ความคิดเห็นที่ 1 I think a lot of people have the same feeling like you. Anyway life is more complicate than what we are understanding. Sometime a good friend, who has the same attitude as you, is worth more than a million quid. Take care. จากคุณ : Duke of York - [ 24 ต.ค. 50 19:31:07 ]

ความคิดเห็นที่ 2 อืมเข้าใจความรู้สึกค่ะ ชอบขีดๆเขียนๆวาดรูปมาตั้งแต่เด็กๆ แต่ที่บ้านบอกว่ามันคืองานอดิเรก จนถึงตอนนี้ยังถามตัวเองทุกครั้งที่เบื่อว่านี่เรามาถูกทางแล้วหรอ มันใช่สิ่งที่เราชอบจริงหรือ แต่นะคะ ชีวิตเราถ้าไม่ได้ทำตามสิ่งที่ชอบที่ฝันก็ขอให้ได้ทำในสิ่งที่มีประโยชน์ให้กับสังคมและคนอื่นๆบ้างก็ยังดี เอ้า สู้ๆ สู้ตายค่ะ ^ ^ จากคุณ : LWWW - [ 24 ต.ค. 50 20:11:55 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ^ เขียน mother wavelet สักตัวสิครับคุณ LWWW อิอิ จากคุณ : คิกคิก - [ 24 ต.ค. 50 21:32:32 ]

ความคิดเห็นที่ 4 มีครับ แต่เรียนเพราะจำเป็นต้องเรียนเพื่ออนาคตในการงานเนื่องจากค่านิยม ไม่ชอบสอนเช่นกัน เบื่อวิจัยเหมือนกัน จริงจริงอยากจะแนะนำให้ออก เหตุผลว่าไม่ชอบนี่ก้อเพียงพอแล้ว แต่ถ้าลาออกไม่ได้เนื่องจากเหตุผลล้านแปด กัดฟันทำให้มันจบจบไปซะคับ จะได้พ้นทุกข์ :) ทำได้อยู่แล้วคับ สู้ๆคับ จากคุณ : Dukhor - [ 24 ต.ค. 50 21:39:19 ]

ความคิดเห็นที่ 5 "คือจริง ๆ แล้ว ไม่ชอบโลกวิชาการเลยค่ะ เป็นคนไม่ชอบอ่าน ไม่ชอบสอน ไม่ชอบยุ่งกะตัวเลข การค้นคว้า และอะไรเครียด ๆ ทั้งสิ้น อย่างเดียวที่ทำแล้วมีความสุขระหว่างเรียน คือ ทำ presentation ไรเงี้ย ค่ะ (ชอบศิลปะ) " If you rethink about these issues and come up with the same results, I would suggest you to quit. If you choose to do things that you are not happy with and further commit yourself into it, you will regret more in the future. At that time, there will be no one to be blamed but yourself. จากคุณ : amatuer translator - [ 24 ต.ค. 50 23:54:14 ]

ความคิดเห็นที่ 6 ลาออกก็ดีครับ ถ้าไม่ใช่จริงๆ หาอย่างอื่นทำ ดูท่าทางอยากเป็นแม่บ้านมากกว่า (หรือปล่าว?) แต่งออกมาย้ายบ้านเสียไกลขนาดนี้ อีกทางหนึ่งก็กัดฟันเรียนไปให้จบ ถ้าไม่อยากล้มเหลว แต่จบแล้วก็ไม่ทำอะไรที่ชอบครับ เรียนอะไรมาแล้วต้องทำอย่างนั้นเหรอ? ถ้าเป็นอย่างนั้นโลกเราคงไม่เป็นอย่างนี้ ถ้ามีวุฒิเอก อะไร ก็อาจจะเปิดกว้างขึ้นได้ ไปทำงานด้านสื่อสารมวลชน ฯลฯ ปล. จะหางานอื่นทำไมได้เชียวเหรอครับ อยู่ ที่ไหนกันครับเนี่ย ตั้งโรงงานเองเสียเลยเป็นไง? จริงๆ เข้าใจว่าเรียนโท เพราะอยากได้วุฒิ ไม่ได้อยากทำงานวิชาการ ไม่ได้รักเรื่องที่เรียนอย่างแท้จริง ทำอย่างอื่นไปเลยก็ได้นะครับ ค้าขายอะไรก็ได้ จากคุณ : g9h - [ 25 ต.ค. 50 16:39:32 ]

