ความคิดเห็นที่ 1 ค่ะ อ่านแล้วค่ะ ดีค่ะ ไม่ใช่ฝันหรอก มันเป็นวัตถุประสงค์นะ แล้วเราก็เดินไปให้ถึง (หรือจะวิ่ง หรือจะคลาน) พอเวลาผ่านไป ก็ต้องค่อยๆ เอามา revise เหมือนกัน เช่น อีก 2 ปีข้างหน้า เมื่อได้วุฒิด้านอาหารแล้ว ก็มาคิดอีกที อย่างเรื่องเต้น มันก็เป็นกิจกรรมผ่อนคลาย ชีวิตเราก็ต้องการนะ อย่างดิฉันชอบเที่ยว ก็เที่ยวไป (แบบไม่ให้เกินงบ) ชีวิตเรามันมีอะไรหลายๆ อย่างที่อยากทำ มันไม่แปลกหรอก ก็ค่อยๆ ทำไปทีละอย่าง 2 อย่าง แต่อย่าวางแผนมากๆ หรือเยอะเกิน เพราะว่าบางทีทำให้เครียดได้นะ คิดว่าโครงการอะไรๆ ที่อยากทำ ก็ต้องเริ่มจาก คิด แล้วก็ศึกษา แล้วก็ต้องอยากด้วย จากนั้นก็ลงแรงกาย ด้วยน้ำพักน้ำแรง สร้างมันขึ้นมา สู้ๆ ส่วนโครงการของดิฉัน ไม่บอก อิอิ (มันเยอะจนตัวเองสับสนไปหมด) จากคุณ : พธูไทย - [ 29 มิ.ย. 50 18:39:45 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ขอบคุณ คุณพธูค่ะ จริงค่ะที่บอกว่าวางแผนเยอะเกินทำให้เครียด เพราะไม่รู้ว่าจะหยิบจับอะไรตรงไหนก่อนดี ตอนที่อยู่ว่างมากเกิน คิดทำนั่นทำนี่ กดดันตัวเอง จนบางทีรู้สึกว่า เราไม่มีค่าเลย ไม่ได้ทำอะไรสักอย่าง หมดความมั่นใจค่ะ อยากจะบอกว่าครั้งนึงต้องปรึกษาจิตแพทย์เลยค่ะ แบบว่าอยู่ๆก็ร้องไห้รู้สึกท้อแท้ เหงา รู้สึกว่าตัวเองไร้ค่าเหลือกิน สามีให้ทำอะไรพูดก่อนว่า "เธอก็รู้ว่าฉันทำไม่ได้" แล้วก็ร้องไห้ง่ายมากๆ เป็นแบบนี้ระยะนึง จนสามีบอกว่าลองปรึกษาจิตแพทย์ดีไหม เพราะตัวเค้าเองก็อาจจะให้คำตอบอะไรได้ไม่ดี ไปหาหมอพร้อมทั้งสามีค่ะ ไปแค่ครั้งเดียวก็ดีขึ้นค่ะ แต่อย่างน้อยตอนนี้ก็พอมีเป้าหมายแล้ว นอกจากเรื่องลูกเรื่องครอบครัว ก็ต้องสู้ต่อไปค่ะ จากคุณ : bellemaman - [ 29 มิ.ย. 50 19:20:32 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ตอนนี้เรียนอยู่ค่ะ เรียนภาษาเยอรมันเกือบทุกวัน จันทร์-ศุกร์เลย โครงการอย่างอื่นก็พักไว้ก่อน ทีแรกจะกลับเมืองไทยหลังจากเรียนจบ (ต้องเรียนให้จบ 6 เดือนเพราะขอทุนเขาเรียนค่ะ) คงไม่ได้กลับอีกแล้ว เพราะบ้านที่สร้างไว้เกือบๆเสร็จพอดี ตอนต้นๆปี คิดว่าจะเรียนปริญญาโทต่อ เรียนทางอินเทอร์เนทนี่แหละ กับมหาวิทยาลัยรามคำแหง พอดีว่าท้องค่ะ เลยพักไว้แล้วลงเรียนภาษาเยอรมันแทน ท้องได้ 2 เดือนกว่าๆ ก็แท้ง เห็นไหมลูกก็ไม่ได้ เรียนก็ไม่ได้เรียนต่อ บางครั้งตั้งใจอะไรไว้หลายๆก็ยังไม่สำเร็จเลยค่ะ ตอนนี้เฉยๆละ มีความสุขสนุกสนานกับการเรียนคอร์สนี้ดี ครูใจดีด้วย ชอบจัง อีกอย่างที่ยังต้องทำอยู่ คือปั๊มลูกใหม่ค่ะ !!!!! จากคุณ : คนผ่านมา (AJGensburg) - [ 29 มิ.ย. 50 20:00:24 ]

ความคิดเห็นที่ 4 อ่านแล้วเหมือนกันค่ะ โหนึกว่าเราเป็นคนเดียวซะอีกนะเนี่ย แต่เรายังไม่มีลูกค่ะ แต่ก็มีบางทีที่รู้สึกไร้ค่า เหมือนกัน เซ้นซิทีฟ จนแฟนกลัวเพราะว่าร้องไห้แล้วก็หัวเราะ เพราะว่าเค้าทำให้หัวเราะ แต่เค้ากลับคิดว่าเราคล้ายบ้า น่ากลัว ฮ่าๆ ที่บ้านคุณเลี้ยงสัตว์มั้ยคะ แฟนเพิ่งซื้อกระต่ายกะหนูแกสบี้มาให้น่ารักมากๆ ดูแลอย่างดีเหมือนมีลูกเลย มีพี่คนไทยเขาเลี้ยงกระต่ายขาย แต่ของเราเป็นแบบทอยไม่ใช่แบบที่เขากิน แต่ถ้าอยากทำก็อาจจะเป็นหนูแกสบี้มากกว่า แต่ตอนนี้ก็หาประสบการณ์ไปก่อน เราก็จบท่องเที่ยวมาเหมือนกันนะ อยากทำงานโรงแรม แต่ก็ด้วยเหตุผลที่คุณว่านั่นแหละค่ะ ก็ต้องรอให้ภาษาดีกว่านี้ก่อน แล้วค่อยว่าจะไปสอบใบขับขี่เอาทีหลัง  เราเคยไปหางานที่อะเดโค่นะ เขาให้ทำงานโรงงานน่ะ หนักเชียว ก็ทำอยู่พักนึง หมดสัญญาก็เลิกจ้าง แล้วก็บางที่ก็เรียกไปสัมภาษณ์งาน แต่ก็ไม่ได้เรียก ก็ประสบการณ์ดีนะ ส่วนที่คุณคิดว่าจะเรียนทำอาหารก็ขอให้ประสบความสำเร็จและมีความสุขกับสิ่งที่ได้ตั้งใจไว้นะคะ สู้ๆ จากคุณ : mon kiwi - [ 29 มิ.ย. 50 20:12:47 ]

ความคิดเห็นที่ 5 ตอนเด็กกว่าตอนนี้ เคยคิด/ฝันไว้เยอะเหมือนกัน เช่น เรียนโท ออกมาอยู่เอง สองอันนี้ได้ทำ ทำแล้ว ทำอยู่ ที่เคยอยากมากๆๆ คือ ทำงานเกี่ยวกับโฆษณา เรียนจบได้ทำ ไม่ใช่แต่ครือๆ แล้วก็พบว่าไม่เหมาะกับตัวเอง เลยเปลี่ยนสาย เคยคิดว่าแต่งงานซัก 27 เนี่ยกำลังดี จนป่านนี้เลยมานมนาน ก็ยังโสด แล้วนับแต่ที่เคยคิดจนบัดนี้ ก็พบว่าตัวเองไม่ได้อยากแต่งงานเท่าไหร่ เคยตั้งใจว่ามีธุรกิจตัวเองตอน 35 จนเลยมาแล้ว ก็ยังไม่มี แต่ก็ยังคิดๆอยากมีอยู่ ตอนนี้ แผนต่างๆที่มีก็ปรับเปลี่ยนไปตามเวลา เมื่ออายุมากขึ้น รู้สึกมีความคงที่ในชีวิตมากขึ้น มีความสุขความพอใจมากขึ้น สิ่งต่างๆดูง่ายกว่าเดิม เพราะหลายๆครั้งสิ่งดีหรือไม่ดี เคยเจอมาแล้ว ไม่ใช่ครั้งแรก ว่าตอนอายุไม่มาก มีเรื่องให้วุ่นวายใจมากกว่านี้ เพราะชีวิตพึ่งเริ่ม คิดว่าคนทั่วๆไป ก็เช่นเดียวกัน ..ตอบไม่ตรงเท่าไหร่ จากคุณ : Overseas - [ 29 มิ.ย. 50 20:39:55 ]

