ความคิดเห็นที่ 1 ขยันมากๆ สุดยอดจริงๆ ค่ะ เรียน 1 ปีเริ่มจาก 0 แล้วเกือบผ่าน 2 เนี่ย แสดงว่าต้องขยันมากจริงๆ เพื่อนๆ พวกคนเกาหลีคนจีนเค้ามีทุนด้านคันจิอยู่แล้ว แล้วภาษามันก็ใกล้กันด้วย ก็คงไม่แปลกที่จะเป็นไวกว่า เรายังเคยคิดจะเรียนภาษาเกาหลีเพราะใครๆ ก็บอกว่าเป็นญี่ปุ่นแล้วเรียนเกาหลีจะง่ายขึ้นเยอะเลยค่ะ แต่ตอนนี้เราหัดภาษาใหม่ไม่ไหวแล้ว 555+ (แก่แล้วค่ะ *-*) จากคุณ : แพนด้าหน้าใส - [ 14 มี.ค. 51 11:34:24 ]

ความคิดเห็นที่ 2 เคยลองให้เพื่อนสอนเหมือนกันครับ ภาษาเกาหลี สำหรับผมรู้สึกมันออกเสียงยากจัง ออกเสีัยงไม่ถูกซักทีแหะๆ ก็เลยจำแต่คำแปลกๆไว้พอเล่นมุขเวลาเจอเพื่อนเกาหลี :) จากคุณ : NEKKI (Fire Bomber !!) - [ 14 มี.ค. 51 13:04:53 ]

ความคิดเห็นที่ 3 เรื่องผลงานดี เกรดดี ของตาย แต่ถ้าเรียนเก่งอย่างเดียวไปไม่รอด   เห็นมาแล้วไม่น้อย เครียดลับที่ไม่มีใครอยากออกมาแฉ   อย่าลืมสร้างสัมพันธไมตรีให้แข็งแรงกับอาจารย์ทุกหน้าไม่ใช่เฉพาะอาจารย์ตัวเองเท่านั้น เห็นมาเยอะแล้ว  คนที่เรียนพอได้ แต่เล่นการเมืองเก่ง กินดิบคนที่เรียนเก่งแต่ซื่อตรงไม่ขี้อ้อน   เรื่องเหลือเชื่อ    แต่เชื่อเถอะ  อาจารย์ก็คือมนุษย์เดินดินธรรมดา   ป.โท ป.เอก  sensitive มากๆ จากคุณ : akebi1 - [ 14 มี.ค. 51 13:41:18 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ขอบคุณค่ะที่เอามาโพสไว้ มีประโยชน์มากค่ะ ตอนนี้กำลังจิตตกกับอาจารย์ตัวเองค่ะ รู้สึกแกไม่ค่อยชอบเรายังไงไม่รู้ คุณNEKKI (Fire Bomber !!) เคยเป็นอย่างงี้บ้างไหมคะ จากคุณ : มอนจะ - [ 14 มี.ค. 51 17:08:59 ]

ความคิดเห็นที่ 5 ของผมโชคดีที่โปรเฟสเซอร์ค่อนข้างหนุ่ม และก็ Friendly พอควรน่ะครับ ส่วนเรื่องจิตตก จิตตกเกือบทุกครั้งหลังจากมีการพรีเซนต์งานครับ แหะๆ พอเป็นเรื่องงานแล้ว โดนหนักเหมือนกันครับ เคยโดนแบบแทบจะอยากเลิกพรีเซนต์ตรงนั้นเลยครับ จากก่อนผมมาญี่ปุ่นผมเป็นคนมั่นใจในตัวเอง มองโลกแง่ดี จนตอนนี้ผมเป็นคนค่อนข้าง Negative มากเลยครับ เพราะหลายๆเรื่อง เรื่องงาน เรื่องเครียด คิดหลายๆอย่างไปทาง worst case ตลอดเลย ที่คุณมอนจะว่า มีเหตุการณ์อะไรที่เท่าให้รู้สึกอย่างนั้นหรือครับ พอจะเล่าได้ไหมครับ อยากรู้เป็นประสบการณ์น่ะครับ จากคุณ : NEKKI (Fire Bomber !!) - [ 14 มี.ค. 51 20:43:44 ]

