ความคิดเห็นที่ 1 ของโอ๋ ภาษาญี่ปุ่นก็ไม่ค่อยคล่องเท่าไหร่ แต่ถ้าเทียบกับภาษาอังกฤษแล้ว ยังนับว่าดีกว่ามาก ดังนั้นเวลาวีนก็จะเป็นภาษาญี่ปุ่นค่ะ เรื่องคำไม่ค่อยสุภาพนี่ ถนัดอ่ะ อิอิ จากคุณ : fruitlove - [ 3 มี.ค. 51 16:33:57 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ถ้าโมโห ก็จะพูดแค่ ว่า บากะๆๆๆๆๆๆๆๆๆ เรื่องวีน คงวีนแบบภาษาไทย ให้เค้าไม่รู้เรื่อง ส่วนมาก ไม่ค่อยวีนใครเท่าไหร่ นอกจากมานนนนน จะมองหน้าหาเรื่อง พูดภาษาอังกฤษกับใครไม่ได้เลย นอกจากสามี เพราะว่า ถ้าเราพูดภาษาอังกฤษ เขาก็ตอบญี่ป่น มา ก็เลย  ญี่ป่นก็ญี่ป่น เพื่อนที่โรงรียนสอนภาษา บางคนพูดภาษาอังกฤษไม่ได้เลย ไอ้เราก็เม้าส์กับอาจาร์ยได้นิดหน่อย จากคุณ : My life in Japan. - [ 3 มี.ค. 51 16:46:28 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ตกสระ อุ ซะงั้น ญี่ปุ่น นะค่ะ   ภาษาอังกฤษ ไม่มีประโยชน์สำหรับเราเลย จากคุณ : My life in Japan. - [ 3 มี.ค. 51 16:49:29 ]

ความคิดเห็นที่ 4 มาฮาคุณป้าตรงที่เรียกว่าลุงสาหร่าย อิอิอิ ตอนไปอยู่ใหม่ๆ ก็ใช้ภาษาอังกฤษคุยกับหมอ แต่พอหมอเห็นว่าเป็นคนไข้มานานพอควร หมอก็พูดแต่ญี่ปุ่นอย่างเดียว เราก็ได้แต่ haiๆๆๆ โดยที่ฟังออกมั่ง ไม่ออกมั่ง จากคุณ : Canossa - [ 3 มี.ค. 51 17:02:58 ]

ความคิดเห็นที่ 5 เข้าใจความรู้สึกมากๆค่ะ เวลาไปหาหมอแล้วรอนานๆนี่อารมณ์เสีย คนญี่ปุ่นอะไรนิด อะไรหน่อยก็หมอ ไปเมาท์กันที่โรงพยาบาลซะงั้น ทำเอาคนที่ป่วยจริงๆป่วยหนักไปยิ่งกว่าเดิม จากคุณ : ลายตา - [ 3 มี.ค. 51 17:06:33 ]

ความคิดเห็นที่ 6 ส่วนใหญ่ไม่ค่อยได้วีนเองค่ะ แฟนเป็นขาวีนมืิออาชีพ ตัวเองเลยค้องคอย รั้ง ๆ ไว้กลัวเรื่องใหญ่โต แต่ปกติหากเกิดเรื่องทำนองคุณน้า แล้วทนไม่ไหว ก็จะบอกคนข้าง ๆ ไป ตรง ๆ ว่า่ช่วยลดเสียง หรือไม่ก็พูดขึ้นมาดัง ๆ เปรย ๆ ว่า อุรุไซ ค่ะ จากคุณ : fudge-a-mania - [ 3 มี.ค. 51 17:12:14 ]

ความคิดเห็นที่ 7 อืม ถ้าปรกติไปคนเดียวนี่ ไมวีนค่ะ นิ่งๆ(แต่จะนึกด่าในใจ และขอมองอย่างดูถูกนิดนึง  ชิ  อะไรประมาณนี้ ) แต่ถ้าไปกับแฟน ก็จะด่าเป็นอิ้งค์กะไทยค่ะเพราะแฟนพูดไทยได้ เขาก็จะเข้าใจว่าเราด่าคนญี่ปุ่น แต่คนญี่ปุ่นไม่เข้าใจและไม่รู้ว่าด่าเพราะ ด่าไปยิ้มไป สะใจดีค่ะ (แต่แฟนบอกว่า ระวังเขาจะเข้าใจภาษาไทยนะ   อ้าวว แป่ว) จากคุณ : A Legend of Love - [ 3 มี.ค. 51 17:31:03 ]

ความคิดเห็นที่ 8 เข้ามาแชร์ความรู้สึกกันสดๆสนุกดี ปรกติไปหาหมอคนนี้ ไปถึงนั่งลงหมอก็จะถามคำถามเดิมๆที่เคยถามทุกครั้ง คือ ปวดหัวไหม เวียนหัว หน้ามืดไหม นอนหลับไหม แล้วก็เอาเครื่องตรวจเข้าไปในเสื้อแล้วก็พยักหน้าว่าหัวใจเต้นดี เราก็พยักหน้า ส่ายหน้า สลับกันไปมา เรียกได้ว่าเป็นสูตรตายตัวเลย มีวันนี้แหละที่ความอดทนถึงที่สุด เพราะรำคาญเสียงพวกโอบ้าซังที่ไม่รู้คุยอะไรกันนักหนา รอก็นานอยู่แล้วยังต้องมีเสียงมาให้ระคายหูอีก หมอคนนี้ก็ใจดี อยู่ในวัยกลางคน รุ่นราวคราวเดียวกัน ท่าทางจ๋องๆอ่อนๆ แต่ก็ต้องไปรับยาที่นี่ ไปคราวหน้าต้องไปขอโทษเขาเสียหน่อย ที่วีนใส่ เมื่อก่อนแค่คิดอยู่ในใจแต่วันนี้คำพูดมันเก็บไม่ไหวแล้ว เลยพรั่งพรูออกมาเป็นภาษาที่สามแต่แอบปนซาซิมิไปด้วยนิดหน่อยเช่น ไอ แอม เวอรี่ สตอเรด  เฮ้อได้ระบายแล้วค่อยหายเครียดหน่อย ความจริงไม่ค่อยอยากให้ลุงสาหร่ายแกรู้เลยว่าความดันขึ้น เพราะจะถูกควบคุมเรื่องน้ำปลา และของเค็มทั้งหลาย เพราะชอบทานอะไรก็ต้องเติมน้ำปลา ไปอ่านมาจากห้องเฉลิมไทย ปรียานุช ปานประดับ นางเอกในอดีต ตอนนี้ต้องผจญกับโรคเกี่ยวกับข้อเดินไม่ได้ เพราะเธอกินเค็มจัด ขนาดยกน้ำปลากินได้เป็นถ้วยๆ อย่างนี้ก็น่ากลัวเหมือนกัน ชวนคุยต่อว่าใครชอบทานเค็มบ้าง ป้านี้ขาดน้ำปลา กับ ซีอิ๋วขาวไม่ได้เลย ทำอะไรก็ต้องเหยาะนิดเหยาะหน่อยงั้นไม่อร่อย จากคุณ : พนอจัน - [ 3 มี.ค. 51 18:57:41 ]

ความคิดเห็นที่ 9 ของคุณป้ายังดีนะค่ะที่รอแค่ชั่วโมงกว่า ๆ บางทีของหนิงรอเป็น3-4ชั่วโมงก็มีแต่เป็นที่โรงพยาบาล โดยเฉพาะไม่ได้นัดนี่นานนักแล เบื่อมากเลยถ้าเกิดไปโรงบาลที่ญี่ปุ่นพอ ๆ กับไทย ส่วนคลีนิคนี่บางทีก็เร็ว แต่ส่วนมากจะช้า เคยเจอครั้งหนึ่งตอนไปนั่งรอหมอตรวจ มีโอบ้าซังที่ไหนไม่รู้ ท่าทางจิตแปลกชวนคนโน้น คนนี่คุย อย่างโน้นอย่างนี้ คุยอยู่นั้น คนอื่นก็ตอบนะค่ะแต่เค้าไม่แสดงอาการว่าไม่อยากคุย เก็บเก่งมาก หนิงนี่ทั้งหางตา ทำปากบ่นบ้างเป็นภาษาไทยปนญี่ปุ่น เค้าก็พอรู้แต่ก็ยังหาเพื่อนคุย แฟนยังตำหนิเลยว่าช่างเค้า เธอก็ไม่ต้องคุยสิ คิดในใจก็ลองมาชวนคุยดิ...บลา บลา จากที่วันนั้นไปหาหมอตา ก็อยากเปลี่ยนไปหาหมอไมเกรนแทน เพราะเครียดรำคาญจนปวดหัวเหมือนคุณป้า เลยพอเข้าใจค่ะ จากนั้น1ปีผ่านไปไวเหมือนโกหก ล่าสุดเดือนก่อนกำลังขับรถไปทำธุระข้างนอกค่ะ มองไปข้างทางเห็นมีคนโบกไม่มีปี่มีขลุ่ยอยู่ข้างทาง  คิดในใจจะมาโบกอะไรไม่มีมารยาทเลย เลยฉลอรถดูว่าเค้าจะว่าไง แม่เจ้า...ยายคุณป้าที่ทำฉันปวดหัวจนไมเกรนขึ้นเมื่อปีก่อนนี่หน่า ดิฉันก็รีบเร่งคันรถหนีเลย ....ไม่คิดว่าจะได้เจอกันอีกทั้ง ๆที่ผ่านมาปีหนึ่งแล้ว คิดว่าแกคงมีอะไรผิดปกติทางสมองนิดหน่อยน่ะค่ะ ถึงทำอะไรแปลกๆ มาเล่าให้แฟนฟังแฟนยังหัวเราะแล้วบอกว่า  เค้าคงกำลังตามหาเธอมั้ง  ว๊าก ๆๆ มาเรื่องกินเค็ม (ซะงั้น)ชอบเหมือนกันค่ะ เวลาทำกับข้าวเสร็จต้องมาเยาะน้ำปลาใส่อีกทุกที  โดยเฉพาะ ขนมจีนน้ำยา ต้องใส่น้ำปลาเยอะ ๆถึงจะหร่อย ทำกับข้าวไทยทีไรสามีมักจะพูดเสมอว่าเค็มเกินไป เราก็ว่าใส่ไม่เยอะแล้วนะ รสชาติเราก็พอดี ก็ไม่รู้จะทำไง จนหลัง ๆ ทำอาจานจานเดียวแต่ทำสองครั้งเอา ติดแล้วเหมือนกันค่ะ "ของเค็ม"นี่ จากคุณ : หนูริวจัง - [ 3 มี.ค. 51 20:21:32 ]