ความคิดเห็นที่ 6 คุณbellemaman ดูมุ่งมั่นดีจัง ขอเอาใจช่วยให้ประสบความสำเร็จนะคะ เห็นด้วยว่าเลือกแบบที่เป็นตัวของเราเองดีที่สุด เดี๋ยวทำไปสักพัก ไอเดียคงพุ่งกระฉูด อาจจะมีเมนูใหม่ๆ เป็นของตัวเองด้วยค่ะ เผลอๆ อาจเปิดคอร์สสอนทำอาหารไทยพ่วงเข้าไปได้ด้วย ของตัวเองบอกตามตรงว่ายังไม่มีค่ะ จุดหลักๆตอนนี้อยู่ที่ลูก ช่วงนี้พยายามดูกิจกรรมที่พาลูกเข้าร่วมได้มากกว่า อยากใช้เวลาช่วงปีแรกกับเค้ามากๆ เลยไม่ได้ดูอะไรของตัวเองเผื่อไว้ค่ะ แต่ว่าเวลามีอะไรผ่อนเข้ามาในหัวแบบแว๊บๆ ก็จดไว้ก่อนค่ะ หรือ ตัดเก็บไว้ กะว่าพอมีเวลาจริงๆ จะกลับมาดู ตอนนี้ไปไหนได้ไม่ไกลเลยขอมี งานอดิเรกแบบในบ้านค่ะ กับงานอดิเรกช่วงนี้ กำลังมองต้นไม้ประดับบ้านอยู่ค่ะ กำลังหา theme ที่เหมาะกับ บ้าน แล้วดูไม่รกน่ะค่ะ เวลาได้เข้าร้านต้นไม้นี่มีความสุข รู้สึกปลอดโปร่ง บอกไม่ถูก วันก่อนเพิ่งได้แจกันแบบสาน แนวๆบาหลี มาหลายใบ เลยกำลังมองหาต้นไม้อยู่ค่ะ มีภาพประกอบค่ะ ขอให้คุณbellemaman ประสบความสำเร็จอย่างที่ตั้งใจนะคะ อุปสรรคคงมีบ้างแต่ขอให้สู้ๆนะคะ จากคุณ : Walcher - [ 29 มิ.ย. 50 20:46:15 ]

ความคิดเห็นที่ 7 มิ้ม... พี่ก้อคิดโปรเจ็คตัวเองไว้หลายโปรเจ็ค ตั้งแต่พี่เริ่มมาอยู่ที่นี่ แต่ทุกโปรเจ็คต้องล้มหมด เนื่องจากมันยากสำหรับพี่ เพราะว่า ที่สำคัญคือเรื่องยานพาหนะ ตอนนี้ พี่ตั้งใจของตัวเองไว้ ว่าพี่จะไปเรียนเสริมสวย ...ช่ายฟังไม่ผิด ... ตอนพี่บอกสามี ตาพร้าวต้องทวนแล้วทวนอีกเพราะลุคพี่มันไม่ใช่ พี่เลยบอกว่า อย่างน้อย พี่ก้อเรียนไว้เพื่อตัวเองเพราะพี่เป็นผู้หญิงนะ หางานไม่ได้ ก้อยังมาดูแลบำรุงตัวเองได้ เพราะลึกๆๆสามีไม่อยากให้ทำงาน เพราะมีเงินช่วยเหลือจากบ.เค้าอยู่แล้วไม่ต้องเสียภาษี แต่ถ้าทำเค้าก้อต้องโดนลดเงินเดือนแล้วพี่ก้อต้องมาเสียภาษีด้วย พี่ไม่ค่อยอยากมีกิจการส่วนตัวเพราะเป็นคนควบคุมอะไรต่างๆๆไม่ได้และชินกับการเป็นลุกจ้างมากกว่า งานที่นี่ก้อหายากเพราะพี่อยู่ไกลผู้ไกลคน..ซะเหลือเกิน พี่ยังตั้งหน้าตั้งตาเรียนภาษาฝรั่งเศสต่อไป เอาให้มันลึกไปเลย ให้รู้มันไปทุกอย่างเหมือนคนที่นี่ เพราะแฟนพี่สั่งนักสั่งหนาว่า อย่างน้อย ต่อไป เธอต้องทำเรื่องต่างๆๆด้วยตัวเอง จะทำให้เธอรู้เยอะขึ้นโดยเฉพาะการติดต่อกับหน่วยงานราชการ เพราะที่นี่ ทุกอย่างมันต้องมีไบสำคัญมายื่นตลอด พี่คิดไว้สองอย่าง อยากเรียนเกี่ยวกับ Boucherie หรือไม่ก้อเรียนเสริมสวย แต่ที่แน่ๆๆ พี่ต้องสอบไบขับขี่ให้ได้ ตอนนี้ พี่สามารถไปสอบได้ แต่ยังไม่กล้าพอ เพราะกลัวเรื่องภาษา อยากแบบสอบทีเดียวได้เลยไม่อยากต้องไปหลายๆๆที.. อาทิตย์หน้าพี่ก้อรับจ้างเลี้ยงลูกเพื่อน อายุ สองปี พี่เป็นคนรักเด็ก แต่ไม่รู้ว่างานเลี้ยงเด็กจะเหมาะกับตัวเองไม๊เพราะเป็นคนไม่มีลูกและไม่ค่อยได้คลุกคลีกับเด็ก เดือนหน้าทั้งเดือน จะพิสูจน์ได้ว่าพี่ทำงานเลี้ยงเด็กได้รึเปล่า ถ้าได้ ก้อจะหันเหมาสนใจงานด้านนี้ดูอีกที เอาเป็นว่า พี่ขออวยพรให้มิ้มประสบความสำเร็จกับสิ่งที่ฝันไว้ แล้วกัน พี่คิดว่ามิ้มทำได้ละ จากคุณ : roungtawan - [ 29 มิ.ย. 50 21:26:49 ]

ความคิดเห็นที่ 8 ส่วนของดิฉัน ขอเอาฝันอันใกล้นี้น่ะค่ะ ตอนนี้อยากกลับไปเรียนภาษามากเลยอยากจะจบๆซะที อยากได้ดีพร๊อมส์น่ะค่ะ จากคุณ : DUNHILL - [ 29 มิ.ย. 50 21:52:54 ]

ความคิดเห็นที่ 9 สวัสดีค่ะน้องมิ้ม ขอเป็นกำลังใจให้มิ้มทำความฝันให้สำเร็จดั่งใจหมายนะคะ แต่อย่าตั้งใจมากไปจนกดดันตัวเองและคนรอบข้าง เพราะในความเป็นจริงนั้นยังมีปัจจัยหลายๆ อย่างที่เรากำหนดไม่ได้ อยู่ที่นี่พี่เองก็หาอะไรที่ตัวเองชอบทำไปเรื่อย ไม่ให้ฟุ้งซ่าน อย่างงานอาสาฯ ที่ทำอยู่ถึงแม้จะไม่ได้เงินตอบแทน แต่เราก็รู้สึกว่าตัวเองมีค่า ช่วยเขาเท่าที่เราทำได้ ที่เราถนัด ตอนนี้กำลังทำ website ให้เขาอยู่ งานที่ทำเงินก็มีประปรายตามโอกาสอำนวย แต่เราก็ติดเรื่องภาษากันอย่างที่รู้ๆ คืองานดีๆ อย่างน้อยต้องคล่อง 2 ภาษา ดัชต์กับฝรั่งเศส   สิ่งสำคัญที่ทำอยู่ตอนนี้คือ ช่วยทำความฝันของสามีให้เป็นจริง คือเตรียมเรือ แล่นใบไปเมืองไทย และรอบโลก หากโอกาสอำนวย เป็นกำลังใจให้กันและกันนะจ๊ะ  :-) แก้ไขเมื่อ 29 มิ.ย. 50 21:58:47 จากคุณ : barby - [ 29 มิ.ย. 50 21:54:20 ]

ความคิดเห็นที่ 10 ตอนนี้มีแต่แผนการระยะใกล้ค่ะ คือจะขอทุน fellowship ไปทำวิจัยที่ U.S. Library of Congress ตั้งใจจะทำวิจัยเรื่องอะไรก็ได้เกี่ยวกับประวัติศาสตร์ไทย อาจเป็นการสร้างแผนที่ในสมัยโบราณ หรือกฎหมายการพิจารณาคดีในสมัยก่อนของไทย หรืออาจเจาะจงที่คดีพระยอดเมืองขวาง ยังไม่มีหัวข้อแน่นอน ยิ่งไปคุยกับผู้อำนวยการ Asian collection ของ Library of Congress มา ก็ยิ่งอยากได้ทุนนี้ค่ะ จากคุณ : กุลธิดา (kdunagin) - [ 29 มิ.ย. 50 23:46:26 ]

