ความคิดเห็นที่ 1 ลองเล่าปัญหาให้ฟังคร่าวๆสิคะ จะได้ลองช่วยกันคิดว่าจะมองมันอย่างไร เอาใจช่วยค่ะ จากคุณ : เอ - [ 29 ม.ค. 51 01:15:35 A:130.132.203.113 X: ]

ความคิดเห็นที่ 2   เท่าที่อ่านดู พยายามทำความเข้าใจ และ วิเคราะห์ในสิ่งที่ คุณ จขกท. เขียนมา เรามีความเห็นว่า จขกท. มีปัญหากับคน ซึ่งอาจจะเป็นเพื่อน คนรัก หรือ กิ๊ก หรือ อะไรก็แล้วแต่ และ เท่าที่อ่านดูอีกเหมือนกัน เรามีความเห็นว่า คุณ จขกท. แก้ไขปัญหาด้วยการหนีปัญหา คือการไม่พูด ไม่คุย ไม่เคลียร์ แล้วทำเหมือนกับว่าถ้าเงียบไป ปัญหาก็จะหายไปด้วย ซึ่งที่จริงแล้วการที่ไม่ระบายออกมา คือการนำมาซึ่งปัญหาสะสม และ ความอึดอัด อัดอั้นเพิ่มขึ้น ถ้าให้ตอบตามหัวข้อกระทู้ ที่ คุณ จขกท. ถามคนที่เข้ามาตอบ....... สำหรับตัวเรา เราชอบเผชิญปัญหา มีอะไรต้องคุย ต้องพูด ต้องเคลียร์ให้หมดเปลือก แต่ถ้าทำถึงที่สุดแล้วก็ยังแก้ไขอะไรไม่ได้ ก็ต้องหักดิบ คือ การพาเอาตัวเองออกมาจากความสัมพันธ์อันนั้น (ไม่ว่าจะเป็นความสัมพันธ์ในรูปแบบใดก็ตาม) คนเรานั้นเป็นมนุษย์ธรรมดา ไม่มีใครสมบูรณ์แบบ ถ้าทนกันได้ก็ทนไป ให้พยายามมองส่วนดีของเขา แต่ถ้าส่วนที่ไม่ดีมันร้ายแรง ทนไม่ได้ หรือ รับกันไม่ได้อีกต่อไป ก็อย่าดันทุรังค่ะ เราเป็นคนที่ว่าถ้าเจออะไรที่บั่นทอนจิตใจ แล้วเราจะตัด ถ้าอยากร้องให้ก็ร้องเลย ระบายให้เพื่อนสนิทที่หวังดีต่อคุณจริงๆ ฟัง (เราโชคดีที่มีเพื่อนแบบนั้นอย่างน้อย 3 คน รวมทั้งคนข้างตัวด้วย) สิ่งที่สำคัญที่สุดที่เราทำ และ ยึดอยู่เสมอก็คือ ถ้ามีปัญหาแล้วจงอย่าทำให้ตัวเองตกต่ำ อย่าหันเข้าหาอบายมุข หรือ อะไรก็ตามที่เป็นทางลบ แต่ให้รักตัวเองมากๆ ยังคงมีความเชื่อมั่นในตัวเอง ดูแลตัวเอง ให้รางวัลตัวเอง เช่นแต่งตัวสวยๆ แล้วออกไปซื้อเสื้อผ้า ไปทานอาหาร ไปเที่ยวพักผ่อนหย่อนใจ ไปออกกำลังกาย ไปนวด ไปทำผมทรงใหม่ ชมภาพยนตร์ดีๆ อ่านหนังสือดีๆ ทำอะไรก็ได้ที่ทำแล้วมีความสุข หรือ ถ้าไม่อยากไปไหนเลย ก็ให้นอนอยู่บ้านเฉยๆ ค่ะ การร้องให้จนนอนหลับไปสักตื่น เมื่อตื่นขึ้นมาแล้วก็จะคิดอะไรออกเอง ก็มีค่ะ ทุกปัญหานั้นมีทางออกเสมอค่ะ และ มิใช่จุดสิ้นสุดดับสลายของโลกซะเมื่อไหร่ ถ้าทุกข์มากๆ ให้มองชีวิตของคนที่ด้อยโอกาสกว่าค่ะ หรือ ถ้ามีทุนทรัพย์ในการท่องเที่ยว ทุกข์เมื่อไหร่ ก็เก็บเสื้อผ้ายัดใส่กระเป๋า ขึ้นเครื่องบิน ไปเที่ยวอินเดีย พม่า กัมพูชา หรือ ตามประเทศยากจนที่ไหนสักแห่งก็ได้ค่ะ แล้วคุณจะทราบว่าชีวิตอันแสนสั้นของตัวเองนั้นโชคดีแค่ไหนเมื่อเทียบกับสัดส่วนของจำนวนประชากรทั้งหมดในโลกใบนี้ที่มีมากกว่าครึ่ง ที่ยังต้องใช้ชีวิตอยู่ท่ามกลางสงคราม หรือ ความขาดแคลนในทุกๆ ด้านอย่างสาหัสนะคะ ปล. เราไม่ทราบปัญหาที่แท้จริงของ คุณ จขกท. เพราะฉนั้นจึงขอพล่ามมาแบบกว้างๆ ถึงวิธีของตัวเอง เพื่อเป็นแนวทาง และ เป็นกำลังใจให้ไปพลางๆ ก่อนค่ะ นิทราราตรีสวัสดิ์     จากคุณ : Siamese Girl - [ 29 ม.ค. 51 01:43:49 ]

ความคิดเห็นที่ 3 เมื่อปัญหามา ก็ต้องแก้ไข จะวันนี้หรือพรุ่งนี้ ก็ต้องแก้ การเขียนของ จขกท เหมือนคนที่เรารู้จักมาก จากคุณ : ich habe kein Geld - [ 29 ม.ค. 51 02:39:21 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ขอบคุณคุณเอ และคุณ Siamese Girl มากค่ะ คุณพูดกว้างๆแต่มีประโยคนึงที่ ให้คำตอบกับตัวเองได้ดีที่เดียวค่ะ เพราะเราคิดว่านั่นคือการแก้ปัญหา แต่แ้ท้จริงแล้วเรากลับหนีปัญหาต่างหาก ขอเล่าต่อเลยนะคะ เราแต่งงานกับสามีชาวต่างชาติ มาได้ปีกว่าๆแล้วค่ะ เรากับสามีเข้ากันได้ดีอาจจะมีบ้างที่กะทบกะทั่งกันตามประสาลิ้นกะฟัน เราอยู่กัน3คนแม่สามี สามี เรา ที่บ้านของแม่สามี แม่สามีมีลูกเพียงคนเดียว พบกับสามีที่เมืองไทย โดยการแนะนำของเพื่อน และสามีอยากมีภรรยาเป็นคนไทยมากบอกคนไทยมีความละเอียดอ่อนและเป็นมิตร ทั้งที่มาเมืองไทยเป็นครั้งแรก สามีเป็นคนกตัญญูและรักแม่มาก พ่อเสียไปนานแล้วนี่คืออีกหนึ่งเหตุผลที่เราตัดสินใจแต่งงานกับเขาและย้ายมาอยู่ที่นี่หลังจากเจอกัน1ปีให้หลัง เพราะตัวเราเองก็รักพ่อแม่เช่นกันเราเป็นลูกคนเล็กในบ้านแต่เป็นหัวหน้าครอบครัว ซึ่งดูแลเรื่องเงิน ทองใช้จ่ายให้พ่อแม่แต่ละเดือนและสร้งบ้านหลังใหม่ให้ท่านอยู่ (สร้างเสร็จก่อนเจอสามี)โดยทั้งหมดท่านไม่ได้เรียกร้องแต่เราต่างหากที่เรียกร้องให้ท่านเลิกทำงานเสียทีเพราะ แม่69ปี พ่อ 78ปี แต่แม่ก็ยังทำงานอยู่ดี แต่ไม่ให้ทำเยอะเหมือนแต่ก่อน เพราะตอนนี้ไม่ต้องส่งเราเรียนแล้ว ตอนเขียนอยู่สามีมาเห็นก็ถามว่าเรามีปํญหาอะไรรึปล่าวแต่ยังไม่พร้อมจะพูดตอนนี้ ต่อค่ะ ที่บอกว่าชอบสามีเพราะเขากตัญญูแต่ไม่ได้หมายความว่าเราจะทำตามในสิ่งที่แม่ของสามีต้องการได้ นะคะ ปัญหาเริ่มเกิด เมื่อความรู้สึกต่างๆที่เราคิดว่าเรากำจัดมันได้แล้วแต่ที่ไหนได้ความรู้สึกที่ไม่ชอบ ใจพวกนั้นมันย้อนกลับมาหาเราจนได้ ตอนเรามาอยู่ใหม่ๆแม่สามีวิตกว่าเราจะอยู่ไม่ได้ แต่เราบอกตัวเองเสมอก่อนจะมาว่าเราต้องอยู่ให้ได้ พอเรามา แกก็ชอบอกชอบใจเราใหญ่ รักเรา ประกาศไปทั่วหมู่เพื่อนว่ารักเรามาก จนเรากลัวมันรู้สึกเกินไปนะค่ะ ทำไมต้องไปบอกคนอื่นให้รู้เยอะแยะไปหมดเพราะกลัวคนหมั่นไส้และเขาเหล่านั้นก็คงจะจับตาเราเป็น พิเศษ ที่แกรักเราไม่ใช่รักที่เราเป็นเราหรอกนะคะ รักที่แกสามรถทำให้เราทำตามสิ่งที่แกต้องการได้ เหมือนเด็กไม่ดื้อนะค่ะ ผู้ใหญ่ก็คงรัก แต่นั่นก็คือตัวตนจริงๆของเรา ไม่เรื่องมาก แต่ก็ไม่ได้ หมายความว่าจะทำกับเราได้บ่อยๆ กับประโยคที่ว่าแล้วมันก็จะผ่านไป ไม่พอใจอะไร ซักพักก้หาย โกรธง่ายหายเร็ว กลายเป็นว่า เรากำลังทำร้ายตัวเองโดยไม่รู้ตัว จะมาต่อ จากคุณ : นกน้อยไกลบ้าน - [ 29 ม.ค. 51 02:53:01 A:91.10.140.53 X: TicketID:163909 ]

