ความคิดเห็นที่ 1 สำหรับผมเองนี่ ข้อหลัก ๆ เลยคือข้อ 3 ครับ เพราะรู้สึกว่า ถ้าหากให้เราเรียนต่อ โท หรือ เอก ในไทย เราก็คงไม่อยากจะเรียน คงจะมุ่งไปทำงานเลยมากกว่า (อันนี้ขอชื่นชมคนที่เรียน ป.เอก ในไทย ว่าท่านคงเป็นผู้ที่มีเป้าหมายในการศึกษาจริง ๆ เป็นผมคงถอดใจตั้งแต่แรก ) ก็เลยอยากมาเรียนต่อ ได้พบเจออะไรหลาย ๆ อย่างสนุกดี ได้เจอคนดัง ๆ อาจารย์ดัง ๆ ชนิดที่ถ้าอยู่เมืองไทยคงไม่ได้มีโอกาสพบเจอหลายคน ทั้งวงการวิชาการและก็ทั่ว ๆ ไป ส่วนข้อ 1 ก็โอเค มันก็มีอยู่แล้ว ไม่งั้นคงไม่ตัดสินใจเรียน แต่มันอาจจะไม่ได้ชัดเจนมากมาย ข้อ 2 & 4 ไม่ค่อยเท่าไหร่ เฉย ๆ ถ้าอยากรวย หรืออยากจะมีชื่อเสียง ก็คงไปทำอาชีพอื่น หรือเรียนสาขาอื่นตั้งนานแล้ว จากคุณ : กายทิพย์ - [ 7 พ.ย. 50 00:34:26 ]

ความคิดเห็นที่ 2 At the beginning, my answer would be close to #2. I was working in a university... Well, life was good... and I found myself being in love with this career, so I would like to improve myself from a good one to a great one... Being trained in a PhD program might be a good answer to me. At present, after doing lots and lots of trials and errors in the past years, I found myself changing the answer somewhat... from #2 to #1.... The training within my gruesome PhD program has changed my mindsets though. From believing that being a good professor was "to able".... But, in my current opinion, it's not.... It is to learn the problems to its root, to plan elaborately how to tackle the confronting problems, and to execute the plans with available (and, in many circumstances, limited) resources. As a father and a husband, being in the US taught me a more important lesson of what kind of people I am and what're things in life I do care about. I don't think that I could become the person I am today if I was in Thailand for all these years. Collectively, it has transformed me as a person, my perspectives, my dream and my knowledge about this world and its humanity. Thus, from the place where I have stood as a human being, the most valuable of all is, in fact, #3. Above from chances to see the world, actually, it gave me time to reflect upon myself, my life, and life perspectives... It allowed me to contrast and compare between the two society in depth from culturul and historical points of views. I saw reasons why we are what we are and could darely predict what we are going to be. And, as for #4, it's the least desirable of all, and it will definitely remain as it has been.. I will continue to wear my "Mr." as my lawful prefix. :) แก้ไขเมื่อ 07 พ.ย. 50 03:26:44 จากคุณ : amatuer translator - [ 7 พ.ย. 50 03:22:26 ]

ความคิดเห็นที่ 3 อยากพิสูจน์ตัวเองว่า "เราก็ทำได้" เพราะได้ยินมานักหนาแล้วว่าคนเรียนจนจบป.เอก ไม่ได้พิสูจน์ความเก่ง แต่พิสูจน์ความอึดและวินัยในตัวเอง เลยอยากรู้ว่าหนุ่มราศีมังกรแบบเราจะมีคุณสมบัตินั้นหรือเปล่า ความก้าวหน้าในหน้าที่การงานก็มีส่วนครับ ทำงานสอนหนังสือรู้เลยว่าคนมี "ดร." นำหน้า "พูดดัง" กว่าคนไม่มี และที่ทำงานก็พยายามผลักดันให้เรียนเพราะผมเป็นพนักงานมหาวิทยาลัยของรัฐรุ่นแรก ผู้ใหญ่บอกว่ามีวุฒินี้เป็นเครื่องการันตีการต่อสัญญาทำงานทางหนึ่งด้วย กำลังปั่นงานส่งปลายอาทิตย์นี้ ไม่ทันแหงเลย ต้องเลื่อนไปอาทิตย์หน้าอีกแล้ว เครียดๆๆๆๆ จากคุณ : Shakesple - [ 7 พ.ย. 50 03:51:11 ]

