ความคิดเห็นที่ 1 ไม่ยุ่งยากค่ะ คุณสามารถยื่นขอกรีนการ์ดถาวรให้ตัวเองได้ถ้าสามีเสียชีวิต ต้องมีใบมรณบัตร และหลักฐานอื่นๆ เช่นมีลูกด้วยกัน อยู่กินกันจริง ฯลฯ วิธีการทำให้เร็วคือ ยื่น I-360 พร้อมกับ I-485 ใช้เวลาประมาณสามเดือนจะทราบผลของ I-360 และอีกไม่เกินสามเดือน ก็จะได้นัดสัมภาษณกรีนการ์ดค่ะ เคสแบบนี้ไม่ต้องมีสปอนเซ่อร์ คือคุณเป็นสปอนเซ่อร์ตัวเอง เวลาสัมภาษณ์นี่ก็ง่ายมากๆ คือแค่ไปให้เห็นหน้า เจ้าหน้าที่ไม่เคยถามอะไรเลยสักราย ถ้ายื่นคนละที คุณจะต้องใช้เวลาประมาณเก้าเดือน ทำอย่างที่ว่ามานี่รับรองไม่เกินหกเดือนค่ะ คุณสามารถเดินทางเข้าอเมริกาด้วยวีซ่าท่องเที่ยวก่อนได้ แล้วค่อยไปยื่นเรื่องค่ะ พอ I-360 อนุมัติคุณก็จะขอ work permit ได้ทันทีค่ะ ไม่ได้แช่งนะคะ ดิฉันถือภาษิตว่ากันไว้ดีกว่าแก้ มีอะไรก็เมล์มาได้นะคะ จากคุณ : Lawanwadee - [ 15 มี.ค. 51 13:52:34 ]

ความคิดเห็นที่ 2 เข้ามาให้กำลังใจคุณ จขกท กับลูกค่ะ จากคุณ : Life@Texas - [ 15 มี.ค. 51 16:09:05 ]

ความคิดเห็นที่ 3 คุณ mrs.night owl   มีเหตุอะไรให้คิดน่ากลัวแบบนั้นค้ะ อ่านแล้วใจเสียอ่ะ   หวังว่าเหตุการณ์จะไม่เกิดขึ้นจริงนะคะ จากคุณ : hamble pie - [ 15 มี.ค. 51 17:54:01 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ขออนุญาตคุณ mrs.night owl ถามเรื่องที่เกี่ยวเนื่องกันด้วยนะคะ คือมีคนบอกว่าถ้าสามีเสียชีวืต แล้วเรายังไม่ได้เป็นอเมริกันซิติเซ่น เราจะต้องเสียภาษีมากกว่า ไม่ทราบว่าเราควรจะทำอย่างไรค่ะ ขอขอบคุณล่วงหน้าด้วยนะคะ จากคุณ : wheel of forture - [ 15 มี.ค. 51 18:35:29 A:76.16.197.20 X: TicketID:048459 ]

ความคิดเห็นที่ 5 คุณ : wheel of forture ดิฉันทราบอย่างนั้นด้วยค่ะ อะไรที่เกิน ล้านเหรียญ เราจะถูกเสียภาษีมากกว่า ยังไม่รู้เหมือนกันว่าควรทำอย่างไร เพราะเพิ่งให้ขอให้ทนายร่างพินัยกรรม เขาบอกจะส่งเควชั่นเเนร์มาให้ ยังไม่ได้เลยค่ะ ถามเขาไปในข้อนี้เหมือนกัน บางทีถ้าคุณลาวัณวดีกลับมาดู ช่วยแนะนำเราต่อหน่อยได้ไหมคะ หรือพาสครึ่งหนึ่งไปที่ลูก เราจะได้เสียภาษีครึ่งเดียว คุณ : hamble pie  ไม่รู้เหมือนกันค่ะ แต่มันรู้สึกยังไงบอกไม่ถูก จริงๆ รู้มาตั้งแต่รุ้จักกันใหม่ๆ แล้วนะว่าเขาเป็นคน ลึกๆ เเล้วโดดเดี่ยว อ้างว้าง เขาเกิดมาเป็นแบบนี้ ฉลาดมากแต่ในขณะเดียวกันเขาก้รู้สึกแปลกแยกมากเหมือนกัน เขาเกลียดงานที่ทำอยู่มากถึงมากที่สุด แต่ต้องไปทำงานทุกวัน ที่เขาทำอาชีพนี้เพราะเรียนมา แล้วก็ดันเรียนได้ดี ทำได้ดี ก็เลยทำมาเรื่อยๆ จะให้เขาลาออกไปทำอย่างอื่นเขาก็ไม่รู้จะไปทำอะไร  เขาอยากเป็นศิลปินนะคะ อยากวาดรูป อยากเป็นช่างทำไวโอลินอาชีพ แต่คงกลัวจะไม่มีเงิน เพราะในชีวิตเขา กลัวที่สุดคงความจน ตอนเด้กเขาลำบากเพราะพ่อแม่มัวแต่หวังมรดก เขาเป้นคนไม่มีความสุข คือให้สุขอย่างไร เขาจะสุขไม่ได้เหมือนคนอื่น และการที่รู้สึกสุขใจไม่ได้เต็มที่ บางทีมันทำให้คนเราไม่อยากมีชีวิตอยู่ สงสารเขาอยากจะช่วย แต่ก็ไม่รู้จะช่วยยังไง อยู่ที่นี่จะไปหามดหาหมอ มันก็ไม่ได้มีไว้รอท่า จิตเเพทย์ก็ไม่มี หรือถึงจะมี เขาก็ไม่ได้คิดว่าเขามีปัญหาอะไร ทุกวันนี้เขาไม่ได้จมทุกข์นะคะ แต่ดิฉันรู้สึกว่าเขาไม่ได้เป้นสุข คำว่า peaceful mind เป็นแบบไหน ไม่น่าจะเคยสัมผัส เขาเป็นพ่อที่ดี เป็นสามีที่ใช้ได้ แต่ถ้าเกิดวันหนึ่งเขานึกอยากจะเช็คเอาท์ขึ้นมา ด้วยคิดว่าชีวิตมันก็แค่นั้น ดิฉันจะไม่แปลกใจเลย คงประมาณนี้ล่ะค่ะที่ทำให้ดิฉันต้องเตรียมตัว หรือเตรียมการอะไรไว้บ้าง หากวันร้ายคืนร้ายแบบนั้นมาถึงจริงๆ จะได้ตั้งหลักถูก คุณ : Life@Texas ขอบคุณค่ะ ดิฉันถามเผื่อเอาไว้เท่านั้นล่ะค่ะ คุณ : Lawanwadee จะจดเอาไว้เลยค่ะ รบกวนมาหลายครั้งแล้ว ถ้ามีอะไรอีกจะขออนุญาตอีเมลล์ไปหานะคะ ขอบคุณล่วงหน้าอีกครั้งค่ะ แก้ไขเมื่อ 15 มี.ค. 51 20:31:15 จากคุณ : mrs.night owl - [ 15 มี.ค. 51 20:28:12 ]

ความคิดเห็นที่ 6 น้องกุ้ง อ่านที่ตอบน้องหมูแฮมแล้วเห็นใจจังค่ะ ชีวิตคนเราไม่ต้องรวยมากแต่ก็ไม่จนถึงขนาดลำบากแร้นแค้น ถ้าหากได้ทำในสิ่งที่ตัวเองรักตัวเองชอบคงจะมีความสุขมากนะคะ ยังไงก็ขอเป็นกำลังใจให้น้องกุ้งกับครอบครัวนะคะ จากคุณ : ปูขาเก เซมารู - [ 15 มี.ค. 51 22:36:12 ]