ความคิดเห็นที่ 5 ทุกครั้งที่มีคนเข้ามาตอบ หัวใจทำไมมันเต้นตุบๆไม่รู้ คุณ คนไม่มีเงินค่ะ คิดว่าคงเหมือนคนที่คุณรู้จักเฉยๆ แต่คิดว่าคงไม่ใช่คนเดียวกันเพราะนี่คือครั้งแรกของการ ได้พูดในสิ่งที่อัดอั้นมานาน แต่ยังไงก็ขอบคุณกับคำตอบดีๆค่ะ จากคุณ : นกน้อยไกลบ้าน - [ 29 ม.ค. 51 03:02:28 A:91.10.140.53 X: TicketID:163909 ]

ความคิดเห็นที่ 6 เท่าที่อ่านมาคิดว่ามีปัญหากับแม่สามีแน่ๆเลย รึเปล่า??? ส่วนตัวคิดว่าปัญหาแบบนี้สามารถเกิดได้ทุกเมื่อไม่ว่าคุณจะอยูกับแม่สามี หรือ แม่คุณเอง ถ้าคุณเอาสามีมาอยู่เมืองไทยกับคุณ (สมมุตินะคะ สมมุติ)มันก็คงมีปัญญหาอย่างอื่นตามมาอีก ทางที่ดีแยกออกไปอยู่กันเอง สามี ภรรยา จะสะดวกใจที่สุด รักแม่ กตัญญู แต่ไม่ได้หมายความว่าต้องอยู่ด้วยกันทุกวัน ทุกคืน นะคะ เดี๋ยวขอรออ่านต่อก่อน ค่อยว่ากัน จากคุณ : hamble pie - [ 29 ม.ค. 51 03:35:55 ]

ความคิดเห็นที่ 7 คิดถึงจตุคารามเทพ เพื่อให้ใจสบายครับ จากคุณ : JM - [ 29 ม.ค. 51 03:56:16 A:198.22.236.230 X: TicketID:154817 ]

ความคิดเห็นที่ 8 ผมไม่เห็นว่าคุณมีปัญหาตรงไหนเลยครับ ไม่รู้เกี่ยวข้องหรือป่าว เพราะตบท้ายยังไง สุดท้าย คุณ จขกท. ก็ต้องเลือกเอง "ทุกอย่างอยู่ที่ความคิดของคุณเอง ถ้าคุณคิดว่ามันคือปัญหา มันก็เป็นปัญหา ถ้าคิดว่าไม่ก็ไม่" แม่สามีเค้าชอบคุณที่คุณเป็นตัวคุณ เค้าคงไม่ได้พูดว่าให้คุณทำอย่างโน้นอย่างนี้ใช่ไหมครับ เค้าแค่แนะนำ คุณก็โอนอ่อนตามสภาพแวดล้อมที่พาไปมากกว่า อันไหนไม่อยากทำ หรือที่คิดว่าทำแล้วไม่สบายใจ ก็ไม่ต้องทำครับ ถ้าเค้าถามก็ตอบเค้าว่าไม่อยากทำเพราะอะไร คุยด้วยเหตุผล ถ้าเค้าไม่ถามก็ไม่ต้องพูดครับ "อย่าคิดว่า คนอื่นคิดว่าอย่างนั้น ถ้าเค้าไม่พูด" ทุกคนมีความคิดที่แตกต่างกันครับ. คุณไม่ได้หนีปัญหา เพราะคุณอยู่กับปัญหา คิดว่ามีปัญหา และยังไม่ได้เริ่มแก้ มีอะไรก็ส่งข่าวนะครับ ชาวไกลบ้านช่วยคุณได้ครับ แต่สุดท้ายคุณก็ต้องเลือกทำเอง อย่างที่บอกไว้ อย่าแก้ที่คนอื่น แก้ที่ตัวเรา เพราะเราเท่านั้นที่สามารถควบคุมตัวเราได้ครับ เท่าที่อ่านดู คุณนิสัยดี มีบุญ มีโชค เดี๋ยวก็ดีเองครับ (ผมไม่ใช่หมอดูหรอกครับ แต่รู้สึกได้ ฮ่าๆๆๆ) แก้ไขเมื่อ 29 ม.ค. 51 04:05:21 จากคุณ : vanderzaz (vanderzaz) - [ 29 ม.ค. 51 04:03:03 ]

ความคิดเห็นที่ 9 เรามักจะคิดง่ายๆ ว่า อะไรก็ตามที่เราสามารถจัดการกับมันได้ ไม่ว่าจะยากหรือง่าย เราจะไม่ถือว่ามันเป็นปัญหา สิ่งที่เราจะเรียกมันว่าเป็นปัญหาก็คือสิ่งที่เราไม่สามารถจัดการได้หรือว่าเกินกำลังของตัวเราเท่านั้นค่ะ (ซึ่งพอเอาเข้าจริงๆ มันก็มีอยู่ไม่มากเท่าไหร่ ^^) อาจจะไม่เกี่ยวกับปัญหาของ จขกทเท่าไหร่นะคะ :) จากคุณ : แพนด้าหน้าใส - [ 29 ม.ค. 51 05:11:49 ]

ความคิดเห็นที่ 10 ใช่ค่ะคุณhamble pieปัญหากับแม่สามีจริงๆ เคยเกริ่นๆเรื่องขอย้ายไปข้างนอกแล้วค่ะ มันคงเป็นไปไม่ได้ ต่อค่ะ ถ้าจนหนทางจริง เราค่ะที่จะต้องย้ายออกไป ง่ายกว่าถ้าเรากลับเมืองไทย ปัญหาเริ่มก่อตัวขึ้นเรื่อยๆ และเริ่มทำให้เราหงุดหงิดมากขึ้น แกเริ่มวุ่นวายกับคนอื่น โดยที่ไม่ยอมดูแลตัวเอง จนแกป่วยก็ไม่ยอมไปหาหมอ สามีเราจะหยุดงานพาไปก้ไม่ยอม พลัดวันประกันพรุ่งไปเรื่อยๆๆ (สามีเล่าให้ฟังว่าพ่อเสียเนื่องจากป่วยหนักเพราะการพลัดวัน ประกันพรุ่งของแกนี้แหละพอไปถึงหมอเลยไม่ทัน) แต่โรคที่เป็นมันเป็นมาช่วงๆ ความดันลดอย่างรวดเร้ว ทำให้หน้ามืด ไม่สามารถช่วยตัวเองได้ชั่วขณะ แต่ทุกครั้งที่แกเป็นจะมีคนเห็นตลอด หรือ ถ้าตอนขับรถก็จะเป็นตอนจอด ถือว่าโชคดีตลอด ไม่มีใครบังคับในสิ่งที่แกอยากจะทำได้ บางทีไปด้วยกันเราก็กลัวแกขับรถ เราโมโหตัวเองบ่อยๆ ขนาดชีวิตของตัวเราเองยังไม่สามารถปกป้องได้ (อย่างเราสมควรที่จะตายจริงๆ)หลังจากนั้นไม่นาน แกก็ได้เข้าโรงบาลจริงๆต้อนรับปีใหม่ ร้องห่มร้องไห้ ไม่อยากไป แต่รถพยายาบาลก็มาจอดรอแล้ว แกก็จะวิ่งหนีแต่ด้วยสภาพร่างกายมันไม่ไหว พร้อมพยายบาลตัวล่ำบึกอีก2คน ช่วยกัน กับสามี และหมออีก1คน เลยสำเร็จพอไปถึง เข้าห้อง ไอซี ยูเลยค่ะ 15วันเต็ม หมอบอกถ้ามาช้าแค่ข้ามคืน คือตายน่ะค่ะ เพราะเกิดจากการกินยาเยอะเป็นเวลานานๆ และดื่มน้ำน้อย ไม่ไปตรวจสุขภาพเป็นประจำ ทำให้ยาดีกลายเป็นยาพิษ ไปทำลายตับ หลังจากออกจากโรงพยาบาลแกก้เป้นโรคเอาแต่ใจ (เป็นมากกว่าเดิม)เข้าใจค่ะว่าคนแก่74ปี อ่อนกว่าพ่อเรา4ปีแต่คิดว่าสติแกยังดีทุกอย่าง ต้องคอยดูแลเรื่องการดื่มน้ำของแก การกินอาหารของแกและปัญหาเดิมๆก็กลับมาวนเวียนอีกคือ ไม่ยอมดูแลตัวเอง แต่แกจะมาบังคับเรามา แต่การบังคับของแก คือ พูดและทำให้เรารู้สึกผิดมากๆถ้าเราไม่ทำสิ่งนั้นแล้วแกก้จะเศร้ามาก เรื่องเกิดเมื่อความอดทนหมด เมื่อแกต้องการออกไปซื้อของซึ่งแกไม่จำเป็นต้องไปเลยค่ะ เพราะเรากับสามีวันเสารืไปซื้อได้ อาทิตย์ก่อนไปกัน3คน เราจะหยิบจับอะไรไม่ได้ แกมองแล้วรอจ้องจะว่าทำไมซื้อ เราเลยก้มหน้าเวลาเอาของไปวาง จะได้ไม่สบตา แต่อาทิตยืนี้ต้องไปกับแก บอกตามตรงเราไม่อยากไปมันน่าเบื่อมาก ต้องคอยตามแก โดยให้เก็บสมองไว้ที่บ้าน คุยกับสามีเขาจะพาเราไปคนละวัน เราเลยตัดสินใจคุยกะสามีคำตอบมันหน้าเศร้าจริงๆค่ะ สามีไม่เข้าใจและโมโหเราและตอนนี้เขาสองคนก็ดูทีวีกันอย่างสนุกสนานที่ชั้นล่าง ส่วนเราเหรอคะเป็นส่วนเกินค่ะ สามีบอกถ้าแกไปคนเดียวเกินเป็นอะไรมาใครจะช่วยเราเลยย้อนกลับว่าถ้ายังไม่แน่ใจในอาการจะให้แกไปทำไม เพราะถ้าตอนแกขับรถเราก็ช่วยไม่ได้อยู่แล้ว แกโมโหบอกเราต้องไป แกตามใจแม่มาก เหมือนเด้กถ้าเคยทำได้ครั้งต่อไปก้ต้องทำอีก บอกตามตรงว่าตอนนี้อยากกลับเมืองไทยมากแล้วค่ะ ไม่รู้ว่าตอนนี้ตัวเองใช้เหตุผลหรือว่าใช้อารมณืในการตัดสินใจอยู่ แต่ก็กลัวพ่อแม่เสียใจและช๊อคกับเหตุการณ์ครั้งนี้ พ่อแม่เรารู้เรื่องการเอาแต่ใจของแม่สามีดี แต่พ่อแม่ที่เมืองไทยก็ให้กำลังใจค่ะบอกให้ทำหน้าที่ตัวเองให้ดีที่สุด เราก็แอบหวังได้แต่หวังว่าแกจะเลิกวุ่นวายแล้วหันไปดุแลตัวเอง พูดด้วยเหตุผลก็แล้ว อธิบายก็แล้วไม่เอาสักอย่าง และงานใหม่ของเราที่สามีบอกว่าเราต้องทำคือพาแกออกไปเดินออกกำลังกาย ถึงเราจะไม่ได้ชอบมันแต่เราก้ทำได้ เราเห็นคนแก่กว่านี้เขาสามารถเดินคนเดียวได้แต่แก.ไม่เขาจะใช้ไม้เท้าหรือ รถที่มีล้อพาเดินแต่แกไม่เอาบอกอายคน มันช่างไม่ยุติธรรมค่ะพ่อแม่เลี้ยงเรามาเรากลับมาดูแลคนอื่นพ่อแม่เราอยู่กัน2ตายายกับหลานเล็กลูกพี่สาว2คน เขาดุแลสุขภาพดีมาก คิดถึงผลที่จะตามมาเสมอ ช่างตรงข้ามกับแม่สามี พอป่วยลูกต้องหยุดงาน เพราะไม่มีใจไปทำงาน พอไปเยี่ยมก็อ้อนวอนให้ลูกไปทำงานจะร้องไห้ ให้เราช่วยบอก แล้วทำไมไม่ดูแลตัวเอง เราเลยบอกต่อไปต้องดุแลตัวเองสิถ้าไม่อยากให้เป็นแบบนี้ ก้รับปาก พอกลับมาบ้านปํญหาเดิมๆก้เข้ามาอีกเหมือนเดิม ดื้อรั้นในสิ่งที่ควรทำกับไม่ทำ โมโหค่ะหรือเพราะแก มีลูกคอยประคบประหงม เป็นไปได้ไม้ว่าแกกำลังเรียกร้องความสนใจ เราเห็นคนแก่ที่นี่เขาส่วนใหญ่ที่นี่ไม่ได้อยู่กับลูกหลานอยู่คนเดียวซะส่วนใหญ่หรือ2ตายายบ้างก็เห้นเขาดูแลตัวเองออกไปเดินเล่น ออกกำลังกายไปหาหมอเช็คทุกเดือน ตอนนี้มีหลายอารมณ์มากค่ะ แต่มันผลุดขึ้นมาคืออยากกลับบ้านเมืองไทยแล้วล่ะค่ะเหมือนอยู่คนเดียว เมื่อสามีไม่เข้าใจอยู่ไปก็ไม่มีความหมาย เราควรทำไงดี ตอนนี้จะรอให้ตัวเองเย็นลงก่อน แล้วจะมาใหม่ ขอบคุณทุกคำตอบ จากคุณ : นกน้อยไกลบ้าน - [ 29 ม.ค. 51 05:14:11 A:91.10.140.53 X: TicketID:163909 ]

