ความคิดเห็นที่ 1 เท่าที่อ่านมานะคะ คุณแค่กลุ้มใจเรื่องความไม่เท่าเทียมกันทางฐานะ ที่คุณแม่คุณอาจจะไม่ค่อยชอบใจนัก ที่คุณแต่งงานกับฝรั่งที่ด้อยกว่าครอบครัวคุณ.... ฝรั่งก็มีทั้งจนทั้งรวยเหมือนคนทุกชาติในโลกนะคะ อันนี้เป็นเรื่องธรรมดามาก แต่...เมื่อคุณแต่งงานออกเรือนมาแล้ว เลือกคนที่จะใช้ชีวิตอยู่ด้วยแล้ว คุณจะไปกลุ้มใจทำไมกับเรื่องที่คุณแม่คุณกดดันคุณกับเรื่องที่ทำไปแล้วแต่งงานเรียบร้อยแล้ว....และคุณสองคนก็อยู่กันมีความสุขดีที่ต่างประเทศไปแล้ว โอ๊ย...คุณไม่ต้องห่วงเรื่องแบบนี้แล้วค่า เรื่องที่น่าจะห่วงคือ....จะประคับประคองชีวิตตู่ของคุณทั้งสอง ให้อยู่ร่วมกันอย่างครอบครัวของตัวเองได้ยังไงให้มีความสุข โดยเก็บเรื่องหยุมหยิมแบบ ครอบครัวชั้น ครอบครัวเธอ มายุ่งกับครอบครัวเรา...เอาเข้ากรุไปเลยค่ะ!! แล้วก็ตั้งหน้าตั้งตาสร้างครอบครัวของตัวเอง ให้ทางคุณพ่อคุณแม่คุณเห็นว่า ...คุณทั้งสองคนทำได้.... เงินทองหาหน่ะหาได้นะคะ ถ้ารู้จักหา รู้จักเก็บ รู้จักใช้ อีกหน่อยก็มีฐานะมั่นคง ให้คุณพ่อคุณแม่เห็นเอง อย่ามัวแต่ไปกลุ้มใจกับเรื่องที่ผ่านไปแล้วหรือแม้แต่คิดว่า เพราะสามีเราจนกว่าครอบครัวเรา...เฮ้อ เรื่องแบบนี้คุณต้องถือว่า คุณมีครอบครัวตัวเองแล้วนะคะ ไม่ใช่เด็กเล็กๆอีกต่อไปแล้วค่ะ....ต้องรู้จักเข้มแข็ง อดทน และ เดินหน้าเพื่อรักษาครอบครัวเราให้อยู่รอดค่ะ ไม่ใช่พึ่งแต่งงานกัน...ไม่ทันไร ก็จะคิดหย่าเพราะว่าแต่งงานกับคนที่พ่อแม่ไม่ชอบ หรือเพราะเค้าจนกว่าเรา แล้วก่อนตัดสินใจแต่งงาน คุณแม่คุณไม่ชอบแต่ก็อนุญาตให้แต่งกันได้นะ....แปลกจัง ความอดทน เข้มแข็ง และ รู้จักปรับตัว เท่านั้นที่จะช่วยให้คุณอยู่กับสามีที่ต่างประเทศได้อย่างมีความสุขค่ะ กลับไปเยี่ยมคุณพ่อคุณแม่เมื่อมีโอกาส และ นำความสำเร็จของการใช้ชีวิตครอบครัวของตัวคุณเองไปอวดท่าน เท่านี้พ่อแม่ทุกคนก็มีความสุขมากแล้ว...รับรองได้ว่า ท่านจะไม่พูดเรื่องเก่าๆอีกเลย จากคุณ : Smile of WhiteWITCH - [ 15 ต.ค. 50 21:19:31 ]

ความคิดเห็นที่ 2 Why do not you bring your mam to visit your house in the united state. Your parent will know the fact that how you saty there.Mam always worrys about thier children. Be cool I think time will make all of you get better.Goodluck จากคุณ : Joe (NAOKA) - [ 15 ต.ค. 50 21:20:14 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ต่างกันค่ะ...ครอบครัวของพี่เขาเคารพในการตัดสินใจของพี่ จริงอยู่เขาก็ต้อง "ห่วง" เป็นธรรมดา...คุณคงต้องคุยกับทางบ้านหรือหาโอกาสให้คุณพ่อคุณแม่มาดูว่าคุณอยู่กันอย่างไร? ท่านอาจจะสบายใจขึ้นก็ได้ ส่วนเรื่องการแต่งงานนั้น ผู้ใหญ่ก็คงอยากจะให้จัดทำตามประเพณี น่าจะจับเข่าคุยกันนะคะ...อธิบายให้เข้าใจทั้งสองฝ่าย คุยกับสามีว่าคุณกำลังเผชิญอะไรอยู่ เพื่อหาทางแก้ไขปัญหาด้วยกัน แต่อย่าไปสร้างความกดดันให้เขาด้วย... ความสุขของพ่อแม่คือ อยากเห็นลูกมีความสุขนั่นเอง... จากคุณ : bmw (BlackmagicW) - [ 15 ต.ค. 50 21:29:07 ]