ความคิดเห็นที่ 11 โครงการดีค่ะน้องมิ้ม ขอให้ประสบความสำเร็จนะคะ อายุยังไม่มาก พยายามต่อไปจ้ะ แต่ขอแนะนำว่าไม่ควรเลิกล้มเรื่องเรียนขับรถนะคะ   ยกตัวอย่างให้ฟังเรื่องนึง เคยคุยกะพี่คนไทยที่เค้าเปิดร้านอาหาร อยู่ทางใต้ของฝรั่งเศส เค้าก็ต้องพยายามสอบใบขับขี่ใ้ห้ได้ เพื่อว่าจะได้ขับรถไปจ่ายตลาด เพราะเปิดร้านเอง ไม่รู้จะไว้ใจคนอื่น ได้มากแค่ไหน เท่ากับเราซื้อของเอง ดูแลเองหมดเท่าที่ทำได้ จากคุณ : ตรีนุช3903 - [ 30 มิ.ย. 50 00:04:02 ]

ความคิดเห็นที่ 12 เข้ามาสนับสนุนความคิดและไอเดียค่ะ พออ่านจบเราเข้าใจทันทีว่าคุณเป็นคนประเภทเดียวกะเรา แต่เราสามีไม่สนับสนุนให้ทำงานอะไรเลยค่ะ  อยากให้อยู่บ้านเฉย ๆ ทำความสะอาดบ้าน ทำกับข้าวเลี้ยงแขกที่มาเยี่ยม ปีแรก ๆ อกกลัดหนองค่ะ ต่อมาดีหน่อย ปีนี้เอาอีกแล้วอยากทำงานหรือทำธุรกิจเป็นของตัวเองจังงงงงงงงงงง แต่ถ้าจะทำจริง ๆ ภาษาเราไม่ค่อยได้เรื่องเท่าไหร่ อันนี้กลุ้มใจจริง ๆ ขอให้คุณประสบผลสำเร็จในเป้าหมายที่หวังไว้นะคะ จากคุณ : เสียงซึง - [ 30 มิ.ย. 50 00:19:33 ]

ความคิดเห็นที่ 13 ขอให้ประสบความสำเร็จค่ะ เราว่าดีนะคะ ที่มีเป้าหมาย ค่อยๆเดินไป ไม่ต้องกดดันตัวเองมาก เดี๋ยวก็ถึงค่ะ เราเองยังไม่มีเป้าหมายอะไรค่ะ ยังไม่เจอว่าอยากทำอะไร ที่บ้านที่เมืองไทยก็บ่นเรื่อยๆเหมือนกันค่ะ จากคุณ : yuy - [ 30 มิ.ย. 50 01:15:06 A:77.123.123.8 X: TicketID:124751 ]

ความคิดเห็นที่ 14 ขอบคุณทุกคนมากๆเลยค่ะที่อุตส่าห์มาร่วมแจม เสียสละเวลาพิมพ์ให้อ่าน คุณ : คนผ่านมา (AJGensburg) เป็นกำลังใจให้เรื่องลูกค่ะ คนเราก็แปลกนะคะ คู่ที่พร้อมจะมี ประคบประหงมแทบตาย เด็กเค้าก็ไม่อยากมาเกิด บางคนไม่อยากมีแต่ดันท้องซะได้ ตอนนี้รีบเรียนเลยค่ะ พอมีลูกแล้วจะไม่มีวลาเรียนเลยค่ะ จริงๆแล้วตอนนี้ลูกชายมิ้มได้ 16 เดือน แต่ 3 เดือนแรกพาไปเรียนด้วยเพราะเค้าหลับตลอด พอหลังๆเค้าไม่หลับแล้วค่ะ ร้องด้วยเลยต้องหยุดเรียนไป  อีกอย่างเมืองที่มิ้มอยู่นะคะ มีเรียนแค่อาทิตย์ละ 2 วันเอง น้อยมากๆค่ะ อยากเรียนเยอะกว่านี้ แต่ไม่มีที่เลยค่ะ คุณ : mon kiwi มิ้มไม่ได้เลี้ยงค่ะ เพราะเป็นคนไม่ชอบเจ้าสัตว์เลี้ยงประเภทหนูเลย ตอนมาที่นี่ใหม่ๆสามีเค้ามีแกสบี้ อยู่ได้3เดือนมันตายเลยค่ะ สามีบอกว่าเธอฆ่ามันใช่ไหมเพราะเธอไม่ชอบมัน ...บ้า.... แต่ก็มาเลี้ยงหมาแทน ตอนนั้นยังไม่มีลูกค่ะ แต่หมาตัวนี้เอามาเลี้ยงตอนโตแล้ว เค้ากัดทุกคนเลยค่ะ เป็นหมาพันธุ์เล็กน่ารักมากๆ แต่ดุ๊ดุ เลยต้องเอาไปคืนเค้าค่ะ คุณ : Overseas ถ้ามิ้มป็นแบบคุณคือ พอมีอะไรทำแล้วถึงจะไม่ได้ตามฝัน มิ้มก็อาจจะพอใจค่ะ แต่ตอนนี้มิ้มไม่มีอะไรเลย มีแค่ครอบครัวกับลูก 1ฝันที่สำร็จ อิอิอิ  แต่ยังเกาะสามีอยู่ เลยขอสักนิดนึงก็กลัวเหมือนกันว่าอายุมากขึ้นไฟอาจจะหมดลงเรื่อยๆค่ะ ถึงตอนนั้นอาจจะได้ตั้งกระทู้ใหม่ จำได้ว่าแม่เคยบอกไว้ว่าฝันให้ไกลไปให้ถึงแม้สักครึ่งก็ยังดี คุณ : Walcher ดีค่ะอยู่กับลูกก่อนผูกพันธ์กันดีค่ะ มิ้มก็อยู่กับลูกมาตลอดจะแยกตอน เดือนที่ 18 ค่ะ เพราะคิดว่าลูกน่าจะมีสังคมและตัวเองก็น่าจะทำอะไรได้แล้วค่ะ คุณเชื่อไหม ตอนนี้สามีห้ามซื้อพวกต้นไม้ ดอกไม้เข้าบ้านเด็ดขาดค่ะ เพราะมิ้มซื้อมาแล้วไม่เคยปลูกรอดเลยแม้แต่ครั้งดียวขนาดพวกแคนตัสยังตายเรียบค่ะ ทั้งๆที่ตัวเองชอบต้นไม้ดอกไม้แต่ปลูกไม่ได้เลย ค้าเรียกว่าคนมือร้อนใช่ไหมคะ เดี๋ยวกลับมาตอบใหม่ค่ะ ลูกงอแง อิอิอิ จากคุณ : bellemaman - [ 30 มิ.ย. 50 01:15:26 ]

ความคิดเห็นที่ 15 อัดอึดเหมือนกันนนนนนนนนนน ไม่มีงานทำ จบตรีบัญชีมา ทำไรไม่ได้เลย เรียนภาษาก็เรียนแล้ว ตอนนี้ติดเลี้ยงลูกเพราะแฟนไม่อยากเอาลูกไปฝากที่เลี้ยงเด็ก เลยต้องหยุดเรียนมาเลี้ยงลูกก่อน คิดว่าปีหน้าลูก 2ปีครึ่ง คงเข้าเรียนได้แล้ว จะไปเรียนภาษาเพิ่มหรือไม่ก็หลักสูตรวิชาชีพสักอย่าง แต่แฟนก็ไม่อยากให้ทำงานอีกแหละ เพราะว่าถ้าทำงานต้องมานั่งจ่ายภาษีเพิ่มอีก ทำไปก็เหลือไม่มากแต่ก็นะ อยากทำงานเหมือนคนอื่นเค๊ามั้ง เรื่องเปิดร้านอาหารไทยเป็นอะไรที่ดีมากๆๆ เลยนะค่ะคุณมิ้ม นี่ก็คิดอยู่เหมือนกัน แต่ทำอาหารไม่อร่อยเลย แล้วก็ไม่รู้จะเริ่มจากตรงไหน ตอนนี้ก็ปลูกผักเลี้ยงชีพไปก่อนล่ะ อิอิ เข้ามาบ่นๆๆ [คลิกเพื่อชมภาพขนาดจริง] จากคุณ : ขนน - [ 30 มิ.ย. 50 01:52:57 ]

