 |
ไม่ใช่ว่าเรากระแดะไม่อยากพูดไทยหรอกนะ
เรื่องไม่ใช่อะไรหรอกคะคือช่วงนี้ทำตัวไม่ถูกยังงัยไม่รู้กับเพื่อนร่วมงานที่ทำงานคะ
เพิ่งเริ่มงานได้ไม่ถึงสองอาทิตย์คะ พอดีที่ทำงานมีพี่ผู้หญิงคนไทยคนหนึ่งมาทำอยู่ก่อนหน้านั้นแล้ว เขาแต่งงานอยู่มาสองปีกว่าแล้ว ตอนแรกเราก็ดีใจ เออมีคนแฮะไม่เหงาแน่ วันแรกหัวหน้าพาไปทักทายพี่เขาเขาบอกว่ามีอะไรพี่เค้าก็จะได้แนะนำเพราะรู้งานกว่าและเป็นคนชาติเดียวกันมีอะไรจะได้ปรึกษาเป็นภาษาเดียวกันภาษาก็ดีกว่าเรา แต่เราก็ตกใจไม่นึกว่ามันจะเป็นแบบนั้นนะซิ ครั้งแรกที่เจอ ดิฉันยกมือไว้และกล่าวว่า สวัสดีคะพี่ เธอก็พูดว่า hello, how are you? ดิฉันก็บอกว่า สบายดีคะขอบคุณคะ ดีใจจังที่มีคนไทยทำงานที่นี่จะได้ไม่เหงา ถ้ามีอะไรพี่ช่วยแนะนำหนูด้วยนะคะ แล้วพี่เธอก็พูดว่า dont speak Thai to me, please ไอ้เราก็หน้าจ๋อย แต่ไม่กล้าถามเค้าว่าทำไมถึงพูดไทยกับพี่เค้าไม่ได้ เพราะเราก็อยู่กันแค่สองคนนี่นา ถ้ามีเพื่อนต่างชาติอยู่ด้วยเราก็จะไม่พูดไทย เพราะสามีบอกมาอย่างหนักแน่นก่อนเริ่มงาน เพราะเป็นมารยาทสากล เราก็จำหนักแน่น ดิฉันถามพี่เค้าเป็นภาษาไทยว่า พี่อยู่จังหวัดไหนคะ พี่เค้าก็ย้ำอีกว่า can you ask me in english,please? ดิแันก็ขอโทษแล้วถามอีกว่า where are you from? แล้วเค้าก็ตอบว่า ไอ แอม ฟรอม อายุชชายา (อยุธยา with farang accent) หนูก็บอกมั่งว่า ไอ แอม ฟรอม กรุงเทพ Kroongtep (ไม่ใช่ แบงคอค เหมือนสำเนียงฝรั่ง) จากนั้นเค้าก็พูดกับเราเป็นภาษาอังกฤษตลอด แต่มันเขินๆกระดากปากยังงัยไม่รู้ คนไทยพูดภาษาอังกฤษกับคนไทยด้วยกันแต่ว่าเอ๊ะเค้าก็บอกว่าเค้าอยู่นี่ได้สองปีนี่นา แต่เค้าก็ไม่ยอมพูด หรือว่าเค้าลืมภาษาพ่อภาษาแม่ไปแล้ว ไอ้เราก็ยอมกัดฟันพูดไปด้วยความกระดากอาย จิรงๆภาษาพี่เค้าก็ดี เราก็ไม่ได้อิจฉานะ พูดจากใจจริง และดีใจกับพี่เค้าด้วยที่พูดภาษาได้ดี้ แต่ก็คิดว่าพูดไทยนิดไทยหน่อยจะไม่ได้เลยเหรอเพราะเราก็เป็นคนไทยด้วยกัน เวลาหยุดพักดื่มกาแฟก็ยังต้องพูดภาษาอังกฤษกับพี่เค้าอีก อีกอย่างเราก็เกิดที่เมืองไทยพูดไทยเป็นภาษาแรกถึงแม้ว่าจะมาอยู่ประเทศนี้ก็ตามเถอะ กลับบ้านไปเล่าให้สามีฟัง สามีก็บอกว่า อะไร อยู่กันตามลำพังก็ยังพูดภาษาอังกฤษเหรอ แต่ก็แปลกมากว่าเวลาอยู่กับเพื่อนร่วมงานชาติอื่นพี่เค้าเหมือนจะไม่อยากพูดอะไรที่เกี่ยวกับเมืองไทยเลย เช่น ทะเล อาหาร มารยาทคนไทย ยิ้มแย้มแจ่มใสความมีมิตรไมตรี โดยเฉพาะอย่างยิ่งภาษาไทยง่ายๆที่ฝรั่งเค้าชอบหัดพูดกันเช่น สวัสดีคะครับ ถ้าพูดผิดหนูก็จะบอกว่าไม่ใช่ ผู้หญิงให้คะ ผู้ชายให้ครับ อะไรทำนองนี้ แต่พี่เค้าจะเฉยและทำเหมือนไม่อยากมาร่วมวงสนทนาเลย แต่เราก็เคยคิดว่าพี่แกอาจจะอยากฝึกภาษามั้ง แต่ว่าเค้าจะฝึกอะไรถึงขนาดนั้นเชียวหรือ