ความคิดเห็นที่ 10 เข้าใจความรู้สึกของป้าต้อยมากๆคะ เพราะไปหาหมอนัดตรวจครรภ์ ที รอเป็น ชั่วโมง แต่ดีหน่อย ไม่มีโอบาตังมาแมาท์คะ ไม่งั้นคงหงุดหงืน ความดันขึ้นคะ ไม่เคยวีนแตกคะ แต่เคยทะเลาะกับคนญี่ปุ่นผู้ชาย เรื่องขับรถ คือซอยมันแคบแล้วเราจะถึงปากซอยอยู่แล้ว แต่เขาไม่รอ เขาดันทุรังขับเข้ามา ศอยแคบมากๆ รถแทบจะสวนกันไม่ได้ เราเลยบอกให้เค้าถอย พูดอังกฤษคะ เขาก้อไม่ยอม พูดญี่ปุ่นใส่เราอย่างเดียว เราเลยใส่ภาษาอังกฤษลูกเดียว เพราะภาษาญี่ปุ่นไม่แข็งคะ คนญี่ปุ่นที่น่ารักๆมีเยอะนะคะ แต่ที่แย่ๆก้อเยอะ ต้องทำใจคะ จากคุณ : mintny_n - [ 3 มี.ค. 51 20:59:44 ]

ความคิดเห็นที่ 11 ใจเย็นๆค่ะ ป้าสามารถแก้ปัญหาได้ด้วยการ จอง ค่ะ แบบนัดกับหมอถึงเวลาที่จะเข้ารับการรักษาให้แน่นอน อ่ะค่ะ ส่วนหนู พอดีไป คลีนิคเล็กๆ แล้วก็แค่โรค หูคอจมูก ธรรมดา อ่ะค่ะ ก็เลยคนไม่มากเท่าไร ( ถึงจะเล็ก เค้าก็ จอง กันหมด นะคะ ) ส่วนภาษา พอดีหมอไม่เคยบ่นหมอ ฮ่าๆๆๆ เคยแต่ ทะเลาะกับพี่มืด หนุ่มแอฟริกัน ที่มาตามขอเป็นแฟน แบบโมโหมันค่ะ พูดไม่ฟังเสียง มันเหมือนโรคจิตหน่อยๆด้วย หน้าที่การงานมันก็ดีนะคะ ไม่น่าตามตื้อเลย แต่ภาษาอังกฤษสู้มันไม่ได้ค่ะ T_T เกือบโดนมันทำอะไรไม่ดีใส่ด้วย เฮ้อ จากคุณ : จำฉันได้ไหม - [ 3 มี.ค. 51 21:09:06 A:218.179.102.233 X: TicketID:036500 ]

ความคิดเห็นที่ 12 เด็กแสบ ยังไม่เคยวีน ใคร เป็นภาษาญี่ปุ่น และอังกฤษ แต่ถ้าต้องวีน แล้วพูดไม่ได้ คงใช้วิธีลงไม้ลงมือค่ะ จากคุณ : เด็กแสบ - [ 3 มี.ค. 51 21:12:42 ]

ความคิดเห็นที่ 13 จากประสบการณ์ที่เคยไปหาหมอแบบฉุกเฉิน(โทรไปนัดล่วงหน้าก่อนราวๆ 1 ชม.) ยังต้องไปนั่งรอเลยเวลานัดไปกว่าชั่วโมง เข็ด... ค่ะ ตอนนี้จะไปหาหมอก็เฉพาะนัดฉีดวัคซีนเจ้าป่วน กับครบกำหนดตรวจร่างกายของเค้าเท่านั้นก็เลยไม่มีปัญหาค่ะเพราะนัดล่วงหน้ากันเกือบเดือน... ส่วนเรื่องวีนเป็นภาษาอะไรนั้น....อืม ไม่ค่อยมีค่ะ พี่ต้อยคงจำหน้าคริษได้อิอิ หน้าปกติก็คล้ายจวักอยู่แล้วเลยไม่ค่อยมีใครมาวอนเท่าไหร่ 55555 อีกอย่างเป็นคนเสียงห้วนและดังทำให้ดูไม่น่าเฉียดเข้ามาใหญ่ แต่ตอนนี้มีลูกแล้วต้องทำหน้านางฟ้าเวลาคุยกับลูกค่ะ มาเรื่องเค็มบ้าง ไม่ค่อยเค็มค่ะ แต่เผ็ดๆๆๆและเปรี้ยวนี่ชอบอย่างแรง สงสารกระเพาะค่ะ จากคุณ : รักสีส้มอมเปรี้ยว - [ 3 มี.ค. 51 21:30:51 ]

ความคิดเห็นที่ 14 ของผม ถ้าคุยกันเป็นญี่ปุ่นอยู่แล้วเกิดทะเลาะกันขึ้นมา ก็จะเป็นภาษาญี่ปุ่น แต่ถ้าเกิดอาการอึ้ง เช่นเมื่อปลายปีที่แล้ว เจอรถเมล์ไหลมาชน ตอนนั้นอึ้ง มาก แล้วก็อยากจะกระทืบไอ้คนขับมันเลยทีเดียว แต่ด้วยอารมณ์ทำอะไร ไม่ถูก ณ ตอนนั้นอยากจะพูดภาษาไทยมากๆ เพราะมันได้อารมณ์มากกว่า แบบว่าด่ามันแล้วแนะมันตอนท้ายเป็นภาษาญี่ปุ่นว่าให้จดคำแล้วไปเปิดดิก เอาอย่างนั้นน่ะครับ  แต่จริงๆ แล้วไม่ได้ทำ เพราะดันเป็นวันที่ผมมีธุระต้อง รีบไป ส่วนเวลาตกใจเช่น เจอรถจักรยานมาชนท้ายก็จะร้อง "ชิด (ซ้าย)" หรือไม่ ก็ "โอ้ย" แบบไม่มีความหมาย ขอเสียงดังเข้าว่า  ตอนนั้นมีจักรยานมาเสย ท้ายจักรยานของเราที่กำลังจอดรอไฟเขียวคนข้าม ร้อง "โอ้ย" เสียงเข้มๆ เหมือนนาบราติโลว่า คนหันมามองกันหมด เจ้าคนขับรีบยกมือไหว้ขอโทษ ตอนนั้นมองมันเขม็งเลย แต่ไม่พูดอะไรมาก เพราะไม่บาดเจ็บอะไร เวลาขี่จักรยานก็มีเครียดเหมือนกัน แต่ปกติก็เข้าใจว่ามันมีบางครั้งที่มีการ ปาด หรือขวางทางโดยไม่รู้ตัวกัน ก็จะบ่นเป็นภาษาไทยให้สะใจตัวเอง เป็นพอ คนฟังก็จะไม่รู้ว่าเราพูดอะไร จากคุณ : อ.ปมโปโกะ - [ 4 มี.ค. 51 00:17:44 ]

ความคิดเห็นที่ 15 ไม่ใช่ตอนไปหาหมออ่ะค่ะ แต่เคยเจอแบบว่าตอนนั่งรถบัสจากสนามบินคันไซเข้าไปในโอซาก้า โอบ้าซังห้าหกคนเพิ่งกลับมาจากเกาหลี เม้าไม่ลืมหูลืมตา เสียงนี่แทรกไปบาดถึงเส้นเลือดในสมอง กำลังจะหมดความอดทน อยู่ๆก้อมีลุงคนนึงตัดหน้า เดินมาจากหลังรถ อายุก้อคงพอๆกับป้าๆพวกนั้น ด่าไปแสบเลย ว่า รถบัสคันนี้ไม่ได้มีแต่พวกเธอนั่งนะ มองไปรอบๆซะมั่ง คนอื่นไม่มีใครอยากฟังเรื่องส่วนตัวของพวกเธอหรอก เก็บไปคุยที่บ้านไป! โอ๊วววววว ลุงคนนั้น เหมือนฮีโร่มากเลย ได้ผลเยี่ยม ป้าๆหุบปากสนิทเลย เดาว่าถ้าเป็นผู้ชายหรือคนอายุราวๆเดียวกันด่า ป้าๆช่างเม้าแกคงกลัวแหละค่ะ แต่ถ้าเด็กคราวลูกอย่างหนูไปด่ารึ ทางเลือก 1. ด่าภาษาอังกฤษ ก้อฟังไม่รู้เรื่องแน่ แถมจะมองหัวจรดเท้า ยัยนี่มาออกงิ้วออกโรงอะไรแถวนี้ ทางเลือก 2. ด่าภาษาญี่ปุ่น ก้อสนุึกเค้าเลย คงจะเม้าต่อว่า คนต่างชาติ มาอยู่บ้านเมืองคนอื่นแล้วยังมาทำเป็นกร่าง...ภาษาก้อใช้ภาษาเค้า ชั้นเจ้าของประเทศ จะคุยในประเทศชั้นเธอจะทำไมยะ (คนแถวโอซาก้าเค้ากล้าว่าอย่างงี้จริงๆนะคะ) คราวหลังกะจะประดิษฐ์ตุ๊กแกปลอมพูดได้ กดรีโมทเดินไปใกล้ๆบอก อุรุเซ่ เดเตะอิเก้ๆๆๆ ถ้าไม่ได้ผลก้อคงต้องใช้วิธีสวดมนต์แข่งเลยท่าจะดีค่ะ แก้ไขเมื่อ 04 มี.ค. 51 00:50:31 จากคุณ : enjoymiracle - [ 4 มี.ค. 51 00:48:47 ]

ความคิดเห็นที่ 16 ขำมุขตุ๊กแกปลอม พูด อุรูเซ่ เดเตะอิเก้ๆๆๆ ของคุณ enjoymiracle มากน่าสนใจสำหรับโปรเจทนี้ จะมีใครคิดทำขายไหมนี่ คงขายดีแน่ เมื่อก่อนเวลาขึ้นรถเมล์ตอนกลางวันจะมีพวกโอบ้าจังเยอะหน่อย พวกเขาก็นั่งเม้าท์กัน ขนาดไม่รู้จักกันมาก่อน พอได้นั่งใกล้กันละก็ไม่รู้ไปสรรหาอะไรมาคุย และถ้ามีขึ้นมาอีกคนยิ่งเพิ่มเสียงเข้าไปอีก เคยมีเหตุการณ์บนรถเมล์ คุยกันเสียงดัง คนขับพูดออกไมค์ว่าอย่าทำความรำคาญให้ผู้โดยสารอื่น อ.ปมอารมณ์อยากพูดภาษาไทยยามโกรธนี่ เป็นประจำค้ะ ภาษาอะไรจะได้สะใจถึงกึ๋นเท่าภาษาเกิดนี่ไม่มี ขี่จักรยานนี่ถ้าไปเจอถนนที่รถจักรยานเยอะๆก็เครียดเหมือนกันค้ะ และประเภทแซงซ้ายอย่างไม่รู้ตัวนี่ตกใจก็บ่อย แต่ป้าเวลาไปชินจูกุ คิดถึงจักรยานที่สุดเลย เพราะต้องเดินไกลจากสถานีไปร้านเอเซีย ยิ่งตอนซื้อของกลับอยากยืมจักรยานขี่ไปสถานีมาก สวัสดีค้ะคริส ได้ทราบข่าวดีแล้ว ยินดีด้วยตอนนี้ก็ได้ไปทานอาหารอร่อยๆ ไปเมื่อไหร่อย่าลืมหลังไมค์มาบอกด้วย เด็กแสบ ลงไม้ลงมือ แบบไหนเอ่ย ตัวเองก็ตัวนิดเดียว จะมีแรงไปสู้รบกับใคร หรือว่าเป็นนักคาราเต้เก่าค๊ะ คุณจำฉันได้ไหม เรื่องการจองก็เหมือนกันค้ะ เคยจองแล้วก็ไม่ได้ทำให้เร็วขึ้น เพราะทุกคนก็โทรมาจองกัน แต่ที่มันทำให้ประสาทตรึงเครียดขึ้นทุกนาที ทั้งๆที่ทำใจมาแล้วก็คือเสียงของโอบ้าซังอย่างที่กล่าวค้ะ ขอบคุณที่กรุณาแนะนำค้ะ ทะเลาะกับพวกอัฟริกันนี่น่ากลัว เพราะพวกนี้ตัวใหญ่และคิดอะไรแปลกๆเคยเจอมาชวนไปเที่ยว เออสมัยเมื่อหลายปีก่อน ไม่ใช่ตอนนี้ เราก็เดินหนี ไม่อยากคุยด้วย คุณ Mintny _n ขอบคุณค้ะ ที่เข้าใจความรู้สึก ออกจากบ้านแต่ละวันก็ไม่รู้จะเจออะไรบ้าง อยู่ในบ้านเล่นเน็ตไปตามเรื่องตามราวก็เพลินดี ขอบคุณทุกท่านอีกครั้งค้ะ จากคุณ : พนอจัน - [ 4 มี.ค. 51 05:40:41 ]

