ความคิดเห็นที่ 1 ไม่รู้จะออกความเห็นว่ายังไงดี ขอเป็นกำลังใจให้ละกันนะคะ ค่อย ๆ คิดถึงข้อดี ข้อเสียของสิ่งที่ตัดสินใจทีละข้อ เอาเหตุผลของแต่ละคนมาคุยกัน แล้วค่อย ๆ คุยกับสามีคุณดูนะคะ จากคุณ : edelweiss - [ 5 ก.ย. 50 16:51:39 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ขออนุญาตออกความเห็นค่ะ... ถึงคุณกับสามีจะคนละวัย และความสนใจต่างๆจะแตกต่างกัน แต่หากว่ารักและเอาใจใส่ซึ่งกันและกัน ก็คิดว่าน่าจะคุยปรึกษากันได้นะคะ ก่อนอื่นก็อยากให้คุณมิ้มลองอธิบายให้สามีฟังว่าความรักที่คุณมีต่อเขานั้นมัน Static คือไม่มีวันเปลี่ยนแปลงได้ง่ายๆ แต่ความคิดและความฝันของคุณนั้นมัน dynamic มันเป็นอะไรที่ไม่ตายตัว และมันสามารถที่จะยืดหยุ่นเปลี่ยนแปลงไปได้เรื่อยๆตามสถานการณ์ เวลา และสถานที่ อธิบายไปว่าคุณไม่ได้คิดจะทิ้งเขา แต่คุณที่คุณคิดเรื่องหางานทำนี้ก็เพราะคุณจำเป็นต้องคิดถึงอนาคตตัวเอง เพราะมนุษย์เรานั้นไม่มีใครอยู่ค้ำฟ้า ไม่มีใครรู้ว่าอนาคตข้างหน้าจะเป็นอย่างไร ตอนนี้ไม่มีปัญหาอะไร เพราะเขายังมีปัญญาหาเลี้ยงคุณได้ แต่หากวันข้างหน้าเขาเกิดป่วยไข้เป็นอะไรไป แล้วใครจะดูแลหาเลี้ยงคุณ (อันนี้ไม่ได้แช่งนะ แต่มันเรื่องจริงค่ะ) ก่อนที่จะคุยปรึกษากับเขา คุณมิ้มลองเขียนข้อดี ข้อเสียต่างๆของการตัดสินใจระหว่างการกลับไปอยู่เมืองไทยกับการอยู่ต่อที่ต่างประเทศ และให้นำกระดาษข้อมูลนี้มานำเสนอให้สามีดูประกอบกับการคุยปรึกษา เพราะการมีข้อมูลให้เห็นชัดๆในกระดาษ อาจช่วยทำให้สามีของคุณเข้าใจได้ว่าคุณได้ใช้เวลาคิดและไตร่ตรองอย่างรอบคอบ ไม่ใช่ว่าคิดอยากทำสิ่งต่างๆเพียงเพราะอารมณ์แค่ชั่ววูบ เห็นด้วยค่ะว่าคนดีนั้นหายาก เมื่อได้พบเจอคนดีที่รักเราและเรารักและถูกใจแล้วก็ควรจะรักษาทะนุถนอมกันไว้นานๆ และหนึ่งในวิธีการทะนุถนอมกันนั้นก็คือการเอาใจเขามาใส่ใจเรา ซึ่งก็หมายความว่าสามีของคุณมิ้มก็ควรต้องยอมรับฟังความคิดเห็นของคุณและำพายามปรับตัวเข้าหาคุณด้วย ไม่ใช่ว่าคุณทำตามใจเขาแต่ฝ่ายเดียว อย่างไรก็ตาม ขอเป็นกำลังใจให้คุณและสามีหาทางออกที่เหมาะสมและพอใจกันทั้งสองฝ่ายค่ะ จากคุณ : Smilla - [ 5 ก.ย. 50 17:56:23 ]

