ความคิดเห็นที่ 1 สัญญาการแต่งงานระบุเอาไว้ว่าอย่างไรคะ? จากคุณ : พธูไทย - [ 17 ก.ย. 50 16:34:32 ]

ความคิดเห็นที่ 2 สวัสดีค่ะคุณพธูไทย แต่งที่เมืองไทยค่ะ ไม่ได้ทำสัญญาค่ะ จากคุณ : แม่บ้านอังกฤษ - [ 17 ก.ย. 50 16:52:00 A:82.44.206.124 X: TicketID:155221 ]

ความคิดเห็นที่ 3 เราอยู่อังกฤษเหมือนกัน แต่ สามีเราไม่ได้ทำแบบนั้น และเราไม่ได้มีสัญญาฯระบุอะไร แต่สามีถามบ่อยว่าอยากทำไหม เค้าทำ วิล ของเค้าไว้แล้ว ว่าถ้าเค้าเป็นอะไร ทุกอย่างของเค้าจะเป็นของ เรา และ ลูก ............. จากที่คุณเล่ามา สามีคุณนี้เข้าข่าย ขี้เหนียว(ขอโทษนะคะ ถ้าไม่ใช่ แฮะๆๆ) เพราะว่าเงินที่คุณหาได้ ไม่ได้มากมาย น่าจะให้คุณเก็บเอาไว้ใช้จ่ายส่วนตัวค่ะ ถ้าเป็นสามีเรา เงินที่เราหาได้(เคยขายของในอีเบย์ ได้เงินเยอะเหมือนช่วงนั้น เหมือนทำงาน พาร์ททาม) เราเก็บไว้ในบัญชีเรา และสามีก็มีเงินเข้าบัญชีรายเดือนให้ด้วย สำหรับค่าใช้จ่ายส่วนตัว และของลูกด้วย ดิฉันเคยถามสามีว่า ถ้าทำงานแล้ว จะช่วยเรื่องค่าใช้จ่าย สามีเราบอกว่าไม่ต้อง ให้เราเก็บเอาไว้ แต่ เอ.. ทำไมคุณไม่เปิดบัญชีตัวเองคะ ไม่ต้องใช้เครดิต อะไรนี่คะ มีแค่ที่อยู่ที่ติดต่อได้ ที่ต้องใช้เท่านั้นเอง ไม่ต้องเปิดบัญชีร่วมก็ได้ ถ้าคุณไม่มีเงินเก็บเป็นของตัวเอง แล้วเวลาที่ทางบ้านเมืองไทย เดือดร้อน หรือ อยากซื้อของขวัญให้พวกเค้า จะต้องขอเงินสามีเหรอคะ .. น่าจะลองคุยกันใหม่  ว่าคุณต้องการมีเงินเก็บ(ดูสิ..ว่าสามีคุณจะว่ายังไง) เปิดบัญชีส่วนตัวไปเลยค่ะ  อย่างนี้คุณเสียเปรียบค่ะ ............. จากคุณ : Massy - [ 17 ก.ย. 50 17:18:57 ]

ความคิดเห็นที่ 4 กรณีดิฉันเหมือนเจ้าของกระทู้ทุกอย่างค่ะ แต่ต่างกันตรงที่ดิฉันไม่ได้ทำอะไรเลย เลี้ยงลูกอยู่บ้านอย่างเดียว จะไปทำพาร์ธไทม์ เค้าก็ไม่ให้ไป ได้แต่แบมือขอเค้าอย่างเดียว  แต่ถ้าดิฉันใช้บัตรเครดิตเกิน ก็โดนดุนิดๆเหมือนกันค่ะ  ดิฉันไม่มีเงินเก็บเป็นของตัวเองเลย กดเงินสดมา ก็เอาไว้ใช้จ่ายเล็กๆน้อยๆเวลาไปไหนๆ กับลูกสองคน   สามีส่งให้แม่ดิฉันที่เมืองไทยทุกเดือนค่ะ เดือนละ 200 เหรียญ  สัญญาว่าจะส่งจนกว่าแม่จะจากไปค่ะ  แม่ก็เลยเอาเข้าแบงค์ให้ที่เมืองไทย   ดิฉันว่าเจ้าของกระทู้ลองทำแบบดิฉันก็ได้ค่ะ ให้ส่งเงินให้แม่เก็บให้  เผื่อจะได้สบายใจบ้าง จากคุณ : Early Girl - [ 17 ก.ย. 50 17:59:12 ]

ความคิดเห็นที่ 5 สัญญาการแต่งงานเป็นแบบไหนคะ ส่วนบัญชีน่าจะเปิดเองไปเลยนะคะ จากคุณ : พีตี้ (@..pity..@) - [ 17 ก.ย. 50 18:51:11 ]

ความคิดเห็นที่ 6 ตอนที่เรามาอังกฤษด้วยวีซ่าคู่หมั้น ซึ่งไม่สามารถทำงานได้ สามีให้เราแค่เดือนละ 50 ปอนด์เองคะ ถามว่าเราใช้จ่ายพอไหม ตอบ เหลือคะ เพราะไม่ต้องรับผิดชอบอะไรเลย และตอนที่มาใหม่ ๆ พอเห็นราคาของที่นี่ก็ไม่อยากซื้ออะไร หลังแต่งงานก็หางานทำ เราทำงานแค่อาทิตย์ละ 10-15 ชั่วโมงต่ออาทิตย์เองคะ ยกเว้นช่วงคริสมาสที่ได้ชั่วโมงเพิ่มและมีรายได้เพิ่มขึ้น แต่ช่วยสามีเรื่องค่าอาหารและสิ่งของที่ใช้ในบ้าน เช่น สบู่ ยาสีฟัน พวกนี้คะ เราจ่ายทุกอาทิตย์ มีเงินเหลือติดบัญชีเราอาทิตย์ละไม่กี่สิบปอนด์เอง (เราได้ค่าจ้างเป็นรายอาิทิตย์คะ) รายได้ของเรานั้นเข้าบัญชีที่เป็นชื่อเราคนเดียวคะ ลองให้สามีพาไปเปิดบัญชีสิคะ ของ Natwest ง่ายดีคะ และเข้าไปที่นี่คะ สำหรับงาน www.jobcentreplus.co.uk สามีเอาชื่อเราเข้าบัญชีหลักของเค้า รวมถึงบัตรเครดิตการ์ดต่าง ๆ แต่ ห้าม เราใช้บัตรวีซ่าของบัตรบัญชีหลัก รวมถึงต้องขออนุญาตเค้า ก่อนใช้บัตรเครดิตต่าง ๆ แต่ เราเข้าใจสามีคะ เพราะค่าใช้จ่ายหลักนั้นเค้าเป็นคนจ่าย ไหนจะค่าบัตรเครดิต ค่าผ่อนอพาร์ตเมนต์ 2 ห้อง ค่าประกัน ค่าโทรศัพท์บ้าน มือถือ ผ่อนรถ ค่าน้ำมันรถ จิปาถะัเหล่านั้น บางอย่างที่เคยจ่ายสำหรับ 1 คน ต้องเพิ่มเป็น 2 คน แล้วไหนจะตอนที่เรามาที่นี่ เค้าต้องจ่ายค่าตั๋วเครื่องบิน ค่าวีซ่า และค่าต่อวีซ่า รวมถึงค่าใช้จ่ายเวลากลับไทย เงินเดือนที่เค้าได้รับก่อนหน้านี้หลังจากหักค่าใช้จ่ายต่าง ๆ แล้วเค้ามีเงินเหลือใช้ไม่กี่ร้อยปอนด์เองคะ นั่งลงและคุยกับสามีนะคะ ถามเค้าว่าเป็นไปได้ไหมที่เอาชื่อคุณ เข้าร่วมบัญชีหลัก เพื่อความสบายใจของคุณ เคยนั่งคุยกับสามีเรื่องการเงินไหมคะ ว่าค่าใช้จ่ายต่าง ๆ แต่ละเดือน เค้ารับภาระมากน้อยเพียงใด อ้อ...ตอนเราแต่งงานเราเซ็นสัญญาด้วยคะ ว่าสินทรัพย์ ที่ต่างคนต่างหาได้มาก่อนแต่งงานจะเป็นของใครของมัน แต่สินทรัพย์หลังสมรสแล้วจะเป็นร่วมกันคะ ลองนั่งคุยกันนะคะและขอให้โชคดี แก้ไขเมื่อ 17 ก.ย. 50 19:57:17 แก้ไขเมื่อ 17 ก.ย. 50 19:55:36 จากคุณ : PinManchester - [ 17 ก.ย. 50 19:35:05 ]

