ความคิดเห็นที่ 1 บทสี่: อวสาน 4.1 ถึงทูริน เส้นทางรถไฟมีสามต่อ คือ Freiburg-Basel(Switzerland) Basel-Milan และMilan-Turin จากไฟรบูกถึงบาเซล เส้นทางราบรื่นดี แต่จากบาเซลถึงกรุงมิลานนี่สิ ทำเอาผมเมารถไฟ มึนไปหมด ว่าจะอ่านหนังสือเตรียมสอบเสียหน่อย ไม่ได้อ่านเลย เพราะเส้นทางรถไฟในสวิสนั้นผ่านภูเขา ทำให้เส้นทางนั้นคดเคี้ยว ขึ้นๆลงๆตลอดทาง สิบโมงเช้าจากบาเซล จนถึงบ่ายสองโมงครึ่งกลายเป็นระยะเวลาที่นานมาก วิวจากหน้าต่างรถไฟนั้นสวยมาก น่าเสียดายที่ผมมัวแต่เมารถจึงถ่ายมาได้ไม่เยอะ จากคุณ : บุ้ง (B Oprysk) - [ 3 พ.ค. 50 02:56:01 ]

ความคิดเห็นที่ 2 รูปที่หนึ่งครับ จากคุณ : บุ้ง (B Oprysk) - [ 3 พ.ค. 50 03:02:38 ]

ความคิดเห็นที่ 3 รูปที่สอง จากคุณ : บุ้ง (B Oprysk) - [ 3 พ.ค. 50 03:03:26 ]

ความคิดเห็นที่ 4 รูปที่สาม รูปสุดท้าย จากคุณ : บุ้ง (B Oprysk) - [ 3 พ.ค. 50 03:04:01 ]

ความคิดเห็นที่ 5 แผนที่ประกอบการเดินทาง เอามาให้ดูกันอีกครั้ง จากคุณ : บุ้ง (B Oprysk) - [ 3 พ.ค. 50 03:04:55 ]

ความคิดเห็นที่ 6 ระหว่างที่นั่งอยู่ในรถ ผมได้ยินเสียงชายคนหนึ่งรับโทรศัพท์แล้วพูดภาษาเยอรมันอย่างคล่องแคล่ว แต่มีสำเนียงที่แปร่งหูมาก ผมนึกสงสัยว่าชายคนนี้เป็นคนชาติอะไร บ่ายสองโมงครึ่ง รถไฟลงจอดที่สถานีรถไฟ ณ กรุงมิลาน ตามตารางเวลาในตั๋วที่ซื้อมาจากเยอรมัน ผมต้องขึ้นรถไฟไปเมืองทูรินตอนบ่ายสี่โมงตรง แต่ในตั๋วไม่ได้ระบุว่ารถไฟจอดที่track(จุดขึ้นรถไฟ)ไหน เอาล่ะสิ ทำไงดีเนี่ย เสียงประกาศนั่นก็ภาษาอังกฤษเหรอเนี่ย  ฟังไม่ออกเลยแฮะ อาการเวียนหัวจากเมารถไฟก็ยังไม่หาย 'Oh my God!' ผมเริ่มอุทาน 'ให้ผมช่วยมั้ย' ชายคนนึงหันหน้ามาหาผม นี่มันคนที่พูดภาษาเยอรมันแปร่งหูบนรถไฟนี่ 'ผมต้องต่อรถไฟไปทูรินตอนสี่โมง แต่ไม่รู้ว่ารถไฟจอดตรงไหน' 'งั้นมาด้วยกันสิ เดี๋ยวผมดูให้ ว่าแต่เพิ่งมาที่นี่ครั้งแรกหรือ' 'ใช่ นี่เป็นคร้งแรกของผมในอิตาลี ผมมาจากเมืองไฟรบูก เยอรมัน' 'งั้นยินดีต้อนรับสู่อิตาลี เดินทางคงเหนื่อย เราไปหากาแฟทานกันก่อนละกัน ผมเลี้ยงเอง' ไม่น่าเชื่อจริงๆ คนใจดีขนาดนี้มีด้วยเหรอ ผมเดินตามเขาไปยังร้านกาแฟ 'มาอิตาลี เอากาแฟอิตาเลียนเอสเพรสโซไปกินแล้วกัน เอ้า ผมซื้อขนมปังให้ด้วยนะ' 'ขอบคุณมากนะ  ผมชื่อบุ้ง' 'ผมชื่อจิโอวานนี่(Giovanni = Young ในภาษาอังกฤษ)' 'คุณพูดภาษาเยอรมันได้ด้วยใช่มั้ย ผมได้ยินตอนอยู่บนรถไฟ' 'ใช่ ผมเป็นนักวิจัยด้านจิตวิทยาอยู่ที่เมืองซูริค(Switzerland) แต่ว่าเราออกไปข้างนอกกัน ผมอยากสูบบุหรี่' เราสองคนเดินออกมานอกสถานีรถไฟ เนื่องจากยังเหนื่อย และรสชาติกาแฟที่เข้มข้นเมื่อสักครู่ ทำให้อยากสูบบุหรี่ขึ้นมา ผมเลยขอจิโอวานนี่มาหนึ่งมวน 'คุณจะไปไหนหรือ' ผมถามจิโอวานนี่ 'ผมลาพักร้อน ทำงานวิจัยอย่างเดียวจนเหนื่อย จะไปเยี่ยมเพื่อนที่เวนิส แล้วจะเลยไปเยี่ยมพ่อแม่ที่เวโรน่า คุณล่ะ' 'ผมจะไปทูริน ทางมหาลัยเรียกตัวให้มาสอบเข้าเรียนปริญญาเอก' 'โอ ขอให้โชคดีนะ' แล้วเราสองคนก็เดินกลับเข้ามาที่สถานีรถไฟ จิโอวานนี่เช็คตารางรถไฟให้ผม 'ขอบคุณมากนะ จิโอวานนี่ คุณให้ความประทับใจครั้งแรก (first impression)ที่ดีของประเทศอิตาลีกับผม' 'ไม่เป็นไร ผมให้อีเมล์ไว้นะ เผื่อคุณจะต้องการความช่วยเหลือผมอีก' ผมบอกลาจิโอวานนี่ แล้วนั่งรอรถไฟไปทูริน ตอนที่นั่งรอ ผมยิ่งล้ากว่าเดิม เพราะทั้งกาแฟและมาลโบโร่ซองแดงเมื่อสักครู่แรงมาก ผมถึงทูรินเวลาเกือบหกโมงเย็น ผมขึ้นรถเมล์เบอร์ห้าสิบเอ็ด ตามคำแนะนำจากโฮสเทล ผมต้องลงที่ป้ายcorso lanza แต่...อะไรเนี่ย รถเมล์เมืองนี้ไม่มีประกาศบนรถ! เมืองไทยกระเป็ายังตะโกนบอกเลย ป้ายที่ตั้งข้างถนนก้อตัวไม่ใหญ่นัก ถ้าไม่นั่งริมหน้าต่างก็แทบมองไม่เห็น แล้วจะรู้ได้ไงเนี่ยว่าถึงป้ายรึยัง ระหว่างที่ยืนกระวนกระวายใจอยู่บนรถเมล์ อยู่ดีๆก็มีชายคนนึงเดินมาหาผม โทษนะ หาโฮสเทล ostello torino อยู่รึเปล่า หาาาาาาาา พรุ่งนี้มาต่อครับ จากคุณ : บุ้ง (B Oprysk) - [ 3 พ.ค. 50 03:12:16 ]

ความคิดเห็นที่ 7 :) I like Torino..... Charming city.... จากคุณ : เด็กซาปอย - [ 3 พ.ค. 50 08:52:32 ]

ความคิดเห็นที่ 8 สนุกมากๆเลย ใครก็ได้ช่วยตอบทีนะคะ...ตอนนี้เรียนปริญญาตรี ยังไม่มีใบจบเราสามารถสมัครมหาวิทยาลัยในระดับปริญญาโทก่อนได้มั้ยคะ(ขอคำตอบแบบพอจะมี u ไหนบ้างมั้ยคะ) เช่น จบปลายเดือนมีนาคมแต่ต้องส่งไปต้นเดือนมกราคม(ที่ helsinki u of tech เปิดรับช่วงธันวา-มกราค่ะ) ขอบคุณมากๆนะคะ จากคุณ : จันทะแก้ว ยื่นฟ้า - [ 3 พ.ค. 50 09:10:56 A:10.4.6.98 X:202.28.77.33 TicketID:144202 ]

ความคิดเห็นที่ 9 น้องจันทะแก้ว ยื่นฟ้า ปกตินี่ได้เกือบทุกยูนะครับ พี่ไม่เคยเห็นว่าที่ไหนเขาห้ามถ้ายังเรียนไม่จบ แต่เราต้องแจ้งเขาไปว่าเราจะจบเมื่อไหร่  บางมหาลัยเขาจะขอใบยืนยันจากมหาลัยที่น้องกำลังเรียน ซึ่งมหาลัยของน้องต้องเป็นคนออกให้ ว่าน้องจะจบเมื่อไหร ถ้าจะเอาให้ชัวร์จริงๆ ก็เมล์ไปถามมหาลัยเลยน้อง ยังไงพี่่ว่าไม่น่าจะมีปัญหา ขอให้โชคดีนะครับ จากคุณ : บุ้ง (B Oprysk) - [ 3 พ.ค. 50 13:56:16 ]

ความคิดเห็นที่ 10 ขอบคุณมากค่ะ เรื่องราวที่พี่เล่าทุกตอนมีประโยชน์จริงๆ ถือเป็นวิทยาทานให้กับผู้ที่ไม่รู้และผู้ที่รู้แล้วก็ได้อ่านสนุกสนานกันไป แต่งหนังสือขายเลยพี่ เอ้าหนูคิดอย่างนั้นจริงๆนะคะ ขายได้แน่ ได้เงินด้วย ได้บุญด้วย เดี๋ยวนี้มีตั้งหลายสำนักพิมพ์นี่คะ ลองทำที่หนูบอกไม่เสียหลายนา พี่มีประสบการณ์ตั้งหลายประเทศ จากหลายสถานที่ และหลายเรื่องราวเกือบทั่วโลก ถ้าตันก็หาที่ถ่ายรูปเดี๋ยวมันก็จะปิ๊ง!ไอเดีย ความคิดไหลมาเทมา เชื่อหนูเหอะ ได้เงินก็เอาไปทำบุญก็ได้(ถ้าไม่อยากใช้)ลองดู เพราะโพสต์ไว้ ไม่นานกระทู้มันก็หายไป จริงๆนะคะพี่บุ้ง หนูจะรอซื้อนะพี่ รักษาสุขภาพนะคะ สวัสดีค่ะ จากคุณ : หล้า อินทะ - [ 3 พ.ค. 50 14:59:16 A:10.4.6.98 X:202.28.77.32 TicketID:144202 ]

ความคิดเห็นที่ 12 # 11 is suck จากคุณ : Banyen - [ 3 พ.ค. 50 16:38:53 ]

ความคิดเห็นที่ 13 คห.11 ซะงั้นอ่ะ ไม่สนับสนุนแต่ก็ไม่อยากขัดศรัทธานะครับ งั้นใครสนใจก็ว่ากันไป แต่ไปโพสห้องศาสนาก็ดีนะ หึหึ พี่บุ้ง เจ๋งมากๆ สู้ๆครับพี่ ว่าที่นายกรัฐมนตรีของเรา 55555 จากคุณ : printemp (printemp) - [ 3 พ.ค. 50 22:44:14 ]

ความคิดเห็นที่ 14 ตามเข้ามาอ่านอย่างใจจดใจจ่อค่ะ :) จากคุณ : นางสาวอันดามัน - [ 3 พ.ค. 50 23:08:26 ]

ความคิดเห็นที่ 15 ตามมาอ่านตอนดึกๆคะ ไปในที่ที่เราไม่เคยไปครั้งแรก first impression สำคัญมากเลยเนาะ เพราะถ้าเราเจออะไรที่มันแย่ๆตั้งแต่แรกแล้วเนี่ย บางทีก็ทำให้เราไม่อยากอยู่เมืองนั้นอีกเลย ไว้มาอ่านต่อพรุ่งนี้นะคะ ตอนนี้ความง่วงเข้าแทรกแล้วคะ จากคุณ : รพินทร์ดารา - [ 4 พ.ค. 50 00:16:04 ]

ความคิดเห็นที่ 16 สวัสดีครับ วันนี้ เราได้ข่าวดีใหม่มา เทอมที่แล้วเราส่งterm paperวิชาfinancial time series วันนี้เราไปคุยกับอาจารย์ อาจารย์บอกว่าเปเป้อเขียนดีมาก เดี๋ยวให้ช่วยกันแก้สองคนกับอาจารย์ จะได้ส่งลงตีพิมพ์ ถ้าได้ลง จะเป็นเปเป้อแรกในชีวิตที่ได้รับการตีพิมพ์ ช่วยกันลุ้นด้วยนะครับ เล่าอีกเรื่อง วันจันทร์ที่ผ่านมาผมไปสอนหนังสือ แต่สอนยากกว่าที่ติดแฮะ อธิบายแล้วนักเรียนงง ตอนนี้เริ่มรู้แล้วว่านักเรียนไม่เข้าใจตรงไหน วันจันทร์นี้ต้องแก้ตัวใหม่ เรื่องราวที่เขียนจะจบแล้ว เอาใจช่วยด้วยนะครับ น้องหล้า พี่คิดอยู่เหมือนกันล่ะ เดือนแปดนี้พี่จะกลับเมืองไทย ว่าจะลองเอาไปยื่นสำนักพิมพ์ต่างๆดู ถ้าได้ตีพิมพ์เมื่อไรอย่าลืมซื้อนะครับ จากคุณ : บุ้ง (B Oprysk) - [ 4 พ.ค. 50 00:42:43 ]

ความคิดเห็นที่ 17 บทสี่: อวสาน 4.2 สอบข้อเขียน วันที่หนึ่ง เดือนพฤษจิกา ผมนั่งรถเมล์ตามแผนที่ไปยังสถาบันวิจัย Collegio Carlo Alberto ระหว่างที่นั่งรถเมล์ผมสังเกตุว่ารถไม่ได้ขับตามแผนที่ ผมขึ้นรถเมล์ผิดทางนี่ ดันไปขึ้นขาเข้าเมือง ไม่ใช่ขาออก ผมรีบลงรถ ตายๆ เหลือเวลาอีกสิบห้านาทีเท่านั้น ผมรีบขึ้นแท๊กซี่ ยื่นแผนที่ให้คนขับ แล้วบอกให้ขับเร็วที่สุด ผมมาถึงสถานที่สอบตรงเวลาพอดี นักเรียนกำลังเดินเข้าห้องสอบกัน เมื่อมาถึง อาจารย์เปาโล และอาจารย์แบร์โทลา(Bertola)ซึ่งเป็นดีนของโปรแกรมปริญญาเอก ทักว่ามาจากไฟรบูกใช่มั้ย แล้วบอกให้เลือกที่นั่งตามใจชอบ เมื่อนักเรียนราวสิบห้าคนทั้งหมดนั่งลง อาจารย์แบร์โทลาเริ่มอธิบายกฎ ว่าข้อสอบมีสี่ข้อ เวลาสามชั่วโมง ให้เลือกทำกี่ข้อก็ได้ตามใจชอบ ข้อสอบเป็นแนวบรรยายเกือบทั้งหมด ยกเว้นข้อสุดท้าย เป็นคำถามเชิงสถิติ การสอบที่นี่เน้นความแฟร์มากๆ อาจารย์แบร์โทล่าเตือนว่าห้ามเขียนชื่อตัวเองลงบนกระดาษคำตอบเด็ดขาด ไม่งั้นปรับตกทันที ให้เขียนชื่อตัวเองแยกบนกระดาษอีกใบ แล้วเอาใส่ซอง จากนั้นอาจารย์จะเป็นคนเขียนหมายเลขลงบนซองกับกระดาษคำตอบของเรา ซึ่งหมายเลขจะตรงกัน จุดมุ่งหมายคือ เพื่อป้องกันการลำเอียงในการให้คะแนน อาจารย์ผู้ตรวจจะไม่รู้ชื่อของนักเรียนผู้สอบก่อนตรวจ หลังจากข้อสอบตรวจเสร็จหมด จึงจะเปิดซองดูชื่อนักเรียน แล้วรวบรวมคะแนน เมื่อสอบเสร็จ เวลาราวเที่ยง อาจารย์แบร์โทลาได้ประกาศว่า ผลการสอบจะถูกติดป้ายประกาศเวลาหกโมงเย็นที่สถาบันวิจัย ให้นักเรียนกลับมาดูได้ตอนหกโมงเย็น ถ้าสอบไม่ผ่าน ก็หมดสิทธิ์เข้าสัมภาษณ์ในวันถัดมา เมื่อเดินออกจากห้องสอบ ผมรู้ตัวทันทีว่าสอบตก ไม่มีทางได้เข้าสัมภาษณ์แน่ๆ ผมไม่ถนัดข้อสอบบรรยายเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว นอกจากนี้ยังรู้ตัวว่าเขียนได้แย่มาก ระหว่างเดินขึ้นรถบัสกลับโรงแรม ผมแทบร้องไห้ ระยะเวลาที่รอผลสอบ จากเที่ยงถึงหกโมงเย็น ทำให้ผมรู้สึกว่าเวลาผ่านไปช้าเหลือเกิน หกชั่วโมงราวกับหกวัน ตอนห้าโมงครึ่ง ผมตัดสินใจขึ้นรถเมล์ไปยังสถาบันวิจัยเพื่อดูผลสอบ ทั้งๆที่ไม่อยากดูเลย รู้อยู่แก่ใจว่าตกแน่ๆ หกโมง ก่อนเดินเข้าไปในสถาบันวิจัย ผมอธิษฐานถึงพระเจ้าอีกครั้ง แล้วเปิดประตู "ผลสอบอยู่ไหนครับ" ผมถามพนักงาน "ทางนี้ครับ นี่ไงชื่อคุณ คุณสอบผ่านข้อเขียนทั้งสองสาขา phd in applied maths และ phd in economic science" ผมยิ้ม ดีใจจนพูดอะไรไม่ออก น้ำตาแทบร่วง แล้วเดินออกจากสถาบันวิจัยเพื่อกลับโรงแรม รอสัมภาษณ์ในวันถัดมา จากคุณ : บุ้ง (B Oprysk) - [ 4 พ.ค. 50 00:45:18 ]

ความคิดเห็นที่ 18 รูปห้องสอบครับ จากคุณ : บุ้ง (B Oprysk) - [ 4 พ.ค. 50 00:46:51 ]

ความคิดเห็นที่ 19 พี่บุ้ง เจ๋งอ่ะ แต่งงว่าสรุปแล้ว ณ เวลานี้(4 พ.ค.) พี่บุ้งกำลังเรียนปริญญาเอกที่อิตาลีใช่มั้ยคะ จากคุณ : หล้า อินทะ - [ 4 พ.ค. 50 08:58:12 A:10.4.6.98 X:202.28.77.32 TicketID:144202 ]

ความคิดเห็นที่ 20 # 11 นี่คือพวก 18 มงกุฎ ไม่ต้องเอาเครื่อง ลางงมงายมาหากินแถวนี้ จากคุณ : มารศาสนา - [ 4 พ.ค. 50 15:07:08 A:203.151.206.73 X:60.234.100.188 TicketID:083310 ]

ความคิดเห็นที่ 21 คุณบุ้งมีคำแนะนำไหมว่า เรื่องเกี่ยวกับการต่อ ป.เอกที่ต่างประเทศ เกี่ยวกับการศึกษา เพราะจบโทที่เมืองไทยทางด้านนี้นะคะ จากคุณ : Piran 2007 (Piran 2007) - [ 4 พ.ค. 50 22:18:45 ]

ความคิดเห็นที่ 22 โอ้ ในที่สุด ได้อ่านตอนจบแล้ว เก่งนะคะ ที่ได้ทุนปริญญาเอก จบแล้วมาสอนเมืองไทยนะ จากคุณ : KJ_FBI (KJ_FBI) - [ 4 พ.ค. 50 22:19:02 ]

ความคิดเห็นที่ 23 มาดูรูปค่ะ ห้องสอบอลังการมากเลยค่ะ ถ้าให้ไปนั่งสอบอยู่ห้องนั้น สงสัยคงสอบตก เพราะมัวแต่ตะลึงกับความสวยของมัน จากคุณ : กุลธิดา (kdunagin) - [ วันฉัตรมงคล 00:08:03 ]

ความคิดเห็นที่ 24 สวัสดีครับ ทุกคน ขอบคุณที่ตามมาอ่านนะครับ เรื่องเกือบจบแล้วล่ะครับ เหลืออีกประมาณสามตอน แต่วันนียุ่งทั้งวัน นั่งเตรียมการสอนของวันจันทร๊่ที่จะถึงนี เพราะคราวที่แล้วรู้สึกว่าเตรียมน้อยไป สอนแล้วนักเรียนไม่เข้าใจ เดี๋ยวพรุ่งนีมาโพสท์ครับ ตอนต่อไปคือตอนสอบสัมพาษณ์ ์วันนี้ ขออนุญาติเว้นหนึ่งวันนะครับ คุณพิราน ไม่ทราบจริงๆครับ ไม่มีข้อมูลเลย พี่กุลธิดาพอจะช่วยตอบได้ไหมครับ พี่กุลธิดา ทั้งสถาบันวิจัย ห้องก้อแนวๆนี้หมดอ่ะครับ แต่้ห้องสอบนี่ใหญ่เป็นพิเศษ ได้ยินว่าเร็วนี้ทางมหาลัยจะrenovateสถาปัตยกรรมในสถาบันวิจัยด้วย เพื่อให้คงสภาพอยู่ได้อีกนาน เป็นกำลังใจให้ทุกท่านที่เรียนหนังสือ และหาทุนเรียนอยู่นะครับ จากคุณ : บุ้ง (B Oprysk) - [ วันฉัตรมงคล 01:27:38 ]

ความคิดเห็นที่ 25 น้องหล้า พี่ยังอยู่เยอรมันครับ ตอนนี้พี่เรียนโทเดือนสุดท้าย เหลือแค่ส่งวิทยานิพนธ์กะเรียนอีกนิดหน่อย ต้นเดือนแปดนี้พี่คงส่งวิทยนิพนธ์แล้วล่ะครับ จากนั้นก็กลับเมืองไทย แล้วพี่จะย้ายไปเรียนเอกที่อิตาลีตอนต้นเดือนสิบ จากคุณ : บุ้ง (B Oprysk) - [ วันฉัตรมงคล 02:05:36 ]

ความคิดเห็นที่ 26 ห้องสอบจริงอะ หนูนึกว่าวิหารที่ไหนสักแห่ง มันหรูหราอลังการงานสร้างจริงๆ สวัสดีค่ะพี่บุ้ง หนูตามอ่านตั้งนานแล้ว แต่เพิ่งมีความคิดที่จะแสดงให้เห็น -_-"  พี่นี่เก่งเนาะ ทำได้ไงเนี่ย มัธยม-------ไทย ป.ตรี--------ญี่ปุ่น ป.โท--------เยอรมนี ป.เอก-------อิตาลี ของหนูแค่เมืองไทยจะรอดหรือเปล่ายังไม่รู้เลย ตอนนี้กำลังรอผลแอดมิชชั่นอยู่ กลุ้มจายยยยยย จากคุณ : เด็กบ้านนอกเข้ากรุง (katwan) - [ วันฉัตรมงคล 02:58:22 ]

