ความคิดเห็นที่ 1 คืนนั้นพี่เก๋ก็พาพวกเรามาที่ Apartment ของพี่เก๋ ซึ่งมีขนาด 2 ห้องนอน 2 ห้องน้ำ 1 ห้องนั่งเล่น 1 ห้องครัว ค่าเช่าตกที่เดือนละ 1,200 เหรียญ อยู่กันทั้งหมด 4 คนได้แก่ พี่กี้ พี่เก๋ พี่โก้และพี่กุ้ง ซึ่งเป็นน้องของพี่เก๋ หลังจากนั้นเราสองคนก็คุยกันและสรุปว่า ไม่ว่ายังไงแอมก็จำเป็นที่จะต้องเดินทางขึ้นเหนือ และเราก็ร่วมทุกข์ร่วมสุขมากถึงตรงนี้แล้ว จะให้ผมทิ้งให้แอมไปคนเดียวมันก็เป็นไปไม่ได้ จริงมั๊ย ถึงแม้ว่าในตอนนั้นผมจะเหลือเงินเพียงแค่ 500 เหรียญเท่านั้น การติดสินใจที่จะไปที่นั่นผมจะต้องยอมทิ้งเงินไปอีก 250 เหรียญสำหรับค่าเครื่องบิน และที่สำคัญที่นั่นมีตำแหน่งงานว่างสำหรับแอมเพียงตำแหน่งเดียว มันไม่มีที่สำหรับผม การที่ผมตัดสินใจในครั้งนี้จึงเหมือนกับการวัดดวง ว่าโชคชะตาจะเล่นตลกอะไรอีกหรือเปล่า ซึ่งพี่กี้และพี่เก๋ก็ไม่ว่าอะไร เคารพในการติดสินใจของเรา พร้อมกับบอกเราว่าถ้าไปไม่รอดก็กลับมาก็ได้นะ จากนั้นพี่กี้ก็เดินไปหยิบเสื้อกันหนาวของตัวเองออกมา แล้วเอามาให้ผม ทำให้ผมซึ้งในน้ำใจของพี่กี้มาก ส่วนพี่กุ้งซึ่งใจดีมากๆ ก็ไปหยิบเสื้อกันหนาวให้กับแอม จากนั้นก็อวยพรให้เราสองคนเดินทางโดยสวัสดิภาพ คืนนั้นผมก็นอนบนโซฟาที่ห้องนั่งเล่น กับพี่โก้ ส่วนแอมก็นอนในห้องนอนอีกห้องหนึ่งกับพี่กุ้ง ตื่นเช้ามาพี่เก๋ก็ไปส่งเราที่สนามบินใน Miami เราขอบคุณพี่เก๋สำหรับในทุกๆ เรื่อง จากนั้นเราก็เดินไปซื้อตั๋วเครื่องบินที่เคาท์เตอร์ แต่ราคาที่เราได้ในตอนนั้นคือ 400 กว่าเหรียญ ซึ่งทำให้ผมแทบช็อคว่าทำไมมันถึงแพงได้ขนาดนี้ เราไม่รู้จะทำอะไรจริงๆ แล้วอยู่ๆ ก็มีเจ้าหน้าที่ในสนามบินเดินมาถามพวกเราว่าเราจะไปที่ไหน เขาสามารถจองตั๋วแบบถูกๆ ให้ได้ เราก็บอกเค้าไปว่าเราจะไป Connectticut แล้วเค้าก็โทรศัพท์ไปหาใครก็ไม่รู้ จากนั้นก็บอกกับเราว่าค่าตั๋วสายการบินอยู่ที่ราคา 250 เหรียญ เราสนใจจะซื้อมั๊ย เราก็ตอบไปว่าสนใจ แล้วชายคนนั้นก็ยื่นโทรศัพท์ให้เราบอกชื่อและนามสกุล แล้วเค้าก็ให้โค้ดเรามาประมาณ 10 หลัก จากนั้นก็ให้เราไปยื่นที่สายการบิน Continential Airline เพราะว่าเราได้จองกับสายการบินนี้เอาไว้ ซึ่งจริงๆ แล้วผู้ชายคนนี้ไม่ใช่นายหน้า สาเหตุที่เราได้สายการบินนี้ก็เนื่องมาจากว่า ได้มีการเปรียบเทียบราคาในขณะนั้นว่าสายการบินไหนถูกที่สุดในขณะนั้น และก็ไม่จำเป็นว่าจะต้องเป็น Continential Airline เสมอไป พอเราไปยื่นกระดาษที่ได้จดโค้ดเอาไว้ที่เคาร์เตอร์ เค้าก็ให้เราจ่ายเงินคนละ 250 เหรียญ เราดีใจมากที่สุดท้ายก็สามารถหาวิธีซื้อตั๋วที่จะไป Connectticut ได้ จากคุณ : annakin (amnakim) - [ 11 ม.ค. 51 10:02:12 ]

ความคิดเห็นที่ 2 โชคดีจังเลยนะคะ ไม่ต้องจ่าย400เหรียญ จากคุณ : ขนมตังเมเลือดกำเดา - [ 11 ม.ค. 51 10:15:38 ]

ความคิดเห็นที่ 3 เหมือน จขกท. ผ่านมาได้จอกนึงแล้ว ลุ้นๆนะครับ จากคุณ : *omega* - [ 11 ม.ค. 51 12:39:42 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ลุ้นด้วยต่อ จากคุณ : ~Or@nge~ (~Orange be Ora~) - [ 11 ม.ค. 51 14:01:51 ]

ความคิดเห็นที่ 5 รออยู่น้า ลุ้นๆมากมาย จากคุณ : Kim_Bora - [ 11 ม.ค. 51 18:18:30 ]

ความคิดเห็นที่ 6 ต่ออ่าๆๆๆ อยากอ่านๆๆ จากคุณ : ++ โปรดเถอะ ++ - [ 11 ม.ค. 51 21:34:06 ]

ความคิดเห็นที่ 7 มาเกาะขอบสนามรอ ... จากคุณ : เมอแรงก์มะนาว - [ 11 ม.ค. 51 23:46:51 ]

ความคิดเห็นที่ 8 อ่านแล้วคิดถึงตอนที่ขับจักรยานไปหางานจริงๆ ช่วงเวลาอันขมขื่น..... แต่ผมว่าทุกคนที่ไปก็คงเจอกับความขมขื่นบ้าง สุดท้ายตอนกลับมาหลายคนคงคิดเหมือนผม..... ไม่เสียใจที่ไป T T Gulf Shores Al ขาดทุน 70 เปอร์เซ็นต์ เท่าทุน 20 เปอร์เซ็นต์ (จขกท อยู่ตรงนี้) ได้กำไร 10 เปอร์เซ็นต์ ตาย 0.0002 เปอร์เซ็นต์ กำไรชีวิต 100 เปอร์เซ็นต์ อันนี้เห็นด้วย จขกท เหมือนผมเลยวันแรกผมทำงาน10โมงถึงเที่ยงคืนครึ่ง พัก1ชม. ต่างกันตรงที่ผมได้เงิน... เขียนได้ดีครับ แก้ไขเมื่อ 12 ม.ค. 51 00:42:10 จากคุณ : V_Accy - [ 12 ม.ค. 51 00:39:44 ]

ความคิดเห็นที่ 9 มาแล้วค่า ไม่อยู่ 2 วันได้บ้านใหม่แล้ว  ได้อ่านหนำใจเลยค่า อิอิ ก่อนอื่นขอชื่นชมใน spirit จขกท ก่อน จขกท เป็นคนดีจังอ่ะ รักแฟนมากๆ คุณแฟนนี่ช่างโชคดีจริงๆ เหลือแค่ $500 ไม่รู้อนาคตตนเองก็ช่างทำได้เพื่อคุณแฟน อันนี้นับถือ นับถือ ขอปรบมือให้ดังๆ ส่วนเรื่อง visa ได้มาแล้วค่า สัมภาษณ์กะช่อง 11 เป็นฝรั่งท้วมๆ หน่อย แต่ใจดี อารมณ์ขันมากๆ ตอนสัมภาษณ์อ่ะไม่เครียด แต่เครียดตอนยืนรอ check เอกสารช่อง 1-3 อ่ะค่ะ เพราะรอนานมาก แล้วก็ลุ้นว่าเอกสารเราจะถูกต้องเรียบร้อยมั้ย ตามเวลานัดเราสัมภาษณ์ 12.30 แต่ได้สัมภาษณ์จริงๆ เวลา 13.40  เดี่ยวเรา review ให้ฟังคร่าวๆ แล้วกันนะ เผื่อจะเป็นประโยชน์แก่คนยังไม่ได้สัมภาษณ์บ้าง 11. 50 เข้าสถานทูต  จะมีผู้หญิงเสื้อแดงนั่งอยู่ที่ม้าหิน check ชื่อเรา check เอกสารคร่าวๆ ว่าเรากรอกครบมั้ย  ถ้าไม่ครบเค้าก็จะ hightlight ในช่องนั้นๆ แล้วให้เราเอาปากกาเติมให้ครบทีหลัง จากนั้นก็เดินเข้าประตูกระจก จะมีคุณยาม ฝากมือถือกะ mp3 เอาบัตรประชาชนให้เค้าไปด้วย จากนั้นเค้าให้บัตรฝากของ  scan กระเป๋าเรา เป้นอันว่าเรียบร้อย ผ่านเข้าสถานทูตมาได้ ช่วงนี้ก็กรอกๆ อะไรที่มันไม่ครบ จากนั้นก็เดินไปยังเจ้าหน้าที่เสื้อแดง เค้าก็จะดึงเอกสารที่ไม่ต้องใช้ให้เราถือไว้ อันไหนที่ต้องใช้ เค้าก็จะใส่ในแฟ้มให้ แล้วก็ได้บัตรคิวมา คราวนี้หล่ะยืนจนเมื่อยเลย เผื่อที่จะไปต่อแถวยังช่อง 1-3 ช่อง 1-3 เค้าจะ scan นิ้วเราทั้งหมด 3 ครั้ง โดยซ้ายก่อน 4 นิ้ว  ขวา 4 นิ้ว แล้วก็นิ้วโป้งทั้ง 2 ข้าง  เค้าก็จะดึงเอกสารต่างๆ ในแฟ้มออกอีกที นั่นหมายความว่าเอกสารที่เราจะยื่นให้คนสัมภาษณ์จริงๆ คือใบเกรด, ds2019, passport(เท่าที่จำได้) แต่ที่แน่ๆ เอกสารทางการเงิน สมุดบัญชีต่างๆ ใบรับรองของผู้ปกครองไร เค้าดึงออกแน่ๆ  เรื่องเงินเค้าไม่ดูเลยค่ะ หลังจากตรวจเอกสารเสร็จ ปกติเค้าจะให้นั่งรอ เพื่อที่จะเรียกตามบัตรคิวเข้าห้องสัมภาษณ์อีกที  แต่เผอิญรอบเรามันสุดท้ายแล้ว เค้าก็เลยให้เดินเข้าห้องสัมภาษณ์ไปเลย  เราก็เข้าไปนั่งรอ  ตอนนี้ก็จะได้ยินเจ้าหน้าที่สัมภาษณ์คนก่อนๆ  เราก็คอยนั่งฟังว่าเค้าถามไรบ้าง  ตอนนั้นมีแค่ 2 คนเป็นฝรั่งช่อง 11 อีกคนเป็นเกาหลี คนถามก็ซ้ำๆ อ่ะค่ะ เช่น what are you gonna do? ไปทำงานที่ไหน where do you study?  เรียนที่ไหน how much do they pay you? ได้ค่าจ้างเท่าไร what do you study? what is your major? เรียนสาขาไร  มีคนหนึ่งเรียนทันตะ คนสัมภาษณ์บอก can you show me your teeth? can you smile? ฮาซะ ฝรั่งอาจจะพูดเร็วหน่อยหนึ่ง แต่ถ้าจับ key words ได้ก็ไม่มีปัญหาไร คนเกาหลีพูดช้าหน่อย ยานคาง พูดติดสำเนียง แต่ก็ไม่ได้ฟังยากมาก หลังจากนั้นก็ถึงคิวเรา เราเลือกสัมภาษณ์กะฝรั่ง(ทำไมเลือกได้? ก็เพราะเราเป็นคิวท้ายๆแล้ว เค้าก็เลยประมาณว่าเอ้าตั้งแถวรอเลยนะ แถวไหนสั้นต่อแถวนั้น)  เราก็เดินไป ยื่นเอกสาร จนท: How are you? เรา:   I'm great, thanks. How are you? จนท: I'm very well. (หยิบ passport เรา) oh, you have been to Australia? (คุณเคยไปออสเตรเลียนี่) เรา: yes. จนท:  What did you do? (ไปทำไร) เรา:  I took a short English course (ไปเรียนภาษาคอร์สสั้นๆ ค่ะ) จนท: A short English course? How long? (นานเท่าไร) เรา: 4 weeks จนท: nice. Where do you study? เรา: Khon Kaen University. จนท: Ok. So where are you going? เรา:  Grand Canyon National Park. จนท: ok, now put your left index finger on the scanner (เอานิ้วชี้ข้างซ้ายวางบนเครื่อง scan) oh, your e-mail address is bluefairry9...where did you get this name? (ไปเอาชื่อ mail มาจากไหน) เรา: From the movie "AI" จนท: you must like a fairy, huh? bla bla bla...(ฟังไม่ออกอ่ะ แต่เราก็ยิ้มตอบไป)....We will approve your visa (จะออก visa ให้นะ) แต่ตอนนั้นเราตื่นเต้นมาก แบบว่าเฮ้ยจะได้ไปเมกาแล้วเหรอ ก็เลยยืนอึ้ง นิ้วก็ยังอยู่บนเครื่อง scan อยู่เลย  จนเจ้าหน้าที่บอก you may remove your finger (เอานิ้วออกได้แล้วโว้ยยยยยยยยย อิอิ)   เรา: (ไม่แน่ใจ) done? (เสร็จแล้วจริงๆ เหรอ) จนท: yep, you visa is approved (คุณได้ visa แล้วจ้า)  มีตบท้าย you speak English very well ( หุหุ ทำเอาเขิน) จบแล้วจ้า...............................ไม่ยากอย่างที่คิด  ตอนช่วงที่นั่งรอก็พยายามนั่งฟังคำถามไป มันจะซ้ำๆ อยู่แค่นี้หล่ะจ้า   หุหุ วันนี้เขียนยาว ขออนุญาต จขกท ด้วยเน้อ จากคุณ : White River - [ 12 ม.ค. 51 09:13:23 ]

ความคิดเห็นที่ 10 ยินดีกับคุณ White River ด้วยค่ะ Good luck in Grand Canyon na ka :) จากคุณ : เมอแรงก์มะนาว - [ 12 ม.ค. 51 09:23:52 ]

ความคิดเห็นที่ 11 อ่อ ลืมบอกไป กระบวนการสัมภาษณ์จริงๆ ไม่เกิน 3 นาทีค่ะ แล้วก็เห็นคนหน้าเสียไม่เกิน 5 คนอ่ะค่ะ ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมไม่ผ่าน แต่ช่วงหลังๆ นี่ คุณเกาหลีเล่นถามแค่ 1 คำถาม ในคำถามต่อไปนี้ where do you study? หรือ where are you going? หรือ what are you going to do? ถามแค่ 1 คำถามจริงๆ ค่ะ ท่านคงหิวข้าว หุหุ จากคุณ : White River - [ 12 ม.ค. 51 09:24:58 ]

ความคิดเห็นที่ 12 hehehehe, thank you so much ka คุณเมอแรงก์มะนาว จากคุณ : White River - [ 12 ม.ค. 51 09:25:35 ]

ความคิดเห็นที่ 13 โอ้ววว...ดีใจด้วยนะครับ หุหุ แต่ว่า คุณ White River อยู่ มข. เหรอ ที่เดียวกันเลยอ่ะ ผมก็ มข.เหมือนกัน ว่าแต่คุณ White River เนี่ย อยู่คณะอะไรเหรอครับ จากคุณ : annakin (amnakim) - [ 12 ม.ค. 51 10:15:06 ]

ความคิดเห็นที่ 14 โอ้ววววววววววว จริงเหรอคะ เราอยู่คณะมนุษย์ค่า  คุณ จขกท หล่ะค้า รูปที่ post ที่บ้านหลังเก่าเราดูไม่ได้อ่ะค่ะ ถ้างั้นเราจะสืบหาตัว จขกท ว่าเป็นใคร หุหุ จากคุณ : White River - [ 12 ม.ค. 51 10:32:25 ]

ความคิดเห็นที่ 15 เมื่อคืน อ่านหนังสือดึกครับพี่น้อง เลยไม่ได้อัพ วันนี้โอกาสดี มาอัพ แต่พรุ่งนี้สอบนี่สิ 555 เซ็งครับ ตายแน่ๆ เลย “แม่ๆ ต้นจะไป CT นะ” ผมโทรศัพท์บอกแม่ที่สนามบิน หลังจากได้ตั๋วแล้ว “อ้าว...ไปทำไมล่ะต้น ก็ไหนบอกว่าได้งานกับพี่เก๋แล้วไง” แม่ผมตกใจ เลยถามผมกลับ “คือว่า...นั่นแหละแม่ ไม่มีปัญหา ต้นจัดการเองได้” ผมตอบไป แม่ของผมเงียบไปครู่ใหญ่ แล้วจู่ๆ น้องผมก็คุยแทนแม่ของผม “พี่ต้น พี่ต้นจะไป CT เหรอ” น้องผมย้อนถาม “เออดิ” ผมตอบ “ทำไมพี่ต้นเป็นคนแบบนี้ล่ะ เห็นแก่ตัวที่สุด ไม่เคยคิดเลยเหรอว่าคนอื่นเป็นห่วงตัวเองแค่ไหน รู้มั๊ย ตั้งแต่พี่ต้นคิดว่าจะหนีออกจาก Subway แม่เรานอนไม่หลับเลย ได้แต่พูดถึงพี่ต้น แม่เป็นห่วงพี่ต้นมากรู้มั๊ย...” สิ่งที่น้องผมพูด มันทำให้ผมรู้สึกผิดมาก จนผมพูดอะไรไม่ออก เพราะมันเหมือนโดนตบหน้าอย่างจัง “ไม่อยากจะคุยกับพี่ต้นแล้ว คุยไปก็ไม่รู้เรื่อง รู้มั๊ยแม่เสียใจกับการกระทำของพี่ต้นมากขนาดไหน เคยรู้บ้างมั๊ย” ผมยืนนิ่ง พูดอะไรไม่ออก “เออๆ ทุกอย่างมันต้องเรียบร้อยสิ เชื่อพี่” ผมตอบ “ไม่อยากคุยกับพี่ต้นแล้ว” น้องผมโยนระเบิดลูกใหญ่ไว้ ก่อนที่จะวางหูโทรศัพท์ ผมไม่เคยคิดเลยว่า การตัดสินใจทุกอย่างของผม มันทำให้แม่ของผมเป็นห่วงมากถึงขนาดนี้ เพราะแม่รู้ดีว่าที่นั่นมันไม่มีงานสำหรับผม แต่ผมก็ตัดสินใจ โดยยึดตัวเองเป็นหลัก เห็นแก่ตัวที่สุด หลังจากที่ผมวางหูโทรศัพท์ ก็ถึงเวลาขึ้นเครื่อง เราเดินทางจาก Miami ไปต่อเครื่องที่ Philadelphia จากนั้นต่อไปยังสนามบิน Bradley International Airport ถึงที่นั่นประมาณ 4 ทุ่ม ซึ่งผมก็ได้โทรหาแม่อีกครั้ง พร้อมกับบอกว่า “แม่ๆ เค้าบอกว่าต้นจะได้งานด้วยแหละ” ผมบอกแม่ “จริงเหรอต้น เออๆ ดีแล้ว” แม่ตอบ “จริงสิ แม่ไม่ต้องเป็นห่วงนะ” ผมตอบ “เออ ถ้าได้งานก็ดีแล้ว” จริงๆ แล้วทุกคำพูดที่ผมพูดไป ผมโกหก ผมไม่ได้งานหรอก เพราะผมยังไม่ได้คุยกับใครที่นี่เลยด้วยซ้ำ แต่ว่าผมพูดเพื่อให้แม่ของผมสบายใจเท่านั้นเอง.... แต่ลึกๆ แล้ว ผมเชื่อว่า แม่ผมรู้ว่า "ผมโกหก" พอเวลา 5 ทุ่มพี่เจนนี่ก็ขับรถมารับพวกเรา ซึ่งพี่เจนนี่เป็นลูกสาวของเจ้าของร้านอาหารไทยที่นั่น ซึ่งเป็นเพื่อนกับแม่ของแอม เมื่อมาถึงบ้าน ซึ่งบ้านหลังนี้เป็นบ้านหลังใหญ่ 2 ชั้น แต่ว่ามีคนอยู่ประมาณ 8 คน ทั้งพ่อครัว แม่ครัว เจ้าของร้าน ลูกๆ พี่เจนนี่ โฮส เด็กเสิร์ฟ ซึ่งที่นั่นไม่มีที่ให้ผมนอนหรอกครับ ผมจึงได้นอนบนโซฟาหน้าทีวี ซึ่งมันทำให้ผมรู้สึกของผมตกต่ำลงไปอีกเมื่อไม่มีใครคิดจะมาดูทีวีเลย แต่กลับไปรุมดูหนังที่คอมพ์กันทั้งบ้าน วันนี้ทั้งวัน ผมจึงเอาแต่ขลุกตัวอยู่บนโซฟา ใต้ผ้าห่มหนาๆ บางทีน้ำตามันก็ไหลออกมา น่าสมเพชตัวเองขณะนั้นเป็นที่สุด ไม่หิวหรืออยากกินอะไร จะลุกไปหาอะไรกินก็เพราะ ยังอยากที่จะอยู่ต่อ ไม่อยากมาตายที่นี่ ซึ่งตอนนั้นผมคิดอย่างนี้จริงๆ ครับ แล้วก็เดินไปหยิบปลากระป๋องที่ผมเอามาจากเมืองไทย แล้วก็ไปตักข้าวในโถ ซึ่งทำให้ผมรู้สึกดีที่อย่างน้อยที่นี่ก็มีข้าวให้กิน พอให้หายคิดถึงเมืองไทยไปได้บ้าง ผมดูนาฬิกาแทบจะทุก 15 นาทีก็ว่าได้ คอยว่าเมื่อไหร่แอมจะกลับมาสักที ผมทนอยู่แบบนี้ไม่ไหวแน่ ถึงแม้ว่าจะเป็นวันแรกของการอยู่ที่นี่ มันโหดร้ายกว่าที่ผมคิด ถึงแม้ว่างานที่ Subway จะหนัก แต่ก็ยังมีเพื่อนๆ ไว้คอยคุยแก้เหงา งานที่ทำมาทั้งวันหายเหนื่อยเป็นปลิดทึ้ง เพราะเพื่อนๆ ก็จะคอยให้กำลังใจซึ่งกันและกันว่าต้องสู้ต่อ แต่ไม่ใช่ที่นี่... "มันไม่ได้ถูกเตรียมไว้สำหรับผมจริงๆ" จากคุณ : annakin (amnakim) - [ 12 ม.ค. 51 10:36:19 ]