สามีดิฉันจะดีใจมากถ้าดิฉันมีเพือนคนไทย เพราะถ้าได้พูดภาษาไทยแล้วจะทำให้เราไม่เหงา ทำให้มีความสุขมากขึ้นในระวห่างอยู่ต่างบ้านต่างเมือง แต่ก็เคยอยากรู้เหมือนกันว่าพี่เค้าไม่คิดถึงบ้านเลยหรืออยากรู้ว่าถ้ากลับเมืองไทยพี่เค้าจะเป็นอย่างไร ความเป็นไทยความภาคภูมิใจเค้าไม่เหลือหลอในตัวเค้าเลยหรือ หรือถ้าเป็นเพราะว่าถ้าเราไม่พูดภาษาพ่อภาษาแม่(ภาษาไทย)จะทำให้ชีวิตเราดีขึ้นมากเลยเหรอ หัวหน้าเพิ่งมากัดหนูว่า พวกคุณบ้าหรือเปล่าคนไทยแต่พูดภาษาอังกฤษใส่กันตลอดเวลา แต่เราก็ไม่กล้าบอกพี่เค้าให้พูดไทยบ้าง
สามีบอกว่าเค้าไม่ได้รักดิฉันเพราะดิฉันพูดภาษาอังกฤษเป็น รักเราและแต่งงานกับเราเพราะความเป็นไทยในตัวของเรามากว่า บางทีร้องเพลงไทยพูดไทยจะทำให้เค้าอยากอยู่ใกล้เรามากขึ้นทำให้ ณ เวลานั้นดูมีเสน่ห์มากขึ้น รักความเป็นไทยกะทันหัน ความจิริงดิฉันก็ไม่ได้พูดเก่งมากอะไร สื่อสาร ฟังพูดอ่านเขียน ด้วยสนทนาชีวิตประจำวันท่วไปก็ถือว่าพอแล้ว ที่บ้านก็ฟัง เพลงซีดีไทย ซื้อจากเมืองไทยมีทุกค่าย นิตยสารเอย แล้วโดยเฉพาะอาหารไทยแล้ว อาทิตย์นึงไม่ต่ำกว่าสามครั้ง เคยอ่านเรื่องของคนไทยคนนึงที่มาอยู่ต่างประเทศแกจะพูดอังกฤษตลอด อะไรที่เป็นภาษาไทยเตะทิ้งไปได้เลย เจอคนไทยหลบด่วน สงสารเค้าเน๊าะ คิดว่าในอนาคตถ้าดิฉันมีลูกขึ้นมาอันนี้แหละจะเป็นตัวอย่างสำคัญเลย ดิฉันจะไม่ยอมพูดอังกฤษกับลูกเลยเด็ดขาดสามีก็เห็นด้วยอย่างยิ่ง เพราะเค้าจะพูดกับเพื่อนเป็นอังกฤษอยู่แล้ว ภาษาไทยสำคัญที่สุด ไม่ว่าจะอยู่ไหนก็ตาม ความเป็นไทยต้องเหมือนเดิม ที่ต้องพูดภาษาอังกฤษเพราะอาศัยและทำงานที่นี่ และสามีพูดภาษานี้ แต่ไม่ใช่ว่าจะเอาภาษาอังกฤษ(ภาษาใครก็ไม่รู้)มาเชิดชูกราบไหว้ไว้สูงกว่าภาษาพ่อภาษาแม่ภาษาปู่ย่าตายายเรา แค่พูดจาสื่อสารได้ก็พอแล้ว จะเชิดชูมันอะไรกันนักกันหนา
พอแล้วบ่นพอแล้ว ใครรำคาญต้องขอโทษด้วยนะคะ แต่ปัญหาก็ยังอยู่คือจะทำอย่างไรให้พี่เค้าพูดไทยกับเราบ้าง เพื่อที่จะให้เพื่อนๆร่วมงานรู้ว่าสองคนนี้เป็นคนไทยนะพูดไทยเป็นภาษาแรก (แต่เค้าก็รุ้หมดทุกคนนะว่าเราเป็นชาวไทย) หรือเราทำแกล้งหลบหน้าพี่เค้าทุกเวลาในที่ทำงานเพื่อที่จะตัดปัญหาการพูดภาษาอังกฤษใส่กัน (ลองนึกภาพดูนะคะ ไม่ใช่ทำได้ง่ายๆเลย) ถ้าเป็นคุณจะทำอย่งไรคะ ช่วยตอบทีเถอะ เขียนอะไรก็เขียนมาเลยคะ เกือบจะสองอาทิตย์แล้วคะ กลับบ้านพูดภาษาอังกฤษกับสามีทุกวัน อยู่ที่ทำงานพูดภาษาอังกฤษกับเพือนและกับพี่คนไทยที่พูดไทยเป็นภาษาแม่ทุกวัน (บางวันเหมือนเมาค้างคะ เพราะสื่อสารเป็นภาษาอังกฤษตลอดเวลา)
ขอบคุณคะ
จากคุณ :
มยุเรศ เปรตวัดดอน
- [
16 ก.ย. 50 23:49:20
A:86.142.40.205 X: TicketID:141926
]
|
|
|
|
|
|
