ความคิดเห็นที่ 1 กลับมาเล่าต่อค่ะ ดิฉันน้อยอกน้อยใจ สามีหลาย ๆ เรื่อง ตั้งแต่แม่มาอยู่ ไม่รู้เพราะว่าแม่ดิฉันมา เลยทำให้เรามีปัญหาระหองระแหงกันรึเปล่า หรือว่าสามีดิฉันเบื่อที่ดิฉันสารรูปเปลี่ยนไป ไม่สวยในสายตาเค้าเหมือนเดิม อย่างเรื่องที่กินใจดิฉันที่สุด ก็คงจะเป็นตอนท้องใกล้คลอด ดิฉันปวดท้อง 3 วัน เต็ม ๆ เพราะเป็นท้องแรก หมอฝรั่งก็โหดมาก ไม่ยอมผ่าให้ บอกว่าให้รอให้ปากมดลูกเปิดมาก ๆ ก่อน ถึงจะทำคลอดให้ แล้วให้ดิฉันกลับไปนอนรอที่บ้าน ซึ่งอยู่ไกลจาก รพ. มาก ดิฉันก็ไม่อยากกลับ (ก่อนอื่นต้องขอบอกว่า ปัญหานี้ที่สามีไม่พาไปหาหมอ ไม่เกี่ยวกับค่ารักษาพยาบาลนะคะ แต่เกี่ยวกับความไม่เอาใจใส่ของสามีดิฉัน) ตอนกลับมาบ้าน ดิฉันก็ปวดมากขึ้น ก็ร้องขอให้สามีพาไปหาหมอ ปวดตั้งแต่เย็นวันแรก จนเช้าอีกวัน ทำทุกอย่างแล้วแต่ก็ยังปวดไม่หาย สามีดิฉันก็ทำหน้าแบบไม่เชื่อว่าปวด พูดทำนองว่าดิฉัน สำออย แต่ไม่ว่าตรง ๆ ค่ะ เค้าพูดว่า เค้าเคยเห็นแม่เค้าปวดตอนคลอดน้อง ร้องโอดโอยโหยหวย แต่ดิฉันปวดแบบเงียบ ๆ แสดงว่ายังไม่ปวดจริง ดิฉันโมโหและน้อยใจเค้ามากเลย เพราะคนแต่ละคนแสดงความโกรธ ความเจ็บปวด ความเสียใจ ต่างกัน จะมาเปรียบดิฉันกับแม่เค้าได้ยัง พอดิฉันกับแม่ขอร้องให้เค้าขับรถพาไปหาหมอ เค้าบอกว่า เค้าต้องแวะไปตัดผมก่อน ดิฉันโมโหจนอยากตบหน้าเค้าตรงนั้นเลย ดิฉันปวดปางตาย เค้ากลับค่อย ๆ บรรจง โกนหนวด และใส่รองเท้าอย่างเชื่องช้า เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น และทำหน้าแบบเซ็ง ๆ ตอนขับรถไปส่งดิฉัน ก็ขับแบบแกล้งดิฉัน ขับให้ช้าที่สุดเท่าที่จะทำได้ ดิฉันปวดร้องโอย ๆ อยู่ในรถ เค้าค่อย ๆ ขับตามรถจักรยาน แล้วทำหน้าเฉยชาสุด ๆ ไม่เคยสามีเป็นแบบนี้มาก่อน เมื่อก่อนเค้ารักดิฉันมาก แต่วันนั้นไม่รู้เป็นบ้าอะไร ดิฉันจำหน้าเค้าแล้วเกลียดจนบัดนี้ แต่พอไปถึง รพ. ดิฉันบอกให้เค้าไปตัดผม กลับไปบ้าน ไม่ต้องมาอยู่เป็นเพื่อนดิฉัน เค้ากลับบอกว่า เค้าทิ้งดิฉันไม่ได้ พอหมอบอกว่าคลอดแน่ เค้าก็กระตือรือร้นสารพัด ทำให้ดิฉันรู้สึกดีขึ้นมา พอตอนคลอด ดิฉันหิวแทบตาย เพราะก่อนคลอดเค้าไม่ให้กินอะไร สามีดิฉันก็เห่อแต่ลูก เหมือนกับรักลูกมาก ดิฉันก็ดีใจที่เค้ารักลูก แต่เหมือนเค้าไม่ใส่ใจดิฉันเลย ดิฉันบอกว่าหิวจนใจจะขาด ตัวดิฉันเหลืองยังกับซากศพ เพราะเสียเลือด ใจหวิว ๆ บอกให้สามีไปหาซื้อของกินมาให้หน่อย ไม่มีเรี่ยวแรงแล้ว สามีก็ทำหูหวนลม แถมเอาลูกมาจับยัดใส่หน้าอกดิฉัน บอกว่าให้เปิดหน้าอกให้นมลูกเดี๋ยวนั้น ลูกเค้าจะได้ดุดนมเป็น ทั้งที่ดิฉันไม่มีอารมณ์จะพูดเล่นอะไรทั้งนั้นเล้ว ดิฉันเสียใจมากเลย ตลอดหลายวันที่ปวดท้องคลอด จนถึงวันคลอด รู้สึกเสียใจมาก ความดีที่เค้ามีมา 3 ปี ถูกลบไปในไม่กี่วัน ดิฉันแค้นใจ เสียใจมาก แถมพอกลับมาบ้าน เค้าก็ห่างเหิน วัน ๆ นั่งดูวีดีโอซีรี่หนังฝรั่ง เป็นตอน ๆ ดูทั้งวันทั้งคืน ไม่สนใจดิฉันเลย พอวีดีโอหมด ก็ไปเล่นดาวน์โหลดเพลง ดาวน์โหลดหนังในอินเตอร์เนท ช่วงหลัง ๆ เค้าสนิทกับเพื่อนคนนึง อยู่แถวบ้าน เป็นพ่อลูกอ่อนเหมือนกัน รายนั้น เป็นคนไม่มีความรับผิดชอบในครอบครัวเท่าไร วัน ๆ เล่นเกมส์กด จนลืมลูกเมีย ทิ้งให้เมียเลี้ยงลูกคนเดียว นั่งดาวน์โหลดเพลง ดาวน์โหลดหนังเล่น เหมือนสามีดิฉันเปี๊ยบเลย สามีดิฉันเมื่อก่อนไม่เป็นแบบนี้ ตั้งแต่ไปสนิทกับบ้านนั้น ช่วงที่ดิฉันใกล้คลอด ก็ทำเลียนแบบเพื่อนบ้านนั้นทุกอย่าง ทำตัวเป็นเด็ก ไม่มีความรับผิดชอบในครอบครัว ดิฉันเบื่อมากเลย เค้าทำตัวน่าเบื่อมากเลย เฉยชา อยู่บ้านเหมือนไม่อยู่ เหมือนดิฉันเป็นหัวหลักหัวตอ ดิฉันทะเลาะกับเค้าเฉพาะอาทิตย์นี้ก็ 3 เรื่องเข้าไปแล้ว เหมือนกับ ความรักมันหมดไป พูดอะไรก็ไม่เข้าหูกัน ดิฉันพูดอะไรกับเค้า ก็เหมือนหูทวนลม ดิฉันเครียดทั้งเรื่องแม่ ที่ชอบบังคับจิตใจ ตอนเย็นสามีกลับมา ก็หวังเป็นที่พึ่งพิง อยากพูดคุยปรับทุกข์บ้าง แต่เค้าก็ไม่ใส่ใจดิฉันเลย เหมือนต่างคนต่างหงุดหงิดใส่กัน สามีดิฉันวัน ๆ จ้องจะซื้อของผ่านทางอินเตอร์เนท อยากได้โน่นได้นี้ ดิฉันเหนื่อยและเบื่อที่จะต้องปากเปียกปากแฉะ รู้สึกเหมือนไม่มีอนาคต เงินทองเค้าเก็บไม่เป็น ดิฉันอยากเลิกกับเค้า แต่ใจก็ยังรัก แต่น้อยใจที่เค้าไม่เหมือนเดิม ทำตัวน่าเบื่อขึ้นทุกวัน ขอเค้าเลิกหลายรอบแล้ว พูดจากใจจริง ไม่ได้พูดประชด หรือท้าเลิกเพื่อเรียกร้องความสนใจแต่อย่างใด รู้สึกว่า ความรักมันใกล้จะถึงที่สิ้นสุดแล้ว ก่อนท้องเค้าดีมาก ตอนท้องก็ดีมาก ๆ เลย แต่หลังคลอดเปลี่ยนไปเป็นคนละคน ถ้ารู้ว่ามีลูกแล้วเค้าจะเปลี่ยนไปแบบนี้ ก็จะไม่มีด้วยแต่แรก (เดี๋ยวมาต่อค่ะ) จากคุณ : จขกท - [ 10 พ.ย. 50 09:01:06 A:80.19.208.117 X: ]

ความคิดเห็นที่ 2 มาอยู่เป็นเพื่อนค่ะ จากคุณ : ปูขาเก เซมารู - [ 10 พ.ย. 50 09:46:21 ]

ความคิดเห็นที่ 3 มาอยู่เป็นเพื่อน อีกคนค่ะ... จากคุณ : อ้อยหวาน - [ 10 พ.ย. 50 10:05:43 A:61.91.209.117 X: TicketID:158333 ]

