ความคิดเห็นที่ 1 จขกท.ทำถูกแล้วแหล่ะที่จะขอถอนตัวออกมา เสียใจตอนนี้ตูมเดียวดีกว่าที่จะเสียใจในภายภาคหน้าหลายๆครั้งหลายๆหนซ้ำเเล้วซ้ำเล่า ยังไงสายเลือดพ่อกับลูกเค้าก็ตัดกันไม่ขาด ถ้าหน้าที่การงาน ครอบครัวพี่น้องของคุณที่เมืองไทยดี มีความสุขทุกอย่างเหมือนที่คุณเล่ามา เราว่าคุณอย่าเอาตัวไปเสี่ยงกับคนมีพันธะเลยจะดีกว่า เปลืองตัว เสียเวลา เสียความรู้สึก เราเอาคห.เราเป็นหลัก เพราะถ้าอยู่คนเดียวไม่มีปัญหา เเต่ถ้าวันหนึ่งมีใครคนหนึ่งเข้ามาในชีวิตเเล้วทำให้ชีวิตที่เรียบๆง่ายๆ มีความสุขของเรามีปัญหา หรือต้องทำให้เราคิดมาก ไม่มีความสุขเท่าที่ควรจะเป็น เราเลือกอยู่คนเดียว สบายตัว ลอยลำ ถ้าจะใช้ชีวิตคู่ เราต้องมั่นใจว่าเราจะมีความสุขมากกว่าความทุกข์ ไม่งั้นขออยู่คนเดียวแน่นอน จากคุณ : เล็กไม่งอก - [ 26 พ.ย. 50 02:38:35 ]

ความคิดเห็นที่ 2 เห็นด้วยกับการตัดสินใจของคุณ จขกท ค่ะ  สามีคุณเป็นคนอ่อน ไม่เด็ดขาด ถ้าต้องไปอยู่ใกล้ๆ ต้องเจอกันบ่อยๆ คิดว่าจะมีเรื่องกระทบกระทั่งกันบ่อยๆ ได้ และคุณก็อาจจะต้องเสียใจมากกว่านี้ เวลาที่สามีเข้าข้างลูก..... ...เสียใจ ที่อุตส่าห์เสียสละหน้าที่การงาน และทุกอย่างมาเพื่อเขา แต่ต้องมาเจอกับ เรื่องแบบนี้ ดิฉันเอง ถ้ามีชีวิตคู่แล้วต้องมาทุกข์เพราะเรื่องแบบนี้ ขออยู่ตัวคนเดียวดีกว่าค่ะ จากคุณ : Lawanwadee - [ 26 พ.ย. 50 04:07:49 ]

ความคิดเห็นที่ 3 แวะเข้ามาให้กำลังใจคุณ จขกท   เห็นด้วยกับความคิดเห็นของคุณทั้งสองคนข้างบนคะ +++++  ควรทำอย่างไรกับลูกของสามี ++++++     ถ้าเป็นเรา เราคงจะไม่่เปลี่ยนแปลงอะไรในตัวของเราเพื่อที่จะให้เข้ากันได้กับลูกของสามีของคุณ จขกท อย่างแน่นอนค่ะ  เท่าที่อ่านที่คุณเล่ามาให้ฟังนั้น แค่นั้นก็เกินพอค่ะ คุณ จขกท  ตัดสินใจให้ดี ๆ นะคะ  ชีวิตของเราทั้งชีวิต  วันนี้คุณสองคนเสียใจก็ร้องไห้ด้วยกันกับปัญหานี้ แต่ถ้าคุณตัดสินใจไปอยู่กับสามีที่โน้นในปีหน้า   เวลาที่คุณจะต้องเจอกับปัญหาเดิม ๆ คุณอาจจะต้องร้องไห้เพียงคนเดียวค่ะ  ความสุขของเราืั้ชีวิตนะคะ สามีของคุณเป็นคนดีมากๆ และเป็นคนเก่ง  คุณโชคดีที่ได้สามีดี แต่ว่าสามีไม่สามารถช่วยเหลือแก้ปัญหาอะไรคุณได้กับปัญหาที่คุณเจออยุ่ตอนนี้ แล้วจะมีประโยนช์อะไรค่ะ สามีของคุณจะต้องช่วยแก้ไขปัญหานี้ให้ได้ก่อนค่ะ เพราะว่าคุณจะต้องทิ้งชีวิตที่สุขสบายที่เมืองไทยไปเจอปัญหาที่เหมือนกับว่าจะไม่สามารถแก้ไขอะไรได้มากนัก เขาจะต้องช่วยแก้ไขปัญหาที่กำลังเกิดขี้นตอนนี้ให้ได้ค่ะ ถามเขาว่าจะเอายังไง ถามสามีของคุณเลยค่ะ   ว่าจะทำยังไง เขาคิดยังไง ถ้าคำตอบเขายังไม่ชัดเจนก็เลื่อนกำหนดการเดินทางออกไปอีก  ให้เวลาทั้งตัวคุณและสามีของคุณไปคิดค่ะ ถ้ายังไม่มีอะไีรชัดเจน นั่นก็คือคำตอบแล้วค่ะว่าเขาไม่สามารถปกป้องอะไรคุณได้ คุณ จขกท ไม่อยากให้สามีต้องไปข้องเกี่ยวกับลูกสาวเขาจริงๆ ยากมากค่ะ เขาพ่อลูกกันค่ะ และสามีของคุณก็ตามใจลูกของเขาจนนิสัยเสียไม่รู้จักโตเสียที  สามีของคุณไม่จำเป็นจะต้องเลือกฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งหรอกค่ะ มันยากมาก แค่เขารู้จักดัดนิสัยลูกของเขาสะมั้ง ลูกก็จะไม่กล้ามายุ่งวอแวมากค่ะ โตๆกัน แล้ว       คุณบอกสามีของคุณไปเลยค่ะว่าคุณคิดยังไงกับลูกสาวของเขา คุณรับนิสัยอย่างนี้ไม่ได้ ไม่ชอบ และก็จะคงไม่สามารถทำใจให้รับได้ การจัดสรรเรื่องเงินในครอบครัว  คุณเป็นภรรยาคุณก็อยากสร้างอนาคตกับเขา      เรื่องต่าง ๆ คุยเปิดอกไปเลยค่ะ แล้วฟังว่าสามีคุณจะว่ายังไง คำตอบมันมีอยุ่ในคำถามนั่นแหละค่ะ อายุมาก ๆ กันแล้ว ความรักต้องใช้เหตุผลมากกว่าความฝัน ไม่ใช่ความรักของวัยรุ่นแล้ว อย่าใช้ความรู้สึกว่ารักแล้วต้องยอมทนค่ะ มันไม่ใช่เรื่องที่คุณจะต้องมาทนเลย    อ่านแล้วเคืองแทน จขกท มาก ๆ ค่ะ   จากคุณ : เราร้ายกว่า จขกท อีก (ไม่รักไม่มา ...Naka) - [ 26 พ.ย. 50 05:29:03 ]

ความคิดเห็นที่ 4 สามีใกล้เกษียณแล้ว ก็ลองชวนมาอยู่เมืองไทยค่ะ อยู่คนละประเทศจะได้ไม่ต้องเจอกับลูกเลี้ยง ปัญหาจะได้เบาบางลงไป ลองคุยกับสามีดูนะคะ หว่านล้อมว่าอยู่เมืองไทยค่าครองชีพไม่สูง อยู่แบบสบาย ๆ ค่ะ จากคุณ : หมูหวาน - [ 26 พ.ย. 50 06:34:08 ]

ความคิดเห็นที่ 5 เห็นด้วยกะคุณหมูหวานค่ะ คิดว่าเป็นทางออกที่น่าจะดีที่สุดในตอนนี้สำหรับคุณและสามี ขอให้เจอทางสว่างนะคะ จากคุณ : majorie - [ 26 พ.ย. 50 08:12:57 ]

ความคิดเห็นที่ 6 สายเลือดพ่อลูก ยังไงก็ตัดไม่ขาดค่ะ เป็นแบบนี้มาแต่ไหนแต่ไร ถึงตอนนี้ดีกัน วันข้างหน้าอาจต้องเป็นแบบนี้อีก ไปอยู่เมืองนอกที่ไม่ใช่ถิ่นเราอีก ทำอะไรก็ยังไม่คล่องเท่าไหร่ค่ะ เราเองก็ต้องปรับตัวเองอีกเยอะ ทั้งสังคม คนรอบข้าง และสิ่งแวดล้อม ไม่ใช่เรื่องง่ายๆเลยค่ะ มีความเห็นว่า ถ้าจะอยู่แบบมีความสุขที่โน่น สามีต้องเป็นตัวของตัวเอง และเป็นหลักของเราได้ คนที่ผ่านการหย่ามาแล้ว และมีลูกติดมาแบบนี้ มันก็ต้องเตรียมใจสำหรับปัญหานี้อยู่แล้วค่ะ   ถ้าตัดสินใจดีแล้ว และรู้แล้วว่าความสุขของชีวิตตัวเองอยู่ที่ไหน ก็ทำไปเถอะค่ะ  เพราะคนเราอยู่ได้ด้วยความสุขค่ะ จากคุณ : Mnki - [ 26 พ.ย. 50 08:31:40 ]

ความคิดเห็นที่ 7 เปลียนแปลงคนอื่น ยากมาก ค่ะ เปลี่ยนนิสัยลูกสาว เปลี่ยนพ่อ ก็ยากนะ เราปรับใจ ปรับตัว จะง่ายกว่า.. ถ้าไม่ปรับ ปรับไม่ได้ ขัดอกขัดใจ คือ ทุกข์ รุ่มร้อน คนพาล โบราณสอน(พุทธพจน์) ไม่ให้เข้าใกล้ ลูกสาว..น่าจะเข้าข่ายนี้ นะคะ อยู่ให้ห่างเข้าไว้..ดึง พ่อให้ห่างลูกเข้าไว้ เท่าที่ทำได้ ชวนเขา มาอยู่เมืองไทย น่าจะดีนะคะ..หรือ ไป ๆมา ๆ เราไม่เสียเขา เพราะเขาก็คนดีจัง และ เรารักกัน เข้าใจกันอีกด้วย หายากนะคะ คนแบบนี้ คิดอีกแบบ..เงินทอง ของนอกกาย พ่อสร้างบุญบารมีกับหลาน ย่อมได้รับกลับในภายภาคหน้าบ้างหละน่า เพียงแต่..ควรให้ตามเหมาะสม ไม่เดือดร้อน ต้วเรา หากไม่ยึดติด ตัวฉัน สามีฉัน ของของฉัน บางที อาจจะไม่ถึงกับต้อง เลิกร้างกัน ก็ได้ค่ะ.. เพราะเรา ก็มีพร้อม ไม่มีลูกเราให้ต้องเลี้ยงดู.. คิดเสียว่า หลาน ก็ลูกหลานเรา..(แม้จะยาก แต่ถ้าปรับความคิดได้ ก็ประเสริฐ นะคะ) อยากให้ทบทวน..เสียดาย คนดี สัมพันธภาพที่ดีฉันท์สามีภรรยา ค่ะ จากคุณ : samranjai - [ 26 พ.ย. 50 08:59:48 ]