ความคิดเห็นที่ 3 จากประสบการณ์ของคนที่เคยกลับไปอยู่เมืองไทย เพราะสามีบ่นเหนื่อยกับการทำงาน อยากหยุดพัก เราก็ตามใจ ย้ายกลับไปอยู่เมืองไทย แต่ไม่เป็นไปตามที่คิด อยู่เมืองไทยค่าใช้จ่ายก็ไม่ได้ถูกเหมือนก่อน ไม่ทราบจะกลับไปอยู่กรุงเทพหรือต่างจังหวัด และมีบ้านของตัวเองหรือยัง คิดถึงค่าใช้จ่ายแต่ละเดือนหรือยัง อะไรหลายอย่างที่ต้องเตรียม ไม่ทราบว่าจะมีเงินหลังเกษียณตกเดือนละเท่าไหร่ เห็นเคยอ่านพวกฝรั่งสูงอายุ เกษียณไปอยู่เมืองไทย ได้เงินบำนาญเดือนละประมาณห้าหมื่นบาท ซึ่งคิดว่ามากสำหรับการใช้ชีวิตอย่างสุขสบายที่เมืองไทย ไม่ทราบคุณวางแผนการใช้ชีวิตไว้อย่างไร สามีจะไปอยู่เมืองไทยแบบ กินๆนอนๆไปเรื่อยหรือ นานไปอาจจะเบื่อได้ ลองให้เขาอยู่สามเดือนหกเดือนก่อน ถ้าอยู่ได้ไม่มีปัญหา ค่อยไปอยู่ถาวร ส่วนคุณอายุยังน้อย คงอยากใช้ชีวิตที่ต่างประเทศมากกว่า จากคุณ : พนอจัน - [ 5 ก.ย. 50 18:53:18 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ช่วยเข้ามาตอบ แต่ไม่ทราบว่าจะโดนใจเจ้าของกระทู้รึปล่าวนะคะ เอาเป็นว่า เป็นความเห็นส่วนตัวละกันค่ะ พอดีมีความคิดกลับไทยเร็วๆ นี้เหมือนกัน ดิชั้นอยากย้ายกลับไทยเหมือนกัน แต่คิดว่าจะเก็บเงินปลูกบ้าน เก็บเงินสำรองใช้จ่ายยามจำเป็นสักก้อนมากที่สุดเท่าที่จะหาได้ มีเงินและมีบ้านของตนเองก็ทำให้อุ่นใจมาก ส่วนค่ากิน ใช้เงิน เกษียณก็เหลือเฟือ เพราะค่าใช้จ่ายหลักๆ ไม่มีอะไร พร้อมแล้วเมื่อไหร่ ก็กลับได้ทันที ในกรณีคุณมิ้ม บอกสามีนะคะ ว่าเมืองไทยตอนนี้มีปัญหาหลายอย่าง รอให้การเมือง และเศรฐกิจดีกว่านี้ มีความมั่นคงมากกว่านี้ ค่อยตัดสินใจย้ายกลับ ระหว่างนี้อาจจะ 1-5 ปี ขออยู่ที่นี่ทำงาน เก็บเงินสำรองใช้จ่ายไปก่อน หากเขาเหนื่อยมาก ก็ให้เกษียณออกมา เป็นพ่อบ้านสักพัก คุณมิ้มก็ขออนุญาตสามีหางานนอกบ้านทำไปพลางๆ ไม่ได้เปลี่ยนใจเรื่องที่จะย้ายกลับไทย แต่ขอชะลอดูการเมือง และเศรษฐกิจของไทยไปสักระยะเพื่อความปลอดภัยนะคะ (ดิชั้นเพิ่งกลับไทยเมื่อ2-3เดือนที่แล้ว มีแต่ข่าวฆ่ากัน ตาย ชิงทรัพย์ ปล้นกันสุดๆ ) จากคุณ : noyne - [ 5 ก.ย. 50 20:05:07 ]