ความคิดเห็นที่ 17 ความขี้เม้าท์ของป้า ๆ โอ้บ้าจัง ไม่เคยเจอในคลีนิคค่ะ เคยเจอแต่ในรถไฟ ไม่รู้ป้าแกไปเก็บกดมาจากไหน ขึ้นรถไฟมาพอหย่อนก้นนั่งปุ๊บ ป้าแกอ้าปากพูดทันที ตอนแรกก็นึกว่าจะชวนคุยแบบดินฟ้าอากาศอย่างที่บางคนเค้าพูดกัน นี่ป้าแกใส่เป็นชุด นั่งไปประมาณสิบห้านาทีป้าแกพูดคนเดียวไม่หยุด คนข้าง ๆ ไม่ฟังก็ไปพูดกับคนที่ยืน จนคนแถวนั้นเบือนหน้าหนีกันหมด ซักพักนึงมีผู้หญิงสาว ๆ มายืนตรงหน้า แกหันไปบอกผู้ชายที่นั่งถัดจากแกไปสองสามคนว่า ให้ลุกให้ผู้หญิงคนนั้นนั่ง คือที่นี่การลุกให้ผู้หญิงสาว ๆ นั่งมันเป็นเรื่องที่ไม่เคยเห็นใครเค้าทำกันใช่มั้ยคะ ผู้หญิงเค้าก็บอกว่าไม่ต้อง ๆ แล้วเดินหนีไปทางอื่น ผู้ชายคนนั้นดูหน้าแล้ว อยากลุกมาเตะปากยายป้านี่มาก ๆ แต่ดูแล้วก็สงสารแก คนแก่ญี่ปุ่นบางคนอยู่บ้านคนเดียวไม่มีใครคุยด้วย ต้องมาหาคนคุยด้วยนอกบ้าน เรื่องกินเค็ม ตัวเองไม่ค่อยกินค่ะ แต่ตอนอยู่ไทยมีเพื่อนอยู่คนนึงติดน้ำปลามาก ๆ ถ้ากินข้าวแล้วไม่มีน้ำปลา ก็ไม่กินข้าว เห็นเคยเล่าให้ฟังว่า กลับบ้านตอนหกทุ่ม จะกินข้าวแล้วไม่มีน้ำปลา แฟนไม่ออกไปซื้อให้ มันก็เดินไปหน้าปากซอยคนเดียว ไปซื้อน้ำปลา ช่างกล้าจริง ๆ จากคุณ : Ssachiy - [ 4 มี.ค. 51 05:45:16 ]

ความคิดเห็นที่ 18 มาเยี่ยมไข้คุณป้าค่ะ  ความดันลดหรือยังคะ   ถ้าเป็นคนใจซิวอย่างอิชั้นต้องคิดก่อนว่ามารพ.เที่ยวหน้า   จะทำหน้ายังไงดีหว่า   หรือไม่ก็คงต้องเปลี่ยนรพ. เท่าที่เห็นๆ  สังคมเมืองนี้เขาไม่ให้คะแนะพิเศษคน kireru ขอให้รักษาสุขภาพนะคะ จากคุณ : akebi1 - [ 4 มี.ค. 51 07:15:11 ]

ความคิดเห็นที่ 19 มาแล้วสมาชิกประจำห้อง เรื่องป้าช่างเม้าท์ขึ้นรถไฟนี่ ถ้าเห็นว่าจะขึ้นตู้เดียวกัน ก็หนีเลยค้ะไปขึ้นตู้อื่นขี้เกียวปวดหัว เรื่องการติดน้ำปลา ถ้าใครไม่เป็นไม่รู้ เพื่อนของคุณแอ้ดคงติดเอามากๆแต่น้ำปลากับคนไทยเป็นของคู่กัน คุณ akebi1 ขอบคุณค้ะที่แวะเข้ามาเยี่ยม หายแล้วค้ะ หมอให้ยามาคลายเครียด โดยไม่คิดเงิน นี่เป็นครั้งที่สองที่โวย ครั้งแรกกับพยาบาล นัดเอายาอย่างเดียวชั่วโมงกว่า ครั้งนี้กับหมอ ป้านี่ขาวีนจริงเลย ความอดทนของคนมันมีที่สิ้นสุดค้ะ เราก็ทนรอมาชั่วโมงกว่าแล้ว มาเจอเสียงคุยกันเลยปรอทแตก จากคุณ : พนอจัน - [ 4 มี.ค. 51 08:01:25 ]

ความคิดเห็นที่ 20 อ่านแล้วนึกถึงเพลง Computer โอบ้าซัง จังเลย จากคุณ : My life in Japan. - [ 4 มี.ค. 51 10:46:49 ]

ความคิดเห็นที่ 21 ถ้าเวลาวีน จะวีนเป็นภาษาอังกฤษค่ะ เพราะมันพูดได้เร็วกว่าภาษาญี่ปุ่นอันอ่อนด้อยของเรามาก จากคุณ : Hergest - [ 4 มี.ค. 51 13:00:15 ]

ความคิดเห็นที่ 22 ไม่เคยวีนคนญี่ปุ่นเลย ให้ตายเถิด เรารู้สึกว่า มันผิดมารยาท จากคุณ : คนไทยก็ทำได้ - [ 4 มี.ค. 51 13:19:19 ]

ความคิดเห็นที่ 23 ไม่ได้ว่าป้พนอที่รักนะคะเดี๋ยวเข้าใจผิดไปใหญ่ เรารู้สึกว่าที่ไทยเราต้อวีน หลายหนเพื่อให้ได้สิ่งที่ต้องการเพราะมีคนเอาเปรียบเยอะเช่น คนขับแทกซี่ แต่ส่วนใหญ่คนญี่ปุ่นเวลาเราวีน เค้ารับฟังอย่างดี เราเลยรู้สึกผิดมารยาทที่ไปวีนเค้า แบบว่าเค้าก็ไม่ได้ร้ายกับเราก่อนนะ มันเป็นเรื่องที่ช่วยไม่ได้ อะไรแบบนี้ น่ะค่ะ จากคุณ : คนไทยก็ทำได้ - [ 4 มี.ค. 51 13:54:52 ]

ความคิดเห็นที่ 24 อุฮุๆๆๆๆ  เข้ามาอ่านทีละบรรทัด อย่างพินิจพิเคราะห์ ช้าๆและตั้งใจ โถๆๆๆ เจ๊คนสวยของเราวันนี้ความดันขึ้น ไม่เอานะค่ะ โอ๋ๆๆๆๆ รักษาสุขภาพหายใจลึกๆค่ะ บรรดา โอบ้าซังก็แบบนี้ละค่ะ เม้าท์กระจาย เม้าท์ทีลืมกลับบ้านกลับช่อง ตอนนี้ระบบประกันสังคมดี บรรดา สาวแก่เกินหกสิบถึงแปดชาวญี่ปุ่นเค้าอาศัย โรงพยาบาลและคลินิคเป็นสภากาแฟ แถมด้วย อาฟเตอร์นูนทีค่ะ บางทีไม่ป่วย แต่เหงา มานั่งคุยกับหมอและพยาบาล ของอิช้านนี่สิค่ะ  อาชีพรับฟังคนบ่น ยิ่งคนแก่ๆด้วยแล้ว แม่เจ้าไม่ต้องเซด เพราะพวกอีช้านมัน Sad ไปแล้ว กร๊ากๆๆๆๆๆๆๆๆ จะทำอะไรได้นอกจากยิ้มหวานๆๆ แต่ใจ(เหี่ยวๆ) ฮ่าๆๆ คนแก่บางคนก็น่ารักค่ะ ซื่อๆ แต่บางคนก็(ฮุๆๆๆ ) เวลาที่อิฮ้านโมโหเหรอค่ะ มากมายคะ ยกตัวอย่าง เดินไปอยู่ดีๆแถว รปปงงิ (กรึ่มแล้ว) มีรถเก๋งคันงามจอดปาดหน้าดังเอี้ยด (จะชนกรูแล้วอีกไม่ถึงสองสามนิ้ว ) อีฮ้าน เคืองมาก ที่อื่นไม่มีให้จอดรึ(ว่ะ )มาเสยอะไรตรงหน้าตู หนุ่มเจ้าของรถเปิดกระจก ทำหน้าระรื่น ยิ้มหวาน (แต่ขณะนั้นอีแห้งอย่างอิช้านกำลังเดือดมากๆๆๆ) oh shittttttt.(ขอบเหว).wut da fcku u fat ugly fishy , แอสสสสสส SHOLE! U ScuK GET OFF ha , You're an idiot .... bla bla bla bla ... มากมายๆๆๆค่ะ สารพัดจะพรรณามันพรั่งพรูออกมาจากโสดสองปากของอิช้าน หนุ่มเจ้าของรถ ทำหน้าทึ่ง ยิ้มแหะๆเกาหัวแคร่กๆ พร้อมกล่าวออกมาอย่างสุภาพว่า I have to apologize....I just want to see your face (กรี้ด ไอ้บ้านั่นมันพูดอังกฤษได้ กรี้ดดดดดดดดดดดดดดด ...... เข้าใจนะคะ อารมย์นั้น ขับรถปาดหน้าทำเทห์จะมาปาดสาว(แก่อย่างเดี้ยน )แต่ทำแบบนี้มันไม่เหมาะ มีหรือจะได้ยลรอยิ้ม เพราะอิช้าน เดินเชิ่ดใส่ แถมด้วยระยะทิ้งท้ายอีกว่า burn is hell mther fcuker fcuk da wrld becoz da world's gonna fcuk you anyway..... เชอะ เชิ่ดใส่ เคืองมากๆๆๆๆๆๆ และสำคัญ ผู้คนแถวรปปงงิ และกินซ่า  นั้น ภาษาอังกฤาเเข่งแกร่งนักแล อย่าหลุดอะไรแบบ(เมาท์ออกไป)เพราะโดยส่วนมากผู้คนที่นั่น เค้าเข้าใจแบบ เคลียรลี่ ค่ะ สารพัดมากมายเรื่องอารมย์โมโห เดี๋ยวนี้อีแห้งอย่างเดี้ยนมีก้าวไกลหัดเรียนรู้ Japaneses slang อย่างยิ่งยวด โดย ไม่ว่าจะเป็น datsusara deredere suru   daburu pechapai hecha gero chinkusha มากมายๆๆๆ สารพัดการศึกษา ประเทศนี้เป็นประเทศที่ วุ่นวือ so mny ในเรื่องภาษามากๆๆ แต่อิช้านก็สู้ตั้งหน้าตั้งตาเรียนมันหายตายแห้งไปข้างนึง ดีที่เป็นลูกครึ่งเจ็ก แม่อ่านคันจิได้ (เพราะป๊าเป็นจีนแต้ๆเลย)รอดตัวไปเวลาสอบคันจิ แต่ถ้าเรื่องออกเสียง อีนี่ตายค่ะ เพราะมันออกเสียงคนละอย่าง ฮ่า ส่วนเรื่องการให้บริการทางโรงพยาบาลและคลินิค อ่านไปขนลุกๆไป อ่านไปอยู่ดีๆลมมันพัดผ่านรอบตัว กร๊ากๆๆ กลัวสักวัน จะโดนแบบนี้ กร๊ากกกกกกกกกกกกกก โถ คุณน้าคนสวยขาาาาาาาาาาาาาาาาาา  นี่ละคร้า ระบบญี่ปุ่น  คอย สามชั่วโมง พบแพทย์ สามนาที ฮ่า แก้ไขเมื่อ 04 มี.ค. 51 15:00:01 จากคุณ : ตัว (Nada Sousou) - [ 4 มี.ค. 51 14:55:05 ]

