ความคิดเห็นที่ 1 มาปูเสื่อรอเรื่องญี่ปุ่น และคุณเหมียวโหด...(ฟันธง) ถ้าคุณเหมียวไม่เข้ามาดู จะให้ี้กี้เลี้ยงข้าวป้าน้อยเลย... อิ อิ จากคุณ : ชายทะเล - [ 16 เม.ย. 50 15:36:35 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ^ ^ พี่ว่าพี่ได้กินข้าวฟรีแน่ ๆ ฮ่ะๆๆๆ เพราะแอบไปดักรอคุณเหมียวแล้ว ว่าอย่าเข้ามา อิอิอิ ต่อดีกว่า สาเหตุที่เราหลบเลี่ยง และไม่เคยคิดจะมาญี่ปุ่นตั้งแต่แรก ทั้ง ๆ ที่เป็นประเทศที่มีงานติดตั้งระบบที่เราทำอยู่มากที่สุดประเทศหนึ่งในเอเชียแปซิฟิก และเป็นประเทศที่บริษัทเรายอมควักกระเป๋าจ่ายค่าเบี้ยเลี้ยงทำงานให้สูงมาก ๆ ก็เพราะความฝังใจที่มีมาตั้งแต่เด็ก ไม่รู้มีใครเคยได้ดูหนังเรื่อง โอชิน หรือเปล่า หนังเรื่องนั้น สร้างภาพลบ (ในใจเรา) ให้กับผู้ชายญี่ปุ่นและคนญี่ปุ่นเป็นอย่างมาก ดูไป ก็คิดไปว่าโอ้โห ชีวิตคนเรา อะไรมันจะบัด ซ บ บวกรันทด ได้ขนาดนั้น ยิ่งได้อ่านประวัติศาสตร์ชาติไทย สมัยสงครามโลกแล้วนะ เคยอินถึงขนาดว่า ชาตินี้ ตรูจะไม่ทำงานให้คนญี่ปุ่นเลย คอยดู (เหอะๆๆๆๆ) ยิ่งไปกว่านั้น เวลาที่บริษัท Local ที่ญี่ปุ่นจะขอให้มาทำงาน เขามักจะขอเรซูเม่ของคนที่จะไปซะก่อน นั่นคืออีกเหตุผลหนึ่ง ที่ทำให้เราไม่อยากไปญี่ปุ่น ทุกครั้งที่หัวหน้ามาถามเราว่าจะไปญี่ปุ่นไหม เราก็จะบอกว่า ไปหาคนอื่นก่อนแล้วกัน ถ้าไม่มีใครไปจริง เราถึงจะไป แต่ก็ด้วยเบี้ยเลี้ยงมหาศาล และชื่อเสียงอันกระฉ่อนของมหานครโตเกียว เพื่อน ๆ เราก็อยากจะไปกันทั้งนั้น ถึงป่านนั้น เราก็ยังยึดมั่น และเด็ดเดี่ยวกับความคิดของตัวเองอยู่ ว่าตรูไม่อยากทำงานให้คนญี่ปุ่นเว้ย แต่ก็อย่างว่า เกลียดอะไรก็ได้เจออย่างนั้น สุดท้าย ท้ายสุดเราก็ต้องมาญี่ปุ่น เหตุมันเกิด ตอนที่เรามาพักร้อนที่เมืองไทย อยู่ดี ๆ หัวหน้าก็ส่งเมจเสจมาให้ติดต่อกลับด่วน อยากจะคุยด้วย เราก็อุตส่าห์ดีใจ ว่าหัวหน้าคงจะทนคิดถึงไม่ไหว ที่ไหนได้ อารมณ์ค้างเลย เขาบอกว่ากำลังหาคนไปทำงานแทนเพื่อนอีกคนนึง ที่จำเป็นจะต้องกลับด้วยเหตุผลส่วนตัว (เกี่ยวกับครอบครัว) แต่คนที่อยู่ที่ออฟฟิศในตอนนี้ ไม่มีใครรู้ระบบที่เรียกว่า HA (High Availability) ที่กำลังติดตั้งอยู่ที่ญี่ปุ่นในตอนนี้เลย เราได้ฟังก็ยังอึ้ง ๆ อยู่ ใจนึง ก็อยากช่วย แต่ใจนึงก็ขี้เกียจเขียนเรซูเม่ และก็ไม่อยากไปญี่ปุ่นด้วย หัวหน้าก็เหมือนจะรู้ใจ เลยบอกว่า "ไม่ต้องเขียนเรซูเม่แล้ว" "อ้าว ทำไมรึ" เราถาม "ถ้าเขาไม่เอายู ไอจะส่งทุนเดไป" หัวหน้าเราบอก ปล. ทุนเด ในที่นี้เป็นเพื่อนที่แผนกเราคนหนึ่ง ซึ่งขึ้นชื่อว่าเป็นคนเรื่องมากที่สุด และอาจจะได้ชื่อว่าทำงานแย่ที่สุดในแผนกแล้วก็ว่าได้ หัวหน้าเห็นว่าเรายังอึ้งอยู่ ก็เลยบอกว่า "ไอให้เวลาคิดสองชั่วโมง เดี๋ยวจะโทรมาใหม่นะ" ว่าแล้วก็วางหูไป จากคุณ : Noise219 - [ 16 เม.ย. 50 16:57:41 ]

ความคิดเห็นที่ 3 พอหัวหน้าวางสายไป เราก็กดโทรศัพท์หาเพื่อนซี้ คนนี้ จะว่าเป็นเพื่อนทุกข์เพื่อนยากก็ได้ เอาเป็นว่า มีอะไรก็จะคุยกะเพื่อนคนนี้แหละ "เฮ้ย ไอ้เก่ง หัวหน้าชั้นจะให้ไปญี่ปุ่นว่ะ ไม่อยากไปเลย เกลียดมัน" เราว่า เพื่อนเราก็อึ้งไปนิดนึงก่อนจะตอบว่า "แกน่ะ มันบ้า ทีไอ้ประเทศกันดาร ๆ อย่าง บังคลาเทศ เขมรงี้ ชั้นไม่เห็นแกเคยบ่นซะที จนชั้นน่ะนึกว่าแกทำงานให้ยูเอ็นแล้วนะเนี่ย" มันว่า จำเริญๆ เถอะเพื่อนยาก โทรมาระบายเว้ย ไม่ได้โทรมาให้แกด่า ปั๊ดโธ่!!! "ก็ชั้นไม่อยากไปญี่ปุ่นนี่หว่า แกนี่ ไม่เข้าใจหัวอกวัยรุ่นอย่างชั้นซะเลย" น๊าน ด่าเพื่อนกลับซะอีก หุๆๆๆ "ไอ้บ้า หัวอกเหี่ยว ๆ น่ะดิ" มันว่าแล้วก็เงียบไปแป๊บนึง ก่อนจะบอกว่า "เออ...เดือนเมษา ดอกซากุระบานนี่หว่า" ได้ฟังแค่นั้นก็หูผึ่งขึ้นมาทันที อย่างว่าแหละ สาวงามอย่างเรา เรื่องดอกไม้นี่ ขอให้บอก ถึงไหนถึงกัน ลำบากแค่ไหนก็จะดั้นด้นไปดูให้ได้ "จริงป่ะ เออๆๆๆ ดีเลย งั้นไม่เป็นไรแระ เดี๋ยวชั้นยอมเสียสละ ไปญี่ปุ่นก็ได้ว่ะ ขอบใจเว้ยเพื่อน" ว่าแล้วก็วางหูจากเพื่อนรักไป แล้วรีบโทรบอกหัวหน้าว่าโอเค :) จากคุณ : Noise219 - [ 16 เม.ย. 50 17:11:49 ]

ความคิดเห็นที่ 4 พอวันที่ 24 มีนาคม 2550 เราก็ได้มาโอ้หลั่นล้าที่ญี่ปุ่น อิอิอิ กำหนดการทำงานก็คือ  เก้าอาทิตย์ ด้วยเหตุที่ใคร ๆ ก็บอกว่า มาญี่ปุ่น ไม่จำเป็นอย่าขึ้นแทกซี่ เพราะนอกจะกระเป๋าจะฉีกแล้ว อาจจะมีปัญหาตอนไปขอเบิกเงินคืนได้ เราก็เลยมาด้วยกระเป๋าในน้อยของเรา น้ำหนักก็ประมาณสิบกิโลกรัม แถมด้วยกระเป๋าโนตบุ๊คอีกใบ แต่ด้วยความที่เข้าใจผิดตั้งแต่แรก ว่างานที่จะทำส่วนใหญ่อยู่โยโกฮาม่า เราก็เลยจองที่พักไว้ที่นั่น มารู้ตัวอีกทีว่าโดนโดดเดี่ยว ก็สายไปซะแล้ว เรามาถึงสนามบินนาริตะตอนเย็นวันที่ 24 ก็ไปซื้อตั๋วรถบัสไปโยโกฮาม่าราคา 6,300 Yen เราไปนั่งตรงแถวเกือบ ๆ จะสุดท้าย โดยมีคนอื่น ๆ นั่งอยู่แถวหน้าเกือบเต็มแล้ว แต่ที่สะดุดใจเรามากที่สุด ก็คือที่นั่งตรงแถวที่อยู่ข้างหน้าเราแถวนึงนี่แหละ ปกติ รถบัสก็จะมีที่นั่งสองฝั่ง ซ้ายขวา มีทางเดินกั้น แต่ละแถวจะมีสองที่นั่ง ซึ่งคนที่นั่งหน้าเราก็เป็นชายญี่ปุ่นวัยกลางคน ส่วนอีกฝั่งนึง ก็เป็นผู้หญิงและเด็กอายุประมาณสองสามขวบนั่งด้วยกัน บนตักผู้หญิงมีข้าวของเครื่องใช้ของเด็กวางอยู่ เรานั่งมองอยู่สักพัก ก็รู้ว่าผู้ชายที่นั่งหน้าเราเป็นพ่อของเด็ก พอคนเริ่มทะยอยขึ้นมาบนรถจนเต็ม ผู้หญิงคนนั้นก็ต้องเอาเด็กนั่งตัก แล้วเอาของทุกอย่างที่วางอยู่บนตักวางข้างล่าง ตอนที่รถออกจากสนามบินมุ่งหน้าไปโยโกฮาม่า เราก็เลิกสนใจคนครอบครัวนี้ (อ้าว..แล้วพูดมาซะยาวทำไมหละเนี่ย แฮ่ๆๆๆ ใจเย็นๆ เดี๋ยวก็รู้) หันมาอีกที หนูน้อยก็หลับไปแล้ว ใช้เวลาประมาณสองชั่วโมง รถบัสก็มาถึงโยโกฮาม่า แต่เราไม่รู้ว่าควรจะลงที่ป้ายไหน เพราะบนรถมีประกาศเป็นภาษาอังกฤษแค่รอบเดียว คือตอนที่เราขึ้นมา แล้วบังเอิญว่ายังไม่ได้ตั้งใจฟัง เราก็เลยต้องถามคนที่นั่งข้าง ๆ ซึ่งก็นับเป็นความโชคดีอย่างนึง ที่คนที่นั่งด้วยกัน พูดภาษาอังกฤษได้ "ขอโทษค่ะ รถคันนี้จะไปจอดที่โรงแรม....(บอกชื่อโรงแรม) ไหมคะ" "น่าจะจอดนะคะ" "ขอบคุณค่ะ" แล้วเราก็มานั่งลุ้นต่อว่า จะลงป้ายไหนดี แต่ที่แน่ ๆ ไม่ใช่ป้ายแรกอย่างแน่นอน พอรถมาจอดที่ป้ายแรกของเมืองโยโกฮาม่า คนเกือบทั้งรถ ก็ลงจากรถไป รวมทั้งผู้หญิงที่นั่งข้างเราด้วย ตอนนี้เองที่เราหันกลับมาสนใจครอบครัว ๆ นั้นอีกครั้ง เราเห็นผู้ชายคนนั้นเดินลงไปจากรถตัวเปล่า ส่วนผู้หญิงก็อุ้มลูกแล้วก็หอบสัมภาระปุเรง ๆ ตามลงไป โอ้..เจอโอชินตั้งแต่วันแรกเลยเหรอเนี่ย !!! เรามัวแต่สนใจครอบครัวนี้ จนลืมเรื่องของตัวเอง พอรถใกล้จะออก ก็เห็นผู้หญิงที่นั่งข้างเราวิ่งกลับขึ้นรถมา แล้วบอกเราว่า "เมื่อกี้ไปถามที่สถานีมา โรงแรมที่คุณจะไป เป็นป้ายสุดท้ายค่ะ อีกสองป้ายนับจากนี้" เธอบอกแล้วก็รีบวิ่งลงรถไป เราก็งง ๆ แต่ก็ทันที่จะได้บอกขอบคุณเธอคนนั้น โห..มีน้ำใจสุดๆ ไม่นึกไม่ฝันมาก่อนเลย ว่าจะเจอแบบนี้ตั้งแต่วันแรก จากคุณ : Noise219 - [ 16 เม.ย. 50 17:44:38 ]

ความคิดเห็นที่ 5 วันรุ่งขึ้น เราก็ไปเดินชมบริเวณใกล้ ๆ ที่พัก ทำนองว่าจะดูลู่ทางนั่นเอง จะว่าไปแล้ว โยโกฮามาก็เหมือนเมืองทั่ว ๆ ไปในเอเชียคือมีตึกสูง ๆ เต็มไปหมด มองไปทางไหนก็มีแต่สิ่งก่อสร้างใหญ่โต แต่ที่ญี่ปุ่นมีแตกต่างจากที่อื่นก็เห็นจะเป็นเรื่องของการออกแบบตึกนี่แหละ ที่นี่มีตึกที่ออกแบบไว้อย่างสวยงามเต็มไปหมด แต่ในความรู้สึกของคนที่เกิดและโตที่บ้านนอกอย่างเรา เราไม่ชอบเมืองที่มีตึกสูง ๆ เลย แล้วนี่ฉันจะอยู่ได้ยังไงหว่า ตั้งสองเดือน ยังไม่ทันได้ไปไหนไกล เพื่อนก็โทรมา ก็ไม่ใช่ใครอื่น คือสมิดกะพอลโล่นั่นเอง ตอนที่เขาโทรมานี่แหละ ถึงได้รู้ว่ามีเราหลงมาพักอยู่โยโกฮามาคนเดียว คนอื่น ๆ เค้าพักอยู่ที่โตเกียวกันหมดเลย เรื่องของเรื่องก็คือ ออฟฟิศของบริษัทที่เราทำงานอยู่ที่โยโกฮามา แต่งานที่ทำ หลัก ๆ แล้วจะต้องไปทำที่ไซด์ลูกค้าที่อยู่ที่โตเกียว เพื่อนสองคนนี้ก็ช่างแสนดี เห็นว่าเราเพิ่งมาเหนื่อย ๆ ก็เลยจะพาไปกินข้าว พาไปชมเมือง แต่อะไรก็ไม่อะไรหรอก เค้าให้เรานั่งรถไฟไปโตเกียวเองนี่แหละ ฮึ่ม.. แล้วตรูจะหลงมั๊ยหละเนี่ย เมื่อมาถึงแล้ว เอาไงก็เอากันวะ ปากก็มี เงินก็มีอยู่นิดหน่อย คงไม่มาอดตายอยู่ญี่ปุ่นนี้หละมั้ง ก็เลยยอมนั่งรถไฟไปโตเกียวเพื่อไปกินโดยเฉพาะ อิอิอิ ระบบขนส่งมวลชนที่นี่ก็ดีมากพอสมควร แต่อาจจะงง และสับสนนิดหน่อย เพราะป้ายบอกทางและบอกข้อมูลส่วนใหญ่ก็จะเป็นภาษาญี่ปุ่น โดยจะมีภาษาอังกฤษตัวเล็ก ๆ แอบอยู่ข้าง ๆ เวลาที่เราจะทำอะไรที่เราไม่คุ้นเคย หรือเมื่อต้องทำเป็นครั้งแรก ก็ไม่วายจะรู้สึกตื่นเต้น และกลัวนิด ๆ แต่วันนั้นก็ผ่านไปได้ด้วยดี เพราะความมีน้ำใจของคนญี่ปุ่น ซึ่งแม้ว่าจะพูดภาษาอังกฤษกันได้ไม่ดีนัก แต่ก็พยายามที่จะช่วยเต็มที่ ที่เราสังเกตเห็นในวันแรกของการนั่งรถไฟที่นี่เลยก็คือ คนที่นี่จะยืนต่อคิวรออยู่ ไม่ว่าคิวจะสั้นหรือจะยาว เขาก็จะต่อคิว แต่พอประตูเปิดและผู้โดยสารที่จะลงจากรถลงหมดเท่านั้นแหละ คนที่ยืนต่อคิวอยู่ แทบจะรีบวิ่งเข้าไปในรถ แล้วแย่งกันนั่ง ยังกะเล่นเก้าอี้ดนตรีเลยก็ว่าได้ งานนี้ไม่มีเพศไม่มีวัยค่ะ ใครถึงก่อน ได้ก่อน และที่เรารู้สึกว่าแปลกไปกว่านั้นก็คือ คนที่รีบวิ่งไปนั่งก่อนนั้น บางที ก็ไปแค่สถานีเดียวเท่านั้น เออ..ไม่รู้จะไปนั่งให้เสียเวลาทำไมหละเนี่ย พอนั่งเสร็จ ก็จะมีอยู่แค่สองสามกิจกรรม คือ หลับ เล่นเกมส์ หรืออ่านหนังสือ(ส่วนน้อย) เราเลยอนุมานเอา ว่าคนญี่ปุ่น คงจะใช้เวลาเกือบทั้งหมดอยู่กับกิจกรรมของตัวเอง ถ้าไม่จำเป็น คงจะไม่เสวนากับคนอื่นเท่าไหร่ เกมส์ที่เล่น ส่วนใหญ่ก็เป็นเกมส์บนมือถือ และมือถือที่ใช้ เกือบทั้งหมด ก็จะเป็นแบบฝาพับปิดเปิด น้อยครั้ง ที่จะเห็นมือถือแบบอื่นๆ ไม่ว่าจะผู้หญิง ผู้ชาย มือถือของ(แทบจะทุกคน)จะมีตุ๊กตุ่นตุ๊กตาห้อยกรุ๊งกริ๊ง ๆ อยู่ (เค้าเรียกอะไรอ่ะ ไม่เคยใช้) และไม่ได้ห้อยกันแค่อันสองอันด้วย บางคนห้อยเยอะมาก ๆ เกินห้าอันอ่ะ แม่เจ้า ร้านขายของพวกนี้ รวยเละแหงๆ วันแรก ๆ ของการทำงาน เราก็เข้าออฟฟิศที่โยโกฮามา เพราะยังมีงานที่ต้องทำที่นี่บางส่วนให้เสร็จ หลังจากนั้นก็ต้องไปโตเกียวทุกวัน ด้วยความขยันและความฉลาดของเรา วันแรกที่จะต้องไปทำงานที่ออฟฟิศที่โตเกียวก็ไปถึงเกือบเที่ยง ตบท้ายด้วย จ่ายค่ารถไฟไปเกือบพันห้าร้อยเยน (ประมาณสี่ร้อยกว่าบาท) ฮ่ะๆๆๆๆ ช่วงนี้เป็นช่วงที่ดอกซากุระบาน เดินไปทางไหน ก็มีแต่ต้นซากุระที่เขาปลูกไว้สองข้างทางที่พร้อมใจกันออกดอกชูช่อล่อใจสาวงามอย่างเราเต็มไปหมด เอ้อ..ค่อยมีอะไรน่าสนใจ พอที่จะให้อยู่ได้นานหน่อย หุๆๆๆ จากคุณ : Noise219 - [ 16 เม.ย. 50 18:17:49 ]