ความคิดเห็นที่ 4 Don't feel sad about what they said, the truth is they love you and not ready to let go. You have to prove that you are a grown up and able to handle everything yourselves. When the time comes, your parents will be proud of you. จากคุณ : The Zephyr - [ 15 ต.ค. 50 21:35:26 ]

ความคิดเห็นที่ 5  คุณพ่อและคุณแม่ (โดยเฉพาะคุณแม่) จะพูดออกแนวกดดันอยู่ตลอดเวลาว่า ทำไมถึงทิ้งครอบครัวไป แล้วยังพาลไปถึงแฟนเราว่า เค้าก็ไม่ได้ร่ำรวย ทำไมถึงอยากไปตกระกำลำบากอย่างนั้น คุณแม่เราจะให้อิงพิธีของบ้านเราตลอด ซึ่งโดยมาก จะเน้นเรื่องค่าใช้จ่ายว่าฝ่ายชายต้องออก ออก ออก ออกทุกอย่าง เราแต่งกับต่างชาติและเค้าจน ถึงขนาดเคยบอกเรามา เราเป็นคนเห็นแก่ตัว ทิ้งครอบครัวไป เราแค่ไม่ทันคิดว่า การที่เราแต่งงานไปอยู่ตปท.จะทำให้พ่อแม่ของเรามองเราว่าเป็นการเห็นแก่ตัว ^^ ^^ หุ หุ  สงสัยจัง ว่าถ้าเปลี่ยนเป็นว่า คุณได้แต่งงานกับผู้ชายรวยๆ รวยระดับมหาเศรษฐีฝรั่ง หรือ รวยระดับน้องๆ เศรษฐี รวยอย่างสามีของ คุณปุ๋ย ภรณ์ทิพย์ นาคหิรัญกนก เฮิร์บ และ ยังต้องจากครอบครัวไปอยู่ ตปท. แล้ว ปฏิกิริยาจากครอบครัวของคุณจะเป็นอย่างไรบ้างหนอ ? ปัญหาของพ่อ-แม่ ของครอบครัวชาวเอเชี่ยนส่วนใหญ่ คือ ชอบแทรกแทรงในกิจการ เรื่องส่วนตัวของลูก ทุกๆ เรื่อง ทุกๆ อย่าง ตั้งแต่เรื่องเรียน เรื่องทำงาน เรื่องการแต่งตัว ไม่เว้นแม้กระทั่งเรื่องการมีครอบครัวเป็นของตัวเอง และ ชอบคิดไปเองว่า ลูกเป็นสมบัติส่วนตัวของตัวเองค่ะ   +++++++++++++++++++++++++++++++++++  "ตลอดเวลาที่เราอยู่กับแฟนเราที่อเมริกา ถึงเราจะไม่ได้มีเงินมากมาย เราก็ไม่ได้ลำบาก ครอบครัวเค้าก็ต้อนรับเราอย่างดี ตลอดเวลาที่อยู่ด้วยกัน ครอบครัวเค้าก็ให้เกียรติเราเสมอมา เค้าไม่เคยคิดว่าเราอยากแต่งงานกับลูกเค้าเพื่อกรีนการ์ดแต่อย่างใด" ^^ ^^ นับเป็นบุญแล้วค่ะ ที่คุณมิได้หนีเสือ มาปะ จระเข้ ยินดีด้วยค่ะ     +++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++    ปล. กรุณาอย่าเข้าใจเราผิด เพราะในห้อง ไกลบ้า แห่งนี้ เคยมีพวกที่ไม่รู้จักเราอย่างเข้าใจ แต่ด่ากระทบเราอยู่เนืองๆ ว่ากลายพันธ์ ทำตัวเป็นฝรั่ง เนื่องจากเคยไปอยู่ ตปท. คบเพื่อนฝรั่ง และ มีคู่เป็นฝรั่ง ขอประกาศ ณ ที่นี้ว่าเรากร่างแบบนี้ และ เป็นตัวของเราเอง แบบนี้มาตั้งแต่จำความได้ และ ไม่เคยต้องคิดอะไร ตามก้นฝรั่ง หรือ ทำอะไรตามใคร หากแต่ชอบคิดอะไรที่ตั้งอยู่บนพื้นฐานของความจริง มีเหตุ มีผล คิดแบบ Human Being ธรรมดา โดยที่ไม่ต้องคำนึงถึงเชื้อชาติ เรายังเคารพสถาบันครอบครัวไทย หากแต่คนเราต้องเรียนรู้ที่จะเคารพในพื้นที่ส่วนตัว เคารพ Privacy เคารพ Private Zone ของคนในครอบครัวของตนเองก่อน ก่อนที่คุณจะรู้จักวิธีการเคารพผู้อื่นในสังคมค่ะ   Best wishes.       จากคุณ : สะใภ้นอกกฏหมายของUKโดยสมัครใจ (Siamese Girl) - [ 15 ต.ค. 50 21:37:17 ]

