ความคิดเห็นที่ 1 คำถาม ทำไม? ของเด็ก เป็นคำถามง่ายๆ แต่ช่วยฝึกสมองผู้ใหญ่ค่ะ ว่าจะตอบยังไงให้เค้าเข้าใจ ต้องผ่านกระบวนการ เพื่อหาคำง่ายๆ และตัวอย่างง่ายๆอธิบายให้เด็ก ดิฉันถือว่า ทำไม? ของเด็กเนี่ยเป็นคำถามประลองปัญญามากๆเลยค่ะ รออ่านนะคะ จากคุณ : chantilly (chantilly) - [ 25 เม.ย. 50 17:55:46 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ทำไมพวกเขาต้องพูดว่า "ทำไม?" อย่างไม่หยุดไม่หย่อน? แปลและเรียบเรียง มาจากบทความโดย Anne Lamy นิตยสาร version Femina --------------------------------------------- เด็กๆ เป็นแชมเปี้ยนในการตั้งคำถาม และถามเราที่เป็นพ่อแม่ ที่รู้สึกว่าเป็นหน้าที่ๆ จะต้องตอบ... สำหรับสิ่งมีชีวิตที่เรียกว่า "เด็ก" ที่มีขนาดความสูงประมาณไม่เกิน หรือเกิน 1 เมตร มานิดหน่อยนี้ โลกใบนี้และความลึกลับของโลกเป็นสิ่งที่น่าค้นหามากมาย เด็กๆ จึงมักจะตั้งคำถามกับตัวเอง และถามพวกเรา ด้วยคำถามมากมายก่ายกอง คำถามเหล่านี้มีทั้งน่าประหลาดใจ น่าตกใจ บางทีเป็นคำถามที่สวยงาม บางทีช่างเป็นคำถามที่เกินจริง แล้วแต่ว่า คำถามนั้นๆ จะถูกตั้งขึ้นมาในโอกาสหรือวาระใด... และด้วยความมากมายนี้ ทำให้บางครั้งเรานึกอยากมีหนังสือสักเล่ม ที่เป็นคู่มือการใช้เพื่อตอบคำถาม "ทุกๆ" คำถาม แต่พวกเราอย่าลืมว่า ด้วยรูปแบบของการใช้ "คำถาม" ซึ่งทำให้เราต้องตอบนี้ แท้จริง เป็นรูปแบบหนึ่งที่เด็กใช้ เพื่อที่จะเชิญชวนให้เรา เข้าร่วมการสนทนากับพวกเขา หาใช่ว่า เป็นคำถามเพียงเพื่อให้เรา ได้แสดงความสามารถ หรือความรู้ในการตอบคำถามนั้นๆ หากแต่อาจเป็นคำถามเพื่อที่จะทำให้เขาเข้าใจถึง "รูปแบบ" ที่เป็นส่วนตัวของผู้ตอบในการเข้าใจ "โลก" ตัวอย่างของคำถามต่างๆ มากมาย เช่น คำถามแบบฟุ่มเฟือย ถามไปอย่างนั้นแหละ ถามไปหมดทุกอย่าง (บางทีดูเหมือนมีเหตุผล แต่จริงๆ ไม่ได้ต้องการคำตอบแบบมีเหตุผลในขณะนั้น) "ทำไมต้องกินนมตอนเช้าด้วย?" "และทำไมผมจึงไปโรงเรียนในชุดนอนไม่ได้?" "ทำไมต้องแปรงฟันด้วย และถ้าไม่แปรงแล้ว ทำไมฟันจะต้องผุด้วย?" คุณอาจจะนั่งถอนใจว่า "แต่ว่าทำไมเด็กคนนี้จึงไม่เงียบสัก 5 นาทีนะ?" แล้วก็พยายามที่จะตอบคำถามไปเรื่อยๆ ไล่ตั้งแต่ ทำไมต้องกินอาหารเช้า? - เพราะว่าเป็นการเติมพลังเหมือนเติมน้ำมันเต็มถัง เพื่อจะได้ใช้พลังงานแบบทั้งวันได้เต็มที่ แล้วทำไมต้องมีพลังงาน? - ก็เพราะถ้าไม่อย่างนั้น เราจะเหนื่อยน่ะซี และคำถามดำเนินสลับไปเรื่อยๆ กับการตอบ โดยตัวของคำถามเอง หาใช่คำถามที่ถามขึ้นมาเล่นๆ และคุณก็จะเห็นด้วยตัวเองว่า ลูกได้บันทึกคำตอบที่มีค่าของคุณนั้น เหล่านั้นทุกๆ คำตอบเลยทีเดียว แต่ว่าเมื่อต้องโต้ตอบไปเรื่อยๆ แบบเป็นลูกโซ่อย่างนี้ มันทำให้ลงท้ายด้วยการหมดแรง นี่ลูกจะถามไปหาอะไรหรือ? โทมัส เด็ก 5 ขวบ ตอบว่า "ก็จะได้รู้ให้หมดทุกอย่าง ก่อนจะเข้า ป. 1 ไง" นักจิตวิทยาคลินิก คุณ Colette Pericchi* ระบุว่า ด้วยคำถามแบบยิงกระหน่ำของเด็กๆ นี่เอง เป็นวิธีการที่เด็กใช้เพื่อที่จะเรียกความสนใจจากเรา ผู้ใหญ่หรือพ่อแม่ นอกจากนี้ เด็กใช้การตั้งคำถาม เพื่อวัดขอบเขต หรือลิมิต ของเราด้วย ดังนั้นหากเราคิดว่าเราจนมุม และไม่ต้องการจะตอบแล้ว เพียงแต่บอกเขาไปด้วยความนุ่มนวลว่า "ทุกสิ่งทุกอย่างไม่จำเป็นต้องอธิบายได้ทั้งหมด และเพราะมันเป็นอย่างนั้น มันจึงเป็นอย่างนั้น" ด้วยคำตอบลักษณะนี้ คุณไม่ได้ทำให้ลูกๆ ต้องหยุดหรือลดความอยากรู้อยากเห็น แต่ว่า มันจะทำให้ ลูกได้เรียนรู้สิ่งสำคัญพื้นฐาน คือ คุณไม่ได้รู้หมดทุกอย่าง ดังนั้นการที่คุณบอกว่า คุณไม่รู้ (โดยที่คุณอาจรู้ หรือไม่รู้จริงๆ) คำตอบนี้ จะทำให้ตัวคุณเอง ลงมาจากฐานหรือแท่นที่ถูกมองจากลูกว่า คุณรู้หมดทุกอย่างในโลก และขณะเดียวกัน ในเมื่อเขาไม่ได้คำตอบจากคุณ เขาจำเป็นจะต้องไปหาคำตอบด้วยตัวของเขาเอง ดังนั้นเราสามารถที่จะอ้างสิทธิในการที่ "เราไม่รู้หมดทุกอย่าง" นี้ ไม่ว่าจะเป็นเรื่อง ทำไมสีของน้ำนมจึงเป็นสีขาว? หรือเตาอบมีความร้อนได้อย่างไร? บางทีการตอบว่า เราไม่รู้ และเขาตอบคำถามเหล่านี้แทนคุณ ด้วยคำตอบของเขา คุณจะได้เห็นว่า คุณกำลังสร้างบทสนทนากับผู้ใหญ่ตัวน้อยคนนี้ ที่น่าสนใจ มากกว่าการจะให้คำตอบกับเขา โดยการที่เราไปเปิดหนังสือ encyclopedia เพื่อจะอธิบายคำตอบที่คุณเองก็ไม่รู้ในทันที * ผู้แต่ง "Pourquoi des pourquoi" ed. Marabout หรือ "ทำไมของคำถามทำไม" (ตรงนี้เผื่อแม่บ้านฝรั่งเศสจะไปขอยืมห้องสมุด หรือไปซื้อมาอ่าน) แก้ไขเมื่อ 25 เม.ย. 50 21:30:57 แก้ไขเมื่อ 25 เม.ย. 50 18:24:13 แก้ไขเมื่อ 25 เม.ย. 50 18:23:37 จากคุณ : พธูไทย - [ 25 เม.ย. 50 18:07:48 ]