ความคิดเห็นที่ 6 ไหน ๆ ก็พูดเรื่องต่อคิวแล้ว ก็เอาให้รู้กันไปเลยว่าคนญี่ปุ่นนี่ ทำอะไรก็ต้องเข้าคิวกันกันทั้งนั้น เพื่อนที่ชื่อพอลโล่บอกเราว่า คนที่นี่ ไม่มีทีท่าว่าจะเบื่อที่จะต้องต่อคิว ไม่ว่าจะเรื่องเดินทาง เรื่องกิน เข้าห้องน้ำ หรืออะไรอีกร้อยแปด คงจะเป็นเพราะที่นี่ มีคนมากกว่าทรัพยากรนั่นเอง มีอยู่วันนึง เราต้องการจะแลกเงินเยนที่เคาเตอร์ของโรงแรม เราเห็นว่ามีเจ้าหน้าที่ว่างอยู่ ก็เลยเดินเข้าไปบอกจะแลกเงิน เขาก็บอกว่า "ขอโทษครับ ช่วยไปยืนรอที่คิวด้วยครับ" ตอนแรกเราก็ตกใจว่า ตายแล้ว นี่เราตาถั่วมองไม่เห็นว่าเขาเข้าคิวเหรอเนี่ย อายจัง แต่พอมองไปตามที่เขาชี้ให้เราไปรอที่คิว ก็ก็งงเป็นไก่ตาแตก ตรูคงจะตาบอดหรือไม่คนที่ยืนอยู่มันคงจะล่องหนได้อ่ะ ไม่เห็นมีใครสักคน แต่เราก็ไม่ได้พูดอะไร ได้แต่เดินต้อย ๆ ไปยืนรอตรงนั้น พอไปถึง ก็เห็นพนักงานคนเดิมพยักหน้า "เชิญครับ" อ้าว ไอ้เวง แล้วจะให้ตรูเดินมาให้เสียเวลาทำไมฟ่ะ ฮ่วย จากคุณ : Noise219 - [ 16 เม.ย. 50 18:33:38 ]

ความคิดเห็นที่ 7 จะว่าเป็นระเบียบเรียบร้อยมีแบบแผน มีวินัยก็ใช่ จะว่าคนญี่ปุ่นตึงไป ก็ใช่อีกนั่นแหละ วันนึง เรานั่งรถไฟจากสถานีต้นทางที่โยโกฮาม่าจะไปโตเกียว ตอนที่เราขึ้น ยังมีที่นั่งเยอะ แต่พอผ่านไปอีกป้ายนึง คนก็ขึ้นมาเต็มรถ คนที่ขึ้นทีหลังก็ต้องยืนไป ตรงที่เรานั่ง ก็มีผู้ชายคนนึงยืนอยู่ แต่ถัดไปไม่ไกล ก็มีเด็กหกเจ็ดขวบยืนอยู่กับผู้ปกครอง ดูจากท่าทางเด็กแล้ว แกอยากจะนั่งเต็มแก่  อาจจะเดินมาจนเมื่อย ไอ้ครั้นจะลุกขึ้นแล้วเดินไปบอกให้เด็กมานั่ง ผู้ชายที่ยืนอยู่ตรงนั้นคงจะนั่งอย่างไม่ต้องสงสัย เราก็เลยแสดงท่าทางเพื่อบอกกับเด็กและผู้ปกครองว่า เรายินดีลุกให้นั่งนะ ถ้าเขาต้องการ เด็กแสดงอาการดีใจและทำท่าจะเดินมานั่ง แต่ผู้ปกครองดึงไว้ พร้อมกับบอกขอบคุณเรา ก่อนที่จะหันไปคุยอะไรกับเด็กเราก็ไม่รู้ เด็กคนนี้แกก็งอแงนิดหน่อย แต่ก็ยอมยืนอยู่ตรงนั้น จากคุณ : Noise219 - [ 16 เม.ย. 50 19:23:07 ]

ความคิดเห็นที่ 8 ว่ากันว่า ระบบรถไฟของที่นี่ ดีที่สุดแห่งหนึ่งในโลก ก็คงจะจริง เริ่มกันตั้งแต่เครื่องขายตั๋ว มีตั๋วมากมาย หลายอย่างให้เลือกซื้อเลือกหา (ประหนึ่งว่าจะเลือกซื้อของเลย ว่างั้น อิอิอิ) เสียอย่างเดียว มีแต่ภาษาญี่ปุ่นซะเป็นส่วนใหญ่ มีทั้งตั๋วเที่ยวเดียว ตั๋วไปกลับ ตั๋วแบบจ่ายก่อนผ่อนที่หลัง (Prepaid) แถมตั๋วเบบ Prepaid นี้ มีชื่อ ที่อยู่ เบอร์โทร ของคนซื้อให้ด้วย โดยสามารถระบุรายละเอียดได้เองตอนที่ซื้อจากเครื่อง อันนี้มีประโยชน์มาก เพราะถ้าตั๋วหาย โอกาสได้คืนมีสูง เพราะคนญี่ปุ่น เป็นอีกชาตินึงที่ได้ชื่อว่ามีความซื่อสัตย์มาก ทุกสถานี มีห้องน้ำไว้บริการ ห้องน้ำก็ทันสมัยใช้ได้ (ไว้จะพูดถึงเรื่องห้องน้ำอีกที) เรียกว่า ปวดที่ไหน ก็แวะเข้าห้องน้ำแล้วค่อยไปต่อ อันนี้เป็นอะไรที่เห็นแล้ว ทำให้เราอดนึกตำหนิรัฐบาลไทยไม่ได้ ที่สร้างรถไฟฟ้าที่ทันสมัยโค ร ต ๆ แต่ไม่มีห้องน้ำให้เข้าเลย เซ็งเป็ดเจง ๆ มาว่ากันต่อดีกว่า ออกนอกเรื่องมากไปกว่านี้เดี๋ยวจะโดนยึดอมยิ้ม แฮ่ๆๆๆ ต่อด้วยรถไฟที่ให้บริการระหว่างเมือง มีทั้งแบบหวานเย็น (Local) แบบเหมือนจะด่วน (Express) แบบก็ด่วนแหละ (Commuter Express) และแบบด่วน (Limited Express) ใครจะไปที่ไหน ชอบแบบไหนก็เลือกซื้อเลือกหาเอ๊ย เลือกขึ้นกันได้ เพราะเขาจะมีตารางบอกอยู่แล้วว่ารถแบบไหน วิ่งไปจอดที่สถานีอะไร ตามสถานีรถไฟ และที่อื่น ๆ ทั่ว ๆ ไป จะมีตู้ให้กดเครื่องดื่มและขนม มีทั้งชา กาแฟ (ซึ่งก็มีทั้งร้อนและเย็น แบบกระป๋อง และเป็นถ้วย) น้ำผลไม้ น้ำอัดลม น้ำเปล่า ฯลฯ เลือกกดเลือกซื้อได้ตามใจ ไม่ต้องห่วงเรื่องราคา เพราะว่าเท่ากันหมดทุกที่ แถมราคาก็ไม่ได้ต่างจากเวลาที่เราไปซื้อจากร้านค้าด้วย จากคุณ : Noise219 - [ 16 เม.ย. 50 20:28:49 ]

ความคิดเห็นที่ 9 อัพ ๆ อยู่ พันทิพก็เดี้ยงซะงั้น วัยรุ่นเซ็ง เฮ้อ พักก่อนดีกว่า พรุ่งนี้ค่อยมาว่าต่อ จากคุณ : Noise219 - [ 16 เม.ย. 50 20:38:33 ]

ความคิดเห็นที่ 10 waiting for next one............. จากคุณ : max (maxtu) - [ 16 เม.ย. 50 23:08:17 ]

ความคิดเห็นที่ 11 รออ่านอยู่คับ จากคุณ : iZeN - [ 16 เม.ย. 50 23:13:04 ]

ความคิดเห็นที่ 12 อ้าฮ่า ไม่เชื่อหรอกว่า คุณเหมียวฯ จะไม่เข้ามาอ่านเรื่องญี่ปุ่นในฝัน ถ้าคุณเหมียวได้เข้ามาอ่าน แล้วลงชื่อไว้ ขอให้ สวย รวย เลิศ หุ่นงาม ทำกิจการรุ่งเรือง ๆ นะครับ ถ้า กี้ ได้เข้ามาอ่าน ก็ลงชื่อเลี้ยงข้าวป้าน้อยด้วยนะ .. แว๊บ... จากคุณ : ชายทะเล (ชายทะเล) - [ 17 เม.ย. 50 06:01:42 ]

ความคิดเห็นที่ 13 ที่ญี่ปุ่นนี่ห้ามคุยมือถือใน subway ดิฉันชอบมากเพราะเงียบดี สามารถงีบหลับได้อย่างสงบ เมื่อปีที่แล้วกลับไปเมลเบิร์น เจอสองสาวนั่งหันหน้าเข้าหากันในรถไฟ ต่างคนต่างตะโกนใส่มือถือของตัวเองเสียงลั่นไปทั้งขบวน คนอื่นต้องทนฟังสองคนนี้แหกปากแข่งกันอยู่เกือบครึ่งชั่วโมง น่ารำคาญมากๆ ๆๆๆๆๆๆๆ แต่ที่ดิฉันไม่ชอบคือใน subway หรือรถไฟมักจะมีคนไปนั่งที่สำรองสำหรับคนแก่ คนท้องแล้วก็หลับ พอคนแก่ขึ้นมาก็ไม่ยอมลุกให้นั่ง เห็นประจำ อ้อ เรื่องเข้าคิวเนี่ยเป็นปกติเวลาจะเข้าคิวต้องยืนให้ถูกที่และทำท่าทางแน่วแน่ว่าเราอยู่ในคิวนะ ไม่งั้นจะถูกแย่งคิวหน้าตาเฉย อันนี้ดิฉันก็เจอบ่อยตอนมาอยู่ใหม่ๆ เพราะยังอายกับการเข้าคิว ตอนนี้โปรแล้ว เป็นหัวคิวเสียด้วย แต่ไม่วาย เจอลุงๆ แซงคิวพาดหน้าเป็นประจำ (พวกลุงๆ นี่ชอบแซงคิวมาก ไม่รู้เป็นอะไร) แก้ไขเมื่อ 17 เม.ย. 50 08:29:42 จากคุณ : Mrs Leo - [ 17 เม.ย. 50 08:09:32 ]

ความคิดเห็นที่ 14 มารอฟังด้วยคนครับ เพราะเพิ่งไปญี่ปุ่นมาเมื่อตรุษจีน แล้วชอบมากๆ อยากไปอีก จากคุณ : Success-Seeker (Success-Seeker) - [ 17 เม.ย. 50 09:24:10 ]

ความคิดเห็นที่ 15 เดี๋ยวเย็น ๆ มาอัพนะคะ ตอนนี้ต้องทำงานก่อนนะจ๊ะ จากคุณ : Noise219 - [ 17 เม.ย. 50 12:19:11 ]

ความคิดเห็นที่ 16 ตามไปอ่านที่ Blog เจ๊มาแล้วนะเนี่ยะ อ่านกี่รอบก็ยังหนุกอยู่ ว่าแต่ว่าซื้อไรมาฝากชาว Mel ละ (ไถอีกละ) ปล. Comment ทีไร ได้ไถเจ๊ถู๊กกกที จากคุณ : AntiVirus - [ 17 เม.ย. 50 17:03:44 ]

ความคิดเห็นที่ 17 555 หนูแอนตี้จ๋า จะกินอะไรหละเนี่ย ยังไม่ถึงเรื่องของกินเล้ย กำลังจะมาอัพกระทู้ พันทิพก็เดี้ยงไปอีกแล้ว เฮ้อ เมื่อไหร่จะจบหละเนี่ย จากคุณ : Noise219 - [ 17 เม.ย. 50 20:45:21 ]

ความคิดเห็นที่ 18 มาต่อกันอีกหน่อยนะคะ มาถึงญี่ปุ่นแล้ว ถ้าไม่ลองนั่งรถไฟในชั่วโมงเร่งด่วนนี่ คงจะไม่ครบรสซะเท่าไหร่ ความรู้สึกเป็นแบบไหน ก็ลองนึกถึงช่วงเทศกาลสงกรานต์บ้านเรา เวลาที่คนเกือบทั้งเมืองอยากจะกลับบ้าน แล้วก็ต้องกลับให้ได้ ก็เป็นแบบนั้นแหละค่ะ ดีขึ้นมาหน่อย ก็ตรงที่ไม่ต้องมาห้อยโหนเป็นทาซานเหมือนรถไฟที่บ้านเรา แต่ข้างในรถไฟนี่ หึๆๆๆ ไม่ต้องมีคำบรรยายใด ๆ ค่ะ แน่นยิ่งกว่าปลากระป๋องที่เขาอัดมันเข้าไปซะอีก แต่มีข้อแม้ว่าจะต้องแข็งแรงหน่อยนะคะ ไม่งั้นก็อาจจะเป็นลมเป็นแล้งไปได้ ถ้าไม่อยากลอง และมีเวลา ต้องลองไปยืนดูเวลาที่เขาจะขึ้นรถไฟค่ะ โอ้ มันส์ไม่แพ้กัน เรายืนรอรถอยู่ กะว่าจะขึ้นกะเค้าด้วย แต่เห็นว่ามันแน่นแล้ว เราก็เลยถอยออกมา แต่ปรากฎว่า คนที่ยืนต่อคิวอยู่หลังเราอ่ะ เค้าก็อัดๆๆ เข้าไปได้อีกหลายคนน่ะค่ะ พอประตูปิด คนที่อยู่นอกสุด หน้าก็แนบกระจกเหมือนจิ้งจกตากแห้งเลยอ่า นี่ถ้าใครเผลอตดมาซะคนนี่ คงจะได้ตายหมู่กันทั้งโบกี้แหง ๆ เอิ๊กๆๆๆ แต่สาว ๆ แส้ ๆ ไม่ต้องกังวลมากไปนะคะ เพราะในช่วงชั่วโมงเร่งด่วยทั้งตอนเช้าและตอนเย็น เขาจะจัดโบกี้พิเศษไว้ให้ สำหรับผู้หญิงโดยเฉพาะค่ะ จะมีสัญลักษณ์บอกที่ชาลชลา และก็ในรถไฟด้วยค่ะ ตู้นี้ พิเศษเฉพาะสำหรับคุณผู้หญิงจริง ๆ ค่ะ (แต่ก็มีผู้ชายบางคน แกล้งโง่ หลงเข้ามาเหมือนกัน อิอิอิ) ชั่วโมงเร่งด่วนนี่ ยังไม่นับว่าเป็นสุดยอดของประสบการณ์การขึ้นรถไฟที่โตเกียวค่ะ ต้องนี่เลยค่ะ รถไฟเที่ยวเที่ยงคืนสิบห้า เที่ยวสุดท้ายของวัน ที่บอกว่าตอนชั่วโมงเร่งด่วนนี่อัดกันเป็นปลากระป๋องแล้ว เที่ยวสุดท้ายนี่เหนือคำบรรยายใด ๆ ค่ะ เรางี้เห็นภาพตอนสมัยเป็นเด็ก ที่ดูหนังเรื่องก่องข้าวน้อยฆ่าแม่ ตอนที่แม่เค้าพยายามอัดข้าวเหนียวเข้าไปในก่องข้าวอันน้อยนิดนั่นเลย ต้องมาลองถึงจะรู้ จากคุณ : Noise219 - [ 17 เม.ย. 50 20:46:20 ]