ความคิดเห็นที่ 7 ^ ^ โอ้  ถูกเผง เลยค่ะ คุณ g9h เราอยากเป็นแม่บ้านจริง ๆ ด้วยค่ะ (แต่แฟนบอกว่า จะไปพอกินได้งัย ฮา..) ที่เรียนโท ก็เพราะอยากได้วุฒิ โท ใช่เลยค่ะ ไม่ได้อยากทำงานวิชาการเลยค่ะ จบตรีก็ลองทำงานโรงงานแล้วค่ะ จบโทก็ลองทำงานบริษัท สนุกดีทั้งสองที่ ยังงัยทำงานก็สนุกกว่าเรียนเยอะเลยค่ะ เราเองหวิดจะลาออก ขอชดใช้ทุนก็หลายที  ก็เหมือนอยู่อยู่ปากเหวแล้วจะโดดหรือไม่โดดดี น่ะค่ะ  ความคิดนี้จะวูบเข้ามาเป็นพัก ๆ มาถึงตอนนี้คิดว่า จะกัดฟันเรียนให้จบ จะสอนให้ครบใช้ทุน เก็บตังค์ซักก้อนแล้วลาออกมาทำธุรกิจส่วนตัวแล้วอ่ะค่ะ ขอบคุณทุก ๆ ความเห็นมากเลยค่ะ จากคุณ : จขกท (BoMuChan) - [ 25 ต.ค. 50 22:45:38 ]

ความคิดเห็นที่ 8 ในชีวิตมีหลายๆสิ่งหลายๆอย่างมันก็ต้องจำเป็นต้องทำ ทั้งๆที่ไม่อยากจะทำ - ไม่อยากตื่นเช้าวันเสาร์ วันอาทิตย์ เพื่อไปสอนหนังสือเต็มวัน ทั้งๆที่ต้องเป็นเวลาส่วนตัวกับครอบครัว - ไม่อยากเข้าประชุมกรรมการวิชาการเพื่อถูกตามงานเก่าและสั่งงานใหม่อีก - ไม่อยากไปราชการต่างจังหวัดหลายๆวันหลายๆคืนเพื่อประชุมเรื่องอื่นแทนผู้บริหารที่เค้าไม่ว่างไป - ไม่อยากกระเสือกกระสนเรียนต่อป.เอกทั้งๆที่คิดว่า ป.โท ก็สอนเด็กได้แล้ว - ไม่อยากต้องใช้ชีวิตต่อไปในตำแหน่งของอัตราจ้างรายปีของราชการที่ได้เงินน้อยแต่งานเยอะมาก เคยคิดเบื่อ เคยท้อ แต่ก็ "ยังไม่ถอย" เพราะว่ามันจำเป็นที่เราต้องทำเพื่อให้มีชีวิตรอดในชีวิตการทำงาน มีอะไรๆให้ทำดีบ้างไม่ดีบ้าง ดีกว่าไม่มีอะไรให้ทำเลยนะเออ จากคุณ : GSK - [ วันออกพรรษา 18:01:16 ]

ความคิดเห็นที่ 9 เคยเป็นแบบจขกท. แต่แล้วมันจะผ่านไปค่ะ แล้วก็จะเห็นว่า เออนะ ทำได้เหมือนกัน จากคุณ : 010101 - [ วันออกพรรษา 19:06:28 ]

ความคิดเห็นที่ 10 ==================================== คุณรู้ไหมมีบางคนที่ 'มีโอกาสได้เรียน'แต่ '่ไม่อยากเรียน' และก็มีอีกบางคนที่ 'อยากเรียน 'แต่ 'ไม่ได้เรียน' !!! ==================================== Opportunity Seldom Knocks Twice "โอกาสมักจะไม่มาเคาะประตูหาเราอีกเป็นครั้งที่สอง" ==================================== จากคุณ : GSK - [ วันออกพรรษา 21:18:23 ]