ความคิดเห็นที่ 25 ไม่เคยเจอเหล่าคุณป้าช่างเม้าส์เวลาไปหาหมอที่ รพ.เลยค่ะ แต่เจอทุกอาทิตย์ เวลาไปว่ายน้ำ แล้วก่อนลงสระ จะต้องวอร์มร่างกาย ครึ่ง ชม. ซึ่งเขาเขียนไว้แล้วว่าให้มาช้าได้ไม่เกิน 10 นาที ก็จะมีคุณป้ากลุ่มหนึ่ง 4 คน  มาสายมากๆ  คนกลุ่มใหญ่ก็เริ่ม ยืดเส้นยืดสายตามครูกันแล้ว ป้าพวกนี้มาถึงก็หัวเราะ เจี๊ยวจ๊าวไม่เลิก คิดว่า คนกลุ่มใหญ่ (ซึ่งก็เป็นป้าๆ แม่บ้านแหละค่ะ) คงรำคาญแต่เก็บอาการ เลยเห็นว่า  ป้าเงียบๆ เห็นแก่ส่วนรวมมีเยอะกว่ามาก   ป้าเจี๊ยวจ๊าว  เป็นคนกลุ่มเล็กๆ เหมือนจุดดำๆ เล็กๆ บนผ้าขาวผืนใหญ่  ซึ่งเป็นจุดนิดเดียวแต่น่ารำคาญมากจริงๆ ส่วนตัว เคยโดนเตือนค่ะ  ตอนนั้นในห้องสมุดของมหาวิทยาลัย  ไปนั่งอ่านหนังสือ พิมพ์ไทย แล้วเจอเพื่อน ก็กระซิบกระซาบคุยกัน  บางที ก็เขียนโน๊ตส่งให้กัน มีอาจารย์สูงวัย เดินมายื่นกระดาษให้  เขียนว่า ถ้าจะคุยกัน ออกไปคุยข้างนอก หน้าชามากๆ ค่ะ   ยอมรับผิดแต่โดยดี  ตอนที่กระซิบกระซาบ ด้วยความลืมตัว ลืมคิดไปว่ามันน่ารำคาญน่ะค่ะ    พอกลับมาบ้าน เล่าให้สามีฟัง  เขาชื่นชมคนมา เตือนมากๆ  บอกว่าทำถูก ทำดีมากๆ  ทุกวันนี้  คนญี่ปุ่นพยายามหลีกเลี่ยงการ ปะทะกัน  มีอะไรก็พยายามทนๆ เก็บเอาไว้ ไม่พูดออกมา  ทั้งๆ สิ่งที่พูด เป็นสิ่งที่ถูก (ความเห็นข้างบน เป็นของญี่ปุ่นที่บ้านเพียงคนเดียวนะคะ  อาจถูก หรือ ไม่ถูก ก็ได้) ส่วนตัวแล้ว ไม่ค่อยรำคาญเสียงภาษาญี่ปุ่นเท่าไหร่  แต่ว่าเวลา คนจีนรวมกลุ่มคุยกัน  ฟังแล้วเหมือนทะเลาะกันอยู่ รู้สึกรำคาญอยู่บ้าง รำคาญไป แล้วก็คิดไปด้วยว่า คนชาติอื่นที่ต้องมาอยู่กลางกลุ่มเสียง ภาษาไทย เขาก็คงรำคาญและอาจคิดว่าพูดอะไรโล้งเล้งๆ อยู่เหมือนกัน จากคุณ : วดี - [ 4 มี.ค. 51 15:01:26 ]

ความคิดเห็นที่ 26 ไล่คุยขึ้นไปจากคุณวดีเลยแล้วกัน เพราะแต่ละท่านกรุณาพิมพ์กันยาวอ่านเพลินมาก ต่อไปเวลาตัวเองไปเม้าท์กับเพื่อนนี้ต้องฉุกคิดเรื่องของตัวเองกรณีนี้ด้วยว่าจะไม่ไปคุยให้คนอื่นเกิดความรำคาญ สามีที่บ้านค่อนข้างเข้มงวดเรื่องการคุยโทรศัพท์บนรถไฟมาก ถ้าเกิดมีโทรศัพท์โทรเข้าต้องรีบรับแล้วพูดค่อยๆว่าเดี๋ยวโทรกลับ หรือว่าถ้าธุระด่วนต้องพูดจะลุกออกสถานีต่อไปเลย เช่นในกรณีเมื่อไม่กี่วันมานี้ ป้ากำลังจ่ายเงินที่โต๊ะแคชเชียร์ ลูกสาวคนโตโทรทางไกลมา เราบอกอีกยี่สิบนาทีโทรมาใหม่ เพราะกำลังจ่ายเงิน คุยไม่ได้ พอยี่สิบนาทีลูกโทรมา เขาก็บอกว่าทำไมทีีญี่ปุ่นเข้มงวดจัง จ่ายเงินก็คุยโทรศัพท์ไม่ได้ ไม่เหมือนไทยเลย ที่ไทยโทรไปจ่ายเงินไปไม่เห็นเป็นอะไร แต่เราก็บอกคนอื่นเราไม่รู้แต่เราคิดเองว่า ขณะจ่ายเงินไม่สมควรพูดโทรศัพท์ การสื่อสารของแต่ละชาติ สามารถบอกอะไรได้หลายอย่าง เคยฟังคุยกันบนรถไฟ คงเป็นชาวอเมริกัน จากสำเนียงการพูดของเขามาด้วยกันสามคน ฟังแล้วเหมือนกำลังดูหนังฝรั่งอยู่ เราก็มานั่งคิดว่า คนไทยถ้าไปเติบโตที่ประเทศสหรัฐ เขาจะมีเสียงแบบไทยหรือแบบฝรั่งหนอ การพูดภาษาอังกฤษ ต้องห่อลิ้นดุนลิ้น กระดกลิ้น ต่างจากการพูดภาษาไทย ไม่เช่นนั้นตัวเอช เอส จะไม่ชัดเจน เอ็น แอล และอีกหลายๆตัว ซึ่งก็มาสังเกตุคนจีนฮ่องกง หรือเมืองจีน ภาษาจีนเขาออกเสียงยากมากสำหรับเรา ฟังดูลงเล้งชอบกล ป้าว่าภาษาไทยนี่เพราะที่สุด ชาตินิยมค้ะ มาถึงคุณ นาดาคนสวย คงต้องประสบพบเจอกับคนไข้ร้อยแปด ขอบคุณมากเลยกรุณาคุยกับป้ายาวเฟื้อย แถวรอปปงหงิและกินซ่า เป็นย่านคนต่างชาติเยอะ คนญี่ปุ่นในย่านนั้นค่อนข้างเข้าใจภาษาอังกฤษได้ดีกว่าย่านอื่น หนุ่มสาวในย่านนั้นก็แตกต่างไปจากย่านอื่น ทันสมัย เปรีัยวปรี๊ด น่าสนุกตื่นเต้นที่สุด เสียดายแก่เกินไปเดินเที่ยวแถวนั้นยามค่ำคืนเสียแล้ว แค่นั่งรถไฟไปกลับก็กินเวลาพอสมควร น้าคิดว่าน้าไม่ผิดหรอกนะที่วีนหมอไป เพราะเขาควรรับรู้ว่าเป็นสิทธิของผู้มารับการรักษาเหมือนกันที่จะแจ้งให้ทราบว่าไม่สบายใจ เพราะเหตุใด ไม่ใช่ถามแต่คำถามเดิมๆไม่พัฒนาคำถามบ้างเลย มานั่งเหมือนหุ่นยนต์ทำตามโปรแกรมที่เขาป้อนมา คุณคนไทยก็ทำได้ ขอบคุณค้ะที่แวะมาคุย ป้าว่าก็แล้วแต่วัยมั๊งค้ะ ที่จะกล้าพูดหรือไม่กล้าพูด เรื่องมารยาทปรกติก็มีอยู่นะ ไม่ใช่ไม่มี แต่อย่างที่กล่าวข้างบน ป้าว่าเรามีสิทธิที่จะบอกกล่าวว่าเรารู้สึกอย่างไร ไปโรงพยาบาลหรือคลีนิคเพื่อรักษาโรค ไม่ใช่ไปเพิ่มโรค คนญี่ปุ่นมีคำพูดติดปากว่า ช่วยไม่ได้ อะไรก็ช่วยไม่ได้ เราจะปล่อยให้เหตุการณ์ต่างๆเกิดขึ้นและก็พูดกันแค่ว่า ช่วยไม่ได้ ถ้าเหตุการณ์นั้นเราสามารถที่จะช่วยให้่ดีขึ้นแก้ไขได้ ป้าเคยประสบด้วยตัวเอง ในกรณีของตัวเอง ป้าสามารถแก้ไขปัญหาของสามีได้ โดยที่ตัวเขาไม่สามารถแก้ไขได้ เพียงแต่คิดกันแค่เพียง ช่วยไม่ได้ แบบคนญี่ปุ่น อะไรก็ช่วยไม่ได้ ทั้งๆที่สามารถแก้ไขได้ จากคุณ : พนอจัน - [ 4 มี.ค. 51 16:06:09 ]