ความคิดเห็นที่ 19 คนที่ขึ้นทีหลังนี่ เค้าจะมีวิธีขึ้นไม่เหมือนที่ไหน ถ้าเห็นว่าข้างในเต็มแล้ว วิธีที่จะขึ้นได้ก็คือ หันหลังเข้า แล้วเอาเท้ายันพื้น ใช้หลังดันคนนอกสุดเข้าไป คนข้างในก็จะขยับนิดนึง คราวนี้ก็มีที่ว่างให้วางเท้าค่ะ เสร็จแล้ว ถ้ามีคนอื่น ๆ จะเข้าอีก เขาก็จะใช้วิธีเดียวกันนี้แหละเข้าไป ว่ากันจริง ๆ แล้ว ถ้าเป็นที่ประเทศอื่น คนที่ขึ้นทีหลังแล้วใช้วิธีแบบนี้ มีสิทธิ์โดนถีบออกมา หรือไม่ก็โดนคนข้างในดันกลับออกมานอกรถได้ แต่คนที่นี่ เขาจะไม่มีใครทำอย่างนั้นเลย ดูเหมือนว่า ทุกคนจะยอมรับชะตากรรม เอ๊ย ยอมรับสภาพกันหมด จากคุณ : Noise219 - [ 17 เม.ย. 50 20:51:09 ]

ความคิดเห็นที่ 20 ช่วงนี้เป็นฤดูฝน อากาศที่นี่ก็เลยค่อนข้างแปรปรวน บางวันร้อนตับแตก แต่พอวันไหนฝนตก ก็หนาวจนอะไร ๆ ก็หดไปหมดเลย เฮ้อ ยิ่งสั้น ๆ อยู่ วันไหนที่ทำงาน กว่าจะเลิกงานก็สองสามทุ่มเป็นอย่างเร็ว ช่วงที่อยู่ที่โยโกฮาม่าก็ไม่เคยคิดจะซื้อร่มกันฝน เพราะขี้เกียจถือ อีกอย่าง ช่วงที่ต่อรถก็เดินออกข้างนอกแค่นิด ๆ หน่อย ๆ เท่านั้น เลยไม่มีปัญหาอะไร พอย้ายมาอยู่โตเกียว จากที่ต้องรีบกลับ ก็มีเวลาเอ้อระเหยลอยชายอยู่ในเมือง หาอะไรอร่อย ๆ กิน พอฝนตก คราวนี้ก็เลยต้องลากเหล่าเพื่อน ๆ ผู้ชายที่ไปด้วยกันไปซื้อร่ม เราเลือกได้ร่มอันนึง ใหญ่ และแข็งแรงพอสมควร ราคาก็ 600Yen ส่วนสมิด และเพื่อนที่ไปด้วย ซื้อร่มอันเล็ก ที่พับใส่กระเป๋าได้ มาคนละอัน แต่พูดก็พูดเถอะ เป็นผู้ชายแท้ ๆ ซื้อร่มสีหวานจ๋อยเลยอ่า ตอนซื้อมันก็ไม่ได้กางออกดู พอจะออกมาข้างนอก แล้วเขากางร่มดูเท่านั้นแหละ เราก็ขำกลิ้ง แล้วก็บอกมันว่า "เฮ้ย แกเหมือนเกย์มั้กๆ เลยหวะ" สมิดก็มองเราแปลก ๆ ก่อนจะเงยหน้าขึ้นไปมองร่มตัวเอง คือถ้ามีระบายอยู่ที่ขอบ มันก็ร่มคุณนายดี ๆ นี่เองหละ "ยืนนิ่ง ๆ เดี๋ยวจะถ่ายรูปไว้เป็นที่ระลึก" เราบอก "เฮ้ย ไม่เอ๊า" สมิดร้อง แล้วก็รีบพับร่มเก็บใส่กระเป๋าไป จากคุณ : Noise219 - [ 17 เม.ย. 50 21:08:57 ]

ความคิดเห็นที่ 21 โดยทั่ว ๆ ไป ถ้าเป็นมื้อกลางวัน พวกเราก็จะไปกินข้าวกับคนโลคอล เขากินอะไร เราก็กินแบบนั้น สนน ราคา ก็อยู่ประมาณ 600-800Yen ซึ่งส่วนใหญ่ เขาก็จะกินกันอยู่ไม่กี่อย่าง เช่น เบนโต่ะ ข้าวราดแกงสาระพัด (ของญี่ปุ่น ดูภายนอกคล้ายแกงอินเดีย แต่รสชาติต่างกัน) และก็สาระพัดก๋วยเตี๋ยว คนที่นี่ (ที่เราทำงานด้วย) ไม่ชอบอาหารจีนค่ะ แถว ๆ ที่เราอยู่ ร้านอาหารจีนมีหลายร้านเหมือนกัน แต่ชวนไปกินทีไร ไม่ไปสักที ร้านอาหารต่างชาติที่เห็นขายเยอะที่สุด (ถ้าไม่นับอาหารจีน) ก็เป็นอาหารอิตาเลี่ยนค่ะ คนญี่ปุ่นจะนิยมชมชอบอาหารอิตาเลี่ยนมากเหมือนกัน แต่ที่ขัดอกขัดใจเรามากที่สุดก็เห็นจะเป็นเรื่องเวลาเปิดร้านของคนที่นี่นั่นแหละค่ะ ปกติ เวลาที่เราทำงานเพลิน ๆ ก็จะกินข้าวไม่ค่อยเป็นเวลา แต่ที่นี่ ถ้าไม่กินก่อนบ่ายสอง ก็ต้องรอไปจนถึงห้าโมงเย็นน่ะค่ะ ร้านถึงจะเปิดอีกที มื้อเย็นก็จะเปิดถึงสี่ทุ่มเป็นส่วนใหญ่ แงงงงงคิดถึงเมืองไทยเว้ย แต่ก็ใช่ว่านอกเวลานั้นจะหาอะไรกินไม่ได้เลย ก็พอหากินได้ค่ะ แต่ก็ต้องใช้ความพยายามมากหน่อย อิอิอิ ตอนหลัง ๆ เราเลยต้องซื้อกล้วยเป็นหวี ๆ ไปตุนไว้ ทำงานไป ก็กินกล้วยไปพลาง ๆ เผื่อพลาด หาอะไรกินไม่ได้ก็กินกล้วยนี่แหละ กินจนสมิดมันว่า "เธอนี่เป็นลิงหรือไง เห็นกินแต่กล้วยทั้งวัน" แหม่... อิฉันก็ไม่ได้อยากจะกินสักเท่าไหร่หละค่ะ แต่ว่ามันเป็นอาหารกันตายนะ "เฮ้ย ก็ซื้อมาไว้เผื่อ ๆ ไง (just in case)" ว่างั้น "เผื่อบ้าอะไร ไอเห็นยูกินวันละเกือบสิบลูก" จากคุณ : Noise219 - [ 17 เม.ย. 50 21:34:03 ]

ความคิดเห็นที่ 22 หยุดทักทายคนอ่านก่อนนะคะ ขอบคุณทุก ๆ คนที่แวะมาอ่าน มาคอมเม้นต์ และก็มาแซวค่ะ เต็มที่ค่ะ งานนี้ไม่มีโกรธกันค่ะ สวัสดีค่ะ คุณmaxtu คุณ iZen ค่ะ ตาชายทะเล เห็นคุณเหมียวเป็นคนยังไงเนี่ย เอาพรมาล่อซะงั้น คุณ Mrs Leo คะ เจอบ่อยเหมือนกันค่ะ พักหลัง ๆ นี่ เราเลยไม่ค่อยนั่งแล้วหละ ปล่อยให้เขาแย่งกันไป แต่ยังอดนึกสงสารคนแก่ และเด็กไม่ได้ คุณ Success-Seeker ไปเมืองไหนคะ เล่าให้ฟังบ้างสิ ตอนนี้เราอยากไปนาโกย่าค่ะ ว่าจะแว๊บไปให้ได้ เดี๋ยวต้องเล็ง ๆ ก่อน ว่าจะไปวันไหนดี อิอิอิ พรุ่งนี้จะมาเล่าต่อค่ะ วันนี้ดึกแล้ว ไปนอนก่อนนะ แก้ไขเมื่อ 17 เม.ย. 50 21:53:16 จากคุณ : Noise219 - [ 17 เม.ย. 50 21:50:57 ]

ความคิดเห็นที่ 23 ขณะนี้เวลา 1.40 น. ฮูก... ฮูก..... ไม่มีวี่แวว ว่าเหมียวโหดจะเข้ามาเลย เย้.... คุณกี้ได้เลี้ยงข้าวคุณน้อยแล้ววววว 5555 กิกิกิ พรุ่งนี้จะมาใหม่ นกฮูกโหดง่วงมากเลยค่ะ เพิ่งมาเจอกะทู้คุณน้อยเมื่อประมาณ สิบนาทีที่ผ่านมานี่เอง เดี๋ยวพรุ่งนี้เข้ามาอ่านนะคะ วันนี้เข้าบล๊อกคุณน้อย หาอันล่าสุดที่เกียวกะญี่ปุ่นไม่เจอค่ะ เลยกดขึ้นมาอ่านหลาย ๆ หน้า เจอที่คุณน้อยเขียนไว้ว่า มีร้อยกว่าตอน อะจ๊ากกกส์ .... เลยกะมาถามคุณน้อยดีก่าว่าหน้าล่าสุดตอนญี่ปุ่นชื่ออารายยยย กิกิกิ แต่ตอนนี้ไปนอนก่อนน๊าคะ เดี๋ยวพรุ่งนี้กลับมาอ่านต่อนะ ฮูก .... ฮูก ..... จากคุณ : นกฮูกโหด - [ 17 เม.ย. 50 22:48:53 A:124.187.178.242 X: TicketID:136834 ]

ความคิดเห็นที่ 24 ^ ^ 5555 ก๊าก ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ขำกลิ้งแต่เช้าเลย ยกให้เลย.. .....นกฮูกโหด..... คุณนกฮูกฯ อ่านโคนันจบแล้วเหรอครับ ตอนจบเป็นยังไงบ้างอ่ะ โคนัน กับไฮบาระ คืนร่างเป็นตอนโตได้หรือเปล่า องค์การลับกับชายชุดดำ เป็นใคร ทำอะไรครับ ผมดูทีวี ไม่เคยฉายจนจบสักที.. จากคุณ : ชายทะเล (ชายทะเล) - [ 18 เม.ย. 50 06:35:44 ]

ความคิดเห็นที่ 25 แหม..ก็คลิกที่ myblog ข้างบนนี่ก็เป็นเรื่องของญี่ปุ่นแล้วค่ะคุณนกฮูก ที่บอกว่าเขียนมาแล้วร้อยตอนน่ะ นับเฉพาะที่มันเป็นเรื่องเป็นราวนะคะ ถ้านับทั้งหมด อาจจะจ่อสองร้อยแล้วก็ได้ ฮ่ะๆๆๆ คนมีสาระก็งี้แหละค่ะ วัน ๆ ก็นั่งเขียนอะไรขำ ๆ ไปเรื่อย ต๊าย ตาชายทะเล ทำเป็นมารู้ทัน ว่าแต่ตากี้ ยังไม่แสดงตนเลยอ่ะ จากคุณ : Noise219 - [ 18 เม.ย. 50 09:06:37 ]

ความคิดเห็นที่ 26 รู้ทันอะไรกันครับป้าน้อย แต่เมื่อเช้า นั่งขำกลิ้งจริง ๆ นะ ตอนพิมพ์กระทู้ก็พิมพ์ไป หัวเราะไป.. คิดได้ไงครับเนี่ย คุณนกฮูกฯ...เอิ๊ก ๆ จากคุณ : ชายทะเล - [ 18 เม.ย. 50 09:43:03 ]

ความคิดเห็นที่ 27 Good and funny story ka. I wish to visit Japan one day...huh... จากคุณ : yuy - [ 18 เม.ย. 50 19:08:21 A:195.16.40.132 X: TicketID:124751 ]

ความคิดเห็นที่ 28 สวัสดีค่ะคุณยุ้ย ขอบคุณที่แวะมาทักทายและติชมค่ะ ******************************************* ก่อนจะไปเรื่องกินต่อ ก็มีรูปน่าดู ๆ ที่ถ่ายที่สถานีรถไฟมาให้ชมกันเล่น ๆ ค่ะ คนญี่ปุ่นจะขี่จักรยานมาจอดที่สถานีรถไฟ ก่อนจะนั่งรถไฟไปที่ต่าง ๆ ค่ะ แหม...อยากเห็นเมืองไทยเป็นแบบนี้จัง อิอิ [คลิกเพื่อชมภาพขนาดจริง] จากคุณ : Noise219 - [ 18 เม.ย. 50 19:53:45 ]

ความคิดเห็นที่ 29 นี่ก็บอกข้อมูลว่ารถด่วนกะหวานเย็นจอดสถานีไหนบ้าง สีแดงรถด่วน สีฟ้าหวานเย็นค่ะ อ้อ ตัวเลขที่เห็นในช่องสี่เหลี่ยมนั้น เป็นเวลาที่จะใช้นับจากสถานีต้นทางนะคะ หน่วยเป็นนาที แก้ไขเมื่อ 18 เม.ย. 50 21:56:32 จากคุณ : Noise219 - [ 18 เม.ย. 50 19:55:20 ]

ความคิดเห็นที่ 30 อันนี้เส้นทางรถไฟค่ะ จากคุณ : Noise219 - [ 18 เม.ย. 50 19:57:57 ]

ความคิดเห็นที่ 31 อ้อ ไหน ๆ ก็โชว์รูปเส้นทางรถไฟแล้ว ก็บอกข้อมูลอีกนิดค่ะ ว่ารถไฟที่นี่ (sub way) จะมีแถบสีตรงตามกับที่บอกในรูปค่ะ พอรถไฟมา ดูที่แถบสีข้างๆ รถได้เลย ไม่พลาดค่ะ ไม่ต้องกลัวมองไม่เห็นด้วยนะคะ เพราะแถบสีใหญ่มาก อิอิ จากคุณ : Noise219 - [ 18 เม.ย. 50 20:00:59 ]

ความคิดเห็นที่ 32 ต่อด้วยห้องน้ำค่ะ มีปุ่มให้กดเพียบ (แต่เราว่า หัวฉีดน้ำแบบที่บ้านเราใช้ ใช้ง่ายกว่านะคะ) จากคุณ : Noise219 - [ 18 เม.ย. 50 20:03:32 ]

ความคิดเห็นที่ 33 ช่วงนี้ ซากุระเริ่มโรย แต่ก็ยังมีดอกไม่อื่น ๆ ให้เห็นอยู่หลายชนิด ปกติแล้ว เราจะเดินผ่านสถานีรถไฟที่ชื่อ Itabashi เกือบทุกวัน แต่ไม่เคยสังเกตสักที ว่าสถานีนี้มีต้นซากุระต้นเบ้อเร้อ แถมออกดอกสีชมพูดอกเบ้อเริ่มเลย แก้ไขเมื่อ 18 เม.ย. 50 20:13:58 จากคุณ : Noise219 - [ 18 เม.ย. 50 20:12:23 ]

ความคิดเห็นที่ 34 เอ๊า รูปไม่ขึ้น จากคุณ : Noise219 - [ 18 เม.ย. 50 20:15:21 ]

ความคิดเห็นที่ 35 รูปนี้ เผื่อใครไม่เคยไปดูที่บล็อก นี่ถ่ายที่ Yashukuni Shrine ค่ะ จากคุณ : Noise219 - [ 18 เม.ย. 50 20:22:59 ]

ความคิดเห็นที่ 36 นี่ก็อีกรูป จากคุณ : Noise219 - [ 18 เม.ย. 50 20:23:33 ]