ความคิดเห็นที่ 8 กลับมาเล่าอะไรให้ฟังค่ะ...... เนื่องจากดิฉันเป็นศิราณีกลายๆ มานาน ก่อนจะมาป้วนเปี้ยนแถวนี้ เคยเจอเรื่องราวแบบแม่เลี้ยง ลูกเลี้ยงนี่ มาพอสมควรค่ะ  และเท่าที่เจอ พบว่า ถ้าพ่อแข็ง ก็จะไม่มีปัญหา คำว่า "แข็ง" ในที่นี้ ไม่ใช่แค่เรื่องที่ลูกสาวมาระรานแม่เลี้ยง แต่เรื่องใหญ่คือเรื่องเงิน เพราะโดยมาก ในสังคมอเมริกัน เหตุผลเดียวที่ลูกๆ โดยเฉพาะอย่างยิ่งลูกสาว ยังมานัวเนียพ่อแม่ไม่ห่าง คือเรื่องเงิน ถ้าพ่อแข็ง ปฏิเสธไป ก็จะไม่มายุ่งอีก แต่ส่วนมากก็จะทำยาก เพราะคนแก่ขี้เหงา พอมีลูกมีหลาน มาประจบประแจง ก็มีความสุข ก็เลยใช้เงิน แลกกับสิ่งที่ตัวเองอยากได้ ดังนั้น เรื่องการเรียกร้องเงินทอง จะไม่มีวันจบ และลูกแบบนี้จะมีอาการมาก ถ้าต้องอยู่ใกล้ หรือเจอกันบ่อยๆ ถึงตัวไม่มาก็โทรมา ก็จะเอาเงินพ่อนี่นะ เมื่อประมาณเกือบๆ ห้าปีมาแล้ว มีผู้หญิงไทยแต่งงาน และมาอเมริกาด้วยวีซ่าคู่หมั้น เจ้าตัวอายุเกือบๆ สี่สิบแล้ว สามีเพิ่งเกษียณได้สองปี ช่วงที่น้องเธอเดินทางมา ลูกสาวคนเล็กของสามี อายุอานาม ุก็สามสิบกว่าแล้ว มีเรื่องระหองระแหงกับสามี ทิ้งลูกทิ้งสามีมาอยู่กับพ่อ พ่อก็จุนเจือเรื่องเงินทอง รวมทั้งช่วยใช้หนี้ที่ไปก่อเอาไว้ด้วย พอคุณเธอรู้ว่าพ่อจะแต่งงาน และแฟนพ่อมาถึง เธอก็ปักหลักอยู่บ้านพ่อ ไม่ยอมย้ายกลับเลยค่ะ และวีนคู่หมั้นมากมาย ปะทะกันไม่เว้นวัน   ฝ่ายชายก็เข้าข้างลูก พอทะเลาะกันก็ my baby... ไม่ได้แคร์คู่หมั้นสักเท่าไหร่ ผลคือ เจอมรสุมได้เดือนเดียว ฝ่ายหญิงหอบผ้าหนี ไม่ได้แต่งงาน กลายเป็นโรบินฯ ไปเลย   เรื่องทำนองนี้มีหลายรายค่ะ คล้ายๆ กัน การหนีไปตั้งหลักอยู่เมืองไทย ฟังดูเหมือนดี แต่ถ้าลงว่าลูกสามีเป็นคนพาล และสามีคุณ ไม่หักดิบเอาบ้าง ก็หนีไม่พ้นหรอกค่ะ เพื่อนของเจ้านายเก่าคนนึงเป็นคนอังกฤษ เคสคล้ายๆ ของคุณ จขกท คือภรรยาที่เมืองไทย ยื่นคำขาดว่าถ้าไม่ย้ายมาอยู่เมืองไทย ก็เลิกกันไปเลย ทีแรกเจ้าตัวก็เห็นดีด้วย เพราะคิดว่าห่างออกมา ลูกสาวคงถอยไปเอง ปรากฏว่าคิดผิดค่ะ ไม่เจอตัวเป็นๆ ก็ใช้วิธีโทรมาขอเงิน ค่าโน่นค่านี่ ไม่ได้หยุดเหมือนกัน ข้างพ่อก็ใจอ่อน ขอก็ให้ ไม่เคยปฏิเสธ ท้ายสุด เธอยกครอบครัวมาเยี่ยมพ่อที่เมืองไทย โดยให้พ่อจ่ายทั้งหมด ฝ่ายแม่เลี้ยงต้อนรับขับสู้อย่างดี ถือว่านานๆ จะได้เจอกันสักที เขาก็ยังไม่ว่าดี ทำอะไรให้ ก็ไม่ถูกใจคุณเธอไปสักอย่าง พอประคารมกัน สามีก็เข้าข้างลูก พอครบกำหนดกลับ ฝ่ายลูกสาวบอกให้สามีพาลูกกลับก่อน  ตัวเองอยู่ต่อ ที่ทำได้เพราะเป็นแม่บ้านไม่ไ้ด้ทำงาน คราวนี้เรื่องยาวเลยค่ะ ฝ่ายภรรยายื่นคำขาดคือถึงขั้นแตกหัก ข้างลูกสาวสุดที่รักของพ่อ ก็กุลีกุจอช่วยติดต่อทนาย (เงินพ่อจ่าย) มาฟ้องแบ่งสมบัติแม่เลี้ยง ทั้งบ้านและที่ดิน ที่ซื้อหลังจากแต่งงาน ฯลฯ ข้างภรรยามาปรึกษาเจ้านายดิฉัน เจ้านายเป็นฝรั่ง ไม่ค่อยเข้าใจ เรื่องขึ้นโรงขึ้นศาล เลยโยนต่อมาให้ดิฉัน พอได้คุยกับทุกๆ คนแล้ว ดิฉันกลับเห็นว่า ถ้าผู้ชายอ่อนเป็นไม้หลักปักขี้เลนแบบนี้ อย่าอยู่ด้วยกันเลย เพราะธรรมดาสังคมตะวันตก ลูกๆ พอโตแล้วเขาก็มักต่างคนต่างไป ไม่มายุ่งกัน แค่เจอกันวันตรุษวันสารท ปีละครั้งสองครั้งอย่างมาก ไม่มีแบบนี้ ก็เล่าสู่กันฟังนะคะ...................ต้องดูคนกลางเป็นหลักค่ะ จากคุณ : Lawanwadee - [ 26 พ.ย. 50 11:22:34 ]