ความคิดเห็นที่ 7 ขอเป็นกำลังใจให้นะค่ะ ขออย่าให้เกิดเหตุการณ์อย่างที่คุณคิดเลยค่ะ ถึงแม้จะไม่รู้จักกันเป็นการส่วนตัว ให้ถือเสียว่าเป็นกันในพันทิพก็แล้วกันค่ะ จากคุณ : กวนฐานฮวา ณ อเบิอร์ดีน (กวนฐานฮวา ณ อเบอร์ดีน) - [ 15 มี.ค. 51 23:41:44 ]

ความคิดเห็นที่ 8 อ่านแล้วเห็นใจทั้งคู่ ทั้งคุณสามีและตัวคุณ mrs.night owl เลย อย่างนี้คงต้องหาเวลา ให้เค้าได้พักบ่อยๆ เช่นในหนึ่งปี แบ่งเวลาพักร้อน  ถี่ขึ้น น่าจะช่วยให้สามีคลายเครียดได้บ้างมั้ยล่ะคะ น่าเห็นใจจริงๆ   แต่ยังงัยมีลูกเป็นสายใย คงไม่ทำให้เค้าคิดอะไรสั้นๆอย่างงั้นมั้งนะ !!?? ขอเป็นกำลังใจให้ค่ะ จากคุณ : hamble pie - [ 16 มี.ค. 51 00:02:38 ]

ความคิดเห็นที่ 9 ท้อปก็ชอบมองภาพสองภาพตลอดนะ ภาพที่มันดี กับไม่ดี แม่ท้อปสอนให้มองโลกในแง่ร้ายเอาไว้ อย่าเอาแต่ฝันหวาน ใช้ชีวิตแบบสามารถดูแลตัวเองได้โดยไม่พึ่งใคร หาทางออกให้ชีวิตไว้หลายๆทาง ยิ่งเรามีลูกกันแล้ว ยิ่งต้องหาทางหนีทีไล่ เผื่อเกิดเหตุฉุกเฉิน เพราะถ้ามันเกิดขึ้นมา มันจะยุ่งเหยิงแล้วสมองคงจะมึนสั่งการไม่ร้อยเปอร์เซ็นต์ อันนี้เห็นตอนที่สามีเพื่อนเสีย อะไรอยู่ที่ไหนก็ไม่รู้ มันกระจัดกระจาย วุ่นวาย ต้องใช้เวลาในการเรียบเรียง เหตุการณ์นั้นเกิดตอนที่ท้อปท้อง มันยิ่งทำให้คำแม่สอนมันชัดขึ้นในหัวสมอง ว่าต้องอยู่คนเดียวให้ได้ ต้องเลี้ยงลูกคนเดียวให้ได้ ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น จากคุณ : SFO-CNX - [ 16 มี.ค. 51 00:06:28 ]

ความคิดเห็นที่ 10 มาเป็นกำลังใจให้ค่ะ จากคุณ : chuamalee - [ 16 มี.ค. 51 00:23:23 ]

ความคิดเห็นที่ 11 อ่านแล้วเห็นใจคุณกุ้งจัง  และสงสารแฟนคุณกุ้งด้วย  คนแบบแฟนคุณกุ้งมีเยอะนะคะในสังคมปัจจุบัน เพ็ญว่า ลูกน่าจะช่วยให้เขารู้สึกดีขึ้นนะคะเหมือนทำให้ชีวิตเขารู้สึกว่า มีบางสิ่งบางอย่างให้ยึดเหนียวไงคะ อ่านแล้วสะท้อนใจคะ จับได้ถึงความรู้สึกของคุณกุ้งและแฟนคุณกุ้งเลย จากคุณ : เพนนี (MiniPenzman) - [ 16 มี.ค. 51 00:26:17 ]

ความคิดเห็นที่ 12 เรื่องภาษีคุณฟังมาคนละเรื่องแล้วค่ะ อเมริกันซิติเซ่นกับผู้ถือกรีนการ์ด เสียภาษีด้วยเงื่อนไขเดียวกัน นะคะ ขั้นตอนคือคุณทำเรื่องทางอิมมิเกรชั่นก่อน พอได้กรีนการ์ด คุณก็สามารถแจ้งเสียภาษีด้วยอัตรา ที่คนอเมริกันเสียกันตามปกติ เพียงแต่เปลี่ยนสถานะคุณเป็น head of household เสีย ถ้าเรื่องอิมมิเกรชั่นยังไม่จบหรือ เรื่องทรัพย์สินยังติด probate ฯลฯ ระหว่างหกเดือนนี้ ถ้าเป็นระยะที่ต้องยื่นภาษี คุณยังไม่ต้องยื่น รอเอาไว้ให้เอกสารของคุณเรียบร้อยก่อนแล้วค่อยยื่นค่ะ ภาษียื่นช้าเพราะมีเหตุผลและหลักฐานไม่มีปัญหา ขอให้ยื่นเท่านั้น กรณีของคุณจะง่ายมากเพราะคุณมี SSN แล้ว  ถ้าเป็นกรณีที่เป็น alien จริงๆ คือไม่มีวีซ่า ไม่มี SSN อย่างนี้จะยุ่งกว่าหน่อยค่ะ จากคุณ : Lawanwadee - [ 16 มี.ค. 51 00:54:27 ]

ความคิดเห็นที่ 13 ไม่รู้ว่ามีอะไรเกิดขึ้น เข้ามาบอกว่าเป็นห่วง มีไรช่วยได้ก็บอกนะ เรื่องทางหนีทีไล่นี่ก็ควรรู้ไว้ให้สบายใจ เพื่อตัวเราและลูก ส่วนเค้านั้น คุณกุ้งว่า เค้าควรพักผ่อนลางานสักพักมั้ย? จะได้มีเวลาทำงานอดิเรกที่เค้าชอบ  เค้าของเอื้อยพักนี้ก็เหนื่อยมาก จนบางวัน เอื้อยบอกว่า ลาออกก็ได้นะถ้าไม่ไหวไม่ต้องห่วงเรา เราอยู่กันได้ง่ายๆ มีน้อยใช้น้อย สุขภาพกาย/จิต สำคัญกว่า จากคุณ : *พิณ* - [ 16 มี.ค. 51 05:10:47 ]

ความคิดเห็นที่ 14 I don't know what to say. He may have to change his career and start to do things that he wanted to do. I like what P' Poo have said " ชีวิตคนเราไม่ต้องรวยมากแต่ก็ไม่จนถึงขนาดลำบากแร้นแค้น ถ้าหากได้ทำในสิ่งที่ตัวเองรักตัวเองชอบคงจะมีความสุขมากนะคะ " It is really true. Now he knows that what are the things he likes to do (เขาอยากเป็นศิลปินนะคะ อยากวาดรูป อยากเป็นช่างทำไวโอลินอาชีพ )the most. He may have to follow his dream to fulfill his life. I know you do your best to be someone to support and love  and care for him the most. Cheers.! แก้ไขเมื่อ 16 มี.ค. 51 07:52:15 จากคุณ : PoomPim..TMB - [ 16 มี.ค. 51 07:48:32 ]

