PANTIP.COM : H5974861 เรื่องเงินๆทองๆ ในชีวิตคู่ รู้สึกยังไงถ้าถูกขอให้จ่ายมากกว่าเพราะรายได้มากกว่า [แม่บ้านต่างแดน]

ความคิดเห็นที่ 20

อีกแง่มุมหนึ่งของสามีชาวญี่ปุ่นนะคะ
อันนี้เล่าให้ฟังเฉยๆ ไม่ได้จะมาขัดแย้งกับคห.บนๆนะคะ

สามีเรา ทำงาน ส่วนเราเป็นแม่บ้าน(เป็นแฟนตั้งแต่สมัยอยู่มหาลัย เรียนจบก็แต่งเลย เราไม่เคยทำงานค่ะ) เค้าเป็นคนออกค่าใช้จ่ายทั้งหมด

เราทำงานบ้านเลี้ยงลูกก็จริง
แต่วันหยุดหรือวันไหนเค้ากลับบ้านเร็ว แล้วเห็นเราเหนือ่ย เค้าช่วยเหลือทุกอย่าง(บางทีไม่ต้องเอ่ยปาก เค้าก็ไปล้างจานเองโดยที่เราบอกไม่ต้องทำหรอก เค้าก็บอกไม่เป็นไรเธอเหนื่อย เดี๋ยวทำให้เอง)

เรื่องเลี้ยงลูกเสาร์อาทิตย์ เค้าจะดูแลเล่นกับลูก ให้เราได้พักผ่อน ให้เราได้ออกไปใช้เวลาส่วนตัวบ้าง จะไปชอปหรือไปไหนก็ตามใจ แต่เราก็ไม่ค่อยจะอยากไป ไปไหนก็อยากจะไปด้วยกัน

บางทีเราก็คิดนะว่า เค้ามีสิทธ์ที่จะบ่นได้ว่าทำงานหนักมาตลอดอาทิตย์วันหยุดอยากจะพักบ้าง แต่เค้าก็ไม่เคยมีคำพวกนี้ออกจากปากเลย กลับเต็มใจที่จะทำ ยิ่งทำให้เราอยากจะทำดีต่อเค้าให้มากขึ้น ไม่คิดว่าตัวเองเสียเปรียบที่ไม่ได้ออกไปทำงานมีชีวิตของตัวเอง...

เวลาซื้อของขวัญในโอกาสพิเศษ ต่างฝ่ายต่างก็ถามว่าอีกฝ่ายอยากได้อะไร ถ้าเป็นของแพง ก็จะบอกว่าซื้อของเธอก่อนดีกว่าของชั้นเอาไว้ก่อนก็ได้(เกี่ยงกันซื้อของอีกฝ่าย) สรุปแล้วก็จะไม่ค่อยได้ซื้อของฟุ่มเฟือย เก็บเป็นเงินเอาไว้นอกนั้นก็ไปเที่ยวด้วยกันไปกินอะไรอร่อยด้วยกัน ไม่ค่อยจะคิดว่าตัวเองเสียเปรียบหรือได้เปรียบอะไร เหมือนกับว่า ต่างฝ่ายต่างก็มีน้ำใจต่อกัน ยิ่งคิดถึงตัวเองน้อยเท่าไหร่ก็ยิ่งมีความสุข

ส่วนเรื่องทรัพย์สิน บ้านเป็นชื่อของเรา และผ่อนหมดไปหลายปีแล้วได้กรรมสิทธ์เต็ม รถก็ชื่อของเรา แม้แต่บัญชีเงินฝากส่วนใหญ่ก็ยังเป็นชื่อเรา แต่เราก็พยายามให้บัญชีเงินเก็บหลักๆเป็นชื่อของสองคน เค้าก็ไม่เคยคิดว่าอันนั้นของชั้นอันนี้ของเธอ มีแต่เราซะอีกที่เป็นคนรู้สึกเกรงใจ ว่าเค้าทำงานหาเงินอยู่ฝ่ายเดียว เวลาจะให้เงินแม่เราก็จะขออนุญาตเค้า เค้าก็บอกว่ามันก็คือเงินของเราสองคนนั่นแหละอย่าคิดว่าเป็นเงินของเค้า.....