ความคิดเห็นที่ 16 คุณ : roungtawan หวัดดีค่ะพี่รุ้ง เรียนเสริมสวยก็ดีนะคะ งานเยอะ มิ้มเห็นตามหนังสือพิมพ์หาช่างเสริมสวยตลอดเลย หรือเปิดร้านเองก็ได้ แต่มิ้มอ่ะอย่างที่บอกไปข้างบนค่ะ เรื่องงานและภาษีก็หมือนที่แฟนมิ้มคิด แต่มิ้มอยากมีประสบการณ์และอยากอยู่ด้วยตัวเองค่ะพี่รุ้ง พี่รุ้งทำอะไรก็ขอให้สำเร็จนะคะ อย่าลืมส่งข่าวบอกกันบ้างนะ คุณ : DUNHILL ขอให้เรียนจบไวๆนะคะ คุณ : barby มิ้มก็อยากทำงานอาสาหมือนกันค่ะ แต่มิ้มไปยาก ทั้งลูก และระยะทางค่ะ ขอให้พี่ได้ดินทางรอบโลกด้วยรือได้อย่างฝันนะคะ คุณ : กุลธิดา (kdunagin) โอ้โห...หรูหรามากค่ะ อย่างมิ้มคงทำไม่ได้แน่ๆ ขอให้คณกุลธิดาขอทุนผ่านนะคะ ไม่สนใจเรื่องจตุคามรามเทพบ้างหรอคะ เห็นที่บ้านราฮิตกันมากมาย สงสัยถ้าคุณได้ทุน ทำวิจัยเสร็จแล้วท่านมุ้ยอาจจะติดต่อขอวิจัยคุณไปทำบทภาพยนต์ คุณ : ตรีนุช3903 ขอบคุณค่ะ เรื่องเรียนขับรถมิ้มขอเวลาอีก 1 ปี เพราะภาษายังไม่แน่นค่ะ ไม่แน่ใจว่าเราไปสอบด้วยล่ามได้หรือเปล่า แต่ใจจริงอยากสอบด้วยภาษาฝรั่งเศสค่ะ แต่มิ้มก็คิดอยู่เหมือนกันว่าถ้าเปิดร้านเองคงต้องขับรถเองแล้วค่ะ สมมุตินะคะ สมมุติว่าถึงเวลานั้น แล้วยังสอบใบขับขี่ไม่ผ่านอีก คงจำเป็นต้องซือรถที่ไม่ต้องใช้ใบขับขี่มาขับก่อน คันเล็กๆเอาไว้ซื้อของค่ะ คุณ : เสียงซึง สามีมิ้มเค้าไประเภทไม่ค่อยมั่นใจว่ามิ้มจะทำได้ไหม จะล้มเลิกการคันหรือเปล่า ตอนนี้มิ้มพยายามพิสูจน์ตัวเองให้เค้าดูค่ะ เริ่มติดต่ออะไรเอง จากเมื่อก่อนให้สามีโทรติดต่อตลอด เพราะกลัวว่าจะพูดกับเค้าไม่เข้าใจ แต่พอลองทำก็ เอ่อ...เราพูดได้นินา เดี๋ยววันหลังถ้ามีเวลาจะเล่าเรื่องที่ไปหาจิตแพทย์ให้ฟังค่ะ ว่าไอ้ความทุกข์โศกที่เรามี ร้องไห้ไม่มีเหตุผลมันเกิดการที่ต้องทำความสะอาดบ้านเนี้ยะแหล่ะ(พราะมันเป็นงานที่มิ้มไม่ชอบอย่างแรง) แต่เรื่องทำกับข้าวไม่มีปัญหาค่ะ ชอบ คุณ : yuy ขอบคุณค่ะ เมื่อก่อนด้วยความที่ชอบหลายอย่างเลยเลือกไม่ได้สักทีจนมีคน 2 คนมาพูดไว้ คนแรกบอกว่าเราค้นหาตัวองไม่เจอหล่ะสิถึงได้ชอบหลายอย่าง อีกคนบอกว่าเพราะเรามีพรสวรรค์ทำได้หลายอย่างต่างหากเราเลยยังเลือกที่เด่น ถนัดที่สุดไม่ได้ มิ้มเลยเลือกฟังคนที่ 2 ค่ะ เค้าอาจจะพูดให้เรามีกำลังใจเฉยๆก็ได้ แต่เราก็มีกำลังใจขึ้นจริงๆ คุณ : ขนน พี่อยู่ทางฝั่ง Flamand โชคดีกว่าทางนี้เยอะค่ะ ทางฝั่งพี่ รัฐเค้าสนับสนุนให้ชาวต่างชาติเรียน เห็นว่าถ้าไม่ไปเรียนมีหนังสือมาตามถึงบ้าน มีครอสหลายอย่าง แต่ฝั่งที่มิ้มอยู่นี้สุดจะบรรยาย บางทีอีเมลล์ไปขอข้อมูลเค้ายังไม่ตอบกลับเลยค่ะ ต้องโทรไป ต้องหาข้อมูลเองทุกอย่างเลย จะขอเอกสารอะไรทีรอเป็นชาติค่ะ แค่ขอที่อยู่เนอสเซอรี่ต่างๆ มิ้มรอ 1 อาทิตย์ข้อมูลก็หาสุดง่าย ส่วนใหญ่มิ้มได้ข้อมูลจากเพื่อนๆชาวเอชียด้วยกันค่ะ เลยคิดว่า เอ่อ.. ดีเหมือนกันได้โทรติดต่อโน้นนี้เอง ฝึกภาษาไปในตัว จากคุณ : bellemaman - [ 30 มิ.ย. 50 05:03:24 ]

ความคิดเห็นที่ 17 มิ้ม ตั่งมั่นดีมาก  พี่เอาใจช่วยจ้า...เดี๋ยวว่างๆ พี่จะโทรไปขอแบ่งความตั้งมั่นและเอาจริงเอาจังจากมิ้มมั่งนะ....ไม่ได้โทรไปนานแล้ว มัวแต่เลี้ยงลูกหนะจ๊ะ... ขอให้โชคดีจ๊า จากคุณ : pomtv7 - [ 30 มิ.ย. 50 05:28:47 ]

ความคิดเห็นที่ 18 ตรงข้ามกะคุณมิ้มเลยค่ะ โครงการอันใกล้ของเราคือลาออกงานมาเลี้ยงลูกค่ะ อิๆ  จะเริ่มหยุดงานกลางเดือนสิงหาแล้วค่ะ แต่คงลาออกประมาณธันวาค่ะ จากคุณ : SFO-CNX - [ 30 มิ.ย. 50 07:14:56 ]

ความคิดเห็นที่ 19 ดิฉันกลับไปเรียนใหม่ ตอนที่ลูกคนเล็กได้ 18 เดือน ตอนนี้เค้าจะ 5 ขวบแล้ว ปีหน้าจะเข้าโรงเรียน ดิฉันก็เรียนเกือบจบพอดี ดีใจคะที่ตัดสินใจลงมือทำตั้งแต่ลูกยังเล็ก ดิฉันไปเรียนภาคค่ำคะ ตอนเย็นขับรถพาลูกไปโรงเรียนด้วย ส่วนสามีขับรถมาจากที่ทำงาน มาเจอกันที่ลานจอดรถโรงเรียน สามีพาลูกกลับบ้าน ดิฉันเดินเข้าห้องเรียน สนุกแต่พอใกล้สอบเหนื่อยมาก โดยเฉพาะช่วงปลายปีจะเหนื่อยสุดๆ เหตุผลแรกๆเลยที่ไปเรียนเพราะเบื่ออยู่บ้านกับลูกทั้งวัน อยากไปพบปะผู้ใหญ่บ้าง แต่ตอนนี้เริ่มมีความฝันอยากจะเปิดร้าน Scrapbooking  เพราะตัวเองชอบทำมาก กำลังกลี้ยกล่อมสามีอยู่คะ แล้วนำสิ่งที่เราเรียน (บัญชี) มาใช้ได้ด้วย ไม่ต้องไปจ้างใครมาทำบัญชีให้ เพราะคิดว่าถ้าเราออกไปทำงาน แล้วเกิดลูกไม่สบายหรือปิดเทอม ใครจะดูแลให้ จากคุณ : Mrs Polly - [ 30 มิ.ย. 50 11:24:17 ]

ความคิดเห็นที่ 20 เข้ามาเป็นกำลังใจให้คุณมิ้มคะ เรียนไปเถอะทำอาหารอ่ะ จบมาแล้ว ไงก็มีงานทำแน่ๆ ส่วนเรื่องจะเปิดร้านได้หรือไม่ ยังไม่ต้องคิดเคียดๆ ไกลถึงขั้นนั้นคะ น้องมิ้มโชคดีนะคะ ถือว่าอายุยังน้อยมากๆ ยังมีเวลาที่จะล้มและลุกได้หลายหนคะ ไม่ต้องกลัวเจ็บจ้า จากคุณ : มรรคณิชา - [ 30 มิ.ย. 50 13:39:37 ]