ความคิดเห็นที่ 4 มาเล่าต่อค่ะ แม่ดิฉันเป็นคนปากจัด และเผด็จการ ดิฉันรู้ตัวว่า ถ้าเลิกกับสามีกลับไปอยู่บ้านที่เมืองไทย ก็คงอยู่ไม่ได้ เพราะแม่คงด่าเช้าด่าเย็น พูดประชดเรื่องเลิกกับสามี ดิฉันกับลูกคงไม่มีความสุข อยากแยกไปอยู่กับลูกสองคน แต่ก็กลัวจะไม่มีเงินมากพอ และดิฉันอายุก็มากแล้ว จะไปเริ่มสมัครงานแข่งกับเด็กสาว ๆ ที่เรียนจบใหม่ ๆ คงหาลำบาก ดิฉันมีปัญหาอีกหลายอย่าง แต่วันนี้ขอเล่าคร่าว ๆ แค่นี้ก่อน สรุปแล้วดิฉันไม่อยากอยู่กับสามีอีกแล้ว เบื่อเหลือเกิน ดิฉันอ่านเวปพันทิปมานาน ก็เห็นมี ญ ไทยหลายคนที่หย่ากับสามี ด้วยเหตุผลต่าง ๆ กัน ส่วนมากเป็นปัญหาใหญ่ เช่นถูกสามีทำร้าย หรือมีชู้ แต่สำหรับดิฉัน สามีไม่ได้ทำร้ายดิฉันเลย ไม่มีชู้ด้วย เงินทองให้ดิฉันเก็บ แต่เกิดจากความเบื่อหน่าย หรือดิฉัน ความอดทนน้อยก็ไม่รู้ ดิฉันการศึกษาสูงกว่าสามี และฐานะทางบ้านที่เมืองไทย ก็ดีกว่าสามี เรียกว่าเหนือกว่าเค้าทุกอย่าง แต่แต่งงานกันด้วยความรัก รักกัน หลงกัน หน้ามืดตามัว เค้าก็รักดิฉันมาก เพื่อน ๆ เค้าก็เตือนว่าไม่ให้แต่ง ให้อยู่เป็นโสดเค้าก็ไม่ยอมฟัง จะแต่งกับดิฉันให้ได้ แต่มาวันนี้ เหมือนความรักมันจืดจาง เหมือนเค้าอยากกลับไปเป็นโสดอีกครั้ง การกระทำหลายอย่างของเค้า บ่งบอกว่า เบื่อหน่ายครอบครัว อยากมีชีวิตโสด อยากไปเที่ยวกลางคืนกับเพื่อน ๆ อยากให้ดิฉันหยุดหึงหวงตามสนใจเค้า ซึ่งเมื่อก่อนเค้าติดดิฉันมาก ไปไหนต้องไปด้วยกัน แต่เดี๋ยวนี้มีมาขอแยกกันเที่ยว ขอไปเที่ยวกลางคืนกับเพื่อน ๆ ให้ดิฉันอยู่บ้านเลี้ยงลูก ทั้งที่ดิฉันเพิ่งคลอดลูกอ่อน ดิฉันเล่ามานาน ขอเรียนถามคุณ Lawanwadee และเพื่อน ๆ ที่มีความรู้ด้านกฏหมายดังนี้ค่ะ 1. เป็นไปได้รึเปล่าคะ ถ้าดิฉันจะทำเรื่องฟ้องขอหย่ากับสามี ถ้าเค้าไม่ได้ทำร้ายร่างกายดิฉันเลย และเลี้ยงดูอย่างดีทุกอย่าง เพียงแต่ใจมันไม่รักกันแล้ว ดิฉันไม่อยากอยู่กับเค้าแล้ว เบื่อเฉย ๆ น่ะค่ะ 2. ที่ผ่านมา เค้าเคยมีเรื่องทำให้ดิฉันหึงหวง แต่จับไม่ได้นะคะว่ามีชู้รึเปล่า แต่มีประวัติเรื่องสาว ๆ และดิฉันมีหลักฐาน ไม่ได้หึงมั่ว ๆ แบบไร้สาระ ทั้งที่สามีตำหนิว่าดิฉันหึงไม่มีเหตุผล แต่พอดิฉันพูดเรื่องหลักฐานอันนั้น ก็เงียบทุกที ดิฉันให้อภัยและไม่เอาเรื่อง และรักษาชีวิตครอบครัวอยู่กันมาเรื่อยค่ะ อยากถามว่า เรื่องมันนานมาแล้ว แต่ถ้าดิฉันอยากเลิก แต่เค้าไม่ยอมเลิก ดิฉันเอาเรื่องเก่า ๆ ที่ผ่านมาแล้ว มาเป็นเหตุผลฟ้องหย่าได้รึเปล่าคะ 3. ดิฉันมีบัญชีเงินฝาก เป็นบัญชีชื่อดิฉันคนเดียว แต่เปิดหลังแต่งงาน โดยมีสามีเซ็นชื่อรับรู้วันที่ไปเปิดบัญชี ถ้าเลิกกัน เงินนั้นเค้าจะมาฟ้องทีหลังว่าเป็นสินสมรสได้รึเปล่าคะ 4. ดิฉันจะได้ค่าเลี้ยงดูบุตรรึเปล่าคะ แล้วดิฉันมีสิทธิ์ในการเลี้ยงดูบุตร มากน้อยแค่ไหน ดิฉันไม่เคยมีประวัติด่างพร้อยเลย เป็นเมียที่ดีมาตลอด แต่ดิฉันยังไม่มีงานทำ โอกาสได้ลูกมากน้อยแค่ไหนคะ ตลอดเวลาที่ผ่านมา ดิฉันแต่งงานกับเค้า ดิฉันไม่ได้อยากได้เงิน และถ้าเลิกกัน ทางบ้านดิฉันก็มีปัญญาเลี้ยงหลาน แต่ติดตรงที่ ดิฉันไม่อยากกลับไปอาศัยอยู่กับแม่ตัวเอง ดิฉันพูดตรง ๆ ว่าอยากได้ค่าเลี้ยงดูบุตร เพราะถ้าเลิกกัน ช่วงแรก ๆ ดิฉันไม่มีงานทำ ก็จำเป็นต้องใช้เงิน ดิฉันอยากขอคำแนะนำจากคุณ Lawanwadee และเพื่อน ๆ ที่มีความรู้ด้านกฏหมายค่ะ ว่าในกรณีของดิฉัน ดิฉันสมควรจะทำยังไง ดิฉันเหนื่อยและท้อใจเหลือเกิน ต้องทนมองหน้าคนที่เรารัก แต่เค้าไม่ใส่ใจใยดีเรา ทำให้สงสารตัวเอง อยากหนีไปให้ไกล ๆ ขอหย่าเค้าก็ไม่ยอม บอกว่ารัก แต่การกระทำไม่ใช่เลย น่าเบื่อมาก ดิฉันยังอายุไม่มาก มีลูกติดก็ไม่ใช่ปัญหา ดิฉันยังมีความหวังอยากไปเริ่มต้นชีวิตใหม่อีกสักครั้ง ก่อนที่จะแก่เกินไป อยากกลับไปเรียนต่อ หางานทำ หาความสุขให้ชีวิตตัวเองค่ะ ขอบคุณ ทุกคนที่เข้ามาตอบค่ะ ดิฉันจะรออ่านค่ะ จากคุณ : จขกท - [ 10 พ.ย. 50 10:12:08 A:80.19.208.117 X: ]

ความคิดเห็นที่ 5 เข้ามาอยู่เป็นเพื่อน และเป็นกำลังใจให้นะค่ะ จากคุณ : ม่านสีม่วง - [ 10 พ.ย. 50 11:01:48 ]

ความคิดเห็นที่ 6 คุณน่าจะหันหน้ามาคุยกันอย่างเปิดอกสัีกที ว่าที่สามีคุณไม่มีความสุขนั้น เป็นเพราะว่าคุณแม่ เข้ามาแทรกแซง หรือเปล่า ถ้าใช่คุณก็ต้องส่งคุณแม่กลับไปดีกว่านะคะ ส่วนเรื่องอื่น ก็ควรคุยกัน ให้เข้าใจกันไปเลยว่า มีอะไรบ้างที่เป็นปัญหา แล้วค่อยมาดูซิว่า จะช่วยกันแก้ไข ประคับประคอง กันไปได้ไหม ก่อนที่จะพูดเรื่องหย่า การหย่าตามกฏหมายอังกฤษนั้น ถ้าจะหย่าให้จบเร็วๆ จะทำได้เฉพาะกรณีที่ฝ่ายหนึ่งมีชู้  หรือ มีความประพฤติที่เรียกว่า unreasonable behaviour ซึ่งทั้งสองกรณีนี้ ต้องมีหลักฐาน แน่นหนา พิสูจน์ได้ หรือคู่กรณีรับสารภาพต่อศาลเท่านั้นนะคะ จะไปกล่าวหากันลอยๆ ไม่ได้   ถ้าไม่เข้าข่ายนี้ แค่เบื่อไม่อยากอยู่ด้วยกันแล้ว ก็ต้องใช้วิธีแยกกันอยู่ก่อนให้ครบสองปี พอครบสองปีแล้ว ถ้าทั้งคู่ยินยอมพร้อมใจต้องการหย่า ก็สามารถดำเนินการได้เลย  แต่ ถ้าฝ่ายหนึ่งยังไม่ต้องการหย่า ก็จะต้องแยกกันอยู่ไปจนครบห้าปี ถ้าครบห้าปีแล้ว จะยินยอมหรือไม่ ก็หย่าได้ค่ะ กรณีของคุณ ดิฉัันคิดว่าคุณกับสามีน่าจะปรึกษา marriage counseling ก่อนนะคะ   เพราะว่าถ้าคุณปรึกษา marriage counseling แล้ว อะไรๆ ก็ยังไม่ดีขึ้น สามีคุณก็ยังทำตัวเป็นเด็กๆ ไม่รับผิดชอบอะไร เวลาคุณฟ้องหย่าก็จะได้ง่ายเข้า คือทางโน้น จะได้ยื้อไม่ได้น่ะค่ะ การเปิดบัญชีแบงค์หลังจากจดทะเบียนสมรส ถือว่า เป็นสินสมรสนะคะ แต่ทั้งนี้ ถ้าคุณทำพรีนัพ เอาไว้ก่อนแต่งงาน ก็ต้องถือตามที่ระบุเอาไว้ในพรีนัพค่ะ เรื่องลูกนี่ ต้องแล้วแต่ศาลจะสั่งนะคะ โดยทั่วไปถ้าลูกยังเล็กๆ และถ้าแม่ไม่ได้เหลือทนจริงๆ ศาลก็จะพิจารณาให้ลูกอยู่กับแม่  แต่ถ้าลูกโต หรือเริ่มเข้าวัยรุ่นแล้ว ศาลส่วนมากจะถาม ความสมัครใจของเด็กค่ะ ถ้าศาลตัดสินให้คุณเป็นคนดูแลลูก ศาลก็จะสั่งให้สามีจ่ายค่าเลี้ยงดูค่ะ ก่อนจะหย่า อย่าเพิ่งปริปากบอกเขา คุณต้องการเวลาเพื่อเตรียมตัวในเรื่องต่างๆ หลายเรื่อง เข้าไปศึกษาดูก่อนที่นี่นะคะ http://lawanwadee.com/?p=183 http://lawanwadee.com/?p=184 ดิฉันเขียนโดยใช้อเมริกาเป็นแนวทาง ดังนั้นข้อกำหนดต่างๆ เรื่องวีซ่าถาวร และซิติเซ่น อาจจะต่างกันไป แต่หลักการพิจารณาของศาลครอบครัว ในทุกประเทศจะเหมือนกัน คือ ถือประโยชน์ของเด็กเป็นหลักค่ะ มีอะไรก็ถามเพิ่มเติมได้นะคะ จากคุณ : Lawanwadee - [ 10 พ.ย. 50 11:57:25 ]