ความคิดเห็นที่ 27 แหะๆ หนูเกิดมายังไม่เคยปรี๊ดวีนแตกกับใครมาก่อนเลยค่ะ เป็นพวกอะไรก็หยวนๆ จนน้องสาวบอกว่าใจเย็นหยั่งกะน้ำแข็ง หรือเป็นพวกไร้ความรู้สึกเลยล่ะค่ะ เวลารำคาญมากๆ ก็ได้แต่ด่าอยู่ในใจ ไม่เคยออกมานอกใจเลยค่ะ ด่าในใจก็ด่าเป็นภาษาบ้านเกิด สะใจกว่า(สะใจอยู่ในใจคนเดียว) ด่าเป็นอังกฤษรึก็ไม่ถนัดคำด่า คำด่าญี่ปุ่นยิ่งแล้วใหญ่ไม่รู้เลยด้วยซ้ำ เคยนั่งรถไฟไป เห็นขบวนที่จอดติดกัน เจอเด็กผู้ชายน่าจะม.ต้นอยู่ดีๆมายกนิ้วกลางให้ อย่างงงค่ะ มองซ้ายมองขวา ว่าเฮ้ยมันมีใครอื่นแถวนี้นอกเราหรือเปล่า เรานั่งอยู่ดีๆ ไปทำอะไรให้เค้าขัดใจเนี่ย เคยไปเดินเหยียบเท้าเค้าแล้วลืมขอโทษตอนไหนหรือเปล่า ก็ได้แต่อึ้งๆ ซึ่งกว่าจะอึ้งเสร็จรถไฟก็ออกไปถึงไหนแล้ว ยังนั่งงงอยู่เลย อีกทีเจอที่ชานชาลา ฝั่งตรงข้าม เป็นพวกซาลารี่แมน ทำท่าอะไรใส่ไม่รู้ อธิบายไม่ถูกเลยว่าเป็นท่ายังไง แต่ด้วยความรู้สึกบอกว่าไม่ใช่อะไรที่ดีแน่ๆ ก็อึ้งๆไปสามวิเหมือนเคยค่ะ แล้วก็สะกิดเพื่อนผู้ชายที่มาด้วยกัน ถามว่าท่าอย่างนั้นมันแปลว่าอะไร แต่กว่าเพื่อนจะหันไป เจ้าคนนั้นก็กลับมายืนเฉยๆแล้ว อดรู้กันไปค่ะ ในชีวิตจำได้ครั้งเดียวที่ปรี๊ดมากๆ เกือบแล้วเกือบจะหลุดได้พูดสั่งสอนเพื่อน(คนไทย)ที่ไม่รู้จักเกรงใจกันแล้ว แต่อีกใจนึงยังยั้งไว้ทัน สงบสติ แล้วพูดดีๆตอบไป แต่ในใจนี่คือ เพื่อนคนนี้หนูหมายหัวไว้เลยค่ะ อย่าได้มายุ่งเกี่ยวกันอีก เป็นพวกไม่แสดงออก แต่ในใจนี่จำแม่น ที่เจอบ่อยๆก็แค่นั่งทำงานในแล็บ แล้วแล็บข้างๆเสียงคุยกันดังแปดหลอด ขาดใส่หูฟังไว้ก็ยังได้ยินชัด รำคาญมากๆค่ะ แต่ก็เงียบเช่นเคย แอบด่าในใจตลอดว่าเมื่อไหร่จะคุยให้เสร็จสักที ไม่อยากมีเรื่องกับใครก็เลยได้แต่แอบด่าในใจอยู่อย่างนี้ล่ะค่ะ เป็นคนอย่างนี้มาแต่เด็กแล้วด้วยค่ะ คือ ไม่ค่อยสู้คน สมัยอยู่ญี่ปุ่นกับรูมเมทเกาหลีสยองทั้งสี่ ก็เลยเก็บกดซะประสาทเสียไปเลย เตือนดีๆเค้าก็ไม่ฟัง ฟ้องไปก็ทำอะไรไม่ได้ แถมจะยิ่งเข้าหน้ากันไม่ติด จากคุณ : White Amulet - [ 4 มี.ค. 51 17:17:44 ]

ความคิดเห็นที่ 28 ปล. อยากรู้คำแปล japanese slang ของคุณนาดาเหมือนกันนะคะเนี่ย ไม่รู้เลยสักคำจริงๆ จากคุณ : White Amulet - [ 4 มี.ค. 51 17:24:11 ]

ความคิดเห็นที่ 29 คคห.ที่ ๒๔ นี่ "Pechapai" ใช่ไหม เลยรู้ดีเป็นพิเศษ ฮ่าฮ่า จากคุณ : อ.ปมโปโกะ - [ 4 มี.ค. 51 19:44:08 ]

ความคิดเห็นที่ 30 รอหาหมอ2-3ชม.เป็นเรื่องปกติ เหมือนรอเล่นเครื่องเล่นในดิสนีย์แลนด์ค่ะ ถึงคิวแล้วหาได้ไม่กี่นาทีก็เสร็จ กั้มมัง กั้มมัง อย่างเดียวค่ะ จากคุณ : NeneShin - [ 4 มี.ค. 51 21:09:36 ]

ความคิดเห็นที่ 31 ^ ^ ^ ^ ^ ^ กรี้ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด ความคิดเห็นที่ 29 one day ไอวินนาบี kyonyu  ย่ะ หนอยแน่ะ ชิ จากคุณ : ตัวลีปปลิวลมนมแบนเซงจิต (Nada Sousou) - [ 4 มี.ค. 51 22:55:05 ]

ความคิดเห็นที่ 32 ^ ^ ^ เข้ามาขำ ความเห็น29 กับ ความเห็น31 ค่ะ หุๆ เจ๊นาดะ เล่าได้เห็นภาพมากค่ะ นึกถึงตอนที่เพื่อนคนญี่ปุ่นมาเล่าให้ฟัง ว่าฮีเซ็งอย่างแรง ที่มีช่วงนึงต้องไปหาหมอบ่อยๆ ถึงนัดแล้วก็ต้องรอ แต่ที่ปวดไมเกรนเหมือนคุณป้าคือเสียงของโอบ้าจังทั้งหลาย ที่มาโรงพยาบาลได้ทุกวัน เพราะไม่เสียเงิน เลยใช้เป็นที่นัดพบเหมือนสภากาแฟอย่างที่คุณเจ๊นาดะบอก ( นึกว่ามีแค่แถวบ้านเพื่อนนะเนี่ย มีทุกที่เลยหรอคะ ) วันนึง ระหว่างนั่งรอ แทบจะเอาที่อุดหุอุดอยู่แล้ว คือมันรำคาญมาก แต่ทำอะไรไม่ได้ คุณป้าคนนึงพูดว่า " อ้าว คุณ ... ( ขออนุญาตเซ็นเซอร์ชื่อ ) ไม่มาเหรอเนี่ย " ป้าอีกคนในกลุ่มก็ตอบว่า " เห็นว่าไม่สบาย วันนี้เลยมาไม่ได้ " ป้าอีกคนพูดแบบเสียดายว่า " วันนี้เลยอดคุยกันเลยนะ " พร้อมพยักหน้าเห็นด้วย ไอ้เจ้าเพื่อนได้ยินอย่างนั้น บอกว่าปรี๊ดขึ้นเลยค่ะ ฮีโกรธว่า นี่คุณป้าๆทั้งหลายใช้สิทธิรักษาพยาบาลฟรี จากภาษีที่มันจ่ายเพื่อมาสังสรรค์กันเนี่ยนะ !! พอป่วยจริงกลับไม่มาซะงั้น !! ญี่ปุ่นมันเป็นอะไรไปแล้วเนี๋ย...!!!ปรี๊ด...!!! แต่เนื่องจากได้แต่คิด ไม่กล้าพูด ฮีก็เลยไมเกรนขึ้นค่ะ ฟังเค้าแล้วไม่รู้จะออกความเห็นยังไงดี เป็นตัวเองเจอเองก็คงไม่กล้าวีนค่ะ   กลัวป้ารุม คงได้แต่นั่งปลง เจียมเนื้อเจียมตัวต่อไป เฮ่อ แต่อาทิตย์ที่แล้วนี่ไปหาหมอมาเหมือนกันค่ะ โรงพยาบาลเล็กๆแถวๆบ้าน พวกโอบ้าจังไม่เสียงดังค่ะ ที่ดังคือเด็กๆ ไม่เข้าใจว่าทำไม่พ่อแม่ก็นั่งอยู่ตรงนั้น แต่ปล่อยให้ลูกเล็กๆวิ่งไปวิ่งมา แล้วก็ร้องกรี๊ดๆๆๆ โดยไม่ห้ามค่ะ คือโรงพยาบาลเสียงมันก้อง ปวดหัวจี๊ดขึ้นมาทันที ตอนแรกพยายามคิดเหมือนนางงาม " อย่าไปถือ นั่นมันเด็ก ๆๆๆ ท่องไว้ ๆๆๆ " แต่เจ้าตัวเล็กกับตัวใหญ่พี่น้องก้ยังไม่หยุด วิ่งไล่จับกัน พอน้องล้ม คราวนี้ก็ร้องไห้แผดเสียง โอ้ววว ตอนนั้นหวิดจะไมเกรนขึ้นเหมือนกันค่ะ พอดีโชคยังเข้าข้าง พยาบาลเรียกไปห้องตรวจพอดี ไม่งั้นคงเป็นบ้าตายอยู่ตรงนั้น คือไม่เข้าใจว่า พ่อแม่คนญี่ปุ่นเลี้ยงลูกตามใจจัง ไม่เห็นดุลูกซักคำ คือถ้าวิ่งหรือเล่นตรงที่ที่จัดไว้ให้ก็คงไม่คิดอะไรอ่ะค่ะ แต่พื้นโรงพยาบาลมันเป็นพื้นมันๆ ลื่นก็ง่าย แถมมีรถเข็นอะไรต่อมีอะไรอยู่ด้วย ถ้าเด็กวิ่งไป หัวฟาดหรือไปชนรถเข็นจะทำไงเนี่ย วันนั้นตรวจเสร็จ รีบจ่ายเงิน แล้วรีบออกเลย อยู่นานกว่านั้นอาจจะได้ยาไมเกรนเพิ่มได้  เฮ่อ ( อีกรอบ ) แก้ไขเมื่อ 04 มี.ค. 51 23:38:37 จากคุณ : มอนจะ - [ 4 มี.ค. 51 23:34:31 ]

ความคิดเห็นที่ 33 คุณนาดะกับ อ.ปม คุยกัน เราต้องเปิดดิคตามเลยค่ะเนี่ย บางคำเปิดดิคไม่เจอคำแปลอ่ะค่ะ คุณนาดะบริจาคคำแปลหน่อยสิคะ อยากรู้ๆ แก้ไขเมื่อ 04 มี.ค. 51 23:59:48 จากคุณ : White Amulet - [ 4 มี.ค. 51 23:49:48 ]