ความคิดเห็นที่ 15 ขอบคุณทุกคนที่เป็นห่วงนะคะ จริงๆ แล้วมันไม่ได้แย่มากนะ เพียงแต่เขาเป็นคนแบบนั้นเอง ดิฉันเลยต้องเตรียมพร้อม นี่กำลังคิดจะเรียนปริญญาโทด้านศิลปะบำบัด กำลังหาคอร์สที่เรียนทางไกลได้และไปเข้าคลาสเทอมละครั้ง ต้องเรียนไปสอบทดสอบภาษาอังกฤษอีก เพื่อเข้าเรียนอีก ถ้าไม่โง่เกินและขี้เกียจนัก คงจะเรียนจบสอบใบอนุญาตได้ อันนี้เป็นแผนการที่วางไว้ เผื่ออนาคต ส่วนสามีมาบอกให้ดิฉันจองตั๋ว จองโรงแรมให้หน่อยได้ไหม อยากจะไปไหนสัก ๓-๔วัน เขาเหนื่อย เเละรู้ว่าตัวเองเครียด ดิฉันก็จองให้ พร้อมโรงเเรมเสร็จสรรพ เจ้าตัวยังไม่รู้เลยว่าตัวเองจะไปไหน ดิฉันยังพูดเล่นๆ กับเขาว่า ที่ถ้าจะไปกระโดดสะพานลาโลก รอให้พินัยกรรมเธอเสร็จก่อนนะ เขาดาวน์เป็นช่วงๆ ตัวเองก็ได้แต่คอยดูอยู่ห่างๆ เพราะถ้าถามซักไซ้ บางทีไม่อยากทะเลาะกัน อยากให้เขาไปคุยกับใครสักคน แต่นั่นต้องมาจากตัวเขาเอง เขาต้องการเอง ส่วนเรื่องลาออกจากงานนั้น ดิฉันบอกหลายครั้งแล้วค่ะ ว่าเกลียดนัก เธอควรจะลาออก เพราะสุดท้ายเเล้ว มันก็แค่งาน งานหนึ่ง ไม่ได้สลักสำคัญอะไร ไม่คุ้มกับการเสียสุขภาพ เสียเวลาในชีวิต แต่เขาไม่ทำ คิดว่าไม่กล้าที่จะลาออกจากงาน เขาไม่ใช่คนทำอะไรโดยไม่คิด เขาไม่เสี่ยงอะไรแบบนั้น บางทีดิฉันว่าจะหาวัดที่มีพระพูดภาษาอังกฤษได้ ให้เขาไปนั่งคุยกับพระ รู้จักศาสนาพุทธไว้บ้าง น่าจะช่วยจิตใจเขาได้ ขอบคุณความเป้นห่วงและปรารถนาดีของทุกคนนะคะ ดิฉันเองไม่เป็นไรเลย ถ้าพรุ่งนี้จะขาดเขาไปในชีวิต ดิฉันอยู่ได้และมั่นใจว่าจะเลี้ยงลูกได้ดี แต่คิดว่าเขาคงไม่ทำอะไรแบบนั้น อย่างน้อยคงไม่ใช่เวลานี้หรือในอนาคตอันใกล้นี้ค่ะ จากคุณ : mrs.night owl - [ 16 มี.ค. 51 09:56:42 ]

ความคิดเห็นที่ 16 ฟังๆดูแล้วเหมือนเขาดีเพลสนะ แต่ก่อนเรานึกว่าคนที่เป็นๆคน ที่จิตใจไม่เข้มแข็ง ไม่สามารถบังคับอารมณ์ความคิดได้ แต่หลังๆเพิ่งรู้ว่ามันเป็นโรคๆหนึ่งเลยแหละ ซึ่งรักษาได้ด้วยยา และจิตบำบัด...เป็นโรคยอดฮิตในอเมริกาเลย แต่ถ้าไม่รักษา ก็จะอันตรายมากๆ หลานของสามีอายุแค่ 15 ยังเป็นโรคนี้เลย พากันรักษากินยา ดีขึ้นแล้ว วันคริสมาสแอบเห็นเขาสูบบุหรี่ งง มากๆ เพราะครอบครัวนี้ดีไม่น่ายอมให้ลูกสูบ แต่สรุปแล้ว เขาต้องยอมให้สูบเพราะเป็นการผ่อนคลายจิตใจเขาอย่างหนึ่ง สงสัยต้องย้ายมาอเมริกาหรือประเทศที่มีหมอรักษาด้านจิตใจอ่ะ จากคุณ : ปรารถนา - [ 16 มี.ค. 51 10:15:21 ]

ความคิดเห็นที่ 17 สวัสดี mrs. เคยฟัง Piano Concerto no. 2 ของ Rachmaninoff มั้ย ... คิดว่า mr. เค้าเป็นคนอย่างนั้นแหละ ไม่สามารถบรรยายเป็นอักษรได้ ต้องฟัง ไม่รู้เหมือนกันจะช่วยยังไง ตัว mr. จิตแพทย์อาจช่วยได้ ยาอาจช่วยได้ พุทธศาสนาอาจช่วยได้ แล้วแต่คน แต่อะไรล่ะที่ ... keep life worth going on อย่างน้อยหาให้เจอ.... แล้วก็อยู่แบบมัว ๆ มึน ๆ ต่อไป คนแบบ minor key จะให้อยู่แบบโลกกรูสดใสทุกวันเหมือนพวก major key มันยาก ... แต่มันสัมผัสอะไรได้ลึกซึ้งกว่า ทุกครั้งที่อ่านความเห็นของ mrs. จะนับถือในความคิด ...คิดยืดคิดยาว... ความสามารถ ความเข้มแข็ง ของ mrs. นะ เข้าใจในอารมณ์ วันไหนออกจากอารมณ์นี้ ก็เอาเนตรน้อยตาโตมาโพสต์มั่ง ยังไงขอเป็นกำลังใจให้ครอบครัวนกฮูกนะ -------------------------------- ปล. . มีคำถามติดค้างมานาน ชอบรูปที่ mrs. เพนท์ให้เนตรน้อยตาโตมาก สัตว์ประหลาดพวกนั้นหน้าคุ้นมาก แต่นึกไม่ออกซะทีว่าเห็นที่ไหนมาก่อน ขอถามเลยละกัน จากคุณ : ไอ้จ่อยไง - [ 16 มี.ค. 51 11:37:36 A:58.8.3.83 X: TicketID:098315 ]

ความคิดเห็นที่ 18 พี่แจง เดี๋ยวรอดูจากกลับมาจากพักผ่อนก่อนค่ะ ว่าจะเป็นยัง ตอนนี้เขาตั้งเป้าหมายว่าจะใช้เวลาว่างของเขากลับมาทำไวโอลินที่ทำค้างไว้ เเล้วจะเอาไปประกวดที่พอร์ทเเลนด์ เดือนสิบนี้ ซึ่งกุ้งคิดว่าดี การทำอะไรสักอย่าง งานอดิเรกเหมือนการทำสมาธิอย่างหนึ่ง เราได้เอาใจไปจดไว้กับสิ่งที่เราทำ มันทำให้มีโกลตั้งเอาไว้ ซึ่งเขาก็ดูตื่นเต้นที่จะได้ไปนะ ทริปนี้จะไปกันทั้งครอบครัว คงไปเกือบเดือน คุณไอ้จ่อย สัตว์ประหลาดอะไรกัน แหมออกจะน่ารัก มันเป็นมนุษย์เด้กสองคนกับหมา หนึ่งตัว มีเด็กดีจะปล่อยนก กับเด็กร้ายและหมาดุจะจับนกไงล่ะ ไปแอบเห็นที่ไหนมา นึกออกแล้วบอกด้วยนะคะ เพราะว่าวาดขึ้นมาไม่มีแบบอะไร อยากวาดอะไรก็วาดเลย ไม่ได้ร่างเริ่งอะไรหร้อก แก้ไขเมื่อ 16 มี.ค. 51 12:28:28 จากคุณ : mrs.night owl - [ 16 มี.ค. 51 12:25:41 ]

ความคิดเห็นที่ 19 เนตรน้อยตาโต หกเดือนครึ่งเเล้วนะคะ จากคุณ : mrs.night owl - [ 16 มี.ค. 51 12:29:34 ]