ความคิดเห็นที่ 3 คำถามที่มีลักษณะลึกลับ อภิปรัชญา หรือยากแก่การที่จะอธิบายให้เข้าใจ "ทำไมทุกๆ คนต้องตาย?" "คนที่เกิดมาเป็นคนแรกของโลกมีสะดือไหม?" "ทำไมคุณแม่ของลิซ่าจึงไม่สบาย?" "ทำไมจึงมีคนไม่ดี?" สำหรับผู้ที่จะต้องตอบคำถามเหล่านี้ ไม่ต้องถึงกับเตรียมยาแก้ปวดหัว แต่ก็เป็นคำถามที่ทำให้เราได้เห็นถึงความเป็นนักปรัชญาในเด็กทุกๆ คน น่าแปลกเมื่อเราเติบโตขึ้นมา ความเป็นปรัชญาเหล่านี้ในตัวเรา กลับลดลงหรือหายไป เราหยุดที่จะตั้งคำถามกับตัวเอง หรือกับผู้อื่น หรือด้วยประสบการณ์ที่ผ่าน ทำให้สิ่งที่เคยเป็นคำถามหลายๆ คำถาม เราได้คำตอบแล้ว ส่วนคำถามที่ตอบไม่ได้ เราอาจไม่ใส่ใจที่อยากจะตอบ จนบางครั้ง เราลืมที่จะตั้งคำถาม หรือบางคำถามกลายมาเป็นคำถามต้องห้าม ที่ไม่อยากตอบ และไม่อยากพูดถึง (แต่คำถามอภิปรัชญาเหล่านี้ไม่ใช่หรือ ที่เป็นคำถามพื้นฐานที่พระพุทธเจ้าได้พยายามที่จะตอบ ในช่วงของการค้นหาความจริงแห่งชีวิต) Christine คุณครูประจำชั้นของนักเรียนอนุบาลปีที่ 3 เล่าว่า "ทุกๆ ปี ไม่ว่าจะเปลี่ยนชั้นไป เป็นเด็กกลุ่มใหม่ขึ้นมา แต่คำถามเหล่านี้จะวนเวียนมาเสมอ ไม่ว่าจะเป็นเรื่อง การเกิด การตาย ความเจ็บป่วย และการแยกทางกัน" คำถามเหล่านี้ที่อาจะทำให้ผู้ใหญ่ฟังแล้วสะดุด และหยุดคิด แต่สำหรับเด็กๆ สิ่งเหล่านี้เป็นเรื่องราวที่น่าค้นหา และอยากรู้คำตอบ Christine เล่าต่อว่า เมื่อเร็วๆ นี้ มีเด็กในชั้นของเธอคนหนึ่งต้องสูญเสียคุณแม่ เด็กๆ บางคนในห้องจะบอกว่า คุณแม่ของเพื่อนได้ไปสวรรค์ แต่ว่าเด็กบางคนบอกว่า "ไม่ใช่ คนตายก็ต้องอยู่ในดิน" แต่ไม่ว่าตายแล้วจะไปอยู่บนสวรรค์หรืออยู่ในดิน สิ่งที่เด็กๆ พูดถึง หากคุณแม่ของตัวเองต้องตายคือ คุณแม่จะต้องคิดถึงเขาตลอดอย่างแน่นอน ในแต่ละคำถามที่เป็นอภิปรัชญาเหล่านี้ คำตอบที่ได้จากเด็ก จะมีลักษณะคาบเกี่ยวกัน ของความมีเหตุมีผล ของความสวยงามของคำอธิบายของเขา และความน่าพิศวง ความเจ็บป่วยหรือ? แน่นอน มันเป็นเรื่องที่ไม่ยุติธรรมสำหรับชีวิต และไม่น่าจะเกิดขึ้น ในความคิดของเด็กๆ แต่ Sarah อายุ 5 ขวบ เตือนว่า "พวกเราเจ็บป่วย เพราะว่าเราเดินถอดรองเท้า" คำตอบของ Celine คือ "และเพราะว่าเราไม่กินอย่างที่ควรจะต้องกิน" และคนไม่ดีล่ะ ทำไมพวกเขาจะต้องมาอยู่บนโลกนี้กับพวกเราด้วย? โทมัส 5 ขวบ ตอบเป็นคนแรก "เพราะพวกเขาไม่ฟังที่ครูสอนที่โรงเรียน" และความตายล่ะ? "พวกเราตาย คือเราหยุดที่จะมีชีวิต เราหยุดหายใจ แล้วเราก็ร่วงจากเก้าอี้ เป็นลมไป" Lucas สรุปให้ทุกๆ คนฟัง แก้ไขเมื่อ 25 เม.ย. 50 19:40:46 จากคุณ : พธูไทย - [ 25 เม.ย. 50 19:39:51 ]