ความคิดเห็นที่ 34 ได้เพื่อนแล้ว คิดว่ามีแต่ป้าคนเดียวเสียอีก ที่เกิดอาการปี๋ดปรอทแตกเมื่อเจอโอบ้าซังมาเมาท์กัน เรื่องรอนี่พออดทนรอได้ รอกันไปเงียบๆตามคิวกันไป แต่ระหว่างรอต้องเจอเสียงที่ก่อให้เกิดความหงุดหงิดนี่กำมังเด็งกีไน้ เรื่องพ่อแม่ญี่ปุ่นเลี้ยงลูกแบบตามใจไม่ดุนี่เห็นมาหลายคนแล้ว เขาไม่ค่อยห้ามลูกกัน ไม่เห็นตีหรือฝาดลูกเหมือนคนไทย ค่อนข้างเหมือนให้ลูกเป็นตัวของตัวเอง และส่วนมากพอเติบโตขึ้นก็จะแยกความเป็นส่วนตัว พ่อแม่ก็เกรงใจลูก คุณนาดา กับ อ.ปม คุยภาษาอะไรกันนี้ไม่เข้าใจเหมือนกัน จากคุณ : พนอจัน - [ 5 มี.ค. 51 05:22:14 ]

ความคิดเห็นที่ 35 เมื่อก่อนตอนไปร้านอาหาร แบบ แฟมิลี่เรสโตรอง ก็จะมีบรรดาแม่บ้านพาลูกๆ วัยกำลังซนมาด้วย เป็นที่น่ารำคาญเป็นอย่างมา เพราะบรรดาเด็กๆ ทั้งหลาย พอจับกลุ่มกันได้ ก็จะวิ่งไป เจี๊ยวจ๊าวไปให้เป็นที่รำคาญใจอย่างมาก บรรดาแม่ๆ นานๆ ทีถึงจะหันมาดุลูก แต่เหมือนเป็นการพูดแบบขอไปที เด็กๆ เงียบได้ประมาณนาทีนึงก็เข้าอีหรอบเดิมอีก เราก็จะคอยมอง และบ่นกะแฟนบ่อยๆ แฟนก็บอกว่า งั้นก็รีบกิน รีบไปสิ (เป็นงั้นไป) ต่อเรื่องคุยโทรศัพท์ เคยโทรไปหาแฟน เราโทรไป เค้ารีบกดตัดเลย ตอนนั้นงงนิดๆ นึกว่าสายหลุด พออีกสักพักเค้าก็โทรกลับมา บอกว่ากำลังจ่ายเงินอยู่เลยคุยไม่ได้ เรื่องคุยโทรศัพท์บนรถไฟยิ่งไม่ต้องพูดถึง พอโทรศัพท์เราดัง แล้วทำท่าจะรับเท่านั้นแหละ พ่อคุณเล่นมองซะตาเขียว เลยต้องรีบบอกปลายสายว่าเดี๋ยวจะโทรกลับ แล้วรีบวางอย่างรวดเร็ว ก่อนที่จะโดนคุณสามีไล่ลงจากรถไฟให้ไปคุยข้างนอก ส่วนตอนนั่งรถไฟ ไม่ค่อยเจอพวกโอบาซังคุยกันเท่าไหร่ แต่ที่เจอบ่อยๆ ก็จะมีพวกนักเรียนทั้งหลาย ที่เพิ่งเลิกเรียน ส่งเสียงกันเจี๊ยวจ๊าวมากๆๆๆๆๆ พวกเธอมักจะจองพื้นที่หน้าประตู วางกระเป๋าใบอันใหญ่โตของเธอระเกะระกะ แล้วก็ตั้งหน้าตั้งตาคุยกัน (แบบภาษาวัยรุ่นล่ะมั้ง ยิ่งฟังยิ่งปวดหัว) บางทีเราก็แกล้งทำเป็นเอามือปิดหู เผื่อจะมีคนในกลุ่มนั้นมองเห็นแล้วสำนึกได้บ้าง ว่ากำลังทำความรำคาญให้คนอื่นอยู่ แต่เหมือนว่า พวกเขาจะสร้างโลกส่วนตัวไปเรียบร้อยแล้ว จึงไม่ค่อยสนใจคนอื่นเท่าไหร่ จากคุณ : fruitlove - [ 5 มี.ค. 51 09:51:14 ]

ความคิดเห็นที่ 36 คุณผลไม้รัก เรียกอย่างนี้แหละขี้เกียจกดเปลี่ยนภาษา นึกว่าจะเป็นแต่สามีป้าที่ตาเขียวเวลาพูดโทรศัพท์บนรถไฟ ขึ้นไปบนรถไฟจะสังเกตุเห็นคนหนุ่มสาวมีสายมาจากหูกันเป็นส่วนมากเพราะฟังไอพอต สร้างโลกส่วนตัว เป็นการตัดปัญหารำคาญจากคนรอบข้าง แต่บางคนก็ให้เผื่อแผ่ไปให้คนอื่นฟังด้วยเปิดเสียงดัง จนกลัวว่าขี้หูจะออกมาเต้นระบำด้วย การอยู่ร่วมกับเพื่อนร่วมโลกนี่ไม่ใช่เรื่องง่ายๆเลยนะ ต้องเอาใจเขามาใส่ใจเรา เราไม่ชอบอะไรที่คนอื่่นเขาทำ เราก็ต้องไม่ทำในสิ่งที่นั้นด้วย เคยอ่านหนังสือหรืออะไรสักอย่างในเวปนี้ ที่ผู้โดยสารยอมเสียเงินค่าตั๋วเฟริสท์คลาส ขึ้นเครื่องบิน แล้วไปเจอครอบครัวที่เอาลูกกำลังซนมาด้วย ลูกวิ่งไปวิ่งมาส่งเสียงรบกวนมาก ไม่มีใครกล้าว่า เพราะต่างก็เป็นคนมีฐานะด้วยกันทั้งนั้น พ่อแม่ก็ไม่ว่ากล่าวตักเตือนลูกปล่อยให้ทำความรำคาญให้ผู้โดยสารอื่น เรียกว่า เป็นความโชคร้ายของคนที่นั่งเฟิรส์ทคลาสวันนั้นมาก อย่างนี้ถ้าเป็นเรามีโอกาสได้นั่งเฟิรส์ทคลาส แล้วเจอเหตุการณ์แบบนี้ คุณจะว่าอย่างไร แต่ถ้าเป็นป้า ป้าคงรักษาสิทธิขอร้องให้แอร์โฮสเตส แจ้งกับครอบครัวนั้นว่า ให้อยู่ในความสงบหน่อยเถอะ ถ้าไม่เช่นนั้นป้าคงเป็นฝ่ายเส้นโลหิตแตกตายบนเครื่องแน่ จากคุณ : พนอจัน - [ 5 มี.ค. 51 10:48:32 ]

ความคิดเห็นที่ 37 น้าต้อยขา หนูด่าสองภาษาควบเลยค่ะ ถ้าให้เทียบภาษา อ กับภาษาญ หนูขอด่าเป็น ภาษาญ ดีกว่าค่ะอย่างน้อยๆก็สะใจดีเพราะว่าเค้าฟังออกไงเฮอะๆๆ(ถ้าเป็นเรื่องด่าล่ะ ถนัดค่ะ) จากคุณ : a.miyazaki - [ 5 มี.ค. 51 12:38:15 ]