ความคิดเห็นที่ 5 ไม่รู้ใครคิดยังไงนะคะ แต่อยู่เมืองไทย ถ้าอยู่กรุงเทพ ไม่ได้ถูกเงินนะคะ ดิฉันอยู่กลับมาอยู่สามเดือน ค่าเงินมันน้อยลงเมื่อเทียบกับเมื่อหลายปีที่แล้ว ใช้เงินที่นี่ ต่อเดือน ค่าบ้านค่าโน่นนี่ กินอยู่ พอๆ กับตอนอยู่อเมกาเลยนะ  เดือนละหกเจ็ดหมื่นจะพออยู่หรือเปล่าถ้าในกรุงเทพ ประกันสุขภาพอีกล่ะ ลองมาทดลองอยู่กันก่อนไม่ดีเหรอคะ ไม่แน่ว่าสามีคุณนั่นแหละ จะชวนคุณกลับไปเอง ปัญหาเฃ้กๆ น้อยๆ หลายอย่างที่เราจะไม่ได้ประสบเมื่อตอนคิดจะมาอยู่ จะรู้ก็ต่อเมื่อมาอยู่จริงๆ แล้ว จากคุณ : mrs.night owl - [ 5 ก.ย. 50 20:30:31 ]

ความคิดเห็นที่ 6 มายืนยันว่าเมืองไทยแพงขึ้นเย๊อะ อยู่กทม ยิ่งแพง คราวก่อนกับไปบ้านราคาอะไรต่อมิอะไรเล่นเอาช็อก ไปเลย คือว่าจะบอกว่ามันแพงมากก็ไม่ใช่ แต่ที่บอกได้คือราคาแบบนี้ไม่ใช่เมืองไทย อยู่ที่ไหนก็เหมือนกัน อังกฤษ อเมริกา ฝรั่งเศส ราคาค่าครองชีพไล่ๆๆมากันติดๆ อยู่เมืองไทยอากาศร้อนนะ อารมณ์ทะเลาะกันเกิดง่ายมากๆตามสภาพอากาศ  ความหวานนี้หายไปเลย "อย่ามากอดฉันนะ ร้อน!.... เดี๋ยวแม่ยันเข้าให้!!"อันนี้เคยใช้กะสามีมาแล้ว ไอ้ประโยคนี้  บอกเค้าไปเลยค่ะ ว่าข้อไม่ดีที่จะอยู่เมืองไทยมีดังที่กล่าวมาทั้งหมด ไปเที่ยว ไปอยู่ในระยะสั้นๆพอไหว แต่อยู่เลยถาวรไม่ง่ายอีกต่อไปแล้วค่ะ จากคุณ : hamble pie - [ 6 ก.ย. 50 01:01:13 ]

ความคิดเห็นที่ 7 เข้ามาเป็นกำลังใจช่วยค่ะ และยอมรับว่าเดี๋ยวนี้ เมืองไทยแพงมาก จากคุณ : ต้นแพ - [ 6 ก.ย. 50 03:23:15 ]

ความคิดเห็นที่ 8 การที่พี่ไม่มีลูก ยาคุมอาจจะมีส่วนเหมือนกันนะ ก็ค่อนข้างน้อยมากกว่านะคะ น้องคิดว่าพี่ต้องสู้จะดีกว่านะค่ะ กว่าพี่จะไปทำงานที่โน่นได้   การที่พี่ไม่มีลูก เกี่ยวกับ การพักผ่อนของร่างกาย ความเครียด ออกกำลัยกาย  และสเปริ์มของผู้ชายเหมือนกันนะคะ บางครั้งเกี่ยวกับสภาพแวดล้อมก็ได้ แต่น้อยเหมือนกันนะ อย่าพึ่งท้อแท้นะคะ สู้ต่อไป...ลองทำอะไรที่ใกล้ๆตัวเองก่อนดีกว่านะคะ ไม่อย่างงั้นก็ไม่อยากให้เครียดเมลืมาคุยกันได้นะคะ อาจจะทำให้พี่ผ่อนคลายมากขึ้นนะคะ  duangporn_1977@yahoo.com มาคุยแลกเปลี่ยนกันได้นะคะ จากคุณ : duangporn (duangporn) - [ 6 ก.ย. 50 11:59:02 ]