ความคิดเห็นที่ 4 เด็กๆ มีความบริสุทธิ์ใจ ปราศจากความกังวลใดๆ เหมือนอย่างที่ผู้ใหญ่อย่างเราๆ มี พวกเขาจะมีความสามารถที่จะพูดถึงเรื่องการตายได้ เหมือนกับการคุยเรื่องเกี่ยวกับดินฟ้าอากาศประจำวัน หรือเหมือนกับเมนูอาหารกลางวันที่โรงเรียน พวกเขายังไม่มีสิ่งที่ผู้ใหญ่มักเรียกว่า "เรื่องต้องห้าม" ช่วงอายุ 3-7 ขวบ เป็นช่วงอายุของ "วัยแห่งอภิปรัชญา" อย่างแท้จริง พวกเขายังไม่ได้รับการ formatted ไปด้วย "ความรู้" ดังนั้นพวกเขาจึงสามารถที่จะตั้งคำถามต่างๆ อย่างมากมายได้ และเต็มไปด้วยความอยากรู้อยากเห็น อยากเข้าใจ บทบาทของผู้เป็นพ่อแม่จึงมีอิทธิพลอย่างมาก แน่นอนว่าพวกเราสามารถทำหน้าที่ในการตอบคำถามของเขา และช่วยให้เขาสามารถสร้างรูปแบบการคิด การมองสิ่งต่างๆ ด้วยเหตุและผลที่เรา (หรือผู้ใหญ่คนอื่น) พยายามป้อนให้ แต่ในขณะเดียวกัน พวกเราจำเป็นที่จะต้องเข้าใจว่าบ่อยครั้งที่ "การตั้งคำถาม" สำคัญกว่า "การตอบคำถาม" จากการที่เราตั้งคำถามกลับ ทำให้เด็กได้คิดด้วยตนเอง และสร้างความเป็นตัวของตัวเอง นอกจากนั้น จากการคิดเพื่อที่จะตอบคำถามหนึ่งๆ เด็กๆ จะได้เรียนรู้ด้วยตัวเองว่า สามารถตอบได้ด้วยหลายคำตอบที่เป็นไปได้ และบางครั้งนำไปสู่คำถามอื่นต่อ เพราะว่า "การคิด เปรียบเสมือน ถนนที่ไม่มีจุดจบ"  นักปรัชญา Oscar Brenifier อธิบายเอาไว้ (ผู้นี้เป็นผู้แต่งหนังสือ เรื่อง Philozenfants อ่านว่า ฟิโลซองฟอง เล่นคำล้อ ฟิโลโซเฟอร์ Philosophy - ปรัชญา + enfant - เด็กๆ น่าจะได้ว่า นักปรัชญารุ่นจิ๋วในกรณีนี้) คำถามต่างๆ เหล่านี้ที่เด็กจะหาคำตอบ หลายคำถามอาจไม่มีคำตอบ และนั่นยิ่งเป็นการดี เพราะไม่จำเป็นที่จะต้องตอบทุกๆ คำถามให้ได้ ตัวอย่างเช่น เมื่อเรารัก เรารักเพราะรัก เพราะเป็นคนๆ นั้น อาจเป็นเพราะคนๆ นั้นมีความสวยงาม หรืออาจเป็นเพราะคนๆ นั้น ช่างสร้างปัญหาให้มากมาย แต่เมื่อเรารัก เราก็รัก มันไมม่มีคำอธิบายว่าทำไม เช่นเดียวกัน คำถามเกี่ยวกับ ชีวิต ความรัก ความงามแห่งสรรพสิ่ง และความดีงามต่างๆ สามารถเป็นคำถามที่ไม่ต้องมีคำตอบใดๆ คงความน่าพิศวงเอาไว้อย่างนั้น นักปรัชญา Brenifier สรุปเอาไว้สั้นๆ ว่า การเติบโต ก็คือการเรียนรู้ที่จะเก็บความสุขของวัยเยาว์ในเรื่องความน่าพิศวง ของคำถามที่ตอบไม่ได้ เอาไว้เช่นนั้นตลอดกาล โดยไม่จำเป็นที่จะต้องพยายามตอบคำถามทุกๆ สิ่ง ทุกๆ อย่างให้ได้ และเราจะเห็นว่า "ความอยากรู้อยากเห็น" ด้วยการตั้งคำถาม จัดเป็นคุณสมบัติที่ดี ของเด็กคนหนึ่งจนกระทั่งเขาโตเป็นผู้ใหญ่ หาใช่ การที่จะมีคำตอบให้กับทุกๆ คำถาม เพราะเมื่อนั้น เราจะหยุดถาม และหมดซึ่งความอยากรู้อยากเห็น จากคุณ : พธูไทย - [ 25 เม.ย. 50 20:09:00 ]

