สัมภาษณ์วีซ่าสหรัฐอเมริกา วันที่ 30 พฤษภา และไปยื่นเอกสารเพิ่มวันที่ 4 มิถุนา เกือบไปแล้วเรา!!! (>.< )

ก่อนอื่นผมก็ต้องขอขอบคุณทุกๆความรู้ในบอร์ดนะครับ โดยเฉพาะอย่างยิ่งทั้งคุณ Susie และบล็อกของคุณ Susie แล้วก็เจ้าหน้าที่สัมภาษณ์ชื่อ Anne (คนที่สัมภาษณ์ช่อง 11 วันที่ 30 พฤษภา และช่อง 10 วันที่ 4 มิถุนา) เป็นอย่างสูงด้วยครับ สำหรับตัวผมเองนั้นเริ่มนับจากศูนย์เลยครับ คือผมไม่เคยมีความรู้อะไรเกี่ยวกับการขอวีซ่าประเทศสหรัฐอเมริกามาก่อนเลยครับ

ผมก็ต้องขออนุญาตกล่าวแนะนำบางอย่างเกี่ยวกับตัวผมก่อนนะครับ ผมกำลังจะไปเรียนต่อในระดับปริญญาตรีที่ประเทศสหรัฐอเมริกาครับ คือได้ตอบรับเข้าเรียนแล้ว ไม่ใช่จะไปเรียนภาษาก่อน แต่ก่อนหน้านั้น ผมได้เข้าไปเรียนที่คณะวิศวกรรมศาสตร์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัยมาเป็นเวลาหนึ่งเทอมครึ่งครับ แต่หลังจากได้รับการตอบรับจากมหาวิทยาลัยที่นั่นแล้ว ผมก็ไม่ได้ไปสอบที่จุฬาฯ สำหรับรางวัลของการไม่ไปสอบหรือครับ ทางมหาวิทยาลัยก็เลยให้เอฟผมมา 8 ตัวครับ และก็เตะก้นส่งออกมาครับ

ผมได้เอกสาร I-20 จากมหาวิทยาลัยมาในประมาณกลางเดือนพฤษภาคมครับ หลังจากนั้นก็มาหาความรู้อยู่ในบอร์ดแห่งนี้ นั่งอ่านทั้งวันทั้งคืนประมาณสองอาทิตย์ได้ (เว่อร์ไปหรือเปล่าครับ) แล้วก็ไปจ่ายค่าธรรมเนียมวีซ่า พร้อมกับจ่ายค่า PIN ในอินเทอร์เน็ตพร้อมจองวันสัมภาษณ์ ก่อนไปสัมภาษณ์ผมมั่นใจมากๆเลยครับ เพราะว่าตามที่เพื่อนๆในบอร์ดได้โพสๆกันไว้ ก็ไม่เห็นทางเจ้าหน้าที่สถานทูตเค้าจะถามอะไรมาก แต่ว่ากรณีของผมหวาดเสียวเป็นพิเศษครับ เค้าแทบจะไม่ถามอะไรแบบๆที่เพื่อนๆโพสกันมาเลย ก็เลยคิดว่าน่าจะเป็นกรณีศึกษาที่ดีครับ