ความคิดเห็นที่ 4 อยากเรียนครับ ไม่มีเหตผลอื่นเป็นพิเศษ จริงๆ ไม่เกี่ยงด้วยว่าจะในไทยหรือต่างประเทศ จากคุณ : kanoomtan - [ 7 พ.ย. 50 06:00:37 ]

ความคิดเห็นที่ 5 มันงงๆ เบลอๆ สติไม่อยู่กับตัวนะครับ ตอนสมัคร พอได้แล้ว แถมได้ทุนเรียนฟรีแบบไม่มีเงื่อนไขต้องใช้ทุน แต่มีเงื่อนไขต้องเรียนให้จบ (ทุนให้ตลอด 3ปี เลยคิดว่า อื้อ... น่าจะจบได้ตามกำหนดน่า) ก็เลย ปล่อยเลยตามเลยครับ เรียนก็เรียน แต่ตอนนี้เลยเวลาแล้ว ต้องควักตังค์เองมาหลายทีแล้ว (ไม่น่าเลยตู) (*_*) จากคุณ : เทศระวี (เทศระวี) - [ 7 พ.ย. 50 10:30:47 ]

ความคิดเห็นที่ 6 มีโครงการจะเรียนตอบได้มัยคะ จริงๆ จบโทแล้ว แต่เป็นแบบ Coursework เพราะตอนนั้นรู้สึกว่า อยากปรับวุฒิแล้วก็รู้สึกว่ายังไง ต่อไปทำงานวุฒิ ป โท มันต้องมีแน่ๆ เลยตัดสินใจรีบๆเรียนก่อน แต่พอไปเรียน เพื่อนๆในกลุ่มเอย รูมเมทเอยเป็นเด็ก MA by Research, Ph.D. ทั้งนั้น มันทำให้เราเห็น ทำให้เราซึมซับความรู้สึกอยากเรียนเหมือนเค้าบ้าง เมื่อเห็นเพื่อนได้ไป เสนอเปเปอร์ หรือ เปเปอร์ได้รับการตีพิมพ์ ก็รู้สึกแบบว่า โห เจ๋งโครต เท่ห์โครต ก็เลยสนใจอยากเรียน ที่นี้ก็มานั่งคิดว่าอยากเรียนอะไร คิดไปมาก็เลยมาลงที่ Development Studies เพราะพื้นเพเรามาจากตรงนั้น คิดว่าอยากทำอะไรที่จะมีโอกาสได้เอาไปใช้กับสังคม กับหมู่บ้านที่เราจากมาบ้าง ประกอบกับทำเทอมเปเปอร์เรื่องหนี้ในหมู่บ้านตัวเอง แล้วอาจารย์บอกว่าเข้าท่า ทำให้ตัดสินใจเขียน proposal เรื่องนี้ส่งไปขอทุน ดันได้ขึ้นมา แม้ว่าจะต้องเรียน ป โทซ้ำก็ตามที แต่ก็คิดว่าดีแล้ว เพราะการเรียนแบบวิจัย มันต่างจากการเรียนเป็น coursework มาก และคิดว่ามันคงเป็นการดีที่จะมีโอกาสได้ฝึกปรือ หากโชคดีมีโอกาสได้เรียนเอกจริงๆขึ้นมา อยากเป็นครู อยากสอนนักศึกษา อยากทำอะไรให้กับสังคมที่เราจากมา ไม่รู้ว่ามันจะเป็นจริงได้มากแค่ไหนค่ะ แต่ใจน่ะ สู้ไม่ถอยอยู่แล้วค่ะ แก้ไขเมื่อ 07 พ.ย. 50 12:07:06 จากคุณ : อยากเป็น Ph.D. Candidate (Semangka) - [ 7 พ.ย. 50 12:05:50 ]

ความคิดเห็นที่ 7 คุณ Semang เรียนอะไรอยู่ที่ไหนคับ แล้วเคยทำงานอะไรมั่งเอ่ย ถ้าจะกรุณาบอกเป็นวิทยาทาน จากคุณ : g9h - [ 7 พ.ย. 50 19:12:14 ]