ความคิดเห็นที่ 5 ความลึกลับทางวิทยาศาสตร์ "ทำไมน้ำในอ่างจึงหายไป?" "ทำไมดอกไม้จึงเหี่ยวเฉา?" "โลกใบนี้เกิดขึ้นมาเมื่อไร?" แน่นอนว่า เราจำเป็นที่จะต้องให้คำอธิบายทางวิทยาศาสตร์ด้วยภาษาที่เหมาะสมสำหรับเด็กที่จะเข้าใจ หนังสือต่างๆ มากมายสามารถช่วยคุณในการอธิบายนี้ได้ แต่เชื่อไหม? เมื่อเด็กคนหนึ่งตั้งคำถาม ส่วนใหญ่เขามักมีคำตอบของเขาเอาไว้อยู่แล้ว! ไม่ว่าคำตอบของเขาจะเป็นความรู้ที่ถูกต้อง หรือว่าเป็นเพียงคำตอบที่คิดจินตนาการไปก็แล้วแต่ จึงน่าสนใจที่คุณจะถามเขากลับ ด้วยคำถามที่เขาถาม เพื่อให้เขาได้อธิบาย และจากคำตอบของเขา จะทำให้คุณรู้ว่าเขามีวิสัยทัศน์ต่อโลก ต่อสิ่งนั้นๆ อย่างไร เลโอ 5 ขวบ ตอบว่า "ดอกไม้เหี่ยวเฉา เพราะว่ามันเบื่อและเหงาที่จะอยู่ในแจกันของแม่น่ะซี" จากคำตอบนี้เลโอพูดต่อถึงเรื่องคุณตาที่ตอนนี้ไปอยู่บ้านพักคนชรา และนำไปสู่คำถามในระดับที่สอง ที่นอกเหนือไปจากความเป็นจริงที่ว่าคุณปู่คุณย่า และคุณตาคุณยาย เริ่มแก่เฒ่า เลโอถามเกี่ยวกับเรื่องชีวิตและความตาย ที่เขาเริ่มสงสัยต่อ เมื่อเขาตอบคำถามเรื่องดอกไม้ที่เหี่ยวเฉา ดังนั้นเป็นสิ่งที่น่าสนใจ และเต็มไปด้วยสิ่งประเทืองการคิด ที่จะปล่อยให้เด็กได้มีอิสระในการคิดและตอบคำถามด้วยตัวเอง แทนที่การปิดคำถามด้วยการตอบด้วยคำตอบทางวิทยาศาสตร์เท่านั้น แน่นอนว่า คุณอาจช่วยลูกๆ ในการค้นหาคำตอบต่างๆ เหล่านี้ จากหนังสือ หรือจากแหล่งข้อมูลใดๆ แต่เราก็ต้องไม่ลืม คำตอบที่มองไม่เห็นด้วย นั่นคือคำตอบของการจินตนาการ ด้วยคำถามเดียวกัน คำตอบที่เราเชื่อว่าเป็นความจริง บ่อยครั้งไม่ใช่คำตอบที่มาจากสิ่งที่เด็กคิดหรือจินตนาการ "ทำไมน้ำจากอ่างจึงหายไป?" คุณอาจจะอธิบายด้วยเรื่องของระบบท่อน้ำ การระบาย ฯลฯ ด้วยเหตุและผล แล้วทำไมจึงไม่เติมอีกนิดว่า "แต่ว่าสิ่งที่หายไปจากการมองเห็น อาจจะไม่ได้หายไปจริงๆ ก็ได้" ""โลกใบนี้เกิดขึ้นมาเมื่อไร?" แทนที่จะตอบคำถาม ทำไมไม่ถามกลับ และเฝ้าฟังคำตอบของเขา และในเมื่อหากเราไม่ใช่ผู้ชำนาญการในเรื่องนั้นๆ ทำไมจึงไม่ใช้วิธีการกระตุ้นให้ลูกเป็นผู้ตอบคำถามให้เรา และร่วมในการอภิปรายร่วมกัน ถึงแม้ไม่ได้คำตอบแบบแท้จริงถูกต้องก็ตาม แก้ไขเมื่อ 25 เม.ย. 50 22:06:48 แก้ไขเมื่อ 25 เม.ย. 50 21:23:37 จากคุณ : พธูไทย - [ 25 เม.ย. 50 21:22:15 ]

ความคิดเห็นที่ 6 ดิฉันมาตั้งใจอ่านค่ะ ขอปาดแป๊ปนึง ว่าหนุ่มน้อยที่บ้าน ก็ เริ่มจะ กั๋ว กั๋ว พุกัว  หนูน้อย จำไม จากคุณ : ไอซ่า - [ 25 เม.ย. 50 21:32:35 ]

ความคิดเห็นที่ 7 ไม่ต้องปาดค่ะ จบแล้วค่ะ จบจนได้ เขียนๆ แล้วก้หยุดทีละชั่วโมง ทีนี้มาต่อด้วย คำถามคลาสสิค ที่เราลองตอบกันเล่นๆ (ไม่ต้องเขียนก็ได้) แค่ลองตอบดู ถ้าลูกถาม แล้วเราจะตอบว่าอย่างไร เช่น - ทำไมเราต้องไปโรงเรียนด้วย? - ทำไมลูกอมจึงอร่อยกว่าผักโขม? - ทำไมเวลาหาว เราต้องเอามือปิดปากด้วย? เดี๋ยวอีกสัก หลายชั่วโมงมาใหม่ (คำถามทั้งสามนี้ มีคำตอบที่ได้จากหนังสือ อ่านแล้วน่ารักดี) จากคุณ : พธูไทย - [ 25 เม.ย. 50 22:11:16 ]

ความคิดเห็นที่ 8 จบซะละ นึกว่าจะมีต่อ อิอิ แก้ไขเมื่อ 25 เม.ย. 50 22:25:23 จากคุณ : @..pity..@ - [ 25 เม.ย. 50 22:13:01 ]

ความคิดเห็นที่ 9 มาอ่านประดับความรู้ เอาไว้เวลาถึงวันนั้นบ้าง จะมีคำตอบให้ลูกไหมหนอ  ขอบคุณที่ช่วยแปลให้ฟังค่ะ จากคุณ : Walcher - [ 25 เม.ย. 50 22:37:57 ]

ความคิดเห็นที่ 10 ต่ออีกนิดค่ะ แต่คิดว่าเวลาที่เด็กเริ่มถามนี่เป็นเวลาที่มีค่ามาก เพราะเราจะได้รีบใส่ข้อมูลในสมองเค้า และยิ่งถ้าเค้าแสดงความสนใจด้วยแล้วนี่ ยิ่งดีเลยค่ะ เหมือนน้ำเติมเท่าไหร่ก็ไม่หมด ชอบซื้อหนังสือมือสองของเด็กเก็บไว้ค่ะ ไม่รู้ทำไม พวก Lexikon น่ะค่ะ  กลัวเวลาลูกถามแล้วดิฉันไม่มีคำตอบน่ะค่ะ คิดมากไป ลูก 4 เดือนกว่า ยังพูดไม่ได้เลย แฮะ แฮะ จากคุณ : Walcher - [ 25 เม.ย. 50 22:44:07 ]

ความคิดเห็นที่ 11 Thanks for inviting me krub. Well, since I have two kids and they keep asking. This question always pops up into my head from time to time. In addition, I'm a super-curious individual, until sometimes I have to tell myself to stop... But, you know, old habits die hard (actually persist). I still preserve this trait up to present. Questions, most of time, arise from curiosity along with a crave to know. Most of questions always come from people who pay attentions into issues regardless of their ages. Anyway, children pay attentions into everything on their sight... That might be part of the reason why they come up with a bunch of questions at first glance. As an adult, there are several ways to cope with the arisen questions. Ideally, if I know the answer, I would think a bit how to lay things down to suit with their perception. If I don't know, I would guide him (or them) to a proper source (e.g. a dictionary, a book about the issue or the internet). Well, as a university instructor, if I could not even explain my kids to understand this simple thing, I would have a slim chance to be successful in my career, don't you think? :) Thanks again krub, I'm really enjoying reading through it. :) จากคุณ : amatuer translator - [ 25 เม.ย. 50 23:04:35 ]