ความคิดเห็นที่ 9 ดิฉันว่าไม่เกี่ยวกับอายุต่างกันหรอกคะ คุณลองคุยกับสามีคุณว่าค่าใช้จ่ายในกรุงเทพ หรือจังหวัดอื่น ๆ ในความเป็นจริงมันไม่ใช่น้อย ๆ ค่าผ่อนคอนโด ค่าผ่อนรถ ค่าเคเบิล ค่ากิน ค่าของใช้ จิปาถะ เกิดป่วยขึ้นมาอีก จะมีเงินสำรองหรือเปล่า แค่ค่าบำนาญจะพอไหม ส่วนเรื่องเรียน คุณลองเลือกคอร์สที่ตลาดต้องการ เรียนจบแล้วหางานไม่ยาก เขาจะได้เห็นว่าเรียนแล้วไม่เปล่าประโยชน์ อย่ากังวลเรื่องอายุต่างกันเลยค่ะ ไม่ใช่ต้นเหตุของปัญหา แค่ความเห็นไม่ตรงกันเท่านั้น ลองคุยหาทางออกที่พอใจกันทั้ง 2 ฝ่ายนะคะ จากคุณ : Sunny Shiny Day - [ 6 ก.ย. 50 12:27:45 ]

ความคิดเห็นที่ 10 เห็นด้วยกับคุณป้าพนอจัน เต็ม100ค่ะ จากคุณ : แม่อยู่ไกล - [ 6 ก.ย. 50 12:46:47 ]

ความคิดเห็นที่ 11 ดิฉันก็เตรียมตัวจะกลับเหมือนกัน คงไม่เปลี่ยนใจแน่นอน แผนก็ปีนี้เก็บเงินทำบ้านให้เสร็จ  เพราะมีที่แล้ว อีกสองปีเก็บเงินสักก้อน ก้อนเล็กหรือใหญ่แล้วแต่เหตุการณ์ เอาไปใช้ตอนไปอยู่เมืองไทย และเงินขายบ้านจากนี่ คงได้พอประมาณ สามีจะเกษียณตอนอายุหกสิบ แต่กะว่าจะทำพาสไทม์ที่เมืองไทย พอได้ค่าใช้จ่าย ก่อนรับเงินบำนาญ ตอนอายุหกสิบห้า เพราะเพื่อนเขาทำอยู่ก่อนแล้ว กรณีของคุณ หากคล้ายๆ กันก็ไม่น่ามีปัญหาอะไร หากอยากกลับเมืองไทย คุณอยากทำงาน ภาษาดีๆ น่าจะหางานทำได้ง่าย อายุก็ยังไม่มาก รวมกับเงินบำนาญสามี น่าจะพอใช้จ่าย ปัญหาของดิฉัน กลัวอยู่อย่างเดียว เรื่องอากาศร้อน กลัวว่าสามีจะไม่มีความสุขเท่าที่ควร แต่มาคิดอีกที ทำไมฝรั่งคนอื่นเขาอยู่เต็มบ้าน เต็มเมืองเขาอยู่ได้ แต่ก่อนจะมาอยู่เมืองนอก เคยกลัวปัญหาเรื่องอากาศหนาวเหมือนกัน เป็นคนเกลียด ความหนาวมาก เราก็อยู่ได้ แต่ไม่สุข เท่าที่ควรเท่านั้น ความคิดของสามีดิฉัน เหมือนความคิดสามีคุณเลย เขาอยากเกษียณ เขาเหนื่อยมานานแล้ว อยากพักผ่อนชีวิต พอดีมาได้เมียแก่เหมือนกัน เออ ดี จะได้พักพร้อม ๆ กัน หากอยู่ที่นี่ หลังเกษียณ ไม่ได้ทำงานรายได้น้อยกว่าเดิมมาก  อยู่ลำบาก หากไปอยู่บ้านเรา มันสบายกว่าเยอะ เงินเดือนเกษียณ หลายหมื่นบาทต่อเดือน เงินก้อนย่อมๆ จากการขายบ้าน น่าจะเพียงพอ สำหรับชีวิตที่ไม่หรูหรา ฟุ่มเฟือยนัก ขอให้โชคดี กับการตัดสินใจค่ะ ไม่มีใครอยากผิดหวังกับการตัดสินใจหรอกค่ะ แต่หลายคนก็ผิดหวังกับการตัดสินใจ ไม่ถูกเหมือนกัน จากคุณ : rattana.uk - [ 6 ก.ย. 50 13:34:38 ]