ความคิดเห็นที่ 8 กดข้อ ๓ ไป จริงๆก็ใช่ตั้งแต่ข้อ ๑-๓ แต่น้ำหนักไปอยู่ที่ข้อ ๓ มากกว่าค่ะ แหะๆๆ แก้ไขเมื่อ 08 พ.ย. 50 03:01:04 จากคุณ : LWWW - [ 7 พ.ย. 50 21:17:57 ]

ความคิดเห็นที่ 9 ผมเอาข้อ 3 เพราะว่า ข้อ 1 เรียนที่ไหนก็ได้ ข้อ 2 ก็งั้นๆ ไม่ค่อยใส่ใจ ข้อ 4 เฉยๆ คนเราไม่ได้เอาคำว่า ดร. แขวนคอไว้ตลอดซะหน่อย เลยเอาข้อ 3 ที่โดนใจที่สุด ปล. ข้อ 1,2,4 ไม่ได้บอกว่าเรียนประเทศไหน แต่ข้อ 3 เหมือนจะจำเพาะว่าเมืองนอก เลยดูขัดๆ กัน จากคุณ : silane - [ 8 พ.ย. 50 04:18:16 ]

ความคิดเห็นที่ 10 ข้อ 3 ครับ เป็นหลักครับ ข้อ 2 รองลงมา แต่ไม่ใช่เพื่อเกียรติยศชื่อเสียง แต่เพื่อความก้าวหน้าในอาชีพการงาน จุดเริ่มต้นเป็นแบบนั้น แต่ระหว่างทางเดินบางสิ่งบางอย่างก็เกิดขึ้นตลอดเวลาทำให้ ยังไม่ค่อยได้ทำข้อ 3 ให้เป็นจริงสักเท่าไหร่ จากคุณ : Bluefriday - [ 8 พ.ย. 50 05:48:21 ]

ความคิดเห็นที่ 11 ตอบคุณ g9h นะคะ เรียนจบก็ได้งานเป็น Marketing Assistant ควบ Personal Assistant ที่บริษัทเล็กๆแห่งหนึ่งค่ะ ทำงานที่นั่นห้าเดือนด้วยความทรมานมาก จริงๆอยากลาออกตั้งแต่อาทิตย์แรกเลยเพราะเจ้าของคนอังกฤษชอบดูถูกพวกเราพนักงานมาก แต่ด้วยความที่พอไปปรึกษาหลายๆคนแล้วเค้าบอกว่า แน่ะ งานแรกต้องอดทน เลยลองอดทนดู ขอลาออกตอนพ้นโปร เจ้าของก็ขอให้อยู่ต่อ เราก็เลยขอว่าอย่าโมโหร้ายใส่พวกเราอีกได้มั๊ย เค้าก็บอกว่าจะพยายาม แต่ความอดทนก็มาหมดลง เมื่อเจ้านายเอาเราไปพูดว่า จริงๆแล้วเค้าน่ะ ไม่อยากให้เราอยุ่หรอกนะ แต่เราน่ะไปขอเค้าอยุ่ต่อ  ความอดทนก็เลยหมดลง ลาออกวันนั้นเลย เค้าก็ขู่จะฟ้อง หาว่าเราไม่แจ้งล่วงหน้า เรื่องไปถึงกระทรวงแรงงานเลยค่ะ สอบสวนไปมา เค้าให้เราชนะ เค้าต้องจ่ายค่าแรงที่ค้างกับเรา มางานที่สองทำที่บริษัทขุดเจาะน้ำมันแห่งหนึ่ง แล้วรู้สึกว่าเออ ถ้าเรามีวุฒิป โท เราหน้าจะมีโอกาสก้าวหน้าในหน้าที่การงานนะ เลยสมัครไปเรียนโทที่ National University of Singapore(NUS) ที่เลือกไปที่นี่เพราะตัวเองทุนน้อยน่ะค่ะ ค่าเทอมถูกมาก ตอนนั้นคิดอยากเดียวว่าเรียนเอาวุฒิ แต่พอเรียนแล้วก็รู้สึกชอบน่ะค่ะ อย่างที่บอกไปแล้วในความเห็นก่อนหน้า เลยขอทุนเรียนโทอีกใบ คุยกับว่าที่ท่านซุป เค้าก็บอกว่า เรื่องน่าสนใจ เค้าก็เลยยอมรับเราเป็นนักเรียนคนใหม่ จะเริ่มเรียนมกราคมนี้ค่ะ ที่เดิม ระหว่างนี้ก็ทำงานเป็นผู้ช่วยสอน วิชาภาษาอินโดนีเซียที่มหาวิทยาลัยทางภาคใต้ค่ะ ละเอียดไปไหมคะ คือหนูเป็นคนไม่มีความลับน่ะค่ะ จากคุณ : Semangka - [ 8 พ.ย. 50 13:21:55 ]