ความคิดเห็นที่ 7 เป็นเหมือนกันค่ะ เราเองก็ไม่ได้ทำงานค่ะ อยากทำงานจะแย่แล้วค่ะ แต่ติดที่สามีไม่ยอมให้ทำค่ะ อ้อ เรามีลูก 2 ขวบนะค่ะ แต่ตอนนี้รอดูสามีอีกทีนะค่ะ ว่าถ้าลูกเข้าโรงเรียนอาจจะได้ทำงานนะค่ะ  เราเองก็หัวอกเดียวกันเลยค่ะ มีแต่แบมือขอเงินเหมือนเด็กเลยค่ะแต่ต่างกันที่ของเรามีบัญชีส่วนตัวค่ะ เปิดที่ ฮาริแฟ็ก ค่ะ  พอดีตอนนั้นถูกเลข ได้ 65 ปอนด์ เลยบอกอยากเอาไปฝาก สามีเลยพาไปเปิดค่ะ ซึ่ง เราเองไม่มีชื่อแชร์อะไรในบ้านเลยค่ะ แต่ก็เปิดได้ นะค่ะ เพราะสามีทำบัญเครดิตเสริมให้เราไว้ แล้วก้อไปขอเปิดแบบธรรมดาค่ะ  ตอนแรกก็คิดมากเหมือนกันค่ะ แต่ตอนนี้ไม่คิดแล้วค่ะ เพระเราไม่ได้ทำงาน รายได้ไม่มี ไม่รู้จะเอาอะไรไปฝาก ตอนนี้แค่สามี ฝากให้นิดหน่อยนะค่ะ เห็นบอกให้ไปทำ เจ้า เอ็นไอ บอกว่าจะให้เปิกอีกบัญชีนะค่ะ บอกว่า จะได้ไม่เสียภาษี แบบเก่าที่เปิดมันมีเสียภาษีนะค่ะ ส่วนเรื่องค่าใช่จ่ายอื่นๆ ทุกอย่าง สามีจัดการค่ะ ทั้งของลูกด้วย ส่วนเรื่องส่วนตัว อย่างออกไปเที่ยวกับเพื่อน พวกครีมบำรุง เสื้อผ้า  เวลาขอเค้าก้อให้ค่ะ ให้ไปช้อปตามความจำเป็นค่ะแต่ไม่ได้เงิน รายอาทิตย์ รึ รายเดือนนะค่ะ ไม่มีเลยค่ะ อย฿ที่เราออกบ่อยแค่ไหน อย่างถ้าไปแค่เดินเล่นกับเพื่อนไม่มีรายกายช้อป ก้อไปแค่ 50 ปอนด์ค่ะ แต่ถ้าไปห้างให้ติดตัวไป แค่ 100 ปอนด์ แต่ถ้ามีรายการพวกครีม ให้ไป ก้อ 200 ทุกครั้งจะอยู่ที่ว่าเราต้องใช้อะไรยังไงนะค่ะแล้วเค้าจะกะให้ แต่ถ้าเหลือมา ก้อ ให้เก็บไว้ใช้อย่างอื่นเอง จะได้ไม่ต้องไปขอเขาอีก ส่วนใหญ่เราก้อหมดนะ ไม่ค่อยได้เก็บค่ะ  เพระแถวบ้านมันมีร้านเยอะนะค่ะ พาลูกเดินเล่น เดียวก้อซื้อนั้นนี้ก้อหมดค่ะ  แต่ก้อดีนิดก้อที่ขอให้สามีฝาหให้เรา อาทิตยืล่ะ 10  รึ 20 ก้อได้ ค่อยๆพูดกันค่ะ เรื่องเงินเรื่องใหญ่ค่ะ พูดไม่เข้าหูกันเดียวก้อทะเลาะกันค่ะ ใจเย็นๆค่ะ อีกอย่าง วัฒนธรรมเขาด้วยมั่งค่ะ อย่างฝรั่งที่เห็นๆ ซึ่งถ้าต่างคนต่างทำงาน เขาก้อแยกกันเลยนะค่ะ เรื่องค่าใช้จ่าย  นะค่ะ รึไหมเค้าก้อมาแชร์กันนะค่ะ ส่วนเรื่องเปิดบัฐชี  คุณ จขกท ไปเปิดเองเลยค่ะ เปิดได้อยู่แล้วค่ะ ว่างๆ ทำงานเสร็จ ก้อเดินไปถามรายระเอียดจากธนาคารแล้วก้อไปเปิดเลยค่ะ ถ้ามีใบขับขี่ ก้อใช่ได้เลยค่ะ  เอาเอกสารที่มีที่อยู่บ้าน กับชื่อคุณ ไปประกอบนะค่ะ  อย่างของเรา บัฐชีอันใหม่ ที่กำลังจะไปเปิด พี่เอา  NI  ไปยื่นค่ะ ยังไงเดียวมาเล่าให้ฟังค่ะ ต้องรอ หลังจากที่พี่ได้  NI ก่อนนะค่ะ  ตอนนี้รอไปสัมภาษณ์ค่ะ แล้วค่อยนัดธนาคารอีกที จากคุณ : jann - [ 18 ก.ย. 50 00:02:17 ]

ความคิดเห็นที่ 8 หางานใหม่ไปเรื่อยๆ เก็บตังค์ได้ ไปเปิดบัญชีเองเลยค่ะ ไม่ต้องรอเค้า เราอยากมีเงินเก็บเป็นของตัวเองนี่หน่า เงินที่เค้าให้เราก็เอามาใช้จ่ายประจำวันไปเรื่อยๆ เงินที่เราหามาได้เอาเข้าบัญชีสักสามสิบ หรือสี่สิบเปอร์เซนต์ ที่เหลือกักไว้ใช้จ่ายเล็กๆน้อยๆ ส่วนตัวจริงๆ  บอกเค้าว่าคุณอยากเก็บเงินไว้ใช้ตอนเจ็บป่วย ไม่ใช่ต้องมานั่งรอเค้าตายถึงจะได้เงินก้อน คุยกันให้รู้เรื่องค่ะ โตๆกันแล้วเค้าควรจะมีเหตุผล จากคุณ : hamble pie - [ 18 ก.ย. 50 00:34:47 ]

ความคิดเห็นที่ 9 กรณีดิฉันก็เหมือนกรณีคุณ จขกท. ค่ะ ทุกอย่างเป็นชื่อของสามีหมด(เพราะว่าเป็นเงินของเค้าซื้อ ดิฉันไม่มีตังค์ไปร่วมซื้อกับเค้า) รายจ่ายต่างๆในบ้านสามีจ่าย ช่วงไหนดิฉันทำงานก็จะใช้เงินเดือนตัวเองจ่ายค่ากับข้าว ถ้าช่วงไหนไม่ได้ทำงานสามีเหมาหมดทุกอย่าง แต่ว่าช่วงนี้ดิฉันเรียนหนังสือเงินเดือนของดิฉันเก็บเป็นค่าใช้จ่ายไปเรียนไม่ได้ช่วยสามีออกค่าใช้จ่ายอะไร บัญชีธนาคารดิฉันมีของดิฉันเอง สามีเคยถามว่าจะเปิดร่วมกันไหม ดิฉันปฎิเสธเพราะเป็นคนไม่มีวินัยในการใช้เงิน ให้สามีควบคุมเรื่องเงินทองค่าใช้จ่ายนะดีแล้ว ดิฉันก็จะได้ไม่ปวดหัวด้วย เคยมีเพื่อนคนไทยถามว่าทำไมไม่ใส่ชื่อตัวเองลงในทุกอย่างร่วมกับสามี ถ้าเกิดในอนาคตเกิดเค้าเจอคนใหม่หรืออะไรเกิดขึ้นดิฉันจะไม่ได้อะไร ดิฉันตอบเพื่อนไปว่า ดิฉันไม่ได้คิดแบบนั้น เพราะว่าที่เค้าซื้อบ้าน ซื้อรถ มันก็เงินของเค้าไม่เกี่ยวกับเรา ถ้าเกิดเค้าทิ้งดิฉัน ดิฉันก็กลับเมืองไทยไม่เห็นจะต้องกลัว มีความรู้ซะอย่างเงินทองไปหาเอาใหม่ได้ ใครจะว่าดิฉันโง่ก็ตาม แต่ดิฉันมารักสามีก็เพราะสามีไม่ได้เกี่ยวข้องกับเรื่องพวกนี้ ดิฉันว่ากรณีดิฉันกับเจ้าของกระทู้เหมือนกัน เพียงแต่ว่าเรามองกันคนละมุม ถ้าคุณ จขกท กังวลมาก คิดมาก กลัวความไม่แน่นอนของอนาคต ควรจะคุยกันซะให้รู้เรื่องตั้งแต่ตอนนี้ เพราะมันเพิ่งเริ่มต้นอย่าให้มันเป็นปมในใจ เก็บไว้นานๆมันทำให้ความรักเจือดจางได้ อีกอย่างถ้าเก็บไว้นานโอกาสแก้มันก็ยาก คุยเลยค่ะ บางทีผู้ชายเค้าไม่ละเอียดอ่อนกับความรู้สึกเหมือนผู้หญิง ถ้าไม่บอกเค้าก็ไม่รู้ค่ะ จากคุณ : เดว่อน - [ 18 ก.ย. 50 01:31:00 A:86.148.13.69 X: TicketID:138493 ]