ความคิดเห็นที่ 6 ขอบคุณค่ะ มันแค่กดดันเพราะตอนนี้อยู่ที่บ้านที่เมืองไทยค่ะ ถ้าอยู่ที่อเมริกาตอนนี้ ก็ไม่โดนหรอกค่ะ คุณแม่ก็ไปอยู่มาด้วยแล้วเดือนนึง แต่ก็อย่างที่ว่าเค้าก็อาจจะยังไม่พร้อมที่จะปล่อยลูกไปก็ได้ ก็เข้าใจค่ะ ว่าเป็นพ่อแม่ก็ต้องห่วงลูกเป็นธรรมดา แค่คำพูดกับการแสดงออก มันทำให้เราสะเทือนใจมาก ส่วนเรื่องประเพณี เค้าก็ตกลงกันแล้ว แต่ไม่วายมากดดันเราแค่คนเดียว ฝ่ายโน้นไม่รู้เรื่องด้วย แค่อยากรู้ว่าคนอื่นโดนแบบนี้กันบ้างมั้ย เฮ้อ... จากคุณ : Ferocious little creature - [ 15 ต.ค. 50 21:43:54 ]

ความคิดเห็นที่ 7 น่าเห็นใจคุณจังค่ะ (และที่น่าเห็นใจที่สุดคือแฟนคุณ) เรื่องราวเหมือนละครในทีวีเลย  ยังไงก็ขอให้เรื่องราวผ่านไปด้วยดี ตัวคุณและแฟนชนะใจแม่คุณในที่สุด แฮปปี้เอนดิ้งนะคะ.. ปล. ขออภัยที่ไม่สามารถให้ข้อแนะนำที่ดีได้ - - คุณ SMG พูดแทนดิฉันไปหมดแล้ว //จะเข้ามาเพิ่มรูป แต่ทำไม่ได้แฮะ... แก้ไขเมื่อ 15 ต.ค. 50 22:03:11 จากคุณ : Damien Thorn - [ 15 ต.ค. 50 22:00:26 ]

ความคิดเห็นที่ 8 จากคุณ : Damien Thorn - [ 15 ต.ค. 50 22:04:01 ]

ความคิดเห็นที่ 9 มารับฟังค่ะ เข้าใจและเห็นใจจริงๆ เราเองก็เป็นคนหนึ่งซึ่งแต่งงานแล้วย้ายมาอยู่ต่างประเทศ ถามว่าเสียสละไหม เราว่ามากเลย จากที่ได้เงินเดือนกว่าครึ่งแสน อาหารค่าใช้จ่ายในบ้านไม่ต้องออก เป็นคุณหนูของบ้าน เป็นเจ้าหญิงน้อยของแม่ มีอาชีพการงานดีที่เมืองไทย แล้วต้องทิ้งไปเป็นแค่แม่บ้านอยู่ที่ต่างประเทศ-เพราะเราตั้งท้องแล้วน่ะค่ะ เลยต้องพักเรื่องทำงานไว้ก่อน- และแถมท้ายแฟนเราเหมือน จขกท คือไม่ได้ร่ำรวยมีมากเหมือนที่บ้านเรา พ่อแม่เราให้เรา แต่เราต่างตรงที่ว่า แม่ป๊าเราชอบแฟนเราที่เค้าเป็นคนดี ติดดิน เข้าผู้ใหญ่ได้ และรักเรา เลยไม่ได้ว่าอะไร แม้แต่งานแต่งทางเราเป็นคนออก เค้าจ่ายแค่แหวนแต่งงาน กับแหวนหมั้นเรา แม่ป๊าเราให้เค้าเก็บเงินที่จะออกค่าแต่งงาน เป็นค่าตั้งตัวให้เรากับเค้าสามารถเดินได้ด้วยกัน และไม่ทำให้ลูกสาวตัวเองต้องลำบาก เรายังรู้สึกขอบคุณป๊าเราแม่เรามากมายเลย เราโชคดีอีกอย่างที่ทางครอบครัวสามีก็เอ็นดูเราด้วยถึงแม้ว่าต้องเสียสละอะไรเยอะแยะ แต่เราก็คิดว่ามันคุ้มนะกับที่เราได้รับมา และตอนนี้ก็รอลุ้นตัวเล็กที่กำลังจะมาเกิดในไม่ช้าอยู่ค่ะ ยังงัยเป็นกำลังใจให้ จขกท นะคะ เขียนมาระบายได้เรื่อยๆ จะรอฟังค่ะ จากคุณ : วัลย์ - [ 15 ต.ค. 50 22:45:20 A:80.195.60.16 X: ]

