PANTIP.COM : H6455238 (( กระทู้ไทม์แมคชีน )) เจอสามีคนญี่ปุ่นครั้งแรกที่ไหนกันเหรอคะ [@Japan]

ความคิดเห็นที่ 2

เจอตอนที่ไปเรียนต่อค่ะ
พอดีช่วงนั้นอกหัก เพื่อนลากไปงานปาร์ตี้
เลยไปเจอคนดามอกเข้าให้ (ก่ะว่าจะเดี๋ยวก็คงเลิก เพราะเราคบใครไม่ค่อยนาน แอบชั่วนะเนี่ย)
สุดท้ายเขาดีเหลือเกิน จนคิดว่า ถ้าเราอยู่กับคนๆนี้แล้วมีความสุข
เรื่องไรจะยอมกลับไปอยู่คนเดียวให้ หนาวใจ
ถึงแม้ว่าการอยู่คนเดียวจะให้อิสระกับตัวเราเองเต็มที่ก็ตาม
จะคบใครกี่คนก็ได้ เพราะเรายังโสด
แต่มันไม่ไหวไงคะ ตอนเที่ยวเราสนุก แต่คนเรามันไม่ได้ออกกันทุกวันเสียเมื่อไหร่
เคยออกสูงสุดคือ ๕ วัน ต่ออาทิตย์ ถ้าไม่ไปกับใครซักคน ก็จะไปเจอใครสักคน
เรียกว่าให้คนมาเฟริท เราเต็มที่เลย แต่ไม่เลือกนะว่าจะลงกับใคร ลอยไปเรื่อยๆ

เพราะช่วงนั้นห่างกับแฟน แฟนเรากลับมาญี่ปุ่น ส่วนเรายังเรียนอยู่
ตกลงกันว่าไม่ผูกมัด ใครเจอใครที่ดีกว่าก็ไป ถ้ายังไม่เจอ เราก็คบกันเหมือนเดิม
กลับกลายเป็นเราที่ออกไปกับคนโน้น คนนี้ ส่วนเขาหรอ เรียนจบรีบหางาน ก่ะแต่งเต็มที่

อย่างที่บอกเขาดีจริงๆ รักเขาที่ความดี เสมอต้นเสมอปลาย
เราเล่าทุกเรื่องให้แฟนฟังว่า ออกไปกับใครยังไง เขาก็ไม่ว่านะ บอกว่าไม่อยากปิดโอกาสเรา เผื่อเราไปเจอคนที่ดีกว่าเขา
จริงๆเราก็รู้ในใจล่ะว่ารักเขา แต่ตอนนั้นมันยังเด็กไง ออกไปเจอโลกกว้างกำลังสนุก
ประกอบกับตอนอยู่เมืองไทยเราเป็นคนที่ไม่ค่อยมีคนมองไง(แอบขี้เหล่) แต่พอไปเรียนต่อ ไม่รู้ยังไงเค้าคงชอบของแปลก

เพื่อนที่เที่ยวกันหลายคนไม่เชื่อว่า เราจะแต่งงาน จะพาชีวิตออกไปจากแสงสีได้
เรียกว่าตั้งแต่แต่งงานมาไม่เคยเลย ที่จะออกไปเที่ยวโดยไม่มีเขาไปด้วย
ซึ่งไปเที่ยวกับเขาอย่างมากสุด ก็ทานข้าว เข้าผับญี่ปุ่น หาไรกิน

เที่ยวกลางคืนนี่หมดไปจากชีวิตเลย
เพื่อนหลายคนก็ถามทำได้ยังไง ที่คนเจ้าชู้(เพื่อนเราว่า แต่เราคิดว่าตัวเองไม่เจ้าชู้นะคะ)อย่างเราจะลงหลักปักฐานโดยเร็วเช่นนี้
เราเลยบอกเพื่อนไปว่า เรากลัวเสียเขาไป
เพราะความสุขที่เราเคยมี มันเป็นเพียงความสุขชั่วคราว มันฉาบฉวย
ใช่แล้วถึงแม้มันจะเป็นสุขที่สนุก พาจิตใจเราล่องลอยไปไกล สุขแบบท้าทาย
ให้เราไปเจอคนใหม่ๆสิ่งใหม่ๆ แต่ก็อย่าลืมว่ามันเป็นสุขที่มาเร็วและไปเร็วเช่นกัน