ความคิดเห็นที่ 10 สามีดิฉันจัดการเรื่องเอาชื่อเข้าร่วมกะพี่แกหมดทุกอย่างเลย (กะไม่ได้หนีไปไหนแน่ ๆ เลย ).... เราไม่ค่อยคิดมากกะเรื่องนี้เท่าไหร่ เราทำงานฟลูไทม์ มีรายได้ไม่มาก ไม่น้อย รับผิดชอบส่วนของตัวเองให้ได้ก็เท่านั้นเอง สิ่งที่เราตกลงกันไว้ก็คือ 1.  ค่าซื้อของเข้าบ้าน ค่ากับข้าว อะไรพวกนี้ ให้เอาเข้าบัญชีร่วมกันคนละครึ่งไปเลย แต่เดือนไหนที่บ้าซื้อของมากไปหน่อย พี่แกก็เติมเข้าเอง 2. เวลาไปฮอล์ลิเคย์ เราจะถามเลยว่าจะให้ออกเท่าไหร่ ถ้ามากไปหรือน้อยไปก็จะบอก เท่าที่ผ่าน ๆ มา เราสังเกตุดู จะเป็นแบบว่า เค้าออก 70 แล้วเราออก 30 ประมาณนั้น เงินเดือนเราเข้าบัญชีเรา ไม่เคยให้สามี และไม่เคยได้จากสามี(หมายถึงตอนที่มีงานแล้วนะคะ) วันไหนอารมน์ดี พากันออกไปกินข้าวนอกบ้าน เราใจดีเลี้ยงเค้ามั่ง หรือพี่แกอยากโรแมนติคก็พาเราออกไปกินข้าวนอกบ้านบ้าง แต่ไม่บ่อยหรอกค่ะ นาน ๆ ที... ยุคนี้ยุคประหยัด เก็บได้ก็เก็บ เงินเก็บเค้าเราไม่รู้ว่ามีเท่าไหร่ แต่ที่รู้แน่ๆ คือเรามีมากกว่าเค้า เพราะไม่มีรายจ่ายเยอะหมือนเค้า แต่เราก็บอกเค้าเสมอว่า ที่เก็บก็เพราะเราสองคนนะ ไม่ใช่ว่ามันจะเป็นของฉันคนเดียว เดี๋ยวปีหน้าถ้าจะต่อเติมบ้าน เราก็จะช่วยกันออกค่ะ... แต่งงานเป็นสามีภรรยากันแล้วนิ อะไรที่ช่วยกันได้ก็ช่วย ๆ กันไป ... คุณคงต้องคุยกันกะสามีคุณแล้วละค่ะ ให้มันชัดเจนไปเลยจะดีกว่า จากคุณ : Match Point - [ 18 ก.ย. 50 01:55:54 ]

ความคิดเห็นที่ 11 ถ้ากังวลเรื่องอนาคต ต้องคุยค่ะ เข้าใจเรื่องการขาดอิสระทางการเงิน น่าจะมีส่วนแบ่งชัดเจนที่สามีให้คุณไว้สำหรับการใช้จ่ายสว่นตัว(ที่ไม่จำเป็นต้องอธิบาย) เราทำงานกับสามีค่ะ ปีแรกๆก็มีปัญหา ช่วงนี้ก็ยังมีบ้างบางครั้งเล็กๆน้อยแต่ก็คุยกันเคลียร์ สามีให้เงินเราปีละครั้งสำหรับลงทุนในตลาดหุ้นในไทย เงินที่เป็นเงินเดือนก็เก็บเข้ากองทุนสำรองเลี้ยงชีพสำหรับเรายามชรา แล้วก็มีเงินให้ใช้จ่ายประจำเดือน ถึงแม้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับสามีเราแล้วเราได้เงินนั้น แต่เราควรจะมีความรู้ในเรื่องการเงินด้วย สามีสอนเราเรื่องการลงทุน เพราะจากประสบการณ์ของเค้า ญาติๆที่เป็นหญิงพอสามีเสียหรือป่วย ไม่รูเลยว่าเงินเก็บอยู่ที่ไหนบ้าง หรือมีเงินมากแต่ไม่รู้จักบริหารเงินก็หดไปก่อนเวลาอันควรหรือไม่ก็โดนหลอกเรื่องการลงทุนบ้าง ลองคุยกับสามีอีกทีนะคะ เราว่าถ้านั่งคุยกันจริงจังเค้าควรจะต้องฟังคุณ บางทีผู้ชายนี่ก็ซื่อบื้อนะคะ (ไม่ละเอียดอ่อนเท่าผู้หญิง) จากคุณ : where ever - [ 18 ก.ย. 50 01:56:19 ]

ความคิดเห็นที่ 12 เข้าใจคุณค่ะ เป็นเรื่องธรรมดา ของคนปกติอย่างเราๆ ยิ่งไม่มีลูกด้วยกัน ความรับผิดชอบร่วมกันในส่วนนั้น ก็แตกต่างจาก คนที่เขาต้องใช้เงินมาดูแลลูก อย่างที่คุณเดว่อนว่า หากไม่พูด มันเป็นปมในใจ ความรักที่ดีๆ มีต่อกัน มันก็จะพลอยจืดจางไปด้วย ไม่ดีแน่ และที่คุณ jann ว่า วัฒนธรรมเขาแตกต่างจากเราจริงๆ เขาแยกกระเป๋าเงินกัน เขาอาจเคยชินแบบนั้นก็ได้ ใช้จ่าย แบ่งกันไปเลย มันต้องคุยกันและหาทาง ทำยังไง ที่คุณก็พอใจ เขาก็พอใจ บางครั้งคิดเหมือนคุณ เหมือนกัน เคยมีคนบอกให้แยกบัญชี เก็บต่างหาก ดิฉันก็ลังเล เพราะแม้จะบัญชี เงินได้ของเขา ไม่มีชื่อเราร่วม แต่เขาก็พูดเสมอว่า เงินของเรา และโชว์ให้เห็นทุกเพน ในบัญชี และทุกอย่างที่เขาใช้จ่าย ไม่เคยปิดบังเราเลย หากเราอยากทำบัญชีลับ ไม่อยากให้เขารู้ ในทางกลับกัน หากเขาไม่ให้เรารู้เห็น เรื่องเงินเขาล่ะ เราจะรู้สึกอย่างไร เลยไม่ทำอะไร มีบัญชีร่วมกันอีกบัญชี แต่เขาไม่มาก้าวก่าย ว่าเราจะใช้อะไร เท่าไร แต่ให้เขารู้ในบัญชีนี้ หมายถึงบัญชีที่ใช้ชื่อร่วมกัน และเงินรายได้เรา ก็เข้าบัญชีนี้ กลับบ้าน เราเบิกไปเกลี้ยง เขาไม่เคยว่า เพราะเงินเรา ส่วนเงินเขา เขาจ่ายทุกอย่าง ในบ้าน และยังโอนให้เราทุกอาทิตย์ ให้ พอคเก็ตมันนี่รายอาทิตย์อีก ใช้เครดิตการ์ดได้ เขาทำเครดิตการ์ด คู่ของเขา คือเราใบ เขาใบ ใช้ในเรื่องของที่เราซื้อมาใช้ ในบ้าน รวมทั้งเสื้อผ้า ของใช้ส่วนตัวเราด้วย ไม่เคยเห็นบ่น ฝรั่งเนี่ย หากเราเอ่ยปากว่า เราจะรับผิดชอบตรงนั้น ตรงนี้ เขาก็เอาตามนั้นเลย ดิฉันหุบปาก มากที่สุด เท่าที่จะทำได้ เปิดปากว่า จะซื้อตั๋วกลับบ้านเอง ไม่ทันไร ถามว่าจะกลับวันไหน เอาเงินจากบัญชีเราจ่ายค่าตั๋วเลย เสียดายตังค์เรา แต่อยากกลับบ้าน ก็คอยถอนคืน ตอนค่าใช้จ่ายที่เมืองไทย คือไม่จำเป็น ไม่ควักกระเป๋าเรา ประมาณว่า เป็นสิงห์ปืนฝืด ชั่วคราว ขอเป็นกำลังใจให้คุณพบ ทางออกที่ดี และเลิกคิดมาก คิดมาก มันเป็นทุกข์นะ อยู่ไกลบ้าน ก็เป็นทุกข์พอแล้ว อย่าเอาเรื่องอื่น มาเพิ่มทุกข์ตัวเองอีกเลย คนที่เขาลำบาก กว่าเรามีมากมายหลายคนค่ะ เขาอาจไม่พูดหรือไม่ คิดมากก็ได้ จากคุณ : rattana.uk - [ 18 ก.ย. 50 02:43:01 ]