ความคิดเห็นที่ 10 ไม่รู้ว่าตอนอยู่เมืองไทย คุณเป็นเสาหลักให้ครอบครัวพึ่งพิงหรือเปล่า ถ้าเปล่า ไม่ต้อง feel bad คุณต้องมีชีวิตของคุณเอง คุณมีครอบครัวต้องอยู่กับเขา นี่ถ้าคุณไม่แต่งกับใคร อยู่เป็นสาวเทื้อ แม่อาจจะว่าเอาอีกก็ได้ ใครจะรู้ กลับไปเมกา มีเงินมีทองก็ส่งให้เขาบ้าง อีกหน่อยมีหลานให้อุ้มก็ขี้คร้านจะหลง ดีแล้วค่ะ ได้อยู่เมกา ถ้าได้ไปอยู่ North Pole แล้วจะหนาว จากคุณ : PatPDX - [ 15 ต.ค. 50 22:59:30 ]

ความคิดเห็นที่ 11 มันพูดยากนะ เพราะพ่อแม่แต่ละท่านก็ต่างกันไป แต่สรุปง่าย ๆ ก็คือ ท่านรู้สึกว่า ลูกไม่ได้อย่างที่เขาคาดหวังไว้ ในฐานะเราเป็นลูก .. ช่วงนี้ก็จำต้องอดทน   อย่าไปคิดมาก ฟังหูซ้ายทะลุหูขวา และอย่าไปโต้เถียง คิดในแง่ของเขา ก็ถูกล่ะค่ะ (แต่คิดในแง่ของเรา เราก็ว่าเรามีเหตุผล) เราจะไปเถียงอะไร ก็ดูไม่ดี เพราะการมองออกมาไม่เหมือนกัน ปัญหาเรื่องประเภทนี้ ต้องใช้ "เวลา" เป็นเครื่องพิสูจน์อย่างเดียว พิสูจน์ในแง่ของความดี ความเป็นคนรักครอบครัว เป็นคนขยันทำมาหากินของสามีคุณ ให้พ่อแม่เราเห็น  อาจจะใช้เวลานานหลายปี คุณที่เป็นคนกลางก็ต้องอดทน และที่สำคัญ คุณก็ต้องเป็นพีอาร์ให้สามี อะไรที่จะทำให้สามีเป็นที่รักใคร่ของพ่อแม่คุณ คุณก็ต้องประชาสัมพันธ์ประสานงานเป็น ทองแท้ย่อมไม่กลัวการพิสูจน์ แล้ววันหนึ่งท่านจะมองเห็นเองว่า ถึงไม่ได้ร่ำรวยเงินทอง แต่ก็เต็มเปี่ยมไปด้วยความรัก ความเอื้ออาทร และสามารถดูแลคุณให้มีความสุขได้ (เพราะฉะนั้น คุณควรสร้างครอบครัวให้แข็งแกร่งดั่งที่วาดฝันไว้ อย่าให้ล่มสลาย หรือคิดหย่าเพื่อประชดพ่อแม่) การสานความสัมพันธ์ ระหว่างสามีคุณกับครอบครัวของคุณอาจจะเป็น การฝากความระลึกคิดถึงเสมอ ในช่วงที่คุณอยู่ต่างประเทศ ก็ไม่ลืมที่จะโทรศัพท์ไปพูดคุยกับแม่บ่อย ๆ ไม่ให้ท่านรู้สึุกว่า คุณได้ละทิ้งท่านไป อะไรที่จะเป็นการที่ทำให้แม่รักสามีเราเพิ่มขึ้นก็ควรทำ .. อาจจะเป็นการกล่าวถึงการสนทนาที่มีต่อแม่ หรือการส่งของฝาก ของที่ระลึกให้ รวมไปถึงการแสดงเป็นห่วงเป็นใย ความระลึกถึงถึงกันเสมอ ๆ อย่าไปคิดมากเลยค่ะ   เมื่อใดที่คุณเป็นแม่คน คุณก็จะเข้าใจสภาพจิตใจของแม่ที่มีต่อลูก เรื่องนี้เป็นเรื่องปรกติ เพียงแต่ว่าดีกรีกับการแสดงออกของแต่ละคน ที่มีต่อลูกไม่เหมือนกัน  รวมไปถึง สภาพการเลี้ยงดูและ ภูมิหลังของแต่ละคนก็ต่างกันไป เมื่อใดคุณเข้าใจแม่คุณ คุณก็จะไม่เครียด อาจจะเห็นเป็นเรื่องที่น่าเห็นใจ คุณก็จะมีอารมณ์ขัน พูดเล่นกับแม่โดยพลิกเรื่องที่แม่เป็นห่วง ให้เป็นเรื่องโจ็ก .. เช่น แม่พูดว่า ... คุณเห็นแก่ตัว แต่งงานไปอยู่ต่างประเทศ คุณอาจจะตอบว่า ... แหม .. แม่ก้อ นี่ก็ดีนะ ทำให้แม่ได้คิดถึงคุณมากขึ้นไง  แถมมีบ้านต่างประเทศให้แม่ไปเที่ยวพักผ่อนได้ หรือก็พูดทีเล่นทีจริงว่า  อย่างน้อยก็ยังมีคนรับคุณไปเลี้ยง .. ดีกว่าอยู่เป็นสาวโฉดต้องเกาะแม่กินไปเรื่อย ๆ  ทำอะไรในครัวก็ไม่ค่อยเป็น เป็นภาระกับแม่ ...   นี่อาจจะยิ่งเห็นแก่ตัวไปใหญ่นะแม่   นี่ก็แค่ยกตัวอย่าง อาจจะใช้ไม่ได้ทั้งหมด คุณก็ไปดัดแปลงเอา คือตอบแม่ให้เห็นเป็นเรื่องที่มีทั้งด้านดีด้านเสีย   ถึงแม้ว่าเวลาคุณตอบแม่ (ต้องตอบแบบไม่ตึงเครียด) แม่จะบอกว่าไม่จริง ไม่เห็นด้วย แต่เชื่อเถอะ แม่คุณเวลาที่คุณไม่อยู่ต่อหน้า ท่านก็เอากลับไปคิดแหละว่า เอ... ลูกเราเขาคิดอีกแบบนะ เรื่องผลเสียของการแต่งกับคนจน ดูแล้วก็มีเยอะ แต่จริง ๆ แล้วการแต่งงานกับคนจน ทำให้เราได้เรียนรู้เยอะแยะมาก เช่น รู้จักประหยัด รู้จักการวางแผนชีวิตที่ไม่ประมาท แถมให้รสชาติ ทำให้ต้องคิดหลายอย่าง คุณอาจจะตอบแม่ไปทำนองทีเล่นทีจริงก็ได้ว่า "นี่ถ้าเศรษฐกิจล่ม .. คุณก็ปรับตัวได้ง่ายมาก ๆ เพราะเตรียมการ มาแต่เนิ่น ๆ คุ้นเคยกับการช่วยเหลือตนเอง ถึงลำบากก็ไม่ทุกข์ใจมาก ถ้าไม่เคยจนเลย ไม่เคยทำอะไรเป็น  .. นี่ซิจะแย่เอานะแม่" ทำเรื่องที่แม่มองว่าไม่ดี มามองในอีกแนวบวกอีกแนวหนึ่ง .... หวังว่าคงจะให้ข้อคิดอะไรแก่คุณไปปรับใช้บ้าง ไม่มากก็น้อย อย่าเครียด หรือรู้สึกกดดันนะคะ (คิดว่า เป็นเรื่องธรรมด๊า ธรรมดา) ขอให้มีความสุขทุก ๆ วันค่ะ บีพี จากคุณ : บีพี - [ 16 ต.ค. 50 00:04:24 ]