ความคิดเห็นที่ 12 - ทำไมเราต้องไปโรงเรียนด้วย? จะได้ไปเล่นกับเพื่อนไงลูก ทำไมเพื่อนไม่มาเล่นที่บ้านเราล่ะแม่ เพื่อนมาบ้านเราไม่ถูกจ๊ะลูก เราก็ไปรับเพื่อนมาบ้านได้ไหมแม่ ได้จ๊ะ แต่ตอนนี้เพื่อนอยู่ที่โรงเรียนแล้ว - ทำไมลูกอมจึงอร่อยกว่าผักโขม? เพราะผักโขมไม่มีน้ำตาล แล้วทำไมไม่ใส่น้ำตาลในผักโขมล่ะแม่ ผักโขมไม่ชอบน้ำตาลจ๊ะ   ถ้าใส่แล้วผักโขมจะเสียใจ - ทำไมเวลาหาว เราต้องเอามือปิดปากด้วย? เรื่องหาวเพื่อนที่ทำงานเล่าว่า ลูกชายเธอถามว่า  ทำไมเวลาหนูหาวเพื่อนในห้องต้องหาวตามด้วยล่ะแม่ จากคุณ : sri123 - [ 26 เม.ย. 50 00:43:51 ]

ความคิดเห็นที่ 13 จากคำถามว่าทำไม อีกหน่อยคำถามจะเปลี่ยนไปว่า แล้วต่อจากนั้นหละ ลูกเรามันถามทำไมตั้งแต่สามขวบ จนตอนนี้หกขวบกว่าแล้ว เิริ่มเข้าใจแล้วว่าแม่ไม่ได้รู้ไปหมดทุกอย่าง เดี๋ยวนี้เข้าปอหนึ่งแล้ว บางทีมีคำถามแปลกแปลกว่าทำไม ทำไม ทำไมมาถามเรา คำถามแบบรู้ว่ามันมาลองภูมิแม่มันหนะ เราก็ใช้วิธีถามกลับว่าแล้วลูกรู้มั้ยว่าทำไม เค้าก็ตอบเป็นฉากฉากจากที่เค้าได้เรียน หรืออ่านหนังสือมาจากที่โรงเรียน จบท้ายด้วยว่า เห็นมั้ย แม่ไม่รู้เหมือนที่เค้ารู้หรอก แถมด้วยหัวเราะแบบเย้ยหยัน น่าหมั่นไส้   ตอบคำถามคุณพธูดีกว่า อย่างที่ลูกเคยถาม และอย่างที่เราตอบลูก - ทำไมเราต้องไปโรงเรียนด้วย อันนี้เคยถามตอนพรีสคูลคือ ที่บ้านไม่มีคนเล่นด้วย หนูไปโรงเรียนจะได้มีเพื่อนเล่น ตอนปอหนึ่งก็มีถามอีก อันนี้ถามตอนไม่อยากลุกจากที่นอน แต่ตอนปอหนึ่งเราตอบว่า เพราะแม่ไม่สามารถหาคำตอบให้ลูกได้ทุกอย่าง บางอย่างต้องเรียนจากคุณครู แถมให้ลูกจำจากครูมาสอนแม่ด้วย เพราะแม่ไม่ได้โตมาในสิ่งแวดล้อมเดียวกับลูก - ทำไมลูกอมจึงอร่อยกว่าผักโขม? อันนี้ยากแฮะ ลูกไม่เคยถาม เพราะเด็กเด็กไม่ได้ซื้อลูกอมให้กิน (มีแต่ปู่กับย่าเคยให้ตอนก่อนสองขวบ) เราคงตอบว่าเพราะลูกอมไม่มีประโยชน์ต่อร่างกายเท่าผักโขม เค้าเลยต้องทำให้อร่อย เค้าจะได้ขายได้มากมาก - ทำไมเวลาหาว เราต้องเอามือปิดปากด้วย?   อันนี้ง่าย ตอบได้ว่าถ้าไม่ปิดปาก แมลงก็จะบินเข้าไปในปาก ถ้ากินแมลงสกปรกเข้าไปก็จะทำให้ปวดท้อง อันนี้มันคงมาถามต่อว่า แมลงที่บินเข้าไปในปากจะเป็นยังไงต่อไปอีก มีคำถามทำไมล่าสุดของลูก ยังไม่รู้จะตอบยังไงเหมือนกัน ลูกให้เวลาสิบวัน บอกว่าถ้าแม่ตอบไม่ได้จะไล่ออก (เลียนแบบทรัมคะ) ลูกถามว่าทำไมสีส้ม กับส้ม ถึงใช้คำศัพท์คำเดียวกัน คือ orange เราตอบว่าเพราะส้ม มีสีส้มเลยเรียกว่าสีส้ม ลูกถามต่อว่าแล้วทำไมมะนาวมีสีเหลือง ถึงไม่เรียกมะนาวว่าเหลือง หรือเรียกสีเหลืองว่ามะนาวหละ อันนี้ยังไม่รู้จะตอบยังไงเลยคะ เป็นเพื่อนเพื่อนจะตอบลูกว่ายังไงกันคะ เราจะได้เลียนแบบไปตอบลูกมั่ง แก้ไขเมื่อ 26 เม.ย. 50 00:58:35 จากคุณ : blueprint - [ 26 เม.ย. 50 00:56:18 ]

ความคิดเห็นที่ 14 กลับเข้ามาต่อ คุณพธูก็ยังไม่มา ไอ้ที่เอามาเล่าเนี่ย มาจากเพื่อนที่ทำงานทั้งนั้น ลูกดิฉันยังพูดภาษา เบบี๋101 อยู่เลย ตอนนี้ลูกเรียกดิฉันว่าแดดดี๋ ตลอดเลย อ่ะ จากคุณ : sri123 - [ 26 เม.ย. 50 01:23:14 ]