ความคิดเห็นที่ 13 เรื่องนี้ต้องคุยกันค่ะ น่าเห็นใจ การคุยเรื่องนี้หลังแต่งงานกับพ่อบ้านบางท่านก็คุยยากมาก..(ไม่ว่าจะไทย หรือฝรั่งค่ะ)เราแนะนำให้ลองหาวิธีการทางอ้อมค่ะ..อืมยังไงดี..ก็คือว่าคุณ จขกท บอกว่าทุกครั้งที่คุยกันก็ จะจบแบบเดิมทุกที..พ่อบ้านเราก็เป็น แต่ก็จะเป็นกับเรื่องอื่นมากกว่า..ส่วนทางอ้อมก็เราไม่แน่ใจว่าจะบอกยัง ไง บางครั้งก็ขึ้นอยู่กับพ่อบ้านด้วยอ่ะ แม่บ้านทุกท่านจะรู้จักพ่อบ้านของแต่ละคนดี พยายามหลีกเลี่ยงการทะเลาะ หรือการเถียงให้ได้มากที่สุด.. ส่วนตัวเรากะพ่อบ้านนั่งคุยกันบ่อยมาก แต่เราก็โชคดีหน่อยที่คุยกันก่อนที่จะแต่งงานกัน ตัวเราเองก็มา ด้วยวีซ่าคู่หมั้น เรื่องนี้เราถือว่าเป็นเรื่องสำคัญมาก เราก็บอกเขาไปว่าอย่าหาว่าเราเห็นแก่ตัวเลยนะ เรารักเขา แต่วันหนึงถ้าไม่มีเค้าแล้วเราจะทำอย่างไรล่ะ ตัวเราเองก็ไม่มีคนรู้จักที่นี่ที่จะสามารถให้ความช่วยเหลือเราได้เลย..คืออะไรประมาณนี้อ่ะ..ที่สำคัญโปรดดูอารมณ์ของพ่อบ้าน ด้วยนะคะ.. อีกอย่างที่อยากแนะนำก็คือเราอยากให้ลองหางานทำอีกนะคะ เรารู้ว่าหางานในอังกฤษไม่ไช่เรื่องง่ายๆเลย เราก็เคยเกือบจะท้อแล้วเหมือนกัน.....ส่วนวิธีการ หางานที่ดีที่สุด(อันนี้เป็นความเชื่อของเราเองนะ)ก็คือ walk in เข้าไปถามเลยค่ะ ถ้าเป็นพวกห้างก็ไปที่customer service เค้าเต้อร์เลยค่ะเจอใครก็ถามคนนั้นแหล่ะ อาทิตย์นี้ไม่มีตำแหน่งว่าง อาทิตย์หน้าก็ไปถามใหม่ค่ะ ..ส่วนการสมัครงานจากJobscentreplus  หรือว่าพวกเอเจนซี่ เราว่ามันดูเหมือนง่ายนะแต่พอเอาเข้าจริงกับได้งานยากกว่าอีก.. พอได้งานทำแล้วก็น่าจะรู้สึกดีขึ้นนะคะ เพราะว่าจะไม่ค่อยมีเวลาคิดสักเท่าใหร่เนื่องจากเลิกงานกลับมาก็หลับเป็นตาย(อย่างเช่นเราเอง..0_0) แก้ไขเมื่อ 18 ก.ย. 50 18:37:51 จากคุณ : สร้อยอินเดีย - [ 18 ก.ย. 50 04:38:06 ]

ความคิดเห็นที่ 14 อืม... อ่านแล้ว คิดว่า คุณเจ้าของกระทู้ขาด identity   มันก็เลยอึดอัดนะ ...  เข้าใจค่ะ ต้องบอกคุณสามีของคุณ บอกไปตรง ๆ  ในเรื่องนี้ แต่อย่าไปพูดเรื่องเงินว่าอยากเก็บไว้เอง เพราะดีไม่ดี เขาจะคิดเลยไปว่า คุณไม่ช่วยเรื่องค่าใช้จ่าย ขอให้พูดทำนองว่า อยากมีบัญชีที่คุณจะได้รู้สึกว่า "เรามีอะไรสักอย่างที่บ่งบอกความเป็นตัวของตัวเอง" เรื่องรายได้ ค่าใช้จ่าย การแบ่งปัน ฯลฯ มันเป็นเรื่องของคนสองคน กี่บ้าน กี่บ้าน ก็เปรียบกันยาก ถ้าถามบีพี ๆ ก็สลับกับคนอื่น ๆ ค่ะ เพราะเริ่มต้นไม่เหมือนกัน อย่างซื้อของใหญ่ ๆ บีพีรับผิดชอบไป ส่วนของใช้ของกินประจำเดือนคนข้างเคียงรับไป อะไรทำนองนี้ มันแล้วแต่ว่า เราเริ่มกันอย่างไง และก็จัดสรรกันอย่างไง เลยเอามาเทียบเปรียบกันไม่ได้ เพราะแต่ละครอบครัวก็มีวิธีการต่างออกไป เรื่องเปิดบัญชี .. ทำไม่ยาก แต่คุณเจ้าของกระทู้ คงไม่อยากกระทบกระเทือนความสัมพันธ์กับสามี เพราะไปเริ่มด้วยการใช้บัญชีร่วมไปแล้ว พอจะขอแยกเป็นศิลปินเดี่ยว ก็ต้องคุยกัน ให้สบายใจกันก่อน จริง ๆ แล้ว ... ถ้าแยกก็ดีนะ สะดวกดี แต่พออยู่กันไปสักหลาย ๆ ปี ไว้ใจกันสุดกู่ อาจจะคิดไปถึงเรื่องพินัยกรรม เรื่องการเบิกถอนลำบาก ถ้าขาดเอกสารจากทนายความ ทีนี้อาจจะมองเห็นผลดีของบัญชีร่วม เพราะไม่ต้องรอเอกสารสำคัญ (หรือรอการจ่ายภาษีมรดกก่อน กว่าคู่สมรสจะขอเบิกอะไรจากบัญชีมาได้) เอาเป็นว่า ตอนนี้บอกคุณสามีเรื่อง ขออะไรในการเป็นการแสดงตัวของตัวเองหน่อย แล้วก็คุยกันเรื่อง เท่าไหร่ เอามาช่วยเป็นค่าใช้จ่ายประจำวัน ประจำเดือน ก็ว่าไป แล้วก็ขอให้ตัวเองเหลือไว้ใช้ส่วนตัวบ้าง .. ... พอคุยกันเสร็จ คุณก็ไปเปิดบัญชีได้เลย เรื่องนี้ไม่น่ายากนะ ขอเอาใจช่วยค่ะ จากคุณ : บีพี - [ 18 ก.ย. 50 05:29:30 ]

ความคิดเห็นที่ 15 ถ้างั้นก็บอกเขา อย่างที่คุณบอกนั้นแหละ ว่า "ทุกวันนี้ เหมือนโดนควบคุมชีวิต อยู่ไปวันๆ ไม่มีอะไรการันตีชีวิตเรา หากเค้ามีคนอื่น เราจะทำอย่างไร เราไม่สามารถควบคุมอะไรได้เลย" จากนั้นก็คือ บอกเขาว่า เราคิดว่าสิ่งนี้คือปัญหา จำต้องแก้ไข จะแก้ไขอย่างไร วิธีการที่เขาใช้อยู่คือ ให้เงินเป็นจำนวนที่คุณเล่ามานั้น แต่คุณคิดว่า ไม่ต้องการวิธีนี้ และคุณต้องการอะไร? ก็บอกเขาไป ที่ประเทศอังกฤษนี่ ถ้าไม่ได้เซ็นต์สัญญาสมรส แปลว่าไม่มีสัญญาหรือ? ของที่ฝรั่งเศส ถ้าไม่มีการระบุว่าใช้สัญญาใด จะหมายถึง เป็นแบบสัญญารวมเลยอัตโนมัติ คือถ้าได้มาก่อนแต่ง ของใครของมัน ถ้าได้มาหลังแต่งเป็นของรวม เรื่องนี้ทำให้คุณคิดว่า อึดอัดจนจะทำให้คุณคิดหย่า? ถ้าเป็นงั้นจริงๆ คงต้องเปิดอกคุยกันเลย ว่าคุณต้องการอะไร และเขาต้องการอะไร แล้วก็หาข้อตกลงที่คุณทั้งสองยอมรับ จากคุณ : พธูไทย - [ 18 ก.ย. 50 05:30:36 ]

ความคิดเห็นที่ 16 อ่านเรื่องของคุณ จขกท แล้ว ข้องใจเรื่องนึงค่ะ  สามีทำงานฟูลไทม์ รับผิดชอบค่าใช้จ่ายหลักทั้งหมดในบ้าน  คุณทำงานพาร์ทไทม์ ทำๆ หยุดๆ ตอนที่คุณทำงานทำไมต้องจ่ายให้สาีมีรายวัน สาเหตุเพราะรายได้ในครอบครัว ชักหน้าไม่ถึงหลัง หรือสามีไม่ต้องการให้คุณมีเงินติดตัวเลย ประเด็นที่ถามนี่นะคะ ก็เพราะผู้ชายจำนวนมาก ทุกชาติทุกภาษา ใช้เรื่องการเงิน เป็นเงื่อนไขในการควบคุมชีวิตภรรยา ไม่ต้องการให้สมาคมกับใคร ไม่ต้องการให้มีเงินติดตัว จะได้ไปไหนไม่รอด ในความเห็นของดิฉัน ถ้ารายได้ไม่เดือดร้อน และสามียังยืนยันจะทำอย่างนี้ คือไม่ให้คุณถือเงินเลย อย่างนี้ต้องเปิดอกคุยกันแล้วค่ะ สิ่งที่คุณต้องอธิบายกับสามีคือ คุณเป็นคนใหม่ในประเทศนี้ เครดิตก็ไม่มี ดังนั้นคุณต้องสร้างตรงนี้ขึ้นมาด้วย จะมารอสามีฝ่ายเดียวไม่ได้ เพราะคู่สมรสนั้น ถ้า credit score  ไม่เท่ากัน เวลากู้เงินซื้อบ้านซื้อรถ หรือทำอะไร เค้าพิจารณา credit score ของฝ่ายที่ต่ำกว่า หรือไม่งั้นก็ต้องให้ฝ่ายที่ credit score ดี ทำเรื่องกู้คนเดียว ซึ่งวงเงินกู้จะไม่ได้เหมือนกู้สองคน ฯลฯ การเริ่มต้นก็ทำได้โดย ให้คุณมีบัญชีเช็ค เครดิตการ์ด สามีตัดยอดมาใส่บัญชีคุณ เดือนละเท่าไหร่ก็ว่าไป เวลาจ่ายค่าใช้จ่ายในบ้าน คุณก็เป็นคนจ่าย ฯลฯ อย่างที่สองที่ควรทำในกรณีของคุณคือ postnuptial agreement   เป็นข้อตกลงเรื่องเงินทองทรัพย์สินหลังจากแต่งงานแล้ว ถ้าคุยแล้วไม่ยอมทำอะไรให้ซักอย่างเดียว คุณก็ควรจะมองหาทางออก โดยการทำงานเลี้ยงตัวเองโดยไม่ต้องมีสามี ตนเป็นที่พึ่งแห่งตนค่ะ จากคุณ : Lawanwadee - [ 18 ก.ย. 50 05:57:49 ]

