ความคิดเห็นที่ 1 เข้าใจว่า "อกหัก!!"   รึเปล่า??? จากคุณ : hamble pie - [ 9 ก.ย. 50 20:14:26 ]

ความคิดเห็นที่ 2 เช้านี้เรื่องที่เคยสงสัยก็เป็นความจริง เค้ายอมรับแล้วว่าเค้ามีคนอื่น ผ้าเช็ดตัวในห้องน้ำกับของใช้ของผู้หญิงมันก็น่าจะเป็นหลักฐานที่ชัดเจนอยู่แล้ว จะต้องพูดอะไรกันมากมายอีก แต่เพราะความรู้สึกช้าหรือว่าโง่กันแน่ก็ไม่รู้ถึงดูไม่ออกว่ามันเกิดอะไรขึ้น จนต้องหน้าด้านเข้าไปถามเค้าว่า "เธอมีคนอื่นใช่มั้ย" แล้วระหว่างเรามันก็คือต้องจบไปใช่หรือเปล่า (ยังมีหน้าไปถามเค้าอีก กินหญ้าแทนข้าวหรือไงวะเรา) เค้าขอโทษขอโพยเสียมากมายว่าไม่ต้องการทำให้เราเสียใจ เค้าไม่ได้วางแผนไว้ล่วงหน้าว่าจะต้องมีคนอื่น มันแค่เกิดขึ้นเท่านั้น เค้าชอบผู้หญิงคนนั้น..เหมือนโดยต่อยเข้าตรงลิ้นปี่อย่างจัง น้ำตาหยดแรกเริ่มไหลแล้วตามมาอีกหลายระรอก เค้าคบกันได้สิบวัน คบกันตอนที่เค้ามีเราอยู่แล้ว ผู้หญิงคนนั้นคงเป็นสาเหตุทำให้เค้าเปลี่ยนไปจริงๆ แต่เราจะอ้างสิทธิ์หรือถือสิทธิ์อะไรได้ในเมื่อเรากับเค้าก็เพิ่งคบกันได้ไม่นานแค่สองเดือนเท่านั้น ยังไม่ได้เรียกตัวเองว่าเป็นแฟนกันด้วยซ้ำ เราเป็นอะไรกัน แค่เพื่อนกันเท่านั้นเอง จากคุณ : หนามงิ้ว - [ 9 ก.ย. 50 20:28:48 A:58.9.41.112 X: ]

ความคิดเห็นที่ 3 จริงๆแล้วเราก็ไม่ได้เป็นอะไรกันเลย เพื่อนก็ไม่ได้เป็น เพื่อนร่วมงานหรือก็คงใช่ แต่เราไม่เคยได้คุยกันเลย วันนั้นถ้าไม่ใช่เพราะความคะนองปาก วันนี้ก็คงไม่เจ็บ "พี่เบิร์ดๆ อีตาคนนั้นดูไปดูมาก็น่าจะหน้าตาดีที่สุดในบริษัทพี่แล้วนะ" พูดเสร็จก็ไม่ได้คิดอะไร ใครจะไปรู้ว่าอีกสองอาทิตย์ต่อมาอยู่ดีๆจะมีใครก็ไม่รู้ส่งข้อความคุยด้วย สืบไปสืบมาก็รู้ว่ามีคนสนใจแล้วก็แอบไปขอ id ใน skype มาคุยด้วย ตอนแรกก็แปลกใจแต่พอได้ถามพี่เบิร์ดก็รู้ว่าคนๆ นั้นเค้าอยากรู้จัก คงเพราะคิดว่าเราสนใจเค้ามั้ง วันแรกที่คุยกันก็งงๆ ว่าเอ๊ะเค้าได้ id ของเรามาได้ยังไง คิดไปว่าเค้าคง search หาเพื่อนใหม่ เราก็ทักไปว่าผิดหวังมั้ยที่รู้ว่าเป็นไร เค้าบอกว่าเปล่าเลย รู้สึกดีเสียด้วยซ้ำ นี่คือจุดเริ่มต้นของเราสองคน วันต่อมาเค้าก็เข้ามาคุยอีก ชวนไปดูหนังเรื่อง Harry Porter ด้วยกัน เราก็ว่าอีตานี่แปลกๆ แล้วแฮะ อาการนี้มันเข้ามาจีบกันนี่หว่า ถามซักประหวัดสารพัดว่าชอบอะไร ฟังเพลงแบบไหน ชอบเต้นมั้ย ดูไม่เหมือนคนที่เพิ่งเคยรู้จักกันคุยกันเลย คิดไปเองว่าคงเป็นเพราะเราชอบอะไรคล้ายๆ กันแล้วก็เคยอยู่ภูเก็ตเหมือนกัน เลยจูนกันติด วันแรกของการเดท นัดดูหนังที่สยามพารากอน เราไปสายตามระเบียบ Thai time เค้าก็ว่า เราก็ขอโทษขอโพยไปตามประสาคนรู้สึกผิด นี่ขนาดรีบแล้ว ข้าวอะไรก็ไม่ได้กินตั้งแต่เที่ยง พอตอนเย็นก็ไม่ได้กินอีก มาถึงโรงหนังก็กินน้ำอัดลม กว่าหนังจะเลิกก็เกือบเที่ยงคืน หิวสิครับท่าน แล้วร้านอาหารเจ้ากรรมแถวนั้นก็ปิดหมดแล้ว จะหาอะไรกินดีล่ะทีนี้ เราก็เสนอไปว่าเอางี้มั้ย เค้ารู้จักร้านอาหารแถวไหนที่ไกล้บ้านๆ เค้าบ้าง กินเสร็จก็จะได้แยกย้ายกันกลับบ้าน เพราะหอที่เราพักอยู่ก็ไม่ไกลจากบ้านเค้ามากนัก เมื่อตกลงกันได้ว่าจะไปกินข้าวกันที่ไหน ก็นั่งแท็กซี่ตรงดิ่งไปที่ร้านอาหารใกล้บ้านเค้าทันที วันนั้นเป็นวันอะไรก็ไม่รู้ แขกเยอะมากกว่าจะได้สั่งจะได้กินก็เที่ยงคืนกว่า คนเราพอมันหิวมากก็กินได้น้อย กินแล้วก็ปวดท้องอีก ไม่มีอะไรดีเลย "เดทวันแรกของฉัน" ถ้าวันนั้นเราไม่ปวดท้องมากจนเดินไม่ไหว แล้วต้องการกินยา บางทีเรื่องราวแย่ๆ คงไม่เกิดขึ้นก็ได้ จากคุณ : หนามงิ้ว - [ 9 ก.ย. 50 20:47:27 A:58.9.41.112 X: ]

ความคิดเห็นที่ 4 สู้ต่อไป ... ไอ้มดแดง!   จากคุณ : ผัดไทยกุ้งสด - [ 9 ก.ย. 50 20:47:28 ]

ความคิดเห็นที่ 5 เค้าบอกว่าเค้ามียาอยู่ที่บ้าน แต่เราคงต้องไปที่บ้านกับเค้าก่อน เราก็ช่างใจแล้วว่าจะเกิดอะไรขึ้นวะ แต่ก็ทำใจดีสู้เสือ กะว่ากินยาเสร็จก็จะขอนอนพักที่โซฟาสักสิบนาทียิ่สิบนาที แต่เค้าก็บอกว่าไปนอนที่กว้างๆ เหอะจะได้สบาย เราก็น่ะ ทำเป็นโง่อีกแล้ว แต่ก็แอบคิดว่ากรูไม่สบาย เค้าคงไม่ทำอะไรหรอกเนอะ แต่สุดท้ายก็... จากวันแรกที่เดทกันจนถึงวันที่ไปเที่ยวภูเก็ตด้วยกัน มันก็ไม่นานมากนัก เค้าแนะนำเรากับเพื่อนกับครอบครัวเค้าว่าเราเป็น girl friend, my girl, my friend แล้วแต่อารมณ์ เพื่อนของเค้าก็ให้เกียรติเราดี พวกเค้ารู้จักเราก่อนที่เราจะไปถึงที่นั้นเจอตัวกันเป็นๆ เสียอีก ตอนขับรถกินลมเค้าก็พูดมาประโยคนึงว่า ชีวิตเค้าไม่ต้องการอะไรมากมาย ไม่ต้องการเป็นคนรวยแต่พอมีทุนไว้เปิดร้านอาหาร ทำเป็นบาร์เหมือนอย่างที่พ่อเค้าทำ ไม่ต้องการทำร้านอาหารใหญ่โต ทำเล็กๆไว้สำหรับเพื่อนฝูง หาผู้หญิงดีๆสักคนแล้วก็แต่งาน ชีวิตเค้าต้องการแค่นั้น ตอนที่พูดหันมามองหน้าเรา กุมมือไว้แน่น ไม่ให้กรูคิดว่าชอบกรู ก็บ้าแล้ว จากคุณ : หนามงิ้ว - [ 9 ก.ย. 50 21:29:26 A:58.9.41.112 X: ]

