ความคิดเห็นที่ 1 ชื่อเหม่เม้ค่ะ จบตรีหอการค้าเอกภาษาอังกฤษ จบโทที่ม.ธ.เอกภาษาอังกฤษเพื่ออาชีพ เป็นนักแปลอิสระ (อังกฤษ-ไทย,  ไทย-อังกฤษ) หลังจบโทตอนกลางปี 06 ก็ได้ฤกษ์มาออสเตรเลียครั้งแรกเพราะมีเพื่อนอยู่ ทราบเรื่องวีซ่านี้มาพักหนึ่งแล้วแต่ไม่ดำเนินการเสียที เพราะขี้เกียจ แต่พอมาแล้วชอบบรรยากาศเลยรีบกลับไปทำเรื่อง ก็ได้เว็บ Pantip เป็นผู้ช่วยชั้นหนึ่งค่ะเลยมาถึงจุดนี้ได้ ตอนไปสัมภาษณ์ คุณลุงที่สท.ซักประวัติทั่วไปและประสบการณ์ทำงาน จริงๆท่านไม่ได้อยากให้มาเลย แต่ก็พูดออกมาว่า “ไปให้รู้ว่านรกมันมีจริง แล้วจะได้รู้ว่าสวรรค์ที่อยู่น่ะ มันดีอยู่แล้ว” (ตอนนั้นทำงานประจำได้ 4 หมื่น เดือนๆนึงขยันแปลงานนอกหน่อยได้สูงสุดถึง 7 หมื่นกว่าต่อเดือน) เหอๆ แต่เราไม่ค่อยเชื่อหรอก เพราะเหตุผลที่มาออสเตรเลียก็เพราะว่าจะพิสูจน์โชคและศักยภาพของตนเอง แล้วก็ได้เรื่อง... จากคุณ : jI@ng jIng zhEn - [ 14 มี.ค. 51 21:38:05 ]

ความคิดเห็นที่ 2 เดือนแรกที่มา (ม.ค. 07) ชิวสุดๆค่ะ ทุกคนที่รู้จักที่ออสเตรเลียบอกว่า “โอ๊ย อย่างเม้ หางานไม่ยาก” (ฝรั่งพูด) จนปลายเดือนถึงเริ่มร่อนใบสมัคร เข้าเว็บไซด์ Seek ค่ะ ก็มีโทรเข้ามาสัมภาษณ์บ้าง แต่ส่วนมากจะเป็นงานขาย (ไม่ใช่แนว เชิดใส่ซะ) และได้ไปลงโพสต์ในเว็บ Gumtree ก็มีโทรมาหลอกบ้าง โทรมาให้ไปค้ากามบ้าง จนได้รู้จักคุณลุงท่านนึงเป็นเจ้าของเมืองอีกรัฐหนึ่ง จากการสัมภาษณ์ทางโทรฯ ท่านเห็นศักยภาพ แต่เราไม่สะดวกที่จะไปสมบุกสมบันในแดนคนเถื่อน วันนึงท่านเข้ามาคุยงานในเมือง เลยแวะมาดูตัว และแนะนำให้ไปทำงานกับเพื่อนท่านอีกคนนึงที่เปิดบริษัทจัดหาคู่อยู่ ตอนนั้นวี๊ดว๊ายน่าดู คิดว่าคงกุ๊กกิ๊กน่าเอ็นดู เลยลองไป วันนั้นมีนัดสัมภาษณ์ 2 ที่ อีกที่เป็นพี่เลี้ยงเด็ก แต่ไปงานนี้ก่อนที่อยู่ที่ Paramatta (ดงแขก) ไปคุยแล้วเค้ารับให้ทำงานเลยทันที (2 ก.พ.) เพราะเจ้านายจะออกนอกเมือง เค้ามีหาคู่แบบสำหรับคนมีครอบครัวแล้วด้วย (แปลว่า หา “คู่(นอน)” ไงจ๊ะ) เราขอไม่ยุ่งกับแผนกนั้นเพราะหมิ่นเหม่ต่อศีลธรรม เค้าก็อนุญาต งานไม่มีอะไรมากค่ะ เค้ากำลังจะเปิดตลาดไทย เราหาข้อมูล สร้างฐานข้อมูลและสร้าง Profile จัดเก็บ Profile แต่เจ้านายอีโก้ใหญ่เท่าบ้าน มีครั้งนึง เราพูดคำว่า “I know” เค้าทันทีบอกว่า “‘I know’ means ‘Shut up.’ If you want to say ‘I know,’ just shut up” แต่ตอนนั้นยังไม่คิดอะไรมาก คิดว่า “มันท่าจะบ้า” แต่เวลาผ่านไป 1 สัปดาห์ นานเหมือน 1 ปี เช้าวันหนึ่งมีเพียงข้าฯ กับนายอีโก้ เราต้องรับโทรฯ (ธรรมดาจะเป็นนางในนั่งทำอีกห้อง ไม่สุงสิงกับฝ่ายขาย) พอดีลูกค้าโทรมาแจ้งเรื่องเดทที่ผ่านมา เค้าก็แค่แจ้งชื่อ และแจ้งว่าเดทที่ผ่านมารู้สึงอย่างไรสั้นๆแค่ 2-3 คำ เราก็จดและพูดขอบคุณ พร้อมกับกล่าวลาด้วยน้ำเสียงเจือรอยยิ้ม (ตามแนว Customer Service สากลที่เคยรู้มา) พอวางโทรฯปุ๊ป ท่านโล้นกรรโชกใส่ สอนว่าเราไม่ต้องทำตัวเป็นทาสใคร เราเป็นทาสเงินเท่านั้น พูดว่าวัฒนธรรมเราสอนให้เราเป็นอย่างนี้ แต่ไม่จำเป็นต้องทำอย่างนี้ จากคุณ : jI@ng jIng zhEn - [ 14 มี.ค. 51 21:38:41 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ถึงจุดนี้ขอสารภาพว่ายังไม่เข้าใจว่าการพูดจามีมารยาทมันผิดตรงไหน แล้วประกอบกับเพิ่งทราบว่ากิจการอีกรัฐนึงมีจัดหา Escort ด้วย เราเลยเริ่มสงสัยว่า เราต้องการเงินมากนักเหรอ ถึงจะต้องให้ใครมากดขี่อย่างนี้กับงานอย่างนี้ ศีลธรรมกับปากท้องเริ่มตีกัน เราก็ไปบอกผจก.ว่าเราไม่ขอทำแล้ว ผจก.เข้ามาอ้อนวอนบอกว่าไม่ต้องไปแตะโทรฯ ไม่ต้องทำอะไรทั้งนั้น จะขึ้นเงินให้ อยู่แต่ในห้องนี่แหละ เราก็กลับเข้าห้อง แต่ส่ง msg ไปถามบุคคลสำคัญ (ที่มิใช่บุพการี) ว่าถ้าเราไม่ทำงานนี้เค้ายังจะภูมิใจในตัวเราอยู่รึเปล่า เค้าตอบกลับมาว่า เค้าภูมิใจในตัวเราเสมอ เราเลยไปยืนยันอีกทีว่าเงินขึ้นชั้นก็ไม่เอาหรอก “ชั้นไม่ใช่ทาสของเงิน และชั้นก็ไม่ใช่ทาสของแกด้วย!” อ๋อ เปล่า เป็นกุลสตรีไทยค่ะ คิดเฉยๆไม่ได้พูด ตอนนั้นยังยิ้มฟังท่านพูดอยู่เลยว่า “ยูเป็นคนพุทธน่ะนะ เค้าก็สอนมาให้เป็นอย่างนี้แหละ” ตอนนั้นได้ยินเสียงขันติขาดดัง “เปรี๊ยะะ” ดันมาปรามาสศาสนาพุทธ รับรองถ้าเอ่ยถึงในหลวงนะ ได้กลายเป็นฝรั่งดองแน่! เราเลยยิ้มและพูดออกไปว่า “This’s NOT good for my karma.” และกลับเข้าห้องไปจัดการงานให้เรียบร้อย ไม่ให้เสียชื่อ Miss Perfectionist เกรงใจคุณลุงที่แนะนำงานให้ด้วย ท่านย้ำแล้วว่าคนนี้คือคนหิวเงิน (แต่ตอนนั้นเราก็หิวเงินเหมือนกันนี่นา) จากคุณ : jI@ng jIng zhEn - [ 14 มี.ค. 51 21:39:08 ]