ความคิดเห็นที่ 16 คณะมนุษย์เหรอ อ่า น้องผมก็เรียน คณะมนุษย์เหมือนกัน มนุษย์อิ๊งอ่ะ ปี1 ชื่อ V ไม่รู้ว่ารู้จักรึเปล่า จากคุณ : annakin (amnakim) - [ 12 ม.ค. 51 10:37:54 ]

ความคิดเห็นที่ 17 ตอบคุณ V_Accy ครับ ถ้าจะถามว่า เสียใจมั๊ยที่ไป ผมก็จะตอบว่า ไม่เลยครับ ทุกประสบการณ์ขมขื่น ทั้งปั่นจักรยานร้องไห้ หรือล้างจานร้องไห้ มันเป็นประสบการณ์แบบสุดๆ ครับ ผมรู้สึกว่ามันมีค่านะ เพราะคิดว่า ยังไงๆ ก็คงไม่มีอะไรเลวร้ายไปกว่านนี้อีกแล้วแหละ จากคุณ : annakin (amnakim) - [ 12 ม.ค. 51 10:46:30 ]

ความคิดเห็นที่ 18 อ่า ไม่รู้จักอ่ะค่ะ มาต่อไวๆ น้า กำลังน่าติดตาม เราอ่านไปก็แทบจะร้องไห้ไป สงสาร จขกท - -" จากคุณ : White River - [ 12 ม.ค. 51 11:29:02 ]

ความคิดเห็นที่ 19 รออ่านต่ออยู่  มาอัพไวๆน้า  ติดยังกะละครช่อง 7 จากคุณ : ไข่แดงลอยฟ้าตอนเช้า - [ 12 ม.ค. 51 15:10:54 ]

ความคิดเห็นที่ 20 ร้องไห้ ไปแล้ว อ่านแล้วอินไปหน่อย เราก็ชอบแอบร้องไห้คนเดียวอ่ะ ตอนไป work จริงๆ เราก็อาจจะไม่ได้มีเรื่องอะไรร้ายแรงมาก เท่า กับ เจ้าของกระทู้เลย แต่ จะขอบอกว่า การร้องไห้ ก็เป็นการระบายออกอย่างนึง แล้วจะรู้สึกดีขึ้น (ป่าวนะ) แล้วเราก็ผ่านมันมาได้ ด้วยกำไรทั่งรายได้ และกำไรชีวิต สำหรับเรานะ สุดยอด จากคุณ : หนุ่ย nuike (nuike) - [ 12 ม.ค. 51 19:34:23 ]

ความคิดเห็นที่ 21 4 ทุ่มแล้ว ได้เวลาที่แอมจะต้องกลับมา ผมเหม่อมองไปที่นาฬิกา ดูทุกๆ วินาทีที่เข็มมันเคลื่อนไป จาก 1 เป็น 2 จาก 2 เป็น 3 ไปเรื่อยๆ ในใจก็คิด “เอ...ถ้าผมนับหนึ่งถึง 600 แอมจะกลับมามั๊ยนะ...” เหมือนคนบ้าครับ ความเหงามันค่อยๆ กัดกินหัวใจของผม “หนึ่ง...สอง...สาม...สี่...” ผมนับไปเรื่อยๆ...เรื่อยๆ จนถึงหกร้อย “ยังไม่กลับมาแฮะ...” ผมคุยกับตัวเอง แล้วผมก็ได้ยินเสียงรถยนต์ค่อยๆ เคลื่อนมาจอดที่หน้าประตู สักพักก็ได้ยินเสียงฝีเท้าเบาๆ วิ่งขึ้นมาจากบันได ภาพที่ผมเห็นอยู่ตรงหน้าทำให้ผมรู้สึกดีขึ้นมาก จนแทบจะกลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่ เพราะภาพข้างหน้าก็คือแอมนั่นเอง เธอมายืนหอบตรงหน้าผม พร้อมกับในมือถือกล่องข้าวผัดที่ห่อมาจากร้าน “พี่ต้นเป็นไงมั่ง แอมเป็นห่วงพี่ต้นเลยรู้มั๊ย” แอมถามผมด้วยน้ำเสียงที่เป็นห่วงผม “แล้ววันนี้ทำงานเป็นไงมั่งล่ะ” ผมถามแอม “แอมชอบอ่ะ สนุกดี ได้คุยกับแขกด้วย” แอมตอบผมด้วยน้ำเสียงแจ่มใส “เหรอ ดีใจด้วยนะแอม” ผมตอบเธอไป “ระหว่างที่พี่ต้นรองานอยู่ เดี๋ยวแอมจะเลี้ยงพี่ต้นเอง พี่ต้นไม่ต้องเป็นห่วงนะ” เธอบอกกับผมด้วยความมั่นใจว่า เธอสามารถทำมันได้ จากนั้นเธอก็จัดเตรียมอาหารให้พร้อม  แล้วผมก็ถามเธอต่อ “เออ...วันนี้ได้เงินเท่าไหร่เหรอ” “วันนี้แอมฝึกงานอ่ะ ยังไม่ได้เงิน แต่ว่าได้ทิป 36 เหรียญ” ซึ่งผมก็ดีใจที่อย่างน้อยตอนนี้แอมก็มีความสุขกับงานที่ทำแล้ว “ แล้วผมล่ะ...” ผมคิดในใจ เมื่อทานเสร็จเธอก็อาสาจะล้างจานให้ เราสองคนช่วยกันล้างจาน อย่างมีความสุข อย่างน้อย ณ ตอนนี้ ผมก็ไม่ได้อยู่คนเดียว แต่แล้ว...แอมก็ขอตัวเข้านอนเพราะพรุ่งนี้เธอต้องตื่นแต่เช้าเพื่อไปทำงาน และหลังจากนั้น ความเหงาก็เริ่มกัดกินหัวใจผมอีกครั้ง... จากคุณ : annakin (amnakim) - [ 12 ม.ค. 51 21:35:00 ]

ความคิดเห็นที่ 22 โหยย เศร้าจับจิตอะ -*- คุณ จขกท เปนคนดีมากกกกก รักแฟนมากมายอะ สุดยอดดดด อยากมี คนแบบนี้อยุ่ข้างๆบ้างง  >< จากคุณ : ++ โปรดเถอะ ++ - [ 12 ม.ค. 51 22:18:01 ]

ความคิดเห็นที่ 23 อยากมีด้วยคนนนนนนนนนนนน ^^" จากคุณ : Kim_Bora - [ 13 ม.ค. 51 00:05:36 ]

ความคิดเห็นที่ 24 อ่านะ... จากคุณ : annakin (amnakim) - [ 13 ม.ค. 51 01:50:14 ]

ความคิดเห็นที่ 25 โชคดีทั้ง 2 คนเลย....ทั้งคุณ จขกท และก็คุณแฟน... จากคุณ : White River - [ 13 ม.ค. 51 06:53:54 ]

ความคิดเห็นที่ 26 จขกท แมนมั่กอะ... ยิ่งอ่านก็ยิ่งนึกึงตัวเองนะ ว่าถ้าเป็นคุณ ผมจะกล้าตัดสินใจแบบคุณรึเปล่าน้อ มาลุ้นให้ จขกท ได้งานมั่งหละ จากคุณ : *omega* - [ 13 ม.ค. 51 15:37:28 ]

ความคิดเห็นที่ 27 อ่า...เพิ่งสอบเสร็จครับ เกือบตาย เอาเครื่องคิดเลข 3 เครื่อง เข้าห้องสอบครับ ประมาณว่า วรยุทธ์ไม่มี แต่ขอดาบดีๆ ไว้ก่อน จากคุณ : annakin (amnakim) - [ 13 ม.ค. 51 16:38:00 ]

ความคิดเห็นที่ 28 หลังจากที่ตื่นมา ทุกอย่างคงเป็นเหมือนเดิม ต่างกันที่วันนี้ความเหงาเริ่มที่จะกัดกินหัวใจของผมมากขึ้น อยากจะร้องไห้แต่ก็ไม่มีน้ำตา อาการรู้สึกเคว้งคว้างสุดๆ แบบทั้งชีวิตนี้ไม่เคยรู้สึกมาก่อน ก็เพิ่งจะมารู้สึกเอาวันนี้แหละครับ เพราะทั้งบ้านนั้นมีผมคนเดียว  คนอื่นออกไปทำงานกันหมด แต่ถึงแม้ว่าคนอื่นจะอยู่เต็มบ้านยังไง มันก็ไม่ได้ช่วยให้ผมรู้สึกดีขึ้น เพราะแทบจะไม่มีใครสนใจผมเลย เหมือนผมเป็นส่วนเกินของบ้านหลังนี้ วันนี้ผมก็เลยคิดว่า ขืนอยู่ในบ้านนี้ คงเป็นโรคซึมเศร้าตายแน่ๆ แต่เนื่องจากผมไม่มีกุญแจบ้านนี่สิทำให้ผมไม่กล้าที่จะออกจากบ้านไปไหนไกลๆ ทำได้เพียงออกมารับลมเย็นๆ ที่หน้าบ้านเท่านั้น จากนั้นก็กลับเข้าไปขลุกตัวอยู่บนโซฟาใต้ผ้าห่มหนาๆ ต่อ วันนี้ เหมือนกับเมื่อวาน ไร้ชีวิต... ในใจก็คิดว่า “ผมคงจะทนอยู่ที่นี่ไม่ได้ อีกต่อไปแล้ว” “เอาวะ แมร่ง คนเราเกิดมาหนึ่งชีวิต มันต้องใช้ให้คุ้ม มันต้องได้ครบทุกรสชาติ” ผมคิดในใจ จากนั้นก็เดินไปหยิบโทรศัพท์มานั่งกด กด กด ผมพยายามที่จะโทรศัพท์หาพี่เก๋ แต่ว่า โทรเท่าไหร่พี่เก๋ก็ไม่รับสายซักที ผมโทรเรื่อยๆ ตั้งแต่กลางวัน จนกระทั่งถึงตอนเย็น พี่เก๋ก็ยังไม่รับสาย “เฮ้ออออ...ตกลงกรูจะต้องอยู่ที่นี่จริงๆ เหรอเนี่ย ม่ายยยยนะ” หลังจากนั้นผมก็นั่งนับเข็มนาฬิกาไปเรื่อยๆ โอ้ววว...โคตรช้าเลยครับพี่น้อง เมื่อทุกคนกลับมา ผมก็ไปบอกกับพี่เจนนี่ว่า “เอ่อ...พี่เจนนี่ครับ คือว่าพรุ่งนี้ผมขอกลับ Florida นะครับ” “อ้าว...กลับแล้วเหรอ แล้วไฟล์ทไหนล่ะ” น้ำเสียงของพี่เค้าดูไม่ได้แปลกใจกับการตัดสินใจของผมเลย “ยังไม่ได้จองเลยครับ พี่เจนนี่พอจะรู้วิธีจองตั๋วเครื่องบินมั๊ยครับ” ผมถามพี่เจนนี่ “ลองเข้าเวบนี้ดูสิ www.cheaptickets.com แล้วก็ลองๆ เลือกอยู่ในนั้นแหละ” พี่เจนนี่บอกผม จากนั้นผมก็ไปเปิดอินเตอร์เน็ต เพื่อที่จะจองตั๋วเครื่องบิน ในใจก็คิด ถ้าเป็นเวลาปกติ ผมคงจะจองไม่เป็น แล้วก็โยนให้แอมเป็นคนจัดการเอง แต่นี่ มันเป็นเหมือนชีวิตของผม ผมต้องเริ่มที่จะเรียนรู้อะไรใหม่ๆ ได้แล้ว การจองตั๋วเครื่องบิน มันก็ไม่ยากอย่างที่คิด แค่โทรศัพท์ไปถามแม่ว่า “แม่ๆรหัสบัตรเครดิตของแม่รหัสอะไร” ซึ่งพอแม่รู้ว่าผมกำลังจะกลับ Florida ท่านก็ดีใจมาก พร้อมกับอวยพรให้ผมเดินทางดีๆ ผมจองตั๋วเครื่องบิน รอบ 6 โมงเช้า ซึ่งผมขอให้พี่เจนนี่ช่วยไปส่งผมที่สนามบิน ซึ่งพี่เจนนี่ก็ตอบตกลง แต่สิ่งที่กังวลอยู่ในขณะนี้ก็คือ ผมยังโทรหาพี่เก๋ไม่ติดเลยครับ อีกไม่ถึง 6 ชั่วโมงผมก็ต้องออกเดินทางแล้ว เอาล่ะครับทีนี้ “การเดินทางของผม กำลังจะเริ่มต้นอีกครั้งหนึ่ง ” ป.ล. ชีวิตบัดซบยังไม่จบแค่นี้ จากคุณ : annakin (amnakim) - [ 13 ม.ค. 51 19:12:48 ]

ความคิดเห็นที่ 29 อ้าววววววววว จขกท ไปไหนนนนนนนนนนนนน กลับมาต่อด่วนเลยค่า ชอบๆ อันนี้อ่ะ "เอาวะ แมร่ง คนเราเกิดมาหนึ่งชีวิต มันต้องใช้ให้คุ้ม มันต้องได้ครบทุกรสชาติ” เหอๆ ชอบๆ  ฟังดูดิบได้ใจ  เป็นการให้กำลังใจตัวเองได้ดีมาก เดี๋ยวเราเอาบ้างดีก่า :D จากคุณ : White River - [ 13 ม.ค. 51 20:29:14 ]

ความคิดเห็นที่ 30 แอบเสียดายค่าตั๋วเครื่องบินแทน แต่ครบทุกรสชาติจริงๆอ่ะ จากคุณ : ไข่แดงลอยฟ้าตอนเช้า - [ 13 ม.ค. 51 20:30:36 ]

ความคิดเห็นที่ 31 สนุกมากๆ เลยค่ะ อัพต่ออีกไวไวนะคะ โชคดีกับการสอบน๊า สู้ๆ จ้า จากคุณ : ~Or@nge~ (~Orange be Ora~) - [ 13 ม.ค. 51 20:40:50 ]

ความคิดเห็นที่ 32 ยิ่งอ่านยิ่งช็อค  คุณเป็นคนที่แกร่งมากจริงๆ เป็นเราคงกล้ำกลืน จิตตก เมื่อไหร่จะมีมาตรการมาดูและเด็กที่ไปwork and travelสักที จากคุณ : rosine - [ 13 ม.ค. 51 21:39:01 ]

ความคิดเห็นที่ 33 ยังติดตามการเดินทางของจขกทอยู่ค่ะ ลุ้นตื่นเต้นแทนเลยอ่ะ ^ ^ โชคเอกับการสอบนะคะ จากคุณ : hiyono - [ 13 ม.ค. 51 21:55:34 ]

ความคิดเห็นที่ 34 อูยย... ทำไมมันถึง ซับซ้อนงี้อะ แล้วเรื่องแฟน เรื่องงาน เรื่องโน่น เรื่องนี่ สรุปเรื่องนี้คงไม่จบง่ายๆแน่เลอะ จากคุณ : *omega* - [ 13 ม.ค. 51 21:59:25 ]

ความคิดเห็นที่ 35 นั่นดิ! คงไม่จบง่ายๆ แน่ งั้น จขกท มารีบต่อซะดีๆ   หุหุ มีการบังคับ จากคุณ : White River - [ 13 ม.ค. 51 22:10:00 ]

ความคิดเห็นที่ 36 จะไปจริงๆหรอ ของเราอ่ะ โหดมันฮา แต่ไม่ถึงกะต้องเปลี่ยน ที่ นะคะ ปูเสื่อรอค่ะ จากคุณ : henke_ai - [ 13 ม.ค. 51 22:37:51 ]

ความคิดเห็นที่ 37 อ่านในกระทู้ก่อนๆ เห็นว่าคุณ henke_ai ทำ 3 jobs เชียวเหรอคะ ไปทำไรบ้างอ่ะ อยากรู้ อยากรู้ :D จากคุณ : White River - [ 13 ม.ค. 51 22:58:48 ]

ความคิดเห็นที่ 38 ซับซ้อน ซ่อนเงื่อน ----- จขกท.เรียนอยู่มอขอเหรอคะ เหมือนเราเลย อิอิ จากคุณ : ป้าไสว - [ 14 ม.ค. 51 08:51:07 ]

ความคิดเห็นที่ 39 อ่า...วันนี้มีสอบอีกแล้วครับพี่น้อง สอบดูดาว คงดึกครับ จากคุณ : annakin (amnakim) - [ 14 ม.ค. 51 10:51:08 ]

ความคิดเห็นที่ 40 สอบดูดาวเหรอ เหมือน harry potter เลยอ่ะ ไงก็โชคดีกับการสอบเน้อ จากคุณ : White River - [ 14 ม.ค. 51 15:17:15 ]

ความคิดเห็นที่ 41 เพิ่งทำงานเสร็จครับพี่น้อง วันนี้เลยอัพยาวพิเศษให้เลย 555 ในคืนนั้นผมขอยืมเงินแอม 100 เหรียญ เพราะว่า ถ้าหากเกิดอะไรขึ้น หรือว่าผมไม่ได้งาน ผมก็อาจจะซื้อตั๋วเครื่องบินกลับมาที่นี่อีกก็ได้ เพราะว่า อะไรๆ ก็เกิดขึ้นได้ในอเมริกา มันอาจจะไม่มีงานอย่างที่ผมคิดไว้ก็ได้ ผมยอมรับว่า ผมไม่รู้จักใครที่นั่นเลย หรือแม้กระทั่งพี่เก๋ ผมยังไม่รู้จักพี่เก๋ดีเลยเสียด้วยซ้ำ แต่ลึกๆ แล้ว ผมเชื่อสัญชาติญาณของตัวผมเอง “พี่เก๋ เค้าไว้ใจได้ ” 6 โมงเช้า คืนนี้ทั้งคืนผมนอนไม่หลับเลย ผมตื่นตั้งแต่ตี 4 เพื่อที่จะอาบน้ำแล้วก็เตรียมตัวเดินทาง จากนั้นพี่เจนนี่ก็ไปส่งผมที่สนามบิน ซึ่งอยู่ห่างจากบ้านพักเพียง 10 นาทีเท่านั้น การมาอำลาระหว่างผมกับแอม มันช่างเป็นช่วงเวลาที่สั้นยิ่งนัก เพียงคำว่า “พี่ต้นไปแล้วนะ” กับ “เดินทางดีๆ ล่ะ” พอไปถึงสนามบิน ผมก็พยายามที่จะโทรศัพท์หาพี่เก๋ แต่ว่าพี่เก๋ก็คงจะยังไม่ตื่น ก็เลยไม่ได้รับโทรศัพท์  ผมคิดในใจ ผมนั่งจากสนามบิน Tweed Airport ไปลงที่ Philadelphia ซึ่งมาถึงตรงนี้ ผมก็ยังโทรศัพท์หาพี่เก๋แต่ พี่เก๋ยังไม่รับสายอยู่ดี แต่ว่าผมกลับไม่รู้สึกกลัว กลับรู้สึกว่า “เราต้องรอดสิ ลุยมาขนาดนี้แล้ว ถ้าไม่รอดก็คงจะโง่เต็มที” ต่อจากนั้นก็เดินทางต่อไปยังสนามบิน Miami เวลาตอนนั้นก็ประมาณบ่าย 3 ซึ่งเป็นเวลาที่พนักงานจะได้เบรค และนั่นเป็นครั้งแรกที่ผมได้คุยกับพี่เก๋ “พี่เก๋สวัสดีครับ นี่ผมต้นนะ” ผมบอกพี่เก๋ไป “อ้าว ต้นเหรอ เป็นไงมั่ง สบายดีมั๊ย”พี่เก๋ตอบผม “เอ่อ...ก็ไม่ครับ” ผมตอบ “พี่เก๋ครับ คือว่าตอนนี้ผมอยู่ Miami ครับ” ผมบอกพี่เก๋ไป “ฮะ จริงรึเปล่า อำพี่เล่นใช่มั๊ยเนี่ย” พี่เก๋คิดว่าผมอำพี่เก๋เล่น “จริงครับ เพิ่งลงเครื่องตะกี๊นี้” ผมตอบ “จริงเหรอ ตอนนี้พี่ติดงานอยู่ด้วยสิ เอางี้ ต้นนั่งแท็กซี่มาหาพี่ได้มั๊ย” พี่เก๋ชวนผมให้ไปหาที่ร้านอาหารจีนใน Miami จากนั้นก็ให้ที่อยู่ แล้วผมก็คิดในใจ “กรูรอดแล้วเว้ยยยย 555” ผมมีความสุขเป็นที่สุด อย่างไม่เคยรู้สึกมาก่อน จากนั้นผมก็ไปเรียก Taxi ซึ่งระหว่างทางก็กลัว Taxi มันจะหลอกเอา ก็เลยถามทางมันตลอดเลยครับ “นี่ยู ตอนนี้อยู่ไหนแล้วเหรอ” “ตอนนี้เราอยู่ถนน..............” อันนี้ผมก็จำไม่ได้ครับ ซอรี่ๆ แล้วผมก็ไปดูแผนที่ๆ มันติดไว้ในรถ ซึ่ง มันก็คงเห็นว่าผมระแวงด้วยมั๊ง มันก็เลยไม่พาผมหลง แมร่ง ยิ่งโง่ๆ อยู่ด้วย  ถ้าหลงไป ตายเลยครับ สรุปแล้วผมก็จ่ายค่า Taxi ไป 35 เหรียญ แต่ไม่เป็นไร ครับ ยังพอเหลือเงินในกระเป๋าตอนนั้นอีกร้อยกว่าเหรียญ   Taxi มาส่งผมที่ร้านอาหารจีน ซึ่งเจ้าของร้านเป็นเพื่อนกับพี่เก๋ครับ ผมลากกระเป๋าเข้าไปในร้าน ซึ่งนั่นทำให้คนทั้งร้านมามองผมจนผมแทบจะแทรกแผ่นดินหนี สักพักหนึ่งบริกรคนจีนในร้านก็มาถามผมเป็นภาษาอังกฤษว่า “สวัสดีครับ มีอะไรให้ช่วยมั๊ยครับ” “ครับ คือไออยากจะพบพี่เก๋น่ะครับ” ผมก็ตอบๆ ไป สักพักหนึ่งพี่เก๋ก็เดินออกมาจากหลังร้าน แล้วก็ทักผมว่า “อ้าวต้น มาถึงแล้วเหรอ นั่งก่อนสิ ทานอะไรมารึยัง” “ยังเลยครับ แต่ไม่เป็นไรครับ เดี๋ยวผมไปหาซื้ออะไรทานเองที่ร้าน Walmart ข้างๆ ได้ครับ” ผมเกรงใจพี่เก๋เลยตอบปฏิเสธไป “ไม่เป็นไรๆ นั่งก่อนสิ เดี๋ยวพี่สั่งอาหารให้” พี่เก๋บอก ทำให้ผมไม่อาจจะปฏิเสธอีกต่อไป สักพักพี่เก๋ก็หยิบเมนูอาหารมาให้ผม ซึ่งพอผมเปิดดูเท่านั้นแหละครับ ก็ตะลึงกับราคา 20 เหรียญเป็นอาหารที่ถูกที่สุดที่นี่ ผมเลือกอาหารที่ถูกที่สุดในร้าน ซึ่งก็คือข้าวหมูกรอบนั่นเอง  555 จากคุณ : annakin (amnakim) - [ 15 ม.ค. 51 02:37:42 ]

ความคิดเห็นที่ 42 โหย มันมาก ผมพึ่งอ่านวันนี้อะพี่ ผมก็ มข. เหมือนกันครับ รออ่านอยู่นะครับผม จากคุณ : Chonoi (chonoi) - [ 15 ม.ค. 51 03:02:26 ]

ความคิดเห็นที่ 43 ตื่นมาอ่านอ่านไปมหาลัย หุหุ เออ สนุกดีแท้ชิวิต จขกท จากคุณ : White River - [ 15 ม.ค. 51 07:59:22 ]

ความคิดเห็นที่ 44 รออ่านทุกวัน ทุกค่ำคืน (เหมือนตอนสมัยแอร์กี่เลยแหะ) จขกท นั่งเครื่องบินจนเบื่อเลยสิเนี่ย จากคุณ : *omega* - [ 15 ม.ค. 51 09:47:05 ]

ความคิดเห็นที่ 45 ชีวิตแบบว่า เกมวัดดวงมั๊ก มาอัพเร็วๆน้า ^^" จากคุณ : Kim_Bora - [ 15 ม.ค. 51 18:11:45 ]

ความคิดเห็นที่ 46 โหด มัน ฮา จิงจิงง ปีนี้เราก็จาไป แต่ไป ดิสนีย์เวริลอะ เพิ่งไปปีแรกก อะะคะ จากคุณ : ติดตามๆๆๆ - [ 15 ม.ค. 51 20:49:18 A:58.8.94.174 X: TicketID:164813 ]

ความคิดเห็นที่ 47 รอๆๆค่ะ อ่อ ที่ว่าทำสาม คือ Busser 2job, 1 job at 7-11 แต่ไม่ได้ทำสามทุกวันนะ วันไหนที่ร้านอาหารoff จะมาทำที่เซเว่น ทำตั้งเยอะ แต่ก็ยังขาดทุน จริงๆคะ จากคุณ : henke_ai - [ 15 ม.ค. 51 22:36:07 ]

ความคิดเห็นที่ 48 มาต่อเร็ว ๆ เด้อ พี่น้องทั้งหลายรออ่านอยู่ อิอิ จากคุณ : เมอแรงก์มะนาว - [ 15 ม.ค. 51 22:39:43 ]

ความคิดเห็นที่ 49 อ่า...มาต่อแล้วครับพี่น้อง ช่วงนี้งานเยอะมากกกกกกกกกกกกกกกกกก แต่ไม่เปนไร เด๋วมาอัพเรื่อยๆ สาเหตุที่แค่ข้าวหมูกรอบมันราคาแพงขนาดนั้น ก็เพราะว่ามันไม่ได้มีแค่ข้าวหมูกรอบครับ เพราะราคาปกติจะอยู่ที่ 12 เหรียญ แต่ว่าตอนนี้ได้เวลา Dinner แล้ว ราคาเลยปรับขึ้นไปอีก แต่ว่าก็ได้เพิ่มปริมาณขึ้นด้วยครับ ก็มี Appitizer ซึ่งเป็นอาหารว่าง(เขียนถูกป่าวน้อออ...เอกอิ๊งช่วยหน่อยจิ) ซุป แล้วก็ตามด้วยข้าวหมูกรอบ ทานเสร็จก็มีของหวานตบท้ายครับ ผลสุดท้าย พุงกางสิครับทีนี้ แต่ในใจก็คิด ร้านพวกนี้อย่าคิดว่าจะได้ตังค์จากไอเลย โนเวย์ 555 พอหนังท้องตึงหนังตาก็เริ่มยาน ผมเลยขอตัวไปนั่งงีบที่หลังร้าน สักพักพี่เก๋ก็เดินมาบอกผมว่าหาดของ Miami อยู่ใกล้ๆ นี่เอง ลองเดินไปดูสิ ผมก็เดินไปดูเพราะว่าอยากรู้  ก็ในเมื่อมันออกจะร่ำลือขนาดนั้นว่าสวยนักสวยหนา งั้นคราวนี้ขอยลโฉมหน่อยละกัน ระหว่างทางไปหาดก็เป็นลักษณะของถนนคนเดิน มีการวางขายสินค้าและอาหารอยู่เต็มไปหมด ในตอนแรกก็รู้สึกแปลกๆ ครับ ว่าจะมีคนมองรึเปล่า แต่พอเดินไปเดินมา เออ...ไม่มีใครสนใจกรุเลยแฮะ สุดท้ายก็ทำตัวตามสบาย เดินดูสินค้าไปเรื่อยๆ มีอันที่ต้องทำให้สงสัย จนผมต้องไปดูใกล้ๆ ก็คือกำไลข้อมือนี่แหละครับ จำได้ แมร่ง เหมือนอยู่ไทยเปี๊ยบ แต่ราคา โอ้ววว...อย่าหวังจะได้กินกรุเลย 15 เหรียญครับพี่น้อง สาดดด ขูดเลือดขูดเนื้อ ด้วยความคาดหวังว่าหาดของ Miami จะสวยงาม แต่พอไปถึงจริงๆ กลับไม่เป็นอย่างที่คิด มันเทียบไม่ได้เลยกับเมืองไทย แม้แต่นิดเดียว มารู้ทีหลังว่า ทะเลที่อเมริกาไม่มีที่ไหนน่าเล่น นอกจากที Florida เนื่องจากอากาศที่หนาวเย็นและบางทีก็มีลมแรง ซึ่งต่างจากที่เมืองไทย ที่ทั้งชายหาด สภาพอากาศนั้นติดอันดับโลก และคนอเมริกันชอบที่จะมาเที่ยวที่เมืองไทยมาก เนื่องจากว่ามีสิ่งอำนวยความสะดวกมากมาย ลองไปดูที่แผนที่โลกเลยก็ได้ครับ ว่าประเทศในเขตร้อนที่เหมาะที่จะเที่ยวชายทะเลมีกี่ประเทศ ถ้ามันไม่ตกที่มัลดีฟ สุดท้ายมันก็จะมาตกที่ประเทศไทยนี่แหละครับ “ต้นๆ แอมโทรมาแน่ะ” เสียงพี่เก๋ปลุกผมตื่นจากภวังค์ แอมโทรมาหาผมนั่นเอง ผมคิดว่าเดี๋ยวกลับบ้านก่อนแล้วค่อยโทรบอกแอมว่าผมมาถึงแล้ว แต่แอมคงจะเป็นห่วงผมมากก็เลยโทรมาหา สงสัยคงกลัวว่าผมจะตกเครื่องบิน จากคุณ : annakin (amnakim) - [ 15 ม.ค. 51 23:28:29 ]

ความคิดเห็นที่ 50 รออ่านนะค๊า ติดพอๆ ดั่งดวงหฤทัย ๆ อ่านไปๆคิดว่าจขกท. เป็นเวียร์นะเนี่ย ย ย ย ^_________________^ จากคุณ : Muzzii - [ 15 ม.ค. 51 23:36:14 ]

ความคิดเห็นที่ 51 มาเกาะติดครับ แฮ่ๆๆๆ จากคุณ : *omega* - [ 15 ม.ค. 51 23:54:30 ]

ความคิดเห็นที่ 52 รออ่านอยู่นะ จากคุณ : ไข่แดงลอยฟ้าตอนเช้า - [ 16 ม.ค. 51 00:33:23 ]

ความคิดเห็นที่ 53 อ่าพี่น้องครับ ถ้า จขกท หล่อแบบเวียร์ ก็คงไม่รงไม่เรียนมันแล้วครับ จากคุณ : annakin (amnakim) - [ 16 ม.ค. 51 01:06:50 ]

ความคิดเห็นที่ 54 สะกดแบบนี้จ้า appetizer จากคุณ : White River - [ 16 ม.ค. 51 09:11:43 ]

ความคิดเห็นที่ 55 อ่า...ขอบคุณคุณ White River มากครับ อิอิ แบบว่าโง่อ่ะ จากคุณ : annakin (amnakim) - [ 16 ม.ค. 51 21:39:47 ]

ความคิดเห็นที่ 56 รออ่านอยู่นะคะจขกท. ขอแบบยาวๆเลยนะคะ ^^ จากคุณ : arkana - [ 16 ม.ค. 51 23:28:31 ]

ความคิดเห็นที่ 57 รออ่านด้วยครับ ^^ จากคุณ : *omega* - [ 17 ม.ค. 51 00:19:13 ]

ความคิดเห็นที่ 58 เข้ามมารออ่านด้วยคนนะครับ เหอๆ สนุกมากครับ อ่านแล้วนึกภาพตาม เหมือนอยู่ในเหตุการณ์เองเลยทีเดียว จากคุณ : areskimo - [ 17 ม.ค. 51 01:10:25 ]

ความคิดเห็นที่ 59 อ้าว ยังไม่ up อ่ะ ตื่นแต่เช้ามารออ่านทุกวันเลยนะนี่ วันนี้ขอนแก่นน้าวหนาววววววววววว จากคุณ : White River - [ 17 ม.ค. 51 08:07:33 ]

ความคิดเห็นที่ 60 อ่า...ขอโทษด้วยครับพี่น้อง ตอนแรกก็คิดว่าจะอัพเมื่อคืน แต่ จขกท นอนตี 3 ติดกันมา 3 คืนแล้วตื่น 8 โมง มา 3 วันเหมือนกัน เมื่อวานไปถ่ายรูปมาครับ เลยน็อค หมดแรง เด๋วว่าวันนี้จะอัพนั่นแหละครับ แต่ว่าตอนนี้มีเรียน 9 โมง อ้าวเฮ้ย 9 โมง 15 แล้ว ยังไม่ได้แต่ตัวเลย ไปล่ะครับ อิอิ จากคุณ : annakin (amnakim) - [ 17 ม.ค. 51 09:12:26 ]

ความคิดเห็นที่ 61 สู้ๆๆน้า จขกท ^^" จากคุณ : Kim_Bora - [ 17 ม.ค. 51 11:27:59 ]

ความคิดเห็นที่ 62 ^ ^ ชื่อสมาชิก อ่านแล้วรู้เลยว่า คนนี้แฟนละครเกาหลี ชอบ Snow Queen เหมือนกันครับ จากคุณ : omega (*omega*) - [ 17 ม.ค. 51 16:20:18 ]

ความคิดเห็นที่ 63 อ่า...มาแล้วครับพี่น้อง ขอโทษที่ให้รอนาน แบบว่า งานเยอะมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก ตอนนี้ยังเคลียร์ไม่เสร็จหรอก แต่มะเป็นราย อัพแล้วไปทำต่อ อิอิ พอคุยกันเสร็จ สักพักพี่เก๋ก็บอกว่าพี่เก๋เลิกงานแล้ว กลับบ้านกันได้เวลานั้นก็ประมาณ 3 ทุ่ม ผมก็มารออยู่ที่บ้าน ประมาณ 5 ทุ่มพี่กี้ก็กลับมา ด้วยสีหน้าเซ็งๆ มาบอกว่าคนล้างจานมันโดดทั้งสองคน เล่นเอาวันนี้ร้านแตกเลยครับ ไม่มีจาน แขกโวยกันเพียบ สักพักพี่กี้ก็หันมาถามผม “ว่าไงไอ้น้อง ไปไม่รอดเหรอ” “ครับ ไปไม่รอดครับ” ผมก็ตอบๆ ไป “แล้วคิดว่ามาที่นี่จะรอดเหรอ” อ้าวทำไมพี่กี้พูดแบบนี้ว้า... “ไม่คิดหรอกครับ แต่ว่าไม่มีที่ไป ทิ้งไพ่ใบสุดท้ายครับ”  ผมก็ตอบไปอีก “อ๋อ ทิ้งไพ่ มันต้องแบบนี้สิน้อง พี่ชอบคนแบบนี้แหละ วัดดวงกันไปเลย บางทีชีวิตเรามันก็ต้องมีการทิ้งไพ่กันบ้าง ต้องเสี่ยงกันบ้าง” พี่กี้ตอบด้วยน้ำเสียงดุดัน “ครับ มันต้องเสี่ยงกันบ้างครับ” ผมก็เออออตามพี่แกไป “เสียดายนะ เมื่อวานพี่เพิ่งรับเด็กเก็บโต๊ะไป” พี่กี้ตอบ ผมเลยคิดในใจ อ้าว...เวรแล้วครับอุตส่าห์จะมาเป็นเด็กเก็บโต๊ะซะหน่อย “เออแต่ไม่เป็นไร ในครัวยังว่างอยู่ เอางี้เดี๋ยวพรุ่งนี้ไปสมัครเลย” ในใจผมคิด ตอนนี้งานไหนผมก็เอาทั้งนั้นแหละครับ ไม่มีเลือกงาน เงินเท่าไหร่ไม่สำคัญ  ขอแค่มีข้าวให้กิน มีที่ให้นอน ก็เพียงพอแล้วครับ จากนั้นพี่เก๋ก็บอกว่า “งั้นยูก็พาต้นเค้าไปสมัครพรุ่งนี้สิ” พี่เก๋กับพี่กี้คุยกันใช้ไอกับยูครับ “ไม่ได้ ไอทำงั้นไม่ได้ ก็ไอดันไปเล่าเรื่องไอ้ต้นให้คนในร้านฟังแล้วน่ะสิ ถ้าพาไปสมัครเดี๋ยวก็จะรู้กันทั้งร้านหรอกว่าเด็กนี่โดดโครงการมา ไม่ได้ๆ ยังไงก็ไม่ได้” อ้าว ซวยครับพี่น้อง ตกลงแล้วผมจะได้ทำงานมั๊ยเนี่ย “อ้าว แล้ววันนั้นที่ไอพาต้นเค้าไปที่ร้าน จะมีใครเห็นมั๊ยล่ะ” พี่เก๋ถามพี่กี้ “โอ้ยย...ไม่มีใครเห็นหรอกวันนั้น เค้ายุ่งกันอยู่” พี่กี้ตอบด้วยสีหน้ามั่นใจเต็มที่ แต่ผมนี่สิ ไม่ค่อยจะมั่นใจเล้ยยยย... “งั้นเอางี้ ยูนั่นแหละพาไอ้ต้นมันไปสมัคร” พี่กี้บอกพี่เก๋ จากนั้นก็มาบอกผมว่า “จำไว้นะ ถ้าไปสมัคร เราไม่รู้จักกัน เพราะถ้ามีปัญหาอะไรพี่จะได้ช่วยได้ จะได้ไม่ดูน่าเกลียด และที่สำคัญที่สุด ถ้าไปบอกกับทางร้านว่าทำได้แค่ 3 เดือน ไม่มีใครรับยูหรอก จริงๆ เค้าอยากได้คนที่ทำกับเค้าได้ตลอดไป ดังนั้นยูต้องบอกร้านว่า อยู่ได้ตลอด เข้าใจมั๊ย” “ครับ” ผมก็ทำหน้างงๆ แต่ก็ไม่ได้พูดอะไร ในใจคิด แล้วพรุ่งนี้ตูจะรอดมั๊ยเนี่ย จากคุณ : annakin (amnakim) - [ 17 ม.ค. 51 22:31:41 ]