ความคิดเห็นที่ 6 กลับมาจากภูเก็ต เริ่มมีอะไรแปลกๆ ใหม่ๆ ให้ปวดหัวไม่เว้นแต่ละวัน อยู่ดีๆ ก็ถามว่า อยากจะบอกให้ที่ทำงานรับรู้มั้ยว่าเราคบกันอยู่ เราก็บอกว่าอย่าเพิ่งเลย เค้าก็บอกว่าก็ดีรอให้ผ่านไปสัก 3-4 เดือนก่อนค่อยบอกก็ได้ แต่ตอนนี้เค้าอยากให้เราเก็บเรื่องนี้ไว้เป็นความลับไว้ก่อน ให้รู้แค่คนเดียวคือพี่เบิร์ดแม่สื่อ แต่พี่เบิร์ดจะไปรู้อะไรมากมาย แกแค่ทำหน้าที่ทำให้คนสองคนรู้จักกันก็เท่านั้น ที่เหลือเรื่องของพวกเมิง จัดการกันเอง เป็นอันว่าเราเก็บเรื่องนี้เป็นคนลับด้วยเหตุผล 2-3 ประการ คือ 1 เราทำงานโครงการเดียวกันแต่คนละบริษัท ใครรู้เข้าจะไม่ได้ ประมาณว่านายจ้างกับลูกจ้าง หรือว่าเลขากับเจ้านาย จะยังไงก็ไม่ดี 2 เราเองก็ยังไม่พร้อมในหลายๆ เรื่อง อีกอย่างมันก็ยังไม่ชัดเจนสักเรื่อง ไม่ต้องรีบร้อนบอกก็ได้มั้ง 3 ถ้าเราไปกันไม่ได้ เลิกกันไปก็ไม่ต้องมานั่งตอบคำถามใคร ...โคตรฉลาดเลยเห็นมั้ย ใครคิดวะเนี่ย แล้ววันโลกาวินาศครั้งที่ 1 ก็มาถึง เราบังเอิญได้ไปกินข้าวกับเพื่อนร่วมงานของเค้า ตัวเค้าเองก็ไปด้วย ก็พี่เบิร์ดอีกนั่นแหละ เจ้ากีเจ้าการอยากจับคู่ให้นัก เราก็ใบ้รับประทานเพราะไม่รู้จะคุยอะไร ไม่อยากเผยไต๋ให้คนอื่นผิดสังเกต เราก็คุยกับเพื่อนร่วมงานของเค้าไป โดยไม่คิดอะไร ชวนคุยมาก็ตอบไป ตามมารยาท แต่:-) อึดอัดโคตร อยากกลับไปทำงานเร็วๆ จะได้กลับไปคุยกับเค้าต่อว่างั้น แต่พอกลับมาถึงที่ทำงาน ผีบ้าก็เข้าสิงคุณพี่ท่านทันที เราก็ไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้นทำไมหงุดหงิด พูดจาไม่เข้าหูคน คุยไปคุยมาได้คำตอบว่า เค้าหงุดหงิดไม่พอใจที่เราสนิทสนมกับเพื่อนร่วมงานเค้ามากไปนิดสสส์ นึง เอ้าก็เค้าชวนคุยจะให้เป็นใบ้หรือไง แต่ก็ดีวะ แสดงว่าหึงชัวร์ (ผู้ร้ายรับสารภาพว่าเค้าแอบหึงเล็กๆ ก็เพราะว่าชั้นชอบหล่อนหรอกนะชั้นถึงหึง ถ้าไม่ชอบชั้นก็ไม่สนหรอก...อารมณ์นั้น เราก็ยิ้มสิคะ มันชอบช้านนนนนโว้ย จากคุณ : หนามงิ้ว - [ 9 ก.ย. 50 21:47:34 A:58.9.41.112 X: ]

ความคิดเห็นที่ 7 วันโลกาวินาศวันที่ 2 เริ่มขึ้นเพราะพี่เบิร์ดแม่สื่อเจ้าเก่ามาบอกว่าไอ้คู่กรณีของเราที่ทำให้เค้าโกรธในวันที่เป็นทานข้าวด้วยกันเค้าแอบชอบเราอ่ะ แม่เจ้า อะไรจะขนาดนั้น เค้าบอกว่าถ้าเราคิดแบบเดียวกันกับเค้า เค้าก็จะดำเนินความสัมพันธ์ไปอีกขั้น แต่เราก็เป็นคนดี (คิดว่างั้น ไม่อยากจับปลาสองมือ ซึ่งผิดธรรมชาติของคนสวยไปหมด) เราก็บอกพี่เบิร์ดไปว่าเราไม่ได้คิดอะไรกับตาไมค์นะเพราะเราชอบพี่วิลลี่อยู่ เราก็คิดกับเค้าแค่เพื่อน แล้วไม่รู้อีตาไมค์กับวิลลี่ไปคุยกันอีท่าไหน ตาวิลลี่ก็มาบอกเราว่า ยูนะมีคนแอบชอบนะ เค้ามาบอกชั้นเมื่อกี๊นี้เอง เราก็แกล้งโง่ อ้าวเหรอ แล้วไงล่ะ เค้าบอกว่าถ้าเบื่อเค้าแล้วจะไปหาคนใหม่ก็ได้นะ เค้ายินดี เราก็ว่า เอาแล้วมั้ยล่ะไอ้เววนี่ เอ้ยไอ้คุณวิลลี่ ชั้นไม่ใช่สิ่งของนะยะที่จะยกให้ใครง่ายๆ แต่เพราะความน้อยใจก็เลยบอกไปว่า ก็ดี มีคนมาชอบก็ดีไม่ใช่เหรอ เอาไว้จะรับไว้พิจารณานะ ขอบคุณที่เป็นห่วง เค้าก็บอกว่าก็ดี ขอให้มีความสุขกับตาไมค์แล้วกัน เราก็ผีบ้าเข้าอีก มันจะแคร์กันเลยหรือว่ะเนี่ย เราก็บอกไปว่า อย่าทำตัวเป็นพ่อสื่อหน่อยเลย เค้าก็ตอกกลับไปว่า ทำไมต้องทำเป็นเรื่องใหญ่ด้วย คิดว่ามันเป็นเรื่องขำๆ สิ เค้ายังมองว่าขำเลย เราก็บอกว่าขำไปคนเดียวสิ เราไม่ได้ชอบไมค์สักหน่อย เราชอบเค้า ได้ยินมั้ยว่าเราชอบเค้า (อารมณ์ประมาณว่า กรูโคตรรักเมิงเลย เข้าใจมั้ย) แล้วเรื่องทุกอย่างก็จบลงด้วยดี จากคุณ : หนามงิ้ว - [ 9 ก.ย. 50 22:02:23 A:58.9.41.112 X: ]

ความคิดเห็นที่ 8 Is this ห้องศิราณีไกลบ้าน's next reccomended hot topic ?   'ทู้ แนะนำ "Steamy Hot" เรื่อง     แอ่นด์       โอ้ววววว.......YES....I think so...... จากคุณ : Siamese Girl - [ 9 ก.ย. 50 22:13:34 ]

ความคิดเห็นที่ 9 วันโลกาวินาศวันที่ 3 (มันเกิดขึ้นอาทิตย์เว้นอาทิตย์) ปกติเค้าจะเข้ามาทักเราก่อน ประมาณ 9 โมงเช้าก็ได้คุยกัน แต่วันนั้น เอทำไมยังไม่คุยกันสักที สงสัยงานยุ่งเราก็คิดไปนั่น 10 โมงก็แล้วทำไมยังไม่คุยกับเราล่ะ เราก็อยากจะคุยกับเค้าก่อนแต่คิดว่าจะเป็นการรบกวนก็เลยรอก่อนดีกว่า เกือบ 11 โมงคุณพี่วิลลี่ก็ส่งข้อความมาว่าจะไม่คุยกับเค้าเหรอ เราก็บอกว่าก็คิดว่ายูยุ่งอยู่ก็เลยไม่อยากกวน เค้าก็ตอกกลับมาว่า ยูคิดไปเอง สรุปเองไม่ถามว่าความจริงเป็นยังไง แล้วถ้าเค้าจะคิดไปบ้างว่า ผู้หญิงคนนั้นจะยังอยากจะคุยกับเค้าอยู่มั้ย แล้วถ้าเค้าไม่คุย เงียบอย่างนี้ไปทั้งวัน พรุ่งนี้ก็ไม่คุย อาทิตย์นี้ก็ไม่คุยกับเค้า จะเป็นยังไง เราก็ขอโทษขอโพยเค้า พยายามอธิบายว่าเพราะอะไร แต่คนมันดวง"ซ ว ย" พี่ๆ ที่ทำงานก็แห่กันมาคุยกันที่โต๊ะ ข้ามหัวเรากันอย่างสนุกสนาน พี่วิลลี่ก็อารมณ์เดือดพล่านหาว่าเราไม่อยากคุยกับเค้า แล้วทำไมจะต้องให้เค้าเริ่มเป็นฝ่ายเข้ามาหาเราก่อน เป็นคนเริ่มความสัมพันธ์ก่อน หลายๆ ครั้งที่เค้ารู้สึกว่าเราไม่ได้สนใจเค้าเลย เราก็พยายามจะอธิบาย พิมพ์ไว้เกือบเสร็จแต่ก็กดส่งไม่ได้ ไอ้ที่คุยกันก็ยังไม่มีทีท่าว่าจะจบ ไอ้ทางพี่วิลลี่ก็คลั่งเป็นพายุบุแคม กรูจะทำไงดี พี่วิลลี่โมโหส่งข้อความมาตัดเยี่อใยว่าเค้าจะไม่รบกวนเวลาเราอีกแล้วก็ offline ไปเลย เราก็เอาล่ะสิ ทำไงดี อยากคุยแต่ก็คุยไม่ได้ ก็เล่นแห่มาจ้องหน้าจอคอมกันซะขนาดนี้ เราก็เลยเขียนเมล์ไปหาเค้า แล้วก็ส่งข้อความเข้ามือถือบอกเค้าว่าเหตุผลที่เราคุยไม่ได้คืออะไร ในใจก็แอบคิดว่าคนอะไรวะขี้โมโหชะมัด ไม่มีเหตุผลเอาเสียเลย แต่ก็เอาวะ ชอบเค้านี่ต้องง้อเว้ย พอเค้าอารมณ์ดีขึ้นเราก็ถามว่าได้รับข้อความเราหรือเปล่า เค้าก็บอกว่าได้รับแต่ก็ตอบสั้นๆ ห้วนๆ เราก็รู้ได้โดยความฉลาดอันน้อยนิดของเราว่า เค้ายังไม่หายกริ้ว เราก็ทำใจดีสู้เสือ ถามเค้าไปว่ามีเวลาคุยกันหน่อยมั้ย เรามีเรื่องจะคุยด้วย เค้าก็ถามว่าเรายังมีเรื่องอะไรจะต้องคุยกันอีกเหรอ ดูสิ สิ้นเยี่อขาดใยเลย เราก็ยังไม่ละความพยายาม จนเค้ารำคาญ บอกว่าเค้าไม่มีอารมณ์จะพูดเรื่องแบบนี้ในเวลานี้ กะอีแค่เราถามว่า ยูไม่รู้เหรอว่าชั้นแคร์ยูนะ แค่เนี๊ยะ เราก็ชักจะโมโหแล้ว ก็เลยระเบิดอารมณ์ใส่เหมือนกัน เอาวะ เป็นไงเป็นกัน เราบอกเค้าไปว่าไม่จำเป็นต้องตอบ อ่านอย่างเดียว เราพูดจบก็จะหุบปากแล้ว เราบอกเค้าว่าตั้งแต่กลับมาจากภูเก็ตความรู้สึกของเราที่มีให้เค้ามันเปลี่ยนไป เรารู้ว่ามันไม่ใช่แต่ชอบ แต่มันคือ "รัก" (ตอนนั้นคิดไปได้ไงวะว่ารัก ยังไม่ได้รักสักหน่อย คนคบกันได้เดือนเดียวอะไรจะเร็วปานนั้น" แล้วเราก็คิดว่าเค้าคือแฟนของเราที่เราสามารถบอกเพื่อนเราได้ว่าเค้าคือคนที่เราคบอยู่ตอนนี้ แต่เค้าล่ะให้เราเป็นตัวอะไรสำหรับเค้า ก่อนหน้านี้ที่เค้าถามว่าจะเปลี่ยนสถานะของเค้าจากกิ๊กมาเป็นแฟนได้หรือยัง เราตอบว่าเร็วๆ นี้ แต่จริงๆ แล้วเราให้เค้าเป็นแฟนมาตั้งนานแล้ว แต่ในเมื่อเค้ายืนยันว่าเค้าชอบที่จะเป็นกิ๊กมากกว่า กิ๊กก็กิ๊กวะ แล้วเรื่องที่จะย้ายเข้าไปอยู่ด้วยกัน เราก็คิดอย่างนั้น ความรู้สึกมันบอกว่าอยากอยู่กับเค้าทุกวัน อยากอยู่ด้วยกัน เราบอกว่ายังไม่ใช่ตอนนี้หรอกแต่อาจจะเร็วๆ นี้ แล้วก็เรื่องของไมค์เราบอกว่าอย่าทำเหมือนเราเป็นสิ่งของที่เที่ยวยกให้คนโน้นคนนี้ เรามีหัวใจเราเลือกแล้ว่าเราจะอยู่กับใคร อย่าผลักไสกันนักเลย แล้วก็เรื่องสุดท้าย เราก็บอกว่าบางทีเราก็รู้สึกแย่กับตัวเอง เค้าอยากจะเจอเราไม่ไหร่ ดึกดื่นแค่ไหนก็ได้เจอ แต่ในเวลาที่เราอยากเจอเค้า เรารู้สึกแย่ แต่ก็เพราะรักจึงทำอย่างนั้น ทั้งๆ ที่เจ็บก็ยังจะทำ พูดจบเราก็ offline ไปเพราะต้องออกไปเรียน เค้าส่งข้อความมาบอกว่าเค้าจะตอบทุกอย่างที่เราเขียนไปในเมล์ให้กลับมาอ่านหลังเลิกเรียน สาบานได้ว่าวันนั้นทั้งวันไม่มีกะจิตกะใจเรียนเลย คิดไปสารพัดว่าคำตอบของเค้าจะเป็นแบบไหน ไม่ตอบรับก็ปฏิเสธ มีแค่สองอย่างเท่านั้นเอง จากคุณ : หนามงิ้ว - [ 9 ก.ย. 50 22:29:18 A:58.9.41.112 X: ]