ความคิดเห็นที่ 12 ตอบข้อหนึ่งครับ จากคุณ : pokemon trainer (the purist) - [ 8 พ.ย. 50 14:23:31 A:10.114.0.126 X:202.28.117.232 TicketID:000119 ]

ความคิดเห็นที่ 13 ข้อ 3 ครับ...เพื่อเปิดกะลาที่ครอบตัวผมเอง จากคุณ : มิสเตอร์น้ำมัน (มิสเตอร์น้ำมัน) - [ 9 พ.ย. 50 10:07:58 ]

ความคิดเห็นที่ 14 ดีคับ คุณsemang งั้นถ้าถามว่า มีแฟนหรือยัง จะตอบมั๊ยหว่า เหมือนเคยพบกันที่กระทู้อื่นมาบ้างแล้ว เรื่องราวคุ้นๆ แสดงว่าตอนแรกไม่ได้เรียนทาง Development Studies มา? แล้วที่ว่าค่าเทอมถูก นั่นเป็นอย่างไรครับ เพราะผมเคยดูแล้ว ไม่ถูกไปกว่า ออสเตรเลีย หรือหลายๆ มหา'ลัยรัฐ ในอเมริกาเลย แต่นั่นก็นานมากแล้ว ตอนนี้อาจจะลดลง (น่าจะเพิ่มขึ้นมากกว่า) จากคุณ : g9h - [ 9 พ.ย. 50 14:20:13 ]