ความคิดเห็นที่ 11 ############################# ขอแนะนำว่า เรียนเสียให้มันจบไป ยากเท่าไรก็ไม่ถึงตายหรอก ดีกว่าให้คนอื่นเขาดูถูกดูแคลนว่า "โธ่..จบตั้งสถาบันชื่อดังเรียนต่อแค่นี้ก็ไม่จบ" ! อนาคตจะไปทำอะไรใหม่ก็ว่าอีกที อย่าเพิ่งเอาอารมย์เพ้อฝันมาดับปัจจุบันที่กำลังทำอยู่ ถ้าปล่อยให้การเรียนมันเฉาตายสุดท้ายคุณจะมาเรียกร้องอะไร กลับคืนมาก็ไม่ได้อีกแล้วนะ แล้วก็เลิกรำลึกถึงอดีตที่มันผ่านไปแล้วซะนะ จะศิลป์หรือวิทย์อะไรก็ตามแต่ ชอบศิลป์เราก็สามารถมีอารมย์ศิลป์ได้ในบางอารมย์ วันไหนอยากศิลป์ก็มานั่งสายลมแสงแดดไปตามเรื่อง พอเสพย์ศิลป์จนพอเพียงแล้วกลับไปวิทย์ในหน้าที่การเรียน บอกตัวเองว่าเราเลือกเดินทางนี้ต้องเดินไปให้จบเกม จบปริญญา ออกไปแบบบัณฑิตที่สง่างาม ไม่ใช่ออกไปแบบหามออกไปด้วยสภาพพิการตลอดชีวิต /////////////////////////////////////// ปรับความเชื่อใหม่ สะกดจิตตัวเองซะว่า "สิ่งที่ฉันทำอยู่นี้ มีคุณค่า มีความหมาย" อาจมีค่าต่อเด็กๆโง่ๆที่ฉันอาจไปสั่งสอนเขาในอนาคต อาจมีค่าต่อจิตใจของแฟนฉันที่เขาจะภาคภูมิใจในตัวฉัน อาจจะมีค่าต่อพ่อแม่ที่มองดูฉันอยู่ห่างๆ อาจจะมีค่าต่อเงินค่าเทอมไม่กี่แสนกี่ล้านที่ฉันเอามาจากเงินภาษีของประชาชน อาจจะมีค่าต่อเด็กบ้านนอกบางคนที่เขาแอบมองคนได้เรียนดีๆสูงๆอย่างฉัน อาจจะมีค่าต่อลูกของฉันในอนาคตว่าแม่ของเขาก็สู้เช่นกัน ///////////////////////////////////// จากคุณ : GSK - [ วันออกพรรษา 21:39:34 ]

ความคิดเห็นที่ 12 ก็บังคับตัวเองไป ถึงไม่ชอบก็เรียนจบได้ ถ้ามีวินัยกับตัวเอง คนที่สามารถฝืนใจทำในสิ่งที่ไม่ชอบและทำให้สำเร็จได้ ก็สามารถที่จะทำเรื่องอื่น ๆ ให้สำเร็จได้ทั้งนั้น Discipline, not passion, is more important to the success. จากคุณ : กายทิพย์ - [ 27 ต.ค. 50 00:11:49 ]

ความคิดเห็นที่ 13 สร้างแรงจูงใจในการเรียนให้ตัวเองดีกว่า "อดทน" หรือ "กัดฟัน" เรียนนะ ในฐานะที่ชอบศิลปะและมีความสุขกับการทำ presentation เหมือนกัน แนะนำให้ใช้ความชอบเป็นแรงผลักดันและบำบัดจิตไปด้วย (เราเรียกว่าศิลปะบำบัด) เช่น - เวลาอ่าน paper ก็ทำสรุปใน powerpoint เป็น presentation สวยๆ ไว้ - ออกแบบ Ph.D T-Shirt เก๋ๆ เอาไว้ใส่ไปมหาวิทยาลัย (ตอนนี้กำลังทำอยู่ หุหุ) - เครียดมากก็อ่านการ์ตูน www.phdcomics.com ตอนนี้ทำชีวิตการเรียนให้ "รื่นรมย์" ก่อนละกัน  พยายาม balance สมองด้วยการอ่านอย่างอื่นที่ไม่ใช่เนื้อหาในสาขาที่เรียนบ้างก็ได้ จากคุณ : นัทสิมา (natsima) - [ 27 ต.ค. 50 07:36:31 ]

