ความคิดเห็นที่ 1  In this case, ในกรณีนี้ น้อง "Hide & Seek" ก็ต้องหยุด "Hide & อาย" แต่ต้อง "Seek" อย่างจริงจัง ไปอีกเรื่อยๆ ค่ะ อายุ เพิ่งแค่ 2  รอบเองค่ะ ชีวิตนี้ยังอีกยาวไกล ถ้า เขายังไม่มาตามตัว ก็ซ้อมลงกะทะทองแดง กับอากาศร้อนๆ In The Real World Lonely Planet ไปเรื่อยๆ ค่ะ อย่าทำตัวเปน ลิงถือลูก "ท้อ" อยู่ใย บึ้ด จ้ำ บึ้ด       Best wishes to "Hide & Seek"     จากคุณ : Chickie Devil 4U (Siamese Girl) - [ 23 พ.ค. 50 11:43:24 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ถามคำถามนี้ เตรียมใจรับคำพูดทั้งด้านบวก และด้านลบหรือยังคะ ถ้ายัง ก็แนะว่าให้กลับไปทำใจก่อนค่อยอ่านต่อนะคะ เราว่า สิ่งที่คุณพลาดตั้งแต่แรกก็คือ คุณไม่รู้ว่าตัวเองถนัดด้านไหน หรือรักที่จะทำอะไร แล้วก็ยังไม่กล้าตัดสินใจเลือกสิ่งที่ตัวเองชอบอีก คนบางคนเกิดมาโชคดี เพราะสามารถทำอะไร ๆ ก็ทำได้ดี แต่สำหรับบางคน มันไม่ได้เป็นแบบนั้น เราก็เป็นค่ะ ถ้าให้เราทำอะไรที่ไม่ถนัด อย่างเช่น ให้ไปวาดรูปเก้าอี้ง่าย ๆ น่ะ ภาพที่ออกมา อาจจะเป็นภาพหมูอวกาศได้ง่าย ๆ ของแบบนี้มันฝึกกันได้ก็จริง แต่ถ้ามีทางเลือกอื่น ก็ไปทำอย่างอื่นที่เราถนัดจะไม่ดีกว่าหรือ เรียนรามแล้วหางานยาก ไม่จริงหรอกค่ะ ทุกสิ่งทุกอย่างขึ้นอยู่กับตัวของคุณเอง ถ้าคุณเก่งในสิ่งที่คุณเรียน เรียนที่ไหนก็หางานได้ แต่ถ้าคุณยังมาในแนวเดิม คือเรียนตามที่คนอื่นเขาเห็นว่าดี น่าเรียน  โดยที่คุณไม่ถนัด ใจไม่รัก ผลออกมาก็เหมือนเดิมค่ะ ชีวิตเป็นของคุณ คุณฟังคำแนะนำจากคนอื่น ๆ ได้ แต่ไม่ควรให้มันมีผลกับการตัดสินใจส่วนใหญ่ของคุณ ไม่ได้บอกให้คุณเมินเฉยกับคำแนะนำ โปรดอย่าได้เข้าใจผิด กับคุณพ่อของคุณ คุณลองคุยให้ท่านเข้าใจก่อนดีกว่าค่ะ ว่าจริง ๆ แล้วคุณรักคุณชอบจะทำอะไร ท่านจะได้ให้คำแนะนำได้ถูก ที่ผ่านมา ท่านอาจจะมองในมุมมองด้านนึง ซึ่งก็ไม่ได้ผิด เพียงแต่อาจจะไม่เหมาะที่จะใช้กับคุณ ลองหาตัวเองให้พบ แล้วคุยกับคนในครอบครัวให้เข้าใจ แล้วก็ไปตามฝันของคุณด้วยความอดทนและหมั่นเพียร ไม่มีใครแก่เกินเรียน ขอให้โชคดี แก้ไขเมื่อ 23 พ.ค. 50 11:53:55 จากคุณ : Noise219 - [ 23 พ.ค. 50 11:51:56 ]

ความคิดเห็นที่ 3 มองประเด็นนี้นะครับ ที่พ่อบอก "จบรามมาหางานยาก" ให้ลองมองว่า มันดีกว่าปัจจุบันที่ไม่ได้จบรามหรือเปล่า และคุณคิดว่า จบรามกับวุฒิ ม.หก นั้นอะไรจะหางานยากกว่ากัน ???? แต่ผมก็ไม่แน่ในว่าคุณจะเรียนจบรามหรือเปล่านะครับ เพราะว่าถ้าลองฟังจากที่คุณเล่ามาคุณเข้าไปถามอาจารย์ทุกครั้งในมหาลัยปิด แต่ยังไม่เข้าใจ แต่ถ้าลองมาเรียนที่มหาลัยเปิด มันจะแย่กว่าป่ะครับ เพราะว่า 1) มันไม่จำเป็นต้องเข้าเรียน เลยทำให้นักศึกษาเถลไถลได้มากขึ้น 2) ชั้นเรียนในมหาลัยเปิดมันใหญ่ (บางวิชาเป็นหมื่นๆคน) และไม่แน่ว่าจะมีโอกาสเข้าถึงอาจารย์ได้หรือเปล่า ถ้ามีคำถาม และ บางวิชา เรียนด้วยตัวเอง (จากหนังสือเรียน) เป็นส่วนใหญ่ จะทำให้ยากขึ้นไปอีกหรือเปล่าครับ อีกทางเลือกหนึ่ง คือ ถ้าเราไม่ถนัดสายวิชาการ ก็ไปเรียนพวกสายอาชีพสิครับ ผมว่าเป็นทางเลือกที่ดีออก เพราะคนเราไม่ได้ต้องถนัดทางวิชาการทุกคนไป สายอาชีพเช่น เรียนด้านเครื่องยนต์ ไปเรียนเป็นนักบิน (ซึ่งอาจจะต้องทนด้านวิชาการไปสักปีนึง) ไปเรียนเป็นผู้ช่วย หรือเลขา หรือไปเป็นพนักงานต้อนรับบนเครื่องบิน ไปเรียนทำอาหาร (เช่น หมึกแดงก็จบทางด้านนี้) ไปเรียนทำผม (เช่น อาจารย์สมศักดิ์ ชลาชล ฯลฯ) ฯลฯ ถ้าคุณมีพรสวรรค์ด้านใดด้านหนึ่ง มันก็ทำอะไรได้ทั้งนั้นแหละครับ ผมว่าคนเราถนัดไม่เหมือนกัน ถ้าคุณหาตัวเองเจอ ก็ทำไปตามนั้นครับ ถ้าเราไม่ถนัดสายวิชาการ ก็ไม่เห็นแปลกที่จะมุ่งด้านที่เราถนัด จากคุณ : krisdauw (krisdauw) - [ 23 พ.ค. 50 11:54:38 ]