ความคิดเห็นที่ 9 เห็นด้วยกับหลายๆ ความเห็นค่ะ เข้าใจว่า รักกัน และคงจะทำใจยาก แต่หากผู้ชายเป็นไม้หลักปักขี้เลน แบบนี้ ไปอยู่ด้วยกันคุณจะแย่เอา ดูท่าแล้วลูกเขาคงไม่ ปล่อยให้พ่อเขามาอยู่กับคุณแบบมีความสุขง่ายๆ หรอกค่ะ เพราะพ่อเป็นแหล่งรายได้สำคัญของเขา ที่จะใช้ชีวิตแบบหรูหรา สุขสบาย แย่จัง... เราเห็นมีแต่ฝรั่งที่หยิ่งทนง ไม่อยากขอเงินพ่อแม่ เพราะกลัวเสียศักดิ์ศรี ฟังคุณเล่าแล้ว ได้แต่นึกว่า ... กรรม ของคุณ ตัดใจจากเขาดีกว่าค่ะ จากคุณ : ัเพนนี - [ 26 พ.ย. 50 11:59:31 A:125.27.1.81 X: TicketID:160171 ]

ความคิดเห็นที่ 10 คุณจขกทคะ ที่บ้านของสามีดิฉันก็มีปัญหาคล้าย ๆ กับของคุณค่ะ สามีเป็นคนไทยน่ะคะ แม่สามีแต่งงานกับฝรั่งมาสามสิบปีกว่าได้ มีลูกติดสามีฝรั่ง ลูกสาว สองคน เวลามีปัญหาอะไร ถ้าสามีดิฉันหรือแม่สามี พูด เค้าจะ ไม่ฟังไม่เชื่อ ไม่ยอมรับสักอย่างว่าลูกสาวเค้าเป็นแบบนั้น ตอนหลังนี้ลูกสาว กับพ่อ มีปัญหาเรื่องเงินทองในการทำธุรกิจกัน ลูกสาวขอเงินพ่อเพื่อเคลีย หนี้สินของธุรกิจ บริหารจนขาดทุน เชื่อว่ามีการยักยอกเงินไปด้วย พ่อก็ให้ จนพ่อไม่มีให้แล้ว ลูกสาวโกรธมาก ด่า F นู้น F นี่ เราฟังแล้วยังสยอง ลูกสาวเค้าร้ายมาก ลูกด่าพ่อได้มากมายขนาดนี้ จนตอน นี้ลูกสาวโกรธพ่อมาก ไม่พูดกับพ่อมา 10 เดือน พ่อเค้ารู้ซึ้งได้ด้วยตัวเองว่า ลูกสาวเค้านิสัยเป็นยังไง แต่เค้าก็ไม่อยากได้ยินคนอื่นว่าลูกสาวเค้าหรอก นะคะ เค้าจะรู้สึกเสียใจ ตอนนี้แม่สามีกับสามี ก็เฉย ๆ แล้ว เพราะรู้ว่าพ่อลูก กันทะเลาะกัน เดี๋ยวก็ดีกันเอง เดี๋ยวพวกเราจะเป็นหมาหัวเน่าเมื่อเค้ากลับมา คืนดีกัน คราวนี้ดิฉันว่าคงจะนานหน่อย เพราะว่าลูกสาวทิฐิสูง ขนาดพ่อเข้า โรงพยาบาลผ่าตัดไตออกไปข้างหนึ่ง ยังไม่ยอมมาเยี่ยม พ่อก็เหมือนตรอม ใจเล็กน้อย เพราะว่าลูกสาวคนนี้เป็นลูกสาวสุดที่รักมาก ๆตามใจทุกอย่าง อายุ 40 กว่าแล้วค่ะมีครอบครัว แต่ไม่มีลูก จากคุณ : แม่บ้านไทยในออสฯ - [ 26 พ.ย. 50 14:45:11 A:124.176.233.4 X: ]

