PANTIP.COM : H6312949 ร้อยยี่สิบวัน กับการเรียนภาษาจีนแบบบินเดี่ยว [ชีวิตในต่างแดน]

ความคิดเห็นที่ 1

หลังจากเปิดเรียนได้ราวๆหนึ่งอาทิตย์ เราก็ยังงุนงงกับการขอ resident permit อยู่ว่าต้องทำอะไรบ้าง เพราะทางมหาวิทยาลัยไม่ได้แจ้งรายละเอียดให้ทราบ นอกจากให้กระดาษหนึ่งแผ่นที่ระบุรายละเอียดเอกสารที่ต้องเตรียม

นั่งงุนงงอยู่นานสองนาน สอบถามจากเพื่อนๆ ก็ได้ความว่า สิ่งที่เราจะต้องตระเตรียมเพื่อขอ resident permit มีดังนี้ แฮ่ม

อันดับแรก ขอสำเนาบัตรประชาชนและสำเนาทะเบียนบ้าน
จากเจ้าของห้องเช่า เนื่องจากเมืองที่เราอยู่ส่วนใหญ่จะเช่าห้องผ่านนายหน้าค่ะ เพราะฉะนั้นก็ขึ้นอยู่กับดวงแล้วละค่ะ ว่าได้นายหน้าดี หรือไม่ดี มีพี่คนหนึ่ง เจ้าของห้องเช่าไม่ยอมเอาเอกสารมาให้ คิดว่าอาจจะกลัวเรื่องภาษี นายหน้าใจดีมาก เลยจัดการเดินเรื่องทุกอย่างให้เองค่ะ แต่ถ้านายหน้าได้เงินแล้วทิ้งก็... เอ่อ ตัวใครตัวมัน ต้องดิ้นรนติดต่อกับเจ้าของห้องเองค่ะ

สอง นำเอกสารในข้อหนึ่ง และขอเอกสารยืนยันสถานะนักศึกษาจากทางมหาวิทยาลัยพร้อมหนังสือเดินทางไปให้สถานีตำรวจในเขตที่พัก เพื่อให้ออกสำเนายืนยันที่อยู่อาศัย (ละชั้นจะรู้ได้ไงฮึ ว่าสถานีตำรวจอยู่แถวไหน๊) ได้ศัพท์มาอีกหนึ่งคำ เป้าเก้าจิ่งฉา ไม่ทราบหรอกค่ะว่าแปลว่าอะไร รู้แค่ว่า มันเป็นคำที่ต้องท่องไว้บอกเจ้าของห้องเช่าว่าเราต้องการเอกสารเพื่อจะไปทำอะไรสักอย่างที่สถานีตำรวจนั่นแหละ ฮ่า... (แต่ตอนนี้ทราบแล้วค่า)

สาม สำหรับผู้ที่จะศึกษาต่อระยะยาวอย่างเรา ต้องมีใบตรวจสุขภาพและถ้าหากเป็นใบตรวจสุขภาพจากต่างประเทศ ต้องไปที่ ศูนย์ quanrantine เพื่อให้ออกใบรับรองอีกครั้งหนึ่ง

สี่ นำเอกสารทั้งหมด พร้อมด้วยสำเนาใบ admission และ jw202 ยื่นให้กับทางมหาวิทยาลัย

ห้า นำเอกสารที่ออกโดยมหาวิทยาลัย ไปที่กงอันจวี๋ (จนบัดนี้เรายังไม่ทราบว่าแปลว่าอะไร เอิ๊กกก) คงคล้ายๆกับด่านตรวจคนเข้าเมืองกระมังคะ อันนี้ฮามากๆค่ะ สถานที่ราชการของจีนปิดตอนเที่ยงถึงบ่ายสองหรือราวๆบ่ายสามค่ะ เพราะว่าเป็นเวลาพักผ่อนของเจ้าหน้าที่(เวลานอนกลางวันนั่นเอง) เรากับเพื่อนไปนั่งรอที่หน้าตึก พอประตูเปิด คนก็กรูกันเช้าไป เราก็โดนชนเด้งไปเด้งมา เด้งหน้าเด้งหลังสองสามรอบ ก็ไปโผล่ในตัวตึก ยืนงงอยู่พักหนึ่งว่า โอ๊ะ หลุดเข้ามาได้แล้วเหรอ เพื่อนก็รีบตามให้ไปเข้าคิวต่อแถว

หลังจากนั้นรอประมาณหนึ่งอาทิตย์ ก็กลับมาเอาพาสปอร์ต (คราวนี้ไม่เด้งหน้าเด้งหลังแล้วค่ะ หลบออกไปรอข้างประตูเลย รอให้คนเข้ากันหมดก่อน เข้าทีหลังก็ได้ ฮ่า) เป็นอันจบกระบวนการ

ฟังดูก็เหมือนจะไม่ยุ่งยากอะไรมากมาย แต่...