ความคิดเห็นที่ 20 คุณ จขกท จะให้สามีไปเที่ยวคนเดียวเหรอคะ หรือว่า ไปกันทั้งครอบครัวคะ  หวังว่าคงจะไปกันทั้งครอบครัวนะคะ อย่างน้อยสามีคุณจะได้ยังเห็นว่ามีคุณและลูกอยู่เคียงข้าง ชวนกันหากิจกรรมทำ ไม่รู้ว่าสามีคุณชอบเล่นกอล์ฟรึเปล่าคะ ถ้าชอบก็ไปรวมๆกลุ่มกับเพื่อนๆเล่นกันทุกอาทิตย์ได้ก็คงดี เป็นการช่วยบรรเทาปัญหาได้อย่างนึงนะคะเพราะ ไม่ปล่อยให้นั่งว่างๆแล้วเริ่มคิดมาก กอล์ฟตีครั้งนึงก็ใช้เวลานานดีค่ะกลับบ้านมาก็สลบเลย   เป็นกำลังใจให้นะคะ จากคุณ : แม่อยู่ไกล (แม่อยู่ไกล) - [ 16 มี.ค. 51 13:08:49 ]

ความคิดเห็นที่ 21 ความจริงอยู่นอกประเทศก็สามารถขอกรีนการ์ดได้ ไม่ใช่หรือคะ ไม่แน่ใจเหมือนกันนะ เพราะจำได้ว่าเพื่อนคนหนึ่งแต่งงานกับอเมริกันแล้วอยู่สิงคโปร์ ก็เคยทำเรื่องยื่นขอกรีนการ์ด เอ หรือว่าเขาขอวีซ่าแบบแต่งงานก่อนย้ายไปอยู่อเมริกาก็จำไม่ได้แล้ว ส่วนเรื่องสามียังไงพี่ก็ขอให้ทุกอย่างผ่านไปได้ด้วยดีนะคะ แต่พี่คิดว่า คนที่คิดมาก และท่าทางจะคิดอะไรรอบคอบแบบเขา คงไม่ยอมตัดช่องน้อยแต่พอตัวทิ้งลูกทิ้งเมียไปง่ายๆ หรอก ที่เขายังคงทำงานอยู่ ก็เพราะคิดถึงลูกเมียแหละ พี่ว่านะ ไปเที่ยวพักผ่อนก็ดีเหมือนกันนะ คลายเครียดบ้าง ถ้าครอบครัวกุ้งเก็บเงินได้เยอะ ก็มีโอกาสที่จะรีไทร์จากการทำงานได้เร็ว และเขาคงได้ใช้เวลาทำในสิ่งที่ฝัน และอยากทำ อวยพรให้ทำได้นะ จากคุณ : ปอมปอมเกิร์ล - [ 16 มี.ค. 51 13:15:21 ]

ความคิดเห็นที่ 22 เนตรน้อยน่ารักจังเลยค่ะ แก้มไปโดนอะไรมาคะลูก ยิ่งโตยิ่งน่ารักมากเลยคุณกุ้ง อ่านแล้วเข้าใจว่าสามีคุณคงเป็นคนเอาจริงเอาจัง รับผิดชอบงานมาก คงเกิดความเครียดได้ง่าย อีกอย่างอาจจะต้องย้ายไปทำงานหลายประเทศหรือเปล่าคะ เลยทำให้รู้สึกว่า ต้องปรับตัวกับสถานที่ใหม่อยู่เรื่อยๆ  บางที่เรื่องแบบนี้ก็ทำให้เกิดความเครียดได้เหมือนกัน ไปพักผ่อนอย่างที่คุณว่าก็ดีค่ะ ไม่แน่อาจจะลองคุยเรื่องซื้อบ้าน หรือ สร้างบ้าน เวลาเวเคชั่นยาวๆก็ไปอยู่บ้าน แบบให้เรามีความรู้สึกว่า เรามีที่ที่หนึ่งที่เรียกว่า บ้านของเรา บางทีเวลามีเงินมากแล้วแบบไม่ต้องทำงานต่อก็อยู่ได้สบายไม่เดือดร้อน  ก็มีกิจกรรมในบ้านทำอยู่ตลอดก็น่าจะเป็นชีวิตที่สงบสุขนะคะ เอาใจช่วยให้ผ่านพ้นช่วงนี้ไปนะคะ จากคุณ : Walcher - [ 16 มี.ค. 51 16:12:11 ]

ความคิดเห็นที่ 23 มาเป็นกำลังใจให้ค่ะ อาจจะไม่ได้รู้จัก คจกท แต่ก็ขอให้ทุกอย่างผ่านไปด้วยดี อย่าเครียดนะคะ จากคุณ : honto (honto) - [ 16 มี.ค. 51 16:29:29 ]

ความคิดเห็นที่ 24 คุณกุ้งเป็นคนฉลาดและมีความสามารถ แถมเข้มแข็งอีกต่างหาก เป็นกำลังใจให้นะคะ งานของคุณสามีท่าทางจะหนักมาก ยังไงก็ขอให้ผ่านช่วงนี้ไปได้ (ไม่ทราบว่ามีเหตุการอะไรที่เป็น emotional trigger ก่อนที่เขาจะเป็นแบบนี้หรือเปล่าค่ะ) น้องเนตรน่ารักมาากๆ ภาพที่คุณกุ้งวาดก็สวยมากๆมีเอกลักษณ์ คุณกุ้งน่าไปวาดรูปเป็น illustrator มืออาชีพไปเลย ทำพวกหนังสือเกี่ยวกับบรูไนระหว่างที่ยังอยู่ที่ประเทศนี้นะคะ จากคุณ : เบญ (BFR) - [ 16 มี.ค. 51 18:09:48 ]

ความคิดเห็นที่ 25 ฮ่า ฮ่า เห็นหน้าฮูกเล็กแล้วขำ กลมบ็อกไปหมด น่าร้า ก ก ก ก โตขึ้นเป็นคาวบอยนักไวโอลินดีมั้ย ขอให้ครอบครัวนกฮูกเที่ยวให้สนุกนะ หวังว่าพ่อฮูกจะรู้สึกดีขึ้น แล้วจะรอดูไวโอลินนะ จากคุณ : ไอ้จ่อย - [ 16 มี.ค. 51 21:25:00 A:58.8.3.83 X: TicketID:098315 ]

ความคิดเห็นที่ 26 เข้าใจความรู้สึกของสามีคุณกุ้งค่ะ เราก็เป็นโรคแบบนี้ อยู่ๆจะลาออกจากงานทิ้งงานที่มีเงินเดือนทุกเดือนมีสวัสดิการดีๆ ไปทำในสิ่งที่เราชอบ ใจรัก แต่เงินน้อย มันก็ไม่ได้ ทั้งๆที่บางที่อยากเอาหัวชนกำแพงจริงๆเวลาที่เกลียด และเบื่องานที่ทำอยู่ จะออกก็เสียดายไอ้สิ่งดีๆที่เค้ามีให้ ถ้าไปทำที่อื่นมันจะไม่ได้อย่างนี้            เลยเหมือนติดคุก ทำงานที่ตัวเองไม่ชอบสักเท่าไร ทำก็เพราะมันมันคงดี ไม่ต้องกังวลเรื่องเงินหรือกลัวตกงาน แต่ถ้าเลือกได้คงทำอาชีพอื่น พูดตรงๆว่าให้ไปขายของตามร้าน หรือเป็นเด็กเสริฟคงจะมีความสุขในการทำงานมากกว่าอีก ตอนนี้ตั้งใจว่าจะหางานใหม่ให้ได้ก่อนสิ้นปี ไม่รู้จะได้หรือเปล่า                  สามีก็บอกว่าถ้ามันแย่นักก็ออกมาสิ หางานใหม่ มันไม่ง่ายอย่างนั้นสิ ไม่มีงานทำจะเอาเงินที่ไหนใช้ เธอจะเลี้ยงเหรอ ถ้าเลี้ยงจะได้ไปลาออกพรุ่งนี้เลย                     สามีคุณกุ้งคงจะมีอารมณ์อ่อนไหว มีความเป็นศิลปินในตัวเหมือนเรา จะเบื่อง่าย ไม่ชอบอะไรซ้ำซาก ไม่ตามคนอื่น ถ้าเป็นโรคเดียวกับเราเดี๋ยวก็หาย ถ้าได้หยุดงานไปเที่ยวสักสองสามวัน ไม่ถึงขนาดฆ่าตัวตายแน่นอน ฉลาดเกินกว่าที่จะทำอย่างนั้น โดนเฉพาะลูกยังเล็กอยู่ด้วย จากคุณ : Gisele - [ 16 มี.ค. 51 22:35:32 ]