ความคิดเห็นที่ 15 - ทำไมเราต้องไปโรงเรียนด้วย ฟังคำตอบจากลูกดิฉันก่อนแล้วกันนะคะ ตอนนั้นดูเหมือนคุณมรรคณิชา(แม่บ้านในนี้) เคยตั้งกระทู้ถามว่า ควรโฮมสคูลลูกดีไหม? ดิฉันกำลังอ่านอยู่ ลูกจะมาแย่งปิดหน้าจอ เลยบอกว่าอย่าเพิ่งปิด คุณแม่คนนี้ถามว่าควรจะส่งลูกไปโรงเรียนดีไหม ในฐานะที่หนูไปโรงเรียนมาแล้วเกือบปี (ดิฉันให้ไปพรีสคูลตอน 3 ขวบ) ช่วยตอบคุณแม่คนนี้หน่อย ว่าดีไหม แล้วดีไง ลูก : “ ดี ที่โรงเรียนมีเพื่อนเยอะ (แสดงว่าเขาอยากมีสังคม หรือไม่ก็แม่ต้องพิจารณาตัวเอง) คุณครูสอนอะไรเยอะเยอะ อย่าง Planet & Earth สอน lower case letter (ใช่ค่ะ ดิฉันสอนแต่ตัวหนังสือพิมพ์ใหญ่ กับ ก ไก่ ข ไข่...) เวลาคุณครูเล่านิทานจบจะบอกว่า The End (แม่จะบอกว่า จบแล้ว) มี sharing toys (ไม่ใช่ลูกดิฉันเป็นเด็กดีชอบแบ่งของกับคนอื่น แต่เขาจะให้เด็กเอาของเล่นของตัวเองมาจากบ้าน เด็กคนอื่นห้ามจับ ดูและฟังเพื่อนพูดถึงว่าของเล่นนี้ดียังไง เด็กจะตื่นเต้นกับวันศุกร์มาก จะได้เอาของไปโชว์)” ถ้าเป็นคำตอบจากดิฉัน – ทุกคนมีหน้าที่ พ่อแม่ต้องไปทำงาน ส่วนหนูมีหน้าที่ไปหาความรู้ที่โรงเรียน เพื่อเลื้ยงตัวเองในวันข้างหน้า เลี้ยงแม่ด้วย - ทำไมลูกอมจึงอร่อยกว่าผักโขม? เดี๋ยวแม่จะไปให้ป๊อบอายมาตอบให้ - ทำไมเวลาหาว เราต้องเอามือปิดปากด้วย? เพื่อความสุภาพ คนอื่นจะได้ไม่เห็นลิ้นฝ้าๆของหนูไง รอคำตอบน่ารักๆ จากบทความคุณพธูค่ะ มีคำถามเยอะมากจากลูก สนุกๆทั้งนั้น ถ้ามีเวลาจะมาขอความเห็นกันบ้าง ****คุณเมย์ เราจะตอบว่า เพราะมะนาวมีสองสี คือเขียว กะ เหลือง (lime and lemon) ไม่ได้เหลืองอย่างเดียว ปล. ดิฉันไม่ได้ออกความเห็นว่าการให้เด็กไปพรีสคูลดีกว่าโฮมสคูลหรือไม่นะคะ   (หากคุณมรรคณิชาเข้ามาอ่าน)  ตอนนั้นแค่อยากเบี่ยงเบนความสนใจลูกเพราะอยากอ่านกระทู้ให้จบ :-)  แต่พอลูกตอบคำถามเลยได้รู้อะไรจากตัวเขา  เพื่อนพี่เขยดิฉันโฮมสคูลลูกกันเป็นเรื่องเป็นราว จนในระดับ middle school   แก้ไขเมื่อ 26 เม.ย. 50 03:49:58 จากคุณ : kayla (K@yla) - [ 26 เม.ย. 50 01:54:21 ]

ความคิดเห็นที่ 16 ถูกลูกไล่ออกแน่ๆ คุณเมย์ ฮ่ะๆๆๆ จากคุณ : Northernlife - [ 26 เม.ย. 50 01:55:14 ]

ความคิดเห็นที่ 17 ใช่ๆ คุณเมย์  สงสัยจะโดนออกแน่ :-))))  มาวินต้องมีคำถามตามมาอีกไม่หยุดหย่อน  ว่าทำไมไม่เรียกแอปเปิ้ลว่า red หรือ ในทางกลับกัน ฮ่าๆ ดิฉันบางครั้งก็รู้สึกว่าตอบคำถามลูกกำปั้นทุบดินเหลือเกิน  บทความตรงนี้ในความเห็นสอง ช่วยให้รู้สึกดีขึ้นมาหน่อย ==> ดังนั้นหากเราคิดว่าเราจนมุม และไม่ต้องการจะตอบแล้ว เพียงแต่บอกเขาไปด้วยความนุ่มนวลว่า "ทุกสิ่งทุกอย่างไม่จำเป็นต้องอธิบายได้ทั้งหมด และเพราะมันเป็นอย่างนั้น มันจึงเป็นอย่างนั้น"  .. และต่อๆไป ขอบคุณค่ะ แก้ไขเมื่อ 26 เม.ย. 50 02:33:30 จากคุณ : K@yla - [ 26 เม.ย. 50 02:20:05 ]

ความคิดเห็นที่ 18 อ่านแล้วได้ความรู้ดีค่ะ จะได้เตรียมตัวไว้รับมือลูกล่วงหน้าได้ ดิฉันหน่ะกังวลตั้งแต่เค้ายังไม่คลอดเลยนะ ว่าจะตอบคำถามต่างๆได้หรือเปล่า จะสอนเค้าได้ดีไหม และอีกเยอะแยะ เพราะตัวเองเป็นคนช่างสงสัย ตั้งแต่เด็กๆแล้วจนถึงเดี๋ยวนี้ ช่างถามโน่นถามนี่ ซึ่งส่วนใหญ่พ่อกะแม่ตอบได้หมด คำตอบจากดิฉันสำหรับสามคำถามนะคะ - ทำไมเราต้องไปโรงเรียนด้วย? เราต้องไปรร.เพราะเราต้องไปเรียนหนังสือ จะได้เป็นคนฉลาด หนูอยากเป็นคนฉลาดไหมจ๊ะ อีกอย่างหนูไปรร.จะได้เจอเพื่อน มีเพื่อนเล่นด้วยไง - ทำไมลูกอมจึงอร่อยกว่าผักโขม? แต่แม่ว่าผักโขมอร่อยกว่าน๊า มีประโยชน์ด้วย ลูกอมทำให้ฟันผุ กินแล้วหนูปวดฟัน ฟันผุ ต้องไปหาคุณหมอ - ทำไมเวลาหาว เราต้องเอามือปิดปากด้วย? เราเอามือปิดปากเพื่อลมจะได้ไม่เข้าปากไงจ๊ะ ไม่งั้นหนูก็มีลมเต็มท้อง ใครๆก็ต้องหาวปิดปาก คนที่หาวไม่ปิดปาก ไม่เรียบร้อยด้วยลูก เอ้อ ว่าแต่ทำไมเห็นคนอื่นหาว แล้วต้องหาวตามด้วยแฮะ อันนี้ดิฉันก็เคยสงสัย แต่ไม่เคยหาคำตอบ จากคุณ : ตรีนุช3903 - [ 26 เม.ย. 50 03:17:34 ]