ความคิดเห็นที่ 6 เหอๆ นานจะเจอกระทู้ที่คุยเรื่องเรียนในประเทศญี่ปุ่นสักที   อยากแชร์ความรู้สึกและประสบการณ์กันบ้างเหมือนกันครับ ผมเองก็มาเรียนประเทศญี่ปุ่นนี่ โดยพื้นฐานทางด้านภาษาญี่ปุ่นก็เริ่มจากศูนย์เหมือนกันครับ แล้วตอนนี้เองก็ยังไม่ค่อยพัฒนาเท่าไรด้วย มาช่วงแรกๆ ก็เป็นเคงคิวเซ (Researh Student) อยู่ประมาณ 8 เดือนครับ ตลอดเวลาที่เป็นเคงคิวเซ โปรเฟสเซอร์ผมให้ผมศึกษาการใช้เครื่องมือภายในแลป, ร่วมทำแลปกับนศ. เหมือนนักเรียนปกติเลย อ้อ...ผมก็เรียนทางด้านวิศวกรรมเหมือนกันครับ  ออกไปทางเครื่องกลหน่อย แต่แลปผมทำงานเหมือนบริษัทเลยล่ะครับ เข้าแลปตั้งแต่ 9.30- 17.30 สำหรับ นศ. ปริญญาตรีปี 4 อินเซ(ป.โทขึ้นไป) แบบผม นี่ต้องรอกลับหลังเด็กป.ตรี นู้นนะครับ กว่าจะได้กลับห้องจริงๆ ประมาณเที่ยงคืน เกือบทุกวัน (แลปผม ทำแลป จ-ส ครับ หยุด วันอาทิตย์วันเดียว) ในเรื่องความตั้งใจทำงานนี่ ถือว่าเป็นพื้นฐานนิสัยของคนญี่ปุ่นเลยก็ว่าได้  แล้วนิสัยไทยๆ แบบผมนี่  ต้องปรับตัว ปรับสภาพพอสมควรเลยครับ  ขอบอกครับว่าเหนื่อยมากๆ จนแทบไม่มีเวลาเป็นส่วนตัวเลย แต่คนที่มาเรียนสาขาอื่น อาจจะไม่ต้องเหนื่อยเหมือนผมก็ได้นะครับ อย่าเพิ่งเสียขวัญไป ส่วนเรื่องจิตตก นี่ผมก็เป็นครับ เจอครั้งแรกตอนที่ เซนเซให้ผมซ้อม present เพื่อสอบเข้ามหาวิทยาลัย ทั้งๆ ที่ผมยังอ่านคันจิที่ใช้ในงานวิจัยไม่ได้เลย (ภาษาญี่ปุ่น ผมเรียนด้วยตัวเองด้วยครับ ไม่ได้เรียนภาษาก่อนเลย แต่ตอนเป็นเคงคิวเซ  เซนเซ ฝากผมไปนั่งเรียนภาษาที่โรงเรียนสอนภาษาในมหาวิทยาลัย อาทิตย์ละ 3 วัน วันละ 3 ชม. เรียนจนจบ มินนะโนะ นะครับ) สรุปผม พูดได้ ไม่ได้เรื่องเอามากๆในสายตาเขา  โดนไล่กลับประเทศมาแล้วครับ เหอๆๆ  จิตตกสุดๆ ครับ วันนั้น แล้วเซนเซผมนี่ เขาไม่ดูหรอกครับว่าเราทำได้แค่ไหน เขาดูแต่ว่าเราต้องทำให้ได้  ไม่มีอะไรที่ทำไม่ได้ ถ้าไม่ได้เพราะอะไร ต้องหาคำตอบให้ได้ ก็จริงอย่างที่แกพูดนะครับ ตั้งแต่เรียนมา ผมอยากได้เครื่องมือหรืออุปกรณ์อะไรมาทำงานวิจัย เหมือนแกเสกมาได้อย่างงั้นอ่ะ อยากซื้ออะไร ซื้อให้เลย ไม่เกินอาทิตย์ ของมาส่งถึงแลปแล้ว