PANTIP.COM : H6028723 เซ็งเป็ดกะสถานฑูตฝรั่งเศส ขอบ่นหน่อยเหอะค่ะ [around UK]

ความคิดเห็นที่ 5

smile "ที่มาของคำว่า.....เซ็งเป็ด!!!" ฮ่าฮ่าฮ่า
http://www.negima-tfc.net/mahora/lofiversion/index.php/t6846.html

สวัสดี...ท่านผู้ชม...

รายการภาษาไทยวันละฮาวันนี้...เสนอคำว่า...

"เซ็งเป็ด"

เซ็งเป็ด เป็นภาษาไทยที่มีมาแต่โบราณกาล ประมาณพุทธศักราช 2549 มีความหมายว่า "อาการของคนที่เบื่อหรือผิดหวัง แต่ต้องเผชิญกับมันอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้"

ยกตัวอย่างเช่น ประชาชนเรียกร้องให้รัฐบาลพิจารณาเรื่องพรบ.คอมพิวเตอร์อีกครั้ง แต่กลับได้รับการปฏิเสธว่าไม่สนโว้ย กูไม่อ่านเวป มีไรป่ะ ประชาชนก็รู้สึกผิดหวัง และมันเป็นสิ่งที่ทุกคนต้องทำใจ อย่างงี้แหล่ะ ถึงเรียกว่า เซ็งเป็ด

มาของคำที่ว่าเซ็งเป็ด

เกิดขึ้นมาจากเจ้าพ่อไผ่สุ่ยเอี้ย เทพเจ้าแห่งความอุตสาหะ ผู้มากด้วยอิทธิฤทธิ์ปาฏิหาริย์ ดั่งเทพกลมๆที่เราใช้ห้อยคอให้ร่ำรวย ซึ่งมีผู้กราบไหว้บูชามากมาย จนมีคนตั้งศาลเจ้าพ่อไผ่สุ่ยเอี้ยข้างตรอกโรงเจ

ตามตำนานกล่าวไว้ว่า เดิมทีเจ้าพ่อไผ่สุ่ยเอี้ยมีภรรยาชื่อไผ่เสี่ยวเมิ่น ซึ่งเจ้าพ่อรักและทนุถนอมมาก แต่ทว่า ไผ่เสี้ยวเมิ่นกลับไปคบชู้สู่ชายกับฮัวซวี่เฉิน เจ้าของฟาร์มเลี้ยงเป็ด

เจ้าพ่อไผ่สุ่ยเอี้ยรู้เข้า จึงเดินทางไปยังฟาร์มเลี้ยงเป็ดของฮัวซวี่เฉิน และสาปให้ทั้งสองคนกลายเป็นเป็ด และนำเป็ดที่อยู่ในฟาร์มทั้งหมด รวมทั้งเป็ดสองตัวมาต้มแกงกับซีอิ๊วหวานมากินให้หายแค้น

แต่ด้วยนิสัยของเจ้าพ่อที่เมื่อผูกใจเจ็บใครแล้ว จะเจ็บแค้นไปชั่วกาลนาน ด้วยเหตุนี้ หากใครจะไปบนบานอะไรกับเจ้าพ่อไผ่สุ่ยเอี้ย จะต้องนำเป็ดมาเป็นเครื่องเซ่นไหว้เสมอ

และเหตุนี้เอง ในศาลเจ้าพ่อไผ่สุ่ยเอี้ยจึงมีแต่เป็ดอยู่เต็มไปหมด ทั้งแบบต้มทั้งตัวและหั่นเป็นชิ้น และของโปรดของเจ้าพ่อ นั่นก็คือ แกงเป็ดต้มซีอิ๊วหวาน

ในละแวกตรอกโรงเจ มีชุมชนสลัมอยู่แห่งหนึ่ง ซึ่งทุกเย็นลูกศิษย์ศาลเจ้าพ่อจะนำเป็ดที่ผ่านพิธีลาเครื่องเซ่นไหว้ ไปมอบให้กับชุมชนสลัมเป็นประจำ ทุกคนในชุมชนนั้นก็ได้รับประทานเป็ดจนอิ่มหนำสำราญทุกวัน

แต่เมื่อเวลาผ่านไป เจเนอเรชั่นจากรุ่นสู่รุ่น ลูกเด็กเล็กแดงก็เริ่มเอียนกับเป็ดมากขึ้นทุกที เพราะมันไม่มีอะไรอย่างอื่นเลย นอกจากเป็ดต้ม เป็ดต้ม เป็ดต้ม เป็นต้ม และก็เป็ดต้ม วนเวียนอยู่แบบนี้ทุกมื้อทุกวัน

หลังจากนั้นเป็นต้นมา พอรถตู้จากศาลเจ้าไผ่สุ่ยเอี้ยขับมาจอดตรงหน้าชุมชนสลัมเมื่อไหร่ ชาวบ้านก็จะพูดบ่นเสมอว่า "เป็ดอีกแล้ว เซ็งจังว่ะ" ฮ่าฮ่าฮ่า

แต่ก็ได้แค่บ่น เพราะถ้าไม่เอาก็หมายความว่าไม่มีอะไรจะกิน จึงต้องกลั้นใจกินเป็ดต่อไป เพื่อให้อิ่มท้องไปหนึ่งมื้อ

แม้ว่าปัจจุบันชุมชนสลัมในตรอกโรงเจ จะได้รับการฟื้นฟูทั้งในด้านความเป็นอยู่และการศึกษา จนมีภูมิปัญญาเหมือนกันคนอื่นๆแล้ว แต่ความทรงจำอันขมขื่นที่ทุกวันต้องกินแต่เป็ดก็ไม่มีวันลบเลือนไปได้

ดั่งผืนผ้าหมองคล้ำค้างปีที่ใช้ไฮเตอร์ขัดออกไม่หมด ทุกครั้งที่ชาวบ้านต้องออกเดินทาง หากเลี่ยงได้ พวกเขาจะพยายามเลี่ยงไม่เดินเฉียดใกล้ศาลเจ้าพ่อไผ่สุ่ยเอี้ยหรือร้านขายเป็ดที่ไหนเป็นอันขาด

เรื่องทั้งหมดก็มีอยู่เท่านี้แหล่ะ...

พบกันใหม่ในรายการภาษาไทยวันละฮาครั้งหน้า...สำหรับวันนี้...

สวัสดี...ท่านผู้ชม... ฮ่าฮ่าฮ่า zax

จากคุณ : Siamese Girl - [ 17 พ.ย. 50 14:35:44 ]