ความคิดเห็นที่ 7 เข้ามาอยู่เป็นเพื่อนเหมือนกันนะคะ จากคุณ : Fon_Sandiego - [ 10 พ.ย. 50 12:59:53 ]

ความคิดเห็นที่ 8 อ่าน เรื่องราว ของจขกท.แล้ว สมมุติ ตัวเอง ว่าเป็น พี่สาวคนโต ก็แล้วกัน สมมุติ ว่า ตัวเอง เป็นพี่ที่รักของคุณ และ คุณเป็นน้องที่รัก ดิฉัน จะคิดแบบนี้.. จะไม่ยึดติดรูปแบบเดิม ๆ นัก หากคิดแล้วว่า ชีวิตจะไม่มีความสุข จะมีแต่ความขัดเคืองใจ.(คือ ถ้าตระหนักว่า ชีวิตไม่มีสุข เขาจะเป็นแบบนี้แน่นอน ไม่ปรับเปลี่ยน ก็จะแนะให้ปลีกตัวเสีย หญิงที่มีศักยภาพ สามารถจัดการ/เลี้ยงดูลูกเพียงลำพัง..ชีวิตมีสุข ประสบความสำเร็จ แบบที่คุณกำลังคิดนี้ ปัจจุบัน มีเยอะไป ค่ะ). ที่สำคัญ ต้องวิเคราะห์ให้ได้ ว่า เขา มีความเป็นผู้นำ(ทุกด้าน)แค่ใหน เพียงใด ?? หาก เขามีวี่แวว ของความรับผิดชอบ มีภาวะผู้นำ.. พอมีบ้าง พอทน พอรับเขาได้หละ..การมีครอบครัว ที่มีพ่อแม่ลูก พร้อมหน้า ครบถ้วนสมบูรณ์ ..ย่อมดีแน่ ค่ะ ขณะนี้ ที่เขาเป็นแบบนี้ อาจจะ เพราะ มีคุณแม่ มากางกั้น เขาก็เลยเลี่ยง หนีหน้า เถลไถล ออกนอกลู่ ไปหาความพอใจ ส่วนตัว..กับเพื่อน นอกบ้าน กอร์ปกับ อายุยังหนุ่มน้อย ก็แสดงออกสไตล์ ที่คุณเล่า เมื่อเข้าบ้าน อยู่ในบ้าน ไม่ได้ใกล้ชิดเราดังเคย จะใกล้ชิดลูกให้สมรัก ก็มีคุณแม่ยายมาบัญชา ให้อุ้มแบบนั้น นั่งแบบนี้นะ ?  รึเปล่า ? คุณแม่สไตล์นี้ มาเยี่ยมลูกหลาน อยู่นานนัก คงไม่เป็นผลดีแน่ ท่านเอง ก็คงอยากกลับบ้านกลับช่องของท่าน ไปบัญชาการ ที่บ้านเรือน ของท่าน จะแย่..คิดว่า นะคะ แสดงความเห็นเสร็จ ก็ให้นึกถึงประเด็นที่ เขาไม่ทุกข์ไม่ร้อน กับความเจ็บปวดของคุณตอนใกล้คลอด ยามหน้าสิ่วหน้าขวาน ฯ.. ประเด็นนี้ ไม่ไหวนะ..หากเราจะตายขึ้นมายามใด จะพึ่งเขาได้ ไหมเล่า ??? ขอสรุปใหม่ ว่า..เขา สอบตก สำหรับ ความเป็นผู้นำชีวิต ของคนที่ดิฉันรัก ซะแล้ว ค่ะ.. แก้ไขเมื่อ 10 พ.ย. 50 14:25:20 จากคุณ : pornjit - [ 10 พ.ย. 50 13:53:26 ]

ความคิดเห็นที่ 9 บางทีอาจเป็นเพราะซึมเศร้าหลังคลอดนะคะ ก็เลยทำให้คิดมาก รอซักพักค่ะ เผื่ออะไรจะดีขึ้น ยังไงก็จะมาเป็นกำลังใจให้นะคะ จากคุณ : แม่น้องวิน - [ 10 พ.ย. 50 13:57:07 ]

ความคิดเห็นที่ 10  มาอยู่เป็นเพื่อนอีกคนก็ละกันค่ะ เพราะเท่าที่อ่านดู คุณ จขกท. เป็นคนมีสติปัญญา มีเหตุ มีผล รู้จักคิด รู้จักวิเคราะห์ สถานะการณ์ ด้วยตนเองดีอยู่แล้นนนน อีกทั้งปัญหาทุกอย่างก็มาจาก 1. คุณแม่ของคุณที่ไม่รู้กาละเทศะ ไม่รู้จักเคารพ Private Life, Private Zone ของผู้อื่น 2. จากตัวสามีของคุณเองที่ไม่พร้อมกับชีวิตที่ต้องมีข้อผูกมัดทั้งจากบุตร และ ภรรยา โชคดีค่ะ     ราหุล  "Life Responsibilty!"   จากคุณ : แม่บ้านสยาม สะใภ้นอก กม. UK (Siamese Girl) - [ 10 พ.ย. 50 16:13:28 ]

ความคิดเห็นที่ 11 เข้ามาให้กำลังใจค่ะ จากคุณ : แม่โคล่า (chuamalee) - [ 10 พ.ย. 50 21:55:01 ]