ความคิดเห็นที่ 27 Khun Boong ka, When will you come to Turin again ? I live close to Turin, already 25 years in Italy. I 'd like very much to know and meet you . จากคุณ : Sig.ra Colombo - [ วันฉัตรมงคล 03:46:53 A:79.1.212.77 X: ]

ความคิดเห็นที่ 28 คุณพิรานคะ มาตามคำขอของคุณบุ้งค่ะ ปริญญาเอกทางการศึกษามีหลายสาขาค่ะ (หมายถึงที่อเมริกานะคะ) อย่างเช่นทางการบริหาร นี่ก็แยกย่อยลงไปอีกว่าเป็นการบริหารระดับไหน แล้วก็มีทางการสร้างหลักสูตรและการสอน (Curriculum and Instruction) ทางการสอนโดยตรง ทางปรัชญาการศึกษา ฯลฯ ไม่ทราบว่าสนใจเรียนทางสาขาไหนคะ จากคุณ : กุลธิดา (kdunagin) - [ วันฉัตรมงคล 07:14:35 ]

ความคิดเห็นที่ 29 ขอบคุณนะคะ คุณ กุลธิดา และคุณบุ้งที่ช่วยให้คำแนะนำ รู้สึกดีใจ ซาบซึ้งจริง ๆเหมือนกับว่าเรามีเครือข่ายเชื่อมโยงกันยังงั้นเลยนะคะ ที่สนใจคงจะเป็นหลักสูตรและการสอน ไม่ทราบว่ามหาลัยไหนคะ จะได้เข้าหาดูนะคะ ไม่ทราบว่าที่ไหนจะให้ทุนบ้าง ตอนนี้สอนที่โรงเรียนนานาชาติแห่งหนึ่ง เป็นครู ESL ระดับประถมนะคะ จากคุณ : Piran 2007 (Piran 2007) - [ วันฉัตรมงคล 09:47:37 ]

ความคิดเห็นที่ 30 คุณบุ้ง และน้อง ๆที่กำลังเรียนอยู่ทุกท่านค่ะ เพิ่งได้เข้ามาอ่านกระทู้ทั้ง 4 นี้และนั่งอ่านจดจบ รู้สึกชื่นชมในความมุ่งมั่นและขยันของทุกท่านมาก ๆ ค่ะ และแอบอิจฉาเล็กน้อยด้วยความอยากไปเรียนต่อบ้าง แต่ด้วยปัจจัยหลาย ๆ อย่างไม่ว่าจะเป็น 1. จบป.ตรีมาหลายปีมาก ๆ แล้ว (อายุ 31 กว่าแล้วค่ะ) 2. เป็นคนเรียนไม่ค่อยเก่งเท่าไหร่ 3. ที่สำคัญคือ ยังหาตัวเองไม่เจอเลยว่าชอบอะไร อยากทำอะไรต่อ ปัจจุบันทำงานในแผนกบุคคลขององค์กรหนึ่ง ซึ่งไม่ได้มีพื้นความรู้เลย ได้ทำงานที่นี่เนื่องจากเจ้านายเดิมย้ายไป ก็เลยโอนมาทำที่หน่วยนี้แทน สมัยเรียนป.ตรีก็เรียนบริหารฯ ตามเพื่อน ๆ ตามคำแนะนำของคนที่บอกว่า "เรียนบริหารสิหางานง่ายดี" จบมาก็ตกงานอยู่พักนึง และได้ทำอยู่ฝ่ายธุรการ 3 ปีและย้ายมาเป็นเลขาอีก 3 ปี และมาอีกปีที่บุคคลนี่ล่ะค่ะ มีหลายคนบอกให้ไปเรียนต่อมาตลอด ซึ่งบางคนก็บอกว่า ให้ถ้าไม่รู้จะเรียนอะไรให้เรียน MBA ไปก่อน หางานง่ายดี ซึ่งมันไม่ใช่คำตอบของตัวเองเลย คิดอยู่เสมอว่า ตอนเรียนตรี เรียนตามคนอื่นมาแล้ว เรียนโทก็อยากเรียนอะไรที่ชอบ หรืออยากเรียน เพราะจะทำให้เราอยากอ่านหนังสือ อยากไปเรียน อยากขวนขวาย แต่จนบัดนี้ ก็ยังหาคำตอบให้ตัวเองไม่ได้ค่ะ ก็เลยไม่ได้ไปเรียนต่อซักที (จนคิดว่าอาจจะไม่ได้เรียนอีกแล้ว ด้วยวัย หน้าที่การงานและเงินทุนค่ะ) ไม่คิดว่าจะหาคำตอบยากขนาดนี้ แวะมา share ค่ะ ขอให้สนุกกับการเรียนนะคะ study hard play hard ค่ะ ปล. เดิมทีลืมเรื่องเรียนต่อไปแล้ว แต่พอมาอ่านกระทู้ของคุณบุ้งแล้วคิดอยากจะไปเรียนบ้างจัง เรียนจบไว ๆ นะคะ จะได้กลับมาเป็นทรัพยากรที่ดีของประเทศค่ะ จากคุณ : ann (anniebear) - [ วันฉัตรมงคล 17:27:36 ]

ความคิดเห็นที่ 31 ^/\^ Vielen Dank ka สำหรับกระทู้ดีๆ เป็นคนหนึ่งที่กำลังจะไปเรียนโทเศรษฐศาสตร์ค่ะ (Econometric and Math. Econ.) คิดล่วงหน้าไปถึงทุนป.เอกเหมือนกัน ได้ข้อมูลและความเข้าใจในขั้นตอนต่างๆ และ tips สำหรับการเรียนหลายๆอย่างเลย ป.ล. ถ้าออกเป็นหนังสือจริงๆ ขออุดหนุนด้วยคนนะคะ จากคุณ : gibt - [ วันฉัตรมงคล 23:26:59 ]

ความคิดเห็นที่ 32 คุณพิรานคะ ขอเป็นแบบทั่วๆไปก่อนนะคะ คือทั้งอาทิตย์ที่ผ่านมานี่ยังไม่ได้ไปทำงานเลยค่ะ โดนเรียกไปทำหน้าที่เป็น juror อาทิตย์นี้ทั้งอาทิตย์ ต้องเป็นวันอังคารหรือพุธหน้านะคะ ถึงจะได้กลับไปทำงาน ที่ทำงานมี directory ของสถาบันต่างๆที่ให้ทุนค่ะ สำหรับคร่าวๆตอนนี้ก็พอบอกได้ว่ามหาวิทยาลัยส่วนใหญ่มีทุนให้นักเรียนต่างชาติเหมือนกันค่ะ จะขอได้ก็ต้องไปเรียนที่นั่นก่อนระยะหนึ่ง อาจเป็นเทอมนึง หรือปีนึง แล้วค่อยมองหาทุน หรือขอทุนได้ค่ะ จะขอทุนไปจากเมืองไทยเลยนี่ยากมากค่ะ วันอังคารหรือไม่ก็พุธหน้านะคะ พอไปทำงานแล้วจะเช็ค directory ให้ค่ะ ว่าสาขา Curriculum and Instruction ระดับปริญญาเอกนี่มีทุนที่ไหนบ้าง จากคุณ : กุลธิดา (kdunagin) - [ 6 พ.ค. 50 01:42:13 ]

ความคิดเห็นที่ 33 ไม่ได้เข้ามาอ่านเลย   พอสังเกตุอีกที อ้าว เค้าไปกันจะจบอยู่แล้ว... ยังไงขอให้มีหนังสือเป็นของตัวเองด้วยน๊า เดี็ยวอุดหนุนจ้า เหลืออีกไม่เท่าไหร่ก็จะจบแล้ว ตั้งใจเ้ข้านะจ๊ะ จากคุณ : nontanjp - [ 6 พ.ค. 50 02:21:25 ]

ความคิดเห็นที่ 34 มารออ่านตอนต่อไปคะ ใกล้จบแล้ว... ออกเป็นหนังสือเมื่อไหร่ กลับไทยจะรีบไปซื้อมาเก็บไว้คะ จากคุณ : รพินทร์ดารา - [ 6 พ.ค. 50 11:45:58 ]

ความคิดเห็นที่ 35 บทสี่: อวสาน 4.2 สอบสัมภาษณ์ เช้าวันต่อมาผมขึ้นรถเมล์ไปที่สถาบันวิจัยอีกครั้งตอนเก้าโมงเช้า เมื่อนักเรียนทั้งหมดมาถึงอาจารย์แบร์โทลาอธิบายว่า สำหรับนักเรียนที่สมัครสาขาphd in applied maths ให้รอสัมภาษณ์ทีหลัง เพราะอาจารย์เปาโลติดประชุม ยังมาไม่ได้ ให้นักเรียนที่สมัครเฉพาะสาขา Economic Science และ Economic Complexityเข้าสัมภาษณ์ก่อน การสัมภาษณ์ใฃ้เวลาประมาณสามสิบถึงสี่สิบนาทีต่อหนึ่งคน บรรยากาศตอนยืนรอสัมภาษณ์พร้อมกับผู้สมัครราวเกือบสิบคนนั้นน่าอึดอัด ทุกคนดูเครียดและกดดัน ไม่ค่อยมีการพูดคุยกันมากนัก มีผู้สมัครชายหญิงอิตาเลียนคู่หนึ่งยืนกอดกัน เข้าใจว่าทั้งคู่เป็นแฟนและอยากผ่านเข้าไปเรียนด้วยกัน ฝ่ายหญิงเป็นนักเรียนคนแรกที่ถูกเรียกเข้าสัมภาษณ์ ก่อนเข้าห้องสอบ ฝ่ายชายจับมือ แล้วจูบก่อนจะปล่อยเธอเข้าห้องสอบ เมื่อเธอเดินออกจากห้องสัมภาษณ์ ทุกคนกรูเข้าไปหาแล้วเพื่อจะรอฟังว่าอาจารย์ถามอะไรบ้าง เธอบอกว่าไม่มีคำถามซีเรียสอะไร ยกเว้นอาจารย์แบร์โทลาที่ถามเธอเรื่อง exchange rate เมื่อนักเรียนคนอื่นได้ฟัง ทุกคนดูผ่อนคลายขึ้น เริ่มมีการพูดคุย มีนักเรียนชาวอิตาลีคนหนึ่งเดินมาทักผม "มาจากไหนเหรอ" "ผมเป็นคนไทย ตอนนี้เรียนโทอยู่ที่เยอรมัน" "พูดช้าๆหน่อยสิ ผมไม่เก่งภาษาอังกฤษ"   ผมแปลกใจ เพราะปกติเป็นคนพูดภาษาอังกฤษช้าและชัดมาก ถ้ารู้ว่าอีกฝ่ายไม่ได้ใช้ภาษาอังกฤษเป็นภาษาแม่ คราวนี้ผมพูดช้ายิ่งกว่าเดิม "ผมเป็นคนไทย ตอนนี้เรียนโทเศรษฐศาสตร์อยู่ที่เยอรมัน" "เหรอ แล้วคิดยังไงกับผู้หญิงอิตาลี" หา จะไปรู้ได้ไงล่ะ เพิ่งมาถึงไม่กี่วัน "ผมตอบไม่ได้หรอก เพิ่งมาถึงที่นี่ได้ไม่กี่วัน" ผมคิด คนอะไร บรรยากาศเครียดๆยังมาถามเรื่องแบบนี้ เมื่อเวลาผ่านไปถึงประมาณเที่ยงครึ่ง อาจารย์แบร์โทลาบอกให้นักเรียนที่ยังไม่ได้สัมภาษณ์ไปทานข้าวแล้วกลับมาตอนบ่ายสอง มีผู้สมัครชาวจอร์เจียชวนผมไปทานข้าวด้วยกัน เมื่อทานข้าวเสร็จผมขอแยกตัว เพราะไม่อยากฟังคนอื่นคุยเรื่องการสอบสัมภาษณ์ให้เครียดยิ่งกว่าเดิม ผมไปนั่งรอที่ร้านกาแฟใกล้ๆกับสถาบันวิจัย ระยะเวลาจากบ่ายโมงถึงบ่ายสองกลายเป็นเวลาที่นานมาก เมื่อกลับไปที่สถาบันวิจัย ผมถูกเรียกคนแรก ก่อนเดินเข้าห้องสัมภาษณ์ผมอธิษฐานถึงพระเจ้าอีกครั้งให้ช่วยผมถ้าท่านเห็นว่าเป็นเรื่องที่ดี จากคุณ : บุ้ง (B Oprysk) - [ 6 พ.ค. 50 16:02:06 ]

ความคิดเห็นที่ 36 บทสี่: อวสาน 4.4 ในห้องสัมภาษณ์ เมื่อเข้าไปในห้อง อาจารย์แบร์โทลาแนะนำชื่อของอาจารย์อีกสี่คนที่ที่นั่งอยู่ มีอาจารย์สองคนจากสาขาeconomic complexity และอาจารย์อีกสองคนจากสาขาapplied mathsได้แก่อาจารย์เปาโล และอาจารย์เอเลน่า(Elena) ส่วนตัวแทนจากสาขาEconomic scienceมีคนเดียวคืออาจารย์แบร์โทลา ซึ่งเป็นดีนใหญ่ของทั้งสามสาขา แล้วการสัมภาษณ์ก็เริ่มขึ้น "ก่อนอื่น ให้เราเรียกคุณว่าอะไร ผมออกเสียงไม่ถูก" อาจารย์แบร์โทลาถาม "ผมชื่อ บรรจงสรรค์ Banchongsan ครับ" "โอเค ผมจะพยายามออกเสียงให้ถูกนะ เริ่มเลย คุณช่วยแนะนำตัวหน่อย" "ผมชื่อบรรจงสรรค์ ผมจบตรีที่บริหารที่ญี่ปุ่น ตอนนี้เรียนโทเศรษฐศาสตร์อยู่ที่ไฟรบูก ประเทศเยอรมัน ผมเพิ่งเรียนเทอมที่สองจบไป ผมเรียนเศรษฐศาสตร์แล้วชอบมาก อยากเป็นอาจารย์ เลยสมัครเรียนเอก" "ทำไมถึงมาสมัครที่นี่ แล้วสมัครที่อื่นไว้ไหม" อาจารย์แบร์โทล่าถามต่อ "ผมคิดว่าเนื้อหาที่นี่น่าสนใจ และที่นี่เปิดรับสมัครเร็วมาก ผมจึงมาสมัครที่นี่เป็นที่แรก เกือบหนึ่งปีก่อนผมเรียนจบ" "จริงๆที่นี่เปิดรับสมัครช้ามากนะ"  อาจารย์เปาโลแทรก "อ้าว การสมัครรอบนี้ไม่ใช่สำหรับตุลาปีหน้าเหรอครับ ผมอ่านในเว็บแล้วเข้าใจแบบนี้" "ไมใช่นะ  ครั้งนี้สำหรับนักเรียนที่จะเข้าเรียนมกรานี้(มกรา2007 ที่ผ่านมา) ข้อมูลในเว็บไม่ค่อยชัดเจน คุณคงสับสน แต่ไม่เป็นไร ถ้าเรารับคุณเข้าเรียน ก็คือรับ คุณได้เรียนที่นี่แน่ๆ เรื่องนี้เดี๋ยวเราค่อยคุยกันทีหลัง" อาจารย์เปาโลอธิบายต่อ "มิสเตอร์บรรจงสรรค์ คุณสมัครเรียนทั้งสองสาขา(คือphd in economic science และphd in applied maths) คุณช่วยอธิบายหน่อยว่าทำไมสมัครทั้งคู่ แล้วอยากได้อันไหนมากกว่ากัน" "จริงๆแล้วผมอยากเรียนapplied mathsมากกว่า แต่ผมยังลังเล เพราะผมอยากเรียนอะไรที่ช่วยคนอื่นได้ เลยสมัครeconomic scienceไว้ด้วยเพราะว่าเนื้อหากว้างกว่า  น่าจะช่วยคนอื่นได้มากกว่า" "แต่คุณช่วยคนอื่นด้วยคณิตศาสตร์ได้มากกว่าเศรษฐศาสร์ทั่วไปอีกนะ" อาจารย์เปาโลแทรก "ใช่ๆ เพราะว่าในโลกความจริงmarket is not complete(คือ marketไม่ได้สมบูรณ์เหมือนในทฤษฎี)" อาจารย์เอเลน่าหันไปพูดกับอาจารย์เปาโล "แค่คุณสอนหนังสือให้คนอื่น ก็ถือว่าช่วยคนอื่นได้มากแล้วล่ะ" อาจารย์ Marchionatti จากสาขาEconomic Complexity พูด "โอเค งั้นผมขอถามบ้าง ตอนคุณเรียนที่ญี่ปุ่น คุณเรียนอะไรนะ แล้วเรียนเลขมาบ้างไหม" อาจารย์เปาโลถาม "ผมเรียนBusiness Administrationที่ญี่ปุ่น ไม่ได้เรียนเลขมาเลยครับ" "แล้วตอนนี้ที่เยอรมัน วิชา microeconomicsใช้เท็กซ์บุคอะไรบ้าง" "Mas-colell's Micoreconomic Theory" "Ooh ...  Mas-colell's" อาจารย์แบร์โทลาพูด แล้วรีบบันทึกลงคอมพิวเตอร์ (เท็กซ์บุ๊คเล่มนี้ ถือเป็นเล่มที่ยากที่สุดในสาขาmicroeconomics) "จบบริหาร แล้วอยู่ดีๆมาใช้เล่มนี้ คงช๊อคเลยสินะ" "ครับ เรียนแรกๆก้องงเหมือนกัน แต่ยิ่งเรียนยิ่งชอบ ผมชอบmathematical modelling ใน microeconomics เลยอยากเรียนสาขาapplied mathsมาก" "แล้วไปเอาพื้นฐานแคลคูลัสมาจากไหนล่ะ" อาจารย์เอเลน่าถาม "ผมเคยเรียนสมัยมัธยม" "แล้ววิชาอื่นๆ เรียนอะไรบ้างล่ะ" อาจารย์เปาโลถาม "เทอมนี้มี Mathematical Statistics ผมใช้ textbook Freund's Mathematical Statistics, Game Theory ใช้Gibbons' a Primer in Game Theory เทอมหน้ามีเรียน Financial Time Series กับ Future and Options" "Mathematical Statisticsนี่ใครสอนหรือคะ" อาจารย์เอเลน่าแทรก "ด๊อกเต้อ Fuess ครับ" "อ้าวเหรอ นึกว่าอาจารย์เอเบอไลน์(Professor Eberlein เป็นผู้เชี่ยวชาญสาขา Financial Engineering ที่มหาลัยผม แกมีชื่อเสียงระดับโลกทีเดียว) สอนเสียอีก" "อาจารย์เอเบอร์ไลน์สอนFutures and Optionsครับ เทอมหน้าผมถึงจะได้เรียนกับแก" "แล้วมีแพลนหรือยังว่าอยากทำวิจัยด้านอะไรในอนาคต" อาจารย์เปาโลถาม "ยังไม่มีชัดเจนครับ แต่คิดว่าคงทำด้านGame Theoryเพราะชอบมาก" "เราถามมาเยอะแล้ว ให้คุณถามบ้าง คุณมีคำถามอะไรไหม" อาจารย์แบร์โทล่าถาม "ไม่มีอะไรเป็นพิเศษครับ แต่ผมอ่านในเว็บว่า ถ้าปีแรกคะแนนเฉลี่ยไม่ถึงแปดสิบเปอร์เซนต์ จะถูก kick out (โดนไล่ออก) อยากทราบว่าเข้มงวดขนาดนั้นเลยเหรอครับ" "เราก็ไล่คนออกอยู่เสมอล่ะนะ แต่เราไม่ได้เอาเกรดเฉลี่ยเป็นเกณฑ์อย่างเดียวหรอก  สิ่งสำคัญที่สุดคือ โดยรวมๆถ้าเราพิจารณาแล้วว่านักเรียนคนไหนไม่น่าจะเป็นนักวิจัยที่ดี ดูแล้วไม่น่าจะเขียนวิทยานิพนธ์ที่ดีได้ เราก็จำเป็นต้องให้ออก" อาจารย์เปาโลอธิบาย "เหรอครับ พอดีผมมีคนรู้จัก เรียนเอกอีคอนที่อังกฤษอยู่ปีนึง สอบตกเยอะมาก เพิ่งโดนไล่ออก เลยกังวลนิดหน่อย" "แต่คุณดูเป็นคนตั้งใจเรียนนะ  ไม่ต้องกังวลหรอก คุณน่าจะเรียนได้ดีแน่ๆ" อาจารย์เปาโลพูด "ผมรู้จักกับโปรเฟสเซอร์เกริกด้วยนะ ได้ยินมาจากทางนู้นว่าคุณจะมาสมัครเหมือนกัน" อาจารย์แบร์โทลาพูด "ครับ ผมเล่าให้แกฟังว่าจะสมัครที่นี่ ตอนนี้ผมก็เป็นstudent assistantให้แกอยู่" "อาจารย์ท่านอื่นมีคำถามอะไรอีกไหม" อาจารย์แบร์โทล่าหันไปมองอาจารย์คนอื่น "ผลสอบประกาศตอนหกโมงเย็นนะ แต่คุณไม่ต้องมาดูหรอก ส่งอีเมล์มาให้ผม แล้วเดี๋ยวผมจะตอบกลับไปให้" อาจารย์เปาโลบอก "เอาล่ะ ทางเรามีคำถามแค่นี้ล่ะ keep in touch กับอาจารย์เปาโล และอาจารย์เอเลน่าไว้นะ" อาจารย์แบร์โทล่าพูด "ครับ" "มิสเตอร์บรรจงสรรค์ คุณเรียนตรีที่ญี่ปุ่น โทที่เยอรมัน คุณคงเห็นอะไรมาเยอะ ต่อไปก็เอกที่นี่อีก เรามั่นใจว่าการเรียนเอกที่นี่คงเป็นประสบการณ์ที่ดีสำหรับคุณ" "ขอบคุณครับ" ผมจับมือกับอาจารย์แบร์โทลาแล้วเดินออกจากห้องสอบ ขึ้นรถเมล์กลับโรงแรม เวลาหกโมงครึ่ง อาจารย์เปาโลส่งอีเมล์มาหาผม ว่าผมได้รับเข้าเรียนพร้อมมีทุนให้ด้วย และให้มาคุยกับอาจารย์อีกทีวันจันทร์ว่าจะเรียนจบที่เยอรมัน  พร้อมจะมาเรียนที่นี่เมื่อไร yes, we did accept you with a fellowship. We have also come to the   conclusion that it should not be too difficult to have you begin your   course on, say, Saptember 1, 2007, after you are done with your   Masters in Freiburg. I will have to see exactly how that will happen,   by discussing with the Doctoral Office about the possible ways to   deal with this, but I am sure we'll be able to pull it out   eventually. If you are still in Torino next Monday I'll be happy to   discuss things in person, but if you aren't don't worry, we'll talk   by email. In the meantime, welcome to our program, and have some well-deserved   time off. ผมยิ้ม พร้อมทั้งขอบคุณพระเจ้าในใจ ผมโทรไปหาที่บ้าน เล่าให้พ่อแม่ฟัง จากนั้นก็โทรหาคลาวดิโอ้ เพื่อนเก่าที่อยู่ทำงานอยู่ที่เมืองทูริน  วันนั้นเป็นวันศุกร์ คลาวดิโอ้รีบบอกว่าเดี๋ยวจะขับรถมารับที่โฮสเทล เราจะได้ไปฉลองกัน เรื่องยังไม่จบแค่นี้นะครับ เหลืออีกสองสามตอน รออ่านนะครับ แก้ไขเมื่อ 06 พ.ค. 50 20:42:47 จากคุณ : บุ้ง (B Oprysk) - [ 6 พ.ค. 50 17:44:13 ]

