ความคิดเห็นที่ 1 นี่เป็นคคห ที่ฉันเข้าไปเขียนในกระทู้ของคุณหลงผิดค่ะ คุณเจ้าของกระทู้คะ อ่านแล้วชีวิตเราช่างเหมือนกันมากจริงๆ ตอนเราเรียนอยู่ที่อเมริกา เราก็หลงรักผู้ชายคนหนึ่งที่ไม่ได้รักเรา ทุ่มเทให้เขาทุกอย่าง เสียตัวให้เขาเป็นคนแรกเพราะความโง่ของตัวเองที่คิดว่าผู้ชายจะเห็นค่า ให้เขายืมเงินเพื่อไปจ่ายค่าเทอมปริญญาเอกอันแสนแพง ส่วนตัวเราเอาไว้ก่อนทำงานงกๆหวังว่าเมื่อเขาเรียนจบเราก็จะได้เป็นฝ่ายเรียนบ้าง ผู้หญิงห้อมล้อมเขามากมาย เขาก็เที่ยวไปซุกไว้ตรงโน้นบ้างตรงนี้บ้าง เขาเป็นคนหน้าตาดี ความรู้ดี ผู้หญิงก็เข้าหา ข้าก็จัดให้ ได้ครบกันทุกคน ไม่ปฏิเสธเมื่อหญิงมาเสนอให้ มีทั้งฝ่ายที่ช่วยทำวิจัย ฝ่ายบันเทิง ฝ่ายปรับทุกข์ ฝ่ายติวข้อสอบ ล้วนเป็นหญิงทั้งนั้น ประกอบกับเป็นชายที่บุคลิกนิ่ง สุขุม สุภาพบุรุษ ซึ่งก็สเป็คเราเลย และก็เป็นสเป็คของผู้หญิงหลายๆคนด้วย หลายปีที่เป็นแฟนกันและแอบอยู่กินกันที่อเมริกา เราเป็นแม่บ้านที่สงบเชื่อฟัง ดูแลปรนนิบัติเอาใจทุกอย่าง เพื่อไม่อยากให้เขาตีจาก ทั้งงานบ้าน การทำกับข้าว ดูแลเรื่องการเงิน ไม่เคยให้ขาดตกบกพร่อง แต่ถึงอย่างไรเขาก็พัวพันสาวอื่นไม่มีว่างเว้น เราก็ระแวง โกรธ ตามหึงหวงไม่ว่างเว้นเหมือนกัน ตลอดระยะเวลาที่เป็นแฟนกันและอยู่ด้วยกัน เมื่อมองย้อนกลับไปจึงจะเห็นว่านั่นมันนรกชัดๆ เขาเก็บเราไว้เพราะเขารู้ว่าเรารักเขาและดีกับเขามาก รักมากไปจนไม่รักตัวเองเลยไง เราเป็นผู้หญิงที่หน้าตา อืม! ถ้าไม่คิดเข้าข้างตัวเองก็ สวยนะ (เคยเป็นดาวมหาลัยก็แล้วกันน่า จริงจริ๊ง ไม่หลอก) พยายามดูแลรูปร่างและผิวพรรณ เพราะไม่อยากให้เขาพาไปไหนแล้วอายคนอื่น อยากยืนคู่กันแล้วใครๆก็บอกว่าสมกันไง เพราะเขาเป็นชายหน้าตาดี บุคลิกดี ฐานะและครอบครัวดี และการศึกษาปริญญาเอก ส่วนเราการศึกษาปริญญาโท เห็นไม๊คะ การศึกษาไม่เกี่ยวเลยเรื่องการใช้ชีวิตนี่(เฉพาะในกรณีของเราเท่านั้นนะคะ) ตลอดระยะเวลาที่อยู่ด้วยกัน เขาไม่เคยพาไปแนะนำกับใครๆว่าเราเป็นแฟน ไม่เคยออกจากปากเขาค่ะ ส่วนใหญ่คนจะรู้ก็เฉพาะเพื่อนฝั่งเรา ส่วนเพื่อนฝั่งเขาส่วนใหญ่เป็นผู้หญิงสวยๆ ฉลาดๆ รวยๆ ที่มาเรียนต่อโท ต่อเอกไงคะ เขาไม่บอกหรอกว่ามีแฟนแล้ว ตัดอนาคตตัวเอง ในระหว่างที่เป็นแฟนกันมีอยู่สองครั้งที่เขาเกือบทิ้งเราไปเพราะหญิงอื่น ครั้งหนึ่งเป็นสาวลูกครึ่งญี่ปุ่น-อเมริกัน สวย น่ารักมาก เราร้องไห้หนักและทำใจอยู่หลายวัน เรียกร้องให้เขาเห็นแก่ความผูกพันที่เคยมีมา เขาไม่แยแสเลยสักนิด หลงสาวลูกครึ่งนั่นอยู่นาน ในที่สุดเราก็ยอมแพ้ คิดว่าเขาคงไปแล้วจริงๆ ทำใจอยู่นาน ในที่สุดเขาก็กลับมา แล้วบอกเราว่า เขาคิดว่าเราดีกับเขาและรักเขามากที่สุดแล้ว ยากที่จะเสี่ยงที่จะหาคนที่รักเขา และทำเพื่อเขาได้มากขนาดนี้ เราก็ปลื้มสิ หลงคำชม นึกว่าเขาเห็นความดี นึกภูมิใจว่าเห็นไม๊ทำดีกับเขาให้มากๆเข้า เขาไม่ไปไหนหรอก แต่มาใช้ปัญญาคิดเมื่อเลิกกันไปได้ว่า จริงๆแล้วที่เขากลับมาน่ะ สาวลูกครึ่งคนสวยคนนั้นเขาไม่เอาผู้ชายของเราจริงๆตะหาก ก็แค่โปรยเสน่ห์หว่านๆดู แล้วชายของเราติดกับเขาไปเอง เพราะจริงๆแล้วสาวคนนั้นเขามีคู่หมั้นตัวจริงอยู่แล้ว เธอคนนั้นแค่อยากจะมีกิ๊กให้มันเร้าใจเท่านั้น(สมัยนั้นยังไม่มีศัพท์คำว่า"กิ๊ก"หรอกจ๊ะ ใช้คำว่าชู้เลย แต่ความหมายเดียวกัน) เมื่อเธอผละจากแฟนเราไป ก็มีกิ๊กคนใหม่ หล่อล่ำ ฉลาด ดูดี ไปเรื่อยๆ จนในที่สุดก็แต่งงานกับคู่หมั้น ก็ไม่รู้ว่าคู่หมั้นเขากับเราทำไมถึงปัญญาน้อยพอกันขนาดนี้ เฮ้อ ! ครั้งที่สองกับสาวไทย คนในวงการบันเทิง ขอไม่เล่ารายละเอียดนะคะ เพราะพาดพิงถึงชื่อเสียงของคนอื่น แต่ในที่สุดดาราก็ต้องคู่กับไฮโซสิคะ ใครเขาจะมามองดร.ที่ไม่รู้ว่าจะทำเงินได้เท่าไหร่ต่อปี ลำพังเงินเดือนดร.น่ะยังห่างชั้นกับนักธุรกิจเจ้าของกิจการพันล้านค่ะ สาวน้อยจอแก้ว(ในสมัยนั้น)ก็แค่เก็บชายของเราไว้ในโพรไฟล์ส่วนตัวของเธอ ว่าเห็นไม๊ระดับเก่งๆอย่างดร.น่ะยังหลงฉันหัวปักหัวปำ แล้วเธอก็ปล่อยเขากลับมา คนปัญญาน้อยอย่างฉัน ก็ยอมรับเขากลับมาดูแล รักษา ทะนุถนอมเหมือนเดิม จนในที่สุด วันหนึ่งบุญคงส่งผล ทำให้เราต้องห่างกันชั่วระยะเวลาหนึ่ง เพราะเขาต้องไปทำวิจัยและวิทยานิพนธ์ป.เอกของเขาที่ประเทศหนึ่งในยุโรป ประกอบกับเขารับข้อเสนอการฝึกงานที่ประเทศนั้นนานหลายเดือน เมื่อตอนเขาจะไป เราจัดกระเป๋า เครื่องใช้ส่วนตัว อาหารให้เขา จัดไปก็ร้องไห้ไป ใจจะขาดรอนๆ นึกระแวงว่าดร.หนุ่มหน้าตาดีอย่างเขา จะไปหลงใครอีกล่ะคราวนี้ เขาเองก็ไม่เคยรับคำมั่นเหมาะกับเราว่าจะแต่งงานกับเรา ได้แต่บอกว่า "ผมจะไปหาใครที่ไหนดีกับผมเท่าคู๊ณ" พูดเท่านี้จริงๆ ฉันก็ดีใจตัวลอย หัวใจพองโต คิดเอาเองว่าเขาบอกรัก (คิดมองย้อนดูแล้ว ต้องตอบกลับไปว่า "แน่หล่ะจ๊ะที่รัก ฉันน่ะไม่ใช่ดีอย่างเดียวนะจ๊ะ--ต้องโง่ด้วย" --โง่มากจริงจริงจ๊ะ) หลังจากเขาไปไม่ถึงเดือน ฉันแทบขาดใจตาย ร้องไห้คิดถึงเขามากเหลือเกิน จนในที่สุดฉันต้องขอลางานที่อเมริกาเพื่อกลับไปพักร้อนที่เมืองไทย เพราะฉันทนอยู่ที่อเมริกาโดยไม่มีเขาไม่ได้ ฉันกลับบ้านที่เมืองไทย นั่งร้องไห้เล่าชีวิตให้เพื่อนสนิทฟัง เพื่อนส่งหนังสือสวดมนต์ให้ฉันเล่มหนึ่งเป็นหนังสือของหลวงพ่อจรัญ ฐิตธัมโม วัดอัมพวัน จ.สิงห์บุรี (ทุกวันนี้ฉันยังนึกถึงพระคุณเจ้าด้วยความเคารพ ทั้งๆที่ฉันไม่เคยพบท่านเลย ) เพื่อนบอกฉันว่าสวดมนต์เถอะเพื่อน แล้วจะดีเอง เริ่มแรกฉันนั่งสวดมนต์ไปร้องไห้ไป อย่าพูดว่าสวดเลย เรียกว่าอ่านเถอะ ทั้งหัดสะกดคำหัดอ่าน ก็ภาษาบาลีในบทสวดมนต์น่ะยากออก (ฝากบทสวดมนต์ไว้ให้ค่ะ http://www.jarun.org/ ) รวบรัดตัดตอนไปที่ฉันเริ่มสวดมนต์เป็นประจำตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา เช้าเมื่อลืมตาตื่น 45นาที ก่อนหลับตานอนอีก45นาที ทำทุกวัน จนหัดนั่งวิปัสสนา บังเอิญมีครูบาอาจาร์ยท่านเมตตาสอนให้ ก็ได้นั่งเป็นประจำเรื่อยมา ตัดกลับมาที่หลังจากฉันได้รู้จักการสวดมนต์ นั่งสมาธิ ฉันก็เริ่มมีปัญญาขึ้นมาได้อย่างอัศจรรย์ อยู่ๆก็คิดขึ้นมาเองได้ว่า ถ้าคิดจะมีสามีเป็นชายเจ้าชู้ แล้วคิดที่จะให้เขาเลิกเจ้าชู้กลับตัวกลับใจละก็ -- ตัดใจง่ายกว่า คิดดู โง่อยู่หลายปี ถึงคราวจะหมดกรรม เหมือนแค่พลิกฝ่ามือ ฉันโทรทางไกลข้ามประเทศไปบอกเลิกเขาเอง ด้วยถ้อยคำที่สุภาพและได้ใจความว่า "คุณคะ เราคงจบกันเพียงเท่านี้ ที่ผ่านมา ดิฉันทำดีกับคุณมาพอแล้ว คงถึงเวลาที่ดิฉันต้องทำดีกับตัวเองและพ่อ แม่บ้างแล้ว ขอให้เราเป็นเพื่อนที่ดีต่อกัน มีอะไรลำบากก็ช่วยเหลือกันอย่างเพื่อนเถอะนะคะ" เท่านี้จริงๆที่ฉันพูด เมื่อคราวขอลาจากเขามาเอง หลังจากที่เฝ้าพร่ำพรรณา ร้องไห้คร่ำครวญ เพราะรักเขามาตลอดหลายปี เขา--งงค่ะ ประกอบกับเสียความมั่นใจไปเล็กน้อย ก็ผู้หญิงที่ดีกับเขามาตลอด อยู่ภายใต้ความควบคุมของเขามาตลอด เห็นเขาเป็นฮี่โร่มาตลอด อยู่ๆก็เลิกหายไปเอง ไม่ใช่เพราะไปรักชายคนอื่น แต่เพราะเสื่อมรัก และหมดรักอย่างไร้เยื่อใยในตัวเขาอย่างสิ้นเชิง เป็นใครก็งง เขาเหวออย่างนั้นอยู่หลายปี ทำทุกอย่างที่จะง้อขอกลับมา ถ้าเป็นเมื่อก่อนฉันคงหลงภูมิใจในตัวเองที่ทำให้เขาหลงใหลรักใคร่ในตัวฉันได้สำเร็จ แต่เดี๋ยวนี้ฉันภูมิใจที่ฉันฉลาดได้ด้วยตัวเอง ฉันยังคงนับเขาเป็นเพื่อนคนหนึ่งในโพรไฟล์ของฉัน จัดเข้าจำพวกเรื่องที่ต้องจำและเรียนรู้..แล้วอย่าทำอีก--เป็นอันขาด!!!! ทุกวันนี้ฉันไม่เคยแม้จะคิดถึงเขาอีกเลย เพราะเขาไม่เคยทำดีกับฉันที่จะทำให้ฉันนึกถึงความดีของเขาได้ นึกถึงเขาทีไร แค้นใจในความโง่ของตัวเองทุกที ได้แต่รำพึงบ่นด่าตัวเองในใจว่า --กูหนอ ทำไมถึงได้โง่บรมขนาดน๊าน--" เขาคนนั้น ยังคงโทรหาฉันอยู่จวบจนวันนี้ ฉันไม่ค่อยรับโทรศัพท์เขาสักเท่าไหร่ โทรมาสักสิบครั้งจะรับสักครั้ง คุยกันทีไรแอบคิดในใจไม่ได้ทุกทีว่า ฉันรักไปได้ยังไงเนี่ย อย่างไรก็ตาม เป็นกำลังใจให้เจ้าของกระทู้ และผู้หญิงอีกหลายคน(หรือจะผู้ชายก็ได้) ที่ทิ้งคุณค่าของตัวเองเพื่อเสริมคุณค่าของคนอื่น เรื่องราวของความรักลักษณะนี้จะยังคงมีอยู่เรื่อยไป ไม่มีที่สิ้นสุด และคุณไม่ใช่คนแรก และไม่ใช่คนสุดท้ายที่จะเจอความผิดหวังในความรัก สุดท้าย ขอแสดงความยินดีกับเจ้าของกระทู้ (และตัวเอง) ที่ยังรักษาชีวิต(และน้ำตา)รอดออกมาได้ แม้ว่าจะเสียใจ เสียตัว เสียเงิน เสียคุณค่าของตัวเองไปแล้วไม่รู้เท่าไหร่ เพียงแต่ว่าวันนี้เรายังมีลมหายใจที่จะสร้างมันขึ้นมาใหม่ได้ ก็เท่านั้นเอง เป็นกำลังใจให้เสมอค่ะ จากคุณ : ชีวิตก็เป็นอย่างนี้ - [ 22 มี.ค. 51 13:51:09 A:71.212.18.79 X: TicketID:152913 ] จากคุณ : ชีวิตก็เป็นอย่างนี้ - [ 23 มี.ค. 51 12:52:19 A:71.212.18.79 X: TicketID:152913 ]

ความคิดเห็นที่ 2 แล้วก็อีกคคห.นึง ถึงคุณเจ้าของกระทู้อีกครั้งค่ะ คือพี่(ขอแทนตัวเองว่าพี่นะคะ เพราะคาดเดาว่าคงรุ่นน้องม๊ากมาก หรือ อาจจะรุ่นหลานเลย) ติดตามเรื่องราวแล้ว น้องคงก๊อปปี้ชีวิตพี่มา ขาดเสียแต่ว่าไม่มีตอนโรงพยาบาลบ้า โดดตึก และไปเต้นในบาร์อะโกโก้ แต่พฤติกรรมของชาย"คนรัก" ของเราทั้งคู่ดูเหมือนจะเป็นคู่แฝดที่พลัดพรากจากกัน และพฤติกรรมเรียกร้องความสนใจของเราทั้งสองเหมือนมีกิ่งพันธุกรรมที่คล้ายกัน เชื่อพี่นะคะ อย่าทำร้ายตัวเองอีก แล้วเรื่องราวมันจะกลายเป็นเพียงอดีตที่ผ่านไป เดาว่าน้องกำลังจะมีอนาคตที่สดใส กำลังเรียนจบประสบความสำเร็จทางการเรียน อีกไม่นาน น้องจะไม่รู้สึกอะไรกับชายคนนั้นแล้วล่ะคะ อย่าคาดหวังอะไรจากเขาอีกเลย ทิ้งไปเลยอดีตที่จมน้ำตากับการคาดหวังอนาคตที่ไม่ได้มาจากตัวเราเอง ถ้าน้องผ่านมาได้จนถึงมาเล่าให้พวกพี่ๆ เพื่อนๆฟังได้ถึงขนาดนี้แล้ว เชื่อแน่ว่า น้องคงเข้มแข็งขึ้นมากแล้ว พี่จะเป็นกำลังใจให้นะคะ แล้วพี่จะเล่าเรื่องราวของพี่ให้ฟัง เอาไว้ฟังขำๆ ว่า " โห !! พี่ก็บื้อไม่เบาเหมือนกันนี่ค๊า" จะตั้งชื่อเรื่องว่าอะไรดีน้า "จบโทอเมริกา ตกวิชาทักษะชีวิต" เชยไปไม๊ แหม ! อยากวัยรุ่น.. พี่เป็นกำลังใจให้เสมอนะคะ ถ้าไม่รู้จะคุยกับใคร เมล์มาคุยกับพี่ได้นะคะ แล้วพี่จะฝากเมล์ไว้ในแอดเดรสของน้องค่ะ เข้มแข็งนะคะ จากคุณ : ชีวิตก็เป็นอย่างนี้ - [ 23 มี.ค. 51 11:22:31 A:71.212.18.79 X: TicketID:152913 ] จากคุณ : ชีวิตก็เป็นอย่างนี้ - [ 23 มี.ค. 51 12:53:47 A:71.212.18.79 X: TicketID:152913 ]

ความคิดเห็นที่ 3 เป็นอุทธาหรณ์ สำหรับผู้หญิงเลยจริงๆ เวลาที่รักใครซักคนมักจะรักแบบไม่ลืมหูลืมตา รักเกินร้อย ทำทุกอย่างเพื่อให้ได้รักเค้า ดีใจด้วยค่ะ ที่ผ่านพ้นมาได้ จะรออ่านต่อค่ะ น่าสนใจมาก จากคุณ : petlover (incomplete) - [ 23 มี.ค. 51 15:30:50 ]

ความคิดเห็นที่ 4 เล่าเรื่องเศร้าออกมาได้น่ารักดีค่ะ ขอบคุณเจ้าของกระทู้ที่เล่าประสบการณ์สู่กันฟัง รออ่านต่อด้วยใจจดจ่อ จากคุณ : Auntie DEE - [ 23 มี.ค. 51 16:43:50 ]

ความคิดเห็นที่ 5 ตามมาอ่านค่ะ อิอิ จากคุณ : ร่าเริงเกิ๊น - [ 23 มี.ค. 51 17:01:11 ]

ความคิดเห็นที่ 6 เข้ามาอ่านทั้งกระทู้นี้ ทั้งกระทู้ของคุณหลงผิด เลยค่ะ อ่านไปอ่านมา เหมือน จะอินเกินไป ทำเอาคิดหนักไปด้วย (กลัวแฟนตัวเองจะเป็นเยื้อองนั้น) ได้แต่ภาวนาค่ะ ว่าเค้าคงจะไม่เป็นอย่างงั้น จากคุณ : kanhompung - [ 23 มี.ค. 51 17:46:39 ]

ความคิดเห็นที่ 7 โศก เมื่อวานนี้ก็มีคนหนึ่งฆ่าตัวตายเพราะความหลงและขาดทักษะในชีวิต เธออายุ 23 ลูกคนเดียว จบตรีโทจากจุฬา เกียรตินิยมทั้สองระดับ มาจากครอบครัวที่แสนจะร่ำรวย ถ้าได้อ่านข้างบนนี้และมีโอกาสได้ไปวัดหลวงพ่อ เธอคงไม่จบชีวิตแบบนั้น จากคุณ : อิสวาสุ - [ 23 มี.ค. 51 17:59:55 A:71.114.84.246 X: TicketID:146114 ]

ความคิดเห็นที่ 8 เห็นใจผู้หญิงครับ คงเป็นธรรมชาติของผู้หญิงที่เวลารักใคร จะรักจริง ทุ่มให้หมดทั้งใจ ผมก็มีพี่สาวคนนึง หน้าตาก็จัดว่าดี จบโทจากมหาลัยชื่อดังในเมืองไทย แฟนที่คบกันตั้งแต่ตอนเรียนตรี เป็นคนโมโหร้าย ทำอะไรก็ไม่เคยคิดถึงจิตใจพี่ผม เอาแต่อารมณ์ของเขาเป็นใหญ่ มองดูแล้วแทบไม่มีข้อดีในตัว นอกจากหน้าตาที่ว่าหล่อเหลา แต่ก็นั่นล่ะครับ พี่ผมก็ยังไปหลงอยู่ได้ตั้ง 6-7 ปี พ่อแม่ก็บอกก็เตือนก้ยังไม่ตาสว่างสักที เสียน้ำตาไปแล้วไม่รู้กี่โอ่ง กี่ไห =_=' แต่ยังดีที่ตอนนี้พี่ผมเริ่มคิดได้แล้ว ไม่น่าไปหลงผิดกับคนแบบนั้นเลยตั้งหลายปี ืำทำให้พลาดโอกาสดีๆ โอกาสได้พบกับคนดีๆอีกมายมากในชีวิต จะยังไงก็แล้วแต่ ขอเป็นกำลังใจให้กับสาวๆทุกคนนะครับ ถ้าผมจะมีใครสักคน ผมจะดูแลเขาเป็นอย่างดี แน่นอนครับ จากคุณ : คุณปลาทู - [ 23 มี.ค. 51 20:30:42 ]

ความคิดเห็นที่ 9 ขอเป็นกำลังใจให้อีกคนค่ะ เห็นมาตั้งแต่กระทู้นั้นแล้ว ปกติไม่ค่อยได้เข้ามาที่นี่บ่อยค่ะ นานนานทีก็เข้ามาที เวลาเหงา เหงาคิดถึงบ้าน ดีแล้วค่ะที่คิดได้ เราคนหนึ่งก็หลุดจากบ่วงเวรกรรมมาได้ ตกลงไปด้วยความโง่ของเราเอง แต่พอออกไปได้ มองกลับไปอีกที นึกในใจ ทำไมเราโชคดียังนี้ จากคุณ : lovelyorange (Lovelyorange) - [ 23 มี.ค. 51 23:42:32 ]

ความคิดเห็นที่ 10 รู้เลยว่าเรื่องราวนี้ผ่านมานานมั๊กๆๆๆๆแล้ว เพราะว่าอ่านแล้วไม่เศร้าเหมือนของคุณคิดผิด ชอบอ่านคะอ่านแล้วได้สาระ ได้หัวเราะอีกต่างหาก รู้เลยว่าตอนนี้คูณจขกท คงมีวิทยายุธเก่งกล้าแล้ว (ไม่รู้สะกดถูกเปล่า) เดี๋ยวแวะมาอีกคะตอนนี้ EASTER DAY แขกเต็มบ้านแล้ว จากคุณ : ข้าวปุ้น(แกงป่าปลาทู) - [ 24 มี.ค. 51 00:16:56 A:69.48.19.111 X:67.72.98.45 TicketID:166254 ]

ความคิดเห็นที่ 11 อ่านทั้งกระทู้นี้ทั้งกระทู้คุณหลงผิดค่ะ   ...หรือผู้ชายดีๆจะมีแต่ในนิยาย... จากคุณ : Why-Not-T-Shirt - [ 24 มี.ค. 51 01:29:22 ]

ความคิดเห็นที่ 12 ชอบกระทู้นี้จัง โดนใจมั่กๆ เนี่ยแหล่ะนะผู้หญิง เวลารักใครก็จะรักมาก ไม่ลืมหูลืมตา กว่าจะคิดได้ก็เกือบสายไป จะรออ่านตอนต่อไปนะคะ จากคุณ : ohjin15 - [ 24 มี.ค. 51 01:34:32 ]

ความคิดเห็นที่ 13 เราก็เคยหลงผิดไปพักหนึ่ง แต่ก็ไม่มากค่ะ ซัก 3-4 เดือน ดีที่ตาสว่างทัน = = จากคุณ : แพนด้าหน้าใส - [ 24 มี.ค. 51 01:58:34 ]

ความคิดเห็นที่ 14 ลืมบอกไปว่า จขกท เขียนได้สนุกมากเลยค่ะ ^^ ดีใจด้วยนะคะ ที่เลิกมาได้ จากคุณ : แพนด้าหน้าใส - [ 24 มี.ค. 51 01:58:54 ]

ความคิดเห็นที่ 15 ขอบคุณ จขกท มากค่ะ เขียนเรื่องได้ น่าติดตาม และมีแง่คิด อ่านเพลิน ด้วย ขอส่งกำลังใจ ให้คนที่ต้องการนะคะ จากคุณ : อยู่ไกล๊...ไกลจากบ้าน - [ 24 มี.ค. 51 04:11:18 ]

ความคิดเห็นที่ 16 ขอบคุณเจ้าของกระทู้ สำหรับเรื่องค่ะ อ่านแล้วอินมากค่ะ เพราะ คล้ายๆกันชีวิตรักพี่เลยค่ะ สถานที่เกิดเหตุที่เดียวกันด้วยค่ะ เพียงแต่ตอนนี้พี่ยังไม่หลุดจากบ่วงค่ะ จะพยายาม สู้ สู้ ค่ะ จากคุณ : แม่น้องแคท - [ 24 มี.ค. 51 05:39:53 ]

ความคิดเห็นที่ 17 เขียนได้ดีจังค่ะ คนเรา พอมีสติแล้ว ไม่ว่าเรื่องอะไรๆก็จะมีทางออกเสมอนะคะ จากคุณ : Superfunkycalifragisexy - [ 24 มี.ค. 51 05:54:44 ]

ความคิดเห็นที่ 18 แล้วฮันจะรออ่านฮ๊า ไม่ใช่หญิงแท้โอเค๊ แต่เคยโดนแบบนี้นะฮ๊ะเลยเข้าใจ ช๊อบ ช๊อบฮ๊ะ จะรออ่านนะฮ๊ะ เดี๋ยวจะเข้ามารอใหม่ โอเค๊ จากคุณ : ยืมล็อคอินพ่อรูปหล่อมาใช้ - [ 24 มี.ค. 51 06:44:33 A:69.34.67.5 X: TicketID:170777 ]

ความคิดเห็นที่ 19 "...หรือผู้ชายดีๆจะมีแต่ในนิยาย..." It depends on how you girls define the word, "ผู้ชายดีๆ". From my own opinions, many girls value appearances of those men..... Sadly, there are some correlations between such preferable appearances and bad behaviors. While those good guys are still single.... Find them krub!! I think it's worth your time, finding them.... Remember, some of you could have wasted significant time of their lives with those bad guys and ensuing misery, right? Why can't you "waste" your time to find a good one? What are you going to lose? :) Lastly, good guys exist krub.... But they may not meet your "definitions". จากคุณ : amatuer translator - [ 24 มี.ค. 51 07:23:19 ]

