15 เย่ ดีจัง สงสัยเรื่อง NRPHD มานานแล้ว ขอบคุณคับ จากคุณ : g9h - [ 27 มี.ค. 50 13:45:38 ]