ความคิดเห็นที่ 4 เอาเป็นให้กำลังใจและกัน  ลองเดินออกไปข้างนอกดูผู้คนมากมาย บางคนแย่กว่าน้องอีก ใจเย็นๆลองคุยกับพ่อแม่ดูอายุยังน้อยอยู่เลยคับ เริ่มใหม่ก็ยังไม่สาย  เรื่องเก่าๆอะไรละได้ก้เป็นสุขกับตัวเรา โชคดี ปล.ขอพลังจงสถิตย์กับคุณ จากคุณ : WildboyZ (โอเล่ คุง) - [ 23 พ.ค. 50 11:59:46 ]

ความคิดเห็นที่ 5 อ่านเท่าที่เล่ามา คิดว่าคุณหาตัวเองไม่เจอว่าคุณถนัดอะไร คุณอยากเรียนอะไรที่เรียนแล้วมีความสุข คุณต้องพยายามหาตัวเองให้เจอค่ะ ครอบครัวของคุณก็มีส่วนด้วยที่ช่วยผลักดันให้คุณทำในสิ่งที่คุณไม่อยากทำ คนแต่ละคนย่อมมีความถนัดแต่ละอย่างไม่เหมือนกัน ต้องพยายามคุยกับพ่อแม่ค่ะ เค้าให้คำปรึกษาได้ แต่การตัดสินใจต้องเป็นที่ตัวคุณเอง อายุ 23 นี่ยังน้อยค่ะ จะขอยกตัวอย่าง น้องชายตัวเองหน่อย เริ่มจากเรียนราชภัฎ 2 ปี เรียนบัญชี ได้อนุปริญญามา หลังจากนั้นก็มาเรียนรามปริญญาตรี บัญชีอีกเหมือนกัน เธอใช้เวลา 10 ปีค่ะ ย้ำว่า 10 ปี ติดวิชา AC400 ที่เด็กรามรู้จักกันดีว่าหินสุด สอบทีไรตกทุกที ในที่สุดก็จบมาได้ตอนอายุ 30 ที่บ้านก็ลุ้น มาหลายปีค่ะ หลังจากจบก็สอบทำงานหน่วยงานราชการคนสมัครเป็นหมื่นแต่ก็ติด จนเดี๋ยวนี้เค้ารับราชการอยู่ ระหว่างทำงานก็เรียน ปริญญาตรีใบที่ 2 ที่รามไปด้วย  เพิ่งจบปริญญาตรีเมื่อไม่กี่เดือนที่ผ่านมา  แล้วตอนนี้ก็เริ่มเรียนปริญญาโทอีกใบ คุณเธอชอบเรียนมาก เห็นไม๊คะการเรียนไม่มีจำกัดอายุ ขอให้เราอดทน เรียนที่ไหนก็ได้ขอให้เรียนให้จบ ชีวิตจริง ๆ จะเริ่มต้นเมื่อเราทำงาน การจบมหาวิทยาลัย ที่ดี ๆ ไม่ได้หมายถึงว่าคุณทำงานดีกว่าคนอื่น การจบมหาวิทยาลัยโนเนม ก็ไม่ได้หมายถึงว่าคุณด้อยกว่าคนอื่นเช่นกันค่ะ จากคุณ : หมูหวาน - [ 23 พ.ค. 50 12:35:56 ]

ความคิดเห็นที่ 6 เห็นด้วยกับทุกความเห็นเลยค่ะ ก็อยากให้ใจเย็นๆ นะ ค่อยๆ คิดไป อนาคตมันยังอีกยาวไกล ท้อตั้งแต่ตอนนี้ แล้วจะไปทำอะไรได้คะ ส่วนตัวก็ไม่ได้ดีเด่อะไรเลย ม.ต้น เคยเป็นเด็กเรียนดี เกรด 3.9 แต่พอขึ้นม.ปลาย เรียนสายวิทย์แล้วห่วยมาก เกรดลดเหลือ 2.6 แล้วก็เอนท์ติดคณะวิทย์ ม.ดัง ย่านบางเขน ตามใจคนที่บ้าน แต่ก็เรียนแทบจะไม่ไหว ทนเรียนไป กว่าจะจบก็ 5 ปี เคยเสียใจ เคยร้องไห้ก็บ่อย ที่เห็นเพื่อนๆ เรียนได้ดีกัน แต่ทำไมเราเรียนไม่ได้เรื่องเลย เกิดมาไม่เคยได้ F ก็ได้มา ติดโปร สารพัด อ่านหนังสือก็อ่านนะ อ่านเยอะกว่าชาวบ้านเค้าอีก แต่ทำไมคะแนนยังแค่ mean หว่า หรือไม่ก็หลุด mean ไปอยู่ล่างๆ อาจารย์เองก็ไม่ได้สนใจเด็กระดับล่างๆ อย่างเรา เพื่อนๆ ก็ไม่ได้ช่วยเหลืออะไรมากมาย อยากจะลาออก แต่ก็ทำไม่ได้ มันมาไกลกว่าที่จะถอย ช่วงเวลาที่เรียนมันแย่มากๆ จะไปไหน ทำอะไรก็ไม่ได้ กังวลว่า ถ้าเราทำกิจกรรมอื่น แล้วมาจะมาเบียดเบียนเวลาเรียนของเรา จากเกรดที่น้อย มันอาจจะน้อยลงก็ได้ เพราะเราต้องใช้เวลาอ่านหนังสือเยอะกว่าคนอื่น แต่คนอื่นที่เค้าทำกิจกรรมไปด้วยได้ แถมเรียนได้ดีอีกต่างหาก มันทำให้เราอิจฉามาก แต่ก็มาคิดได้ว่า เราไม่เก่งคำนวณ แต่เราเก่งท่องจำนี่หว่า ก็เลยไปลงเรียนรัฐศาสตร์ ที่ราม ก็เรียนจบก่อนม.ปิด อีกอ่ะ ก็ตั้งใจเรียน ตั้งใจอ่านหนังสือ เรียนแล้วมีความสุข ไม่เคยเข้าห้องเรียนด้วยนะ แล้วก็เพราะรามนี่แหล่ะ เราก็ได้เกรดดี แล้วสอบโทติดที่ม.ดัง ย่านสยามด้วย มันก็กลายมาเป็นความภูมิใจ และลบความรู้สึกเก่าๆ ไป จากที่เคยผิดหวัง เคยเศร้ากับเรื่องเรียน จนคิดว่าไม่อยากจะเรียนต่อแล้ว ทำไมการเรียนมันยาวนานจัง ไม่อยากอ่านหนังสือ ไม่อยากสอบ ไม่อยากไปเจอใคร ไม่อยากไปเจอเพื่อน เจอพี่ เจอน้อง ความอาย มันหายไปหมดแล้ว แถมตอนนี้ก็ยังมีไฟเรียนต่อขึ้นมาอีกเยอะ เพราะกำลังจะไปเรียนต่อที่ต่างประเทศค่ะ เคยคิด เคยเศร้า เคยท้อเหมือนคุณ จขกท. แต่ก็คิดว่า ชีวิตไม่สิ้นก็ดิ้นกันต่อไป คุณยังดีนะ มีพ่อมีแม่มีครอบครัว เค้ายังสนับสนุนคุณได้ ไม่ใช่เด็กข้างถนน ที่อยากเรียน แต่ไม่มีปัญญาได้เรียน เพราะไม่มีใครมาส่งเสียให้เรียน ให้กำลังใจตัวเองไว้เยอะๆ มองคนที่แย่กว่าเราไว้บ้างก็ดี จะได้มีกำลังใจ ชีวิตมันมีทางเลือกตั้งเยอะ อย่าไปใส่ใจกับเสียงนกเสียงกาเลย จากคุณ : spywhite (spywhite) - [ 23 พ.ค. 50 12:39:33 ]