ความคิดเห็นที่ 27 แนะนำสถานที่ vacation ของคุณพ่อนกฮูกค่ะ ดิฉันแนะนำเพื่อนฝรั่งไปหลายคน ได้ผลดี ที่วัดนี้มีพระฝรั่งที่บวชมานานหลายรูป และส่วนมากพระไทยก็จะเป็นคนที่มีการศึกษา พูดอังกฤษได้ค่ะ 10 day retreat at International Dharma Hermitage Suan Mokkh General Information What is the 10 - Day Retreat ? It is a very special period of time in one's life which one devotes just to oneself. The time to explore ans learn the Winner side of oneself. Thus getting to know oneself thoroughly, in all aspects e.g. who one is, what one really needs or wants in life, what is the real goal in one's life, how one can accomplish it etc. The retreat is run monthly all year round. It begins on the last day of the month before and ends on the 11th of the month [e.g. the January retreat starts on December 31st and ends on January 11th] Why is it ? Being born into this world without warning is being thrown into this life without any preparation, training or aim at all. One gets lost easily and quickly. Especially in the so called "modern, material world" where most of the people and environments influence or lead or even "force" one to choose a competitive, material way of life to lead. Thus, inevitably, resulting in an undesirable, unhealthy or even a miserable life. A way of life, which one has no time to stop and think it over or notice for everything is always in a hustle and bustle state The 10- Day retreat provides an opportunity[or probably the only opportunity] for oneself to take a break, and look over things and take a serious review on what has been happening or going on [whether right or wrong] in one's life. the chance to reflect, modify, adjust and/or make changes in one's life. How is it done ? In the retreat, all participants are required to observe rules among which are as follow :- Keep complete silence Refrain from - destroying all forms of life - taking things without permission - harming the other by speech - any sexual activity, mentally, verbally or bodily - smoking or intoxicating oneself with any intoxicant - having a meal in between afternoon and before dawn - beautifying or entertaining oneself - sleeping or sitting on luxurious bed or seat Stay the whole 10 days Observe the schedule strictly This is to keep oneself to oneself only, no one else ! What the participants learn ? 1. Theory 1.1 The concept of four noble truth these are - Dukkha [ traditionally translated to English as suffering but contemporary known as stress, frustration, fear, anxiety, anger etc.] - The cause of Dukkha - The cessation of Dukkha - The way to the cessation of Dukkha 1.2 Anapanasati [mindfulness with breathing] - The breath & the body - The feelings - The mind - The Dhamma 2. Practice 2.1 Formal meditation - sitting meditation - standing meditation - walking meditation - lying down meditation 2.2 Meditation in action [in daily life] 2.3 Consultation when a participant has a question/problem on meditation practice, the person can make a request to see a teacher for consultation. for more information; go to see at http://www.suanmokkh.org/ret/ret-sm1.htm ลองพิจารณาดูนะคะ จากคุณ : Lawanwadee - [ 16 มี.ค. 51 23:03:10 ]

ความคิดเห็นที่ 28 เข้ามาให้กำลังใจค่ะ ขอให้สามีคุณดีขึ้นนะค่ะ น้องเนตรน่ารักมากค่ะ จากคุณ : sunshine mommy - [ 16 มี.ค. 51 23:03:34 ]

ความคิดเห็นที่ 29 เท่าที่อ่านนะว่า stressed จากงาน จากสภาพที่เป็นอยู่ คิดว่าdepressedอย่างที่คุณแจงว่าน่ะ นี่ถ้าเขาลาไปไหน 3 - 4 วัน ต้องรู้นะว่าไปไหน..เพื่อความปลอดภัย จากประสบการณ์ที่เจอ คนที่ฆ่าตัวตายเนี่ย(ฟังแล้วรุนแรง แต่ก็เกิดกันอยู่ทุกวัน เพียงแต่เป็นคนอื่น) สาเหตุนึงเพราะการมีชีวิตอยู่มันทรมานมากกว่าการไม่มีชีวิต จุดที่ทำให้ตัดสินใจ คือ จุดที่มันให้รู้สึกทรมานจนไม่อยากจะทรมานต่อไปแล้ว พูดถึงการไม่มีความสุข ส่วนนึงคงอยู่ที่การมองโลกน่ะ ถ้าสามารถปรับการมองโลกได้บ้าง ก็น่าจะมีหนทางให้มีความสุขในชีวิตมากขึ้น แต่..บางทีอยู่ในสภาพแวดล้อมที่ปรับยังไง ก็ไม่ไหว อย่างนั้นก็คงต้องออกมาจากสภาพแวดล้อมนั้น ในหลายๆครั้ง การออกมาจากสภาพแวดล้อมที่ไม่ชอบ มันทำไม่ได้ทันที อย่างนั้นก็ต้องทำใจให้เย็นลง มองหาลู่ทางและ*วางแผน* ตรงนี้จะช่วยให้มีความหวัง ความหว้งจะช่วยให้รู้สึกว่าชีวิตมีคุณค่ามากขึ้น ในระหว่างนั้น ต้องอดทน แต่แต่ละคน ระดับที่ทนได้มีไม่เท่ากัน ถ้าชอบอย่างวาดรูปอะไรทำนองนั้น ทำไมไม่ทำเป็นงานอดิเรกไปพลางๆ อย่างตอนเย็นหลังเลิกงานหรือวันหยุดเสาร์อาทิตย์ น่าจะพอมีเวลาทำสิ่งที่ชอบได้ ถ้าคิดเปลี่ยนcareer ว่าสิ่งสำคัญคือ เตรียมเงินหรือresourcesต่างๆให้พอค่าใช้จ่ายอย่างน้อย 6 เดือน ปีนึงหรืออะไรก็ว่าไป เพราะการไม่มีพอกินพอใช้ก็จะก่อให้เกิดความเครียด และdepressedได้เหมือนกัน ทุกอย่างcomes with a price ถ้าเปลี่ยนสาขาอาชีพ แล้วรายได้น้อยลง ต้องสามารถยอมทำใจที่จะลด standard of living จากที่มีอยู่เป็นอยู่ --ลูกชายน่ารักมากก หน้าตาบ๊องแบ๊ว.... จากคุณ : Overseas - [ 17 มี.ค. 51 03:56:10 ]

