 |
รักออนไลน์ภาค 2 จ้า
ก่อนอื่นต้องขอขอบคุณจากใจจริงสำหรับทุกๆความคิดเห็นในกระทู้รักออนไลน์ที่ผ่านมา กลับมาคราวนี้จะเล่าแบบละเอียดถึงความเป็นมาและความเป็นไปคะ
ตอนแรกกะจะเรียกว่าแฟนแต่ตอนนี้ขอเรียกว่าเพื่อนที่รู้ใจก่อนดีว่า เพื่อนเราเค้าเป็นคนอินเดียคะ เจอกันทางเนตเนี่ยแหละ เค้าเป็นเจ้าของร้านอาหารอินเดียที่ย่านใจกลางเมืองของกรุงกัวลาลัมเปอร์คะ เราก็คุยกับเค้าตั้งแต่ตอนที่เค้ากลับไปเยี่ยมบ้านที่อินเดียนะ เค้าก็ให้ที่อยู่ร้านอาหารของเค้าแต่เราก็ยังไม่ค่อยเชื่อเท่าไหร่ เพราะตอนนั้นเพิ่งจะคุยกันใหม่ๆ ส่วนเราเป็นครูสอนภาษาอังกฤษอยู่ใต้สุดแดนสยามเลยคะ ก็คุยกันไปเรื่อยๆ หลังจากนั้นไม่นาน เค้าก็บอกว่าจะมาเที่ยวที่นี่ เราก็บอกเค้าไปว่าอย่าเพิ่งรีบมาเลยนะ เพิ่งจะคุยกันได้ไม่เท่าไหร่ ใจเย็นๆ คุยกันไปเรื่อยๆก่อนดีกว่า เค้าก็เห็นด้วย
เราเริ่มคุยออนไลน์กันบ่อยขึ้น โทรศัพท์บ้างแต่ไม่บ่อยเหมือนทุกๆวันนี้ เวลาคุยกันเค้าก็เปิดเวบแคมตลอด เราก็เปิดนะ บางทีเราก็เรียกแม่กับน้องเรามาทักทายกับเค้าเหมือนเพื่อนสนิทกัน ประมาณ 3 เดือนเค้าก็บอกว่าเค้ายังอยากจะมาที่นี่นะ เพราะจากกัวลาลัมเปอร์มาที่บ้านเรา นั่งรถบัสมาก็ประมาณ 5 ชั่วโมงอะ เราก็บอกกับแม่ว่าเพื่อนคนที่คุยกันผ่านเวบแคมอะ เค้าจะมาเที่ยว แม่เราก็ไม่ได้ว่าอะไร เราก็บอกว่าเป็นเพื่อนกันไม่ต้องคิดมาก แต่ความรู้สึกเรายอมรับว่ามันก็เกินเพื่อนนะ
หลังจากที่เค้ามาก็อย่างที่บอกต้องจ่ายค่าวีซ่า 1500 เราก็บอกว่าถ้าเรารู้ว่าต้องจ่ายค่าวีซ่าด้วย ไม่ต้องมาดีกว่า เสียดายตัง ตลอดเวลาที่เค้ามาเที่ยวที่บ้านเราเค้าก็ไม่ได้ไปไหนนะ อยู่กับเราตลอดและเพื่อนของเราด้วย ตอนแรกเราก็สงสัยว่าจะมาที่นี่เพราะนัดเจอกับคนอื่นด้วย แต่ก็ไม่มีนะ ก่อนวันที่เค้าจะกลับเค้าก็มาขอบคุณพ่อกะแม่เรานะที่ต้อนรับเค้าเป็นอย่างดี เค้าซื้อเสื้อผ้าให้พ่อกับแม่เราด้วยนะ บอกว่าเป็นการขอบคุณ เราก็ห้ามเค้านะบอกไม่ต้องซื้อหรอกเค้าบอกไม่เป็นไร เราก็เลยปล่อยเค้า ทั้งที่จริงก็ไม่ค่อยได้ต้อนรับเท่าไหร่นะ เพราะสื่อสารกันลำบาก ใช้แต่ภาษามือมากกว่า เค้าก็ชวนพ่อแม่กะน้องสาวเราไปเที่ยวที่กัวลาลัมเปอร์นะ บอกว่าจ่ายแต่ค่ารถอย่างเดียวที่เหลือเดี๋ยวเค้ารับผิดชอบเอง น้องสาวเราก็ฟังรู้เรื่องนะแต่พูดไม่ถูก เราก็บอกว่าขอบคุณมากแต่ไม่เป็นไรดีกว่า เค้าก็ให้นามบัตรพ่อกะแม่เราไว้นะ อ้อลืมบอกไป พ่อกะแม่เราก็รู้นะว่าเค้าแต่งงานแล้ว ตอนนี้แยกกันอยู่กับภรรยาเค้ามา 6 ปีแล้ว