ความคิดเห็นที่ 14 ดีกว่าให้คนอื่นเขาดูถูกดูแคลนว่า "โธ่..จบตั้งสถาบันชื่อดังเรียนต่อแค่นี้ก็ไม่จบ" อันนี้ไม่เห็นด้วยมากมากครับ ก็ถ้าไม่อยากเรียนแล้ว และถ้าเลือกได้โดยไม่มีเหตุผลล้านแปดมาบังคับ ก็เลิกเรียนไปดีกว่าครับ เพราะฝืนไปนอกจากไม่มีความสุขแล้ว ยังเสียเวลาสามปีอย่างทุกข์ทรมาน ชีวิตมีทางไปอีกเยอะครับ เหมือนขับรถ ไปผิดทาง ถอยกลับไปที่แยกเดิม แล้วเลี้ยวไปอีกทาง อาจถึงที่หมายเร็วกว่า สบายกว่า สะดวกกว่า ดันทุรังไปทางเก่า ซึ่งรถอาจติดหล่ม ถนนขาด จะทำอย่างไร ทั้งที่ไม่จำเป็น และ ไม่ได้ชอบบรรยากาศทางรอบข้าง อาจไปถึงที่หมายเหมือนกันในที่สุด แต่เหนื่อยมาก และไม่มีความสุขเลย ทำไมต้องสนใจคนอื่นที่จะมาดูถูกด้วยละครับ เราทำสิ่งที่อยากทำ ที่คิดดีแล้วว่าถูกว่าควร ดีสำหรับเรา มีความสุขกับชีวิต  และไม่ได้ทำร้ายคนอื่น ไม่ผิดศีลธรรม ขืนมานั่งสนใจคนอื่นว่าจะคิดยังงัย ทั้งที่เป็นเรื่องส่วนตัวของเราเอง ชีวิตจะมีความสุขหรือคับ PhD ไมได้เป็นที่สุดของชีวิตคับ ก้อแค่งานอีกงาน แต่ถ้ามีเหตุอีกล้านแปดแล้วว่าจำเป็นต้องเรียน ก้อคงต้องกัดฟัน ให้มันจบจบไป จะได้หมดทุกข์คับ จากคุณ : Dukhor - [ 27 ต.ค. 50 16:39:18 ]

ความคิดเห็นที่ 15 I agree with k. Dukhor, and disagree with k. GSK (once again). :) It seems to me that you don't care what you would get from the process within your PhD study ("you" in this case refers to the thread's owner and k. GSK). Getting a degree and taking "a mugshot" are just a very final step of the process... "โธ่..จบตั้งสถาบันชื่อดังเรียนต่อแค่นี้ก็ไม่จบ" This quote is not about others at all... It's all about you: you're so afraid of failing and you cannot afford to fail from the beginning. From my own experience, I can tell you that, during my PhD study (and many others'), there are many many failures during the course. If you're not tough enough to overcome these, you would fail from day 1 to the very end. "ไม่อยากกระเสือกกระสนเรียนต่อป.เอกทั้งๆที่คิดว่า ป.โท ก็สอนเด็กได้แล้ว" If I was your boss (dean or president) and I knew this attitude of yours, I would be very dissappointed with your misunderstanding upon encouraging you to pursue your PhD. Having a PhD would benefit yourself, most of all....  It could teach you how to deal with a series of real problems/questions systematically (or scientifically). At the end of the day, you would become a problem solver...., not a whiner or a bragging thinker.... Do you know what I mean? "โธ่..จบตั้งสถาบันชื่อดังเรียนต่อแค่นี้ก็ไม่จบ" This quote is not an insult from others krub.... It's an insult from yourself!! You don't care much about what you will really acquire.... If I ought to make a single comment, it would be, "Don't start.... It's going to waste you time and your life. It would be a big mistake and make your life so miserable. So, divert yourself to other directions that would suit youself more". Best wishes, A.T. จากคุณ : amatuer translator - [ 27 ต.ค. 50 22:13:03 ]