ความคิดเห็นที่ 10 อืมๆ พอจะเข้าใจ ได้ระบายออกมาแล้วคงจะสบายใจขึ้นนะคะ สู้ๆ จากคุณ : maigo (maigo) - [ 9 ก.ย. 50 22:39:04 ]

ความคิดเห็นที่ 11 แล้วหวยก็มาออกตรงเลขท้าย 3 ตัว เอ้ยไม่ใช่ เค้าก็ไม่ได้ตอบปฏิเสธอย่างโจ่งแจ้ง ยังมีแบบถนอมน้ำใจคนอ่านบ้าง แต่แปลกดีตรงที่อ่านแล้วรู้สึกโล่งใจ ถึงแม้ว่าข้อความมันจะไม่ได้บันเทิงอารมณ์เลย เค้าตอบมาว่า เค้าก็คิดไว้แล้วว่าสักวันนึงวันนี้จะต้องมาถึง วันที่เราบอกเค้าว่าเรารักเค้า เค้าไม่อยากทำให้เราเสียใจแต่ก็ต้องพูดออกไปว่าเค้าไม่ได้ต้องการคบกันแบบจริงจัง แต่ตอนนี้เราต้องการที่จะเป็นแฟนเค้า เค้าไม่ได้ต้องการอะไรแบบนั้น แล้วตอนนี้เราก็บอกว่ารักเค้า เค้าไม่ใช่ผู้ชายคนที่เราจะมารัก เค้าเคยดีใจที่เราบอกเค้าว่าเรามีความสุขกับความสัมพันธ์แบบที่เคยเป็น (หลบๆ ซ่อนๆ ไม่ให้ใครรู้ จู้ฮุกกรู จู้ฮุกกรู) แต่มาวันนี้เค้าชักไม่มั่นใจแล้วว่าเค้ายังต้องการความสัมพันธ์แบบนี้อยู่หรือเปล่า เรื่องการย้ายเข้ามาอยู่ด้วยกัน เค้าก็ยังไม่อยากให้มีใครมาอยู่ในบ้านของเค้า เค้ายังไม่พร้อม เค้าอยากให้เราเจอกันเป็นครั้งคราวมากกว่า แล้วก็จบคำหวานหูที่ว่าเราเป็นผู้หญิงที่ดี มีคุณสมบัติตามที่เค้าต้องการ แต่ปัญหาอยู่ที่ตัวเค้าที่เค้ายังไม่พร้อมที่จะจริงจังกับใคร หรือให้สัญญากับใคร สุดท้ายก็บอกว่าเค้าไม่คิดว่าเราจะยอมรับเค้าได้ที่เค้าเป็นผู้คนขี้โมโห หงุดหงิดง่าย ไม่มีเหตุผล เจ้าอารมณ์ ชอบดื่ม ชอบเที่ยว เราตอบเค้าไปในวันเดียวกันว่าไม่ต้องเป็นห่วงเค้าไม่ได้ทำให้เราเสียใจหรอก เพราะจริงๆ เราก็รู้ว่าเรายังใช้คำว่ารักไม่ได้ แค่รู้สึกว่าชอบเค้ามากๆ แต่ที่ตัดสินใจใช้คำนั้นก็เพราะอยากจะรู้ว่าเค้าคิดยังไง แล้วต้องการอะไรจากเรากันแน่ เพราะระหว่างเราสองคนมันเกิดขึ้นเร็วมาก มันก็ดีที่ได้รู้จากเค้าในวันนี้ อีกอย่างเรื่องของการเข้าไปอยู่ด้วยกัน เราก็ไม่คิดว่าเราจะทำอย่างนั้นเพราะเราก็อยากจะมีที่ว่างให้ตัวเองได้พักผ่อน ได้อยู่คนเดียว มีที่ให้ครอบครัวมาพักด้วย ส่วนเรื่องของความรู้สึกมันห้ามกันไม่ได้ เค้าจะห้ามไม่ให้ใครมารักเค้าไม่ได้ เพราะถ้ามันเกิดขึ้นกับใครมันก็แค่เกิดขึ้น จะมากะเกณฑ์อะไรไม่ได้หรอก แล้วถ้าวันที่เรารักเค้าจริงๆ เราก็ต้องรับผิดชอบความรู้สึกตัวเอง เปลี่ยนมันซะเพราะเรารู้ว่าเค้าไม่ได้คิดอะไรกับเราแบบนั้น สรุปว่าคุยกันเข้าใจแล้ว ทุกอย่างก็กลับคืนสู่ภาวะปกติ จากคุณ : หนามงิ้ว - [ 9 ก.ย. 50 22:46:07 A:58.9.41.112 X: ]

ความคิดเห็นที่ 12 คุณเขียนได้อารมณ์ "ละครช่อง 7"มากๆเลยอ่ะ ขอบอก อ่านแล้วไม่ชัวร์ว่าเรื่องจริงหรือแต่ง แต่ขอแปะไว้หน่อย  เพราะอ่านตอนแรกๆมาจนถึงอันนี้ แล้วรู้สึกว่า ผู้หญิงเป็นฝ่ายพลาดเอง พลาดตั้งแต่ไปมีอะไรกับเค้าตั้งแต่วันแรกที่เดทแล้ว ....ตอนที่เค้าจับมือคุณ ที่นั่งอยู่ในรถ แล้วเค้าบอกว่า ชีวิตเค้าอยากแค่มีผู้หญิงดีสักคน   อะไรนั่น แล้วคุณเข้าใจว่าเป็นตัวคุณ อันนี้คุณเข้าใจผิดเอง เล่าๆไปมันกลายเป็นประจานตัวเองไปแล้ว  คุณโทษผู้ชายว่าสาระเลว อันนี้ไม่น่าจะถูกต้องทั้งหมดนะ คุณไม่ทำให้เค้ารู้ว่าคุณมีค่าแค่ไหนตั่งแต่แรกคบกัน เค้าก็คิดได้อย่างเดียวเลยว่า"ง่าย" จะทำยังงัยก็ได้ คุณก้าวพลาดจริงๆ แต่ต่อไปนี้คงได้บทเรียนที่มีค่าเก็บไว้กับตัวแล้วนะคะ ขอให้ระมัดระวังในครั้งต่อๆไป เริ่มก้าวแรกให้ดี คิดก่อนตัดสินใจ โชคดีค่ะ จากคุณ : hamble pie - [ 9 ก.ย. 50 22:49:54 ]