ความคิดเห็นที่ 15 น่านนนนนน กล้าถามก็กล้าตอบค่ะ แฟนไม่มีค่ะ มีแต่ไปแอบชอบชาวบ้านเค้า ไปๆมาๆ ก็เป็นเพื่อนกัน เซ็งเนอะ พี่ จีเก้าเอช คงเคยเจอหนูจากหลายๆกระทู้อ่ะค่ะ หนูก็โพสต์ไปเรื่อย ช่วงนี้ว่างมากก็ตอบเยอะแยะค่ะ จริงๆหนูเรียน Southeast Asian Studies มาค่ะ ตอนป ตรี เน้นเรื่องอินโดนีเซียศึกษา ทั้งภาษาทั้ง ประวัติศาสตร์ สังคม วัฒนธรรม  ไม่รู้ทำไมค่ะ ชอบเรื่องอินโดนีเซียมาก พอเรียนจบป ตรีก็ขอแม่ไปเรียนต่อโทที่ Universitas Indonesia ตอนนั้นไม่คิดอะไรเลยนอกจากอยากได้ภาษา แล้วก็อยากหาลู่ทางค้าขาย แม่เค้าก็บอกว่าให้ลองสมัครที่อื่นดูด้วย ก็มาเริ่มคิดว่าเรียนที่ไหนดีเน้อ ด้วยงบจำกัด จึงตัดสินใจเลือกสมัครไปที่ NUS ค่ะ ตอนนั้นหลังทุนเต็มที่ บอกแม่ไปแล้วว่าถ้าไม่ได้ทุนไปอินโดนะ แต่แล้วก็ไม่ได้ทุนค่ะ ตอนนั้นคิดว่าดีแล้ว จะได้ไปอินโด คริ คริ แต่แม่ก็บอกว่า ไม่ได้ทุนก็ไปเถอะลูก แม่ไม่อยากให้ไปอินโดเลย ก็เลยตัดสินใจไปเรียนต่อที่ NUS ค่ะ หลักสูตรเร่งรัด ปีเดียวจบ เทอมละห้าตัว บวกภาษาอังกฤษอีกสามตัว เรียนหนักมาก แต่ก็ยิ่งเรียนก็ยิ่งชอบ ยิ่งหนักก็ยิ่งชอบ ออกแนวพิศาล ตอนนั้นไม่คิดว่าจะเรียนจบมั๊ยเลยนะคะ คิดแต่ว่าทำวันนี้ให้ดีที่สุด ในที่สุดมันก็จบมา ด้วยความช่วยเหลื่อจากทั้งเพื่อน ทั้งอาจารย์ ก่อนกลับก็เลยเข้าไปพบอาจารย์ท่านซุป บอกเค้าว่าอยากเรียน เค้าก็พูดอะไรมากไม่ได้ ก็บอกงั้นก็สมัครมา จริงๆย้อนไป ตอนเทอมแรกก็สมัครแล้ว แต่เค้า reject เพราะว่าเค้าคิดว่าเราเรียนไม่ไหว แต่พอเทอมสองเค้าเห็นความถึกของหนู ทำให้เค้าปล่อยผ่านโลด นอกเรื่องเยอะตอบคำถามเรื่องค่าเทอมค่ะ ค่าเทอม Cousrework ปีที่แล้วอยู่ที่เทอมละ 3000 เหรียญ รวมทุกอย่างค่ะ เมื่อก่อนคูณ 24 ก็ประมาณ 70000 กว่าๆ ค่าใช้จ่ายก็เดือนละประมาณ 900 เหรียญ หนูใช้แค่นั้นจริงๆ แต่ไปรอบนี้คงไม่ได้แล้วล่ะค่ะ ค่าบ้านก็ปาเข้าไปเกือบ 900 แล้ว พื้นฐานด้าน Development Studies ไม่มีหรอกค่ะ อาศัยว่าเราอยากรู้เรื่องบ้านตัวเองจริงๆ แล้วก็คลุกคลีกับชาวบ้านมาเยอะ เรียกว่าอาศัยความเป็นคนในน่ะค่ะ อยากรู้จริงๆว่าทำไมหนี้มันถึงท่วมหมู่บ้านขนาดนี้ มันเป็นเพราะรัฐหรือตัวชาวบ้านเองกันแน่ ประมาณนี้น่ะค่ะ แล้วในฐานะที่เราจะเป็นนักวิชาการด้านนี้และเป็นคนท้องถิ่น อยากรู้ว่า เราพอจะทำอะไรกับปัญหาหนี้ท่วม ความยากจนซ้ำซากได้มั่งน่ะค่ะ คิดว่ามันคงยากอยู่เหมือนกัน แต่อาศัยความถึกและพลังใจเต็มเปี่ยมค่ะ หวังลึกๆว่าจะต้องผ่านมันไปให้ได้ จากคุณ : Semangka - [ 9 พ.ย. 50 15:05:01 ]

ความคิดเห็นที่ 16 ข้อสองอย่างเดียวเลยคับ ถึงได้ยอมเสียเวลามา จากคุณ : Dukhor - [ 10 พ.ย. 50 05:49:51 ]

ความคิดเห็นที่ 17 เลือกข้อ 1 กับ 3 ครับ จากคุณ : Tony Almeida - [ 10 พ.ย. 50 16:54:53 ]

ความคิดเห็นที่ 18 แค่มีโครงการอยากจะเรียนครับ  แต่แรงบันดาลใจก็ข้อ 1 กับ 3 แหละครับ จากคุณ : craftman - [ 12 พ.ย. 50 14:57:51 ]