ความคิดเห็นที่ 37 ถ้าพูดถึงอาหารญี่ปุ่น เรื่องรสชาติ ก็ถือว่าโอเคสำหรับเราค่ะ ก่อนจะมาญี่ปุ่น เราไม่กินของดิบนะคะ ที่ไม่กินก็ไม่ได้รังเกียจอะไร เพียงแต่เลือกที่จะไม่กินเท่านั้น มาถึงญี่ปุ่นวันแรก เพื่อนก็พาไปกินซูชิเลย ซูชิที่กินที่ญี่ปุ่นนี่ ส่วนใหญ่ก็เป็นของดิบทั้งนั้นหละค่ะ ของสุก ๆ น่ะ มีน้อย แล้วก็ไม่ค่อยน่ากินด้วย เนื้อสัตว์ที่นำมาใช้ ส่วนใหญ่ก็จะเป็นอาหารทะเลทั้งหลายแหล่ ทั้งกุ้ง ปลาหมึก ปลาแซลมอน ปลาทูน่า ร็อบเพื่อนของเรา เล่าให้ฟังว่า เคยไปกินซูชิร้านนึง เขาจับปลาเป็น ๆ มาแร่ให้เห็น ๆ โดยใช้มีดบาง ๆ บาดเข้าไปใต้หนังปลา แล้วคว้านเอาเนื้อบาง ๆ ออกมา เสร็จแล้วก็ปล่อยปลาไปว่ายน้ำเล่นต่อ แฮ่ๆๆๆ ข้อมูลนี้ไม่คอนเฟิร์มเด้อค่ะเด้อ เพราะเรายังไม่เคยได้เห็นด้วยตาตัวเอง แต่พูดก็พูดเหอะ ถ้าเจอแบบนี้ เราคงเผ่นออกจากร้ายไม่ทันเลยแหละ หวาดเสียวอ่ะ อะจึ๊ย สงสารปลาด้วย มีอยู่วันนึง พอลโลพาไปกินซูชิที่อยู่ที่โยโกฮาม่า ซูชิร้านนี้ อร่อยจริง ๆ ค่ะ ใครอยากจะไป พาไปได้ แต่ตอนนี้จำชื่อร้านไม่ได้ค่ะ (อิอิอิ เป็นธรรมดาของคนความจำสั้นค่ะ) ร้านนี้ มีทูน่าสดให้เลือกทั้งแบบที่เป็นทูน่า Low fat , medium fat และก็ extra fat เราไปลองแบบแรกกะแบบสองมาแล้วค่ะ อร่อยดี แต่กินแบบที่สามต่อไม่ได้เพราะรู้สึกว่าอยากจะอ๊วกออกมาเป็นทูน่าแล้วหละตอนนั้น เลยเปลี่ยนไปกินอย่างอื่นแทน อาหารจานโปรดของเราที่ร้านนี้ก็คือทูน่าย่างไฟค่ะ เขาใช้ทูน่า (คาดว่าจะเป็นแบบที่สอง) ย่างไฟพอให้หนังกรอบ ๆ แต่ข้างในยังเห็นเป็นเนื้อแดง ๆ น่ะค่ะ โอ้โห หวาน หอม อร่อย แต่แพงโครต ๆ ค่ะ สองชิ้น ชิ้นละคำ ก็เกือบห้าร้อยเยนแล้วพี่น้อง เหอๆๆๆ แต่สิ่งที่ทำให้เรากินข้าวไม่อร่อยเลยแทบจะทุกครั้งที่กินที่โตเกียวก็คือควันบุหรี่ค่ะ คนที่นี่ สูบบุหรี่กันแบบเอาเป็นเอาตาย เหมือนเก็บกดมาแต่ชาติปางไหนน่ะค่ะ นั่งกินข้าวอยู่ไม่ถึงชั่วโมง พี่แกสูบไปสี่ห้ามวน ไม่ใช่เฉพาะผู้ชายนะคะ เด็กผู้หญิงก็สูบแบบนั้นด้วย ที่บ่นนี่ก็ไม่ได้รังเกียจคนสูบบุหรี่ค่ะ แต่ไม่ชอบให้ใครมาสูบใกล้ ๆ โดยเฉพาะเวลากินข้าวด้วย ร้านอาหารส่วนใหญ่มีแยกคนสูบกับไม่สูบ แต่ก็นั่งโต๊ะติดกันนั่นแหละค่ะ แถมไม่มีที่ดูดควันออกจากห้องด้วย บางร้านนะ ยืนอยู่หน้าร้าน ยังได้กลิ่นบุหรี่จากข้างในร้านหลุดออกมาเลยค่ะ เฮ้อ เจอแบบนี้ ก็นึกสรรเสริญรัฐบาลไทย (เป็นครั้งแรก) ที่ออกกฎหมายห้ามสูบบุหรี่ในอาคารและที่สาธารณะ จากคุณ : Noise219 - [ 18 เม.ย. 50 20:45:59 ]

ความคิดเห็นที่ 38 ในช่วงแรก ๆ ที่ต้องกินข้าวแกล้มควันบุหรี่ มันก็ทำให้เรารู้สึกรำคาญนิดหน่อย พอหลาย ๆ วันเข้า อาการเจ็บคอ แสบตาก็เริ่มตามมา สองสามวันมานี่ มีปวดหัวแถมให้อีกอย่างนึงด้วย เมื่อตอนเที่ยง เดินเข้าไปในร้านอาหารแถว ๆ ออฟฟิศลูกค้าเหมือนเดิม ตอนแรกก็รู้สึกโล่งใจ เพราะไม่ได้กลิ่นบุหรี่ตอนที่เดินเข้าไปในร้าน เราทั้งสี่คนที่ไปด้วนกันก็ไปนั่งโต๊ะใหญ่โต๊ะนึง ซึ่งมีที่นั่งเหลืออีกสามสี่ตัว คนที่นั่งร่วมโต๊ะด้วย เป็นสาวสวยเชียวค่ะ หน้าตาน่ารักแบบเด็กญี่ปุ่น เราก็นึก ๆ ในใจว่าวันนี้คงจะได้กินข้าวกลางวันอย่างเอร็ดอร่อยกะเค้ามั่งหละ ที่ไหนได้..... กำลังดู ๆ เมนูอยู่ แม่สาวน้อยก็ควักบุหรี่มาสูบพ่นควันโขมง สูบไป กินข้าวไป โอ้..ช่างมีความสุขดีแท้น้อ ไม่สงสารตรูเล้ย เพื่อน ๆ ที่ไปด้วยกันรู้ดี เพราะเราบ่นเรื่องนี้มาสองสามวันแล้ว เขาก็หันมามอง ๆ แล้วก็ยิ้ม ๆ เรานั่งรอสั่งอาหารเสร็จก็บอกเพื่อนว่า "เดี๋ยวออกไปรออาหารข้างนอกนะ อาหารมาแล้วช่วยเรียกด้วย" เพื่อนคนที่นั่งติดเราก็พยักหน้าหงึก ๆ แต่แม่สาวน้อยนี่ ฟังภาษาอังกฤษไม่รู้เรื่องค่ะ ซึ่งก็ถือว่าธรรมดามาก สำหรับชาวญี่ปุ่น สังเกตได้ จากการที่โดนเพื่อน ๆ เรานินทา แล้วไม่มีทีท่าว่าจะเข้าใจ เราไปยืนรอหน้าร้านสักพัก รู้สึกว่าโลกภายนอกร้านอาหารที่นี่ นี่ช่างสดใส ไร้มลพิษดีจริง ๆ ยืนอยู่สักครู่ก็เหลือบไปเห็นร้านขายของชำค่ะ ได้การหละ เราไปซื้อของที่ร้านขายของชำแล้วก็กลับเข้ามาในร้านอาหาร ของที่พวกเราสั่งยังไม่มาค่ะ เพื่อนคนนึงถามว่า "อาหารยังไม่มาเลย กลับเข้ามาเร็วจัง" เรายิ้ม ๆ แล้วก็ควักของที่ซื้อมา เอามาโชว์ "นี่ ฉันซื้อไอ้นี่มา หน้ากากสำหรับกันเชื้อโรค" ว่าแล้วก็แกะออกมาแล้วก็ใส่หน้ากากไป เพื่อนคนอื่น ๆ ที่นั่งอยู่เพิ่งจะเห็นก็แซว "เฮ้ย อะไรเนี่ย ขออันนึงดิ" เอ๊า นึกว่าจะแน่ อิโธ่ พอใส่หน้ากากอันนี้แล้ว ก็รู้สึกดีขึ้นมาหน่อย แต่แม่สาวน้อยนี่ ยังสูบไม่หยุดค่ะ เนี่ย มวลที่สี่แล้วพี่น้อง นั่งอยู่แป๊บเดียวเอง โอ้ว แม่คุณ แม่ทูลหัว เมื่อไหร่จะเลิกสูบซะที พออาหารมา เราก็รีบ กินๆๆๆ หมดไปอย่างรวดเร็ว แล้วก็ควักหน้ากากมาใส่ต่อระหว่างที่นั่งรอเพื่อน ๆ สมิดซึ่งกินไป คุยไป เลยเสร็จหลังคนอื่น ๆ เห็นของที่วางอยู่ตรงหน้าเราเกลี้ยงหมดแล้ว แต่เรายังใส่หน้ากากอยู่ ก็ถาม "อ้าว ไม่ถอดหน้ากาก แล้วกินเข้าไปได้ยังไงหละเนี่ย" เราก็หัวเราะเหอะๆๆๆ แล้วบอกว่า "Magic!!!" แก้ไขเมื่อ 18 เม.ย. 50 21:41:33 จากคุณ : Noise219 - [ 18 เม.ย. 50 21:33:52 ]

ความคิดเห็นที่ 39 กิกิกิ เดี๋ยวขออ่านก่อนนะ กิกิ จากคุณ : ฮูกโหด - [ 19 เม.ย. 50 07:17:18 A:124.187.178.242 X: TicketID:136834 ]

ความคิดเห็นที่ 40 เคยดูข่าววอน บิน ตอนกะลังฮอท ๆ แล้วเค้าไปถ่ายละครที่ญี่ปุ่นอ่ะค่ะ ประมาณว่าเรื่องนี้พระเอกเกาหลี นางเอกญี่ปุ่น เป็นละครเชื่อมสัมพันธ์เกาหลี-ญี่ปุ่นอ่ะค่ะ นางเอกก็เคียวโกะ ฟุคาดะ ทีนี้ตอนเค้าเอาเบื้องหลังมาให้ดูอ่ะค่ะ มีสาวญี่ปุ่นเป็นกลุ่มเลย ในชุดนักเรียนมัธยม โห.... ขาหย่ายยยจัง ใส่ลูสซอกด้วยย.... 555 แต่ตอนนั้นเริ่มเอ๊าท์แล้วค่ะ เพราะวัยรุ่นเซ้าอีสชอบแต่งตามเค้า 555 ทีนี้ แฟน ๆ ของวอนบิน กลุ่มนั้น เค้าก็วิ่งมากันเป็นกลุ่มเลยอ่ะค่ะ วิ่งเหยาะ ๆ หนีบขาอ่ะค่ะ กรุณานึกภาพตาม....เอ่อ... ทุกคนทำท่าเหมือนกันหมดเลยค่ะ กรี๊ดเป็นระยะ ทำหน้าเขินสุดขีด ขาติดกัน วิ่งด้วยพลังข้อเท้า....ยกแขนสองข้างมาแนบกะอก และก็วิ่งเกาะตัวติดกันไปทั้งกลุ่มน่ะค่ะ ทั้ง ๆ แถวนั้นก็โล่ง ๆ นะ จะว่าไปเวลาเค้าเอาขาหนีบ ๆ วิ่งไปอย่างนั้น ก็ดูเหมือนเค้ากำลังปวดฉี่นะคะ 555 แต่เห็นสาวญี่ปุ่นที่ออสเค้าก็เดินและวิ่งกันปกตินะคะ สงสัยท่าทางอย่างนั้นเค้าจะเป็นเฉพาะตอนเจอดาราคนโปรดรึป่าวนะ หุหุหุ -- ตอนคุณน้อยไปแลกเงินเยนนี่อย่างฮาเลย 555 / เรื่องเค้าฝึกเด็ก ๆ ให้ช่วยเหลือตนเองได้นี่ได้ยินมาบ่อย ๆ เหมือนกันค่ะ ดีนะคะ คุณน้อยหาอะไรกินไม่ได้ที่ญี่ปุ่นเหรอ อย่ามาอำ ๆ เดินเข้าเซเว่นกินข้าวปั้นกะข้าวกล่องสวย ๆ ก็ได้ม่ะใช่เหรอ จริง ๆ คุณน้อยชอบกินกล้วยแต่กลัวโดนล้อว่าเป็นลิงใช่ไหมล่ะ กิกิกิกิ เหมียวก็ชอบกินกล้วยเหมือนกันค่ะ ยิ่งกล้วยหอมที่ออสลูกใหญ่ ๆ อ่ะ เอามาวางไว้รอให้สุกหน่อย หอมอร่อยค่ะ บางทีก็ชุบแป้งทอดราดน้ำผึ้ง หรือราดชอคฟัดจ์แล้วโรยผงเรนโบว์ 555 ไปเรื่องกินอีกแย้ววว จริง ๆ ก็โดนล้อว่าเป็นลิงเหมือนกันค่ะ จากคุณ : ฮูกโหด - [ 19 เม.ย. 50 08:13:29 A:124.187.178.242 X: TicketID:136834 ]

ความคิดเห็นที่ 41 อ้าววว ตายแล้ววววว.... หลุด แล้วค่ะ แง้ว ๆๆๆ ดูสิ แมวอุตสาห์ปลอมตัวเป็นนูกฮูก แต่เหมียวเฉยเลย แหะ ๆๆๆๆ สงสัยว่าจริง ๆ แล้ว เหมียวอยากได้พรของคุณชายทะเลหรือเปล่าไม่รู้น่ะนี่ 555 ก็คุณชายทะเล บอกว่า ให้ทั้ง สวย รวย เลิศ หุ่นงาม ทำกิจการรุ่งเรือง ๆ โห......... ดีจังค่ะ ขอบคุณค่ะ ไม่รู้ว่าเผลอหลุดนี่จะนับด้วยหรือเปล่า เหมียวว่านะคะ คุณกี้แกใจดีออกแถมรวยด้วย กิกิ ถึงเหมียวจะเข้ามาและแสดงตัวเรียบร้อยแล้ว ยังไงคุณกี้ก็ต้องเลี้ยงข้าวคุณน้อยอยู่ดีแหล่ะค่ะ 555 ว่าแต่ช่วงนี้คุณกี้คงไปทำงานเนอะ ยังไม่เห็นเลยอ่ะค่ะ คุณชายทะเล เหมียวอ่านโคนันถึงเล่ม 50 ยังไม่จบเลยค่ะ รู้สึกว่าเพื่อนเหมียวเคยพูดว่าตอนที่เป็นการ์ตูนทางทีวีนั้นจะไม่เหมือนกับการ์ตูนที่เป็นหนังสือเลยน่ะค่ะ แบบว่าที่เป็นเล่มสนุกกว่าค่ะ เหมียวก็ไม่เคยดูค่ะ อ่านแต่ที่เป็นหนังสือ แต่ที่เป็นโคนันเล่มใหญ่ที่เป็นภาพสี แบบว่าพวกนี้จะเป็นตอนพิเศษ รู้สึกว่าเป็นเรื่องจากทีวีมั้ง ไม่แน่ใจนะคะ อันนี้เหมียวเคยอ่านเล่มสองเล่มมั้ง ก็จำได้ว่าไม่เหมือนแบบหนังสือตอนยาวค่ะ หนังสือตอนยาวสนุกจริง ๆ ค่ะ ตอนนี้ก็ถึงเล่ม 50 แล้ว ยังไม่จบเลยค่ะ แต่เรื่องราวก็ดำเนินมาไกลแล้วค่ะ บางช่วงที่เป็นตอนเกี่ยวกับปริศนาเป็นภาษาญี่ปุ่น อักษรญี่ปุ่น เหมียวก็อ่านผ่าน ๆ ค่ะ เพราะไม่รู้เรื่อง เหอ ๆ บางช่วงก็มาบ่อยเหมือนกันค่ะ ตอนที่เกี่ยวกับภาษาญี่ปุ่น ก็ อ่านแล้วก็หลับไปเลยอ่ะค่ะ เหอ ๆ แต่รวม ๆ แล้วสนุกมากค่ะ ตอนนี้เหมียวรออ่านเรื่องอื่น ๆ อยู่ค่ะ โคโค/ ฮันเตอร์ฮันเตอร์ / ป๋าอัจ/ชม.เรียนพิศวง/เบอร์เซิร์ก/ล่าข้ามศตวรรษภาคคูโจ โจลีน ฯลฯ ประมาณนี้ค่ะ คร่าว ๆ เห็นว่าที่บ้านเพื่อนเหมียวมาครั้งต่อไปจะค่อย ๆ ขนเรื่องที่ว่ามาให้ เยอะเลยเนาะ เหอ ๆ พี่สาวมันเป็นแอร์น่ะค่ะ มีไฟล์ทมาซิดนี่ทีเพื่อนก็ไม่รู้จะเอาอะไรจากเมืองไทย ก็เลยขอแต่การ์ตูน เหมียวก็ได้แต่ตีซี้เพื่อนคนนี้เอาไว้น่ะค่ะ 555 จริง ๆ สนิทกันอยู่แล้วค่ะเพื่อนสมัยมหาลัยที่เมืองไทย ตอนนี้อยู่ตึกใกล้ ๆ กัน บางวันอ่านจบก็ถือเดินไปคืน ไปเอาเล่มใหม่มา เหมียวก็มีการ์ตูนไปแลกอ่านเหมือนกันค่ะ แต่ส่วนมากการ์ตูนผู้หญิงกะการ์ตูนอาหารอ่ะค่ะ แต่เพื่อนก็อ่านนะ แต่ช่วงนี้พักอ่านทุกเรื่อง เพราะโคนัน 50 เล่ม นี่ล่ะค่ะ เหอ ๆ ใครอ่านโคนันอยู่ ถ้าไม่อยากรู้ อย่าอ่านต่อไปนี้นะ ตอนหลัง ๆ โคนันบังเอิญพบวิธีทำให้ตัวโตได้ชั่วคราวค่ะ ไฮบาระเลยเอามาดัดแปลงเป็นยาใช้ทำให้ตัวโตได้ชั่วคราวแต่อยู่ไม่นานค่ะ ถึงตอนนี้ เล่ม 50 ยังไม่สามารถตัวโตถาวรค่ะ และก็พวกชายชุดดำ ตอนหลัง ๆ สนุกมากเลยนะคะ มีคนในองค์กรที่แฝงตัวมาหลายคนค่ะ คนที่คิดว่าใช่อาจจะไม่ใช่ คนที่คิดว่าไม่ใช่อาจจะใช่หรือไม่ใช่ก็ได้ค่ะ เหอ ๆ แต่มีความขัดแย้งในองค์กรเองด้วย สนุกมาก ๆ ค่ะ มีอีกฝ่ายนึงที่ตอนหลังเผยตัวออกมา คนอ่านจะได้รู้ว่าอีกฝ่ายตามล่าองค์กรชุดดำมาตลอดค่ะ ซึ่งตอนหลัง ๆ จะไปเกี่ยวกับ.... เอ่อ ไม่เล่าดีก่า ชักจะเล่าออกมาเรื่อย ๆ 55 แต่ตอนหลัง ๆ สนุกมากค่ะ จริง ๆ เหมียวอยากรู้มากว่า เมื่อก่อนไฮบาระเป็นอะไรกับยีน และผู้ชายญี่ปุ่นที่ชื่อชูอิจิ คุณชายทะเลได้ดูตอนบัสแจค ไหมคะ ตอนที่มีการปล้นรถบัสน่ะค่ะ เหมียวเดาว่าไฮบาระต้องหักอกทั้งยีนและชูอิจิเพราะมีความจำเป็นอะไรสักอย่าง ...หรือเปล่านะ เหอ ๆ ยีนเซ็กซี่ดีค่ะ แฮ่...แฮ่.... ใช้กะทู้คุณน้อยคุยเรื่องการ์ตูนเยอะไปแล้วค่ะ แหะ ๆ จบแล้วค่ะ คุณน้อย เมื่อวานเหมียวเข้าไปไม่เจอหน้าญี่ปุ่นจริง ๆ ค้า เพราะว่าเหมียวไปกดเข้าบล๊อกคุณน้อยจากมายเฟบเวอริทที่เซฟบล๊อกคุณน้อยไว้น่ะค่ะ เหอ ๆ เพิ่งรู้ว่าเค้ากดตัวมายบล๊อกหลังชื่อกันน่ะเนี่ย อับอาย ๆ ตามไปอ่านในบล๊อกคุณน้อยดีกว่า จากคุณ : เหมียวโหด - [ 19 เม.ย. 50 09:04:39 A:124.187.178.242 X: TicketID:136834 ]