ความคิดเห็นที่ 12 คุณ จขกท คะ เท่าที่อ่านดู สามีคุณก็ไม่ได้เป็นคนเลวร้ายอะไรนะคะ ดิฺฺฉันเชื่อว่า้เขายังรักคุณและรักลูกมากค่ะ แม้ว่าคุณจะรู้สึกว่าเขาเปลี่ยนไป ไม่เอาใจใส่คุณมากเหมือนเดิม แต่สามีคุณอาจต้องการเวลาในการปรับตัวเป็นพ่อลูกอ่อนนะคะ คุณก็ต้องใช้เวลาในการปรับตัวเป็นแม่ลูกอ่อนเช่นกัน ใจเย็นๆนะคะ...... อย่า้เพิ่งคิดหย่าเลย ดืฉันว่าคุณทั้งสองคนคงจะยังรักกันอยู่มาก สงสารลูกตัวน้อยๆ เพิ่งลืมตาดูโลก พ่อแม่ก็คิดจะเลิกกันแล้ว ค่ิอยๆพูดค่อยๆจา เปิดอกพุดปัญหากัน อย่าใช้อารมณ์ อย่าขึ้น้อยใจ การมีลูกเป็นเรื่องที่ดี แต่มันก็เป็นความเครียดของทั้งพ่อและแม่เช่นกัน คุณก็กำลังต้องการการเอาใจใส่ การช่วยเหลือจากสามีมากๆในช่วงนี้ ฝ่ายสามีคุณก็อาจไม่รู้ว่าจะทำตัวอย่างไรดี เพราะไม่เคยมีลูกอ่อนมาก่อน วางตัวไม่ถูก ทำไม่เป็น ยิ่งถ้าภรรยาอารมณ์เสียบ่อยๆ ชวนทะเลาะแทบทุกเรื่องด้วยแล้ว เขาก็คงจะยิ่งอึดอีด รู้สึกกดดัน อยากออกไปหาเพื่อน หรือไปเล่นคอม เพื่อแก้้เหงา ก็เลยยิ่งทำให้ภรรยายิ่งคิดน้อยใจเข้าำไปอีก....... การเลี้ยงลูกอ่อนไม่ใช่เรื่องง่าย แต่ก็ไม่ใช่เรื่ิองยากค่ะ แล้วตอนนี้ฮอร๋โมนในร่างกายคุณก็ยังแปรปรวนมาก เพราะเป็นช่วงหลังคลอด คุณแม่หลายๆคนจะมีอาการซึมเศร้า ถดถอย บางทีอยู่เฉยก็อยา่กร้องไห้ขึ้นมาซะอย่างนั้น ขอให้คุณพยายามคิดในแง่บวก มองโลกในแง่ดี ค่อยๆพูด ขอความช่วยเหลือจากสามี บอกเขาว่าชวงนี้เราไม่สบาย เราต้องการความรักและกำลังใจจากเขามากๆ ขอให้เขาเข้าใจเราและขอให้เขาช่วยให้เราผ่านช่วงนี้ไปด้วยกัน พ่อ... แม่...ลูก...... อย่าเพิ่งไปคิดหย่าค่ะ มันยิ่งจะเป็นการผลักไสเขาให้ห่างออกไปจากคุณและลูกมากยิ่งขึ้น คุณต้องพยายามเข้าใจเขาหน่อยนะคะ พยายามดึงเขาเข้ามาใกล้ลุก ใกล้คุณ พยาบามอดทน ยิ้มแย้มเข้าไว้ ขอให้่เขาช่วยให้นมลูก ช่วยเปลี่ยนผ้าอ้อม หรืออาบน้ำให้ลูก ตัวคุณก็แกล้งป่วยบ้าง ไม่สบายบ้าง ให้้เขาช่วยนวดหลัง นวดไหล่ อ้อนๆเข้าๆไว้ พอเขาทำดีหน่อย ก็รีบๆชมเขามากๆ บอกว่าเขาเลี้ยงลูกเก่งกว่าคุณอีก ลูกชอบให้เขาอาบน้ำให้ ฯลฯ พยายามทำให้เขามีความสุขกับคุณและกับลูกนะคะ ผู้ชายหลายๆคนเขาไม่รู้จะทำอย่างไีรกับเด็กอ่อน หรือกับภรรยาที่ใกล้คลอด หรือเพิ่งคลอดค่ะ ถึงจะรักลูก รักภรรยา แต่ก็ทำไม่เป็นค่้ะ ไม่ใช่ทุกคนจะเลี้ยงลูกเป็น ช่วยภรรยาได้ ของอย่างนี้ สำหรับบางคนมันก็ต้องหัด ต้องทำกัน คุณต้องใจเย็นและค่อยๆสอนเขาค่ะ ไม่ใช่ไปขอหย่าเขา สุภาษิตไทย เขาว่า....น้ำร้อนปลาเป็น น้ำเย็นปลาตาย....นะคะ ผู้ชายบางทีก็เหมือนเด็ก ต้องการคำชม การป้อยอ การให้กำลังใจ ดิฺฉันเข้าใจค่ะ ว่าตอนนี้คุณก็เหนื่อยมาก คุณต้องการคำชม การป้อยอ การให้กำลังใจจากสามีมากๆเช่นกัน คุณคงคิดว่าสามีควรเป็นผู้ให้สิ่งนี้นกับคุณมากกว่าที่คุณต้องเป็นผู้ให้.......มันไม่ได้เป็นอย่างนั้นเสมอไปหรอกค่ะ อย่าลิมว่า....ตอนนี้คุณเป็นคุณแม่แล้วนะคะ ไม่ใช่เป็นแค่ภรรยา จริงๆแล้วผู้หญิงเรานะคะที่เป็นหลักของครอบครัว ไม่ใช่ผู้ชายค่ะ เขาถึงบอกว่า....ด้วยสองมือของแม่ที่สร้างโลก.....ยังไงคะ ถึงคุณจะ้เหนื่อยกาย เหนื่อยใจแค่ไหน แต่ด้วยความเป็นแม่ คุณต้องพยายามประตับประคองชีวิตคู่ และครอบครัวค่ะ คิดถึงลูกตัวน้อยๆเข้าไว้มากๆ ตอนนี้ไม่ใช่แค่ชีวิตของคุณกับสามีนะคะ แต่เป็นคุณ สามีและลูกค่ะ การครองชีวิตคู่ให้มีความสุข ก็ต้องใช้ทั้งศาสตร์และศิลป์นะคะ เรื่องคุณแม่คุณ ท่านกลับไปแล้ว ก็ขอให้มันจบไปเถอะค่ะ ท่านเป็นแม่เรา เราคงไปเปลี่ยนท่านไม่ได้ อย่าไปเก็บมาคิดให้ไม่สบายใจเลยค่ะ ท่านอยู่ไกล คงไม่มีโอกาสมาเยี่ยมคุณบ่ิอยๆหรอก ถึงอย่างไีีรท่านก็รักคุณนะคะ ถึงได้มาเยี่ยม ดิฺัฺฺ์ฉันขอเอาใจช่วยให้คุณเป็นคุณแม่ที่เข้มแข็งและผ่านช่วงนี้ไปได้อย่างสง่างาม ขอให้มีสุขภาพดีทั้งแม่และลูก มีชีวิตครอบครัวที่อบอุ่น และผาสุก มีอะไรก็มาปรับทุกข์กันในห้องนี้หรือห้องแม่บ้านก็ได้ค่ะ แล้วเอารูปเจ้าตัวเล็กมาอวดกันบ้างนะคะ จากคุณ : สมศรี - [ 11 พ.ย. 50 00:37:07 A:82.208.11.3 X: TicketID:128994 ]

ความคิดเห็นที่ 13 น่าจะคุยกันตรงๆ ไปเลยว่าเกิดอะไรขึ้น เปิดใจคุยกันดีกว่ามานั่งเดาเอาเองค่ะ ส่วนเรื่องคุณแม่คุณอันนั้นเราพอนึกภาพออกนะ ว่าทั้งแฟนคุณและตัวคุณก็คงอึดอัดใช่น้อย เป็นเราก็คงเซ็งเหมือนกันถ้าวันๆ นึงเจอเมียกับแม่ยายคุยกันภาษาไทยเช้าเย็น เราก็คงไม่ต่างจากคนนอก เพราะฟังไม่รู้เรื่อง แถมแม่ยายยังมาเจ้ากี้เจ้าการเรื่องต่างๆในบ้านอีก อันนี้ไม่ใช่นิสัยฝรั่งค่ะ เป็นเรา เราก็คงไม่ชอบเท่าไหร่ เพราะนี่มันบ้านชั้น จะทำอะไรก็คงต้องเกรงใจเจ้าของบ้านกันบ้าง พ่อแม่คนไทยบางคนเคยชินกับการสั่งลูกๆเป็นนิสัย ถึงลูกจะมีผัวมีลูกแล้วก็ยังทำเหมือนลูกๆ และครอบครัวลูกๆเป็นผู้อยู่ใต้บังคับบัญชาของตัวเองอยู่ ซึ่งอันนี้ไม่เห็นด้วยอย่างมาก ถึงคุณแม่คุณจะมาอยู่ช่วยเลี้ยงลูกก็จริง แต่ก็ไม่ควรจะอยู่นานค่ะ มาเดือนสองเดือนก็พอแล้ว พ่อแม่ จะได้ช่วยกันเลี้ยงลูกเองตามประสา เพราะเท่าที่ฟังดูแล้ว แม่คุณก็คงจะเจ้ากี้เจ้าการใช่ย่อย สามีคุณคงเซ็งแบบ เค้าไม่จำเป็นต้องมาช่วยเหลือ ดูแลนิ เพราะว่าคุณก็มีแม่คอยช่วยอยู่แล้ว เค้าก็เลยปลีกวิเวกไปอยู่ในแบบของเค้าเอง เพราะถึงไปช่วยก็ไม่ถูกใจ แถมโดนสั่งอีก คิดว่าน่าจะเปิดใจคุยกันให้รู้เรื่องไปเลยดีกว่า ว่ามันเกิดอะไรคิด เค้าคิดอะไรอยู่ แล้วคุณรู้สึกอย่างไร ฝรั่งไม่เหมือนคนไทยนะคะ เค้าไม่มีคำว่างอน หรือง้อ คุณจะคิดอะไร ไม่ชอบอะไร ก็บอกไปตรงๆ ว่าทำแบบนี้ชั้นไม่ชอบนะ อย่าทำเป็นเฉยๆ แล้วนึกว่าเค้าจะมาง้อ อย่าไปคิดว่าเค้าจะเข้าใจนะว่าคุณโกรธ ผู้ชายบางคนทึ่มจะตายไป ต้องบอกทุกอย่าง เพราะวิธีการของสมองเค้าประมวลผลไม่เหมือนผู้หญิง ผู้ชายไม่คิดเล็กคิดน้อย ถ้าคุณไม่พอใจอะไรต้องบอกให้เค้ารับรู้ค่ะ แล้วอีกอย่างคือ คุณไม่ได้แค่ตัวคนเดียวแล้ว ตอนนี้มีลูกเล็กๆตาดำๆ เกิดมาแล้วด้วย ถ้าคุณไม่ได้มีลูกนะ ดิฉันคงยุให้หย่าไปแล้วหละ แต่นี่คุณมีลูกแล้ว แล้วเด็กมันก็ลูกเค้าด้วย จะทำอะไรคงต้องคิดให้หนักๆหน่อยค่ะ อย่างน้อยก็นึกถึงลูกเข้าไว้ค่ะ ขอให้โชคดีนะคะ เป็นกำลังใจให้ แนะนำว่าควรจะคุยกันให้เป็นเรื่องเป็นราวอย่างจริงจังค่ะ แก้ไขเมื่อ 11 พ.ย. 50 02:22:19 จากคุณ : Scooterella - [ 11 พ.ย. 50 02:20:33 ]