เราก็รับรู้มาตลอดแต่ไม่ได้สนใจนะ จนมาตั้งกระทู้นี่แหละ เพิ่งจะตาสว่างว่าเค้ายังมีพันธะอยู่ ถ้าจะคิดอะไรมากไปย่อมไม่ดีกับตัวเองแน่นอน หลังจากอ่านคำแนะนำจากหลายๆท่านเราก็เริ่มคิดได้ว่าลองคุยกับเค้าดีกว่าว่าจะเอายังไง เราก็เลยบอกเค้าไปตรงๆว่าถ้าคุณคิดจะคบเราเป็นแฟนจริงๆก็น่าจะจัดการกับสถานะของตนเองให้เรียบร้อยซะก่อน แต่ถ้าคุณไม่ชัดเจนเราก็คุยกันแบบเพื่อนดีกว่า เค้าก็บอกว่าเค้าไม่อยากให้พ่อกะแม่เรามองเราในแง่ไม่ดี เราก็บอกว่าใช่ เพราะคุณเพียงแค่แยกกันอยู่ คุณยังมีพันธะอยู่นะ อีกอย่างทั้งเราและเค้าก็รู้ว่าถ้ายังติดต่อกันอยู่เรื่อยๆ ต่างฝ่ายต่างก็ต้องเผลอใจแน่นอน เราก็บอกว่าถ้าจะจบก็จบ ทั้งๆที่ตอนนั้นก็เสียใจเหมือนกันนะ แต่คิดว่ายังไงก็ต้องตัดใจดีกว่าที่จะมีปัญหาตามมาทีหลัง เราก็บอกเค้าว่ายังไงเราก็เป็นเพื่อนกัน เค้าก็บอกเราว่าจะให้เปลี่ยนสถานะมาเป็นเพื่อนกัน เค้าทำใจไม่ได้ มันก็จริงนะความรู้สึกดีๆที่สร้างขึ้นมามันยากที่จะลืมจริงๆ แต่เราก็ไม่แน่ใจว่าเค้าพูดจริงหรือหลอก เพียงแต่บอกไปว่า ถ้าคุณจัดการกับสถานภาพของคุณเรียบร้อยแล้วเราค่อยมาคุยกันใหม่ก็ได้ เรารอได้นะ ใจเย็นๆไม่ต้องรีบ เราก็เลยถามเค้าว่าตกลงจะเอายังไงต่อ เดินหน้าหรือว่าหยุด เค้าก็เงียบไปสักพัก เราก็สงสัยว่าเค้าคงไม่ยอมหย่าแน่นอน ไหนบอกว่าแยกกันมา 6 ปีทำไมไม่ยอมหย่า ยอมรับนะน้อยใจแล้วก็มองโลกในแง่ร้ายมาก สักพักเค้าก็ส่งข้อความมาว่าเค้ายุ่งอยุ่ รอนะเดี๋ยวเค้าจะให้คำตอบ หลังจากนั้นเค้าก็ตอบกลับมาว่า เดือนมีนาคมปีหน้า เมื่อเค้ากลับไปเยี่ยมบ้านที่อินเดียเค้าจะจัดการสถานภาพทางกฎหมายของเค้าให้เรียบร้อย เค้าบอกให้เรารอ และขอให้ทุกสิ่งทุกอย่างเหมือนเดิม เราก็โอเคนะ
ตอนนี้ก็กลับมาคุยกันเหมือนเดิมแต่ก็ต้องศึกษากันให้มากขึ้นนะ เราเองเผื่อใจไว้ด้วยและจะรอจนกว่าเค้าจะเอาใบหย่ามาให้เราดูซะก่อน แล้วก็ค่อยมาว่ากันอีกที เดือนมกราคมเค้าบอกว่าจะมาเที่ยวที่บ้านเราอีก เราเลยพูดเล่นกะเค้าว่าถ้ายังไม่ได้ใบหย่าก็ไม่ต้องมา ตอนนี้ก็มีความสุขตามอัตภาพแหละคะ ยังไงก็ขอบคุณทุกๆความเห็นและคำแนะนำอีกครั้งนะคะ รักด้วยหัวใจอย่างเดียวไม่ได้ผลจริงๆคะ ต้องเพิ่มสมองเข้าไปด้วย จะรอความเห็นทุกท่านนะคะ
จากคุณ :
รักครั้งแรก
- [
13 ธ.ค. 50 18:41:15
A:125.24.213.15 X:
]
|
|
|
|
|
|
อ่านจบแล้วมีความเห็นว่าเป็นเรื่องที่น่ารักดี