ความคิดเห็นที่ 20 รับรองได่ว่าตอนที่ฉันอกหักในครั้งนั้นน่ะ เหมือนฟ้าจะถล่ม แผ่นดินสะเทือน หัวใจแตกสลาย นั่งร้องไห้ไม่มีวันหยุด เพื่อนทั้งกลุ่มก็ยังสะกิดไม่อยู่ ฉันได้แต่ดิ้นเร่าๆ "จาอาวคนนี้......" เหมือนตอนที่พ่อมาไปซื้อตุ๊กตาที่ไทยไดมารู--ทันกันป่าว-- ทั้งๆที่อกหักครั้งนี้ไม่ใช่ครั้งแรกในวัยสาวของฉัน ฉันเคยอกหักมาก่อนหน้านั้นแล้วครั้งนึง เพียงแต่ว่าตอนนั้น ฉันยังไม่คิดทีจะจริงจังกับความรักและการสร้างครอบครัวเท่าครั้งนี้ อกหักครั้งแรกของฉันคือความรักตามแฟชั่นแถวสยาม ฉันต้องการแค่มีแฟนเพื่อมีเรื่องไปคุยกับเพื่อนๆเท่านั้นเอง ถึงเลิกกันไป ฉันก็คิดว่าเดี๋ยวฉันก็มีปัญญาหาใหม่ได้ (ย่ะ...กล้าพูดดด...) แต่อกหักครั้งที่2ของฉัน (และครั้งสุดท้าย--กล้าพูดดด--อีกและ) มันเจ็บลึก และ เจ็บแรง เพราะฉันตอนนั้นอยู่ในวัยสาวที่เรียนจบมหาวิทยาลัยแล้ว (ตอนนั้นอายุ 21) เป็นช่วงอายุที่โฮรโมนวัยเจริญพันธ์กำลังทำงานเต็มที่ ฉันมุ่งมั่นเรื่องการเรียน เพื่อปูทางนำไปสู่การมีการงานอาชีพที่ดี ด้วยประสบการณ์ชีวิตอันน้อยนิด ฉันก็คาดการณ์ได้กลายๆว่า ฉันคงจะมีอาชีพที่เลี้ยงตัวเองได้ไม่ลำบากนัก แล้วทีนี้ชีวิตฉันขาดอะไร? ... ผู้ชาย สิ.. ผู้ชาย (ตอนนั้นคิดได้เท่านี้จริงๆ) ผู้ชายที่จะมาเติมเต็มชีวิตวัยสาวสะพรั่งของฉันให้ดูเป็นภาพครอบครัวหวานฉ่ำ แล้วฉันก็เลือก..เลือก..แล้วก็..เลือก ฉันแลซ้ายเล็งขวา คนนั้นก็เตี้ยไป คนนั้นจบแค่ตรี ยี้..คนนี้เคี้ยวข้าวฟันหน้า คนนั้นแม่เป็นแม่ค้า คนนี้เป็นจิตรกร คงต้องเลี้ยงลูกด้วยน้ำปลา ฯลฯ แต่เชื่อฉันในวันนี้เถอะ ทุกคนที่ฉันคัดผ่านมา ฉันมองแค่เปลือก โดยไม่มีปัญญาไปเฟ้นหาความดีข้างในของพวกเขาเลย ทุกวันนี้ท่านชายเหล่านั้น บางคนยังเป็นเพื่อนคบหากับฉันอยู่ พวกเขาเป็นคุณพ่อ เป็นนักธุรกิจ อาจารย์มหาวิทยาลัย ที่สมบูรณ์เพียบพร้อมและมีคุณค่า ฉันเป็นเพียงหญิงที่มองคุณค่าของเพชรเป็นกรวด ส่วนพ่อพระเอกของฉัน สำหรับฉันแล้วเขาช่างเพียบพร้อม ตรงใจฉันไปเสียหมด โอกาสดีๆที่ปลาตัวพีๆจะติดอวน มันไม่ง่ายและบ่อยหรอก ฉันจึงกระโดดหมับจับเขาไว้ แล้วเหนี่ยวคอไว้ให้มั่น แต่ปลามันไม่ยอมลงหม้อง่ายๆ หันกลับมายักมือ เลือดสาด แล้วก็จากกันไป ฉันทุลักทุเลเรียนป.โทจนจบ ด้วยจิตใจที่ไม่ได้อยู่กับการเรียนนัก เพราะเริ่มเข้าปีที่สอง ฉันก็ต้องคอยกังวลว่าพ่อหนุ่มเจ้าสเน่ห์ของฉันจะไปทำวิจัยกับสาวที่ไหน ฉันต้องคอยสอดส่องว่าเพื่อนผู้หญิงคนไหนของเขาที่มีแนวโน้มว่าจะชวนกันทำวิจัยเชิงลึก ฉันก็ต้องสะกัดออกไป บางครั้งสาวน้อยบางคนถึงกับย้ายอพาทเม้นท์มาเช่าห้องติดอยู่กับเขา ฉันก็ต้องมาแต่เช้ากลับดึกเพื่อให้แน่ใจว่าเขาจะไม่แอบสะกิดข้างห้อง เขา--ไม่ค่อยอยากให้ฉันค้างที่อพาทเม้นท์เขานักหรอก แต่ฉันทำหน้ามึน ง่วงงุนจนปลุกไม่ตื่น ขับรถกลับบ้านไม่ไหวอยู่บ่อยๆ แต่ต้องทำตัวเหมือนมนุษย์ล่องหน เพราะเขาจะไม่ใส่ใจไยดีว่าจะมีฉันอยู่ตรงนั้นหรือไม่ มีบางครั้งเขาจะเดินเล่นรอบๆบริเวณสวนใกล้ๆที่พัก โดยที่ห้ามไม่ให้ฉันไปด้วย เพราะให้เหตุผลว่า อยากพักผ่อนอริยาบท และ คิดงานเงียบๆ ถ้าฉันเดินไปด้วยฉันก็จะชวนเขาคุยให้เสียสมาธิ ฉันก็นั่งดูทีวี อ่านหนังสือรออยู่ที่ห้องเขาต่อไป ฉันมาจับได้ทีหลังว่า นั่นคือการแอบไปคุยโทรศัพท์ หรือบางคืน หลังจากเราทานข้าวเย็นกันเสร็จแล้ว ฉันล้างจานเสร็จสรรพ กำลังยืนเช็ดมือ เขาก็จะพูดขึ้นมาว่า จะกลับเลยหรือปล่าว มาเดี๋ยวผมเดินไปส่งที่รถ ถ้าฉันอิดออด ไม่ยอมกลับ จะได้ยินเหตุผลว่า ผมจะทำงานต่อ มีคุณอยู่ในห้องอย่างนี้ ผมก็ไม่มีสมาธิ.. เป็นอันว่าจูบลา ฉันนั้นถึงจะรู้อยู่เต็มอกว่า เขาไม่ได้รักและดูแลฉัน เหมือนอย่างที่คนรักพึงกระทำกัน แต่ฉันก็มักจะแพ้ทางลูกหยอดบางลูกที่เขาโปรยมา เช่น วันวาเลนไทน์อย่าหวังไปเลยว่าจะได้อะไรจากเขา เขาไม่ลงทุนหรอก ฉันก็ได้แค่รูปถ่ายของฉันที่เขาถ่ายไว้สวยๆ 1ใบ( เขาเข้าใจคัดภาพที่เห็นว่าฉันสวย) และที่สำคัญ ต้องไม่ใช่รูปคู่ มีข้อความที่พิมพ์มาจากคอมพิวเตอร์ว่า "สำหรับนิ คนดีเสมอ" มีคำว่ารักไม๊ ..ไม่ แต่นังนิ คิดไปไกลว่า ฉันสำคัญ.... จากคุณ : ชีวิตก็เป็นอย่างนี้ - [ 24 มี.ค. 51 08:29:30 A:71.212.18.79 X: TicketID:152913 ]

ความคิดเห็นที่ 21 "แต่เชื่อฉันในวันนี้เถอะ ทุกคนที่ฉันคัดผ่านมา ฉันมองแค่เปลือก โดยไม่มีปัญญาไปเฟ้นหาความดีข้างในของพวกเขาเลย ทุกวันนี้ท่านชายเหล่านั้น บางคนยังเป็นเพื่อนคบหากับฉันอยู่ พวกเขาเป็นคุณพ่อ เป็นนักธุรกิจ อาจารย์มหาวิทยาลัย ที่สมบูรณ์เพียบพร้อมและมีคุณค่า ฉันเป็นเพียงหญิงที่มองคุณค่าของเพชรเป็นกรวด" Ah, thank you very much krub.... :) I still confirm my statement, "Good guys does exist". จากคุณ : amatuer translator - [ 24 มี.ค. 51 09:23:40 ]

ความคิดเห็นที่ 22 ถ้าถามตรงๆว่ารักเขาเพราะอะไร กรองมาได้ดังนี้ 1. รูปร่างหน้าตา บุคลิก ..เร้าใจ ควงไปไหนก็ไม่อายใคร (ไม่รู้จะไปโชว์ใครนักหนา) 2. การศึกษา..ตรงใจ (ให้ชาวบ้านเขาพูดกัน..นังนิ มันมีผัวทั้งที เป็นถึงดอกเตอร์..เฮ้อ คำนี้.."ชาวบ้าน") 3. ทำงานเก่ง หาเงินคล่อง ( ในตอนนั้นเชื่อแน่ว่า ถ้าเขาเอาฉัน แล้วเราได้วิวาห์กัน ลูกเราคงไม่ลำบาก) เท่าเนี้ย.. หามาได้เท่าเนี้ย.. ที่เหนี่ยวไว้เนี่ย!!! ฉันอาจเป็นหญิงหัวโบาณที่คิดว่า จะเปลี่ยนแฟนอะไรบ่อยๆ เดี๋ยวคนเขาจะดูถูกเอาว่าผู้ชายเขาไม่เอาแล้ว อะไรยอมได้ก็ยอมไป ทนๆไปเหอะ ให้เวลาเป็นเครื่องพิสูจน์ อีกหน่อยเขาสิ้นลายก็เลิกเจ้าชู้เองล่ะ..ค๊าาาา กว่าคุณชายจะสิ้นลาย ฉันแทบจะเป็นหญิงม่ายที่สิ้นใจ..ม่ายรู้คิดได้ไง!! ตลอดเวลาที่คบกัน เขาจะไม่เปิดเผยว่าเราเป็นแฟนกัน ไม่เคยเอ่ยถึงฉันกับเพื่อน ไม่เคยพาฉันไปไหนมาไหนกับเพื่อนๆของเขา ถ้าคนเขาจะรู้กันก็คงมาจากการที่พบเห็นฉันไปไหนมาไหนกับเขาบ้าง ยิ่งในมหาลัยด้วยแล้ว อย่าหวังว่าจะได้เดินกับเขา โน่น!! เขาเดินนำฉันไปโน่น เขาคงโล่งอกที่ฉันกับเขาเรียนคนละมหาลัยกัน จะได้ไม่ต้องคอยตอบคำถามสาวๆ เมื่อมองย้อนกลับไป อะไรที่ทำให้ฉันหลงเขาหัวปักหัวปำนะหรือ? ก็ในบางเวลาเขาจัดสรรไว้ให้ฉัน (โปรดสังเกตุ "เวลาที่จัดสรรไว้ให้ฉัน" แปลว่า ไม่ใช่ทุกเวลาและ ไม่พร่ำเพื่อ) และเราอยู่ตามลำพัง และเขาอารมณ์ดี เขาจะออดอ้อน นัวเนียฉัน ไม่ห่าง บอกรักฉันบ้างนาน...นาน..ครั้ง ขับรถพาไปเที่ยวต่างรัฐบ้าง พูดเพราะๆ หวานๆ กับฉันบ้าง ก็เนี่ย..มันเป็นซะอย่างเนี้ย เลยทำให้ฉันงงๆว่า ตกลงเขารักฉันใช่ไม๊ เพียงแต่เขาต้องการเวลาในการเรียน การงาน ในการสร้างอนาคต เลยทำให้เขาไม่หมกหมุ่นในความรักเหมือนฉัน และทำให้เขาต้องการเวลาส่วนตัวมากไปสักหน่อย ก็แหม!! เขาเรียนป.เอก คงต้องทุ่มเท และมุมานะ ในหนึ่งอาทิตย์ ฉันจะได้เจอเขา ไม่เกิน 2-3 วันวันละไม่กี่ช.ม หรือ ไม่ถึงช.ม.นอกเหนือจากนั้น เป็นเวลาส่วนตัวของเขา ฉันห้ามเข้าไปยุ่ง ฉันได้แต่แอบน้อยใจอยู่คนเดียว บางครั้งฉันคิดถึงเขา ลงทุนขับรถไปหา เจอหน้ากัน คุยกันสองสามคำเขาก็ไล่กลับ บอกว่ามีงานต้องทำอีกเยอะ กลับบ้านเธอไปเถอะ ฉันจะขอนั่งเงียบๆ อยู่ใกล้ๆเขาก็ไม่ได้ เขาไม่อนุญาต ฉันก็เดินหงอยๆกลับไป นึกน้อยใจว่าแฟนไม่รัก แต่เดี๋ยวเดียวก็เพ้อเจ้อให้กำลังใจตัวเองว่า ไม่จริงหรอกเขารัก แต่เขาไม่ว่าง แหม..น่าเอาเวลาไปเรียนต่อโทอีกใบ ยังไงจะได้บริหารสมองบ้าง ถ้าถามว่าจากความเสียใจ น้อยใจที่เกิดขึ้นจาการรักเขา เคยทำให้ฉันคิดที่จะตัดใจจากเขาบ้างหรือไม่? .. ตอบเลย ครั้งที่แปดพันได้ แต่มันมีกิเลสหนาๆส่วนหนึ่งรั้งไว้ว่า โห!! คุณสมบัติหน้าตาอย่างเขานี่หาได้แบบนี้อีกก็คงยาก เขานี่แหละที่จะมาเติมเต็มภาพชีวิตเราให้สมบูรณ์ ฉันหลงเปลือกปริญญาของเขา หลงรูปร่างหน้าตา หลงว่าเขาจะทำงานสร้างฐานะให้ชีวิตของฉันได้อยู่อย่างมั่นคงสุขสบาย กว่าฉันจะรู้ได้ว่าสิ่งที่ฉันไขว่หา แท้จริงแล้ว ไม่มีความหมายจริงๆกับชีวิตฉันเลย ฉันหลงภาพลวงตาของตัวฉันเอง ฉันสร้างภาพในจินตนาการให้ชีวิตฉันต้องเป็นไปตามนั้น แล้วเฝ้าหวังว่าเจ้าชายจะเข้ามาในหนังชีวิตของฉันแล้วเล่นไปตามบทบาทที่ฉันกำหนดให้เป็น ฉันไม่รู้จักความสุขที่ได้อยู่กับความเป็นจริง !!! จากคุณ : ชีวิตก็เป็นอย่างนี้ - [ 24 มี.ค. 51 10:01:14 A:71.212.18.79 X: TicketID:152913 ]

ความคิดเห็นที่ 23 ตามมาอ่านค่ะ จากคุณ : sommie - [ 24 มี.ค. 51 10:41:16 ]

ความคิดเห็นที่ 24 คบกันได้ไม่นาน เขาก็เริ่มนัวเนียกับสาวอื่น มีทั้งที่หยอดเอาไว้ใช้งานช่วยทำธีสิสทำวิจัยบ้าง ไว้คุยโวกับเพื่อนๆบ้างว่า..น้องๆเขามาหากูเอง ฉันก็ตามหึงหวง อาละวาด ระแวง จนเขารำคาญ ยิ่งนับวันเราก็ยิ่งทะเลาะกันบ่อยขึ้น พูดกันแรงขึ้น จนครั้งหนึ่งฉันถึงกับระเบิดเสียงออกไปใส่หน้าเขาว่า "ตกลงจะเอายังไงกับชีวิตกูเนี่ย?" "แมร่ง..เลว"ได้ผล เขานิ่งงัน แล้วก็หันหลัง ไม่พูดกับฉันอีกเลย ฉันทรุดลงไปกองกอดขาเขาไว้ ละล่ำละลักขอโทษขอโพย ถ้าถึงกับขึ้นกูขึ้นมรึง มันเป็นคำพูดที่แรงมากแล้วสำหรับฉัน.. เขาก็เหมือนกัน เขายื่นคำขาดขอเวลาให้เราห่างกันบ้าง ฉันยอมรับทำใจไม่ได้ กรีดเสียงร้องอย่างคนเจ้าอารมณ์ยามที่ไม่ได้อะไรดังใจ เขายังยืนกรานคำเดิมว่ารับไม่ได้กับหญิงร้ายเจ้าอารมณ์ แล้วบอกให้ฉันกลับไป ฉันไม่กลับ เคาะประตูห้องเขาปังๆๆๆๆ ฟูมฟายตะโกนผ่านผนังประตูถามเขาว่า แล้วที่ผ่านมามันไม่ความหมายอะไรกับเขาเลยใช่ไหม เขาไม่แคร์ฉันสักนิดเลยใช่ไหม ฉันไม่มีค่าอะไรที่จะแคร์เลยใช่ไหม เขาตอบเย็นชากลับมาว่า กลับไปเสียเถิด คุณเสียสติไปแล้ว ผมไม่เคยนึกว่าคุณจะเป็นได้ถึงขนาดนี้ ผมรับไม่ได้... แล้วเขาก็เดินขึ้นรถแล้วขับออกไป ฉันฉวยกุญแจรถแล้วขับจี้ตามทันที เขาพยายามเร่งเครื่องหนีและผ่านไฟแดงไปได้อย่างฉิวเฉียด ฉัน...เร่งเครื่องฝ่าไฟแดงตาม...รถคันอื่นปีบแตรด่ากันลั่นถนน รถเขาจอดติดไฟแดงอยู่แยกต่อไป ฉันลดความเร็ว กะจะตามเขาไปทุกที่ ดูซิว่าจะหนีฉันไปไหน แต่วินาทีนั้นความโกรธที่ถูกปฏิเสธจากเขาชั่วครู่กลับคุกรุ่นขึ้นมา ฉันเหยียบคันเร่งพุ่งเข้าชนท้ายรถเขาอย่างจัง กันชนหลังรถมัสแตงค์ของเขาบุบยุบไปนิดหน่อย แต่เจ้าอคิวราของฉันหม้อน้ำพัง เขาโกรธมากจนแทบจะฆ่าฉันอยู่ตรงนั้น แล้วเราก็จบลงตรงนั้นในภาคแรก พร้อมๆกับที่เขาเริ่มระเริงรักใหม่กับสาวลูกครึ่ง ในระหว่างนั้นยังมีอีกหลายครั้งที่ฉันแวะเวียนไปขอโทษและขอคืนดีกับเขา จนแผลใจตายด้านจวนจะตัดใจได้ แหม๊...แม่ลูกครึ่งดั๊นทิ้งเขาไปซะอีก ก็ใครล่ะจะรับหน้าที่เยียวยาเขาได้ดีไปกว่าฉัน ฉันยอมรับความผิดที่ฉันฉุนเฉียวอารมณ์ร้ายไว้เพียงผู้เดียว เฝ้ากอดทะนุทะนอมเขาเหมือนดังฝันที่ฉันและเขาได้กลับคืนมา จากคุณ : ชีวิตก็เป็นอย่างนี้ - [ 24 มี.ค. 51 11:01:14 A:71.212.18.79 X: TicketID:152913 ]

ความคิดเห็นที่ 25 ติดตามเรื่องมาตลอดค่ะ ถ้าว่างก็เอามาเล่าสู่กันฟังค่ะไว้เป็นประสบการณ์ ขอบคุณนะค่ะที่หาเวลามาเขียนให้เราฟังค่ะ จากคุณ : lovelyorange (Lovelyorange) - [ 24 มี.ค. 51 11:13:26 ]

ความคิดเห็นที่ 26 อ่านแล้วขอชื่นชมมากค่ะ ที่หักห้ามใจได้ และหลุดพ้นออกมาจากแดนนรกในใจ... จากคุณ : thaispicy - [ 24 มี.ค. 51 11:24:23 ]

ความคิดเห็นที่ 27 ยินดีกับ จขกท ด้วยนะคะ ที่หลุดพ้นจากวังวนนั้นมาได้ ติดตามอ่านอยู่นะคะ จากคุณ : Mon Chochute - [ 24 มี.ค. 51 12:35:09 ]

ความคิดเห็นที่ 28 ติดใจการเขียนของคุณตั้งแต่กระทู้ของคุณหลงผิดแล้วค่ะ คุณนำประสบการณ์ที่เจ็บปวดของคุณมาเขียนได้อย่างตลกแบบนี้ แสดงว่าคุณตัดใจได้แน่นอนแล้ว ดิฉันเข้าใจนะคะตอนที่เราอยู่ตรงนั้น ไม่ใช่เรื่องน่าขำซักนิด มีแต่ความเจ็บปวด แต่พอวันนี้เรามองย้อนกลับไปและเล่าออกมาได้อย่างขำๆ ก็คิดได้ว่า เราไม่น่าไปเสียเวลาตรงนั้นเลย รู้งี้หาใหม่ดีกว่า สวยเลือกได้ จริงไหมคะ :) เข้ามาเล่าต่อนะคะ รออ่านทั้งกระทู้ของคุณ และของคุณหลงผิดอยู่ค่ะ จากคุณ : prettynat - [ 24 มี.ค. 51 12:42:44 ]

ความคิดเห็นที่ 29 มองย้อนกลับไปสิสาวๆ (หรือหนุ่มๆ) ฉันได้ทำอะไรลงไป โกรธหึงหวงน้อยใจผู้ชายจนหน้ามืด ถึงกับขับรถฝ่าไฟแดงวินาทีนั้นน่ะ ถ้าไม่ได้เรียกว่ายังมีบุญอยู่ ป่านนี้ไม่เป็นผีไทยนั่งเฝ้าไฟแดงถนนเมนไปแล้วหรือ วิเคราะห์ต่อไป แล้วถ้าตายห่-าอยู่ตรงนั้น คิดหรือว่าผู้ชายคนนั้นเขาจะมากอดโลงศพร้องไห้ ให้อย่างมากก็คงจะซึมไปสามวันว่า โห นี่แมร่ง..โง่..ตายเพราะกูเลยหรือ !!! จินตนาการต่อไป พ่อแม่เลี้ยงมาตั้งเท่าไหร่ ผลที่ได้คือส่งศพลูกไปสังเวยความรัก ..หนู ..เชื่อป้า กว่าป้าจะคิดได้ดังนี้ ไม่ง่าย ไม่ง่าย ยังต้องมึนซ้ำซากอยู่อีกหลายปี ฉันไม่เคยบอกเลยนะว่าปาดน้ำตาตัดใจจากคนรักน่ะง่าย ปัจจุบันเมื่อถึงคราวที่ฉันต้องปลอบใจใครสักคนในเรื่องของความรักล่ะก็ ฉันมักจะอ้ำอึ้งหาคำพูดไม่ถูกไม่รู้ว่าจะพูดอะไรดี ได้แต่บอกว่าฉันเนี่ยเข้าใจ๊เข้าใจว่ามันเจ็บ มันปวด มันทรมาน แต่เรื่องระยะเวลานั้นแต่ละคนแตกต่างกัน ขึ้นอยู่กับประสบการณ์ตรง ไปแบ่งเบากันไม่ได้ ทำได้แค่บอกเล่าว่า ฉันเองก็เคยอยู่ เคยรู้ เคยรู้สึก ในสิ่งที่เขารู้สึกเหมือนกัน แล้วสักวันมันก็จะผ่านไป เพียงแต่วันนี้สูดลมหายใจลึกๆ ยืดหลังให้ตรง มองไปข้างหน้า แล้วบอกกับตัวเองว่า คนอย่างฉัน..ยังต้องเดินต่อไป ... ย้อนกลับมาที่หลังจากที่ฉันรับขวัญเขามาสู่อ้อมใจผุๆของฉันแล้ว เดือนสองเดือนแรกก็หวานเหมือนคู่ฮันนีมูนที่แต่งงานใหม่ เพียงแต่ฉันไม่เคยแต่งกับเขาเท่านั้นเอง ตอนนั้นฉันเรียนจบแล้ว และมีงานมาเสนอให้แล้ว ฉันรับงานนั้นแทนที่จะกลับบ้านที่เมืองไทยไปให้พ่อแม่เห่อปริญญา ทำไมไม่กลับบ้านน่ะเหรอ?.. ถามได้ ..ก็ติดผู้ชายน่ะสิ เขายังเรียนป.เอกไม่จบ ยังเหลืออีกนาน อย่างน้อยก็สองปี ถ้าฉันทิ้งเขาไปตอนนี้ ก็คว้าเขาไว้ไม่สำเร็จน่ะสิ ก็ต้องเฝ้าเอาไว้เป็นจงอางหวงไข่อยู่อย่างนี้แหละ หญิงไหนได้เฉียดร่างเข้าใกล้ ฉันก็ขู่ฝ่อๆให้กระเด็นไป ตอนนั้นฉันและเขาย้ายเข้ามาอยู่ด้วยกันแล้ว และนี่ก็ยิ่งทำให้ฉันถลำลึกงมงายกับเขามากขึ้นไปทุกที ฉันคิดไปเองคนเดียวว่า การที่เขายอมย้ายเข้ามาอยู่กับฉันนั้นเป็นการแสดงความจริงใจของเขา เพื่อที่จะให้ฉันรับรู้ว่าเขาไม่ได้คบใครลับหลังฉัน ฉันก็กุลีกุจอเป็นแม่บ้านดูแลเสื้อผ้า อาหารการกิน ยิ่งทุ่มทุนสร้างเข้าไปกันใหญ่ อาหารจัดเตรียมให้ครบทั้ง3มื้อ ไม่รวมกาแฟ ชา ของว่างระหว่างมื้อ งกๆๆๆ สารพัดจะจัดหา เมื่ออยู่บ้านเขาก็เอกเขนกผักผ่อนของเขาไป ฉันก็เตรียมอะไรต่อมิอะไรไว้ประเคน คิดเอาเองประสาทๆไปคนเดียวว่า อุ๊ยน่ารักจัง เหมือนได้ปรนนิบัติดูแลสามี โหย..จะอาเจียน ถึงคราวเขาเอ่ยปากอยากเปลี่ยนรถจากมัสแตงค์เป็นเอสแอลเค ฉันก็ลนลานถอนเงินจากบัญชีตัวเองมาโปะค่ารถที่เหลือให้เขา โดยให้เหตุผลว่า คุณจะได้ไม่เครียดเรื่องผ่อนรถ เอาเวลาไปเรียนให้จบเร็วๆไงค่ะ ..นี่ เป็นไง!! โทษใครไม่ได้ ต้องโทษตัวเอง เรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้น เมื่อมองย้อนลอดแว่นสายตายาวของฉันกลับไป ฉันไม่เคยโทษเขาเลยแม้แต่นิดเดียว คุณลองคิดดูสิ ใครๆก็รักตัวเองจริงไหม ก็ในเมื่อเรารักตัวเอง แล้วมีใครคนหนึ่งที่ดีกับเราอย่างสม่ำเสมอ แม้จะน่ารำคาญไปบ้างที่คอยคุมคอยหวงอย่างกระดิกตัวไม่ได้ แต่เธอก็ให้เหตุผลว่า "ก็เพราะรักนี่คะ" คุณอยากได้อะไร อยากทำอะไรก็กุลีกุจอหาให้ทำให้อย่างสุดตัว ยังไงๆคุณก็ต้องเก็บเขาไว้ รักไม่รักก็อีกเรื่องนึง แต่ที่แน่ๆ เออ..อีนี่มันดีกับกู ..ใช่ไหม? จากคุณ : ชีวิตก็เป็นอย่างนี้ - [ 24 มี.ค. 51 12:42:57 A:71.212.18.79 X: TicketID:152913 ]

ความคิดเห็นที่ 30 ขอบคุณเจ้าของกระทู้ และยินดี ด้วย ที่หักห้ามใจได้ และหลุดพ้นออกมาได้ จากคุณ : อะไรก็ไม่ได้ - [ 24 มี.ค. 51 15:57:17 ]

ความคิดเห็นที่ 31 ถามกันตรงๆว่าเขาผิดไหมที่หล่อเลี้ยงฉันไว้อย่างนั้น ในวันนั้นฉันปรักปรำเขาว่าชั่ว เห็นแก่ตัว แต่วันนี้ฉันยืดอกตอบได้เต็มปากว่า เขาไม่ผิด !!! ถ้าจะผิดมีอยู่คนเดียวคือฉัน !!! เพราะอะไรน่ะหรือ? คุณลองคิดดู มนุษย์ทุกคนมีสิทธิ์ที่จะเลือกสิ่งที่ดีที่สุดให้กับตัวเองใช่ไหม ฉันก็รักตัวเอง ก็เพราะรักตัวเองนี่ไง จึงต้องเลือกสิ่งที่ดีที่สุดให้กับตัวเอง และในวันนั้นฉันเลือกเขา เพราะฉันคิดว่าเขาสมบูรณ์แบบที่สุดสำหรับฉัน ฉันคาดหวังให้เขามาเติมเต็ม มาทำให้ฉันเป็นผู้หญิงที่น่าอิจฉาที่สุดโชคดีที่สุดในโลก แต่คิดกลับไปในมุมของเขา ฉันเป็นเพียงผู้หญิงคนหนึ่ง หน้าตาจัดว่าโอเคดูดี อัธยาศัยไม่โหดร้าย มาจากครอบครัวที่ดี ฐานะดี การศึกษาดี ถ้าให้ฉันให้คะแนนตัวเอง ฉันว่าน่าจะได้สักแปดเต็มสิบ ส่วนเขาฉันให้คะแนนไว้เกินแปด เต็มที่ก็เก้า แต่ยังไม่ใช่สิบ เพราะฉันคิดว่ายังไม่มีมนุษย์คนไหนหรอกที่ได้สิบเต็มสิบ คนนะไม่ใช่พระอินทร์ มนุษย์เรามีมาตรฐานในการตัดสินเรื่องต่างๆได้ไม่เหมือนกัน คำว่าดีสำหรับฉันอาจจะแค่ปานกลางหรือพอใช้สำหรับคนอื่น ในขณะที่คำว่าดีของฉันอาจจะหมายถึงเลิศประเสริฐสำหรับคนอีกกลุ่มหนึ่ง เขาเอง แน่นอนที่สุดก็รักตัวเอง ฉันอาจได้คะแนนเพียงหกหรือเจ็ดจากเขา ในขณะที่เขาอาจตั้งมาตรฐานไว้ในใจว่าชายเพอร์เฟ็คอย่างเขา ต้องหาคู่ครองได้อย่างต่ำก็ต้องแปดจุดแปด ฉันเองอาจยังไม่ใช่คนที่เขาคิดว่าดีที่สุด และแน่นอนที่สุดเขาก็ต้องเปิดใจเปิดตามองหาต่อไป ในขณะที่ฉันหยุดแล้ว หยุดอยู่ที่เขา มันก็เหมือนซื้อของ ก็ต้องลองเดินดูให้ทั่วตลาด ไม่ใช่เดินไปแค่หัวตลาดพบสินค้าร้านแรกดูดีก็คว้าเอามา เราจะไปรู้ได้ไงร้านที่อยู่ลึกๆท้ายตลาดอาจจะมีของคุณภาพดีกว่าวางขายอยู่ ฉันก็แค่เด็กด้อยเดียงสาคนหนึ่งเดินไปพบ อู้ย ขนมกล่องนี้สีสวยดูดี แต่ไม่เคยอ่านฉลากและคำเตือนข้างกล่อง ส่วนผสมของขนมในกล่องนั้นอาจจะเป็นอันตรายต่อสุขภาพ และในตลาดนั้นอาจมีขนมที่สีไม่สวย ห่อไม่ดึงดูดใจเท่า แต่มีประโยชน์ต่อร่างกายมากมายก็ได้ ฉันจึงว่าเรื่องนี้เขาฉลาดกว่าฉัน รู้จักเลือกมากกว่าฉัน แต่ถ้าจะติก็คงติที่ว่า เขาไม่ได้ทิ้งระยะห่างของความสัมพัธ์ระหว่างฉันกับเขาไว้เพียงแค่เพื่อน สิ่งที่ฉันกังวลใจและระแวงอยู่ตลอดเวลาที่เป็นแฟนกับเขาก็คือ เขาเป็นผู้ชายที่มีระดับการศึกษาดีมากจากมหาวิทยาลัยอันดับต้นๆของอเมริกา และในสังคมมหาวิทยาลัยเหล่านี้โอกาสสูงมากที่จะได้เจอผู้หญิงระดับลูกชาติลูกตระกูล ลูกสาวอภิมหาเศรษฐี ลูกรัฐมนตรี บางคนลูกผู้บัญชาการทหาร สารพัดสังคมชั้นสูง ครอบครัวเขาเองก็นักธุรกิจ เขาก็ย่อมเลือกหญิงที่จะส่งเสริมอนาคตและธุรกิจของครอบครัวเขาเป็นธรรมดา ฉันจะมีสิทธิ์อะไรไปห้ามเขาได้ จะห้ามได้ก็เห็นจะมีเพียงแต่ใจฉันเอง แต่ตอนนั้นฉันยังทำไม่เป็น เป็นอยู่อย่างเดียวคือจิตที่มุ่งหวังจะครอบครอง จากคุณ : ชีวิตก็เป็นอย่างนี้ - [ 24 มี.ค. 51 17:17:32 A:71.212.18.79 X: TicketID:152913 ]