ความคิดเห็นที่ 16 แหม...ผมเข้ามากระทู้คนอื่นทีไรเหมือนเป็นตัวล่อเป้าทุกทีเลย ! ปังๆๆๆๆๆ ยิงกันกระจาย 555555555555 บ่เป็นหยังดอก แค่นี้ ว่าก็ว่านะ....ผมเป็นพวกซาดิสต์เล็กๆ ที่ี่จะต้องตบก่อนจูบ ! Hey ! อะไรกันเนี่ย พิศาล อัครเศรณี --------------------------------- เรียนคุณ จขกท. เรื่องทั้งเรื่องที่กล่าวมา มันเป็นแค่หนึ่งในความคิดเห็นของคนในโลกนี้เป็นล้านๆความคิด ที่จะมีความคิดเห็นต่อชีวิตของคุณ มุมมองของผมอาจจะพูดแรงไปในบางคำพูด เพราะผมแสดงออกมาในแบบความคิดปีศาจ ตัวร้าย และเปียทิพย์ คุ้มวงศ์ ผสมกับ อั้ม พัชราภา ไชยเชื้อ ซึ่งมันก็มีจริงในโลกความเป็นจริง คนทุกคนไม่ได้อ่อนโยนเสมอไป กระตุกแรงๆ กัดเจ็บๆ เพื่อให้คุณได้รู้สึกจำจะไม่ได้ไปเจ็บปวดกับชีวิตที่เหลืออยู่ มันเป็นเซรุ่มชีวิต ที่สกัดมาจากพิษงู ชื่อ GSK ใน class หนึ่งผมเคยพูดกับ นศ. ว่า "ในการเรียนกับผม ผมจะไม่ช่วยอะไรพวกคุณมาก เรากำลังเรียนวิชาว่ายน้ำ ผมจะพาคุณออกไปอยู่กลางบึงที่ลึก ๕ เมตร พาไปทุกคน แล้วหย่อนลงกลางสระพร้อมกัน พวกคุณจะรู้สึกว่า "ตายแน่ๆู ตายแล้ว อาจารย์ขาช่วยหนูหน่อย หนูว่ายน้ำไม่เป็น" แน่นอนคุณจะต้องรู้สึกเหมือน "จะตาย" ให้ได้ แต่คุณต้องไม่ตายและจะต้องกระเสือกกระสนว่ายน้ำให้ได้ เพราะมันคือความอยู่รอดของชีวิต และสุดท้ายคุณก็จะว่ายน้ำเองได้เป็น " ชีวิตจริงๆ เราจะต้องเจอกับคำดูถูก สบประมาท ทั้งลับหลังหรือต่อหน้า (ซึ่งก็เจอมาเยอะแล้วใช่ไหม)กลไกหนึ่งของคนบางคนคือเขาจะ"ว่า"ตัวเองไว้เสมอ เพื่อว่าจะเป็นกลไกสร้างภูมิคุ้มกันไม่ให้เจอกับความล้มเหลวหรือถ้ามันเจอแล้วก็ จะเจ็บใจน้อยลง เจอบ่อยเข้ามันก็จะแกร่ง ทน และอึด สรุป ซ.ต.พ. !! ////////////////////////////////////////////////////// จากคุณ : GSK - [ 28 ต.ค. 50 07:27:32 ]