ความคิดเห็นที่ 11 ลูกสาวคนนี้ก็ร้าย พอ ๆกับลูกเลี้ยงของคุณจขกท เลยค่ะ เอาแต่ใจ ปากร้าย ไม่เคยตรงเวลา ไม่เคยขอโทษใคร ต่อหน้าแม่สามี ก็ดีต่อกันนะคะ แต่มีอะไรอยู่ในใจ สามีบอกว่าเค้าอิจฉาแม่สามีและไม่ค่อย พอใจที่มาแต่งงานกับพ่อ เรื่องมันยาว ถ้ามีเรื่องอะไรที่เค้าโกรธพ่อ เค้าจะพาลมาด่าแม่สามีด้วย ด่าหยาบคายมาก มีครั้งหนึ่งโทรมาด่าหยาบ พ่อเค้าวางหูเลย ปกติพ่อเค้า จะยอมทนฟังจนหูชาไปข้างนึง ดิฉันยังถามสามีว่า แม่เธอทำไมถึงทนอยู่ ด้วยกันได้มาตั้งสามสิบปี สามีบอกว่า พ่อฝรั่งเป็นคนทำงานหาเงินเข้าบ้าน แม่เค้าก็เลยไม่อยากพูดอะไรให้ไม่สบายใจ ตามใจอยากจะทำอะไรก็ทำ อยากให้เงินลูกก็ให้ไป แต่ถ้าเป็นฝ่ายของสามีดิฉัน จะตรงกันข้ามเลย สามี บอกว่าไม่เคยได้รับการเกื้อกูลอะไรเลยไม่ว่าเงินทองหรือสิ่งของ จะให้ ต่อเมื่อจำเป็นจริง ๆเท่านั้น และสามีก็ไม่เคยขอเลย สองตายาย เมื่อก่อนมีเงินใช้เหลือเฟือ อยากไป Holiday ที่ไหนก็ไปได้ ตอนนี้ต้องมาใช้จ่ายกันอย่างกระเหม็ดกระเหม่ มาลำบากกันตอนแก่ เพราะ โดนลูกสาวสุดที่รักเอาเงินไปถลุงซะหมด ดิฉันยังพูดกับสามีเลยว่า ถ้าได้ แม่เลี้ยงฝรั่ง สงสัยจะไม่ได้เงินสักบาท จริงไหมคะ ฝรั่งเค้าคงไม่ยอมง่าย ๆ เหมือนอย่างแม่สามีดิฉัน นี่คือประสบการณ์ที่ดิฉันได้แต่งงานเข้ามาอยู่ในครอบครัวนี้ ได้ 7 ปีแล้ว แต่ก็ต้องอยู่ดูต่อไป เพราะว่าอยู่บ้านเดียวกันกับแม่สามีและพ่อฝรั่ง ลูกสาวฝรั่ง อยู่คนละบ้าน จากคุณ : แม่บ้านไทยในออส - [ 26 พ.ย. 50 15:28:01 A:124.176.233.4 X: ]

ความคิดเห็นที่ 12 อ่านดูเรื่องของคุณเจ้่าของกระทู้แล้ว เหมือนมีระเบิดเวลา..รอตั้งไว้ จะว่าเป็นการตัดสินใจดีหรือเปล่า ก็ตอบยาก เพราะถ้าคุณกับเขารักกันมาก คุณก็จะเสียใจที่ทิ้งคู่ไป แต่เนื่องจากคุณไม่ได้อยู่ด้วยกัน แถมคุณก็มีความสุขดีกับปัจจุบัน การเดินทางไปหาปัญหาบางอย่างในอนาคต ที่ผ่าน ๆ มาได้แต่รับฟัง คงเป็นการเดินหาความทุกข์ที่คุณไม่อยากเจอ ถ้าเป็นอย่างนั้น .. ลองหาทางอีกวิธีไหมคะ ลองให้สามีแบ่งทรัพย์สินออกมา ว่าจะให้ลูกสาวคนนี้ (รวมทั้งหลาน) อะไรบ้าง ถ้าเขาทำได้ ..ก็หมายถึงว่า ได้สร้างขอบเขตของ "การให้" เท่านี้ เท่านั้น ในวงเงินแค่นี้ ถ้าเขาทำได้ .. คุณก็จะได้สบายใจว่า ไม่มีมากกว่านี้อีก ที่เหลือคือ เขาและคุณใช้ชีวิตร่วมกัน เป็นการลดทอนปัญหา อย่างน้อยก็เป็นการเคลียกับลูก ๆ คนอื่นด้วยว่า เขาจะได้อะไรบ้างจากทรัพย์สินของพ่อของเขา วิธีการรายละเอียดอย่างไร คงต้องให้คุณและเขาลองคิดดู .... เสียดายความรักและความสัมพันธ์ที่คุณและเขาสร้างกันมา แต่จะต้องเสียไปเพราะลูก ๆ ของสามี จากคุณ : บีพี - [ 26 พ.ย. 50 15:54:25 ]