ความคิดเห็นที่ 7 เรื่องนี้มักจะเกิดขึ้นกับคนหลายๆคนล่ะคับ เพียงแต่ว่าในแต่ละคนจะมีวิธีการจัดการกับปัญหาอย่างไร ผมไม่มีคำแนะนำที่ดีๆให้คุณหรอก เพราะผมไม่รู้ว่าครอบครัวคุณเป็นอย่างไร แต่ผมคิดว่าประสบการณ์ของผมคงจะให้ข้อคิดกับคุณได้บ้าง เท่าที่อ่านดู * "ทุกๆวันจะมีปัญหาเกี่ยวกับวิชาที่เรียนตลอด แล้วจะเดินไปถามอาจารย์ที่สอน มี อ. คนนึงท่านวา ครุอธิบายให้เธอขนาดนี้เธอทำไมไม่เข้าใจอีก "* เข้าใจความรู้สึกตรงนี้ดี ตัวผมเองเป็นคนไม่เก่งคณิตศารตร์หรือโง่เลขมากน่ะแหละ สมันเด็กทำการบ้านไม่ได้ เดินไปถามพี่ชายที่เก่งมากๆ เคยได้คำตอบกลับมาว่า "แค่นี้ไม่เข้าใจ โง่ว่ะ" รู้สึกเสียใจมาก จึงไม่เคยไปถามอีกเลยนับตั้งแต่นั้น -ในกรณีเดียวกัน ผมคิดว่าเพื่อนๆที่เรียนด้วยกันพร้อมที่จะให้ความช่วยเหลือคุณอย่างแน่นอน เพียงแค่เรายอมเอ่ยปาก ผมไม่เชื่อว่าจะมีใครปฏิเสธแน่นอน ตัวผมเองเป็นคนที่ชอบเรียนภาษามากๆ เมื่อตอนเรียนม.5 เคยสอบชิงทุนAFSได้แต่ต้องสละสิทธิ์เพราะว่าทางบ้านไม่ยอมให้ไป รู้สึกเสียใจมากๆ ในขณะที่เพื่อนๆหลายคนไป ได้ภาษาสเปน อังกฤษ อิตาเลียน กลับมา แต่สิ่งเหล่านั้นทำให้เราต้องเปลี่ยนความเสียใจมาเป็นความมานะพยายาม ที่จะศึกษาด้วยตัวเอง พอเข้าเรียนมหาวิทยาลัย ก็ไปคุยกับอาจารย์ฝรั่งให้บ่อยที่สุดเท่าที่จะทำได้ เพื่อหัดพูดหัดฟัง จนกระทั่งได้พอสื่อสารกันได้ ไปสอบTOEICมา ได้คะแนน665มา คะแนแนไม่สูงนัก แต่นั่นคือผลของความพยายามที่เราตั้งใจมาทั้งชีวิต - ผมอยากให้คุณลองทำความเข้าใจกับตัวเองบ้างว่า คุณชอบอะไรคุณต้องการอะไร นั่นจะเป็นสิ่งที่คุณทำแล้วมีความสุข และจะทำได้ดี หากแม้คุณไม่มีโอกาสที่จะได้ทำ เพียงแค่คุณศึกษาด้วยตัวเอง ผมเชื่อว่าคุณต้องทำได้แน่ๆ ผมชอบคำพูดคำนึง " Growing up Not Growing Old" ขอเป็นกำลังใจให้นะคับ ใจเย็นๆแล้วค่อยคิด ผมเชื่อว่าคุณจะมีทางออกที่ดีแน่นอน จากคุณ : MegaStupid - [ 23 พ.ค. 50 12:55:19 ]

ความคิดเห็นที่ 8 มันอยู่ที่"ความคิด"ครับ ขอแค่คุณเจอสิ่งที่ชอบ หามันให้เจอ ผมจบบัญชีจากม.ดัง ทำงานที่บ.ดังสุด4อันดับของโลก ถ้าทำไปเรื่อยๆเงินเดือนผมเป็นแสนแน่ๆ แต่ผม"ไม่ชอบ"นิครับ พอจะออกพ่อก็ห้าม ทำๆไปก็ไม่มีความสุข ค้นหาไม่เจอว่าตัวเองชอบอะไร นะตอนนี้ผมก็เท่ากับคุณนั่นแหละเพียงแค่สภาพแวดล้อมต่างกันเท่านั้น ไม่นานผมคงออกไปตกงาน แล้วเริ่มที่ 0 ใหม่ ชีวิตเดียวขอทำอะไรที่ชอบดีกว่า สู้ๆนะครับ คิดอะไรๆให้มันง่ายๆเข้าไว้ ทำอะไรมีความสุขก็ทำไป อย่าไปคิดมาก อย่าไปแคร์สายตาคนอื่น (ปล.อายุเท่ากันเลยครับ) จากคุณ : นาย ด. (Mr.Cashflow) - [ 23 พ.ค. 50 13:12:55 ]

ความคิดเห็นที่ 9 Growing up not growing old--ใช่อะคนเราต้องเติบโตไม่ใช่โตแต่ตัว โตแบบกะโหลกกะลา ผมว่าอย่างน้อยคุณจขกท.ก็ยังยังคิดถึงเรื่องการเรียนอยู่ นี่ถ้าเป็นคนอื่นคงเลิกสนใจเรียน มีเมียมีลูกอายุได้แปดขวบแล้วมั้ง ถ้ารักเรียนก็เรียนไปเถอะครับเพราะการศึกษาทำให้เรามีแนวคิดที่ต่างไปจากเดิม ทำให้เราเป็นได้มากกว่าที่เราคาดคิดไว้ ผมมั่นใจว่าคุณมีศักยภาพที่จะเรียนจบปริญญาได้ ค่อยๆค้นหาตัวเองว่าแท้ที่จริงแล้ว เราชอบอะไร อยากเป็นอะไร อยากทำอะไร ไม่จำเป็นต้องเรียนอะไรที่ใครบอกว่าต้องเรียน(แต่มันไม่ใช่เรา) บางทีค่านิยมมันก็ทำร้ายคนที่ถูกคาดหวังอย่างโหดร้ายอะ ดังนั้นเลือกในสิ่งที่ใช่กับตัวคุณที่สุด อย่าไปสนใจใครเลย เพราะท้ายที่สุดแล้ว คนที่อยู่กับตัวเราเองมากที่สุดก็คือตัวเราเอง ปัญหาเราต้องเผชิญเอง แก้เอง ไม่มีใครช่วยเราได้จริงๆหรอกถ้าเราไม่เริ่มช่วยเหลือตัวเองก่อน ถ้าทุกอย่างในชีวิตมันง่ายเกินไป คำว่าพยายามคงไม่มีความหมาย ดังนั้นเกิดมาแล้วก็ต้องสู้ ชีวิตยังอีกยาวไกล...... เป็นกำลังใจให้อย่างยิ่งยวด แล้วถ้าคืบหน้ายังไงอย่าลืมส่งข่าวคราวมาด้วย จากคุณ : The Scientist กะโหลก กะลา (Finnegan 'Finn' Bell) - [ 23 พ.ค. 50 13:37:53 ]