ความคิดเห็นที่ 37 มาถึงตอนนี้ผมขอวิเคราะห์สถานการณ์ในห้องสัมภาษณ์นะครับ ว่าทำไมถึงได้เป็นความสำเร็จ เพื่อที่จะได้เป็นประโยชน์ต่อท่านอื่นที่อาจจะต้องถูกสัมภาษณ์ หนึ่ง ผมทำให้อาจารย์เชื่อว่าผมมีความรู้พอที่จะเรียนต่อได้ เวลาสมัคร เราต้องทำให้ทางมหาลัยมั่นใจว่าถ้าเขาให้ทุนเราเรียนแล้วเราจะประสบความสำเร็จ ตอนสัมภาษณ์จะเห็นได้ว่าอาจารย์เปาโลไม่มั่นใจตอนแรกว่าผมมีความรู้แค่ไหน เพราะผมเรียนตรีสายบริหาร ไม่ได้เรียนสายอีคอนมาแต่แรก แต่เมื่อผมอธิบายว่าเรียนอะไรบ้าง ใช้หนังสือเล่มไหน ดูอาจารย์มั่นใจขึ้นมาก อย่างตอนผมบอกว่าใช้หนังสือ Mascolell's Microeconomic Theory อาจารย์แบร์โทลารีบบันทึกลงคอมพิวเตอร์ทันที ประเด็นนี้ผมคิดว่าสำคัญอย่างมากต่อนักอ่านที่จบจากเมืองไทย เพราะมหาลัยเมืองนอกเขาไม่รู้ว่าระบบการเรียนที่เมืองไทยเป็นอย่างไร เนื้อหาแน่นแค่ไหน เพราะฉะนั้นผมแนะนำว่าเวลาสมัคร ให้ระบุในCVไปเลยว่าเราเรียนวิชาสำคัญๆอะไรบ้าง แล้วใช้หนังสือเรียนเล่มไหน เท็กบุ๊คซ์นี่ภาษาอังกฤษนี่ เขาใช้กันทั่วโลก พอเราบอกชื่อหนังสือไป อาจารย์จะประเมินได้ว่าเราเรียนมายากง่ายแค่ไหนทันที สอง โปรแกรมโทที่เยอรมันที่ผมกำลังเรียนค่อนข้างมีชื่อเสียงในยุโรป อาจารย์เอเบอร์ไลน์ที่สอนวิชาFutures amd Options มีชื่อเสียงมาก อาจารย์เกริกเองก็มีชื่อเสียง อาจารย์แบร์โทลาก็รู้จักกันดีกับอาจารย์เกริก พอผมอธบิายว่าเป็นstudent assistantให้กับอาจารย์เกริกด้วย ยิ่งทำให้ผมดูน่าเชื่อถือขึ้น สาม อันนี้ผมว่าสำคัญยิ่งกว่าประเด็นที่ข้างต้น คือ ดูอาจารย์ทุกคนประทับใจในตัวผม นับว่าผมโชคดีอย่างหนึ่งคือ ประวัติผมอาจจะไม่โดดเด่น ไม่เคยเรียนยูที่มีชื่อเสียงระดับโลก แต่ประวัติผมน่าสนใจ เพราะผมเรียนตรีที่ญี่ปุ่น และเรียนโทต่อที่เยอรมัน แล้วผมเป็นคนไทยด้วย ซึ่งอาจารย์ฝรั่งจะไม่คุ้นเคยกับนักเรียนเอเชียชาติอื่นนอกจาก จีน เกาหลี และญี่ปุ่นมากนัก ตอนสัมภาษณ์ผมรู้สึกว่าอาจารย์ทุกคน curious (คืออยากรู้อยากเห็น) ในตัวผม ดูเหมือนอาจารย์อยากรู้ว่าผมเป็นใคร ทำไมถึงอยากมาเรียนที่นี่ ผมคิดว่า ถ้าเรามีโอกาสได้เข้าถึงสัมภาษณ์แล้ว สิ่งสำคัญที่สุดคือเราต้องทำให้อาจารย์รู้สึกประทับใจ อย่าลืมว่า การสัมภาษณ์เป็นอะไรที่subjective อาจารย์จะประเมินผลอย่างไรก็ได้ พอเขาประทับใจแล้ว โอกาสที่เราจะได้คะแนนดีด้วยก็มีสูง เพราะฉะนั้น ผมแนะนำว่า พออยู่ในห้องสอบอย่าเกร็ง ทำตัวให้เป็นธรรมชาติแต่มั่นใจ เราต้องทำให้ฝ่ายที่นั่งฟังประทับใจในตัวเราให้ได้ แน่นอนว่าเรื่องนี้เป็นเรื่องที่ทำได้ยาก มันมีปัจจัยอื่นๆอีกมากมาย ผู้ฟังคนหนึ่งอาจจะชอบเรา อีกคนอาจจะไม่ชอบ เราไม่รู้ว่าตอนเราไปสัมภาษณ์เราจะได้เจอคนแบบไหน แต่ขอให้ทำให้ดีที่สุด เป็นกำลงใจให้ทุกท่านที่หาทุนเรียนนะครับ จากคุณ : บุ้ง (B Oprysk) - [ 6 พ.ค. 50 17:47:47 ]

ความคิดเห็นที่ 38 เก่งมากๆเลย   เวลาสัมภาษณ์ตื่นเต้นเนอะ ในชีวิตนี้ได้สัมภาษณ์ไม่กี่ครั้ง แต่คงเทียบกับบุ้งไม่ได้ซัักครั้งเลย เก่งมากนะค้าบบบ จากคุณ : nontanjp - [ 6 พ.ค. 50 18:44:39 ]

ความคิดเห็นที่ 39 ประเทศที่คุณเรียนทั้งหมด ญี่ปุ่น เยอรมัน อิตาลี เป็นกลุ่มอักษะ ตอนสงครามโลกครั้งที่สองทั้งนั้นเลย ช่างบังเอิญจริงๆ แต่ก็เป็นประเทศที่เจริญทางวิชาการทั้งนั้น จากคุณ : สีฟ้า (pickyman) - [ 6 พ.ค. 50 19:01:57 ]

ความคิดเห็นที่ 40 บุ้งนี่เอนะ รุ่นน้องบุ้งที่เอพียูจำได้ไม๊เนี่ย เราตื่นเต้นมากเลยที่บุ้งได้ทุนเรียนเอกและมาโด่งดังอยู่ในห้องนี้ ยินดีด้วยนะจ๊ะ เราว่าบุ้งต้องเป็นอาจารย์ที่ดีมากๆเลย ไว้มีลูกจะฝากฝังกับอาจารย์บุ้งด้วยนะ ฮ่าๆ ตอนนี้เราก็จะเรียนจบโทแล้วจะทำงานที่โตเกียวต่อ แต่ยังไม่แน่ใจว่าจะทำที่ไหน พอดีจะไปเที่ยวยุโรปช่วงสิงหากันยาด้วย ถ้าโชคดีอาจจะได้เดินเจอกันนะ เราคงไม่กล้าโทรมาบอกให้บุ้งออกมาเที่ยวด้วยเพราะรู้ว่าคงยุ่งมาก ยังไงก็รักษาสุขภาพด้วยนะ จากคุณ : Couch Potato - [ 6 พ.ค. 50 19:34:04 ]

ความคิดเห็นที่ 41 พี่บุ้งเก่งจัง ได้ทุนเรียน ทั้งตรี โท เอก อิจฉาจัง แต่ถึงหนูได้ทุนเรียนเหมือนพี่ ก็คงโดน kick out แน่ๆ ความพยายามยิ่งมีน้อยๆอยู่ กำลังพยายามอัพเกรดคะ จบมาเป็นอาจารย์ในไทยนะคะ เพื่อชาติ สู้เค้า จากคุณ : รพินทร์ดารา - [ 6 พ.ค. 50 22:53:51 ]

ความคิดเห็นที่ 42 อืม จากคุณ : no universal dominion - [ 6 พ.ค. 50 23:04:50 ]

ความคิดเห็นที่ 43 A great motto for all teachers and prospect teachers. It is not what is poured into a student that counts,but what is planted. (Anonymous) จากคุณ : Liam Liam - [ 7 พ.ค. 50 00:30:02 A:203.151.206.73 X:58.9.4.110 TicketID:001485 ]

ความคิดเห็นที่ 44 Another one. A true teacher defends his pupils against his own personal influence (Amos Bronson Alcott) จากคุณ : Liam Liam - [ 7 พ.ค. 50 00:32:58 A:203.151.206.73 X:58.9.4.110 TicketID:001485 ]

ความคิดเห็นที่ 46 Dear Khun Bhoung, Congratulations ka :) I really admire all your hardworks and now come to think about GOD. My friend kept pushing me to God but you inspired me to go to him... จากคุณ : lahleehdah (lalida_t) - [ 7 พ.ค. 50 21:59:55 ]

ความคิดเห็นที่ 47 ขอบคุณมากค่ะ ที่เล่ารายละเอียดคำถามคำตอบในห้องสัมภาษณ์ แถมบทวิเคราะห์ให้ด้วย จากคุณ : epsie - [ 7 พ.ค. 50 22:47:58 ]

ความคิดเห็นที่ 48 คุณ : Sig.ra Colombo ตอนเดือนเจ็ดคงไปอีกรอบนะครับ ไปแค่สองสามวัน เพื่อเลือกหาห้องพักด้วยตัวเอง ยินดีที่รู้จักคนไทยใกล้ทูรินนะครับ คุณมีเอ็มเอสเอ็น หรืออีเมล์ไหมครับ ผมะได้เอาไว้ติดต่อ คงได้มีโอกาสรบกวนขอความช่วยเหลือบ้าง กรือ ส่งเมล์มาหาผมก็ได้นะครับ banchongsan@msn.com คุณ : ann (anniebear) ขอบคุณที่เข้ามาอ่านนะครับ เรื่องไม่ได้เรียนตรีแบบที่เราชอบเนี่ย ผมว่าไม่แปลกหรอกครับ เพราะตอนนั้น เรายังเด็ก การที่จะตัดสินใจอย่างมีทิศทางให้กับตัวเองนั้นยากมาก ผมเองก็ไม่ได้เลือกเรียนตรีตามใจตัวเอง ฟังๆพ่อแม่แล้วก็เชื่อท่าน แต่เมื่อมาถึงตอนนี้ พอรู้ตัวว่าเราอยากทำอะไร ก็ได้เลือกในสิ่งที่ตัวเองชอบ ผมเห็นด้วยที่พี่ไม่ได้เลือกเรียนโทบริหาร เพราะแค่หางานง่ายดี ผมเป็นกำลังใจให้เจอสิ่งที่อยากเรียนไวๆนะครับ จะได้กลับมาเรียนอีก เอ ขอบคุณที่เข้ามาแสดงความยินดีนะ แต่เดือนแปดนี้เราไม่อยู่ยุโรปน่ะ จะกลับเมืองไทยพัก เพราะงั้นคงจะไม่ได้เจอกัน แต่เรายังอยู่ยุโรปอีกหลายปี ถ้ามาเที่ยวปีกคงมีโอกาสได้เจอล่ะนะ คุณ : lahleehdah (lalida_t) ดีใจจังครับเจอคนเชื่อพระเจ้าเหมือนกัน วันนี้มีเรื่องเล่าให้ฟัง สัปดาห์ที่แล้วโทรไปหาพ่อกับแม่ พ่อเราเล่าให้ฟังว่าแม่เอาเราไปอวดเพื่อนแม่มา เราก็บอก พ่อ วันหลังอย่าเอาเราไปอวดเลย  พ่อเราก็บอก เอ้า อุตส่าห์มีลูกจะได้เป็นด๊อกเต้อ ก้อต้องอวดกันหน่อยสิ พอแม่เรารับโทรศัพท์ เราก็บอกไปเหมือนกันว่า อย่าเอาเราไปอวดเลย แม่ก็บอก คราวที่แล้วมันจำเป็นน่ะ เพื่อนแม่ลูกเค้าจะได้ไปเรียนเมืองนอกครั้งแรก เค้าภูมิใจ คุยอวดวนไปวนมาอยู่นั่น แม่รำคาญ เลยเกทับซะว่าลูกชายเรียนมาแล้วทั้งญี่ปุ่น เยอรมัน และจะไปต่อเอกที่อิตาลีอีก เพื่อนแม่เลยเงียบไป เราเลยบอกแม่ว่า วันหลังอย่าทำเลย ใครเขามีความสุข ภูมิใจอะไร ก็ปล่อยเขาไปเถอะ ถือว่าเราได้ทำให้คนอื่นมีความสุข แม่เราก็บอก เอ้า ก็มันน่าเบื่อนี่ อวดอยู่นั่น เฮ่อ  เราเลยไม่รู้จะว่ายังไง มีใครเจอปัญหาอย่างนี้กับที่บ้านบ้างไหมครับ สักบ่ายสามวันนี้ จะมาโพสท์อีกตอนนะครับ จากคุณ : บุ้ง (B Oprysk) - [ 8 พ.ค. 50 02:18:31 ]

ความคิดเห็นที่ 49 ยินดีด้วยมากๆนะครับพี่ ความเก่งความฉลาด ใครก็พอมี แต่ความพยายามและความมุ่งมั่นนี่ ผมให้พี่เต็ม100เลยครับพี่ ปล.แอบคิดนิดๆเหมือนกันว่าพี่ฝักใฝ่อะไรกับสงครามโลกครั้งที่สอง รึปล่าวครับ 5555(ล้อเล่นะครับ) เห็นว่าตรี โท เอก นี่มันอักษะทั้งนั้นเลยนี่หน่า เจ๋งจริงๆเลยครับ แก้ไขเมื่อ 08 พ.ค. 50 03:06:03 จากคุณ : printemp (printemp) - [ 8 พ.ค. 50 03:05:48 ]

ความคิดเห็นที่ 50 บทสี่: อวสาน 4.5 พาสพอร์ตหาย หลังผมรู้ว่าผลตอบรับสักสองชั่วโมง คลาวดิโอ้ก็ขับรถมารับที่โอสเทล เพื่อพาไปฉลอง เมื่อนั่งเข้าไปในรถคลาวดิโอ้แนะนำให้รู้จักกับเพื่อนซี้ ชื่อ วิคเตอร์ (Victor) คลาวดิโอ้ขับรถรอบเมืองทูรินเพื่อโชว์จุดสำคัญในเมือง เช่น จุดช๊อปปิ้ง จุดนัดพบของวัยรุ่น ขาเที่ยวทั้งหลาย สถานีรถไฟหลัก ระหว่างทางคลาวดิโอ้และวิคเตอร์เริ่มสอนการใช้ชีวิตในอิตาลีให้ผม "เอาล่ะ บุ้ง ในเมื่อนายจะย้ายมาอยู่เมืองนี้หลายปี ก็ต้องหัดรู้วัฒนธรรมของที่นี่ไว้" "อย่างแรก เรื่องItalian chicks (ผู้หญิงอิตาลี) ส่วนใหญ่ ไม่ค่อยมีหัวคิดหรอกนะ ฝันอยู่สองอย่างอย่างแรกคือได้เป็นดารา นางแบบ ได้ออกทีวี อย่างที่สอง คือได้แต่งงานกับคนหล่อๆรวยๆ ยิ่งเป็นนักบอลได้ยิ่งเท่ห์มาก" "เรื่องการเที่ยวกลางคืน ที่นี่ คนไปเริ่มไปคลับบาร์กันค่อนข้างดึก ไม่เหมือนที่เยอรมัน เริ่มเร็ว เลิกเร็ว ที่นี่สักสี่ห้าทุ่มถึงค่อยเริ่ม คลับเลิกก็นู่นแนะ เกือบสว่าง วันธรรมดา ทุกคนจะเตรียมซื้อ เสื้อผ้า รองเท้า กางเกงใหม่ไว้ วันศุกร์เนี่ย เป็นวันไปคลับ เพราะงั้นทุกคนก็จะเอาไอ้ที่ซื้อมาระหว่างสัปดาห์มาใส่อวดกัน" ฟังแล้วก็ไม่รู้เจ้าคลาวดิโอ้พูดจริงแค่ไหน ไว้ถ้าย้ายไปอยู่แล้วจะมาเล่าให้ฟังนะครับ ระหว่างที่คลาวดิโอ้จอดรถ มีเด็กวิ่งมาโบกรถ แล้วขอเงินค่าโบก ผมนึก โห เหมือนกรุงเทพเลยเนอะ จะว่าไปแล้ว ทูรินนี่เหมือนกรุงเทพหลายอย่าง อธิบายไม่ถูกเหมือนกัน ผมไปทูรินทีไรมีความรู้สึกเหมือนอยู่กรุงเทพทุกที คิดว่าเป็นเพราะทูรินเป็นเมืองใหญ่ ประชากรราวล้านคน แต่ถึงแม้เป็นเมืองใหญ่ผมรู้สึกว่าทูรินมีบรรยากาศสบายๆ เหมือนกรุงเทพ "เด็กโบกเนี่ย ไม่ได้โบกอย่างเดียวนะ เป็นdouble service ขายกัญชาด้วย" คลาวดิโอ้เริ่มอธิบายมุมมืดของทูรินต่อ บาร์ที่เราไปเป็นบาร์เล็ก คนไม่เยอะนัก ผมเป็นคนขอให้คลาวดิโอ้พามาที่ที่ไม่อึดอัด เพราะจะได้คุยกัน ก่อนเดินออกจากคลับ คลาวดิโอ้พูดกับผมว่า "บุ้ง เราภูมิใจในตัวนายจริงๆ แต่สัญญานะ ว่าถ้ามาเรียนที่นี่แล้วอย่ามีแต่เพื่อนที่มหาลัยจนลืมเรา แล้วถ้าเรียนจบไปมีตำแหน่งสูงๆเมื่อไร อย่าลืมเรียกเพื่อนคนนี้ไปทำงานด้วยล่ะ  อ้อ เราว่าถ้านายย้ายมาอยู่สามสี่ปีอย่างนี้ นายคงจะมีบุ้งตัวเล็กๆแน่เลย แล้วเอามาให้เราช่วยเลี้ยงด้วยนะ" "เราไม่ลืมเพื่อนดีๆอย่างนายหรอก" ผมตอบด้วยใจจริง ก่อนจะกลับโฮสเทลไปนอน วันต่อมาเป็นวันเสาร์ ผมไปโบสถ์ตอนเช้า ที่นี่ผมได้รู้จักกับ หญิงชาวฟิลิปปินส์อายุราวหกสิบ ชื่อคอร์นี่ (Corni) และผู้ชายอายุเท่าผมชื่อดานิเอเล่ (Daniele) ตอนเที่ยงเมื่อโบสถ์เลิก คอร์นี่ชวนผมไปทานข้าวที่บ้าน ส่วนดานิเอเล่ชวนผมไปเที่ยวรอบเมืองกับเขา ดานิเอเล่จึงบอกว่าให้ผมไปทานข้าวที่บ้านคอร์นี่ก่อนแล้วกัน สักบ่ายสามจะมารับผมไปเที่ยวรอบๆตัวเมือง คอร์นี่อาศัยอยู่กับหลานไม่แท้และครอบครัวของเธอ ได้แก่ สามีของหลานและลูกเล็กอีกหนึ่งคน คอร์นี่เล่าให้ฟังว่าเธอแต่งงานกับชายอิตาเลียน และใช้ชีวิตอยู่ที่ทูรินมาเกือนสี่สิบปีแล้ว สามีเธอเพิ่งเสียได้ไม่กี่ปี ระหว่างที่ทานข้าวเธอเล่าเรื่องราวต่างๆในชีวิตให้ฟังมากมาย มีหลายครั้งที่เธอลำบาก แต่เพราะพระเจ้าเธอถึงได้มีกำลังใจมาตลอด สักบ่ายสามดานิเอเล่ก็มารับผมที่บ้านของคอร์นี่ ผมกล่าวขอบคุณคอร์นี่ แล้วขึ้นรถไปกับดานิเอเล่ ดานิเอเล่เล่าให้ฟังว่าเขาทำงานให้กับบริษัทนำเที่ยวของอิตาลี เขาท่องเที่ยวมาทั่วโลก ไปเมืองไทยมาก็หลายคร้ง สองปีที่แล้วเขาทำงานที่อิสราเอล ปีนีทำงานที่มัลดีฟ แต่ตอนนี้เพิ่งหยุดยาวเพราะต้องผ่าตัดตา ดานิเอเล่พาผมไปเที่ยวสองที่ คือ ป่าที่เป็นที่ล่าสัตว์ของราชวงศ์อิตาลีสมัยก่อน สวยมาก อีกที่ใกล้ๆกัน คือวัง Palazzina di Caccia di Stupinigi น่าเสียดายที่เราไม่ได้เข้าไปข้างในเพราะมาถึงก็เริ่มเย็น พอกลับขึ้นไปบนรถ ราวหกโมงเย็น เพื่อไปทานข้าวที่บ้านของดานิเอเล่ ผมเอื้อมมือไปตรงพื้นรถเพื่อหยิบกระเป๋า แต่... ไม่มีกระเป๋านี่ "ดานิเอเล่ นายย้ายกระเป๋าเราไปไว้หลังรถรึเปล่า" "หือ บุ้งมีกระเป๋ามาด้วยเหรอ" "มีสิ เราเอาไว้ในรถก่อนลงจากรถไปดูวังน่ะ" "อ้าว งั้นก็ถูกขโมยน่ะสิ ตอนลงเราลืมล๊อกรถ" "หาาาาาาาาาาา" "มีอะไรในกระเป๋าบ้างล่ะ" "ตั๋วรถไฟกลับเยอรมัน ไบเบิ้ลหนึ่งเล่ม และพาสพอร์ต" ดานิเอเล่เริ่มหน้าเหวอ และเริ่มอุทานด้วยเสียงรัว ร เรือ เต็มที่สไตล์ชาวอิตาเลียน อิ่ทสสส์ เต๊อรรรรรริเบ่ลลล (It's terrrrrrrible) และนี่เป็นคำอุทานที่ผมกำลังจะได้ยินอีกหลายสิบครั้งตลอดทาง จากคุณ : บุ้ง (B Oprysk) - [ 8 พ.ค. 50 13:42:24 ]

ความคิดเห็นที่ 51 คนอิตาเลียน นี่ได้ชื่อว่า จอมโกง เผอิญๆ ยิ่งกว่าคนไทยอีก ขนาดบอลลีคสูงสุดของประเทศฤดูกาลก่อน ยังมีปัญหาเรื่อง ฮั้ว ต่างๆ เป็นคดีดังไปทั่ว โลก ทีมชั้นนำหลายทีมโดนตัดคะแนน และส่งไปเล่นในลีคที่ต่ำกว่า จากคุณ : เลี่ยม เลี่ยม - [ 8 พ.ค. 50 21:11:53 A:203.151.206.73 X:58.9.1.70 TicketID:001485 ]