ความคิดเห็นที่ 11 นอนไม่หลับ บ้านเราเริ่มเที่ยงคืนหน่อยๆล่ะ คุณ JM คุณทำให้เรายิ้มได้ตอนที่เราเครียดๆ เรากำลังนึกถึงจตุคามรามเทพ ตามที่คุณบอก คุณ vanderzaz คุณทำให้เรารู้สึกว่าได้ ว่าโลกไวเบอร์มีตัวตน และรู้สึกดีมากๆ ที่คุณบอกว่ามีอะไรส่งข่าวมา ชาวไกลบ้านช่วยได้ อย่างน้อยทำให้เรารู้ว่ามีคนฟัง และเราก็มีเพื่อนอยู่จริงๆและเราก็รู้ดีว่าทั้งหมดย่อมขึ้นอยู่กับเราเอง จากคุณ : นกน้อยไกลบ้าน - [ 29 ม.ค. 51 06:07:47 A:91.10.140.53 X: TicketID:163909 ]

ความคิดเห็นที่ 12 เข้าใจแล้วว่าเป็นปัญหาจริงๆ ใช่ครับท่านเรียกร้องความสนใจ ท่านแก่แล้วไม่มีใครดูแล ท่านเหงาก็เท่านั้นเอง สิ่งที่คุณทำอยู่ คุณไม่ได้อยากทำเพราะมันน่าเบื่อ ให้คุณนึกสภาพว่าคุณอยู่คนเดียว คนรักตายไปแล้ว จะมีเหลือก็แค่ลูกหนึ่งคน ท่านก็อยากคุยด้วย ผมว่าแฟนคุณไม่ผิดหรอกนะครับ ที่เค้าจะเลือกแม่ แคร์แม่ ผมว่าถ้าเป็นแม่แท้ๆ ของคุณ คุณก็ทำเช่นกัน เห็นคุณบอกว่าอยากกลับเมืองไทย ไม่ลองกลับไปเที่ยวดูซักพักล่ะครับ พักสมองบ้าง ผมว่าคุณเครียดมากๆเลยครับ บอกแฟนคุณก็ได้คิดว่าเค้าคงเข้าใจ บอกแฟนคุณว่าคุณคิดถึงพ่อแม่ เค้าน่าจะเข้าใจบ้าง อย่าใช้อารมณ์นะครับ ค่อยๆพูด กลับเถิดครับ มาเที่ยวซักสองอาทิตย์ ถึงหนึ่งเดือน คุณคงดีขึ้นมากๆ ผมคิดว่า คุณจะต้องยอมรับในส่วนนี้ของเค้าทั้งสองคนครับ เพราะว่าคุณคงเปลี่ยนแปลงพวกเค้าไม่ได้ ถึงเปลี่ยนแปลงได้ก็แค่ชั่วคราวเท่านั้นครับ สุดท้ายก็จะกลับเป็นเหมือนเดิม โชคดีครับ. จากคุณ : vanderzaz (vanderzaz) - [ 29 ม.ค. 51 06:22:39 ]

ความคิดเห็นที่ 13 เท่าที่อ่านมา รู้สึกเห็นใจ จขกท มากค่ะ  คุณทำเพื่อคนอื่นมาตลอดเลยตั้งแต่เมืองไทยแล้ว ตอบแทนพ่อแม่นั้นดีค่ะ ดิฉันเห็นด้วย  ทำดีกับคนอื่นนั้นก็ดีเหมือนกันค่ะ แต่อย่าลืมความรู้สึกและความต้องการของตัวเอง เรียกว่ามีขอบเขต อย่าให้ใครรุกเขตของคุณ  คุณต้องพูดในสิ่งที่คุณคิดและต้องการบ้าง และต้องยืนยันว่าคุณต้องการอย่างที่คุณพูดจริง ๆ หมายความอย่างนั้นจริง ๆ และแสดงให้เขาเห็นว่าคุณหมายความตามนั้น  ดิฉันไม่ได้บอกให้คุณหัวแข็งนะคะ แต่นี่เป็นวิธีแสดงความเป็นตัวเองค่ะ อย่า easy going ไปเสียทุกอย่าง มันจะทำให้คนเห็นเราเป็นอากาศธาตุ ทำอะไรกับเราก็ได้ ถ้าคุณทำให้เขารู้ว่ามันไม่ได้หนึ่งครั้ง ครั้งต่อไปเขาก็จะเรียนรู้เอง เหมือนหมาน้อยลองผิดลองถูกนั่นแหล่ะค่ะ จากคุณ : fonpalita - [ 29 ม.ค. 51 06:30:55 ]

ความคิดเห็นที่ 14 จขกท อยู่ที่ไหนคะ จากคุณ : fonpalita - [ 29 ม.ค. 51 06:35:02 ]

ความคิดเห็นที่ 15 เราเป็นคนไม่ค่อยซีเรียสกับเรื่องอะไรเลย เวลาเรามีปัญหาชีวิตนะ เรามักจะคิดถึงเรื่องเล็กๆน้อยๆที่ motivate เราให้รู้สึกดี เรื่องที่คิดอาจจะเป็นอะไรก็ได้ทั้งนั้น อย่างเรานะ เวลาเราเครียดเรื่องอะไรก็ตาม เรามักจคิดว่า อย่างน้อยเราก็เกิดมาสวย เรื่องแค่นี้ไม่เห็นเป็นไรเลย คิดแบบนี้แล้วเรารู้สึกดี จริงหรือไม่จริงก็ไม่รู้ แต่คิดแล้วรู้สึกดีเราก็คิดไป พอสบายใจแล้วก็หันกลับมาสู้กับปัญหาต่อไป จากคุณ : [7th Heaven] - [ 29 ม.ค. 51 06:44:07 ]