ความคิดเห็นที่ 10 เห็นด้วยกับทุกความเห็นข้างบนอยากให้คุณอ่านและคิดตามดีๆค่ะ ที่อยากเพิ่มเติมก็คือ เรื่องการอ่านหนังสือ เราว่าแต่ละคนจะมีเคล็ดลับของตัวเองนะ ตัวเราเองตั้งแต่ ประถมถึง มอ ต้น เราเรียนโรงเรียนต่างจังหวัดแบบว่าไม่ใช่ในจังหวัดด้วยแบบเป็นตำบลเลย (อันนี้ไม่ได้คิดดูถูกอะไรนะคะ) ตอนนั้นก็นับว่าเรียนเก่ง        พอมาเรียน มอปลายที่กรุงเทพ ไม่รู้เรื่องเลย ติด 0 บางวิชาด้วยซ้ำ  เราเรียนไม่เก่งแต่ก็ไม่เคยเกเรนะ  ไม่อยากประจานตัวเองนะ แต่อยากให้คุณจขกท รู้ว่าเราก็เรียนแย่มาก่อน  สอบเข้ามหาลัยได้ ก็น่าจะเพราะพอดีช่วงปิดเทอมก่อนเอ็นทราน ไปอยู่บ้านญาติอ่านหนังสือกะเค้า  คงมีผลทำให้สอบได้  ตอนนั้นให้เลือกห้าอันดับ เราได้อันดับสี่ (อันดับห้าเอกชนน่ะ ไม่รู้เลือกทำไม ไปสมัครทีหลังก็ได้นะเนี่ย)  ดูจากคะแนนตัวเองน่าจะได้คณะนี้ เป็นคณะที่คะแนนไม่สูง แต่เราก็ดีใจนะเพราะเป็นมหาวิทยาลัยรัฐ เพราะค่าเรียนไม่แพงน่ะค่ะ             ตอนเริ่มเรียนปี 1 ปี2 ยังไม่รู้ว่าตัวเองควรอ่านหนังสือยังไงให้ทำข้อสอบได้ อ่านไปเรื่อย  เทอมแรกโปร เทอมสองติด F ตัวนึง แต่โชคดี GPA ถึง 2 พอดีไม่ไทล์  เริ่มได้สติ  ประกอบกับเพื่อนว่าเราว่าอ่านหนังสือยังไง ถามอะไรไม่รู้เรื่องเลย เราเลยตั้งใจใหม่ ถ้าเป็นคำณวน ก็ทำแบบฝึกหัดเยอะ ไม่รู้ก็ถามเพื่อน (ก็คงเหมือนคนอื่นๆ)  ส่วนท่องจำ ก็อ่านรวดเดียวก่อน แล้วก็อ่านละเอียดจด shot note คำณวนก็จดสูตร ท่องจำก็จดหัวข้อหลัก และหัวข้อย่อยๆ แต่ไม่ต้องละเอียด ไว้ในสมุดเล่มเล็กๆ พกไปไหนมาไหนด้วย ตอนอ่านอยู่บ้านก็อ่านจากหนังสือ หรือ lecture ไป หน้า 1,2,3 แล้วก็ปิดหนังสือ  ทวนใหม่ตั้งแต่หน้าแรกจำไม่ได้ก็เปิดดู    จำได้แล้วก็อ่านหน้าต่อไป (ทำความเข้าใจกับเนื้อหาด้วยนะคะ)  แล้วก็กลับมาทวนอีก    lecture ของเราก็จดๆ ที่อาจารย์สอน ถ้าอันไหนไม่เข้าใจจริงๆ จดไว้ก่อนแล้วก็มาอ่านทวนทีหลัง  เพื่อนเรายืมไปถ่ายเอกสารกันตรึม ไม่รู้เค้ารู้เรื่องป่าว ลายมือเราก็ไม่สวย  ส่วน shot note พกติดตัวไว้ นั่งรถเมล์ หรือไปไหนๆ ว่างๆ หยิบขึ้นมาท่องมาอ่าน  ทำแบบนี้จริงๆ ทำจริงจังด้วย จนจำได้ทั้ง lecture อะไรอยู่ตรงไหน (เราคิดว่าเพื่อนๆ หลายคนก็คงมีคนทำเหมือนเรา)  ที่สำคัญคุณต้องหัดเก็งข้อสอบ และหัดเขียนตอบด้วย (อันนี้น่าจะแก้ปัญหาเรื่องการเขียนไม่ออกได้นะ) ถ้ามีข้อสอบเก่าเอามาดูเป็นแนวทาง  เคล็ดลับการอ่านหนังสือพวกนี้  ต้องเอาไปปรับใช้กับตัวเองนะคะ                    คนอื่นๆ ที่หัวดีๆ เค้าอาจจะอ่านรอบสองรอบก็ได้แล้ว แต่ตัวเราต้องทำแบบนี้ แล้วมันก็ได้ผลกับทุกวิชาของเราจริงๆ ทำให้คะแนนเราดีขึ้นจบสามปีครึ่งได้ (จากที่เคยโปร เคยติด F) และเกรดก็ถึงพอที่ให้เราสอบโทได้ ต้องขอบคุณเพื่อนเราที่ว่าเราตอนนั้นเนอะ เขียนซะเยอะ หวังว่าคงเป็นประโยชน์กับ จขกท บ้างนะคะ           ส่วนเรื่องเรียนที่ไหนไม่สำคัญเท่ากับคุณตั้งใจเรียน และเข้าใจกับสิ่งที่เรียนหรือเปล่านะคะ พี่ชาย พี่สาวดิฉันก็จบมหาวิทยาเปิด เค้าก็ประสบความสำเร็จในหน้าที่การงานทุกคนค่ะ แก้ไขเมื่อ 23 พ.ค. 50 15:34:04 จากคุณ : ขนมปังน้ำแดง - [ 23 พ.ค. 50 15:00:12 ]