ความคิดเห็นที่ 17 ์Case Study 1 สถานการณ์ - ผู้ป่วยหัวใจหยุดเต้นไปแล้ว 1 นาที มือเท้าจีบ ปากเริ่มเขียว...... การแก้ไข - เปิดเครื่องช็อตหัวใจ ขอไฟระดับหนึ่งหมื่นโวลต์ 3 - 2 - 1 เคลียร์ ... ตูม !! ผลลัพท์ - ผู้ป่วยหัวใจเต้นอีกครั้งหนึ่ง 2 สถานการณ์ - ผู้ป่วยตรวจพบมะเร็งในตับ อาจอยู่ต่อได้ไม่เกินครึ่งปี การแก้ไข - ทำคีโมเธอราปี ฉายรังสี ผมร่วงทั้งหัว กินข้าวไม่ได้ ผอมเหลือแต่กระดูก ผิวดำคล้ำ ผลลัพท์ - ผู้ป่วยมีชีวิตรอดอยู่อีกจนแก่ 3 สถานการณ์ - ผู้ป่วยปวดฟันกราม ร้องโอดโอย กินไม่ได้ นอนไม่หลับ การแก้ไข - เข็มขนาดเท่าช้างฉีดเข้าเหงือกและกระพุ้งแก้ม ผ่าฟันกราม ถอนมันออก ผลลัพท์ - ผู้ป่วยหายปวดฟัน 4 สถานการณ์ - ผู้ป่วยมีความทุกข์ในชีวิตกับการเรียนปริญญาเอก ไม่อยากเรียนหนังสือ           ทำงานไปก็ไม่คืบหน้า อยากเลิกเรียน อยากมีชีวิตที่บ้านสงบๆ           และอยากไปทำธุรกิจส่วนตัว การแก้ไข - ............................................................          ...........................................................          ........................................................... ผลลัพท์ - ผู้ป่วยเรียนจบปริญญาเอก ได้เป็น ดร. ! ///////////////////////////////////////////////////////////// เอาเป็นว่ากระทู้นี้ผมก็พูดมากและก็ยาวมาพอสมควรแล้วนะ งั้นขอจอดจรลาก่อนละกัน ไปทำอย่างอื่นดีกว่า แลนดิ้งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง.... ///////////////////////////////////////////////////////////// แก้ไขเมื่อ 28 ต.ค. 50 08:58:00 แก้ไขเมื่อ 28 ต.ค. 50 08:05:11 จากคุณ : GSK - [ 28 ต.ค. 50 07:59:22 ]

ความคิดเห็นที่ 18 "์Case Study 1 สถานการณ์ - ผู้ป่วยหัวใจหยุดเต้นไปแล้ว 1 นาที มือเท้าจีบ ปากเริ่มเขียว...... การแก้ไข - เปิดเครื่องช็อตหัวใจ ขอไฟระดับหนึ่งหมื่นโวลต์ 3 - 2 - 1 เคลียร์ ... ตูม !! ผลลัพท์ - ผู้ป่วยหัวใจเต้นอีกครั้งหนึ่ง 2 สถานการณ์ - ผู้ป่วยตรวจพบมะเร็งในตับ อาจอยู่ต่อได้ไม่เกินครึ่งปี การแก้ไข - ทำคีโมเธอราปี ฉายรังสี ผมร่วงทั้งหัว กินข้าวไม่ได้ ผอมเหลือแต่กระดูก ผิวดำคล้ำ ผลลัพท์ - ผู้ป่วยมีชีวิตรอดอยู่อีกจนแก่ 3 สถานการณ์ - ผู้ป่วยปวดฟันกราม ร้องโอดโอย กินไม่ได้ นอนไม่หลับ การแก้ไข - เข็มขนาดเท่าช้างฉีดเข้าเหงือกและกระพุ้งแก้ม ผ่าฟันกราม ถอนมันออก ผลลัพท์ - ผู้ป่วยหายปวดฟัน 4 สถานการณ์ - ผู้ป่วยมีความทุกข์ในชีวิตกับการเรียนปริญญาเอก ไม่อยากเรียนหนังสือ          ทำงานไปก็ไม่คืบหน้า อยากเลิกเรียน อยากมีชีวิตที่บ้านสงบๆ          และอยากไปทำธุรกิจส่วนตัว การแก้ไข - ............................................................         ...........................................................         ........................................................... ผลลัพท์ - ผู้ป่วยเรียนจบปริญญาเอก ได้เป็น ดร. !" While I was watching the World Series Baseball between the Red Sox and the Rockies, I had some free time to look into the above comment. I read it several times yet I could not understand what I should get or learn from these. I might be too shallow or stupid (or both).... Well, admittedly, I could not understand your logic (if any) from your given "case study". If you can clarify, it will be highly appreciated. จากคุณ : amatuer translator - [ 28 ต.ค. 50 11:32:08 ]