ความคิดเห็นที่ 16 เท่าที่อ่านเรื่องของคุณเจ้าของกระทู้นะ เป็นเรา เราจะบอกแฟนว่า ขอกลับบ้านไปพักสัก 3 เดือน ค่อยกลับมาใหม่ ลองให้เค้าดูแลแม่เค้าเองดูซิว่า เค้าจะทนแม่เค้าเองได้ไหม ของแบบนี้ คนไม่เจอไม่รู้สึก อันนี้เข้าใจ ไอเรื่องที่คุณกลัว่าพ่อแม่คุณจะช๊อคนะ ไม่ต้องไปกลัวหรอก บอกว่าเรามาเที่ยวนานหน่อย อยากพักผ่อนบอกท่านไปแค่นั้นพอ ไม่ต้องเจาะลึกลงรายละเอียด เจอแบบนี้เซ็งเหมือนกันนะ นี่แหละถ้ามีสามีที่เป็น mama boy คอยคิดถึงแต่แม่ตัวเอง แต่ไม่เห็นใจภรรยา มันอยู่กันลำบาก เพราะเรามาอยู่อาศัยอยู่ใต้ชายคาเดียวกัน สามีควรจะเป็นที่พึ่งของภรรยาด้วย ไม่ใช่เอาใจแต่แม่ตัวเอง ปล่อยให้เมียเป็นหัวเดียวกระเทียมลีบ เป็นเรา กลับเมืองไทยดีกว่า ไม่มีสามีไม่ตาย ดีกว่ามีแล้วต้องมานั่งช้ำใจ เพราะไม่เห็นใจเข้าใจกันและกัน จากคุณ : Scooterella - [ 29 ม.ค. 51 07:14:45 ]

ความคิดเห็นที่ 17 -คุณ vanderzar ค่ะเราไม่รู้ว่าคุณคือใคร แต่เราชอบในคำตอบของคุณมาก มันช่วยให้เราคิดบางอย่างออก ใช่แล้วค่ะเราเปลี่ยนเข้าตลอดไม่ได้แน่ถ้าทำได้ ก็แค่วันนี้ พรุ่งนี้เท่านั้น แต่เราไม่แน่ใจว่าเราจะทำใจยอมรับได้มากแค่ไหน เรื่องกลับเมืองไทย เป็นความคิดที่ดีค่ะ ถ้าเรายังใจไม่เย็นลง คิดว่าต้องกลับไป กอดพ่อกับแม่ที่เมืองไทยแล้วล่ะ แต่ขอดูอาการตัวเองก่อน เพราะไม่เคยโกรธใครนานๆ การที่เราได้พูดออกมามันก็ช่วยเราได้เยอะ - คุณfonpolita เราอยู่เยอรมันค่ะ เราผิดตั้งแต่มาอยู่แล้วค่ะที่ไม่แสดงจุดยืนชัดเจนของตัวเอง ตั้งแต่แรก ผลลัพธุ์เลยออกมาทำร้ายตัวเองแบบนี้ เรากำลังเขียนจดหมายให้สามี เพื่อตื่นตอนเช้าเขาจะได้อ่านมัน เราก็แค่จะถามเค้าน่ะค่ะ ว่าเราทำอะไรผิดถึงได้โกรธเรา คุยกันไม่เข้าใจ เพราะสามีชอบใช้อารมณ์ เราเลยไม่พูด แต่จริงๆเขาก็จะมาคุยด้วยแต่ว่าอารมณ์เราไม่พร้อม เขียนดีกว่า เราก็บอกเขาไปว่า คุณคือสามีเรา ถ้าสามีไม่เข้าใจเราแล้วใครจะเข้าใจ แล้วทำไมคุณโกรธเรา เราทำอะไรผิด ก็แค่พูดในสิ่งที่รู้สึก เราก็แค่คนธรรมดาคนนึง มีเบื่อ มีเซ็ง มีโกรธ เราบอกเขาไปว่าเราเศร้ามากๆๆ แล้วก็รู้สึกโดดเดี่ยว ในที่ไกลที่ไกลบ้านอย่างนี่ ตกลงว่าคุณรักเราเพราะเราเป็นเราหรือรักเพราะเราทำในสิ่งที่คุณต้องการได้ แต่เราก็บอกเค้าไปว่าเรารักเค้าเพราะเค้าคือเค้า ปัญหาที่เราพูดวันนี้ทำให้เรารู้ว่าคุณคิดยังไงกับเรา ถ้ายังไม่ได้รับคำตอบที่น่าพอใจคือมาพบกันครึ่งทาง รักสามีค่ะ แต่ก้เดินออกจากชีวิตเค้าได้ เพราะมาทางไหนก็จะกลับไปทางนั้น เพราะมาจากที่ต่ำขึ้นมาที่ สูง ถ้าจะลงไปต่ำอีกก็ไม่เป็นไร จากคุณ : นกน้อยไกลบ้าน - [ 29 ม.ค. 51 07:49:31 A:91.10.136.153 X: TicketID:163909 ]

ความคิดเห็นที่ 18 เป็นปัญหาโลกแตก สองคนรักคนเดียวกัน แม่รักลูก ภรรยารักสามีและน้อยใจว่ารักแม่มากกว่าเมีย ก่อนแต่งงานคุณก็ทราบแล้วว่าสามีอยู่กับแม่และดูแลแม่ เค๊าอยากแต่งงานกับผู้หญิงไทย จริงๆแล้วดิฉันกลับคิดว่าที่เค๊าเลือกคนไทยโดยเฉพาะคุณที่ดูแลพ่อแม่ตลอดมานั้นเข้าทางเค๊าที่สุดค่ะ เพราะเค๊าอยากได้คนที่สามารถช่วยดูแลแม่เค๊าได้ แรกๆคุณอดทนได้ หลังๆความอดทนเริ่มหายไปเพราะความรักความศัทธาอาจจะจางลงไปบวกกับความเหงา เหนื่อยและไกลบ้าน ส่วนแม่สามีดิฉันกลับคิดอีกมุมหนึงว่าแกกลัว กลัวใครๆไม่รัก กลัวความตาย กลัวการจากมากกว่าค่ะ คนแก่บางทีอาจจะเข้าใจยาก หากคุณ จขกท มองกลับไปมุมแกบ้างดิฉันว่า แกก็น่าเห็นใจนะคะ เรื่องแกวุ่นวายเรื่องคุณมากไปอาจจะเป็นเพราะอิจฉา หรือไม่อยากแบ่งความรักน่ะค่ะ อย่าเอามาใส่ใจเลยนะคะ ทำหน้าที่ให้ดีที่สุดก็พอแล้ว เรื่องกลับเมืองไทยก็ลองปรึกษากับสามีดูว่าอยากไปเยื่ยมพ่อแม่สักพักกี่วันก็แล้วแต่ตามความเหมาะสม หรือไปเที่ยวกันทั้งครอบครัว แต่ดิฉันว่าไม่ควรจากเค๊ามาแบบงอนหรือประชด โดยส่วนตัวดิฉันก็ยังถือเป็นคติเสมอ สามีภรรยากัน เมือ่ใครมีปัญหาก็ควรที่จะยืนเคียงข้างและฝ่าฟันปัญหาด้วยกัน สามีคุณก็คงเหนื่อยกับแม่เค๊าพอสมควรค่ะเพียงแต่ว่าเค๊าอาจจะไม่แสดงออกก็เป็นได้ ไม่ทราบว่าจขกท ทำงานนอกบ้านหรือเปล่าคะ? ถ้าไม่ทำงาน ลองบอกสามีอยากหางานทำนอกบ้านอาจจะเป็นงานเล็กๆน้อยเพื่อเปลื่ยนบรรยากาศ แต่ก็จัดวัน เวลากันดูแลแม่สามี บางทีอะไรๆอาจจะดีขึ้นมาบ้าง ขอให้ผ่านไปให้ได้นะคะ เป็นกำลังใจค่ะ จากคุณ : Idel - [ 29 ม.ค. 51 08:12:17 ]

ความคิดเห็นที่ 19 คุณ scooterella คิดว่าสามีก็คงกึ่งๆ แมนบอย แต่เวลาเขาเอาจริงแม่ก็หดไปเลยเหมือนกัน แม่เขาเคยป่วยมาแล้วครั้งนึงค่ะ ตอนพ่อสามีเสียใหม่ๆๆ ป่วยทางใจหมอไม่รับรักษา ค่ะเพราะแกไม่ตอบสนองอะไรที่หมอให้ทำ ไม่กิน ต่อต้านทุกอย่าง ยิ่งอยู่โรงพยาบาลอาการยิ่งแย่ลงทุกวัน สรุปต้องเอามาบ้านสามีช่วยดูแลจนหายเป็นปกติ ฝึกให้แกใช้ชีวิตอย่างคนปกติ กลับไปหา หมอคนเดิมเขายังงเลยค่ะว่าทำได้ยังไง เพราะฉนั้นถ้าให้เขาทำอีกครั้งคิดว่า เขาก็คงทำได้ ตอนไปโรงพยาบาลครั้งล่าสุดมีหมอมาแนะนำให้แกไปพบจิตแพทย์ หมอเขาอาจจะพบอะไร บางอย่างรึป่าวไม่แน่ใจ พอพวกเราไปเยี่ยมแกโวยวายสามีเราใหญ่หาว่าจะให้แกไปโรงบาลบ้าบอกว่าหมอเป็นคนบอกว่าสามีเราเซ็นแล้ว ก็เลยงงกัน แต่ก็ไม่เห็นมีหมอมาคุยอะไร แต่เราว่าถ้าได้ไปคงดีแค่ไปคุยน่ะ เพราะลึกๆเราว่ามันอาจมีส่วน แต่สามีกับแม่เค้าพากันโกรธหมอ เราเลยไม่แสดงความคิดเห็นอะไร จากคุณ : นกน้อยไกลบ้าน - [ 29 ม.ค. 51 08:14:51 A:91.10.136.153 X: TicketID:163909 ]

ความคิดเห็นที่ 20 อืมมมม หนักจัง อย่างนี้แม่สามีคุณป่วยทางจิตแน่เลย คุณนกน้อยไกลบ้านยิ่งต้องทำใจปล่อยวางให้มาก ไม่งั้นคุณจะแย่ตามนะคะ จากคุณ : Idel - [ 29 ม.ค. 51 08:21:36 ]