ความคิดเห็นที่ 38 เจ๊ขา แอร์เจอผู้โดยแบบนั้นเข้าไป บางครั้งก็หงายกันไปเป็นโดมิโนค่ะ เหตุผลง่ายๆคงไม่มีอะไรนอกจากถ้าเจอผู้โดยดี ก็ดีไป แต่ถ้าเจอ ผู้โดย แพเเวดดดดดด (ภาษาแอร์ ฮ่า) ประเภท ช้านเป็นใคร เธอรู้มั้ย (อ้าว ตัวมรึงเองยังไม่รู้แล้วกรูจะรู้เหรอค่ะท่านผู้โดย) แอร์สาวแอร์หนุ่มก็หงายหลังค่ะ โดยเฉพาะแขกๆๆ บังๆๆๆ อีนี่ฉานเนี่ย เตะ ไม่ด้าย ค้า ถ้าเตะนะค่ะ พ่อแม่พี่น้องเหล่านั้น ท่านจะ อีนี่ฉานจารีพอตร์ๆๆๆๆๆ ไฟลท์ที่บรรดาลูกเรือเบื่อ เซง เหี่ยว รันทด และ เซงนรกทีสุดคือ ไฟลท์ เดลี อินเดีย ปากี แม่เจ้าเว้ยยยยยยยยยยยยย ขนาดที่เรียกว่าคนทนทายาดอย่างพวกอึก บึก คูโบต้า นะเคอะ เจอ พวกแบบนี้เข้าไป ก็ เคโระ คร้า อีกแบบ พวก คุณนาย ยุ่น (โอบ้าซัง คอลงต่ำไม่ได้ ) ฮายโซม้ากมาก หยิบจับไรไม่ได้ บางที่เอ่พระนางที่พระบาทชี้ (อันนี้แอร์แจวรู้ดี กร๊ากๆๆ) บางทีเจอเด็กเปรต (พ่อแม่นั่งชูคอ ลูกวิ่งเล่นในเคบิน เออเอ้าเข้าไป ) บางครั้งอยากจะจับมัดเอาแขวนห้อยหัวลงมาเหลือเกิน (แต่ก็ทำไม่ได้ ) ยัดขนมก็แล้ว ป้อนข้าวก็แล้ว ของเล่นก็แล้ว พวก (มานนนนนน )ก็ยังไม่หยุด สารพัดมากมายๆ วุ่นวือ แถมดีไม่ดี ต้องมานั่งเก็บอ๊วก เช็ดของเสียของท่านๆ โอเคี้ยกซัมมะอีก ผู้ปกครองก็เมาท์ไป เสียงก็ดัง ผู้โดยท่านอื่นก็อยากหลับ อีป้าก็เม้าท์ๆๆๆ เสียงดังมากก ไม่รู้ไปโดนเย็บปากห้ามพูดมาแต่ปางไหน (คิดค่ะ แต่ไม่กล้าพูด แฮะๆ) พอแอร์สาวสวยไปเตือน ชีจะหยุดหุบปากไปสามวิสิบเก้าเซคเคิล แล้วก้อจะสตาทร์ใหม่พร้อมด้วยสายตาที่จิก (ห่า แบบด่ากราด ทางสายตา )มาทางบรรดาแอร์สาวสวยหุ่นดี (แต่ปากจัด อุ้บ) แถมด้วย แม่จะคีเควส เครื่องดื่มชั้นเลิศ เพราะชีมาชั้นหนึ่งค่ะ ชีต้องเริ่ด อีพวก แอร์ก็ทำงานไป (จิกกรูเข้าไป เออ จิกๆๆๆๆ ) อาชีพแอร์เนี่ย ไม่ได้สวยหรูอย่างที่หลายๆคนคิด เหนื่อย ถึก ทำไปนานๆจะกลางเป็นโรคจิต( หลับไม่สนิท เสียงอะไรดังหน่อย แม่จะเด้งขึ้นทันตาเห็น) สภาวะทางอารมย์เปลี่ยน ทั้งเปลี่ยว ทั้งหื่น( อุ้นอันนี้แล้วแต่บุคคล) ที่สำคัญ จะขี้วีน มากมายจนน่ากลัวมากกกกกกกก กินแบบปอบสิงเวลากลับบ้าน นอนแบบช้างมาฉุดก็มาตื่นถ้ากรูเหนื่อย และที่สำคัญ เป็น โรคเก็บกดชนิดเฉียบพลัน ยันถาวร อาชีพแอร์กับพยาบาล เป็นของคู่กัน เพราะน้องๆที่จบพยาบาลมา ร้อยละห้าสิบตอนนี้หนีไปเป็นแอร์กันซะส่วนมาก ไม่เชื่อเช็คได้ค่ะ จบหมอไปเป็นแอร์ ก็มีหลายอยู่ ที่ทำแบบนั้นไม่ได้โง่หรือบ้า แต่ทุกคนมีเหตุผลของตัวเอง บางคนอยากรู้ บางคนมีจุดมุ่งหมายของตัวเองว่าเป็นไปเพื่ออะไร หาประสบการณ์เพื่อศึกษาต่อ เก็บเงิน เที่ยว อุ้ยมากมายค่ะ ไม่มีอาชีพใดในโลก ทำให้คุณได้รู้จักกับผู้คนมากมายในเวลาเดียวกันมากกว่าสองร้อยคนต่างจิตต่างใจ ต่างบุคคลิคนิสัย ไม่มีอาชีพไหนให้คุณนอนโรงแรมห้าดาว ดูเหมือนไฮโซ (แต่เจือกมาผีแถมมาด้วย ) ไม่มีอาชีพไหนให้คุณได้เที่ยวรอบโลก แถมตั๋วร์ราคาถูก จะไปไหนก็ฟรีวิซ่า ขออะไรก็ง้ายง่าย ไม่มีอาชีพไหนจ่ายเงินให้คุณทันทีหลังทำงานเสร็จ (เงินสดนะจ๊ะ ) สอนให้คุณอดทน อดกลั้น (ถ้าอยากกลั้นมากๆ ไปแจวค่ะ รับรองกลั้นจนหน้าเขียว อะกร๊ากๆๆ ) และสุดท้าย สอนให้คุณเป็นคนมีระเบียบวินัย ในเรื่องของเวลาได้อย่างดียิ่ง อาชีพนี้เหมาะที่จะหาประสบการณ์ให้กับชีวิตค่ะ แต่เมื่อคุณทำไปแล้วคุณต้องพึงระลึกเสมอว่า เป็นอาชีพไที่ไม่ยั่งยืน (หากคุณไม่ได้อยู่สายการบินแห่งชาติ และใจไม่รักที่จะทำมัน )ที่สำคัญไม่ได้รักเท่าท้องฟ้า คุณคงต้องเตรียมอาชีพเสริมไว้ทันที ขณะทำงาน ควรเรียนต่อปริญญาโททันที อย่าปล่อยโอกาส ตั้งเป้าเพื่อเรียนต่อหลังจากแพลนไว้แล้ว เสร็จสมอารมย์หมาย เบนเข็มสู่ในสิ่งที่ต้องทำต่อทันที มิเช่นนั้นคุณจะไปไหนไม่รอดค่ะ สรุป ทุกอาชีพมีหน้าที่ของตัวเอง ทุกอาชีพมีศักดิ์ศรี ดังนั้นไม่ผิดที่คิดจะลองและเรียนรู้ในสิ่งที่เราอยากรู้ แต่จงอย่าทนในสิ่งที่ไม่ใช่เรานะค่ะ เพราะมันจะไม่มีผลที่ดีกับเราแม้แต่นิดเดียว มันไม่สนุกงัยค่ะ เข้าตำราที่ว่า เซงจิต (หดหู่) ว่าแต่ตอนนี้อิช้านอยากรู้จังว่าทำ ร้านกาแฟบางร้านในกินซ่า มันชงกาแฟได้อร่อยเริ่ดมาก (ไปสมัครเป็นเด็กชงกาแฟดีมั้ยว่ะเนีย ) ฮ่าๆๆๆๆ จากคุณ : ตัวลีปปลิวลมนมแบนเซงจิต (Nada Sousou) - [ 5 มี.ค. 51 15:45:18 ]

ความคิดเห็นที่ 39 อ่านตอนแรกเดาไม่ถูกเลยว่าเป็นคุณนาดา คิดว่าแอร์สาวที่ไหนมาเขียนเรื่องสงครามนางคว้า เรื่องใหม่ เขียนสะเห็นภาพว่าจะชุลมุนแค่ไหนถ้าเกิดเหตุการณ์อย่างนั้นในชั้นเฟริสท์คลาส คุณนาดา เขียนได้แจ่มแจ้งแดงแจ๋มากเกี่ยวกับอาชีพนี้ ตอนนี้ก็ดูสงครามนางคว้าอยู่ ดูไปดูมา ก็เกิดคิดว่า พวกนางคว้านี่เขาต้องรับแรงกดดันจากผู้โดยสารมาสารพัด เลยมาลงเอากับคนที่บ้าน ตัวอย่างเช่น พี่หน่อย เวลาเธออยู่บนเครื่องเธอก็เรียบร้อย น่ารักดี แต่พอกลับบ้านเธอก็เปลี่ยนเป็นคนละคน ลูกสาวเคยไปสอบเป็นแอร์แจแปน แต่พลาดไม่ได้ เพราะลูกสาวสูงมาก ตะโพกก็ใหญ่ เขาคงกลัวเอาสะโพกไปฝาดหัวผู้โดยสาร ไม่เคยนั่งเฟริส์ทคลาส เคยเห็นแต่ในหนัง แค่บิสิเนส ก็ดีที่สุดสำหรับน้าแล้วเคยได้อัพเกรดไปเพราะเขาบอกแต่งตัวสวย อันนี้ก็เป็นเหตุผลที่แปลก เลยทำให้ได้ความรู้มาว่า การแต่งกายขึ้นเครื่องบินควรแต่งให้ดูดีอย่าปล่อยตัวมาก จากคุณ : พนอจัน - [ 5 มี.ค. 51 20:13:31 ]

ความคิดเห็นที่ 40 โอ้โห คุณนาดะเคยทำอาชีพอะไรมาบ้างคะเนี่ย น่าจะออกพ็อกเก็ตบุ๊คนะคะเนี่ย ท่าทางจะมีเรื่องมันส์ๆในชีวิตเยอะ เทียบกันแล้วชีวิตเราดูราบเรียบไปถนัดเลยค่ะ ประมาณว่าชีวิตเป็นไปตามที่มันควรจะเป็นน่ะค่ะ ปล. เคยได้อัพเป็นบิสิเนสคลาสหนนึงค่ะ สวรรค์จริงๆ เหตุเกิดเพราะมีความผิดพลาดในการจองตั๋ว ชั้นประหยัดก็เต็มแล้ว นอนสบายจริงๆๆๆๆๆค่ะ จากคุณ : White Amulet - [ 5 มี.ค. 51 23:46:10 ]

ความคิดเห็นที่ 41 ไม่เข้าใจอ่ะค่ะคุณนาดะ ทำไมอาชีพแอร์ถึงคู่กับพยาบาลเหรอคะ ทำไมไม่คู่กับวิศวะ ครู บัญชี หรือ เลขา บ้างล่ะคะ?? จากคุณ : White Amulet - [ 5 มี.ค. 51 23:50:41 ]

ความคิดเห็นที่ 42 White Amulet เอาง่ายๆนะคะ พยาบาล ถูกสอนมาให้เทรนและดูเลผู้คน โดยส่วนมากน้องๆที่รู้จัก และเป็นลูกเรืออยู่ หลายๆสายการบิน ส่วนมากในกลุ่มที่รู้จักกัน ชีจะจบพยาบาลทั้งนั้น ไม่ใช่ธรรมดานะคะ รามา ศิริราช พระเกี้ยว แต่ละคนสวยเข็ดฟันมากๆ พอหมดสัญญาก็กลับไปเป็นพยาบาลโรงพยาบาลเอกชน บางคนเบื่อก็กลับไปบินสายการบินตะวันออกกลาง ส่วนวิศวะ ครู บัญชี เลขาเนี่ย มีค่ะ ไม่น้อยเลย แต่อย่างว่านะค่ะ ใจต้องรักบริการ ส่วนมาก อาชีพจบอะไรมาเค้ารับหมดค่ะ ขอแค่ อึก บึก ทน และ ยิ้มหวาน (ฮ่า) ยิ้มสยาม ไหว้งามๆ อาชีพนี้ไม่สวยหรูค่ะ ใครลองได้ทำแล้วใจไม่รักจริงๆเนี่ย ขอบอก (สะบัดก้นหนีกันแทบไม่ทัน ) เข้าตำราคนในอยากออก คนนอกอยากเข้า ส่วนเรื่องอิช้านทำอะไรมาบ้าง อิชั้นเป็นคนวางระเบียบแบบแผนให้ชีวิตค่ะ ค่อยๆเป็นค่อยๆไป ทำทีละอย่างให้มันสำเร็จไปทีละขั้น จะค่อยๆคิดว่าจุดหมายของเราคืออะไร ทำเพื่ออะไร อนาคตจะเป็นอย่างไร วางแผนให้เเน่นอน ตั้งเวลาและกำหนดแพลน หลังจากนั้นก็หาวิธีที่จะเรียนรู้มันโดยที่ไม่ต้องเสียเงินได้มั้ย (งกม่ะ วิ้ว) ทำอะไรที่ไหน ทำแล้วผลจะเป็นอย่างไร ระหว่างทำงานก็เขียน รีเสริชไปเรื่อยๆเก็บเป็นเล่มๆและข้อมูล พอที่นี่พอแล้วก็ย้ายค่ะ หาที่ใหม่ จนคิดว่าพอใจก็ตรงเข้าเรียนในสายที่เราตั้งใจพร้อมแบกกองรีเสริชไปสมัคร ขอบอกว่า ก่อนจะเรียนจบมาขนาดนี้ ลองมาทุกอย่างที่เราอยากรู้อยากเห็นค่ะ ใครจะว่าบ้าก็ไม่สน  เด็กเสริฟก็เคยเป็น (ตอนไปเรียนต่างประเทศ ) แรกๆที่บ้านก็กลัวเกิดลูกสาวอยากรู้มาม่าซังเป็นยังงัย มันจะบ้าไปทำป่าว (แฮะๆๆ มากอิช้านยิ่งให้อยู่ )แถมด้วยเรียนอะไรมากมายๆๆที่อยากเรียน ชีวิตคนเรามันสั้นค่ะ อยากทำอะไรก็ทำซะนะคะ อยากรู้อะไรก็ถาม อาศัยที่เป็นคนเข้ากับคนง่าย ไร้พิษค่ะ แค่อย่ามาพ่นพิษใส่เดี้ยนนะ เดี้ยนฉกเลย (งูค่ะงู) ความสุขของอิช้านคือการได้เรียนรู้และสนุกับงาน แต่ไอ้ความหงุดหงิดเนี่ย คือ อุปนิสัยที่ หงุดหงิดกับตัวเองเสมอว่า ทำไมกรูไม่หยุดอยากรู้ ทำไมชอบมีคำถามจังฟ่ะ คิดอย่างเดียวไม่ว่า พอมันเกิดคำถาม ไอ้คนประเภทอย่างอิช้านมันเลยต้องหาคำตอบค่ะ อิชั้นไม่ใช่อัจฉริยะ เพียงแต่เป็นคนที่ชอบค้นคว้าและรักที่จะเรียนรู้ค่ะ จากคุณ : ตัวลีปปลิวลมนมแบนจิตตด (Nada Sousou) - [ 6 มี.ค. 51 01:30:13 ]