ความคิดเห็นที่ 19 โห ตอบยาก เพราะไม่เคยตั้งใจจะเรียนต่อระดับ ป. เอก แม้แต่น้อย ก็คนมันจน และ ไม่เคยสนใจภาษาอังกฤษนะครับ  ที่ได้มา เหมือนฟ้าลิขิต (มั๊ง)   วงการตำรวจนี่  จะเป็น ดร. หรือ ไม่เป็น ดร. จะเป็น ดร. ที่ไหน ไทย เทศ หรือ ห้องแถว ไม่มีความหมาย  ไม่มีผลต่อความก้าวหน้าในอาชีพ เพราะ วิ่งแข่งกันอย่างเดียว ลูกท่านหลานเธอ  คนติดตามเจ้านาย  นายเวร ฯลฯ ที่เป็นแต่เปิดประตูรถ กับถือกระเป๋า ถือเหล้า เปิดสมุดโทรศัพท์ ฯลฯ เท่านั้น จึงจะได้ดิบได้ดี  จะมีนายตำรวจระดับใหญ่โต ที่เก่งกาจ แล้วไม่เคยผ่านการเป็น นายเวร หรือ ทำงานที่ว่ามา  น้อยมาก ๆ  ดังนั้น ข้อ ๒. จึงเป็นความหวัง ลม แล้ง ๆ ของคนไม่มีเส้นสาย สงสัย ต้องเลือกข้อ ๓. เพราะที่เลือกมาเรียนต่างประเทศนี่ ก็ทำให้ ผมพลาดโอกาส ได้เลื่อนขั้นเงินเดือนสองขั้น เลื่อนตำแหน่งสูงขึ้น ไปมากมาย ในระหว่างที่มาเรียนในอเมริกา ประมาณ ๕ ปี นี้แหละครับ  ปีหน้า (พ.ค. ๕๑) ผมจะกลับเมืองไทย  เพื่อน ๆ ผมได้เลื่อนตำแหน่งเป็น รอง ผกก. ก่อนหน้านี้ เขาจะได้ เป็น ผกก. (ยศพันตำรวจเอก)  กันในอีกไม่ช้า ส่วนผมนะเหรอ ต้องไปต่อคิว รุ่นน้องๆ  ที่แซงหน้าผมไปเยอะแล้ว    ดังนั้น สิ่งที่จะบอกได้ว่า ทำไม มาเรียน ก็คือ ต้องการประสบการณ์ในชีวิต เท่านั้นแหละครับ ปล. แต่ผมยังไม่ทิ้งความฝัน ที่หลายคนทราบแล้ว หรอกครับ จากคุณ : POL_US - [ 13 พ.ย. 50 10:33:39 ]

ความคิดเห็นที่ 20 ชอบความเห็นคุณ POL_US ครับ เป็นอีกมุมมองหนึ่งเลย ของอาชีพที่ไม่น่าจะมาเรียน ป.เอก มากที่สุด เทียบกับความก้าวหน้าที่ต้องเสียไป ผมว่าอาชีพรับราชการอื่น ๆ ที่ไม่ใช่อาจารย์นี่ ก็ต้องเชลียร์เจ้านาย หิ้วกระเป๋า เป็นหน้าห้องนั่นแหละ ถึงจะได้ดี พวก ดร.ไปช่วยทำ powerpoint ไรเงี้ย เตรียมเอกสารบรรยายให้อธิบดี ไรเงี้ย นึกแล้วเศร้า  แต่ก็คงไม่มีอันไหนเด่นชัดเท่าอาชีพตำรวจแล้วแหละ ในเรื่องนี้ อิอิ ขอให้โชคดีครับ จากคุณ : กายทิพย์ - [ 14 พ.ย. 50 03:37:21 ]

ความคิดเห็นที่ 21 To K. POL_US: A quality guy like you doesn't need "nepotism" or extra-relationship to the upper administrative people. Although, in Thailand, many of the cases are close to what you claimed.... but, sooner or later, there will someone needing your true quality, which he/she will not get from those sh#theads. Hang in there: be a living fish that is willing to swim against a raging tide, not a dead one which floats unidirectionally. Admittedly, our system is corrupted.... but a good part is it's not entirely corrupted. :) There still is a room of opportunity for great guys to emerge based on his/her true quality. จากคุณ : amatuer translator - [ 14 พ.ย. 50 10:51:14 ]