ความคิดเห็นที่ 21 ยังไม่ได้วางแผนอนาคตเลย เพราะลูกก็ยังเล็ก จะให้เขาเนิสพ่อเขาก็บอกรอให้ได้3ขวบก่อน อีกอย่างงานของสามีมีแววว่าจะได้ย้ายไปอเมริกา เกือบๆ50 เปอร์เซนต์ กี้ก็เลยไม่รู้ว่าจะวางแผนการอยู่กิน ที่ไอร์แลนด์ยังไงค่ะ ส่วนหนูมิ้ม เป็นกำลังใจให้นะคะ ความพยายามอยู่ที่ใหนความสำเร็จที่นั้นค่ะ จากคุณ : แม่น้องเคียน (BABY BU) - [ 30 มิ.ย. 50 14:44:15 ]

ความคิดเห็นที่ 22 สู้ๆนะคะพี่มิ้ม อ่านแล้วก็คิดถึงตัวเอง ว่าคนอื่นเค้ามีแพลนกันหมดว่าอยากทำอะไร แพลนของตัวเองตอนนี้เป็นระยะใกล้ทั้งนั้นเลย คือตอนนี้สำคัญที่สุดเลยก็ต้องเป็นเรียนโทให้จบ ตอนนี้เหลือทำ dissertation อย่างเดียว เครียดมากๆ เพราะตั้งแต่เริ่มทำดิสเซอร์เจออะไรมาเยอะมาก บางครั้งเหนื่อยใจจนพูดไม่ออก คิดแล้วคิดอีกว่าพอเถอะ แล้วสุดท้ายก็มีลูกฮึดขึ้นมาทุกที จากนั้นคือจะไปเรียนภาษาที่ฝรั่งเศสค่ะ อยากเรียนภาษานี้จริงๆจังๆมาพักนึงแล้ว กำลังมีไฟ เป้าหมายคือสามารถใช้ภาษาฝรั่งเศสให้ได้ดี คงไม่ต้องเพอร์เฟคเพราะถ้าจะยาก แต่ถ้าดีมากๆมันก็ดีกับงานที่อยากจะทำ เรื่องงานนี่ตอนนี้คิดไม่ออกเลยค่ะ เพราะยังไม่รู้ว่าอนาคตจะเอายังไง ตอนนี้อย่างเดียวที่อยากจะทำ และรู้ว่าทำได้ (ถ้ามีคนยอมหลวมตัวให้ทำ) คือแปลหนังสือ ยิ่งถ้าได้หนังสือเด็กยิ่งดี ชอบค่ะ อยากให้เด็กๆอ่านหนังสือดีๆเยอะด้วย พูดเรื่องแปล...ไปทำดิสเซอร์ต่อดีกว่า จะได้เรียนจบซะที จากคุณ : ...hamster... - [ 30 มิ.ย. 50 18:42:21 ]

ความคิดเห็นที่ 23 คุณหมูแฮม รีบเรียนภาษาฝรั่งเศสแบบให้ดีเยี่ยมเลยค่ะ ให้เขียนได้อย่างดีมากๆ เลยนะ จำเป็นนะ อย่างตอนนี้ที่ทำงานดิฉันหาคนมาแทนคนที่จะออก ก็เล็งคนไทยไว้คนหนึ่ง ซึ่งน่าจะดีที่สุด แนะนำให้ไปสัมภาษณ์ แต่ก็ยังไม่ได้ค่ะ ถ้าคนนี้ไม่ได้ ดิฉันก็คิดว่าคงไม่มีคนไทยอื่นที่น่าจะได้ คุยกับที่ทำงาน เขาบอกเลยว่า ถ้าว่ามาอยู่ฝรั่งเศสนานแล้ว ภาษาต้องได้ และตำแหน่งที่หานี่ ต้องเขียนได้ดีด้วย พูดสื่อสารได้ดี ไม่พอเลย ต้องเขียนได้อย่างดีและเร็ว (คือเทียบเท่าคนฝรั่งเศสที่ใช้ภาษาได้ดี ต้องบอกอย่างนี้ เพราะว่าคนฝรั่งเศสไม่ทุกคนที่จะเขียนได้ดี) ถ้าไม่เช่นนั้น ต้องไปหาบริษัทที่ทำ Import/export ซึ่งภาษาส่วนใหญ่คือ อังกฤษ และอย่างนี้เราคนไทยได้เปรียบกว่า คือเราคุยกับคนฝรั่งเศสที่ทำงานร่วมกันได้อย่างดี (ไม่ต้องเขียน แต่พูดคุยหรือโทรศัพท์) และเราติดต่อต่างชาติได้ดี ทั้งเขียนและพูดคุยเป็นภาษาอังกฤษ อย่างนี้เราจะได้เปรียบกว่าคนฝรั่งเศสเยอะมาก และความที่เราขยัน บุคลิกเราต้อนรับแขกดีมาก ตอนสัมภาษณ์เราจะชนะใจคนสัมภาษณ์ได้ พูดง่ายๆ คือ ไปสมัครพวกบริษัทที่ไม่ใช่ฝรั่งเศสแท้ๆ น่าจะมีโอกาสได้มากกว่า แต่ต้องมั่นใจด้วยว่า ภาษาอังกฤษเราดีกว่าคนฝรั่งเศส ถ้าไม่ดีกว่าก็อาจไม่เหนือกว่า ตอนนี้ก็เลยรอคนฝรั่งเศส แต่ก็กำลังเลือกอยู่ ที่มีสมัครมา ส่วนใหญ่บุคลิกไม่ได้ และไม่มั่นใจว่าจะทำงานดี จากคุณ : พธูไทย - [ 30 มิ.ย. 50 20:53:21 ]

ความคิดเห็นที่ 24 ดีใจเลยค่ะที่เป็นคนมีความฝันและกล้าที่จะทำตามฝัน ส่วนตัวเองเป็นคนไม่มีพรสวรรค์หรือมีความฝันอะไร ได้แต่ทำงานประจำเป็นลูกจ้างเค้ามาโดยตลอด อาจจะมีเรื่องเรียนต่อปริญญาโทเนี่ยละมั้งที่อาจจะเรียกได้ว่าเป็นความฝัน (ที่ไม่ได้ทำ) คือคิดอยากจะเรียนต่อปริญญาโทที่อังกฤษก็ไม่ได้เรียน ขนาดว่าเตรียมสอบไอเอลผ่านเรียบร้อยแล้ว เงินเก็บจากการทำงานก็มากพอเพียงไม่ต้องรบกวนที่บ้านเลย พอมีเสียงคนรอบข้างทักว่าไม่เสียดายเงินเดือนที่ได้อยู่เหรอก็เลยชะงักอีก อายุก็มากแล้ว เรียนจบกลับมาแล้วจะได้อะไร (ตอนนั้นอายุ 27 ได้เงินเดือนหกหมื่น) ประกอบเพื่อนที่ทำงานเก่าติดต่อมาว่าสนใจอยากจะกลับมาทำงานด้วยกันอีกมั้ย แถมเงินเดือนยิ่งดีกว่าเดิมอีก เรื่องเรียนต่อก็เลยหายเงียบไปกับสายลม แต่อย่างว่ามันอาจจะเป็นเรื่องของจังหวะชีวิตของแต่ละคน เราเลือกที่จะไม่ไปเรียนต่อแต่ลาออกจากงานที่เมืองไทยไปทำงานที่บริษัทเก่าอีกครั้ง คราวนี้ได้ไปทำโปรเจคท์ที่เมืองจีน เลยเป็นเหตุได้พบกับสามี ซึ่งถ้าเราเลือกไปเรียนต่อตอนนี้ยังอาจจะเป็นสาวโสดอยู่ก็ได้ ฮ่าฮ่าฮ่า แต่งงานแล้วเราก็ยังทำงานอยู่ค่ะ จริงๆอยากอยู่บ้านเป็นแม่บ้านเฉยๆแบบดูแลบ้าน จัดบ้าน ทำขนม อ้อเราชอบทำพวกขนมอบค่ะ หัดทำตอนที่สมัยทำงานอยู่เมืองจีน เวลาได้กลิ่นขนมสุกแล้วห้องจะหอมนมเนยดี ยิ่งตอนนี้มีลูกน้อยแล้วด้วยก็ยิ่งอยากอยู่บ้านเลี้ยงลูก แต่พอนึกถึงเรื่องงานกับค่าตอบแทนแล้ว สมองส่วนที่เป็นเหตุเป็นผลก็จะสั่งการว่าต้องกลับไปทำงานนะ ประมาณว่าคนเค้ากว่าจะได้งานกันต้องหากันแทบแย่ แต่เรามีงานเรื่อยๆกลับจะไม่ทำซะนี่ (จัดว่าเป็นคนจังหวะดีเรื่องหางานค่ะ) ตอนนี้ก็ไม่มีเรื่องเรียนอยู่ในหัวสมองแล้วล่ะค่ะ แต่งงานแล้วแถมลูกหนึ่งอีกต่างหาก มีแค่วางแผนอนาคตข้างหน้าว่าจะผ่อนบ้านหลังที่มีอยู่นี้ให้หมดกับซื้อบ้านอีกหลังให้คนเช่าก่อนอายุสี่สิบเท่านั้นเอง เราจะได้หยุดทำงานแล้วเป็นแม่บ้านอย่างเดียวได้อย่างสบายใจ แต่สามีเนี่ยยังให้ทำงานอยู่นะคะ คิดอยู่คนเดียวนะเนี่ย สามียังไม่ได้เออออด้วยเลย อิอิอิ ปล ความฝันเราเฉียดเป็นจริงนิดหน่อยตรงที่ว่าถึงแม้จะไม่ได้ไปเรียนที่อังกฤษแต่ว่าได้แต่งงานกับหนุ่มอังกฤษแทน :-) จากคุณ : kutepim (kutepim) - [ 30 มิ.ย. 50 22:12:04 ]