ถึงชีวิตแต่งงานมันจะไม่สุขแบบวูบวาบ ไม่สุขจนแทบจะทะลักอก
แต่มันสุขแบบอิ่มเอม เป็นสุขแบบไม่ไหวไปกับกระแสของวันเวลา สุขที่เรียกกันว่าสุขใจ สุขแบบอิ่มเอม

เคยมีคนบอกว่า ทุกสิ่งทุกอย่างมีราคา ใช่แล้วว่าสิ่งที่จ่ายไปมันอาจจะไม่ใช่เงินทอง แต่มันต้องเป็นอะไรซักอย่างที่เราเสียไป
เพื่อแรกกับสิ่งหนึ่ง
เราจึงยอมเสีย เสี่ยวหนึ่งของชีวิตในแบบที่เรารัก เพื่อแลกกับส่วนเติมเต็มของชีวิตคู่

น้ำเน่าม่ะ
ซักวันคงหาโอกาสมาโม้ให้ฟังว่า ผู้หญิงไม่สวย อ้วน และดำ กลายเป็นคนที่ใครๆเรียกว่าเจ้าชู้ได้ยังไง
(แต่เราก็ยังคิดว่าเราไม่เจ้าชู้นะ เราแค่เบื่ออะไรง่ายไปหน่อย)
จนทุกวันนี้เรายังบอกแฟนเลยว่า เธอเป็นสิ่งเดียวในชีวิตที่ฉันไม่เคยเบื่อเลย

จากคุณ : Hergest - [ 25 มี.ค. 51 14:01:12 ]

ความคิดเห็นที่ 14

เรื่องเราอ่านดูแล้วคงคิดว่าโม้อ่ะค่ะ แต่คงเป็นบุพเพสันนิวาดค่ะ(วาดจริงๆนะคะ) เค้ายังไม่ใช่สามี เป็นแค่ว่าที่ เราเจอเค้าที่ญี่ปุ่นแต่ดันไปพบรักกันที่เกาหลีอ่ะค่ะ

คือเรากะเค้าเรียนด้วยกันมา เจอกันนานๆทีเพราะเค้าดูหยิ่งๆไม่พูดเล่น ไม่ค่อยคุยกะใคร เราเลยแทบไม่รู้สึกว่ามีเค้าอยู่ในแล็บเดียวกัน

มีครั้งนึงเราต้องไปพรีเซนท์งานที่เกาหลี เค้าก้อไปด้วย มีเพื่อนไปด้วยกันอีกสามคน รวมเป็น5 เพิ่งจะได้เห็นหน้าใกล้ๆได้คุยด้วยเยอะขึ้น เริ่มรู้สึกว่าเค้าน่ารัก แต่ก้อไม่คิดว่าจะมีโอกาสได้คบกัน

ตอนเย็นวันนึงเราไปเดินเล่นคนเดียวแถวทะเลสาบ มีสวนสาธารณะร่มรื่น อากาศกำลังเย็นสบาย มีไฟสีส้มสลัวๆ เพลงบรรเลงมาจากไหนไม่รู้ เพราะมาก ปกติเราเป็นคนชอบวาดรูป พอมีอารมณ์สุนทรีจะวาดภาพเรื่องราวอะไรขึ้นมาบางอย่างแบบไม่ได้ตั้งใจแล้วบางครั้งมันก้อเป็นจริงด้วยนะ ตอนนั้นพอกลับห้องอยู่ๆก้อนึกถึงเค้าคนนั้นแล้ววาดภาพไปเองแบบไม่ค่อยมีสติหรอก(ดื่มมาด้วยนิดๆตอนงานเลี้ยงกาล่าดินเนอร์)ภาพเป็นแบบว่าเราเดินกะเค้าคนนั้นด้วยกันแล้วนั่งตรงที่เราไปนั่ง มาเมื่อสักครู่ แต่พอสติกลับมาก้อด่าตัวเองว่าประสาท ปกติก้อไม่ใช่คนชอบเพ้อฝันอะไรลมๆแล้งๆ