ความคิดเห็นที่ 13 ขอบคุณทุกๆท่านที่กรุณาเข้ามาช่วยดิฉันคิดค่ะ รู้สึกอบอุ่นมากๆเลยกับห้องแม่บ้าน เหมือนพี่เหมือนน้องกันจริงๆ แฮ่ะๆ...คุณ Lawanwadee คะ เหมือนคุณมีตาทิพย์เลยค่ะ ตอนที่ลูกสาวคนโตเขามาเที่ยวเมืองไทย เขาก็ให้พ่อจ่ายทุกอย่างให้เขากับหลานสาวของเขาค่ะ (เหลนของสามีดิฉัน) ลูกสาวคนโตคนนี้เขาเป็นทนายความอยู่แถวเดนเวอร์ สามีเธอเสียชีวิตไปเมื่ิอสามปีที่แล้ว ได้เงินประกันชีวิตของสามีมาก้อนใหญ่ ก็มาใช้จ่ายซื้อของให้ลูกหลานของเธอ แล้วบินไปเที่ยวยุโรปเกือบสองเดือน เพื่อรักษาหัวใจที่โศกเศร้าจากการเสียชีวิตของสามี(คือ ลูกสาวคนนี้ท้องตั้งแต่ยังไม่เข้ามหาวิทยาลัย มีลูกชายแล้วก็เลิกกับแฟน แล้วก็กลับไปเรียนต่อจนจบออกมาเป็นทนายความ แต่งงานใหม่แต่ไม่มีลูก ลูกชายคนเดียวของเขาก็มีลูกตั้งแต่อายุประมาณ 16-17 ปี ตอนนี้เธอเป็นคุณย่า และสามีดิฉันก็เป็นคุณปู่ทวดไปแล้วค่ะ เหลือเชื่อจริงๆ) พอปีที่แล้วสามีดิฉันมาเยี่ยมดิฉันที่เมืองไทย เขาก็บอกว่าอยากมาด้วยมากๆ อยากเห็นเมืองไทย เพราะรูปที่พ่อถ่ายไปให้ดูเมืองไทยสวยมาก สามีดิฉันก็ดีอกดีใจ อยากให้เขามา เพราะเขายังไม่หายเสียใจที่สามีเสียชีวิต แต่แล้วเธอก็บอกว่าค่าตั๋วแพงมาก จ่ายไม่ไหว คือ เธอเป็นทนายความ เธอมีออฟฟิสของตัวเองและมีลูกน้องอีก 3 คน (ออฟฟิสนี้ เป็นของสามีดิฉันที่ซื้อไว้นานแล้ว เธอมาขอให้สามียกให้เมื่อปีที่แล้ว สามีก็สงสารก็ทำเรื่องยกให้เธอไปเรียบร้อยแล้ว)แต่ตอนนี้เธอทำงานแค่อาทิตย์ละ 2 วัน เพราะยังไม่หายเศร้าใจจากที่สามีเสียชีวิต วันอื่นๆที่เหลือเธอก็ออกไปขี่มอเตอร์ไซด์ท่องเที่ยวกับกลุ่มฮาเลย์เดวิดสัน พอบอกว่าไม่มีเงินจ่ายค่าตั๋ว สามีดิฉันก็เลยซื้อตั๋วให้เธอและหลานสาวของเธอไปอีกสองพันกว่าเหรียญ และจ่ายค่าใช้จ่ายอื่นๆให้หมด เป็นอย่างไรคะ ครอบครัวของสามีดิฉัน นี่ยังมีลูกชายคนเล็กอีกคน แต่คนนี้เขาได้ภรรยาดีหน่อย ภรรยาจบ UCLA มีงานทำทั้งคู่ แต่ตอนนี้มีลูกเล็กสองคน ภรรยาเลยออกมาอยู่บ้านเลี้ยงลูก ดิฉันว่าครอบครัวนี้ดูท่าทางจะดีกว่าเพื่อน และลูกชายเขาก็ดท่าว่าจะรักพ่อจากใจจริง แต่พี่น้องบ้านนี้เขาทะเลาะกันแบบไม่มองหน้ากันเลย เพราะลูกสาวคนที่สองอยากได้สมบัติพ่อทั้งหมด ใส่ความว่าร้ายลูกคนโตกับน้องสะใภ้ จนพ่อไม่พูดกับลูกสาวคนโตเป็นปีและไม่ชอบหน้าลูกสะใภ้ ดิฉันบอกเขาว่าไม่เคยเห็นครอบครัวไหนยุ่งเหยิงแบบนี้เลย เพราะครอบครัวดิฉันเรียบง่าย มีทะเลาะกันกัดกันบ้าง แต่ก็ไม่นานเดี๋ยวๆก็ดีกันแล้ว มีอะไรก็ช่วยเหลือกันรักกันดี ลูกหลานเราก็เล่นกัน มีทะเลาะกันตีกัน แต่ไม่เคยเกลียดกัน ดิฉันไม่รู้ว่าเขาเลี้ยงลูกยังไง แต่สามีเป็นคนดีค่ะ เป็นคนดีมากๆ ขยัน สุภาพ ใจดี เอื้อเฟื้อเผื่อแผ่ เพื่อนฝูงรักมาก เขาเป็นคนที่เฉลียวฉลาดมากด้วย(ในหน้าที่การงาน) เขาจะช่วยเหลือทุกคนที่เขาช่วยได้ (มาเมืองไทยเห็นขอทานขาขาด หรือพิการก็ให้ทีละยี่สิบบาท ห้าสิบบาท ดิฉันบอกว่าเป็นแก๊งค์ขอทานเอาคนมาจากเขมร อย่าไปให้เลย เขาก็น้ำตาคลอ ไม่ยอมเชื่อ เดินกลับไปให้ บอกว่าให้ไปเถอะ เป็นแก๊งค์อะไรก็ช่าง แต่การที่ต้องมาคลานหมอบอยู่บนถนนนี่แย่มากๆ)ไปไหนๆก็ให้คนเขาไปทั่ว เขามีความสุขกับการให้คนอื่น ช่วยเหลือคนอื่น แต่ทำไมลูกไม้ถึงหล่นได้ไกลต้นมากขนาดนี้ก็ไม่ทราบ อาจจะเป็นจากภรรยาเดิมของเขาหรือเปล่าก็ไม่แน่ใจ เพราะตัวเขาเองทำงานหนักมาก แต่เธอไม่ได้ทำงาน อยู่บ้านเลี้ยงลูกและอ่านนิยาย ขนาดภรรยาเขาไม่ได้ทำงานนี่ บ้านของเขารกเหมือนรังหนูเลยค่ะ สกปรกมาก มีแต่หนังสือนิยายเป็นลังๆ ขี้แมว สำรอกแมว ็เต็มบ้านไปหมด ก้าวเท้าเข้าไปในบ้าน มีแต่กลิ่นอึแมว ดิฉันต้องโยนของในบ้านเขาทิ้งเป็นคันรถเลยค่ะ นึกแล้วยังแหยงไม่หายเลย เพราะตอนไปเยี่ยมเขาแรกๆน่ะ ไม่ได้ฮันนีมูนหรอกค่ะ ไปเป็นจับกังแท้ๆ กว่าจะทำความสะอาดบ้านจนพอจะดูได้บ้าง ดูข้างนอกครอบครัวเขาก็สมบูรณ์แบบ แต่พอมาเห็นปัญหาครอบครัวเขาลึกๆแล้ว ดิฉันปวดศรีษะมาก เพราะดิฉันไม่ใจดีแบบเขา ดิฉันจะช่วยก็ต่อเมื่อคนคนนั้นได้พยายามช่วยตัวเองแล้วและมีความจำเป็น แต่ดิฉันจะไม่ให้กับคนขี้เกียจ และดิฉันไม่ชอบถูกหลอก แต่ครอบครัวเขาดูเหมือนว่าทุกคนหวังพึ่งพ่อ จะเอาจากพ่อกันทุกคน ทั้งที่พ่อเองก็อายุมากแล้ว เคยคิดเล่นๆนะคะว่าอยากให้สามีดิฉันเขาฟอร์มว่าเขาไม่มีเงินเหลือแล้ว ถูกดิฉันหลอกเอาเงินไปหมด แล้วให้เขาลองซมซานไปหาลูกแต่ละคนดูว่าจะมีใครรักเขา ช่วยเหลือเขาไหม แต่คิดว่าเขาคงไม่เอาด้วย และกลัวเขาจะว่าบ้า ขอขอบคุณทุกท่านอีกครั้งค่ะ ดิฉันจะแปลความคิดเห็นของแต่ละท่านส่งไปให้เขาอ่านดูนะคะ เผื่อเขาจะได้คิดอะไรบ้าง ไม่ใช่มีแต่ดิฉันพูดอยู่คนเดียว เขาจะหาว่าดิฉันรังเกียจลูกๆของเขา คุณแม่บ้านท่านใดอยากช่วยคิดก็กรุณาเขียนมานะคะ ป.ล.ประสบการณ์ของคุณ Lawanwadee ดีมากๆเลยค่ะ โดยเฉพาะเรื่องที่บอกว่า.....เพราะโดยมาก ในสังคมอเมริกัน เหตุผลเดียวที่ลูกๆ โดยเฉพาะอย่างยิ่งลูกสาว ยังมานัวเนียพ่อแม่ไม่ห่าง คือเรื่องเงิน........ ดิฉันเชื่อว่าถ้าดิฉันไปอยู่กับเขาขึ้นมาจะต้องมีเรื่องกฏหมายและเรื่องเงินทองทรัพย์สมบัติ เข้ามาเกี่ยวข้องแน่นอน สามีดิฉันเขาให้ทนายทำพรีนัพก่อนแต่งงานค่ะ เขาบอกว่าภรรยาเขาสั่งไว้ก่อนเสียชีวิตว่าถ้าเขาจะแต่งงานใหม่ เขาต้องทำพรีนัพ แต่โอ้โฮ.. บอกตรงๆเลยค่ะว่าพรีนัพของทนายเขาเขี้ยวมากๆ เห็นแล้วไม่อยากแต่งเลยค่ะ เหมือนกับเราเป็นผู้ร้ายจ้องจะเอาสมบัติเขายังไงยังงั้นเลย แต่เขาก็จ้างทนายฝ่ายดิฉันให้ดิฉันนะคะ เพราะภาษากฏหมายยากมาก อ่านแทบไม่รู้เรื่อง ทนายเขาบอกว่าถ้าดิฉันบริสุทธิ์ใจก็ไม่เห็นน่าจะขัดข้องอะไร ดิฉันไม่ได้อยากได้ของของเขาอยู่แล้ว ก็เซ็นไป มีแก้ไขบ้างนิดหน่อย แต่ตอนนี้มานึกดูอีกที ถ้าวันหลังเราทะเลาะกับลูกเขา แล้วเขาเชื่อลูกสาวเขาแบบคนที่คุณ Lawanwadee เล่า เกิดหย่ากันขึ้นมาในอนาคต เราแทบจะไม่ได้อะไรจากเขาเลยสักอย่างเดียว ไอ้ครั้นจะกลับมาเมืองไทยก็คงหางานใหม่ไม่ได้แล้ว เพราะอายุมากเกินไป ดิฉันคิดว่าตัวเองไม่ฉลาดเลยค่ะ เพื่อนๆอย่าเอาอย่างนะคะ ความรักอย่างเดียวมันกินไม่ได้จริงๆ จากคุณ : ่แม่เลี้ยงใจร้าย - [ 26 พ.ย. 50 16:37:47 A:147.231.142.82 X: TicketID:128994 ]