ความคิดเห็นที่ 32 ขอบคุณมากสำหรับแง่คิดดีๆ ที่แฝงไว้จากการเล่าเรื่องของคุณ และชอบประโยคนี้มากเลยค่ะ      ฉันหลงภาพลวงตาของตัวฉันเอง ฉันสร้างภาพในจินตนาการให้ชีวิตฉัน      ต้องเป็นไปตามนั้น แล้วเฝ้าหวังว่าเจ้าชายจะเข้ามาในหนังชีวิตของฉัน      แล้วเล่นไปตามบทบาทที่ฉันกำหนดให้เป็น ฉันไม่รู้จักความสุขที่ได้อยู่      กับความเป็นจริง !!! รออ่านต่อนะคะ จากคุณ : petlover (incomplete) - [ 24 มี.ค. 51 18:26:26 ]

ความคิดเห็นที่ 33 ช่วงที่ฉันและเขาแอบอยู่กินกันที่อเมริกา ทางบ้านของฉันไม่เคยรู้พฤติกรรมของลูกสาวเลย พ่อกับแม่ฉันเข้าใจว่า ที่ฉันยังไม่กลับบ้านก็เพราะฉันยังอยากทำงานหาประสบการณ์อยู่ที่อเมริกาสักพัก นี่ถ้าพ่อฉันรู้เหตุผลที่แท้จริงเบื้องหลัง คงถูกบาทาเบอร์11ของพ่อยัน แล้วส่งจดหมายไปถึงมหาลัยให้ยึดปริญญาฉันคืน ฉันกับเขาอยู่อพาทเมนท์สองห้องนอน ห้องเล็กเป็นห้องนอนของฉัน ส่วนห้องใหญ่ซึ่งมีวิวติดสวนเขาทำเป็นห้องทำงาน โดยส่วนใหญ่ถ้าเขาอยู่บ้าน เขาก็จะคลุกตัวอยู่ในห้องทำงานนั้น นั่งอยู่ที่โต๊ะทำงานและหน้าคอมเป็นส่วนใหญ่ เขาช่างจัดห้องได้ถูกฮวงจุ้ย เพราะโต๊ะคอมพิวเตอร์ตั้งหันหน้าประจันประตู เพราะฉะนั้นเขาจะเห็นทุกครั้งที่มีเงาของฉันกำลังจะเดินเข้าประตูมา และก่อนที่ฉันจะเข้าประชิดถึงตัว เขาก็ปิดหน้าจอที่แชทกับสาวๆไปหมดเสียแล้ว ทำไมฉันถึงรู้ได้เล่า ก็ฉันได้ยินเขาพิมพ์อะไรปุกๆปักๆอยู่ตลอดน่ะสิ แล้วเมื่อไหร่ก็ตามที่ฉันจะเดินไปหาเขา มือเขาก็จะผละจากแป้นพิมพ์มาคลิกที่เม้าท์ได้ทันทุกที ฉันกับเขาแชร์ค่าอพาทเมนท์ ค่าน้ำค่าไฟ กันคนละครึ่ง ไม่ขาดไม่เกินแม้แต่สตางค์เดียว ส่วนค่าอาหาร ฉันได้บ้างไม่ได้บ้าง อืม!! แฟร์ดี.. หลังจากที่ฉันและเขาได้นอนร่วมเตียง บ่อยครั้งมากที่ทะเลาะกัน เพราะเรื่องหึงหวง หรือ น้อยใจในความไม่แยแสอะไรนักกับตัวฉัน ฉันก็ได้แต่ร้องไห้กระซี้กระซิกอยู่บนเตียง โดยมีเขานอนอยู่ข้างๆ ไม่ง้อ ไม่ปลอบ ไม่สนใจไยดี รำคาญหนักๆเข้าก็ตะคอกว่า โธ่โว้ย อยากร้องก็ร้องไปคนเดียวนะ ง่วงจะตายห่-า(เบาๆในลำคอ)อยู่แล้ว ส่วนฉันมันก็เลียนแบบนิยาย ชอบวิ่งออกจากบ้านไปตอนตีสอง หวังให้เขาตามหาแล้วเข้ามาประคอง หนาวอยู่ข้างนอกค่อนคืน จนทนหนาวไม่ไหวต้องกลับบ้านมาเอง เห็นเขานอนหลับสนิท นี่ถ้ามีปัญญาสักนิดคงได้คิดว่าเขาไม่รักแน่แล้ว แต่เหมือนมีเนื้องอกในสมอง มันคอยบอกว่าตัวเองว่าผิด ก็เขาไม่เคยยอมรับสักนิด ว่ามีกิ๊กกับรุ่นน้อง...เออ ย่อหน้านี้เป็นทำนองเหมือนกลอนเลยแฮะ คริสต์มาสปีนึงที่ฉันตื่นเต้นมาก เพราะที่บ้านเขาจะยกโขยงกันมาเที่ยวอเมริกา ฉันจัดการขัดสีฉวีวรรณเข้าสปา เตรียมนวดหน้า แต่งผมให้ดูดี เพื่อต้อนรับสมาชิกของครอบครัวเขา ก็ฉันอยากสร้างความประทับใจกับครอบครัวเขาเข้าไว้ให้มากๆ จะได้ช่วยๆกันเชียร์ฉัน แรงเชียร์จากใครก็ไม่สำคัญเท่าครอบครัว ฉันจัดแจงจองโรงแรมที่พักไว้สามห้องสำหรับครอบครัวเขา มีพ่อแม่ น้องชายคนรอง และน้องสาวสองคนสุดท้องที่เป็นฝาแฝด ฉันเช่ารถตู้ไว้ให้อีกสองอาทิตย์สำหรับทริปนี้ เขาบอกว่าไม่ต้องเอาโรงแรมดีมากก็ได้ เพราะมันคงแพงมากเอาแค่คืนละไม่ถึงร้อยก็พอ เพราะครอบครัวเขาต้องอยู่นาน แต่สำหรับฉัน ไม่ได้สิ นี่เป็นการพบหน้ากันครั้งแรกระหว่างว่าที่ลูกสะใภ้คนโตกับครอบครัวสามี (ดู๊..คิดไปด้าย) ฉันจองโรงแรมเกรดดีใจกลางเมืองแพงกว่าที่เขากะไว้กว่าเท่าตัว โดยค่าใช้จ่ายที่เหลือฉันช่วยออกเงินให้ ครอบครัวเขาไม่แสดงออกว่าชื่นชมฉัน แต่ก็ไม่ได้แสดงสัญญาณอะไรว่ารังเกียจฉัน หลังจากนั้นเขาและครอบครัวบินไปเที่ยวเมืองท่องเที่ยวอีกหลายเมืองในอเมริกา ฉันไม่ได้ไปด้วยเพราะติดทำงาน แต่หลังจากที่พวกเขาบินไป ไม่รู้อะไรเข้าสิงฉันให้ตัวสั่นพั่บๆอยากร่วมแจม ฉันเฝ้าอ้อนวอนหัวหน้าขอลางานห้าวัน ในที่สุดหัวหน้าก็ให้ฉันไป ฉันจองตั๋วเครื่องบินไฟลท์ที่เร็วที่สุด และโทรจองห้องพักโรงแรมอย่างกระชั้นชิด (และแน่นอนราคาตั๋วเครื่องบินและค่าที่พักโรงแรมที่ไม่ได้จองล่วงหน้า ย่อมแพงตามอย่างช่วยไม่ได้) แล้วบินตามไปสมทบกับครอบครัวเขาทันที ไม่ต้องจินตนาการเลยว่าเงินในกระเป๋าฉันหายไปเท่าไหร่กับการเสนอหน้าครั้งนี้ เขาไม่ได้เชื้อเชิญหรือเรียกร้องให้ฉันทำ แต่ฉันทำของฉันเอง ฉันหาเรื่องมาใส่ตัวของตัวเอง ยัง..ยังไม่จบเท่านั้น ก่อนครอบครัวเขากลับเมืองไทย ฉันยังอุตส่าห์ใช้ยักบางๆในสมองคิดได้อีกว่า น่าจะมีของฝากเป็นที่ระลึกติดไม้ติดมือทุกคนกลับไป ฉันดั้นด้นไปซื้อกระเป๋าหลุยส์ใบสวยฝากแม่เขา กระเป๋าตังค์พราดา กุชชี่ ให้น้องๆอีกคนละใบ ส่วนพ่อเขาฉันทุ่มไม้กอล์ฟไดร์ฟเวอร์เทคโนโลยีใหม่ล่าสุดเอาไว้ให้ไปอวดวงสวิงที่เมืองไทย ทั้งหมดนี้ที่ฉันทำเขาเรียกร้องหรือ? เขาเห็นดีเห็นงามด้วยหรือ ?...เปล่าเลย ฉันคิดขึ้นมาเองว่าฉันคงต้องทำทุกทางให้ครอบครัวเขารักฉัน เพราะสักวันฉันก็คงเป็นส่วนหนึ่งของครอบครัวนี้ แต่ความเป็นจริงแล้ว ฉันคิดไปเองฝ่ายเดียว ชีวิตนี่เป็นเรื่องที่ประมาทไม่ได้เลยจริงๆ ปีต่อมาถัดจากนั้น เศรษฐกิจไทยตกต่ำขีดสุด ธุรกิจทางบ้านเขาขาดทุนย่อยยับจากการลดค่าเงินบาท เงินที่ทางบ้านเขาส่งมาให้ใช้จ่ายต้องหยุดชะงักเพราะสู้ค่าเงินไม่ไหว ฉันตอนนั้นทำงานได้เงินเดือนเป็นดอลล่าร์ ไม่ต้องพึ่งพาทางบ้านนานแล้ว แต่เขายังต้องการให้ทางบ้านจุนเจือค่าใช้จ่ายอยู่บ้าง ถึงแม้เขาจะได้ทุนเรียนป.เอก แต่ค่าใช้จ่ายในการดำรงชีวิตก็ไม่ใช่น้อย แล้วยิ่งเขาใช้ชีวิตหรูหราฟู่ฟ่า มีหรือจะมีเงินเหลือเก็บก้นกระเป๋า เขากลุ้มใจอย่างหนักเพราะกลัวเรียนป.เอกไม่จบ ฉันก็ได้แต่ปลอบใจเขา ในที่สุด ฉันก็เป็นคนเอ่ยปากช่วยเหลือเขาทางด้านการเงิน ยืนยันให้เขาเรียนต่อไปให้จบป.เอก ถ้าเงินเดือนและเงินเก็บสะสมของฉันไม่พอ ฉันตั้งใจว่าจะขอให้พ่อฉันช่วย จริงๆแล้วเงินเก็บของฉันก็คือเงินที่พ่อส่งมาบวกกับเงินเดือนที่ฉันหามาได้ ฉันตั้งใจจะเก็บเงินนี้ไว้เป็นค่าเทอมของฉันในส่วนที่ต้องเรียนเพิ่มในบางสาขา หรืออีกใจหนึ่งฉันคิดจะต่อเอก แต่ยังลังเลกับชีวิตการเรียนที่เคร่งเครียด เลยพักไว้ก่อน แล้วค่อยกลับไปเรียนใหม่ หลังจากนั้นฉันรับภาระค่าใช้จ่ายในส่วนหลักๆของชีวิตเขา เขามีหน้าที่เรียนหนังสือ ฉันมีหน้าที่หาเงินมาใช้จ่ายในบ้าน เมื่อไหร่ที่เราทะเลาะกัน ฉันมักบ่นด้วยความน้อยใจว่า ฉันทำทุกอย่างเพื่อเขา เขาตอบมาว่า ไม่ต้องมาทำเพื่อเขา เขาไม่อยากได้ในสิ่งที่ฉันทำให้ แล้วถ้าฉันเหนื่อยนักก็ไม่ต้องทำ ก็ฉันไม่ใช่เหรอที่ยืนยันที่จะเก็บเขาไว้ที่อเมริกาไม่ยอมให้เขากลับเมืองไทย ตอนนั้นฉันเงียบ เพราะกลัวว่าถ้าพูดอะไรไปจะไปสะกิดใจเขา อาจทำให้เขาคิดมาก แล้วหนีฉันกลับเมืองไทยทิ้งฉันไว้คนเดียวที่อเมริกา เขายึดหลักเศรษฐศาสตร์ขึ้นมาอ้างว่า สมมติว่าฉันอยู่คนเดียวในอพาทเมนท์แห่งนี้โดยที่เขาไม่ได้ย้ายเข้ามา ยังไงฉันก็ต้องจ่ายค่าที่พักราคานี้อยู่แล้ว แม้จะมีเขาอยู่ด้วยหรือไม่อยู่ด้วยก็ตาม แต่เมื่อเขาย้ายเข้ามาอยู่กับฉัน เขาก็มาแชร์ค่าอพาทเมนท์ครึ่งนึงอยู่ตั้งเป็นปีสองปี นี่เท่ากับฉันก็ประหยัดค่าอพาทเมนท์ไปตั้งครึ่งอยู่ตั้งนาน แล้วค่าอาหารน่ะ เขาเป็นคนอยู่ง่ายกินง่าย ขนมปังราคาถูกๆเขาก็กินได้ แต่ฉันต่างหากต้องสรรหาอาหารมากินให้ครบหมวดหมู่ ของคาวของหวาน ของว่าง ของเคี้ยว เขาเคยขอให้ฉันทำให้กินเสียเมื่อไหร่ ..เออ จริงของมัน ฉันทำไปประเคนให้มันเองนี่หว่า ...นี่ถ้ามาพูดใกล้ๆตอนนี้ นี่แม่ต่อยเลยนะ .. แล้วนี่หลักเศรษฐศาสตร์อาไรของม๊านนนนน.. คิดเข้าข้างตัวเองขนาดนี้ประเทศคงมั่งคั่งน่าดู!!! จากคุณ : ชีวิตก็เป็นอย่างนี้ - [ 24 มี.ค. 51 19:09:20 A:71.212.18.79 X: TicketID:152913 ]

ความคิดเห็นที่ 34 "ยังไงฉันก็ต้องจ่ายค่าที่พักราคานี้อยู่แล้ว แม้จะมีเขาอยู่ด้วยหรือไม่อยู่ด้วยก็ตาม แต่เมื่อเขาย้ายเข้ามาอยู่กับฉัน เขาก็มาแชร์ค่าอพาทเมนท์ครึ่งนึงอยู่ตั้งเป็นปีสองปี นี่เท่ากับฉันก็ประหยัดค่าอพาทเมนท์ไปตั้งครึ่งอยู่ตั้งนาน " เหอๆ คิดได้เนอะ ทำไมเค้าไม่คิดว่า พี่ไปช่วยเข้าประหยัดบ้างนะ จากคุณ : kanhompung - [ 24 มี.ค. 51 20:59:44 ]

ความคิดเห็นที่ 35 อ่านแล้วเพลินเหมือนอ่านนิยายเลย ชอบสไตล์การเขียนมากค่ะ ที่สำคัญคือให้ข้อคิดสำหรับคนที่ใช้ความรัก เป็นศูนย์กลางในการดำเนินชีวิต อยากเข้มแข็งในเรื่องความรักค่ะ จากคุณ : ห่างไกลเหลือเกิน (nepali) - [ 24 มี.ค. 51 20:59:54 ]

ความคิดเห็นที่ 36 สไตล์การเขียนดีค่ะ ชอบๆ แล้วจะมาอ่านใหม่ค่ะ จากคุณ : ลิงน้อย - [ 24 มี.ค. 51 22:10:45 A:216.206.197.131 X: TicketID:145647 ]

ความคิดเห็นที่ 37 อมาแปะไว้ จะได้อ่านต่อค่า จากคุณ : ngbobber - [ 25 มี.ค. 51 00:13:56 ]

ความคิดเห็นที่ 38 เขียนได้ดีมากค่ะ เราตอนนี้ก็อยู่ที่เมกาเหมือนกันค่ะ เราก็ผิดหวังกับความรักแต่ของเราเมื่อเทียบกับคุณและคุณอีกคนหนึ่ง ของเราดีกว่าเยอะเลย จากคุณ : nongnoo_rice@hotmail.com (Tumble) - [ 25 มี.ค. 51 00:14:03 ]

ความคิดเห็นที่ 39 ถ้าตอนนั้นฉันรู้จักใช้ปัญญามองชีวิตให้ถ่องแท้ อาจมีคำตอบให้กับตัวเองนานแล้วว่าอย่ายื้อต่อไปเลย เขาไม่ได้รักเรา และเขาไม่เคยผิดที่รักตัวเอง สาวๆจำไว้ (หนุ่มๆด้วย) อย่ารักใครให้มากกว่าตัวเอง อย่าทุ่มเทให้ใครจนตัวเองลำบากแล้วมานั่งพร่ำเพ้อว่า ทำเพื่อเขาทำไมเขาไม่เห็นค่า ก็ใครใช้ให้เราทำ เขาเอามีดมาจี้มาเอาปืนมาขู่ให้เราทำก็ไม่ใช่ เราทุ่มเทเพราะอยากครอบครองเขาใช่ไหมเล่า เรานึกเอาเองใช่ไม๊ว่า ได้เขามาแล้วเราจะมีความสุข ความสุขของเราก็คือเขา เห้อ..ความจริงของชีวิต มันไม่ใช่อย่างนั้น แล้วทีนี้จะมาร้องแลกแหกกระเชอกับใคร เขามีท่าทีและการแสดงออกหลายอย่างว่า เขาไม่ได้รักและทุ่มเทให้ฉันเหมือนอย่างที่ฉันทำให้เขา หรือ อย่างที่ฉันคาดหวังไว้ คนเราเป็นแฟนกันประสาอะไร รถเบนซ์สปอรต์ของเขาที่มีส่วนของเงินฉัน เขาไม่เคยให้ฉันแตะ บอกว่าเดี๋ยวฉันขับรถเขาไปชน... ชีวิตฉันเคยชนอยู่ครั้งเดียวก็ท้ายรถมัสแตงค์เขานั่นแหละ ครั้งนั้นฉันตั้งใจชนย่ะ จะเหยียบเบรคซะก็ได้ แต่นาทีนั้น..อยากเหยียบหัวใจแกมากกว่า... เขาไม่เคยไปรับไปส่งฉันที่ทำงาน หรือ ที่ไหนๆเวลาฉันไปกับเพื่อน เขาบอกว่า คุณก็ขับรถคุณไปเองสิ (โถ อคิวราคันเก่าเพื่อนยาก) ฉันเอ่ยปากขอยืมเบนซ์เขา(และของฉัน) เขาหงุดหงิดกลับมา บอกว่า เขาพึ่งจะล้างรถ ฉันก็จะเอามันตากฝนซะอีกและ (ก็ถ้าตากฝนแล้วมันเป็นหวัด ก็เอาทิฟฟี่ให้มันกินสิ) ว่าแล้วก็หงุดหงิดปากจู๋หน้าง้ำ สะบัดพรืด ประชดประชันว่า มา ถ้าอยากนั่งเบนซ์มากนักละก็ จะขับไปส่ง ฉันงี้ อู้ย ดีใจ แฟนจะขับรถไปส่ง ก้าวขาขึ้นรถยังไม่ครบสองขา กระชากเกียร์ปื้นออกไปแล้ว ฉันหัวคะมำ กระชากประตูปิดเข้ามาเสียงดังกว่าปรกติ ด่าฉันว่าไม่รักรถ ..โถ ก็ใครใช้ให้มรึงกระชากเกียร์เล่าค๊าาา .. ฉันนี่ก็ช่างหาเรื่อง อยากออกไปกับเพื่อนดันเรียกเขาให้ไปส่ง เขาบอกขากลับคุณกลับเองนะ อ้าวเฮ้ย ขามาฉันนั่งเบนซ์เธอขับ แล้วขากลับจะให้ฉันเดินหรือไง เขาว่าก็ให้เพื่อนมาส่ง ก็เพื่อนฉันมันก็มีธุระปะปังของมัน ไม่ได้บอกมันล่วงหน้า มันก็คงไม่ได้เตรียมเวลาไว้ เท่านั้นล่ะหน้าง้ำเป็นหมาปั๊ก บอกว่าฉันทำเขาเสียเวลาเดี๋ยวต้องวนกลับมารับ ฉันบอกให้เข้าไปด้วยกัน หาอะไรอร่อยๆกิน เอาไม๊ล่ะ ตอบมาว่า ไม่เอาหรอกเพื่อนฉันน่าเบื่อจะตาย เอางี้คุณเอาเวลาไปชอปปิ้งรอฉัน ซื้อของใช้เข้าบ้านด้วยนะ ว่าแล้วก็ส่งบัตรเครดิตให้เขาไป เป็นอันว่าสงบ นั่งเม้าท์กับเพื่อนยังไม่ทันจบสามเรื่อง โทรเข้ามาว่าอีกสิบนาทีจะมารับ นี่ฉันมาพบปะเพื่อนจะให้ตอกบัตรแล้วกลับเลยรึไง แต่ยังไงฉันก็ต้องรักษาสถานการณ์ในบ้านให้ราบรื่น รีบบอกลาเพื่อน ขอตัวออกมา เพื่อนฉันมันก็ดีใจหาย บอกเฮ้ย นานๆเจอกันที เดี๋ยวกูไปส่ง ยอมยกเลิกธุระที่จะไป ฉันบอกขอบใจไม่เป็นไรเพื่อน ก็ดันบอกให้เขารอ ถ้ารอบนี้ฉันอิดออด อาจต้องกลับบ้านทั้งน้ำตา เพื่อนทั้งหลายพากันส่ายหน้าบอกว่า กรรมของมรึง!!! ฉันกระหืดกระหอบออกมารอเขาที่หน้าร้าน เบนซ์สปอร์ตโฉบพรืดเข้ามา ขาเข้าได้ข้างเดียว กระชากรถหวืดออกไป เพื่อนๆมายืนส่งหน้าร้านโบกมือหยอยๆ ส่งใจให้นังนิอยู่รอดปลอดภัย เป็นที่รู้กันอยู่แล้วว่าหน้าหนาวหิมะหนา ฉันต้องตื่นแต่เช้าขับรถฝ่าหิมะออกมาทำงาน ฉันขับรถบนถนนน้ำแข็งไม่เก่งหรอก ไถลพรืดไปข้างทาง ยังดีว่าไม่ได้ชนอะไร นั่งตัดสินใจนิ่งอยู่ในรถ ว่าเอาไงดี วันนี้คงต้องหาทางไปทำงานให้ได้ ตัดสินใจโทรกลับบ้าน เรียกเขาให้มารับ อย่างน้อยไม่ไปส่งที่ทำงานมารับกลับบ้านก็ยังดี ก่อนโทรก็รู้ซึ้งถึงน้ำใจคนรักดี แต่ใจหนึ่งก็อยากลองเสี่ยงดวงดู เผื่อพ่อเทพบุตรจะใจดี ... "ก็ในเมื่อรถคุณยังไปไม่ได้ แล้วรถผมจะเหาะข้ามไปได้หรือไงคู๊ณ จะให้ผมเอารถออกไปตอนนี้ คุณก็รู้ว่ามันอันตราย ถ้ารถผมไถลไปชนอะไร ใครจะรับผิดชอบ ฮื้อ ไม่ไปอ่ะ คุณหาทางกลับมาเองแล้วกัน..." ว่าแล้วก็วางสาย แล้วกลับไปนอนต่อ ..แหมว่าด้วยเรื่องรับผิดชอบ ก็ถ้าฉันรับผิดชอบชีวิตคุณมรึงมาถึงขนาดนี้แล้ว จะให้ซ่อมเบนซ์อีกสักสามคัน คงไม่เหนือบ่ากว่าแรง.... ฉันก็โทรไปหานังเป้ (ผู้ชายนะ แต่ทำไมฉันชอบเรียกมันว่านังบ้าง อีบ้างก็ไม่รู้ แมนๆเลยนี่เหละ นี่อีเป้ก็กำลังจะแต่งงาน ...อีเป้ !!! ทิ้งฉัน จำไว้นะแก) "เฮ้ย อีเป้ ฉันติดหิมะอยู่บนถนนโฮลเดนว่ะ รถไปไม่ได้ ผัวไม่มารับ แกมารับฉันหน่อย" อีเป้ว่า " เออ มรึงรอกูอยู่นั่นแหละหาเสื้อหนาๆใส่ไว้ก่อนล่ะ เดี๋ยวเสรือกแข็งตาย กูขี้เกียจส่งศพกลับบ้าน แล้วเดี๋ยวผัวมรึงเขาจะไม่มีใครให้ด่า" หนอย !!! อีเป้ หลอกด่าฉันว่า หงอ ยอมผัว ..เดี๋ยวกรู..จะรอดูมรึงงงง.... อีเป้มาถึง ฉันก็บ่นกับเป้ว่าฉันน้อยใจเขา ทำไมเขาไม่เป็นห่วงเป็นไยฉันบ้างเลย ถึงคราวลำบากก็ไม่สนใจช่วยเหลือกัน นังเป้มันว่า "แทนที่มรึงจะโทรหากรูซะตั้งแต่แรก จะได้ไม่ต้องมานั่งน้อยใจว่าเขาจะไม่มา มรึงก็รู้อยู่แล้วว่าเขาต้องไม่มา ยังเสรือกอยากเป็นนางเอกหาเรื่องไปอ้อนผัว กรูก็เลยต้องมานั่งปลอบใจอยู่เนี่ย ถ้าโทรหากรูเสียแต่แรกป่านนี้ไปถึงที่ทำงานนานแล้ว...." นั่นเป็นครั้งแรกที่ฉันเก็บคำพูดของนังเป้ไปคิด เออ ทั้งหมดที่ฉันทุกข์ไปเองก็เพราะฉันคาดหวังจะให้เขาเอาอกเอาใจ รักใคร่ทะนุทะนอมดูแล เหมือนคนรักหวานแหวว แต่ในความเป็นจริงแล้ว ฉันดูแลตัวเองมาตลอด พร้อมๆกับดูแลเขาด้วย แถมยังต้องมานั่งน้อยใจกลุ้มใจที่ทำไมแฟนไม่รัก แฟนไม่หวง แฟนไม่ห่วงใยดูแล เพิ่มเข้ามาอีก และการสูญเสียกำลังใจและเวลาในเรื่องอย่างนี้มันบั่นทอนกำลังความคิดและสติปัญญาที่จะสร้างเรื่องดีๆให้ตัวเอง เพราะมัวแต่เอาเวลาไปดูแลเขา แล้วก็นั่งคอยความหวังที่เขาจะหันกลับมาดูแลเราบ้าง จริงๆแล้วโดยนิสัยส่วนตัวของฉัน ฉันจะไม่เคยเล่าเรื่องที่ฉันถูกกระทำใดๆบ้างจากคนรักให้เพื่อนฉันฟัง ฉันอาย ฉันกลัวเพื่อนๆคิดว่า โห มรึงโง่ทนอยู่ได้ไงเนี่ย และกลัวว่าเพื่อนฉันจะมีทัศนคติไม่ดีกับเขา ซึ่งก็จะยิ่งทำให้เขาเข้ากับเพื่อนเราไม่ได้มากไปกันใหญ่ เพราะลึกๆแล้ว ฉันแอบหวังไว้ว่า ยังไงๆฉันก็ต้องรอคอยเพื่อที่จะลงเอยกับเขาคนนี้นี่แหละ ก็ฉันลงทุนไปเยอะแล้วหนิ จะให้ถอนตัวตอนนี้ก็ขาดทุน ยังไงก็จะขอรอดูผลสุดท้ายของความรักครั้งนี้ของฉันก่อนดีกว่า หารู้ไม่ว่า ยิ่งอยู่นานฉันก็ยิ่งทำร้ายตัวเอง ไม่ใช่เขาหรอกที่ทำร้ายจิตใจฉัน ฉันเองตะหากที่เป็นฝ่าย"อนุญาต"ให้เขาทำ ถ้าฉันเข้มแข็งยอมถอนตัวถอนใจออกมาเสียตั้งแต่เริ่มมีสัญญาณ ฉันคงไม่จมดิ่งจนยากที่จะถอนใจ ... จากคุณ : ชีวิตก็เป็นอย่างนี้ - [ 25 มี.ค. 51 03:57:09 A:71.212.18.79 X: TicketID:152913 ]

ความคิดเห็นที่ 40 I am still reading your story.  I just want to leave you a message to thank you for your time writing your life story for us. Many people could learn from your experience ka ps.  i am at work but still read your story hahaha...my boss is not around :) จากคุณ : lovelyorange (Lovelyorange) - [ 25 มี.ค. 51 05:40:23 ]