ความคิดเห็นที่ 25 ขอบคุณพี่พธูมากค่ะที่แนะนำ พออ่านเจออย่างงี้ สงสัยตอนไปเรียนต้องตั้งใจให้มาก ยิ่งเห็นเรื่องเขียน ยิ่งต้องฟิตให้หนัก จริงๆแล้วเป็นคนชอบเขียนค่ะ (พูดก็ชอบ ปกติพูดไม่หยุดเลย) แต่พอเขียนภาษาฝรั่งเศสทีไร ต้องพึ่งดิกชันนารีทุกที ปัญหาคือเป็นคนไม่ท่องศัพท์ค่ะ เพราะว่าท่องไปแล้วก็ลืม ศัพท์ที่ได้ทุกวันนี้คือที่ใช้เป็นประจำ อย่างภาษาอังกฤษที่ได้อยู่ทุกวันนี้ก็เพราะพยายามใช้ทุกวัน ก็เลยหวังว่าพอไปฝรั่งเศส ภาษาจะดีขึ้น (อยู่นี่ไม่ได้ใช้เลยค่ะ) และหวังว่าจะดีขึ้นมากๆด้วย เหตุผลคือนอกจากว่ามันจะช่วยเรื่องหางานแล้ว (ถ้าตัดสินใจอยู่โน่นนะคะ) ยังจะช่วยเรื่องแปลหนังสือมากด้วย :) จากคุณ : ...hamster... - [ 1 ก.ค. 50 00:15:10 ]

ความคิดเห็นที่ 26 คำถามนี้ เลยทำให้ต้องไปนั่งคิดอีกรอบ ว่าหลัง vacation สิงหาคมนี้แล้ว จะทำอะไรให้กับชีวิตในปี 2007-2008 ดี ตอนนี้ยังไม่ตัดสินใจแบบเด็ดขาด แต่ที่คิดๆ เอาไว้ได้แก่ สำหรับชีวิตส่วนตัวและครอบครัว - วันพุธจะวางแผนไม่ทำงาน (คือไม่เปิดคอมพ์ รับแต่โทรศัพท์เข้า) จะให้เวลากับลูกทั้งวัน เพราะว่าลูกไม่เรียน และไม่อยากเอาลูกไปไว้ที่ศูนย์เด็ก ตอนนี้วางแผนเอาไว้แล้วคือ ช่วงเช้าพาลูกไปเรียนว่ายน้ำ ส่วนช่วงบ่าย กะว่าจะลงเรียนดนตรีให้ลูก (ถ้ามันยอม) ไม่งั้นจะให้เรียนเทนนิส (อันนี้มันบอกเอาไว้) - จะเที่ยวในฝรั่งเศสให้มากขึ้น จะไปเองกับลูก ไม่รอสามี อันนี้ปีนี้ไม่ค่อยได้ทำเลย แต่ว่าจะวางแผนแบบไปใกล้ๆ ภายใน 1 วัน และหาที่ๆ ลูกชอบด้วย - จะลงทะเบียนเต้นสเต็ปต่อ และถ้าดูเวลาแล้วเป็นไปได้ จะลงเรียนภาษาจีนที่เขตใกล้ๆ บ้านด้วย - อยากมีลูกอีกคน จะทำตัวไม่ให้เครียด เผื่อท้องได้อีก (ยังหวังอยู่) - จะให้เวลากับการสอนการบ้านลูกให้มากขึ้นกว่าเดิม - จะเริ่มสอนเขียนภาษาไทยให้ลูก (อันนี้ต้องจัดเวลาคิดว่านะ) เรื่องงานการ - คิดว่าจะยังทำงานที่เดิมต่อ ไม่คิดเปลี่ยนงานอีก 2 ปี (ก็จะทำที่นี่ 4 ปีพอดี) ดังนั้นก็จะเริ่มโครงการที่คิดเอาไว้ในตอนเปิดเทอมนี้ โครงการ 2 โครงการนี้ จะเสร็จภายใน 2 ปี พอดีถึงเวลาทบทวนชีวิตการงานว่า เราจะอยู่ต่อหรือว่าจะไป ถ้ามีความก้าวหน้า ตำแหน่งขึ้น ก็จะอยู่ต่อ และจะอยู่จนเกษียรเลย ไม่ย้ายไปไหนอีกแล้ว แต่ถ้าไม่ ก็คิดว่าจะติดต่อกับบริษัทที่ตอนนี้เป็นลุกค้ากันอยู่แล้วลองคุยกัน (ในปี 2010) - คิดว่าอีก 1 ปี อาจจะได้เปิดบริษัทที่ปรึกษาอย่างแน่นอน ตอนแรกนึกว่าเปิดได้เลย ง่ายๆ ไม่ต้องลงทุนอะไร ปรากฎว่า ศึกษารายละเอียดมาแล้ว มีค่าใช้จ่าย ภาษีที่ต้องจ่ายย้อนหลังหลังเปิดไปแล้ว 3 ปี ค่อนข้างสูง ดังนั้นต้องชะลอโครงการนี้ไปก่อน ตามที่อ่าน บอกว่า ถ้ามีจำนวนลูกค้าที่ยังไม่แน่นอน และไม่สามารถสร้างผลประกอบการได้ที่จำนวนแน่นอนระดับหนึ่ง ไม่แนะนำให้เปิดทันที ให้ศึกษาตลาดก่อน ไม่งั้นอาจจะเปิดแล้วต้องปิดตัวลงอย่างรวดเร็ว คือ ยังคงต้องรับงานผ่านบริษัทที่ปรึกษาอีกแห่งหนึ่ง ให้เขาเปอร์เซนต์ค่าการจัดการเกี่ยวกับเรื่องภาษีไป โดยรวม ถ้าว่าชั่งน้ำหนักของการให้ความสำคัญ คิดว่า ณ จุดนี้ ให้กับครอบครัวมากกว่า กับที่ทำงานก็คุยกัน ตอนนี้ความไว้ใจมีมากขึ้น เขาก็ไม่ว่าอะไร ตราบใดที่งานไม่เสียหาย ตอนนี้เหลือเวลาเข้าออฟฟิซ แค่ครึ่งวันแล้ว จากตอนแรก 2 วัน/สัปดาห์ จากคุณ : พธูไทย - [ 1 ก.ค. 50 19:27:03 ]