ความคิดเห็นที่ 64 วันนี้ตอนเที่ยงผมก็ไปสมัครงานที่ร้านพี่กี้ โดยที่พี่เก๋พาผมไป ซึ่งสิ่งที่เราตกลงกันไว้ก็คือ ให้ผมเดินเข้าไปหาพี่กี้ แล้วพี่กี้ก็จะรับผมเข้าทำงาน เป็นอันจบเรื่อง แต่ว่าเรื่องมันไม่ง่ายอย่างที่คิดนี่สิครับ พอผมเดินเข้าไปในร้าน พี่ๆ บริกรก็มาถามผมว่า “ต้องการให้ช่วยมั๊ยคะ” “เอ่อ...คือว่าผมมาสมัครงานครับ” ผมก็ตอบไป “น้าปุ๊ๆ มีคนมาสมัครงานค่ะ” พี่บริกรคนนี้ก็เรียกน้าปุ๊ ที่อยู่ในครัว โดยที่น้าปุ๊คนนี้เป็นเจ้าของร้าน แต่ว่าเป็นแม่ครัวครับ แปลกดีมั๊ย ผมก็มองหาพี่กี้ มองหายังไงก็ไม่เจอ ตายแน่ๆ ขาผมก็เดินเข้าไปใกล้น้าปุ๊ทุกทีๆ จะหยุดก็ไม่ได้ เดี๋ยวหาว่าไม่มีความมั่นใจ เอาวะ เป็นไงเป็นกัน วัดดวงกันไปเลย “สวัสดีครับ” ผมยกมือขึ้นไหว้น้าปุ๊ “คือผมมาสมัครงานครับ” “อืม เป็นใครมาจากไหนเหรอ” น้าปุ๊ถาม อ้าวเฮ้ย ไม่มีในแผนนี่หว่าแบบนี้ เอาไงดีวะ ตายแน่ๆ “ผมมาจากเมืองไทยครับ เพิ่งมาได้ 2 อาทิตย์ มาหางานทำที่นี่ครับ ตอนนี้พักอยู่กับญาติ” มั่วๆ ไปครับ “แล้วญาติชื่ออะไรเหรอ” ตายล่ะหว่า ชื่ออะไรดีวะเนี่ย ดันคิดไม่ออก “ชื่อกุ้งครับ” “กุ้งที่ทำร้านอาหารไทยรึเปล่า ทำร้านไหน” น้าปุ๊ถามต่อ “ปล่าวครับ คือพี่กุ้งทำงาน Office ขายรถน่ะครับ” “เอ ทำไมไม่รู้จัก มีด้วยเหรอคนไทยที่ทำ Office ขายรถน่ะ” น้าปุ๊สงสัย เพราะจริงๆ แล้วคนไทยใน Florida แทบจะรู้จักกันหมดเลยครับ ถึงไม่รู้ยังไงก็ยังจะรู้อยู่ดี เพราะว่าเรื่องแบบนี้มันถามไปถามมาสุดท้ายก็รู้จนได้ แล้วน้าปุ๊ก็พูดต่อ “น้าไม่เคยรับคนที่ไม่รู้จักมาก่อน น้าไม่รู้เลยว่าเราเป็นใครมาจากไหน” อ้าว....เซ็งครับพี่น้อง ตกลงจะรับตูมั๊ยเนี่ย แก้ไขเมื่อ 17 ม.ค. 51 23:07:26 จากคุณ : annakin (amnakim) - [ 17 ม.ค. 51 23:05:42 ]

ความคิดเห็นที่ 65 โฮ้ย >_< ลุ้นอะครับ จขกท. จากคุณ : *omega* - [ 17 ม.ค. 51 23:44:56 ]

ความคิดเห็นที่ 66 ง่ะ .. รออีกคน 555+ จากคุณ : actualliez_lin - [ 18 ม.ค. 51 01:11:06 ]

ความคิดเห็นที่ 67 กำลังหนุกเลยอ่ะค่า จากคุณ : White River - [ 18 ม.ค. 51 09:17:01 ]

ความคิดเห็นที่ 68 ลุ้นด้วยคนนน >__<""" ไปสมัครเขียนนิยายเลยยยแบบนี้ ---->omega  ถูกต้องงน้าคร๊าบบ ^^"~ เรื่องนี้สนุกดีนะคะ เราชอบนางเอกมานานแร้วค่ะ แหะๆ แอบนอกเรื่องนิดส์นึงนะ จขกท จากคุณ : Kim_Bora - [ 18 ม.ค. 51 12:51:02 ]

ความคิดเห็นที่ 69 เอาไปเลยครับพี่น้อง วันนี้ อัพให้เต็มที่ หุหุ วันอาทิตย์สอบแล้วครับ ยังอ่านหนังสือไม่จบเรยยยยย...ชีวิตบัดซบยังไม่จบแค่นี้ เฮ้อ...เซ็ง “แต่เธอเป็นรายแรกนะที่น้ารับ งั้นพรุ่งนี้เริ่มงานได้” อ้าวเฮ้ย...รับเฉยเลย ความรู้สึกตอนนั้นมันบอกไม่ถูกเลยครับ สุดๆ ครับ ไม่คิดว่าจะได้งานเร็วขนาดนี้ “เธอทำอะไรเป็นมั่ง” น้าปุ๊ถามต่อ “อ๋อ ก็หั่นผักหั่นเนื้อนี่แหละครับ” ผมก็ตอบๆ ไป ก็แหงล่ะ ทำงานที่ Subway นี่ครับ “งั้นพรุ่งนี้เริ่มงานได้ เดี๋ยวจะให้ทอดเทมปุระนะ เดี๋ยวให้โยโซซังสอนก็แล้วกัน” น้าปุ๊บอก จากนั้นน้าปุ๊ก็พาผมไปหาโยโซซัง เจ้าของร้านอีกคนซึ่งเป็นเชฟญี่ปุ่น บอกว่าจะรับผมเข้าทำงานโยโซว่ายังไง โยโซก็ตกลง รับมาเลย เพราะร้านนี้กำลังต้องการคนพอดี แล้วสักพักหนึ่งพี่กี้ก็เดินมาพอดี แล้วก็พูดว่า “อ้าว เฮ้ย นี่อะไร มาสมัครงานเหรอ” “อ้าวนี่เธอชื่ออะไร” น้าปุ๊ถาม “ชื่อต้นครับ” ผมตอบ แล้วน้าปุ๊ก็แนะนำผมให้รู้จักกับพี่กี้ครับ เราสองคนก็ทำเป็นไม่รู้จักกันมาก่อน เนียนดีครับ   สรุปแล้วกว่าผมจะได้งานก็ปาไปวันที่ 27 มีนาคม 2 อาทิตย์แล้วที่ผมอยู่ที่อเมริกาโดยที่ไม่มีงานเลย แต่ว่าตอนนี้ผมคิดในใจ กรูรอดแล้วเว้ยยยยย...555 พอกลับมาที่บ้าน คราวนี้เพื่อนพี่เก๋ที่ทำงานร้านอาหารจีนก็ชวนพี่เก๋ไปเล่นคาสิโนเป็นเพื่อน เพราะว่าสามีของพี่เค้าซึ่งเป็นเจ้าของร้านชอบเล่นคาสิโนมาก แต่ว่าพี่เค้าไม่ชอบเล่นก็เลยชวนพี่เก๋ไปเป็นเพื่อน ไปกินลมชมวิวกันบนนั้น พี่เก๋ก็เลยถามผมว่าผมอยากจะไปคาสิโนมั๊ย สรุปก็คือ อยากไปครับ อยากไปเพื่อที่จะรู้ว่ามันเป็นยังไง   เพราะในเมื่อมาที่อเมริกาทั้งที ก็น่าที่จะลองไปดูที่ๆ เมืองไทยไม่มีบ้าง พี่เก๋ก็ขับรถพาผมไปที่เรือโดยที่ท่าเรือนั้นตั้งอยู่ที่ Fortlauderdale ก็ใกล้ๆ กับ Miami นั้นแหละครับ ซึ่งผมจะต้องเสียค่าเข้าเรือคนละ 17 เหรียญ ไม่อยากบอกเลยว่าโคตรเสียดายเงินเลย เพราะเงินของผมก็ใกล้จะหมดแล้ว แต่ก็ด้วยความอยากรู้อยากเห็นจึงยอมเสียเงินแต่โดยดี ซึ่งพอขึ้นไปถึงเค้าก็จะให้เราไปที่ห้องอาหารก่อน คือเป็นอาหารแบบบุฟเฟ่อย่างดี ไว้บริการนักท่องเที่ยวที่มาพักผ่อนเล่นคาสิโนบนเรือ สรุปก็คือผมยอมเสียตังค์ 17 เหรียญเพื่อมากินบุฟเฟ่หรือเนี่ยยยย...โอ้วววว ยังดี พี่เก๋ก็บอกกับผมว่าสาเหตุที่ต้องเอาคาสิโนมาไว้บนเรือก็เพราะว่ากฎหมายของที่นี่(ของเมืองนี้) ไม่อนุญาตให้มีการเล่นคาสิโนในเมือง ดังนั้นนักกฎหมายก็เลยเลี่ยงกฎหมายโดยการไม่เล่นในเมือง แต่ไปเล่นในน้ำแทนยังไงล่ะครับ สิ่งนี้ก็ถือว่าเป็นช่องโหว่สำคัญของกฎหมายที่ยังไม่สามารถเอาผิดได้ ซึ่งนักท่องเที่ยวแต่ละคนล้วนแล้วแต่กระเป๋าหนักทั้งนั้น แต่ที่น่าสังเกตก็คือ แขก วี.ไอ.พี. ของเรือส่วนใหญ่จะเป็นคนเอเชีย ที่เป็นเหตุนี้ก็เนื่องมาจากคนเอเชียชอบเล่นการพนัน เพราะผมเห็นเล่นแต่ละทีเป็นพันๆ เหรียญเลยครับ ไอ้ผมก็เพิ่งเคยเห็นครั้งนี้ครั้งแรกแหละครับ ไอ้ชิปราคา 500 เหรียญเนี่ยครับ คิดเป็นเงินไทยก็ราวๆ 20,000 บาท ครับ แล้วก็บรรยากาศเหมือนบ่อนในหนังไม่มีผิด ในขณะที่พวกฝรั่งนั้นจะเล่นแบบจำนวนเงินไม่มาก เหมือนกับว่ามาผ่อนคลายเฉยๆ คือมีเงินอยู่จำนวนหนึ่งครับ มาเล่นเพื่อให้มันหมดแล้วก็กลับ ทำนองนั้น ส่วนคนเอเชียก็สิ้นเนื้อประดาตัวกับการพนันเยอะครับ คือเล่นแล้วต้องได้ ไม่ได้ก็จะเล่นอีกไปเรื่อยๆ อย่างร้านที่ผมทำงานอยู่ก็คนนึงครับที่สิ้นเนื้อประดาตัวเพราะการพนัน และที่ผมพอจะสังเกตได้จากการไปเที่ยวที่คาสิโนครั้งนี้ว่า ทั้งๆ ที่โอกาสในการเล่น Poker ซึ่งก็คือป๊อก 21 นั่นเอง แล้วเจ้ามือกับคนเล่นก็มีโอกาส 50/50 แต่ทำไมทางบ่อนถึงได้กำไรจากการให้คนมาเล่น แล้วก็ไม่มีการให้โอกาสเจ้ามือจับกินก่อนด้วยนะครับ (ใครไม่เข้าใจให้ไปถามคนที่เล่นป๊อกเด้งครับ ว่าไอ้ที่เรียกว่าเจ้ามือจับกินนั้นคืออะไร) ที่เจ้าของบ่อนได้กำไรก็เนื่องจากว่า เจ้าของบ่อนถือว่ามีเงินไม่จำกัดครับ ในขณะที่เรามีเงินจำกัด พอเราเล่นได้เยอะ เราก็จะเล่นไปเรื่อยๆ ครับ ในขณะที่ถ้าเราเงินหมดเราก็จะพอ ซึ่งโดยปกติเราจะหยุดเมื่อเงินหมด แต่เราจะไม่หยุดหากเราได้เงินมาก ซึ่งก็คือ เราก็จะเล่นไปเรื่อยๆ แล้วผลสุดท้ายก็คือ เราก็จะเท่าทุน หรือเงินเราหมด เราถึงจะเลิกครับ จากแนวคิดนี้แม้โอกาสในการได้เสียจะเท่ากัน แต่เนื่องจากเงินเรามีจำนวนจำกัด จึงทำให้ใครก็ตามที่แวะเวียนเข้าไปในบ่อนการพนัน มีแต่เสียกับเสียครับ ถึงได้มาก็จะเอาไปเสียอยู่ดี ไม่มีหรอกครับ คนที่ได้ตลอด เชื่อเถอะ จากคุณ : annakin (amnakim) - [ 18 ม.ค. 51 23:06:12 ]

ความคิดเห็นที่ 70 โหยย แฝงความรู้ เรื่องการพนันด้วย กระทู้ มีประโยชน์จริงๆ เลยครับ หุหุ จากคุณ : Chonoi (chonoi) - [ 19 ม.ค. 51 00:54:43 ]

ความคิดเห็นที่ 71 ติดตามๆค่ะ พึ่งอ่านวันนี้ เรากำลังจะไป connecticut ปีนี้ค่ะ ขอถาม จขกท หน่อยค่ะว่า หนาวมากจริงรึป่าวคะ ต้องเอาเสื้อกันหนาวประมานไหนไปคะ จากคุณ : นู๋มาย - [ 19 ม.ค. 51 03:04:34 A:58.8.104.243 X: TicketID:165935 ]

ความคิดเห็นที่ 72 มีแต่เสียกับเสียครับ ถึงได้มาก็จะเอาไปเสียอยู่ดี ไม่มีหรอกครับ คนที่ได้ตลอด เชื่อเถอะ >> การพนันหนอการพนัน ... จากคุณ : *omega* - [ 19 ม.ค. 51 06:27:34 ]

ความคิดเห็นที่ 73 ว้าววววววว แฝงข้อคิด อิอิ แซว จขกท จากคุณ : White River - [ 19 ม.ค. 51 07:59:26 ]

ความคิดเห็นที่ 74 ตอบหนูมายนะ CT น่ะ หนาวมากครับ เพราะตอนนั้นที่ผมไปก็ประมาณ 27 มี.ค. ยังมองเห็นน้ำแข็งเกาะเป็นหย่อมๆ อยู่เลย เลยคิดว่าตอนไปช่วงแรกๆ คงจะมีหิมะตกครับ แต่มันก็จะหนาวประมาณ เดือนนึงครับ หลังจากนั้นก็จะเริ่มเข้าสู่หน้าร้อน เสื้อกันหนาวที่แนะนำก็เป็นตัวหนาๆ ครับ ไม่รู้ว่าเมืองไทยมีขายรึเปล่านะ ลองเลือกตัวที่มีฟูก หรือผ้าหนาๆ ไปก็แล้วกันครับ จากคุณ : annakin (amnakim) - [ 19 ม.ค. 51 09:17:42 ]

ความคิดเห็นที่ 75 มารออ่านต่อเด้อ จากคุณ : กะโห้น้อย - [ 19 ม.ค. 51 11:53:38 A:158.108.47.6 X: TicketID:158853 ]

ความคิดเห็นที่ 76 ถึงนู๋มายอีกที เออแล้วไป CT เนี่ยเมืองไหนเหรอครับ แต่ยินดีด้วยที่จะได้ไป CT อย่าลืมเอากล้อง พร้อมเมมโมรี่ไปเยอะๆ นะ เพราะ เมืองสวยมากกกกกกกก... และที่ไม่ควรพลาดก็คือ Yale University ครับ สุดยอด ที่สำคัญมีร้้้านอาหารไทยดีๆ ราคาถูกๆ ชื่อ Noodles ราคาไม่แพงเลยครับ อยู่แถวๆ นั้น ข้างล่างเป็นส่วนหนึ่งของ ์Yale ครับ เมืองกับมหาลัย มันกลืนกัน จากคุณ : annakin (amnakim) - [ 19 ม.ค. 51 12:40:32 ]

ความคิดเห็นที่ 77 นี่ Yal ครับ กับเมือง New Haven จากคุณ : annakin (amnakim) - [ 19 ม.ค. 51 12:41:19 ]

ความคิดเห็นที่ 78 เอาใหม่ๆ จากคุณ : annakin (amnakim) - [ 19 ม.ค. 51 12:42:15 ]

ความคิดเห็นที่ 79 นี่ yale จขกท ขอโชว์ตัว 555 จากคุณ : annakin (amnakim) - [ 19 ม.ค. 51 12:44:53 ]

ความคิดเห็นที่ 80 ฮิ้วววว...จขกท ขออีกรูป คิดผิดแล้วหนู๋มาย ที่ถามเรื่อง CT 555 จขกท ลงรูปซะเยอะเลย จากคุณ : annakin (amnakim) - [ 19 ม.ค. 51 12:47:24 ]

ความคิดเห็นที่ 81 ขอบคุณมากนะคะ จขกท ที่ให้คำแนะนำเรื่อง CT ค่ะ พอดีไปทำ Mohegan Sun Casino ที่ Uncasville ค่ะ ไม่อยากแบกเสื้อไปเยอะเลยค่ะ เปลืองที่อ่ะ T_T จากคุณ : นู๋มาย - [ 19 ม.ค. 51 17:23:08 A:58.8.106.208 X: TicketID:165935 ]

ความคิดเห็นที่ 82 ถึงคราวเจ้าของกระทู้โชว์ตัว ^^ ยังคงติดเหมือนเดิมค่ะ จากคุณ : Muzzii - [ 19 ม.ค. 51 17:49:39 ]

ความคิดเห็นที่ 83 มารออ่านะคร๊าบ ^^ จากคุณ : *omega* - [ 19 ม.ค. 51 23:01:17 ]

ความคิดเห็นที่ 84 หนุกๆ รออ่านด้วยคน ปล.เผลอแว๊บเดียว บ้านใหม่จะปาเข้าไป 100 กระทู้แล้ว สงสัยต้องมีปี 3 หุหุ จากคุณ : Bossly~lovely - [ 19 ม.ค. 51 23:22:32 ]

ความคิดเห็นที่ 85 อ่า...เพิ่งกลับมาจากมอครับ สอบพรุ่งนี้ ตายแน่ๆ พอเรือออกจากท่าผมก็เห็นความสวยงามของเมือง Fortlauderdale ที่ประดับไปด้วยแสงไฟจากอาคารระยิบระยับ ผมนั่งบนเปลที่ดาดฟ้าเรือดูวิวไปเรื่อยๆ จนกระทั่งได้เวลากลับ ในใจตอนนั้นก็รู้สึกโล่งใจอย่างบอกไม่ถูก มารู้สึกตัวอีกที พี่เก๋ก็มาปลุกผมให้กลับกันได้ พอกลับมาถึงบ้าน ผมก็ขอตัวเข้านอนเพราะตอนนี้ก็ประมาณเที่ยงคืนแล้ว อีกอย่างพรุ่งนี้ผมต้องเริ่มงานแต่เช้า และเนื่องจากที่ทำงานอยู่หากจากที่พักประมาณ 30 ไมล์ ดังนั้นผมต้องตื่นตั้งแต่ 8 โมงเช้า เพื่อจะต้องไปเข้างานให้ทันตอน 10 โมง ซึ่งผมก็เดินทางไปพร้อมพี่กี้เลยครับ พอไปถึงก็เดินเข้าไปในครัว ถามน้าปุ๊ว่า “มีอะไรให้ผมทำบ้างครับ” ซึ่งงานหลักๆ เลยก็คือหั่นผัก แกะกุ้ง ทำน้ำสลัด เตรียมของให้กับพ่อครัว อะไรทำนองนี้ครับ ซึ่งในร้านผมมีคนเม็กซิกัน 2 คน ก็ช่วยสอนงานผมได้เยอะเหมือนกัน คนหนึ่งเป็นคนล้างจาน อีกคนทำงานในครัว ทั้งสองคนก็นิสัยดีครับ แต่ชอบอู้งานจนทำให้โดนด่าอยู่เรื่อยๆ แต่ฝีมือในการทำครัวของพวกนี้ สุดยอดครับ ดูหน้าตาไม่น่าจะทำอะไรเป็น โอ้ววว...แมร่ง ทำโรลอาหารญี่ปุ่นก็เป็นอีก แต่มันไม่ได้ทำให้ลูกค้าหรอกครับ ทำกินเอง เวลาเจ้าของร้านไม่อยู่ พอเวลาประมาณ 10 โมงครึ่ง ทางร้านก็เตรียมอาหารให้กับพนักงานในร้านครับ ซึ่งอาหารที่เตรียมนั้นก็ไม่ค่อยจะซ้ำกันหรอกครับ แล้วแต่ว่าเราจะ Request ไป แต่ถ้าเราอยากได้กินของดีๆ ก็นี่เลยครับ ไปตีซี้เชพญี่ปุ่นว่าเวลามีปลาแซลมอนมาเนี่ย ให้พยายามตัดปลาให้เหลือเนื้อเยอะๆ หน่อยครับ ไม่ต้องถึงขั้นเลาะกระดูกออกมา ซึ่งทางร้านก็ไม่ได้ว่าอะไรครับ ก็เพราะเอาเนื้อที่ได้จากการตัดปลานั้นมาทำอาหารให้พนักงานกินกันครับ ซึ่งในร้านนี้มีพนักงานอยู่ทั้งหมด 16 คน ได้แก่ พี่ต้อมเป็นพ่อครัว น้าปุ๊เป็นแม่ครัว น้า(จำบ่ได้)เป็นมือแอป(appetizer) โยโซเป็นหัวหน้าเชฟญี่ปุ่น พี่แรนนี่เป็นเชฟญี่ปุ่น โหน่งเป็นมือปั้นโรล ผมเป็นเด็กในครัว พร้อมกับคนเม็กซิกันอีกสองคน พี่กี้เป็นผู้จัดการร้าน และก็พี่แนน พี่อ้อ พี่ฟ้า พี่เชอร์รี่ พี่เล็ก เป็นพนักงานเสิร์ฟครับ ส่วนคนสุดท้ายพี่กี้เพิ่งรับเข้ามาครับ ชื่อพี่(จำบ่ได้)เป็นเด็กเก็บโต๊ะ ผมทำงานในครัวอยู่สองวันครับ ทุกอย่างก็เป็นไปด้วยดี ไม่มีอะไรครับ จนกระทั่งขณะที่พี่กี้กับผมกำลังจะถึงร้านอยู่นั้น พี่ที่เป็นเด็กเก็บโต๊ะก็โทรศัพท์มาหาพี่กี้แล้วบอกว่ารถเค้าเสีย มาทำงานไม่ได้ ซึ่งการที่รถเสียนั้นเหมือนกับว่าเราเสียขาไปเลย ไม่มีทางที่เราจะไปไหนมาไหนได้เหมือนคนทั่วๆไป ซึ่งทุกคนที่อเมริกานั้นมีรถ ไม่ค่อยจะมีคนใช้บริการรถประจำทางซักเท่าไหร่ สรุปแล้วพอไปถึงร้าน ผมก็ถูกแปลงโฉมให้กลายเป็นเด็กเก็บโต๊ะทันทีครับ ก็ต้องเปลี่ยนเสื้อและกางเกงด้วย ก็ยืมเสื้อพี่กี้และก็กางเกงจากคนในร้านนั่นแหละครับ หลังจากนั้นพี่กี้ก็ได้ติวคอร์สเร่งรัดในการเป็นเด็กเก็บโต๊ะให้กับผม ผมก็คิดในใจแล้วมันจะได้เรื่องมั๊ยเนี่ย ซึ่งถ้าไม่ติวกันก็ตายได้เหมือนกัน และที่แย่ไปกว่านั้นวันนี้วันศุกร์ครับ ทางร้านจะ busy มากที่สุดก็วันนี้แหละครับ วันนี้ทั้งวันผมเลยโดนพี่กี้ขู่ไว้ว่า “ถ้าวันนี้ทำไม่ได้ เอ็งตาย” จากคุณ : annakin (amnakim) - [ 20 ม.ค. 51 01:18:04 ]