ความคิดเห็นที่ 4 แล้วก็ระเห็จมาหางานต่อ Back on the road.. ลุยใหม่ นอกจากงานออฟฟิสที่ส่งใบสมัครไปเรื่อยๆ ก็ยังคลานเข่ากลับไปขอสัมภาษณ์เป็นพี่เลี้ยงอีกรอบ เพราะวันนั้นได้งานทำบ.จัดหาคู่เลยหายเข้ากลีบเมฆไปเลย (ทุกคนอย่างทำอย่างนี้นะคะ ต้องเก็บไว้เผื่อกินวันข้างหน้าเสมอ ที่นี่ อะไรก็ไม่แน่นอน) เราเลยเกลาใบสมัครใหม่ เขียนให้ตรงใจบริษัท ตั้งใจร่างจม.ปะหน้าขึ้นมา ก็ได้รับผลตอบรับที่ดีกว่าเดิม แต่ตอนนั้นเริ่มท้อละ ร่อนใบสมัครไปเป็นร้อย ไม่อยากบอกว่าเกิดมาเคยส่งใบสมัครแค่ 4 ใบ และทุกที่ก็รับเราหมด สัมภาษณ์ครั้งแรกผ่านหมดทุกครั้ง ผ่านงานแต่กับบ.จากเมืองนอก ทำงานแต่กับเจ้านายต่างชาติมานักต่อนัก ตอนนั้นคิดว่าไม่เอาละ จะไม่หางานบ.ละ จะยอมเป็นจับกัง แต่กลับได้รับนัดสัมภาษณ์เป็นพนง.ต้อนรับที่บ. Hostec เราเข้าไปคุย ผจก.ฝ่ายบุคคลถูกใจเรามาก จะรับทันทีแต่ติดนายใหญ่อีก 2 ท่าน และบอกด้วยว่าเคยเกิดปัญหากับวีซ่าเรามาแล้ว ขอให้คนเกาหลีที่เคยทำที่บ.อยู่ต่ออีก 6 เดือนก็โดนปฏิเสธเลยเข็ด แต่เค้าก็ดีมาก ขออนุญาตส่ง Resume เราให้กับ Connection ต่างๆที่เค้ามีเพื่อช่วยเราหางานอีกทางนึง วันนั้นอีโก้เราได้รับการ Boost ขึ้นมาใหม่ (แต่ก็ได้รับแจ้งกลับมาว่า ไม่รับเรา แต่จะแจ้งถ้ามีตำแหน่งที่เข้าทางมากกว่านี้ แป่วว) แก้ไขเมื่อ 14 มี.ค. 51 21:42:47 จากคุณ : jI@ng jIng zhEn - [ 14 มี.ค. 51 21:39:36 ]

ความคิดเห็นที่ 5 ต่อมาก็เจาะตลาดบ้านพักคนชรา เพราะวาดฝันว่าจะได้ดูแลคนแก่น่าเอ็นดู ซึมเศร้าได้ไม่เท่าไหร่ ก็ได้ทำบ้านพักคนชราสมใจเพราะเค้ากำลังขาดคนวันนั้นพอดี แต่การดูแลคนแก่ก็ไม่ได้สวยหรูอย่างที่วาดหวังไว้ เพราะต้องอาบน้ำ เปลี่ยนเครื่องปูเตียง ป้อนข้าวป้อนน้ำ นั่นมันยังเบบี๋จ้ะ แต่คิดสภาพสิว่า ต้องเก็บของเหลือเรี่ยราดและเปลี่ยนใส่ผ้าอ้อมให้ด้วยน่ะ ตอนแรกคิดว่าเป็นงานก็ทำไป เพียงแต่คิดว่า พ่อแม่ชั้นยังไม่ทำให้เลย ชั้นกำลังทำอะไรอยู่นี่ หายใจทางปากเป็นปลาทองจนเจ็บคอทุกวันแล้วเนี่ย (เนื่องจากกลิ่นบางกลิ่นไม่น่าอภิรมย์) แล้วมีวันนึงเกิด Accident ใหญ่ยักษ์บนพื้น แม้กระทั่ง Cleaner ยังปฏิเสธที่จะจัดการ ข้าฯก็ต้องสวมถุงมือ 3 ชั้นไปจัดการ ถึงตอนนั้นนางเอกน้ำตาตกในอีก 1 รอบ ในใจคิดว่า (CLEANER มันยังไม่ทำเล้ยย!!) แล้ววันเดียวกันนั้นก็โดนลด Shift ด้วย ธรรมดาทำแค่ 25-30/ Fortnight แต่จะมาตัดเหลือแค่ 16 จะฆ่ากันรึ? เราปฏิเสธงานจากเอเจ้นตลอด เพราะงานเอเจ้นบางทีมีแค่ 1-2 วันต่อวีค และไม่รู้ว่าครั้งต่อไปจะมีอีกเมื่อไหร่ เลยหวังว่าจะเอางานบ้านพักคนชราเป็นงานหลัก ถือคติ “กินน้อยแต่กินนาน” แต่มาลงอีหรอบนี้อีก ร้องไห้บ้านแตก ตาบวมเหมือนไปผ่าตา 2 ชั้นมา แล้วไปบอกเมียที่บ้าน (WHS เช่นกัน) ว่าจะออกงาน (อีกแล้ว) คุณนายก็บ่นว่าเราไม่รู้จักอดทน ไม่มีงานทำเดี๋ยวก็กลุ้มอีกหรอก ก็ไม่ใส่ใจ ลาพักร้อนไปเมลเบิร์นไปดามอก  ก่อนไปก็ไปสัมภาษณ์งานอีก คราวนี้เจาะกลุ่มนิตยสารตาม Suburb (เจ้าของบ.เป็นผู้ประกาศเอง มีแนวโน้มเรียกเข้าสัมภาษณ์ได้ง่ายขึ้น แต่ก็แป่วตามเคย) แก้ไขเมื่อ 14 มี.ค. 51 21:43:10 จากคุณ : jI@ng jIng zhEn - [ 14 มี.ค. 51 21:39:59 ]

ความคิดเห็นที่ 6 ไปลั๊นลาเมลเบิร์นวันแรกก็ได้รับสายจาก Hostec บอกว่ามีงานเข้ามาเร็วกว่าที่คิด เลยนัดสัมภาษณ์หลังจากกลับจากเมลเบิร์น ตอนนั้นก็ได้ไปกราบวัดไทยกับเพื่อน WHS ที่ชีวิตกำลังตรากตรำอยู่เช่นกัน แต่เราก็มีความสุขเพราะเรายังมีกันและกัน  คืนที่กลับจากเมลฯก็ไปรับเลี้ยงลูกชาวบ้านเป็นครั้งแรก จึงเพิ่งเข้าใจว่าการเป็นพี่เลี้ยงเด็ก (ตอนกะดึก) คือการไปนอนอ่านนิตยสาร ดูทีวีบ้านชาวบ้านนั่นเอง (แต่งานหายากมาก) จากคุณ : jI@ng jIng zhEn - [ 14 มี.ค. 51 21:40:21 ]

ความคิดเห็นที่ 7 และแล้วก็ถึงวันสำคัญ Hostec, here I come! ไปสัมภาษณ์กับคุณแอนดรู GM ที่ดูแลแผนกใหม่ซึ่งกำลังจะเปิด (บ.นี้เป็นบ.จัดหาพนง.อุตสาหกรรมบริการทั่วโลกและเป็นบ.ฝึกสอนฝึกอบรม) แผนกใหม่คือการเปิดสอน Commercial Cookery และ Hospitality Management ให้นร.ต่างขาติ ตอนสัมภาษณ์เราซักข้อมูลและจดข้อมูลมือเป็นระวิงและแสดงความใส่ใจอย่างเต็มที่ เสมือนพนง.ที่กำลังมารับคำสั่งเจ้านาย (งานน่าสนใจจริงนี่นา) การสัมภาษณ์ครั้งนั้นเหมือนการเป็นการแนะนำตัวบ.