ความคิดเห็นที่ 27 คุณมิ้ม ที่คุณมิ้มว่ามาเนี่ย น่าสนใจนะคะ เป็นกำลังใจให้ประสบความสำเร็จคะ คำถามที่คุณมิ้มถามคล้ายๆ ที่คุณพธูเคยถามไว้ปีที่แล้ว(หรือป่าว) จำได้ว่าตอนนั้นตั้งใจจะออกกำลังกาย ไปตีแบด ทุกวันเสาร์ จนป่านนี้ยังไม่เริ่มเลย นัดกับกลุ่มไว้ว่าจะเริ่ม กลางกค.นี้ หวังว่าจะได้เริ่มจริงๆเสียที ที่เพิ่มขึ้นมาคือ อยากมีลูกอีกคน (ภายในปี สองปีนี้) กลัวว่านานกว่านี้แล้วเราจะวิ่งตามลูกไม่ไหว ตอนนี้แค่คนเดียวต้องต้องแตะมือเปลี่ยนแล้ว เรื่องงานก็ อยากให้มีงานเข้าสักโปรเจ็คสองโปรเจคก็ยังดี หลังจากที่ทำการตลาดมาหลายปีแล้ว ถ้าไม่ได้สงสัยต้องพิจารณาตัวเองแบบจริงๆ จังๆ เสียที เคยคิดอยากมีธุรกิจส่วนตัว จะเล็กหรือใหญ่ก็ได้ อันนี้เคยทำแล้วค่อนข้างดีที่เมืองไทย แต่ที่มาเลเซียเนี่ย ยังจดๆ จ้องๆ อยู่ มีอีกหลายเรื่องที่ต้องศึกษาภาษาก็สำคัญ ระบบของราชการของบ้านเมืองนี้ หากจะทำจริงๆ เคยเปรยกับเพื่อนที่ทำงานว่า ถ้าฉันตกงานจะออกมาทำอาหารเช้าง่ายๆ แบบเมืองไทยขาย (น้ำเต้าหู้-ปาท่องโก๋, แซนวิช, ข้าวเหนียวหมูทอด) เธอจะซื้อไหม หรือไม่ก็ขายแกงเขียวหวานไก่ราดข้าว เธอจะสนไหม แหะ แหะ โปรเจคยังวนเวียนเกี่ยวกับเรื่องกินๆ อยู่นั่นเอง จากคุณ : ลิตเติ้ลเกิร์ล (ลิตเติ้ลเกิร์ล) - [ 2 ก.ค. 50 09:01:48 ]

ความคิดเห็นที่ 28 ถึงกุลธิดา ค่ะ ไม่คิดอยากจะทำงานวิจัยเรื่องไตรภูมิพระร่วงดูเหรอค่ะ เมื่อวานเราเพิ่งอ่านหนังสือในเครือเมืองโบราณ นะค่ะอ่านแล้วทึ่งสุดๆๆ อ๋อ ตอนนี้ตัวเองมีแผนเรียนภาษาให้แน่นก่อนแล้วอยากเรียนอะไรก็ว่ากันไป อาจจะเบอร์เกอร์รี่ หรือไม่ก็ดีไซน์แต่กลัวว่าเรียนจบแล้วจะไม่ได้ทำงานนะสิค่ะเพราะแฟนอยากมีน้อง จากคุณ : mieba (mieba) - [ 2 ก.ค. 50 12:37:27 ]

ความคิดเห็นที่ 29 ขอแจมด้วยคนค่ะความใฝ่ฝันอันสูงตอนนี้ในหัวคิดเรื่องอยากเรียนภาษาค่ะแฟนพูดอิตาเลี่ยนและฝรั่งเศส  ภาษาอังกฤษพอกึ่มๆเหมือนกัน แต่เราอยู่ประเทศที่สามค่ะซึ่งใช้ภาษาอังกฤษแต่ขอบอกว่าแอ็กเซ้นของที่นี่หลากหลายจนเีราเหนื่อยที่จะพยายามเรียนรู้ มันท้อค่ะภาษาอังกฤษตอนนี้บอกได้ว่าถอยหลังลงคลองส่วนอิตาเลี่ยนไปเรียนทุกวันจันทร์แค่สัปดาห์ละครั้งเองแถมยังแค่ 3ชั่วโมง ก้อได้ประมาณแค่ 70% เอง  ปีหน้าต้องหาโรงเรียนสำหรับภาษาฝรั่งเศสอีกเพราะต้องย้ายกลับ luxemburg แค่คิดก้อเหนื่อยค่ะอีกอย่างตอนนี้ก้อฟุ้งซ่านเรื่องอยากมีน้องน่ะค่ะ ซึ่งนับจากวันที่แท้งก้อปีกว่าแล้ว แต่ยังไ้ร้วี่แววไม่ได้คุมเลย  ก้อได้แต่แอบเข้ามาอิจฉาสมาชิก pantipแล้วคิดเอาว่าสักวันเราคงจะสมหวังมีไอ้ตัวเล็กให้เราีีมีกิจกรรม 24 ชั่วโมงกะเค้าบ้าง จากคุณ : bellagallo - [ 2 ก.ค. 50 22:15:48 ]

ความคิดเห็นที่ 30 ขอโทษค่าที่หายไป 2วัน คุณ : pomtv7 หวัดดีค่าพี่ปอม สบายดีไหม วันงานก็ไม่ได้ทักกันเลย เห็นพี่แว๊บๆแล้วหายไปไหนไม่รู้ กลับไปกับคุณดำรง พุฒตาลหรือปล่า อิอิอิ ว่างๆโทรมาหาได้ค่ะ คุณ : SFO-CNX คนเราก็เป็นแบบนี้นะคะ คนว่างงานก็อยากทำงานใจจะขาด คนทำงานแล้วก็อยากจะลาออก เป้าหมายใครเป้าหมายมันค่ะ  อยู่กับลูกก็สนุกดีค่ะ รบกันมันส์ไปเลย แต่ได้ความผูกพันธ์กลับมา อีกอย่างคุณมีประสบการณ์การทำงานแล้ว ถ้าเบื่ออยู่บ้านก็หาพาร์ทไทม์ทำได้ไม่ยากค่ะ คุณ : Mrs Polly เก่งจังเลยค่ะเรียนบัญชีด้วย เพราะตัวดิฉันเอง คณิตศาสตร์ไม่ได้เรื่องเลยจริงๆค่ะ พอเห็นใครที่เรียนเกี่ยวกับตัวเลขเลยคิดว่าคนนั้นฉลาดเนอะ เก่ง ทำได้ไง เพราะตัวเองทำไม่ได้ แล้วก็ดีด้วยค่ะ เพราะมิ้มรู้จักพี่เจ้าของร้านอาหารไทยแกต้องจ้างคนทำบัญชีด้วยค่ะ เห็นแกบอกว่าจะไปเรียบนบัญชีเหมือนกัน เพราะจ้างคนอื่นแพงมากค่ะ ยังไงขอให้ฝันของคุณเป็นความจริง สามีสนับสนุนนนะคะ คุณ : มรรคณิชา ขอบคุณสำหรับกำลังใจค่ะฝากจุ๊บหนูมรรคด้วยค่ะ คุณ : แม่น้องเคียน ขอบคุณค่ะพี่กี้ ถ้าพ่อบ้านย้ายไปแล้วพี่ตามไปด้วยไหมคะ ตอนแรกแฟนมิ้มเค้าก็ไม่อยากเอาลูกฝากเนอส เค้าอยากให้เข้าอนุบาลตอน 2 ขวบครึ่งเลยค่ะ แต่ดูท่าทางถ้ารอถึงป่านนั้นมีหวังมิ้มบ้าขึ้นแน่เลย ที่บ้าไม่ใช่เพราะลูก(สุดสวาทบาดจิตนะนั่น)แต่เพราะต้องอยู่กับบ้านตลอดค่ะ คุณ : ...hamster...เข้าใจว่าเรียนโทยากขนาดไหน มิ้มเรียนมาได้ปีนึง แต่หยุดเพราะแต่งงานซะก่อน แค่ปีแรกมิ้มก็ว่ามันยาก เพราะมันป็นทฤษฎีล้วนๆ แล้วมิ้มไม่ชอบด้วย ไม่เสียใจที่ล้มกลางคันค่ะ เพราะมันยังไม่ใช่สาขาที่อยากเรียนจริงๆ ตอนนั้นประมาณเรียนตามใจพ่อค่ะ ลืมบอกว่าเรียนนิเทศที่ มสธ.ค่ะ ยังไงเป็นกำลังใจให้เรียนจบแล้วมาเรียนภาษาเร็วๆนะคะ คุณ : kutepim โห..ตอนนั้นคุณอายุ 27 ได้เงินเดือน 6 หมื่น เป็นมิ้ม มิ้มก็คิดหนักนะคะ จริงๆแล้วตอนนี้มิ้มก็ทำขนมเค้กขายบ้างเหมือนกันค่ะ แต่มีลูกค้าไม่กี่คน รับแค่เพื่อนๆค่ะ ขอแค่ค่าวัตถุดิบแค่นั้นเอง ของมิ้มก็มีอีกอย่างที่เหมือนคุณคือเรื่องบ้าน ถ้ามิ้มมีงานแล้วจะทำบ้านที่อยู่ปัจจุบันให้เป็นอพาร์ตเม้นท์ข้างบน ส่วนข้างล่างจะเปิดเป็นร้านอาหารไทย อิอิอิ ค่ะ ตอนนี้ให้ นศ.เช่าแค่ 1 ห้อง แล้วจะซื้อบ้านหลังใหม่น่าจะอีก 6-7 ปีโน้น แต่ยังไงก็ไม่ทิ้งบ้านหลังนี้แน่นอน ทำเลดีค่ะอยู่หน้ามหาลัยพอดีเลย คุณ : พธูไทย ในที่สุดพี่พธูก็บอกจนได้ว่ามีโครงอะไร อิอิอิ อ่านโครงการพี่แล้วมันดีค่ะ มีทั้งสนุกสนาน ผ่อนคลาย และสรรสาระ ยังไงขอให้พี่พธูทำได้ตามที่คิดไว้นะคะ ถ้าทำได้สงสัยน้องตองตังรักคุณแม่เพิ่มเป็นกอง คุณ : ลิตเติ้ลเกิร์ล ขอบคุณค่ะสำหรับกำลังใจค่ เรื่องที่คุณบอกว่าถ้าตกงานจะทำอาหารง่ายๆขาย ทำไมไม่ทำตอนนี้เลยค่ะ เมื่อ 2 วันที่แล้วมิ้มเจอเพื่อนคนลาว เค้าทำงานที่ โรงงานค่ะ คนงานเยอะมาก ตอนแรกเพื่อนมิ้มเค้าทำปอเปี๊ยะทอดไปให้เพื่อนร่วมงานชิมแล้วต่อมาก็มีออเดอร์มาที่ละเล็กละน้อย เค้าทำอร่อยใช้ได้ค่ะ เลยมีลูกค้าแบบบอกต่อ เค้าบอกว่าเดือนนี้เค้าทำขายได้ 800 ยูโร มิ้มอึ้งมากค่ะ ไม่ใช่น้อยๆเลย เค้าทำขายอันละ 60 เซนต์ ลูกค้าน่าจะทั้งโรงงานแล้วค่ะ คุณ : mieba ครึ่งปีที่แล้วมีแว๊บๆในหัวว่าอยากเรียนทำเบอร์เกอรี่เหมือนกันค่ะ แต่ตอนนี้เปลี่ยนใจแล้วค่ะ เพราะมันงานหนักและมีโอกาสทิ้งของเยอะกว่าร้านอาหารค่ะ ร้านขนมเราต้องทำแล้วให้ลูกค้าเลือก แต่ร้านอาหารลูกค้าเป็นคนสั่ง เรายังสามารถเก็บวัตุดิบได้นานค่ะ ข้อดีของร้านขนมคือหาวัตถุดิบได้ง่ายกว่าร้านอาหารไทยค่ะ ยังไงก็ขอให้คุณประสบความสำเร็จอย่างที่ตั้งใจไว้นะคะ จากคุณ : bellemaman - [ 2 ก.ค. 50 23:03:15 ]