ความคิดเห็นที่ 12 สวัสดีค่ะทุกคน ขอบคุณมากนะคะ ทุกๆความเห็นมีประโยชน์มาก เรากำลังพยายามค่อยๆพูดกับเค้าอยู่ เมื่อคืน บอกให้เค้ามั่นใจในตัวเรา ว่าถึงอย่างไร เราไม่เคยคิดจะไปจากเค้า เรื่องการดำเนินชีวิตอาจจะมีไอเดียเปลี่ยนไปได้เรื่อยๆ แต่เรื่องความรัก เรามั่นคงเสมอ อย่างที่คุณSmillaบอกไว้ ความรักเป็น static เค้าเงียบไปและบอกว่า เค้าเหนื่อยที่จะคุยเรื่องนี้กับเรา งั้นเอางี้ เค้าจะทำงานนี้(งานปัจจุบัน)ไปเรื่อยๆจนกว่าบริษัทจะปิดตัวลงหรือเค้าโดนให้ออก แล้วเมื่อถึงเวลานั้นก็ค่อยมาดูว่าเราจะทำอย่างไรต่อไป เราก็เลยสบายใจหน่อย เพราะเราไม่อยากจะรีบร้อนย้ายไปอยู่เมืองไทย อยากทำงานหาประสบการณ์ เก็บเงินก่อน เรื่องไปไปแน่แต่ยังไม่อยากไปเร็ว อยากลองสู้ดูสักตั้งก่อน ขอบคุณทุกๆคนอีกครั้งนะคะ หากจะมีความเห็นเพิ่มเติม ยินดีเป็นอย่างยิ่งค่ะ เพราะยิ่งอ่าน ยิ่งได้ไอเดียอะไรๆมากขึ้นจริง เขียนกันมาอีกนะคะ ขอบคุณค่ะ จากคุณ : มิ้ม - [ 6 ก.ย. 50 16:28:28 A:82.44.206.124 X: TicketID:145273 ]

ความคิดเห็นที่ 13 คุณมิ้มคะ ขอออกความคิดเห็นด้วยคนนะคะ อ่านครั้งแรก หู้วว์ เรากับคุณอายุเท่ากันค่ะ แล้วสถานการณ์ก็คล้ายๆกันอยู่ ไม่มีลูกเหมือนกันค่ะ แต่ว่าดิฉันเองตัดสินใจแล้ว ว่าไม่มีแน่ๆค่ะ เรากับสามีอยูที่อังกฤษ และก็เป็นอีกคู่หนึ่งที่คิดจะกลับไปตั้งหลัก รกราก ที่เมืองไทยหลังสามีเกษียณเหมือนคุณ ส่วนเรื่องคุณอยากเดินต่อ แต่ สามีของคุณอยากหยุด เราว่าเป็นธรรมดา สำหรับคนวัยนั้น และ สำหรับคุณเอง ก็เป็นธรรมดาของคนวัยอย่างเราๆ ความเห็นส่วนตัวของดิฉัน รู้สึกว่า ไลฟ์ไสตล์ไม่จำเป็นที่ต้องเหมือนกันนะคะ อยู่ด้วยกันมากๆ ก็ไม่ดีค่ะ หากสามีฯอยากอยู่บ้าน อยากพัก อยากทำอะไรก็ให้เค้าทำ อย่างสามีดิฉัน แกก็มีกิจกรรมของแกทำในยามว่าง หรือ กิจกรรมที่เค้าชอบเป็นส่วนตัวอ่ะนะคะ เช่น ซ่อมรถฯ ซ่อมบ้านฯ ปลูกต้นไม้ ตกปลา หรือบางที ถ้าเราไม่ว่างจริงๆ เพราะเราต้องไปทำงาน หน้าที่บางอย่างที่ดูเหมือน(ต้อง) เป็นของภรรยา เค้าก็น่าจะช่วยเราได้เหมือนกัน สำหรับเรื่องกิจกรรม-งานอดิเรกของสามี เราว่าเรื่องนี้ไม่ยากนะคะ เพราะเค้าเป็นคนท้องถิ่น เค้าต้องมีเพื่อนฝูงที่นี่อยู่แล้วค่ะ ส่วนเราก็ไปเรียนไปหาความรู้เพิ่มเติม ทำงานของเราไป จริงอยู่เราอาจไม่มีเวลาให้ทั้ง 7 วัน แต่ว่า เสาร์ อาทิตย์ รับรองว่า เป็นเวลาของครอบครัวแน่ๆ ส่วนเรื่องเงิน ฯ ข้อหนึ่งที่สามีพูดอยู่เสมอ ถึงแม้ดิฉันจะไม่มีรายได้อะไรเป็นเรื่องเป็นราวที่อังกฤษนี่ก็ตาม ว่า เงินนี้เป็นเงิน ของเรา คำว่าเงิน ของเรา บางครั้งมันทำให้เรารู้สึกระมัดระวัง ในการใช้จ่าย ในการลงทุน (เรื่องเรียนต่อ ก็ถือเป็นการลงทุนอย่างนึง) อะไรสักอย่าง ดังนั้น ก่อนที่เราจะใช้เงินของเราลงทุนอะไรไปสักอย่าง ข้อมูลของเราควรจะแน่นพอสมควรค่ะ ศึกษาข้อมูลฯ ให้ดี มองข้อดี ข้อเสีย ผลประโยชน์ที่จะได้รับในอนาคต ยิ่งถ้าส่งผลดีไปถึงตัวคุณในกรณีที่คุณกลับไปอยู่เมืองไทยแล้วยิ่งดีใหญ่ค่ะ อธิบายให้สามีเข้าใจนะคะ การเรียนต่อ การที่เราอยากมีความมั่นคงในชีวิต ไม่ได้หมายความว่า เรากำลังวางแผนจะทิ้งเขาไปค่ะ ส่วนคุณจะใช้วิธีการการันตีอย่างไร อันนี้คงต้องเป็นเรื่องส่วนตัว อาจใช้วิธีการเปิดบัญชีร่วม หรือ อื่นๆ แล้วแต่วิจารณญาณนะคะ ดิฉันเข้าใจว่า เวลาสับสน เป็นอย่างไร แต่อยากให้ลองตั้งหลัก คุยกับตัวเองด้วย ว่าตัวเองต้องการอะไรแน่ ตอบคำถามว่า สิ่งที่ต้องการนั้นมีประโยชน์มาก-น้อยแค่ไหน หาข้อมูล เหตุผลมารองรับนะคะ ถ้าเราตอบตัวเองได้แล้ว เราก็ตอบสามีได้ว่าทำไม เราถึงเลือกทางนี้ อีกอย่างที่อยากคุยด้วยก็คือ บางครั้งคนเราไม่สามารถอยู่ในสถานการณ์ที่ ได้ แล้วก็ ได้ เสมอไปอะนะคะ บางครั้งบางอย่างต้องดีเลย์บ้าง หรือ ต้องยอมสละบางอย่างเพื่อให้ได้บางอย่างมาเช่นกัน เรียกว่า พบกันครึ่งทางดีที่สุดค่ะ ไม่รู้จะอธิบายอย่างไร แต่อยากให้นึกถึงเพลง ที่ว่าง ของวง พอช นะคะ อย่างนั้นเลยค่ะ ถ้าคุณมิ้มอยากอีเมล์มาคุยกันก็ได้นะคะ s.gena@hotmail.com ค่ะ จากคุณ : คาดว่าน่าจะ ค.ห13 - [ 6 ก.ย. 50 18:22:04 A:90.241.136.105 X: TicketID:136749 ]