ความคิดเห็นที่ 41 ขอขอบพระคุณสำหรับความคิดเห็นคะ ไม่ได้ขอบพระคุณไว้ที่กระทู้ของคุณ หลงผิด เพราะกระทู้โน้นยาววววววววกลัวคุณพี่จะตาลายหาไม่เจอ ก็เลยขอโอกาสขอขอบพระคุณใว้ ณ ตรงนี้ด้วยคะ ป.ล. เป็นคนชอบทำบุญคะ แต่ กรรมเยอะชีวิตเลยลำบาก ป.ล.อีก ชอบอ่านจังไม่ต้องเปลืองตังซื้อหนังสือ ขอบคุณที่สละเวลาอันมีค่ามาเขียนให้อ่าน จากคุณ : ข้าวปุ้น(แกงป่าปลาทู) - [ 25 มี.ค. 51 06:10:42 A:64.179.24.212 X:67.72.98.45 TicketID:166254 ]

ความคิดเห็นที่ 42 ผมรออ่านต่ออยู่ครับ เรื่องของผมก็คล้ายๆ กับเพียงแต่กลับตัวละครกันเท่านั้น จากคุณ : BoBa Mania - [ 25 มี.ค. 51 06:35:51 ]

ความคิดเห็นที่ 43 มาชื่นชมครับ ตำรานักเรียน(ไทย)นอก จากคุณ : B_ _ B _ _ - [ 25 มี.ค. 51 14:12:04 A:76.172.255.152 X: TicketID:167045 ]

ความคิดเห็นที่ 44 เรื่องมันเศร้านะคะ เคยรัก เคยหลงเหมือนกัน อ่านแล้วเข้าใจความรู้สึกของคุณมากๆค่ะ บางประโยคนี่อย่างกับเจ้าของกระทู้อ่านใจของฉันมาเขียนเลย ผู้หญิงอย่างเราก็คงเหมือนๆกันนะคะ อยากมีคนเดียว คนแรก และคนสุดท้าย ยังไงก็คนนี้แหล่ะ เลยทุ่มเททุกอย่าง คิดว่าความดีคงชนะทุกอย่าง นึกว่าจะเหมือนในนิยาย สุดท้ายนางเอกแม่พระผู้เสียสละ และอดทนต้องชนะ แต่สุดท้ายชีวิตไม่ใช่นิยายส่งเสริมจริยธรรม ความรัก(ของเราฝ่ายเดียว)ก็ไม่ได้ช่วยอะไร รักเอง หลงเอง โง่เอง เจ็บเอง ก็ต้องจำไว้เป็นบทเรียนเอง   ผ่านมาได้สามปี จะเข้าปีที่สี่แล้ว ดีขึ้นมากๆ เริ่มมีความหวังกับชีวิตอีกครั้ง ไม่แอบหวัง แอบรอให้เค้ากลับมาแล้ว เริ่มดูหนังรักได้อีกครั้ง แม้ว่าบางครั้งจะแอบร้องไห้ แต่ก็มีความสุขในชีวิตตามอัถภาพ ในนึงก็ยังอยากมีรักใหม่แต่ก็ยังกลัวว่าจะรักใครอีกไม่เป็น และไม่อยากเสี่ยงที่จะต้องเจ็บอีก ขอบคุณเจ้าของกระทู้มากนะคะที่มาแชร์ประสบการณ์ให้รู้ว่ายังมีแสงสว่างอยู่ปลายอุโมงค์ เมื่อคุณลุกขึ้นยืนได้ เราก็น่าจะทำได้เหมือนกัน จากคุณ : เคยโง่งมงาย (โตช้าแก่เร็ว) - [ 25 มี.ค. 51 14:32:12 ]

ความคิดเห็นที่ 45 ตามมาอ่านด้วยคนนะคะ เห็นคุณเขียนในกระทู้คุณหลงผิด อ่านมาตั้งแต่วันแรก เข้ามาเขียนอีกนะคะคุณโชคดีมากค่ะ ที่ตัดใจได้ จากคุณ : coast girl - [ 25 มี.ค. 51 15:15:47 A:124.180.238.16 X: TicketID:163162 ]

ความคิดเห็นที่ 46 อ่านแล้วตลกดีนะคะ  เพราะคุณเขียนเล่าให้มันตลก แต่เรื่องราวจริง ๆ คงเป็นตลกร้ายเลยค่ะ   เป็นกำลังใจให้นะคะ จากคุณ : เทวัต - [ 25 มี.ค. 51 16:41:43 ]

ความคิดเห็นที่ 47 เข้ามาชื่นชมด้วยคนค่ะ เขียนได้ดีน่าติดตามมากค่ะ จากคุณ : ใหญ่ (TASSY_TT) - [ 25 มี.ค. 51 17:06:52 ]

ความคิดเห็นที่ 48 เข้ามาแปะชื่อก่อน เดี๋ยวกลับมาอ่าน จากคุณ : jeejeeberry - [ 25 มี.ค. 51 17:49:37 ]

ความคิดเห็นที่ 49 เขียนเล่าเรื่องราวได้ดีมากค่ะ มารออ่านนะค่ะ จากคุณ : คนไทยออสโล - [ 25 มี.ค. 51 18:07:28 ]

ความคิดเห็นที่ 50 มารออ่านต่อค่ะ เขียนเนื้อเรื่องได้สนุกมากเลย ปัจจุบันอยากรู้จังผู้ชายคนนี้เค้ามีหน้ามีตาในสังคมไฮโซหรือแวดวงธุรกิจบ้านเราบ้างมั้ยคะ? จากคุณ : อยู่กันแค่นี้ก็มีความสุขดี - [ 25 มี.ค. 51 19:03:40 ]

ความคิดเห็นที่ 51 เก่งมากๆค่ะ..จขกท.คะ คุณกำลังจะหลุดพ้นจากฝันร้ายแล้วค่ะ... อดทนอีกนิด..แล้วคุณจะ หันหลังกลับมามอง...มองอย่างให้อภัยนะคะ.. ยินดีด้วยค่ะ จากคุณ : ด้วยรักจากใจ (I am JIB 2007) - [ 25 มี.ค. 51 19:23:51 ]

ความคิดเห็นที่ 52 เรื่องมันเศร้า แต่เล่าแล้วมันฮา เนอะจขกทเนอะ จากคุณ : Hergest - [ 25 มี.ค. 51 20:37:59 ]

ความคิดเห็นที่ 53 ชีวิตเป็นเหมือนกันเลยค่ะ แต่เรายังไม่หลุดจากตรงนั้นซักที เราการศึกษาดี ฐานะดี หน้าตาดี แต่เรื่องการใช้ชีวิตติด F จากคุณ : nokkynok - [ 25 มี.ค. 51 20:45:01 ]

ความคิดเห็นที่ 54 ชอบวิธีการเขียนของ จขกท มากๆเลย ขอบคุณที่มาเเบ่งปันกันนะคะ จากคุณ : มาดามอุ้ย - [ 25 มี.ค. 51 21:13:23 ]

ความคิดเห็นที่ 55 เราก็รักแฟนมากกว่าตัวเองเหมือนกันค่ะแต่ตอนนี้คิดได้แล้วอ่ะ อ่านเรื่องของคุณแล้วเศร้าจังคะ  คิดถีงตอนนั้น จากคุณ : Fluoxtine - [ 25 มี.ค. 51 21:46:40 ]

ความคิดเห็นที่ 56 คุณเขียนหนังสือดีครับ ลีลาดีมาก ทักษะชีวิตคุณสอบผ่านเสียที แต่ที่แน่ๆผมว่าคุณได้ทักษะการเขียนมาด้วย จากคุณ : บุ้ง (B Oprysk) - [ 25 มี.ค. 51 21:57:54 ]

ความคิดเห็นที่ 57 ขอบคุณนะคะ..ที่มาเขียนแชร์ประสบการณ์กัน สะดุดตาตั้งแต่กท.คุณหลงผิดแล้ว...เนื้อเรื่องคล้ายกัน ต่างกันแค่ตัวละคร อ่านเรื่องของคุณแล้วก็ทำให้รู้ว่าถึงแม้ จะเคยเจอผู้ชายเลวๆ แต่ชีวิตมันก็ไม่ได้เศร้ามากมายเกินไปนัก ^__^ จากคุณ : picmie - [ 25 มี.ค. 51 22:00:02 ]

ความคิดเห็นที่ 58 มาติดตามอ่านด้วยคนค่ะ คุณเจ้าของกระทู้เล่าเรื่องได้ฮา (ปนเศร้า) มากค่ะ จากคุณ : i-lady - [ 25 มี.ค. 51 22:11:18 ]

ความคิดเห็นที่ 59 "จริงๆแล้วโดยนิสัยส่วนตัวของฉัน ฉันจะไม่เคยเล่าเรื่องที่ฉันถูกกระทำใดๆบ้างจากคนรักให้เพื่อนฉันฟัง ฉันอาย ฉันกลัวเพื่อนๆคิดว่า โห มรึงโง่ทนอยู่ได้ไงเนี่ย และกลัวว่าเพื่อนฉันจะมีทัศนคติไม่ดีกับเขา ซึ่งก็จะยิ่งทำให้เขาเข้ากับเพื่อนเราไม่ได้มากไปกันใหญ่" เพื่อนเราก็เป็นแบบนี้ เด๋วแฟนมันดี มันก็ดีด้า พอแฟนมันไม่ดีด้วย มันก็บ่นว่าเซ็งแฟน แต่ก็ไม่ได้เล่าให้เราฟังว่า "ถูกกระทำ" อะไรบ้าง ถ้าเค้ารักเพื่อนเราจริงๆ ก็ดีไป อยากให้เพื่อนมีความสุข แต่ถ้าไม่หล่ะ เฮ้อ!  เมื่อไหร่เพื่อนเราจะพ้นกรรมนี้นะ จากคุณ : jI@ng jIng zhEn - [ 25 มี.ค. 51 22:35:51 ]

ความคิดเห็นที่ 60 มาลงชื่อรออ่านตอนต่อไปค่ะ .. เขียนได้น่าติดตามดี แอบฮากับสำนวน จขกท มากๆค่ะ เห็นด้วยกับ คคห 52 ค่ะ เรื่องเศร้า แต่เล่าแล้วฮา (ได้แง่คิดด้วย) จากคุณ : อีกไม่นานก็เช้า - [ 25 มี.ค. 51 22:50:17 A:210.82.53.64 X: TicketID:171742 ]

ความคิดเห็นที่ 61 เคยตาบอดเหมือนกันค่ะ...ตาบอดเพราะความรักนี่ล่ะ ใครไม่เคยเป็นจะคอยตั้งคำถามว่า เป็นไปได้ไง ที่คน ๆ นึงจะโง่ถึงขนาดนั้น ก็เห็นอยู่ว่า แมร่งไม่ได้รักเลย....แต่ตอนที่คุณอ่าน มันเป็นเหมือนแค่ด้านเดียว คือด้านร้าย ๆ ของเขา ซึ่งในตอนที่เจ้าของกระทู้หรือแม้แต่ตัวฉันเอง มันรู้สึกอย่างนั้นจริง ๆ ว่า เขาก็รักเรา มันเป็นอะไรที่คิดไปเอง ด้วยเหตุผลของตัวเอง.. เคยมีครั้งนึง...ไปงานเลี้ยงด้วยกัน พอตอนกลับคุณชายบอกว่าจะไปต่อกับเพื่อน ๆ กลับเองนะ โอ้แม่เจ้า นี่มันเกือบตีหนึ่ง รถก็ไม่ได้เอามา พ่อคุณให้กลับเอง...แต่ณ.ตอนนั้น ก็คิดว่า ก็จริงอ่ะ ก็เราไม่อยากไปต่อกับเขา แล้วจะให้เขาไปส่งแล้ววนรถกลับมา มันก็ไกลแล้วก็เสียเวลา งั้นก็เอากลับเองก็ได้ วันรุ่งขึ้นเป็นวันวาเลนไทน์ คุณชาย ไม่กลับบ้านค่ะ ฉันก็เข้าใจไปกินเหล้าต่อกับเพื่อน คงแฮ้งค์ เมาไม่ขับ เราก็ไปหาซื้อของขวัญ แล้วกลับไปรอที่บ้านเขา รอจนเย็นก็ไม่มา ก็เลยกลับ พ่อคุณกลับมา สองทุ่มค่ะ แต่ก็ไม่ได้โกรธอะไรเพราะเราจะไม่วุ่นวาย ถ้าไปเที่ยวกับเพื่อน...แต่ที่มันเจ็บปวดคือ หนึ่งเดือนหลังจากนั้น มารู้ว่า แมร่งไปรับน้องอีกคนเพื่อไปต่อได้ หลังจากนั้น มันไปทะเลกันต่อค่ะ ดู๊...ดูมันทำ เจ็บปวดที่สุด ...เวลาไปเที่ยวกัน กลับมาก็แวะบ้านเขาก่อน ทำอะไรกินกัน เสร็จพอถึงตอนกลับ คุณชายให้กลับเองค่ะ ไม่มีไปส่งค่ะ ด้วยเหตุผลว่า รถก็ติด ขับไปส่งเธอ แล้วก็ต้องขับกลับมา กว่าจะถึงบ้าน เหนื่อยแล้ว กลับเองนะ นั่งแท็กซี่ไป....ก็จริงนะ รถก็ติด กว่าเขาจะไปส่งเรา กว่าจะกลับ เหนื่อยแย่เลยพ่อคุณ เปลืองน้ำมันด้วย...แล้วเราจะกลับเองนะ โฮ่ะๆๆ คิดไปได้ คล้อยตามไปได้ไงก็ไม่รู้เนอะ อย่างว่า..ต้องโง่มาก ๆ ใช่มั้ยคะ จากคุณ : kt - [ 25 มี.ค. 51 22:55:16 A:71.196.222.175 X: TicketID:169893 ]

ความคิดเห็นที่ 62 ดีนะค่ะ ที่หลุดตรงนั้นมาได้ เอามาเล่าเหมือนเป็นเรื่องขำๆ แต่เหมือนที่หลายๆคนพูดว่า ณ ตอนนั้น คงจะขำไม่ออกเหมือนกัน ขอบคุณนะคะ ที่เอามาเล่าให้ฟัง จากคุณ : Menan182 - [ 25 มี.ค. 51 23:14:03 ]

ความคิดเห็นที่ 63 อยากบอกว่าสนุกมาก ของคุณคะ จากคุณ : RubisMonaco - [ 25 มี.ค. 51 23:23:29 ]

ความคิดเห็นที่ 64 ดิฉันว่าเราไม่ได้มี "กิ่ง" โครโมโซมเดียวกัน แต่เรามี "ทั้ง" โครโมโซมเดียวกันแหงๆค่ะ 555 (และแน่นอน คุณคู่กรณีในเรื่องก็เหมือนเป็นฝาแฝดกันมาแต่ชาติก่อน) ตลกดีจริงๆเมื่อย้อนมองกลับไปดู "อดีต" ที่เราสามารถทำไปขนาดนั้น ไม่น่าเชื่อค่ะว่าตัวเองจะทำได้ และยิ่งไม่อยากจะเชื่อกว่าเมื่อเห็นว่ามีคนอื่นๆที่เกิดเรื่องราวไม่ได้แตกต่างกันสักเท่าไหร่ ... ... เหล้าเก่าในขวดใหม่ใช่ไหมคะ ... ... เห็นด้วยค่ะที่ว่าไม่ใช่ความผิดของอีกคน คนที่ผิดคือตัวเราเอง ไม่ได้ผิดที่ทำให้เค้ารักไม่ได้ แต่ผิดที่ไม่รักและนับถือตัวเองอย่างพอเพียงต่างหาก ถือว่าเจ้าของกระทู้ ดิฉันและเพื่อนๆคนอื่นที่รอดพ้นจากเหตุการณ์ร้ายๆเหล่านี้ได้นั้นเป็นผู้โชคดี โชคดีที่ได้เรียนรู้ชีวิตอีกแง่มุม โชคดีที่คิดได้และโชคดีที่สุดของที่สุดที่ยังมีลมหายใจเพื่อเรียนรู้"จะรัก" และ "ถูกรัก" อย่างถูกวิธีกับคนที่ถูกค่ะ ขอเป็นกำลังใจสำหรับเพื่อนๆที่อาจจะเจอเหตุการณ์ร้ายๆอยู่และชื่นชมกับคนที่เข้มแข็งยืนหยัดพ้นจากวันเวลามืดมนเหล่านั้นมาได้ค่ะ จากคุณ : ความรักมีวันหมดอายุ - [ 25 มี.ค. 51 23:36:23 ]

ความคิดเห็นที่ 65 Struggle makes you strong... ... C'est la vie จากคุณ : Soi Saphankhwa - [ 26 มี.ค. 51 00:13:00 ]

ความคิดเห็นที่ 66 อยู่ด้วยกันมาระยะหนึ่ง ฉันเห็นแววจะเศร้าอยู่คนเดียว ก็เขาไม่เคยแสดงอะไรว่ามีความรักล้นอกมอบให้ แต่ฉันคงยังไม่วายที่จะมีอะไรมาดลใจให้คิดว่า เนี่ย เป็นธรรมชาติของผู้ชาย เฉยๆ พูดห้วนๆ กระชากๆ แถมบางครั้งกระแทกแดกดัน ฉันทำอะไรก็ขัดใจไปเสียหมด สงสัยตอนสาวๆฉันคลั่งพี่อ๊อฟ พงพัฒน์ เลยเข้าใจว่าเถื่อนอย่างนี้ ไม่เสียทีที่เป็นชาย แต่หารู้ไม่ว่านั่นน่ะเป็นการกระทำที่เขาไม่รัก ...(จริงๆ แล้วพี่อ๊อฟ พงพัฒน์ ตัวจริงไม่เถื่อนนะ ใช่ไม๊ ตัวจริงน่าจะอ่อนโยน จริงใจ) บางครั้งที่ทะเลาะกัน ก็เนื่องมาจาก เขามักใช้คำพูดแรงๆติโน่นวิจารณ์นี่เกี่ยวกับตัวฉันหรือการกระทำของฉัน ซึ่งฉันคิดว่าไม่น่าจะต้องพูด แล้วอยู่ๆเขาก็พูดไม่เข้าหูฉันขึ้นมาซะเฉยๆ ฉันก็แย้งกลับไป อ้าว ไมคุณพูดงี้ล่ะ เขาก็ตอบมาว่า ก็มันจริงนิ เช่น เวลาที่ฉันอยู่บ้านคนเดียว บางวันเขากลับดึกถึงดึกมาก ด้วยว่าจะต้องทำแล็ป หรือ อะไรก็ตามแต่ที่เขายกขึ้นมาอ้างบอกฉัน เมื่ออยู่บ้านคนเดียวฉันก็จะมีมุมโต๊ะน้ำชาเล็กๆ แอบติดผนัง เหลือบไปเห็นสวนน้อยๆข้างบ้าน ที่ใช้คำว่าเหลือบเพราะมันไม่เห็นเต็มๆ ต้องเอาหน้าแนบมุมกระจกแล้วตั้งใจเพ่งออกไป เพราะห้องทำงานของเขายึดเอาวิวสวนไปแล้วไง บางหัวค่ำที่ฉันอยู่บ้านคนเดียว ฉันแอบทำโรแมนติก ปิดไฟ จุดเทียน นั่งเงียบๆเอาตัวพิงกระจก บ้านก็จะมืดๆ สลัวๆ มีเพียงแสงเทียน ทันใดนั้นเขาเปิดประตูผัวะกลับเข้ามา ทำหน้านิ่วคิ้วย่นแล้วตะโกนออกมาว่า "เฮ้ย มานั่งทำไมเป็นผี สิงอยู่ในบ้าน ไฟฟืนก็ไม่เปิดให้สว่าง ทำให้บ้านเป็นบรรยากาศบ้านร้างไม่มีคนอยู่ ..." ฉันอึ้ง นึกทบทวนคำพูดเขาอยู่ในใจ แล้วถามตัวเองให้แน่ใจว่าเอ๊ะ หรือว่าเราฟังผิดหว่า.. นี่แหละฉัน คิดช้า ...!! ฉันแย้งไปเบาๆไม่เต็มเสียงว่า คุณพูดไม่เป็นมงคล เขาสวนกลับหนักๆแต่ดูเหมือนจะตลกว่า "นี่ถ้าคุณตาย ชาวบ้านคงเห็นคุณ มานั่งเฝ้าผมอยู่ริมกระจก" ..ฮ่า ฮ่า ขำตายล่ะ!! ถ้าฉันตาย คงมารอเฝ้า แลบลิ้นปลิ้นตา ว่าแล้วก็บีบคอแก ... ตอนนั้นไม่ ..ไม่ขำ แต่ฉันสะอึกสะอื้นน้อยใจ ทำไมเขาพูดแรงจัง เขาถอนหายใจเฮื้อกใหญ่ " จะอะไรกันอีกนักหนา พูดแค่นี้ทำเป็นมีน้ำหูน้ำตา.. " "...จะไม่ตายก็ไม่ตายสิ ใครจะไปห้ามคุณ" พูดอะไรของมัน งงๆ ว่าแล้วก็สั่งการ "คุณทำไรกินวันนี้ ผมหิว" ฉันจัดการอุ่นกับข้าว เขานั่งกินสวบสาบ กางหนังสือพิมพ์ ไม่หันมามองฉันอีกเลย ว่าด้วยเรื่องร้องไห้ ฉันก็จัดว่าร้องได้เก่ง แต่มันต้องมีเทคนิค อย่าลืมล้างมาสคาร่าออกก่อน ฉันจะคอยทำน้ำตานองๆ แต่ไม่ถึงกับฟูมฟาย สะอื้นตัวสั่นนิดๆ เท่านี้ก็สวยเหมือนสุวนันท์ ตอนอยู่กับเขาฉันแทบจะเรียกได้ว่าร้องวันเว้นวัน ก็ไอ้เรื่องน้อยใจเล็กๆน้อยๆอย่างเนี้ย เขาก็ปลอบด้วยคำว่า "เอาน่าๆ" แต่ไม่มีคำว่าขอโทษ ทำหน้าขำๆแล้วบอกว่าเขาพูดเล่นทำเป็นซีเรียสไปได้ อย่างมากดีหน่อยก็ลูบหัวแถมให้อีกที ฉันก็โลภบอกว่า "หอมด้วย" อ้อนวอนอยู่สิบกว่าที ได้มาครึ่งฟอด พยายามเอาหน้าเราไปกดจมูกเขาไว้นานๆก่อนที่เขาจะดึงจมูกออกไปอย่างรวดเร็ว แรกๆฉันเคยพลาดร้องไห้โดยที่ไม่ได้ล้างมาสคาร่า ทั้งร้องไห้ ทั้งปาดน้ำมูกน้ำตา หันกลับมาส่องกระจกดูตัวเอง โอ้ แม่เจ้า มิน่าเล่า ทำไมเขาถึงไม่ง้อ ยังกับศพเขาขุดขึ้นมาตอนล้างป่าช้า เฝ้าบ่นด่าตัวเองว่าไม่รอบคอบ หลังจากนั้น ฉันต้องร้องไห้ไปส่องกระจกไป เช็คให้แน่ใจว่าดูดี... จากคุณ : ชีวิตก็เป็นอย่างนี้ - [ 26 มี.ค. 51 00:33:53 A:71.212.31.203 X: TicketID:152913 ]

ความคิดเห็นที่ 67 ปู้ชายไม่ได้มีความโรเเมนติกเลย เห็นเเก่ตัวด้วย ขอโทดนะคะที่พูดเเรงไปหน่อย อ่ะน้า ตอนนั้นความรักมันทำให้คนตาบอด ชอบอ่านค่ะ ต่อๆๆ จากคุณ : มาดามอุ้ย - [ 26 มี.ค. 51 02:48:55 ]

ความคิดเห็นที่ 68 ตามอ่านอยู่นะคะ  มาเล่าต่อนะคะ  เขียนได้ สนุกมากค่ะ จากคุณ : Freedom of Life - [ 26 มี.ค. 51 02:53:34 ]

ความคิดเห็นที่ 69 คุณจขกท "ฮา"ได้ใจมากเลย เลยไม่รู้ว่าจะเสียใจด้วยกับเรื่องที่เคยเกิดขึ้น หรือจะดีใจด้วยที่เรื่องนี้มันเปลี่ยนชีวิตไปให้ "ฮา" ได้ขนาดนี้ ดีค่ะ เขียนอีก อ่านไปปาดน้ำตาไป (ขำนะไม่ได้เศร้า ) จากคุณ : hamble pie - [ 26 มี.ค. 51 02:58:14 ]

ความคิดเห็นที่ 70 เขียนดีมากเลยค่ะ น่าอ่าน น่าติดตาม มีแอบขำ แอบฮาด้วย ชอบๆ จากคุณ : hellosunny - [ 26 มี.ค. 51 03:05:13 ]

ความคิดเห็นที่ 71 รอขำต่อค่ะ จากคุณ : sommie - [ 26 มี.ค. 51 03:57:59 ]

ความคิดเห็นที่ 72 อ่านดูแล้วก็เจ็บช้ำไม่น้อยไปกว่ากรณีคุณหลงผิดเลยนะคะ แต่เพียงเพราะวิธีการเล่าเรื่องของคุณติดตลก ซึ่งจริงๆ ชีวิตไม่ตลกเลย เลยทำให้เรื่องดูไม่น่ามีอะไรมาก   หลังจากอ่านบทหนังสือธรรมะบ่อยๆ แล้ว จิตใจคงสงบไปโข   เขียนได้ดีค่ะ น่าจะมี บก. แอบมาทำรวมเล่ม "ศาลาคนเศร้า" เนอะ ดิฉันเห็นด้วยกับคุณค่ะ ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น เราเป็นคนทำให้มันเกิดขึ้นเอง บ่อยครั้งที่ไม่มีใครขอให้เราทำอะไรให้ เราก็ทำเอง แล้วเราก็แอบคาดหวังว่า จะได้รับแบบเดียวกันตอบแทนกลับมา โชคดีบางทีรู้ตัวมั่ง ไม่รู้ตัวมั่ง ตอนไหนรู้ตัวก็เรียกสติทัน ไม่ทุกข์มาก ช่วงไหนขาดสติก็ทุกข์ระทมว่า กันไป   เฮ้อ ! ชีวิตก็เท่านี้จริงๆ จากคุณ : ก๋าสะลองเงิน - [ 26 มี.ค. 51 04:16:51 ]

ความคิดเห็นที่ 73 ยังตามมาอ่านอยู่ค่ะ เป็นอุทาหรณ์ได้ดีมาก สนุกด้วยค่ะ ^^ จากคุณ : แพนด้าหน้าใส - [ 26 มี.ค. 51 04:19:24 ]

ความคิดเห็นที่ 74 "พี่อ๊อฟ พงพัฒน์ ตัวจริงไม่เถื่อนนะ ใช่ไม๊ ตัวจริงน่าจะอ่อนโยน จริงใจ" very true kaaa... I was in the same school with his Niece, he would go pick her up and if any of the student ran into him, he would turn around and apologize to the kid.   You have a great writing style kaaaaaa จากคุณ : CaliGirl - [ 26 มี.ค. 51 04:19:51 ]

ความคิดเห็นที่ 75 ลงชื่อ จากคุณ : luv you (till_the_end_of_time) - [ 26 มี.ค. 51 04:22:51 ]

ความคิดเห็นที่ 76 จะฮาหรือจะเศร้าดีฟ่ะเนี้ย - -a ขอบคุณมากครับที่เอาเรื่องราวมาฝากกัน จากคุณ : elvish346 - [ 26 มี.ค. 51 04:40:40 ]

ความคิดเห็นที่ 77 ขอบคุณที่เล่าให้ฟังค่ะ ให้กำลังใจเพื่อนๆ ทุกคนนะคะ จากคุณ : ศรีธนา - [ 26 มี.ค. 51 05:22:27 ]

ความคิดเห็นที่ 78 มาปูเสื่อรอคะ เสียดายคนฆ่าตัวตายไม่ได้อ่าน มัน!!!ไม่มีที่ติ ขำ คะ ขำ จากคุณ : ข้าวปุ้น(แกงป่าปลาทู) - [ 26 มี.ค. 51 05:31:51 A:66.202.88.64 X: TicketID:166254 ]