ความคิดเห็นที่ 19 โอย กระทู้ถูกใจ กำลังโดนกระหน่ำเลยค่ะวันละร้อยๆครั้งได้ Why? But why???? บางทีตอบไปร้อยคำถามหมดแรง บอกว่าไม่รู้เหมือนกัน ลูกรู้ไหมว่าทำไม มันก็หยุดคิดหาคำตอบเอง แล้วก็บอกว่า ไม่รู้เหมือนกัน (เลยได้หยุดตอบ) - ทำไมเราต้องไปโรงเรียนด้วย? เพราะโรงเรียนมีเพื่อนๆให้เล่นด้วยเยอะเลย มีสนามเด็กเล่น แถมยังมีอุปกรณ์พร้อม ที่บ้านเราไม่มีอุปกรณ์ครบ - ทำไมลูกอมจึงอร่อยกว่าผักโขม? เพราะลูกอมทำให้ฟันกร่อน แต่ผักโขมทำให้ร่างกายแข็งแรง บางครั้งของที่หนูคิดว่าอร่อยก็ไม่ได้มีประโยชน์ต่อร่างกายนะจ๊ะ - ทำไมเวลาหาว เราต้องเอามือปิดปากด้วย? เพื่อไม่ให้เชื้อโรคบินเข้าปากหนูไง จากคุณ : yinnerella - [ 26 เม.ย. 50 04:30:34 ]

ความคิดเห็นที่ 20 ตอน 3-5 ขวบ มีแต่ถาม ทำไม  แล้ว ทำไม แล้ว ทำไม  แล้วแม่ต้องพยายามหาคำตอบมาเพื่อให้เธอถามต่อ เดี๋ยวนี้ จะ 10 ขวบแล้วเปลี่ยนเป็น  แม่รู้มั๊ยว่า ทำไม ...ถึงเป็นแบบนี้  แม่ต้องตอบว่า เอ้อ ทำไมนะ แล้วเธอก็จะเริ่มอธิบายให้ฟัง รอดูต่อไป ว่าคำ ถามตอบ แนวทำไมนี่ จะ พัฒนาการไปแบบไหน ในยุคอายุช่วงถัดไป จากคุณ : miss_ginger(ยิ้มแป้น) - [ 26 เม.ย. 50 05:43:19 ]

ความคิดเห็นที่ 21 มาตอบคำถามคะ - ทำไมเราต้องไปโรงเรียนด้วย? ไปโรงเรียน ไปออกกำลังกาย ไปร้องเพลง มีก่อ ก๊อ เจ่เจ้ มีเพื่อนๆ มีของเล่นเยอะแยะ ตอบเสร็จก็ร้องเพลงประกอบตาม โรงเรียนของเราน่าอยู่ คุณครูใจดีทุกคน นักเรียนก็ไม่ซุกซน พวกเราทุกคนชอบไปโรงเรียน ตอนพิมพ์ตอบอยู่นี่ คิดมาได้ว่า เราตอบแบบเอาของเล่นมาล่อใจลูกอย่างเดียว น่าจะเพิ่มประเด็นเรื่องความรู้ที่ลูกจะได้จากโรงเรียนให้ลูกด้วย - ทำไมลูกอมจึงอร่อยกว่าผักโขม? จะถามลูกกลับว่า หนูเคยทานผักโขมหรือยัง รสชาดเป็นอย่างไร แล้วลูกอมหล่ะ เคยทานหรือยัง รสชาดเป็นอย่างไร ชอบอันไหนมากกว่ากัน ลูกอมกินแล้วติดฟัน แต่ผักโขมกินแล้วไม่ติดฟันแถมกรอบๆ อีกตะหาก (แบบว่าลูกชายชอบของขบเคี้ยว) ม่ามี๊ว่าผักโขมอร่อยกว่า กินแล้วแข็งแรง - ทำไมเวลาหาว เราต้องเอามือปิดปากด้วย? เพราะว่าหนูปากเหม็น (ไม่ยอมแปรงฟัน) ไม่มีใครชอบคนปากเหม็น อีกอย่าง ปิดปากเวลาหาว ทำให้หนูน่ารัก จากคุณ : ลิตเติ้ลเกิร์ล (ลิตเติ้ลเกิร์ล) - [ 26 เม.ย. 50 15:33:58 ]