ความคิดเห็นที่ 11 "เรียนรามหางานยาก" ไม่ว่าเรียนจบที่ไหนก็หางานยากครับ ถ้าเป็นคนเลือกงาน ถ้าอายที่จะไปเรียนใหม่กับน้องๆ ลองไปเรียนรามดีไหม เรียนรามนะไม่ยากเลย แต่ยากตรงการควบคุมตัวเอง ส่วนเรื่องหางาน ค่อยคิดหลังเรียนจบดีกว่าไหม ตอนนี้มุ่งหน้าเรียนๆ คว้าปริญญาให้พ่อแม่ชื่อใจหน่อยดีไหม คนอายุ 30 ยังมาลงเรียนรามเยอะแยะไป อย่ายอมแพ้ ถ้าเรียนคิดว่าหัวไม่ไหวจริงๆ ลองลงคณะที่ไม่ยาก และน่าจะเหมาะกับตัวเองมากที่สุดดูสิครับ อย่างน้อยเจ้าของกระทู้ ก็มีใจที่จะรักเรียน ผมมีเพื่อนคนนึง ที่ประสบเรื่องแบบนี้เหมือนกัน เรียน ปีสอง โดนไทล์ ชีวิตไม่รุ้จะไปไหน นั้งร้องไห้เป็นอาทิตย์ ตอนนี้ เรียนรามจบแล้ว เขามุ่งมั่นมากๆๆ จนได้เกียรตินิยม เลยนะ ตอนนี้ทำงานเงินเดือน สต๊าทล่อไป 17000 แซงหน้าเพื่อนรุ่นเดียวไปเลย ถ้าไม่รังเกียจก็ทิ้ง MSN ได้นะ คุยกัน เป็นกำลังใจให้ ท้อได้ แต่อย่าถอย...... จากคุณ : ฝนปลายฟ้า - [ 23 พ.ค. 50 15:24:15 A:71.50.69.117 X: TicketID:103981 ]

ความคิดเห็นที่ 12 อย่าคอแง่ลบแต่ให้เป็นบวกไว้ แต่บางทีก็ไม่รู้จะคิเป็นแง่บวกอย่างไร เคยเป็นมาก่อนจึงคิดว่าถึงที่สุดแล้วถ้าตั้งสติแล้วนิ่งๆคิดๆ มีอยู่รอบตัวให้เอาเป็นตัวอย่าง อย่างเราไปเรียนทำงานเมืองนอกความรู้ท่วมหัวเกือบเอาตัวไม่รอด ส่วนเพื่อนเราขายบ้านขายรถหวังไปเริ่มต้นชีวิตใหม่ที่เมืองนอกแต่ก็ เกิดเรื่องที่ร้านอาหารกับเอเจนมันหลอก ส่วนเพื่อนอีกคนต้องทิ้งร้านที่เมืองไทยหวังไปเริ่มต้นเมืองนอก พอไปทำงานจริงร้านมันไม่จ่ายจริงตามสัญญา จะกลับมาเมืองไทยก็ไม่รู้จะเริ่มทำงานอะไรเพราะร้านก็โดนน้องเมียยึดไปแล้ว ต้องทนทำงานต่อเพราะยังใช้หนี้ไม่หมดกับการไปทำงานเมืองนอก อายุก็มากแล้วจะกลับมาเริ่มต้นก็ลำบาก เราฟังแต่ละคนเล่าทุกคนก็มีปัญหาทั้งนั้นแต่ทำไมไม่คิดว่าปัญหาทำให้เข้มแข็ง อย่างน้อยในพันทิพย์ก็มีคนช่วยคิด จากคุณ : noi48 - [ 23 พ.ค. 50 16:05:57 ]

ความคิดเห็นที่ 13 คนเราเกิดมาไม่เท่ากันนะ  ความถนัดความชอบไม่เหมือนกัน   หัวดี เรียนรู้ได้ช้าเร็ว แตกต่างกัน ถ้าเราพบว่าเราไม่ใช่คนหัวไวนัก เราก็ว่าเราไม่ใช่นักคิดหรอก  แต่เราเป็นนักปฏิบัติ อาศัยทำจนชำนาญ ก็ดำเนินชีวิตไปตามนั้น หลานอาจยังไม่พบตัวเองว่าถนัดอะไร  อ่อนอะไร แข็งใจค้นหาตัวเองหน่อยนะ  การทำงานจะช่วยให้เราได้รู้ว่าเราควรจะเสริมความรู้ด้านอะไร ระหว่างนี้ก็พยายามอย่าปล่อยให้ตัวเองว่างงาน  ถ้าไม่ได้เรียนอยู่   ก็ทำงานอยู่ ไม่ต้องอายเพื่อนไม่ต้องอายใคร ถ้าตัดสินใจจะเรียนก้ไม่ต้องกลัว ไม่ต้องอาย เรื่องรับน้องแบบเด็กๆ  ที่บ้านป้าก็จะสอนลูกว่า เป็นเรื่องไร้สาระที่ไม่จำเป็นต้องไปทำตาม ใครในสิ่งที่เราไม่ชอบ รุ่นพี่ก็ไม่มีสิทธิ์จะมาสั่งอะไรเราได้ หลานชอบวิชาคอมจริงๆหรือเปล่า นอกเหนือจากวิชานี้ยังมีวิชาอื่นอีกนะ วิชาชีพทางด้านบริการของประเทศไทย ก็ยังเป็นที่ต้องการ  เคยคิดอยากทำงานโรงแรมหรือว่างานด้านอาหาร  บ้างไหม  ถ้าจำไม่ผิดตอนนี้ที่ ohap  ยังเปิดสอบอยู่นะ ถึงสิ้นเดือนนี้   คณะอื่นๆนอกเหนือจากคอม  ก็ยังมี สังคมวิทยา  มนุษย์ รัฐศาสตร์  กฏหมาย  ครู ฯ หรืออื่นๆ   มีอะไรปรึกษาได้นะ จากคุณ : kaijae - [ 23 พ.ค. 50 16:25:11 ]