แต่เราต้องมีเหตุผลในการซื้อของนั้นด้วยนะครับ ว่าซื้อมาทำอะไร ถ้าจำเป็นนี่ไม่เคยผิดหวังครับ ผมนั่งๆ คิดนี่งานวิจัยผมนี่ใช้เงินไปประมาณ ไม่ต่ำกว่า 300 มังได้แล้วอ่ะ นี่คงเป็นเรื่องดีเรื่องหนึ่ง ที่ทำให้ผมยังมีความสุขที่ยังเรียนอยู่ถึงวันนี้ได้ ส่วนเรื่องจิตตก เรื่องอื่นนี่ ส่วนใหญ่ก็จะเป็นการพูดกดดันเรา ให้เราขยันให้มากๆ  ทำงานห้ามผิดพลาด  คิดให้เป็น ทำงานให้ไว  ช่วงวันหยุดยาว ก็ห้ามไม่ให้เราไปเที่ยวไหน (แต่ผมก็ยังแอบ นัดไปเจอพวกเพื่อนๆ พี่ ในห้องนี้บ่อยๆ เหอๆ) ผมโชคดีที่ได้ทุนจากรัฐบาลไทยมาทำงานไม่ก้าวหน้าเขา ยังไม่โดนว่าอะไรรุนแรงเท่าไร  เพื่อนคนจีนผมข้างๆแลปได้ทุนรัฐบาลญี่ปุ่น จิตตกกว่านี้อีก โดนด่าว่าทำงานให้คุ้มกับเงินทุนที่เขาให้หน่อย  แล้วมันดันไปทำไบต์(part time)อีกนะ เขาด่าอีก ตกลงมาญี่ปุ่นนี่มาเรียน หรือมาหาเงินกันแน่ กดดันสุดๆ ปัญหาหลักของผมเลยตอนนี้ก็คงเป็นเรื่องภาษาที่ไม่ได้มีพื้นฐานที่ดีตั้งแต่ต้น  แล้วต้องเขียนรอมบุง (เอกสารงานวิจัย) เป็นภาษาญี่ปุ่นเสียด้วย ก็บอกเป็นตัวอย่างไว้สำหรับคนที่ไม่เก่งภาษาแล้วกลัวจะเข้าเรียนไม่ได้ เข้าได้แต่เหนื่อยหน่อยเท่านั้นเอง การต่อ โท หรือเอก สิ่งสำคัญเลยคือ เราต้องติดต่อหาโปรเฟสเซอร์ที่ทำงานวิจัยเรื่องเดียวกับที่เราอยากเรียน แล้วติดต่อแนะนำตัวเองไป ถ้าเขาสนใจเรา อ. เขา้บอกรายละเิอียดที่จำเป็น แลัวอาจจะช่วยเหลือให้เราสอบเข้าได้ครับ ในความคิดผมนะครับ ใครที่สนใจมาเรียนต่อ โท เอก ที่ญี่ปุ่น  ถ้าตั้งใจว่าอยากทำงานวิจัยจริงๆ ผมว่าเหมาะมากๆ เพราะเขาสอนให้เราทำงานให้เป็น แต่ต้องทนกับสภาพการกดดันให้ได้ด้วยนะครับ  เหมือนเขาต้องการให้เราเอาชนะตัวเองให้ได้ ไม่ใช่เฉพาะคนต่างชาตินะครับ คนญี่ปุ่นเองก็เจอสภาพเดียวกันกับผมเหมือนกัน แต่ถ้ามาเรียนเพื่อใบปริญญาและได้มาเที่ยวด้วย  ผมว่าลองทบทวนที่เรียนให้ดีหน่อยแล้วกัน อาจจะมี แต่อาจจะไม่ได้เป็นอย่างที่คิดก็ได้ ถัาใครที่อยากมาเรียนที่ญี่ปุ่นจริงๆ แนะนำให้มาเข้าเรียนระดับปริญญาตรีไปเลยครับ แล้วคุณจะมีความสุขกับการเรียนที่ญี่ปุ่นมากๆ จากที่เห็นๆนะ จากคุณ : T-E-N-A - [ 14 มี.ค. 51 22:35:53 ]