ความคิดเห็นที่ 14 ขอนุญาตคุณ จขกท นะคะ ขอเข้ามา "งอน" ป้าแอ๋วหน่อย ตกลงทิ้งกันแน่ๆเลยใช่มั้ยคะป้า???แง  ...แง จากคุณ : hamble pie - [ 7 ก.ย. 50 00:45:28 ]

ความคิดเห็นที่ 15 คุณมิ้มคะ เนื่องจากสถานะใกล้กัน ขออนุญาตออกความเห็นนะคะ เรากับสามีก็อายุต่างกันมากเหมือนคุณมิ้มค่ะ และไม่มีลูก(กะไม่มี) เราอยู่อเมริกาครึ่งปี เมืองไทยครึ่งปี สามีเรายังไม่มีแววว่าจะเกษียณ มาปีแรกเราก็เหงาไม่ได้ทำอะไรมาก ตอนนี้ช่วยงานสามี ถามว่าชอบงานที่ทำหรือเปล่าก็ไม่ได้ชอบมากนะคะ แต่งานสามีทำรายได้มากกว่างานที่เราอยากทำเราก็เลยหยวนและสามีก็รู้มาตลอด เราสองคนคุยกันและหาทางที่จะทำธุรกิจแบบที่ไม่ต้องเดินทางไปมามากขนาดนี้ เรื่องอายุต่างนี่ประเด็นความต่างที่เราอยากแสวงหาและเค้าใกล้จะหยุดมันก็มีอยู่นะคะ เราว่าคุณมิ้มลองหาช่วงที่สามีอารมณ์ดีๆ ค่อยๆคุยโดยใช้เหตุผล คนเรามีความฝันต่างกันบางทีต้องมาใช้ชีวิตร่วมกัน สำหรับเราการบริหารความต่างนี่ เราอยากทำอะไรเราทำเลยนะคะ เช่นทุกปี เราต้องไปเที่ยวกับเพื่อนสาว(โสด) โดยที่เค้าไม่ได้ไป มีการเดินทาง ที่ส่วนใหญ่เค้าจะไปก่อนแล้วเราตามไปทีหลัง คือเราไม่ได้ติดกันมาก แต่ก็ไม่ได้ทิ้งกัน มีช่วงใกล้ชิด มีช่วงห่าง คือสามีเราเป็นหนุ่มโสดกว่าจะมาเจอเราเค้าก็อยู่ด้วยตัวเองมาตลอดดังนั้นความ independent ของเค้าจะสูง (ไม่รู้สามีคุณมิ้มเป็นหรือเปล่า ) การกลับมาอยู่เมืองไทยนี่ ก็ต้องอธิบายคุณสามีนะคะ ว่ามีเรื่องต้องปรับตัวเยอะ เค้าอาจจะยังไม่มีเพื่อน แต่ถ้าเราเพื่อนเยอะ ต้องออกไปเจอ ทำกิจกรรมกับเพื่อนหรือญาติ (ถ้าเค้าไม่อยากไปก็ไม่ต้องไป เอาไปเฉพาะที่สำคัญๆ) เค้าก็ต้องเข้าใจ ครึ่งปีที่อยู่เมืองไทย เราแค่สองคนนะคะ เช่าอพาร์ทเมนต์ กินอยูธรรมดาปานกลาง ไม่ได้ติดหรู รวมค่าประกันสุขภาพแล้ว ตกเดือนละแปดหมื่น (คือถึงไม่ได้ติดหรู แต่คุณฝรั่งก็ยังต้องกินต้องใช้ตามมาตรฐานเดิม ) ประเด็นที่ว่าเรากลับไปกลับมานี่ อธิบายได้เป่าคะ คืออายุเราก็ยังน้อยนะคะ เห็นโลกมาน้อยกว่าเค้า ความสับสนในชีวิตย่อมมีมากกว่าเป็นธรรมดา 555 เราเป็นบ่อยค่ะ ถ้าคุณสามีอยากหยุดพักก็ได้ แต่ก็ต้องเห็นใจเราด้วย