ความคิดเห็นที่ 52 อ้า และหนึ่งในทีมชั้นนำ ตลอดการของอิตาลี คือ ยูเวนตูส ก็อยู่ในตูริน เช่นกัน จากคุณ : เลี่ยม เลี่ยม - [ 8 พ.ค. 50 21:13:53 A:203.151.206.73 X:58.9.1.70 TicketID:001485 ]

ความคิดเห็นที่ 53 แย่แล้ว...แย่แล้ว ทำไงดี มาต่อเร็วๆนะพี่บุ้ง จากคุณ : จันทะแก้ว&หล้า - [ 9 พ.ค. 50 08:39:30 A:10.4.6.98 X:202.28.77.33 TicketID:144202 ]

ความคิดเห็นที่ 54 ตามอ่านมาดดยตลอดค่ะ รู้สึกว่าเป็นกระทู้ที่ให้กำลังใจคนที่อยากไปเรียนต่อแต่ไม่มีเงินอย่างเราเป็นต้น ตอนนี้ก็กำลังหาทางไปอยู่เหมือนกัน คืออยากถามว่าตอนที่เรียนป.โท หาทุนได้ยังไงคะ แล้วก้มี tip อย่างไรบ้างตอนที่สมัครเรียนเพราะว่าเท่าที่ติดตามอ่านมาพี่บุ้งไม่มีพื้นฐานทางด้านเลขแล้วก็เศรษฐศาสตร์(ด้วยมั้ง)มาก่อน รบกวนตอบด้วยนะคะ แล้วก็มาปูเสื่อรออ่านตอนจบอย่างใจจดใจจ่อด้วยคนค่ะ จากคุณ : ริวไผ่ (ริวไผ่) - [ 9 พ.ค. 50 16:59:13 ]

ความคิดเห็นที่ 55 โอ้วว อิ่ทสสส์ เต๊อรรรรรริเบ่ลลล !?! จากคุณ : แมลงสาบผู้มีจิตวิญญาณอันเสรี ~ - [ 9 พ.ค. 50 19:05:32 ]

ความคิดเห็นที่ 56 มาต่อคำถามคุณพิรานค่ะ เปิด directory หาทุนปริญญาเอกสาขา Curricumlum and Instruction ดู มีหลายทุนที่ให้กับ honor society ค่ะ - ของ Kappa Delta Pi Educational Foundation http://www.kdp.org/pdf/Kysilka_interactive_f.pdf ไฟล์นี้เก่าหน่อย เป็นของปีที่แล้วค่ะ คือที่ลิสต์ไว้ใน dirctory เป็นไฟล์นี้น่ะค่ะ - ทุนของ Louisa Ann Oriente http://www.kdp.org/pdf/scholarships/scholarships07/oriente_i.pdf - Counselor's graduate scholarship http://www.kdp.org/pdf/counselors_i.pdf - ทุน C. Glen Hass Laureate Doctoral Scholarship เพื่อไปเรียนที่ University of Florida http://www.kdp.org/pdf/Hass_interactive.pdf - O. L. Davis, Jr. Laureate Doctoral Scholarship in Curriculum and Instruction http://www.kdp.org/pdf/scholarships/scholarships07/laureate_i.pdf - Hollis L. Caswell Laureate Doctoral Scholarship http://www.kdp.org/pdf/scholarships/scholarships07/laureate_i.pdf จากคุณ : กุลธิดา (kdunagin) - [ 10 พ.ค. 50 01:05:53 ]

ความคิดเห็นที่ 57 น้องริวไผ่ พี่ไม่ได้ทุนเรียนโทนะครับ ที่เยอรมันนี่ มันเรียนฟรีอยู่แล้ว ส่วนเรื่องการสมัคร ใช่เลย พี่ไม่มีพื้นเสดสาด พื้นเลขก็ไม่มี ไม่เคยเทคสักตัว แต่ที่ทางมหาลัยเขารับ พี่วิเคราะห์ว่ามีปัจจัยสามอย่าง ดังนี้ หนึ่ง statement of purpose พี่เขียนค่อนข้างดี พี่ระบุลงไปเลยว่า อยากย้ายมาเรียนเพราะอยากเรียนเชิงลึก แล้วไอรู้ตัวนะว่าไม่มีพื้น ตอนนี้ไออ่านหนังสือเองอยู่บ้าน เพื่อปรับพื้นฐาน แล้วระบุชื่อหนังสือลงไปด้วย มันแสดงให้เห็นว่า เราเป็นคนที่พร้อมจะปรับตัว พร้อมจะเรียน และพร้อมที่จะรับมือกับเนื้อหาที่เราไม่คุ้นเคย สอง CV พี่ค่อนข้างน่าสนใจ จบจากญี่ปุ่น มาทำงานเมืองไทยปีนึง แล้วพี่เคยได้เกียรติบัตร outstanding undergraduate thesis ก่อนจบที่ญี่ปุ่นด้วย เลยทำให้ดูน่าเชื่อถือ สาม จดหมายแนะนำตัวจากอาจารย์ที่ญี่ปุ่น เขียนมาดีมาก พี่เขียนนะ ไม่ใช่อาจารย์ คือพี่ส่งเมล์ไปให้อาจารย์เขียน อาจารย์บอกเราว่าให้มาเขียนเองแล้วส่งไปให้เขาดู ก็เสร็จเราสิ เขียนซะสุดยอด ประมาณว่า ตั้งแต่สมัยเรียนชั้นเนี่ยแหละคิดว่านักเรียนคนนี้มีโอกาสได้เรียนโทที่ดีๆ นักเรียนคนนี้แอคทีฟสุดๆ ช่างสนใจ ซักถาม ถ้าคุณกำลังมองหานักเรียนที่แอคทีฟ ใส่ใจ คนนี้แหละยูไม่ผิดหวังแน่ พอพี่ส่งให้อาจารย์ที่ญี่ปุ่นอ่าน เขาชอบ เขาก็เซ็นแล้วส่งทางจดหมายมาให้ที่เยอรมัน โดยรวม ประเด็นสำคัญคือ ถ้าเราไม่มีพื้น เราต้องทำให้เขาเชื่อมั่นว่า เราพร้อมที่จะรับมือกับความยาก และเราพร้อมที่ปรับตัว เตรียมตัว ถ้าทางนู้นเขาเข้าจตรงนี้ โอกาสที่เขาจะรับก็มีสูง พี่เป็นกำลังใจให้นะน้อง ถ้าย้ายมาเรียนที่มิลานเมือไรพี่จะไปเยี่ยมบ้าง ปล น้องได้ทุนด้วยหรือเปล่าครับ พี่จำได้ลางๆว่าที่มิลานมีทุนให้ พี่มีความเห็นอีกเรื่งนะ คือ ถ้าน้องคิดๆจะเรียนโท และเอกต่อด้วย ที่นี่อาจจะน่าสนใจ เพราะเขามีเปิดเอกสาขาเดียวกันกับที่น้องจะเรียนโทด้วย ถ้าเราเรียนโทที่นั่น โอกาสจะได้เรียนเอกต่อก็มีสูง แต่ไม่เสมอไปนะครับ จากคุณ : บุ้ง (B Oprysk) - [ 10 พ.ค. 50 01:28:11 ]

ความคิดเห็นที่ 58 อีกเรื่อง พรุ่งนี้ สักบ่ายสามบ่ายสี่เมืองไทย จะมาโพสท์อีกตอนนะครับ อดใจรอหน่อย จากคุณ : บุ้ง (B Oprysk) - [ 10 พ.ค. 50 01:30:02 ]

ความคิดเห็นที่ 59 อิ่ทสสส์ เต๊อรรรรรริเบ่ลลล จริงๆ ติดตามตอนต่อไปอยู่ครับ ตอนดูบอล Calcio เวลายิงเข้าก็จะได้ยินเสียงอย่างงี้แหละ Goal Goal Goalllllllllllllllllllllllllllllll ฟังแล้วสะใจดีครับ :D จากคุณ : พล (มิสเตอร์ไนซ์กาย) - [ 10 พ.ค. 50 02:06:19 ]

ความคิดเห็นที่ 60 อยากให้เรื่องของคุณบุ้งได้ออกเป็น pocket book จังครับ ทั้งทิปเรื่องการเรียน การใช้ชีวิตต่างแดน เกร็ดเล็กเกร็ดน้อย น่าสนใจมากๆครับ เป็นกำลังใจให้กับคนที่อยากไปเรียนต่อได้ดีทีเดียว คุณบุ้งไม่ลองทำ blog ดูมั่งหรอครับ ใช้ space.msn หรือ myspace ก็ได้ครับ มีแฟนๆติดตามคุณบุ้งอยู่เยอะเลย จากคุณ : พล (มิสเตอร์ไนซ์กาย) - [ 10 พ.ค. 50 02:15:55 ]

ความคิดเห็นที่ 61 ขอบคุณนะคะ คุณกุลธิดา จะค่อยศึกษาเว็ปที่ให้มานะคะ จากคุณ : Piran2007 (Piran 2007) - [ 10 พ.ค. 50 12:46:31 ]

ความคิดเห็นที่ 62 บทสี่: อวสาน 4.6 น้ำใจจากอาจารย์เปาโล และสามีภรรยาชาวฟิลิปปินส์ "อิ่ทสสส์...เต๊อรรรรรริเบ่ลลล.. บุ้ง... อิ่ทสสส...์ เต๊อรรรรรริเบ่ลลล..." ดานิเอเล่อุทานไป เหยียบคันเร่งไป ยิ่งอุทานยิ่งขับเร็วขึ้นเรื่อยๆ ส่วนผมนั่งนิ่งเงียบกริบ หนึ่งคือ ไม่อยากให้เพื่อนรู้สึกผิด ว่าเป็นเพราะเขาไม่ได้ล๊อกรถ สองคือ ขับเร็วเหลือเกิน "ไอ้คันนั้นมันไม่เห็นไฟแดงรึไงฟะ  บางทีนะ เราก็คิดว่าน่าจะขับชนมันเลย" อย่านะเฟ่ย แค่นี้ก็กลัวจะแย่แล้ว ระหว่างขับดานิเอเล่โทรไปหาคอร์นี่ เพื่อเช็คให้แน่นอนว่าผมไม่ได้ลืมกระเป็าไว้ที่บ้านเธอ เมื่อคอร์นี่ยืนยันว่าไม่มี เราสองคนตัดสินใจขับรถไปแจ้งความที่สถานีตำรวจใกล้บ้านดานิเอเล่ แต่... "ที่นี่ไม่รับแจ้งความนะ เพราะเพื่อนคุณป็นคนต่างชาติ ต้องไปแจ้งความที่สถานีตำรวจใหญ่กลางใจเมือง ซึ่งมีหน่วยงานรับผิดชอบชาวต่างชาติโดยเฉพาะ แต่พรุ่งนี้เป็นวันอาทิตย์ ผมไม่ชัวร์ว่าคุณไปแจ้งได้หรือไม่ คงต้องไปวันจันทร์" เมื่อได้ยิน เราสองคนตัดสินใจจะไปแจ้งความวันจันทร์ แล้วกลับไปทานข้าวที่บ้านของดานิเอเล่ เมื่อทานเสร็จดานิเอเล่อาสาขับรถส่งผมกลับโฮสเทล ระหว่างทางดานิเอเล่แนะนำว่าผมน่าจะลองถามที่พ่อแม่ที่เมืองไทยดูว่ามีสำเนาเก็บไว้ไหม อย่างน้อยจะได้มีหลักฐานอะไรติดตัวบ้่าง เช้าวันต่อมาเป็นวันอาทิตย์ ผมไม่รู้จะติดต่อพ่อแม่อย่างไร เพราะบัตรโทรศัพท์ที่ขายที่โฮสเทลคุยได้ไม่ทันไรสักห้านาทีก็หมดแล้ว จึงตัดสินใจขึ้นรถเมล์ไปสถานีรถไฟใหญ่ (porta nuova) เดาๆเอาว่าแถวนั้นน่าจะมีบัตรโทรศัพท์ทางไกลขาย แต่เมื่อขึ้นรถเมล์ อยู่ดีๆก็มีคู่สามีภรรยาชาวฟิลิปปินส์มาทัก "อ้าว คุณไม่ใช่คนฟิลิปปินส์หรอกเหรอ" "ผมคนไทยครับ จะไปสถานีรถไฟ เพราะพาสพอร์ตหาย ต้องหาทางโทรติดต่อที่บ้าน"   สามีภรรยาคู่นี้เริ่มตกใจ "งั้นมากับเราสิ เรารู้ที่โทรศัพท์ถูกๆ" เขาสองคนพาผมลงจากรถเมล์ "ยังเช้า คงยังไม่ได้ทานอะไรใช่ไหม งั้นเราสองคนเลี้ยงกาแฟกับขนมปังนะ แล้วเดี๋ยวค่อยไปร้านโทรศัพท์ด้วยกัน" เขาสองคนพาผมเข้าร้านกาแฟ แล้วซื้อขนมปังกับคาปูชิโนให้ ฝ่ายชายเล่าให้ผมฟังว่าเขากับภรรยาสองคนอยู่ที่นี่มาสิบปี แต่ตอนนี้หย่ากันแล้ว แต่ยังอยู่บ้านเดียวกัน ไปไหนมาไหนดวยกัน ผมฟังแล้วงง อย่างนี้เขาเรียกหย่ากันแล้วเหรอ หลังทานกาแฟเสร็จ เขาสองคนพาผมไปร้านโทรศัพท์ทางไกล ผมกล่าวขอบคุณในน้ำใจ แล้วโทรไปเล่าเรื่องให้ที่บ้านฟัง แต่พ่อบอกผมว่าสำเนาพาสพอร์ตตัวที่ผมถือไม่มีเก็บไว้ ทั้งๆที่ปกติพ่อเป็นคนชอบเก็บเอกสารมาก เมื่อพ่อไม่มีเก็บไว้ ผมตัดสินใจโทรไปหาดานิโล่ที่เยอรมัน ให้ไปที่สถาบันวิจัยของอาจารย์เกริกตอนวันจันทร์ เพราะที่นั่นมีสำเนาพาสพอร์ตผมเก็บไว้แน่นอน เมื่อกลับมาถึงที่พัก ผมส่งเมล์ไปหาอาจารย์เปาโลว่าผมไปหาอาจารย์พรุ่งนี้ไม่ได้ เพราะพาสพอร์ตหาย ต้องไปแจ้งความ ตอนเวลาบ่ายสอง อาจารย์เปาโลตอบเมล์มา I am terribly sorry to hear this. Call me  in case you need money or in general if there is  anything I can do to help, even today. I am sure the Collegio or the Doctoral School will be able to help   you to purchase a ticket back to Freiburg, so do not worry about   that. Clearly there is nothing we can do about your passport, but   with any luck it has been thrown some place where it might be found   within a couple of days. I take it you have already reported the theft to the police? As I said already, let me know if there is anything I can do to help. ผมอ่านเมล์แล้วซึ้ง เจอกันแค่ครั้งเดียว แต่อาจารย์อยากให้ผมยืมเงิน อยากหาทางซื้อตั๋วรถไฟให้ แล้วยังบอกให้ผมโทรไปหาที่บ้านอาจารย์ ทั้งๆที่เป็นวันอาทิตย์ ผมไม่เคยเจออาจารย์อย่างนี้จริงๆ จากคุณ : บุ้ง (B Oprysk) - [ 10 พ.ค. 50 15:08:32 ]

ความคิดเห็นที่ 63 คุณบุ้งอ่านแล้วซึ้งจริงๆ ค่ะ เหมือนอาจารย์ไทยสมัยเก่าๆ ที่รักลูกศิษย์เหมือนลูกตัวเอง แก้ไขเมื่อ 10 พ.ค. 50 15:53:26 แก้ไขเมื่อ 10 พ.ค. 50 15:53:22 แก้ไขเมื่อ 10 พ.ค. 50 15:52:58 จากคุณ : ติดตาม (Sunshine Sonata) - [ 10 พ.ค. 50 15:52:22 ]

ความคิดเห็นที่ 64 กะลังไปเรียนต่อโทเมกาค่ะสาขาวิศวกรรมโยธา ตอนแรกไม่คิดจะอ่านด้วยซ้ำเพราะเป็นคนเรียนไม่เก่งแค่จะสมัครเรียนต่อโทยังลุ้นแทบตายว่าเค้าจะรับมั้ย ไม่ต้องพูดถึงเรียนต่อเอกเลยค่ะ แต่พอมาอ่านแล้วมีกำลังใจขึ้เยอะเลยค่ะ คิดว่าเมื่อถึงตอนไปเรียนถ้าขยันเราก็คงไม่ต้องกลัวอะไรและตอนนี้ก็หายกลัวเมืองนอกไปบ้างแล้วเพราะคิดว่าคนไทยอย่างพวกเราไปไหนก็มีแต่คนรัก รออ่านต่อนะคะ จากคุณ : shanshan - [ 10 พ.ค. 50 16:34:12 ]

ความคิดเห็นที่ 65 ต่อเร็วๆ นะ...ลงแดงแล้ว จากคุณ : His Airness - [ 10 พ.ค. 50 21:02:27 ]

ความคิดเห็นที่ 66 อ้าว อ่อ.. มิน่าล่ะ ไอ้เราก็หา 4.3 อยู่ อ.บุ้ง พิมพ์ผิดนี่เอง กลายเป็นว่ามี 4.2 สองตอนแทนนะครับ...  ติดตามๆ จากคุณ : His Airness - [ 10 พ.ค. 50 21:05:08 ]

ความคิดเห็นที่ 67 ตามมาอ่าน จากคุณ : nontanjp - [ 10 พ.ค. 50 23:20:19 ]

ความคิดเห็นที่ 68 ตามมาอ่านต่อคะ ขอถามอะไรหน่อยนะคะ 1.ที่เอพียู มันมีเกียรติบัตร outstanding undergraduate thesis ด้วยเหรอคะ? 2.พี่ลงเรียน seminar ที่ APU กับอาจารย์คนไหนคะ แล้วเรียนเกี่ยวกับอะไรคะ? 3.แล้วพี่ให้อาจารย์คนไหนเขียน Recommendation คะเนี่ย? มีด้วยบอกให้เราเขียนเอง  สุดยอด by the way passport  หายนี่ซวยจริงๆเลยเนาะ แต่ว่าอย่างน้อยก็ทำให้เรารู้ว่าโลกนี้ยังมีคนมีน้ำใจอยู่ไม่น้อย สำหรับสามีภรรยาชาวฟิลิปปินส์คู่นั้น ที่หย่ากันแล้วแต่ยังอยู่ด้วยกัน เค้าอาจจะหย่ากันเพราะเหตุผลทางธุรกิจ(รึป่าว)เดาเอา ฮ่าๆ เดี๋ยวขอตัวไปนอนก่อนค่า เพิ่งอ่านญี่ปุ่นเสร็จเลยมาโพส  ไว้พรุ่งนี้เข้ามาดูใหม่คะ จากคุณ : รพินทร์ดารา - [ 10 พ.ค. 50 23:55:07 ]

ความคิดเห็นที่ 69 พี่บุ้งคะ ที่เยอรมันนี่ทุกมหาลัยเค้าให้ทุนเปล่ากับทุกคนที่ต้องการจะเรียนเลยหรอคะ กำลังหาข้อมูลของทุนปริญญาโทหน่ะค่ะ อยากเรียนด้านจิตวิทยา ไม่ทราบว่าที่เยอรมัน มีมหาลัยไหนโดดเด่นทางสาขานี้บ้างมั้ยคะ? แหะๆ ถามเยอะไปหน่อย ชื่นชมพี่มาก ได้ไปเรียนทั้งญีปุ่น เยอรมัน แล้วก็อิตาลีต่ออีก ติดตามอ่านตั้งแต่แรก จนถึงตอนอวสานเนี่ยแหละค่ะ ยังไงก็ตั้งใจเรียนนะคะ เป็นกำลังใจให้อีกคนค่ะ .. สู้ๆ จากคุณ : แมลงสาบผู้มีจิตวิญญาณอันเสรี ~ - [ 11 พ.ค. 50 01:46:55 ]

ความคิดเห็นที่ 70 มาต่อเรื่องทุนสำหรับคุณพิรานค่ะ เมื่อวานรีบๆโพสต์เพราะมีงานค้างอยู่เยอะ วันนี้มีโอกาสคุยกับอาจารย์สอน Ph.D. ทาง Education แกให้รายละเอียดทุนปริญญาโทและเอกสำหรับนักเรียนต่างชาติมาค่ะ จะพิมพ์ให้ดูนะคะ เพราะไม่มีเวปที่จะลิ้งค์ไปให้ AAUW International Fellowships Description:International Fellowships are awarded for full-time study or research to women who are not U.S. citizens or permanent residents. Fellowships support one year of study in the United States at the Master's, PhD or Postdoctural level. Six of these awards are available to members of International Federation of University Women affiliate organizations. For study in:North America Field of Study:Unrestricted Available to:Unrestricted/Worldwide Award Amount:$18,000; $20,000; $30,000 Type of Award:Assistantship Grade Level:Graduate, Doctoral, Postdoctoral Submission Deadline:Postmark deadline: 1st of December ---------------------------------------- Presidential Award Description:Awarded to non-resident and Interntaional graduate students who have met graduate school requirements. $741 for Manitoba and Saskatchewan residents per academic year. $4,209 for non-resident International students per academic year. For study in:North America Field of Study:Unrestricted/Other Available to:Unrestricted/Worldwide Award Amount:$741 and $4,209 Type of Award:Scholarship Grade Level:Graduate Submission Deadline:None ------------------------------------------------- อันนี้เป็น post doc เผื่อใครจบเอกแล้วอาจสนใจ Postdoctoral Fellowship Award Program Description:To provide research opportunities to individuals who hold a doctorate in the fields indicated above and to increase the number of women and minority professionals conducting research in educational measurement and related fields For study in:North America Field of Study:Unrestricted/Other Available to:Unrestricted/Worldwide Award Amount:$35,000 for the 12-month Type of Award:Fellowship Grade Level:Postdoctoral Submission Deadline:February 1st จากคุณ : กุลธิดา (kdunagin) - [ 11 พ.ค. 50 01:49:35 ]

ความคิดเห็นที่ 71 เพิ่งเห็นว่าไม่มีที่อยู่สำหรับส่งใบสมัคร ก็เลยหาเวปขององค์กรเหล่านั้นให้ ของทุนแรกอยู่ที่นี่ค่ะ http://www.aauw.org/fga/fellowships_grants/international.cfm ผ่าน dateline ไปแล้ว คงต้องคอยปีหน้านะคะ ทุนที่ 2 เป็นของ Canada ค่ะ หาที่อยู่ที่จะส่งใบสมัครไม่เจอ หาที่อยู่ของทุน post doc ที่ 3 ก็ไปเจอนี่เข้าค่ะ เผื่อใครสนใจ http://www.ets.org/portal/site/ets/menuitem.c988ba0e5dd572bada20bc47c3921509/?vgnextoid=17adaf5e44df4010VgnVCM10000022f95190RCRD&vgnextchannel=49f5be3a864f4010VgnVCM10000022f95190RCRD จากคุณ : กุลธิดา (kdunagin) - [ 11 พ.ค. 50 02:35:29 ]