ความคิดเห็นที่ 7 เรียนที่นั่นท่าทางจะเครียดจริงๆ นะคะ ของเราเหลืออีกแค่ 17 วันก็จะเดินทางแล้วค่ะ นึกสภาพไม่ออกเหมือนกันว่าจะลำบาก ทรมานหรือว่าจิตตกขนาดไหน เราก็กลัวๆ แต่คิดว่าจะสู้ๆ คะ ^^ จากคุณ : แพนด้าหน้าใส - [ 14 มี.ค. 51 23:37:29 ]

ความคิดเห็นที่ 8 ผมจำคุณ T-E-N-A ได้ครับ ตอนทีี่คุณเคยมาโพสกระทู้บอกประมาณว่าในที่สุด ความพยายามก็สำเร็จ เพราะรู้ผลสอบมหาลัยหรืออะไรนี่แหละ ตอนนั้นช่วงๆไล่เลี่ยกับ ช่วงที่ผมสอบเข้ามหาลัยพอดี ก็เลยเข้าใจความรู้สึกเป็นอย่างดี (หัวอกเดียวกัน) ส่วนเรื่องภาษาญี่ปุ่น นี่ก็เป็นหนึ่งในสาเหตุหลักที่ทำให้จิตตกแหละครับ สำหรับผม ต้องพรีเซนต์เป็นภาษาญี่ปุ่นตลอด หลายๆครั้งเรารู้จุดนี้อยู่แล้วแต่ไม่สามารถบรรยาย ออกมาเป้นภาษาญี่ปุ่นที่ถูกต้องให้เค้าเข้าใจได้ สำหรับผมการที่เราไม่สามารถสื่อสิ่งที่เราอยากพูด ออกมาได้ตรงกับใจเรานี่เป็นอะไรที่น่าเจ็บใจทีสุดแล้ว เรื่อง งบงานวิจัยเห็นด้วยสุดๆเลยครับ เป็นส่วนหนึ่งที่ทำให้งานทำงานวิจัยเป้นเรื่องที่น่าสนุก ตลอดมาสำหรับผม ไม่นับพวก enterprise server ทั้งหลาย ผมเองก็ได้คอมจากแล็ปมา5-6เครื่องได้แล้ว ได้แม็คบุคใหม่2ตัว ได้เซอเวอร์ใหม่ อยากได้อะไรขอให้มีเหตุผล สั่งให้ได้ (แต่ของแล็บผมสั่งไปแล้ว ต้องรอนานหน่อย ซักเดือนกว่าจะมา) การที่เรามี tool ดีๆใช้ มันก็เป็น แรงกระตุ้นที่อยากจะทำงานวิจัยออกมาดีๆปัจจัยหลักหนึ่งสำหรับผมเลย ส่วนคุณแพนด้าหน้าใส คงแล้วแต่ที่แล้วแต่แล็บด้วยละมั้งครับ แต่ผมก็คิดว่าการที่เราอยู่ในสภาพที่กดดันและมีความเครียดสูง มันก็ทำให้ เราเก่งได้เร็วพอควรเลยครับ ได้ฝึกตัวเองให้รู้จักแก้ปัญหาเมื่อต้อง เจอกับปัญหาหลายๆอย่างที่เข้ามาพร้อมกัน (บอกได้เต็มปากว่า อยู่ไทยไม่เคยเครียดขนาดนี้เลย) ไว้มาญี่ปุ่นแล้วก็เขียนมาเล่าประสบการณ์กันบ้างล่ะครับ ผมก็อยาก ฟังเหมือนกันว่า ที่อื่นเ็ป็นอย่างไรกันบ้าง :) จากคุณ : NEKKI (Fire Bomber !!) - [ 15 มี.ค. 51 00:42:19 ]

ความคิดเห็นที่ 9 *** ขออนุญาตเอาออกนะคะ *** แก้ไขเมื่อ 15 มี.ค. 51 18:02:33 จากคุณ : มอนจะ - [ 15 มี.ค. 51 01:05:22 ]

ความคิดเห็นที่ 10 ฮือๆๆๆๆ อ่านแล้วเซ็งแทนเลยค่ะ กว่าจะทำมาได้ เราเองยังไม่เคยไปเรียนที่นั่นก็ให้คำแนะนำไม่ถูกเหมือนกันค่ะ เราก็กลัวว่าถ้าหากไปเรียนแล้วจะเจอการว่าแบบฉะตรงๆ แบบนี้ด้วยรึเปล่า แอบกลัวค่ะ T_T จากคุณ : แพนด้าหน้าใส - [ 15 มี.ค. 51 01:18:52 ]