ความคิดเห็นที่ 13 หลังจากวันนั้นเราก็เจอกันหลังเลิกงานน้อยลง แต่เราก็ไม่ได้คิดอะไร เพราะอยากให้เค้ามีเวลาส่วนตัวทำอะไรที่อยากจะทำซึ่งมันก็ไม่เหมือนกับคู่อื่นๆ ที่อยากจะมีเวลาให้กัน อยู่ด้วยกันให้มากที่สสุด แต่กับเรามันไม่ใช่ คบกันภาษาอะไรก็ไม่รู้ แต่ก็ช่างเถอะ การที่ได้อยู่กับเค้ามันก็เป็นสุขดีไม่ใช่เหรอ แล้ววันที่เรากลัวก็มาถึง วันที่ต้องพูดความจริงที่เราอยากจะบอกเค้ามาตลอด แต่พี่เบิร์ดห้ามไว้ว่าไม่จำเป็นต้องบอก ให้ลองคบกันดูไปก่อน เป็นเพื่นอกัน พี่เบิร์ดไม่รู้หรอกว่าเราเป็นมากกว่าเพื่อนกันไปแล้ว เราอยากบอกเค้าว่าเราเป็นใคร อยากบอกให้เค้ารู้ เค้าจะได้ไม่หาว่าเราหลอกลวงเค้าทีหลัง จะได้รู้กันให้รู้ดำรู้แดงไปเลยว่าจะเอายังไง เค้าบอกว่าเค้าชอบเราจริงๆ แต่เค้าก็ยังไม่พร้อมที่จะลงเอยกับใครจริงๆ ชีวิตเค้าผ่านอะไรมาเยอะทั้งดีและไม่ดี เค้ามีลูกแล้วเป็นผู้หญิงอายุ 10 ขวบแล้วตอนนี้ เราก็ไม่แปลกใจเพราะเราเห็นรูปถ่ายของเด็กผู้หญิงอายุราว 4-5 ขวบอยู่ที่ห้องนั่งเล่นที่บ้านเค้า เราก็คิดไว้ตั้งแต่แรกว่าคงเป็นลูกเค้าหรือไม่ก็หลานเค้า แต่ก็ไม่กล้าถามเพราะกลัวว่าจะก้าวก่ายเรื่องส่วนตัว คิดว่าถ้าเค้าพร้อมที่จะเล่าให้ฟังวันไหนเค้าก็คงจะเล่าให้ฟัง เราก็บอกเค้าว่าเราก็มีลูกแล้วอายุ 4 ขวบ เค้าก็บอกว่าเค้ารู้เพราะเค้าดูออกว่าผู้หญิงคนไหนผ่านการมีลูกแล้ว เราก็บอกว่าเรายังต้องเรียน ยังมีอะไรอีกหลายอย่างที่ต้องทำ เรายังไม่พร้อมสำหรับการแต่งงานใหม่ เค้าอึ้งไปพักใหญ่ เค้าถามว่าเราแต่งงานแล้วเหรอ เราก็บอกว่าเราแต่งงานแล้วเมื่อ 5 ปีก่อน แต่งเพราะมีลูกนี่แหละ แต่ตอนนี้เราไม่ได้อยู่ด้วยกันแล้ว แยกกันไปคนละทางสองทาง เค้าก็เล่าให้ฟังว่าเค้ามาจากครอบครัวที่แตกแยก พ่อไปทาง แม่ไปทาง เค้าต้องออกจากบ้านตั้งแต่อายุ 15 มีลูกกับแฟนคนแรกแต่ตอนนี้เค้าไม่รู้ว่าลูกของเค้าอยู่ที่ไหน อยู่ยังไง เค้ามีความจำเป็นต้องทิ้งลูกเค้ามา เป็นพ่อที่ไม่ได้เรื่อง แต่ก็ดีแล้วที่ลูกได้อยู่กับคนที่ดี ไม่อยากให้ลูกอยู่กับพ่อที่ไม่เอาไหนแบบเค้า เค้าก็ได้แต่หวังว่าพอลูกสาวอายุ 18 ลูกจะตามหาเค้า แล้วเค้าก็จะตามหาลูก ตอนนี้เค้าอยากจะเห็นรูปถ่ายของลูก อยากรู้ว่าลูกเป็นยังไง อยู่ยังไง จะคิดถึงเค้ามั้ย แล้วเค้าก็เล่าให้ฟังถึงความหลังเมื่อครั้งที่เค้ายังอยู่กับลูก พาลูกไปเที่ยว ป้อนข้าวให้ลูก เป็นภาพที่มีความสุขมาก เราก็พอเข้าใจนะว่าเค้ารู้สึกยังไง เราเองก็ไม่ต่างจากเค้า มีลูกแต่ก็ไม่ได้เลี้ยงดู เหมือนคนสองคนมีอะไรคล้ายๆ กัน เราคิดอย่างนั้น แล้วในที่สุดเราก็คิดว่าเรารู้สาเหตุที่แท้จริงว่าทำไมเค้าถึงยังไม่พร้อมที่จะมีใครเป็นเรื่องเป็นราว เค้าเล่าให้ฟังว่าเค้าเคยจะมีโอกาสได้แต่งงานเมื่อ 6 ปีที่แล้วกับแฟนที่รักกันมาก งานทุกอย่างถูกจัดเตรียมเอาไว้เรียบร้อย แต่แล้วเพียงไม่กี่วันก่อนวันแต่งงาน แฟนของเค้ามาบอกเลิกเค้าในวันเกิดของเค้าบอกว่าเธอมีคนใหม่ เค้าเสียใจมาก กินเหล้าเมามาย ไม่ทำงาน ประชดชีวิต ประชดสังคม ไม่มีรักให้ใคร ไม่เชื่อใจใคร เค้าตัดสินใจทิ้งลูกสาวมาเพราะคิดว่าลูกควรจะมีชีวิตที่ดีกว่านี้หากลูกอยู่กับคนอื่น เค้าพยายามไม่คิดถึงลูกเพราะจะได้ไม่คิดถึงสิ่งที่เค้าทำลงไป เราได้ฟังแล้วก็อึ้งไปอีกรอบ ทำไมผู้ชายคนนี้ถึงได้น่าสงสารอย่างนี้นะ คงเพราะเหตุนี้เค้าถึงไม่ยอมรักใคร หรือปลงใจกับใครเสียที เค้าบอกว่าเค้าเหงา เวลาที่เห็นเพื่อนมีครอบครัว มีลูกที่น่ารัก เค้าก็อยากจะมีครอบครัวอย่างนั้นบ้าง อยากตื่นขึ้นมามีผู้หญิงที่เค้ารักอยู่ข้างๆ คอยดูแลเค้า ดูแลลูก ดูแลบ้าน เราก็บอกเค้าไปว่ายูรู้ว่ายูต้องการสิ่งเหล่านี้แต่ยูยังไม่พร้อม เค้าก็บอกว่าเค้าพร้อมแล้วแต่ไม่ใช่ตอนนี้ เราก็เถียงว่าอย่างนั้นน่ะเค้าเรียกว่าไม่พร้อม วันนึงที่เค้าเจอคนที่ใช่เค้าก็จะพร้อมเอง แล้วก็วกเข้ามาคุยกันเรื่องเดิมๆ เค้าก็บอกว่าเราเป็นผู้หญิงที่ดี ตรงตามที่เค้าต้องการ แต่ว่าเค้ายังไม่พร้อมที่จะทำอะไรที่จริงจัง เราก็บอกว่าเค้ายังไม่เวลา ไม่ต้องรีบร้อน แล้วเราก็ถามเค้าว่ารู้มั้ยทำไมเราถึงชอบเค้า เราบอกเค้าว่าเพราะเค้ามีฝันเหมือนกับเรา เค้าฝันอยากมีร้านอาหาร เราก็ฝันอยากมีร้านอาหารเหมือนกัน นั่นคือจุดที่ทำให้เราชอบเค้ามากขึ้น เค้าก็บอกว่าเค้าเคยเป็นเชฟมาก่อน เค้าก็คิดว่าเค้าทำได้ อีกอย่างก็เป็นธุรกิจครอบครัว แล้วเค้าก็ถามว่าเราจะช่วยเค้ามั้ย เราบอกว่าได้สิ ถ้าเราช่วยได้เราก็จะช่วยเพราะยังไงมันก็คือฝันของเราเหมือนกัน เค้าบอกว่าถ้าเค้าไปเปิดร้านอาหารที่ประเทศอื่นจะไปกับเค้ามั้ย เราก็ตอบว่าไปสิ เราไปได้ แต่อยากให้มั่นใจว่าจะมีคนดูแลแม่ เราก็อาจจะคิดถึงลูกบ้างแต่ก็ไม่ห่วงเพราะรู้ว่าเค้ามีคนที่ดูแลเค้าเป็นอย่างดีอยู่แล้ว เค้าก็บอกว่าอีกไม่นานหรอกเค้าก็จะพร้อมให้เรารอเค้า อย่าตกหลุมรักใครอีก เราก็หัวเราะแก้เขินไปว่าเราไม่ได้ตกหลุมรักใครง่ายๆ หรอก แต่เค้าก็ทิ้งท้ายไว้ให้คิด เค้าบอกว่าไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นหลังจากนี้ ไม่ว่าเราจะอยู่ในสถานะอะไร อย่าเลิกติดต่อเค้า เรารับปากเพราะคิดว่ายังไงเราก็ยังจะติดต่อเค้าเพราะเราจะทำธุรกิจร่วมกัน แล้วก็แอบคิดไปว่าถ้าโชคดีเราก็คงจะได้อยู่กับเค้าจริงๆ จากคุณ : หนามงิ้ว - [ 9 ก.ย. 50 23:14:27 A:58.9.41.112 X: ]