ความคิดเห็นที่ 31 มีฝันดีกว่าไม่รู้จะฝันอะไรนะคะ เบื่อตัวเองจัง ยังไม่รู้ว่าอยากทำอะไร ได้แต่เลี้ยงลูกไปวันๆ ความรู้เข้าหม้อหมดแล้วอ่ะค่ะ ดีใจด้วยที่มีฝันของตัวเองนะคะ จากคุณ : sivalee - [ 3 ก.ค. 50 18:29:54 ]

ความคิดเห็นที่ 32 i am learning yoga by myself, it is a new dream (i have many dreams but it never became true)...ha ha ha จากคุณ : สาวสยาม - [ 4 ก.ค. 50 19:52:21 ]

ความคิดเห็นที่ 33 สวัสดีค่ะ ชื่อหญิงค่ะ พอดีว่าเป็นสมาชิกใหม่ค่ะอ่านกระทู้แล้วสนุกดีค่ะเลยอยากมีส่วนร่วม มีสามีเป็นชาวเดนมาร์ค่ะ แต่งงานมาปีกว่าแล้วอยากมีลูกมากแต่ยังไม่มีเลย ส่วนมากใช้เวลาอยู่ที่เมืองไทยกัน จัดตั้งบริษัทกันเองเล็ก ๆ ขายของทางอินเตอร์เน็ต แล้วก็หอบหิ้วมาขายที่เดนมาร์คบ้าง เรื่องของเรื่องคือว่าแฟนเค้าชอบอยู่เมืองไทยและดิฉันเพิ่งเสิยคุณพ่อไป ก็เลยต้องดูแลแม่ แต่แม่เค้าก็มีกิจการของตัวเองมีร้านขายกาแฟเล็ก ๆ  เราไม่ต้องจุนเจือเรื่องเงินให้เค้าแถมเค้ายังมีสมบัติที่ดินให้เราอีก แต่เราต้องทำมาหากินกันเพื่อครอบครัวเรา สามีทำงานที่เดนมาร์คสี่ห้าเดือนแล้วก็เอาเงินกลับไปใช้ที่เมืองไทยกัน ดิฉันตามสามีมาครั้งละสามเดือน เวลาลามีไปทำงานเราก็อยู่ทำงานบ้าน พอสามีหยุดเราก็เที่ยวกัน เที่ยวที่เดนมาร์คแล้วก็โซนยุโรป เราทำงานไปเที่ยวไป เลยไม่ค่อยมีตังค์เก็บ 55555 เราทำงานเมืองนอกใช้เงินเมืองไทยก็ดีแต่ว่าค่าใช้จ่ายที่เมืองไทยก็สูงเหมือนกัน หวังว่าธุรกิจที่ทำอยู่จะไปได้ดี ดิฉันเคยทำงานเป็นวิศวกรประจำโรงงาน และเรียนจบปริญาโททางด้านเศรษฐศาสตร์จากนิด้า แต่ตอนนี้ไม่ได้ทำงานประจำมาสองปีแล้ว เริ่มต้นกิจการส่วนตัวมีแต่ค่าใช้จ่ายในการลงทุน เงินจมอยู่กับของ หวังแต่ว่าจะไปได้สวย เราให้เวลาอีกสองปีหากธุรกิจเราไปไม่ได้ เราคงต้องกลับมาและเริ่มต้นใหม่กันที่เดนมาร์ค ตอนนี้เงินทองที่ใช้จ่ายก็อาศัยว่าแฟนทำงานที่เดนมาร์สามสี่เดือนแล้วพอกลับไปเมืองไทยเค้าก็ยังมีรายได้จากการออกแบบเวปไซด์บ้าง ส่วนตัวดิฉันก็ยังมีรายได้จากการสอนหนังสือ แต่ก็ไม่มากไม่เหมือนสมัยทำงานบริษัทหรอกค่ะ แต่ก็อย่างว่านะคะเราเลือกที่จะทำงานส่วนตัวไปไหนมาไหนเมือไหร่ก็ได้เราออกแบบเอง มันก็ได้อย่างเสียอย่าง แต่อย่าท้อนะคะ ทุกอย่างต้องมีการเริ่มต้น เวลาเดินไปทุกวินาที ต้องอยู่ให้ได้อย่างมีความสุข คิดเรื่องอนาคตไว้บ้างแต่อย่าไปซีเรียสค่ะ ทุกอย่างย่อมมีคำตอบและทางออกเสมอค่ะ และที่สำคัญชีวิตย่อมมีทางเลือกเสอม ดิฉันเลื่อกที่จะไม่ทำงานบริษัทยอมทิ้งเงินเดือนเป็นกอบเป็นกำ เพื่อที่จะใช้เวลาอยู่กับสามีและสร้างธุรกิจของเราเองแม้ว่าจะต้องคิดเยอะหน่อยแต่ว่าค่อย ๆ เป็น ค่อยไปค่ะ และมีความหวังตลอดเวลา อย่าสิ้นหวังนะคะ จากคุณ : หญิง (jinghure) - [ 7 ก.ค. 50 19:40:25 ]

ความคิดเห็นที่ 34 คุณ จขกท สู้ๆนะคะ  มีความมุ่งมั่น มันต้องได้สิน่า ส่วนตัว จะลงเรียน Medical Transcription เดือนหน้านี้แน่นอนแล้วค่ะ หลังเบี่ยงเบนมานานแสนนาน นี่ถ้าเรียนตั้งแต่คิดไว้ครั้งแรก ป่านนี้จบไปแล้ว ต้องรีบเรียนก่อนมีลูก เพราะจะได้ทำงานที่บ้านได้ ไม่งั้นตีกันตายเลยกะคุณสามี เพราะเค้ายืนยันไม่ให้เอาลูกไปเดแคร์ แต่ดิฉันอยากทำงาน อยากมีอาชีพค่ะไม่ใช่แค่มีงาน  อันนี้ก็กลัว คือภาษาอังกฤษเราดีนะ เขียน แกรมม่าก็ดีมาก แต่บางทีฟังฝรั่งพูดแสลงมากๆมันก็ช้าๆเหมือนกัน เลยกลัวนิดนึง แต่กลัวยังไงก็ต้องทำค่ะ สู้ๆค่ะ จากคุณ : ......Only Love Can Say....... - [ 9 ก.ค. 50 11:49:57 ]