ความคิดเห็นที่ 14 รักกัน ก็ไปมาหาสู่กันตามโอกาส เขามาเยี่ยม เราไปเที่ยว เป็นเรา ไม่แต่งงานเด็ดขาด กรณีอย่างนี้ been there done that got the T-shirt...not nice... Somthing will NEVER change ลูก แล้วต่อไปก็ หลาน blood relations...you cannot beat that! Sorry..but it's just the fact of life. I wish you luck in whatever you decide to do. จากคุณ : Ta (ta/'o-o/') - [ 26 พ.ย. 50 16:42:14 ]

ความคิดเห็นที่ 15 หลายๆคนให้ความเห็นดีๆไปแล้วนะ ว่าที่ลูกสาวเขาเป็นอย่างนี้ ก็เพราะพ่อเขาเป็นอย่างนั้นนั่นแหละ..ใจดีจนลูกเคยตัว ตัวพ่อไม่สามารถปฏิเสธลูกได้ เท่าที่เห็นและเคยเจอนะ สถานการณ์ทำนองนี้ แก้ไม่ได้ ถ้าแก้ได้ ก็ไม่ได้แก้ได้เพราะเรา แต่เพราะตัวพ่อตัดใจทำใจกับลูกตัวเองได้ ซึ่งเรื่องทำใจได้ไม่ได้เกิดจากเราหรือไม่นั่นอีกเรื่อง เรื่องที่ภรรยาเก่าเขาให้สามีทำพรีนัพถ้าแต่งใหม่ ว่าเป็นเรื่องปกติน่ะ เพราะตัวภรรยาเก่าต้องการปกป้องลูกของตัวเอง เพื่อที่ว่าถ้าสามีหย่าร้างไปกับภรรยาใหม่ หรือถ้าสามีเป็นอะไรไปหลังจากแต่งงานใหม่ ทรัพย์สินจะได้ตกไปถึงลูกตัวเอง นึกย้อนดู ถ้าเราเป็นภรรยาเก่าเราคงทำในทำนองเดียวกัน ลูกใครใครก็ห่วง คิดว่าถ้าตัดสินใจยังอยู่กับสามีนะ ยังไงเราเองก็ต้องทำใจเรื่องเงิน จากคุณ : Overseas - [ 26 พ.ย. 50 23:07:02 ]