ความคิดเห็นที่ 21 เรื่องของคุณเป็นตัวอย่างที่ดีให้สาวไทยที่อยากแต่งกับฝรั่ง ว่าอย่างหนึ่งที่ควรเลี่ยง คือ mama boy คืออายุ say, สามสิบกว่าแล้ว แต่ยังอยู่กับพ่อแม่ คนไทยอาจจะเห็นเป็นเรื่องดี คือเอาจริงเข้า ของไทยเองก็ไม่ใช่ว่าจะดีเท่าไหร่ mama boy ที่ไหนๆ ลูกตะไภ้ปวดหัวหมด แล้วยิ่งถ้าเจอยายแก่งี่เง่านี่ พูดได้คำเดียว ว่า เสร็จ จะบอกให้คุณทำโน่นนี่อย่างกลับเมืองไทยซะ ก็กลัวว่าผัวคุณเขาจะมาด่าเราเอา เพราะ live in maid นี่หาได้ง่ายๆที่ไหน คุณจะทำอะไรก็ตามใจคุณ ขอภาวนาให้คุณมีสติและจิตใจเข้มแข็ง และขอให้โชคดี จากคุณ : PatPDX - [ 29 ม.ค. 51 08:30:05 ]

ความคิดเห็นที่ 22 เป็นเรานะ เจอแฟนที่ยังอยู่กับพ่อแม่ อิชั้นขอบายค่ะ ไม่ว่าจะไทยหรือเทศ ขออยู่เป็นเอกเทศจะดีกว่า จากคุณ : Scooterella - [ 29 ม.ค. 51 08:44:36 ]

ความคิดเห็นที่ 23 .....เห็นด้วยกับคุณ Scooterella #16 & 22, Khun  Idel #20 and Khun PatPDX #21......     ลูกรักแม่นะเราก็เห็นว่าดี  แต่ไม่รักภรรยานี่เราไม่เห็นด้วย  นี่ไม่ใช่เพราะเห็นว่าคุณ จขกท เป็นคนไทยต่างแดนนะ   ถึงคนอื่นก็เถอะ.... แล้วคุณ จขกท ขับรถได้หรือเปล่า  ถ้าได้เวลาออกไปไหนๆกับแม่สามีคุณก็เป็นคนขับซี... ตัวของแกเองยังไม่รัก  เรื่องอะไรเขาจะไปรักลูกสะใภ้   .... ใช่ไหม...  ถ้ายังปวดหัวเรื่องแม่สามี  ก็กลับไปนอนเล่นที่เมืองไทยดีกว่า...  อยู่ไปคุณจะแย่นะ จากคุณ : nomoresmile (ยิ้มกันดีกว่า) - [ 29 ม.ค. 51 11:09:09 ]

ความคิดเห็นที่ 24 คห. 1 มาแล้วค่ะ ขอโทษที่เข้ามาตอบแผล่บเดียวแล้วหายไปเลย เพราะวันนี้ยุ่งมาก มาอ่านอีกที เห็นสมาชิกไกลบ้านช่วยกันตอบเต็มไปหมดเลย ก่อนอื่นต้องขอชื่นชมจขกท. ก่อนนะคะ ว่าอดทนมาก และคุณผ่านช่วงเวลาที่ลำบากมาเยอะจริงๆ จากการที่อ่านรายละเอียดเรื่องราวของคุณ เรามองว่ามีตัวละครหลักๆอยู่ 3 ตัวนะคะ ตามความเข้าใจนะ (ถ้าผิดก็ขอโทษด้วยนะคะ) 1 สามี : - ลูกคนเดียว ที่เคยสูญเสียพ่อมาก่อนจากการเจ็บป่วย ตอนนี้เหลือแม่คนเดียวแล้ว เลยตั้งใจจะดูแลท่านให้ดีๆ - มีความกังวลซ่อนอยู่ เพราะกลัวแม่จะป่วยร้ายแรงเหมือนพ่อ - มีภรรยาน่ารัก ใจดี หัวอ่อน ที่วางใจฝากฝังให้ดูแลแม่ได้ 2 แม่สามี: หญิงชราที่เคยมีชายที่รักในชีวิต 2 คน คือสามีและลูกชาย หลังจากสูญเสียสามีเพราะการเจ็บป่วย เคยต้องไปรพ.เพราะมีปัญหาซึมเศร้าหลังสามีเสียชีวิต หลังออกจากรพ. เหมือนเป็นตราบาป เข้าใจว่าตัวเองคงจะถูกมองว่าป่วยทางจิตถ้าไปรพ. เลยไม่ชอบไปรพ. ซ้ำรพ. ยังกระตุ้นให้รู้สึกกลัวการเจ็บป่วยและพลัดพราก ยิ่งไม่อยากไป เข้าไปอีก คราวนี้ พอแกป่วยขึ้นมา ก็อาจพยายามรักษาตัวเอง กินยาเอง (แต่ไม่ยอมไปรพ.) เพราะความหมายของ "ร.พ." ตามประสบการณ์ของแก มันน่ากลัวและน่าเศร้ามาก พอแกต้องเข้ารพ.จริงๆ ก็ห่วงลูกชายที่ต้องขาดงาน และรู้สึกผิดที่ทำให้ลูกชายเดือดร้อน 3 จขกท. เด็กดี ใส่ใจความรู้สึกของคนอื่น ขี้เกรงใจ ไม่มีปากมีเสียง รู้สึกผิดง่าย รักพ่อแม่ของตน ต้องพลัดพรากจากบ้านเกิด มาดูแลแม่คนอื่น โดยรู้สึกเหมือนทิ้งพ่อแม่ตัวเองไว้เบื้องหลัง ประเด็นที่เรามองจากที่จขกท.เล่ามานะ - คุณแม่สามีไม่ได้เกลียดจขกท. นะคะ เพียงแต่ตอนนี้แกมองความต้องการ และความสงบสุขของแก และลูกชายเป็นหลัก - คุณแม่สามีกลัวการไปรพ. (ตามประสบการณ์อันเลวร้าย) ในขณะเดียวกันก็ชักไม่แน่ใจในการป่วยของตัวเอง กลัวตัวเองจะป่วยร้ายแรงและต้องจากลูกชายไป แต่พยายามปลอบใจตัวเองว่าคงไม่เป็นอะไรมาก (นี่เป็นเหตุผลที่แกไม่ค่อยดูแลตัวเอง) ทั้งที่กลัวอยู่ลึกๆ - ความกลัวทั้งสองอย่างที่ตรงข้ามกันอยู่นี้ ทำให้แกดูเหมือนไม่ยอมดูแลตัวเอง ในขณะที่ก็ดูเหมือนเรียกร้องอยากให้ลูกชายอยู่ใกล้ๆ - คุณพ่อคุณแม่ของจขกท. น่ารักและน่าชื่นชมมาก เข้าใจและเป็นกำลังใจให้จขกท. เราพยายามชี้ให้จขกท.มองอย่างกว้างๆ ทุกคนมีข้อดี ทุกคนมีแรงจูงใจและเหตุผลของตัวเอง อย่าไปถือโทษโกรธแกเลยค่ะ แต่ไม่ได้หมายความว่า จะให้จขกท. ต้องสละความสุขของเราทั้งหมดเพื่อคนอื่น สละได้ค่ะ แต่ให้อยู่ในเกณฑ์ที่พอดี คุณได้ดูแลความรู้สึกของคนรอบๆตัวมามากแล้ว หันมาดูแลความรู้สึกของตัวเองบ้าง ถามตัวเองว่าตอนนี้ฉันรู้สึกอย่างไร ฉันอยากทำอะไร แล้วทำไปเลย ไปเยี่ยมบ้านซักพักเหมือนที่หลายๆท่านแนะนำก็ดีค่ะ เอาใจช่วยนะคะ จากคุณ : เอ (คห1) - [ 29 ม.ค. 51 11:24:36 A:71.235.91.243 X: ]

ความคิดเห็นที่ 25 ขออนุญาต จขกท พูดนอกกระทู้กับ คุณ PatPDX #21 หน่อยนะ ...คุณ PatPDX  เรื่องนี้เราเคยเจอมีคนมาโพสท์ถามปัญหาเพราะเกี่ยวกับ แฟนด่างแดนทางเนต  หลายเดือนมาแล้ว  บอกเขาว่าอายุ ๓๔-๓๕ แล้วยังไม่มีงานเป็นหลักฐานอยู่กับพ่อแม่นี่คนมะกันเขาไม่ทำกัน.....เอ้ากับออกตัวแทนอีก.....เขาไม่ค่อยเชื่อเราหรอก....   เดี๋ยวนี้ก็เห็นมีอีกราย  แต่คิดว่าไม่มีประโยชน์ที่จะไปเตือนเขา   .......  แค่นี้นะ จากคุณ : ยิ้มกันดีกว่า - [ 29 ม.ค. 51 11:27:16 ]

ความคิดเห็นที่ 26 เห็นด้วยกับคุณ Scooterella ทุกประการ จากคุณ : yuy - [ 29 ม.ค. 51 12:28:25 A:124.121.24.204 X: TicketID:124751 ]

ความคิดเห็นที่ 27 ขอบคุณเอมาก นะคะ ที่ยังอุส่าห์เข้ามาตอบ คำตอบของคุณ ตัวละคร3ตัวนี้ คุณตอบได้ 90เปอร์เซ็น มันถูกต้องยังกะมองเห็น ทำให้เรามองเห็นภาพสามีและแม่สามี ที่ไม่เข้าใจว่ามันคืออะไรได้ชัดเจน สิ่งที่เขาแสดงและทำออกมามันสื่อถึงอะไร แต่ที่แน่ๆเราจะไม่ลืมรักตัวเองเด็ดขาด ขอบคุณทุกๆความคิดเห็น เป็นกำลังได้อย่างไม่คาดคิด หญิงไทยอ่อนโยนแต่ไม่เคยอ่อนแอ เมื่อแน่ใจว่าสิ่งไหนควรสิ่งไหนไม่ควร จากการแนะนำของทุกท่านจะนำไปประกอบกับความคิดตัวเอง แล้วจะทำมันค่ะ ขอบคุณจากใจจริง จากคุณ : นกน้อยไกลบ้าน - [ 29 ม.ค. 51 12:53:14 A:91.10.136.153 X: TicketID:163909 ]