ความคิดเห็นที่ 12 เราก็เข้าใจความรู้สึก ของ พ่อแม่ และ คุณเจ้าของกระทู้นะ เราตอนแรก แม่เรา ก้เศร้าเหมือนกันแต่ท่านก็เข้าใจเรามาอยู่กับสามี และเราก็ดีตรงที่รักและดูแลเรา ทำให้แม่เราสบายใจนี้แหละ เราก็ดูแลครอบครัวมาตลอด ตั้งแต่พ่อปลดเกษียณ เราดูแลเองหมด ตอนนี้มาแต่งงานเราก้ยังดูแลอยู่ แต่ตอนนี้ไม่ได้ทำงาน เราก็ไม่ได้มีสามีร่ำรวยเหมือนกัน แต่สามีเราก็ยอมที่จะช่วยก่อนเรื่องส่งเงินให้แม่เรา ตอนนี้เราต้องเรียนภาษาเดนนิชอีก กว่าจะมีงานการทำอีกนาน คุณก็โชคดีนะอยู่อเมริกา หางานง่าย ใช้ภาษาอังกฤษ จากคุณ : takom - [ 16 ต.ค. 50 00:07:14 ]

ความคิดเห็นที่ 13 เข้าใจทั้งมุมมองของคุณพ่อคุณแม่คุณ และมุมมองของคุณ มันอยู่ในขั้นลำบากใจ อึดอัด ลังเล เคยเป็นมาแล้ว ขอเล่าย้อนหลังกรณีของเราให้ฟังนิดนึงละกัน เราเป็นลูกคนเดียว  ...กับแม่สนิทกันมากเหมือนเพื่อนเลย เล่นกันทุกวัน (แม่เราไม่มีพ่อเราคอยปลอบใจเหมือนแม่คุณด้วยซ้ำ ) แต่พอมาถึงเวลาที่ต้องตัดสินใจเรามานั่งคิดไปคิดมา แล้วเราก็บอกแม่ว่าเราตัดสินใจว่าจะไปอยู่เมืองนอก  แม่ร้องไห้อ่ะ... เรารู้สึกผิดสุดโคตรเลย บาปจริงๆทำให้แม่น้ำตาร่วงเนี่ย แต่เราก็บอกเค้าว่า ถ้าเราจะไม่ไปก็ได้นะ แต่ !!...แม่ต้องสัญญากะเราว่าจะตายทีหลังเรา จะอยู่กะเราเป็นเพื่อนเราไปจนเราตาย ถ้าแม่ให้สัญญาได้ เราก็ไม่แต่งไปอยู่ต่างประเทศหรอก ส่วนเรื่องฐานะผู้ชาย(สามีเรา)แม่เราพูดเหมือนพ่อแม่คุณเลย เดะๆ แต่สุดท้ายความเก่งความดีของลูกเขยก็ชนะใจเค้านะ ตอนนี้รักมากกว่าลูกตัวเองอีก โทรคุยกันหนุงหนิงๆ ขนาดสามีเราพูดไทยไม่ค่อยได้นะ แม่ก็พูดอังกฤษไม่เก่ง แต่เค้าก็เข้าใจกันได้นะ แปลกเหมือนกัน   เราว่าคุณทำตามความตั้งใจของคุณเถอะ  พ่อแม่มีพระคุณ ยังงัยๆ ก็ไม่มีวันจะเลิกรักกันได้อยู่แล้ว อยู่ไกลแต่ตัวน่ะ ใจน่ะใกล้กันตลอด เดี๋ยวนี้เทคโนโลยีก้าวไปถึงไหนๆ โทรคุยกันบ่อยๆ ได้สบายๆ ส่งข่าวถึงกันไม่ใช่ปัญหาเลย   บอกท่านไปเลยว่าเราจะรายงานให้รู้เป็นระยะๆว่าชีวิตเราที่ต่างประเทศเป็นยังงัย  ห่วงได้แต่อย่ากังวล ถ้ามีปัญหาอะไร ก็อย่าปิดบังท่านนะคะ  ไม่ต้องกลัวว่าพ่อแม่จะสมน้ำหน้า หรือกังวลใจ บอกให้ท่านรู้ว่าเราสุข เราทุกข์ยังงัย ท่านรู้ ดีกว่าไม่รู้ พ่อกะแม่จะได้สบายใจ แก้ไขเมื่อ 16 ต.ค. 50 01:03:08 จากคุณ : hamble pie - [ 16 ต.ค. 50 01:01:43 ]