ความคิดเห็นที่ 17 ตัดไฟตั้งแต่ต้นลมก้ดีเหมือนกันนะคะ เพราะคุณต้องเจอปัญหาหนักกว่านี้ถ้ามาอยู่ด้วยกัน หรือไม่ก็ชวนสามีไปอยู่ด้วยที่เมืองไทย หรือให้เขาไปหาปีละ 2-3 ครั้งก็อย่างดีอย่างน้อยคุณกับสามีก็รักกันและมีความสุขกันดี จากคุณ : กุชชี่ - [ 27 พ.ย. 50 10:14:34 ]

ความคิดเห็นที่ 18 ขอบคุณกับคำแนะนำของทุกท่าน มีประโยชน์มากจริงๆค่ะ ดิฉันบอกเขาไปแล้วค่ะว่า ถ้าเขาไม่คิดแก้ปัญหานี้ ก็ไม่ไปอยู่ที่โน่นแล้ว ถ้าลูกเขาจะมาเยี่ยมบ้างนานๆครั้ง หรือช่วงเทศกาลคงไม่เป็นอะไร แต่ถ้าจะมาคุมกันหรือมาไถเงิน มาด่ากันก็คงอยู่ด้วยกันไม่ได้แน่ๆ คงต้องทะเลาะกันใหญ่โต ตอนนี้เราอยู่บ้านเราก็สุขสบายดีอยู่แล้ว ไม่ต้องไปพึ่งพาใคร ถ้าเกิดไปทางโน้นไม่มีงานทำก็ต้องไปพึ่งเขา แล้วถ้าเกิดทะเลาะกับลูกเขาจนเราอยู่ไม่ได้ ต้องหย่ากันขึ้นมา เราก็แทบไม่มีอะไรเหลือติดตัว ครั้นจะกลับมาเมืองไทยก็อายุมากเกินกว่าที่จะไปหางานแข่งกับเด็กจบใหม่ๆ ดิฉันคงต้องมีแต่ความทุกข์กายทุกข์ใจ ถ้าเขารักดิฉันจริงและอยากให้ไปอยู่ทางโน้นด้วยกัน ก็ควรให้ดิฉันได้อยู่อย่างมีความสุขตามสมควร มีหลักประกันในชีวิต หรือไม่อย่างนั้นก็ไปๆมาๆอย่างนี้ตามที่คุณๆแนะนำน่ะค่ะ ขอขอบคุณทุกๆท่านอีกครั้งนะคะ จากคุณ : แม่เลี้ยงใจร้าย - [ 27 พ.ย. 50 14:43:53 A:147.231.142.82 X: TicketID:128994 ]

ความคิดเห็นที่ 20 คุณ จขกท. ยังโชคดีมากๆนะคะ ที่ยังไม่ทิ้งอนาคตที่เมืองไทย ถ้าเมื่อ 2 ปีก่อน ลาออกจากงานแล้วไปอยู่ด้วยกันเลย คงจะวุ่นวายใจมากๆๆๆกว่านี้นะคะ       เข้าใจว่าเค้าผูกพันกันมากว่า 30 ปี กับเราเพียง 2-3 ปีและยังมีสัญญาก่อนแต่งด้วยอีก เค้าไม่ต้องมีความกังวลใดๆเลยนะคะ อย่างดีถ้าไม่มีใครมาดูแลตอนแก่ที่บ้านก็ไปอยู่เนริส์ซิ่งโฮมซึ่งก็เป็นเรื่องปกติธรรมดาของคนแก่อเมริกันอยู่แล้วนะคะ        ถ้าเค้ารักคุณจริงจัง น่าจะขอทำพินัยกรรมใหม่(ไม่แน่ใจว่าจะขัดกับสัญญาก่อนแต่งหรือไม่นะคะ)  อาจจะบอกว่า 2 ปีที่ผ่านมาคุณมองเห็นปัญหาที่จะส่งผลต่อความสัมพันธ์ในอนาคตแน่นอน หากคุณ(สามี)จะให้ความมั่นใจในความมั่งคงของชีวิตคุณ ที่ต้องทิ้งอนาคตหน้าที่การงาน มาร่วมชีวิตด้วย ต้องจ่ายสินสอดย้อนหลังค่ะ รวมทั้งค่าใช้จ่ายส่วนตัวรายเดือน ที่อาจจะต้องเพิ่มทุกปีด้วย อะไรก็ว่าไป  ค่าประกันสุขภาพด้วย .... ไม่ใช่ว่าเราจะคิดไปเอาของเค้าฝ่ายเดียวนะคะ งานบ้าน 24/7 ออนคอล +ทำอาหารให้ทาน ฯลฯ...ที่เราต้องเป็นแม่บ้านแม่เรือนคอยดูแลอยู่นั้น จ่ายด้วยคำว่า"รัก"อย่างเดียวดิฉันคนนึงแหล่ะที่ไม่เอาด้วยหรอก      ไหนก็จะตัดใจแล้ว ลองทิ้งทวนสักครั้งดีมั้ยคะ      อย่างไรก็ตาม.. คุณยังโชคดีอยู่นะค่ะ แก้ไขเมื่อ 02 ธ.ค. 50 01:14:43 จากคุณ : แม่ขา - [ 30 พ.ย. 50 11:48:03 ]