ความคิดเห็นที่ 79 เล่าเรื่องได้สุดยอดเลยค่ะ มีการสอดแทรกมุกขำขันอยู่เรื่อยๆ บ่งบอกว่าคุณ จขกท มีไหวพริบสติปัญญาอยู่ในระดับสูงเลยทีเดียว ไม่แปลกใจเลยที่คุณบอกว่าจบ ป.ตรีและโท มาด้วยเกรดเฉลี่ยสูงแบบนั้น ตัวหนังสือและการเล่าเรื่องมันบอกได้ค่ะ แถมสวยอีกด้วยนะเนี่ย เป็นดาวมหาลัย เห็นไม๊ใครว่าคนสวยบื้อไม่เป็น เราเองตอนคบกับแฟนเก่า เพื่อนๆ ก็พูดเสมอค่ะว่าหน้าตาก็ไม่ได้ขี้เหร่ จัดว่าดีด้วยซ้ำ หนุ่มๆ มาตามจีบก็พอมี ทำไมต้องมาเอาไอ้หน้าหักนี่ด้วยเนี่ย (แฟนเราหน้าตาธรรมดาน่ะ แต่ก็ถูกหลอกลวงด้วยภาพลักษณ์ภายนอกเหมือนกัน ไม่ค่อยฉลาดเหมือนกันง่ะ 5555) เราตามแฟนมาอเมริกา แล้วก็ต้องเลิกกันเพราะคำหวานที่เขาป้อนให้ ไม่เคยมีสักอย่างที่ดูจะเป็นความจริงมาได้ มีแต่ความเจ้าชู้ เห็นแก่ตัว หนำซ้ำเลวร้ายที่สุด ทำร้ายร่างกายเรา สาเหตุที่ทำร้ายร่างกายก็เพราะเราจับได้ในเรื่องที่เค้าทำเลวกับเรา พอเราโวยก็เดินหนี พอเดินหนีเราก็ตามดึงแขนไว้ แค่นั้นแหละ หันมาตบเลย ยังโง่นะคะ อยู่ต่ออีกตั้งหลายเดือนแน่ะ 55555 แต่จริงอย่างที่คุณ จขกท ว่าคะ เมื่อมันจะจบ เราไม่ต้องทรมานค่ะ มันจบเลยจริงๆ ไม่โหยหาเลย นิ่งและสงบมาก ตอนนี้สิ่งที่ดีที่สุดในชีวิตตั้งแต่เหยียบเท้ามาที่อเมริกานี่ก็คงจะเป็น ได้เลิกกะไอ้หน้าหักนี่แหละค่ะ 5555 เพื่อนๆ กับคนที่บ้านแทบกินโต๊ะจีนฉลอง เมื่อมองย้อนกลับไป มันช่างน่าสมเพชตัวเองจริงๆ เคยไม๊คะ ที่มองกลับไปวันเก่าๆ แล้วรู้สึกทุเรศกับตัวเองเสียเหลือเกินว่า ต๊าย ชั้นทำแบบนั้นไปได้ไง คิดแบบนั้นได้ไงเนี่ย และท้ายสุด เลือกอิตานี่เข้าไปได้ไง เป็นแฟนที่ไม่อยากจะจารึกไว้ในระบอบรายชื่อชายหนุ่มที่เคยคบหาเลยจริง ตอนนี้เรารู้สึกแบบนั้นกับแฟนเก่าเราค่ะ แล้วรู้สึกด้วยว่า ชั้นดีเกินกว่าที่เธอจะได้ชั้นไป ดีเกินกว่าที่ตัดสินใจเลือกเธอตั้งแต่แรกด้วยซ้ำ ที่ผ่านมันก็แค่ช่วงเวลาที่สมองทั้งสองซีกไม่อยากจะคิดตรึกตรอง แต่วันนี้เหรอ เชอะ !! ไม่มีอีกแล้วย่ะ จากคุณ : Sunshine - [ 26 มี.ค. 51 05:41:06 A:24.21.246.138 X: TicketID:170820 ]

ความคิดเห็นที่ 80 K. Sunshine, I am happy for you ka that you got out of the relationship.  Thanks for sharing your experience ka. จากคุณ : lovelyorange (Lovelyorange) - [ 26 มี.ค. 51 05:50:21 ]

ความคิดเห็นที่ 81 ดีแล้วล่ะ ที่ตัดใจได้ ต่อไปนี้ขอให้คุณเจอแต่คนดีๆ นะคะ ตอนนี้เพื่อนดิฉันกำลัง หลงไปแบบคุณนี้แหละ อ่านแล้วนึกถึงเพื่อนตัวเอง จะเข้าสิบปีแล้วมั่ง ยังคิดไม่ได้สักที สงสารเพื่อนคะ แต่เค้าบอกทำไป เพราะเหมือนเป็นกิจกรรมประจำวัน เหมือนทำทุกวันแล้วมันขาดไม่ได้ ไม่รู้จริงหรือเปล่า   เพื่อนเรา เค้ามาเรียนต่อที่ลอนดอน ส่วนแฟนเค้าอยู่เมืองไทย เป็นผู้ชายที่หน้าตาดี การศึกษาดี ก็เพอร์เฟคเหมือนคุณนี้แหละ(แต่เราเห็นแล้วก็งั้นๆ ) เพื่อนเราต้องคอยโทรหาทุกวัน เค้าก็รับบ้าง ไม่รับบ้างแล้วแต่อารมณ์เค้า ถ้าผู้ชายอารมณ์ดีหน่อยก็ยอมคุย เพื่อนเราก็อารมณ์ดีทั้งวันแล้ว  เพื่อนเราต้องกลับเมืองไทย สองครั้งต่อปี ก่อนกลับก็ซื้อของสิคะ ของฝากอย่างดี ให้กับแฟน และทั้งตระกูล ทำอย่างนี้เกือบหกปี เค้าไม่เคยมองความดี  ไม่ใช่แค่ของฝากอย่างเดียว บางอย่างถ้าเค้าอยากได้ก็ต้องส่งไปรษณีย์ หรือเพื่อนคนไหนกลับบ้าน ต้องฝากกลับทุกๆ นัดเลย    ของฝากครอบครัวตัวเองไม่ต้องพูดถึง ถ้าไม่เซลล์ไม่ซื้อ(ครอบครัวเพื่อน แค่ลูกกลับบ้านเค้าก็ดีใจแล้ว) เมื่อปีที่แล้ว ไม่รู้เป็นอะไรขอเพื่อนเราแต่งงาน เพื่อนเราดีใจมาก รีบไปเตรียมงานจัดการ และสินสอดให้ตัวเองเลย บ้านที่จะซื้อให้พ่อแม่ เลยเปลี่ยนมาเป็นเรือนหอตัวเอง  เพื่อนเราก็ไปหาเพจเกจแต่งงาน  เตรียมการ์ด หาโรงแรม  พอจัดการทุกอย่าง รวมจ่ายเงินเองก็หลายแสน   แล้วก็กลับมาที่อังกฤษ เพื่อมาจัดการเรื่องงาน ( คือกลับไปเมืองไทยเพื่อฮอลลิเดย์ แต่แฟนดันมาของแต่งงาน)  โดยกำหนดวันแต่งอีก สามเดือนต่อมา พอจัดการเรื่องงานเสร็จก็รีบลากลับเมืองไทย เพื่อไปถ่ายรูป  เตรียมงาน ก็บินไป บินมา (ยุ่งอยู่คนเดียว) จนใกล้วันงาน ทางโรงแรมขอให้จ่ายเงินที่เหลือ เพื่อจัดงานเลี้ยง ตอนนั้นแฟนเค้าต้องเป็นคนจ่ายบ้างแล้ว เพราะเพื่อนเรายังอยู่อังกฤษอยู่  เค้าโทรมาบอกเพื่อนเราว่า เค้าไม่แต่งแล้ว เค้ามีผู้หญิงคนใหม่  เพื่อนเราก็ได้แต่อึ้ง ร้องไห้ เสียใจมาก บอกว่าจะไม่กลับไปยุ่งกับเขาแล้ว (หลังจากที่โทรหาผู้ชายคนนั้นตลอด แล้วเค้าไม่ยอมคุยกับเพื่อนเราเลย   เราถามเพื่อนว่า จะโทรหาเค้าทำไม เพื่อนบอกว่า อยากบอกเค้าว่าเราให้อภัยแล้ว)  เราก็ได้แต่งง ใครผิดกันแน่เนี้ย เราไม่เข้าใจว่า ทำไมมีผู้หญิงเป็นเพื่อนเราอยู่แบบนี้ในโลกด้วยเหรอ คือผู้ชาย เค้าทำแบบนั้นมันชัดเจนมาก เพื่อนเราเป็นคนสวย น่ารัก นิสัยดี  แต่ผู้ชายคนนั้น เค้ามองไม่เห็น แต่เพื่อนก็ทนมาก เห็นเร็วๆ นี้ บอกว่ากลับมาคบกันอีกแล้ว  เราเคยเล่าเรื่องในเน็ตบ้าง หรือจริงของคนโน้นนี้บ้าง ให้เพื่อนเราฟัง เค้าก็ฟังนะ แถมยังบอกสงสารคนนั้น คนนี้ ถ้าเป็นเค้า เค้าเลิกไปแล้ว  คนนี้โง่วะ อะไรทำนองเนี้ย  แต่เค้าก็ยังจะยุ่งกับผู้ชายคนนี้อีก เล่าไปซะยาว ยังกะเรื่องของตัวเอง นี้แค่เศษเล็กๆ เองนะคะ เพราะเค้าไม่ยอมเล่าให้ฟังหมดหรอก พอมีเรื่อง ถึงค่อยเอ่ยออกมาทีละนิด   เค้าว่าความรักทำให้คนตาบอด เพือนเราคงเป็นอย่างนั้นแหละ ตอนนี้ได้แต่ภาวนาให้ตาสว่างเสียที   ปล. รักเพื่อนนะ ถึงได้เอามาเล่า นะจ๊ะ จากคุณ : ดอกเดซี - [ 26 มี.ค. 51 06:05:11 ]

ความคิดเห็นที่ 82 เคยอ่านpoemนี้..กันไหม THERE'S A HOLE IN MY SIDEWALK Autobiography in Five Short Chapters By Portia Nelson I... I walk down the street There is a deep hole in the sidewalk I fall in I am lost I am helpless It isn’t my fault It takes forever to find a way out II... I walk down the same street There is a deep hole in the sidewalk I pretend I don’t see it I fall in again I can’t believe I am in the same place But it isn’t my fault It still takes a long time to get out III... I walk down the same street There is a deep hole in the sidewalk I see it is there I still fall in it’s a habit My eyes are open I know where I am It is my fault I get out immediately IV... I walk down the same street There is a deep hole in the sidewalk I walk around it V.... I walk down another street อ่านเรื่องของเพื่อนคุณข้างบน แล้วทำให้นึกถึงกลอนบทนี้ จากคุณ : Overseas - [ 26 มี.ค. 51 07:05:42 ]

ความคิดเห็นที่ 83 อ่านเรื่องของคุณหลงผิดและเรื่องของจขกท.แล้วรู้สึกแปลกใจมากที่ได้รู้ว่ามีคนเคยเป็นอย่างเราเหมือนกัน เรื่องเหมือนกันอีกตรงที่เราเลือกได้ เลือกคนที่ดีกว่านี้ซักกี่เท่าก็ได้แต่ไม่เอา "หนูจาอาวคนนี้ หนูจาอาววววว" คบกันแค่สองปีกว่าๆทะเลาะกันเกือบทุกวัน เลิกกันนับครั้งไม่ถ้วน ตัดสินใจว่าเลิกแน่ๆพอเค้ามาพูดดีหน่อยก็ตีปีกดีใจนึกว่ารักเรามากก็เลยดีด้วย สุดท้ายก็กลับไปอยู่วังวนเดิมๆ "เธอจะเอายังไงของเธอ โทรตามอยู่ได้ อึดอัดรู้มั้ย" หนอย!!!!ถ้าแกทำตัวดีไม่ข้องแวะเพื่อน(สาว)ไปทั่ว แมวที่ไหนมันจะโทรจิกทุกชม.วะ สาม-สี่เดือนสุดท้ายรู้สึกเลยว่าอยู่กับเค้าก็ไม่มีความสุข มองหน้าเค้าก็ไม่รู้สึกว่ารักอีกต่อไปแล้ว แต่มันเลิกไม่ได้ พอคิดแค่ว่าจะไม้อยู่กับเขาอีกแล้วเหมือนมันจะตายเพราะขาดอากาศหายใจ....อันนี้ไม่ได้เว่อร์ คนที่เคยเป็นคงเข้าใจดี สิ่งเดียวที่รู้สึกตอนนั้นคือเราคงมีเวรมีกรรมอะไรกันมาก่อนถึงต้องมาชดใช้กรรมอย่างนี้ ช่วงนั้นไปไหว้พระที่ไหนก็ขอให้หลุดจากวงจรบ้าๆนี้ซักที เริ่มทำบุญใส่บาตร แม่พาไปไหว้พระถึงธิเบต บอกว่าท่านลามะเพิ่งลงมาจากฝึกสมาธิบนเขานานๆท่านจะลงมาทีไปเถอะ เรารู้ว่าตอนนั้นแม่ห่วงเรามากเพราะสุขภาพจิตตกต่ำถึงขีดสุดกึ่งๆเป็นโรคซึมเศร้า ก่อนที่จะเข้าที่เข้าไปไหว้พระแม่มากระซิบข้างหูว่าขอพรพระนะลูก ขอให้เจอคนดีๆแล้วแม่ก็ลูบหัว ถึงแม้ว่ากลับมาแล้วเรายังไม่หายโง่ทันที แต่เราก็เลิกกับเค้าได้ในเวลาต่อมา ตอนเลิกเสียใจนะแต่ แล้วก็รู้สึกว่าเสียใจน้อยกว่าตอนที่เค้าทำให้เราเจ็บช้ำน้ำใจซะอีก เราไม่มีอาการฟูมฟาย ไม่โทร ไม่เล่า ไม่บอกใครทั้งนั้นว่าเลิกแล้วเพราะไม่อยากแม้จะพูดถึงชื่อ สองอาทิตย์คะ...สองอาทิตย์เท่านั้น หายสนิท!!!!! ไม่มีอาการคิดถึง อยากโทรหา เป็นห่วง ฯลฯ มันเหมือนอยู่ดีๆตื่นมาก็รู้สึกตัวว่า หมดละ! อะไรก็ตามที่ฉันเคยทำกับเธอไว้ไม่ว่าชาตินี้หรือชาติไหนฉันได้ชดใช้ให้เธอหมดแล้ว ตอนนั้นเพื่อนๆก็มาแสดงความยินดีกันใหญ่....ฉลองกันทุกอาทิตย์ ไม่รู้ว่าเป็นเพราะพรจากพระหรือพรจากแม่ หกเดือนหลังจากนั้นเราก็เจอแฟนคนปัจจุบัน เป็นคนดีมากดูแลเอาใจใส่ ให้ความรักเราอย่างล้นเหลือ เค้าไม่ได้รักแค่เราคนเดียวแต่ยังรักครอบครัวเราด้วย เค้าเป็นทุกอย่างที่แฟนเก่าเราไม่เป็น ตลอดเวลาเกือบเจ็ดปีที่คบกับแฟนคนปัจจุบันมาทะเลาะกันประมาณ 3ครั้งถ้วน เข้าใจนะคะว่าผู้หญิงเราเกิดมาเลือกได้ก็ต้องเลือกคนที่มันสมฐานะกันหน่อย แต่แบบ full package แล้วรักเราคนเดียวนี่หายากนะคะ เราว่าเอาแบบยังประกอบไม่เสร็จดีแล้วเอามาโม(ดิฟายด์)เองท่าจะดีกว่า แฟนเราคนปัจจุบันตอนคบกันแรกๆอาชีพการงานก็งั้นๆ เงินเดือนก็แสนถูก แถมภาษาอังกฤษก็ไม่กระดิกหูเลย เราก็บอกเค้าว่ามันสำคัญต้องเรียนนะ เค้าก็ขยันใฝ่หาความรู้ ตอนนี้เค้าเรียนอยู่มหาวิทยาลัยทอป 3 ของอเมริกา กำลังจะต่อปริญญาเอกเร็วๆนี้ เห็นมั้ยคะของอย่างนี้ใครจะนึกถึง แม่ถึงเคยบอกว่าอย่าดูถูกใครง่ายๆ วันหน้าเค้าอาจจะไปไกลกว่าเราก็ได้ (แฟนเราจริงไปไกลกว่าอ้ายชั่...นั่นอีก) ตอนนี้เราจำเรื่องแฟนเก่าเราไม่ค่อยได้แล้วถ้าให้เล่าละเอียดๆก็คงนึกไม่ออก อยากบอกเพื่อนๆที่ยังอยู่ในวังวนอยู่ว่า อย่าไปคิดแทนคนอื่น เราไม่มีวันรู้หรอกคะว่าใจเค้าคิดอย่างไร อยุ่กับตัวเองและจงมีสติกับการกระทำของตนเองแล้วคุณจะรู้ว่า "ฟ้าหลังฝนย่อมสดใสเสมอ จากคุณ : C'est la vie - [ 26 มี.ค. 51 08:12:13 A:68.34.60.80 X: TicketID:171872 ]

ความคิดเห็นที่ 84 เขียนได้ดีมากค่ะ อ่านแล้วประทับใจคุณจขกท ในตอนนี้ มากๆค่ะ ความรัก ความหลงบังตา เป็นเหมือนๆ กันทั้งนั้นมั๊งคะ ชอบมากหลายๆ ข้อความที่คุณเขียนค่ะ เอามาใช้ได้จริงๆ ทั้งนั้นเลย เอ.. ไทยไดมารูเราก็ทันนะคะ น่าจะรุ่นใกล้ๆ กัน ^^ จากคุณ : Dino เหมียวจอมซ่าส์ - [ 26 มี.ค. 51 08:13:08 ]

ความคิดเห็นที่ 85 เล่าเรื่องได้มัน มากๆค่ะ อ่านไปขำไป ครบทุกรสจริงๆ ชอบๆ พี่ ต่อๆๆ หนูรออ่านค่ะ จากคุณ : [7th Heaven] - [ 26 มี.ค. 51 10:07:52 ]

ความคิดเห็นที่ 86 รออ่านนะคะ จากคุณ : เทวัต - [ 26 มี.ค. 51 10:33:41 ]

ความคิดเห็นที่ 87 ขออนุญาตมาคั่นนะคะ จากคุณ : Mon Chochute - [ 26 มี.ค. 51 10:43:36 ]

ความคิดเห็นที่ 88 มาแล้วฮ๊า มารอนะฮ๊า โอเค๊ จากคุณ : ฮันนี่สีอสาน ยังไม่มีล็อคอิน - [ 26 มี.ค. 51 10:53:38 A:66.41.3.252 X: TicketID:170777 ]

ความคิดเห็นที่ 89 ... เข้ามาดู จากคุณ : Mr. Fusion - [ 26 มี.ค. 51 11:27:15 ]

ความคิดเห็นที่ 90 ลงชื่อ จากคุณ : เกิดมาใจดำ - [ 26 มี.ค. 51 11:45:39 ]

ความคิดเห็นที่ 91 รออยู่ค่ะ จากคุณ : lovelyorange (Lovelyorange) - [ 26 มี.ค. 51 12:29:01 ]

ความคิดเห็นที่ 92 ไม่มีเรียนตอนบ่าย.. เลยแวะมาอ่าน + ทักทายจขกท และทุกๆคนที่รออ่านตอนต่อไปค่ะ จากคุณ : yangguang - [ 26 มี.ค. 51 12:40:25 A:210.82.53.64 X: TicketID:171742 ]

ความคิดเห็นที่ 93 บอกตรงๆ อ่านเรื่องนี้ สบายตากว่าเรื่องคุณ "หลงผิด" เยอะ (คงไม่โกรธกัน) อ่านๆแต่ละเรื่อง ก็เจอแต่ผู้ชายเลวๆทั้งนั้น ผู้หญิงโฉดก็ใช่น้อยซะที่ไหน ตอนอยู่ที่เมกา ผมก็ได้คบกับ ญ คนหนึ่ง ในช่วงแรก เธอเป็นคนต้องการผม ไอ้ผมก็ดันให้ด้วยดิ เหอๆ ไปๆมาๆ เจ้าหล่อนก็มีกิ๊กเยอะแยะ ทั้งๆที่ทำงานด้วยกัน แรกๆเค้าก็โกหก ด่าว่าเราคิดมาก อยู่ๆ เค้าก็ทิ้งผม ก็เพราะเจอหนุ่มใหม่ในร้านอาหารที่ผมกำลังนี่แหละ มันมากินข้าว อยู่ๆคุณเธอจะทิ้งก็ทิ้ง ไอ้เราก็ไปนั่งดื่มเบียร์ที่ผับคนไทยคนเดียว ก็เห็นอีตาหนุ่มคนนี้นั่งกินอยู่ ไอ้เราก็สะเออะไปทักมัน (ไอ้หน้าจิ้งจก หน้าเหมือนจิ้งจกจริงๆ) มันก็บอกว่า ไม่ได้เป็นอะไรกัน เนี่ยะ เดี๋ยวมันกลับบ้านละ แล้วมันก็ไป ไอ้เรานึกยังไงไม่รู้ เสรือกขับรถไปหาคุณเธอ แม่เจ้าประคุณก็ไม่ยอมกดเปิดประตูหน้าบ้านให้ ไอ้เราก็รอๆๆๆๆๆ จนมีคนเข้าไปใน apt แล้วก็รีบขึ้นไปเคาะประตูหน้าห้องคุณเธอ แรกๆ ไม่ยอมเปิด ยังไงก็ไม่เปิด พอเปิดมาที หึหึ มันอยู่กับไอ้หน้าจิ้งจกกัน 2 คน .... ตำตาจริงๆ (ยังดี ที่ไม่ได้เห็นภาพฟัดกันบนเตียงเหมือนในหนัง) ... เสียหน้า เสียศักดิ์ศรี เสียหมด แม่มเอ๊ย คนอย่างกรู จบโรงเรียนก็ดี จบ ป.ตรี มาเรียนโท มั่นใจนักหนา แต่พอมาเจออย่างนี้ เละหมด จบกัน วันนั้นถือเป็นวันเปิดตัวของเธอมั้ง จากที่เคยปกปิด คุณเธอก็ให้หน้าจิ้งจกมารับที่ร้านที่ทำงานตลอด มีกอดกัน มีจุ๊บ มีหอม หึหึ ไอ้สาด ขอบคุณในสิ่งที่มรึงทำ ไม่มีอะไรหรอก อ่านเรื่อง จขกท แล้ว ของมันขึ้นน่ะ ผู้หญิงโฉดๆเยอะแยะไป จากคุณ : LAPD21 - [ 26 มี.ค. 51 13:04:17 ]

ความคิดเห็นที่ 94 เรื่องเศร้าๆมันมีอยู่เยอะจิงๆๆ จากคุณ : ngbobber - [ 26 มี.ค. 51 13:26:55 ]

ความคิดเห็นที่ 95 รออ่านค่ะ จากคุณ : an ya na ja - [ 26 มี.ค. 51 13:29:22 ]

ความคิดเห็นที่ 96 ชีวิตคุณเจ้าของกระทู้ช่างน่าอิึึจฉา ติดเสียตรงที่ว่ามีมารมาผจญ ดีใจด้วยที่สลัดมารตัวนั้นทิ้งได้แล้ว สุดยอดมากค่ะ ปล ชอบสไึตล์การเขียนของคุณจัง จากคุณ : อนาคิน - [ 26 มี.ค. 51 13:55:39 A:125.237.37.157 X: TicketID:169005 ]

ความคิดเห็นที่ 97 "เฮ้ย มานั่งทำไมเป็นผี สิงอยู่ในบ้าน ไฟฟืนก็ไม่เปิดให้สว่าง ทำให้บ้านเป็นบรรยากาศบ้านร้างไม่มีคนอยู่ ..." ขออนุญาต ขำ นิดนึง   เออ..จะให้รู้สึกโรแมนติคซะหน่อย ดันว่าซะหลอนเลย เราชอบที่คุณเขียนค่ะ  มาเล่าต่อค่ะ รอ รอ จากคุณ : Tigerish - [ 26 มี.ค. 51 14:34:27 ]

ความคิดเห็นที่ 98 เข้ามาอ่านและให้กำลังใจค่า จากคุณ : ฟ้าฝนไม่เป็นใจ - [ 26 มี.ค. 51 15:07:14 ]

ความคิดเห็นที่ 99 แปะๆ อ่านถึงตรงนี้ละค่า ^___^ จากคุณ : picmie - [ 26 มี.ค. 51 15:14:27 ]

ความคิดเห็นที่ 100 เราอยากจะเขียนเล่าเรื่องของเราเล็กๆ น้อยๆ (เพราะจริงๆ มันมีเยอะกว่านี้ค่ะ ความเลวของแฟนเก่าเรา) เผื่อว่าจะเป็นข้อคิดให้ผู้หญิงอีกหลายคนที่กำลังตาบอดเหมือนเราในอดีต แต่ก่อนอื่นต้องบอกว่า ยิ่งอ่านยิ่งยกให้คุณ จขกท เป็น idol ในใจเราค่ะ ไม่น่าเชื่อนะคะ เคยคิดว่าโง่อยู่คนเดียว แต่วันนี้เชื่อแล้วว่ามีผู้หญิงไม่น้อยเลยที่เคยผ่านในจุดที่เราเป็นมา แต่ผู้หญิงยังไงก็เหมือนกันวันยังค่ำ รักใครแล้วทุ่มเททุ่มใจ ทำเรื่องโง่ๆ นับไม่ถ้วน อยู่ที่ว่าใครตาสว่างเร็วหรือช้าแค่นั้นเอง เราเองถือว่าโชคดี แค่ปีเดียวเท่านั้นก็ตัดอกตัดใจออกจากวงจร (อุบาทว์) ออกมาได้ เราไม่รู้ว่าเพื่อนๆ คนอื่นเป็นเหมือนเราหรือป่าว แต่สิ่งที่ทำให้เราอภัยให้แฟนเก่าเราซ้ำแล้วซ้ำเล่า ถึงแม้เขาจะตบตีเรา ก็เพราะเราคิดว่าเราเลือกเขาแล้ว อะไรที่ทนได้ก็อยากทน ทนไม่ได้ก็ยัง (เสรือก) อยากทน ตัวเราเองไม่เคยมีแฟนแบบที่ต้องมาอยู่กินกันฉันท์ผัวเมียมาก่อนในชีวิต ตอนนั้นเราคิดว่า เอาน่า นี่คงเป็นการปรับตัวละมั้ง ใครๆ เค้าก็มีปัญหากัน นี่มันช่วงปรับตัวๆๆๆ ท่องอยู่ซ้ำๆ ซากๆ แบบนั้น แต่มันไม่เคยจบสิคะ หลังจากที่เขาเริ่มทำร้ายร่างกายเราครั้งแรกครั้งที่สอง ก็เข้าข้างตัวเองบอกว่าไม่หรอกน่า เราคงไปกวนโมโหเค้าจนเขาทนไม่ไหว เลยเผลอพลั้งมือไป เคยโดนเขาเตะเข้าที่ต้นขาตอนทะเลาะกัน เจ็บมากค่ะ (ตอนหลังนี่ถึงเพิ่งเห็นว่าที่เจ็บมากเพราะมันเขียวช้ำเป็นวงกว้างเลยค่ะ เตะอย่างแรงอ้ะค่ะคิดดู) ตอนนั้นเข่าอ่อนไปเลย หลังจากเตะเราเสร็จแล้วเขาก็วิ่งหนีออกจากอพาร์ทเม้นท์ เราทั้งๆ ที่ปวดขาจนขาชาก็ยังลากสังขารวิ่งตามไปค่ะ ขามันไม่มีแรง เป็นไงคะ ตกบันไดลงมาร่วมสิบขั้นค่ะ กางเกยีนส์ขาด ได้แผลถลอกปอกเปิกเต็มไปหมด เขาหันมามองแล้วเดินหนีเราไปเลยค่ะ ไม่มีแม้แต่เข้ามาพยุงมาปลอบสักนิดค่ะ ตอนพ่อเราถามเขาว่าทำแบบนี้กับลูกสาวพ่อได้ยังไง มันยังแก้ตัวกับพ่อเราว่าเป็นเพราะเราไปกระชากแขนเขา เขาเจ็บก็เลยทำไปเพราะป้องกันตัว ไอ้.. เราตัวเล็กนิดเดียวเองค่ะ แรงกระชากของเรามันจะไปเจ็บอะไรมากมาย แกน่ะนักบอลแรงเตะที่เตะมาน่ะไม่เบาเลยคุณขา ทะเลาะกันแต่ละครั้งก็ไม่เคยได้รับการเคลียร์กัน แล้วเรื่องที่ทะเลาะทุกครั้งก็มาจากการที่เราจับได้ว่าเขาจีบหญิง แชทกับหญิงบนเน็ท เล่นแคมฟรอก เวปแคม มั่วซั่วไปหมด เรารับไม่ได้ค่ะ จับได้ทีก็ให้เปลี่ยนอีเมลล์ แล้วไม่นานเขาก็จะสร้างอีเมลล์ใหม่มาแชทกับสาวได้อีก เหนื่อยค่ะ บอกตรงๆ แก้ที่ปลายเหตุมาตลอด ต้นเหตุมันแก้ไม่ได้ค่ะ เพราะต้นเหตุมันคือตัวเขาซึ่งไม่เคยหยุด จีบสาวมั่วไปหมด จับพลัดจับผลูไปจีบเพื่อนเราเข้าตั้งหลายที (โดยที่ไม่รู้ว่าเป็นเพื่อนเรา) ให้เพื่อนมันต้องแร่มาฟ้องเราให้เราได้อายไม่รู้กี่ครั้งกี่ครา พอนหนักๆ เข้าถามว่าทำไมเหรอ เลิกไม่ได้เหรอ ฉันให้อภัยให้โอกาสคุณมาหลายครั้งแล้วนะ คำตอบที่ได้คือ "ขอโทษที เลิกไม่ได้" อ้าว แล้วก่อนคบกันไหนว่าเรื่องพวกนี้เลิกได้แน่นอน เพราะตอนนี้มีเราแล้ว คำตอบที่ได้กระแทกแสกหน้ากลับมาอีกทีค่ะว่า "ก็คิดว่าเลิกได้ แต่เลิกไม่ได้อ้ะ เอาน่า ก็แค่เล่นๆ สนุกๆ" .. เอ่อ มรึงสนุกคนเดียว กุไม่ได้เอี่ยวด้วยเลยนะเนี่ย อีกเรื่องที่เป็นปัญหา เนื่องจากทะเลาะกันบ่อยมาก เราเลยไม่มีกะจิตกะใจจะมีอะไรกับเขาค่ะ แต่เขาก็อยากจะมีอะไรกับเราซะเหลือเกิน (ส่วนใหญ่จะเกิดจากการไปเล่นแคมฟรอกมา แล้วเกิดอารมณ์ก็กะมาระบายกับเรา) เราก็อธิบายว่า ทะเลาะกันบาดหมางใจกันมาเป็นเวลาเกือบครึ่งปีแล้ว คุณจะให้ฉันมีอารมณ์ร่วมได้ยังไง อีกอย่างถ้าวันนึงเกิดฉันเป็นอะไรขึ้นมา พิกลพิการไม่สามารถตอบสนองเรื่องทางเพศได้แล้วคุณจะทำยังไง ถ้าสมมติฉันเกิดเป็นง่อยมีอะไรกะคุณไม่ได้ล่ะ คุณจะไม่ไปหาผู้หญิงอื่นเหรอ เราแค่อยากให้เขาเข้าใจว่าเรื่องอย่างนี้ยังไงซะก็ไม่สำคัญไปกว่าความสุขใจที่ได้ใช้เวลาอยู่ด้วยกัน เข้าอกเข้าใจกัน แต่เขาตอบมาว่าไง รู้ไม๊คะ "ก็ถ้าคุณรักผม ก็ใช้ปากก็ได้ คนรักกันก็ต้องอยากทำให้อีกฝ่ายมีความสุขสิ" โอ้ มายบุดด้า คิดภาพหญิงง่อยใช้ปากช่วยให้ชายคนรักได้สมใจในกามสิคะ มันน่าสมเพชแค่ไหน ฟังแล้วไม่อยากเชื่อเลยว่าจะหลุดออกจากปากคนที่เรารักเทิดทูนนักหนา ล่าสุดจุดแตกหักค่ะ ไม่ถึงเดือนก่อนเลิกกันเด็ดขาด (พยายามเลิกอยู่หลายครั้ง แต่ก็กลับไปตายรังทุกที) เขาต้องการมีอะไรกับเรา (คงไปเล่นแคมฟรอกมาอีกแล้ว) แต่ใจเรามันเริ่มหมดแล้ว ขยะแขยงไม่อยากให้เขามาถูกเนื้อต้องตัวเราด้วยซ้ำ เราปฎิเสธไป เขาไม่พอใจค่ะเขาโมโหหลุดปากมาว่า "โธ่เอ๊ย ถ้ากุอยู่เมืองไทย กุไม่ง้อมรึงหรอก" โอ้ แม่เจ้า ที่ผ่านมานี่ตกลงเห็นเราเป็นอะไรคะคุณขา เครื่องบำบัดอารมณ์ทางเพศหรือไง โมโหสุดตัว ตบหน้าเขาไปสุดแรง ทันทีเขาผลักเราล้มลงไปกับพื้น และในจังหวะที่เราจะลุกกลับขึ้นมา เขาเอาส้นเท้า ย้ำว่าส้นเท้าค่ะกดขยี้ลงมาที่ลำคอเรา ไม่ให้เราลุกขึ้นมา เราดิ้นอยู่แบบนั้น ยังจดจำสายตาเขาได้ดีมันเหมือนกับจะฆ่าเราให้ตายไปตรงนั้นเลยค่ะ ยิ่งดิ้นเขาก็ยิ่งขยี้ส้นเท้าลงมาจนเราหายใจไม่ออก เลยต้องหยุดดิ้นไม่งั้นขาดใจตายแน่ค่ะ หลังจากเราเลิกกับเขาไป เขามาตามง้อค่ะ แต่เราไม่กลับไปอีกแล้ว เขาโอดครวญหาว่าเราไม่ให้โอกาส เราบอกเขาว่า รู้ไม๊พ่อเราบอกเราว่าอะไร พ่อเราเคยพูดว่า "รู้ไม๊ ตอนเด็กๆ ลูกน่ะดื้อมากๆ เลย มีหลายครั้งที่พ่อโมโหในความดื้อความซนของลูก อยากจะตี อยากจะทำโทษ แต่พ่อไม่เคยตีลูกเลยเพราะพ่อรักลูกมาก พ่อเองไม่เคยเสียใจที่ใครๆ หาว่าพ่อ spoil ลูก ไม่ตีไม่ทำโทษจนบางทีลูกเหลิง เอาแต่ใจ แต่ ณ วันนี้ ไอ้เลวนั่นมันเป็นใครถึงมาตบตีลูกพ่อ ถ้าเป็นแบบนี้ให้พ่อตีเราไม่ดีกว่าหรือ พ่อถนอมของพ่อมาขนาดนี้" แล้วพ่อเราก็เสียงสั่นเลยค่ะ เราอึ้งไปเลย พร้อมกับปล่อยโฮออกมาทันที วินาทีนั้นเราเสียใจมากๆ มันไม่ใช่แค่สิ่งที่เราทำมันทำร้ายตัวเราเองเท่านั้น มันทำร้ายพ่อเราด้วยค่ะ เท่านั้นแหละ เราตัดสินใจเลิกสนิทเลย สนิทจริงๆ แล้วก็อย่างที่เราบอกค่ะ เมื่อมันถึงเวลา มันง่ายมากค่ะ ที่เคยคิดไว้ว่าถ้าเลิกกันไปเราคงเสียใจ ฟูมฟาย กินไม่ได้นอนไม่หลับ ไม่มีเลยค่ะ อย่างนี้เขาคงเรียกว่าหมดบ่วงกรรมนะคะ ไอ้ที่เคยกังวลว่าแล้วฉันจะอยู่ยังไงเนี่ย ไม่มีเธอ อยากบอกว่าตอนนี้อยู่ได้ค่ะ ลำบากกายนิดหน่อย แต่สบายใจกว่ากันเยอะค่ะ สภาพจิตใจดีกว่าเยอะมากกก จากคุณ : Sunshine - [ 26 มี.ค. 51 15:19:06 A:24.21.246.138 X: TicketID:170820 ]