ไปสัมภาษณ์มาครั้งแรกเมื่อวันที่ 30 พฤษภาคมครับ ผมตื่นแต่เช้า พ่อผมขับรถไปส่งไปถึงสถานทูตประมาณ 7 โมงเช้าได้ครับ วันนั้นรถไม่ติดเพราะว่าเป็นวันประกาศผลยุบพรรคไทยรักไทยครับ โรงเรียนแถวๆทางที่ผมผ่านก็เลยให้หยุดเรียน พอไปถึง โอ้โห! แถวยาวเหยียดเลย ตัวผมเองต้องขึ้นไปเข้าแถวบนสะพานลอยนิดๆครับ รอไปได้ประมาณครึ่งชั่วโมงก็ไปถึงสาวเสื้อแดงสองคนเช็คเอกสาร เขียนเวลานัด แล้วก็ต่อแถวเพื่อฝากอุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์กับยามโดยเอาบัตรประจำตัวประชาชนแลกครับ เสร็จแล้วก็เข้าไปต่อแถวให้สาวเสื้อแดงข้างในเช็คเอกสารอีกรอบครับ แล้วก็ไปซื้อซอง EMS กับบูธของไปรษณีย์ราคา 55 บาท(ยังกับไปอ่านเจอมาว่าขึ้นราคาแล้ว? แต่พอหักกับค่าธรรมเนียมขอวีซ่าแล้วก็ยังขาดทุนอยู่ดี 555) ต่อจากนั้นก็ไปต่อช่อง 1 2 3 ก่อนเข้าไปยังห้องรอสัมภาษณ์ ผมเลือกเป็นภาษาอังกฤษครับ เพราะคิดว่าได้เร็วกว่า แล้วเค้าก็แจกบัตรคิวมาครับ จำได้แม่นเลยครับว่าได้เลข 205 เข้าไปนั่งรอ ทีวีมี NBA รอบชิง Conference เกมที่สามระหว่าง Detroit Pistons กับ Cleveland Cavaliers แต่ว่าเสียงเบามากเลยทำให้ดูแล้วเบื่อครับ รอไปรอมาชักจะง่วง แต่ก็หลับไม่ได้ ช่างทรมานจริงๆ หลังจากผ่านไปสามชั่วโมงกว่าๆ (ในบอร์ดนี้ใครบอกว่าภาษาอังกฤษเร็วอย่าไปเชื่อครับ) ในที่สุดเค้าก็เรียกผมครับ ผมได้ช่อง 11 ครับ เป็นพี่ผู้หญิงน่าจะชื่อ Anne นะครับ แต่จำหน้าไม่ได้
(ต่อไปนี้เป็นบทสัมภาษณ์เท่าที่จำได้)
เจ้าหน้าที่: ไฮ!
ผม: (ยกมือไหว้แล้วก็ยิ้ม)
เจ้าหน้าที่: จะไปเรียนที่......หรอคะ
ผม: ครับ
เจ้าหน้าที่: คุณรู้เปล่าว่าที่นี่เป็นที่ๆสวยมากๆ
ผม: ทราบครับ คุณรู้จักด้วยหรือครับ
เจ้าหน้าที่: แน่นอนค่ะ ที่นั่นเป็นโรงเรียนที่ดีมากๆเลย (คนอเมริกัน อะไรก็เรียกว่า school ได้หมดครับ)
ผม: คุณเคยไปเรียนที่นี่หรอครับ
เจ้าหน้าที่: ไม่เคยค่ะ แต่ดิฉันเคยมีเพื่อนไปเรียนที่นี่ แล้วเค้าก็บอกว่าสวยมากๆ ตอนนี้ก็เริ่มอยากไปเรียนมั่งแล้ว... (พลิกๆเอกสาร)... แล้วก็พึมพำๆว่า เงินที่ใช้ไปเรียนมาจากนี้นี้นี้ใช่มั๊ย...
ผม: ใช่ครับ
เจ้าหน้าที่: (แล้วก็พลิกๆเอกสารต่อ แล้วก็ไปหยุดที่ผมเขียนไว้ว่าผมเรียนจุฬา แล้วก็เปิดไปที่ transcript ผม) จุฬาฯ??? คุณเรียนอยู่จุฬาแล้วจะออกมาเพื่อไปเรียนอเมริกาเนี่ยนะ??? (ทำเสียงแบบไม่เชื่อว่าผมจะออก)
ผม: ครับ ผมคิดว่าจุฬาไม่ใช่ที่ที่ดีที่สุดสำหรับผมครับ
เจ้าหน้าที่: คุณโดนจุฬาไล่ออกมาหรือเปล่า?
ผม: ถ้าตอบตามตรงแล้วก็... ใช่ครับ เพราะว่าผมไม่ได้ไปสอบตอนเทอมสองครับ
เจ้าหน้าที่: คุณเคยเรียนอยู่จุฬากี่ปีคะ
ผม: ปีเดียวครับ
เจ้าหน้าที่: อายุเท่าไหร่แล้วคะ
ผม: กำลังจะ 19 ในเดือน....นี้ครับ
เจ้าหน้าที่: (ทำหน้างงๆ แล้วก็มอง transcript ของผม แล้วก็ทำหน้างงๆอีกที)
ผม: อ่อ อันนั้นเป็น transcript ของมัธยมปลายครับ
เจ้าหน้าที่: ดิฉันต้องการดู transcript จุฬาฯของคุณ ก่อนที่เราจะสามารถดำเนินเรื่องวีซ่าของคุณต่อได้
ผม: (ในใจคิดว่าตายๆๆๆๆ ผมรอมาตั้งสามชั่วโมงกว่าจะเรียก ถามแปบเดียว แล้วจะให้ ไม่อ๊าววววว!!! ไม่เอาอีกสามชั่วโมงนะ แล้วยังจะมาขอดู transcript พร้อม F แปดตัวของผมอีก) หลังจากนั้นก็อ้อนวอนอีกนิด แต่เจ้าหน้าที่เค้าก็ไม่ให้ครับ ก็เลยต้องยอม พร้อมกับตอบว่า ยังไงก็ต้องขอบคุณมากๆครับ
เจ้าหน้าที่: (ให้ใบสีเหลืองๆมา เขียนว่าขอ transcript พร้อมกับเซ็นชื่อ แกรกๆๆๆ พร้อมกับคืน passport มา ผมคิดว่าอ่านได้ว่า Anne ครับ ก็เลยทราบชื่อของท่าเจ้าหน้าที่โดยบังเอิญครับ)