ความคิดเห็นที่ 14 ดูเหมือนทุกอย่างก็จะเป็นไปได้สวย (อีกแล้วครับท่าน) จนเมื่อวันศุกร์ที่ผ่านมาเค้าถามว่าวันหยุดนี้มีนัดที่ไหนหรือเปล่า เราก็บอกว่าเปล่าแค่มีเรียนอย่างเดียว เค้าก็ชวนไปกินอาหารเลบานอนกันวันเสาร์แต่ก็จะโทรมาบอกอีกครั้ง วันเสาร์เราเรียนเสร็จก็กลับมาที่หอแล้วก็นั่งทำงานฆ่าเวลาไปพลางๆ ถ้าเค้าบอกว่าให้ออกไปก็จะได้อาบน้ำแต่งตัว แต่ถ้าเค้ายกเลิกนัดก็จะได้ทำงานต่อ สุดท้ายเค้าก็ส่งข้อความมาขอโทษว่าไปกินข้าวกันไม่ได้แล้วเพราะจะต้องไปหาเจ้านาย เราก็ว่าไม่เป็นไร เรื่องงานสำคัญกว่า (เป็นนางเอกอีกแน้) แล้วเที่ยงคืนก็ได้รับข้อความจากเค้าอีก เค้าบอกว่าเค้ารู้สึกไม่ดีที่เค้าไม่ได้พาเราไปทานข้าว เค้าชอบเราจริงๆ แต่เค้าก็ไปกับคนอื่น แต่เค้าก็ลืมเราไม่ได้ยังคิดถึงเราอยู่ เราตัดสินใจแล้ว ก็แล้วแต่เราแล้วกันว่าจะทำยังไงต่อไป เราก็อะไรวะ งงๆ เค้ารู้สึกผิดเพราะไม่ได้ไปทานข้าวกันแค่นั้นเหรอ งงอีก ยังไม่รู้ตัว เราก็บอกเค้าไปว่า ได้ เราจะไปหา พอไปถึงก็ถึงบางอ้อว่าสิ่งที่เค้าหมายถึงน่ะมันคืออะไร ผ้าเช็ดตัวสีเขียวที่อยู่ในห้องน้ำก่อนหน้านี้ กับของใช้ผู้หญิงที่อยู่หน้ากระจกในห้องน้ำ กางเกงยีนส์ในห้องน้อนแล้วอีกมากมายจิปาถะ มันคือคำตอบว่าเค้ามีคนอื่นแล้วจริงๆ พฤติกรรมที่เปลี่ยนไปก็เพราะเค้ามีใครอีกคนจริงๆ เราก็ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ยังหลอกตัวเองว่าอาจจะเป็นของเพื่อนผู้หญิงของเค้าคนใดคนนึงก็ได้ที่มาจากภูเก็ต แวะมาอาบน้ำแล้วก็ไปทำธุระต่อ แต่นังโง่เอ้ย มันไม่มีทางเป็นอย่างนั้นหรอก เราก็ยังจะหลอกตัวเองไปอีกหนึ่งวัน จากคุณ : หนามงิ้ว - [ 9 ก.ย. 50 23:26:23 A:58.9.41.112 X: ]

ความคิดเห็นที่ 15 ใกล้ถึงตอนอวสานแล้ว นั่งเทียนอยู่นาน .....เมื่อยตาไปหมดแล้ว วันรุ่งขึ้น หลังจากนางเอกของเราตื่นขึ้นมาก็กลับห้องหอรอร้างเหมือนเดิม เค้าก็เข้ามาทักใน msn อีกเหมือนเดิมว่าถึงหอเร็วดีนะ เราก็ตอบไปว่ารถไม่ติดแล้วต่างคนต่างก็เงียบกันไป เราถามเค้าว่าถามอะไรหน่อยได้มั้ย เค้ามีคนอื่นใช่หรือเปล่า (คือเพิ่งตาสว่างอ่ะนะ) เค้าบอกว่าเค้ารู้จักกับผู้หญิงคนนึง คบกันมาได้ 10 วันแล้ว แล้วเค้าก็ขอโทษที่เค้าทำให้เราเสียใจ เค้าไม่ได้คิดที่จะมองหาคนอื่น เค้าชอบเราจริงๆ แต่ว่ามันก็เกิดขึ้นแล้ว เค้าก็ชอบผู้หญิงคนนั้น อยากจะทำอะไรด้วยกัน มีอนาคตด้วยกัน เราก็นั่งน้ำตาตกหน้าจอคอม เพราะอย่างนี้นี่เอง.... กับเราเค้าไม่เคยพูดถึงเรื่องอนาคต กับเราเค้าไม่เคยพูดถึงเรื่องการย้ายมาอยู่ด้วยกัน กับเราเค้าไม่กล้าบอกใครว่าเราคบกันอยู่ กับเราเค้า... เฮ้ย ... เราก็ปาดน้ำตาแล้วบอกเค้าว่าไม่ต้องมาขอโทษหรอก เรื่องนี้มันเป็นปัญหาของเราเอง เราชอบเค้าเอง มีใจให้เค้าเอง เราก็จะแก้ปัญหานี้ด้วยตัวเอง อาจจะใช้เวลาสัก1-2 วันแล้วเราก็จะกลับไปเป็นเพื่อนกับเค้า หรือไม่ก็เป็นเพื่อนร่วมงาน (อย่างที่เราไม่เคยเป็นมาก่อน) เราก็บอกว่าไม่ต้องรู้สึกผิด อย่างน้อยเค้าก็บอกเราตรงๆ ไม่ได้ปล่อยเวลาให้มันเนิ่นนานไปกว่านี้ ให้เรารู้วันนี้ดีกว่ารู้วันหลัง ต่อให้เค้าไม่พูดอะไร เราก็รู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้น เราดีใจกับเค้าด้วยที่วันนี้เค้าเจอคนที่ใช่ เค้าขอบคุณแต่ก็บอกว่าอย่าเพิ่งคิดอะไรไปไกลตอนนี้เลย เค้ายังไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นในวันข้างหน้า เค้าเพียงแค่คิดว่าเค้าอยากจะจริงจังกับผู้หญิงคนนี้ เท่านั้นเอง เค้าอยากให้เรารอและดูว่าจะเป็นไปได้มั้ย เราก็สวนกลับทันควันว่า จะรอไปเพื่ออะไรเหรอ ในเมื่อยังไงเค้าก็ไม่เลิกเราอยู่ดี จะวันนี้หรือวันไหน เค้าก็ไม่เลือกเรา ต่อให้ไม่มีผู้หญิงคนนั้น เราก็ไม่สามารถเข้าไปนั่งในใจเค้าได้ เค้าก็ยอมรับนะว่าเค้าก็คิดว่าเราไม่ได้เกิดมาเป็นคู่กัน เราเกิดมาเป็นเพื่อนกันมากกว่า (น้ำตาเจ้ากรรมไหลเป็นสายฝนเลยล่ะทีนี้ โชคดีที่เค้าไม่เห็น) เราบอกว่าเราเข้าใจทุกอย่าง ไม่ต้องเสียใจหรือรู้สึกผิดอะไรทั้งนั้น มันก็ fair game พอตัวจริงมาตัวสำรองก็ต้องถอยไป มันเรื่องปกติ เค้าก็ขอบใจเราด้วยความโล่งใจที่เราเข้าใจเค้า แล้วเค้าก็บอกว่าเค้าจะพยายามรักษาความเป็นเพื่อนที่ดีแบบนี้ไว้ตลอดไป เราก็บอกว่ามันไม่ยากหรอก เค้าก็ยังบอกอีกว่าเค้ายังอยากจะพาเราไปทานข้าวด้วยกันเหมือนเดิม แต่เราบอกว่าอย่าเลยไม่อยากให้แฟนของเค้าเข้าใจผิด ไม่สบายใจไม่ดีหรอก เค้าก็แย้งว่าก็ไปกินข้าวกับเพื่อนไม่เห็นจะเสียหายตรงไหน ไม่ได้มีความสัมพันธ์เชิงชู้สาวสักหน่อย เราก็เอาอีกแล้ว น้ำตามาอีกระรอก (ใช่ช๊เรามันก็แค่เพื่อน เพื่อน เพื่อน เป็นมากกว่านั้นไม่ได้) เค้าบอกว่าเราก็แค่เป็นทานข้าวกัน ไม่ได้มีอะไรมากกว่านั้นสักหน่อย ....จริงสิเนอะ จะมีได้ยังไงล่ะ จบแล้วนี่มันจบแล้ว จบไปแล้ว จากคุณ : หนามงิ้ว - [ 9 ก.ย. 50 23:45:02 A:58.9.41.112 X: ]

ความคิดเห็นที่ 16 เอ่อ อกหักเป็นเพื่อนกัน จากคุณ : สหมิว (Be a good guy) - [ 9 ก.ย. 50 23:50:51 ]

ความคิดเห็นที่ 17 ที่เขียนเรื่องนี้ให้อ่านไม่ใช่เพื่อจะด่าใคร เพราะหากต้องการจะด่า คงเขียนชื่อเรื่องว่าสาระเลวไปแล้ว แต่นี่วงเล็บไว้ด้วยความจงใจ แค่อยากเสนอชีวิตของผู้หญิงคนนึงที่เคยผิดพลาดในเรื่องของการใช้ชีวิต คิดไปเอง หลงไปเอง โง่เอง คาดหวังกับสิ่งที่มองไม่เห็น คาดหวังกับสิ่งที่ยังมาไม่ถึง ผิดครั้งนึงก็น่าจะเป็นบทเรียนได้ แต่ผิดครั้งที่สองมันก็ไม่น่าจะให้อภัย.... ตอนนี้คิดแค่ว่าจะรับมือกับวันพรุ่งนี้ยังไง จะเป็นเพื่อนกันได้ยังไงในเมื่อใจเรายังคิด แต่ก็ต้องทำให้ได้ เรามัวแต่ร้องไห้คร่ำครวญว่าทำไมเค้าถึงไม่เลือกเรา เพราะอะไร ร้องไห้ทั้งวันจนตาโปนเป็นปลาทองแล้ว เค้าจะรู้สึกอะไรบ้างมั้ย เค้าก็แค่มีความสุขที่สลัดเราไปได้ มีความสุขกับคนที่เค้าเลือก คนที่เค้าคิดจะมีชีวิตครอบครัวด้วย 10 วันกับ 2 เดือนมันต่างกัน แต่จริงๆ แล้วเค้าอาจจะรู้จักกันก่อนหน้านี้ก็ได้ ใครจะไปรู้ เราเองก็หยุดเลิกหาคำตอบให้กับเรื่องพวกนี้เสียที ทำตัวเองทั้งนั้น รักเอง ช้ำเอง เสียใจเอง มันก็สมควรแล้ว เก็บไว้เป็นประสบการณ์ อย่ารักใครง่าย อย่าใจง่ายกับใครอีก ถ้าแก้ไม่หายก็ต้องเจ็บอย่างนี้เป็นครั้งที่ 3 จะดูว่าพรุ่งนี้เราจะทำได้มั้ย เป็นเพื่อนกันอย่างที่เค้าต้องการ.... จากคุณ : หนามงิ้วเอง - [ 9 ก.ย. 50 23:55:29 A:58.9.41.112 X: ]