ความคิดเห็นที่ 14 คำแนะนำเยี่ยมๆ ทั้งนั้นเลย เรื่องเรียน ดีมากเลยครับที่ไม่ท้อ แต่เท่าที่ฟังคุณไม่ถนัดสาขาที่เรียนอยู่หรือเปล่า รู้ตัวว่าทำเต็มที่แล้วมันไม่ได้ทำไมไม่ลองหาอะไรที่มันเหมาะกับคุณละครับ จะดันทุรังจะเอาอันนั้นทำไม ในเมื่อทางเลือกเรื่องการเรียนมีตั้งเป็นร้อย (จริงๆนะลองไล่เรียงหลักสูตรปริญญาตรีในเมืองไทยดู) เรื่องสถานที่เรียน ผมว่ารามจะไม่จบยากกว่ามหาวิทยาลัยปิดเหรอครับ อย่างที่ความเห็นบนๆ ว่าละครับ คุณตั้งใจในห้องได้โอกาสถามอาจารย์ตัวต่อตัว แต่คุณยังไม่ไหว แล้วรามโอกาสเข้าถึงอาจารย์จะมีหรือเปล่าผมก็ไม่ทราบ แนะนำเรียนภาคสมทบครับ มหาวิทยาลัยอะไรก็เรียนไปครับ แต่ผมเชื่อว่ามหาวิทยาลัยปิดน่าจะเหมาะกับคุณมากกว่ามหาวิทยาลัยเปิดนะครับ ถ้าไม่มีปัญหาค่าใช้จ่าย มหาวิทยาลัยเอกชนจะดีไหม๊ละครับ เค้าน่าจะใกล้ชิดนักศึกษา(ป่าวหว่า ไม่เคยเรียนเอกชนอีกแหละ คิดเอาเองครับ) อีกทีอ้างด้านบน จบ ม.6 กับ จบปริญญาตรี อันไหนจะหางานยากกว่ากัน แล้ว เรียนตั้งสี่ปียังไงซะความรู้มันก็ต้องเพิ่มขึ้นอยู่แล้วละ เลือกที่ดีที่สุดที่เหมาะกับความสามารถเราครับ อ้อ ทัศนคติต่ออาจารย์ อ่านไปก็น่าตกใจที่อาจารย์พูดคำนั้นออกมาเลย ผมเคยคิดนะครับแต่ไม่เคยพูด มองให้ดีได้นะครับ ถ้าเค้าสอนๆ ไปไม่สนใจอะไรคุณ ถึงเวลาก็ผ่านมั่งตกมั่ง แล้วคุณก็โดนรีไทร์อยู่ดีตอนปีสี่ ผมว่าอันนั้นเลวร้ายกว่าให้คุณรู้ตั้งแต่ปีหนึ่ง ปีสองนะครับ อย่างน้อยไม่ต้องเสียเวลาไปเปล่าๆ เรื่องความสัมพันธ์กับครอบครัว อันนั้นมีถนัดแต่เดาว่าทัศนคติของตัวคุณเองก็น่าจะมีส่วน (พ่อแม่ เราคงไปเปลี่ยนอะไรเขาไม่ได้หรอก ถ้าจะเปลี่ยนก็เปลี่ยนตัวเองนี่แหละ) คุณเครียดแบบไม่รู้ตัวหรือเปล่า เลยแสดงออกด้วยความรู้สึกเย็นชา อาจจะไม่รู้ว่าใครเริ่มก่อนแต่มันก็เป็นไปแล้ว ที่แล้วก็แล้วไป ก็ตั้งใจเริ่มต้นกันใหม่ จัดการชีวิตเราก่อน แล้วก็เริ่มปรับวิธีการคุยกัน ถ้าเค้าไม่รักคุณเค้าก็คงไม่มาสนใจอะไรคุณหรอก คนเดินผ่านไปผ่านมาตามถนนเค้าก็ไม่ได้สนใจใช่ไหม๊ละครับ ว่าคุณจะเป็นยังไง อนาคตคุณจะไปทางไหน คิดแง่ดีไว้ครับ อย่าท้อ มองอะไรในแง่ดีเข้าไว้ครับ ตั้งใจดีซักวันต้องได้ดีครับ จากคุณ : หนุ่ยนะครับ - [ 23 พ.ค. 50 18:18:59 ]

ความคิดเห็นที่ 15 เข้ามาเยี่ยมชม และเป็นกำลังใจให้เต็มพลัง อ่านความเห็นพี่ๆด้านบน แล้วนำมาคิดพิจารณานะคะ จากคุณ : jeejeeberry - [ 23 พ.ค. 50 18:59:14 ]

ความคิดเห็นที่ 16 คำแนะนำ ถ้าอยากเป็นลูกจ้าง = เรียนสายสามัญไป ถ้าอยากเป็นลูกจ้างที่รวยแล้วก็ออกมาเป็นนายจ้างที่รวยกว่า = เรียนสายอาชีพ เลือกสายอาชีพที่ตลาดขาดแคลนและมีความต้องการสูงเช่น = พาณิชย์นาวี / พยาบาล / คอมพิวเตอร์ + ภาษาอังกฤษ+ภาษาที่3 แล้วแต่จะเลือก ฝรั่งเศส จีน ญี่ปุ่น เกาหลี พอได้ครบไปทำงานที่ต่างประเทศรับรองมีคนรับทั้งนั้นเพราะพวกนี้มันขลาดแคลนทั่วโลกแต่ในไทยมันกระจอกได้ตังไม่ค่อยเยอะ ทำไปซักพักเก็บตัง+ประสบการณ์+ภาษา เยอะๆแล้วหอบเงินกลับมาทำบริษัทของตัวเอง บอกได้แค่นี้แหละที่เหลือคือ ทำ !! โขคดีนะน้อง จากคุณ : violator - [ 23 พ.ค. 50 19:08:16 ]

ความคิดเห็นที่ 17 I agree with many comments that maybe you should consider going to "สายอาชีพ" than concentrating on getting a bachelor's degree ka. One of my friends' sister is the same as you. When she was in Thailand, her grade is really bad. Then she moved abraod and study in tourism and hospitality instead. Now she's got a certificate and have been working in a 5 star chain hotel. The most important thing is she's also happy with what she's doing too ka. Instead of worrying about getting a bachelor's degree, try doing s.th. else that you are interested in ka. จากคุณ : yuy - [ 23 พ.ค. 50 19:14:46 A:217.29.19.114 X: TicketID:124751 ]

ความคิดเห็นที่ 18 เป็นกำลังใจให้คับ อย่างน้อยผมก็รู้สึกว่า จขกท. ใฝ่ดี แม้ว่าจะเจอปัญหา หลายคนเจอแบบนี้หลุดวงโคจร ติดยา กลายเป็นโจรไป แต่เท่าที่อ่านคิดว่า จขกท. ยังมีความพยามที่จะแก้ไข้ ยังไงก็ขอให้ประสบความสำเร็จคับ จากคุณ : ฝนเหงา - [ 23 พ.ค. 50 19:50:59 ]

ความคิดเห็นที่ 19 ขอบคุณ พี่ๆ เพื่อนๆ ทุกความคิดเห็น ทุกคำแนะนำ ทุกกำลังใจ มากๆครับ ตอนนี้ มหาลัย ก็ใกล้เปิดเต้มทีแล้ว หลายแห่งก็ปิดรับสมัครไปแล้ว ผมกะว่าจะลองเลือกเรียนสายอาชีพดู จะพยายามค้นหาตัวเองให้เจอครับ ผมรู้สึกท้อแท้กับชีวิตอย่างมาก เพื่อนก็ไม่มี เพราะไม่ได้เรียน ม. มีเพื่อนๆพี่ๆคนไหนที่ไม่ได้จบปริญญา แต่เรียนสายอาชีพ แล้วประสบความสำเร็จในหน้าที่การงานบ้างมั้ยครับ สายอาชีพนี่คือเรียน เฉพาะทาง เฉพาะด้าน แล้วได้ ประกาศนียบัตรรับรองใช่มั้ยครับ ขอคำชี้แนะด้วยครับ ยังไงก็ขอขอบคุณทุกท่านนะครับที่ให้คำแนะนำ และกำลังใจ จากคุณ : Hide & Seek - [ 23 พ.ค. 50 19:51:40 A:124.120.19.25 X: ]