พอเย็นอีกวันนึง พวกเพื่อนๆชวนกันลงมาเดินที่ริมทะเลสาบที่เดิมเลย มีอยู่ 5 คน แล้วอยู่ๆเพื่อนสองคนก้อบอกว่า อยากรีบกลับไปเตรียมงานพรีเซนท์วันพรุ่งนี้ เลยเหลือ 3 เดินไปซักพักเพื่อนอีกคนบอกว่า รู้สึกหนาวๆปวดหัวมาก เลยขอตัวกลับไปนอนที่ห้องก่อน สุดท้ายเหลือเรากะเค้าสองคนจริงๆอ่ะ เราถามเค้าว่าจะกลับมั๊ย เค้าบอกว่า เดินเล่นกะเค้าก่อนไม่ได้เหรอ แล้วมันก้อเป็นเหมือนภาพที่เราวาดวันก่อนหน้านี้เลยจริงๆ

ตอนนั้นเพลงบรรเลงไพเราะ ลมพัดเบาๆ แสงไฟสลัว เรานั่งคุยกันที่ม้านั่งริมทะเลสาบถึงเที่ยงคืน เลยได้รู้ความในใจกับเรื่องต่างๆที่เค้าสารภาพว่าแอบไปทำให้หลายๆอย่างแต่เราไม่เคยรู้ว่าใคร(เช่นซ่อมจักรยานให้ แก้งานทดลองให้ แอบเอาโอนิกิริมาวางที่โต๊ะตอนเรางานยุ่งมากๆจนไม่มีเวลากินข้าว หรือไปตามหาพวงกุญแจสุดที่รักที่เราทำตกหายจนเจอ)แบบว่าฟังแล้วหัวใจพองโตบวกกับเราชอบเค้าอยู่แล้วเลยตอบตกลงคบเค้าไปเลยไม่ต้องคิด

เรื่องซิกเซนส์มันมีจริงๆอ่ะคะ บางคนอาจจะคิดว่าแต่งนิยายก้อได้ แล้วแต่จะคิดค่ะ เพราะถ้าไม่เกิดกะตัวเองก้อคงไม่เชื่อ เราไม่ได้เป็นประเภทแก่กล้า เห็นอะไรประหลาดๆ ส่วนมากจะมาจากการวาดภาพ เราเคยเผลอวาดภาพเพื่อนคนนึงรถคว่ำแบบไม่ได้ตั้งใจ พอมีสติแล้วยังตกใจ แต่มันก้อเกิดขึ้นจริงหลังจากนั้นสองวัน แต่ปกติวาดภาำพแบบตั้งใจก้อไม่มีอะไรเกิดขึ้นค่ะ

กะแฟนพอคบกันไปก้อไม่ได้หวานโรแมนติคเหมือนตอนเริ่มเลยค่ะ มีทะเลาะกันมั่ง เพราะเค้าเป็นคนไม่่ค่อยพูด เข้าใจยาก แต่ที่คบได้อยู่ทุกวันนี้เพราะเป็นคนใจเย็นมากๆแล้วก้อจิตใจดีไม่เคยคิดร้ายกะใคร ไม่เคยนินทาใคร บางทีเห็นคนแก่เดินขึ้นบันไดวัดยักแย่ยักยัน เค้าก้อไปช่วยถือตะกร้าใส่ของให้ ซึ่งปกติคนญี่ปุ่นไม่มีใครสนใจทำงี้เลย แล้วเค้าอภัยให้เราเสมอไม่ว่าจะทำนิสัยไม่ดี เอาแต่ใจกะเค้ายังไงก้อตาม

ก้อเลยตัดสินใจว่าคงจะได้กลับไปเป็นสมาชิกแม่บ้านญี่ปุ่นอีกไม่นานนี้แหละค่ะ

จากคุณ : enjoymiracle - [ 27 มี.ค. 51 01:55:34 ]