ความคิดเห็นที่ 19 คิดเหมือนกับคุณ amatuer translator ไม่เข้าใจเช่นกันคับ เพราะ คห ผมคือ คนทำ ป เอก ไม่ได้ป่วยคับ แต่เหมือนกับเป็นลูกจ้างบริษัท ทำงานในตำแหน่งหนึ่ง ตอนแรกคิดว่าดี แต่พอทำไปแล้ว รู้สึกไม่ชอบงาน ไม่มีความสุขเอาซะเลย ไม่ใช่สิ่งที่ต้องการ ซ้ำยังทุกข์ทรมาน ถ้าเลือกได้ จะฝืนทำไปทำไม คห ผมอีกอย่างคือ ความท้อเพราะเหนื่อยยากลำบาก จึงต้องแนะนำ+ให้กำลังใจ กับ ความไม่ชอบไม่มีความสุข ฝืนทำ ของคุณจขกท มันต่างกันนะคับ ผมเองอาจกำลังจะได้เป็น ดร ในอีกไม่กี่เดือนข้างหน้านี้ (ถ้าดีเฟ้นผ่าน) แต่บอกได้เลยว่า การเป็น ดร ไม่ได้เป็นจุดสูงสุดในชีวิต ผมอาจคิดผิดก็ได้ที่มาเรียน เพราะทำงานโดยไม่มี ป เอก ก็สามารถเจริญก้าวหน้าไปได้เช่นกัน สามปีที่ผ่านมา เหนื่อแทบขาดใจ แต่คุ้มป่าวก้อไม่ทราบ แต่ตัวผมเองคิดว่าน่าจะคุ้ม จึงตัดใจยอมมาเรียน จนถึงทุกวันนี้คับ คุณ GSK อย่าคิดมาก ไม่ได้มีใครว่าอะไรคุณคับ แค่บอกว่าไม่เห็นด้วยคับ ซึ่งเป็นความเห็นส่วนตัวเช่นกัน เรามาคุยกันที่นี่ ไม่มีใครถูกหรือผิดซะทั้งหมดคับ ถือว่าแชร์ความเห็นกัน จากคุณ : Dukhor - [ 29 ต.ค. 50 00:19:42 ]

ความคิดเห็นที่ 20 (my 2 cents) It seems like quitting is not your option? If you are miserable but have to stay in the program to finish your degree, I have some ideas to share. How about taking some of your free time to go do some volunteer work (help tutoring underprivileged kids, help distributing food to the poor, etc.)? One intention is to make more out of your "free" time. If you would otherwise spend this "free" time being miserable, then spending it on someone else who needs it more than you do would make the world a better place. Second, by going help people who are less fortunate than you are, you will see that your life is not "bad" at all. There are other people who have bigger problems and would trade anything to be in your position. You have a good family/husband, you are educated, also someone is paying for your higher education. I'm sure it's not bad at all to be you! Embrace good things that you have in your life. Nobody's life is perfect but life is too short so we all try to look at wonderful things that we have. แก้ไขเมื่อ 29 ต.ค. 50 08:12:32 แก้ไขเมื่อ 29 ต.ค. 50 08:10:54 จากคุณ : kanamookrob - [ 29 ต.ค. 50 08:10:18 ]

