Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | Chat | PanTown.com | BlogGang.com | Torakhong.org | GameRoom


    เพราะรักจึงยอมทุกอย่าง

    ภาพฝรั่งแบกเป้แบกแพค แต่งตัวเซอร์ๆ เดินก้าวออกจากประตูบ้านเป็นภาพที่ทรมาน มันเหมือนแก้วที่บาดใจ
    ครั้งที่เท่าไหร่แล้วที่เขาทำลายความรู้สึกดีๆฉันจนไม่เหลือ

    แต่สิ่งที่เจ็บปวดกว่า คือ ภาพเมื่อวานนี้ในห้องครัว ฉันล้มไปนอนกองที่พื้นในมือกำตั๋วเครื่องบินแน่น มีฝรั่งร่างสูงใหญ่เปลือยเปล่าล้อนจ้อนน้ำนั่งย่องเกือบจะคล่อมร่างฉันอยู่
    มือเขาบิดมือชั้นแน่น ราวกับว่าจะบีบให้แตกคามือ เพื่อที่จะให้ฉันปล่อยตั๋วเครื่องบินไป-กลับของสายการบินหนึ่งไป "Manila" และอีกตั๋วไป "Cebu"
    " Give it too me now "
    " I'm hurt, Leave me first " " I'm hurt " ฉันร้องตะโกนลั่นบ้าน
    " I'm hurt my hands " น้ำตาไหลอาบแก้มเป็นสาย
    " I told you, Give it to me now!!! " เสียงชายฝรั่งตะโกนดังลั่นคอนโดชั้นบน
    " It's not your properties. Well, You get out now, Get out of my place " นัยตาเขาแดงกล่ำ
    " No, Leave me first. I will give it back " " You're hurting me so much " ฉันร้องไห้คร่ำควญอเอนวอนให้เขาปล่อยมือจากฉัน
    " If you won't give it to me, I will kill you " นัยตามองฉันด้วยความโกรธ
    " I will kill you if you will tear it " เขาย้ำ
    " O.K. Go ahead! Kill me now when You don't love me anymore " ฉันแผดเสียงลั่นบ้าน
    " Leave me first then I will give it back " " I'm so hurt " ฉันร้องเจี๊ยวแจ๊วในประโยคเดิมๆซ้ำไปมา
    เขาค่อยๆ ละมือออกจากข้อมือฉัน ทันทีที่ฉันเป็นอิสระจากเขา ฉันเขวี้ยงตั๋วที่บิดจนยับลงพื้นแล้ววิ่งเข้าห้องนอน

    ใครจะเชือว่า คนๆนั้นที่ทำกับฉัน จะเป็นสามีของฉันเอง

    ฉันนั่งซุกอยู่ข้างๆเตียงร้องไห้ อยู่เสียงมือถือดังขึ้นปลายสายคงไม่เข้าใจว่าฉันพูดอะไรเพราะเสียงสะอื้นเอ่ยไม่เป็นภาษาคน

    แต่งงานกับฝรั่งได้ใช้ชีวิตเมืองนอก ใครว่าจะสวยงามเสมอไป ..
    ชีวิตไม่ใช่นิยาย ไม่มีซินเดอร์เรล่าในทุกๆเล่ม ไม่มีความรักที่สมหวังทุกๆครั้งไป

    ใครจะเชื่อว่าจากเด็กก้นครัว ภาษาอังกฤษห่วยแตก จะจับพลัดจับพลูได้แต่งงานกับรองประธาน บ.เกี่ยวกับเงินทองที่ใหญ่ ในย่านFinancial District ของเมืองที่ขึ้นชื่อว่า chilly summer fog & steep hills.

    ไม่รู้ว่าจะเริ่มจากตรงไหนดี ... ว่ามาถึงตรงนี้ได้อย่างไร อืมม..เริ่มจากตรงไหนดีล่ะ ตรงนี้ล่ะกัน
    เพราะความที่พลัดถิ่นมาอยู่ไกลถึงค่อนโลก ไม่มีใครให้ระบาย
    กลางปีที่แล้ว ฉันอยู่อเมริกามาจะสอง ตลอดเวลาไม่ได้ไปไหนเลยนอกจากโรงเรียน และที่ร้านอาหารที่ทำงานอยู่
    ความเหงา มันช่างทรมานใจเสียจริง สิ่งที่โหยหาตลอดเวลาในใจ คือ ใครสักคนที่เข้าใจ

    พรหมลิขิตนะหรอจะมีไหม? จากโรงเรียนสู่บ้านจากบ้านสู่ครัว ชีวิตวกเวียนวกวนอยู่แค่นี้
    จนวันหนึ่งรู้สึกเหนื่อยล้า ท้อใจ อยากจะมีใครอยู่ข้างๆเข้าใจฉันบ้าง

    หน้าจอคอมพ์ถูกเปิดขึ้น ชื่อเวปไซค์เดทติ้งที่คุ้นหูคุ้นตาตามหน้าเนตถูกคลิกโดยไว
    สมัครสมาชิกลังเลอยู่ ตั้ง 60กว่าเหรียญเลยนะเนี้ย เอาไงเอากัน

    จากวันแรกบนเวปเดทออนไลน์พูดคุยอยู่เดือน ห่างไปเดือน ได้มาเจอกันตัวต่อตัว ด้วยท่าทีผ่านตัวอักษรที่ดูไนซ์และการพูดจาตรงไปตรงมา
    จนเดือน กันยายนปีที่แล้วกลังจากเราเจอได้ 1 อาทิตย์ เขาบอกฉันว่าไปเวเคชั่นที่ฟิลิปปิน 2 อาทิตย์จะกลับมา
    ด้วยความที่รู้อยู่เต็มอกว่า ผู้ชายคนนี้ชอบชาวเอเชียมากๆขนาดว่าคลั่งไคล้เลยก็ว่าได้
    ฉันถามเขาว่า "ยูจะไปพบใครที่นั่นหรือเปล่า?"
    เขาบอกว่าเขาไม่ได้ไปพบใครทั้งนั้น แค่ไปดำน้ำพักผ่อน
    สองอาทิตย์ผ่านไปอย่างทรมาน
    ความรักเข้าตาฉันอย่างไม่ลืมหูลืมตา ถึงขนาดลาออกจากที่ทำงาน เพื่อให้เสาร์-อาทิตย์ได้หยุดงานอยู่กับเขา

    ปล. ตอนนี้เศร้าที่สุด ... ผ่านไปเกือบสองวันแล้วยังร้องไห้กับเรื่องเดิมๆ...

    ขอไปอาบน้ำก่อนตีหนึ่งแล้ว เดี๋ยวมาอัพใหม่

    จากคุณ : เพราะรักจึงยอมทุกอย่าง - [ วันอาสาฬหบูชา 15:09:38 A:69.85.184.31 X: TicketID:151502 ]

 
 


ข้อความหรือรูปภาพที่ปรากฏในกระทู้ที่ท่านเห็นอยู่นี้ เกิดจากการตั้งกระทู้และถูกส่งขึ้นกระดานข่าวโดยอัตโนมัติจากบุคคลทั่วไป ซึ่ง PANTIP.COM มิได้มีส่วนร่วมรู้เห็น ตรวจสอบ หรือพิสูจน์ข้อเท็จจริงใดๆ ทั้งสิ้น หากท่านพบเห็นข้อความ หรือรูปภาพในกระทู้ที่ไม่เหมาะสม กรุณาแจ้งทีมงานทราบ เพื่อดำเนินการต่อไป



Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | Chat | PanTown.com | BlogGang.com | Torakhong.org | GameRoom