ความคิดเห็นที่ 72 Many scholarships for foreign students, Undergrate and Master at Bocconi U in Milan. Bocconi is very very famous in Italy and in Europe. Professor Paolo,the generous one who Khun Boong mentioned in his story was graduated here. www.uni-bocconi.it Look at International Site จากคุณ : Sig.ra Colombo (Sig.ra Colombo) - [ 11 พ.ค. 50 04:02:58 ]

ความคิดเห็นที่ 73 To Sig.ra Colombo (Sig.ra Colombo) Thank you for your kindness. จากคุณ : จันทะแก้ว ยื่นฟ้า - [ 11 พ.ค. 50 09:04:36 A:202.28.78.12 X: TicketID:144202 ]

ความคิดเห็นที่ 74 บทสี่: อวสาน 4.7 ไปโรม เช้าวันจันทร์ดานิเอเล่กับผมไปแจ้งความที่สถานีตำรวจใจกลางเมือง เรารับใบแจ้งความแล้วไปที่กงศุลไทยซึ่งอยู่ไม่ไกลกันนัก เมื่อไปถึงเราสองคนได้อธิบายว่าพาสพอร์ตผมถูกขโมย แต่ทางพนักงานแจ้งว่ากงศุลที่นี่ทำอะไรไม่ได้ พร้อมกับให้เบอร์โทรสถานฑูตไทย ณ กรุงโรม เราสองคนรีบโทรทันที "ขอพูดกับเจ้าหน้าที่คนไทยหน่อยครับ" ดานิเอเล่พูดกับปลายทางแล้วยื่นโทรศัพท์มาให้ผม "สวัสดีครับ ผมคนไทยเรียนอยู่ที่เยอรมัน ตอนนี้พาสพอร์ตถูกขโมยที่ทูริน กลับเยอรมันไม่ได้ ไม่ทราบว่าทำอย่างไรดีครับ" "งั้น  มาทำพาสพอร์ตชั่วคราวที่โรมเลยค่ะ" "หาาาาา ทำที่โรมเหรอครับ" "ใช่ค่ะ คุณต้องมาทำที่สถานฑูตที่โรมเท่านั้น  เอกสารที่ต้องใช้ คือ สำเนาพาสพอร์ต ใบแจ้งความ บัตรปะชาชน และสำเนาทะเบียนบ้าน" "งั้นขอบคุณนะครับ เดี๋ยวจะแจ้งให้ทราบอีกทีว่าจะไปเมื่อไร" เมื่อวางหู ผมเล่ารายละเอียดให้ดานิเอเล่ฟัง "งั้น นายจะไปโรมคืนนี้เลยไหม รถไฟไปโรมออกตอนเที่ยงคืน ถึงตอนเช้า" "ไม่ เราเหนื่อยแล้ว ขอพักอยู่ทูริน แล้วคืนพรุ่งนี้ค่อยออกเดินทางแล้วกัน" "โอเค งั้น เย็นวันนี้กับพรุ่งนี้ เราพาเที่ยวทูรินนะ" ดานิเอเล่พาผมขึ้นรถ ระหว่างทางดานิเอเล่โทรเล่าเรื่องให้คอร์นี่พัง คอร์นี่นัดให้เราสองคนมาทานข้าวที่บ้านเธอวันคืนวันพรุ่งนี้ก่อนออกเดินทาง ในวันเดียวกันนี้ที่เยอรมัน ดานิโลไปที่สถาบันวิจัยของอาจารย์เกริกเพื่อขอแสกนสำเนาพาสพอร์ตและวีซ่าของผม ผู้ช่วยอาจารย์ที่ทำงานวันนั้นชื่อฟรางค์(Frank) เป็นเพื่อนของผมเอง "ฟรางค์ บุ้งทำพาสพอร์ตหายที่อิตาลี กลับมาเยอรมันไม่ได้ ขอแสกนสำเนาส่งให้บุ้งหน่อย" "โอก็อด บุ้งทำหายเหรอ" ฟรางค์มีสีหน้าตกใจ แล้วรีบเปิดแฟ้มเอกสารดู "ดานิโล บุ้งนี่ชื่อจริงชื่ออะไรนะ" "เราก็ไม่รู้ เรียกกันแต่บุ้งๆ" "ตายๆ ไม่รู้แล้วจะหาเจอได้ไงล่ะ" "พวกเธอสองคนทำอะไรกันอยู่รึ"  อาจารย์เกริกเดินเข้ามาในห้องพอดี "หาสำเนาพาสพอร์ตให้บุ้งครับ บุ้งอยู่อิตาลี ตอนนี้พาสพอร์ตหาย แต่เราไม่รู้จะหายังไงเพราะเราไม่รู้ชื่อจริง" "อ๋อ... C-H-A-R-O-E-N-S-O-O-K"  ฟรังค์กับดานิโล่สองคนหันมามองหน้ากันแล้วอ้าปากค้าง เพราะไม่เคยคาดคิดว่าคนอย่างอาจารย์เกริกจะจำชื่อผมได้ ครั้งนี้เองที่ทำให้ผมรู้ว่าอาจารย์สะกดชื่อผมได้จริงๆ วันต่อมา หลังจากเดินเที่ยวกันในทูริน ประมาณสามทุ่มเราสองคนไปที่บ้านคอร์นี่เพื่อนทานข้าวเย็น ก่อนจากกันคอร์นี่อธิษฐานให้ผมเดินทางปลอดภัยแล้วยื่นถุงกระดาษใบหนึ่งให้ผม ในถุงใบนั้นมีแซนด์วิชสี่อัน ขนมถุงสามถุงจากฟิลิปปินส์ น้ำเปล่าขวดเล็กหนึ่งขวด น้ำผลไม้กล่องครึ่งลิตร และไบเบิ้ลขนาดพกพา ผมรู้สึกตื้นตันใจที่คนที่เจอกันแค่ครั้งเดียวมีน้ำใจกับผมขนาดนี้ "ขอบคุณมากนะคอร์นี่ เราเจอกันแค่ครั้งเดียวแต่คุณมีน้ำใจจริงๆ" "ไม่เป็นไร ไว้สักวันบุ้งย้ายมาทูรินคงจะได้ตอบแทนฉันบ้างล่ะ" ผมกอดคอร์นี่แล้วไปที่สถานีรถไฟพร้อมกับดานิเอเล่ ดานิเอเล่ซื้อตั๋วรถไฟราคาสามสิบกว่ายูโรให้ผม เขาออกให้ยี่สิบยูโรเพราะรู้สึกผิดที่ไม่ได้ล็อกรถแต่แรก พร้อมทั้งอธิบายว่ารถไฟออกจากที่นี่ตอนเที่ยงคืน ถึงโรมประมาณเจ็ดโมงเช้า ระยะทาง 650 กิโลเมตร ขอให้ผมโชคดี ผมกล่าวขอบคุณแล้วขึ้นรถไฟไป เมื่อถึงที่นั่งซึ่งอยู่ในห้องย่อยเล็กๆ ผมพบว่ามีชายชาวอิตาลีอายุน่าจะแก่กว่าผมสักสามสี่ปีนั่งอยู่ "สวัสดี ผมชื่อมาร์โค่(Marco) ทำงานเป็นตำรวจท้องถิ่น (vigilia ในภาษาอิตาลี) อยู่ที่ทูริน" เดี๋ยวมาต่อครับ แก้ไขเมื่อ 12 พ.ค. 50 13:53:27 จากคุณ : บุ้ง (B Oprysk) - [ 11 พ.ค. 50 17:47:44 ]

ความคิดเห็นที่ 75 แผนที่จากทูรินถึงโรมครับ เกือบครึ่งประเทศอิตาลีทีเดียว แก้ไขเมื่อ 11 พ.ค. 50 18:29:58 จากคุณ : บุ้ง (B Oprysk) - [ 11 พ.ค. 50 17:57:33 ]

ความคิดเห็นที่ 76 yes, we did accept you with a fellowship. We have also come to the conclusion that it should not be too difficult to have you begin your course on, say, Saptember 1, 2007, after you are done with your Masters in Freiburg. I will have to see exactly how that will happen, by discussing with the Doctoral Office about the possible ways to deal with this, but I am sure we'll be able to pull it out eventually. If you are still in Torino next Monday I'll be happy to discuss things in person, but if you aren't don't worry, we'll talk by email. In the meantime, welcome to our program, and have some well-deserved time off. อ่านข้อความข้างบนแล้วว น้ำตาจะไหลครับ จากคุณ : xleklek (xleklek) - [ 11 พ.ค. 50 21:21:56 ]

ความคิดเห็นที่ 77 อาจารย์บางคนให้ความสำคัญกับนักเรียนมาก โดยที่นักเรียนคิดไม่ถึง ยิ่งชื่อนักเรียนไทยนี่จะยาว เป็นพิเศษกว่าชาติอื่น บางทีคนไทยด้วยกันยังจำ ชื่อจริงกันไม่ได้เลย อาจารย์ต่างชาติสะกดได้นี่ สุดยอดมาก ซึ้งจริงๆคะ จากคุณ : รพินทร์ดารา - [ 12 พ.ค. 50 15:21:32 ]

ความคิดเห็นที่ 78 ใช่ครับ อาจารย์ผม(Supervisor)แกก็สะกดชื่อผมได้ ชื่อนามสกุลรวมกัน24 ตัวอักษรแนะ แกยังสะกดถูกเลย จากคุณ : lan.k - [ 12 พ.ค. 50 18:36:45 ]

ความคิดเห็นที่ 79 เจอกับตัวเองเหมือนกันค่ะ เคยเรียนโทที่ออสเตรเลีย มีอาจารย์ท่านนึงที่เป็นอาจารย์ในดวงใจของเรา แกสอนวิชาพวกthermodynamicหน่ะค่ะ เป็นอาจารย์ที่สามารถทำให้เด็กที่เกือบตกฟิสิกส์หันมาชอบวิชานี้และเรียนได้เกรด high distinction อย่างไม่น่าเชื่อ (ขอย้ำว่าที่พี่บุ้งบอกเรื่องความเข้าใจพื้นฐานนั้นเป็นเรื่องจริง) อาจารย์คนนี้เองทีไม่เรียกชื่อเล่นของเราเลย แต่จะเรียกชื่อจริงทุกครั้งแบบว่าออกเสียงชัดเจนมาก นักเรียนไทยทุกคนแกจะเรียกชื่อจริงเท่านั้นแล้วแกก็จำได้ทุกคน เก่งมากๆค่ะ บทความของพี่บุ้งให้ประโยชน์มากเลยโดยเฉพาะเรื่องเทคนิคในการส่งเอกสารสมัครเรียน (ตอนนี้กำลังจะสมัครเรียนMBAที่อเมริกาอยู่ค่ะ) ขออนุญาต add MSN พี่บุ้งไว้นะค่ะ ขอให้พี่บุ้งเข้ามาเล่าประสบการณ์ให้ฟังบ่อยๆค่ะ เรียนจบไวๆ และก็เป็นกำลังใจให้พวกเราทุกคนนะค่ะ ขอบคุณมากค่ะที่เข้ามาแชร์ให้พวกเราได้อ่านกัน ซึ้งใจค่ะ จากคุณ : joy (joytheclever) - [ 12 พ.ค. 50 19:13:53 ]

ความคิดเห็นที่ 80 สวัสดีครับ วันนี้ขอมาทักทายนักอ่าน หน่อยนะครับ  ไม่ได้ทักทายนักอ่านหลายวัน มีคำถามจากน้องๆรอให้ผมตอบเยอะเลย รพินทร์ดารา สมัยพี่เรียน  เขาเรียก certificate of merit for outstanding thesis อ่ะน้อง  ในบรรดานักเรียนที่ลงthesis seiminarเดียวกัน อาจารย์จะเลือกมาหนึ่งคนสำหรับใบประกาศอันนี้ พี่เรียนกับ Professor Kuhara เขียนทีซิสกับแกด้วย จึงรู้จักกันค่อนข้างดี สมัยเรียนแกค่อนข้างถูกใจพี่ จนปัจจุบันนี้ก็ยังติดต่อกันอยู่ พี่เพิ่งได้โปสการ์ดแสดงความยินดีจากแก พอพี่ส่งเมล์ไปให้แก แกก็ตอบเมล์มาว่าให้ไปเขียนร่างมาให้แกดู จริงๆอาจารย์สมัยนี้หลายคนทำอย่างนี้นะครับ คือให้นักเรียนไปเขียนมาก่อน เพื่อประหยัดเวลา สิ่งที่สำคัญที่สุดในจดหมายแนะนำตัวคือ อาจารย์ต้องเขียนให้รู้ว่าอาจารย์รู้จักเราดีจริง ตรงนี้สำคัญมาก อาจารย์บางคนเขียนเหมือนกับว่าเราเป็นแค่นักเรียนคนหนึ่ง ไม่ได้รู้จักเราดีจริง เพราะฉะนั้น ผมขอแนะนำนักอ่านทุกคนเลยว่า เวลาไปขออาจารย์ให้เขียนใบสมัครนั้น เราต้องป้อนข้อมูลเกี่ยวกับตัวเราให้อาจารย์ด้วย เช่น เราเคยลงวิชาอะไรมาบ้าง ทำกิจกรรมอะไรมาบ้าง คิดว่าตัวเองเด่นตรงไหน แล้วจะไปสมัครมหาลัยไหน อย่างไร จดหมายแนะนำตัวสำหรับคนจะเรียนเอกย่อมไม่เหมือนกับขดหมายแนะนำตัวคนอยากไปเรียนเอ็มบีเอ เพราะฉะนั้นเล่าข้อมูลของเราให้อาจารย์ฟัง เขาจะเขียนได้ตรงประเด็น และเขียนแบบรู้จักเราจริง ถ้าอาจารย์ให้เราเอามาเขียนก่อนเหมือนอย่างที่ผมเจอ ก็ถือว่าโชคดีไป คุณพล เขียนจบเมื่อไรว่าจะย้ายลงบล๊อกเหมือนกันล่ะครับ ไว้ย้ายลงบล๊อกเมื่อไรจะแจ้งให้ทุกคนทราบอีกทึ น้องแมลงสาบ คืออย่างนี้นะน้อง ถ้าเป็นโปรแกรมภาคภาษาเยอรมันนี่  เรียนฟรีหมด โปรแกรมภาคภาษาอังกฤษบางมหาลัยจะเก็บค่าเล่าเรียนค่อนข้างสูง บางมหาลัยก็ไม่เก็บ อย่างที่พี่เรียนก็ไม่เก็บ เรื่องเรียนฟรีนี่  บางมหาลัยเริ่มไม่ฟรีแล้ว จะเก็บประมาณสามหมื่นบาทต่อเทอม ซึ่งยังถือว่าถูกมากเมื่อเทียบกับการเรียนที่อื่น สาเหตุคือมหาลัยเยอรมันเริ่มไม่มีเงินแล้ว อย่างมหาลัยที่พี่เรียน สมัยพี่มาเขายังไม่เก็บ เทอมนี้เริ่มเก็บเทอมแรก พี่มาเรียนก่อนระบบเปลี่ยนจึงได้รับการยกเว้น เทอมที่ผ่านมามีนักเรียนจำนวนมากประท้วงเรื่องการเก็บค่าเล่าเรียน สุดท้ายก็ไม่ได้ผล เพราะฉะนั้นมหาลัยไหนยังฟรีอยู่บ้างน้องต้องลองเช็คทางเว็บไซต์ดู แต่พี่เข้าใจว่าส่วนใหญ่ยังฟรีอยู่ ถึงไม่ฟรีก็คงประมาณสามเหมื่นบาทต่อเทอม มหาลัยไหนดังเรื่องจิตวิทยาบ้าง พี่ก็ไม่มีข้อมูลนัก แต่ได้ยินว่าuniversity of freiburgที่พี่กำลังเรียนนี่คณะจิตวิทยาค่อนข้างดังเหมือนกัน แต่ไม่มีภาคภาษาอังกฤษนะครับ น้องริวไผ่ เห็นน้องไปตั้งกระทู้ถามว่าใบประกันสุขภาพต้องใช้ไหม พี่คิดว่าน้องต้องใช้นะ พี่เคยโทรไปถามสถานฑูตอิตาลีที่แฟรงค์เฟิร์ต เจ้าหน้าที่บอกว่าต้องใช้ แต่น้องได้ทุนเรียนหรือเปล่าครับ ถ้าได้มหาลัยเขาน่าจะทำประกันสุขภาพไว้ให้แล้ว ซึ่งเขาจะระบุไว้ในใบรับรอง (a chi di competenza) จากมหาลัยที่น้องกำลังจะไปเรียน อย่างของพี่ ในใบนี่ระบุไว้เลยว่าให้ทุนปีละเท่าไหร่ ทำประกันสุขภาพไว้กับบริษัทอะไร น้องลองเช็คใบรับรองดูซิว่ามีเขียนไว้ไหม  พี่เข้าใจว่าใบรับรองเป็นภาษาอิตาลี น้องคงต้องลองถามคนที่อ่านออกดู ขอขอบคุณนักอ่านทุกท่านที่ส่งข้อความมาขอบคุณและแสดงความยินดีนะครับ หลายท่านก็บอกว่าดีจัง ได้เรียนหลายประเทศ ประสบการณ์หลากหลายดี  อันนี้จริงครับ ประสบการณ์จากหลากหลายนั้นดีจริง ทำให้เรารู้สึกว่าไม่ "เห่อ" ฝรั่ง หรือคนชาติใดชาติหนึ่งเป็นพิเศษ เพราะจากที่อยู่มารู้สึกว่าไม่มีประเทศไหนที่สมบูรณ์แบบ อะไรๆก็ดีไปเสียหมด คนแต่ละชาติมีข้อดีข้อเสียแตกต่างกันไป  แน่นอนว่าบางประเทศนั้นน่าอยู่ บางประเทศก็ไม่น่าอยู่ แต่ไม่มีที่ไหนดีไปหมด รู้สึกว่าไม่มีเมืองไหนเป็นเมืองสวรรค์อย่างที่บางคนอาจจะคิดกัน ส่วนข้อเสียจากที่อยู่มาหลายประเทศคือ เหนือยใจกับเรื่องการปรับตัวครับ ย้ายทีก็ต้องปรับตัวใหม่ที ทั้งภาษา ทั้งอาหาร ทั้งการใช้ชีวิต แน่นอนว่ามีบางช่วงที่รู้สึกสนุก ได้เจออะไรใหม่ๆ แต่หลายครั้งก็ชักเบื่อ ขี้เกียจปรับตัว ขี้เกียจเจออะไรใหม่ๆ ขี้เกียจย้าย ขี้เกียจขนของ เรื่องราวใกล้จะจบแล้ว ไว้วันพรุ่งนี้หรือมะรืนจะมาเล่าต่อนะครับ ปล เมื่อวานขี้เกียจทำอาหารกิน เลยซื้อมาม่ารสเป็ดมากิน โห อร่อยจริงๆ   อาหารไทยนี่แม้แต่มาม่ายังอร่อย จากคุณ : บุ้ง (B Oprysk) - [ 12 พ.ค. 50 20:33:10 ]

ความคิดเห็นที่ 81 อ่านมานานแล้ว ขอลงชื่อเป็นกำลังใจอีกคนค่ะ เราก็อยากเรียนต่อด๊อก แต่ภาษาไม่เอาอ่าว ขอทุนก็ไม่ได้ด้วย จากคุณ : jI@ng jIng zhEn - [ 12 พ.ค. 50 21:29:52 ]

ความคิดเห็นที่ 82 "ขอขอบคุณนักอ่านทุกท่านที่ส่งข้อความมาขอบคุณและแสดงความยินดีนะครับ หลายท่านก็บอกว่าดีจัง ได้เรียนหลายประเทศ ประสบการณ์หลากหลายดี อันนี้จริงครับ ประสบการณ์จากหลากหลายนั้นดีจริง ทำให้เรารู้สึกว่าไม่ "เห่อ" ฝรั่ง หรือคนชาติใดชาติหนึ่งเป็นพิเศษ เพราะจากที่อยู่มารู้สึกว่าไม่มีประเทศไหนที่สมบูรณ์แบบ อะไรๆก็ดีไปเสียหมด คนแต่ละชาติมีข้อดีข้อเสียแตกต่างกันไป แน่นอนว่าบางประเทศนั้นน่าอยู่ บางประเทศก็ไม่น่าอยู่ แต่ไม่มีที่ไหนดีไปหมด รู้สึกว่าไม่มีเมืองไหนเป็นเมืองสวรรค์อย่างที่บางคนอาจจะคิดกัน" เห็นด้วยอย่างยิ่งกับเรื่องความเห็นต่อเมืองแต่ละเมือง ผมว่าสำคัญสุดต่อการใช้ชีวิตในเมืองหนึ่งๆ หรือประเทศหนึ่ง คือเรื่องทัศนคติของตัวเราเอง แน่นอนว่าบางประเทศน่ะเราอาจจะไม่ชอบจริงๆ แต่ผมว่าคงจะน้อยมาก ๆ ในบรรดาประเทศที่นิยมไปเรียนต่อกันทั้ง หลาย และอีกอย่างคือคนไทยเราค่อนข้างคิดอะไรเป็น stereotype กันซะมาก คิดว่าประเทศโน้นต้องเป็นแบบนี้แบบนั้น จนเป็นสิ่งที่ยึดอยู่ในสมองของคนไทยเสมอๆ อยากจะให้คนไทยส่วนใหญ่ ทั้งที่อยู่ต่างประเทศและในประเทศ พยายามปรับทัศนคติตัวเองไปทางที่ positive มากกว่า negative และมองอะไรเป็นปัจเจกบ้าง อย่ามองในภาพรวมแบบ stereotype จากคุณ : เลี่ยม เลี่ยม - [ 13 พ.ค. 50 02:09:50 A:58.9.8.8 X: TicketID:001485 ]

ความคิดเห็นที่ 83 Politecnico di Milano ถึงคุณริวไผ่ ป้าเคยตอบไปสั้นๆในกระทู้ของคุณ วันนี้อยากให้ข้อมูลเพิ่มขึ้น เผื่อหลานๆคนอื่นจะสนใจบ้าง ในอิตาลี Politecnico เป็นสถาบันที่สอนวิศวะและสถาปัตย์  ที่ตูรินและมิลานมีชื่อเสียงมาก 3-4 ปีที่ผ่านมา มีการเปลี่ยนแปลงมากในมหาวิทยาลัยในอิตาลี คือเริ่มมีโปรแกรมภาษาอังกฤษ มากขึ้นเพื่อรับนักเรียนต่างชาติ  ที่สำคัญมากอีกอย่างคือมีทุนเยอะ ต้องขอบคุณคุณบุ้งที่มาให้ความรู้เกื่ยวกับสถาบันการศึกษาของอิตาลี โดยเฉพาะอย่างยิ่งที่ตูริน เข้ามาดูรายละเอียดกันนะคะ ทุนมีตั้งแต่ปริญญาตรีขึ้นไป www.polito.it www.polimi.it จากคุณ : Sig.ra Colombo (Sig.ra Colombo) - [ 13 พ.ค. 50 04:45:27 ]

ความคิดเห็นที่ 84 There is a will,there is a way. จากคุณ : a_space317 - [ 13 พ.ค. 50 13:48:58 ]