ความคิดเห็นที่ 14 มานั่งเป็นเพื่อนคุยคะ รู้สึกเห็นใจแม่ลูกอ่อนอย่างจริงใจ เพราะช่วงนี้ คุณเหนื่อยจากการเลี้ยงดูลูก และยังมาเจอปัญหาสามีไม่ให้ความร่วมมืออีก... เชื่อหรือไม่คะว่า แม่ลูกอ่อนหลายๆ คนก็ต้องดิ้นรนคล้ายๆ คุณ เพราะสัญชาติญาณความเป็นพ่อนี่ บางทีมันมาช้ามากกกก แต่ยังไม่อยากให้คิดว่า มันจะไม่มาเลย ยังไง ขึ้นชื่อว่า มนุษย์นะ สายใยความผูกพัน ตรงนี้มันมีอยู่คะ อีกอย่างภาวะร่างกายของตัวคุณเอง และฮอร์โมนยังปรับไม่สมดุลย์ ระยะนี้ มุมมองอะไรๆ ดูจะแย่ไปเสียหมด ... ดิฉันเข้าใจคุณนะ ตอนคลอดใหม่ๆ ดิฉันเอาหัวโขกกำแพงร้องไห้มาแล้วคะ มันเหนื่อย มันเบื่อ มันไม่เข้าใจว่า ทำไมๆๆๆ ต้องเป็นแบบนี้ อ่ะ.. ทีนี้ เรามาแชร์ไอเดียกันเรื่องชีวิตคู่ดีไหมคะ ณ. ตรงนี้ คุณบอกตัวเองว่า มันไม่ไหวแล้ว ... ยังไงดีละ... ดิฉันจะลองพยายามช่วยคุณคิดนอกกรอบดูนะ เออ.. สมมติ ถ้าชีวิตคู่ของคุณเหมือนการที่คุณเอาเงินเก็บสะสมทั้งชีวิตมาลงทุน แล้วตอนนี้ ธุรกิจประสพปัญหา ทำท่าไม่รอด ลูกค้างี่เง่า เอาแต่ใจ ... คุณคิดว่า คุณจะปล่อยให้ธุรกิจของคุณเจ๊งไปต่อหน้าต่อตา วิ่งไปหาทนาย หานักบัญชีให้ช่วยคุณปิดธุรกิจทันทีเลยหรือไม่ หรือ คุณคิดว่า คุณจะพยายามเข้าไปดูซิว่า มันมีปัญหาตรงไหน .... ดูจากเนื้อหาที่เล่า ดูคุณเป็นผู้หญิงทำงาน ผู้หญิงเก่ง... ดิฉันเดาว่า สไตล์คุณนี่ ถ้าธุรกิจเจอปัญหาคงสู้ขาดใจเลยเน๊าะ ว่าไหม การใช้ชีวิตคู่ เป็นเรื่องใหม่ ที่คุณไม่เคยทำมาก่อน... แต่คุณรักคู่ของคุณ ๆ รัก ครอบครัว ไม่งั้นคงไม่มาตั้งกระทู้หรอก... ดีแล้ว ที่เข้ามาคุยกันในนี้ เพราะคุณจะได้ มุมมองการใช้ชีวิตจากเพื่อนแม่บ้านในห้องนี้ เยอะแยะเชียว อือม์ อย่างเรื่องการใช้เงินซื้อของนะ คุณอย่าแปลกใจ หรือมะโหไปเลย ดิฉันว่า ผู้ชายส่วนใหญ่ในโลกใบนี้ เวลานึกอยากได้อะไร ม๊านน รีบแจ้นไปซื้อทั้งนั้นแหละคะ ส่วนเรื่องการติดเกมนะ ดิฉันเห็นใจคุณเป็ฯอย่างยิ่ง เพราะคนข้างๆ ดิฉันก็ติดมากกก เล่นทั้งวันทั้งคืน คุยกะคนในเกมมากกว่าเมีย... คุณคงต้องลองพิจารณาละคะว่า จะปรับตัวเข้าหากันอย่างไร .. ส่วนคู่ดิฉันเอง ทุกวันนี้ เรื่องนี้ก็ยังคงเป็นปัญหา ทั้งนี้ ทั้งนั้น ขึ้นอยู่กับว่า วันนี้ ดิฉัน “เลือก” ที่จะให้มันมาทิ่มแทงสมอง หรือ หัวใจดิฉัน หรือเปล่า ดิฉันมีเพื่อนคนไทยหลายคนที่ สามียังรักการเที่ยวกลางคืน กินดื่ม เมาแปร๋ บางคนเค้าก็เลือกที่จะปล่อย ไม่ตาม ตัวเองก็ตั้งหน้าตั้งตาทำมาหากิน ส่วนรายที่เป็นแม่บ้าน บางคนก็ปรับตัว ไปไหนไปด้วย ไม่ให้คลาดสายตา บางคนก็เลือกที่จะไปเป็นงานๆ ... ประมาณนี้ ก่อนนะคะ ต้องวิ่งไปดูลูกคะ อ้อ จะบอกว่า ลองหาดีวีดี The break up เล่นโดยเจนนิเฟอร์ อนิสตันมาชมนะคะ คุณจะพบว่า พอเรื่องมันเลยเถิด จนถึงจุดที่หย่ากันจริงๆ ก็ไม่ง่าย การหย่านี่ ขั้นตอนเยอะแยะ เจ็บปวด ใช้เวลา บางทีการพยายาม “รักษา” ชีวิตคู่ไว้ น่าจะง่ายกว่า อีกนิดส์ๆๆ เรื่องติดเกม กะเรื่องพยายามให้เค้าช่วยเลี้ยงลูกนี่ ลองใช้วิธีชวนไปทำกิจกรรมนอกบ้านให้สมองโปร่งๆ ดีไหมคะ อาจจะแค่เดินไปปาร์คด้วยกัน อะไรเงี๊ยะ ถนอมสุขภาพกาย สุขภาพใจ ให้ดีๆ นะคะ ยังไงก็นึกถึงลูกให้มากๆ จากคุณ : มรรคณิชา - [ 11 พ.ย. 50 04:42:05 ]

ความคิดเห็นที่ 15 ดิฉันคิดว่า คุณแม่นี่แหละคะคือปัญหา  บอกให้ท่านกลับบ้านเถิด  เพื่อให้ชีวิตครอบครัวคุณกลับเป็นเช่นเดิม   ฝรั่งเขาไม่ชอบให้ใครเข้ามาจุ้นจ้านในชีวิตครอบครัว เมื่อคุณแม่กลับไปแล้วทุกอย่างก็จะดีขึ้นเอง เชื่อสิ จากคุณ : สายเดี่ยวเสียวหลุด - [ 11 พ.ย. 50 08:23:34 ]

ความคิดเห็นที่ 16 เราก็ว่า เหมือนข้างบน คะ สามี งอน แม่คุณ แล้วมาประชดคุณ นะสิคะ จากคุณ : โซเหนี่ยละเหี่ยใจ - [ 11 พ.ย. 50 13:44:50 ]

ความคิดเห็นที่ 17 ดูท่าทางแล้วดูเป็นคนทีมีสติดีจริงๆด้วย ชื่นชมนะคะ อย่างที่หลายท่านแนะนำนะคะ เรื่องหย่าน่ะไม่ใช่เรื่องง่ายเลยค่ะ ยิ่งเรามีลูกนะคะยิ่งต้องคิดให้หนัก สงสารลูกน่ะค่ะ อะไรยังไงซะถ้าสามีคุณไม่เหลือบ่ากว่าแรงจริงๆ ก็ลองหันหน้าคุยกันดีมั้ยคะ จริงๆก็ไม่ง่ายเนอะเพราะไหนลูกจะยังตัวน้อยๆเราก็ต้องคอยวิ่งวุ่น ต้องดูแลตลอด แถมคุณแม่คุณอีกคน แต่ยังไงก็อยากให้ลองหาเวลาคุยกันก่อนนะคะ ก่อนจะตัดสินใจอะไรลงไป คนเราก็ไม่มีใครเพอร์เฟ็กต์หรอกนะคะ อย่างดิชั้นกับคนที่บ้านก็เหมือนกัน แต่พยายามมองข้อดีของกันไว้ แม้ว่ามันจะน้อยนิดก็ตาม แต่เรื่องเล็กๆน้อยๆนี่ล่ะค่ะที่จะช่วยพยุงครอบครัวไว้ ขอให้โชคดีนะคะ ขอให้ผ่านจุดนี้ไปได้เร็วๆนะคะ จากคุณ : Khat - [ 12 พ.ย. 50 11:16:06 ]