ความคิดเห็นที่ 17 Different people have different situations and I don't know much about your family so I can't comment much but I would say you may have to talk to him and let him know how you feel and what you would like things to be. To me I never say anything to my husband, I want him to know by himself and do whatever he thinks it is reasonable. I work with him as we have a small business. I get paid by commission which mean I will have my little own money if I can sell the loan( hardly to do though but I'd  like to). And with this money I can do whatever I want but I likely to save it for our holidays and for necessary things to be spending. On top of that I get paid monthly which I spend it all ( for food and household expenses), my husband lets me take care of this and he takes care of other major expenses such as mortgage repayments for houses , a boat and a car as well as our holidays each year. I have 3 different bank accounts which, one is on my own name and 2 are joint accounts but there is no money in it. I have no saving at all as I spend it all each single month. My husband has his many bank accounts for business and for the other things. Therefore I have no idea how much money he saves but it is likely to be little as we have to run a business with those money. What I am saying is if you are not happy with what he is treating you , you should let him know that you are not comfortable with it and would like it to be changed in a reasonable way for both of you. I think he may be understand if it makes sense. I may suggest that you should ask your husband to get a will. My husband has one after we got married and I may have one in the future. As I said people are so different , therefore don't think too much about others just think about yourself and don't try to compare yourself with others. Do what ever makes you feel good and talk if you feel unhappy. แก้ไขเมื่อ 18 ก.ย. 50 06:40:00 จากคุณ : PoomPim..TMB - [ 18 ก.ย. 50 06:33:05 ]

ความคิดเห็นที่ 18 ตอบว่า ไม่ได้คิดมากไปเลยค่ะ เป็นเรื่องธรรมดาที่เรารู้สึกไม่มั่นคง เพราะไม่มีอะไรเป็นหลักประกันได้เลยในตอนนี้ สามีคุณควบคุมมากเกินไปค่ะ เขาอาจกลัวคุณหลอก เพราะมันมีตัวอย่างให้เห็นกันเนืองๆ เขาก็อยากเซฟตัวเขา แต่เราก็อยากเซฟตัวเราเหมือนกันค่ะ ขอให้ตกลงกันได้ด้วยดีนะคะ โชคดีค่ะ จากคุณ : yinnerella - [ 18 ก.ย. 50 06:55:14 ]

ความคิดเห็นที่ 19 เข้ามาให้กำลังใจค่ะ ขอให้ตกลงกันได้ด้วยดีนะค่ะ จากคุณ : ฟ้าหลังฝน - [ 18 ก.ย. 50 17:14:32 A:88.105.119.157 X: TicketID:138724 ]

ความคิดเห็นที่ 20 อ่านมาทั้งหมดนี้ดิฉันเข้าใจคุณดีว่าคุณรู้สึกอย่างไร และเพื่อนๆท่านอื่นแนะนำกันไปมากพอสมควรแล้ว ดิฉันอยากจะแนะนำอะไรที่แตกต่างและบอกคุณว่า......อย่าคิดมาก ขอให้คิดในทางบวกไว้ให้มากๆ หรือ แม้แต่เปลี่ยนวิธีการคิดใหม่ คนทุกวันนี้มีทุกข์คิดมาก ก็เพราะคิดถึงแต่สิ่งที่ยังมาไม่ถึง หรือสร้างสถาณการณ์ในอนาคตให้มันดูน่ากลัวทั้งๆที่ยังไม่เกิด รวมทั้งคิดถึง/เสียดายอดีต ที่เราเคยมีนั่นมีนี่....แต่ตอนนี้ไม่มีแล้วเลยกลัว กลัวทำไม? ทุกอย่างจริงๆแล้ว...มันเป็นสิ่งที่เราจิตนาการขึ้นทั้งนั้น การหย่าร้างที่ยังมาไม่ถึงหรือกลัวจะไม่มีหลักฐานมั่นคงเมื่อต้องเลิกกัน นั่นคือการคิดมากจริงๆค่ะ ตอนนี้คุณมีบัญชีร่วมกับสามี จริงๆนั้นก็ดีอยู่แล้ว วันไหนคุณอยู่กันไม่ได้ สินสมรสหาร2อยู่ดี หากคุณอยากมีบัญชีส่วนตัว...ก็ไปเปิดบัญชีใหม่เป็นของคุณคนเดียว..ทำได้ ดิฉันขอยกตัวอย่างของตัวเอง แต่ไม่เอามาเป็นบรรทัดฐาน เพราะชีวิตคู่ของแต่ละครอบครัวนั้นต่างกัน แต่...อยากจะบอกเผื่อมองเห็นมุมมองที่คล้ายๆแต่ไม่หมือนให้อ่านว่า ดิฉันก็เคยมีทุกอย่างเป็นของตัวเองเมื่อก่อนแต่งงาน มาอยู่อังกฤษก็เพราะสามีซัพพอร์ตตั้งแต่เริ่มต้นเป็นแฟนกัน แรกๆสามีมักจะไม่เข้าใจว่า....เราต้องการอะไร แต่ดิฉันจะไม่เก็บเอามาเป็นทุกข์คนเดียว ตั้งใจจะอยู่ร่วมทุกข์ร่วมสุขกันแล้ว มันก็ต้องรับฟังความทุกข์ของซึ่งกันและกันด้วย ดิฉันจะบอกความต้องการเลยว่า....ฉันต้องการความมั่นคงในชีวิตตั้งแต่เดี๋ยวนี้ ฉันจะไม่อยู่ในประเทศที่ไมใช่บ้านเกิดเมืองนอนของฉันแบบพลเมืองชั้น2 สามีเข้าใจมากตั้งแต่แรกที่คบกันว่า....เราเองมีอะไรอยู่บ้างที่เมืองไทย เมื่อมาอยู่กับเค้า...เวลาเราพูดขออะไรดีๆแบบมีเหตุผล...เขาก็ให้โดยดี ถึงแม้ครั้งแรกๆจะให้เงินเป็นรายครั้งที่เราอยากออกไปซื้อของข้างนอกบ้าง ดิฉันหงุดหงิดมากๆ และอึดอัดมากอยู่เหมือนกัน เพราะคิดว่าเค้าควบคุม แต่เพราะสามีจะรู้นิสัยดิฉันดีว่า ดิฉันเป็นคนตรงๆและอินดิเพนเด้นท์มาก หากดิฉันเอ่ยปากพูดหรือขออะไร เขาจะรับฟังด้วยความตั้งใจ ก็เลยพาไปเปิดบัญชีให้เป็นชื่อของดิฉันเองก่อนที่จะมีบัญชีร่วมเสียอีก หลังจากนั้นทุกๆอย่างที่เป็นชื่อร่วมถึงตามมา แต่....อยากจะบอกคุณว่า บัญชีที่เปิดไว้ ไม่เคยมีเงินเข้าบัญชีเลยค่ะ มีเล็กๆน้อยๆแค่พอให้บัญชีเคลื่อนไหว ดิฉันไม่เคยมีเงินฝากส่วนตัวในบัญชีเลยด้วย เพราะเราทั้งคู่ใช้บัญชีร่วมกันมาตลอด ตั้งแต่เปิดมา และสามีเอาเงินเดือนเข้าบัญชีร่วมนี้เพื่อใช้ด้วยกัน ดิฉันไม่มีรายได้อะไรจะช่วยแชร์ด้วยซ้ำ เพราะยังหางานไม่ได้ แต่เพราะสามีรู้ว่านั่นคือความรับผิดชอบของเขาคนเดียว สามีดิฉันจ่ายทุกอย่างในบ้าน ทุกอย่างจริงๆค่ะ ซึ่งดิฉันคิดว่า เรื่องอย่างนี้สามีต้องให้ความร่วมมือด้วย คือ...เขาต้องมีความเป็นสุภาพบุรุษและรู้หน้าที่ของตัวเอง/ของสามี ว่า...ภรรยาคือคนๆหนึ่งที่เขาต้องรับผิดชอบในยามที่ภรรยาไม่มีรายได้อื่นๆ ดิฉันมีเครดิตการด์เพราะเป็นบัตรเสริมของสามี เพราะสามีต้องการให้เราเป็นตัวของตัวเอง ไม่ต้องขึ้นอยู่กับเขาตลอดเวลา แต่ดิฉันจะไม่ใช้เครดิตการ์ดเลย ใช้กดเงินสดจากบัญชีร่วมอย่างเดียว เพราะไม่ชอบเป็นหนี้ และ...ท้ายที่สุดอยากบอกคือ ผู้หญิงเราๆก็ไม่ควรที่จะ ''ยอม'' สามีมากเกินไป หรือ แสดงความใจกว้างในเรื่องไฟแนลเชียล ซับพอร์ต เพื่อสามีทั้งๆที่เราก็ไม่มี ! สำหรับตอนนี้อยากให้คุณทำใจให้สบาย และค่อยๆแก้ปัญหาที่คุณคิดว่าใช่ไปทีละเปลาะ เรื่องบางอย่างอาจต้องใช้เวลาเช่น ชื่อร่วมในดีด หรือ พินัยกรรม ฯ พยายามอยู่กับวันนี้ก่อน ใช้เวลาในวันนี้ คิดถึงวันนี้ ทำวันนี้ให้มีความสุข เพื่อจะนำความสุขของวันพรุ่งนี้เข้าครอบครัวมาอีก หากเราหวังว่าวันพรุ่งนี้จะเกิดอะไรขึ้น ทั้งๆที่เรายังไม่รู้เลย ก็เท่ากับเรา ทำลายความสุขของวันนี้ไปเรียบร้อยแล้ว โดยที่คุณยังไม่รู้รสเลยว่า...ความสุขของวันนี้มันหอมหวานแค่ไหน เพราะคุณลืมใช้ชีวิตของวันนี้ไปแล้วไงคะ เพราะคุณมัวแต่คิดถึงวันพรุ่งนี้.....และอดีตที่ไม่มีวันหวลกลับมาเหมือนเดิม หวังว่าคงได้มุมมองอีกด้านที่อาจช่วยให้คุณหาทางออกดีๆได้ค่ะ ขอให้โชคดีนะคะ จากคุณ : Smile of WhiteWITCH - [ 18 ก.ย. 50 17:39:31 ]