ความคิดเห็นที่ 43 เรื่องสนุกๆอย่างที่คุณนาดา คุยมาให้ฟังอยากให้เด็กๆได้อ่านเป็นแนวความคิด เขาจะได้กว้าง เด็กบางคนไม่กล้าคิดให้ต่างจากคนอื่น เพราะกลัวผิดพลาด ทำให้การเรียนรู้ไม่ดีเท่าที่ควร การไปหาความรู้นอกประเทศ เด็กจะได้เรียนรู้ชีวิตรอบตัวมากมาย อยากอ่านประสบการณ์ในการเรียนรู้ของคุณนาดา วันหลังต้องให้พลอยแกมเพชร ตามไปสัมภาษณ์ซะแล้ว หรือจะเอาหนังสือที่กำลังมาแรงก็ต้อง เฮลโล น้าเป็นคนชอบอ่านบทสัมภาษณ์ เราเรียนรู้อะไรหลายอย่างจากผู้มีประสบการณ์โดยตรง ความรู้เรียนจนตายก็ไม่หมด น้านี้เรียนมาน้อย แต่รู้เรื่องอะไรมากกว่าลูกสาวที่เรียนจบปริญญาสองใบอีก มีอะไรหลายเรื่องที่ในมหาวิทยาลัยไม่ได้สอน ต้องหาเอาจากมหาวิทยาลัยชีวิต เรียนด้วยตัวเอง จากคุณ : พนอจัน - [ 6 มี.ค. 51 05:53:19 ]

ความคิดเห็นที่ 44 ว้าวๆๆๆ เรื่องให้สัมภาษณ์หนูคงต้องคอเบรคเพราะคงยังไม่มีประสบการณ์อะไรมากพอที่จะให้ความรู้ที่ดีกับใครในตอนนี้ค่ะ คงต้องอาศัยการเรียนรู้และหาประสบการณ์อีกมาก คุณพี่พนอจันคนสวยกล่าวมานั้นเห็นด้วยทุกประการเพราะ ไม่มีอะไรดีไปกว่าหารได้ศึกษาทุกอย่างจากตัวเอง คนแบบพี่นี่ละค่ะหนูยกนิ้วให้ (ไม่ได้ยอเน้อ ) ทั้งในเรื่องทัศนคติ การมองโลก ขอบอกได้เลยพี่เป็นคนมองโลกด้วยความเป็นจริงและมีเหตุผลที่ดีมากๆ ดีมากกว่าพวกมีใบปริญญาหลายใบหลายๆคนอีกนะคะ (รวมไปถึงหนูด้วย) หลายครั้งที่ความเห็นของพี่ตรงใจ และ มีเหตุผล บรรยายได้เห็นภาพทำให้เกิดความประทับใจ คงมีอีกหลายๆเรื่องที่บางครั้งอาจจะต้องรบกวน และขอคำแนะนำ ยังมีอีกหลายเรื่องที่หนูยังเอ๋อ เหว๋อ  และอยากรู้อีกมาก (อีกมากจริงๆ )อีกไม่นาน เราได้เจอกัน หนูคงต้องขอรบกวน สอบถามอะไรบางอย่างที่ใครรู้บ้าง (ฮี่ๆ พี่จะเป็นหนึ่งใน อาจารย์หนูแล้น ) พี่ผ่านอะไรมาเยอะ เห็นอะไรมามาก ต่างกับเด็กเพิ่งหัดเดินเตาะแตะอย่างหนูเหลือเกิน ฝากเนื้อฝากตัวเหี่ยวๆด้วยคร้าบ จากคุณ : ตัวลีปปลิวลมนมแบนจิตตด (Nada Sousou) - [ 6 มี.ค. 51 16:19:35 ]

ความคิดเห็นที่ 45 ตามมาอ่านแล้วค่า ตอนแรกนึกไม่ออกว่าเอ แอร์กับพยาบาลมีตรงไหนที่เหมือนกันหนอ แต่พอบอกมาก็นึกได้เลยว่า เออจริงๆด้วยแฮะ คิดว่าตัวเองคล้ายๆกับที่น้าพนอจันบอกเหมือนกันค่ะ ตอนอยู่ไทยก็เป็นพวกไปๆมาๆอยู่แค่บ้านกับมหาลัย(และห้างสรรพสินค้า) ที่บ้านคอยรับส่งตลอด เรียกว่ามาญี่ปุ่นนี่เป็นครั้งแรกเลยที่ออกจากอ้อมอกของที่บ้าน คุณพ่อก็เป็นห่วงน่าดู(ปัจจุบันก็ยังห่วงเหมือนเดิม) ตัวเองก็ยังอดหวั่นๆไม่ได้ จนตอนนี้ก็อยู่คนเดียวมาได้เรื่อยๆดีๆตามอัตภาพล่ะค่ะ ถ้าจะหงุดหงิดตัวเองก็คงเป็นเรื่องที่เป็นคนเรื่อยๆมากเกินไป อะไรก็ได้ ไม่ว่าอะไร เรื่อยๆ เฉยๆ กลางๆ บางทีก็ปล่อยวางมากจนน่าไปบวชซะเลย จากคุณ : White Amulet - [ 6 มี.ค. 51 21:37:05 ]

ความคิดเห็นที่ 46 สาธุ ฮ่า (เข้ามาแซว) เชื่อม่ะ ย่างเข้าวันที่สี่แล้ว อิชั้นยังไม่ได้อาบน้ำ กลับบ้านเลยค่ะ ยังนั่งทำงาน ทำรีเสริชหัวบานอยู่เลยค่ะ ไหนจะประชุมวันพรุ่งนี้อีก ใกล้เน่าแล้ว สิวก็เริ่มบุก เพราะชิไม่ได้นอน โอ๋ย จะต๋ายแล๋ว จากคุณ : ตัวลีปปลิวลมนมแบนจิตตด (Nada Sousou) - [ 7 มี.ค. 51 00:30:47 ]

ความคิดเห็นที่ 47 ขอแจมเรื่อง รพ.และหมอค่ะ ที่บ้านจะหาหมอประจำผลัด ๔ ค่ะ คือ ๔ คนผลัดกันหา วันศุกร์ที่ผ่านมาก็ไปหา ๒ คนแม่ลูก ลูกคนโตเป็นนอรอยวิริสสุ ส่วนตัวเองก็ป่วยมาตั้งแต่ต้นปี แล้ว ในความรู้สึกของเราหมอที่นี่จะไม่ค่อยคุย ถามคำตอบคำ เคยมีแบบสมัยยังด้อยประสบการณ์หาหมออยู่ ลูกคนโตเป็นโรคภูมิแพ้ หอบหืดเพราะอยู่โตเกียว มีโรงงานที่ปล่อยควันแถวบ้านเยอะเลยย้ายบ้าน มาอยู่แถวชานเมือง ตอนย้ายหมอที่หาประจำของลูกก็เขียนจม.ฝากไปให้ หมอ ที่รพ.ใหม่ ด้วย แต่พอเราต้องพาลูกไปหาจริงๆหมอก็อ่านๆจม.แล้วก็ถามมา ใช้ยาอะไรอยู่ ชื่ออะไรบ้าง ก็ตอบไปเท่าที่พอตอบได้คิดอยู่ในใจว่า หมอคนเก่าก็บอกเราว่าเขียนรายละเอียดไว้ทั้งหมดแล้ว หลายหน้ากระดาษ เลย และก็บอกหมอว่าเราไม่ค่อยรู้เรื่องยา แค่ภาษาญี่ปุ่นที่ต้องสื่อกับ หมอก็เครียดแล้ว ถ้าต้องมาจำเรื่องยาที่จากภาษาอังกฤษสำเนียงญี่ปุ่น เวลาสำเนียงเพี้ยนก็จะไม่รู้เรื่องกันไปหมดทั้งหมอทั้งคนไข้ จากคุณ : khun jim - [ 7 มี.ค. 51 04:45:23 A:116.80.77.143 X: TicketID:150214 ]

ความคิดเห็นที่ 48 ต้องเข้ามากล่าวขอบคุณ คุณนาดา ที่ให้เกียรติกับน้าขนาดนั้น อายุที่ผ่านร้อนผ่านหนาวมาหลายฤดู มีทั้งสุขและทุกข์ สอนให้น้าได้รู้ว่า ชีวิตคนนั้น ต้องรู้จักการผ่อนสั้นผ่อนยาว อะไรที่ตึงไปก็ไม่ดี อะไรที่หย่อนไปก็ไม่ดี ทางสายกลางนั้นดีที่สุด น้าเองไม่ใช่คนดี เคยผิดพลาดมาในอดีตหลายอย่าง แต่อดีตเราไม่อาจไปแก้ไขได้ นอกจากทำวันข้างหน้าให้ดีขี้น อะไรที่เคยผิดเคยพลาดก็จำไว้เป็นบทเรียน อย่าไปทำอีก อายุที่มากขึ้นทุกวัน เหลือเวลาที่จะให้ได้สร้างบุญกุศลอีกไม่มากนัก ไม่รู้วันใดจะล้มไป ทำทุกวันให้ดีที่สุด คิดดี ทำดี เป็นทางเดียวที่จะนำความสุขที่ถาวรมาให้ คนหนุ่มคนสาวเขายังมีเวลาเหลือเยอะ ผิดพลาดอะไรก็แก้ตัวใหม่ได้ แต่คนที่อายุมาถึงวัยอย่างน้า ไม่มีเวลาให้แก้ตัวมากนัก ดังนั้นวันนี้ต้องทำแต่ความดี จากคุณ : พนอจัน - [ 7 มี.ค. 51 06:30:22 ]

ความคิดเห็นที่ 49 สุดยอดเลยค่ะคุณพนอจัน ถึงแม้ตัวดิฉันจะไม่ได้อยู่ที่ญี่ปุ่น แต่ลูกสาวจะไปอยู่ก็เลยมาอ่านกระทู้ที่ห้องนี้เป็นประจำ ข้อคิดของคุณพนอจัน ใช้เตือนได้ตั้งแต่วัยรุ่นจน ถึง รุ่นมากเลยค่ะ จากคุณ : สามลิง (สามลิง) - [ 7 มี.ค. 51 15:47:33 ]