ความคิดเห็นที่ 42 คุณเหมียวฮูกฯครับ ผมตอนดูในทีวี เพิ่งจะดูถึงตอนที่โคนันกับไฮบาระ เริ่มเจอชายชุดดำเองครับ แต่ก่อน ทีวีก็ฉายแต่โคนันช่วงต้น ๆ วนไปวนมา เพิ่งจะมีตอนตามแกะรอยองค์กรลึกลับนี้ล่ะครับ แล้วผมก็มาอยู่ที่นี่..อดดูต่อ.. ไว้ต้องหาโอกาสอ่านบ้างแล้ว... แต่ก่อนจะชอบอ่านของ อะคาจิ มีสึรุ ครับ เช่น Touch Rough Slow step H2 หลังจากจบ H2 ก็ไม่อ่านการ์ตูนญี่ปุ่นอีกเลย วนกลับมาอ่าน 8เทพอสูรฯ กระบี่เย้ยฯ แทน ป้าน้อย อันนี้ผมก็เขียนเกี่ยวกับญี่ปุ่นนา แต่เป็นการ์ตูน....อิอิ... จากคุณ : ชายทะเล - [ 19 เม.ย. 50 20:19:18 ]

ความคิดเห็นที่ 43 แหม...คุณเหมียว น่าจะแอบไปก่อนซักพักนะ เกือบจะได้กินข้าวฟรีแล้วเชียว ฮ่าๆๆๆๆ พูดก็พูดเถอะ ตากี้น่ะ สงสัยว่าตอนนี้คงจะมีกิ๊กค่ะ ถึงได้หายไป ปกติ ถ้าไม่กิ๊กนี่ จะมาตอบกระทู้บ่อย ใครอยู่ว่าง ๆ แถว ๆ นั้นช่วยไปดูให้หน่อยจิ ว่ากิ๊กตากี้หน้าตาเป็นไง เหอๆๆๆ (สอดเรื่องชาวบ้านอีกแล้วเรา) จริง ๆ ไม่ได้กินกล้วยมานานมากแล้วค่ะคุณเหมียว เพราะปีที่แล้ว ไปบังคลาเทศ กินอาหารที่โรงแรมแล้วท้องเสีย เลยต้องกินแต่กล้วยกับไข่เจียวอยู่เกือบสองอาทิตย์ พอกลับจากทริบนั้น เห็นกล้วยนี่แทบไม่อยากมองเลยค่ะ เป็นอยู่แบบนั้นนานหลายเดือนเหมือนกัน พออาการเบื่อกล้วยหายไป สวนกล้วยที่ออสฯ ดันโดนพายุถล่มอีก เอ๊า คราวนี้ นึกอยากจะกินก็กินไม่ได้แล้ว เพราะแพงโค ร ต ๆ อิอิอิ วันนี้ทำงานเป็นควายเลยอ่า คงยังไม่ได้อัพกระทู้ เนี่ย งานเพิ่งจะเสร็จ (จะห้าทุ่มแล้วเว้ย) นึก ๆ ก็สงสารตัวเองจริง ๆ เกิดมาเป็นกรรมกรก็ต้องทำจายยย กลับบ้านไปหาอะไรกินก่อนนะ พรุ่งนี้เจอกันใหม่จ้า บายย จากคุณ : Noise219 - [ 19 เม.ย. 50 20:24:55 ]

ความคิดเห็นที่ 44 แหม..ตาชายทะเล เกี่ยวกะญี่ปุ่นมากเลยนะเธอ อิอิอิ จากคุณ : Noise219 - [ 19 เม.ย. 50 21:44:08 ]

ความคิดเห็นที่ 45 อืม... คุณชายทะเล ชอบงานของอาจารย์อะคาจิ มีสึรุ หรือนี่ Touch กะ H2 เหมียวอ่านไม่ค่อยรู้เรื่องเลยค่ะ เหอ ๆ แต่อ่านพริกขี้หนูสีรุ้งนะ ถ้าจำชื่อไม่ผิด ที่จะออกแนวเอโดะ ๆ อ่ะค่ะ เอ๋... คุณชายทะเลบุคลิกแบบพระเอกเรื่องทัชรึป่าวเนี่ย กิกิ 8เทพอสูรฯ กระบี่เย้ยฯ นี่ใช่การ์ตูนของนักเขียนฮ่องกงป่าวคะ เมื่อก่อนเหมียวอ่านลูกปลาน้อย นานมากแล้วค่ะ ก็สนุกดีค่ะ แต่ว่าชอบดูหนังจีนชุดมากกว่า หุหุ ว่าแต่คุณกี้แกหนีไปกับกิ๊กแล้วเหรอคะ คุณชายทะเลช่วยตามแกกลับมาเลี้ยงข้าวคุณน้อยด้วยเน้อ เด๋วเหมียวรู้สึกผิดไง อิอิ กุกิ กุกิ โอ๋ ๆๆ คุณน้อยเดี๋ยวส่งหนุ่มรูปงามไปเลี้ยงข้าวแทนคุณกี้เอง แต่ว่าจะไปหาที่ไหนละนี่ แถวซิดนี่ฝั่งที่อยู่รู้สึกขาดแคลนหนุ่มหล่อไปนิด 55 เท่าที่เห็นก็ล้วนแต่มีเจ้าของ อ่ะจึ๊ย... ตอนที่สวนกล้วยออสโดนพายุ ช่วงนั้นเหมียวก็อดเหมือนกันค่ะ ช่วงนั้นนี่รู้สึกเลยค่ะว่า เออ... ปกติเรากินกล้วยเยอะนะเนี่ย ไม่เคยสังเกตุมาก่อน พอช่วงที่แพงมาก ๆ ไม่ได้กินถึงได้รู้เลยว่า บางสิ่งขาดหายไป 555 เมื่อวานเข้าไปอ่านบล็อกคุณน้อย กิกิ อ่านไป อ่านไป เอ๊ะ ทำไมเขียนเหมือนในกะทู้นี้เลยอ่ะ 555 อ่านอยู่พักนึงเลยแหล่ะ เหมียวก็กะจะเขียนอะไรแซวหน่อย แต่ดันเผลอหลับซะงั้น ตื่นเช้ามาคอมปิดเรียบร้อย พี่มาปิดแน่ ๆ เลย พี่ชายเหมียวแกเป็นหน่วยเสือไฟค่ะ 555 แต่ไม่ได้ดับไฟป่าแบบหน่วยเสือไฟเชียงใหม่นะคะ คือแกจะคอยปิดไฟดับไฟในบ้านหมด เมื่อก่อนเปิดคอมโหลดหนังไว้ ตื่นเช้ามา เอ้ย คอมปิดเฉยเลย ...อืม.... หน่วยเสือไฟออกดับไฟอีกแล้ว เหอ ๆๆ รูปที่ถ่ายมาสวยดีค่ะ โดยเฉพาะที่เป็นรูปซากุระ สวยมาก ๆ ค่ะ คุณน้อยได้ไปทำงานที่นู่นได้ช่วงจังหวะที่ดีมากเลยรู้ป่าว เหมือนเพื่อนเหมียวจะเคยเล่าให้ฟังว่าคนที่ได้ไปดูดอกซากุระประมาณว่าจะส่งผลกะจิตใจ แล้วจะทำให้ประมาณว่าจิตใจเบิกบานสดชื่นไปตลอดทั้งปีอะไรประมาณนั้นค่ะ ไม่รู้มันอำรึเปล่านะคะ แต่เหมียวดูซากุระในรูป ก็ยังรู้สึกดีเลยค่ะ สงสัยท่าจะจริง อื้อ...... .....คุณน้อย....... เหมียวคิดอะไรออกแล้ว คุณกี้ต้องหนีไปญี่ปุ่นแน่ ๆ เลยค่ะ เพราะเห็นตอนนู้นที่คุณน้อยไปญี่ปุ่นไม่กี่วัน คุณกี้แกบอกว่าอยากไปญี่ปุ่น หุหุหุ ดึกแล้วสมองเริ่มเบลอ และพูดจาเพ้อเจ้อ 55 ขอตัวไปเข้านอนเหมือนกันค่า กัวหน่วยเสือไฟออกดับไฟคืนนี้ 555 ชิงดับไฟก่อนดีก่า แว๊บ.... กู้ดไนท์ค่า จากคุณ : เหมียวโหด - [ 20 เม.ย. 50 20:41:49 A:124.187.178.242 X: TicketID:136834 ]

ความคิดเห็นที่ 46 5555 คุณเหมียวเล่าได้ตลกกว่าน้อยเล่าอีกนะเนี่ย แหม..อายเลยอ่ะ ก็พอเขียนในกระทู้เสร็จก็ต้องไปอัพบล็อกน่ะค่ะ เพราะกระทู้เดี๋ยวก็หายไปตามเวลา ส่วนในบล็อก ก็เก็บไว้อ่านเองตอนแก่ค่ะ อิอิอิ พูดถึงเรื่องดอกซากุระ ก็ว่าจะมาเขียนเล่าให้ฟังพอดีค่ะ พอดีว่าเราต้องเดินผ่านสถานีรถไฟที่ชื่อ Itabashi ทุกวัน ก็สถานีที่มีรถจักรยานจอดกันเยอะ ๆ นี่แหละค่ะ บังเอิญว่ามีต้นไม้ชนิดหนึ่ง เข้าใจว่าเป็นต้นไม้ประเภทเดียวกัน ออกดอกเต็มต้นเลยค่ะ ต้นนึงสีชมพู อีกต้นสีขาว แต่เราไม่รู้ว่ามันชื่อว่าอะไร ก็เลยถ่ายรูปมาเพื่อถาม Local engineer "รู้ไหมว่า นี่ดอกอะไร มันออกดอกเต็มต้นเลย สวยมาก ๆ " เราโชว์รูปให้ดู เขาก็มอง ๆ แล้วก็ตอบว่า "Cherry Blossoms" แต่เราอ่ะ แน่ใจ จนกล้านั่งยัน ยืนยัน นอนยันได้เลย ว่าไม่ใช่แน่ ๆ พร้อมทั้งเปิดรูปดอกซากุระทุกสายพันธุ์ที่มีข้อมูลเก็บไว้ในญี่ปุ่นให้ดูแล้วบอกว่า "เนี่ย ไม่ใช่ซากุระแน่ ๆ ดูดิ ไม่เห็นมีเหมือนกับต้นนี้สักอัน" เขาก็อึ้ง ๆ มองหน้าเราแล้วก็บอกว่า "เออ ไม่ใช่จริง ๆ ด้วย ยูรู้จักดอกไม้ในญี่ปุ่นมากกว่าไออีก" ว่าแล้วก็โชว์ค่ะ [คลิกเพื่อชมภาพขนาดจริง] จากคุณ : Noise219 - [ 20 เม.ย. 50 22:06:58 ]

ความคิดเห็นที่ 47 นี่สีชมพู (หรือเปล่า) จากคุณ : Noise219 - [ 20 เม.ย. 50 22:08:31 ]