ความคิดเห็นที่ 101 เข้ามาฮา ไทยไดมารู จากคุณ : kwai 221 - [ 26 มี.ค. 51 15:28:58 ]

ความคิดเห็นที่ 102 ลงชื่อ จากคุณ : this is jenni - [ 26 มี.ค. 51 16:08:44 ]

ความคิดเห็นที่ 103 เข้ามาแปะชื่อไว้ จขกท.เล่าเรื่องได้ฮา มาเล่าต่อนะค่ะ จากคุณ : Parissara - [ 26 มี.ค. 51 16:21:18 ]

ความคิดเห็นที่ 104 เพิ่งเหลือบไปเห็นข้อความของคุณ lovelyorange ขอบคุณมากค่ะ ดีใจกับคุณด้วยเหมือนกันนะคะที่ผ่านพ้นมาได้ ^^ จากคุณ : Sunshine - [ 26 มี.ค. 51 16:44:30 A:24.21.246.138 X: TicketID:170820 ]

ความคิดเห็นที่ 105 ขอขอบพระคุณจากใจแด่ทุกความคิดเห็นนะคะ คนเล่าคนนี้..อ่านทุกข้อความ ทุกตัวอักษร ทุกบรรทัด ทุกคำเสริมกำลังใจ ทุกประสบการณ์หลากหลายที่ร่วมส่งความคิดเห็นเข้ามา ขอบพระคุณมากใจจริงๆ ตอนที่เริ่มเล่า ไม่นึกว่าจะมีคนอยากอ่าน แต่วัตถุประสงค์ของการเขียนเล่าครั้งนี้ บอกตรงๆ ฉันตั้งใจเพียงแค่.. แม้เพียงหนึ่งคนที่ได้อ่านเพียงส่วนเสี้ยวถ้อยคำของฉัน.. แล้วส่งผลให้เกิดแรงใจที่จะยืนหยัดปาดเหงื่อและน้ำตา ประโยคเหล่านี้ของฉันก็ทำหน้าที่ได้เกินความคาดหมาย ฝากความซาบซึ้งอีกครั้ง..สำหรับเพื่อนใหม่ที่ร่วมกันบอกให้รู้ว่า ความทุกข์ไม่ใช่ของเราเพียงคนเดียว แต่มันเป็นของธรรมดาควบคู่ไปกับทุกชีวิตและกาลเวลา ในไม่ช้ากลางคืน กลางวันก็จะผันผ่านไป กำลังเขียนเล่าต่อไปนะคะ อาจจะช้า เพราะว่าค่อนข้างสูงวัย.... ....อ๊าย! ม่ายจริ๊ง... จากคุณ : ชีวิตก็เป็นอย่างนี้ - [ 26 มี.ค. 51 16:50:14 A:71.212.31.203 X: TicketID:152913 ]

ความคิดเห็นที่ 106 ลงชื่อ รออ่านต่อนะครับ อ่านแล้วสะท้อนอะไรหลายๆ อย่าง แล้วก็ให้อะไรดีๆ กับผมเยอะเลย จากคุณ : Attjoe - [ 26 มี.ค. 51 16:59:13 ]

ความคิดเห็นที่ 107 ติดตามอ่านต่อไปค่ะ จากคุณ : Menan182 - [ 26 มี.ค. 51 17:01:34 ]

ความคิดเห็นที่ 108 คงเรียกว่าโชคดีได้ใช่มั้ยค่ะ ที่ไม่เจอผู้ชายแบบนี้ จากคุณ : ngbobber - [ 26 มี.ค. 51 17:05:48 ]

ความคิดเห็นที่ 109 จขกท เล่าเรื่องเรื่องเศร้า  ได้ สนุก น่าติดตาม และ ให้แง่คิด ดีๆ   อ่านแล้วเพลิน ทั้งที่เป็นเรื่องเศร้า และ ยังได้ แง่คิดดีๆ ในการมองความรัก เมื่อ ไม่สมหวังอีก จากคุณ : fiony - [ 26 มี.ค. 51 17:15:41 ]

ความคิดเห็นที่ 110 oอ่านเรื่องคุณ sunshine น่าสงสารมากๆดีนะที่หลุดบ่วงกรรมมาได้แล้ว อ้อมชอบนะคะเจ้าของกระทุ้ติดตามต่อไปให้กำลังใจๆ จากคุณ : อ้อม นะ - [ 26 มี.ค. 51 18:11:21 ]

ความคิดเห็นที่ 111 ขอแบ่งพื้นที่สักนิด ให้กำลังใจ คุณ Sunshine อีกคนนะคะ ทำไม มานนนนน โหดจังฟระ I บ้าเอ๊ย! จากคุณ : Tigerish - [ 26 มี.ค. 51 18:35:37 ]

ความคิดเห็นที่ 112 ไม่ทราบว่า คุณ ชีวิตก็เป็นอย่างนี้ เกิดปีไหนค่ะ ดิฉันก็ทันไทไดมารูนะเออ ทันสาขาพระโขนง (ที่เจ๊งไปนะค่ะ) ด้วย สงสัยจะรุ่นเดียวกันป่าว จากคุณ : CoolDubaiChic - [ 26 มี.ค. 51 19:05:30 ]

ความคิดเห็นที่ 113 อ่านอีก ก็โหวตอีก จากคุณ : shanshan - [ 26 มี.ค. 51 19:22:46 ]

ความคิดเห็นที่ 114 อ่า... เกิดทันไทไดมารูนี่ อายุเท่าไหนรูปเลยเหรอค้าบ เค้าเปลี่ยนใจ เกิดไม่ทันแล้วได้ป่าว เหะๆๆ ^__^" ขอให้กำลังใจคุณ sunshine ด้วยคะนะคะ จะว่าไป โหดๆ หลายเรื่องเลยอ่ะ จนเรื่องที่เราเจอ เป็นเรื่องเล็กๆ ไปเลย.. คุณจขกทคะ.. ม่ายยยเชื้ออออม่ายเชื่อค่ะ ว่าสูงวัย.. ผู้หญิงหยุดอายุไว้ที่ 25 ก็พอค่ะ ที่เหลือนับไม่ถูกแล้ว... ไม่ต้องนับ เอิ๊กๆ.. .. น้องข้างๆ บอกว่า เจ๊ๆ 25 ก็สูงวัยแล้ว เด๋วไปอัดซักผัวะก่อนนะคะ เด๋วมา จากคุณ : Dino เหมียวจอมซ่าส์ - [ 26 มี.ค. 51 19:34:08 ]

ความคิดเห็นที่ 115 ขอบคุณมากค่ะที่มาเล่าให้ฟัง ขอส่งกำลังใจไปให้ ณ บัดนาว จะติดตามต่อไป เล่าเยอะๆเลยนะคะ จากคุณ : ป้าเอียด - [ 26 มี.ค. 51 19:38:52 ]

ความคิดเห็นที่ 116 จบโทอเมริกา ตกวิชาทักษะชีวิต จะไปกลัวทำไม ต่อให้จบเอก บางทีก็ไม่เอาไหนได้เหมือนกัน ดีที่ไม่ได้สร้างเวรกรรม จบเอกปล้ำคนใช้สามคนและยังไม่เกษียณ เสียเงินไปไม่รู้เท่าไร จนเมียจบเอกเหมือนกัน จะเป็นบ้าตายก็ยังมีเลย ดีแล้วที่ตระหนัก ว่ากันใหม่ จากคุณ : อิสวาสุ - [ 26 มี.ค. 51 19:51:16 A:71.114.54.31 X: TicketID:146114 ]

ความคิดเห็นที่ 117 รออ่านอยู่นะคะ มาต่อเร็ว ๆ นะ....... จากคุณ : thaibo_pa - [ 26 มี.ค. 51 20:43:02 ]

ความคิดเห็นที่ 118 เดี๋ยวนี้ไดมารูก็ยังมีนะ อยู่ในเสรีเซ็ยเตอร์ ข้างๆซีคอนสแควร์ เอ๊ะ งี้เค้าก็รู้จิว่าเราเกิดทัน จากคุณ : ความรักมีวันหมดอายุ - [ 26 มี.ค. 51 20:53:09 ]

ความคิดเห็นที่ 119 จบเอก  แต่ก็ตกทักษะชีวิต  ทั้ง ๆ ที่เคยเป็นวิทยากรอบรมเรื่องทักษะชีวิตให้ใครๆ  ทนอยู่ได้ตั้งหลายปี กะว่าจะเป็นนางเอกให้เขาเห็นใจ  ยอมแม้แต่กู้เงินให้เขาไปซื้อแฟลตการเคหะที่บางนาให้เขาอยู่กับแฟนเก่า  แต่ที่สุดก็เสียเงินเปล่า  อยากเล่าแต่ก็ลืมเสียดีกว่า  ทุกวันนี้มีความสุขดี  มีชีวิตที่มั่นคง  และไม่เชื่อว่าจะมีผู้ชายดี ๆ อีกแล้ว   ขอบคุณเจ้าของกระท้ที่เล่ามา  อย่างน้อย ๆ ก็ให้ข้อคิดที่ดี เป็นตัวอย่างให้คนอื่น ๆ ได้ใช้เป็นบทเรียนร่วมกันคะ  จะตามอ่านด้วยคนคะ.....แต่เข้าใจว่าคุณสงบและเข้าใจชีวิตมากขึ้น...ดูๆๆๆแล้คิดว่าคุณได้ปริญญาเอก..ปริญญาชีวิตคะ แก้ไขเมื่อ 26 มี.ค. 51 21:57:36 จากคุณ : สฺณฺฏษย๗ฯ๕ธ (sikan2) - [ 26 มี.ค. 51 21:55:24 ]

ความคิดเห็นที่ 120 มานั่งฟังอีกครั้งค่ะ จากคุณ : หนูริวจัง - [ 26 มี.ค. 51 22:11:05 ]

ความคิดเห็นที่ 121 กระทู้ "หนัง"ชีวิต มาอีกแร้ว ยาวจัง อ่านตอนต้นๆ เขียนสนุกดี อยากบอกว่าเข้าใจครับ เพราะก็เคยเจอมากับตัวเอง เพียงแต่ระยะเวลาสั้นกว่า แล้วผมเป็นผู้ชาย ก็อาจไม่หนักหนาเท่า แต่ที่อ่านตอนแรก ก็เห็นว่า โอเคนะ ไม่ได้โง่อะไร รักเค้าก็ทำดีกับเค้า อย่าไปหวังผลอะไร แต่เห็นล่างๆ ว่า ออกค่าเรียน ซื้อรถให้ ฯลฯ เออ มันชักจะหนัก ไม่รู้ว่า เสนอ หรือ เค้า "หลอก" คุณ เอาเถอะเรื่องมันผ่านไปแล้ว ก็เป็นบทเรียนกับตัวเรา แล้วก็ต้องขอบคุณมากที่เอามาแบ่งปันด้วย จากคุณ : g9h - [ 26 มี.ค. 51 22:16:57 ]

ความคิดเห็นที่ 122 ชอบค่ะ เล่าเรื่องเก่งจัง จากคุณ : my-kokoro - [ 26 มี.ค. 51 22:23:25 ]

ความคิดเห็นที่ 123 แล้วถ้า เป็นคนโคตรดี แต่จนหละคะ ทำไงดี ฐานะทางสังคม ต่างกันมาก เค้าเป็นคนโคตรดี ซักผ้าให้เรา ทำกับข้าว ใส่ใจเราทุกอย่าง เราทำอะไรแทบไม่เป็นเลย เราเมาปลิ้นแค่ไหนก้ออุ้มขึ้นมานอนบนห้องได้ เค้าเหล้าไม่กิน บุหรี่ไม่สูบ ไปรับไปส่งที่ มหาลัย ทุกครั้ง ถึงแม้ต้องตื่นแต่เช้า ไม่เคยมีเรื่อง ผู้หญิงเกิดขึ้นเพราะเราเป็นคนขี้หึงมาก ตอนนี้ไอ่เราก้อลังเล จะทำไงดี สงสารพ่อแม่ เค้าให้เลิกคบ บอกว่ายังไงก็เป็นไปไม่ได้ เป็นแค่ช่างซ่อมรถมอไซค์ (แต่ไม่ได้เหมือนช่างทั่วไปหรอกนะคะ) เป็นวัยรุ่นอยู่คะ เด็กแนวๆหน่อย แต่พ่อแม่เค้าไม่ส่ง เค้าเลี้ยงตัวเองมานานแล้ว ก้อเลยลำบาก เลี้ยงเราไม่ได้หรอก ซื้อรองเท้ากระเป๋าให้ก็ไม่มีกินแล้ว วันนี้เรานั่งเก็บของจะย้ายไปอยู่คอนโดคนเดียว เพราะอยากสะดวกสบาย อยู่ดีๆก็น้ำตาร่วง คิดว่าเค้าทำอะไรผิด ทำไมเราต้องไปจากเค้า แต่ไม่ได้เลิกกันหรอกนะคะ แค่ห่างๆ เพื่อต่อไปในอนาคต จะได้ทำใจได้ทั้งสองฝ่าย เค้าไม่รู้หรอก ว่าเราคิดอะไรอยู่ เราก็อ้างว่าจะจบแล้วต้องฝึกงาน อยู่ในเมืองจะสะดวกกว่า สังคมเพื่อนฝูงอะไรก็ต่างกันมาก เป็นเพื่อนจะทำไงดีคะ ลำบากใจมากๆ จากคุณ : เป็นเด็ก (เป็นเด็ก) - [ 26 มี.ค. 51 22:32:15 ]

ความคิดเห็นที่ 124 กำเนอะ จากคุณ : เป็นเด็ก - [ 26 มี.ค. 51 22:44:56 ]

ความคิดเห็นที่ 125 ลงชื่อ จากคุณ : luv you (till_the_end_of_time) - [ 26 มี.ค. 51 23:53:52 ]

ความคิดเห็นที่ 126 คุณเป็นเด็ก ค่ะ ต้องดูที่ว่า เค้าถึงจนแต่ขยันรึเปล่า บางคนจนแต่ขยันก็จะไปรอดค่ะ เราเองคนนึงที่คบกับแฟนมา ตอนนั้นยังเค้ายังไม่มีอะไรเลย แต่เค้าก็มีความพยายามในการหาอะไรทำ หาลู่ทางทำมาหากิน แต่ก่อนตอนเรียนเรายังต้องช่วยเรื่องเค้าด้านการเงินบางครั้่ง  เค้าก็เป็นคนดี ตอนยังไม่แต่งงานกัน ก็เอาอาหารมาส่ง เอาผ้าไปซักให้ บางทีก็รีดชุดทำงานมาส่งด้วย พาไปซื้อกับข้าว เพราะเราขับรถไม่เป็น ตอนเรียนเราทำงานพิเศษร้านอาหารไปด้วย แล้วเจ็บเท้า เค้าก็เอาน้ำอุ่นมาให้เราแช่เท้าแล้วนวดให้ ตอนนี้เราสองคนก็ซื้อบ้านที่นี่ร่วมกัน แล้วเค้าก็ออกจ่ายมากกว่าเราด้วย เพราะรายได้เค้าดีกว่าเราเท่าตัว    ต้องดูไปก่อนค่ะ หาคนดีดีนะหายากมาก ถ้าเค้ามีความดี ความตั้งใจ ความขยันก็ต้องให้โอกาสค่ะ จากคุณ : lovelyorange (Lovelyorange) - [ 27 มี.ค. 51 00:42:21 ]

ความคิดเห็นที่ 127 ติดตามอ่าน ค่ะตามที่คุณไปคอมเมนตืกระทู้คุณหลงผิดแล้วค่ะ จะติดตามต่อไปค่ะ จากคุณ : อ้อม นะ - [ 27 มี.ค. 51 00:43:38 ]

ความคิดเห็นที่ 128 ลูกก็ร๊อง ร้อง จะกินนม อีแม่ก็เฝ้าแต่อ่านเรื่องของคุณจขกท. มาต่อเร็ว ๆ นะเด๋วเอาลูกไปนอนก่อน จากคุณ : เสียงซึง - [ 27 มี.ค. 51 00:58:28 ]

ความคิดเห็นที่ 129 เค้าว่า คนขนัยทำมาหากิน   มีความรับผิดชอบนี่ดีนะคะ   หายากค่ะ  คุณเป็นเด็ก จากคุณ : ความรู้สึกช๊าช้า - [ 27 มี.ค. 51 01:10:24 ]