ความคิดเห็นที่ 30 โปรแกรมรีทรีตน่าสนใจมากๆ ค่ะ เดี๋ยวเขากลับมาจากทริป จะคุยกับเขาดูค่ะ เมื่อคืนยืนช่วยเขาทำกับข้าวอยู่ แอบเลี่ยงๆ ถามทีเล่นทีจริง ถามขำๆ ว่า นี่เธอเคยคิดไหมว่า เธออาจเป็น ไบโพล่า ดิสซอเดอร์ เธอจะบ้าเหรอ เขาว่า งั้นเมเจอร์ดีเพรส  ดิฉันพูดต่อ นี่ถ้าชั้นเป็นนะ คนทั้งโลกเป็นหมดน่ะเธอ เขาพูดกลั้วหัวเราะ แล้วหันไปกวนซอสต่อ          ....................... ดิฉันจองตั๋วไปกรุงเทพให้เขา วันพฤหัสนี้ กลับวันอาทิตย์ ตอนแรกว่าจะส่งไปบาหลี แต่โรงเเรมเต็มหมด ช่วงอีสเตอรืฮอลิเดย์ จะไปเวียดนาม พม่าหรือ กัมพูชา เขาต้องทำวีซ่า ดิฉันเห็นว่า เอาวะ กรุงเทพง่ายสุด โรงแรมหาง่าย ดิฉันทำให้มันเป็นเรื่องสนุกตื่นเต้น คือ เขาไม่รู้ว่าตัวเองจะไปไหน ดิฉันจัดกระเป๋าให้ จองโรงเเรมให้ ซื้อตั๋วเครื่องบินให้ คนขับรถพาไปสนามบิน คงจะรู้ตอนเช็คอิน อย่างคุณซีส์บอกว่า ถ้าจะเปลี่ยนงานต้องมีเงินรองรับ เขาเปลี่ยนได้ง่ายๆ เลยแหละคุณซีส์มีเงินรองรับเป็นปีๆ ปัญหาคือเกลียดงาน แต่ชอบเงินไง ไม่มีงานไหนหรอกที่จ่ายให้เขาได้เหมือนงานนี้ พวกเกลียดตัวกินไข่ เกลียดปลาไหล กินน้ำแกงไง จากคุณ : mrs.night owl - [ 17 มี.ค. 51 08:12:41 ]

ความคิดเห็นที่ 31 น้องกุ้งไม่ไปฮอลิเดย์ด้วยเหรอคะ ไปไหนก็น่าจะไปด้วยกันนะ เค้าจะได้เห็นว่ามีคนอีกสองคนที่มีความสำคัญกับเค้า อ่านแล้วนับถือจิตใจน้องกุ้งมาก ๆ เตรียมพร้อมและเข้าใจสามีดี พี่คิดว่าสามีคงเครียดนะคะ ขอให้ทุกอย่างผ่านพ้นไปไว ๆ ไม่ทราบว่าสามีน้องกุ้งเป็นคนเปิดเผย ชอบคุยเรื่องราวให้น้องกุ้งฟังไหม บางทีการได้พูดอะไร ๆ ออกมา มันช่วยได้เยอะนะ น้องเนตรหน้าตาเหมือนน้องกุ้งมาก น่ารักเหลือเกินจ้ะ จากคุณ : madam_ozzy - [ 17 มี.ค. 51 10:30:46 ]

ความคิดเห็นที่ 32 ขอตอบรวมๆ นะคะ สำหรับเรื่องกอล์ฟ สามีดิฉันไม่เล่นกีฬาใดๆ ทั้งสิ้น ประสาทดีไหมคะ กอล์ฟเกิบไม่เคยอยู่ในความคิด ทริปนี้เขาไปคนเดียวค่ะ เพราะอยากให้เขามีสแปซส่วนตัวบ้าง อยู่ด้วยกัน เห็นหน้ากันทุกวัน สามเวลาหลังอาหาร จริงๆ เพราะกลับมากินข้าวกลางวันที่บ้าน ไปให้ปลอดดปร่ง เพราะเดินทางกับเด้กนี่เครียดนะ ดิฉันเองไม่เครียด เดินทางกับลูกยังเครียดเลย เรื่องบ้าน ก็ยังคิดไม่ตกค่ะ อเมริกามันกว้างเหลือเกิน ไม่รู้จะไปอยู่ที่ไหน ตอนเด็กอยู่บ้านของตระกูลเขา ที่นิวยอร์ก โตมาสักสิบขวบย้ายมาโอไฮโอ โตเข้ามหาวิทยาลัยไป หลุยเซียน่า เริ่มชีวิตทำงานที่นิวออร์ลีน อยู่แต่ละที่ อย่างละสิบปี ก่อนย้ายออกมาอยู่ต่างประเทศ ส่วนจะซื้อบ้านที่เมืองไทยนั้น เขาไม่ซื้อแน่ อาจจะซื้อคอนโดสำหรับดิฉันและลูกไว้มาอยู่ แต่ให้เขาอยู่เขาไม่เอา เขาอยู่บ้านเราแบบถาวรไม่ได้ เรื่องสัญชาติ ต้องมีกรีนการ์ดก่อนค่ะถึงจะขอได้ จะมีกรีนการ์ดและรักษาสถานะได้ต้องอยู่เมกาปีละอย่างน้อยหกเดือน ส่วนคนที่ขอได้แม้อยู่นอกประเทศนั้น ต้องทำงานกับรัฐบาลน่ะค่ะ ถึงจะขอได้ หวังว่าเขากลับมาจากพักผ่อนน่าจะดีขึ้นค่ะ จากคุณ : mrs.night owl - [ 17 มี.ค. 51 13:19:46 ]

ความคิดเห็นที่ 33 ขอให้สามีคุณ mrs.night owl กลับมาแล้วรู้สึกดีขึ้นมาก ๆ นะคะ บางทีเขาอาจจะแวะเข้าวัดเข้าวาในกรุงเทพ ให้จิตใจสงบ อาจจะได้ข้อคิดใหม่ ๆ ถ้าสามีคุณมีเงินเก็บมาก ลองเอามาลงทุนดีไหม เปิดกิจการเล็ก ๆ แล้วค่อย ๆ ขยาย สามีดิฉันก็บ่นเรื่องเครียดกับงาน เพราะทำเกี่ยวกับความปลอดภัย เป็นงาน 24/7 ไม่เคยได้พักเลย โทรศัพท์มือถือปิดไม่ได้เลย บางทีตี 2 ตี 3 ต้องตื่นมาจัดการปัญหา เขาบอกว่าขอทำอีก 4-5 ปี เก็บตังค์พอแล้วจะไปขายไก่ย่างที่เมืองไทย ยืนขายข้างถนนนั่นแหล่ะ ไม่เครียดดี หรือไม่ก็เปิดร้านอาหารเล็ก ๆ ฉันทำ เธอเสริพ โชคดีเขาทำอาหารอร่อย เงินบำนาญบวกเงินเก็บก็พอเลี้ยงเธอกับลูกได้   เรื่องวางแผนกรณีหากใครคนหนึ่งเสียชีวิตนี่ดิฉันเห็นด้วย ดิฉันกับสามีสบายดีทั้งคู่แต่ก็คุยกันแล้วว่าถ้าเธอตายก่อนอีกคนจะทำยังไง เพราะเราไม่รู้ว่าอุบัติเหตุจะเกิดขึ้นเมื่อไร เขาอธิบายให้ดิฉันเลยว่า ถ้าเขาไปก่อน ให้โทรติดต่อที่นี่ ที่นั่นนะ เธอกับลูกจะได้เงินช่วยเหลือเดือนละเท่าไร ตายแล้วให้เผา เอากระดูกไปลอยที่ไหน ถ้าดิฉันไปก่อนก็ให้โทรบอกที่บ้านที่เมืองไทย ที่เหลือเขาคงรู้เอง จากคุณ : Sunny Shiny Day - [ 17 มี.ค. 51 13:54:14 ]