เราคิดว่าการใช้ชีวิตเป็นสามีภรรยา มันคือการรวมเป็นคนเดียวกันแล้ว ถ้าคุณไม่ได้อยู่ด้วยกันด้วยความรู้สึกอย่างนั้นตั้งแต่แรก คือบางคนอาจจะมีเหตุผลอะไรก็ตามแต่ให้ต้องมาใช้ชีวิตร่วมกัน แต่ยังมีความรู้สึกว่าอันนี้ของชั้นอันนั้นของเธอ อยู่ มันก็คือคนโสดสองคนที่มานอนเตียงเดียวกัน ไม่ใช่การร่วมชีวิตกันจริงๆ โอกาสที่จะแยกทางกันนั้นจะมีมากเพราะยังมีความรู้สึกคิดถึงตัวเองอยู่มาก ไม่ได้รู้สึกรักและคิดถึงฝ่ายตรงข้ามมากพอ ต่างฝ่ายต่างก็รู้สึกว่าไม่ไว้ใจอีกฝ่ายหนึ่งว่าจะเดินไปด้วยกันจนตลอดรอดฝั่งหรือเปล่า... อันนี้ก็โทษใครไม่ได้ มันคือการวัดใจกัน

แต่เรารู้สึกว่าถ้าคนหนึ่งรู้จักที่จะเสียสละทำให้อีกฝ่ายเห็นว่าฉันยอมอะไรให้เธอได้ทุกอย่างเพราะรักและตั้งใจจะอยู่กับเธอไปตลอดจนแก่เฒ่า อีกฝ่ายหนึ่งก็พร้อมที่จะเสียสละตัวเองด้วยเหมือนกัน แต่ก็อาจจะไม่ได้เป็นอย่างนี้ไปเสียทุกคู่ ... แต่เชื่อว่ามนุษย์เราถ้าไม่จิตใจกระด้างหยาบช้าจนเกินไป เป็นใครถ้ามีคนมาเสียสละให้เราถึงเพียงนี้ เราก็คงอยากจะตอบแทนสิ่งดีๆกลับไปให้เค้า เกิดเป็นความอาทรซึ่งกันและกัน

แต่ดูเหมือนคู่ของจขกท. จะยังห่างไกลจากคำนั้น และก็ไม่ใช่อยู่ในวัยเริ่มต้นของชีวิต แต่เป็นวัยกลางคนกันแล้วทั้งคู่ ดังนั้นก็คงแนะนำเหมือนคห.บนๆ ถ้าต่างคนต่างก็ไม่ได้อุทิศตัวเพื่อกันและกัน แต่อยู่ด้วยกันแบบผลประโยชน์ถ้าเป็นอย่างนั้น คุณก็ควรจะเซฟตัวเองเอาไว้ให้มากๆค่ะ

อ้อ... อยากบอกว่าผู้ชายญี่ปุ่นไม่ได้เลวร้ายแบบที่มีภาพพจน์ให้เห็น(โดยเฉพาะแม่บ้านที่แต่งกับฝรั่งมักจะมองญี่ปุ่นผิดไปมากนะคะ) เราว่าแต่ละคนจะเป็นยังไงก็ขึ้นอยู่กับสถานการณ์ การที่ผู้หญิงเป็นแม่บ้านผู้ชายจะเทคแคร์ดีกว่าเพราะถือว่าผู้หญิงเสียสละความสุขส่วนตัวมาเป็นแม่บ้าน (เพือ่นๆเราที่แต่งกับคนญี่ปุ่นแล้วเป็นแม่บ้านเต็มตัว เท่าที่คุยกันส่วนใหญ่สามีก็เป็นอย่างสามีเราทั้งนั้นนะคะ.....ทั้งเรื่องการช่วยงานบ้านช่วยเลี้ยงลูกและการเก็บทรัพย์สินต่างๆ )

ส่วนผู้หญิงที่ยังรักจะทำงาน ผู้ชายเค้าก็ถือว่าคนนั้นเก่งกล้าสามารถเค้าก็ไม่จำเป็นต้องยอมให้มากนัก(ไม่ต้องเทคแคร์มากเพราะเค้าก็ยังมีชีวิตส่วนตัวอยู่ ).... ถือว่าต่างฝ่ายต่างก็มีรายได้ ดังนั้นก็เท่าเทียมกัน แชร์กันแบบแฟร์ๆทั้งค่าใช้จ่ายและงานบ้าน เราว่ามันเป็นอย่างนั้นนะคะ

จากคุณ : ^.^ - [ 16 พ.ย. 50 10:06:57 A:124.120.84.137 X: TicketID:093748 ]