ความคิดเห็นที่ 21 ขอร่วมแจมด้วยคน....(จริงๆอยากมาบ่นอะไรเรื่อยเปื่อยครับ) ผมทำงานเป็นอาจารย์มหาวิทยาลัยเหมือนกันอ่ะครับ...(แต่ก่อนมาเป็นอาจารย์เคยทำงานเอกชนมาก่อน) สอนสัปดาห์ละ 24 ชั่วโมง ภาคปกติ 12 ภาคพิเศษเสาร์อาทิตย์ 12 ชม. ต้องไปมหาวิทยาลัยทุกวัน....ไม่มีวันหยุด งานวิจัยไม่ต้องพูดถึงไม่มีเวลาแม้แต่เขียนโครงร่าง(ทั้งๆ ที่มี Issue มากมายอยู่ในสมองน้อยๆของผม) ที่ต้องเป็นอย่างนี้ ส่วนหนึ่ง(ไม่มาก) เพราะเงินเดือนอาจารย์น้อยมาก(หักประกันสังคม หักโน่น หักนี่ เหลือ แปดพันบาทต้นๆ : นี่จบ ป.โท นะเนี่ย)ก็เลยต้องสอนภาคพิเศษเพื่อให้ได้เงินเก็บบ้าง ยอมรับครับว่าท้อเป็นพักๆ เหนื่อยใจวันละประมาณ 3 เวลา อยากลาออกไปทำงานเอกชนรับเงินเดือนมากกว่านี้ 3 เท่า(เคยมีบริษัทติดต่อมา)แต่พอนึกไปนึกมาก็รักอาชีพอาจารย์นี้มากๆๆๆๆๆๆๆ ซะแล้ว ก็เลยไม่ไป555 ตอนนี้ผมอยากเรียนป.เอก มากครับตั้งใจว่าจะไปเรียนที่อเมริกา....(ตอนนี้กำลังหาทางไปอยู่ครับ..ใครอยู่แถวๆ Syracuse กับ State University of New York-Albany ขอคำแนะนำเรื่องหอพักด้วยครับ)....... อยากได้ ป.เอก ด้วยความหวังที่ว่าเมื่อได้วุฒิมาจะทำอะไรได้มากกว่านี้ในเชิงวิชาการ เช่น วิจัย ช่วยเหลือสังคม หรือสร้างผลงานที่เป็นประโยชน์กับประเทศไทย(เน้นว่าประเทศไทย)ฯลฯ(และอย่างน้อยถ้าได้วุฒิป.เอกมา ผมก็จะได้เงินพิเศษเพิ่มเติมซึ่งมากพอจะทำให้ผมไม่จำเป็นต้องดิ้นรนสอนพิเศษเพื่อหาเงินเก็บ&เลี้ยงชีพ) .......................... ผมเชื่อว่าชีวิตของเรา...เราต้องกำหนดเองครับ คนอื่นไม่เกี่ยว .......................... สุดท้าย..และท้ายสุด...ถึงเจ้าของกระทู้ครับว่า...... อย่างน้อยเจ้าของกระทู้ถ้าเรียนจบก็ต้องเป็นอาจารย์สอนหนังสือนี่ครับ...ฝากเอาไว้ว่าอย่าคิดแต่ว่าเมื่อไรจะใช้ทุนครบแล้วจะลาออกนะครับ...ยังไงระหว่างที่สอนหนังสือใช้ทุนอยู่ก็สอนให้เต็มที่นะครับ เมื่อวันหนึ่งคุณได้เห็นลูกศิษย์ของคุณ กลายเป็นบัณฑิตที่เข้ารับปริญญา และมีหน้าที่การงานที่ดี.....บางทีคุณอาจจะชอบชีวิตการเป็นอาจารย์ก็ได้:) ...เหมือนผมไงครับ... The End จากคุณ : มิสเตอร์น้ำมัน (มิสเตอร์น้ำมัน) - [ 6 พ.ย. 50 22:06:40 ]

ความคิดเห็นที่ 22 ไม่อยากเรียนก็ลาออก ไปเมืองนอกก็ได้ เริ่มต้นชีวิตใหม่ สถานที่ใหม่ ช่วยได้ จากคุณ : Khun KP - [ 16 พ.ย. 50 13:17:27 ]