ความคิดเห็นที่ 21 สวัสดีค่ะทุกๆท่าน ขอบคุณมากๆเลยนะคะสำหรับทุกๆความเห็น มีข้อคิดและประโยชน์มากมายจริงๆคะ ขอตอบทีละท่านนะคะ สวัสดีค่ะคุณMassy---- ก่อนที่ดิฉันจะไปเปิดบัญชี มีเพื่อนบอกว่าเราต้องเปิดร่วมกับสามีเพราะเราไม่มีเครดิตอะไร ดิฉันถามสามี เค้าก็ยืนยันว่างั้น ดิฉันก็เลยเปิดเป็นบัญชีร่วมน่ะค่ะ แล้วเพื่อนยังบอกอีกว่า หลังจากนั้นอีกสักปี ค่อยไปขอเปิดเป็นชื่อคนเดียวโดยไม่ให้เค้ารู้ แต่หากดิฉันต้องทำ ก็คิดจะบอกเค้าค่ะ ใช่ค่ะ ทุกครั้งที่ซื้อของให้ญาติ หรือเพื่อนที่เมืองไทย ต้องขอเค้าเป็นกรณีๆไป ไม่อยากจะว่าเค้าขี้เหนียวเลยค่ะ เคยพูดแหย่ๆ เค้าโกรธมากๆๆๆๆเลยค่ะ สวัสดีค่ะคุณEarly Girl---- เค้าก็ส่งเงินให้แม่ดิฉันค่ะ เพราะก่อนแต่ง ดิฉันเป็นคนที่รับผิดชอบส่งเงินให้แม่ใช้จ่ายทุกเดือนมาตั้งแต่เรียนจบและได้งานทำ พอแต่งงานมาอยู่ที่นี่ ดิฉันไม่มีรายได้อะไร เค้ายินดีและเข้าใจตรงนี่ค่ะ แต่ดิฉันให้แม่ใช้จ่ายตามปกติ แม่เคยบอกเหมือนกันจะเก็บไว้ให้ แต่ดิฉัน อยากให้แม่ใช้จ่ายตามสบายมากกว่าน่ะค่ะ เพราะแม่ก็ไม่มีรายได้จากทางอื่นเลย สวัสดีค่ะคุณพีตี้ (@..pity..@)---- จดที่เมืองไทยค่ะ สัญญาไม่มีค่ะ สวัสดีค่ะคุณPinManchester---- เคยถามแล้วค่ะ แต่บัญชีหลัก เป็นบัญชีที่เงินเดือนเค้าทุกๆเดือนน่ะ เค้าว่ามันยุ่งยากและตลกหากจะใส่ชื่อเราเข้าไปด้วย สวัสดีค่ะคุณjann--- คงจะเป็นอย่างคุณว่านะคะ วัฒนธรรมที่ต่างกันทำให้รูปแบบความคิดต่างกันไปด้วย สวัสดีค่ะคุณhamble pie---- ค่ะ ตอนนี้ หลังจากอ่านหลายๆความเห็นแล้ว ก็จะตัดสินใจทำอย่างที่คุณว่านี่ล่ะค่ะ แต่ก็คงต้องบอกเค้าด้วยเรื่องเปิดบัญชีใหม่ เพราะถ้าไม่บอก เค้ารู้ทีหลัง จะโกรธมาก แล้วพาลคิดไปว่าเราหาเรื่องจะเป็นอิสระ เฮ้อ สวัสดีค่ะคุณเดว่อน---- คิดเหมือนกันเลยค่ะ แต่ที่ดิฉันคิดมากที่สุดก็เรื่องที่ดิฉันไม่มีเงินเก็บเลยเนี่ยล่ะค่ะ ส่วนสิ่งที่เค้าซื้อมาด้วยตัวของเค้าเอง ดิฉันจริงๆแล้วไม่อยากไปยุ่งเลยค่ะ เห็นใจเค้าเหมือนกันในส่วนนี้ สวัสดีค่ะคุณMatch Point---- ของคุณชัดเจนดีจังค่ะ ยินดีด้วยนะคะจากใจจริง สวัสดีค่ะคุณwhere ever---- ค่ะ ดิฉันตัดสินใจแล้วว่าจะคุยค่ะ ก็หวังเพียงว่า คำตอบจะไม่เป็นแบบเดิมๆน่ะค่ะ สวัสดีค่ะคุณrattana.uk---- อ่านข้อความสุดท้ายของคุณแล้วน้ำตาจะไหล จริงอย่างที่คุณว่าจริงๆค่ะ ดิฉันเป็นคนที่คิดมากจริงๆค่ะ ยอมรับค่ะ สวัสดีค่ะคุณสร้อยอินเดีย---- เรื่องงาน ทำทุกอย่างแล้วค่ะ งานหายากจริงๆ ที่ได้ก็เป็นพาร์ทไทม์ ไม่ยั่งยืน แต่ก็จะพยายามต่อไปค่ะ สวัสดีค่ะคุณบีพี---- ตัดสินใจจะคุยค่ะ แล้วจะกลับมาแจ้งผลนะคะ สวัสดีค่ะคุณพธูไทย---- จริงๆแล้ว ไม่เคยคิดจะหย่าเลยค่ะ แต่ไม่อยากจะเอาเรื่องพวกนี้มาทะเลาะกับเค้า แล้วบานปลายไปเรื่อยๆน่ะค่ะ แต่ก็จะคุยกับเค้าตามประโยคนั้นเลยค่ะ จะลองดูค่ะ สวัสดีค่ะคุณLawanwadee---- เอ่อ อยากจะบอกว่า คุณกำลังนั่งอยู่ในใจดิฉันเลยค่ะ โดนเต็มๆ และนี่ก็เป็นอีกสาเหตุที่ทำให้อึดอัดน่ะค่ะ สวัสดีค่ะคุณPoomPim..TMB---- ตัดสินใจว่าจะคุยกับเค้าเร็วๆนี้ค่ะ แล้วจะมาแจ้งผลนะคะ สวัสดีค่ะคุณyinnerella---- ถูกเลยค่ะ นั่นแหละที่ดิฉันมั่นใจว่าเค้ากำลังคิดอยู่ สวัสดีค่ะคุณฟ้าหลังฝน---- ขอบคุณมากมายสำหรับกำลังใจค่ะ สวัสดีค่ะคุณSmile of WhiteWITCH---- เป็นข้อคิดที่ดีมากค่ะ จะพยายามนะคะ ^_^ ขอบคุณมากมายนะคะทุกท่าน แล้วจะกลับมาแจ้งผลนะคะ ปล.รักพันทิปจัง จากคุณ : จขกท. - [ 18 ก.ย. 50 18:50:02 A:82.44.206.124 X: TicketID:155221 ]