ความคิดเห็นที่ 86 ปวดตาแล้วอ่า ค่อยมาปริ้นซ์ไปอ่านแล้วกานคร่ะ จากคุณ : lovemaple - [ 20 ม.ค. 51 01:46:08 ]

ความคิดเห็นที่ 87 โอ้ววว...ถึงขั้นนั้นเลยเหรอครับคุณ lovemaple นอนดึกนะเนี่ย จากคุณ : annakin (amnakim) - [ 20 ม.ค. 51 01:53:45 ]

ความคิดเห็นที่ 88 ฮ่าๆ แต่ผมดีใจนะ ที่รู้ว่า จขกท มีานเริ่มเข้าที่เข้าทางแล้ว จากคุณ : *omega* - [ 20 ม.ค. 51 04:40:49 ]

ความคิดเห็นที่ 89 สนุกค่ะ มีแต่เรื่องตื่นเต้นชวนให้ลุ้นตลอดเลยนะค่ะเนี่ย จากคุณ : ~Or@nge~ (~Orange be Ora~) - [ 20 ม.ค. 51 14:36:09 ]

ความคิดเห็นที่ 90 มาตามไปโพสใน dek-work.com ด้วยคร๊าบบบ ตอนนี้ view หกร้อยกว่าแล้ว จากคุณ : Dek-Work.com - [ 20 ม.ค. 51 17:43:22 A:203.113.71.169 X: TicketID:156354 ]

ความคิดเห็นที่ 91 ขอขอบคุณทุกคนที่ติดตามอ่านมาตลอดนะครับ ส่วนที่เหลือหลังจากนี้ก็เป็นเพียงประสบการณ์การทำงานของผม กับเรื่องเที่ยวเท่านั้น ซึ่งตรงนี้ก็จะเหมือนกับหลายๆ คน ที่ได้เขียนแชร์ประสบการณ์ของตนเองผ่านทางเวบ และประสบการณ์ชีวิตนอกเส้นทาง Work and Travel ก็ถึงคราวที่มันควรจะปิด เพราะหลังจากนี้ชีวิตของผมก็จะเข้าสู่ Work and Travel จริงๆ ซะที ก็เลยเอาวิดีโอมาให้ดูครับว่าทุกๆ เรื่องที่เล่ามาเป็นเรื่องจริง เป็นวิดีโอที่ผมถ่ายเก็บไว้ขณะที่อยู่อเมริกา แล้วก็เอามาตัดต่อให้สั้นลง ใครอยากดูก็ดูครับ แต่ใครไม่อยากดูก็ไม่ต้องดูก็ได้ หุหุ ใครที่มีคำถามก็สามารถโพสถามในกระทู้นี้ได้ตลอดครับ ผมจะแวะเวียนมาตอบเรื่อยๆ จนกว่ากระทู้นี้จะร้างไป ยินดีที่ได้รู้จักทุกคนครับ http://std.kku.ac.th/4730502047/On-the-way-wt.wmv วิธีดูนะครับ ให้ก๊อปปี้ URL ข้างบนไป past ไว้ใน window media เหมือนในภาพ จากคุณ : annakin (amnakim) - [ 21 ม.ค. 51 00:36:26 ]

ความคิดเห็นที่ 92 ปีนี้ จขกท. ไปเวิร์คที่ไหนคะ จากคุณ : ขนมตังเมเลือดกำเดา - [ 21 ม.ค. 51 13:11:56 ]

ความคิดเห็นที่ 93 อ่าๆ เกือบร้อยอีกแร้ววว กว่าจะเข้ามาได้พานทิพ T_T"  วีดีโอน่ารักดีนะ ^^" จากคุณ : Kim_Bora - [ 21 ม.ค. 51 17:45:30 ]

ความคิดเห็นที่ 94 หุหุ เดี๋ยวตามไปดู vdo ค่า แต่จบแล้วจริงๆ เหรอ  ว่างๆ ก็เข้ามาเล่าต่อนะ เรื่องอะไรก็ได้ อยากฟังอ่าค่ะ จากคุณ : White River - [ 21 ม.ค. 51 18:17:19 ]

ความคิดเห็นที่ 95 มาโพสต่อเร็วๆนะ จากคุณ : seanz (seanz) - [ 21 ม.ค. 51 19:16:02 ]

ความคิดเห็นที่ 96 โอ้...แบบนี้ต้องหอบเมมไปเป็นเข่งซะแล้ว.. อิอิ จากคุณ : MRS.CHOI - [ 21 ม.ค. 51 19:44:00 ]

ความคิดเห็นที่ 97 จขกท มีความสุขสุดตอนกินช็อคโกแลตชะป่าวเนี่ยะ...หน้าตาเคลิ้มเชียว ดูแล้วหัวเราะเลย  55 จากคุณ : MRS.CHOI - [ 21 ม.ค. 51 20:41:43 ]

ความคิดเห็นที่ 98 ถามจขกท.หน่อยจ้า อยากรู้ว่าหนีมาแบบนี้ แล้วโครงการกับนายจ้างเก่าเค้าทำไงอะคะ ไม่มีปัญหาเหรอคะ? จากคุณ : arkana - [ 21 ม.ค. 51 21:38:58 ]

ความคิดเห็นที่ 99 คิดเหมือน คห98 เลยครับ แต่ยังไงก็ขอบคุณ จขกท ที่เอาเรื่องราวสนุกๆมาเล่าให้ฟังนะครับ ^_^ ป.ล. ผมอายุ 19 แล้วครับ แหะๆ จากคุณ : *omega* - [ 21 ม.ค. 51 22:08:52 ]

ความคิดเห็นที่ 100 อืมๆ นั่นจิ  แล้วเค้าไม่ยึด visa เหรอ อยากรู้เหมือนกัน(เผื่อหนีบ้าง หุหุ) จากคุณ : White River - [ 21 ม.ค. 51 22:25:01 ]

ความคิดเห็นที่ 101 จบเร็วเหมือนกันนะคะเนี่ย นึกแล้วใจหายเลย เราเซฟไว้ก่อนอ่ะคะ เดี๋ยวจะกลับมาเปิดดูวีดีโอทีหลังนะค่ะ ขอบคุณสำหรับประสบการณ์ดีดี ที่นำมาแบ่งปันจ้า จากคุณ : ~Or@nge~ (~Orange be Ora~) - [ 21 ม.ค. 51 22:42:41 ]

ความคิดเห็นที่ 102 ว้าาา จบซะละ ตามอ่านมาตั้งแต่เริ่มมีใหม่ๆเลยย จนตอนนี้ ฮ่าๆๆ นั่งดูวีดีโอ จขกท เหมือนได้รู้จักได้เป็นเพื่อนกับเธอเลย ฮาาที่สุด ต้องขอโทษที่เราหัวเราะดังมากกๆ ตอนเห็นเทอ เพิ่งโกนหัวฮ่าๆๆๆ มีหลายตอนที่ดีมาก เราว่าเทอมีความคิดที่กล้าดี กล้าเสี่ยง กล้าใช้ชีวิตให้คุ้มมค่าาา ถึงตอนนี้บทสรุปของเรื่องนี้ก็จบลงด้วยดี สนุกมากกกกกกกก ขอบคุณที่มาเล่าเรื่องราวให้เราและทุกคนได้ฟังง เราคิดว่ามันดีมากกับการที่เทอถ่ายวีดีโอพวกนี้ไว้ ว่าแต่ว่า ใช้วีดีโอ แบบไหนอะ ลงเมม หรือ แผ่น แล้วก็ของอาไรร เราจาได้เลือกถูกว่าควรเอาแบบไหนไปดีกว่า วีดีโอยาวขนาดนี้ ตอนrenderนานแน่ๆเลย ฮ่าๆ.... จากคุณ : ติดตามๆๆๆ p_piachy@hotmail.com - [ 21 ม.ค. 51 22:45:35 A:58.8.221.137 X: TicketID:164813 ]

ความคิดเห็นที่ 103 เห็นหลายๆ คนสงสัยเรื่องหนีโครงการใช่ป่าว ตอนนั้นเราก็ยอมรับเหมือนกันนะว่าเราก็กลัว ไม่ใช่ว่าเราไม่ทำอะไรนะ ก่อนที่จะหนี แม่ของแอมก็โทรไปเล่าเรื่องนี้ให้เอเจนซี่ฟัง แต่เค้าไม่สนใจเลยครับ พี่เอมีนก็มาบอกว่า เอเจนซี่พูดว่า "เรื่องแอมอีกแล้วเหรอ" พอหนีมาก็ไม่มีอะไรครับ เพราะว่ารู้สึกว่าพวกอินเดียจะไม่ได้แจ้งให้ทาง imigration ทราบครับ แต่ทีนี้เรื่องมันแดงขึ้นมาเมื่อทางอาจารย์ของแอม ที่เป็นฝรั่ง โทรไปคุยกับเอเจนซี่ที่อยู่อเมริกาว่าทำไม Subway ถึงทำแบบนี้ แล้วก็เล่าเรื่องต่างๆ ให้ทางเอเจนซี่ทางนั้นทราบ ซึ่งผมก็คือ มันเป็นพวกเดียวกันครับ มันบอกว่าที่แอมเล่ามา ถูกแค่ 10 เปอร์เซ็นต์เท่านั้น เอเจนซี่ก็เลยส่งเมล์มาขู่ให้แอมกลับไปที่ Subway ครับ ไม่เช่นนั้นมันจะถอนวีซ่า ตอนนั้นผมก็กลัวแทนแอมเหมือนกันครับ เพราะว่าถ้า imigration มาตรวจร้านอาหารแอม แอมมีสิทธิ์โดนจับได้ครับ แต่ว่ามันก็มีทางหนีเหมือนกันเพราะว่าวีซ่าเรายังไม่หมดครับ ถึงแม้ว่าตำรวจจะมาขอดู เค้าก็ไม่รู้อยู่ดี สรุปก็คือ ตอนนั้นผมไม่คิดว่าอีก 10 ปีจะเป็นยังไง เพราะผมคิดว่ายังไงๆ 3 เดือนนี้ต้องอยู่ให้รอดแค่นั้น ส่วนผมไม่โดนครับ ไม่รู้ทำไม ส่วนเรื่องที่กลัวว่าจะมีคนหลบหนีเข้าเมือง คนไทยยังน้อยครับ เมื่อเทียบกับพวกเม็กซิโก ซึ่ง florida มีเยอะมากๆ และที่สำคัญพี่เก๋บอกว่า miami เนี่ยรันโดยคนผิดกฏหมาย ยูไม่ต้องกลัวหรอก เพราะว่ายูก็ผิดกฎหมายเหมือนมัน พอผมฟังก็อ้าวเฮ้ย...กรูผิดกฎหมายไปแล้วเหรอฟะ 555 สรุปพี่เก๋บอกแบบฮาๆ ว่า ถ้ามีพวก imigration มาตรวจ ยูก็ทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ ไม่ก็วิ่งหนีขึ้นรถไปเลย เพราะว่ามันไม่ได้มาล้อมร้านหรอกครับ มาทีก็ 2-3 คน สรุปหนีได้อยู่แล้นนนน... ป.ล. ผมไม่แนะนำให้หนีนะครับ เพราะว่าถ้าหากซวยโดนจับ โดยเฉพาะผู้ชาย เค้าจับแล้วไม่ได้ส่งกลับทันทีนะครับ ต้องไปนอนให้พี่มืดกกเป็นเมียซักคืนสองคืนก่อน 555 สรุปก็คือ คนที่อเมริกาผิดกฎหมายเยอะมากกกกกกกก...เค้าไม่เสียเวลามาจับเราหรอกครับ เครื่องติดตามอะไรที่บอก มันก็ติดตามได้ระดับหนึ่งครับ แต่แทนที่เค้าจะมาติดตามจับเรา เค้าไปจับพวกพี่มืดไม่ดีกว่าเหรอครับ เพราะอเมริกามีอาชกรรมติดอันดับโลก อันนี้ผมไม่ได้ชักชวนให้โดดโครงการนะครับ แต่ก็มีคนไทย โดดโครงการมาทำร้านอาหารเหมือนกันครับ อยู่คณะมนุษย์ มข.นี่แหละ ผมไม่เห็นหน้า แต่เจ้าของร้านเล่าให้ฟัง ว่ามี 4 คน ได้เงินกลับไปคนละ 4000-5000 เหรียญ ซึ่งก็โอเคครับ พี่โก้ น้องชายพี่เก๋ แล้วก็พี่กุ้ง ก็อยู่แบบผิดกฎหมายเหมือนกันครับ ก็ยังไปไหนมาไหนได้ตามปกติ ขึ้นเครื่องบินอะไรได้ครับ ไม่ต้องกลัวโดนจับ พูดไปพูดมาชักงงตัวเองแฮะ ตกลงเหมือนยุให้หนีเลย ผมไม่ได้ยุให้หนีนะ แค่บอกว่า ถ้าจะหนีก็ไม่ต้องกลัวโดนจับ แต่มันก็ไม่แน่ครับ เพราะความซวยอาจจะเกิดขึ้นกับใครก็ได้ 555 เอ๊ะ ตกลงมันยังไงกันว้า... สรุปก็คือ ที่เขียนมาทั้งหมด ผมไม่แนะนำให้โดดวีซ่าครับ เพราะอาจจะมีผลต่อครอบครัวของคุณเองครับ ที่จะไม่สามารถเข้าอเมริกาได้ใน 10 ปี ป.ล.สำหรับคนที่ดูวิดีโอ ไม่ต้องตกใจนะครับถ้าช่วงหลังๆ ผมจะสิวเยอะ เพราะนอนตี 2 ตื่น 8 โมง มาเป็นเดือนครับ 555 บกเฟอเรโร่รอตเช่ออีกวันละ8 ลูก แก้ไขเมื่อ 22 ม.ค. 51 10:59:30 แก้ไขเมื่อ 22 ม.ค. 51 10:55:15 จากคุณ : annakin (amnakim) - [ 21 ม.ค. 51 23:02:39 ]

ความคิดเห็นที่ 104 ขอบคุณทุกคนนะครับ ที่ติดตามอ่านมาเรื่อยๆ ถึงคุณติดตามๆๆ โอ้ววว...แสดงว่าดูแล้วล่ะสิ 555 ประมาณว่าตอนนั้นโคตรเซ็งครับ อยู่ๆ ก็โดนไถหัว แมร่ง นึกว่าพี่เอมีนจะตัดผมเป็น ผิดที่ไว้ใจจริงๆ ฮือๆๆ วิดีโอของผมเป็นรุ่นเก่าครับ ใช้ม้วน  ราคาตอนนี้ 12,000 บาท จริงๆ มันจะชัดกว่านี้ถ้าผมใช้การ์ดวิดีโอ หรือถ้าเกิดใช้ใช้แบบ harddisk ก็ดีเหมือนกันครับ เร็วดี 3 เดือนที่ผ่านมา ใช้ม้วนหมดไป 3 ม้วน แล้วก็เอามาตัดให้เหลือ 2 ชั่วโมงครับ แต่ผมบอกได้เลยว่ามันคุ้มค่าจริงๆ ยอมเสียเถอะครับอีกแค่ 12,000 เอง เพราะตอนนี้เวลาที่ผมเหงาๆ ผมก็จะหยิบซีดีแผ่นนี้ขึ้นมาดู ดูไป 20 ครั้งเห็นจะได้ มันได้อารมณ์มากๆ แล้วก็เหมือนกับว่ามันได้พาผมกลับไปที่อเมริกาอีกครั้ง ได้รับรู้ทุกความรู้สึกเดี๋ยวนั้น ตอนนั้น สุดๆ เลยครับ ป.ล. ไปแล้วกลับมาอย่าลืมเอามาแบ่งให้กันดูมั่งนะ จากคุณ : annakin (amnakim) - [ 21 ม.ค. 51 23:11:51 ]

ความคิดเห็นที่ 105 บรรยากาศที่ร้านอาหารครับ พี่อ้อคนซ้ายสุดครับ ตามด้วยพี่ฟ้า พี่เล็ก พี่ชมพู่ พี่แนน จากคุณ : annakin (amnakim) - [ 22 ม.ค. 51 11:24:04 ]

ความคิดเห็นที่ 106 นี่ผมเอง อิอิ จากคุณ : annakin (amnakim) - [ 22 ม.ค. 51 11:24:38 ]

ความคิดเห็นที่ 107 และนี่โยโซ่ เจ้าของร้านที่โคตรจะใจดีครับ แล้วก็มีลูกชายโคตรหล่อ แมร่ง หน้าเหมือนวอนบิน เฮ้ย...ผมไม่ใช่เกย์นะ ขนาดพี่กี้ยังพูดเลย ใครๆ ก็พูด จากคุณ : annakin (amnakim) - [ 22 ม.ค. 51 11:26:07 ]

ความคิดเห็นที่ 108 เห็นกระทู้นี้ดี เลยแนะนำให้อ่าน http://www.pantip.com/cafe/klaibann/topic/H6241801/H6241801.html ไม่ได้บอกว่าอย่าไป แต่อยากบอกว่าต้องเตรียมตัวเตรียมใจเผชิญโลก จากคุณ : annakin (amnakim) - [ 22 ม.ค. 51 11:32:42 ]

ความคิดเห็นที่ 109 ^^"~ ว่างๆ ก้อมาเล่าอีกน้า จากคุณ : Kim_Bora - [ 22 ม.ค. 51 18:42:25 ]

ความคิดเห็นที่ 110 ถามๆ เจ้าของกระทู้ จ้า ตอนที่ทำงานร้านไทยได้ เรทเท่าไหร่ค่ะ ทิปดีมั้ย แล้วทำงานเสร็จได้กลับไปเจอแฟน แล้วไปเที่ยวไหนกันต่อมั่งป่าว เล่าด้วยจิ จากคุณ : ก้า (PEEboo1) - [ 22 ม.ค. 51 19:44:24 ]

ความคิดเห็นที่ 111 ถ้าเป็นวันจันทร์ถึงพฤหัสบดี จะได้เงินประมาณ 70 เหรียญ แต่ถ้าเป็นวันศุกร์จะได้เงินประมาณ 140 เหรียญ วันเสาร์ได้ประมาณ 100 เหรียญ วันอาทิตย์ได้ประมาณ 50 เหรียญ สรุปรวม 7 วันได้ประมาณ 570 เหรียญอาจจะมากกว่าหรือน้อยกว่านี้ก็ได้ครับ ขึ้นอยู่กับสภาพอากาศ ซึ่งพอทำงานเสร็จ ผมก็บินไปหาแอมที่ CT ครับ จากนั้นก็ไปเที่ยว Washington DC, New York แล้วก็ New Haven ครับ จากคุณ : annakin (amnakim) - [ 23 ม.ค. 51 02:14:51 ]

ความคิดเห็นที่ 112 ดูแล้วจ้า video แล้วก็ก็ก็ก็ก็ก็......เรารู้จัก จขกท ด้วยหล่ะ โฮะโฮะ จากคุณ : White River - [ 23 ม.ค. 51 10:20:08 ]

ความคิดเห็นที่ 113 วีดีโอ ตลกมากเลยอ่ะ ชอบตอนจขกท.ตัดผมอ่ะค่ะ ฮามาก เหอ เหอ นั่งหัวเราะอยู่หน้าคอมคนเดียว ไม่รู้ว่าคนอื่นจะหาว่าเราบ้ารึป่าว... ยังไงก็ขอบคุณ จขกท. มากนะคะที่มาเล่าประสบการณ์ให้ฟัง ชอบมากเลยค่ะ จากคุณ : charming_Hina - [ 23 ม.ค. 51 21:27:45 ]