อย่างที่บอก เรามาเรียนภาษาจีนค่ะ ตอนเหยียบประเทศจีนนี่ พูดได้แค่คำว่า หนีห่าว(สวัสดี) เซี่ยเซีย(ขอบคุณ) กับ หว่อปู้จือเต้า (ฉันไม่รู้) เอิ๊ก..............

เพราะฉะนั้น ขั้นตอนที่ว่ามาด้านบน เลยกลายเป็นเรื่องยุ่งยากวุ่นวายไปเลยค่ะ อาศัยว่าเกาะๆเพื่อนลุยๆไปกันเอง ภาษาก็ระดับเดียวกันทั้งนั้น มีครั้งหนึ่ง ลงรถเมล์ผิดป้าย โชคดีอาคารอยู่ไม่ไกลเลยพอเดินไปได้ค่ะ

เนื่องจากเราเดินทางเข้าประเทศเมื่อวันที่ 13 กันยายน และจะต้องรีบจัดการเรื่อง resident permit ให้เรียบร้อยภายในหนึ่งเดือน มิฉะนั้นจะโดนปรับ หมายความว่า เราต้องเดินเรื่องให้เสร็จภายใน 13 ตุลาคม และในวันที่ 1-10 ตุลาคม เป็นวันหยุดราชการ เพราะฉะนั้น เราเลยมีเวลาจัดการเรื่องนี้ให้เสร็จภายในสิ้นเดือนตุลาคมเท่านั้น... การผจญภัยจึงเริ่มขึ้นตั้งแต่เปิดเรียนเลยทีเดียวค่ะ

จากคุณ : ลูกเป็ดขี้เกียจ - [ 8 ก.พ. 51 00:11:24 ]

ความคิดเห็นที่ 7

ต่อเรื่องห้องพักค่ะ
อย่างที่บอก หอพักด้านในเต็ม (หลังจากนั้นถึงได้รู้ว่า มีห้องพักว่างเยอะแยะ แต่กันเอาไว้เพราะเหตุผลบางอย่าง)
มาทราบทีหลังจากเพื่อน (แต่ไม่ยืนยันว่าเป็นเรื่องจริงรึเปล่าค่ะ ว่าที่มหาวิทยาลัยนำรายชื่อนักศึกษาไปโยนไว้หอพักข้างนอก เพราะมีส่วนได้ส่วนเสียค่ะ)

เราก็แอบเสียใจเหมือนกันที่เลือกมอนี้ เพราะเท่าที่สอบถามจากเพื่อนๆ หากเป็นมออื่น จะจัดการทุกอย่างให้เรียบร้อยค่ะ

เราพักในหอพักข้างนอกที่มหาวิทยาลัยจัดให้ และมาทราบทีหลังว่า โดนโขกราคาสองเท่าของราคาปกติที่คนจีนเช่ากัน ห้องขนาดสิบกว่า ตร.ม ราคาเดือนละ 1300 rmb. ค่ะ
แถมห้องพักก็เสียงดังหนวกหูมากๆ เป็นตึกเก่าที่ตกแต่งด้านในใหม่