สรุปแล้วผมต้องมาอีกทีในวันอังคารหรือพฤหัสครับ หลังจากนั้นผมก็ให้พ่อขับรถไปส่งที่จุฬาฯ ไปที่คณะก่อนครับ เนื่องจากไม่เคยไปขอ transcript ไปห้องทะเบียนคณะ เค้าก็ไล่ไปที่ตึกจามจุรี5 เพื่อไปทะเบียนมหาวิทยาลัยครับ ก็ไปทำเรื่องขอใบละ 50 บาท แต่กระดาษดีคุ้มเงินที่จ่ายครับ เค้านัดมาเอาวันอังคารที่ 5 มิถุนายนครับ แล้วก็เพื่อความปลอดภัย ในวันที่ 4 มิถุนา ผมก็เลยไปขอให้อาจารย์ที่ปรึกษาเขียนรับรองให้ว่าผมไม่ได้โดนไล่ออกจากจุฬาฯเพราะทำอะไรไม่ดี หรือว่าไปก่อเรื่องสร้างปัญหาให้กับใครที่ไหนครับ (แต่สุดท้ายก็ไม่ได้ใช้) เสร็จแล้วก็เลยลองไปตึกจามฯ5 เผื่อว่าจะได้ transcript แล้ว แล้วก็ได้แล้วจริงๆครับ ก็เลยโชคดีไป พรุ่งนี้ไม่ต้องมามหาวิทยาลัยอีกไปสถานทูตได้เลย

วันถัดมาคือวันพุธที่ 5 มิถุนายน ผมไปถึงสถานทูตเวลาประมาณ 8 โมงนิดๆ ออกจากบ้านเวลาเดิมครับ แต่วันนี้รถกลับมาติดเหมือนปกติแล้วครับ ไปถึงก็ไม่มีคนต่อแถวหน้าสถานทูตแล้วเนื่องจากเข้าไปกันหมดแล้วครับ สำหรับคนที่ไม่เคยไปยื่นเอกสารเพิ่มนะครับ พอเราไปถึงไม่ต้องให้สาวเสื้อแดงเขียนรอบแล้วนะครับ ให้ฝากของแล้วเข้าไปได้เลย จุดที่เราต้องแวะก็คือ ช่อง 1 2 3 ที่ต่อแถวเหมือนขายตั๋วหนังนั่นแหละครับ ให้เราเอาใบสีเหลืองพร้อมเอกสารที่ต้องยื่นเพิ่มแล้วก็ passport ให้เค้าไปครับ คราวนี้เราไม่ต้องเลือกภาษาครับ เพราะว่าเราจะได้สัมภาษณ์กับคนๆเดิม เสร็จแล้วก็เข้าไปนั่งรอเหมือนเดิม คราวนี้รอไม่นานครับ น่าจะประมาณสิบห้านาทีได้ ดีใจมาก! ตอนแรกคิดว่าต้องรออีกสามชั่วโมง ฮ่าๆๆๆ คราวนี้เป็นช่อง 10 ครับ เจ้าหน้าที่คนเดิม แต่เปลี่ยนช่อง ผมจำหน้าไม่ได้แต่จำเสียงได้ครับ