ความคิดเห็นที่ 130 เมื่อเวลาใดที่ฉันน้อยใจ เหนื่อยใจมากๆเข้า ฉันเฝ้าถามตัวเองซ้ำๆว่า นานเท่าใดที่ฉันจะต้องทน นานเท่าใดที่เขาจะหันกลับมารักฉัน ตอนนั้นฉันไม่รู้หรอกว่า คนเราน่ะตัดใจกันได้ หักใจกันเป็น ก็ฉันยังเป็นเด็กน้อยอ่อนด้อยประสบการณ์ เหมือนอย่างที่ผู้เฒ่าเขาว่าเด็กหนอเด็ก ยังไงโตเท่าไหนเรียนจบปริญญาอะไรก็เด็กอยู่วันยังค่ำ แม้ว่าฉันจะยืนยันกับตัวเองว่าฉันไม่เด็กแล้วนะ ก็แอบมีผั_..ปั๋วไปถึงขนาดนั้นแล้ว ตอนนั้น ฉันไม่รู้ว่าจะออกมาจากเหตุการณ์ทรมานใจซ้ำซากนั้นได้อย่างไร จะเปลี่ยนใจไปรักคนใหม่หรือ แล้วใครล่ะจะดีไปกว่าเขา ก็อย่างที่บอก ฉันก็คิดแคบๆไปคนเดียวว่าเขานี่แหละคุณสมบัติหลากหลายควรคู่กับการทนที่สุดแล้ว ฉันเปรียบการทนอยู่กับเขาเหมือนการเฝ้าทุเรียนหมอนทองสุกหอมอยู่ใต้ต้น เดี๋ยววันใดวันหนึ่งเมื่อถึงเวลา มันก็ต้องตกลงมาให้เราได้ลิ้มชิม ถ้าเราผละไปเสียก่อน ไอ้เวลาที่เราสู้อุตส่าห์ทู่ซี้รอมา มันก็จะสูญเปล่าไป ฉันคิดทื่อๆของฉันอย่างนี้ ตอนสมัยอายุเลขสองกลางๆ ฉันครุ่นคิดอยู่แต่ว่า เป้าหมายต่อไปก็คือการได้แต่งงาน (แทนที่จะมุไต่ตำแหน่งงาน เฮ้อ กลุ้มใจแทนพ่อฉัน) ฉันก็วาดฝันตัวเองยืนหราอยู่หน้าเค้ก14ชั้น ยิ้มกว้างเห็นแต่ไกล ใส่ชุดฟูฟ่องสีขาว กราบต้อนรับท่านผู้ว่าที่สละเวลามาอวยพร ญาติข้างฉันรอเก็บซอง ใครๆก็กล่าวว่า แหม ฉันกับเขาช่างเหมาะสมกัน นั่นแหละฉันต้องการคุณสมบัติอย่างเขาเอาไว้ยืนจับมือถ่ายรูปแต่งงาน ฉันเคยถามเขาเล่นๆว่าเคยคิดจะแต่งงานบ้างไหม ไม่ได้เจาะจงคาดคั้นถามหรอกว่าจะแต่งกับฉันหรือไม่ คำตอบเล่นเอาฉันวูบไป เขาจะแต่งตอน30ปลายๆ นึกในใจจะรอไหวไหมเนี่ยเรา ฉันลองทบทวนดูถึงเหตุผลที่ทำให้ฉันปักใจคิดที่จะแต่งงานเพียงแต่กับเขา มันคงเหมือนกับการไปเลือกซื้อรถ เราก็ต้องตั้งข้อกำหนดที่เราอยากได้ว่ามีออพชั่นอะไรที่เราอยากใช้อยากประดับ สำหรับฉัน เขาคงเป็นรถยี่ห้อเดียวรุ่นเดียวที่ฉันใฝ่ฝันอยากขับ ตัดสินใจวางเงินดาวน์ไปเยอะแล้ว กัดฟันผ่อนแพงมากอยู่หลายปี ท้ายที่สุดจะปล่อยให้หลุดแล้วโดนยึดน่ะหรือ แล้วรุ่นนี้อาจมีไม่กี่คันที่ผลิต และหนึ่งในนั้นก็เป็นคันที่ฉันได้ขับโชว์อยู่ทุกวัน ถ้าฉันปล่อยให้เขามายึดแล้วขายทอดตลาด อาจมีมือดีมาขึ้นค่อมแล้วควบต่อทันที ฉันเลยทำไม่รู้ไม่ชี้ ยอมอดทนผ่อนต่อไป หวังว่าสักวันฉันคงผ่อนหมด กรรมสิทธิ์ของรถคือฉันเป็นผู้ถือครอง ทุกครั้งที่ฉันคิดจะเลิก หยุด ไม่รออีกแล้วกับความรักความหวังดีจากเขา ความเสียดายก็แผ่ซ่านขึ้นมาจนฉันขนลุก เมื่อนึกไปถึงว่า สุดท้ายแล้วฉันก็จะไม่ได้ตกร่องป่องชิ้นกับดร.หนุ่มหน้าตาดี พื้นฐานฐานะทางบ้านเข้าขั้นระดับ(เคยเป็น)เศรษฐี เพิ่งมาตั้งสติคิดได้ตอนแก่ ว่าที่แท้นั่นพระท่านเรียกว่ากิเลส และใจของฉันเท่านั้นที่มัน โดนแผดเผา ดิ้นเร่าๆ เพราะจะยึดชีวิตเขามาเป็นของตัว ก็คงเหมือนเขาในวันนี้ ที่เป็นฝ่ายติดกับดักกิเลส เฝ้าวนอยู่กับภาพเงาของฉันในอดีต สมัยที่ฉันยังไม่คิดจะถอดห่วงสายตะพาย เมื่อครั้งที่ฉันกล่าวลา ไม่มีครั้งไหนอีกเลยที่ฉันจะคิดถึงเขาด้วยความเจ็บปวด ฉันไม่เครียดแค้นชิงชัง ไม่มีการวัดกันว่าใครชนะ สำหรับฉันในตอนนี้ เขาก็ยังเป็นเขา ยังคงอยู่ในอดีตของกาลเวลา เพียงแต่ความเย็นชาหรือร้อนรนนั้นหายไป บนกระแสทางเดินเรียบสงบของฉัน ความทรงจำลอยอยู่อย่างอิสระเหนือความเจ็บปวดและคราบน้ำตา แต่ฉันก็ไม่อาจกล่าวได้ว่า ฉันหรือเขา ใครกันคือคนที่ถึงเส้นชัย เพราะเราวันนี้ต่างคนต่างเดิน ถนนแห่งอนาคตก็ไม่มีวันจะหันมาบรรจบกันได้ ส่วนจะขนานหรือสวนทาง ฉันไม่เคยเสียเวลามาหวนเฝ้าดู เล่ามาถึงตรงนี้ ต้องขอโทษพี่น้องผู้เข้ามาอ่าน เพราะอาจจะตำหนิว่าฉันนิสัยไม่ดี ดันเอาคนไปเปรียบเป็นรถเป็นทุเรียน ก็ความรู้สึกมันอธิบายไม่ถูก ไม่รู้ว่าจะแงะคำไหนมาพูด นึกขึ้นมาได้ก็พิมพ์ใส่โครม โครม โครม ลองอ่านทวนก็เออ มันตรงใจดี ก็บอกแล้วฉันเป็นคนอึกอักอ้ำอึ้ง ตอนเรียนจบใหม่ๆเคยได้งานสอนเป็นอาจารย์ พูดไป เอ๊ะ ไมลูกศิษย์นั่งหน้าบึ้ง เด็กบอกครูขาเปิดวิดีโอเหมือนคราวก่อนๆเถอะค่าาาา ท่าทางพวกหนูจะเข้าใจง่ายกว่า ก้าวชีวิตของฉันวันนี้ดูนิ่งสงบ แต่รู้ไม๊ว่ากว่าฉันจะถูกธรรมะอบรมให้อารมณ์ตกตะกอน ฉันเคยต้องผ่านความดิ้นรนพยายามทำอะไรไปบ้าง นึกย้อนไป แหม..อยากให้โล่ห์กับตัวเอง ไว้โชว์โก้ๆว่า เออ กรู นี่กระบรือออพันธุ์ทน เมื่อตอนที่ฉัน(แฝง)เป็นแฟนกับเขาได้เข้าปีที่4 อะไรๆสำหัรบฉันและเขามันก็ดูน่าเบื่อ จืดจาง ฉันก็ยังด้านทนถูลู่ถูกังอยู่อย่างนั้น ไม่ไปสิงที่ไหนสักที เนื่องด้วยมีความคิดหนืดๆเสริมพลังอึดเข้ามาอีกว่า ถ้าหากทิ้งเขาไปตอนนี้ แล้วเขาเกิดได้คิดกลับตัวกลับใจขึ้นมาได้ เขาจะคร่ำควญครุ่นคิดเสียใจ กลับตัวเสียใหม่แล้วไปเริ่มต้นกับใครสักคนที่ไม่ใช่ฉัน ผลพวงจากการรอคอยทั้งหมดของฉัน ก็จะตกไปเป็นผลพลอยได้ของหญิงอื่น อย่ากระนั้นเลย รอตรวจหวยต่อไปดีกว่า เผื่อเลขสวยที่ซื้อไว้จะถูกรางวัลโป๊ะเชะ ผลออกมาว่าเป็นรางวัลล้ำค่าชื่นฉ่ำใจ ฉันคงเหมือนมีหวยเลขเด็ดอยู่ในกระเป๋า รอเพียงแต่วันที่กองสลากจะประกาศผลว่าฉันเป็นผู้ถูกรางวัล รอแล้วรอเล่าเฝ้าแต่รอ กองสลากทำท่าจะล้มกอง ประกาศเลิกขายหวยเอาดื้อๆ ตอนนี้เขาคงนั่งงงๆอยู่หน้าโต๊ะทำงาน แล้วจามปิ๊ด ปิ๊ด ตกลงจะให้กรูเป็นอะไร เดี๋ยวหวย เดี๋ยวรถ เดี๋ยวผลไม้ วุ่นวายไปหมด เฮ้อ !!!! จะเป็นอะไรก็ได้จ้าาา..ตามใจ แต่ยังไงขออย่าให้เป็นคู่คิดชิดใกล้กันอีกเลย อู๊ย ว่าแล้วกลัว ต้องรีบกลับบ้านเข้าห้องพระไปอธิษฐาน ตอนเป็นแฟนกัน ฉันชอบทำเซอร์ไพรส์ประหลาดใจโดยแวะไปโชว์ตัวที่คณะเขาอยู่เนืองๆ บางครั้งไปลอบแอบดูแล้วเลี่ยงกลับ บางครั้งเดินหน้าปรากฏตัว ยิ่งเฉพาะถ้าช่วงไหนเขางานยุ่งต้องกลับดึก ฉันยิ่งต้องหาเหตุผลพิลึกๆแวะเข้าไป อ้างว่าฉันต้องไปหาข้อมูลทำงานที่ห้องสมุดมหาลัยบ้าง พี่แจ้วนัดไปเอาปลาหมึกบดบ้าง เขาจะสงสัยไม๊ทำไมพี่แจ้วต้องนัดที่มหาลัย แต่จริงๆแล้วปลาหมึกบดน่ะแม่ฉันส่งไปรษณีย์มาให้ตั้งแต่วันก่อน ฉันก็แอบเอาใส่กระเป๋าไปตั้งแต่เช้า มัดเสียให้แน่นกันกลิ่นออกมาประจานที่ทำงาน แต่ที่คิดว่าทุ่มทุนสร้างที่สุดก็คือการยอมตื่นแต่เช้านั่งรถเมล์เข้าไปทำงานในดาวน์ทาวน์ เพื่อตอนเย็นจะได้แวะมารอกลับบ้านพร้อมกับเขา ทั้งหมดที่พยายามก็ทั้งเหนื่อย ทั้งลำบากใจ แต่ดันทะลึ่งไปให้เหตุผลสนับสนุนความคิดตัวเองว่าฉลาด ครั้งหนึ่งตอนหน้าร้อนปีหนึ่งที่ฉันกับเขายังอยู่ด้วยกัน ฉันแวบไปหาตอนกลางวันโดยที่ไม่บอก เห็นเขายืนติวตำรากับสาวแล้วเกิดอารมณ์หึงหวงปวดใจ แต่หงอๆอย่างฉันอาศัยจังหวะเฝ้า ก็เขาคงไม่สามรถทำอะไรกันได้หนักหนาหน้าตึกเรียน พิกัดที่เขายืนคือบันไดขั้นสูงสุดของหน้าตึก ส่วนสาวสูงคนนั้นยืนลดหลั่นกันมา โดยทั้งสองคนหันหน้าเข้าหากัน ฉันซุ่มอยู่สักพักใหญ่โดยที่ทั้งสองไม่เห็น พอเขากล่าวลากัน ทันใดนั้นฉันเห็นรอยยิ้มและสายตาระยับที่ฉันไม่อยากให้เขาทำกับใคร มันเป็นรอยยิ้มนุ่มๆ สายตากรุ้มกริ่มเปิดประตูใจ ทันใดนั้นลมหึงฉันไม่รู้มาจากไหน เดินหน้ามุ่งไปทางเขาเข้าประชิดตัว ฉันหูอื้อ ตามัว มือสั่น ยืนงัน หน้าทะมึนจ้องตรงไปที่เขา สายตาเขาตวัดแวบผ่านรังสีอำมหิตของฉัน วินาทีที่เขาเห็นฉัน เขาผงะนิ่งเงียบ รอยยิ้มใสหายแวบหายไปจากใบหน้าและแววตาทันที ส่งรังสีอำมหิตเหี้ยมไม่แพ้กันผ่านกลับมา ฉันวูบเสียใจเพราะฉันเองก็อยากได้รอยยิ้มและแววตาอย่างนั้นจากเขาเหมือนกัน ฉันตะลึงช๊อคอีกครั้งเมื่อสาวเพียวสูงคนนั้นหันกลับมา โอ้ว.. โอ้ว.. โอ้ว.. เธอโนบรา ยอดหราสองเต้าชูชัน เสื้อเชิ๊ตสีขาวตัวรัด ถูกเจ้าของมัดให้เน้นเอวสวย นาทีนั้น ฉันสติหลุด ตัวเย็น ปากซีด สมองที่ไม่เคยทำงานมานานแล้วยิ่งน๊อคดับ แต่ตายังเกร็งเขม็งจ้องไปยังเต้ามหึมา ว่าแล้วคนไม่ยอมแพ้อย่างฉันก็วิ่ง วิ่ง วิ่ง .......วิ่งไปถอดบรา...บ๊าาาา ใครจะไปทำ!! เอาใหม่ เอาใหม่ วิ่งตรงเข้าไปยืนเสนอหน้า ผู้ชายของฉันก็รีบกล่าวบอกลา แต่ไม่แนะนำว่าฉันเป็นใคร เธอเป็นสาวไฮโซชาวไต้หวัน อาชีพหลักคือใช้เงินของที่บ้าน และเรียนหนังสือ เดินแบบถ่ายแฟชั่นทำเป็นงานรอง สวยจริงๆนะคนนี้ โห หยาดเยิ้มเกินบรรยาย ขนาดฉันเป็นหญิงยังจ้องตาตะลึง เต้ากลมกลึง แหม พูดแล้วอยากวาดภาพมาให้หนุ่มๆชม โดยไม่ต้องจินตนาการ ความสวยขนาดนั้น ถ้าเธอต้องการผู้ชายคนไหน ประกันได้ว่าผู้ชายต้องมาตายแทบเท้าเธอ ... หมายเหตุไว้ตรงนี้เพื่อให้เกียรติท่านชาย ว่าอาจจะไม่ได้เป็นอย่างนั้นไปเสียทุกคน... แต่เขาของฉันแหละคนนึง..ที่เป็น!! ไม่แปลกและไม่ใช่เรื่องผิดที่จะหลงคนสวย ดูอย่างฉันสิ ยังหลงผู้ชายหน้าตาดีอยู่เกือบค่อนวัยสาว กลับบ้านคืนนั้นฉันนอนไม่หลับ กระเง้ากระงอดประชดประชัน แต่ในใจหมุนติ้ว ทำยังไง ทำยังไงจะล้อมเมืองให้พ้นจากเงาภูเขา ถ้าหาวิธีดีๆไม่ได้ เห็นทีหนุ่มเมืองฉันจะอพยพขึ้นไปอยู่บนตีนหิมาลัย นอนคิด คิดเข้าไป หาคำตอบได้ตอนขับรถมาทำงาน ที่ทำงานฉันต้องผ่านห้างดังขายของหรู ฉันดีดนิ้วเปาะ ของอย่างนี้ มีดีก็เอามาวัดกัน ฉันแวะห้างตรงเข้าเคาน์เตอร์เครื่องสำอางค์ แวะหาสาวCHANEL ให้สอนแต่งหน้าแนวล้ำ กวาดซื้อเครื่องสำอางค์ใหม่ๆที่คิดว่าจะทำให้ฉันสวยดูดี แวะขึ้นชั้นสองของห้าง เลือกชุดนอนบางๆเซ็กซี่ ดูสิ!!พี่น้องช่วยกันด่าที ทำไมอีนี่มันช่างสมองมึน รูดบัตรปื้ดๆ หมดไปพันห้า ยังไม่รวมค่าชุดนอนบางใส โอ๊ย ลงทุนขนาดนี้คิดหรือยะว่าจะได้กำไร เท่าที่นึกว่าจำได้ ....คึกอยู่ไม่เกินสามเดือน หลังจากหลุดวังวนออกมา สอนตัวเองได้ว่า อย่าคิดเปลี่ยนอะไรที่ไม่มันไม่ใช่ตัวเรา เพราะมันจะเหมือนเรายืนอยู่บนเงาของคนอื่น เราก็มีดีอย่างเรา เอาไปเปรียบดีเปรียบเสียกันไม่ได้ จากคุณ : ชีวิตก็เป็นอย่างนี้ - [ 27 มี.ค. 51 03:14:01 A:71.212.31.203 X: TicketID:152913 ]

ความคิดเห็นที่ 131 รถ ทุเรียน หวย กร๊ากกกกกก ฮ่าค่ะ เห็นภาพจริงๆ จากคุณ : ความรักมีวันหมดอายุ - [ 27 มี.ค. 51 03:43:44 ]

ความคิดเห็นที่ 132 โอ้ เหมือนอ่านเรื่องของตัวเองอยู่เรยค่ะ เราก็เคยเป็นทุ่มทุนสร้างให้เค้ามากมาย (แต่ไม่มากเท่า จขกท.หรอกนะคะ) พอเลิกกันพี่ดร.บอกหน้าตาเฉยว่าใครใช้ให้เธอทำให้ชั้นล่ะ ไม่ได้ขอนิ มาทำให้เอง ร้องไห้พสียใจแทบเป็นแทบตายเหมือนญาตเสีย ทุกวันนี้โคตรจะดีใจที่ไม่ต้องอยู่กับคนเห็นแก่ตัวแบบนั้น จากคุณ : ผ่านมาได้ก็ดีแล้วเนาะ - [ 27 มี.ค. 51 04:00:01 A:137.224.235.42 X: TicketID:018639 ]

ความคิดเห็นที่ 133 เปรียบเทียบได้สุดยอดเลยค่ะ .. อ่านแล้วเห็นภาพมากๆๆๆๆ ดีค่ะ เก่งจัง ขำตรงนี้มากๆ ..ว่าแล้วคนไม่ยอมแพ้อย่างฉันก็วิ่ง วิ่ง วิ่ง .......วิ่งไปถอดบรา... บ๊าาาา ใครจะไปทำ!! .. จากคุณ : Dino เหมียวจอมซ่าส์ - [ 27 มี.ค. 51 05:20:09 ]

ความคิดเห็นที่ 134 เห็นใจ ก็เห็นใจนะ แต่ก็อีกดีใจมากกว่าที่หลุดออกมาได้ ไม่อยากตำหนินะเรื่องแบบนี้ เรื่องของความรักไม่มีคัยผิดคัยถูก จริงๆ ยิ่งมาเจอผู้ชายที่ดูเหมาะสมกัน เพรียบพร้อมไปทุกอย่างเป็นใครก็อยากได้ พ่อดร.นั้นก็ เปิดโอกาสตัวเองเต็มที่เลย ก็อีกละ นั่นความคิดของเขา อย่างที่คุณบอกจะปรับเปลี่ยนตัวเรา ยังไงมันก็คือเรา จากคุณ : michigirl - [ 27 มี.ค. 51 05:56:48 ]

ความคิดเห็นที่ 135 ฉันในตอนนั้น จากที่เป็นผู้หญิงวัยสาวที่ไม่ได้แต่งหน้าแต่งตัวหวือหวา ฉันรีบวิ่งแจ้นหาเสื้อผ้าเครื่องสำอางค์มาประทินโฉมปรับปรุง นึกอยากใส่เสื้อคอเว้าคอลึกให้เขาเร้าใจหื่นกระหาย (พิมพ์ไปก็อ๊าย อาย .. ทุกคนเงียบไว้ ให้แน่ใจนะว่าจะแม่ฉันจะไม่ได้มาอ่าน กลั๊ว..กลัว จริงๆ) เสื้อดีไซเนอร์ฝรั่งถ้าคอเว้าคอลึกต้องคนอกอวบใส่แล้วมันจึงจะดูเต็มสวย ฉันก็วิ่งหาเสื้อชั้นในมาอัพไซต์ดันทรงให้ทลวงพุ่งขึ้นไปถึงคาง ..ไม่ถึงกับอย่างนั้น เวอร์!! วันๆหนึ่งฉันจะต้องพะวงอย่างน้อยก็หนึ่งครั้งเกี่ยวกับเรื่องเต้า หลังจากไปเจอภูเขาบุกมาประชิดเมือง บางครั้งถึงขั้นลังเลใจว่า เอ๊ะ หรือว่าเราจะไปกรีดผ่ายัดซิลิโคนดี ติดอยู่แต่ว่าฉันกลัวโดนแม่ด่าว่าในสมองแอบคิดเรื่องโลกีย์ ไม่งั้นก็คงเดินหน้าค้นหาหมอมือเทวดาให้เสกอกมหัศจรรย์เข้าไปฝังในร่างกาย ยิ่งค่าเครื่องสำอางค์ฉันยิ่งโหมหนัก โปะ ฉาบ อาบ ชะโลม ประทินมันเข้าไป แล้วยิ่งฉันช่างร้องไห้ เดี๋ยวน้ำตานองเลอะอีกและ อ้าวลบใหม่ผลัดใหม่อย่างนั้น บางทีวันละสองสามรอบ เครื่องสำอางค์มันก็เลยยิ่งหมดเร็ว หมดค่าใช้จ่ายไปเท่าไหร่ฉันไม่ยั้ง มันก็ยังบื้อๆอยู่อย่างนั้น ลองหันกลับมาคิดดูทำงานฟรีไปเลยนะหลายปีกับเรื่องแต่งตัวแต่งหน้าแต่งเต้า แล้วยังมีกระเป๋าดี กระเป๋าแพง กระเป๋าแบรนด์ รองเท้าคู่ละหลายร้อยเหรียญ ไม่รู้ว่าตั้งเท่าไหร่ต่อเท่าไหร่ พึ่งจะมาได้คิดตอนที่ฉันเลิกแต่งตัวใช้ของแพงๆแล้วนี่แหละ ตอนนี้ฉันมีหลานๆ ลูกพี่ชายพี่สาว นี่ถ้าพวกเขาโตขึ้นแล้วเป็นอย่างฉัน บอกไม่ถูกเหมือนกันว่าจะดึงรั้งยังไงดี ก็ดูเราตอนหน้ามืดขนาดนั้นรถเทรลเลอร์ก็ลากไว้ไม่อยู่ ฉันก็หลุดไปจนสุดกู่ กว่าจะกู้ก็แทบจะหมดปัญญา เมื่ออยู่กับเขาไปเรื่อยๆ ฉันจะเริ่มจับแนวการหว่านหญิงของเขาได้บ้าง ก็ไอ้ที่จะอ้างว่า เพื่อน เพื่อน ไม่มีอะไร เก็บไว้คบหาช่วยเหลือกัน หลังๆมักอ้างไม่ขึ้นสำหรับฉัน ก็เพราะฉันมักเจอเพื่อนผู้หญิงทั้งหลายของเขาทั้งส่งการ์ด อีเมล์ ฝากข้อความที่หวานเกินพื่อนมาให้ฉันรกใจอยู่บ่อยๆ เอางี้ ฉันเทียบกับตัวเองแล้วกัน ถ้าเป็นเพื่อนจิกพื่อนใช้งานอย่างอีเป้เนี่ย ฉันอาจจะหยาบขึ้นมรึงกรูกับมัน แต่อย่างเพื่อนผู้หญิงของเขา ฉันว่ามันไม่ใสกระจ่างแบเบอร์ ออกจะสลัวๆแอบหยอดไว้ต่อยอดกันปีนขึ้นสวรรค์ ฉันเลยต้องสกัด แต่ถึงอย่างนั้นก็เถอะ ผู้หญิง5คน ฉันจะสกัดได้สักคนล่ะมั้ง มีอยู่คนกำลังเรียนอยู่ออสเตรเลีย เคยเป็นกิ๊กกันตั้งแต่เขายังเรียนมหาลัยที่เมืองไทย ฉันก็ดั๊นไปเจอซองเอกสารใหญ่ ข้างในมีทั้งการ์ดและจดหมายเป็นสิบๆฉบับ ถึงได้รู้ว่า เขาส่งการ์ดถึงกันมาตลอดที่คบฉันเป็นแฟน ส่งแหวน ส่งซีดีเพลงหวานๆ เขียนด้านในหน้าปกซีดีว่า " วัชคะ(สมมติว่าชื่อเขา)ฟังเพลงนี้นะ ดูเหมือนเป็นเพลงของเรา " นี่ เจอเข้าอย่างนี้จะให้ฉันเข้าใจว่าเป็นนักแต่งเพลงรุ่นเดียวกันหรือไง แล้วมันแปลว่าอะไรหา!! ไอ้เพลงของเราน่ะ? หรือ อีกสาวนึงเอาขนมสารพัดขนมาให้ถึงคณะ แอบเจอและกินข้าวกลางวันด้วยบ่อยๆ อีเมล์ถึงกันหวานฉ่ำ คิดถึงอย่างโน้น อยากเจออย่างนี้ ยังทำใจแข็งบอกฉันว่าเพื่อน ..โอเคเพื่อนก็เพื่อน อืม เพื่อนที่ดี เพื่อนที่เข้าใจกัน ไม่มีไร ยังไม่ได้ไ"ด้"กัน งั้นเหรอยะ?!!! ฉันเอานิยามคำว่าเพื่อนหญิงของเขามาเทียบกับนิยามคำว่าเพื่อนชายของฉัน ในทางปฏิบัติแล้วรู้สึกว่าจะแตกต่าง ยกตัวอย่างถ้าฉันส่งซีดีไปให้อีเป้ แล้วเขียนสำทับไปว่า "เป้คะ ลองฟังดู นี่เพลงของเรา" เท่าที่นึกได้ต้องเป็นเพลงเดียวของคาราบาวที่ร้องว่า "ชีวิตฉันมีแต่หมาพาไป จะเดินหนใดมีหมานำ..." ฮ่า ฮ่า อีเป้ กรูขอโทษ.... หรือถ้าจะแผลงเขียนโน๊ตหรือริอาจไปฝากเมจเสจในโทรศัพท์มัน โดยที่ฉันพูดว่า "เป้ขา นิคิดถึงเมื่อไหร่นิจะได้เจอเป้..." มันคงถวายพระเพลากลับมา แถมว่า "..มรึงแ-กห่*-ไรเข้าไป แพ้อาหาร ผื่นขึ้นมากไม๊ รีบล้วงคอให้อาเจียนออกมา...." จากคุณ : ชีวิตก็เป็นอย่างนี้ - [ 27 มี.ค. 51 06:49:04 A:71.212.31.203 X: TicketID:152913 ]

ความคิดเห็นที่ 136 ผู้ชายแบบนี้มีเยอะเหลื๊อเกิน ไม่รู้ว่าจะแก้เผ็ดกันยังไงได้บ้างนะคะ อยากจะทำให้มานหน้าแหกซักครั้งจริงๆ ชอบเรื่องของจขกท.ดีค่ะ มีข้อคิดมากมาย จากคุณ : RabuRetta - [ 27 มี.ค. 51 07:59:27 ]

ความคิดเห็นที่ 137 เข้ามาทักทายค่ะ ^___^ จากคุณ : picmie - [ 27 มี.ค. 51 08:13:29 ]

ความคิดเห็นที่ 138 ทู้นี้อ่านสนุกทั้งๆที่เป็นเรื่องน่าเศร้า ขอบคุณ จขกท และคนอื่นๆที่เข้ามาร่วมแจมเล่าเรื่องให้ฟัง แปลกเหมือนกัน ที่คนดีดี แล้วไปรักไปหลงคนเลว ไม่รู้เวรกรรมอะไร ไม่รู้จะว่าอย่างไร นอกจากจะว่าคงเป็นกรรมของเขา มันถึงทำให้มองไม่เห็นความเลว ที่น่าจะเห็น คนที่ฉุกใจได้คิด หูตาสว่างขึ้นมาก่อนที่จะเป็นบ้าเป็นบอไปก็ยังมี เสียใจด้วยกับคนที่ยังอยู่ในวังวนความทุกข์อันนี้ ขอเอาใจช่วยให้มองเห็นความสว่างในชีวิตในเร็ววัน จากคุณ : PatPDX - [ 27 มี.ค. 51 08:44:55 ]

ความคิดเห็นที่ 139 เรื่องเศร้า เล่าซะฮา อ่านแล้วเกลียดผู้ชายอ่ะ แต่ก็ยังมีแฟนเป็นผู้ชาย ดีหน่อยที่มันไม่เลว..........ร้ายเหมือนที่คุณพี่เล่า เรียกคุณพี่ละกันนะคะ จะเรียกคุณน้า คุณป้า ก็กลัวโดนศอกกลับมา หาว่าหยาบคาย แหะๆ หนูนีถือคติว่า ผู้ชายมีมากมายเหมือนอสุจิ ล้านตัวมีดีอยู่ตัวเดียวค่ะ ก็ลุ้นกันไป๊ ว่าเจอมั๊ยไอ้ที่ดีดีอ่ะ เป็นกำลังให้พี่ จขกท. ค่ะ รออ่านอยู่นะคะ จากคุณ : นางมารหน้าใส - [ 27 มี.ค. 51 10:29:12 ]

ความคิดเห็นที่ 140 โหวตนะคะ จากคุณ : เทวัต - [ 27 มี.ค. 51 10:46:54 ]

ความคิดเห็นที่ 141 เข้ามาอ่านต่อ จะรอจนเขียนจบค่ะ  ขอเป็นกำลังใจให้ จขกท และคนอื่นๆที่ตกอยู่ในสภาพเดียวกันให้สามารถหลุดจากความทุกข์ แล้วก้วเดินไปข้างหน้าได้อย่างมีความสุข อย่าหวนกลับไปคนึงถึงสิ่งที่ผ่านไปแล้ว จากคุณ : ใหญ่ (TASSY_TT) - [ 27 มี.ค. 51 10:55:23 ]

ความคิดเห็นที่ 142 ยิ่งอ่านยิ่งชอบค่ะ จากคุณ : AmyKo - [ 27 มี.ค. 51 11:03:27 ]

ความคิดเห็นที่ 143 มีตอนที่ จขกท เอาคืนบ้างมั้ยครับ รออ่านและโหวตให้ฮะ จากคุณ : Attjoe - [ 27 มี.ค. 51 11:20:35 ]

ความคิดเห็นที่ 144 รออ่านต่อค่ะ จขกท เขียนได้ฮาดีค่ะ จากคุณ : โอโม่จัง - [ 27 มี.ค. 51 12:41:06 ]

ความคิดเห็นที่ 145 หนูนีถือคติว่า ผู้ชายมีมากมายเหมือนอสุจิ ล้านตัวมีดีอยู่ตัวเดียวค่ะ ก็ลุ้นกันไป๊ ว่าเจอมั๊ยไอ้ที่ดีดีอ่ะ จากคุณ : นางมารหน้าใส ======================================== โอยยย...คิดได้ไงนี่ ขำแทบตายเลยคุณเอ้ยยยย จากคุณ : PatPDX - [ 27 มี.ค. 51 12:54:09 ]

ความคิดเห็นที่ 146 เข้ามาอ่านแล้วก็รักสามีตัวเองมากขึ้นเลยคะ ขอบคุณที่ร่วมเล่าประสบการณ์ ให้เพื่อน ๆ พี่ ๆ น้อง ๆ ได้อ่านกันนะคะ จากคุณ : Toy Seven Kings - [ 27 มี.ค. 51 13:17:21 ]

ความคิดเห็นที่ 147 ลงชื่อ จากคุณ : เกิดมาใจดำ - [ 27 มี.ค. 51 13:27:29 ]

ความคิดเห็นที่ 148 โอย ...ไม่ไหวจะฮาค่ะ เป้ขาาาาาาาา............. จากคุณ : อยู่กันแค่นี้ก็มีความสุขดี - [ 27 มี.ค. 51 13:45:38 ]

ความคิดเห็นที่ 149 แหม อ่านผู้ชายเลวๆ แล้วอยากอ่านเรื่องของผู้หญิงมั่งจัง เหอะ เหอะ แต่คงไม่มีใครเล่าหรอก จากคุณ : jI@ng jIng zhEn - [ 27 มี.ค. 51 14:15:45 ]

ความคิดเห็นที่ 150 เข้ามาแปะชื่อไว้ จากคุณ : Parissara - [ 27 มี.ค. 51 15:54:17 ]

ความคิดเห็นที่ 151 ปักหมุดไว้ตรงนี้ จากคุณ : ป้าเอียด - [ 27 มี.ค. 51 16:20:46 ]

ความคิดเห็นที่ 152 ชอบแนวการเขียนค่ะ คุณพี่ คำพูดของคุณพี่สอนอะไรหนูได้เยอะเลยค่ะ จากคุณ : Take me home - [ 27 มี.ค. 51 16:26:43 ]

ความคิดเห็นที่ 153 โลกนี้ยังมีอะไรที่เรายังคิดไม่ถึงอีกมากนะคะ บางครั้งก็เหมือนนิยาย แต่มันก็เป็นจริง จากคุณ : jijyjung - [ 27 มี.ค. 51 17:08:57 ]

ความคิดเห็นที่ 154 โหวตๆ เป็นกำลังใจให้ ผู้ชายเลวได้ใจเลยค่ะ จากคุณ : น้องกุ๊กเป็ด - [ 27 มี.ค. 51 17:18:43 ]

ความคิดเห็นที่ 155 เฮ้อ...อ่านเรื่องของคุณแล้ว มันช่าง ใกล้เคียงกับเรื่องของเราเกือบหมดมากๆ ต่างกันตรงที่ว่าอดีตคนของเรา ไม่หล่อ ไม่เพอร์เฟ็คเท่าของคุณเท่านั้นเอง แต่เรื่องที่เราต้องเสียเงิน ลงแรง เทใจให้ทุกอย่าง ตลอดระยะเวลาที่อยุ่ด้วยกันที่โน่นนี่ มัน เหมือนกันจริงๆ ค่ะ เราก็ ทุ่มเท หมดเงินหมดทองไปไม่รู้ตั้งเท่าไหร่ (มานั่งคิดทีหลัง นี่หมดกะเค้าเป็นล้าน!) ทำงานหาเงินงกๆ สุดท้ายเค้าหามุกจะทิ้งเรา มาปรักปรำว่าเราหาเงินได้เยอะ เพราะ ไปทำงานพิเศษ (เป็นผู้หญิงอย่างว่า) แน่ๆ แถมพาลมาถึงบุพการีเราด้วย... สุดท้าย เราเลยกลับเมืองไทยเลยค่ะ ไม่ไหวแล้ว เจ็บช้ำน้ำใจที่สุด เสียใจร้องไห้ กรี๊ดๆๆๆ บ้านแตก ยังกะนางร้ายช่องเจ็ดเลย สติหลุดจริงๆ ช่วงนั้น เสียใจที่สุด กับการทำเพื่อเค้าทุกอย่างแต่มาโดน แบบนี้ เคยเขียนมาระบายที่พันทิปเหมือนกัน มีแต่เพื่อนๆ บอกให้เลิกกับเค้าซะ แต่ผู้หญิงอย่างเรานี่ ถึงตอนนั้นมันหน้ามืดตาลาย เอาอะไรมาฉุดก็ไม่อยุ่จริงๆ นะคะ เราอ่านเรื่องแบบนี้ของใครต่อใครสมัยก่อนนะ จะว่า ดูถูกเค้าตลอด ว่าโง่เอง เซ่อ เอง สุดท้ายมาเจอกับตัว รู้แล้วว่า เหตุการณ์ แบบนี้มันมีอยุ่จริง และสามารถเกิดขึ้นได้กับทุกคน เลยเข้าใจโลก เข้าใจคน และไม่เคยด่าว่า ดูถูกใครเรื่องนี้อีกเลยค่ะ เรื่องคิดฆ่าตัวตายก็เหมือนกัน เราเข้าใจเลยนะ คนที่ฆ่าตัวตายเพราะ ความรักเนี่ย มันเกิดขึ้นมาจริงๆ นะคะ ชั่ววูบจริงๆ...ตอนนี้ เรากลับมาอยู่เมืองไทย โดยไม่มีเค้าได้ครบหนึ่งปีเต็มแล้วนะคะ มีความสุขขึ้นมาก...แต่ขอสารภาพ ว่ายัง แว๊บๆ คิดถึงเค้าเหมือนกัน ผู้หญิงเรานี่ก็แปลก พอเจอแบบนี้ แล้วก็ มักจะยังคิดเข้าข้างตัวเอง คอยคิดแต่เรื่องที่เค้าเคยดีกับเรา แต่เรื่องชั่วๆ (ซึ่งมีเยอะกว่า) มักทำเป็นจำไมได้ !! ว่าแล้ว ก็ขอให้กำลังใจเพื่อนๆ อีกหลายๆ คนที่กำลังประสบปัญหาแบบนี้ ให้มันผ่านพ้นไปได้โดยเร็วนะคะ (ทั้งที่อยุ่ที่เมืองไทย และ อีก หลายๆ คนที่ยังอยู่ต่างบ้านต่างเมืองและ ยังต้องประสบปัญหาเดียวกันนี้) ขอให้ทุกคนโชคดีค่ะ ปล. คุณ จขกท. เขียนเล่าเรื่องได้เห็นภาพจริงๆ เลย เรานั่งอ่านนี่ เห็นเป็นตัวเองเลยด้วยซ้ำนะคะเนี่ย :-) จากคุณ : khunboat - [ 27 มี.ค. 51 17:38:31 ]