ความคิดเห็นที่ 18 ผู้ชายเหมือนไม้เลื้อย เค้าคงจะหาไปเรื่อยๆๆๆๆ เสียแล้วถือว่าให้ทานไป อีกหน่อยเราคงจะได้เจอคนที่ดีกว่านี้ แสดงว่าพระเจ้าช่วยปัดเป่าคนไม่ดีออกจากชีวิตเราแล้ว จากคุณ : Absolutely love - [ 10 ก.ย. 50 01:59:36 ]

ความคิดเห็นที่ 19 จะดีก็ดีจะเลวก็ดี ล้วนแต่อยู่ที่การกระทำของแต่ละบุคคลนะค่ะ รักตัวเองให้มากๆ เรื่องความรักเป็นเรื่องห้ามไม่ได้ แต่ก่อนจะรักใครลองหันกลับไปมองเรารักพ่อแม่พี่น้องของเรามากพอแล้วหรือ   หากการร้องไห้ทำให้เราสบายใจก็ร้อง แต่เวลาร้องจงคิดเสียว่าเราร้องเพื่ออะไร ถ้าเพื่อตัวเองนั้น ก็จงคิดอีกว่าเราทำอะไรผิดพลาดไปหรือ จะแก้ไขมันอย่างไร หากร้องไห้ให้เขา ก็จงอย่าคิดถึงแต่หน้าเขา  มองในมุมกลับกันไว้บ้าง(ให้มันเหมือนกระจกส่องไปหลายๆด้าน) จะดีก็ดี จะเลวก็ดี หากเราล้วนแต่เป็นผู้เลือกเองทั้งสิ้น เมื่อร้องแล้วเหนื่อยก็หยุดร้อง ข่มตานอนให้หลับ อย่าไปนึกเสียดายวันเวลาที่เคยมีร่วมกัน หากเพราะเพียงแต่ เมื่อเราสุขเขาก็สุข เมื่อเราทุกข์เขาอาจจะไม่ทุกข์ก็เรื่องของเขา หากแต่ตอนนี้จงหวนคิดกับตัวเองว่า  เรายังทีภาระอะไรที่ต้องทำอีกมากมาย มีอะไรที่อยากจะทำก็ทำซะ  ปรับชีวิตให้ดีกว่าเดิม แต่งตัวให้สวยขี้น ดูและตัวเองให้ดูดีขี้น อย่าปล่อยให้ร่างกายทรุดโทรมไปตามความอ่อนแอของตัวเอง(เกิดเป็นคนทั้งที ต้องแกร่ง จะมากจะน้อยก็ต้องแกร่ง จำคำพี่ไว้) หากเรานั้นยังมีคนมากมายคอยห่วงและรักอยู่เสมอ ทำใจให้แกร่ง คิดอยู่เสมอว่า ไม่มีใครรักเราเท่า พ่อ แม่ พี่น้อง และเพื่อนแท้ หรอกน้องเอ๋ย อย่าบอกว่าตัวเองโง่ เพราะคนที่จะไม่บอกว่าตัวเองโง่ เรานั้นหรือพี่ว่าเป็นฉลาดเพียงแต่อย่าหลอกตัวเองว่าด้อยสติปัญญาเลยนะค่ะ  คนโง่มักไม่บอกว่าตัวเอง คนฉลาดก็่มิพูดยกยอตนว่าฉลาดเช่นกัน น้องไม่ใช่คนอ่อนแอ พี่ว่าเราออกจะกล้าหาญเสียด้วยซ้ำนะค่ะ เพราะกล้าที่จะรักแต่กลัวที่จะเจ็บ(ก้อคนนี่เนอะ)ไหนๆก็กล้ารัก จะรักอีกสักครั้งจะเป็นไรไป(แต่ครั้งต่อไปอยากให้คิดนานๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ) พี่คงไม่ฟันธงเพราะพี่ไม่ใช่หมอลักษ์ แต่พี่กล้าบอกได้เลยว่า หนูต้องเจอคนที่หนูต้องการแน่ๆ ให้เวลากับตัวเองๆมาก อย่าคิดว่าทำไมเขาไม่เลือกเรา หรือเรามีข้อบกพร่องส่วนไหน หากแต่ เพียงเพราะความพอดีกับความพอใจของเรานั้นมันต่างกัน สัญญานช่องของคนสองคนอาจจะไม่ตรงกัน ต่อให้จูนแค่ไหน สุดท้ายมันก็ไม่ชัดนะจ๊ะ ตอนนี้อาจจะยังทุกข์ ก็หาทางดับทุกข์ สนุกแต่ไม่นอกลู่ หากเขาอยากเป็นเพื่อนก็ให้ความเป็นเพื่อนกับเขา คนเราทุกคนมีสามัญสำนึก จงเอาความดีเข้าสู้ หากไม่ไหวมากๆ (ก้อเป็นนางมารซะบ้าง) ดังนั้น ตอนนี้สร้างความสุขให้ตัวเอง ไม่นานนักบุคคลอันเป็นที่รักที่รู้จักความพอดีและมีคลื่นที่ตรงกัน จะมาหาน้องในอนาคต  เมื่อถึงเวลานั้น ก็อยู่ที่ตัวของน้องเองนะค่ะว่าจะทำยังงัยกับความพอดีตรงนั้น จำไว้อย่างว่าและขี้นใจว่า จงอย่าอยู่กับคนที่ทำให้เราเสียน้ำตาบ่อยครั้ง หากแต่เลือกที่จะอยู่กับคนที่เขารักเรา หากแต่เรานั้นก็ควรรักเขา ยิ้มด้วยกัน ร้องไห้ด้วยกัน เดินไปด้วยกัน สุขทุกข์ปะปนกันไป แต่ก็ยังได้รับรู้ถึงคำว่า ความสุข   นั่นล่ะที่เขาเรียกว่า  หนทางแห่ง  ชีวิตคู่ ส่วนตอนนี้พี่อยากให้น้อง แต่งตัวสวยๆ ออกไปข้างนอก ตื่นนอนมา  เปิดหน้าต่าง(ถ้ากลัวคนย่องก็ไม่ต้องเปิด บวกอาการร้อนนักก็เปลี่ยนเป็นเปิดแอร์แทนล่ะกันนะ เอ้า) โทรหาเพื่อน หาคนที่เรารัก(คนรอบตัวนะค้า) ดูแลตัวเองให้ดูดีขี้น สวยวันสวยคืน ไม่ต้องเป็นนางฟ้า เป็นนางมารบ้างก็ได้ (อันนี้พี่เป็นซะส่วนมาก) ยิ้มหวานๆให้ตัวเองวันละหลายๆครั้งหน้ากระจก และบอกตัวเองว่า  ตูสวย   เราอาจจะไม่เคยรู้จักกัน แต่เป็นคนไทยด้วยกัน เพิ่งกันได้ก็เพิ่งกันไปค่ะ ไปล่ะวันนี้พี่ก็นอนไม่หลับ นั่งตาเหลือกอยู่หน้าคอมเนี่ย เห็นม่ะ แต่คนมีปัญหาตัวพี่เองก็มีปัญหาเพราะกินมากจนนอนไม่หลับ กร้ากกกกกกกก แหย่จ๊ะ แหย่ขำๆ แก้ไขเมื่อ 10 ก.ย. 50 02:51:30 จากคุณ : Nada Sousou - [ 10 ก.ย. 50 02:31:42 ]

ความคิดเห็นที่ 20 หากมีรักครั้งต่อไปก็อยากให้สงวนตัวไว้นิด ผู้ชายเหมือนกันทั้งโลก ไม่ชอบของง่าย ผู้หญิงก็เหมือนกันทั้งโลก กรูเคยเสียมาแล้วไม่เห็นต้องแคร์ใครอยากก็ให้ ซึ่งอันนี้มันไม่เกี่ยวหรือไม่จำเป็นเลย จะพาลให้ผู้ชายคิดไปว่าคุณง่ายขนาดนี้แค่วันเดียวก็ให้เขาแล้ว และอีกอย่างยังไม่ได้เป็นแฟนกันด้วย แล้วที่ผ่านมาคุณเสียให้ไปแล้วกี่คน  อันนี้ไม่ได้จะมาซ้ำเติม แต่อยากให้ไว้เป็นข้อคิด ดิืฉันมีเพื่อนผู้ชายมากทุกคนล้วนแต่พูดเหมือนๆกัน ก็ของง่าย ของฟรีอร่อยดีไม่เสียตังค์ จากคุณ : ดอกโสนบานที่ทาสแมเนีย - [ 10 ก.ย. 50 06:07:59 ]