มากกว่า คุยไปสักครู่เค้าก็ออกนอกห้องไป กลับมาบอกว่า “ไออยากให้ยูมาร่วมทีม ยูอยากรับข้อตกลงมั้ย” ข้าฯฉีกยิ้มยื่นมือไปเช็คแฮนด์ทันที (เงินอะไรไม่คุยไม่สนทั้งนั้น ชั้นจะได้งานดีๆทำ เย้!) วันนั้นก็ได้เดินโชว์ตัวไปรอบบ.พร้อมกับเจ้านายคนใหม่ (ถึงจะเหม่งเหมือนตาอีโก้ก็ตาม ทว่า Same Same, but different นะจ๊ะ) ที่ป่าวประกาศว่า เกิดมาสัมภาษณ์มานักต่อนัก ไม่เคยเห็นใครจดโน๊ตในห้องสัมภาษณ์ซักคน (อายม๊าก) เฮ้อ พูดแล้วคิดถึงคุณแอนดรูที่สุด จากคุณ : jI@ng jIng zhEn - [ 14 มี.ค. 51 21:40:52 ]

ความคิดเห็นที่ 8 เราทำงานไปไม่นาน ก็ได้รับข้อเสนอว่าบ.จะเป็นสปอนเซอร์ให้ถึงแม้คุณสมบัติเราจะไม่ได้พิเศษพอที่บ.ใดจะเสนอให้ก็ตาม (เคยทำแต่เลขา กับPAมา บ.ล้านทั้งล้านนอกจากบ.นี้ก็ไม่มีใครยอมสปอนเซอร์) บ.ยินดีให้เงินเดือนขึ้นตามข้อกำหนดของรัฐบาลทั้งหมดเพื่อให้เราได้อยู่บ.ต่อ (แต่เราไม่ได้รับนะ เพราะที่บ้านจับกรอกยาแก้ไอตาลูกกตัญญูอยู่) จะส่งให้เราไปเรียนต่อ เหตุผลทั้งหมดคือเพียงเพราะว่า เราแสดงให้เค้าเห็นว่าเราทุ่มเท เรารักและห่วงบ.เหมือนบ.เป็นของเรา ไม่ใช่แค่กินเงินเดือนเท่านั้น ป่านนี้ทุกคนที่บ.ก็ยังรักเราและให้เราบอกเค้าทุกเมื่อที่เราอยากหางานทำที่ไหนทำ เพราะ Connection เค้ามีอยู่ทุกที่ในโลกนี้ (แต่ชาตินี้คงไม่ได้หางานละ ต้องทำกับที่บ้าน) วันเลี้ยงลาเจ้านายยังพูดเลยว่า “She’s not here for long but she leaves a mark on everyone’s heart in her own THAI special way.” (ประมาณนี้แหละ จำไม่ได้ รู้แต่น้ำตาไหล) แก้ไขเมื่อ 14 มี.ค. 51 21:43:31 จากคุณ : jI@ng jIng zhEn - [ 14 มี.ค. 51 21:41:06 ]

ความคิดเห็นที่ 9 เราขอบอกได้เลยว่า การมาออสเตรเลียครั้งนี้ เรามีแต่ได้กับได้ เราสู้อดทน (ช่วงเดือนแรกๆลำบากทั้งนั้น คนที่หนีกลับตอนนั้นน่าเสียดายมากๆ) เราคงศักดิ์ศรีของเราไว้ เรายืนหยัดต่อสิ่งที่เราเชื่อ เราปฏิบัติต่อทุกคนด้วยความเป็นมิตร เราช่วยเหลือกันและกัน (แบ่งงานให้กันตลอด อ่านเจอที่ไหนต้องฉีกให้เพื่อน ต้องมีซักคนที่ต้องการ ไม่มีซักครั้งที่อ่านผ่าน) เราไม่ได้เห็นแก่ตัว.. เราไม่ได้มาเก็บเงิน.. เรามาใช้ชีวิต.. ก่อนคุณมา คุณถามตัวเองก่อน.. คุณมาทำไม? แก้ไขเมื่อ 14 มี.ค. 51 21:43:49 จากคุณ : jI@ng jIng zhEn - [ 14 มี.ค. 51 21:41:30 ]