ความคิดเห็นที่ 28 เมื่อมีปัญหา ---> ต้องเผชิญกับปัญหา อย่าเลี่ยงปัญหา เมื่อมีปัญหา ---> คิดเสมอว่า ทุกปัญหาย่อมมีทางออกเสมอ เมื่อมีปัญหา ---> ต้องรู้ว่าต้นเหตุของปัญหานั้นคืออะไร และแก้ปัญหาให้ตรงจุด อย่าแก้ปัญหาที่ "ปลายเหตุ" เมื่อมีปัญหา ---> ต้องแก้ปัญหาอย่างมีสติและคิดอย่างรอบคอบ จากคุณ : bmw (BlackmagicW) - [ 29 ม.ค. 51 14:09:09 ]

ความคิดเห็นที่ 29 มีไรจับเขาคุยกัน หาทางออกด้วยกัน จะทะเลาะกันบ้างกับเรื่องที่คุยก็ขอให้ได้คุยอย่าเก็บไว้ในใจคนเดียว มันจะเป็นระเบิดเวลา ช่วงเริ่มต้นที่อยู่ใหม่ อะไรก็ใหม่หมด นอกจากปรับตัวร่างกายเรื่องอากาศแล้ว ยังต้องปรับพฤติกรรมให้เข้ากับคนต่างวัฒนธรรม ต่างภาษาอีก มันไม่ใช่งานง่ายๆ ค่ะ แต่ถ้าคุณผ่านมันได้ คุณจะภูมิใจกับมัน เราเกือบเปลี่ยนใจกลับเมืองไทยหลายสิบรอบแล้ว ถ้าคนข้างๆ ไม่เข้าใจ ไม่พยายามโชว์ให้เห็นว่าเขาจริงจังในการแก้ปัญหา ของเราสองคน  เราคงเปิดแน่บไปนานแล้ว แต่นี่เขาทำทุกอย่างเพื่อให้เราเห็นว่าเขาทำดีที่สุดแล้ว แล้วเราล่ะ จะไม่สู้เหรอ  เราให้เวลากับตัวเองระยะหนึ่ง เหมือนระยะทดลองงาน เพราะส่วนหนึ่งปัญหาเกิดจากอารมณ์ของเราเองด้วย ที่มาอยู่ไกลบ้านต้องปรับตัวปรับใจ  เลยฮึดใช้คติว่า ถ้าหนีปัญหาไม่พ้น หันหน้าชนกับมันดีกว่า แต่จะชนอย่างไรให้มันออกมาเป็นผลบวก เวลาจะช่วยให้ทุกอย่างดีขึ้นเอง แต่ช่วงเวลาที่จะดีขึ้น เราต้องประคองมันไปในทิศทางที่ถูกที่ควรค่ะ  เอาใจช่วยนะคะ จากคุณ : ก๋าสะลองเงิน - [ 29 ม.ค. 51 15:58:06 ]

ความคิดเห็นที่ 30 ขอนอกเรื่องนิดส์นึง ความคิดเห็นที่ 22   เป็นเรานะ เจอแฟนที่ยังอยู่กับพ่อแม่ อิชั้นขอบายค่ะ ไม่ว่าจะไทยหรือเทศ ขออยู่เป็นเอกเทศจะดีกว่า ขำมากครับ ฮ่าๆ แก้ไขเมื่อ 29 ม.ค. 51 18:48:57 จากคุณ : f_iceberg - [ 29 ม.ค. 51 18:48:40 ]

ความคิดเห็นที่ 31 ของดิฉัน พอมีปัญหาอะไรมาก ๆ ที่คิด ๆ แล้ว ก็ไม่รู้จะทำไงดี เริ่มเครียด ร้องไห้ ก็จะมาสวดมนต์ ดิฉันสวดคาถาพระไตรปิฎก สวดเสร็จกรวดน้ำ รู้สึกจิตใจสงบขึ้น ก็เลยมองเห็นปัญหาที่เราว่าใหญ่มาก หาทางออกไม่ได้ เป็นปัญหาเล็กนิดเดียว และมองทางแก้ได้  บางทีปัญหาที่ไม่รู้จะแก้ยังไง พอถึงเวลา มันก็เกิดเหตุการณ์หนึ่งขึ้นมาเอง และปัญหามันก็คลี่คลายไปได้เอง ดิฉันมองว่า ถ้าจิตใจสงบ มีสติ มีสมาธิ ปัญหาใหญ่ ก็จะมองเห็นเป็นเรื่องเล็ก และเกิดปัญญาที่จะแก้ปัญหาได้ แต่ถ้าขาดสติ โกรธ เครียด หรือโมโหอยู่ เรื่องเล็กนิดเดียว ก็สามารถโวยให้บ้านแตกได้ ไม่รู้ว่าเชยไปหรือเปล่า ที่แนะนำให้เอาทางธรรมะเข้ามาแก้ปัญหาในชีวิต แต่ของดิฉันทำแล้วได้ผลจริง เลยเอามาแนะนำ จากคุณ : Grace - Dusita - [ 29 ม.ค. 51 19:30:24 ]

ความคิดเห็นที่ 32 เราเศร้าใจแทนจขทก.นะคะ เราเองเปนคนไม่คิดมาก บางทีก็คิดเหมือนกันแต่ก็ปล่อยมันไป มันก็ผ่านไปได้ด้วยดีนะ หาอะไรทำที่คิดว่ามันทำให้ลืมช่วงเวลาตรงนั้นได้บ้าง เปนหาจุกจิกหัวใจมีเยอะคะ แต่ก็พยายามไม่ดึงมันเข้ามาในสมองมาก จากคุณ : michigirl - [ 29 ม.ค. 51 22:09:32 ]

ความคิดเห็นที่ 33 คาดว่า... สภาพชีวิตความเป็นอยู่ในเยอรมนี เป็นแบบ "โดดเดี่ยว" ตามแบบฉบับของชีวิตเยอรมัน... เราเคยย้ายจากอเมริกาไปอยู่เยอรมนี อาศัยในเมือง ยังไม่ชอบชีวิตความเป็นอยู่จำเจ จืดชืดสไตล์เยอรมันทื่อๆ ถึงแม้ว่า เป็นระเบียบสะอาดตาก็ตาม.. แต่มันไร้ซึ่ง... ชีวิตชีวา ความตื่นเต้น... ผู้คนติดเย็นชามันคนละแบบกับคนในอเมริกา ที่หลากหลายชาติ ตอนเราอาศัยในเยอรมนี เราไม่ชอบความเป็นอยู่แบบนั้น มันอ้างว้างพิลึกๆ ทั้งๆที่มีสามี และ ลูกๆอบอุ่นก็ตาม แต่เราใช้ชีวิตตื่นเต้นแบบศิลปินในอเมริกามาก่อน... พอไปเจอชีวิตแบบเยอรมันชืดๆเข้า.. เราไม่ชอบมัน แบบรู้สึกว่า เกิดมาทั้งที ไม่ได้ชีวิตตื่นเต้น หลากหลาย ให้คุ้ม เหมือนกับว่าชีวิตความเป็นไปในเยอรมนีสำหรับคนที่นั่น... ถูกจัดระบบมาแบบนั้นแล้ว คนจึงมีวิถีชีวิตที่เหมือนๆเดิมทุกวัน แทบไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง... คนยึดติดอยู่กับชีวิตประจำวัน ในกรณีของ จขกท. เมื่อชีวิตความเป็นอยู่ข้างนอกบ้านมันจืดชืดอยู่แล้ว.. ซ้ำยังต้องเจอกับ สภาพชีวิตครอบครัว ที่ไม่ใช่ แม่ของคุณเอง เป็นแบบนี้... ประกอบกับ ห่างไกลพ่อแม่ตัวเอง ที่ยังสามารถสื่อทางจิตใจ เข้าใจกันได้ ลึกซึ้งกว่า เคยขับรถไปเที่ยวค้างแรมตามหมู่บ้านชนบทเยอรมัน... เป็นความเป็นอยู่ที่อ้างว้าง ขับผ่านแต่ละเมือง วันปกติ แทบเหมือนเมืองร้าง... สามีบอกว่า วันอาทิตย์ นี่คงเหมือนกับป่าช้า... แทบไม่เห็นคนเดิน ไม่เห็นรถวิ่งบนถนนเท่าไร จขกท. ยัง "ไม่ถึงที่สุด" จึงยังไม่ตัดสินใจทำอะไร เมือ่คุณถึงที่สุด หมดความอดทนเมื่อไร.. เมื่อนั้น จขกท. เดินออกมาเองแน่นอน คุณยังต้องการที่จะเคลียร์ ที่จะให้ส่วนสามีมองเห็น ในมุมมอง ของจขกท. มันยากที่จะทำให้ "ผู้ใหญ่" คล้อยตามไปด้วย... เพราะต่างมีมุมมองของเขาอยู่อีกมุมหนึ่ง... โดยเฉพาะ นั่นคือแม่ของเขา ... เขากตัญญูในส่วนที่เขาเห็นว่าดี คุณหากิจกรรม งานอดิเรกสร้างสรรค์ทำไปวันๆสิคะ ตอนอยู่เยอรมนี เราเป็นแม่ลูกอ่อน มีความสุขเลี้ยงลูกๆก็จริง... แต่เรารู้สึกไร้ค่าที่ไม่มีอาชีพงานศิลปะให้ทำ เรายังบ่นให้สามีฟังประจำว่า.. ไหงชีวิตในเยอรมนี มันน่าเบื่อหยั่งงี้... สามีก็เห็นใจ เพราะเราสองคนอาศัยในอเมริกากันมาก่อนนานมาก....... ถึงเราไม่ชอบชีวิตแบบเยอรมัน.... เราจึงหากิจกรรมงานอดิเรกทำ ไปเช่าหนังสือเยอรมันเกี่ยวกับงานหัตถกรรมจากห้องสมุด มาอ่านฝึกทำจนเราทำกิจกรรมยากๆได้สำเร็จ จนเราอ่านเยอรมันเข้าใจโดยไม่ต้องไปเรียนภาษาเพิ่มเติม... คือแทนที่เราจะเอาเวลาว่างมากๆไปคิดวนอยู่กับที่... เราผันเวลานั้นมาฝึกตัวเองสร้างภูมิปัญญาเรียนรู้สิ่งใหม่ๆใส่ตัว ลองทำดูสิคะ แก้ไขมีสะกดผิดตกหล่น แก้ไขเมื่อ 29 ม.ค. 51 23:11:47 จากคุณ : JidNince - [ 29 ม.ค. 51 23:10:50 ]