ความคิดเห็นที่ 11 อืมมม อ่านแล้วกลุ้มแทนเลยครับ ไม่ไ่ด้อยู่ในเหตุการณ์ก็คงไม่อาจจะแนะนำอะไรได้มากน่ะครับ เพราะคงไม่มีใครรู้จักนิสัยอาจารย์ท่านนั้นดีไปกว่าคนในแล็ป เช่นเรื่องวานให้ทำอะไรให้บ่อยๆ มันก็มองได้2แง่ คือเค้าอาจจะถูกใจเราหรือเปล่้า ส่วนเรื่องถามความเห็นจากรุ่นพี่นี่ ถ้าเ็ป็นข้อห้ามผมคงโดนไล่ออกไปแล้วครับ แหะๆ เพราะได้รุ่นพี่ด็อกเตอร์คนญี่ปุ่นคอยช่วยสอนอะไรหลายๆอย่าง เลยทำให้เราเรียนรู้ได้เร็วขึ้นเ้ยอะ การที่มีคนชี้ทางให้ แล้วเราเิดินไปเอง มันต่างกับการที่เราคลำทางในความมืดเยอะนะครับผมว่า ซึ่งจุดนี้ผมมองว่า เราไม่ได้มาแข่งกันว่างานวิจัยใครดีกว่า แต่เราร่วมมือกันเพื่อให้งานวิจัย ของแล็บเราออกมาดีไ้ด้รับการยอมรับมากกว่า ดังนั้นเรื่องช่วยเหลือกันหรือขอความเห็น ผมว่าเป็นเรื่องธรรมดามากครับ ซึ่งอาจารย์ผมเค้าก็ตั้งใจที่จะให้เป็นไปในรูปแบบนั้นด้วยซ้ำไป คือจะพยายามให้ นักเรียนด็อกเตอร์มาคอยไกด์ให้เด็กเรียนโท แล้วก็ร่วมทำงานไปด้วยกัน (แต่แน่นอนปกติก็ต่างคนต่างทำ แต่พอมีปัญหาอะไรกัน ทุกคนก็พร้อมจะเข้ามาช่วยกันแก้) ถ้าผมเป็นคุณมอนจะ ผมคงลองไปปรึกษารุ่นพี่ในแล็บที่เค้าสนิทอาจารย์(และสนิทเราด้วย) ว่าจริงๆแล้วอาจารย์เค้าคิดอะไรหรือเปล่า หรือว่าเราคิดไปเอง คนญี่ปุ่นมีอะไรไม่ค่อยแสดงออก มาตรงๆ เดายากครับ แต่ถ้าเป็นคนญี่ปุ่นด้วยกันผมว่า เค้าคงเข้าใจกันมากกว่าเรา ส่วนจะสินใจอย่างไรก็คิดให้ถี่ถ้วน แล้วค่อยตัดสินใจนะครับ เป็นห่วงครับ จากคุณ : NEKKI (Fire Bomber !!) - [ 15 มี.ค. 51 02:48:50 ]

ความคิดเห็นที่ 12 เพิ่มเติมอีกนิด เรื่องเรียนภาษาญี่ปุ่นนะคะ เราเองก็ได้ระดับ 1 แล้ว แต่อาจารย์ที่ปรึกษาเรากลับให้เราเรียนภาษาญี่ปุ่นเพิ่มค่ะ :P ตอนแรกก็แอบคิดนิดหน่อยว่าภาษาเรามันดีไม่พอรึไง หรืออะไรแบบนั้น แต่คิดอีกแง่ว่าเรียนก็ดีกว่าไม่ได้เรียน ก็เลยคิดว่าน่าจะดีแล้วค่ะ เรื่องอาจารย์ก็ขอเอาใจช่วยนะคะคุณมอนจะ สู้ๆ ค่ะ จากคุณ : แพนด้าหน้าใส - [ 15 มี.ค. 51 03:07:03 ]