ความคิดเห็นที่ 114 จริงเหรอคุณ white river เคยเห็นผมแล้วเหรอ แล้วผมเคยเห็นคุณ white river รึเปล่าครับ แล้วคุณ white river อยู่ปีไหนเหรอครับ ขอบคุณคุณ Hina มากนะครับที่ชม อิอิ ทุกคำชมจะเป็นกะลังใจให้ จขกท อิอิ จากคุณ : annakin (amnakim) - [ 24 ม.ค. 51 00:36:23 ]

ความคิดเห็นที่ 115 ป.ล. คนเริ่มร้างแล้วเนอะ แต่มะเปนรายๆ งานเลี้ยงต้องมีวันเลิกรา จากคุณ : annakin (amnakim) - [ 24 ม.ค. 51 00:37:05 ]

ความคิดเห็นที่ 116 ตามอ่านมานาน เพราะกระทู้ตกไปไง อย่าน้อยไปเลย มีคนตามอ่านเยอะ กดเข้าคลังกระทู้ไปแล้วด้วย ในวีดีโอนี่ ตัดได้ดีมากเลย มีตอนสุชเศร้าสนุก เรายังไม่เล่าให้แฟนฟังเลย แต่แฟนบอกทำแบบคุณไม่ได้ เพราะไม่อยากไปด้วย- -'' ดูแลแฟนกันดีมากเลยคะ น่ารักจริงๆ จากคุณ : rosine - [ 24 ม.ค. 51 01:41:35 ]

ความคิดเห็นที่ 117 หุหุ เราเคยทำงานร่วมกันมาแล้นนนนนนนน เดี๋ยวกลับมาเราเอารูปมาลงบ้าง ตอนนี้อย่าเพิ่งถามว่าเราเปงครายยยยย อิอิ จากคุณ : White River - [ 24 ม.ค. 51 09:07:09 ]

ความคิดเห็นที่ 118 อันนี้ยิ่งอยากรู้ใหญ่เลยครับพี่น้อง บอกหน่อยจิๆ จากคุณ : annakin (amnakim) - [ 24 ม.ค. 51 18:18:45 ]

ความคิดเห็นที่ 119 ยังรออ่านอยู่นะคะ จขกท. ชอบมากๆเลยค่ะ จากคุณ : roxy me - [ 25 ม.ค. 51 00:27:24 ]

ความคิดเห็นที่ 120 20 วันต่อมา ป.ล.ขอเว้นช่วง 20 วันนี้ไว้ก่อนนะครับ อิอิ อ่านๆ ไปอาจจะงงๆ ปะติดปะต่อเอาเองนะคร้าบบบบ วันนี้เป็นอีกวันที่ผมไปทำงานตามปกติ โดยมีพี่กี้เป็นคนขับรถ อิอิ “ว่าไงเก๋” พี่กี้รับโทรศัพท์ขึ้นมาคุย ขณะที่กำลังขับรถไปทำงาน “ฮะ! อะไรนะ ได้ๆ ไอจะไปเดี๋ยวนี้” พี่กี้พูดเสียงดัง “มีอะไรเหรอครับพี่กี้” ผมถามพี่กี้ด้วยความสงสัย “อ๋อ ปล่าว ไม่มีอะไร” พี่กี้ตอบ “เดี๋ยวไอไปส่งยูก่อนแล้วไอจะกลับบ้าน เออ...ฝากบอกน้าปุ๊ด้วยนะ พี่มีธุระด่วน ต้องรีบกลับบ้าน เดี๋ยวพี่จะเข้างานตอนบ่ายๆ” พี่กี้บอกกับผม “ได้ครับ” ผมรับคำ แต่ในใจก็อดสงสัยไม่ได้ว่ามันเกิดอะไรขึ้นกันแน่ พอไม่มีพี่กี้.......................ไชโย้!!!!!!!!!!! การทำงานในวันนี้ทั้งวันเป็นไปอย่างราบรื่น ก็เพราะไม่มีพี่กี้มาคอยคุม ทำให้วันนี้ทั้งวันมันช่างสบายยิ่งนัก มีเวลาอู้ได้เต็มที่ ผมยังจำได้เลยนะว่าช่วงเวลาที่ไม่มีพี่กี้คอยคุม เป็นช่วงเวลาที่ผมจะทำงานได้ดีที่สุด และบกพร่องน้อยที่สุดด้วย เพราะว่าไม่ต้องอยู่ภายใต้แรงกดดันใดๆ “วันนี้ไม่มีแขกมาที่ร้านเลยแฮะ” ผมบ่นกับตัวเอง แต่ก็ดีแล้ว สบายดี 555 น้าปุ๊ก็ยังไม่มา ในร้านจึงมีแต่ผม พ่อครัว กับพี่แรนนี่เชฟญี่ปุ่น สักพักก็มีคนส่งของมาส่งของที่หน้าร้าน ผมก็ออกไปรับ แล้วก็ถือโอกาสเช็คจำนวนของ พร้อมกับถือวิสาสะเป็นผู้จัดการร้าน เซ็นต์รับของไปเลย (ป.ล.อย่าเอาเรื่องนี้ไปบอกน้าปุ๊นะ ขืนน้าปุ๊รู้เอาผมตายเลย 555) ของที่มาส่งก็คือ ลังน้ำแข็ง  ในใจก็คิด กะอีแค่น้ำแข็ง PACK ใส่ลังมา ไม่เห็นต้องส่งเลย ร้านนี้ก็มีเครื่องทำน้ำแข็ง สักพักพี่แรนนี่ที่เป็นเชฟญี่ปุ่น ก็เดินมาแล้วก็หยิบอะไรบางอย่าง ขึ้นมาจากลังน้ำแข็ง เล่นเอาผมตกใจในสิ่งที่ผมเห็นอย่างมาก เพราะสิ่งที่อยู่ในลังน้ำแข็งก็คือปลาตัวขนาดเมตรกว่าๆ “เหวออออ...พี่แรนนี่นี่มันปลาไรอ่ะ” ผมถามพี่แรนนี่ “นี่นะเหรอ เค้าเรียกว่าปลาแซลมอน” พี่แรนนี่ตอบ ไม่พูดพร่ำทำเพลง พี่แรนนี่โชว์ Step ตัดปลา โอ้ววววว...เฉียบขาด สุดยอด ไม่เคยเห็นการตัดปลาที่ไหนมันจะง่ายขนาดนี้  เพราะมีดของพี่แรนนี่คมมาก ประมาณว่าแค่วางมีดลงบนเนื้อปลา ความคมของมีดก็แทบจะแยกเนื้อปลาเป็นสองชิ้นได้อย่างสบายๆ “พี่ๆ หัวปลาแซลมอน ผมขอนะ” ผมกระซิบบอกพี่เค้า “ยูจะเอาไปทำอะไรล่ะ” พี่แรนนี่ถามผม “ก็เอาไปทอดน่ะสิ ถามได้” ผมตอบกวนๆ ซึ่งพี่แรนนี่แกก็ใจดี สับหัวปลาขาดกระเด็น ทิ้งให้ติดเนื้อนิดๆ จากคุณ : annakin (amnakim) - [ 25 ม.ค. 51 01:00:07 ]

ความคิดเห็นที่ 121 ป.ล. ว่างจัด เลยแต่งเพิ่มซะ จากคุณ : annakin (amnakim) - [ 25 ม.ค. 51 01:00:48 ]

ความคิดเห็นที่ 122 ปลาแซลมอนที่ถูกตัดเป็นชิ้นๆ พร้อมเสิร์ฟ โดยเชฟที่มีชื่อเสียง จะตกชิ้นละประมาณ 3 เหรียญ ซึ่งชั้นนึงก็มีขนาดประมาณนิ้วชี้กับนิ้วกลางรวมกัน ส่วนเรื่องความหนา ไม่ต้องพูดถึง ครึ่งเซนต์เองครับ แต่ถ้าเป็นโตโร่ ซึ่งเป็นเนื้อส่วนที่ดีที่สุดของปลาทูน่า เ พราะว่าเป็นส่วนติดมัน มีสารอาหารสูงมาก อันนี้ไม่ต้องพูดถึง ชิ้นละ 9 เหรียญ โอ้ววว โคตรแพงเลยครับ แล้วพี่เรนนี่ก็หยิบปลาอีกตัวขึ้นมา ทำเอาผมตกใจเลยครับ “อ้าวเฮ้ย...พี่เรนนี่ นั่นมันปลาลิ้นหมาใช่มั๊ย” ผมถาม “ใช่ ยูรู้จักด้วยเหรอ” พี่เรนนี่ตอบ “รู้ดิ ก็เคยเห็นในห้างอ่ะ แหวะ” ผมส่งเสียงออกมาว่า แหวะ ไม่คิดว่าปลาหน้าตาน่าเกลียดขนาดนี้ จะเอามาทำปลาดิบกับเขาด้วย จากนั้นก็ปลาไหล “แหวะ” ผมแหวะอีกครั้ง แบบว่าผมกับพี่แรนนี่สนิทกันครับ ไม่งั้นไม่กล้าแหวะหรอก สักพักก็หยิบปลาไน ก็เหมือนกับปลาตะเพียนนั่นแหละครับ แต่ตัวใหญ่กว่า ทีนี้ก็ตัดเนื้อเลาะหนังเอาก้างออก ตามด้วยปลาหมึกยักษ์ แล้วก็โอ้วว...แม่เจ้า หอยสังข์! แมร่ง คนญี่ปุ่นนี่สรรหาของแปลกๆ มากินเนอะ มีแต่ของแหวะๆ อีกอันที่ตามมาคือไข่ปลาบินครับ โอ้วววว แต่เห็นจะแหวะที่สุดก็คงเป็นไข่ปลาแซลมอนครับ เพราะว่าโคตรคาว จนต้องร้อง “แหวะๆๆๆ หลายๆ ที” สักพักก็ได้กลิ่นหอมมาเตะจมูก มันคือข้าวญี่ปุ่นนั่นเอง “นายโหน่ง” เชฟญี่ปุ่นฝึกหัด ซึ่งอายุก็พอๆ กับผม กำลังผสมข้าวไว้ทำโรล กับทำซูชิ ผมก็เดินไปดู พร้อมกับขอชิมข้าวซะหน่อย “อืม...อร่อยดีแฮะ ผสมไรมั่งอ่ะ” ผมถามเพราะความอยากรู้ “ก็น้ำผึ้งกับน้ำส้มสายชูหมัก” นายโหน่งตอบผม พอพี่แรนนี่ตัดปลาเสร็จ ผมก็เดินตามพี่เค้าออกไป จากนั้นพี่เค้าก็หยิบมีดขึ้นมา “พี่ๆ มีดอันนั้นราคาเท่าไหร่” ผมถามพี่เค้า “อันนี้เหรอ 500 เหรียญ” พี่แรนนี่ตอบ “โอ้ววว...ทำไมแพงจังอ่ะ” ผมถามต่อด้วยความสงสัย เพราะมีดบ้าอะไรวะ ราคาเป็นหมื่น “มีดมันต้องหนัก จะได้ตัดปลาได้สวย ถ้าไม่หนักเวลายูจะตัดเนื้อปลา เนื้อปลามันจะแตก ซึ่งถ้ายูทำแตก ก็ต้องเอาอันใหม่มาตัด ที่สำคัญ มีดมันต้องคม เพราะถ้าไม่คมเนื้อปลาก็จะแตกเหมือนกัน” พี่แรนนี่อธิบาย ทำให้ผมไม่สงสัยเลยว่าทำไมอาหารญี่ปุ่นมันถึงได้แพงจัง เพราะใช่ว่าใครก็ทำได้ แต่มันเป็นศิลปะ ที่ต้องผ่านการฝึกฝนมาอย่างยาวนาน ยกตัวอย่างการปอกแตง การปอกแตงใช่ว่าจะมีกันทุกร้าน เพราะบางร้านก็ไม่มี เพราะไม่มีใครทำเป็น หรือถ้าทำเป็นก็ช้าเกินไปที่จะรับออร์เดอร์ ทางร้านจึงตัดเมนูนั้นออก การปอกแตงใช่ว่าจะเอาแค่เปลือกออก แต่คือการฝานแตงบางๆ ซึ่งผลสุดท้าย แตงกวาก็จะมีลักษณะเหมือนผ้าก๊อตพันแผลครับ อันนี้พี่แรนนี่บอกว่าต้องฝึกกันเป็นปี จากคุณ : annakin (amnakim) - [ 25 ม.ค. 51 01:05:36 ]

ความคิดเห็นที่ 123 โอ๊ะๆ ลืมตอบคุณขนมตังเมเลือดกำเดา ปีนี้ จขกท ไม่ไป work หรอกครับ จขกท ไปมะได้แล้ว เพราะปีหน้าต้องฝึกสอนแล้วครับ อีกอย่าง ถ้าจะให้ จขกท ไปอีก ก็คงไม่ไปแล้วครับ ถ้าจะไปคงไปเองดีกว่าครับ เพราะรู้แนวแล้วว่าเที่ยวแบบไหนถึงจะประหยัด จากคุณ : annakin (amnakim) - [ 25 ม.ค. 51 01:17:26 ]

ความคิดเห็นที่ 124 หุหุ จขกท มา up เรื่อยๆ เลยเน้อ จะตามอ่านเรื่อยๆ จ้า จากคุณ : White River - [ 25 ม.ค. 51 13:00:32 ]

ความคิดเห็นที่ 125 เข้ามาตามอ่านด้วยคนค่ะ จากคุณ : charming_Hina - [ 25 ม.ค. 51 21:17:00 ]

ความคิดเห็นที่ 126 มาตามอ่านต่อจ้า อยากให้แต่งเพิ่มจนถึงวันที่กลับเมืองไทยเลยอ่ะค่ะ สนุกดีนะ จากคุณ : ~Or@nge~ (~Orange be Ora~) - [ 25 ม.ค. 51 23:38:31 ]

ความคิดเห็นที่ 127 ช่ายอยากให้เล่าถึงตอนไปเที่ยวแล้วก็ไปเจอแอม ว่าไปเที่ยวไหนบ้าง เพื่อจะเป็นแนวทางไปเที่ยวบ้างคะ จากคุณ : rosine - [ 26 ม.ค. 51 00:03:01 ]

ความคิดเห็นที่ 128 มาต่อๆ วันนี้ช่วงเที่ยงแทบจะไม่มีลูกค้าเลยครับ เพราะว่าเป็นวันพุธ สรุปคือ เที่ยงนี้ได้ทิป 8 เหรียญ โอ้วววว...จริงๆ ก็ชอบนะ งานสบายดี แต่ที่ได้ 8 เหรียญนี่สิ รับบ่ด้ายยยย... “ต้นๆ พี่อยากกินปูนิ่มว่ะ หารกันมั๊ย” เสียงพี่อ้อที่เป็นพนักงานเสิร์ฟกระซิบบอกผม “มันตั้ง 15 เหรียญแน่ะพี่” ผมบอก “ไม่เป็นไร ถ้าซื้อในฐานะพนักงานมันลด 20 เปอร์เซ็นต์” พี่อ้อบอกผม “ดังนั้นราคาก็ซักประมาณ...” พี่อ้อหันไปกดเครื่องคิดเลข “6 เหรียญ!” พี่อ้อตอบ “เว่อร์พี่อ้อ” ผมว่าพี่อ้อคำนวณผิดแล้ว “คนละย่ะ” พี่อ้อตอบยิ้มๆ “เอาก็เอา” ในใจคิด แมร่ง ตกลงว่าเที่ยงนี้ได้ตังค์เบ็ดเสร็จ 2 เหรียญ เออ เอาเข้าไป “โหน่งๆ พี่ขอโรลปูนิ่มนะ เอาแบบตัวใหญ่สุด นะเว้ย” พี่อ้อหันไปสั่งอาหารที่โหน่ง ทีนี้พี่อ้อก็หันไปป้อนข้อมูลในคอมพ์ “อ้าวเฮ้ยยย...มันต้องให้ผู้จัดการทำให้ว่ะ ไม่งั้นไม่ได้ลด” พี่อ้อบอกผม “พี่ก็ไปบอกโยโซ่ซังสิพี่ อยู่ในห้องไง” ผมเสนอ สักพักพี่อ้อก็ไปตามโยโซ่ซังที่ห้องพัก โยโซ่ซังก็งัวเงียตื่นมา “ไฮ่ๆๆ” สไตล์โยโซ่ ไฮ่ตลอดครับ โยโซ่ก็มาคีย์ข้อมูลให้ แทนที่จะลด 20 เปอร์เซ็นต์ กลับลด 100 เปอร์เซ็นต์ไปเลยครับพี่น้อง โอ้ววว...ใจป้ำมากๆ เล่นเอาผมกับพี่อ้อเกรงใจเลยครับ ทีนี้ตูจะกล้าสั่งกินมั๊ยเนี่ย เหมือนโยโซ่บอกเป็นนัยๆ ว่า “กรูให้พวกเมิงคราวนี้ คราวหน้าก็หัดเกรงใจกันบ้างนะ” ปูนิ่มตัวนี้ช่างอร่อยเสียจริงๆ ประมาณบ่าย 3 โมง พี่กี้ก็ขับรถมาจอดที่ข้างร้าน ในใจผมก็คิด “หมดเวลาสนุกแล้วสิ หมดเวลาสนุกแล้วสิ” จากคุณ : annakin (amnakim) - [ 26 ม.ค. 51 05:36:25 ]

ความคิดเห็นที่ 129 จขกท นอนเช้าเหรอ จากคุณ : White River - [ 26 ม.ค. 51 08:20:05 ]

ความคิดเห็นที่ 130 เทเลทับบี้ - -" จากคุณ : Kim_Bora - [ 26 ม.ค. 51 09:53:02 ]

ความคิดเห็นที่ 131 อยากกินด้วยจัง ถ้าเราไปเราจะได้กินดีอยู่ดีมั๊ยเนี่ย แค่เรื่องบ้านก็ยังไม่มีเลยอ่ะ  T_T จากคุณ : charming_Hina - [ 26 ม.ค. 51 20:50:04 ]

ความคิดเห็นที่ 132 เราก็เคยเห็น จขกท.อ่ะ อยู่หมู่บ้านหนองไผ่ใช่ป่าวหว่า คนบ้านเดียวกัน อิอิ จากคุณ : ป้าไสว - [ 26 ม.ค. 51 21:37:08 ]

ความคิดเห็นที่ 133 555 บ้านหนองไผ่เหรอ วันนั้นเพิ่งขับรถผ่านเองอ่ะ ไปหาเพื่อนอยู่บ้านหนองหินหล่ะ จากคุณ : White River - [ 26 ม.ค. 51 22:07:59 ]

ความคิดเห็นที่ 134 เอ่า จาหนองไผ่รายกานมากมาย เราก็หนองไผ่ -*- จากคุณ : chonoi (chonoi) - [ 26 ม.ค. 51 23:37:56 ]

ความคิดเห็นที่ 135 เฮ้ย...คนบ้านเดียวกันหมดเลยเหรอครับเนี่ย 555 ตอบคุณ White River จขกท ไม่ได้นอนเช้าครับ แต่ว่าตื่นตี 5 ครึ่ง เพราะว่าจะต้องไปสำรวจเส้นทางมาราธอน ก็เลยแวะมาดู 555 อีก 3 ชั่วโมงจะมีมาราธอนครับ แบบว่าคืนนี้ จขกท ต้องตื่นตี 3 ไปถ่ายรูปมาราธอนครับ จากคุณ : annakin (amnakim) - [ 27 ม.ค. 51 00:05:40 ]

ความคิดเห็นที่ 136 โหยเพิ่งกลับเข้ามาจากในเมืองคร่า กว่าจะออกจากม.ได้ ปิดถนนซะ แต่ดีๆ ชอบๆ บรรยากาศดูอินเตอร์ดี อีก 2 ปีข้างหน้าว่าจะลงแข่งอยู่ แข่งไปงั้นหล่ะ เดี๋ยวเตรียมฟิตไว้เลย 555+ จากคุณ : White River - [ 27 ม.ค. 51 11:58:20 ]

ความคิดเห็นที่ 137 คนบ้านนเดียวกานหมดเยยเหรอเนี่ยยยย แจมด้วยได้มิ แต่ม่ายช่ายหนองไผ่อ่า  เราเปงหนองอีแหนบล้ากาน - -" จากคุณ : Kim_Bora - [ 27 ม.ค. 51 12:37:13 ]

ความคิดเห็นที่ 138 เราไม่ได้ไปวิ่งเลย เนื่องจากเวลานี้เป็นช่วงหลับลึก ฮึๆ มันเป็นบรรยากาศไฮโซอินเตอร์เลยเหรอ ไม่น่าพลาดเล้ย จากคุณ : ป้าไหวไหวเอง (ป้าไสว) - [ 27 ม.ค. 51 12:58:21 ]