ความคิดเห็นที่ 34 เข้ามาให้กำลังใจค่ะ ขอให้ จขกท ผ่านพ้นปัญหาไปได้ด้วยดีนะคะ จากคุณ : fonpalita - [ 30 ม.ค. 51 00:22:25 ]

ความคิดเห็นที่ 35 ถ้าสามีจขกท.รักแม่มากกว่าคุณจขกท. เราว่าคุณบินกลับเมืองไทยไปหางานทำ อยู่ใกล้ๆพ่อแม่ ครอบครัว เพื่อนฝูงใช้ชีวิตของคุณเเบบแต่ก่อนของคุณดีกว่า คุณยังโชคดีนะที่ไม่มีลูกกับสามี ตัวคนเดียว จะตัดสินใจทำอะไรก็ง่ายหน่อย อีกอย่างสามีพาคุณไปอยู่ในที่ทุรกันดาร(ถึงจะเป็นประเทศในยุโรปก็เถอะ)แถมยังไม่เห็นใจเข้าใจคุณอีก ผู้ชายเเบบนี้อยู่ด้วยก็มีแต่จะทุกข์ใจ เดินออกมาจากชีวิตอันว่างเปล่าของสามีและเเม่สามีคุณเถอะ ยอมร้องไห้ตั้งแต่วันนี้ ดีกว่านั่งเสียใจไม่รู้จักจบจักสิ้น จากคุณ : เล็กไม่งอก - [ 30 ม.ค. 51 00:47:28 ]

ความคิดเห็นที่ 36 ขอบคุณทุกคำแนะนำด้านบนอีกครั้ง ใช่ค่ะคุณ JidNince จืดชืดตามสไตล์เมืองที่เราอยู่ไม่ใหญ่และไม่เล้ก ไม่ถึงกับชนบทแต่ก็มีครบทุกอย่างที่เราต้องการอาหาร การกินแบบไทยๆ มีหลายร้านให้เลือกทานหรือซื้อมาทำเอง แต่ผู้คนเย็นชา ผู้จาเสียงดัง ชีวิต มีกรอบ กฏกติกามารยาท ก่อนมาคนดำเนินการเอกสารที่จะมาจดทะเบียน ที่นี่เขาก้ถามเราคิดยังไงที่จะมาอยู่เยอรมัน เขาบอกชีวิตคนที่นี่เหมือนหุ่นยนต์ แต่เราก็เตรียมใจกับจุดนี้ไว้ล่ะ เรานั่งรถไฟไปเรียนแล้วเราจำวันผิดไปวันนึง เราโดนปรับ เพราะตั๋วหมดอายุ 40ยูโร โหดมาก ซื่อสัตย์ เอาจริง ตอนนี้เรากำลังเริ่มอ่านข้อสอบ เพื่อจะไปเรียนขับรถอยู่ค่ะ ตอนนี้จิตใจเราเย็นลงเยอะมากๆเกือบจะปกติแล้ว เราก็คุยกับสามีแบบเปิดใจทุกอย่างที่รู้สึก พูดดีๆแบบมีเหตุผล และผลออกมาก็เป็นไปในทางที่ดี (ชั่วคราวหรือถาวร)ยังไม่รู้รู้แต่เราพบกันครึ่งทาง เพราะยังไงซะ ยังไม่ถึงที่สุด ที่จะตัดสินใจทำอะไร เรานึกถึงข้อดีและข้อเสีย มานั่งเขียนดู เมื่อข้อดีมันเยอะกว่า และข้อเสียคิดว่าพอจะแก้ไขได้ หรือลดลงมาได้ ชีวิตคู่ก็ต้องประคับประครองกันต่อไป ถ้ายังไม่สิ้นก็คงต้องดิ้นกันไป จากคุณ : นกน้อยไกลบ้าน - [ 30 ม.ค. 51 01:06:12 A:91.10.136.153 X: TicketID:163909 ]

ความคิดเห็นที่ 37   อ่านแล้วดีใจด้วยค่ะ ที่คุยกันแบบเปิดอกแล้ว และ คุยกันได้คุยกันรู้เรื่อง อ่านแล้วเราไม่ห่วงคุณ จขกท. อย่างหนึ่งตรงที่ว่าคุณไม่ใช่คนโง่ แต่มองตัวเองออก วิเคราะห์ปัญหาได้ เป็นคนมีความคิด มีเหตุผล มีอะไรก็มาตั้งกระทู้ระบายได้.....ได้ตั้งกระทู้ ได้อ่านความเห็นของคนอื่นๆ แล้วดีค่ะ ได้ข้อคิดมากขึ้น ถึงแม้หลักๆ แล้วจะเป็นเรื่องของตัวเองก็ตาม หรือ จะมีคำตอบอยู่ในใจอยู่แล้วก็ตาม ไม่มีอะไรจะเขียนมาก แต่ขอให้กำลังใจค่ะ เพราะตัวเราเองก็เพิ่งผ่านเรื่องทุกข์ยิ่งใหญ่อีกครั้งในชีวิตมาหมาดๆ  เพิ่งกลับมาจากทริปพักผ่อนใจเมื่อวานนี้ เป็นทริปเอาใจตัวเองล้วนๆ กลับมาอย่างสบายใจ มีความสุข พร้อมก้าวต่อไปอย่างเข้มแข็งเหมือนเคย พร้อมกับประสบการณ์ชีวิตที่มากขึ้น Take care and best wishes.     จากคุณ : Siamese Girl - [ 30 ม.ค. 51 02:01:17 ]

ความคิดเห็นที่ 38 ผมว่าคุณคงได้คำตอบแล้วครับ ผมอ่านคห.17 แล้วไม่สบายใจครับ คุณมี "ค่า" สำหรับคนอีกหลายคนมากๆที่เมืองไทย อย่ามองว่าตัวเองต่ำครับ ทุกคนเกิดมาเดินดินเหมือนกัน มีค่าเท่ากันครับ. คนอื่นจะว่ายังไง ปล่อยเขาไป เราทำตัวเราให้ดี มีค่า ไม่เบียดเบียนคนอื่น และภูมิใจในตัวเราก็พอครับ. มีความสุขมากๆครับ. จากคุณ : vanderzaz (vanderzaz) - [ 30 ม.ค. 51 05:13:35 ]

ความคิดเห็นที่ 39 เข้ามาให้กำลังใจ จขกท. อีกรอบค่ะ สู้ๆๆๆๆ พอได้อ่านที่ จขกท. โพสใน คห. 36 แล้ว ชอบที่จขกท. มีเหตุผล รู้จักชั่งน้ำหนักข้อดีข้อเสีย ก่อนตัดสินใจ ยินดีด้วยจริงๆค่ะ ที่ได้ทางออกที่ดี แต่อย่าลืมนะคะว่า การตัดสินใจของเราสามารถเปลี่ยนแปลงไปมาได้เสมอ ตามบริบทที่เปลี่ยนแปลง และ resource ที่เปลี่ยนแปลงไป การตัดสินใจในวันนี้ ก็คือเหมาะที่สุดกับบริบทของณ. วันนี้ แต่เมื่อสถานการณ์และบริบทเปลี่ยนไป จขกท. ก็มีสิทธิเปลี่ยนแปลงการตัดสินใจได้ค่ะ ไม่ต้องรู้สึกผิดอะไร ขอให้โชคดีนะคะ จากคุณ : เอ - [ 30 ม.ค. 51 08:30:10 A:71.235.91.243 X: ]

ความคิดเห็นที่ 40 ในคห. แรกที่เราออกความเห็นไปนั้น เกือบจะ ใส่คำว่า "หุ่นยนต์" ลงไปแล้ว แต่เราลบออกนะ แต่มันจริงๆ ที่คนเยอรมันส่วนมาก มีชีวิตประจำวันเหมือนหุ่นยนต์ ที่ถูกโปรแกรมมาแบบนั้น... แต่มีคนคดโกงก็เยอะ เพียงแต่ "ระวังตัวไม่ให้ถูกจับได้" เท่านั้น การให้บริการ customer service เหมือนกับว่า ไม่ได้ถูกอบรมมาให้เป็น พนักงานที่มี Service mind เหมือนกับระบบการค้าแบบอเมริกัน คนขายของทั่วๆไป "ส่วนมาก" .. ทำหน้าเหมือนตูด.. หน้าหงิก หน้าบึ้งใส่ โดยเฉพาะ ลูกค้าที่เป็นต่างชาติหัวดำ... เมือ่ซื้ออะไร แล้ว อย่าได้เปลี่ยนใจเชียวนะ... พนง ไม่มีความอดทน ไม่ใจเย็น... ต้องเตรียมพร้อมเมื่อจะสั่งอะไร แล้วอย่าเลือก เขาไม่ชอบให้เลือก จะทำหน้าไม่เต็มใจใส่ หรือ ไม่ก็พูดเยอรมันเร็วๆงึมงัมๆ... ต่างกับ อเมริกา ที่ พนง. ร้านค้าส่วนมากนะส่วนมาก ต้องมีความอดทน ใจเย็น ที่แปลกตา.. พนง. แคชเยร์ นั่งเก้าอี้ คิดเงิน... และไม่เคยลุกยืนขึ้นมาช่วยเอาของใส่ถุงให้... ต่างกับในอเมริกา ที่พนง แคชเชียร์ "ต้องยืนคิดเงิน" และ ช่วยเอาของใส่ถุง (แต่เราอาสาทำเอง และ ไม่รับถุงพลาสติค เราเอาถุงผ้าดิบไปจ่ายตลาดเอง ทั้งในเยอรมนี และ อเมริกา) เมื่อเราไปเยี่ยมบ้านในเยอรมนีทีไร... เราไม่พูดเยอรมันกับคนเยอรมันแล้ว... โดยเฉพาะคนขายของ... เมื่อใช้เยอรมันพูดด้วย จะไม่ได้รับการปฏิบัติที่ดีเท่ากับ พูดอังกฤษใส่... พวกพนง. คิดว่าเราเป็นนักท่องเที่ยว... จะอยากพูดอังกฤษด้วย จะยิ้มแย้มใส่ ซึ่งต่างกับ ตอนใช้ภาษาเยอรมัน... เหมือนกับว่า เขาไม่อยากจะบริการเรา (เราทำการทดสอบมาแล้วกับร้านขายของแถวบ้านในเยอรมนี) จากคุณ : JidNince - [ 30 ม.ค. 51 11:17:27 ]