ความคิดเห็นที่ 13 มาแชร์ประสบการณ์ครับ ผมมาญี่ปุ่นได้เกือบ 6 เดือนแล้ว มาเข้าคอร์สปริญญาเอกเลย ไม่ต้องมาเป็น Researh Student ก่อนครับ พอมาถึง sensei เค้าก็ให้ไปเรียนภาษาก่อนเลยเพราะเราคุยกับเด็กในแล็บไม่รู้เรื่องครับ (งงว่าทำไมเด็กญี่ปุ่นไม่กระดิกภาษาอังกฤษ ไอ้เรานั้นก็ว่าหางอี่งแล้วนะ) และเพิ่งเรียนภาษาจบ (จบมินนะโน๊ นิฮงโกะ) ต้นมีนานี้เองครับ ระหว่างเรียนภาษาในช่วงเย็นก็มาที่แล็บทุกวันครับ พอมี seminar ของแล็บก็ต้องเข้าด้วยครับ ตอนนี้ก็เข้าแล็บเต็มตัวเเล้วและยังฟังไม่ค่อยจะรู้เรื่องอยู่เลยครับ 555 ในเเล็บผมมีเด็ก ป ตรี คนญี่ปุ่นล้วน 15 คน ป โท อีก 4 คน เป็นคนจีนซะ 3 คนและคนญี่ปุ่น 1 คน มี ป เอก คือผมคนเดียว เด็ก ป ตรีบางคนเค้าไม่ค่อยอยากคุยกับผมเพราะคุยยังไม่รู้เรื่อง ถ้าเราใช้ ภาษาอังกฤษ ปั๊บ เค้าจะอึ้งๆ พาลไม่อยากคุยกับเรา ส่วน ป โท ดันอยากฝึกภาษาอังกฤษซะงั้น อ้าววววว แล้วฉันจะฝึกภาษาญี่ปุ่นกับใครล่ะเนี่ย........... แต่ยังดีที่หลายคนเค้ามีความอดทนสูง ยังพยายามทนฟังผมพูดภาษาญี่ปุ่นและสอนให้ครับ ซึ้งมากกกกก..............ขอบคุณครับ ส่วนการคุยงานกับ sensei ก็พยายามใช้ภาษาญี่ปุ่นปนๆไปกับภาษาอังกฤษครับ ตอนนี้ sensei ก็ให้ผมศึกษาการใช้อุปกรณ์ในแล็บ ซึ่งก็มีแต่เทพๆ ไม่เคยพบเคยเจอ ทำไมปุ่มควบคุมมันมากมายมหาศาลขนาดนี้ แถมไอ้จอควบคุมมันใช้ตัวคันจิเพียบ เห็นแล้วเครียด และจะใช้ทียังกะอยู่ในห้องเพาะเชื้อ ถุงมือ ผ้าปิดปากปิดจมูก ต้องใช้เสมอ (นี่มาเรียนวิศวะนะ ไม่ได้มาเรียนเพาะเชื้อ แต่ก็เข้าใจเหตุผลครับ 555) และจะต้องใช้ให้เป็นทุกเครื่องด้วยสิครับ เห็นนรกอยู่ข้างหน้าเลย แต่ยังโชคดีที่ sensei ผมท่านใจดีมากยังไม่ใส่ pressure เท่าไหร่ คุยกันทีแกยิ้มตลอดครับ แต่บางทีถ้าคุยแล้วแกทำหน้าเฉยๆขรึมๆเนี่ย ผมก็จิตตกไปเลย คุยกันล่าสุดจิตตกหล่นหายไปเลย ช่วยผมตามหาทีครับ ฮือๆๆๆ ตอนนี้ชักเครียดยังสรุปหัวข้อไม่ลงเลยครับ จะครึ่งปีแล้ว sensei ต้องการผลงานเยอะด้วยครับ กลัวว่าจะจบช้าแล้วจะกระทบกับเรื่องทุน ภาษาก็ยังแย่อยู่เลย ที่เรียนที่โรงเรียนภาษานี่ช่วยได้ระดับหนึ่งครับ แต่คำศัพท์เฉพาะที่ใช้ในแล็บนี่มันคนละเรื่องเลยครับ ต้องมาจำคำศัพท์เพิ่มอีกเยอะ จิตตกครับ................. เครียดดดดด กินเหล้า......................เที่ยว กันดีกว่า 555 ปล ขอขอบคุณสำหรับที่ให้ระบายครับ ว่าแต่เมื่อไหร่จะมีปาร์ตี้กันอีกหนอ.... จากคุณ : DLC - [ 15 มี.ค. 51 14:12:26 A:210.136.177.211 X: TicketID:170888 ]