ความคิดเห็นที่ 156 สนุกจัง ไม่เสียตังค์ด้วย ขอบคุณนะค่ะที่นำประสบการณ์มาให้อ่าน จากคุณ : คนเคยเจ็บ - [ 27 มี.ค. 51 17:43:19 A:87.179.240.215 X: TicketID:170891 ]

ความคิดเห็นที่ 157 ชอบสไตล์การเขียนของเจ้าของกระทู้จัง เขียนได้เห็นภาพเลยค่ะ มาติดตามอ่านนะค่ะ จากคุณ : ThaiGirl_iNParis - [ 27 มี.ค. 51 17:43:47 ]

ความคิดเห็นที่ 158 ลงชื่ออ่าน จากคุณ : ephi - [ 27 มี.ค. 51 17:46:22 ]

ความคิดเห็นที่ 159 เข้ามาให้กำลังใจเจาของกระทู้ค่ะ เราเองตอนนี้ก็พยายามที่จะหลุดออกมาจากวังวนนี้เหมือนกัน แต่ก็ยังตัดใจไม่ได้ แต่เรื่องของเราก็ไม่ได้เลวร้ายขนาดนี้หรอกค่ะ แต่แค่นี้เรายังรู้สึกเจ็บมากๆๆๆๆเลย ไม่รู้ว่าตอนนั้นคุณจะต้องเสียใจมากขนาดไหน แต่ก็ดีใจด้วยค่ะที่สามารถหลุดออกมาได้แล้ว ส่วนเราก็ต้องพยายามต่อไปค่ะ  เรื่องแบบนี้คนที่ไม่เจอมากับตัวไม่เข้าใจหรอกค่ะ เป็นกำลังใจให้นะคะ จากคุณ : >> I KNEW I LOVED YOU << - [ 27 มี.ค. 51 19:01:17 ]

ความคิดเห็นที่ 160 มองแล้วเห็นภาพตัวเอง เลยค่ะ เหมือนกัน ดูแล้วก็ผู้หญิงส่วนใหญ่จะประสบปัญหานี้เมื่อ 1.ผู้ชายเบื่อ แต่ไม่พูด อยากเลิก แต่ไม่แน่ใจ ก็เหยียบไปทั้ง 2 ฝ่าย รอว่า ใครจะไปก่อน ในช่วงเวลานี้ สามีก็จะเปลี่ยนไป ในขณะที่ 2.ผู้หญิง ไม่ยอมรับความจริง ก็ จะอาว จะอาว เราก็เหมือนกัน หาเหตุผล ต่างๆ มายืนยัน (คิดเอาเอง) ว่าเขายังรักอยู่ ก็ยื้อ แล้วยื้ออีก ในช่วงเวลานี้ ผู้หญิงจะทรมานมาก ๆ ขึ้นกับกรรมใครจะมากน้อยกว่ากัน ที่จะหลุดออกไป มองย้อนกลับไป กรูนี้ กวางเลยนะ มีหลายอันเหลือเกิน ผลสุดท้ายต่อให้ แต่งงาน ก็ต้องเลิกกัน ประสบการณ์จริง ที่ไม่อยากให้เกิดขึ้นในชีวิต เลย จากคุณ : แสงสีน้ำเงิน - [ 27 มี.ค. 51 19:05:34 ]

ความคิดเห็นที่ 161 แปะ แปะ แปะ คั่นหน้ากระดาษ จากคุณ : CoolDubaiChic - [ 27 มี.ค. 51 19:36:57 ]

ความคิดเห็นที่ 162 ความจริงท่อนนี้ฉันลังเลยังไม่อยากเล่า เพราะมันรวบรัดตัดตอนเสียอรรถรสในการติดตาม แต่ฉันเพิ่งวางหูโทรศัพท์จากเขาไปหมาดๆ เลยอยากเล่าสดๆให้ฟัง ปัจจุบันเขาโทรหาพ่อแม่ฉันอยู่เนืองๆ สองสามเดือนโทรหน ปีใหม่ สงกรานต์มีของขวัญบำรุงสุขภาพมาปรนเปรอ เขาเที่ยวมาเล่ามาถามว่า ผมจะไปสัมมนาที่โน่นที่นี่ พ่อแม่สนใจอยากได้อะไรจากประเทศนั้นนี้บางไหม แล้วก็เล่าว่าทำงานเป็นไง แม่ฉันก็ตามนิสัยคนชราเที่ยวคุยฟุ้งหัวร่อร่าตามประสาคนแก่ถูกตามใจ พ่อแม่ไม่เคยรู้หรอกว่าฉันโดนกระทำ หรือ เป็นฝ่ายพยายามทำอะไรบ้างในอดีต จำได้ว่ามีเพียงครั้งเดียวที่ฉันนอนร้องไห้ซบแม่ก็ตอนกลับไปเยี่ยมบ้านที่เมืองไทยหลังจากที่มีสาวลูกครึ่งแทรกเข้ามาระหว่างเรา แต่ก็เอาเถอะเพื่อนเก่าคนเคยคบ จะง้อฉันยังไงก็ไม่สั่นไหว เพราะจิตใจฉันตั้งมั่นยินดีบนเส้นทางเดินเดี่ยวไร้กังวล อยู่ๆแม่ก็เล่าว่าเขาพึ่งหย่า (อีกแล้ว?) กำลังวอนหาคนปลอบใจ ถ้าปรกติเขาโทรมาจิ๊กๆ ฉันไม่ค่อยรับ ถ้าฉันอยู่ในสถานการณ์ที่จะตัดบทได้ ฉันจะรับแล้วถามไถ่ พูดกันได้ไม่กี่คำก็บอกขอโทษทีต้องไปประชุม แต่เมื่ออยู่บ้านฉันจะไม่รับ เพราะเขารู้ว่าฉันว่างพอที่จะคุยได้ ฉันไม่อยากโกหกอะไร บางทีก็ต้องอือๆ เออๆ คุยไป ชีวิตเขาตอนนี้ช่างเหมือนฉันในอดีต แล้วมันก็จริงดังฉันว่า ... เขามาได้คิดตอน30กว่าๆ ว่าต้องกลับตัวเพื่อสร้างครอบครัว... คงต้องเล่าย้อนว่า.. เมื่อฉันตัดสินใจเดินแยกออกมา เขามักแวะเวียนมาคอยถามฉันว่า ทำไมจึงไม่มี"เรา"ต่อไป ที่แน่ๆ เขาเห็นมาตลอดว่าฉันไม่มีใคร เขาเก๊กหน้าหล่อแล้วยิ้มตาใส ถามฉันว่า แน่ใจแล้วหรือว่าคุณจะไม่กลับมาอยู่กับผม เขาใช้คำว่า"กลับมาอยู่กับผม" แต่ไม่เคยพูดขอฉัน"แต่งงาน" ...ฉันส่ายหน้า ยืนยันคำเดิม เขาหายไปหลายเดือน แล้วโทรศัพท์มาบอกว่า นิ ..นิ ผมจะแต่งงาน ... เจ้าสาวของเขาช่างหัวอ่อนเหมือนฉันเมื่อตอนสมัยก่อน สวยและอ่อนโยน ลูกสาวคนสุดท้องของรองอธิบดี ผ่านไปไม่ถึงปี เขาแวะมาหาฉันที่ทำงาน นิ ผมทำใจไม่ได้ น้องเขากลับไปอยู่กับพ่อแม่แล้ว เรากำลังจะเซ็นต์ใบหย่า ผมกับเขาปรับตัวเข้าหากันไม่ได้... เขากลุ้มใจไม่ยอมลุกไปจากห้องทำงานฉัน นั่นเป็นครั้งแรกที่เขาพูดว่า ผมหยุดหมดแล้ว ไม่เคยมีใครอีกเลย ผมเคยคิดว่าจะแต่งงานแค่ครั้งเดียว ผมไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมชีวิตคู่ของผมมันถึงล้มเหลว ..แล้วหันมาจ้องหน้าฉันเขม็ง นี่ถ้าผมยังอยู่กับคุณ ผมคงไม่ต้องมากลุ้มอยู่อย่างนี้ บุญกรรมของคนเรานี่ต่างกัน ย้อนเวลากลับไป ฉันทำทุกอย่างเพื่อที่จะให้เขาคิดเรื่องแต่งงาน ให้เขายอมหยุดอยู่ที่ฉัน.. แต่น้องคนนั้นได้ทุกอย่างจากผู้ชายที่ฉันเคยหวัง แต่เหตุการณ์กลับตาลปัตรว่าเขาต้องมานั่งเสียใจอย่างที่ฉันเคยเป็น !!! ฉันไม่มีแม้แต่ความเสียดาย หรือ สะใจ ไม่เคยนึกสมน้ำหน้า ไม่เคยซ้ำเติมต่อว่า....ตรองดูตามหลักสัจธรรม นี่แหละกรรมของคุณ... นั่นเป็นครั้งแรกที่ฉันบอกให้เขาไปหัดนั่งสมาธิ สวดมนต์ ตักบาตร บริจาคทาน เขาหายไปทำใจที่ญี่ปุ่น สอนหนังสือและทำวิจัย กลับมาหลังจากนั้นอีกสองปี เขาควงสาวชอบออกงานสังคมเป็นแฟน .. นิ ..นิ แฟนผมเขาอยากแต่งงาน แต่ผมเข็ด.. ผมกลัว ฉันถามว่ากลัวอะไร ก็ผมบอกแล้วไงว่าผมอยากแต่งงานหนเดียว อ้าว นั่นมันไม่เกี่ยว จะไปยึดอะไรกับครั้งเดียวหรือหลายครั้ง ถ้าคุณรักเขาก็ต้องแต่ง เพราะตามธรรมชาติผู้หญิงทุกคนต้องอยากแต่งงานกับแฟน เขาแต่งงานครั้งที่สองกับสาวสังคมท่าทางมั่นใจ เธอปาร์ตี้ได้คืนเว้นคืน ..มาอีกแล้ว ..นิ นิ ผมสงสัยทำไมน้องเขาไม่ชอบกลับบ้าน บางทีนอนนอกบ้านได้ติดกันหลายๆคืน..ปัดโธ่ แล้วฉันจะรู้ไม๊ ฉันไม่ใช่อับดุล อยากรู้ก็ทำไมเซ๊อเซ่อ ไม่(เสรือก)ถามเมียตัวเอง!! เขาแต่งงานครั้งที่สองมาสามปี โทรมาหาฉันว่า นิ..ผมกับน้องเขากำลังทดลองแยกกันอยู่ ฉันว่าเขาไม่อดทน ผมทนแล้วแต่น้องเขายังติดเที่ยวอยู่เลย แล้วก็บ่นต่อว่า น้องเขาเที่ยวเก่ง ผมต้องอยู่บ้านคนเดียวตลอดเลย เฮ้อ ..อยู่บ้านว่างๆ ก็จุดเทียน ปิดไฟ เอาหน้าแนบกระจก รอเมียกลับบ้านต่อไปซี้.... เปล่าหรอกจริงๆแล้วฉันว่า.."นั่งสวดมนต์เข้า เดี๋ยวเขาก็กลับมา".. ผมทำแล้ว ทำตั้งแต่ครั้งแแรกที่คุณแนะนำมา... ฮ่า ฮ่า ฮ่า อย่าบอกนะว่า..แกจุดเทียน!!! ฉันย้ำไปว่าถ้าเขารักภรรยา อะไรที่มันหนักเบาก็ต้องอดทน ..เขาพยักหน้า โอเคๆ .. เขาเซ็นต์ใบหย่าครั้งที่สอง แต่อีกไม่กี่เดือนก็กลับมาอยู่กินจดทะเบียนสมรสด้วยกันอีก ครั้งนี้ฉันโล่งใจ คิดว่าน่าจะไปกันรอด แล้วเขาก็ย้อนกลับมา ล่าสุดโทรมาเมื่อกี้นี้ พูดเสียงเศร้า ผมหย่าอีกแล้ว ครั้งที่สามแล้วของชีวิต เขาถอนหายใจแล้วพูดเสียงอ่อย ผมพยายามทำทุกอย่างแล้ว แต่น้องเขายืนยันว่ายังไงๆก็จะไป "เขาไม่เหมือนนิ" ..เอ๊า ลากอะไรฉันเข้าไปเอี่ยว เขาระบายทุกอย่างออกมาว่า เขาพยายามรักษาการแต่งงานทุกครั้งของเขาไว้ให้ดีที่สุด เขาทำทุกอย่าง อดทนทุกอย่าง ใจเย็นและให้อภัย ไม่ว่าเธอจะต้องการอะไร เขาทำให้ หามาให้ แล้วในที่สุด ก็มีผู้ชายคนอื่นแทรกเข้ามา ว่าแล้วก็อ้อนว่า นี่ถ้าวันนั้นคุณกลับมา.. ฉันว่า เฮ้อ เธอก็เพ้อพร่ำไป เขาหยอดต่อ ผมยังจำได้หมดถึงวันที่ดีที่สุดของเราที่อเมริกา ว่าแล้วก็ร้องไห้ออกมา ฉันเอาหูโทรศัพท์ห่างหน้า เพราะ ไม่อยากฟังเพื่อนเก่ารำพันร้องไห้คร่ำครวญว่า...ผมไม่มีใคร ฉันปลอบว่าเอาน่า เดี๋ยวก็กลับมาดีกันใหม่ ถ้าเรารู้จักให้อภัย อะไรลืมได้ก็ต้องลืม เขาได้ทีแย้งกลับ ก็ทำไมทีคุณยังไม่กลับมาหาผม ...แหม๊ ไอ้ฉันมันก็เสียเวลา..มานั่งพูดกับลา..อยู่ได้ตั้งนานสองนาน ฉันถอนใจปลอบต่อไปว่า นี่แหละคือสิ่งที่ทุกชีวิตต้องเจอ มีชื่อว่า"ความทุกข์" ตั้งสติ ยืดไหล่ให้ดี ถ้าบุญยังมี อาจจะยังยื้อได้ต่อไป แต่ถ้ารู้ตัวว่าบุญหมดเห็นแววว่าจะบรรลั_ย รีบเลยเข้าวัดปฏิบัติธรรม เขาว่า คุณพาผมไปที โอ๊ย ไม่ได้หรอกฉันไม่มีเวลา ต้องไปช่วยงานแต่งงานนังเป้มัน !!!! จากคุณ : ชีวิตก็เป็นอย่างนี้ - [ 27 มี.ค. 51 19:42:01 A:71.212.5.138 X: TicketID:152913 ]

ความคิดเห็นที่ 163 คุณเขียนเรื่องราวได้น่าอ่านมากค่ะ มีทั้งมุขตลกโปกฮา และสาระที่คุณได้รับจากผู้ชายสาระเลว ดีใจที่ได้โพสต์หลังจากอ่านบทความล่าสุด ขอบอกว่า "โสน่าหน้า" ผู้ชายคนนี้มาก สุดท้ายก็รับผลกรรมที่ก่อ.. ขอคุณอย่าได้ใจอ่อนเชียวนะค่ะ เพราะว่าคุณหลุดพ้นมาได้แล้ว. ยินดีและขอเป็นกำลังใจให้ได้เจอกับคนดีๆนะค่ะ อเมริกันแมนที่ไนซ์ยังมีอยู่อีกมาก ดิฉันเชื่อ ปล. ไม่ได้ชี้ช่องนะค่ะ แต่ดิฉันแค่คิดอย่างนั้น (เพราะสามีเป็นคนที่ดิฉันพูดได้ว่า ไม่คิดไม่ฝันว่าจะได้เกิดมาเจอคนแบบนี้ "รักเมียที่สุดในโลก" (เพราะกรรไกรดิฉันมันคมกริบ..ล้อเล่นน่ะ...555) เห็นด้วยกับความเห็น 146 : อ่านแล้วทำให้รักสามีมากขึ้นอีกพันเท่า โชคดีนะค่ะ อย่าเพิ่งขยาดกับความรักเชียว เพราะมันทำให้โลกสวยงามถ้าเราเจอกับคนดีและคนที่รักเรา. จากคุณ : missusnow - [ 27 มี.ค. 51 20:06:07 ]

ความคิดเห็นที่ 164 สม!!!! จากคุณ : Fluoxtine - [ 27 มี.ค. 51 21:11:16 ]

ความคิดเห็นที่ 165 ไม่น่าเชื่อว่าผู้ชายคนนึงจะเลวได้ขนาดนั้น เฮ้อ...ดีใจกับคุณด้วยค่ะที่ในที่สุดก็ตัดใจได้ ยังมีคนดีๆกว่านั้นเยอะแยะ ถึงแม้จะไม่เพอร์เฟ็ค ร่ำรวย มีดีกรีด็อกเตอร์.. แต่ถ้าเค้าเป็นคนดี คอยดูแลเราเสมอ ทำให้เรามีความสุข เท่านั้นก็พอแล้วจริงไม๊คะ เกลียดผู้ชายเลวๆอย่างงั้นจริงๆ จากคุณ : โอตาคุ - [ 27 มี.ค. 51 21:12:36 ]

ความคิดเห็นที่ 166 ลงชื่ออีก เดี๋ยวกลับมาอ่านต่อ จากคุณ : CoolDubaiChic - [ 27 มี.ค. 51 21:58:22 ]

ความคิดเห็นที่ 167 ว่าแต่ พี่ด๊อกเตอร์ หย่า ๒ หนคนนี้เขาไม่เข้ามาอ่านในพันทิปเหรอคะ ???? อยากบอกว่า สมน้ำหน้า!!!!!!!!!!!!!! สายไปแล้วต๋อยยยยยยยย จากคุณ : CoolDubaiChic - [ 27 มี.ค. 51 22:06:19 ]

ความคิดเห็นที่ 168 มาตามอ่านทุกวัน กำลังจะนอนแล้วเชียวนะคะ แต่นึกขึ้นได้ว่ายังไม่ได้อ่าน.. เลยเข้ามาเปิดอ่านก่อนนอนค่ะ คุณจขกท. เขียนได้ฮาจริงๆ ลืมไปเลยว่านี่เป็นเรื่องเศร้า.. จากคุณ : yangguang - [ 27 มี.ค. 51 22:22:38 A:210.82.53.64 X: TicketID:171742 ]

ความคิดเห็นที่ 169 อยากจะขอบคุณ จขกท มากๆเลยคะ ทำให้คิดได้หลายๆอย่าง ทำให้รักแฟนมากขึ้น เพราะเค้า้เป็นคนดีมากๆ เอาใจใส่เราทุกอย่าง แต่บางทีเราก็ทำท่ารำคาญเค้า พออ่านเรื่องราวนี้ก็โทรไปขอโทษเค้าสำหรับสิ่งที่ผ่านมา ขอบคุณจริงๆคะที่มาเล่าประสบการณ์ให้ได้อ่านกัน จากคุณ : jojo - [ 27 มี.ค. 51 23:56:29 A:61.90.82.31 X: TicketID:169286 ]

ความคิดเห็นที่ 170 จขกท fabulous มาก ขอนับถืออย่างใจจริง หนังสือสวดมนต์ของคุณหาได้ที่ไหนอะ จะเอามาดับไฟในทรวงมั่ง แก้ไขเมื่อ 28 มี.ค. 51 00:20:32 จากคุณ : luv you (till_the_end_of_time) - [ 28 มี.ค. 51 00:19:38 ]

ความคิดเห็นที่ 171 มาลงชื่ออ่านต่อค่ะ จากคุณ : Tumble - [ 28 มี.ค. 51 00:26:39 ]

ความคิดเห็นที่ 172 อ่านรวดเดียวเลย อ่านได้ไม่เบื่อ อ่านแล้วก็นึกถึงตัวเอง นึกถึงคนอื่น นึกถึงเพื่อน นึกไป นึก มา ก็ปลง คนเรามีกรรม มีเวร มีบุญ แตกต่างกันไป สาธุ จากคุณ : แม่น้องวิน - [ 28 มี.ค. 51 01:05:24 ]

ความคิดเห็นที่ 173 ตามอ่านอยู่นะคะ... อันนี้โดนใจมากมากค่ะ """..ส่วนฉันมันก็เลียนแบบนิยาย ชอบวิ่งออกจากบ้านไปตอนตีสอง หวังให้เขาตามหาแล้วเข้ามาประคอง หนาวอยู่ข้างนอกค่อนคืน จนทนหนาวไม่ไหวต้องกลับบ้านมาเอง เห็นเขานอนหลับสนิท นี่ถ้ามีปัญญาสักนิดคงได้คิดว่าเขาไม่รักแน่แล้ว แต่เหมือนมีเนื้องอกในสมอง""" คิดแล้วก็เศร้าต่อไป...ขอชม จขกท ว่าเขียนได้น่ารักมากค่ะ :) จากคุณ : Dahlia Wien (schnub) - [ 28 มี.ค. 51 01:36:08 ]

ความคิดเห็นที่ 174 ชอบการเล่าเรื่องของพี่มากค่ะ อ่านสนุกแล้วก็ได้ข้อคิดด้วย คิดว่าตัวจริงพี่คงเป็นคนอารมณ์ดีใช่มั้ยคะ...แล้วก็ยิ่งดีมากขึ้นเมื่อรอดจากตาดอกเตอร์นี่มาได้ พอเราเอาตัวหลุดออกมาจากสถานการณ์แล้วมองย้อนกลับไปแล้วก็แบบ ตอนนั้นก็ทำไปด้ายยยย อยากอ่านต่ออีกเยอะๆค่ะ อย่าเพิ่งรีบจบนะคะ ;) จากคุณ : sommie - [ 28 มี.ค. 51 03:07:40 ]

ความคิดเห็นที่ 175 ชอบค่ะ เขียนสนุกดี รวมเล่มขายได้เลยนะคะเนี่ย จากคุณ : my-kokoro - [ 28 มี.ค. 51 03:24:36 ]

ความคิดเห็นที่ 176 ขำๆๆๆๆ อ่านแล้วนึกถึงเพื่อนตัวเอง เป็นเพื่อนผู้ชายที่สนิทกันมากๆ ถ้าฝากข้อความไว้ในโทรศัพท์มันหวานๆมันจะว่ายังงัยหว่า!!!?? ต้องลองๆ 555 จากคุณ : hamble pie - [ 28 มี.ค. 51 04:18:46 ]

ความคิดเห็นที่ 177 มั่นใจว่าพี่สาวคนนี้ต้องเข้มแข็งและเด็ดเดี่ยวมากๆ เก่งจริงๆ ค่ะ เพราะคิดว่าถ้าเป็นตัวเองอาจจะเป็นลาเดินหน้า กลับไปหาเค้าอีก.. แต่ก็ไม่รู้เหมือนกัน ถ้าหลุดออกมาได้แล้วจะย้อนกลับไปทำไมเนอะ.. ชีวิตข้างหน้าสดใสกว่าเยอะ.. ว่าแต่ ไม่มีคนอื่นดีๆ เข้ามาเลยเหรอคะ.. อ่อ.. ขอแสดงความยินดีกับเพื่อนคุณ จขกท ด้วยนะคะ ขอให้มีความสุขกับชีวิตแต่งงานนะคะ ^^ Congratulations! จากคุณ : Dino เหมียวจอมซ่าส์ - [ 28 มี.ค. 51 05:23:13 ]

ความคิดเห็นที่ 178 เก่งจังค่ะที่คุณใจแข็ง จากคุณ : od - [ 28 มี.ค. 51 05:36:56 A:69.233.94.210 X: TicketID:128190 ]

ความคิดเห็นที่ 179 เขียนสนุกดีค่ะ จริงๆมันก็ำไม่ใช่ว่าจะมีเฉพาะคนนิสัยเสีย หรือคนหมดรักแล้ว ที่จะทำให้เสียใจนะ บางคนมันก็ต้องเลิกกับ "คนดีที่ยังรักกัน" ด้วยเหตุผลอื่นๆ เช่น ระยะทาง ความเชื่อ etc. เคยบอกเพื่อนรักว่าอย่าไปเสียใจจนเกินไป ชีวิตมันมีค่าเกินกว่าจะมาร้องไห้ทุกวัน  เราใจร้ายกับเพื่อนมากเลย ประมาณไปตำหนิเค้าว่าเรื่องเลิกกันเป็นเรื่องเล็ก เรื่องปกติ ออกจะไร้สาระ   คนมีปัญหาจริงๆในชีวิตมีอีกเยอะ เช่น คนที่พ่อแม่ป่วยหนัก คนที่ตกงานไม่มีเงินเลี้ยงครอบครัว คนที่ไม่สบายกำลังจะตาย ตอนนั้นเราไม่รู้จะพูดให้ดีกว่านี้ยังไง เพื่อนรักเราก็งอนๆไป จนป่านนี้ไม่รู้เพื่อนลืมเรื่องนี้ไปรึยัง เพราะเหมือนจะห่างๆกันไป ไม่โทรคุยกันบ่อยเหมือนเดิม ความเชื่อของหลายคนคือรักแล้วรักเลย คนนี้เท่านั้น จะไม่รักใครเท่าคนนี้อีกแล้ว ทำนองนั้น ทำให้ตอนเลิกจะเจ็บหนัก  เราไม่เห็นด้วยนะ มีคนในโลกเยอะแยะ ถ้าไปกันไม่ได้ก็เลิก เลิกกะคนนี้ เดี๋ยวก็เจอคนใหม่ จากคุณ : caffe latte - [ 28 มี.ค. 51 05:54:10 ]

ความคิดเห็นที่ 180 อ่านแล้วเหมือนเห็นเงาตัวเองในกระจก lol ต่างกันที่ เจ้าสาวหง่ะ ดันอยู่ในบรรดาเพื่อนสนิทพุงติดกันนั่นล่ะค่ะ เลือกมาคนนึง ประกาศแต่งเลย หลังเลิกกันได้ห้าเดือน (หลังจากไปไล่ๆ ลองๆ มาหลายคน)  แต่ว่า เวลาฟูมฟายเนี่ย เค้าจะบอกว่า ถูกทิ้งค่ะ อิชั้นทิ้งเค้าไปมีรักใหม่ ว่างั้น จากคุณ : ชิราล่า (เคย) มีสองเขา (chirala) - [ 28 มี.ค. 51 06:37:35 ]

ความคิดเห็นที่ 181 ดิฉันหลงรักเจ้าของกระทู้!!โดยที่ไม่เคยเห็นหน้าเลยนะเนี่ย ชอบมากๆถึงมากที่สุด กระทู้ที่ 162 อ่านแล้วฮามากๆ และที่สำคัญ เหมือนชีวิตตัวเองมากๆ เวลาที่เขาอยู่กับเรา เราจะเป็นฝ่ายให้เขา แต่พอเขามีผู้หญิงอืนเขากลับเป็นฝ่ายให้ เหมือนกันคะเวลาที่เขามีเรืองกับผู้หญิงคนใหม่ เขาก็จะมาปรึกษาดิฉันตลอดให้ช่วยแก้ปัญหาให้ พอแค่นี้ก่อนเดี๋ยวจะเตลิด จะรีบไปจุดเทียนเอาหน้าแนบกระจกอิอิ จากคุณ : ข้าวปุ้น(แกงป่าปลาทู) - [ 28 มี.ค. 51 07:38:17 A:69.48.19.112 X:67.72.98.45 TicketID:166254 ]

ความคิดเห็นที่ 182 ปาดดดด คือรู้สึกว่าข้ามตอนค่ะ กลับมาก่อนๆ เล่าเรื่องเก่าก่อนค่ะ ปัจจุบันค่อยเล่าน้า pleaseeeeeeeeeee จากคุณ : poondiks - [ 28 มี.ค. 51 07:48:31 ]

ความคิดเห็นที่ 183 สนุกดีค่ะ...แต่ของหนูเนี่ยตอนเลิกกัน หนูไม่โกรธ ไม่เกลียดเค้าเหมือนกัน นะคะ พูดธรรมดาๆ แต่หนูดันไปแช่งเค้า บอกว่าผู้ชายอย่างเค้าขออย่าได้ มีวันเจอคนรักจริง...เหอะๆ แย่จังน๊า.... จากคุณ : picmie - [ 28 มี.ค. 51 08:03:05 ]

ความคิดเห็นที่ 184 จากคุณ : รวมการเฉพาะกิจ - [ 28 มี.ค. 51 08:34:49 ]

ความคิดเห็นที่ 185 อยากแช่งผู้ชายของเราเหมือนกัน ชาตินี้ หรือ ชาติหน้า  ขออย่าได้รับความรัก ความจริงใจจากใครเลย 5555  ฟังดูเหมือนเป็นคนจิตใจ โหดร้าย  เจ้าคิดเจ้าแค้น แต่มันเหมาะสมกับเขาค่ะ จากคุณ : Gabi - [ 28 มี.ค. 51 09:18:32 ]

ความคิดเห็นที่ 186 เป็นกระทู้ที่น่ากดโหวตอย่างยิ่งยวด มีทั้งคำพูดปวดใจ....และความคิดที่น่าทึ่ง... จากคุณ : คำสารภาพครั้งล่าสุด - [ 28 มี.ค. 51 09:22:18 ]

ความคิดเห็นที่ 187 ก่อนเข้านอนแวะมาดูก่อนเผื่อเจ้าของกระทู้มาอัพบล็อก จากคุณ : เสียงซึง - [ 28 มี.ค. 51 09:39:45 ]

ความคิดเห็นที่ 188 กรรมสนองกรรม ว่างั้่นเถอะ ดูๆไปก็น่าสงสา่รตาด๊อก(เตอร์) เหมือนกันนะคะในตอนนี้ แต่ชอบคุณจขกทจัง ให้ตายเุถอะ ผู้หญิงเราเวลาตาสว่างแล้วก็ต้องเป็นงี้ดิ จากคุณ : AmyKo - [ 28 มี.ค. 51 09:51:51 ]

ความคิดเห็นที่ 189 ขอบคุณสำหรับการแบ่งปันประสบการณ์ชีวิตให้ฟังนะคะ รออ่านต่อค่ะ จากคุณ : Idel - [ 28 มี.ค. 51 10:27:53 ]

ความคิดเห็นที่ 190 เข้าคิวรอบเช้า จากคุณ : เกิดมาใจดำ - [ 28 มี.ค. 51 10:38:00 ]