ความคิดเห็นที่ 48 พูดถึงเรื่องควันบุหรี่กะกล้วย ก็เอากันให้จบเลยดีกว่าเนอะ ใกล้ ๆ กับออฟฟิศลูกค้า จะมีร้านขายของชำร้านนึง ซึ่งเป็นร้านที่เราซื้อกล้วยมากินอยู่ทุกวันนี่แหละค่ะ เจ้าของร้านเป็นหญิงแก่ค่ะ ใจดีมาก ๆ ขนาดรู้ว่าเราพูดกะแก และก็ฟังแกไม่ออกด้วย เราไปซื้อกล้วยทีไร คุณยายคนนี้ก็จะชวนเราพูดคุยอยู่จนเราเดินออกจากร้านมาเองนั่นแหละค่ะ ไม่ต้องสงสัยค่ะ ว่าเราทำยังไง เราก็ได้แต่ยิ้ม แล้วก็พะยักหน้าบอก "ไฮ่  ไฮ่ ไฮ่" อยู่เป็นระยะ ๆ นั่นแหละ ปริมาณกล้วยที่เราซื้อ ก็จะเพิ่มขึ้นทุกวัน เพราะหลัง ๆ มานี่ เพื่อน ๆ ที่ทำงานด้วยกัน คงจะทนเห็นเรากินอยู่ด้วยความเอร็ดอร่อยไม่ได้ เลยมาขอแจมด้วยทุกครั้ง เราเพิ่งมารู้เมื่อไม่นานมานี่เอง ว่าไอ้ที่เราบ่นๆ เรื่องควันบุหรี่ และก็ซื้อหน้ากากมาใส่นี่ พวกเพื่อน ๆเรา มันนึกว่าเราโชว์ตลก พูดง่าย ๆ ก็คือนึกว่าเราทำเล่น ๆ ขำ ๆ ไง โธ่..ตรูหนอตรู ขนาดจะเป็นจะตาย เพื่อนมันยังนึกว่าเราเล่นมุกอีกเหรอเนี่ย ช่วงแรก ๆ ก็อย่างที่บอก ว่าแค่รู้สึกรำคาญ ๆ เท่านั้น แต่หลังๆ มานี่ เริ่มแสบตา และก็ปวดหัว เราก็เลยชวนเพื่อน ๆ ที่จะไปกินข้าวด้วยกันนี่แหละ ว่าไปหาร้านที่เขาห้ามสูบบุหรี่กินกันจะดีกว่า แต่ก็ไม่มีใครสนใจเราเล้ย เพราะพวกมันคิดว่า เราพูดเล่น พอเห็นอาการตัวเองเริ่มหนักขึ้น ล่าสุดนี่ เดินสวนกับคนสูบบุหรี่ระยะก็ไม่ได้ไกล้เท่าไหร่ น้ำมูกไหลปริ๊ดเลย เราก็เลยแชทกะหัวหน้า บอกเขาว่าเราแพ้ควันบุหรี่ กำลังจะตายอยู่ญี่ปุ่นนี่แหละ หัวหน้าเราดั๊นคิดว่าเราพูดเล่นอีกแน่ะ ฮ่วย !!!! สุดท้าย ไม่ได้การณ์ เมื่อวานนี้ ก็เลยเมล์บอกหัวหน้า กะหัวหน้าใหญ่ ว่า "สวัสดีค่ะ เรื่องที่ไอจะบอกต่อไปนี้ เป็นเรื่องซีเรียสจริง ๆ ค่ะ ถึงแม้ว่าที่ผ่านมาไอไม่เคยซีเรียสเลยก็ตาม บลา บลา ๆๆ ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ" ก็คือสารธายถึงอาการแพ้บุหรี่ไปนั่นแหละค่ะ คราวนี้หละเป็นเรื่องเลย หัวหน้าใหญ่ สั่งหัวหน้าเล็ก โทรเชคโปรเจคเมเนเจอร์ ให้ช่วยหาร้านอาหารปลอดควันบุหรี่ให้ไอ้น้อยที ถ้าหาไม่ได้ ก็ให้กลับประเทศออสเตรเลียด่วน ร้อนถึงโปรเจคฯ ต้องโทรมาหาสมิดเพื่อนเรา ว่าจะช่วยเราได้ยังไงดี แต่เชื่อไหมคะ ว่าสมิดคุยไปหัวเราะไป ไอ้เรานั่งข้าง ๆ ก็นึกสงสัยว่ามันคุยอะไร ทำไมจะขำมากมายปานนั้น พอเลิกคุย เขาก็ถามว่า "นี่เธอบอกลัคกี้เรื่องควันบุหรี่ที่เธอชอบบ่นให้ไอฟังเหรอ" เราก็งง ๆ ว่ามันรู้ได้ยังไง แต่ก็ตอบไปทั้งที่งงอยู่นั่นแหละว่า "ก็เออดิ" มันหัวเราะแล้วก็ว่า "What the f u .... ไอนึกว่าพูดเล่นซะอีก" ขณะที่คุยกันนี่ มันยังไม่หยุดหัวเราะเลยอ่ะ เราก็อดหัวเราะไม่ได้เหมือนกัน "ก็เพราะงี้ดิ ถึงต้องบอกลัคกี้อ่ะ ชั้นบอกเธอไปเป็นสิบ ๆ ครั้งแล้วนะ ว่าฉันน่ะ แพ้ควันบุหรี่ บอกที่ไร เธอก็หัวเราะทุกที จะให้ทำไงหละ" "เอ๊า แล้วจะให้ทำยังไง ก็คนมันจะสูบน่ะ" เขาว่า "ก็ชั้นก็บอกทุกครั้งนี่ ว่าหาร้านที่มันไม่ให้สูบบุหรี่งั้ย" สมิดมองหน้าเรา  แล้วก็หยิบกล้วยที่เราซื้อมาแหละ ชูขึ้นก่อนจะบอกว่า "นี่ถ้าไอกินกล้วยนี่ทุกวัน แล้วไอบอกลัคกี้ไอแพ้กล้วย ยูจะทำไง" ดู๊ ดูมัน กล้วยเนี่ย ฉันก็ซื้อมากินเอง แกก็มากินด้วยฟรี ๆ ยังมีหน้าจะยกมาเป็นตัวอย่างอีกเนอะ "อ้าว ฉันก็เลิกซื้อกล้วย แล้วไปซื้ออย่างอื่นมากินอ่ะดิ" เราบอก แก้ไขเมื่อ 20 เม.ย. 50 22:38:10 จากคุณ : Noise219 - [ 20 เม.ย. 50 22:35:01 ]

ความคิดเห็นที่ 49 ความจริง เรื่องควันบุหรี่ เป็นเพียงเรื่องเดียว ที่ทำให้เราไม่ชอบญี่ปุ่น พูดเรื่องร้านอาหารที่ญี่ปุ่นต่อกันอีกนิด ร้านอาหารที่นี่ แทบทุกร้านจะมีดิสเพลย์หน้าร้าน ซึ่งอาจจะเป็นอาหารที่ทำมาโชว์ หรืออาจจะเป็นของจำลอง ก็แล้วแต่ว่าใครจะเลือกใช้แบบไหน ส่วนตัวแล้ว เรารู้สึกว่า ดิสเพลย์แบบนี้ ช่วยกระตุ้นความอยากของเราได้มาทีเดียว วันนี้ว่างจากงาน ก็เลยไปเดินเล่นในเมือง แล้วก็ถ่ายรูปอะไร ๆ ที่น่าสนใจไปเรื่อย รวมถึงดิสเพลย์ที่เขาโชว์หน้าร้านมาด้วย จากคุณ : Noise219 - [ 21 เม.ย. 50 11:19:27 ]

ความคิดเห็นที่ 50 ต่อด้วยโซบะและบะหมี่อื่น ๆ จากคุณ : Noise219 - [ 21 เม.ย. 50 11:20:09 ]

ความคิดเห็นที่ 51 ไอ้หยา..ลืมรูป จากคุณ : Noise219 - [ 21 เม.ย. 50 11:20:47 ]

ความคิดเห็นที่ 52 ต่อด้วยพิชซ่าและสปาเกตตี้ จากคุณ : Noise219 - [ 21 เม.ย. 50 11:21:35 ]

ความคิดเห็นที่ 53 ปิดท้ายวันนี้ ด้วยอาหารยอดฮิตที่เข้ามาฮิตในเมืองไทยได้พักใหญ่ ๆ แล้ว คือเครป เราไม่เคยกินเครปที่เมืองไทยค่ะเลยเปรียบเทียบไม่ได้ แต่ที่นี่ เจอที่ไหน ต้องแวะชิมตลอดค่ะ เพราะมีหลากหลายและอร่อยมาก โดยเฉพาะร้านที่เรากินที่โอไดบ่ะเมื่ออาทิตย์ที่แล้วนี่อร่อยจริง ๆ จากคุณ : Noise219 - [ 21 เม.ย. 50 11:24:01 ]

ความคิดเห็นที่ 54 วันนี้ ตอนที่เราเดินออกไปถ่ายรูปนี่ก็เหมือนกัน เจอร้านใกล้ ๆ กับโตเกียวโดม ซึ่งเป็นสนามแข่งเบสบอลที่ใหญ่โตมโหฬารของโตเกียว ก็เลยแวะซื้อ วันนี้เราสั่ง เครปวีปครีม+ไอครีม+ถั่วแดง ราคา 400Yen พอสั่งเสร็จ คนขายซึ่งเป็นสาวน้อยชาวเมืองปลาดิบนี่แหละก็บอกว่า "4 millions" เราก็อึ้ง แต่ยังนึกว่าเธอพูดเล่น พอเธอเห็นเราอึ้ง เธอก็เหมือนจะนึกได้ ก็เลยบอกใหม่ "Oh... 40 hundred" เราก็ยังคงอึ้งอยู่ เพราะกำลังนับในใจว่า ไอ้ 40 hundred นี่มันกี่ร้อยหว่า หุๆๆๆๆ "Do you mean 4 hundred?" เราถาม เธอกับเพื่อน ๆ ที่ขายอยู่ด้วยกันก็หัวเราะกั๊ก ๆ ก่อนที่หนึ่งในนั้นจะบอกว่า "Hi" หมายถึง "ใช่ครับ" เฮ้อ ก็ว่าแล้ว เครปอะไร ทำไมแพงจัง ตั้งสี่ล้านเยนแน่ะ เอ..หรือว่าจะเป็นราคาร้านขายเครปหว่า แก้ไขเมื่อ 21 เม.ย. 50 11:44:20 จากคุณ : Noise219 - [ 21 เม.ย. 50 11:32:57 ]

ความคิดเห็นที่ 55 ก่อนจะจากกันไป (จากกระทู้นี้) ก็ปิดท้ายด้วยดอกไม้สวย ๆ ที่เพิ่งจะถ่ายมา อิอิอิ จากคุณ : Noise219 - [ 21 เม.ย. 50 11:51:26 ]

ความคิดเห็นที่ 56 ดอกสุดท้ายนี่ เหมือนกล้วยไม้มาก ๆ เลยค่ะ แต่ไม่น่าใช่ เอ..หรือว่าเป็นกล้วยไม้ดินเหมือนที่บ้านเรา แก้ไขเมื่อ 21 เม.ย. 50 11:53:52 จากคุณ : Noise219 - [ 21 เม.ย. 50 11:52:08 ]

ความคิดเห็นที่ 57 กำลังสนุกเลยครับ...เรื่อง โคนัน เอ้ย ไม่ใช่ เรื่องญี่ปุ่นเนี่ย ป้าจะกลับแล้วเหรอ... จากคุณ : ชายทะเล - [ 21 เม.ย. 50 13:18:16 ]

ความคิดเห็นที่ 58 ยังไม่กลับหรอกจ้า ต้องอยู่อีกห้าอาทิตย์แน่ะ จะว่าไปนี่ก็นับวันรอกลับเลยนะเนี่ย ที่จะจบกระทู้นี้ก็เพราะไม่อยากให้มันยาวเกินไป แค่นี้ก็อ่านจนเมื่อยตาแล้วนะพี่ว่า อิอิอิ แต่เรื่องนี้จบก็ไม่เป็นไรนิ เราก็คุยกันต่อเรื่องโคนันไง ว่าแล้วก็รอคุณเหมียวมาอัพเดทโคนัน อิอิ จากคุณ : Noise219 - [ 21 เม.ย. 50 14:17:08 ]

ความคิดเห็นที่ 59 แวะมาลงชื่อรออ่านอีกคนค่ะ จากคุณ : jI@ng jIng zhEn - [ 21 เม.ย. 50 20:08:25 ]

ความคิดเห็นที่ 60 หวัดดีค่ะคุณ  jI@ng jIng zhEn ดีใจจัง มีสมาชิกมาร่วมสนทนาเพิ่มอีกคน แวะมาก็ดีแล้วค่ะ เอารูปนี้มาฝากด้วย เพิ่งถ่ายมา สด ๆ ร้อน ๆ จากคุณ : Noise219 - [ 21 เม.ย. 50 21:13:50 ]

ความคิดเห็นที่ 61 มาแล้วคร้าบบบบ กว่าจะอ่านจบ อ่านไปยิ้มไป คิดถึงญี่ปุ่นเหมือนกันครับ เมื่อ 7-8 ปีก่อนบริษัทเดิมเคยส่งผมไปอยู่ญี่ปุ่นพักนึงครับ (Makuhari, Chiba ใกล้ๆโตเกียว) เสียดายที่ตอนนั้นยังพูดภาษาญี่ปุ่นไม่ได้เลย ไม่งั้นเหอๆๆ จำได้ว่าที่สถานีรถไฟคนจะรีบเร่งกันมาก บนบันไดเลื่อนจะมีสองแถว แถวนึงวิ่งอีกอีกแถวนึงเดิน ไม่มียืนเฉยๆ ส่วนสาวญี่ปุ่นที่น่ารักๆที่ผมเห็นจะอยู่เป็นเขต ถ้านอกเขตวัยรุ่นแล้วก็จะไม่เหมือนที่คิดไว้เลย สาวไทยน่ารักกว่าเยอะ สาวญี่ปุ่น(วัยรุ่น)จะค่อนข้างกล้าทีเดียว ถ้าชอบใครแล้วจะเดินเข้ามาบอกเลย เปิดเผย ทั้งๆที่พึ่งเจอกันเอง (สงสัยชอบของแปลกกัน) ป้าน้อยไปเที่ยว Tokyo Disneyland, DisneySea หรือยังครับ ถ่ายรูปมาเผื่อหลานๆหน่อยนะครับ =) ส่วนฟูจิซังตอนนี้น่าจะพอยังมีหิมะเหลืออยู่ก็น่าไปนะครับ ว่าแล้วก็ขอตัวไปเข้าเวปหาตั๋วถูกก่อนนะครับ เผื่อฟลุ๊ก แว๊ปปป ปล. คุณเหมียวใจดีโผล่มาแล้ว อย่างนี้ป้าน้อยจะเลี้ยงข้าวผมที่ไหนดีครับ จากคุณ : Okey Dokey - [ 22 เม.ย. 50 10:23:04 ]

ความคิดเห็นที่ 62 ว๊า.. มากันครบ ทั้งกี้ ทั้งคุณเหมียว ยังดีนะ ที่อ่านไปยิ้มไป ค่อยมีกำลังใจเขียนหน่อย แล้วสุดหล่อ นายดอสหายไปไหนหละเนี่ย :) Tokyo Disneyland นี่ยังไงก็ไม่พลาดหรอก เดี๋ยวอาทิตย์หน้ามีวันหยุดยาว ได้ไปแน่ ๆ เมื่ออาทิตย์ที่แล้วไป Joypolis ที่ Odaiba มา รู้ซึ้งเลย ว่าคนญี่ปุ่นนี่บ้าเทคโนโลยีกันขนาดไหน อะไร ๆ ก็จำลองมาหมด ไม่มีของจริงให้เล่น ก็เล่นมันของจำลองนี่แหละ มีทั้ง จำลองการบินผาดโผน ล่องแก่ง ล่องป่า บ้านผีปอบ เอ๊ย ผีสิง โอ้ย สาระพัด เสียค่าเข้าไปเล่นทั้งวัน 3,400Y ก็เลยเอาซะให้คุ้ม เข้าเครื่องโน้น ออกเครื่องนี้ ทั้งโยก ทั้งเขย่า ทั้งหมุน เกือบจะอ๊วกแตก เพิ่งจะเริ่มรู้ตัว ว่าใกล้จะแก่ก็วันนั้นแหละ ปล. 1  แหม...จะให้พี่เลี้ยงอ่ะ ที่ไหนก็ได้ ว่าแต่กี้จะปลีกตัวมาได้เร้อ อิอิอิ ปล. 2  เห็นด้วยนะ ว่าค่าเฉลี่ยความงาม สาวญี่ปุ่นสู้สาวไทยไม่ได้ ไว้วันไหนฤกษ์ดี จะถ่ายรูปมาให้ดู ปล. 3  "บริษัทเก่า ส่งไปทำงานที่ญี่ปุ่นเมื่อ 8 ปีที่แล้ว" นับไปนับมา หรือว่ากี้จะแก่กว่าพี่แล้ววะเนี่ย อิอิอิ แก้ไขเมื่อ 22 เม.ย. 50 13:55:46 จากคุณ : Noise219 - [ 22 เม.ย. 50 13:34:07 ]

ความคิดเห็นที่ 63 ฮ่าๆๆๆ ผมจบป.ตรีตอนอายุ 19 อย่าง 20 ครับ เลยทำงานมานาน แหม ผมเด็กกว่าพี่น้อยเยอะครับ อย่ากังวัลเลย อิอิอิ Joypolis นี่ที่ Sydney ก็รู้สึกว่าจะมีชื่อ Sega World Sydney อะไรประมาณนี้อ่ะครับ ยังไม่เคยไปเหมือนกัน ไม่รู้ว่าจะมีเครื่องเล่นเยอะหรือป่าว ไปลองหาตั๋วไปกลับดูแล้วราคาไม่ถูกเลยครับช่วงนี้ ต้องรอโปรโมชั่นของ Jet ปล2. ขอเปลี่ยนจากถ่ายรูปมาฝาก เป็นเบอร์มือถือ หรือ MSN แทนได้ไหมครับ อิอิอิ (ไม่เอาของป้าน้อยนะ) จากคุณ : Okey Dokey - [ 22 เม.ย. 50 18:51:37 ]

ความคิดเห็นที่ 64 ปล. 1 เห็นว่าหน้าอ่อนหรอกนะ ก็เลยยกประโยชน์ในข้อนี้ให้ไป เพราะถ้ากี้แก่กว่าพี่ พี่ก็ต้องคิดหนักหละ ว่าทำไมหน้าอ่อนกว่าตรูหว่า หุๆๆๆๆ ปล. 2 อ๊ะๆๆๆ จะเอาเบอร์โทร. หรือเบอร์ เอ็มสาว ๆ แบบนี้ จะสับรางไหวเร้อ อีกอย่างน่ะ เท่าที่คุย ๆ มา สาว ๆ ญี่ปุ่นนี่ ภาษาอังกฤษไม่แข็งแรงอ่า แย่กว่าพี่อีกนะ แล้วจะทำไง กี้พูดภาษาญี่ปุ่นคล่องหรือยังหละเนี่ย ปล. 3 เบอร์โทรกะเบอร์เอ็มพี่น่ะมีไว้ก็ดีนะ เผื่อวันไหนเกิด accident รถไฟชนกันก็จะได้เรียกใช้บริการได้ทันท่วงที อิอิอิ แก้ไขเมื่อ 22 เม.ย. 50 20:39:24 จากคุณ : Noise219 - [ 22 เม.ย. 50 20:35:49 ]