ความคิดเห็นที่ 21 ขอบคุณค่ะพี่ Nada Sousou ที่หนามงิ้วบอกว่าตัวเองโง่เพราะคิดว่าตัวเองโง่จริงๆ โง่ที่หลอกตัวเอง เค้าก็แสดงออกมาอย่างชัดเจนซะตั้งแต่แรกว่าเค้าไม่ได้จริงใจอะไรด้วย รู้ก็รู้อยู่ว่าเค้าต้องการอะไร แต่ตอนแรกที่เริ่มคบกันก็คิดว่าตัวเองเจ๋งสามารถควบคุมหัวใจตัวเองได้ แต่สุดท้ายก็เผลอใจไปรักเค้าจนได้ คงเพราะความเหงาบวกกับความไม่มีสติ พอมีใครมาดีด้วยก็คิดว่าเค้าจริงใจเป็นเสียหมด ทุ่มเท ทำให้ทุกอย่าง เคยย้อนถามตัวเองเหมือนกันว่าสิ่งที่ทำให้เค้า เค้าจะเห็นคุณค่าไหม ในเมื่อตัวเราเองยังมองว่าเราไร้ค่าเลย นับประสาอะไรกับคนอื่น จริงอย่างที่พี่ว่า ให้รักคนที่เค้ารักเรา เพราะกับคนที่เรารักเค้า เราต้องยอมเค้า ให้อภัยเค้า แต่สำหรับคนที่เค้ารักเรา เค้าจะยอมเราและให้อภัยเรา เมื่อวานที่รู้สึกแย่มากก็เพราะเหตุมันเพิ่งเกิดขึ้น อีกอย่างมันก็เป็นเหตุการณ์ที่ครั้งหนึ่งมันเกิดขึ้นมาแล้ว ต้องเรียกว่าเจ็บไม่รู้จักจำ ปล่อยให้มันเกิดขึ้นซ้ำๆ ก่อนหน้านี้เราเป็นฝ่ายเริ่ม (เมื่อเธอเสนอ ฉันก็จะสนองประมาณนั้น) แต่คราวนี้เค้าเป็นฝ่ายเริ่ม เราก็เลยมองว่ามันอาจจะดีขึ้น และคิดว่าบทเรียนที่เราได้รับก่อนหน้านี้คงช่วยสอนอะไรเราได้บ้าง แต่เปล่าเลย ทำให้ทุกข์หนักกว่าเก่า บอกตรงๆว่า เมื่อวานนี้ทานอะไรไม่ลง จริงๆ ก็ไม่อยากทรมานตัวเอง แต่เพราะร่างกายกับจิตใจมันไม่รับก็เลยปล่อยมัน กลางคืนก็ผวาตื่นเพราะได้รับข้อความในมือถือ แอบคิดไปว่าเค้าจะส่งมาหรือเปล่า แต่ก็ไม่ใช่เค้าคนนั้น กว่าจะข่มตาหลับได้มันช่างยาก เช้านี้ก็ตื่นแต่เช้า แหกขี้ตามาอ่านกระทู้ตัวเอง อ่านความเห็นของคนอื่น ไม่อยากทำตัวแบบนี้ อยากรักตัวเองให้มากกว่านี้ จะพยายามบอกตัวเองว่า เราบังคับใจใครไม่ได้ บางทีก็คิดว่ามันเป็นการใช้กรรมหรือเปล่า เราทำให้คนอื่นช้ำใจเสียใจ ทิ้งคนที่เรารักมา พอมาเจอคนนี้เค้าเลยสอนบทเรียนที่เจ็บแสบนี้แทน รับรู้แล้วว่ามันเจ็บปวดขนาดไหน เวลาสั้นๆ ที่อยู่ด้วยกันมันก็มีทั้งสุขและทุกข์ เราก็จะเลือกจำเฉพาะสิ่งดีๆ ที่มีให้กัน แต่ก็เหมือนใจเจ้ากรรมมันไม่ให้ความร่วมมือ พอจิตตกภาพที่เห็นในห้องน้ำมันติดตาตามมาหลอกหลอนทุกนาทีที่จิตไม่นิ่ง.... จะเป็นอย่างนี้อีกนานไหม เพื่อนเหรอ...ปากก็บอกว่าเราเป็นเพื่อนกันได้ แต่สำหรับเราถ้าไม่รักก็เกลียดเลย Love me Leave Me ก่อนหน้านี้กว่าจะรักษาแผลเก่าให้หายได้สนิทก็ใช้เวลาเกือบ 2 ปี คนก่อนเป็นประเภทแอยรัก วันนึงเมื่อคิดว่าจะเป็นอะไรไปล่ะในเมื่อเราก็แค่บอกเค้าว่าเรารู้สึกยังไง ยังไงซะเค้าก็ไม่ได้อยู่เมืองไทย กลายเป็นว่าพอเราบอกเค้ามันก็กลายเป็นนิยายน้ำเน่าเรื่องใหม่ เค้าก็บอกว่าชอบเราเหมือนกัน แต่ก็แสดงออกอะไรมากไม่ได้เพราะเราทำงานด้วยกัน แต่คนละบริษัท เหมือนกันไม่มีผิดกับเรื่องหลัง เราแอบชอบเค้ามาเกือบ 2 ปี บอกได้ว่านับตั้งแต่วันแรกที่เจอ แล้วก็รู้สึกอย่างนั้นมาตลอด หลังจากที่เปิดเผยความรู้สึกออกไป เราก็คุยกับมาตลอด 3 เดือน จนวันที่เค้ากลับมาเมืองไทย (เค้าไปๆ กลับๆ เมืองไทยกับเวียดนาม) เราก็นัดเจอกัน ตอนนั้นก็คิดว่าเจอกัน ทานข้าวกันก็จบ แต่มันไม่จบอย่างที่คิด โทษตัวเองที่ไม่เข้มแข็ง ปล่อยให้อะไรๆ เกิดขึ้นไปตามอารมณ์ แล้วเมื่อมันเกิดขึ้นแล้ว หลังจากวันนั้นเค้าก็เริ่มห่าง เริ่มเปลี่ยน จากที่เคยคุยกันทุกวัน ทั้งวันตลอด 3 เดือน กลับกลายเป็นนานๆ คุยกันครั้งนึง ทำเหมือนคนไม่รู้จักกัน ในที่สุดเราก็ต้องเป็นฝ่ายถอยออกมาเมื่อเค้าบอกว่าเค้าชอบเราแต่ไม่ได้ต้องการความสัมพันธ์ที่จริงจัง เค้าก็แค่สนุกๆ สนุกๆ อย่างนั้นเหรอ เราทำไปเพราะความสนุกอย่างนั้นเหรอ ไม่ใช่เลย เค้าเป็นคนที่เราอยากรัก อยากจะใช้ชีวิตอยู่ด้วย แต่เค้ากลับมองว่าเราต้องการความสนุกชั่วครั้งชั่วคราว เค้ารักแฟนของเค้ามาก แต่คนที่รักแฟนมากกลับนอกใจแฟนได้ทุกครั้งที่มีโอกาสอย่างนั้นเหรอ ใจหนอใจมันแหลกสลายไม่มีชิ้นดี แต่เค้าก็ยังมีความดีอยู่บ้าง เค้ารู้ว่าเรายังทำใจไม่ได้ที่จะกลับมาเป็นเพื่อน ช่วงที่เราเฮี้ยนหนัก ส่งเมล์ไป โทรไปหา เค้าก็ช่วยเราโดยการไม่รับ ไม่ตอบเมล์ ไม่ติดต่อ ไม่ทำอะไรทั้งนั้น เราก็ยิ่งแย่ แต่มันก็ดีเพราะเราทำใจได้เร็วขั้น (เกือบ 2 ปีอย่างที่ว่า) เราลบทุกสิ่งทุกอย่างที่เป็นของเค้าหรือสิ่งที่บอกตัวเองได้ว่ามันคือเค้า จะได้ไม่มีอะไรทำให้เราต้องย้อนคิดถึงเค้าอีก แล้วก็ทำตัวแย่ๆ ใครเข้ามาก็คบ เล่นๆ ไม่จริงจัง พอรู้ว่าเค้าจริงจังก็ชิ่ง ตอนนี้สำหรับเค้าคนนั้น เรากลับมาคุยกันใหม่ แต่ไม่เห็นเดิมอีกแล้ว แค่ทักทายกันบ้างนานๆ ครั้ง มองเห็นเค้าออนไลน์ก็จะไม่บ้าถามตัวเองอีกแล้วว่าทำไมเค้าไม่คุยกับเรา เค้าคงคุยกับคนอื่น ไม่มีคำถามบ้าๆ พวกนั้นอีก เฮ้อ..พอคิดว่าใจเริ่มนิ่งคิดว่าชินชากับความรักแล้ว ก็มีอันล้มไม่เป็นท่า ไม่ได้โทษใครหรอกนะ โทษตัวเองจริงๆ ...เราปล่อยให้วิลลี่เข้ามานั่งในใจอย่างง่ายดาย ทั่งๆ ที่ดูออกว่าเค้าก็ไม่ต่างจากคนแรกเลย วันแรกก็คุยหวือหวาโลดโผน เราก็รู้ว่าตานี่มันไม่ธรรมดา แต่คิดว่าตัวเองแน่กว่าคุมสถานการณ์ได้ สุดท้ายก็แพ้..ไม่ได้แพ้เค้าหรอก แพ้ใจตัวเอง เลยต้องมานั่งเจ็บอยู่ตอนนี้ไง นี่ก็นั่งรอเวลาอยู่ว่าจะได้เวลาอาบน้ำไปทำงานหรือยัง จะทำหน้ายังไงถ้าเจอเค้า มันต้องทำได้สิน่า... จากคุณ : หนามงิ้ว - [ 10 ก.ย. 50 06:40:35 A:58.9.41.112 X: ]

ความคิดเห็นที่ 22 Ever since I came back to Pantip, there are many kratoos on broken heart and/or disappointment in love.  I mostly do not read them.  They are long! However, I’d like to say to the kratoo owner and others in the same situation.  Stop dwelling on what you loose, instead on what there is to gain.   Good luck with your new chapter of life.  I'm sure you'll go through this state. จากคุณ : Thai Woman (ณารา) - [ 10 ก.ย. 50 08:05:42 ]

ความคิดเห็นที่ 23 ขึ้นชื่อว่าคน..มีผิดมีพลาดทั้งนั้นคะ... ดิฉันเป็นคนนึงที่ไม่เชื่อว่าการที่เราคบใครนานๆ ข้ามวัน เดือน ปี นั่นจะเป็นข้อพิสูจน์อะไรได้... แต่เมื่อเราข้ามผ่านวัน เดือน ปีเหล่านั้นแล้ว มันเกิดเป็นการก้าวที่ผิดพลาด ก็ยืนขึ้น แล้วเดินต่อไปใหม่ได้คะ เรียนรู้ที่จะยกโทษแล้วก็ให้อภัยน๊ะคะ ขอให้โชคดี.... ไม่มีใครสุขได้ตลอดแล้วก็ทุกข์ได้ตลอดคะ จากคุณ : อมแล้วยิ้ม - [ 10 ก.ย. 50 13:56:54 ]

ความคิดเห็นที่ 24 ^ ^ ^ ถูกต้องนะคร้าบ.... จากคุณ : lily&rose - [ 10 ก.ย. 50 14:37:29 ]