ความคิดเห็นที่ 20 ผมอายุเท่าคุณไม่ได้เรื่องได้ราวยิ่งกว่านี้ จบตรีก็ช้า เรียนติดโปรสามครั้ง เว้นครั้งหนึ่ง แล้วติดโปรอีกสองครั้ง แล้วก็จบมาเลยสองจุดศูนย์นิด ๆ แต่ก็มีงานเงินเดือนดีทำ เรียนต่อโทจบได้ อย่าคิดมาก ถ้ารู้ตัวว่าไม่เก่ง เน้นภาษาฯ ใดภาษาหนึ่งไปเลย ทำไกด์ ทำทัวร์ ทำโรงแรม หลาย ๆ คนไม่เก่งมากแบบนักภาษาศาสตร์แต่ก็มีงาน ทำดีดี รายได้ดีดีมีเยอะ เซลล์แมนหลายคนขายของได้หลายแสนต่อเดือน จบปวส.ช่างยนต์ แล้วก็ส่งญาติมันไปเรียนโทอังกฤษ เรียนออสเตรเลีย อันนี้คนใกล้ตัวทีเดียว จากคุณ : ฟ้าลั่น - [ 23 พ.ค. 50 21:08:36 A:203.88.224.177 X: TicketID:091427 ]

ความคิดเห็นที่ 21 อ่านกระทู้นี้แล้วรู้สึกอบอุ่นจังเลย เราก็เคยยืนอยู่จุดนั้นมาก่อนนะ เราเชื่อว่าน้องจะผ่านมันไปได้แน่นอน ขอให้น้องตั้งใจ และใฝ่ดีต่อไป ถือซะว่านี่เป็นบททดสอบความอดทนด่านหนึ่งของชีวิตนะ แต่ละคนก็มีปัญหาแตกต่างกันไป เรากว่าจะได้เรียนก็ต้องร้องไห้ซ้ำแล้วซ้ำเล่า เพราะที่บ้านฐานะไม่ดี แต่พอมาถึงวันนี้แล้วมองย้อนกลับไป เราภูมิใจนะ ที่ผ่านมันมาได้ อดทนนะ อดทนต่อไป เราเชื่อว่าน้องต้องประสบความสำเร็จในชีวิตแน่ๆ เอาใจช่วย จากคุณ : สหมิว (Be a good guy) - [ 23 พ.ค. 50 22:13:33 ]

ความคิดเห็นที่ 22 คนอื่นให้ความคิดเห็นดีๆกันไปหมดแล้ว อยากบอกว่าคิดถูกแล้วครับที่เรียนต่อให้จบ ให้คิดว่าสนุกกับมัน ความรู้ที่ได้เป็นประโยชน์กับตนเองในอนาคต ไม่ใช่ว่าเรียนเพราะต้องเรียนเหมือนถูกบังคับ มาเป็นกำลังใจให้แล้วกันนะครับ :) จากคุณ : ตี๋น้อยคับ - [ 23 พ.ค. 50 23:39:35 ]

ความคิดเห็นที่ 23 ทุกคนให้กำลังน้อง Hide & Seek ดีๆ ทุกคน สิ่งที่สำคัญก็คือต้องเรียนจบให้สูงกว่าที่เป็นอยู่ ไม่จริงหรอกนะค่ะที่ คนจบรามหางานยาก อย่างพี่ชายของพี่ก็จบราม 8 ปี ตอนนี้เป็นโปรแกรมเมอร์ เงินเดือนก็ 3 ก่าๆๆ และคนรอบข้างพี่ ขนาดหัวหน้าพี่ก็จบราม พี่ว่ามันอยู่ที่ตัวน้องเอง สู้ๆๆ เอาน่ามันต้องดีกว่านี้ พี่ทุกคนเอาใจช่วย เหลือแต่สิ่งเดียว ก็คือ น้องต่องทำมันเอง จากคุณ : วาฬทะเล - [ 24 พ.ค. 50 02:36:07 ]

ความคิดเห็นที่ 24 มหาวิทยาลัย ไม่ได้วัดระดับคุณค่าของคนค่ะ อยู่ที่ตัวคุณเอง และทางที่คุณเลือกจะเป็นค่ะ จากคุณ : bsblover - [ 24 พ.ค. 50 03:27:49 ]