ความคิดเห็นที่ 14 เรามาอยู่เมกาได้ห้าเดือนแล้ว ก่อนเดินทางมา ได้มาเวลาใช้ชีวิตอยู่บ้านนอกกับแม่ ได้สองเดือนก่อนบินมา ท่านออกจะดีใจมากกว่านะว่าในที่สุดเราก็เจอคนที่รักเราจริง พร้อมจะร่วมทุกข์ร่วมสุขกับลูกสาวอย่างเรา เพราะรวยจนก็ต้องร่วมกันฝ่าฟันไปนะ จะหาได้แบบเพอร์เฟคแบบเจ้าชายขี่ม้าขาวจะยากกว่า ลองถามกลับพ่อแม่คุณว่าถ้าได้แบบรวย ๆ มา แล้วไม่มีความสุขในชีวิตคู่ ตอนนั้นแม่คุณยังจะยินดีหรือไม่ ส่วนตัวเรา ได้แฟนไม่รวย ไม่จน มีหนี้สินติดตัวอีกต่างหาก แต่เราก็ยินดีที่จะร่วมกันทำงาน ช่วยกันเพื่อจะได้มีอนาคตที่ดีขึ้น มีความสุขมากจริง ๆ ที่ได้แฟนดี ไม่เจ้าชู้ แต่เราก็เข้าใจว่าแต่ละคนมาจากพื้นฐานครอบครัวที่แตกต่างกัน พ่อแม่เราออกจะแนวสมัยใหม่หน่อย เลยไม่คิดมาก ไม่เรียกจัดพิธีแต่งงาน ไม่เรียกสินสอด เรามาทำพิธีแต่งงานที่เมืองนอกแทน ท่านก็ไม่ว่าอะไร เพียงแต่อยากให้เราได้ใช้ชีวิตที่มีความสุขในแบบที่เราเลือกเองเท่านั้น จากคุณ : kwankroot (kwankroot) - [ 16 ต.ค. 50 05:36:10 ]

ความคิดเห็นที่ 15 I think your mom just make things up coz she just miss you so much and that make her complain about your hubby. If he is rich, she will  fine something to complain anyway. It's not really about rich or poor it's more about LOVE and CARE ka. จากคุณ : Mom, I love you (one blue day) - [ 16 ต.ค. 50 09:01:33 ]

ความคิดเห็นที่ 16 เราไม่ได้โอนอย่างคุณจขกท.นะคะ พ่อแม่เราอยากให้แต่งงานกับคนไม่รวยค่ะ เค้ามีความคิดว่า พวกคนรวยๆจะทิ้งเราไปได้ง่ายๆ พื้นฐานครอบครัวเราไม่ได้ร่ำรวยด้วย แต่พ่อกับแม่ก็ต่อสู้จนลูกๆสบายๆและก็(คิดว่า)ได้ดีกันทุกคนนะคะ คุณจขกท.ตัดสินใจไปแล้วค่ะ การตัดสินใจในเวลานั้น ขณะนั้นเป็นการตัดสินใจที่ดีที่สุดแล้วใช่ไหมคะ เพราะฉะนั้นไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น มันก็ต้องสู้กันต่อไปค่ะ เป็นธรรมดาที่พ่อแม่จะเป็นห่วง ยิ่งทำให้ต้องพิสูจน์ว่าเราเลือกคนไม่ผิด และเค้าได้พิสูจน์ว่าเค้าสามารถทำให้เรามีความสุข ไม่แพ้ตอนที่อยู่กับพ่อแม่ พ่อแม่ของเราไม่ห้ามไม่ว่าตอนมาอยู่ที่นี่ แต่เค้าก็กังวลมากว่าจะเป็นยังไง ตลอดเจ็ดปีที่ผ่านมา สามีเราก็ได้พิสูจน์ให้เค้าเห็นแล้วว่า เค้ารักเราจริง ตั้งแต่ต้นจนปัจจุบันไม่เปลี่ยนแปลง ตอนนี้พ่อแม่เราหายห่วงแล้วล่ะ เป็นผู้ใหญ่แล้ว ยังไงเราก็ต้องสร้างครอบครัวของเรานะคะ อาจจะใช้เวลาหน่อยแต่ตอนนี้ก็ได้อยู่กับคนที่คุณรัก อดทนนิดนึงนะคะ ^_^ จากคุณ : ลูกแม่ดอกบัว - [ 16 ต.ค. 50 09:36:32 ]