ความคิดเห็นที่ 41 ขอบคุณ Siamese Girl มากค่ะ และเป็นกำลังใจใ้ห้็คุณด้วยคนนะคะ คุณ venderzar ที่ยังตามให้กำลังใจอยู่ คุณ เอ เช่นกันค่ะ คุณ JidNince ด้วยนะคะ คุณ Siamese Girl ขอเพิ่มนิดนึงนะคะว่าที่คุณแนะนำเรา ให้เราระบาย ให้กับเพื่อนที่หวังดีกับเราฟัง เรามีเพื่อนสนิทและหวังดีที่แต่เมืองไทยค่ะ ภาระเราก็ต่างกันและคิดว่าจะช่วยแก้ได้ไม่ตรงเท่าไหร และเพื่อนคนไทยที่นี่ก็มีเขาช่วยเราคิดแก้ได้ แต่เขาเก็บความลับไม่อยู่(จากที่เรารู้เรื่องคนไทยหลายคนด้วยกัน ทั้งที่เรารู้จักตัวและไม่รู้จักตัวจริงเขา) ซึ่งวันนึงเรื่องของเราจาก ปากคนอื่นก็ต้องย้อนมาหาเราและครอบครัว(ซึ่งคิดว่าถ้าฟังจากปากต่อปากมันอาจเพิ่มความรุนรุนแรงขึ้น) และคิดไม่ผิดที่เข้ามาหาเพื่อนที่เราไว้ใจในนี้และขอบคุณอีกครั้งทั้ง 4 ท่านที่ยังตามมาดูเราอยู่ นกน้อยตัวนี้ พร้อมบินอีกครั้งแล้วค้าาา ป.ล เราอยากสมัครพันธืทิพย์ แต่ไม่เข้าใจว่าเวลากดเข้าไปสมัครแล้วทำไมมันเป็นภาษาต่างดาวอ่านไม่ออก ป.ล ทุกข้อความในนี้เราจะปริ้นเก็บไว้ เป็นความทรงจำดีๆค่ะ จากคุณ : นกน้อยไกลบ้าน - [ 30 ม.ค. 51 15:37:24 A:91.10.159.158 X: TicketID:163909 ]

ความคิดเห็นที่ 42 อ่านถึงตอนจบของกระทู้ คงไม่ต้องตอบแล้วนะคะ เพราะตอนจบ เจ้าของกระทู้เยียวยาตัวเองเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ยินดีด้วยค่ะ ชีวิตในต่างแดนมันก็ยากอย่างงี้แหละเนอะ โดยเฉพาะเยอรมัน ผู้คนทื่อจริงๆด้วยหละ เห็นด้วยจริงๆ จากคุณ : หนูอยากกลับบ้าน - [ 30 ม.ค. 51 21:00:28 A:88.66.56.221 X: TicketID:166769 ]

ความคิดเห็นที่ 43 เข้ามารับทราบ และ ขอบคุณ คุณ จขกท. เช่นกันค่ะ   +++++++++++++++++++++++   "เราอยากสมัครพันธืทิพย์ แต่ไม่เข้าใจว่าเวลากดเข้าไปสมัครแล้วทำไมมันเป็นภาษาต่างดาวอ่านไม่ออก" ^^ ^^ ขั้นตอนการสมัครสมาชิกสำหรับบุคคลที่เป็นคนไทย บุคคลที่เป็นคนไทย สามารถสมัครสมาชิกได้โดย วิธีที่ 1 ยืนยันด้วยอีเมลของคนไทย.คอม (ขออภัย ปิดรับสมัครวิธีนี้ชั่วคราว) วิธีที่ 2 ระบุข้อมูลเลขประชาชน ผ่านการตรวจสอบข้อมูลหน้าบัตร ของกรมการปกครอง (ขออภัย ปิดรับสมัครวิธีนี้ชั่วคราว เนื่องทางกรมการปกครอง ปิดปรับปรุงระบบ ทางพันทิปจะเปิดการสมัครวิธีนี้ทันที เมื่อระบบตรวจสอบของกรมการปกครอง สามารถใช้งานได้) วิธีที่ 3 ระบุข้อมูลเลขประชาชน พร้อมแนบรูปหลักฐานยืนยันตน (บัตรประชาชน/บัตรข้าราชการ) วิธีที่ 4 Mobile Register ใช้มือถือ Activate เป็นสมาชิก (ไม่ต้องระบุข้อมูลเลขประชาชน) หมายเหตุ : สมาชิก Mobile Register จะมีสถานะภาพเทียบเท่าสมาชิก โดยสามารถใช้สิทธิ์ต่างๆ เหมือนสมาชิก ยกเว้นไม่สามารถมีส่วนร่วมในการ โหวตกระทู้แนะนำ, โหวตลบกระทู้ (ไฟเขียว-ไฟแดง) หรืออาจจะถูกจำกัดสิทธิพิเศษบางอย่าง ที่จะมีในอนาคต วิธีที่ 3 ระบุข้อมูลเลขประชาชน พร้อมแนบรูปหลักฐานยืนยันตน ขั้นตอนที่ 1 : ลงทะเบียนสมัครสมาชิกที่เว็บไซต์ Pantip.com - อ่านข้อตกลงและยืนยันยอมรับ เงื่อนไขต่างๆ ของการสมัครสมาชิก - ตรวจสอบและเลือกชื่อนามแฝงที่ต้องการ โดยสามารถสำรองชื่อเพื่อไม่ให้เสียเวลาแก้ไข ได้รวมสูงสุด 3 ชื่อ - ระบุข้อมูลเลขประชาชน พร้อมแนบรูปหลักฐานยืนยันตน (ไฟล์ภาพ jpg, gif, png ขนาดไม่เกิน 150kb) - ตรวจสอบข้อมูลที่ลงทะเบียนไว้ให้ถูกต้อง ก่อนยืนยัน ส่งข้อมูลเข้าสู่ระบบ ขั้นตอนที่ 2 : เว็บไซต์ Pantip.com ตรวจสอบข้อมูล การสมัครสมาชิก และแจ้งผลกลับให้ทราบทาง e-mail ที่ลงทะเบียนไว้ ภายใน 3 วันทำการ - หากข้อมูลการสมัครไม่เรียบร้อย ผู้สมัครจำเป็นต้อง แก้ไขข้อมูลใหม่ จนกว่าจะสมบูรณ์ ขั้นตอนที่ 3 : ผู้สมัครจะต้องตรวจสอบ e-mail เพื่อยืนยันชื่อสมาชิก และกำหนดรหัสผ่านสมาชิก เพื่อเป็นสมาชิกเว็บไซต์ Pantip.com หมายเหตุ : หลักฐานที่รับพิจารณา จะต้องมีข้อมูลเลขประชาชน เช่น บัตรประชาชน/บัตรข้าราชการ ต้องสามารถเห็นรายละเอียดชัดเจน และเหมือนจริงไม่ใช่สำเนา โดยถ่ายรูปบัตร หรือ scan สีจากหลักฐานจริงเท่านั้น (สามารถระบุประทับในหลักฐานว่า ใช้เฉพาะการสมัครสมาชิก Pantip.com) วิธีที่ 4 ใช้มือถือ Activate SMS เป็นสมาชิก (ไม่ต้องระบุข้อมูลเลขประชาชน) ขั้นตอนที่ 1 : ลงทะเบียนสมัครสมาชิกที่เว็บไซต์ Pantip.com - อ่านข้อตกลงและยืนยันยอมรับ เงื่อนไขต่างๆ ของการสมัครสมาชิก - ตรวจสอบและเลือกชื่อนามแฝงที่ต้องการ โดยสามารถสำรองชื่อเพื่อไม่ให้เสียเวลาแก้ไข ได้รวมสูงสุด 3 ชื่อ - ระบุอีเมลที่สามารถติดต่อได้ - ตรวจสอบข้อมูลที่ลงทะเบียนไว้ให้ถูกต้อง ก่อนยืนยัน ส่งข้อมูลเข้าสู่ระบบ ขั้นตอนที่ 2 : เว็บไซต์ Pantip.com ตรวจสอบชื่อนามแฝงที่เลือกไว้ แล้วแจ้งผลกลับให้ทราบทาง e-mail ที่ลงทะเบียนไว้ ภายใน 3 วันทำการ - หากข้อมูลการสมัครไม่เรียบร้อย ผู้สมัครจำเป็นต้อง แก้ไขข้อมูลใหม่ จนกว่าจะสมบูรณ์ ขั้นตอนที่ 3 : ผู้สมัครจะต้องตรวจสอบ e-mail เพื่อยืนยันชื่อสมาชิก และกำหนดรหัสผ่านสมาชิก เพื่อเป็นสมาชิกเว็บไซต์ Pantip.com ขั้นตอนที่ 4 : ผู้สมัครจะต้อง Activate SMS ทางมือถือ จึงจะสามารถใช้งานสมาชิกได้ หมายเหตุ : - ค่าบริการ sms ข้อความละ 10 บาท - ส่ง sms ได้ทุกระบบ ยกเว้น hutch FYI   จากคุณ : Siamese Girl - [ 30 ม.ค. 51 22:57:44 ]

ความคิดเห็นที่ 44 ยินดีด้วยนะที่หาทางออกได้  มาให้กำลังใจ จขกท.... ที่คุณอ่านพันทิปไม่ออกเป็นภาษาต่างด้าวน่ะ   คุณก็ right click ที่ไหนก็ได้ ในจอว่างๆนะ  แล้วก้อคลิก  Encoding >>>> แล้วก้อหาดูคลิกที่ Thai (windows)..... ภาษาต่างด้าวก็จะเป็นภาษาไทยนะ     ขอให้โชคดีนะ จากคุณ : ยิ้มกันดีกว่า - [ 31 ม.ค. 51 02:25:34 ]