ความคิดเห็นที่ 65 กี้มาแล้วเหรอ หายไปนานเลย นึกว่าจะไม่เข้ามาแล้ว... ป้าน้อยพาไปเลี้ยงข้าวที่ไหน บอกด้วยเน้อ กรรมการกินด้วย...อิอิ โห ทำไมเรียนจบเร็วจัง อัจฉริยะข้ามคืนนี่เอง ไม่อยากคุย ญี่ปุ่น ก็เคยไป บริษัทส่งไปเหมือนกัน..... แต่ ได้แค่ Transit นะ ได้แต่มองสาว ๆ ญี่ปุ่นในสนามบิน แล้วก็กินข้าวหน้าปลาไหล แล้วก็เอาบิลไปเบิกบริษัท...อิ่มจัง ตังค์อยู่ครบ... อยากไปเหมือนกัน แต่เห็นว่า ค่าที่พักแพงมาก ๆ ก็เลยเก็บไว้เป็น waiting list ไปเรื่อย ๆ คุณเหมียวฯครับ พริกขี้หนูสีรุ้ง ก็อ่านครับ ชอบรองจากทัชจัง ต้องค่อย ๆ อ่านครับ บทพูดไม่เยอะ ใช้รูปเฉลยในหน้าต่อ ๆ ไปน่ะครับ ส่วนกระบี่เย้ยยุทธจักร แปดเทพอสูรมังกรฟ้า แต่งโดยกิมย้งครับ ซึ่งเป็นคนเดียวกับที่แต่งเรื่อง มังกรหยกหนึ่ง (ก๊วยเจ๋ง) มังกรหยกสอง(เอี้ยก้วย) ดาบมังกรหยก (เตียบ่อกี้) อุ้ยเสี่ยวป้อ เป็นต้น... พอนึกออกไหมครับ นักแต่งนิยายจีนที่โด่งดังอีกคนนึงคือ โกวเล้งครับ เช่น ฤทธิมีดสั้น (ลี้กิมฮวง) จอมโจรจอมใจ (ชอลิ้วเฮียง) เหยี่ยวเดือนเก้า (เอี๊ยบไค) พอนึกออกบ้างไหมครับ ส่วนใหญ่ ผมจะอ่านสมัยเรียนตรีครับ เลยจบช้ากว่ากี้ไปสองสามปี 55 ถ้ารุ่นป้าน้อย น่าจะรู้จักเรื่องนี้ กระบี่ไร้เทียมทาน... ใช่ไหมครับ จากคุณ : ชายทะเล - [ 22 เม.ย. 50 21:13:48 ]

ความคิดเห็นที่ 66 คุณน้อย ขอโทษด้วย เหมียวไม่ได้เข้ามาทั้งสองวันเลย วันก่อนเข้ามาอ่าน ถึงความเห็น 48 เห็นว่ายังไม่จบนึกว่าคณน้อยจะกลับมาเล่าต่อน่ะค่ะ เหนื่อยจังค่ะ เมื่อวานเหมียวไปชอปแถวแคบรามัตต้ามาค่ะ ไกลพอสมควรเลยค่ะจากบ้านไปกลับ รวมสองชม.อ่ะค่ะ เหมียวนึกไรไม่รู้ อยู่ ๆ อยากได้ต้นมะลิ ก็ลองไปดู แฟนก็บอกว่าไม่น่ามีนะ เพราะเค้าไม่เคยเห็น เหมียวก็ไม่เคยเห็นที่ออสค่ะ แต่ว่า............ปรากฏว่ามีจริง ๆ ค่ะ โห...........ดีใจมาก ต้นใหญ่เลยค่ะ มีดอกมะลิเยอะด้วย ต้นละ 20 ดอล กิกิ แล้วเจอต้นมะกรูดด้วยค่ะ เยอะเลย จริง ๆ ที่บ้านมีต้นมะกรูดอยู่ต้นนึงเป็นแบบใบเล็ก คนขายเค้าบอกว่า แบบนี้ไม่ค่อยออกลูกค่ะ ที่ร้านมีแบบใบใหญ่ ลูกมะกรูดเต็มต้นเลยค่ะ 35 ดอลเอง แต่ว่าเหมียวลังเล ๆ ว่าจะเดินกลับมาอีกที เลยลืมเลยค่ะ เฮ้อ...น่าเสียดายจัง เลยได้ต้นมะลิกะออเร้นจ์บอซซั่ม ที่บ้านเราเรียกว่าดอกแก้วอ่ะค่ะ ได้มาอย่างละต้น เดี๋ยวอาทิตย์หน้าจะไปใหม่ กิกิ ปลูกต้นไม่ตอนเข้าหน้าหนาว เหมียวท่าจะเพี้ยน 5555 แต่ว่านึกยังไงไม่รู้ค่ะ อยู่ ๆ ก็อยากได้ต้นไม้ไทย ๆ มาปลูก เอ้อ เหมียวเห็นต้นที่มีดอกเหมือนจำปาหรือจำปีนี่ล่ะค่ะ อแมซซิ่งมาก ๆ อยากได้เหมือนกันค่ะ แต่พี่บอกว่าเป็นไม่ยืนต้น เลยอดเลย ไว้มีบ้านก่อนละกัน แหะ ๆ ละก็เหมียวซื้อหนมกุยช่ายกะหอยจ๊อกลับมาด้วยค่ะ เพราะลองกินที่นั่นแล้ว อร่อยจน อึ้งงงง...เลยค่ะ ตอนนี้นั่งกินหนมกุยช่ายอยู่ล่ะ กิกิ ที่นั่นมีปอเปี๊ยะสดอร่อย ๆ ด้วยค่ะ น้ำจิ้มที่เค้าให้มา ข้น ๆ อร่อย เหมือนน้ำจิ้มแหนมเนืองบ้านเราเป๊ะ ๆ รสชาติคล้าย ๆ ของแดงแหนมเนืองหนองคายเลยค่ะ เดี๋ยวเย็นนี้เหมียวกะทำแหนมเนืองกินซะหน่อย มีน้ำจิ้มแล้วสองปุก อิอิ เดี๋ยวต้องออกไปซื้อมะเฟือง สะระแหน่ไทย ผักแพรว ใบปอเปี๊ยะ ก็ครบสูตรแล้วค่ะ แหนมเนืองมีแบบโฟรเซ่นเหอ ๆ เอาน่ะ ๆ น้ำจิ้มเหมือน รสชาติคงพอได้อ่ะเนาะ ตื่นเต้นค่ะ แหะ ๆ แบบว่านาน ๆ ได้ไปชอปที่แคบรามัตต้าสักที ไกลบ้านมาก ๆ ค่ะ ไปกลับเกือบสองชม.แหน่ะ ไปทีไรก็หายคิดถึงบ้านไปเยอะเลยค่ะ ตอนแรกไม่คิดว่าจะมีต้นมะลิขาย แต่ไปคราวก่อนเห็นกล้วยไม้หลายแบบขายเต็มเลย เลยคิดว่ามะลิต้องมีซิน่า โห.... เจอตั้งสองต้น ดอกเยอะด้วย อดไม่ได้ต้องเล่าหน่อยค่ะ เหอ ๆ คุณน้อย เหมียวว่าต้นสีชมพูนี่ก็เหมือนซากุระนะคะ สวยดีค่ะ บรรยากาศบ้านเค้าสวยจริง ๆ อยากไป อยากไป๊ ฮือ ๆๆๆ คุณ น้อย พวกดิสเพล เหมียวเคยอ่านในหนังสือท่องเที่ยว เค้ามีบอกแหล่งที่ขายดิสเพลอาหารด้วยค่ะ คือย่านนั้นจะขายของสำหรับคนจะเปิดร้านอาหาร ทั้งหมด ประมาณนั้นอ่ะค่ะ เหมียวเคยจดไว้ เพราะอยากจะไปซื้อดิสเพลพวกนี้มาวางรกไว้ตามมุมบ้าน เอ้ย ไม่ใช่ค่ะ 55 เอามาใส่ตู้ใชว์ไว้สวย ๆ อ่ะค่ะ แต่คิดอีกทีคงพิลึก ๆ เหอ ๆ แล้วเคยเห็นรูปที่โพสตามเว็บคนที่ไปเดินย่านนั้นเอารูปลง โห.... ป้ายราคา ติดไว้ ตกอันละ ประมาณ 30 ดอลแหน่ะ เลยยกเลิกความคิด กะว่าไปซื้อพวกของย่อส่วนจิ๋ว ๆ น่ะค่ะ ที่เป็นเซ็ทอาหารกะของใช้ต่าง ๆ น่ารักมากเลยค่ะ เหมียวเคยเห็นในอีเบ คุณน้อยว่าง ๆ ไปเดินดูเล่น ๆ ซิคะ เหมียวว่าคุณน้อยอาจจะชอบจนเหมากลับมาหมดนะ กิกิ เพราะมันน่ารักมากจริง ๆ ค่ะ จากคุณ : เหมียวโหด - [ 23 เม.ย. 50 07:31:39 A:124.187.178.242 X: TicketID:136834 ]

ความคิดเห็นที่ 67 ถ้าพูดถึงนิยายจีน ญี่ปุ่น มีไม่กี่เรื่องหรอกที่พี่ชอบดู และชอบอ่าน เพราะพี่จำชื่อตัวละครไม่ได้ อ่านไปสิบหน้า พอเขาพูดถึงตัวนี้ ก็ต้องย้อนกลับมาอ่านใหม่อีกทีว่ามันคือใคร สรุปก็คือไปไหนได้ไม่ไกลก็ต้องเลิกไปซะก่อน อีกอย่าง แนวบู้แบบนี้พี่ไม่ค่อยถนัดด้วยน่ะ ถ้าเป็นนิยายสืบสวนสอบสวนหละก็ ถึงไหนถึงกัน อย่าให้เจอ เจอที่ไหน ซื้อดะ ตอนนี้ ที่บ้านก็เต็มไปด้วยนิยายนักสืบนี่แหละ มีเพื่อนเคยถามว่า อ่านนิยายแบบนี้เยอะ ๆ นี่ กะจะเอาไปใช้ฆาตกรรมใครเหรอ ดู๊ ดู มันถาม พี่ก็เลยบอกไปว่า คงจะไว้ฆาตกรรมแกนั่นแหละ คนแรกเลย เหอๆๆๆ ค่าพี่พักที่ญี่ปุ่น ถ้าเทียบกับค่าครองชีพอย่างอื่น ก็ไม่แพงนะ อย่างที่พี่อยู่ ก็ประมาณ 120AUS ต่อคืน คุณเหมียวชอบต้นไม้เหรอ แบบนี้ก็ไปด้วยกันได้ ก่อนที่น้อยจะย้ายไปออสเตรเลีย น้อยไปซื้อบ้านในกรุงเทพไว้ค่ะ ซื้อบ้านหลังเล็ก ๆ ที่ประมาณ 80 ตรว. (บ้านปลูกแค่ครึ่งเดียวของพื้นที่น่ะค่ะ) เสร็จแล้วก็เอาต้นไม้มาลงเต็มไปหมด แบบว่าเป็นคนบ้าต้นไม้ ดอกไม้น่ะค่ะ ตอนนี้ ตัวเองไม่อยู่ ก็เลยต้องเป็นหน้าที่ของแฟนค่ะ ต้องทำหน้าที่คนสวน ถ้ากลับมาบ้านแล้วต้นไม้เหี่ยว ต้นไม้ตายนี่มีปัญหาแน่ ๆ ค่ะ อิอิอิ ตอนนี้ บ้านน้อยก็เลยกลายเป็นบ้านเล็กในป่าใหญ่ค่ะ อิอิอิ แต่ก็ดีไปอย่าง ถึงจะรกไปหน่อย แต่หน้าร้อนแบบนี้ อยู่บ้านแล้วเย็นสบายค่ะ (ยกเว้นเวลาน้อยโมโหหิว แล้วไม่มีอะไรให้กิน ฮ่าๆๆๆ) จากคุณ : Noise219 - [ 23 เม.ย. 50 09:12:36 ]

ความคิดเห็นที่ 68 แบบแนว ๆ นี้อ่ะค่ะ http://cgi.ebay.com/DIY-Dollhouse-BOOK-bGT-Nostalgic-JAPANESE-MINIATURE-NR_W0QQitemZ120111943369QQihZ002QQcategoryZ47182QQrdZ1QQcmdZViewItem ลิงค์ข้างบนนี่ก็สวยอลังการ มีอยู่อันนึง เป็นชุดรวมของฝาก มีพวกถุงส้ม กล่องส้ม ปูยักษ์ ประมาณนั้นค่ะ และก็มีเซ็ทอาหารหลายเซ็ทมาก ๆ และก็มีพวกเครื่องใช้ในบ้านย้อนยุคค่ะ พวกโทรศัพท์แบบหมุนวางบนโครเชต์ถัก กระติกน้ำร้อน วิทยุ ทีวี แบบเก่า เหมือนในการ์ตูนโดราเอม่อนอ่ะค่ะ เหมียวเซฟไว้ แต่โพสรูปไม่ได้ ในอีเบตอนนี้ก็ไม่มีคนเอามาขายเลยไม่มีลิงค์อ่ะค่ะ แต่ว่า ถ้าคุณน้อยว่าง ๆ ไปเดินดูของพวกนี้ เหมียวว่าคุณน้อยอาจจะชอบนะคะ เหมียวจะสะสมของ Miniature มานานหลายปีเหมือนกันค่ะ แต่ก็เรื่อยเปื่อย ๆ 55 ไม่ถึงกับเป็นนักสะสม คือว่าง ๆ ก็ไปเดินซื้อที่จตุจัตรค่ะ มีอยู่โซนนึงเค้าจะมีเยอะมาก ๆ พวกอาหารไทยทำละเอียดมากค่ะ เหมียวก็สะสมพวกที่เป็นอาหารและขนม ดอกไม้ที่เป็นกระถางเล็ก ๆ กับพวกเก้าอี้ ชั้นวาง ผัก ผลไม้จิ๋ว มีหลายแนวมากค่ะ ทั้งไทย จีน และแบบฝรั่ง พวกต้นไม้ดอกไม้จะสามารถเอามาจัดเป็นสวนได้หลายแบบเลยค่ะ ทั้งสวนไทย สวนอังกฤษ สวนจีน เพราะเค้าทำหลากหลายพันธุ์ไม้มาก ๆ เมื่อก่อนที่ห้างอิมพีเรียลลาดพร้าวก็จะมีร้านเล้ก ๆ เค้าเอาพวก Miniature ชุดเครื่องครัว ชุดน้ำชา พวกที่จัดโต๊ะอาหารแบบแนว ๆ อังกฤษ ๆ อ่ะค่ะ เอามาขายลดราคาบ้าง เหมียวก็ชอบไปนั่งเลือก อิอิ เป็นความสุขทางใจอย่างมากอีกสิ่งนึงค่ะ เหมียวก็กะว่าถ้าได้ไปญี่ปุ่นเมื่อไหร่ก็จะไปซื้อMiniatureของญี่ปุ่นด้วยนี่ล่ะค่ะ คุณน้อยลองไปเดินดูของจิ๋วพวกนี้เล่น ๆ ซิคะ คุณน้อยอาจจะชอบก้ได้นะคะ เผื่อจะได้สะสม Miniature เหมือนกันอ่ะค่ะ อิอิ หาพวกซะเลย เครปน่าทานจริง ๆ นะคะ เหมียวก็เคยเห็นรูปหลายทีแล้ว ว่าเค้าใส่ครีมลงไปเยอะมากเลยอ่ะค่ะ เอ... รูปในคห.55และ 60 เหมียวว่าเหมือนดอกคาเมเลีย น่าจะใช่นา... ในที่สุด คุณกี้ก็มาแล้ววว.... แหม... มีการทำวิจัยสาวญี่ปุ่นด้วยเหรอคะ เหอ ๆ แล้วตกลงว่าสาวญี่ปุ่นสาว ๆ นี่ เค้าอยู่กันเขตไหนบ้างคะ เผื่อเหมียวไปญี่ปุ่นมั่ง เหมียวจะได้เอาออกจากโปรแกรมให้หมดเลยค่ะ 555 อืม... แอบบวกในใจ..... คุณกี้...บริษัทส่งไปดูงานเมื่อ 8 ปีก่อน...อืม.... คุณน้อย....จบก่อนคุณกี้.....อืม..... คุณกี้แก้ข่าวว่าจบตรีตอนยังเอ๊าะ ใส ๆ ...อืม.อืม....คุณชายทะเล ....จบช้ากว่าคุณกี้ไม่กี่ปี.....อืม... อือม... อืม.....งึม ๆ สรุปแล้วว่า .... เรื่องอายุ ยังคงเป็นปริศนาต่อไป...น่ะดีแล้ว ...555 คุณชายทะเล เหมียวนึกว่า คุณชายทะเลหมายถึงอ่านอันที่เป็นการ์ตูนน่ะค่ะ ที่เป็นนิยายแบบมีตัวหนังสืออย่างเดียวของโกวเล้งและกิมย้ง เหมียวก็เคยอ่านบ้างค่ะ แต่ว่าจินตนาการไม่ไหว เลยชอบดูเป็นหนังจีนชุดมากกว่าค่ะ กิกิ สนุกดีค่ะ ชอบดูมาแต่เด็ก ๆ อันที่เป็นการ์ตูน จะเขียนโดยนักเขียนฮ่องกงหรือไต้หวันน่ะค่ะ ถ้าจำไม่ผิดนะ ลายเส้นก็ไม่ออกแนวญี่ปุ่นนะคะ รายละเอียดเยอะค่ะ ส่วนมากเหมียวคิดว่าคงจะเป็นนวนิยายจีนของโกวเล้งและของกิมย้งน่ะค่ะ ไว้ถ้าคุณชายทะเลว่าง ๆ ก็ลองอ่านดูอาจจะชอบนะคะ เพราะภาพสวยมากค่ะ เนื้อเรื่องก็เล่าได้ดีด้วยค่ะ ไว้ถ้าเหมียวเจอลิงค์ภาพการ์ตูนจีน เหมียวจะเอามาลงนะคะ พริกขี้หนูสีรุ้งเหมียวได้อ่านตอนเด็ก ๆ เลยอ่ะค่ะ ตอนนั้นพยายามทำความเข้าใจอย่างมาก 555 รู้สึกว่าตอนโตเหมียวก็ได้อ่านจนจบเลยมั้ง แต่จำเนื้อเรื่องไม่ค่อยได้แล้วค่ะ สงสัยต้องหามาอ่านทบทวน หุหุหุ บางทีรู้สึกเบื่อ ๆ ได้การ์ตูนมาช่วย ก็ทำให้ชีวิตสดใสขึ้นเยอะเลยค่ะ ไว้ถ้าเริ่มเบื่อการ์ตูนแล้ว เดี๋ยวจะไปหานิยายจีนมาอ่านแบบคุณชายทะเลมั่งดีกว่า กิกิกิ จากคุณ : เหมียวโหด - [ 23 เม.ย. 50 09:19:38 A:124.187.178.242 X: TicketID:136834 ]