ความคิดเห็นที่ 10 ปล. ฝากความรักความคิดถึง ถึงพี่ๆเพื่อนๆเอเจ้นทุกคน เม้จาก Hostec ขอขอบพระคุณทุกคนมากที่ทำให้ชีวิตที่ซิดนี่ย์เป็นช่วงเวลาที่น่าจดจำที่สุดในชีวิต รักและคิดถึงทุกคนค่ะ (หาทางให้หนูได้กลับไปด้วย ฮือๆ) ขอแจ้งเมล์ใหม่กับฝูงชนด้วยค่ะ mei.p@iinet.net.au ข้อแนะนำการหางาน: เราขอฝากให้ทุกคนมั่นใจในตนเอง การสัมภาษณ์งานคือการดูตัวทั้ง 2 ฝ่าย ไม่ใช่เราขอใครเขากินนะคะ มาดเราต้องเนี๊ยบ เราต้อง Dress to kill เราต้องห้ามบอกชนิดของวีซ่าเราไปก่อน เพราะจะเป็นการตัดโอกาสตนเอง เวลาทำ Resume เราต้อง Customise ให้เหมาะกับแต่ละงาน สมัครงานบ.ก็ใส่เฉพาะงานที่เกี่ยวข้องที่ฟังดูโปรลงไป สมัครงานร้านอาหารก็ใส่ทักษะหรือประสบการณ์ที่มีลงไป เราต้องเจาะให้ตรงเป้า อย่ามามัวรักพี่เสียดายน้อง จม.ปะหน้าใครว่าไม่สำคัญ ทั้ง 2 อย่างนี้คือสิ่งที่จะทำให้คุณโดดเด่นขึ้นมาจากคนเป็นสิบเป็นร้อยที่ไปสมัคร ถามหน่อยว่า.. คุณไม่ใช่ Native speaker คุณไม่มีดีกรีเมืองนอก คุณไม่มีประสบการณ์ที่นั่นหรือประสบการณ์ด้านนั้นโดยตรง ถ้าคุณเป็นเจ้าของบ.คุณจะรับตัวคุณเองเข้าไปทำมั้ย ถ้าอยากได้งานดีๆต้องผ่านเอเจ้น สิ่งที่คุณต้องทำคือหลอกล่อ (ด้วย Resume และจม.ปะหน้า) จนเข้าตกหลุมอยากนัดสัมภาษณ์ เชื่อมั้ยว่าเราถึงกับโทรไปบอกเลยนะ ว่าชื่อนี้ๆ กำลังจะส่งใบสมัครไปให้ เพราะภาษาและสำเนียงเราได้ เพียงแค่อ่านชื่อนามสกุลยาว 20 ตัวอักษร เค้าไม่รู้หรอกว่าภาษาคุณได้รึเปล่า และขอเลยว่าให้ตัดรายละเอียดเกี่ยวกับตนเองออกไป (ส่วนสูงน้ำหนัก สถานภาพทางการสมรส ว/ด/ปเกิด ฯลฯ) ที่นี่เค้าไม่สนใจค่ะ ทุกคนส่งมาให้เรา Proofread ได้ เรายินดีเสมอ (ทำหน้าที่นี้ให้ WHS ทุกคนอยู่แล้ว) โชคดีค่ะ จากคุณ : jI@ng jIng zhEn - [ 14 มี.ค. 51 21:41:47 ]

ความคิดเห็นที่ 11 ผู้เขียนบอกว่าไม่รู้ว่าทางหนังสือพิมพ์แก้ไขตรงส่วนไหนหรือเปล่า แต่ว่าฉบับที่เอาให้อ่านเป็นต้นฉบับมาจากเพื่อน จากคุณ : jI@ng jIng zhEn - [ 14 มี.ค. 51 21:45:48 ]