ความคิดเห็นที่ 22 คำแนะนำดีมีประโยชน์ทั้งนั้นเลย ได้คิดไปด้วย ขอบคุณทุกคนค่ะ ส่วนตัวเองคิดว่า ยังไงก็ต้องมีบัญชีเป็นของตัวเอง ทั้งสองคน แล้วก็มีบัญชีร่วม สำหรับค่าใช้จ่ายในบ้าน ไปฮอลิเดย์ด้วยกัน กินข้าวนอกบเานด้วยกัน ฯลฯ เงินเดือนของแต่ละคน ก็ ส่งเข้าบัญชีร่วมเป็นรายเดือน ตามกำลังเงิน แล้วแต่จะตกลงกัน เรื่องเงิน เรื่องบัญชีนี่มันเป็นตัวเป็นตน น่าจะพูดตกลงกันได้ตามเหตุผลเนาะคะ ไม่น่ายุ่งยาก เดี๋ยวนี้ internet banking ทำให้โอนเงินระหว่างบัญชี ระหว่างแบงค์ สะดวกมาก ตอนคุยกัน เราก็จะรู้ว่าเขาคิดยังไง เขาก็จะรู้ว่าเราคิดยังไง ให้เข้าใจกันไปเลย หรือไม่ก็ ไม่เข้าใจกันไปเลย อุบส์ คนอยู่ด้วยกัน แต่งงานกัน ถึงจะรักจะสนิทกันยังไง ก็ยังเป็นคนสองคน วันนึงเกิดใครเปลี่ยน ก็เป็นคนอื่นทันที สร้างหลักไว้ให้ตัวเองก่อนดีกว่าถ้าทำได้ ส่วนตัวเอง เพิ่งมีบัญชีใช้จ่ายเป็นของตัวเองเหมือนกัน ใช้บัญชีร่วมเป็นชื่อของทั้งสองคนมาสิบกว่าปี ไม่ได้แต่งงาน ถึงจะมีบัญชีสะสมเผื่อไว้ตอนฉุกเฉินอะไรต่ออะไรก็เถอะ มันไม่ได้เอาไว้ใช้ จะใช้อะไรก็ใช้จากบัญชีรวม เงินเดือนก็เข้าบัญชีรวม พอเงินเหลือในบัญชีมากหน่อยก็ ก็เอาออกมาจำนวนนึง หารสอง ต่างคนก็โอนไปเข้าบัญชีสะสมของตัว ขนาดแฟร์กันอย่างนี้ แต่บางทีก็อึดอัด เวลาอยากได้ของใหญ่ๆ(แพง) ซึ่งก็ไม่ได้อยากบ่อยๆ เป็นต้นว่า กล้องราคาแพง ที่อยากได้มาสองสามปีแล้ว ถ้ามีบัญชีใช้จ่ายของตัวเองก็เก็บๆเอาป่านนี้ซื้อไปแล้ว แต่นี่ เหมือนต้องเกรงใจ ก็เกรงใจน่ะแหละ มันหาเหตุผลสมควรไม่ได้ ก็ไม่ซื้อ แต่ก็อยากได้ ซึ่งก็อาจจะเป็นเรื่องดี  แล้วบางทีอยากให้ตังค์พ่อแม่ตามสะดวกใจ ก็เกรงใจ ทั้งๆที่แกก็ไม่ว่าไร ไปเมืองไทยที ก็ให้ที นี่เล่าเป็นตัวอย่าง ว่า มันอึดอัดกันได้ นิดๆหน่อยๆ หลายๆเรื่อง นานๆ ก็จะพาลหายใจไม่ออกเนาะคะ ตอนนี้เลย แยกบัญชี เอาเงินเดือนเข้าบัญชีตัวเอง ออกมาซื้อบ้านอยู่เองโลด หายใจคล่อง แต่ก็ยังมีบัญชีร่วมอยูู่ ...สำหรับช่วยค่าใช้จ่ายในบ้านเดิม ไปฮอลิเดย์ด้วยกัน กินข้าวนอกบเานด้วยกัน ฯลฯ... โอนเงินเราเข้าไปบ้าง ช่วยๆกัน เพราะบ้านเราเองก็มีรายจ่าย แต่บ้านเดิมค่าใช้จ่ายเยอะกว่า แล้วเราก็เป็นคนขอออกมาเอง เคยคิดๆว่า ถ้าไม่ทนอึดอัดนานๆ แยกบัญชีเสียแต่เนิ่นๆ มีความเป็นอิสระทางการเงิน ก็อาจจะไม่อึดอัดมาก ขนาดหายใจไม่ออก อาจจะไม่คิดแยกออกมาอิ่มอากาศก็ได้ ใครจะรู้ เนาะคะ สรุปว่า เปิดบัญชีของตัวเองเถอะค่ะ มีแต่ดี กับ ดี จากคุณ : ta/'o-o/' - [ 18 ก.ย. 50 18:51:23 ]

ความคิดเห็นที่ 23 เรื่องเงินนี้มันพูดยากนะคะ ไม่ว่ากับใคร ๆ ขอให้ทุกอย่าง ผ่านพ้นไปด้วยดีนะคะ รู้ว่ามันคนอึดอันแค่ไหน บางครั้งเวลาเราใช้เงินเยอะหน่อย เขาก็จะบ่นเล็ก ๆ แต่เราก็จะบอกว่าฉันไม่ได้เอารอยยิ้มของฉันจ่ายค่าของที่อยากได้มานะ เธอก็รู้ว่ารายได้ของฉันทั้งหมดมันมาจากเธอ เธอก็ต้องเข้าใจเพราะว่าฉันไม่ได้ใช้อย่างนี้ทุกเดือน บางครั้งเราก็อึดอัด เดี๋ยวจะคุยเหมือนกัน รอให้แต่งงานก่อน โชคดีนะคะ จากคุณ : RubisMonaco - [ 18 ก.ย. 50 22:04:07 ]

ความคิดเห็นที่ 24 เรื่องเงินมันก็พูดยากค่ะ แล้วอีกอย่างก็เป็นปัญหาของครอบครัวค่ะยังไงก็ต้องคุยกัน แต่ถ้าคุณไม่สบายใจ ก็ลองคุยกับแฟนดูอีกทีค่ะ บอกความรู้สึกของเรา ว่าเรารู้สึกไม่มั่นคงในจุดนี้ บางทีเค้าอาจจะมีเหตุผลส่วนตัวก็ได้ ตามที่ได้อ่านความคิดเห็นของพี่ ๆ เพื่อน ๆ ข้างบน ก็ช่วยได้มากเลยนะค่ะ ลองดูค่ะ ส่วนตัวเราเองก็ยังทำอะไรไม่ได้เหมือนกัน เพราะยังถือวีซ่าคู่หมั้นอยู่ รอให้แต่งก่อนไม่รู้ว่าคุณว่าที่สามีจะว่าไง แต่ตอนนี้ก็ไม่กล้าใช้จ่ายอะไร เพราะตัวเองเป็นคนควบคุมค่าใช้จ่ายทั้งหมด แต่แฟนเป็นคนทำงานค่ะ เพราะแฟนเค้าควบคุมเงินไม่ค่อยได้ เห็นอะไรพ่อคุณอยากได้เป็นซื้อดะ แต่ตอนนี้ไม่แล้ว เพราะได้เงินไปทำงานแค่ 20 ปอนด์/ อาทิตย์ (แถมยังเหลือเก็บอีกต่างหากตั้ง 3 ปอนด์ แน่ะ)พอเราได้ถือเงินจริง ๆ บางครั้งก็ไม่กล้าใช้จ่ายหรอกค่ะ สงสารเค้าเวลาทำงาน ตอนนี้ก็พยายามเอาเข้าแบงค์เดือนล่ะ 500 ปอนด์ กันออกไปเลย อยากมีบ้านของตัวเองค่ะ ต้องเก็บช่วยกัน แต่ปีที่แล้วเราก็มาด้วยวีซ่าท่องเที่ยวค่ะ แล้วแฟนก็ให้ใช้วันล่ะ 10 ปอนด์ แต่เราไม่ใช้เลย ไม่ใช่งกนะค่ะแต่เห็นราคาของที่นี่แล้ว ซื้อไม่ลง(แต่บางอย่างก็ซื้อค่ะ)ตกลงมีเงินเก็บกลับบ้านเฉยเลย สงสัยแฟนเค้าเห็นว่าเราไม่ฟุ้มเฟื่อยมั่ง มารอบนี้ เอาบัตรทุกบัตรให้หมดเลย เค้ามีแค่ใบขับขี่กับเงินรายอาทิตย์ค่ะ(ห่อข้าวไปกินที่ทำงานทุกวันด้วย)เป็นกำลังใจให้คุณ จขกท ค่ะ แก้ไขเมื่อ 19 ก.ย. 50 23:20:04 จากคุณ : Eating Machine (lady scotland) - [ 19 ก.ย. 50 23:16:10 ]