ความคิดเห็นที่ 34 มนุษย์..... เกิดกับความไม่แน่นอน แก่กับความไม่แน่นอน เจ็บกับความไม่แน่นอน ตายกับความไม่แน่นอน เป็นกฎธรรมชาติของชีวิตทุกชีวิต ถ้ายอมรับสิ่งนี้ได้จิตใจก็จะไม่ทุกข์ หนทางเดียวที่จะออกจากทุกข์นี้ได้คือการเจริญสติปัฎฐาน 4 หรือวิปัสสนาค่ะ course ที่คุณลาวัณวดีแนะนำที่สวนโมกข์ดีมากค่ะ ใช้หลักสูตรอานาปานสติ ให้จิตจดจ่อกับลมหายใจตลอดเวลาทั้งเข้าและออก สถานที่พักเป็นห้องเดี่ยว ป่าร่มรื่น แต่หน้าร้อนจะร้อนมากค่ะ ที่สำคัญมีบ่อน้ำพุร้อนธรรมชาติที่ช่วยบำบัดได้ดีมากๆค่ะ ถ้าอยากคุยกับพระอาจารย์ ถามหาพระอาจารย์เมธีได้ค่ะ ท่านบวชมา 20 พรรษาแล้ว และมีพระอาจารย์ชาวอเมริกันชื่อ Dhammavidu ที่ดูแลการสอนอยู่ ท่านเจ้าอาวาสชื่อพระอาจารย์โพธิ์ค่ะ ท่านเป็นลูกศิษย์ที่ใกล้ชิดพระพุทธทาสและดูแลสวนโมกข์ต่อมาถึงทุกวันนี้ การเข้าอบรมไม่ต้องส่งใบสมัครล่วงหน้าเป็นแบบ walk in ค่ะ อีกคอร์สหนึ่งที่เหมือนการผ่าตัดทางจิตใจอย่างลึกมากที่สุดคือ แนวทางวิปัสสนาของท่านอาจารย์อินเดียชื่ออาจารย์โกเอ็นก้าค่ะ มีศูนย์อบรมอยู่ทั่วโลก ที่นี่ต้องส่งใบสมัครล่วงหน้าและรอรับคำตอบรับให้เข้าคอร์สอบรม http://www.dhamma.org มีหลายภาษาด้วยค่ะ ที่นี่อานาปานสติ 3 วัน วันที่ 4-10 วิปัสสนาเน้นที่เวทนาและทำจิตให้เป็นอุเบกขา เรื่อง depression หรือ bipolar นี่มีประสบการณ์กับตัวเองค่ะ ตั้งแต่วิกฤตเศรษฐกิจของครอบครัวเมื่อปี 1997-98 ทำให้ธุรกิจ งาน และครอบครัวของเราล้มหมดเลย โรคนี้มีสาเหตุมาจากพันธุกรรมด้วย บทเรียนของคนฆ่าตัวตายนั้นทำให้สมาชิกในครอบครัวมีความทรงจำที่ทุกข์มากค่ะ ถึงทำใจให้เข้มแข็งและยอมรับได้ก็ตามแต่ควรป้องกันไว้ดีที่สุดค่ะ พ่อเราเป็นคนนึงที่ฆ่าตัวตาย เราหนีกับความจริงนี้มาตลอดและออกจากทุกข์ได้ก็เพราะการเรียนรู้พุทธศาสนา โดยเฉพาะวิปัสสนาตลอดหลายปีมานี้ค่ะ คือเปรียบเหมือนการชำระจิตใจ กิเลส สังขารของชีวิตออกทีละชั้นๆค่ะ ต้องใช้เวลาเรียนรู้พอสมควรค่ะ แต่รับรองว่าทำให้เข้าใจว่าที่เขาบอกว่าการให้ธรรมะชนะการให้ทั้งปวงเป็นแบบนี้เอง แก้ไขเมื่อ 18 มี.ค. 51 14:02:41 จากคุณ : ตรีจิตร - [ 17 มี.ค. 51 15:31:02 ]

ความคิดเห็นที่ 35 เพิ่งได้เข้ามาอ่าน อ่านไปอ่านมา สามีพี่กุ้งก็คล้ายๆกับแฟนไนน์เลย คือคนนั้นเค้าไม่ค่อยมีความสุขกับชีวิตตัวเองเท่าไหร่ ทำนองว่า อยากทำแต่ไม่ได้ทำ เค้าก็เลยไม่แฮปปี้ มีช่วงนึงที่แย่ๆ แบบทุกอย่างแย่หมด คือสอบเลื่อนชั้นไม่ผ่าน โรงเรียนให้ออก (ตอนที่เรียนก็ไม่แฮปปี้) อยากจะทำงาน แต่ก็ไม่มีงานทำ ชีวิตเค้ายุ่งเหยิงมากช่วงนั้น พอผ่านไปปีนึง เค้ามาเมืองไทย ก็คุยๆกันอยู่ แล้วเค้าก็กอดไนน์ แล้วร้องไห้เลย เราก็แบบ อะไรวะ เป็นไรอ่ะเธอ เกิดไรขึ้น เค้าบอกว่า เค้าเป็นดีเพรส เค้าทนไม่ไหวแล้ว จะทำยังไงดี คือก่อนหน้านี้ไนน์คิดแล้วแหละว่าเค้าเป็นแน่ๆ เพราะมันมีอะไรแปลกไป แต่ก็ไม่พูดออกไป ก็เลยบอกเค้าว่า กลับไปฝรั่งเศสแล้วไปหาหมอนะ ขอร้องเลย ปกติไม่เคยขออะไรเค้า แต่ครั้งนี้ต้องขอจริงๆ พอเค้ากลับไป ไนน์ก็โทรไปคุยกับเพื่อนที่เป็นคล้ายๆดีเพรส ก็เข้าใจโรคนี้มากขึ้น ส่วนเค้าก็ไปหาหมอ ต้องกินยา ต้องปรับทัศนคติ ต้องเลิกคิดว่าก่อนหน้านี้ fail อะไรไปบ้าง โชคดีที่ว่าพออีกไม่กี่เดือนต่อมา เค้ามาเมืองไทยอีก คราวนี้ได้ทำอะไรที่เค้าอยากทำ มันก็เลยทำให้เค้ารู้สึกดีกับชีวิตมากขึ้น มั่นใจมากขึ้น เครียดน้อยลง ตั้งแต่นั้นก็รู้สึกว่าเค้าอาการดีขึ้น ล่าสุดที่มาก็ไม่ต้องกินยาแล้ว เข้าใจว่าที่เป็นดีเพรสเพราะเค้าไม่ปล่อยวางน่ะค่ะ แบบอยากทำแต่ไม่ได้ทำ ก็เก็บมาคิด คิดว่าทำไมชีวิตชั้นต้องเป็นอย่างงั้น ต้องเป็นอย่างงี้ หลังๆเวลามาเมืองไทยที เค้าอยากทำไร ไนน์หาให้ทำหมดเลย แบบงานไม่ต้องเอามาทำที่นี่ อยากเรียนแคนใช่มะ เดี๋ยวชั้นหาครูให้ อยากซื้อเครื่องดนตรีไทยใช่มั้ย เดี๋ยวชั้นพาเธอไป เค้าจะได้รู้สึกว่าได้พักจริงๆ ไม่ต้องกลับไปคิดโน่นคิดนี่อีก เห็นด้วยกับพี่ๆข้างบนว่าเรื่องตัดช่องน้อยแต่พอตัวเนี่ย ไม่น่าเกิดขึ้นค่ะ เท่าๆที่อ่านดู สามีพี่กุ้งดูเป็นคนคิดหน้าคิดหลัง คิดรอบคอบ ไม่น่าคิดเรื่องแบบนี้ ถ้าเรื่องงานมันหนักนัก ก็ต้องพักบ้าง ถ้าเงินมีพอ ก็ทำงานที่เราสบายใจมันก็ดีกว่าทรมานใจไปวันๆ เป็นกำลังใจให้นะคะ ปล. น้องเนตรน่ารักอีกแล้ว จากคุณ : ...hamster... - [ 17 มี.ค. 51 18:26:10 ]

ความคิดเห็นที่ 36 เพิ่งเข้ามาอ่านเหมือนกันค่ะ เข้ามาส่งกำลังใจเพิ่มให้อีกหนึ่งดวงค่ะ ขอให้คุณสามี รู้สึกดีขึ้น หายเครียด หลังจากไปพักผ่อนนะคะ น้องเนตรตาบ๊องแบ๊ว แก้มน่าฟัดจังเลยค่ะ น่ารักมากกกก จากคุณ : casidy - [ 17 มี.ค. 51 20:22:11 ]