ความคิดเห็นที่ 139 หนองอีแหนบ ก้ดีกว่าหนองอีแหมบอ่ะคร่า คุณ Kim_Bora คริคริ เอ่อคุณป้า(ไสว) ความจริงหลานก็ไม่ได้เห็นฝรั่งสักคน แบบตอนที่ไปเค้าปิดถนนเฉยๆ คนวิ่งอ่ะคงเข้าเส้นชัยกันไปนานแล้ว อิอิ ตื่นสายเหมือนกัน - -" แต่ที่บอกว่าดู inter ก็ถนนมันโล่งดี เหมือนมหาลัยในเมืองนอกอ่ะคร่าที่เค้าปั่นจักรยานกัน อิอิ จากคุณ : White River - [ 27 ม.ค. 51 18:13:53 ]

ความคิดเห็นที่ 140 พอพี่กี้เดินเข้าร้านเท่านั้นแหละครับ “ต้น ยูดูห้องน้ำรึยัง” “ต้นเช็ดประตูรึยัง กวาดพื้นรึยัง แล้วทำไมตรงนี้ยังไม่สะอาด ฯลฯ” ตามสเต็ปนี้เลยครับ ซึ่งผมก็ทำๆ ไป เพื่อรอรับแขกรอบดินเนอร์ สรุปว่าวันนี้ทั้งวันผมได้มา 38 เหรียญ โอ้วววว...แมร่ง ทำไมมันถึงน้อยนิดแบบนี้ฟะเนี่ย ค่าจ้างอีก 25 เหรียญเป็น 63 เหรียญครับ ทำงาน 12 ชั่วโมงได้ 63 เหรียญ โอ้ววว...แม่เจ้า ตกชั่วโมงละ 5 เหรียญเองครับ แต่ไม่เป็นไร แค่นี้ก็พอใจแล้ว หลังจากนั้นก็ได้เวลากลับบ้านพร้อมกับพี่กี้ ระหว่างทางนั้นเอง ผมก็สงสัยไม่ได้ว่าวันนี้ทั้งวันพี่กี้ไปไหนมา ก็เลยถามไปว่า “เมื่อเช้านี้พี่กี้ไปไหนมาเหรอครับ” ผมถาม “ก็พี่เก๋แท้งน่ะสิ” พี่กี้ตอบ ทำเอาผมอึ้งไปเลย ผมแทบจะไม่เชื่อในสิ่งที่พี่กี้พูด เพราะเท่ากับว่า มีใครคนนึงต้องตายไปจากครอบครัว ผมเงียบไปพักนึงก่อนจะถามต่อว่า “แล้วตอนนี้พี่เก๋อยู่ โรงพยาบาลไหนเหรอครับ” “อยู่บ้าน” พี่กี้ตอบ “ฮะ! อะไรนะพี่กี้ อยู่บ้านเหรอครับ” ผมตกใจว่าทำไมคนแท้งถึงต้องมาอยู่บ้าน แทนที่จะอยู่ที่โรงพยาบาล “อ้าว คนแท้งไม่ใช่เหรอครับ ทำไมไม่ให้นอนโรงพยาบาลล่ะ” ผมถามต่อ แต่พี่กี้ก็เงียบไม่ได้ตอบอะไร แต่ผมก็พอที่จะเดาได้ว่าสภาพความเป็นอยู่ของคนไทยที่นั่น เป็นเหมือนกับพลเมืองชั้นสอง ไม่มีสิทธิ์มีเสียงอะไร และไม่ได้จ่ายภาษี ดังนั้นพอเกิดอะไรขึ้น คนไทยจึงเลือกที่จะเข้ารับการรักษาถูกๆ แทนที่จะเลือกความปลอดภัยของตัวเองไว้ก่อน เพราะถ้าหากคุณไม่มีประกันสังคมที่ดีแล้ว การเข้าโรงพยาบาลครั้งนึง อาจจะโดนพวกหมอฟันหัวแบะกลับมาก็ได้ การสนทนาของเราหยุดลงเพียงแค่นั้น บรรยากาศการเดินทางกลับบ้านมันช่างอ้างว้างยิ่งนัก ไม่มีการพูดคุยใดๆ ตลอด 1 ชั่วโมงการเดินทาง พอกลับมาถึงบ้าน ผมก็รีบวิ่งไปดูพี่เก๋ ก็พบว่าพี่เอมีนกำลังปลอบพี่เก๋อยู่ แล้วผมก็เข้าไปนั่งข้างๆ พี่เก๋แล้วถามว่า “พี่เก๋ เป็นไงมั่งครับ” ผมถาม “พี่ไม่เป็นไรหรอกต้น ค่อยยังชั่วแล้ว” พี่เก๋ตอบ “มันเกิดขึ้นได้ไงอ่ะพี่เก๋” ผมถามต่อ “ไม่รู้สิ เมื่อเช้านี้ฝันว่าลูกพี่เดินมาบอกกับพี่ว่า แม่ผมไปแล้วนะ แล้วทีนี้ก็เดินหายไปเลย รู้ตัวอีกทีก็เลือดออกเต็มเตียงแล้ว” พี่เก๋ตอบ “แล้วพี่เก๋ทำใจได้รึยังครับ” ผมถามตรงๆ “อือ” พี่เก๋พยักหน้า แต่ว่าก็ไม่ได้พูดอะไรต่อ บ้านทั้งหลังที่มีคนอยู่ถึง 6 ชีวิต แต่กลับเต็มไปด้วยความว่างเปล่า ไม่มีใครคิดจะพูดหรือทำอะไร เพราะพวกเขารู้ว่าเวลาเท่านั้นที่จะช่วยเยียวยาบาดแผลนี้ได้ จากคุณ : annakin (amnakim) - [ 27 ม.ค. 51 23:51:06 ]

ความคิดเห็นที่ 141 มารอฟังค่ะ  กำลังตื่เต้นเลย จากคุณ : roxy me - [ 28 ม.ค. 51 01:20:03 ]

ความคิดเห็นที่ 142 โอย น่าสงสารจัง จขกท สำนวนดีอ่ะ น่าจะลองหัดเขียนนิยายสมัครเล่นดูนะ จากคุณ : White River - [ 28 ม.ค. 51 09:28:41 ]

ความคิดเห็นที่ 143 เพิ่งรู้ว่า จขกท อัพเดทต่อ มาตามอ่านเหมือนเดิมครับ เห็นด้วยว่าใช้สำนวนดีมากๆ จากคุณ : *omega* - [ 28 ม.ค. 51 23:27:43 ]

ความคิดเห็นที่ 144 555 จขกท บ้ายอครับ เอาไปเลย แบบยาวๆ ตั้งใจว่า จขกท จะอัพอีก 2 ครั้ง เพราะแต่งได้แค่นี้เจงๆ จริงๆ กะว่าจะแบ่งเป็น 3 ตอน แต่เอาไปเลย 2 ตอน 555 เช้าวันนี้ทุกชีวิตเริ่มเข้าสู่ภาวะปกติ ไม่มีใครพูดถึงเรื่องนั้นอีกเลย ความมีชีวิตชีวาในบ้านเริ่มกลับมาอีกครั้ง “อ้าวพี่มีน ยังไม่หลับอีกเหรอ” ผมตื่นขึ้นมาพร้อมกับเห็นพี่เอมีนนั่งพิมพ์งานจนถึงเช้า ซึ่งผมก็ไม่รู้ว่าพี่แกไปเอาเรี่ยวแรงมาจากไหน ทั้งๆ ที่ต่างก็ทำงานหนักเหมือนกัน สักพักพี่เอมีนก็ลุกจากที่นั่งแล้วก็เดินไป ทิ้งตัวบนเตียง เหมือนคนหมดเรี่ยวแรง พี่เอมีนทำแบบนี้อยู่หลายคืน ซึ่งบางครั้งก็โทรศัพท์ช่วงตี 2 ตี 3 จนทำให้บางทีผมก็หงุดหงิด นอนไม่หลับ “พี่มีน เบาๆ หน่อยได้มั๊ย จะนอน...” ผมงัวเงียพร้อมกับพลิกไปพลิกมาบนโซฟา สักพักพี่เอมีนก็เบาเสียงลง บางคืนก็ได้ยินเสียงพี่เอมีนเคาะคอมพิวเตอร์เสียงดัง ก๊อกๆ แก็กๆ ซึ่งสิ่งนี้ทำให้ผมรำคาญมาก เพราะว่าวันทั้งวันนอกจากจะต้องทำงานมาเหนื่อยแล้ว ยังต้องมานอนฟังเสียง ก๊อกๆ แก็กๆ ทั้งคืนอีก ช่วงนี้แหละที่สิวผมขึ้น เฮ้อ...เซ็งครับพี่น้อง “ต้นๆ จะไปวัดกับพี่มั๊ย” พี่เอมีนถามผมตอนเช้าวันเสาร์ ตอนที่ผมยังคงงัวเงีย ก็แหงล่ะ แมร่ง ไม่ได้นอนทั้งคืนเลยครับ เพราะใครล่ะ “ม่ายปายอ่ะ ง่วง” ผมสลึมสลือตอบไป วันนี้โชคดีนะเนี่ยที่เป็นวันเสาร์ ผมจึงสามารถนอนได้จนถึงเที่ยง แล้วค่อยไปทำงานตอนบ่าย “นี่ไอ้ต้น วันนี้เอ็งจะกินข้าวกับอะไร” พี่กี้ถามผมตอนที่ผมนอนอยู่บนเตียง “ไหนเอ็งบอกว่าอยากฝึกทำกับข้าวยังไงวะ” พี่กี้พูดต่อ “ถ้าเอ็งไม่มาก็หากินเองละกัน” พี่กี้พูดประชด “ดูๆ ครับพี่กี้” ผมตอบแล้วก็กลิ้งตัวลงจากโซฟา ล้างหน้าล้างตาแล้วก็มาดูพี่กี้ทำกับข้าว “วันนี้มีแต่ไข่ว่ะ” พี่กี้บอก “ยูคิดว่าจะทำอะไรกิน” พี่กี้ถามต่อ “ก็ไข่ดาว ไข่ต้ม ไข่เจียว ไงครับพี่” ผมตอบ “ยูทำเป็นแค่นี้เหรอ” พี่กี้ถามต่อ “อ่ะ ไข่ตุ๋นอีกอัน” ผมตอบไป “ยูนี่มันไม่ได้เรื่องเลยนะเนี่ย ทำอะไรเป็นมั่งมั๊ย” พี่กี้แซว ในใจผมก็คิด อ่านะ... “เอ้าดูนะ วันนี้ไอจะทำไข่น้ำให้ยูดู” พี่กี้บอก ไม่พูดพร่ำทำเพลง พี่กี้ตอกไข่ลงกระทะด้วยท่าทีทะมัดทะแมง โอ้ววว...มือเดียวอีกต่างหาก แล้วก็ตีไข่บนกระทะเลยครับพี่น้อง ไม่ตีบนถ้วย สุดยอดดด... กลายเป็นไข่เจียวไปซะแล้ว โยนขึ้นอีก 3-4 ที แล้วทีนี้บอกให้ผมลองมั่ง ซึ่งตอนแรกผมก็ไม่กล้า “ยูจะไปกลัวอะไร ลองสิ มันต้องลอง” พี่กี้พูดพร้อมกับชักชวนให้ผมหยิบกระทะขึ้นมาโยนไข่ ผมก็โยนขึ้น ไปแล้วก็พลิกกลางอากาศ 2 ตลบก่อนจะทิ้งตัวสู่พื้น เฮ้ยไม่ใช่ สู่กระทะอย่างสวยงาม “เออ ยูก็ทำได้นี่หว่า” พี่กี้บอก “ไหนว่าจะทำไข่น้ำไงครับพี่กี้” ผมย้อนถาม “ก็เออสิวะ” พี่กี้ตอบพร้อมกับโยนไข่ขึ้นอีกสองสามที จากนั้นก็ใช้ตะหลิวหั่นไข่เป็นชิ้นๆ เทน้ำลงไป ใส่คนอร์ น้ำปลา น้ำตาล น้ำมันหอย วุ้นเส้น แล้วก็คึ่นช่าย “เป็นไงไอ้ตน ง่ายมั๊ย หอมฉุย” พี่กี้ยิ้มด้วยความภูมิใจ “โอ้ววว...พี่กี้ ทำได้ไง ไม่เคยรู้มาก่อนเลยนะเนี่ย” “เออ แล้วเอ็งรู้ไรมั่งเหรอ เหมือนไม่เคยรู้อะไรเลย” พี่กี้แซว “งั้นเดี๋ยวครั้งหน้า ไอจะทำกะเพราให้ยูดู” พี่กี้บอกผม “คร้าบบพี่กี้” ผมตอบ เที่ยงนี้ผมก็เลยได้ทานข้าวเที่ยงฝีมือพี่กี้อย่างอร่อย “ยูรีบๆ กิน แล้วรีบอาบน้ำแต่งตัว ใกล้ได้เวลาทำงานแล้ว” พี่กี้บอกผม “คร้าบบ...”ผมตอบ วันนี้ทั้งวันร้าน busy มากครับ เพราะเป็นวันเสาร์ ผมก็ยังคงโดนพี่กี้เล่นงานเหมือนเดิม คล้ายกับว่าอยู่ที่บ้านเป็นแบบหนึ่ง แต่พอมาอยู่ที่ทำงานเป็นอีกแบบหนึ่ง ถ้าถามผม ผมชอบพี่กี้ตอนอยู่บ้านมากกว่าครับ เพราะทั้งคุยสนุกและใจดี แต่พอได้อยู่ในบทบาทของผู้จัดการแล้ว พี่กี้เป็นคนที่ซื่อสัตย์และมีวินัยสูงมาก จนบางครั้ง หลายคนก็ทนไม่ได้ ถึงกับลาออกไปก็มี เพราะพี่กี้มีระบบการทำงานแบบฝรั่ง แต่คนไทยส่วนใหญ่ก็ยังรับไม่ได้ในเรื่องนี้ อีกอย่างพี่กี้เคยเป็นบริกรที่โรงแรมมาก่อนครับ และไม่ใช่บริกรระดับธรรมดาๆ นะครับ แต่เป็นบริกรที่เก่งมากๆ สามารถเอ็นเตอร์เทนแขกได้ดี จึงเป็นที่ประทับใจของลูกค้าหลายๆ คน ซึ่งบางที ถ้าเกิดมีลูกค้าระดับ VIP มา เค้าก็จะร้องขอให้ผู้จัดการร้านเป็นคน Take Order ครับ แล้วก็บริการเค้า ซึ่งเวลาให้ทิปก็จะสูงมากๆ ครับ ซึ่งหลายๆ ทีที่ผมเห็นว่าบริการโต๊ะเดียว Tip 100 เหรียญก็มี ซึ่งก็ไม่แปลกครับ สำหรับฝีมือระดับนี้ วันนี้ทั้งวันผมได้ 130 เหรียญครับ พอกลับมาถึงบ้านก็ถามพี่เอมีนว่า “พี่มีน วันนี้พี่มีนไปวัดทำไมอ่ะ” “อยากฟังจริงๆ เหรอต้น” พี่เอมีนย้อนถาม แล้วก็หันไปสบตากับพี่เก๋ “อย่าเลยมีน เดี๋ยวไอ้ต้นมันกลัว” พี่เก๋บอก อ้าวเฮ้ยยย...แบบนี้ยิ่งอยากรู้เลยครับ จู่ๆ ก็มากระตุกต่อมสอดรู้สอดเห็น “ต้น กลัวผีมั๊ย” พี่มีถาม ในใจผมก็คิด อ้าวพี่มีน ทำไมพูดหมาๆ แบบนี้ล่ะ ไม่อยากจะบอกว่าโคตรกลัว แล้วผมก็ตอบไปว่า “กลัวดิ” แต่ด้วยความอยากรู้อยากเห็นเลยพูดต่อว่า “แต่ฟังได้(ฮา)...” แล้วผมก็หัวเราะกลบเกลื่อน จากคุณ : annakin (amnakim) - [ 29 ม.ค. 51 00:08:25 ]

ความคิดเห็นที่ 145 รออ่านต่อ น่าสนุกอีกแล้วซินะคะ แต่น่าเศร้าเนาะ กับเรื่องที่ต้องเสียลูกไปของพี่เก๋ อ่ะคะ จากคุณ : ~Or@nge~ (~Orange be Ora~) - [ 29 ม.ค. 51 00:23:57 ]

ความคิดเห็นที่ 146 โอย อยากรู้อยากเห็นด้วยคน มาต่อเร็วๆ เลยค่า จากคุณ : White River - [ 29 ม.ค. 51 08:58:07 ]

ความคิดเห็นที่ 147 รออ่านอยู่นะคะ เขียนได้น่าติดตามมากๆเลยค่ะ พรุ่งนี้เราก็จะไปสัมภาษณ์วีซ่าแล้วค่ะ ตื่นเต้นจัง จากคุณ : ::Dr.Nemesis:: - [ 29 ม.ค. 51 17:00:06 ]

ความคิดเห็นที่ 148 คุณ Dr.Nemesis โชคดีนะคะ แล้วอย่าลืมกลับมาบอกผลด้วย แต่ไงผ่านอยู่แล้ว อิอิ จากคุณ : White River - [ 29 ม.ค. 51 19:02:03 ]

ความคิดเห็นที่ 149 มาต่อตอนสุดท้ายแล้วครับ 555 (เรื่องต่อไปนี้โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน ทุกเรื่องที่เขียนขึ้น ได้ถูกเขียนขึ้นตามคำบอกเล่าของพี่เอมีนและพี่เก๋เท่านั้น) เรื่องมีอยู่ว่า... ตอนที่พี่เก๋ท้องอยู่นั้น พี่เอมีนก็ไปเล่นกับท้องของพี่เก๋ พร้อมทั้งบอกว่า “ถ้าหนูคลอดออกมา เดี๋ยวพี่จะซื้อทองให้เลย รีบๆ ออกมานะ” หลังจากนั้น ทุกอย่างดูจะยังคงเป็นปกติ จนกระทั่งพี่เก๋แท้ง... ทุกๆ คืนเวลาที่พี่เอมีนล้มตัวลงนอน พอสะลึมสะลือได้ที่ ก็จะมีเด็กที่ไหนก็ไม่รู้ มาจ๊ะเอ๋ แล้วก็กวนไม่ให้หลับ ซึ่งในช่วงแรกๆ ผมจะเห็นพี่เอมีนแกนอนคลุมโปงตลอดเลย โดยเด็กที่มาหาพี่เอมีนทุก คืน หน้าตาคล้ายกับพี่กี้ แต่ผมหยิกๆ ตัวเล็กๆ หน้าตาน่ากลัว ชอบหัวเราะแบบอ้าปากกว้างๆ แต่ที่สำคัญที่สุด มือและเท้าของเด็กเป็นเหมือนมือของผู้ใหญ่ แล้วก็มีสีดำ ที่สำคัญมันมีขนาดใหญ่เท่ากับมือของผู้ใหญ่จริงๆ ทั้งๆ ที่ตัวเป็นเด็ก และที่มาหลอกพี่เอมีนก็ไม่ใช่เหตุผลอื่น แต่มาทวงสัญญาที่พี่เอมีนให้ไว้คือ ถ้าเด็กคลอดออกมาแล้วพี่เอมีนจะซื้อทองให้ ซึ่งตอนนี้เขาก็คลอดออกมาตามสัญญาแล้ว ถึงเวลาที่พี่เอมีนจะต้องทำตามสัญญาบ้าง นั่นคือต้องซื้อทองให้เขา...ในใจผมก็คิด เออ แมร่งง...แล้วซื้อไปจะใส่ไงฟะเนี่ย ไหนว่าตายแล้วเอาอะไรไปไม่ได้ไง แต่นี่จะมาเอาทองเลย ฉลาด... และตอนที่พี่เก๋และพี่กี้ทิ้งให้พี่เอมีนต้องอยู่บ้านคนเดียว เวลามองเข้าไปในห้องก็จะเห็นเด็กคนนี้กำลังรื้อกองเสื้อผ้า ซึ่งถ้าเกิดมองนานๆ เด็กคนนี้ก็จะรู้ตัวแล้วก็หันมามอง แล้วก็ทำหน้าตาน่ากลัวจนพี่เอมีนจะต้องหันหน้าหนีไปทางอื่น ตลอดเวลาที่ผ่านมาพี่เอมีนไม่เคยบอกเรื่องนี้กับใครเลย ได้แต่โทรไปเล่าให้แม่ที่เมืองไทยฟัง แล้วแม่ของพี่เอมีนก็กำชับตลอดว่า ห้ามบอกเรื่องนี้กับพี่เก๋เด็ดขาด เดี๋ยวพี่เก๋จะรู้สึกไม่สบายใจ และสาเหตุนี้เองที่ทำให้พี่เอมีนจะต้องนอนคลุมโปงเกือบทุกเช้า เกือบทุกคืน พี่เอมีนจะเห็นเด็กคนนี้รื้อกองเสื้อผ้า จากนั้นพอได้กางเกงยีนส์ตัวหนึ่ง ก็จะหยิบเอามาฟาดไปฟาดมาตามตู้เสื้อผ้าบ้าง ฟาดไปที่เตียงบ้าง เหมือนกับว่ากำลังเคียดแค้นกางเกงยีนส์ตัวนี้ ซึ่งกางเกงยีนส์ตัวนี้พี่เก๋บอกว่า พี่เก๋ชอบมันมากแล้วก็จะใส่มันตลอดเวลา ถึงแม้ว่าจะท้องก็ตาม และในคืนที่พี่เก๋แท้ง พี่เก๋ก็เผลอนอนไปพร้อมกับกางเกงยีนส์ตัวนี้ ซึ่งมันอาจจะเป็นไปได้ว่า กางเกงยีนส์ตัวที่พี่เก๋ชอบนี้เป็นสิ่งที่ฆ่าลูกพี่เก๋ก็เป็นได้ และมีอยู่คืนหนึ่ง เมื่อทุกคนหลับกันหมดแล้ว พี่เอมีนมองเข้าไปในห้องนอนพี่กี้ ซึ่งไม่ได้ปิดประตู ภาพที่เห็นถึงกับทำให้พี่เอมีนอ้าปากค้าง เพราะภาพนั้นคือ ภาพของเด็กคนเดิม ซึ่งมีมือใหญ่และเท้าใหญ่นั่งหัวเราะอยู่บนหัวเตียง โดยที่เท้าทั้งสองข้างเหยียบหัวพี่กี้และพี่เก๋อยู่ พอพี่เอมีนมองเข้าไป มันก็มองกลับมาแล้วทำตาโตแบบดุๆ จนพี่เอมีนต้องหลบตาเหมือนทุกๆ ครั้ง พอพี่มีเล่าจบ เอาล่ะสิครับทีนี้ อาการขี้ขึ้นสมองก็เริ่มเลยครับ แล้วคืนนี้จะหลับมั๊ยเนี่ย คืนนั้นพี่กี้ พี่เก๋ พี่กุ้งแล้วก็พี่เอมีน ก็ไปรวมกันในห้องพี่กี้ ซึ่งผมก็จำเป็นต้องเข้าไปด้วย ทั้งๆ ที่ผมไม่อยากจะเข้าไปเล้ยยย...ให้ตายสิ ซึ่งผมก็นั่งเล่นคอมพ์ตามปกติ แต่แล้วจู่ๆ “ดา...ดี...ด้า...ดี...ด้า...” เสียงเด็กครับพี่น้อง โคตรดัง ไม่ได้หูฝาดแน่ๆ เหมือนกับว่ามีคนมากระซิบข้างหูยังไงยังงั้น “เฮ้ย...พี่กี้พี่เก๋ ได้ยินเสียงเด็กมั๊ยอ่ะ ดา...ดี...ด้า...ดี...ด้า...” ผมตกใจจึงหันไปถามพี่กี้ พี่เก๋ แต่ก็ไม่มีใครได้ยินเสียงอะไรเลย แล้วยังมีหน้ามาบอกผมว่า ผมหลอนไปเองอีก “ดา...ดี...ด้า...ดี...ด้า...” เฮ้ยยย...เอาอีกแล้ว แมร่ง เสียงเด็กผู้ชายชัดๆ ตรงนี้ผมสาบานได้เลยว่าได้ยินจริงๆ ตรงข้างหู แต่ดูทุกคนกลับทำท่าเฉยๆ เกิดมา 20 ปี แมร่ง เพิ่งจะได้ยินเสียงหลอนๆ ก็คราวนี้แหละ “อ้ากกกก...” แล้วคืนนี้ ผมก็นอนไม่หลับอีกแล้วครับ ชีวิตบัดซบยิ่งนัก จากคุณ : amnakim - [ 29 ม.ค. 51 21:03:17 ]