ความคิดเห็นที่ 22 หายไปหลายชั่วโมงเลยค่ะ... มาต่อที่เรื่องคำถามที่ถามเอาไว้ โดยจะแปลจากคำตอบที่บทความนี้เขียนนะ คือว่า ตัวเองอ่าน แล้วก็รู้สึกว่ามันน่ารัก เพราะว่ามันเต็มไปด้วยความลึกของการอธิบาย ซึ่งถ้าต้องตอบเอง คงไม่ลึกเท่า และมันมีสิ่งที่เป็นนามธรรมแฝงอยู่ในนั้นด้วย - ทำไมเราต้องไปโรงเรียนด้วย? เพราะว่าถ้าเราไม่ไปโรงเรียน และเราอยากอยู่บ้าน อยากนอน ไม่อยากตื่นเช้า แต่ว่าถ้าเรานอนนานๆ ในที่สุดเราก็จะเบื่อแน่นอนนะ เพราะว่าเหมือนไม่ได้ทำอะไรเลย แล้วหนูจะไม่เบื่อหรือ ปกติแม่เห็นหนูมักจะต้องคิดว่า จะทำอะไร จะเล่นอะไรตลอดเวลา แล้วจะนอนเฉยๆ อย่างนี้หรือ อีกอย่างนะ ที่โรงเรียนหนูจะได้เรียนสิ่งใหม่ๆ ต่างๆ มากมายที่น่าสนใจ ไม่ว่าจะเป็นการวาดรูป การนับ การเขียน ยิ่งไปกว่านั้น หนูมีเพื่อนมากมายที่จะได้เล่นหรือทำกิจกรรมร่วมกัน รู้ไหมเพื่อนเหล่านี้มีความสำคัญมาก เพราะหลายๆ คนเลยที่หนูจะคบกับเขาแบบเป็นเพื่อนตายหรือเพื่อนสนิทไปจนกระทั่งโต พอเราโตแล้ว เราอาจไม่มีเวลาที่จะได้ใช้ในการเลือกคบเพื่อนเหมือนกับที่เรายังเป็นเด็กๆ นี้นะ เหมือนอย่างพ่อแม่ หนูก็เห็นว่า พ่อแม่ ไม่ได้มีเพื่อนเป็น 20-30 คนที่จะได้ไปวิ่งเล่นเหมือนที่หนูมีนะ (โอ้โห ยาวมากเลย ลูกถามนิดเดียว ตอบยาวเลย แต่คิดว่า เขาให้เป็นไอเดียสำหรับการสนทนา มากกว่าเพื่อตอบคำถาม) - ทำไมลูกอมจึงอร่อยกว่าผักโขม? เพราะว่าลูกอมมีรสหวาน รวมไปถึงอาหารอย่างอื่นด้วยที่มีรสหวาน มันทำให้เรารู้สึกอร่อยในทันทีที่เข้าปาก และเรารู้ว่ามันหวาน และที่หนูชอบเพราะว่าตอนที่หนูยังเป็นเด็กแบเบาะ หนูกินนมแม่ ซึ่งมันหวาน ทำให้เวลาหนูกินอะไรที่หวาน หนูจะนึกถึงความทรงจำในตอนนั้น ซึ่งหนูอาจจะจำไม่ได้แล้วก็ได้ (ตอนนี้ ลูกคงนั่งมองอ้าปากค้าง ว่าจริงหรือ? จำไม่ได้แล้วว่าตอนดูดนมแม่เป็นไง) ส่วนรสชาติที่ขมๆ อย่างเช่นผักโขมเนี่ย เราอาจจะไม่ชอบทันที ที่เข้าปาก เพราะเรารู้สึกว่ามันขม (อันนี้รู้สึกว่า เขาใช้วิธีการพูดและยอมรับความจริง ว่าใช่มันขม หรือใช่มันหวาน) แต่ว่ามันจำเป็นที่จะต้องชินทั้งรสที่หวาน รสเค็ม รสเปรี้ยว และก็ขม เพื่อที่จะได้เรียนรู้ที่จะได้กินอะไรๆ ทุกๆ อย่างได้ และเมื่อเราชินกับรสชาติต่างๆ แล้ว ถึงตอนนั้นเราจึงจะบอกได้ว่า อะไรอร่อยหรือไม่อร่อย คงจะน่าเสียดายมากๆ เลยนะ ถ้าเราไม่ยอมที่จะกินผักโขม เพราะเรารู้สึกว่ามันขม แต่จริงๆ เมื่อเรารู้ว่ารสชาติมันเป็นอย่างไร เราก็อาจชอบมันก็ได้ (ตรงนี้ ถ้าเป็นตัวเอง จะบอกว่า ให้กินกี่คำ แล้วถ้าครั้งนี้ไม่ชอบ ครั้งหน้าลองใหม่ เพื่อเป็นการทำให้ชินกับรสชาติ แต่ลูกตัวเองไม่มีปัญหาเรื่องการกินผักโขม จริงๆ ชอบผักหลายๆ ชนิด) - ทำไมเวลาหาว เราต้องเอามือปิดปากด้วย? (คำตอบนี้ อ่านแล้วแบบว่า คิดทันที ใครจะไปรู้เนี่ย?) ในอดีตเราเชื่อว่า เวลาเราอ้าปากหาว พวกปีศาจชั่วร้ายจะแอบเข้าไปในตัวของเราทางปากที่เปิดนี่แหละ เวลาเราปิดปากด้วยมือเอาไว้ ก็เพื่อที่จะได้เป็นการกันปิดทางไม่ให้ปีศาจเข้าไปได้ คำตอบสุดท้ายนี้ไม่รู้เป็นนิยายจริงๆ หรือไม่ เพราะไม่เคยอ่าน แต่ว่าอย่างถ้าตัวเองตอบเอง ก็จะบอกว่ามันไม่สุภาพ คนเห็นฟัน เห็นอะไรที่ติดฟันเราหมดเลย จากคุณ : พธูไทย - [ 26 เม.ย. 50 23:02:21 ]

ความคิดเห็นที่ 23 ยังไม่มีลูกเป็นของตัวเองค่ะ ชอบเด็ก แต่ รู้ว่า จะเลี้ยงดูผู้ใหญ่ตัวน้อยสักคนให้เติบโตเป็นคนดีได้เนี่ย ยาก มากๆ เอาใจช่วยคุณแม่ทุกคนนะคะ ขอตอบคำถามด้วยคนละกัน -- ทำไมต้องไปโรงเรียน ที่โรงเรียนมีคุณครู คุณครูจะสอนให้หนูอ่านหนังสือ ร้องเพลง ชวนหนูเล่นของเล่น เล่านิทานให้ฟัง แล้วก็ยังมีเพื่อนเล่นเยอะแยะเลย             เห็นไม๊คะ ที่โรงเรียนมีอะไรต่อมิอะไรตั้งเยอะที่น่าสนใจ แล้วหนูรู้ไม๊ ตอนเด็กๆ คุณแม่ คุณพ่อ คุณปู่ คุณย่า ใครๆก็ไปโรงเรียนมาแล้วทั้งนั้นเหมือนกันนะคะ -- ทำไมลูกอมจึงอร่อยกว่าผักโขม จริงเหรอคะ หนูรู้ไม๊ ผักขมก็อร่อยเหมือนกันน้า แต่ว่าผักขมมีประโยชน์นะคะ ทำให้ร่างกายหนูแข็งแรง ว่ายน้ำได้ไกลๆ เล่นกับเพื่อนได้นานๆ   แต่ลูกอมเนี่ย  ถ้าหนูทานบ่อยๆล่ะก็แมงกินฟันตัวเล็กๆ มันจะเข้ามาอาศัยอยู่ในปากหนู กินฟันหนู หนูก็จะปวดฟัน แก้มบวมไปเลยล่ะ หนูว่าอย่างไหนดีกว่ากันคะ -- ทำไมเวลาหาว ต้องปิดปากด้วย เวลาหนูหาว ปากหนูจะกว้างขึ้นใช่หรือเปล่าคะ ทีนี้ถ้าหนูหาวแล้วไม่ปิดปาก เชื้อโรคตัวเล็กๆ ก็จะถือโอกาสนี้แหล่ะ แอบเข้าไปในปากหนู ทำให้หนูไม่สบาย คราวนี้ หนูก็อดไปเที่ยว อดวิ่งเล่น อดเจอเพื่อนๆ อดไปโรงเรียน ต้องนอนอยู่แต่บนเตียงนะคะ    หนูชอบหรือเปล่า จากคุณ : AccessError - [ 29 เม.ย. 50 01:35:17 ]