ความคิดเห็นที่ 85 ขอเล่าความประทับใจเกี่ยวกับอ.ที่อเมริกาด้วยนะคะ คือตอนอยู่ที่อเมริกาได้เรียนคอร์สของ ESL น่ะค่ะ จะมีประเทศต่าง ๆ ที่ใช้ภาษาอังกฤษเป็นภาษาที่สอง เช่น ไทย เกาหลี ญี่ปุ่น จีน ฮ่องกง เวียดนาม หรือพวกตะวันออกกลาง พวกที่ใช้ภาษาสเปน ดังนั้นชื่อของแต่ละคนเรียกและออกเสียงยาก แต่อ.เค้าพยายามที่จะออกเสียงให้ถูกจำชื่อทุกคนได้ และศึกษาวัฒนธรรมของแต่ละชาติ ซึ่งมันอาจจะเป็นเพียงส่วนหนึ่งของหน้าที่ของเค้า แต่ก็ทำให้รู้สึกดีที่เค้าใส่ใจ นอกจากนี้เค้าก็สอนได้ดีมาก สนุกมากเลย คิดแล้วก็อยากกลับไปเรียนอีกนะ จากคุณ : สิ - [ 13 พ.ค. 50 14:00:25 A:203.113.67.39 X: ]

ความคิดเห็นที่ 86 สวัสดีค่ะ คุณบุ้ง ตามอ่านกระทู้นี้อยู่ เพราะกำลังหาทุนเรียนต่อ ป.เอกค่ะ แต่เป็นสาขาที่ห่างไกลจากคุณบุ้งมาก...กเลยล่ะ ที่จริงเรื่องเรียน ป.เอก นี่ อยากๆ หยุดๆ มาหลายปีแล้ว ที่อยากเพราะเราเป็นคนอยากรู้อยากเห็น และกระหายในความรู้ ที่หยุดไปเป็นพักๆ เพราะเห็นคนที่เรียนอยู่ เขาเครียดกันจัง (เป็นคนสุขนิยมค่ะ) แต่อยู่ๆ ช่วงนี้ก็เกิดฟิตขึ้นมาอีกรอบ พอมาอ่านกระทู้คุณบุ้ง ทั้งส่วนที่ จขกท.เขียนและประสบการณ์จากคนอื่นๆ ที่เรียนกันอยู่ ก็เลยทำให้ฮึกเหิมกว่าเดิม กำลังเล็งว่า จะไปเรียนปรัชญาที่เกี่ยวข้องกับสุนทรีย์ศาสตร์และการออกแบบที่ฟินแลนด์ค่ะ เลือกประเทศนี้ไว้ เพราะเคยมีเพื่อนไปเรียน และเห็นว่าติดอันดับประเทศที่มีดรรชนีความสุขสูงเป็นอันดับต้นๆ ของโลก แต่พอเห็นคุณ jalpo(ในกระทู้ต้นๆ) เล่าถึงด้านที่มืดหม่นและเหน็บหนาวแล้วก็เลยไม่แน่ใจขึ้นมาอีกแล้ว ถ้าคุณ Jalpo หรือใครที่อยู่ฟินแลนด์เข้ามาอ่าน ช่วยยืนยันอีกรอบได้มั้ยคะ ว่าตกลงแล้วฟินแลนด์น่าอยู่หรือเปล่า จากคุณ : แสนแสนแสด (แสนแสนแสด) - [ 13 พ.ค. 50 20:25:48 ]

ความคิดเห็นที่ 87 ถ้าจะถามว่า เรื่องการจำชื่อลูกศิษย์นั้น ครูทุกคนต้องจำได้ขึ้นใจอยู่แล้ว เพราะนั่นหมายถึง จิตวิทยาในการสอนเพื่อสร้างแรงจูงใจในการเรียน ทฟษกีนี้ครูทุกคนควรตระหนักนะคะ และถ้าลูกศิาญ์เป็นนักเรียนที่ใฝ่หาความรู้ ชอบซักถามอยู่เสมอ ครูนั้นก็ยิ่งจะจดจำบุคลิกลักษณะของนักเรียนได้มากขึ้น จากคุณ : Piran 2007 (Piran 2007) - [ 13 พ.ค. 50 21:42:19 ]

ความคิดเห็นที่ 88 ขอบคุณพี่บุ้งสำหรับคำตอบนะคะ ^^ จากคุณ : แมลงสาบผู้มีจิตวิญญาณอันเสรี ~ - [ 13 พ.ค. 50 22:34:15 ]

ความคิดเห็นที่ 89 นอกเรื่อง (4): พาเที่ยวทูริน ฉบับย่อ ก่อนขึ้นรถไฟไปโรมตอนคืนวันอังคาร ดานิเอเล่พาผมเที่ยวทูรินหนึ่งวัน ไหนๆก็อุตส่าห์มาทูรินแล้ว พาสาพอร์ตหายก็เป็นเรื่องที่ช่วยไม่ได้ เที่ยวให้สบายใจดีกว่าวันนี้จึงขอพานักอ่านเที่ยวทูรินด้วยกัน ทูริน(Turin หรือ Torino ในภาษาอิตาเลียน) มีความหมายว่า กระทิงตัวน้อย (little bull) คำว่า tur หรือ taur นั้นเป็นรากศัพท์กลุ่มIndo European roots แปลว่า กระทิง เช่นคำว่า taurus ซึ่งแปลว่า ราศีพฤษ หรือ กลุ่มดาววัวในทางดาราศาสตร์ ชื่อTorinoนั้นตั้งตามกลุ่มคนชาวTauriniซึ่งย้ายมาอยู่ในบริเวณนี้ ใกล้แม่น้ำโพ(Po river)ตั้งแต่สมัยก่อนยุคอาณาจักรโรมเสียอีก ซึ่งแม่น้ำโพนั้นปัจจุบันก็ยังเป็น landmarkที่มีชื่อเสียงของเมืองทูริน จากคุณ : บุ้ง (B Oprysk) - [ 14 พ.ค. 50 00:14:33 ]

ความคิดเห็นที่ 90 นี่รูปแม่น้ำโพครับ ถ่ายตอนเย็นๆ จากคุณ : บุ้ง (B Oprysk) - [ 14 พ.ค. 50 00:15:15 ]

ความคิดเห็นที่ 91 อย่างที่เคยเล่าให้ฟัง ผมมาทูรินที่ไรรู้สึกเหมือนอยู่กรุงเทพทุกที คงเป็นเพราะว่าทูรินมีบรรยาการศสบายๆ ทุกคนก็ดูสบายๆ ไม่เครียดกันนัก ถึงแม้จะเป็นเมืองใหญ่ มีประชากรราวหนึ่งล้านคน เพราะทูรินเคยเป็นเมืองหลวงเก่าของอิตาลีก่อนจะเปลี่ยนกลับไปเป็นกรุงโรมจนถึงปัจจุบบันนี้  แต่แม้จะไม่ได้เป็นเมืองหลวง ทูรินยังคงมีควมสำคัญต่ออิตาลีโดยเฉพาะด้านเศรษฐกิจและอุตสาหกรรม บริษัทรถยนต์ยักษ์ใหญ่ในยุโรปอย่าง Fiat และบริษัทในเครือคือ Alfa Romeo, Lancia,Maserati สำนักออกแบบรถยนต์Italdesign,Pininfarina, Bertone บริษัทกาแฟLavazza ก็อยู่ในเมืองทูรินทั้งนั้น ปลายปีที่แล้วทูรินเป็นสถานที่จัด Winter Olypic และแน่นอน  ทูรินเป็นถิ่นของสโมสรฟุตบอลJuventus รูปแม่น้ำโพอีกสองรูปครับ แก้ไขเมื่อ 14 พ.ค. 50 00:51:39 แก้ไขเมื่อ 14 พ.ค. 50 00:21:35 จากคุณ : บุ้ง (B Oprysk) - [ 14 พ.ค. 50 00:16:07 ]

ความคิดเห็นที่ 92 รูปที่สาม จากคุณ : บุ้ง (B Oprysk) - [ 14 พ.ค. 50 00:20:01 ]

ความคิดเห็นที่ 93 วิวกลางคืน อันนี้ยืมมาจากวิกิพีเดีย จากคุณ : บุ้ง (B Oprysk) - [ 14 พ.ค. 50 00:26:32 ]

ความคิดเห็นที่ 94 สถานที่เที่ยวแรกที่ดานิเอเล่พาผมไปก็คือ Palazzina di caccia di Stupinigi  ซึ่งเป็นที่พำนักสมัยก่อนเวลาราชวงศ์อิตาลีมาล่าสัตว์ แต่ปัจจุบันอิตาลีไม่ได้มีราชวงศ์ที่ยังได้รับความเคารพอย่างของเมืองไทยหรืออังกฤษแล้วนะครับ เห็นเจ้าคลาวดิโอ้บอกว่า บางครั้งบางคราวคนในราชวงศ์ก็กลายเป็นข่าว เพราะถูกจับได้ว่าค้ายา แต่ก็ประชาชนทั่วไปก็ไม่มีใครใส่ใจ  ย้อนกลับมาเรื่องวัง Palazzina di caccia di Stupinigi ปัจจุบันที่นี่เป็นหนึ่งในมรดกโลกของยูเนสโก้ และที่นีเองที่พาสพอร์ตผมถูกขโมย รูปวัง Palazzina di caccia di Stupinigi  ครับ จากคุณ : บุ้ง (B Oprysk) - [ 14 พ.ค. 50 00:28:00 ]

ความคิดเห็นที่ 95 อันนีรูปป่าที่ราชวง์อิตาลีโบราณใช้ล่าสตัว์ อยู่ไม่ไกลกันนัก จากคุณ : B Oprysk - [ 14 พ.ค. 50 00:31:52 ]

ความคิดเห็นที่ 96 สถานที่ต่อมาที่เราไปคือ Palatine Towers (Porte Palatine) ที่นี่เป็นประตูเมืองเก่าของทูริน ถูกสร้างมาตั้งแต่สมัยยุคโรมันกลาง และเป็นหนี่งในโบราณสถานจากยุคโรมันซึ่งยังคงสภาพดั้งเดิมอยู่ได้มากที่สุด  Palatine Towers เป็นหนึ่งในlandmark สำคัญของเมืองทูริน รูปสมัยก่อนของ Palatine Towers หยิบยืมมาจาก wikipedia จากคุณ : บุ้ง (B Oprysk) - [ 14 พ.ค. 50 00:33:08 ]

ความคิดเห็นที่ 97 รูป Palatine Towers ณปัจจุบันนี้ กล้องผมเอง จากคุณ : บุ้ง (B Oprysk) - [ 14 พ.ค. 50 00:34:17 ]

ความคิดเห็นที่ 98 อีกรูป จากคุณ : บุ้ง (B Oprysk) - [ 14 พ.ค. 50 00:34:48 ]

ความคิดเห็นที่ 99 Mole Antonelliana เป็น landmark ที่สำคัญอีกแห่งของเมืองทูริน รูปจากกล้องผมเช่นกัน ปัจจุบันที่นี่ใช้เป็น National Museum of Film จากคุณ : บุ้ง (B Oprysk) - [ 14 พ.ค. 50 00:35:33 ]

ความคิดเห็นที่ 100 ด้านอื่นๆ ทูรินเป็นศูนย์กลางของcontemporary arts ที่นี่มีพิพิธภัณฑ์ต่างๆมากมาย เช่น พิพิธภัณฑ์อียิป ซึ่งถือเป็นพิพิธภัณฑ์จัดแสดงโบราณวัตถุของอียิปต์ ที่นี่ เป็นพิพิธภัณฑ์อียิปต์ที่ใหญ่เป็นอันดับสองรองจากที่กรุงไคโร  นอกจากนี้ยังมีพิพิธภัณฑ์รถยนต์ ซึ่งเป็นสถานที่รวบรวมรถยนต์โบราณ ตั้งแต่ยุคที่ต้องใช้ถ่านไม้ เป็นเชื้อเพลิง จนถึงconcept car จาก fiat lancia ที่นี่น่าสนใจมากสำหรับคนที่ชอบรถยนต์ เช่นตัวผมเอง เสียดายที่แบตกล้องหมด จึงไม่ได้ถ่ายรูปมา อันนี้ ปราสาทชื่ออะไรก็ไม่รู้ จำไม่ได้แล้ว จากคุณ : บุ้ง (B Oprysk) - [ 14 พ.ค. 50 00:37:05 ]

ความคิดเห็นที่ 101 ด้านอาหารและวัฒนธรรม ทูรินมีชื่อเสียงด้านไวน์และช๊อคโกแลต  เท่าที่ลองมาผมรู้สึกว่าโดยรวมแล้วถือว่าชาวอิตาลีทำอาหารอร่อย คือ ไม่ว่าจะไปร้านไหนๆ แม้แต่ร้านขายพิซซา ลาซานญ่าเล็กๆก็ยังถือว่ารสชาติดี ไม่เหมือนที่เยอรมันซึ่งอาหารอะไรก็รู้สึกว่าเลี่ยน ไม่อร่อยไปเสียหมด ส่วนกาแฟ ที่อิตาลีทั่วมุมเมืองมีร้านกาแฟกระจายเต็มไปหมด กาแฟอิตาเลียนแท้ๆค่นข้างแรง แต่อร่อยนะครับ  คนที่นี่ทานกาแฟกันเช้า กลางวัน เย็น ดึกๆยังทานกาแฟกันเลย อันนี้ รูปจากตลาดนัด จากคุณ : บุ้ง (B Oprysk) - [ 14 พ.ค. 50 00:38:43 ]

ความคิดเห็นที่ 102 ส่วนผู้คนที่นี่ เท่าที่สังเกตุผมรู้สึกว่าคนที่นี่เป็นมิตร และมีน้ำใจ ถึงแม้จะสื่อสารภาษาอังกฤษไม่ค่อยได้ก็ตาม คนที่นี่แตกต่างกับคนเยอรมันมาก คนเยอรมันซีเรียส ไม่ค่อยพูดมากนัก ส่วนคนอิตาลีนั้นพูดมาก และช่างคุย ที่เห็นได้ชัดคือเวลาขึ้นรถรางหรือรถเมล์  ที่เยอรมัน รถรางในตัวเมืองเงียบกริบ ทุกคนอ่านหนังสือ หรือไม่ก็หนังสือพิมพ์ เรียกได้ว่าขัยนกันแม้แต่บนรถ ส่วนรถรางและรถบัสในทูรินนั้นจ้อกแจ้กจอแจจริงๆ ทุกคนคุยกัน เม้าท์กระจาย พึมพำๆ บางครั้งผมก็สงสัยว่าคนที่นี่คุยอะไรกันนัก เพื่อนคนอิตาลีบอกว่า หัวข้อสนทนาส่วนใหญ่ก็คือ อาหารการกิน เสื้อผ้า รองเท้า กางเกง และแฟชั่น  อ้อ ที่นี่ตั๋วรถบัสกับรถรางไม่มีตู้ขายตั๋วนะครับ ต้องไปซื้อที่ร้านขายบุหรี่ ซึ่งมีกระจายทั่วเมือง  นอกจากนี้ คนที่นี่ช่างแต่ตัวกันมาก ผิดกับที่เยอรมันลิบลับ พูดถึงเรื่องแฟชั่น ที่นี่ถึงแม้จะสู้แหล่งช๊อปใหญ่ๆอย่างมิลาน ซึ่งอยู่ห่างกันเพียงสองชั่วโมง แต่ถ้าเป็นฤดูลดราคา เราก็สามารถหาซื้อเสื้อผ้าแบรนด์เนมดีๆในราคาย่อมเยาได้เช่นกัน โดยเฉพาะช่วงมกราและกุมภาซึ่งผมไปมา ที่นี่ยังมีถนนเดินเท้า(pedestrian street)ซึ่งยาวที่สุดในยุโรปชื่อ via Garibaldi และแน่นอน via Garibaldi เต็มไปด้วยร้านรวง ไว้รอขาช๊อปปิ้ง โดยรวมๆแล้วถือว่าทูรินค่อนข้างลงตัวสำหรับผม  ทั้งโปรแกรมเอกที่อยากเรียน ทั้งตัวเมือง ทั้งสภาพอากาศ ซึ่งหนาวน้อยกว่าที่เยอรมันพอสมควร นี่เป็นสาเหตุหนึ่งที่ผมตัดสินใจเลือกเรียนที่นี่ เพราะรู้สึกว่าสภาพแวดล้อมลงตัวสำหรับเรา   ไว้ผมย้ายไปเรียนเมื่อไร คงมีโอกาสได้พาเที่ยวทูริน ฉบับเต็มอีกครั้งนะครับ วันนี้ขอจบ ทัวร์ทูรินฉบับย่อแค่นี้ แก้ไขเมื่อ 14 พ.ค. 50 00:43:42 จากคุณ : บุ้ง (B Oprysk) - [ 14 พ.ค. 50 00:41:06 ]

ความคิดเห็นที่ 103 ปล  คำแนะนำเรื่องการเก็บพาสพอร์ตเวลาเดินทาง ผมได้รับคำแนะนำจากคู่สามีภรรยาชาวฟิลิปินส์ใจดีว่าวันหลังให้ถือเฉพาะตัวสำเนา ใส่กระเป๋าตังไว้ ส่วนตัวจริง เก็บใส่ล๊อคเก้อว้ที่โรงแรมเลย ปลอดภัยที่สุด รูปส่งท้ายครับ  ถ่ายจากตลาดนัดกลางตัวเมือง จากคุณ : บุ้ง (B Oprysk) - [ 14 พ.ค. 50 00:47:28 ]

ความคิดเห็นที่ 104 ยินดีต้อนรับสู่เมืองรถเฟียตค่ะ (ดิฉันอยู่จังหวัดซอนดริโอ เขตลอมบาร์เดีย ติดชายแดนสวิสค่ะ)เรื่องอาหารอิตาเลี่ยน ตอนแรกคิดว่าอาหารแถบยุโรปคงจะรสชาติคล้ายๆกัน เลียนๆ ไม่ถูกปากเราแน่ แต่เมื่อได้ลองไปมาสองสามประเทศแถบๆนี้ รวมถึงเยอรมันตอนใต้ ก็เห็นด้วยกับคุณบุ้งว่าอาหารพี่เลี่ยนอร่อยสุดในแถบนี้(ความเห็นส่วนตัวค่ะ) แต่อาหารไทยอร่อยกว่าอยู่แล้ว จากคุณ : พีเค - [ 14 พ.ค. 50 04:20:14 A:88.149.227.152 X: ]

ความคิดเห็นที่ 105 พี่บุ้ง ขอบคุณค่ะที่แนะนำเรื่องประกันสุขภาพ จริงๆแล้วทุนเค้ายังไม่ประกาศผลค่ะ แต่ทางเวปเค้าแนะนำว่าควรของวีซ่าแต่เนิ่นๆ ตอนนี้ก้เตรียมเอกสารอยู่ค่ะ กะว่าจะส่งประมาณปลายอาทิตย์นี้ แต่ช่วงนี้งานยุ่งมากๆๆ แย่จัง อยากขอ MSN พี่บุ้งค่ะ รบกวนด้วยนะคะ ปล. Engineering campus อยู่ที่ Como ค่ะ ไม่ได้อยู่มิลาน จากคุณ : ริวไผ่ - [ 14 พ.ค. 50 11:25:15 ]

ความคิดเห็นที่ 106 สวัสดีค่ะ เพิ่งตามอ่านจนถึงนี่ (ตาแฉะเล็กน้อย) ขอบคุณที่ให้ความรู้ดีๆอย่างนี่ค่ะ ปีหน้าจะสมัครโท/โท-เอกเหมือนกัน ยังไม่แน่ใจเลยว่าจะสมัครที่ไหนดี (เราเรียนสายวิทยาศาสตร์น่ะค่ะ) แต่ปิดเทอมปีนี้จะไปมิวนิกค่ะ ทำ summer research อยากรู้ว่าเยอรมันเป็นยังไงบ้าง มหาลัย ผู้คน nice ไหม อากาศเป็นยังไงบ้างคะในสองสามเดือนที่จะถึงนี่ (ถามเยอะจัง) ขอบคุณค่ะ จากคุณ : thaliana - [ 14 พ.ค. 50 11:33:51 ]

ความคิดเห็นที่ 107 เพิ่งเข้ามาอ่านเหมือนกันค่ะ ทั้งสนุกและได้ความรู้ไปด้วย เพื่อนๆ ในกระทู้ก็ช่วยให้ข้อมูลต่างๆ เยอะมากค่ะ จะรบกวนถามคุณบุ้งหน่อยอ่ะค่ะว่าอะไรเป็นแรงบัลดาลใจให้คุณบุ้งอยากเรียน quanti econ ค่ะ เพราะตัวเองจบ applied stat มาและก็กำลังลังเลอยู่ว่าจะเรียนอย่างคุณบ้งดีไหมหรือ MBA ดี และที่คุณบุ้งบอกว่าหาความรู้เกียวกับ econ ก่อนที่จะไปเรียนไม่ทราบอ่านจากเล่มไหนบ้างค่ะ จะได้ลองอ่านดูบ้างค่ะว่าจะชอบหรือเปล่า เพราะไม่ค่อยรู้เกี่ยวกับเศรษฐศาสตร์มากนักเลยค่ะ ขอบคุณมากๆ ค่ะ จากคุณ : Nymph - [ 14 พ.ค. 50 12:24:02 A:172.16.214.49 X:203.170.231.232 ]

ความคิดเห็นที่ 108 ได้อ่านเรื่องราวของพี่บุ้งมาตั้งแต่ตอนแรกจนถึงปัจจุบัน ครับ ทำให้อยากเรียนมากขึ้น อยากใช้เวลาให้คุ้มค่ามากขึ้น เยอะแยะเลย หุหุ จากคุณ : nuu1989 - [ 14 พ.ค. 50 18:51:20 ]

ความคิดเห็นที่ 109 รูปสวยมากๆเลยค่ะ ชอบยุโรปตรงนี้มากที่สุด คือมีสถาปัตยกรรมเก่าๆให้ดูเยอะมากเลยนะคะ จากคุณ : กุลธิดา (kdunagin) - [ 15 พ.ค. 50 00:12:54 ]

ความคิดเห็นที่ 110 บทสี่: อวสาน 4.7 กลับเยอรมัน (จบบริบูรณ์) ชายบนรถไฟที่นั่งตู้เดียวกับผมแนะนำตัวว่าชื่อมาร์โค่ ทำงานเป็นตำรวจท้องถิ่น (vigilia ในภาษาอิตาลี) อยู่ที่ทูริน จะไปเยี่ยมพ่อแม่ที่โรม ข้างตัวเขามีลูกหมาลาบราดอพันธ์แท้อายุสามสัปดาห์นอนอยู่ในตะกร้า มาร์โค่เล่าให้ฟังว่าเขาเพิ่งได้รับมาจากเจ้าของ เจ้าหมาน้อยตัวนี้ชื่อแซร์จิโอ้ (Sergio) แซร์จิโอ้และมาร์โค่ทำให้การเดินทางสนุกขึ้นเยอะ ผมได้เล่นกับมันตลอดทาง ภาพเจ้าแซร์จิโอครับ แก้ไขเมื่อ 15 พ.ค. 50 00:18:36 จากคุณ : บุ้ง (B Oprysk) - [ 15 พ.ค. 50 00:16:53 ]

ความคิดเห็นที่ 111 อันนี้กับตัวพี่  มาร์โค่ร้บมาเลี้ยงเป็นเพื่อนอีกทีหลัง จากคุณ : บุ้ง (B Oprysk) - [ 15 พ.ค. 50 00:18:15 ]