ความคิดเห็นที่ 37 เป็นกำลังใจให้ค่ะ เข้าใจความรู้สึกของสามีคุณ เพราะเคยเป็นอย่างนั้น แต่ตอนนี้ปลงได้เยอะแล้ว ต้องปล่อยวางมากๆค่ะ จากคุณ : ดอกกาหลา - [ 17 มี.ค. 51 21:20:48 ]

ความคิดเห็นที่ 38 เพิ่งกลับมาจากเมืองไทย อ่านหัวข้อกระทู้กะชื่อเจ้าของกระืทู้ ไม่เข้าไม่ได้แล้วอ่ะ เครียด กับเบื่อชีวิต แต่เพราะเค้ายังมีคุณกะัลูกนะคะ เค้าเลยยังไม่สามารถเช็คเอาท์ชีวิตเค้าได้อ่ะ เราว่าตั้งแต่เราแต่งงาน มีลูก เราก็เป็นยังงั้นอ่้ะ เบื่อชีวิตมาก หลังๆเราเริ่มเข้าหาเพื่อนมากขึ้น ใช้เงินเยอะขึ้น แต่ก่อนเครียดเพราะไม่ใช่เงินที่เราหาเิอง ไม่ค่อยกล้าใช้น่ะ ตอนนี้ก็บางครั้งอยากได้ก็ซื้อซะ บำบัดความอยากอ่ะ คงต้องให้เค้าหางานอดิเรกทำอ่ะ เงินไม่ใช่คำตอบสุดท้ายของความสุขในชีวิต แต่เป็นปัจจัยพื้นฐานที่ต้องมีให้พอเพียง แต่ที่จริงเคสนี้ ดีกว่าสามีไปมีกิ๊กนะ เพื่อนเราช่วงนี้มีไปหลายคู่เลย เครียดแทนเพื่อนเลย อ้อ ลองสวดมนต์วันละนิดนะคะ เพื่อคนที่คุณรักเน้อ จากคุณ : sivalee - [ 19 มี.ค. 51 11:20:21 ]

ความคิดเห็นที่ 39 คุณตรีจิตคะ เสียใจด้วยจริงๆ ค่ะสำหรับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นกับครอบครัวคุณ เซฟเก็บข้อความดีๆ ของทุกคนเอาไว้อ่านตอนรู้สึกกลุ้มแล้วค่ะ ขอบคุณนะคะ จากคุณ : mrs.night owl - [ 19 มี.ค. 51 14:35:06 ]

ความคิดเห็นที่ 40 เป็นกำลังใจให้นะคะ..ขอให้ผ่านพ้นไปด้วยดีค่ะ..ลูกของคุณกุ้งน่ารักจังเลย จากคุณ : chatchanya - [ 19 มี.ค. 51 18:18:58 ]

ความคิดเห็นที่ 41 แต่วิกฤตคือโอกาสในทุกสถานการณ์สำหรับตรีค่ะ พอผ่านมาแล้ว อ๋อ ก็เป็นเช่นนั้นเอง สำหรับคุณกุ้งเช่นกัน ขอให้ทุกอย่างผ่านไปด้วยดีถึงดีที่สุดค่ะ แก้ไขเมื่อ 19 มี.ค. 51 18:52:32 จากคุณ : ตรีจิตร - [ 19 มี.ค. 51 18:51:12 ]

ความคิดเห็นที่ 42 ไม่ได้มาที่ห้องนี้หลายเดือนแล้ว เพิ่งมาเห็นกระทู้ของกุ้ง เห็นแล้วใจหาย ยังน้อ คุณชาลส์ยังไม่เป็นอะไรน้อ เป็นกำลังใจให้ทั้งกุ้ง ทั้งชาลส์นะคะ ยังไงๆก็มีกันและกันอยู่ อย่าท้อค่ะ จากคุณ : กุลธิดา (kdunagin) - [ 20 มี.ค. 51 02:09:35 ]

ความคิดเห็นที่ 43 ชอบภาพที่คุณกุ้งวาดมากค่ะ เคยเห็นแล้วตอนที่คุณกุ้งโพสท์รูปน้องเนตรน้อยตาโต แต่ไม่ได้ชม คิดว่าความน่ารักของเนตรน้อยคงจะทำให้คุณพ่ออยากมีชีวิตอยู่คอยดูเค้าเติบโตนะคะ มีลูกน่ารักขนาดนี้จะยอมตายง่าย ๆ ได้ไงกัน จากคุณ : chef umim - [ 20 มี.ค. 51 04:42:40 ]

ความคิดเห็นที่ 44 เข้ามาช้า คงพอทันคุยด้วย.. น้องกุ้ง ตั้งอยู่ในความไม่ประมาท และดูเข้มแข็ง น่าชื่นชม ค่ะ พี่ก็ห่วง ว่าจะ ดีเพรส..น้องชาย ของแฟน ก็เป็นค่ะ เป็นตอน อายุ..๓๖ เองนะ ตอนนี้ ๔๔ แล้ว ทุเลาไปเยอะแล้วค่ะ ต้องพบแพทย์ ได้ยา..หนักหนา อยู่สัก ๔-๕ ปี ค่ะ ก็ เริ่มจากบ่น เบื่องานที่ทำเหลือเกิน..ถึงกับ อยากตาย ไม่เห็นคุณค่าในชีวิต...จนต้อง ให้เลิกทำงาน และ มีคนประกบ ตลอด..กลัวจะคิดสั้น.. ตอนนี้ กลับมาทำงานเดิมได้ แบบ ไม่ซีเรียส.. เป็นร้านขายยา ของตัวเอง หนะค่ะ เป็นกำลังใจให้นะคะ น้องกุ้ง... พุทธธรรม ภาคภาษาอังกฤษ.. อีกเล่มชื่อ..ธรรมนูญชีวิต ก็มีภาคภาษาอังกฤษ ด้วยค่ะ อยากให้ ซึมซับ พุทธธรรม ในทางที่ถูก จังเลย ค่ะ จากคุณ : samranjai - [ 20 มี.ค. 51 12:36:18 ]

ความคิดเห็นที่ 45 เพิ่งเข้ามาอ่านแล้วตกใจ  กำลังใจคนรอบข้างสำคัญค่ะ พี่ยังเป็นเลยบางช่วง คือเบื่องาน เครียด สารพัด ไม่อยากทำอยากเลิกกิจการไปเลย แฟนพี่นี่แหละ ที่ทำให้รูสึกดีขึ้น เป็นกำลังใจและเข้าใจเราที่สุด  มีความรู้สึกว่าอยากไปพักผ่อนที่เงียบๆ แบบหลุดโลก ไม่รับโทรศัพท์ หรือ ข่าวสารใดๆแบบนี้เลยนะ   พอไปพักผ่อนกันก็รู้สึกดีขึ้น   แต่ยังไม่เคยคิดถึงขั้นทำร้ายตัวเองหรืออะไรที่น่ากลัว   พี่ว่าเรื่องงานมีส่วนอย่างมากพอมันสะสม เข้าทุกวัน เหมือนระเบิดเวลาน่ะนะ  พอถึงจุดนี้คนรอบตัวเรานี่แหละจะรู้   แฟนคุณกุ้ง ไปพักผ่อนดีแล้ว อีกอย่างคุณกุ้งก็เข้าใจแกด้วยช่วยได้เยอะ  พี่ว่าแกคงแค่เครียดๆ กับเรื่องงาน   กลับมาแล้วคอยสังเกตนะคะจะอารมณ์ดีขึ้นเยอะเลย ขอให้ผ่านพ้นช่วงแบบนี้เร็ววันนะคะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ จากคุณ : zoli - [ 20 มี.ค. 51 23:11:10 ]