ความคิดเห็นที่ 25 โดยส่วนตัวไม่เคยมีปัญหาเรื่องเรียนแบบนี้ อาจจะไม่เข้าใจกับสิ่งที่เกิดขึ้นก็ได้ หลายสิ่งหลายอย่าง ขึ้นกับความพยายาม - ของผมวิชาอื่นๆ เหมือนปอกกล้วย แต่พอเจอภาษาอังกฤษ เน่าไม่มีชิ้นดี สมัยม.1 สอบขนาดเพื่อนข้างๆ บอกคำตอบให้ยังเขียนไม่ถูก และไม่รู้ว่ามันคืออะไร สอบทั้งห้อง ตกคนเดียว เวลาเห็นคำอ่านออกเสียงก็ผิด แบบคนละเรื่อง ไม่มีคำว่าใกล้เคียง จนไม่อยากอ่าน / สอบเข้าม.ปลาย ร.ร.เก่า ทำข้อสอบEng ได้ 3 ข้อ ก็ดันติด สอบเข้าม.ปลายเตรียมอุดม ทำข้อสอบEngได้ 1 ข้อ ก็ดันติด ดังนั้นเกรด หรือความรู้บางทีมันวัดไม่ได้หรอก (พูดเรื่องนี้ไปไม่เคยมีใครเชื่อ แต่เรารู้ตัวเราเองดี ข้อที่ทำได้มันถามถ้าเปิดดิก จะเจอตัวอักษรอะไรก่อน)/ พอมาเรียนกรุงเทพ มันก็เหมือนเดิม สอบทั้งห้อง ตกคนเดียว ในขณะที่คนอื่นเกือบเต็มกันทั้งนั้น ก็เริ่มขยันอ่านมากขึ้นๆๆๆ จากเกรด2 มาเป็นเกรด 3บ้าง 4บ้าง เลิกสอบตก (อ่านออกอย่างเดียว เข้าใจเนื้อเรื่อง ให้พูดให้เขียนทำไม่ได้ ตอนสอบอาจารย์ที่สอนคุม แวะมาเดินดูข้างๆ ก็ชี้ว่าเขียนไม่ถูกๆ ยิ่งแก้ก็ยิ่งผิด จนอาจารย์ส่ายหน้าแล้วเดินจากไป ถ้าเขียนถูกได้ตั้งแต่แรกก็เขียนไปแล้วนะอาจารย์คร้าบๆๆๆ) ปริญญา ไม่ใช่ความสำเร็จในชีวิต - หลายคนจบมา ไม่ได้ใช้มันเลยในชีวิต ดังนั้นอยากถามคุณว่า "คุณต้องการเป็นอะไร ทำอะไรในชีวิต? - ลองทบทวนดูว่า ได้พยายามอย่างเต็มที่ในการเรียนหรือยัง? ที่ว่าเข้าห้องเรียนตลอด กลับบ้านอ่านหนังสือตลอด ต้องลองคิดดูว่ามันเข้าหัวไหม มันก็มีบางทีนะที่อ่านเหมือนให้ผ่านๆไป ลองค่อยๆอ่านแล้วปิดสมุดนึกดูว่าจำอะไรได้บ้าง การอ่านต้องอ่านแล้วเก็งข้อสอบได้ ตรงนี้คือการจับจุด จับประเด็นของเรื่องที่อ่าน ไม่ใช่ว่าไปอ่านของคนที่เค้าสรุปมาแล้ว - ราม ไม่ใช่ว่าเรียนง่าย ใครๆ มักคิดว่าเรียนไม่ได้ไปเรียนรามดีกว่า ผมนับถือคนที่เรียนไปด้วย ทำงานไปด้วยมาก แต่ก็เห็นหลายคนที่เรียนไปจบ หรือเลิกเรียน หรือสอบไปเรื่อยๆ เหมือนรอฟลุ๊คผ่าน ถ้าคิดจะเรียนผมคิดว่ามันคงจะยากกว่าที่คุณเรียนในมหาลัยทั่วไปเสียอีก เพราะคุณต้องทำงานไปด้วย ไม่ใช่เรียนอย่างเดียว - เรียนมากไป หนักสมอง เครียด ต้องหาทางผ่อนคลายบ้าง ยิ่งคุณเครียดก็ยิ่งแย่ อ่านอะไรก็จำไม่ได้ แบ่งเวลาให้ถูก และสภาพแวดล้อมก็สำคัญ ผมเคยไปอยู่บ้านญาติ มองอะไรๆ ก็หงุงหงิดไปหมด อึดอัด อ่านหนังสือไม่สะดวก ตั้งแต่โต๊ะใหญ่ไป สูงไป สีไฟในห้อง(บ้านนั้นเค้าใช้ไปเหลือง บ้านเราใช้ไฟขาว เคยถามเค้าบอกว่าไฟขาวใช้แต่ในห้องน้ำ) เดินทางไกล และที่สำคัญในการเรียนของผมคือ คบเพื่อนเก่ง จากที่อ่านของคุณแล้ว มองเหมือนว่าคุณไม่อยากเรียนแล้ว เบื่อกับการเรียนที่ไม่ก้าวหน้า ไม่อยากเรียนกับเด็กที่อายุน้อยกว่าคุณ มองแต่เพียงกระดาษ 1 แผ่นที่จะเพิ่มเงินเดือนขั้นต่ำได้ (เห็นได้ชัดเจนที่คุณต้องการปริญญา หรือที่ถามว่าได้ใบประกาศไหม) ผมมองว่าถ้าคุณไม่ได้ต้องการเป็นลูกจ้างเค้าไปจนตาย อยากเป็นเจ้าของธุรกิจเอง(อ่านซ้ำ 2 หน) ก็คิดว่าออกมาทำงานดีกว่าครับ อย่างที่คุณบอก สมัครงานร้านคอมวุฒิม.6 เงินเดือน 6500 บาท คุณมองอาจจะไม่พอใจ แต่ลองมองกลับกันกับคนจ้างคุณสิครับ คุณทำอะไรเป็นบ้าง? ต้องหัดทุกอย่าง? ลูกจ้างเดิมเค้าจบสูงกว่าจะให้เงินเท่ากันได้ไหม? และคุณต้องมองต่อไปว่าคุณทำอะไรได้บ้าง อะไรที่ทำไม่ได้ ทำได้หรือยัง? นี่มันก็คือการเรียนอย่างหนึ่งที่บางทีอาจไม่มีคนสอน แต่คุณต้องไขว่ขว้า แล้วถ้าคนจ้างเค้าเห็นความสำคัญของคุณเค้าก็ขึ้นเงินเดือนให้เทียบเท่าเอง งานหลายอย่างไม่ใช่วุฒิ แต่ใช้ความสามารถ ขึ้นอยุ่กับคุณแสดงความสามารถให้เค้าเห็นได้หรือไม่ ซึ่งอาจใช้ระยะเวลา แต่ถ้าเค้าไม่เห็น คุณพร้อมไหมที่จะออกมาทำธุรกิจเอง (นั่นก็คือสิ่งที่คุณเรียนรู้มาตลอดการทำงาน) **รีบค้นหาตัวเองให้เจอเร็วๆ นะครับ สำหรับผมเองก็ยังไม่รู้ว่าชอบอะไร รู้แต่ว่าเกลียดอะไร ชีวิตมันก็เลยเรื่อยๆ ไม่ค่อยมีจุดหมาย แก้ไขเมื่อ 24 พ.ค. 50 04:20:13 แก้ไขเมื่อ 24 พ.ค. 50 04:16:57 จากคุณ : LetMeCry - [ 24 พ.ค. 50 04:01:55 ]

ความคิดเห็นที่ 26 อ่านๆดูแล้ว ผมว่าคุณเครียดเกินไปจากปัญหาต่างๆและความคาดหวังนะครับ หาอะไรทำผ่อนคลายสมองมั่งนะครับ อาจจะเป็นไปวิ่งตอนเย็นก่อนกลับบ้านกินข้าว เป็นต้น #19 เรียนสายอาชีพแล้วประสบความสำเร็จก็มีเยอะแยะไปหมดนะครับ ดูอย่างร้านอมรสิครับ จากคุณ : FreW - [ 24 พ.ค. 50 14:44:34 A:58.8.116.54 X: TicketID:114681 ]

ความคิดเห็นที่ 27 คุ้นๆแฮะ เหมือนเคยรู้จักเลย...... ชื่อ ต.  หรือเปล่า  ใช่ไม่ใช่ยังงัยก็เป็นกำลังใจให้นะ  ยังนึกถึงเสมอ(ถ้าใช่) แก้ไขเมื่อ 24 พ.ค. 50 16:08:24 จากคุณ : เด็กกริฟฟินดอร์ - [ 24 พ.ค. 50 15:59:59 ]

ความคิดเห็นที่ 28 อ่านความเห็นหลาย ๆ ท่านแล้ว เห็นด้วย และคิดว่าน้อง จขกท. คงจะได้แง่คิดและกำลังใจดี ๆ สู้ต่อไปนะคะ...อ่านดูแล้วรู้สึกว่าน้องเป็นเด็กใฝ่ดีนะ.. จากคุณ : JC2002 - [ 24 พ.ค. 50 19:17:19 ]

ความคิดเห็นที่ 29 ชอบท่องเที่ยวหรือเปล่าครับถ้าชอบแนะนำเหมือน คห.16 ไปเรียน พาณิชย์นาวี สิครับจบมามีงานทำแน่ๆทำงานในเรือเรียนประมาณหนึ่งปีมั้งไม่แน่ใจ มีน้องข้างบ้านผมจบ ม.6 เหมือนกันไม่ได้เรียนต่อแต่ไปเีรียนที่พาณิชย์นาวีปีแรกที่เค้าไปเรื่อเค้าได้ประมาณสองหมื่นกว่าบาท แต่ตอนนี้เค้าได้สามสีหมื่นต่อเดือนแล้วครับระยะเวลาไม่กี่ปีเองนะสองสามปีนี้แหละ http://www.mmtc.ac.th/ จากคุณ : รูปหล่อ_พ่อคนดี - [ 25 พ.ค. 50 11:33:05 ]