ความคิดเห็นที่ 22 กำลังตัดสินใจจะเรียนป.เอก ด้านการศึกษาค่ะ   ตัวเลือกไม่ค่อยโดนเท่าไรอ่ะค่ะ  เลือกตอบข้อ 1 ในแง่ของความท้าทาย และต้องการพิสูจน์สมมติฐานหลายอย่าง ที่มีในใจ (ที่ยิ่งใหญ่) ของผู้หญิง (ตัวเล็ก) คนนี้ 555 สำนวน... ไปหน่อย     ไม่เลือก 2 เพราะไม่คิดจะเป็นอาจารย์หรือครูในระบบ   มันขัดแย้งกับตัวเรามากกกกกกกกกกกกกกกก ไม่เลือก 3 เพราะคิดว่าได้ก็ดี  ไม่ได้ก็ไม่เป็นไร   ข้อ 4 เป็นผลพลอยได้มากกว่า   คือการเรียนระดับ ป.เอก มันเป็นงานหนัก และความพยายามอย่างสูง  (ดิฉันคิดว่างั้นนะคะ)   ถ้าคุณทำได้  ใครจะเรียกคุณว่า ครูหรือดอกเตอร์  มันไม่สำคัญอยู่แล้ว  เพราะคุณได้พิสูจน์ประจักษ์ด้วยตัวคุณเองแล้ว  (เมื่อคุณจบ) ปสก.ต่างประเทศ พอมีบ้างค่ะ  ถ้าได้ไปอีกก็คงจะดีมาก แต่ป.ตรี (วารสารศาสตร์) กับป.โท (เอ็มบีเอ) นี่มันคนละสาขาคนละเรื่องกันเลย จะเรียนป.เอก (การศึกษา) ก็ต่างสาขากันอีก   คงจะสอบชิงทุนกับใครเค้ายากน่ะค่ะ เลือกเรียนที่เมืองไทยเพราะภาวะปัจจุบัน (เงินและครอบครัว --ยังไม่มีเป็นของตัวเอง  แง่ว..)  ด้วยความหวังจะได้ไปมีปสก.ช่วยสอนช่วยวิจัยต่างประเทศที่มีความก้าวหน้าด้านการศึกษา  เพื่อเอามาปรับใช้กับของบ้านเรา คือตอนนี้  มีไฟมากๆ ค่ะ  เพราะมาเป็นครูอยู่เทอมกว่า แล้วรู้สึกว่า  .... อะไรๆ มันอยู่ผิดที่ผิดทางไปหมด คิดแล้วสงสารประเทศนี้มากๆเลยค่ะ  คือเสด็จพ่อ รัชกาลที่ 5  ทรงอุสาหะเลิกทาส  ก็ทรงหวังให้เราไม่ตกเป็นเมืองขึ้นของใคร  แต่สภาพการณ์ปัจจุบันเราจ้างครูต่างชาติด้วยเงินเดือนที่แพงกว่าครูไทย 3 เท่า  แต่ไม่ยอมเรียนรู้จากเค้า  ไม่ยินดีต่อผู้ใฝ่เรียนภาษาที่สอง และไม่ยอมทำงานร่วมกันกับเค้า  เพื่อศึกษา  ฝึกหัดให้เป็น เพื่อเป็นความรู้ที่ยั่งยืน  ต่อไปเราก็สอนกันเองได้  ไม่ต้องจ้างมากถึง 15-20 คนแบบนี้  จ้างเก่งๆ แค่ 4-5 คน ก็พอ   กุ้มค่ะ  กุ้มจายย ไม่มี ลอ ลิง ปล.  ดิฉันไม่ได้ต่อต้านครูต่างชาตินะคะ  เราเป็นเพื่อนกันหมด  แต่เป็นที่นโยบายของฝ่ายบริหารมากกว่า  ตอนทำงานที่นี่  ดิฉันตักตวงจากพวกเค้ามากถึงมากที่สุด  เพราะมีของดีใกล้ตัวขนาดนี้  ทั้งอเมริกัน  แคนาเดี้ยน  บริติช  เซาท์แอฟริกัน ฟิลิปินโน ญี่ปุ่น จีน ...  มีอะไรคุยขอความคิดเห็น  คำแนะนำหมดเลย  ได้ของติดตัวมาเยอะเหมือนกัน เหลือแต่จะประมวลผลยังไงในอนาคต ขอโทษ.... เขียนซะเยอะ  ไม่ค่อยตรงกับกระทู้เท่าไร ขออภัยเจ้าของกระทู้  ณ ที่นี้ด้วย สรุป   ดิฉันเลยลองดูสักตั้งจะเป็นไร  ...  เรียนให้รู้ว่าเราทำได้แค่ไหน  อย่างน้อยๆ ให้เกิดประโยชน์ต่อต้นไม้สักสองสามต้น   แต่อายุยืนยาวเป็นร้อยปี และมีคนเอาพันธุ์ไปเพาะต่อก็ยังดี จากคุณ : ก็ไม่ใช่ว่าดีเด่ หรือเก่งอะไร (Wendy Darling) - [ 23 พ.ย. 50 19:06:49 ]