ความคิดเห็นที่ 112 ผมเล่าให้มาร์โค่ฟังว่าต้องไปสถานฑูตที่โรมเพราะพาสพอร์ตหาย เขาบอกว่าตอนลงที่โรมให้ลงด้วยกัน เพราะสถานีที่เขาจะลงนั้นเป็นสถานีใหญ่ สามารถเดินทางต่อสะดวก เจ็ดโมงเช้า มาร์โค่บอกว่าเราใกล้จะถึงสถานีแล้ว ให้เตรียมลง แต่... รถไฟขับเลยไปเฉยๆ ไม่จอดที่สถานีนี้!   "งั้นเดี๋ยวผมไปถามพนักงานให้ว่าสถานีต่อไปที่ไหน เราจะได้เตรียมลงแล้วนั่งรถไฟย้อนกลับมา" มาร์โค่เดินไปถามพนักงาน "ผมได้ข่าวไม่ดีมา รถไฟไม่จอดระหว่างทาง ไปจอดอีกทีที่นาโปลี(Napoli หรือ Naples ในภาษาอังกฤษ) เลย ตอนเก้าโมงครึ่ง" "หาาาา อีกสองชั่วโมงหรือ" "ใช่  แล้วเราต้องนั่งรถไฟจากนาโปลีกลับมาที่นี่ รถไฟออกจากนาโปลีตอนสิบเอ็ดโมงครึ่ง กลับมาถึงโรมตอนบ่ายโมง ผมขอโทษด้วย" "โอเค ไม่เป็นไร" จากคุณ : บุ้ง (B Oprysk) - [ 15 พ.ค. 50 00:21:16 ]

ความคิดเห็นที่ 113 แผนที่ทูริน ไปโรม ถึงนาโปลีครับ สรุปผมเดินทางจากอิตาลีเหนือ จนเกือบถึงอิตาลีใต้ จากคุณ : บุ้ง (B Oprysk) - [ 15 พ.ค. 50 00:21:55 ]

ความคิดเห็นที่ 114 เมื่อถึงสถานีรถไฟที่นาโปลี มาร์โค่เตือนให้ผมระวังกระเป๋าถูกขโมย เพราะนาโปลีขึ้นชื่อว่าโจรเยอะมาก มาร์โค่ซื้อตั๋วรถไฟกลับโรมให้ตัวเขาเองและผม แล้วพาผมข้ามถนนไปร้านกาแฟเพื่อเลี้ยงอาหารเช้าและกาแฟ เราอยู่ในร้านกาแฟเจ้าถึงสิบเอ็ดโมงครึ่ง ก่อนขึ้นรถไฟกลับโรมด้วยกัน เรามาถึงโรมตอนบ่ายโมง "เพื่อนผมกำลังขับรถมารับ บุ้งมากับผมแล้วกัน เดี๋ยวผมกับเพื่อนจะเลี้ยงข้าวกลางวัน ยังไม่รีบไปสถานฑูตใช่ไหม" "ไม่รีบหรอก อยากพักก่อนไปสถานฑูตเหมือนกัน" สักสิบนาที รถจากัวร์ S-Type สีเขียวก็มาจอดข้างหน้าเราสองคน เจ้าของรถกอดมาร์โค่ด้วยความดีใจ มาร์โค่แนะนำเพื่อนคนนี้ให้ผมรู้จัก ว่าชื่อมาร์โค่เช่นกัน ทั้งสองมาร์โค่เป็นเพื่อนกันตั้งแต่สมัยเด็กๆ สนิทกันมายี่สิบปีแล้ว ทั้งสองคนพาผมขึ้นรถ แล้วพาไปร้านอาหารที่ทั้งคู่ไปประจำ ระหว่างทานอาหารมาร์โค่เล่าให้เพื่อนฟังว่าผมทำพาสพอร์ตหาย ต้องไปสถานฑูตไทย "บุ้งมีแผนที่ไหม ผมขอดูหน่อย" มาร์โค่ตัวเพื่อนถาม "มี"  ผมยื่นแผนที่ให้ดู "ผมรู้จักที่นี่ เราหากาแฟทานกันก่อน แล้วเดี๋ยวจะขับไปส่งถึงสถานฑูตเลย" มาร์โค่สองคนส่งผมที่สถานฑูตตอนบ่ายสามโมงครึ่ง ผมเล่าเรื่องท้งหมดให้เจ้าหน้าที่ฟัง เจ้าหน้าที่ใจดีมาก บอกว่าให้มารับพาสพอร์ตชั่วคราวในเช้าวันถัดมาได้เลย เช้าวันต่อมาผมรับพาสพอร์ตที่สถานฑูต เมื่อรับมาผมนึกขึ้นมาได้ว่าผมไม่มีวีซ่าเข้าประเทศเยอรมัน "น้องมีสำเนาวีซ่าอยู่ใช่ไหม งั้นยื่นให้เจ้าหน้าที่ดูที่สนามบิน คงไม่เป็นไร" ค่อยยังชั่วหน่อย ผมเดินออกจากสถานฑูตราวเที่ยงแล้วจัดการซื้อตั๋วเครื่องบินกลับเยอรมัน โดยเครื่องบินจะออกตอนบ่ายสามของวันถัดมา และถึงเยอรมันที่ Karlsruhe airport หลังจากซื้อตั๋ว ผมตัดสินใจใช้เวลาที่เหลือด้วยการไปเที่ยว Saint Peter's Basilica และ Saint Peter's Square ที่ Vatican city อันเลื่องชื่อ รูปจาก Saint Peter's Basilica และ Saint Peter's Square ครับ แก้ไขเมื่อ 15 พ.ค. 50 01:48:00 แก้ไขเมื่อ 15 พ.ค. 50 00:28:54 จากคุณ : บุ้ง (B Oprysk) - [ 15 พ.ค. 50 00:25:14 ]

ความคิดเห็นที่ 115 รูปที่สองครับ จากคุณ : บุ้ง (B Oprysk) - [ 15 พ.ค. 50 00:25:58 ]

ความคิดเห็นที่ 116 รูปที่สาม จากคุณ : บุ้ง (B Oprysk) - [ 15 พ.ค. 50 00:26:22 ]

ความคิดเห็นที่ 117 เช้าวันศุกร์ ผมแพ็คกระเป็าแล้วออกเดินทางไปสนามบิน Rome Ciampino Airport เมื่อไปถึงผมยื่นตั๋วเครื่องบิน พาสพอร์ตและสำเนาวีซ่าให้เจ้าหน้าที่ดู "คุณบินกลับเยอรมันไม่ได้นะ เพราะไม่มีวีซ่าตัวจริง" "แต่ผมถามที่สถานฑูตไทยแล้วนี่ว่าใช้ได้ จะให้ผมทำยังไงล่ะ" "งั้นรอก่อน เดี๋ยวผมขอปรึกษากับหัวหน้า"  หลังจากผมยืนกระวนหระวายหน้าเคาท์เต้อร์อยู่ยี่สิบนาที  หัวหน้าพนักงานก็เดินมา "คุณขึ้นเครื่องบินได้ค่ะ เราตัดสินใจแล้ว" "โอ...  ขอบคุณครับ" เที่ยวบินนี้ใช้เวลาเดินทางราวสองชั่วโมง ผมถึงKarlruhe airport ตอนเกือบหกโมงเย็น ผมตัดสินใจขึ้นรถบัสไปสถานีรถไฟKarsruhe เพื่อขึ้นรถไฟกลับFreiburg ถึงแม้ยังไม่มีตั๋วรถไฟก็ตาม เมื่อนั่งบนรถบัส ชายวัยกลางคนหันหน้ามาถามผม "จะไปไหนรึ" "ผมจะไปสถานีรถไฟ กลับเมืองFreiburg แต่ยังไม่มีตั๋วเลย" "เหรอ ผมจะไปไฟรบูกเหมือนกัน งั้นมากับผมสิ เดี๋ยวผมคุยกับเจ้าหน้าที่ให้ว่ายังซื้อตั๋วรถไฟทันมั้ย" เมื่อมาถึงสถานีรถไฟ เขาแนะนำตัวว่าชื่อสเตฟาโน่(Stephano) เป็นลูกครึ่งอิตาลีเยอรมัน เขาเป็นนักการฑูตที่โรม จะไปเยี่ยมพ่อแม่ที่ไฟรบูก ระหว่างรอรถไฟ สเตฟาโน่เริ่มถามผม "ดื่มเบียร์ไหม ผมเลี้ยง" "ขอบคุณ ไม่เอาหรอก ผมเหนื่อยมาก ขอเป็นน้ำผลไม้แล้วกัน" สรุป การเดินทางเที่ยวนี้มีแต่คนมีน้ำใจ ช่วยเหลือผมตลอดทาง ต้องขอบคุณพระเจ้าที่ส่งคนเหล่านี้มาช่วย เมื่อมาถึงไฟรบูก ผมขอบคุณสเตฟาโน่ที่ช่วยเหลือผมทั้งที่ไม่รู้จักกัน หลังจากบอกลา ผมขึ้นรถรางเพื่อกลับหอพัก แต่ราวกับว่าพระเจ้าส่งคนมาแสดงความยินดี บนรถรางผมเจอ ดอกเตอร์Fuessซึ่งเป็นคนเขียนจดหมายแนะนำตัวตอนสมัครให้ผม ผมบอกข่าวดีกับดอกเตอร์ฟุส ดอกเตอร์ฟุสดีใจมาก และแสดงความยินดีที่ผมหาที่ทุนเรียนเอกได้เกือบหนึ่งปีก่อนเรียนจบที่เยอรมัน ซึ่งเป็นเรื่องที่ไม่เห็นกันบ่อยนัก เมื่อกลับถึงห้อง ผมอาบน้ำ เปลี่ยนชุด แล้วเปิดคอมพิวเตอร์เพื่อเช็คอีเมล์และคะแนนบางวิชาของเทอมสองที่สอบไปก่อนบินไปอิตาลี  เกรดที่ออกมาราวกับว่าพระเจ้าอยากแสดงความดีใจที่ผมกลับถึงเยอรมันอย่างปลอดภัย Mathematical Statistics 1.0: (เต็ม!) Game Theory: 1.3 (เกือบเต็ม!) ผมยิ้ม รู้สึกหายเหนื่อยจากการเดินทางเป็นปลิดทิ้ง ก่อนจะโทรไปบอกข่าวดีกับดานิโล่ แล้วปิดไฟนอน ในที่สุด การเดินทางครั้งนี้ก็จบลงด้วยดี จากความตั้งใจจากเมืองไทยที่พกมาเมื่อเดือนตุลาปี2005 ผมหาทุนได้ภายในหนึ่งปีกับอีกหนึ่งเดือนให้หลัง ก่อนเรียนจบโทเกือบหนึ่งปี และท้ายที่สุดความตั้งใจทั้งหมดได้ถูกท้ายถอดมาเป็นตัวอักษรภาษาไทยที่ผมไม่ได้เขียนมาเกือบเจ็ดปี ผมขอขอบคุณนักอ่านทุกท่านที่ให้กำลังใจจนผมสามารถเขียนเรื่องจบ และขอบคุณที่ส่งข้อความมาขอบคุณผม ผมต่างหากที่รู้สึกขอบคุณ ข้อความที่ส่งมาทำให้ผมรู้สึกตื้นตันใจ ไม่เคยนึกเลยว่าเรื่องราวของตัวเองจะกลายเป็นเรื่องราวที่ให้กำลังใจคนอื่นได้ขนาดนี้ ผมขอขอบคุณอีกครั้ง และขอเป็นกำลังใจให้ทุกท่านที่กำลังเรียนหรือกำลังหาทุนเรียน และขออวยพรให้ทุกท่านประสบความสำเร็จ จบบริบูรณ์ครับ แก้ไขเมื่อ 16 พ.ค. 50 13:22:10 จากคุณ : บุ้ง (B Oprysk) - [ 15 พ.ค. 50 00:42:46 ]

ความคิดเห็นที่ 118 ปล ที่นี่เกรดเต็มหนึ่งนะครับ สี่คือผ่าน ห้าคือตก กลับกันกับที่เมืองไทย จากคุณ : บุ้ง (B Oprysk) - [ 15 พ.ค. 50 00:45:47 ]

ความคิดเห็นที่ 119 ไว้ตอนพี่บุ้งไปเรียนที่ทูริน แล้วพาไปเที่ยวแบบเต็มฉบับเลยนะคะ เพราะสถานที่สวยมากเลย ชอบมากเลยค่ะ เจ้าลูกหมาน่ารักจัง ^^ จากคุณ : แมลงสาบผู้มีจิตวิญญาณอันเสรี ~ - [ 15 พ.ค. 50 01:06:52 ]

ความคิดเห็นที่ 120 ชอบงานเขียนของคุณบุ้งมากๆเลยค่ะ ติดตามอ่านมาตั้งแต่ตอนแรก(แต่พึ่งมาแสดงตัวเอาตอนจบ หุๆ) อ่านแล้วได้ความรู้ ข้อคิด เกร็ดเล็กเกร็ดน้อยต่างๆอีกมากมาย ที่สำคัญ ทำให้มีแรงฮึดที่จะเรียนหนังสือมากขึ้น (กำลังจะเข้ามหาลัยปีนี้ค่ะ) รู้สึกได้เลยว่าพี่บุ้งน่าจะเป็นคนอัธยาศัยดี เพราะทำอะไรก็มีคนมาช่วยเหลือเกื้อหนุน ออกเป็นพ็อคเก็ตบุ๊คเมื่อไหร่ ซื้อแน่นอนค่ะ จากคุณ : yuki_shimi - [ 15 พ.ค. 50 01:10:55 ]

ความคิดเห็นที่ 121 ขอขอบคุณคุณบุ้งที่มาแบ่งปันประสบการณ์ดีๆให้กับ ชาวพันทิพย์ คุณเขียนได้น่าติดตาม  และสนุกมาก   อ่านไปก็นั่งลุ้นไปด้วย ประทับใจมากๆค่ะ จากคุณ : isisis - [ 15 พ.ค. 50 01:30:58 ]

ความคิดเห็นที่ 122 To Khun Nymph I have two questions for you. What do you want to be in the future? Do you want to be a manager or an expert? Do you like the field that you graduated and you want to know more? If so, why don't you continue studying that major? The expert can be the manager at any time. Education can lead to your career path. I can tell MBA is too general and now it becomes very competitive in job market. You can study MBA, but I recommend you study when you are about to be manager. In addition, if you don't have experience, I don't suggest you to study now. Otherwise, MBA will be difficult for you or you cannot make a good grade (even though MBA is general). Remember, all MBA programs require you to express opinion, make decisions, and solve problems. All of these experiences will help you get through MBA more easily and more fun. Good luck! จากคุณ : BABY - [ 15 พ.ค. 50 08:15:12 A:75.202.80.70 X: ]

ความคิดเห็นที่ 123 พี่บุ้ง เจ๋งอ่ะ จบสวยด้วย สู้ต่อไปไอ้มดแดง จากคุณ : จันทะแก้ว ยื่นฟ้า - [ 15 พ.ค. 50 08:40:35 A:202.28.78.12 X: TicketID:144202 ]

ความคิดเห็นที่ 124 สวัสดีค่ะ พี่บุ้ง มีข้อสงสัยอยากจะสอบถามน่ะค่ะ ถ้าเราอยากจะขอทุน ป.เอก ก็ไม่จำเป็นที่เราจะต้องจบ ป.โทก่อนแล้วค่อยยื่นวุฒิป.โทสมัครใช่ไหมคะ คือถ้าเรากำลังเรียนต่อป.โทอยู่ เราก็เริ่มหาและสมัครทุนต่อป.เอกไว้ได้เลยใช่ไหมคะ จากคุณ : yuppie girl - [ 15 พ.ค. 50 19:51:34 ]

ความคิดเห็นที่ 125 ตามอ่านมาตั้งแต่ตอนที่ 1 จนจบ อ่านแล้วรู้สึกดีมากๆ รู้สึกถึงความตั้งใจ กำลังใจ และความมุ่งมั่นอย่างมากมายค่ะ เป็นกำลังใจให้นะคะ ขอให้สิ่งที่มุ่งหวังสำเร็จดังที่ตั้งใจค่ะ ถ้าเยาวชนของชาติมีความคิดได้ซักครึ่งนึงของคุณบุ้งก็คงดัซิน้อ เฮ้อ..จบแบบบ่นๆ ซะงั้น จากคุณ : SilverAria - [ 15 พ.ค. 50 20:56:50 ]

ความคิดเห็นที่ 126 โอ้ ยุโรป เมืองในฝันของเราเลย ชาตินี้จะได้ไปกะเค้าไหมเนี่ย อิจฉาพี่บุ้งจัง ชอบอะ เวลามองสถาปัตยกรรมสวยๆแบบเก่าๆในยุโรป มันดูมีพลังดึงดูดยังไงชอบกล พีนี่โชคดีจังมีคนชวนกินกาแฟตลอดทางเลย แถมเป็นคน มีน้ำใจช่วยเหลือคนอื่นด้วยนะ ปล.เกรดพี่นี่สุดยอดจริงๆ ปล.อีกที ขอบคุณนะคะสำหรับคำแนะนำเรื่องรายงาน ไม่ได้พี่นี่ คงนั่งปวดหัวว่าจะทำยังไงให้มันดูดี จากคุณ : รพินทร์ดารา - [ 15 พ.ค. 50 21:25:10 ]

ความคิดเห็นที่ 127 vote ดีมากๆ จากคุณ : Jiasin - [ 15 พ.ค. 50 22:32:01 ]

ความคิดเห็นที่ 128 สวัสดีครับ วันนี้ขอตอบคำถามที่หลายคนทิ้งไว้ น้องริวไผ่ banchongsan@msn.com ครับ ท่านอื่นก็แอ็ดได้นะครับ แต่ถ้าตอบช้า หรือไม่ค่อยตอบก็ต้องขอโทษด้วย เพราะตอนนี้คนแอ็ดมาเยอะมากๆ หลังจากที่เขียนเนี่ย รู้สึกแก่ไปเยอะ มีแต่คนถาม พี่บุ้งครับ พี่บุ้งคะ หนูขอคำแนะนำ อย่างงู้นอย่างงี้ เลยรู้ตัวว่าเราแก่ขนาดให้คำแนะนำคนอื่นได้แล้วนะเนี่ย  ผมอยู่เมืองนอกไม่ค่อยมีใครเรียกพี่ไงครับ เพราะรอบๆตัวไม่ค่อยจะมีคนไทย พอมีคนเรียกพี่คะๆถึงได้รู้ตัวว่าเราแก่แล้วนะ คุณ : thaliana คุณมาตอนนี้อากาสกำลังดีเลยครับ เป็นหน้าร้อนพอดี หน้าร้อนที่เยอรมันสวยด้วย เพราะต้นไม้เยอะ เขียวไปหมด ไปมิวนิคค่าครองชีพอาจจะสูงหน่อยนะครับ เพราะเป็นเมืองคนรวยอยู่ เขาว่าค่าครองชีพสูงสุดในเยอรมัน  คนที่นี่ถ้าส่วนใหญ่ก็สื่อสารภาษาอังกฤษได้นะครับ โดยเฉพาะพวกนักเรียนมหาลัย ไม่ต้องกลัวเรื่องการสื่อสาร แต่ผู้คนอาจจะดูเย็นชาเล็กน้อยในสายตาคนเอเชียอย่างพวกเรา คุณ : Nymph แรงบันดาลใจคืออยากเรียนเชิงลึกครับ เพราะอยากเป็นนักวิชาการ ไม่อยากเรียนเชิงกว้าง ส่วนหนังสือตอนที่ผมอ่านเตรียมไปเรียนมันเป็นแค่หนังสือเบสิค ไม่ใช่หนังสือที่ใช้เรียนจริง ถ้าอยากรู้ว่าหนังสือเรียนจริงใช้อะไรบ้าง ลองดูที่นี่นะครับ ผมเขียนไว้ค่อนข้างละเอียด http://www.pantip.com/cafe/klaibann/topic/H5290085/H5290085.html คุณ : yuppie girl ได้ครับน้อง แต่เราต้องแจ้งมหาลัยที่สมัครไปว่าเราจะจบเมื่อไร บางมหาลัยเขาจะขอใบรับรอง ซึ่งใบรับรองนี้มหาลัยที่น้องกำลังเรียนต้องเป็นคนออกให้ ต้องระบุประมาณว่า นางสาว yuppie girl กำลังเรียนเทอมที่เราไหรอยู่ แล้วเมื่อไหร่ถึงจะจบ เพราะงั้นเตรียมหาที่สมัครไว้แต่เนิ่นๆได้เลย แต่ทีนี้บางมหาลัยเนี่ยเขาจะขอ abstractของ master thesis ซึ่งเรายังไม่มีให้ ถ้าเป็นอย่างนี้ก็ลองคุยกับเขาดู ลองถามเขาว่าส่งเทอมเปเป้อที่เคยเขียนไปได้มั้ย โชคดีนะครับ คุณออน ถามว่าทำไมไม่เรียนเอกต่อที่เยอรมัน มีหลายสาเหตุครับ หนึ่งคือชักเบื่อเยอรมันแล้ว อันนี้พูดยากเหมือนกัน รู้สึกเยอรมันเป็นเมืองที่ไม่ค่อยสนุกอ่ะครับ เบื่ออาหาร แล้วก็เบื่อสภาพอากาศที่เปลี่ยนแปลงตลอดแล้วด้วย นี่เป็นสาเหตุหนึ่งที่ย้ายไปทูริน เพราะเมืองดีน่าอยู่ ผู้คนสนุกสนานร่าเริง (แต่บางคนก็เจ้าเล่ห์ และไม่ค่อยมีระเบียบ) อาหารก็ดี อากาศก็อุ่นกว่าที่เยอรมัน ถึงจะไม่อุ่นขนาดอิตาลีใต้ที่เป็นmediteranean climate ก็ตาม เรื่องพวกนี้พูดยากครับ มันแล้วแต่ความชอบของแต่ละคน อย่างเพื่อนผมคนไทยอีกคนกลับชอบเยอรมันมาก สาเหตุที่สอง ที่มหาลัยที่ทูรินเขามีสาขาย่อยphd in applied maths เปิดน่ะครับ มันตรงกับความต้องการเราพอดี แล้วที่นี่มีผู้เชี่ยวชาญด้านนี้มากด้วย ติด top 20 ด้าน decision theory และ top 50 mathematical econทีเดียว สาเหตุที่สามคือรู้สึกว่าที่อาจารย์ที่ทูรินชอบเรา และดูแลเอาใจใส่เราอย่างที่เล่าให้ฟัง ตรงนี้ก็ลงตัว เพราะว่าการเรียนเอกนี่เราต้องใกล้ชิดกับอาจารย์ตลอด ถ้าเจออาจารย์ไม่ดีนี่อันตราย ยิ่งถ้าได้supervisorไม่ดี ไม่เอาใจใส่นี่โชคร้ายมากๆ สรุปคือที่ทูรินนี่ลงตัวกับเรามาก อ้อ ที่เยอรมันตอนนี้โปรแกรมเอกอีคอนหลักสูตรภาษาองกฤษมีเปิดอยู่หลายที่เหมือนกันครับ คิดว่าสักหกเจ็ดแห่งได้ คุณออนอยากเรียนด้านไหนล่ะครับ ถ้าอยากเรียนจริงๆแล้วจะสมัครในยุโรป หรือในเยอรมัน เมล์หรือเอฺมเอสเอ็นมาคุยกันก็ได้ ผมค่อนข้างมีข้อมูลเกี่ยวกับมหาลัยในยุโรปที่เปิดสอนอีคอนภาคอินเตอร์ แล้วแต่ละที่เนี่ยเขาดังกันคนละด้าน เราต้องศึกษาให้ดีก่อนสมัครว่าที่ไหนดังด้านไหน ผมมีเพื่อนกำลังจะไปเรียนเอกอีคอนที่สเปน อีกคนกำลังจะเรียนที่แฟรงค์เฟิร์ต ผมคงพอแนะนำคุณออนได้ล่ะครับ วันนี้มีเรื่องมาถามขอคำแนะนำนักอ่านครับ คือคิดว่าจะย้ายเรื่องลงบล๊อกอ่ะครับ บล๊อกไหนดีเหรอครับ แล้วต้องทำยังไงบ้าง ผมไม่มีข้อมูลเลยอ่ะครับ คิดว่ถ้าย้ายไปลงบล๊อกเมื่อไหร่คงจะเขียนเรื่องสักสัปดาห์ละครั้งสองครั้ง ตามแต่เนื้อหาที่นึกขึ้นได้ ไว้ถ้าย้ายลงเมื่อไหร่จะแจ้งให้ทราบทั่วกันอีกที จากคุณ : บุ้ง (B Oprysk) - [ 15 พ.ค. 50 22:33:16 ]