ความคิดเห็นที่ 69 อ้าว...เหมียวพิมพ์นานมากกว่าจะได้กดส่งข้อความ เลยเจอคุณน้อยพอดีเลย เหมียวเพิ่งจะมาชอบต้นไม้มาก ๆ ช่วงที่มาอยู่ออสนี่อ่ะค่ะ คือ เริ่มมาจาก เหมียวกลับบ้านที่เชียงรายเมื่อหลายปีก่อน แล้วไปเดินซื้อดอกไม้พุ่ม ที่โตแล้ว กับพวกกล้วยไม้มาปลูกที่บ้าน แหะ ๆ แต่จริง ๆ ที่บ้านก็ดอกไม้ต้นไม้เยอะเหมือนกันค่ะ แต่ดูเหมือนยังไม่สะใจ เหมียวก็เลยขนมาปลูกเพิ่มอีก แต่อยู่ได้ไม่นานก็ต้องกลับมาที่ออส ก็เลยตะหงิด ๆ เพราะอยุ่บ้านที่เชียงราย เหมียวจะทำสวนรอบ ๆ บ้านทุก วันอ่ะค่ะ คาดว่าคงเก็บกดมาจากการอยู่อพาทเม้นที่ออส 555 ทีนี้พอกลับมาออส เหมียวเลยไปซื้อต้นกล้วยไม้ กุหลาบ มะกรูดมะนาว ต้นพริกขี้หนู พริกเจ็ดสี สะระแหน่ ผักชีลาว โหระพา ฯลฯ ประมาณว่าเลือกต้นที่ที่บ้านที่เชียงรายมีน่ะค่ะ เอามาปลูกในกระถางวางตรงระเบียง นาน ๆ ก็เอาชา กะขนมไปนั่งกินที่โต๊ะตรงระเบียง แล้วสะกดจิตตัวเองว่าอยู่บ้านที่เชียงรายน่ะค่ะ เหอ ๆๆๆ ก็ได้ผลดีค่ะ ถ้ามีก๋วยเต๊ยวกะหมูยอกินด้วยก็จะยิ่งเหมือนอยู่บ้านเข้าไปอีก อิอิ อ่านที่คุณน้อยเล่าเรื่องปลูกต้นไม้ไว้ที่บ้าน ให้แฟนดูแล เข้าท่าดีค่ะ เพราะเวลาทำสวนเค้าก็คิดถึงเรา อิอิอิ แล้วเวลากลับบ้านที ก็รู้สึกสดชื่นดีด้วยค่ะ จากคุณ : เหมียวโหด - [ 23 เม.ย. 50 09:57:43 A:124.187.178.242 X: TicketID:136834 ]

ความคิดเห็นที่ 70 สวยมาก ๆ เลยค่ะคุณเหมียว ยังชั่ง ๆ ใจอยู่ว่าจะไปดูดีหรือเปล่า เพราะกลัวตะบะแตกเหมือนกันค่ะ ฮ่ะๆๆๆ ถ้าจะถามเรื่องของสะสม เราก็ชอบสะสมหลายอย่างค่ะ สะสมจนคนที่บ้านระอา เพราะว่าเยอะแยะไปหมด มีทั้งหนังสือ แสตมป์ เหรียญ ถ้วยกาแฟ ตอนนี้บ้านก็รกไปหมดหละค่ะ ต้องยกห้อง ๆ นึงไว้เก็บหนังสือ ซื้อตู้มาตู้นึงไว้เก็บถ้วยกาแฟ ยังดี ที่พักหลัง ๆ นี่หายบ้าไปเยอะค่ะ ตอนนี้ ตาชายทะเลคงจะไปแง้ว ๆ อยู่ที่กระทู้เด็กเสิร์ฟน่ะค่ะ ไม่รู้ว่ายังจะสนใจลิงค์การ์ตูนที่คุณเหมียวเอามาโพสหรือเปล่า อิอิอิ ตากี้อ่ะ อายุ 28 คุณเหมียวไม่ต้องเสียเวลาไปนับหรอกค่ะ ฟันธง ฮ่ะๆๆๆ จากคุณ : Noise219 - [ 23 เม.ย. 50 21:42:44 ]

ความคิดเห็นที่ 71 นั่งจาม เลยเข้ามาดู ฮั่นแน่.... ยังรอลิงค์การ์ตูนคุณเหมียวฯ อยู่ครับ แต่ปกติ จะอ่านแบบนิยายเต็ม ๆ แล้วไง เลยไม่ค่อยได้อ่านแบบการ์ตูน ป.ล. หวัดดีครับ พี่กี้...อิอิ... จากคุณ : ชายทะเล - [ 23 เม.ย. 50 22:17:00 ]

ความคิดเห็นที่ 72 จมูกไวจริง ๆ นะคุณชาย แหม..รีบเชียว รีบมาเรียกคนอื่น ๆ เขาว่าพี่ เหอๆๆๆๆ จากคุณ : Noise219 - [ 24 เม.ย. 50 07:25:09 ]

ความคิดเห็นที่ 73 มาสับขาหลอกคุณเหมียวน่ะครับป้าน้อยฯ จะได้งงเรื่องอายุต่อไป... อิอิ.... จากคุณ : ชายทะเล - [ 24 เม.ย. 50 19:06:40 ]

ความคิดเห็นที่ 74 แหม..พี่ชายทะเล ก็ไม่หลังไมล์ไปก่อนหละคะ จะได้รับมุกทัน ฮ่ะๆๆๆ จากคุณ : Noise219 - [ 24 เม.ย. 50 20:51:56 ]

ความคิดเห็นที่ 75 เอ๋...อารายเหร๋อออ 5555 ทำเป็นงง แต่.... จะว่าไปก็งงจริง ๆ นะค้า .... คุณชายทะเลร้ายจริง มีสับขาหลอกเหมียวด้วยนะ 55 ถ้าคุณกี้ 28 ก็เท่าเหมียวอ่ะค่ะ แต่คุณชายฯไม่ต้องเรียกเหมียวว่าพี่ก็.... ก็ดีค่ะ 555 เอ... หรือคุณน้อยจะอาวุโสสุดหรือป่าว ต้องยกให้เป็นผอ.ประจำหน่วยงานท่องเที่ยวและวัฒนธรรมญี่ปุ่นสาขาออสเตรเลีย ซะเลย กิกิกิ ล้อเล่นนาคะ แต่จริง ๆ แอบสงสัยว่าคุณชายฯ แน่ ๆ เลยอ่ะ ที่อาวุโสสุด หุหุหุหุ เอาเป็นว่า เป็นปริศนาให้ขบคิดกันต่อไป อิอิ .. เหมียวยังไม่ว่างหาลิงค์ที่มีภาพการ์ตูนเลยค่ะ แต่ห้องที่เค้าคุยกันเรื่องการ์ตูนอาจจะมีค่ะ เหมียวมีลิงค์เว็บนี้ค่ะ สุดยอดมาก เป็นเว็บขายการ์ตูนน่ะค่ะ เวลาการ์ตูนออกใหม่ ๆ ก็จะอัพเดท มีแยกสำนักพิมพ์กะแยกหมวดแบบแนวของเรื่องน่ะค่ะ เหมียวว่าน่าจะมีนะคะ ค่อนข้างมั่นใจ หุหุ เพราะการ์ตูนเยอะมากค่ะเว็บนี้ http://www.comtoon.com/ เข้าไปดูกะทู้เด็กเสิร์ฟแล้วล่ะ ทีแรกก็งง ว่ากะทู้ไหนอ่ะ ร้านไทยแถวบ้านเหมียวก็มีค่ะ เหอ ๆ อาจจะคนละแนว เหมียวชอบเข้าไปสั่งแล้วพูดอังกฤษ ทำสำเนียงบ้า ๆ บอ ๆ แล้วรอฟังเค้าจะพูดอะไรกันเป็นภาษาไทยเกี่ยวกับเราหรือเปล่าเพราะคิดว่าเราไม่เข้าใจ ส่วนมากนะ นินทาเราต่อหน้าทั้งนั้นเลยค่ะ 555 แต่ก็ไม่ได้นินทาอะไรแย่นะคะ แบบว่าคุยกันเหมือนแซวอะไรอย่างนี้ ก็ตลก ๆ น่ะค่ะ เค้าคงทำงานแบบหาอะไรคุยกันไป แก้เบื่อ เมื่อก่อนร้านไทยในซิดนี่มีบางร้านนะคะ ทั้ง ๆ รู้ว่าเราคนไทยทั้งหมดนะคะ แต่ชอบนินทาตอนนั้นลยอ่ะค่ะ แต่ไม่ให้เราได้ยิน แต่เห็นท่าทาง สายตาก็รู้แล้วค่ะ คือแบบว่าระหว่างทานอยู่ หันไปจะสั่งอะไรเพิ่มก็จะเห็นเค้ามองมาทางเราซุบซิบกันอยู่ แปลกดีค่ะ จริง ๆ คนกินข้าว ก็ต้องการความสงบสุขน่ะค่ะ บางทีก็เจอมาจ้อง ๆๆๆ ด้วยสายตาขวาง ๆ อยุ่นั่นแหล่ะ แต่ตอนเหมียวสั่งเหมียวเป็นคนพูดดีมากนะคะ คือคะ ๆ ขา ๆ ตลอด ประมาณนั้น ออกแนวอ่อนหวานเล็กน้อยน่ะค่ะ เหอ ๆ แต่ดูเหมือนเค้าจะไม่ชอบกันมั้ง เอาใจไม่ถูกค่ะ ทำให้ไม่ไปกินร้านนั้นอีกเลย เพราะร้านอาหารมีเยอะมากค่ะ ร้านที่ไปซื้อประจำจะเป็นร้านที่ดีค่ะ เพราะเลือกสรรแล้ว หุหุ หุหุ แล้วก็ดันเกี่ยวกะกะทู้เด็กเสริฟ จนได้ แหะ ๆ จากคุณ : เหมียวโหด - [ 25 เม.ย. 50 08:17:37 A:124.187.178.242 X: TicketID:136834 ]

ความคิดเห็นที่ 76 ป้าน้อยฯ มุขผมนะนั่นน่ะ.... ยังงี้ พี่เหมียวฯยิ่งงงเข้าไปใหญ่... อิอิ ป.ล. เพิ่งรู้ว่า ex-ericcson แฮะ ตอนแรกเดาว่า ex-nokia. จากคุณ : ชายทะเล - [ 25 เม.ย. 50 15:57:33 ]

ความคิดเห็นที่ 77 ex-xxxx เค้าหมายถึง เคยทำอยู่ แล้วตอนนี้ไม่ได้อยู่ไม่ใช่รึ ถ้าแบบนั้นก็คงใช้กะพี่ไม่ได้หรอก บอกแล้วว่า จะอยู่จนกว่าจะเกษียณ หรือไม่ก็ให้เค้าไล่ออกนั่นแหละ พี่เหมียวอายุยี่สิบแปดแล้วเหรอจ๊ะ อิอิอิอิ ตอนนี้กระทู้เด็กเสิร์ฟกำลังร้อนเป็นไฟ มีบางคนมาพลีชีพเพื่อเจ้าของร้านที่ทำพลาดให้ชาวบ้านจับได้ ไม่รู้มือที่สามเข้ามาป่วนหรือเปล่า แต่ต้องบอกว่า คนที่เข้ามาปั่นนี้ คงจะเกินกว่าจะเยียวยาแล้วหละ เหอๆๆๆๆ จากคุณ : Noise219 - [ 25 เม.ย. 50 16:43:34 ]

ความคิดเห็นที่ 78 เขียนไม่หมดน่ะครับ.ขออภัย ต้องเขียนว่า เพิ่งรู้ว่า ex-ericsson (Thailand)แฮะ ตอนแรกเดาว่า ex-nokia (Thailand).. ประมาณนั้นแหละครับ ถ้างั้น...โทรศัพท์ก็ของบริษัทน่ะจิ.... สงสัยตอนนี้ พี่เหมียวฯ กำลังจาม เดี๋ยวก็คงเข้้ามา อิอิ จากคุณ : ชายทะเล - [ 25 เม.ย. 50 17:16:20 ]

ความคิดเห็นที่ 79 อ๋อ...อะไร ๆ ก็ของบริษัททั้งนั้นหละ คอมที่ใช้อยู่ก็ของบริษัท โทรศัพท์ เบอร์โทรศัพท์ ก็ของบริษัท บอร์ดแบนก็ของบริษัท เอ้ย ของเราแหละ แต่บริษัทจ่ายตังค์ ฮ่ะๆๆๆ ตู้เย็น โซฟา เครื่องทำความร้อนความเย็น ก็ของเพื่อนที่บริษัท เหอๆๆๆ พี่เหมียวกะพี่กี้หายไป อิอิอิ จากคุณ : Noise219 - [ 25 เม.ย. 50 19:01:48 ]

ความคิดเห็นที่ 80 55 55 เมื่อวานนี้บัตรผ่านหมดอายุค่ะ พอเข้าไปขอบัตรผ่าน เค้าส่งมาทางเมลล์แล้ว ปรากฏว่าเมลล์อันนี้ไม่ได้ใช้นานเหมือนกันค่ะ แบบว่าต้องแอคติเวทแอคคเค้าใหม่ พอเสร็จแล้ว ขอบัตรผ่านใหม่อีกครั้ง ก็เลยโดนให้รอ เพราะเพิ่งใช้เมลล์นั้นสมัครไป เลยเซ็งเลยค่ะ อ่านอย่างเดียว แต่วันนี้กลับมาแล้ว วะ 555 เดี๋ยวจะเรียกพี่น้อย กับพี่ชายฯ มั่ง ดีไหม ๆ คะ อิอิอิอิ ไม่มีวันยอมซะล่ะ เรื่องความอ่อนเยาว์ โฮะ โฮะ ... ยังไม่ได้ไปดูคนมาใหม่ในกะทู้เด็กเสริฟเลยค่ะ เดี๋ยวต้องไปดูซะหน่อยดีกว่า ร้านอาหารนี่ ถ้าคุมคนไม่ได้ จะแย่จริง ๆ เลยค่ะ แล้วถ้ายิ่งเจ้าของร้านเป็นซะแบบนั้น จริง ๆ แก็ยิ่งแย่เลย ถ้าเป็นที่ ๆ ร้านเยอะ ๆ มีอาหารแนวเดียวกับ ราคาพอ ๆ กัน อยู่เยอะ คนเค้าก็ไปกินร้านอื่นแน่เลยค่ะ จากคุณ : เหมียวโหด - [ 28 เม.ย. 50 09:03:28 A:124.187.178.242 X: TicketID:136834 ]

ความคิดเห็นที่ 81 ตาย ต๊าย ตาย พี่เหมียว มาเรียกพี่ว่าพี่ได้ไง เอ๊ะ ยังไง หึๆๆๆ เรื่องเด็กเสิร์ฟก็จบไปแล้ว มีคนลยข้อความของคนที่เข้ามาเชียร์คนนั้นทิ้งไปค่ะ คาดว่าคงจะเป็นทางพันทิพลบ คุณเหมียวไปอ่านทีหลังอาจจะงง ๆ อ้อ คุณเหมียวมาก็ดีแล้ว ตอนนี้มีอัพเดทบล็อกค่ะ จิ้ม ๆ ที่ myblog ก็จะเจอของใหม่ รับรองว่าหนุ่ม ๆ น้ำลายหยดติ๋ง ๆ สาว ๆ ก็ดูได้ค่ะ ตอนนี้ ตากี้ตาวาวไปแล้วหละ ฮ่ะๆๆๆๆ จากคุณ : Noise219 - [ 28 เม.ย. 50 09:50:10 ]

ความคิดเห็นที่ 82 ชอบดอกไม้ใน คคห. 55 มากๆ สวยมากขอบอก จากคุณ : Superza - [ 10 พ.ค. 50 17:58:07 ]

ความคิดเห็นที่ 83 อ่า..มาได้เวลากระทู้ตกพอดีเลยนะนู๋ซ่า อิอิอิ มาช้ายังดีกว่าไม่มาเนอะ :) จากคุณ : Noise219 - [ 15 พ.ค. 50 21:29:39 ]