ความคิดเห็นที่ 14 ไม่ได้เป็นนักเรียนแล้ว เข้ามาอ่าน  อืมม สมัยไหนก็คล้ายๆกันนะ   สายศิลป์มีเรื่องอย่างคห.9 เยอะมาก   สายวิทย์ไม่ค่อยรู้   ไม่มีอะไรจะบอก  แต่ที่ดูๆมา   ตื๊อไม่ครองโลก แก้ไขเมื่อ 15 มี.ค. 51 15:43:37 จากคุณ : akebi1 - [ 15 มี.ค. 51 14:37:36 ]

ความคิดเห็นที่ 15 เพิ่มเติมนิดหน่อยครับ เด็กบอกว่าเรียน ป เอก ต้องเป็นเทพครับ ต้องรู้หมด ต้องคุมแล็บทั้งหมด อ้าวววววววว ถ้ารู้หมดแล้วจะมาเรียนทำไมล่ะนั่น แล้วดันมีเราคนเดียวด้วยสิ ตอนนี้ก็รู้พอๆกันเเหละน่า ใจเย็นๆ ถ้าฉานเครียดจนเอ๋อไปเลยเนี่ยใครจะรับผิดชอบ ที่สำคัญยังไม่ได้แต่งงานซะด้วยสิ สงสัยต้องรีบหาคนมาแต่งซะแล้ว 555 (ที่ตอบนี่คือคิดในใจครับ ยังตอบเค้าเป็นภาษาญี่ปุ่นให้ได้อารมณ์ตามนี้ไม่ได้ ใครพูดได้ช่วยมาบอกเด็กคนนี้ทีครับ) จากคุณ : DLC - [ 15 มี.ค. 51 14:38:00 A:202.18.170.130 X: TicketID:170888 ]

ความคิดเห็นที่ 16 ขอโทษนะคะที่ต้องลบออก คือเรารู้สึกแย่มากๆเลยน่ะค่ะ ขนาดเขียนเองยังปวดใจเลย แล้วนี่ในขณะที่เพื่อนๆพี่ๆน้องๆรอบตัวเราเค้าไปหลั่นล้ากลับบ้านกันบ้าง ไปเที่ยวบ้าง ในขณะที่เรายังต้องไปแล็ปอยู่เลย ( อาทิตย์ที่แล้วไปแก้งาน สุดท้ายอาจารย์ก็เมลล์มาว่าว่าแก้งานแบบที่เราทำไม่ถูก โอววว จิตตกอีกแล้วค่ะ T_______T  )  นี่ล่าสุดอาจารย์เมลล์มาตามให้ไปแล็ปอาทิตย์หน้า จะให้ช่วยไรไม่รู้ค่ะ เฮ่อออ สรุปคือเราไม่มีปิดเทอมนั่นเอง เพราะเดือนสี่ เราก็เข้าเป็นนักศึกษาป.โทเต็มตัวแล้วน่ะค่ะ คงไม่ไปแล็ปแล้ว เพราะปีหนึ่งยังไม่มีแล็ป ตอนนี้เลยได้แต่ท่องไว้ อีกแค่สองอาทิตย์ อดทนๆๆๆๆๆ ฮือๆๆๆๆๆๆๆ จะรอดมั๊ยเนี่ยเรา จากคุณ : มอนจะ - [ 15 มี.ค. 51 18:19:11 ]

ความคิดเห็นที่ 17 อ่า บ่นกันขนาดนี้ ไม่มีใครกล้ามาเรียนโทเอกแน่ๆเลย ถ้าเลือกได้ จะมาเรียนต่อญี่ปุ่น เรียนภาษามาก่อนคงดีที่สุดแหละค่ะ มานั่งใบ้กินในแล็บ แบบไม่ค่อยได้อะไรเลย เดี๋ยวจะเครียดเกินไป จากคุณ : dittaya - [ 15 มี.ค. 51 20:13:57 ]