ความคิดเห็นที่ 129 สวัสดีค่ะคุณบุ้ง ติดตามอ่านเรื่องราวของคุณบุ้งจนจบ ถึงได้มีโอกาสแสดงความขอบคุณที่ถ่ายทอดเรื่องราวต่าง ๆ ออกมาได้อย่างงดงามแบบนี้ เราเองเรียนปริญญาเอกอยู่เหมือนกันค่ะ แต่คนละแขนงกับคุณบุ้งเลย ^_^ ใช้เวลาในการหาทุนนานกว่าคุณบุ้ง :P เำพราะเรายังมีงานประจำต้องทำด้วยค่ะ เลยทำให้ไม่สามารถมุ่งไปที่การเรียนต่ออย่างเดียวได้ แต่ตอนนี้มาเรียนแล้ว สบายใจมาก ๆ ค่ะ ขออนุญาตแอดเมล์คุณบุ้งด้วยคนนะคะ ส่วนเรื่องบล็อคก็ bloggang.com ก็ดีนะคะ เพราะลิงค์กับพันทิปเลย แต่ว่าสร้างกันยังไง เราก็ทำไม่เป็นค่ะ เคยสมัครไป แต่ก็อัพบล็อคไม่ได้ เลยห้อยไว้ท้ายล็อคอินเฉย ๆ เลยช่วยแนะนำอะไรคุณบุ้งไม่ได้เลย จะติดตามผลงานต่อไปของคุณบุ้งด้วยนะคะ จากคุณ : LoLLiLiLy (lollilily) - [ 16 พ.ค. 50 09:32:26 ]

ความคิดเห็นที่ 130 เห็นอยู่ในกระทู้แนะนำอยู่นานแล้วครับ แต่มาเริ่มอ่านเอาเมื่อวาน เพราะเห็นขึ้นว่าตอนอวสาน เป็นคนชอบอ่านรวดเดียวครับ จขกท มีแนวความคิดที่ดีครับ คนแบบนี้ประสบความสำเร็จได้ไม่ยาก เพราะมีทั้ง energy, passion ในสิ่งที่ตัวเองทำ เรื่อง blog ผมก็ไม่เคยทำครับ แต่มี blog ดีๆมาแนะนำ ซึ่งอาจเป็นแนวทางให้ จขกท สร้าง blog คุณภาพเพื่อเป็นวิทยาทานให้น้องๆได้อ่านกัน ลองเข้าไปดู http://www.bloggang.com/viewdiary.php?id=wbj&group=2 เป็นของคุณวิบูลย์ ที่อยู่ห้องสีลม (ขออนุญาตเอา blog มาโพสต์ด้วยนะครับ) อันนี้ก็เป็นอีก episode นึงของชีวิตสำหรับคนวัยทำงานหรือคนกำลังอยากเป็นเจ้าของกิจการ ซึ่งผมว่าก็น่าสนใจและน่าศึกษาเอาไว้ ถึงแนวคิดทัศนคติ การวางแผน วิธีการบริหารจัดการต่างๆ จากคุณ : s7014249 - [ 16 พ.ค. 50 13:30:01 ]

ความคิดเห็นที่ 131 เยี่ยมมากคุณบุ้ง... God bless you... จากคุณ : อ่านแล้วอ่านอีก (Sunshine Sonata) - [ 16 พ.ค. 50 14:51:54 ]

ความคิดเห็นที่ 132 คุณบุ้งครับ ขอบคุณครับสำหรับเรื่องที่มาเล่าใหฟัง ผมจบกฎหมาย ได้ทำงานทางด้านกฎหมายหลักทรัพย์ รู้สึกชอบเรื่องหลัทรัพย์พวก product ทางการเงิน จนอยากจะเรียนต่อทางนี้ ไม่ทราบว่าควรเรียน finance หรือ เศรษฐศาสตร์การเงินดีครับ คือ ทั้งสองสาขานี้มันต่างกันยังไง  และผมก็ไม่ได้เรียนเลขมาตั้งแต่จบ ม.ปลาย ถ้ามาฟื้นไม่รู้จะทันรึป่าว และมันยากกว่าตอนเรียนเลข ม.ปลายมั๊ยครับ ขอบคุณครับ และสำหรับเขียนบล๊อกก็ตามข้างบนเลยครับ ง่ายและสะดวกมากครับ อ่านเองก็ทำได้ครับ จากคุณ : MFPF - [ 16 พ.ค. 50 15:21:57 ]

ความคิดเห็นที่ 133 อืม อ่านแล้วมีความรู้เพิ่มขั้นเยอะเลยค่ะ มาอ่านเอาตอนสุดท้ายเหมือนกัน แต่เห็นความตั้งใจและความกระตือรือร้นของคุณบุ้งก็ทำให้ตัวเอง เริ่มคิดบ้างว่าควรจะอ่านหนังสือได้แล้ว อีกไม่นานก็จะจบ ม.6 ละ แต่ตอนนี้เพิ่ง ม.5 อิอิ อืม คำแนะนำทุกอย่างดีมากเลยค่ะ คุณบุ้งเก่งมากๆเลย ขอให้โชคดี ค่ะ....good for you จากคุณ : The kop - [ 16 พ.ค. 50 17:57:34 A:192.168.0.229 X:202.143.158.10 ]

ความคิดเห็นที่ 134 ติดตามมาตลอด..นอกจากจะให้ความรู้แล้ว ยังได้ความเพลิดเพลินอีกด้วย......ขอชมเชยค่ะ .......................................................... มีข้อสงสัย อยากสอบถามเพื่อเป็นวิทยาทานแก่บุตรหลาน ที่บ้านค่ะว่า.... คุณบุ้ง เรียนปริญญา ตรี/โท/ และ เอก 3 แห่ง 3 ประเทศ....คือเรียนเป็นภาคภาษาอังกฤษใช่ไหม... แล้วคุณบุ้งเรียนภาษาของแต่ละท้องถิ่น เพื่อใช้ในการสื่อสารกับผู้คนของแต่ละประเทศหรือไม่คะ เท่าที่อ่านมา คุณบุ้งสื่อสารกับผู้คนในแต่ละที่ได้อย่างไม่มีปัญหาเลย....คุณบุ้งคงสามารถพูดได้หลายภาษาใช่ไหมคะ... ขอบคูณค่ะ จากคุณ : ดินสอไม้สัก - [ 16 พ.ค. 50 21:28:18 ]

ความคิดเห็นที่ 135 ติดตามมาตลอดเลยคะ คุณบุ้งเขียนได้น่าอ่านตลอดเลย น่าเอาไปพิมพ์pocket bookได้เลยนะเนี่ย^^ จากคุณ : rosine - [ 17 พ.ค. 50 00:20:48 ]

ความคิดเห็นที่ 136 Khun Bung, Thank you very much for sharing a good story. I really enjoyed it very much. You know you inpired me to share my experience, too. I might start writing soon. Hope you have a chance to read it. By the way, for you question about the blog, I use live.spaces.com of Hotmail. It is okay if you have MSN, Hotmail account. You can keep the blog private or public. For the public, you might get some weird comment from somebody you don't know. In contrast, if you keep it private (only allowed person can read your story), you will keep out from someone whom you don't want to share your story with. In my opinion, pantip has already filtered bloggers by asking ID no. Thus, you may quite trust them. Plus, you have already been well-known in Pantip. Becauce of your reputation in pantip.com, you can build traffic to your blog very easily. However, I have no idea how to start creating bloggang.com. You need to find out. I don't think it is too difficult for you. You can do it, Khun Bung!! จากคุณ : BABY - [ 17 พ.ค. 50 01:05:49 A:68.158.147.142 X: ]

ความคิดเห็นที่ 137 Cento anni fa il Siam in Piemonte เป็นชื่อของนิทรรศการที่จัดแสดงในขณะนี้จนถึง 23 มิถุนาฯ ที่หอสมุดแห่งชาติ กลางใจเมืองตูริน เพื่อฉลองครบรอบ 100 ปี ที่พระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว รัชกาลที่ 5 เสด็จพระราชดำเนิน มาตูริน ระหว่างวันที่ 14-15-16 พฤษภาคม พศ. 2450 เมื่อคราวเสด็จประพาสยุโรปครั้งที่ 2 เป็นนิทรรศการที่น่าดูและมีคุณค่ามากในความรู้สึกของคนไทยอย่างป้า เป็นส่วนหนึ่งของประวัติศาสตร์ ชาติไทยของเรา ต้องชมเชยความสามารถของคณะผู้จัดทำ ป้าได้เห็น เอกสาร รูปภาพและสิ่งของหลายอย่าง ที่ไม่เคยคิดว่าจะได้เห็น นับว่าเป็นบุญตาอย่างยิ่ง ในสมัยรัชกาลที่ 5 มีจิตรกร สถาปนิกและวิศวกรชาวอิตาเลียนเข้าไปทำงานในประเทศไทยหลายคน ผลงาน หลายๆอย่างของท่านเหล่านี้ยังคงอยู่จนถึงปัจจุบัน รู้มั้ยว่าหน้าตาของสถานีรถไฟหัวลำโพง ที่กรุงฯเทพฯนั้น เหมือนกับสถานีรถไฟPorta Nuova ที่ตูริน และโดมใหญ่ของพระที่นั่งอนันตสมาคมก็เหมือนกับโดมของ โบสถ์Superga สัญญลักษณ์แห่งหนึ่งของตูริน เมื่ออาทิตย์ที่แล้วมีงานมหกรรมหนังสือที่ตูริน เป็นงานใหญ่ระดับชาติ มีประจำทุกปี ป้าไปดูตั้งแต่วันแรก เพราะมีการวิจารณ์หนังสือที่น่าสนใจ 2 เล่ม คือ       1. " CESARE FERRO  Un pittore fra Torino e Bangkok " จิตรกรท่านนี้มีผลงานมากมาย โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ที่พระที่นั่งอัมพรสถาน พระราชวังดุสิต หนังสือเล่มนี้รวมรวมโดยคุณ Francesco Ferro เป็นลูกชาย        2. " La Marcia dell' Elefante Bianco  1911- Da Torino a Bangkok " เขียนโดยคุณ Adriana Lo Faro เหมือนนิยายเศร้า แต่เป็นเรื่องจริง ผู้เขียนเล่าถึงการติดตามหาหลุมฝังศพของ Alberto Nazzari คุณตาของผู้เขียน ซึ่งเป็นนักแต่งเพลงเข้ามาในเมืองไทยตั้งแต่สมัยต้นรัชกาลที่ 6 และเสียชีวิตเมื่ออายุเพียงแค่ 36 ปี ด้วยโรคมาลาเรีย La Marcia dell' Elefante Bianco เป็นชื่อเพลงที่ Alberto Nazzari แต่งขึ้นเพื่อบรรเลงในงานฉลองเนื่องในพระราชพิธี ขึ้นครองราชย์ของพระบาทสมเด็จพระมงกุฎเกล้าเจ้าอยู่หัว รัชกาลที่ 6 จากคุณ : Sig.ra Colombo - [ 17 พ.ค. 50 06:22:55 ]

ความคิดเห็นที่ 138 คุณป้่าครับ มิน่าตอนบุ้งไปporta nuovaครั้งแรกรู้สึกคุ้นๆชอบกล  รู้สึกว่าทำไมสถานีรถไฟที่ี่นี่เหมือนสถานีรถไฟเมืองไทย ตอนแรกบุ้งนึกว่าคิดไปเอง มันเป็นอย่างนี้นี่เอง ขอบคุณมากครับที่อุตส่าห์เอาเรื่องมาแชร์ จากคุณ : บุ้ง (B Oprysk) - [ 17 พ.ค. 50 14:32:56 ]

ความคิดเห็นที่ 139 อ่านจบแล้ว รู้สึกถึงความยิ่งใหญ่ในความพยายาม ความเก่งของบุ้ง และความมีน้ำใจต่อเพื่อนมนุษย์ของผู้คนระหว่างทางที่บุ้งได้เจอ   เราเองเวลาที่ขอพร ข้อแรกที่เราขอก็คือ ขอให้ได้เจอคนดีๆ จากนั้นจึงขอให้สุขภาพแข็งแรง   เรื่องบล็อค  เราใช้ wordpress.com  เพราะสะดวก ใช้ง่ายกว่า blogger.com (เคยใช้แล้วย้ายมาบล็อคใหม่)  แต่ข้อเสียคือแฟนคลับบุ้งที่อยู่เมืองจีนจะอ่านไม่ได้  เพราะโดนบล็อค ตอนนี้เราลองมาใช้ multiply  มันสะดวกในการโพสต์รูป  เขียนบล็อคได้ แชร์เพลงให้คนอื่นฟังได้  เพิ่งเริ่มใช้น่ะ   ลองเข้าไปดูก็ได้   เราเชียร์ multiply นะ http://epsie.wordpress.com/ http://epsie.multiply.com/ ..... บล็อคตัวอย่างที่ทำให้เราเลือกใช้ multiply http://aorkor.multiply.com/ http://ueyanita.multiply.com/ .... มีบล็อคแน่นอนเมื่อไหร่ ช่วยแจ้งข่าวด้วยนะคะ  อยากอ่าน บุ้งบล็อค ^.^ จากคุณ : epsie - [ 18 พ.ค. 50 00:17:10 ]

ความคิดเห็นที่ 140 เข้ามาตอบคำถาม คุณMFPF ฮืมมม อย่างนี้แนะนำยากอ่ะครับ คือว่า ถ้าจะเรียนด้าน financial product นี่ต้องเรียนด้าน financial enginerring แต่ว่าสาขานี้ใช้เลขเยอะมากๆ ถ้าจะเรียนจริงๆคงต้องตั้งใจเรียนมากๆ แต่สาขานี้ได้ยินว่าถ้าจบไป เงินเดือนดีนะครับ เป็นที่ต้องการของตลาด สาขานี่ที่เยอรมันก็มีเีรียนฟรีอยู่ี่นึง แต่ไม่รู้ว่าถ้าพื้นฐานเลขอ่อนเขาจะรับมั้ย เพราะดูโปรแกรมเรียนแล้วโหดพอควร พี่ดินสอไม้สัก ญี่ปุ่น บุ้งพูดได้ลื่นไหล สมัยก่อนพูดได้ดีมากขนาดทำงานเป็นล่ามในโรงงานมาแล้ว แต่ว่าตอนนี้บุ้งก็ลืมไปเยอะเหมือนกัน ลืมศัพท์ยากๆไปหมด ตอนนี้ได้ใช้แค่สื่อสารคุยกันกับโคโบริคุง และอาจารย์คนญี่ปุ่นที่มหาลัยน่ะครับ ส่วนภาษาเยอรมัน บุ้งก็พูดได้แบบ ฟังพอออก ตอบพอได้ ใช้ด้แค่ในชีวิตประจำวัน เอาตัวรอดได้่น่ะครับ การเรียนหลายภาษาท้องถิ่นแต่ละที่นี่ ถ้าเรามีความตั้งใจจริง และหัดพูดจากับเพื่อนที่เป็นคนท้องถิ่นเยอะๆ เราก็จะได้ภาษาันั้นๆมา อย่างน้อยก็ระดับชีวิตประจำวัน (ถ้าจะให้เก่งๆคือต้องจดศัพท์ทุกวัน ท่องทุกวัน ซึ่งตรงนี้ปัจจุบันบุ้งก็ไม่ได้ทำ สมัยอยู่ญี่ปุ่นทำตลอด)ทีนี้ว่าตรงนี้เนี่ย มันขึ้นอยู่กับความตั้งใจ และวิถีชีวิตของผู้เรียนด้วยนะครับ บางคนย้ายไปไหนมาไหนก็ติดเพื่อนคนไทย เจอคนชาติอื่นก็ไม่อยากคุยด้วย อย่างนี้เรียนกี่ปีก็เก่งยากนะครับ เพราะงั้นความตั้งใจนี่มาก่อน การเรียนหลายภาษามีทั้งข้อได้เปรียบและเสียเปรียบ ข้อได้เปรียบนี่แน่นอนอยู่แล้วคือพูดได้หลายภาษา ข้อเสียที่บุ้งเจอด้วยตัวเองคือ มันยากที่จะทำให้เราเก่งได้พอๆกันทุกภาษา คืออาจจะพูดได้หลายอย่างจริงแต่ไม่เก่งไปทุกภาษา เพราะไม่มีทางที่เราจะมีโอกาสได้ใช้อย่างเท่าเทียมกันเสมอๆ ตัวบุ้งเอง ยอมรับเลยว่าตอนนี้พูดไทยไม่ชัดไปแล้ว เกือบชัด แต่ไม่ชัดเสียทีเดียว ตราวที่แล้วเจอน้องคนไทยกลุ่มใหญ่ บุ้งเข้าไปทัก ทุกคนงงว่าทำไมบุ้งพูดไม่ชัด แต่แน่นอนว่าถ้าบุ้งได้กลับไปเมืองไทยสักพัก สักสองสามสัปดาห์ก็คงพูดชัดเหมือนเดิม ทีีนี้ภาษาอื่นๆก็จะใช้การไม่ได้ดีแทน ยากนะครับ พูดหลายภาษานี่ บุ้งเองใช้หลายภาษามาหลายปี บางทีก็ยังสับสน ตีกันมั่วไปหมด แล้วอย่างตำราเรียนภาษาไทยนี่บุ้งเองก็อ่านไม่รู้เรื่องเท่าภาษาอังกฤษ เพราะไม่มีศัพท์วิชาการอยู่ในสมอง เรื่องพวกนี้ต้องกลับไปฝึกเองตอนที่ได้กลับเมืองไทยอีกครั้ง แต่มั่นใจว่าถ้าได้ฝึก แป๊บเดียวก็คงชิน ตอนนี้ผมสมัครbloggangแล้วนะครับ  คงเริ่มย้ายเรื่องไปลงอีกไ่่ม่นานนี้ ถ้าเปิดตัวอย่างเป็นทางการเมื่อไรจะแจ้งให้ทุกคนทราบนะครับ แก้ไขเมื่อ 18 พ.ค. 50 02:07:21 จากคุณ : บุ้ง (B Oprysk) - [ 18 พ.ค. 50 00:20:34 ]

ความคิดเห็นที่ 141 อ้อ ข้อดีที่เราชอบ wordpress ก็คือ จะมีการเก็บสถิติรายวันให้ว่ามีคนเข้ามาอ่านกี่คน เข้ามาได้ยังไง จากบล็อคเค้าที่ชื่อว่าอะไร (ทั้งๆที่เค้าอาจจะไม่ได้ใช้ wordpress) จากลิงค์ไหน  จาก search engine คำว่าอะไร (คำที่เราเขียนไว้ในบล็อคน่ะ)  แล้วมีใครคลิกอ่านโพสต์ไหน   ลิงค์อันไหนบ้าง multiply จะแสดงแค่ให้เห็นว่าใครเข้ามาอ่าน และแสดงเฉพาะคนที่มี multiply ด้วยกันเท่านั้น จากคุณ : epsie - [ 18 พ.ค. 50 00:24:35 ]

ความคิดเห็นที่ 142 ถ้าสมัคร bloggang แนะนำให้อ่านวิธีการสร้างและเทคนิคต่างๆ ที่ บล็อคของป้ามด http://auntymod.bloggang.com ขอบคุณป้ามดไว้ ณ ที่นี้ด้วยค่ะ ที่ช่วยให้เราโพสต์ข้อความบน bloggang ได้ จากคุณ : epsie - [ 18 พ.ค. 50 00:29:44 ]

ความคิดเห็นที่ 143 ประกาศครับ บล๊อกเปิดแล้ว http://drbung.bloggang.com/ บล๊อกยังไม่มีอะไรมากนะครับ เพิ่งทดลองย้ายตอนแรกของเรื่องที่เขียนแล้วมาลง คิดว่าจะค่อยๆย้ายเรื่องมาลงมากขึ้นเรื่อยๆ จากนี้ไปคงเขียนสักสัปดาห์ละครั้งสองครั้ง แล้วแต่แรงบันดาลใจที่มีล่ะครับ จากคุณ : บุ้ง (B Oprysk) - [ 18 พ.ค. 50 14:47:21 ]

ความคิดเห็นที่ 144 คุณepsieครับ ขอบคุณสำหรับคำแนะนำนะครับ ได้เข้าไปดูบล๊อกคุณเลยรู้ว่าเรียนโทเศรษฐษศาสตร์อยู่ที่อังกฤษ เรียนด้านไหนอยู่เหรอครับ จากคุณ : บุ้ง (B Oprysk) - [ 18 พ.ค. 50 21:36:18 ]

ความคิดเห็นที่ 145 มาอ่านช้าไปหน่อย อยากจะแนะนำ wordpress.com มากกว่า ผมชอบ engine ของ wordpress น่ะครับ ระบบหลังบ้าน (back-end) เค้าใช้งานง่ายดี แต่ไม่ทันซะแล้ว ไม่เป็นไรครับ อ้อ ขอแนะนำอีกเว็บครับ เอาไว้ทำอัลบั้มรูป เป็นเว็บ share photos ที่เจ๋งสุดๆ http://www.flickr.com/ จากคุณ : มิสเตอร์ไนซ์กาย - [ 19 พ.ค. 50 21:44:26 ]

ความคิดเห็นที่ 146 ขอบคุณคุณ BABY และคุณบุ้งมากค่ะสำหรับคำแนะนำ จะไปลองคิดดูค่ะว่าอยากเรียนเชิงลึกไหม ขอถามอีกนิดค่ะว่าตอนสมัคร ป.โทที่เยอรมันคุณบุ้งต้องส่งผลสอบ GRE หรือเปล่าค่ะ และข้อสอบ GRE ต่างจาก GMAT ยังไงค่ะ รบกวนผู้รู้ช่วยตอบด้วยค่ะ จะติดตาม blog คุณบุ้งต่อไปนะคะ จากคุณ : Nymph - [ 21 พ.ค. 50 14:39:00 A:172.16.214.49 X:203.170.231.232 ]