น่าจะหาทางสายกลางสำหรับสองคนได้ (เหมือนตามความเห็นข้างบน) เรื่องค่าใช้จ่าย เรื่องเรียน เราว่าเค้าน่าจะเห็นใจคุณมิ้ม เราเองปีแรกๆที่แต่งงานก็ยังรู้สึกนะคะ ว่าพึ่งสามีมากเหลือเกิน เราก็มีวีนมีอารมณ์เสียผสมกับ home sick แต่ก็มีการคุยกัน เรื่องค่าใช้จ่ายรายเดือน และค่าใช้จ่ายอิ่นๆ เดือนแรกๆก็ยังไม่ตายตัวนะคะ ต้องปรับตัวกันสักพัก ทะเลาะกันหลายหนกว่าจะลงตัว เค้าต้องเข้าใจว่าเราอยู่ต่างบ้านต่างเมือง ความเป็นอิสระหายไปทุกอย่าง จากที่เคยทำงานหาเงินเอง ต้องมาแบมือขอเงินสามี (ขาดอิสระทางการเงิน) แรกๆสามีเราก็กลัวเราทิ้งนะคะ ตอนนี้ไม่คิดแล้ว คือไปห้ามเค้าคิดไม่ได้ เพราะเค้าไม่มีความมั่นใจในตัวเอง เรื่องที่เค้าแก่กว่าเราเยอะ แต่เราต้องทำให้เค้ามั่นใจ แสดงออกเยอะๆว่ารักเค้าค่ะ มันมีความต่างอยู่หลายอย่างนะคะ ทั้งเรื่องอายุ เรื่องภาษา วัฒนธรรม วิธีคิด ก็ต้องใช้เวลาในการปรับตัวค่ะ เราเชื่อนะคะว่ารักกันแล้วนี่ต้องมีทางแก้ค่ะ ไม่รู้ที่เขียนมาจะช่วยได้บ้างหรือเปล่า อาจจะไม่ได้ช่วยมากถือว่าเป็นการแบ่งปันประสบการณ์แล้วกันนะคะ ถ้ามีอะไรอยากคุยก็หลังไมค์ได้นะคะ(ต้องสมัครสมาชิกก่อน) เราไม่อยากให้คุณมิ้มยอมทิ้งฝันนะคะ มันมีทางออกอยู่ต้องคุยกันเยอะ ของเรานี่แค่พักฝัน กำลังหาทางออกด้วยกันอยู่ค่ะ จากคุณ : where ever - [ 7 ก.ย. 50 07:21:33 ]

ความคิดเห็นที่ 16 มาให้กำลังใจค่ะ อยู่กทม. นี่ล่ะ ค่าครองชีพถ้าถามเรานะคะ เราอยู่ในแถบที่ราคาไม่แพง กินข้าวกล่อง แต่ก็ไม่ต่ำกว่าประมาณห้าหมื่นมั้ง??? แพงอ๊ะป่าวเอ่ย?? แต่หากเราย้ายไปอยู่บ้านนอกคงถูกกว่านี้มากๆๆๆ เลยค่ะ จากคุณ : สาวสยาม - [ 7 ก.ย. 50 10:07:08 ]

ความคิดเห็นที่ 17 อย่าพึ่งกลับมาเลยค่ะคุณมิ้น สถานะการณ์เศรษฐกิจเมืองไทยมันแย่มาก ๆ เศรษฐกิจไม่ดี  การงานก็หาได้ยาก  การค้าขายก็ฝืดเคือง หาเงินยากมากค่ะ เมืองไทยในตอนนี้  มีแต่คนปิดร้านกันเป็นแถว นี่เรายังคิดจะไปทำงานที่เมืองนอกเลย  ที่คุณป้าพนอจัน แนะนำมีส่วนถูกอยู่มากจริง ๆ ลองคุยกันและปรับตัวกันอีกสักนิด รอให้สัก 2-3 ปีสถานะการณ์บ้านเราดีขึ้นค่อยคิดกลับดีกว่าค่ะ จากคุณ : มด (momomod) - [ 19 ก.ย. 50 20:36:38 ]