วันที่เราเข้าพัก ระบบไฟยังไม่เรียบร้อยดี หน้าต่างยังไม่มีเหล็กดัด รวมทั้งยังไม่สามารถใช้อินเตอร์เน็ตและทีวีได้ด้วย
แต่ก็ถือว่าเป็นความผิดพลาดของทางเราเอง เพราะไม่ไปดูห้องพักก่อน เนื่องจากไว้ใจว่าเป็นห้องพักที่มหาวิทยาลัยจัด จึงจ่ายเงินค่าห้องไปล่วงหน้าสามเดือน พร้อมมัดจำค่ะ อันนี้ฝากไว้เป็นอุทาหรณ์เลย
จะเช่าห้อง ต้องดูสภาพห้องก่อน
ตอนเราถามว่าห้องกว้างกี่ ตร.ม เจ้าของไม่ตอบค่ะ ตอบแค่ว่า กว้าง...
หลังจากไปดูห้องและขอเงินคืน เค้าก็บอกว่า ห้องกว้างแล้วนะ
กว้างสำหรับอยู่คนเดียว..... ฮ่า... ช่างเป็นคำตอบที่ประทับใจจริงๆค่ะ
อีกเรื่องที่ควรระวังคือ สัญญาเช่าค่ะ สัญญาเช่าเขียนเป็นภาษาจีนค่ะ (ซึ่งมาทราบทีหลังว่าเขียนอย่างเอาเปรียบมากๆ) แต่เนื่องจากเราไม่มีทางเลือก เพราะจะเปิดเรียนแล้วค่ะ จึงต้องรีบเข้าพักไปก่อน
พอพักได้หนึ่งอาทิตย์ ก็มีพนักงานมาทำสายอากาศทีวีให้
ใส่รองเท้าเข้ามาในห้องเราเฉยเลย เราเลยบอกให้ถอดค่ะ เพราะเราทำความสะอาดห้องทุกวัน
หลังจากนั้นอีกหนึ่งอาทิตย์ ก็มีคนเข้ามาอีกตอนเราไม่อยู่ คิดว่าคงมาทำสายอินเตอเน็ต ห้องอยู่ในสภาพสกปรก ฝุ่นจากการเจาะผนังเต็มห้องค่ะ
อีกครั้งหนึ่ง มีคนมาเปลี่ยนผ้าปูที่นอน ปรากฏว่าเสื้อที่เราพาดไว้บนเตียงหายไปค่ะ ตกเย็นเราเลยลงไปตาม (ด้วยภาษาใบ้) รุ่งเช้าถึงได้เสื้อคืน แต่อันนี้คิดในแง่ดีคงเป็นความสะเพร่าของคนเปลี่ยนผ้าปู้เตียงมากกว่า

เหตุการณ์ครั้งสุดท้าย เราเหลืออดจริงๆค่ะ เพราะเรากำลังอาบน้ำอยู่ และก็มีคนมาเคาะห้อง เราคิดว่าคงจะมาทำห้องนั่นแหละ เพราะเจ้าของตึกบอกล่วงหน้าว่าจะมีคนมาติดเหล็กดัดที่หน้าต่าง เราเลยตะโกนออกไปว่าให้รอสักครู่ แต่ปรากฎว่าคนมาเคาะพยายามจะไขกุญแจเข้ามาให้ได้ ทั้งๆที่ได้ยินเสียงเราตอบกลับไปแล้วว่าอยู่ และไม่สามารถเปิดห้องให้ได้
เราเลยต้องออกจากห้องน้ำไปคุยค่ะ เสียดายตอนนั้นยังด่าเป็นภาษาจีนไม่ได้ ไม่อย่างนั้นด่าไปแล้วค่ะ

หลังจากพอสื่อสารได้บ้างแล้ว (ผ่านไปสองเดือน) เราจึงย้ายห้องค่ะ ผลคือ โดนยึดเงินมัดจำ ทั้งๆที่บอกล่วงหน้าแล้วหนึ่งเดือน แต่ถือว่าทำบุญค่ะ
ทราบมาว่า แต่ละเมือง อัตราค่าเช่าห้องจะแตกต่างกันไปค่ะ และบางเมือง สามารถเช่าตรงกับเจ้าของห้องได้เลย แต่บางเมืองจะต้องผ่านนายหน้าค่ะ
ค่าเช่าอาจเก็บล่วงหน้า หนึ่งถึงหกเดือนค่ะ และมีมัดจำหนึ่งเดือน แต่... ทุกอย่างสามารถต่อรองได้ค่ะ

รูปที่เห็นถ่ายจากหน้าต่างนะคะ จะเห็นว่าสภาพแวดล้อมไม่ได้เหมาะสมกับการเรียนเลยค่ะ
เพื่อนๆหลายคน ไปติดต่อกับทางมหาวิทยาลัยเรื่องย้ายห้องจากที่พักแห่งนี้ คำตอบที่ได้รับคือ มหาวิทยาลัยไม่ช่วยเหลือใดๆค่ะ ทุกอย่างขึ้นกับสัญญาที่ทำไว้กับห้องพักค่ะ ทางมหาวิทยาลัยไม่รับผิดชอบอะไรเลย (แล้วแมวตัวไหนส่งชื่อเราไปไว้หอพักนี้นะ เซ็งมากๆค่ะ ถ้าเป็นห้องพักที่เราหาเอง เราจะไม่โวยวายเลยค่ะ แต่นี่เราโดนจับมายัดไว้ที่นี่เองแท้ๆค่ะ)

จากคุณ : ลูกเป็ดขี้เกียจ - [ 8 ก.พ. 51 18:49:24 ]