ผม: (ยกมือไหว้) พร้อมกล่าวว่าสวัสดีครับ
เจ้าหน้าที่: สวัสดีค่ะ (หยิบ transcript จุฬาฯขึ้นมาดู แล้วก็ถามว่า...) คุณสมัครมหาวิทยาลัย.........ไปเมื่อไหร่คะ
ผม: (คิดชื่อเดือน เพราะว่าสับสนเรื่องเดือน ปกติผมใช้เลขเดือนเรียกเอา น่าอายมาก ก่อนตอบว่า...) กลางเดือนพฤศจิกายนครับ
เจ้าหน้าที่: แล้วทราบเมื่อไหร่คะว่าเค้ารับเราเข้าเรียน
ผม: (คิดชื่อเดือนอีกรอบ อย่าว่าอะไรผมนะครับ แค่นี้ผมก็อายพอแล้ว...) กลางเดือนธันวาคมครับ
เจ้าหน้าที่: นั่นคือเหตุผลที่คุณหยุดเรียนไปดื้อๆหรอคะ
ผม: ใช่ครับ ผมคิดว่าคุณควรจะดูจดหมายตอบรับนี่นะครับ (แล้วก็พยายามสอดเข้าไป)
เจ้าหน้าที่: ไม่ต้องหรอกค่ะ ดิฉันเชื่อ เสร็จแล้วก็ถามอีกรอบว่าเงินที่ใช้เป็นเงินอะไร
ผม: ผมก็อธิบายไป... แล้วก็บอกว่าคุณควรจะดูนี่ จริงๆนะครับ (แล้วก็พยายามสอดเข้าไปอีก)
เจ้าหน้าที่: ไม่ต้องจริงๆค่ะ ดิฉันเชื่อ เพราะว่าคุณยอมรับว่าคุณโดนไล่ออก แล้วก็ยอมเอา transcript ตัวจริงของคุณมาให้ดู ดิฉันก็เลยเชื่อใจค่ะ แค่สงสัย(เกี่ยวกับเรื่องจุฬาฯ)น่ะค่ะ
เจ้าหน้าที่: หากว่า.............รับคุณเข้าเรียน ดิฉันก็คงไม่สามารถจะไปทำอะไรเพื่อที่จะไปขัดขวางคุณไม่ให้ไปได้หรอกค่ะ
ผม: ขอบคุณมากครับคุณ Anne
เจ้าหน้าที่: (ยิ้ม)
ผม: (ถอยโดยที่ยังไม่ได้หันหลัง เสร็จแล้วก็โป๊ก! ไปชนเข้ากับที่กั้นข้างหลังครับ แต่ว่าเจ้าหน้าที่ท่านนั้นไม่เห็นเนื่องจากกำลังก้มหน้าอยู่ สงสัยกำลังดูของคนต่อไป ก็เลยไม่มีใครเห็นครับ แต่ว่าเพื่อนๆพี่ๆน้องๆที่อ่านอยู่ก็คงรู้กันหมดแล้ว อายจัง...)

หากเพื่อนๆสังเกตดีๆในบทสัมภาษณ์จะเห็นว่า ของผมเค้าไม่ได้ขอเอกสารอะไรผมดูเลยแม้แต่อย่างเดียว ยกเว้น transcript จุฬาฯของผม ทั้งๆที่ผมยื่นให้เค้าพร้อมบอกว่าควรจะดูนี่เพื่อเป็นหลักฐาน เค้ายังไม่ดูเลยครับ ผมคิดว่าคงเป็นผลตอบแทนของการที่เราพูดความจริงในสิ่งที่บางคนไม่น่าจะกล้าพูดครับ เค้าก็เลยเชื่อใจครับ ก็เลยอยากแนะนำว่าพูดตามความจริงไปยังไงก็ดีที่สุดครับ และสุดท้ายนี้ก็ต้องขอขอบคุณเพื่อนๆในเว็บบอร์ดนี้ทุกๆคนนะครับ โดยเฉพาะอย่างยิ่งคุณ Susie และบล็อกครับ

ป.ล. ถ้าเพื่อนๆชอบใจ ช่วยโหวตเข้าคลังกระทู้เก่าก็ดีนะครับ : )
ป.ล.2 ผมจะเรียกได้ว่าเป็นรุ่นน้องคุณ Susie หรือเปล่าครับ เพราะผมเรียนจุฬาฯ แต่ไม่จบ โดนเตะออกมาก่อน : P

จากคุณ : Fastskin - [ 7 มิ.ย. 50 20:03:25 ]