ความคิดเห็นที่ 25 ใช้กรรมหมดแล้วรีบถอนตัวออกมาเลยนะน้องนะ อย่าไปจมอยู่กับมันเลย จิตใจพร้อมสมบูรณ์เมื่อไรลองไปหาหนังสือเตรียมเสบียงไว้เลี้ยงตัว แล้วก็เสียดายคนตายไม่ได้อ่านของดังตฤณมาอ่าน มีเรื่องทุกเรื่องที่น้องอยากรู้ กรรมเก่า กรรมใหม่ คู่แท้ คู่บุญ คู่เวรคู่กรรม หรือไม่ก็เข้าไปอ่านประสบการณ์วิถีชีวิตผู้คนในโลกเราว่าทุกข์เกิดมายังไง จะแก้ไขยังไงในwww.larndham.net ดูก็ได้ พี่ว่ามันช่วยน้องได้จริงๆเริ่มต้นชีวิตใหม่ สร้างบุญใหม่เดี๋ยวคู่บุญก็มาเอง จากคุณ : หลวงพี่เต๋อ - [ 10 ก.ย. 50 21:11:19 A:125.24.16.3 X: TicketID:155003 ]

ความคิดเห็นที่ 26 ขอบคุณสำหรับทุกๆ กำลังใจนะคะ วันนี้ถือว่าหนามงิ้วก็ประคองตัวเองได้ดี สามารถคุยกับเค้าได้ปกติ แต่ก็ดันไปยั่วโมโหเค้าจนได้ ก็ไม่รู้นี่ อารมณ์เบลอๆ ตอนแรกก็ไม่คิดว่าเค้าจะยัง(มีหน้า)มาคุยด้วยอีก เค้าคงคิดว่ายังไงก็คงคุยกันได้ จริงๆ หนามก็คงทำได้ดีกว่าวันนี้หากแผลมันแห้งตกสะเก็ดแล้ว เค้าก็ถามว่าวันนี้ไม่ทักกันเหมือนทุกวันเหรอ หนามก็ตอบไปว่าพอดียุ่งแต่ก็ยังทักกันได้ไม่ใช่เหรอ แล้วก็ถามสาระทุกข์สุขดิบกัน หนามก็บอกว่าหนามสบายดีไม่ต้องเป็นห่วง im ok ..everything is alright. don't worry นั่นคือประโยคที่บอกเค้า แล้วเค้าก็ตอบกลับมาว่า im not หนามกำลังงงๆ กับชีวิตแปลผิดแปลถูก ก็บอกว่า good ตาวิลลี่ offline ไปเลย หนามก็ไม่ได้คิดอะไร ไม่อยากคุยก็เรื่องของเค้า แต่ก็อดไม่ได้ที่จะเล่าให้เพื่อนฟัง เพื่อนหัวเราะใหญ่ ถามว่าแกจงใจตอบหรือว่าแกแปลผิดกันแน่ หนามก็ถามว่าทำไมเหรอ เพื่อนก็บอกว่า ก็เค้าบอกว่าเค้าไม่โอเค แต่แกตอบไปว่าก็ดีแล้ว มันเหมือนสมน้ำหน้าเค้านะ เอ้า...หรอ ไม่รู้นี่หว่า แต่ก็พูดไปแล้ว เพื่อนเห็นหนามเศร้าลงอีก ก็ปลอบว่า มันก็ดี ถือเป็นการเอาคืน เมื่อวานเค้าทำแกเสียใจ วันนี้แกก็สมน้ำหน้าไม่ดูดำดูดีเค้า ถือว่าหายกัน เฮ้อ กรรม...ภาษาปะกิตฉัน มันจะเจริญๆ กับเค้ามั้ยเนี่ย จากคุณ : หนามงิ้ว - [ 10 ก.ย. 50 23:38:43 A:58.9.49.81 X: ]

ความคิดเห็นที่ 27 สวัสดีค่ะคุณหนามงิ้ว :) ผ่านมาอ่านเรื่องราวของคุณตั้งแต่วันแรกที่โพสท์ไว้ แต่เห็นว่าน่าจะมีต่อ จึง bookmark เอาไว้ก่อน คิดว่าจะอ่านเงียบๆ จนจบ แต่ก็..ขออนุญาตแสดงตัวนะคะ คงไม่แสดงความคิดเห็นอะไรกับเรื่องนี้มากนัก เพราะถือเป็นเรื่องส่วนตัว และดูว่าคุณก็คิดอะไรๆ ได้มากพอสมควร ก็คงส่งกำลังใจให้เท่านั้นนะคะ..จากใจจริง :)) คิดคล้ายกับ # 18 #23 และ #25 นะคะ (ขออภัยที่อ้างอิงหลายคคห.ค่ะ) เราเชื่อในเรื่องบุญทำกรรมแต่ง..บุพเพสันนิวาส และหลักทางพระพุทธศาสนาค่ะ ปกติถึงแม้จะไม่ได้เคร่งครัดมาก แต่ก็มีใจรักในการสวดมนต์เสมอ และทำบุญตามโอกาสอำนวย จึงเชื่อในคำอธิษฐานค่ะ.. เราไม่ได้ขอโน่นนี่จากพระท่าน เพียงแต่มีจิตเชื่อมั่นว่าพยายามทำความดีแล้ว สิ่งดีๆ จะมีเข้ามาเอง และเชื่ออีกอย่างว่า..หากใครที่คิดไม่ดีกับเรา ไม่มีทางที่เขาจะได้เข้ามาใกล้ ซึ่งข้อหลังนี้..เราสังเกตมาพอสมควร และคิดว่าน่าจะมีส่วนมาก.. เพราะด้วยความที่ปกติเป็นคนประเภทใครดีมาก็ดีตอบ หลายครั้งก็ยอมรับว่าไม่เคยคิดว่าจิตใจคนที่แสดงต่อหน้าว่าดีนั้น ลึกลงไปแล้วเขาหวังอะไร? แต่ดูเหมือนสุดท้าย คนเหล่านั้นก็มีอันต้องหลุดจากวงโคจรชีวิตเราไปเสียเฉยๆเลยค่ะ.. ทั้งเกิดเหตุการณ์อันเป็นการเผยธาตุแท้ของคน หรืออะไรก็แล้วแต่ เราจึงไม่เสียใจเลย และยิ่งเพิ่มศรัทธา เชื่อมั่นในการทำความดีมากขึ้นไปอีก ขออภัยที่พิมพ์มาตั้งเยอะ แต่เป็นเรื่องของตัวเองเสียมาก เพียงแต่อยากจะบอกให้คุณเข้มแข็งอย่างที่กำลังพยายามอยู่นี้ มันไม่ได้ใช้เวลาสั้นๆ เพื่อจะตัดใจจากสิ่งที่รัก ของที่พอใจ แต่เมื่อคุณรู้ว่าทางเดิมคือทุกข์แล้ว พยายามลุกขึ้น หาทางจากมา.. มันต้องมีวันเวลาที่ดีกว่า และสดใสแน่นอน ไม่ว่าจะนานเท่าไหร่ก็ตาม เป็นกำลังใจให้นะคะ :) จากคุณ : LaveN lily - [ 11 ก.ย. 50 00:45:21 ]

ความคิดเห็นที่ 28 วันนี้คิดว่าตัวเองจะดีขึ้นแล้วเชียว กลับกลายเป็นว่าเจ็บหนักจุกหนักกว่าเก่า ก็วิลลี่เจ้าเก่าเข้ามาถามว่าจะไปหาร้านปั๊มกุญแจแถวนี้ได้ที่ไหน เราก็บอกว่าเดี๋ยวจะถามคนแถวนี้ให้ เค้าไม่คิดหรือไงนะว่าเราจะรู้สึกยังไง เรารู้ดีว่าเค้าจะเอากุญแจไปให้ใคร คิดสักนิดได้มั้ยว่าเรายังเจ็บอยู่ ทำไมต้องมาตอกย้ำกันด้วย คงเพราะเค้าไม่ได้คิดอะไร ก็แต่ถามเพื่อนคนนึงจะอะไรกันนักหนา แต่อย่าลืมสิว่าไอ้เพื่อนคนนี้มันแอบรักเธออยู่แล้วมันก็ยังเจ็บอยู่ไม่หาย แล้วยังมาถามต่อว่าไอ้ร้านที่เราเคยซื้อแซนวิชที่แสนอร่อยให้เค้าก่อนหน้านี้มันอยู่ที่ไหน รู้อยู่แล้วทำไมยังถามอีก อยากให้กระอีกความช้ำตายหรือไง คนอยากจะลืมก็มาย้ำให้จำอยู่นั่น คงไม่เคยคิดถึงใจใครเลยสินะ จากคุณ : หนามงิ้ว - [ 11 ก.ย. 50 13:40:08 A:203.148.162.137 X: ]

ความคิดเห็นที่ 29 ขอนุญาต นำเสนอนะคะ ลาพักร้อนแล้วไปเที่ยวทะเลสักสาม สี่ วัน ปิดโทรศัพท์มือถือซะด้วยนะคะ อย่าให้เค้าตามได้   เคยลองมาแล้วค่ะ ได้ผลดีพอสมควร พอเรากลับมาจะรู้เลยว่าอะไรเป็นอะไร  ลองดู เจ็บๆแบบนี้ต้องหนีไปเที่ยว จากคุณ : hamble pie - [ 11 ก.ย. 50 15:22:22 ]

ความคิดเห็นที่ 30 อยากไปเที่ยวเหมือนกันค่ะ แต่ว่างานมันรัดตัวแล้วหัวหน้าก็ประกาศแล้วว่าไม่อยากให้ลาถ้าไม่จำเป็น ก็ต้องทนกันไปอ่ะนะคะ จะพยายามสู้ๆ ยิ้มสู้ทั้งน้ำตาก็เอา จากคุณ : หนามงิ้ว - [ 11 ก.ย. 50 16:49:52 A:203.148.162.137 X: ]

ความคิดเห็นที่ 31 คุณจขกท พิมพ์เว้นวรรคหน่อยดีไหมคะ  อยากจะอ่านจนจบนะคะ แต่มันปวดตาอ่ะค่ะ  แต่อ่านไปครึ่งนึงละ  เอาใจช่วยน่ะคะ เดี๋ยวมาอ่านต่อคะ จากคุณ : รักแม่นะคะ - [ 14 ก.ย. 50 00:34:24 ]