ความคิดเห็นที่ 18 ขอโทษที่เข้ามาตอบช้าค่ะ หลังจากวันที่ดิฉันได้เข้ามาตั้งกระทู้ ก็ได้เข้ามาติดตามอ่านคำแนะนำของคุณ Lawanwadee และเพื่อน ๆ อยู่ตลอด แต่ติดตรงแม่ดิฉันจ้องดิฉันตลอด ถ้าดิฉันมานั่งใช้คอมพิวเตอร์ เค้าจะหยิบแว่นตามาใส่แล้วมานั่งดูใกล้ ๆ ว่าเขียนอะไรหาใคร แล้วถามว่าจะหยุดเล่นได้รึยัง ให้ไปดูลูกดูผัวไป คืนที่ดิฉันมาตั้งกระทู้ก็แอบตื่นมาตีสอง กลางคืน แอบมาใช้คอมน่ะค่ะ แต่เสาร์อาทิตย์ที่ผ่านมา เหนื่อยมากเพราะกลางวันไม่ได้นอน กลางคืนเลยหลับเป็นตาย เพราะแม่ไม่ให้นอนกลางวัน วันเสาร์อาทิตย์ ถ้าสามีอยู่บ้าน แม่บอกว่าไม่ให้นอน และไม่ให้ใช้คอมพิวเตอร์ เพราะเดี๋ยวจะโดนสามีทิ้ง ให้เอาเวลาไปอยู่ใกล้ ๆ สามี หลังจากได้อ่านคำแนะนำของคุณ Lawanwadee และเพื่อน ๆ ทั้งทางด้านกฏหมาย และด้านจิตใจแล้ว ก็คิดว่าคงจะหย่ากันไม่ได้ง่าย ๆ เพราะสามีดิฉันไม่ยอมท่าเดียว บอกว่าถ้าดิฉันหย่าขาดจากเค้า เค้าจะฆ่าตัวตาย และถ้าเค้าตาย ดิฉันกับลูกก็จะไม่ได้เงินค่าเลี้ยงดูบุตร (เค้าพยายามพูดขู่จะฆ่าตัวตาย คงไม่อยากให้ดิฉันเลิก) ดิฉันฟังแล้วก็ใจอ่อนบ้าง แต่ทุกครั้งที่คิดถึงสิ่งที่เค้าทำกับดิฉัน ในวันที่ดิฉันปวดท้องคลอดลูก คิดทีไร แค้นใจทุกที ทั้งเสียใจ และน้อยใจ คิดว่าชาตินี้ถ้าอยู่กันไป ก็คงไม่มีวันลืม และทุกครั้งที่ทะเลาะกัน ดิฉันก็คงต้องขุดเรื่องนี้มาพูด มาคิดตลอด เรื่องอื่น ๆ ที่ผ่านมา ไม่ว่าจะเรื่องโกหก พยายามหนีเที่ยว ซ่อนเงิน หรือเรื่องที่ทำให้ดิฉันหึงจนโมโห รวมทุกเรื่องแล้ว ยังให้อภัยได้ แต่เรื่องที่ดิฉันปวดท้องคลอด แล้วเค้าไม่สนใจ ดิฉันลืมไม่ลงจริง ๆ ที่อยากเลิกก็เพราะเรื่องนี้เป็นหลักค่ะ ตอนนี้ดิฉันเครียดมาก เพราะแม่ดิฉันก็บังคับทุกเรื่อง ทั้งเรื่องการใส่เสื้อผ้าของดิฉัน ก็ต้องแต่งตามที่เค้าสั่ง อาหารก็ต้องกินตามที่เค้าอยากจะทำ ถ้าไม่อยากกิน จะไปหยิบของอย่างอื่นมาทำ ก็โดนด่า ต้องขออนุญาตเค้าก่อน พอขอ เค้าก็ไม่ให้กิน ทั้งที่ของในตู้ก็เป็นของที่สามีดิฉันซื้อให้ดิฉันกิน ตอนดิฉันท้อง ดิฉันกินวันละไม่ต่ำกว่าห้าครั้งต่อวัน สามีก็ไม่เคยห้าม แต่พอแม่มาอยู่ ก็โดนบังคับ บางวันดิฉันกินได้แค่มื้อเดียว เพราะแม่บังคับให้กินของที่แม่ทำซึ่งเราไม่ชอบ และบังคับให้กินตามเวลาที่กำหนด ทำให้กินไม่ลงไปเอง น้ำหนักลดเองเลย แต่แม่ก็ยังด่าเช้าด่าเย็นว่าอ้วน หุ่นทุเรศ อีกหน่อยผัวก็ทิ้ง ช้ำใจจริง ๆ เครียดมาก วันก่อนหลังจากได้อ่านคำแนะนำในนี้ ดิฉันก็ตัดสินใจ แอบเล่าให้สามีฟัง เรื่องแม่ สามีฟังแล้วก็บอกว่า ขอโทษที่เค้ากลับมาบ้าน ก็ทำตัวน่าเบื่อให้ดิฉันเครียด และทะเลาะกันแทบทุกวัน (ทั้งที่รู้ตัวว่าอะไรที่ดิฉันไม่ชอบ แต่ก็ยังขอซื้อเกมส์กดเครื่องใหม่เมื่อวานนี้ ดิฉันเซ็งมาก ไม่รู้จะทำยังไง) เค้าบอกว่า ถ้าแม่ดิฉันไม่ให้ดิฉันใช้คอมพิวเตอร์ เค้าจะต่อสายอินเตอร์เนทเข้าห้องนอน แล้วยกเครื่องขึ้นไปบนห้อง ให้ดิฉันแอบใช้ตอนกลางคืน จะได้ไม่เหงา ที่เครียดอีกเรื่องก็คือ ตั้งแต่แม่มาอยู่ด้วย ก็ยุดิฉันทุกวัน หาว่าสามีดิฉันมีชู้ เค้าจับผิดสามีดิฉันตลอดเวลา อย่างถ้าสามีกลับมาบ้าน แม่สั่งให้ตั้งโต๊ะอาหารกินข้าวทันที ถ้าสามีบอกว่ายังไม่หิว แม่จะรีบเดินมาบอกดิฉันว่า ดูสิกลับมาบอกว่าไม่หิว แสดงว่าก่อนกลับแอบไปกินกลับใคร แล้วก็อีกหลาย ๆ เรื่องที่แม่จ้องจับผิด บางเรื่องดิฉันก็ไม่เชื่อ บางเรื่องดิฉันฟังแล้วก็ยอมรับว่าหูเบา หึงหวงสามีขึ้นมา ทะเลาะกัน แต่พอทะเลาะกัน แม่ก็บอกว่า ให้ดิฉันทำใจ หัดอ่านหนังสือธรรมะซะบ้างจะได้ปลง สามีบ้านไหน ๆ ก็เหมือนกันทั้งนั้น พอเมียท้อง หุ่นอ้วนทุเรศ ผัวก็มีชู้กันทั้งนั้น ทน ๆ ไปเถอะ ๆ อย่างน้อยเรื่องอื่น ๆ เค้าก็ดี เลี้ยงดูให้กินให้ใช้อย่างตามใจ แบบนี้จะหาได้ที่ไหน (ดูสิคะ พอเราดีกัน แม่ก็ยุให้ทะเลาะกัน พอดิฉันทะเลาะกัน บอกว่าอยากจะเลิก แม่ก็ทำเป็นมาชม บอกว่าสามีดิฉันก็มีดีบ้าง อย่างน้อยก็เรื่องเงินที่ให้ดิฉันได้กินได้ใช้) ขอโทษที่เขียนเล่าซะยาว คือตอนนี้เครียดมาก แม่ดิฉันอีกหลายเดือนกว่าจะกลับไทย ทีแรกที่ทะเลาะกับสามี ดิฉันอยากหอบลูกตามแม่กลับเมืองไทยไปรอบนี้เลย แต่พอเห็นแม่เป็นแบบนี้ ด่าเช้าด่าเย็นทุกวัน บังคับดิฉันทุกเรื่อง แล้วก็คงต้องดูเหตุการณ์อีกที ว่าถึงวันนั้นจะไปกับแม่ดีรึเปล่า ดิฉันขอขอบคุณ คุณ Lawanwadee และเพื่อน ๆ ทุกคนที่เข้ามาให้คำแนะนำค่ะ ดิฉันจะเข้ามาติดตามอ่านคำแนะนำอยู่เรื่อย ๆ นะคะ แต่ไม่รู้ว่าเมื่อไรจะได้เข้ามาเขียนตอบอีก เพราะแม่ดิฉันยังอยู่อีกหลายเดือน ถ้าดิฉันไม่ได้เข้ามาเขียนตอบอีก ก็ขอขอบคุณทุกคนที่ได้เข้ามาแนะนำแล้วอีกครั้ง และขอบคุณล่วงหน้าสำหรับคนที่จะเข้ามาแนะนำนะคะ จากคุณ : จขกท - [ 12 พ.ย. 50 14:38:48 A:80.19.208.128 X: ]

ความคิดเห็นที่ 19 มาให้กำลังใจด้วยคนค่ะ สาเหตุนึงน่าจะมาจากอาการซึมเศร้าหลังคลอดด้วยค่ะ (จำได้ว่าน้องสาวเคยบอก ) เห็นด้วยกะหลายคนข้างบนค่ะ หันหน้าคุยกันเถอะ อะไรๆ น่าจะดีขึ้น อาจจะถามเค้าก่อนว่า มีปัญหาอะไรอึดอัดใจหรือเปล่า ฟังเค้าพูด และก็ค่อยพูดเรื่องของคุณบ้าง น่าจะแก้ปัญหาได้ค่ะ เอาใจช่วยนะคะ จากคุณ : Fluffy Pompom - [ 12 พ.ย. 50 15:13:12 A:193.219.192.218 X: ]