ความคิดเห็นที่ 150 คุณ nemesis โชคดีในการสอบนะครับ จากคุณ : annakin (amnakim) - [ 29 ม.ค. 51 21:04:08 ]

ความคิดเห็นที่ 151 ได้ยินแต่เสียงหรอค่ะ ไม่เห็นบ้างหรอ แล้วน้องเค้าจะร้องเพลงได้แล้วหรออ่ะ สงสัยนะค่ะเนี่ย แต่ขอให้ไปสู่สุขคติเหอะน๊า สาธุ กลัวเหมือนกัน ^^!! จากคุณ : ~Or@nge~ (~Orange be Ora~) - [ 29 ม.ค. 51 21:42:52 ]

ความคิดเห็นที่ 152 ผมได้ยินแต่เสียงครับ ไม่เห็นตัว โคตรกลัว จากคุณ : annakin (amnakim) - [ 29 ม.ค. 51 22:42:02 ]

ความคิดเห็นที่ 153 โอ้ยยย ให้ตายเถอะ ขนลุกเลยครับพี่ -*- แก้ไขเมื่อ 29 ม.ค. 51 23:30:20 จากคุณ : Chonoi (chonoi) - [ 29 ม.ค. 51 23:24:47 ]

ความคิดเห็นที่ 154 คุณ จขกท ค่ะพอดีว่าเราจะไปปีนี้เลยหาข้อมูลจนได้เจอ กระทู้ ของคุณ จขกท  ได้ ดูวีดีโอ ตลกมากค่ะ  เราจะไปฟอริด้า ทำแมคอะค่ะ  อยากถามคุณ จขกท มากมาย  มี msn ไหมค่ะ  ขอบคุณมากค่ะ   ช่วยแอดเราหน่อยนะค่ะ  year_berry@hotmail.com  นะค่ะ จากคุณ : year_berry (year_berry) - [ 29 ม.ค. 51 23:54:21 ]

ความคิดเห็นที่ 155 เหอ เหอ โค-ต-ระ- หลอนเลยค่า อ่านไปนึกภาพตามไปด้วย ผีเด็กทารกอาฆาตแค้น  ถ้าเราเป็นพี่เอมีนคงช็อคไปนานแล้วววววววววววว อย่าพึ่งสุดท้ายสิคุณ จขกท มา up เรื่อยๆ เลยน้า น้า น้า จากคุณ : White River - [ 30 ม.ค. 51 09:04:57 ]

ความคิดเห็นที่ 156 มีเรื่องแบบนี้ด้วยอ่าา เหอๆๆ แหม อยากอ่านต่ออะ จริงๆ จขกท นึกอะไรออกอีกก็มาโพสได้เรื่อยๆนะครับ จากคุณ : *omega* - [ 30 ม.ค. 51 09:12:15 ]

ความคิดเห็นที่ 157 เอางั้นก็ได้ครับคุณ White River ตอนนี้คือตอนที่ผมกำลังจะเดินทางไปเที่ยวกับแอมนะครับ คือช่วงเดือนมิถุนายนแล้ว หลังจากนั้นการเดินทางของผมก็ได้เริ่มต้นขึ้นอีกครั้งหนึ่ง ด้วยความงกของผม ผมจึงเลือกที่จะเดินทาง 2 ต่อ นั่นคือเดินทางไปลงที่สนามบิน Newark รัฐ New Jersey และจากแผนที่ Google Earth บอกผมว่าจะมีสถานีรถไฟอยู่ติดกับสนามบินเลย ผมรู้แค่นั้น ซึ่งราคารถไฟรวมกับค่าเครื่องบินก็ประมาณ 110 เหรียญ แต่ถ้าผมนั่งเครื่องบินไปลงที่ Tweed Airport เมือง New Haven แล้วล่ะก็ ผมก็ต้องเสียเงินมากถึง 250 เหรียญเลยทีเดียว ดังนั้นผมเลือกเดินทางแบบแรกดีกว่า เพราะในใจผมคิดว่า “แมร่ง เอาวะ มีตังค์อยู่ 5,000 กลัวอะไร” อีกอย่างที่ปรึกษาดีๆ อย่าง Google ก็บอกผมแล้วว่า มันมีสถานีรถไฟที่นั่น เดี๋ยวไปวัดดวงเอาก็แล้วกัน ผมรู้สึกตื่นเต้นทุกครั้งที่จะได้เดินทาง ไม่รู้ทำไมเหมือนกัน คงเป็นเพราะว่าที่นี่ไม่ใช่บ้านเมืองของเรามั๊ง อะไรๆ ก็เกิดขึ้นได้ ในใจก็กลัวพวกล้วงกระเป๋า ผมเลยเอาเงิน 4,700 เหรียญยัดใส่กระเป๋ากางเกง แทนที่จะใส่กระเป๋าตังค์ สมมติว่าใครจะมาล้วง มันต้องล้วงต่อหน้าเลยครับ 555 การเดินทางในครั้งนี้ ก็เหมือนกับการเดินทางตามหาหัวใจของผมกลับคืนมา ตอนที่อยู่บนเครื่องบินก็รู้สึกใจหาย เมื่อมองกลับลงมาที่เมือง Fortlauderdale . . . . ผมจะไม่ได้เจอมันอีกแล้วใช่มั๊ย อีกนานแค่ไหนที่ผมจะได้กลับมาที่นี่อีก . . . . ผมคิดถึงร้านอาหารไทยที่ผมทำ . . . . ผมคิดถึงความเหงาที่มันเคยกัดกินหัวใจของผม . . . . ผมคิดถึงผู้จัดการร้านที่โหดสุดๆ กับเด็กเก็บโต๊ะ . . . . ผมคิดถึงพี่ๆ พนักงานเสิร์ฟที่นั่น . . . . และใครหลายๆ คนที่ผมได้รู้จัก . . . . ขอบคุณ...ประสบการณ์ดีๆ ที่ทั้งชีวิตนี้ผมคิดว่า ผมจะไม่ลืมมันเลย . . . . และแล้วผมก็มาถึงจุดหมายแรกของผม สนามบิน Newark International Airport พอผมลงจากเครื่องบินที่สนามบิน Newark ภารกิจต่อไปของผมคือหาสถานีรถไฟให้เจอ ถึงตรงนี้ก็เล่นเอาหืดจับเหมือนกัน เพราะกว่าจะเจอสถานีรถไฟก็ 11 โมงแล้ว แต่ปัญหายังไม่จบแค่นั้น เพราะพอไปถึงจริงๆ มันมีครับ...รถไฟไป New Haven แต่... โอ้ววว...แม่เจ้า ต้องจ่ายเป็นบัตรเครดิตครับ ซึ่งผมไม่มีบัตรเครดิต จะใช้แค่หมายเลขก็ไม่ได้ อีกอย่าง มันไม่รับเงินสดด้วย “อ้าว เฮ้ยย ไม่มีในแผนนี่หว่าแบบนี้” แต่ในใจผมก็คิด “เอาสิวะ ไหนๆ ก็ไหนๆ แล้ว ลุยมันเลย ให้มันรู้ไปสิว่าอยู่อเมริกา 2 เดือน ตกรถไฟมันก็โง่เต็มที" และแล้ว การผจญภัยเล็กๆ ของผมก็เริ่มต้นขึ้นอีกครั้งหนึ่ง แก้ไขเมื่อ 30 ม.ค. 51 12:45:45 แก้ไขเมื่อ 30 ม.ค. 51 12:44:32 แก้ไขเมื่อ 30 ม.ค. 51 12:41:47 แก้ไขเมื่อ 30 ม.ค. 51 09:35:08 จากคุณ : annakin (amnakim) - [ 30 ม.ค. 51 09:31:38 ]

ความคิดเห็นที่ 158 โอ๊ย.. ตื่นเต้นๆๆๆค่ะ กำลังสนุก จากคุณ : roxy me - [ 30 ม.ค. 51 12:31:45 ]

ความคิดเห็นที่ 159 อ้าวเหรอ ไมเป็นงั้นอ่ะ เราก็จะขึ้น amtrak เหมือนกัน บัตร credit ก็ไม่มีด้วย ทำไงดีหล่ะนี่ แต่ใน web บอกว่าจ่ายด้วยเงินสดก็ได้หนิ อะไรกันอ่ะนี่ เดี๋ยวไป check ดูอีกรอบดีกว่า แต่ อืมมม จขกท นี่กล้าสุดๆ อ่ะ เจ๋งดี ชอบๆ จากคุณ : White River - [ 30 ม.ค. 51 17:19:54 ]

ความคิดเห็นที่ 160 อ้อ...อันนั้น amtrak ครับ แต่น่าจะขึ้นที่สถานีที่มันไม่รับเงินสดครับ อาจจะเพราะอยู่ในสนามบินก็ได้ โดยปกติ amtrak จ่ายเงินสดได้ครับ จากคุณ : annakin (amnakim) - [ 30 ม.ค. 51 18:56:51 ]

ความคิดเห็นที่ 161 อ่ะ ไม่เล่าเรื่องผีต่อแล้วเหรอคะจขกท. กำลังหลอนๆอยู่เลย อีผีเด็กโหด!!! ปล.วันที่8-9กุมภา ไปอาร์ตเลนกันเน้อที่สะพานขาว มข. เรานั่งขายของแถวๆนั้นแหละ ซียูๆ จากคุณ : ป้าไหวไหวเอง (ป้าไสว) - [ 30 ม.ค. 51 20:25:34 ]

ความคิดเห็นที่ 162 บัตรเครดิต หากทำที่ไทยไปได้ไหมอ่ะคะ มีอยู่แล้วแต่เป็นของทหารไทยอ่ะคะ แล้วบัตรอะไรที่เราต้องไปทำที่นั่นหล่ะคะ ใช้บัตรนั้นแทนไม่ได้หรอค่ะ จากคุณ : ~Or@nge~ (~Orange be Ora~) - [ 30 ม.ค. 51 21:20:57 ]

ความคิดเห็นที่ 163 แนะนำเลยครับ เอาบัตรเครดิตไปด้วย ยิ่งเป็นชื่อเรายิ่งดี แต่ไม่มีก็ไม่เป็นเรา แต่ควรจะเป็นนามสกุลเดียวกัน อะไรๆ จะได้ง่ายขึ้นเยอะ กลับมาค่อยหักบัตรทิ้งก็ได้ ถ้ากลัวจะเผลอตัวใช้เยอะ ผมว่ามันจำเป็นนะ ทั้งจองตั๋วเครื่องบิน จองโรงแรม จองรถเกรฮาวน์ จอง amtrak เพราะว่ามันจองผ่านเน็ตได้เลยครับ เราจะได้ไม่ต้องยุ่งยาก เพราะบางทีมันต้องการเจ้าของบัตรครับ โดยเฉพาะจองโรงแรมเนี่ย เราต้องเอาบัตรไปโชว์ด้วย ถ้าชื่อเป็นคนละชื่อ แต่นามสกุลเดียวกัน ก็บอกว่าคุณแม่ให้มา ประเทศไอไม่ให้ไอทำบัตร จนกว่าจะอายุ 30  ประมาณนั้น  555 จากคุณ : annakin (amnakim) - [ 30 ม.ค. 51 21:27:13 ]

ความคิดเห็นที่ 164 ป.ล. ถ้ามีคำว่า visa เป็นใช้ได้ครับ จากคุณ : annakin (amnakim) - [ 31 ม.ค. 51 00:52:22 ]

ความคิดเห็นที่ 165 ป.ล.อีกที หรือ master card ก็ได้ครับ จากคุณ : annakin (amnakim) - [ 31 ม.ค. 51 00:52:50 ]

ความคิดเห็นที่ 166 อ่อ ค่ะ thanks a lot เน้อ จขกท อุตส่าห์ตื่นแต่ตี 5 มานั่งอ่านเรยนะนี่ หุหุ art lane เหรอ ว่าแต่ว่าคุณป้าขายไรอ่าคะ เดี๋ยวจะแอบไปดู อิอิ จากคุณ : White River - [ 31 ม.ค. 51 05:34:37 ]

ความคิดเห็นที่ 167 ทีนี้ผมก็ถามพนักงานว่า “เอ่อ...ขอโทษครับ คือว่าผมจะไปเมือง New Haven ได้ยังไงครับ” ผมถาม “คุณต้องซื้อตั๋วรถไฟไปลง Union Station ที่ New York นะคะ เพราะที่นั่นจะมีรถไฟหลายสายให้เลือก” พนักงานตอบกลับ สรุปก็คือ ผมต้องไป New York ก่อนเหรอเนี่ย แล้วกรูจะไปเป็นมั๊ยวะ สาดดด... ทีนี้ผมก็ไปซื้อตั๋วรถไฟที่ตู้ขายตั๋วอัตโนมัติ จากนั้นก็นั่งรถไฟจากสถานีรถไฟ Newark ไป New York แต่แล้วพอไปถึง Union Station ที่ New York แล้ว ผมถึงกับร้อง โอ้วววว...แมร่งงง  โคตรจะวุ่นวายเลยครับไอ้เจ้า Union Station เนี่ย คนเดินกันขวักไขว่ไปมา ตอนนั้นก็ประมาณเที่ยงพอดี ตอนแรกผมก็งงอยู่ตั้งนาน แต่พอตั้งสติได้ ผมก็ถามๆ เจ้าหน้าที่แถวนั้นว่า Amtrak เนี่ย ซื้อตั๋วได้ที่ไหน เค้าก็บอกทางมาด้วยดีครับ  พอไปถึงก็ต่อแถว รอโคตรนาน เพราะคนซื้อเยอะมากกกก กว่าจะได้ซื้อก็เที่ยง 45 นาทีแล้ว “มีอะไรให้ช่วยมั๊ยครับ” พนักงานขายตั๋วทักทาย “มีครับ เอ่อ...คือว่าผมจะไปเมือง New Haven รัฐ Connectticut ครับ” ผมตอบไป จากนั้นพนักงานก็กดคอมพ์หาข้อมูล แล้วก็ตอบว่า “วันนี้มีรถไฟ 2 รอบครับ รอบแรก บ่ายโมง ส่วนรอบที่สอง สี่โมงเย็น” พนักงานตอบ ซวยเลยครับพี่น้อง อีกแค่ 15 นาทีเท่านั้น แล้วตูจะรู้ได้ยังไงฟะว่าจะไปทางไหน ผมกำลังลังเลใจ ว่าจะเลือกไปทางไหนดี เพราะถ้าเลือกตอบบ่ายโมง ผมอาจจะตกรถไฟได้ เพราะเหลือเวลาอีกแค่ 15 นาทีเท่านั้น ผมกลัวว่าผมจะมีเวลาน้อยเกินไปที่จะศึกษาวิธีขึ้นรถไฟที่นี่ นั่นหมายความว่า ผมอาจจะตกรถไฟได้ แต่ถ้าผมเลือกรอบ่าย 4 โมง มันก็ช้าเกินไป แล้วทีนี้ผมก็คิดขึ้นมาในใจ “เอาวะ แมร่งงง...มาวัดดวงกันไปเลยว่า 15 นาทีนี้ กรูจะหาทางขึ้นรถไฟได้มั๊ย ถ้าไม่ได้ก็ซื้อตั๋วใหม่ มีตังค์อยู่ 5,000 กลัวอะไรวะ แสดดดด(จริงๆ มีอยู่ 4,700)” คิดได้แบบนี้ ผมไม่ลังเลเลยครับที่จะซื้อตั๋วรถไฟรอบบ่ายโมง เป็นจำนวนเงิน 42 เหรียญ แต่ที่นี้ปัญหามันเพิ่งจะเริ่มเท่านั้นครับ โอ้ววว...แม่เจ้า ดูไม่รู้เรื่อง สาดดด ผมดูตั๋วไม่รู้เรื่องเลย เพราะว่ามันซับซ้อนกว่าที่ผมเคยเห็นมาก ซึ่งตั๋วมันก็ไม่บอกครับ ว่าผมจะต้องขึ้นตรงไหน ประตูอะไร ทั้งๆ ที่ Union Station มีที่จอดรถไฟเป็นร้อยๆ สาย ผมยืนอึ้งอยู่ครู่หนึ่ง ก็เหลือบไปที่นาฬิการในสถานี โอ้ววว แมร่งงง อีกแค่ 8 นาทีเท่านั้น กรูจะทำไงดีฟะเนี่ย ผมเลือกเดินไปที่ Information เพื่อถามข้อมูล แต่แมร่งง.. ไอ้คนก่อนหน้าผมดันถามซะนานเลย ผมเสียเวลาตรงนี้ไปฟรีๆ 3 นาที ตอนนี้เหลือเวลาแค่ 5 นาทีเท่านั้น ผมจะทำยังไง ทำยังไงดี ผมคิดในใจ จากคุณ : annakin (amnakim) - [ 31 ม.ค. 51 12:21:50 ]

ความคิดเห็นที่ 168 โอววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววว ลุ้นค่าลุ้น มาต่อเร็วๆ  ติดยังกะติดยาบ้าเลยนะนี่ จากคุณ : White River - [ 31 ม.ค. 51 16:47:55 ]

ความคิดเห็นที่ 169 โถ๋ๆๆๆ    อยากรู้เรื่องผีต่ออ่ะ มาเล่าต่อเถอะนะนะนะนะนะ กะลังมัน         ขาดตอนเลย จากคุณ : -*- (ตุ๊กตาดุ๊กดิ๊ก) - [ 31 ม.ค. 51 17:15:00 ]