ความคิดเห็นที่ 25 สวัสดีค่ะ คุณเจ้าของกระทู้ เราก้อมีปัญหาเหมือนกับเจ้าของกระทู้เหมือนกันค่ะ ปัญหาเรื่องเงินที่สุดแสนจะเปราะบาง หากไม่คุยกันให้เข้าใจก็เหมือนกับเราต้องทนเก็บเอาไว้แล้วถ้าวันนึงเรามันถึงเวลาอาจทำให้ครอบครัวแตกแยก ปัญหาของดิชั้นก็เหมือน จขกท นะคะมาฟังคนที่ประสบปัญหาเหมือนกันบ้างว่าเป็นอย่างไร บางที คุณ จขกท อาจดีกว่าด้วยซ้ำนะคะ เราแต่งงานอายุยังน้อยค่ะแต่งกับชาวต่างชาติเหมือนกัน ก่อนแต่งงานมีตำแหน่งงานที่ดีมาก แต่แฟนบอกให้ย้ายมาอยู่ด้วยกันแล้วก็บอกพ่อกับแม่ด้วยว่าจะมาอยู่ด้วยกัน ทางฝ่ายครอบครัวก็เห็นว่าเค้าเป็นฝรั่งถ้าไปอยู่ด้วยเฉยๆ ก็กลัวว่าจะมาหลอกลูกสาวเราหรือเปล่าก้อตกลงให้แต่งงานกัน แต่แค่ไปจดทะเบียนสมรสนะคะ เรื่องงานแต่งเลื่อนไปค่ะรอให้ทั้งคู่พร้อมแต่เราน่ะพร้อมนะคะ แต่ทางสามีน่ะ ไม่พร้อม พอมาถึงเรื่องค่าสินสอดเรื่องแต่งงานก็ทะเลาะกันอีกว่า ทำไมต้องให้ค่าสินสอดไม่ได้ซื้อภรรยานะ เราก็พยายามอธิบายให้ฟังค่ะแต่เค้าก็ไม่เข้าใจในที่สุดก็ทะเลาะกันกันหลายเดือน จนตกลงว่าให้ แต่ก่อนแต่งงานก็ต้องมีสัญญาชีวิตอีกว่าเราต้องอยู่กันสามคนนะไม่ได้อยู่แค่สองคน อีกคนเป็นหุ้นส่วนแฟนค่ะ ผุ้ชายค่ะ เค้ารักกันเหมือนน้องชายแท้ๆ แต่ก็ไม่ได้มาจากพ่อแม่เดียวกัน ทำไงได้ในเมื่อเราก็คิดว่าเรารักแฟนแล้วก็ตกลงสัญญาชีวิตค่ะ ร่วมทุกข์ สุข มาได้ปีกว่าพยายามรักษาชีวิตครอบครัวให้ได้นานที่สุด ปัญหาเรื่องเงินก็ตามมาค่ะแต่กรณีนี้แฟนของดิชั้นมีเงินมาก รายได้มีมากมายมหาศาลค่ะ เรื่องค่าใช้จ่าย ภายในบ้านแฟนออกหมด ค่ากับข้าว ค่่าเช่าแฟนออกกับหุ้นส่วนเค้าหมด แต่ดิชั้นเองก็ทำงานให้หุ้นส่วนเค้า เพราะเค้าไม่ชอบให้เราอยู่เฉยๆ แล้วเราก็ไม่ชอบด้วย เคยขอขึ้นเงินเดือนจากแฟนค่ะ เพราะต้องส่งเงินให้ทางบ้านด้วย แต่แฟนปฏิเสธ แล้วก็ยกหน้าที่การงาน ของเราให้หุ้นส่วนเค้า หรือน้องเค้า(ไม่ใช่น้องจริงนะคะแต่เค้านับถึอกัน) เพื่อที่ว่าเราจะได้ไม่ต้องใช้เส้นสายในการขอขึ้นเงินเดือนเหมือนยกเค้าให้เป็นเจ้านายเราน่ะค่ะ อยู่ที่ไทยนะคะ ไม่ได้ไปอยู่ต่างประเทศ แต่อีกสองสามเดือนจะย้ายไปอยู่ต่างประเทศค่ะ ส่วนบัญชีเหรอคะ แฟนมีเป็นแสนบัตร ค่ะ แต่เรามีแค่อันเดียวก็คือเงินที่หามาได้จากการทำงานให้หุ้นส่วนเค้านั่นเอง ส่วยบัญชีระหว่างเรากะสามีไม่มีค่ะ เคยนั่งคุยกันแล้วก็ทะเลาะกันค่ะ ว่าไม่อยากมีบัญชีร่วมกัน แต่เราน่ะหัวอกผู้หญิงก็ต้องการมีความมั่นคงใช่ไหมคะ ยังไงๆ เค้าก้ไม่ยอมแต่ถ้าเราอยากได้อะไรเคาก็ซื้อให้นะคะ พวกครีม ร้านทำผม เมื่อก่อนตอนคบกันแรกๆ เค้าไม่ค่อยจ่ายหรอกค่ะ เพราะสังคมฝรั่งเป็นอเมริกันแชร์ค่ะ เรางี้ อยากจะบ้าตาย เอาว่ะ ในเมื่อมันมาขนาดนี้แล้วจะให้ถอยก็คงกระไรอยู่ ก็ค่อยๆ ซึม ซับ การใช้ชีวิตคู่ด้วยกันค่ะ ล่าสุดสามีขี้เหนียว อยากย้ายไปอยู่ต่างประเทศ แล้วเค้าก็แอบกระซิบเราว่า "ขออะไรสักอย่างได้ไหม ถ้าเราย้ายไปอยู่ต่างปรเทศ เราขอจดสัญญาทรัพสินย์ ระหว่างเรานะ ถ้าหย่ากันเราจะไม่แบ่งเงิน 50%นะ เงินไครเงินมัน" เรางี้ เลือดขึ้นหน้าค่ะ ม...จะงกรายกันนักกันหนาฟระ นี่กว่ากรูหย่าเต็มทีช่ายป่าว เค้าบอกว่าเค้าทำงานหนักด้วยตัวของเค้า แล้วอยู่ๆถ้าวันนึงอย่ากันไป เราจะได้เงินห้าสิบเปอร์เซน ซึ่งถือว่าเป็นเงินเยอะมาก เพราะเค้ามีรายได้เยอะมาก เกิดวันนึงเราอยากได้เงินเค้าก้แค่อย่าแล้วได้เงินไป ไอ้เราก็คิดในใจนี่ยังอยู่ด้วยไม่เท่าไหร่คิดไปเรืื่องอย่าซะแล้ว ร้องให้ค่ะ แต่ทำไงได้คะ ในเมื่อเราไม่ได้มาจากครอบครัวที่รวยจัดขนาดนั้น แล้วก็รักเค้าให้แล้วก้เลยต้องตกลง แต่ก็ขอค่าเลี้ยงดูไปเอยะเหมือนกัน แต่ถ้าคิดในแง่ลบถ้าเราไม่เซ็น 50% เราเป็นเศรษฐีนีได้เลยค่ะ แต่ไม่อยากต้องขึ้นโรงขึ้นศาลเพราะเมื่อคนเราไปด้วยกันไม่ไ้ดก้อยากไห้จากกันด้วยดีค่ะ เจ้าของกระทู้ได้อ่านแล้วก็คงต้องคิดว่าตัวเองโชคดีกว่าเป็นร้อยเป็นพันนะคะ ยังมีอีกมากที่เจอเหมือนกันค่ะก็ขอให้ จขกท เก็บเงินออม เล็กๆ น้อยๆไว้นะคะ หรือว่าเก็บไว้แล้วส่งให้ทางแม่ให้เปิดบัญชีให้ก็ได้นะคะ อย่างน้อยเราก็มีเงินเก็บที่บ้านของเราค่ะ ส่วนตัวของดิชั้นเองก็ต้องอยู่อย่างนี้ต่อไป เพื่อศึกษาวัฒนธรรมของเค้าค่ะ ออ มีอีกอย่างตั้งแต่แต่งงานมา ไม่เคยคบค้าสมาคมกับไครเลยเพราะแฟนไม่ชอบ แต่เค้าก้มีข้อดีมากเหมือนกัน เช่น เค้าไม่เคยพูดโกหกเลย ไม่ค่อยเจ้าชู้ ไม่กินเหล้า บุหรี่ ทำแต่งานค่ะ ไม่ไปสังสรรค์ที่ไหน น่ารัก ขี้อ้อน เค้าเก่งมาก เหมือนเด้กอัฉรยะค่ะ ิอันนี้น่ากัวค่ะ เก่งไปหมดจนรู้ทันเรา บางทีการที่เรามองข้อดีของแฟนเราซื่ง มันทำให้เราสบายใจ ไม่เคยทำให้เราต้องคิดมาก มันก็ลบล้างกันได้บ้าง อย่าลืมนะคะ เค้าต่างวัฒนธรรม ซึ่งบ้านเค้าจะแชร์กัน บางคนมีรายได้ก้ไม่ต้องมาเปิดบัญชีร่วมกันของไครของมันค่ะ อย่ากคุณ จขกท ก็คิดซะว่าอย่างน้อยๆ เราก็ไม่ต้องจ่ายค่าบ้านหรืออะไร อะไรที่เราพอเก็บได้ก็เก็บไว้นะคะ แอบจิ๊กมาบ้างก้ได้ กับฝรั่งเป็นเรื่องที่ต้องพูดค่ะ เค้าไม่เป็นประเพศต้องบอกความในใจว่าเราคิดอะไรอยู่ ไม่ต้องให้มาเดา มันล้ำลึกค่ะ พยายามเข้านะ แล้วคิดว่ายังมีผู้คนบนโลกอีกมากที่เค้าลำบากยิ่งกว่าเรา และกรณีอย่างเรา ก็มีอีกมาก ที่โหดร้ายกว่าเรานะคะ อุ้ย ขอโทษนะคะเขียนยาวไปหน่อย เก็บกดมานาน อิอิ สู้ๆ นะคะ ^_^ จากคุณ : somo2527 (Somo2527) - [ 20 ก.ย. 50 19:02:43 ]