ความคิดเห็นที่ 20 เพิ่งเข้ามาอ่าน เห็นใจคุณเจ้าของกระทู้จริง ๆ ... เรื่องแบบนี้ใครไม่ได้เจอเอง ก็คงนึกว่าแก้ง่าย ๆ ลักษณะนิสัยของคุณแม่ น่าจะก่ำกึ่งระหว่างความรักความอาทรลูก กับความอุปนิสัยส่วนตัว บางครั้งการแสดงออกก็ขัดกับเป้าหมายที่ต้องการสื่อ ไม่ทราบว่าก่อนการแต่งงาน และย้ายมาอยู่ต่างประเทศ คุณกับคุณแม่ปฏิบัติต่อกันอย่างไร คิดว่าคุณคงมีกุศลโลบายในการทำให้คุณแม่ยอมรับสิ่งที่คุณอยากทำแน่นอน ตอนนี้ลองย้อนกลับไปคิดถึงในอดีตสักหน่อยนะคะ .. คิดถึงตอนเด็ก ๆ ว่า คุณทำอย่างไรให้แม่คล้อยตามคุณได้  .. ก่อนแก้ปัญหาระหว่างคุณกับสามี คุณควรจะจัดการกับสภาพความสัมพันธ์ฉันท์แม่ลูกก่อน เพราะคิดว่านี่เป็นสาเหตุใหญ่ที่คุณเสียศูนย์   ในเมื่อคุณแม่ยังอยู่กับเราอีกหลายเดือน ... ถ้าสถานการณ์ยังตึงเครียดอยู่อย่างนี้ รังแต่จะทำให้สภาพจิตใจของคุณทรุดลง แนะนำว่า คุณต้องหาวิธีการให้แม่กับคุณไม่ดุว่า หรือตำหนิได้ เรื่องอ้วน เรื่องอะไร ต่ออะไร น่าจะเป็นเรื่องที่คุยกันตรง ๆ ในลักษณะทีเล่นทีจริง (ถ้าคุณแม่คุณไม่ใช่คนจริงจัง จนคุยเล่นไม่ได้นะคะ)  อย่าปล่อยให้คุณแม่ว่าคุณมากเกินขีดจำกัด เพราะการเองเก็บเอาไปคิด แล้วไม่โต้ตอบอะไรเลย เพราะจะยิ่งทำให้แรงกดดันพุ่งแรงขึ้น และถ้าระเบิดจะทำให้ทุกอย่างพังทลาย (ไม่ว่าจะเป็นตัวคุณหรือกับคนรอบข้าง) การโต้ตอบ ไม่จำเป็นต้องต่อว่่ากันแรง ๆ แต่อาจจะเป็นลักษณะหยิกแกมหยอก หรือ เอาตัวอย่างของคนอื่น ๆ มาเป็นหัวข้อสนทนา (ไม่ว่าจะเป็น ดารา คนที่รู้จัก คนในข่าววงสังคม) แล้วค่อยย้อนกลับมาที่ตัวเอง บางครั้งคุณก็ต้องคำนึงว่า แม่ใช้ยุทธวิธีเดิม ๆ ที่เคยใช้กับการผูกใจคุณพ่อคุณ แต่ว่าทุกอย่างไม่ใช่เป็นสูตรลับ หรือสูตรสำเร็จของทุกเคส ... หัวข้อสนทนาของคุณระหว่างแม่ลูก อาจจะมาจากบทความในเรื่องแฟชั่น ในเรื่องสุขอนามัย และการครองเรือน ซึ่งควรมาจากบทความต่าง ๆ ของคนอื่นที่อ้างถึงได้ ไม่ว่าจะเป็นผู้เชี่ยวชาญ นักเขียน นักสุขอนามัย ... เรื่องนี้ดูเหมือนจะยากเหมือนกันนะคะ เพราะการที่จะทำให้ใครสักคน (โดยเฉพาะผู้มีประสบการณ์ชีวิต) มองต่างมุม .. แต่คุณควรลองพยายามทำ อย่างน้อยที่สุด ผลดีจะมีต่อคุณไปตลอด ทั้งในแง่ความสัมพันธ์ และการลดความตึงเครียดในใจของคุณ แต่ข้อเสียก็มีคือ ถ้าไปล้ำเส้นที่คุณแม่คุณคิดว่า คุณไม่กตัญญู หรือเกิดการเข้าใจผิด ... อาจจะเลยเถิดกันไปถึงการทำลายความสัมพันธ์อันดีต่อกัน แต่ดิฉันเชื่อว่า คุณมีวิธีการแน่นอน (ไม่เช่นนั้น ทั้งคุณแม่และสามีของคุณ รักคุณ) เพียงแต่ว่าตอนนี้ คุณมีความโกรธและความเครียดบดบังความ แจ่มใสและความคิดของคุณอยู่ ... บางทีวิธีการของเด็ก ๆ เช่น พูดอ้อนกับแม่ว่า หนูเหนื่อย หนูเครียด หนูอยากจะพักผ่อนบ้าง คงไม่ถึงกับทำให้แม่เห็นว่าจะทำให้สามีคุณหมดรัก หรือทิ้งคุณไปหรอกค่ะ .. เผลอ ๆ คุณแม่คุณจะช่วยดูแลหลานเพิ่มขึ้น และให้คุณไปนอนพักในตอนกลางวันได้มากขึ้น .. เพียงแต่ว่า คุณจะต้องเข้าใจคุณแม่บ้างว่า มุมมองหรือนิสัยส่วนตัวบางอย่าง ก็อาจจะยากที่จะเปลี่ยนแปลง ... เช่น คุณแม่อาจจะเป็นคนช่างสังเกต และเลยไปถึงการจับผิดเล็ก ๆ น้อย ๆ อย่างที่คุณเล่ามาว่า สามีไม่รีบทานอาหาร เลยสรุปไปว่า มีการสังสรรกับใครข้างนอกมาก่อนอย่างแน่นอน จริงแล้ว เรื่องพวกนี้ บางครั้งก็อาจจะมาจากการปะติดปะต่อ เรื่องราวที่คุณอาจจะลืมไปแล้วว่า เคยอาจจะเคยเล่าหรือเอ่ยให้คุณแม่ฟัง เช่น สามีเคยมีเรื่องให้คุณต้องตามหึงหวง หรือหนีเที่ยว ฯลฯ  แม่ก็ด้วยความเป็นห่วง และอดที่จะทำหน้าที่ผู้ช่วยนางเอกไม่ได้ .. คุึณในฐานะนางเอก .. คุณก็ต้องตริตรองนะคะ บางเรื่องอาจจะจริงได้ บางเรื่องอาจจะก่อความร้าวฉานได้ .. คุณต้องใช้สติค่ะ ยอมรับว่า การที่เราฟังอะไรมาก ๆ ใจก็มีสิทธิเขว แต่คุณต้องถือคติเหมือนผู้พิพากษา คือ ไม่มีหลักฐาน จำเลยยังไม่ใช่ผู้กระทำความผิด การคิดไปเองหรือไปตั้งสมมติฐานล่วงหน้า มีแต่ทำให้จิตใจเป็นทุกข์ ทั้ง ๆ ที่ไม่จำเป็นต้องเป็นเลย คิดว่า หลัก ๆ มาจากทุกข์ในใจที่สะสมมานาน คุณต้องแกะออกทีละเปาะนะคะ อย่าให้ทุกข์นั้นสุมทรวงนานเกินไป .. ไม่ว่า จะเป็นเรื่องปวดท้องแล้วสามีไม่รีบพาไปหาหมอ .. ไม่ใช่อยากให้คุณลืมทันที แต่การให้อภัยก็เป็นการให้ทานอย่างหนึ่ง .. ลองคิดนิดหนึงว่า สามีไม่ใช่คนเจ็บ และเขาอาจจะเข้าใจผิด พร้อม ๆ กับในระยะนั้นคุณปวดแล้วก็ต้องกลับมานอนบ้าน .. ก็อาจจะก่อให้เกิดความเข้าใจไปในทางที่ไม่ถูกต้องกับอาการของคุณก็เป็นไปได้มาก ดู ๆ แล้ว สามีคุณยังมีความเป็นเด็กอยู่มาก .. ถ้าคุณให้อภัยเขาได้ อย่างน้อยสุด คุณก็ได้ให้บุญกับตัวคุณเอง คือ ลดความทุกข์ไปเปาะหนึ่ง ูและยังทำให้ใจลดความขุ่นมัว ยังผลบุญต่อลูกน้อยของคุณด้วย ดิฉันก็ได้แต่หวังว่า คุณจะได้มีโอกาสกลับมาอ่าน และคุณสามารถลดความทุกข์ในขณะนี้ได้ทีละน้อย .. เรื่องหย่า ขอให้เป็นทางออกทางสุดท้ายที่สุด เพราะดิฉันอ่านเรื่องของคุณแล้ว มันไม่ใช่เรื่องที่แก้ไขยังไม่ได้นะคะ ด้วยความปรารถนาดี บีพี จากคุณ : บีพี - [ 12 พ.ย. 50 15:21:47 ]

ความคิดเห็นที่ 21 โอ์... อ่านแล้วซึมเลย.... นึกว่าคุณแม่คุณกลับบ้านไปแล้วค่ะ เฮ้อ....พูดยากมากๆเลย เรื่องแม่ ถ้ายังจะต้องอยู่อีกหลายเดือนด้วยอย่างนี้ คุณต้องหาวิธีรับมือกับแม่คุณแล้วค่ะ สงสัยท่านจะไม่มีิอะไรทำ อยู่ว่างมากเลยมาวุ่นวายกับคุณและสามี ลองคุยกับท่านได้ไหมว่า เราไม่ชอบถูกบังคับแบบนี้ เราโตแล้ว ถ้ามีเหตุผล เราก็ขอบคุณและจะรับฟัง แตุ่้ถ้าไม่มีเหตุผล เราก็ขอทำแบบที่เราเห็นว่าถูก ว่าควร การอยู่ร่วมกันต้องรับฟังกันและกัน ถึงท่านจะเป็นคุณแม่ที่คุณรักและเคารพ ท่านก็ต้องรับฟังและให้อิสระในการคิด เคารพในความเป็นตัวของตัวเองของคุณด้วย ตัวคุณรับทราบและซาบซึ้งกับความรักและห่วงใยของท่าน และคุณเองก็รักท่านมาก แตุ่่ถ้าท่านรักคุณ ท่านต้องพยายามเข้าใจคุณด้วย เรื่องอะไรที่ไม่สร้างสรรค์ อย่าไปสนใจฟังเลยค่ะ จิตตกเปล่าๆ เป็นแม่ลูกอ่อน แค่้้เลี้ยงลูกก็เหนื่อยจะแย่แล้ว มาฟังอะไรแบบนี้ บั่นทอนจิตใจเปล่าๆ คุณไม่ใช่เด็กเล็กๆอีกแล้ว คุณมีสติปัญญา มีความเข้มแข็ง ท่าทางคุณจะเป็นผู้นำครอบครัวมากกว่าสามีนะคะ คุณอาจจะต้องหาอะไรให้ท่านทำยุ่งๆ จะได้ไม่ฟุ้งซ่าน หาหนังสือธรรมะ หรืออะไีรที่คิดว่าท่านสนใจ หนัง ละคร ทำกับข้าว ทำขนมแจกเพื่อน แต่งบ้าน แต่งตัว งานอดิเรก ฯลฯ หรือให้สามีำพาท่านไปเปิดหูเปิดตา อะไรแบบนั้นน่ะึค่ะ เรื่องที่โกรธสามี ตอนที่ปวดท้องคลอด แล้วเค้าไม่สนใจคุณ ก็ให้อภัยเขาไปเุถอะค่ะ บางทีเขาอาจจะรำคาญคุณแม่คุณที่เข้ามาเจ้ากี้เจ้าการแทนตัวเขาแทบทุกอย่างในบ้าน (ถูกแย่งซีนน่ะค่ะ) เลยเกิดอารมณ์หมั่นไส้ แบบว่าเก็บไว้นานแล้ว ไม่มีทางระบายออก ก็เลยอยากแกล้งคุณกับแม่คุณ โดยลึมไปว่าคุณปวดท้องแทบจะตายแล้ว อย่าลืมนะคะว่าก่อนที่แม่คุณจะมา มีแต่คุณกับเขา เขาเป็นทุกอย่างของคุณ และคุณเป็นทุกอย่างของเขา เขาคงจะรักคุณมากจริงๆน่ะค่ะ แต่พอแม่คุณมา เขากลายเป็นตกอันดับไป ตัวคุณเองก็ต้องงกๆ ทำตามแม่สั่งแทบทุกอย่าง จากภรรยาที่เขาแสนรักและรักเขา กลายเป็นแม่หนูน้อยของคุณแม่ไปเสียแล้ว ดูๆไปแล้ว สามีคุณก็อาจไม่ใช่ผู้ชายประเภทที่เป็นผู้นำทุกอย่าง ลึกๆสามีคุณเขาอาจมีส่วนของความเป็นเด็กผู้ชายตัวเล็กๆอยู่ เขาอาจจะเป็นผู้ชายแบบที่ชอบภรรยาที่เข้มแข็ง เป็นตัวของตัวเอง เพราะทำให้เขารู้สึกอบอุ่น เขาอาจจะอยากมีภรรยาที่เป็นเหมือนแม่ที่รักเขา เอาใจใส่เขามากๆ คอยดุว่าเขาบ้างเวลาเขาซนๆ อะไรทำนองนั้น เขาถึงชอบทำให้คุณโมโหบ้างบางครั้งยังไงคะ แต่คราวนี้กลายเป็นคุณแม่คุณที่สำคัญกับคุณมากกว่าเขา เพราะคุณต้องฟังแม่ ทำตามแม่แทบทุกอย่าง ภรรยาคนเดิมที่เขารักหายไปแล้ว ความสำคัญของเขาที่มีต่อคุณก็ลดน้อยลงไป เขาก็คงจะน้อยใจและอึดอัดใจอยู่ไม่น้อยเหมือนกัน ถึงได้แสดงออกแบบนั้นกับคุณ ยกโทษให้เขาไปเถอะค่ะ คุณต้องพยายามเข้าใจตัวคุณเองและตัวสามีด้วยนะคะ จริงๆสามีแบบนี้ดูแลง่ายกว่าสามีแบบเขึ้ยวลากดิน เพราะเขาจะรักคุณมากและรักคุณตลอดไป ถ้าคุณดูแลให้ความอบอุ่นกับเขา ให้ความสนใจเอาใจใส่เขา ให้ความสำคัญกับเขา คุณอาจแสดงความเป็นเจ้าของบ้าง หึงหวงบ้างแต่พองาม พอให้เขารู้สึกว่าตัวเขามีความหมายสำหรับคุณอยู่ แต่อย่าให้ถึงกับทะเลาะเบาะแว้งกันทุกเรื่องทุกวัน ถ้าเป็นแบบนั้น เป็นคุณคุณก็ทนไม่ไหวหรอก คุณเป็นคนฉลาดและเข้มแข็ง พยายามหาทางเอาคุณแม่และสามีให้อยู่มือนะคะ แต่ต้องระวัง อย่าไปก็อปปี้แบบของคุณแม่คุณมาโดยไม่รู้ตัว สงสารเจ้าตัวเล็กของคุณ เดี๋ยวจะเจอแบบซ้ำรอยเกวียน ขอให้คุณเป็นคุณแม่ใจดี ไม่จู้จึ้ค่ะ ขอเอาใจช่วยนะคะ ดิฉันคิดว่าสามีคุณยังรักคุณมากๆ แต่คุณต้องหาทางแก้ไขเรื่องให้เขาสบายใจด้วย จากคุณ : สมศรี - [ 13 พ.ย. 50 02:53:26 A:82.208.11.3 X: TicketID:128994 ]