ความคิดเห็นที่ 18 ทางลบก็เป็นข้อมูล จากคุณ : B6AE - [ 16 มี.ค. 51 06:39:26 A:124.25.65.100 X: TicketID:127237 ]

ความคิดเห็นที่ 19 ขอบคุณทุกคนที่มาช่วยแสดงความเห็นและแบ่งปันประสบการณ์ครับ คิดว่าน้องที่หลังไมค์มาถาม คงได้อ่านและได้พอเห็นภาพรวมๆของการเรียนโทที่นี่แล้ว สุดท้ายนี้ก็ฝากบอกว่า ถึงจะเห็นเพื่อนๆพี่พูดกันอย่างนี้ ผมก็เชื่อว่า มันก็ลำบากก็จริงแต่มันก็ไม่ใช่อะไรขนาด ที่ต้องเรียนจนแทบเป็นบ้าถึงจะจบได้ แน่นอนว่าความเครียดมันสูงมากๆแต่ถ้าเราพยายามซะอย่าง คิดว่ายังไงก็สามารถสู้ได้แน่นอน เด็กไทยเกง่ไม่แพ้เด็กญี่ปุ่นหรอกครับ (ยกเว้นภาษาญี่ปุ่น ^^) สำหรับตัวผมเอง การมาเรียนที่นี่มันเปิดโอกาสในชีวิตให้หลายๆอย่างมากๆ มากกว่ามูลค่าของทุน ที่ได้รับไม่รู้ตั้งกี่เท่าครับ ผมไม่ regret กับทางเลือกที่ตัวเองเลือกมาแม้แต่น้อยครับ(แต่แอบเครียดบ่อยหน่อย :D  ) จากคุณ : NEKKI (Fire Bomber !!) - [ 16 มี.ค. 51 07:34:53 ]

ความคิดเห็นที่ 20 ขอบคุณคุณ NEKKI (Fire Bomber !!) เช่นกันค่ะ ที่มาตั้งกระทู้นี้ และทำให้ได้แลกเปลี่ยนประสบการณ์กัน เรื่องของมอนจะ ไม่มีปัญหาเกี่ยวกับภาษาเท่าไหร่ แต่มีปัญหากับบุคคลน่ะค่ะ เลยเครียด แต่ยังมีเวลาให้คิดอีกหนึ่งปีเต็มๆ แล้วตอนนั้นค่อยว่ากันค่ะว่าจะเอาอย่างไร แต่เราเองก็ไม่เคยเสียใจที่ทิ้งโอกาสการทำงานที่เมืองไทย( ซึ่งตอนนั้นดีมากๆสำหรับเรา) มาเรียนต่อเลยแม้แต่น้อย และจะไม่ยอมแพ้ด้วยค่ะ การเรียนที่ญี่ปุ่น สอนอะไรให้กับเราเยอะมากค่ะ ถึงมันจะใช้เวลามากกว่าเรียนในประเทศอื่นๆก็ตาม จากคุณ : มอนจะ - [ 16 มี.ค. 51 12:11:36 ]

ความคิดเห็นที่ 21 เหอๆๆๆ แล้ว postdoctoral  ของสาวตัวลีปอย่างอิช้านจะรอดมั้ยค่ะเนี่ย อยากเอาหัวชนฝาเจงๆ ช่วยด้วยแง๊ๆๆๆ ตอนนี้ทำท่าจะได้ที่เรียนแน่ ยังดีหน่อยมหาลัยที่ได้นั้น ใช้ภาษาปะกิตล้วนๆ แต่มายอาจารย์ก็ยังแนะนำให้อีชั้นไปดั้นด้นเรียนภาษานิฮงค่ะ (ทำงั้ยได้ ) ตอนนี้ได้แต่ สุมหัวนั่งคุ้ยๆๆๆๆๆ หาสาระพัดสารพัน เอาว่ะ เดี้ยนสู้ค่ะ ว่าแต่สามปีจะรอดมั้ยเนี่ย แอ๊ะๆ ปล เมื่อไหร่จะเมากันอีกหนอก อะฮะๆๆๆๆ ฮ่า จากคุณ : ตัวลิปปลิวนมแบนจิตตกโคตรๆ (Nada Sousou) - [ 19 มี.ค. 51 03:07:14 ]