ความคิดเห็นที่ 17 ฮือ..ขอบคุณทุกๆความเห็นมากๆนะคะ อ่านแล้วซึ้งมากเลย ทำให้เรารู้สึกว่าความคิดของพ่อแม่ก่อนจะปล่อยลูกไปไกลๆ ก็เป็นกับทุกคน ทุกบ้าน ทำให้บางทีเค้าก็พูดอะไรแรงๆแบบที่ไม่นึกถึงจิตใจเรา ยิ่งถ้าอารมณ์ไม่ดีนะ ยิ่งโดนหนัก คุณแม่จะเป็นแบบว่าจะทำให้เค้าอารมณ์ดีจริงๆได้เนี่ย ยากยิ่งกว่าถูกหวยอีก อย่างที่คุณ siamese girl พูดก็ถูกค่ะ ยิ่งสำหรับคุณแม่เรา เค้าจะเป็นสไตล์ออกแนวบังคับๆ ตั้งแต่เราเป็นเด็ก ห้ามเถึยง บอกให้ทำอะไรก็ต้องทำ ถามมากก็จะโดน เด็กผิดผู้ใหญ่ถูก เวลาอยู่ใกล้จะเกร็ง เพราะไม่รู้ว่่าจะโดนว่าอะไรอีกรึเปล่า แต่ช่วงเวลาที่เราห่างบ้าน จะรู้สึกว่าเค้ารักเรามากขึ้น ใจดี พูดจาอ่อนโยน ทำให้เราคิดถึงเค้ามาก แต่เราก็จะพยายามทำตามคำแนะนำของเพื่อนๆพี่ๆน้องๆ ที่ให้มานะคะ มองโลกในแง่ดี รับมือ สิ่งที่ negative ให้เป็น positive จะพยายามต่อไปค่ะ... จากคุณ : จขกท (Ferocious little creature) - [ 16 ต.ค. 50 10:59:02 ]

ความคิดเห็นที่ 18 กลับมาอีกที ชอบความเห็นของคุณบีพีมากเลยค่ะ จากคุณ : Damien Thorn - [ 16 ต.ค. 50 19:59:05 ]

ความคิดเห็นที่ 19 คุณบีพี พูดถูกคะ ต่อให้คุณอายุเท่าไหร่ คุณก็ยังเป็นลูก แม่มีคุณ เค้าก็คงต้องคิดถึงตอนแก่ๆด้วย ว่าเค้าคงเป็นยาย ได้เลี้ยงหลาน ไปเที่ยว เสาร์อาทิตย์มีลูกหลานเต็มบ้าน คนแก่วัยทอง ก็ต้องเข้าใจเค้านิดค่ะ ทุกอย่าง..เวลาช่วยได้ คุณเองก็ต้องทำตัวให้เป็นลูกที่ดีมากกว่าปกติ อีก 3 เท่า เพื่อชดเชยกับระยะทางที่ห่างไกล เราว่ายังไง แม่ก็ต้องมองความสุขของลูกก่อนอยู่ดีแหล่ะคะ เพียงแต่ปากมันเร็วกว่าจิตควบคุม สำคัญที่คุณเอง... อย่าถือทิฐิ หรือ ความโกรธ เป็นสาระสำคัญ พยายามเข้าใจ และ ตอบโต้ด้วยความรัก เค้าพูดว่ามา ก็ยิ่งต้องทำให้เค้ารู้สึกว่า เรารักเค้ามากกว่าที่เค้าประเมินตัวเอง พยายามนะคะ แม่กำลังเล่นบทบาทสมมุติอยู่ ว่าเค้าเป็นคุณ เค้าจะไม่ทำอย่างงั้นอย่างงี้ เสียใจได้ แต่อย่านาน น้อยใจได้ แต่อย่าประชด ขอให้คุณหนักแน่น และพูดกับสามีให้เข้าใจว่า แม่รักคุณเหลือเกิน ท่านไม่อยากเสียคุณไป เพราะฉะนั้น ทั้งคุณและสามีต้องพิสูจน์ว่า คุณรักกัน และ จะฝ่าฟันทุกๆเรื่องเคียงข้างกันได้ นอกจากคุณรักกันแล้ว คุณก็ยังรักท่านด้วย โชคดีกับความรักค่ะ เอาใจช่วย จากคุณ : เจ้าของแซ่บ (prinda) - [ 17 ต.ค. 50 02:04:56 ]

ความคิดเห็นที่ 20 ที่เขากดดันเเบบนั้นเพราะไม่อยากให้คุณไปห่างตัว เป็นห่วงเพราะถ้าเขาเเก่เเล้วคุณมาเยี่ยมเขาได้บ่อย อยู่ได้นานเเค่ไหน  คนเป็นเเม่เเค่คิดว่าเจอลูกเเค่ปีละครั้งสองครั้ง มันหดหู่มากน่ะ เขาถึงไม่อยากให้คุณเเต่ไปไกลๆมากกว่า เเถมลำบากกว่าที่เขาเคยเลี้ยงมาอีก จากคุณ : remy&chanel - [ 24 ต.ค. 50 02:06:25 ]