ความคิดเห็นที่ 22 ลืมไปอีกอย่างค่ะ อย่าลิมให้โอกาสสามีคุณในการเลี้ยงลูกด้วยนะคะ ไม่ใช่อะไรๆก็คุณและคุณแม่คุณทำหมด เขาจะรักลูกและผูกพันธ์ก็เมื่อเขาได้้มีบทบาทในการเลี้ยงและดูแลลูกด้วยตัวเอง ต้องให้เขาได้ทำอะไรๆให้ลูกบ้าง เช่น คุณอาจพาแม่ไปชอปปิ้งบ้าง ให้เขาเลี้ยงลูก และให้เขาดูแลแม่คุณบ้าง โดยที่คุณอยู่เฝ้าบ้าน (แต่อันนี้จะเวิร์คไหมก็ไม่รู้นะคะ) อย่าลืมระวังอย่าให้ิคุณแม่คุณแย่งซีนของเขานะคะ จากคุณ : สมศรี - [ 13 พ.ย. 50 03:29:55 A:82.208.11.3 X: TicketID:128994 ]

ความคิดเห็นที่ 23 โห แบบนี้น่าจะส่งแม่กลับบ้านได้แล้ว อยู่แล้วอึดอัดทั้งครอบครัว ให้กลับก่อนก็ได้ไม่เป็นไรหรอก เสียเงินค่าตั๋วนิดหน่อยดีกว่าบ้านแตกนะคะ อันนี้ไม่ได้พูดแบบลูกอกตัญญูนะ แต่ว่าบางทีเราก็ต้องใช้แบบเผด็จการกันบ้าง จากที่คุณบอกว่า คุณสามีก็เห็นใจคุณอยู่ไม่น้อยนั่นแหละ ไม่งั้นเค้าจะสนใจว่าต่อสายอินเตอเนทเข้าห้องนอนเหรอ อยากจะบอกว่า สามีภรรยาเลิกกันเนี่ย เพราะมือที่สามมาเยอะแล้วนะคะ พวกช่างยุช่างแหย่เนี่ย จัดการส่งกลับไทยด่วนเลยค่ะ จากคุณ : Scooterella - [ 13 พ.ย. 50 05:52:34 ]

ความคิดเห็นที่ 24 แวะมาดูอีกที.......... เห็นด้วยกับคุณสมศรีค่ะ... และเห็นด้วยกับทุกๆ คนในข้อที่ว่า รีบส่งคุณแม่กลับบ้านโดยด่วนค่ะ จากคุณ : Lawanwadee - [ 14 พ.ย. 50 14:36:21 ]

ความคิดเห็นที่ 25 มาให้กำลังใจค่ะ เห็นด้วยกับทุกความคิดเห็น รีบส่งแม่ของคุณกลับโดยเร็ว จากคุณ : หน่อย (โตเหมี่ยว) - [ 15 พ.ย. 50 17:49:52 ]

ความคิดเห็นที่ 26 55555..... ขออนุญาตเข้ามาขำกับคำตอบของคุณ Scooterella ค่ะ เธอสรุปสั้น ได้ใจความ และโดนใจดิฉันมากเลยค่ะ .....พวกช่างยุช่างแหย่เนี่ย จัดการส่งกลับไทยด่วนเลยค่ะ...... เอาคะแนนเต็มไปเลย จากคุณ : สมศรี - [ 16 พ.ย. 50 18:03:44 A:147.231.142.82 X: TicketID:128994 ]

ความคิดเห็นที่ 27 อ่านแล้วน่าเห็นใจ ..ผู้ชายอาจจะได้ใช้ชีวิตวัยหนุ่มไม่เท่าไหร่ก็แต่งงาน ..พอทำงานมีเงินทองเป็นของตัวบ้าง ก็อยากจะได้ของเล่นที่สนองตัณหาตัวเองบ้าง เช่นเกม ..เอาน่ะหยวน ๆ  ..เราอายุเท่านี้เรายังชอบของเล่นเลย มันน่ารักดี ส่วนคุณก็เจ้าคิดเจ้าแค้น กับเรื่องที่เขาไม่พาส่ง รพ ..ก็เขาผู้ชายน่ะนะ แล้วทางหมอเขาก็บอกแล้วว่าถ้าช่องคลอดไม่เปิดก็ไล่ให้กลับบ้านไป ..ผู้ชายเขาไม่รู้ค่ะ อันนี้ต้องให้อภัยเขา ..คือเขาคิดว่าเสียเวลา ไปแล้วก็โดนไล่กลับมาอีก ส่วนเรื่องคุณหิวแทบตาย แต่เขาไม่หามาให้ ..เหอเหอ เราว่าอีตาสามีคุณน่ะ เขาอาจจะทำหูทวนลมไปงั้นแหละ อยากหาให้ แต่เพราะไม่รู้ว่าคนที่คลอดใหม่ ๆ จะทานอะไรได้หรือเปล่า คุณว่าจริงไหมล่ะ เขาไม่ใช่หมอนิ ..มาคลอดถึง รพ แล้ว ทาง รพ. น่าจะหาอะไรมาให้คุณทานสิ  ..แล้วถ้าเขาไม่เอามาให้คุณทาน อีตาสามีจะไปสู่รู้กว่าทาง รพ หามาให้ได้ยังไง ..เกิดเมียเป็นไรตายไปล่ะ ?..โธ่ เข้าใจกันหน่อยสิ คุณน่ะคิดมากไปนะ ไหนว่ารักสามีไง ..คุณเอาเรื่องนิด ๆ หน่อย ๆ มาเจ้าคิดเจ้าแค้น เช่นว่าเขาอาจจะเฟริส ไปกับสาว ๆ นิดหน่อย ด้วยคำพูด หรือว่าอย่างพาไปคลอด ..เราว่าคุณเกิดโรคซึมเศร้าหลังคลอดแน่ ปรึกษาหมอค่ะ และที่สำคัญ คุณแม่น่ะ กลับบ้านไปได้แล้ว ..เจอแม่แบบนี้เราโวยแน่ ๆ ..แม่เรานี่ลูกเขยชมเปาะ  มีแต่ให้ ไม่มีการมาเอา มาบงการ ส่วนเรื่องอื่น ๆ เช่นการปฏิบัติกับลูกกับสามี คห ข้างบน ๆ นั่นน่ะ เขาเขียนได้ดีมากนะ ก็ขึ้น ๆ ไปอ่านดูค่ะ จากคุณ : NATTI นัทตี้ - [ 17 พ.ย. 50 02:50:51 ]

ความคิดเห็นที่ 28 เป็นกำลังใจให้นะคะ ตัวเองเคยเป็นแบบนี้ค่ะ อยากจะบ้าตาย ลูกคนแรกก็เลี้ยงไม่เป็น มันร้องไม่รู้จะให้เงียบยังไง แม่ก็บังคับให้กินอาหารแต่ที่แม่ทำ ไม่งั้นจะเป็นลมผิดเดือน (ความเห็นสมัยก่อน) เราก็กินได้น้อย ไม่มีแรงเลี้ยงลูก น้ำนมก็ไม่ค่อยมี เครียดกับความบงการของแม่ด้วย เลี้ยงลูกไปก็ร้องไห้ไป พอตอนหลังย้อนกลับไปคิด เออ..มันเป็นความซึมเศร้าหลังคลอดบุตรด้วย มันเลยดับเบิ้ลแย่ ยังไงก็ขอให้สู้ สู้ นะคะ สู้ต่อไปเพื่อลูกค่ะ จากคุณ : a - [ 28 พ.ย. 50 10:19:57 A:125.26.56.141 X: ]