ความคิดเห็นที่ 1 เขียนทิ้งท้ายแบบนี้ ก็ขอปูเสื่อรอเลยละกันค่ะ จากคุณ : ลิงน้อย - [ 9 เม.ย. 51 02:48:37 A:216.206.197.131 X: TicketID:145647 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ขออนุญาตเอาออกนะคะ     พูดถึงแล้วกลัวมันกลับมาอีก ................. เดี๋ยวมารออ่านขุนพันต่อค่ะ แก้ไขเมื่อ 09 เม.ย. 51 15:33:34 แก้ไขเมื่อ 09 เม.ย. 51 03:02:02 จากคุณ : hamble pie - [ 9 เม.ย. 51 02:58:55 ]

ความคิดเห็นที่ 3 มารออ่าน อ่านภาคแรก ตาแฉะเลย สองวันติดๆ กัน ไม่ได้ทานข้าวเล้ยยยย ตอนนั้นตาลายเลยและ แต่ตอนนี้ หม่ำข้าวแล้ว มาอ่านต่อ มาเร็วๆ น้า รออยู่ จากคุณ : Sunshine - [ 9 เม.ย. 51 02:59:05 A:86.146.177.36 X: TicketID:148539 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ขอบคุณมากค่ะ คุณอิสวาสุที่แตกกระทู้ให้ตามคำขอ ตอนนี้โหลดง่ายมาก ไม่ต้องคอยนาน :) เรื่องหายตัวนี้ เคยได้ยินเพื่อนผู้หญิงคนหนึ่งเล่าให้ฟังว่าสามีของเธอหายตัวได้ เค้าบอกว่าเค้าจะออกไปซื้อบุหรี่ จากนั้นแล้วเค้าก็หายไปเลย เห็นเพื่อนบอกว่าจะใช้ทนายร่ายมนต์เรียกตัวให้กลับมา แต่ก็ไม่ทราบว่าจะสำเร็จหรือเปล่า มาลงชื่อคอยอ่านเรื่องที่เขี่ยบุหรี่ของขุนพันธค่ะ จากคุณ : Smilla - [ 9 เม.ย. 51 05:29:27 ]

ความคิดเห็นที่ 5 คุณอิสวาสุน่าจะลองคาถาหายตัวของท่านขุนพันธดู ถ้าจะให้สนุก เห็นจะต้องลองดูตอนที่แม่ไอ้หนูกำลังยั๊วะ วิ่งถือพร้ามาไหวๆ เอาให้แน่ ว่าคาถาต้อง work นะคะ จะได้กลับมาเล่าความขลังให้เราฟังกันได้ จากคุณ : PatPDX - [ 9 เม.ย. 51 06:09:14 ]

ความคิดเห็นที่ 6 เข้ามาเพราะชื่อ จากคุณ : akebi1 - [ 9 เม.ย. 51 06:11:57 ]

ความคิดเห็นที่ 7 ตามมาอ่านก่อน จากคุณ : ศรีธนา - [ 9 เม.ย. 51 06:25:26 ]

ความคิดเห็นที่ 8 มารอฟังคุณอิสวาสุเล่าเรื่องแปลกๆต่อค่ะ จากคุณ : เลิฟ2ซี - [ 9 เม.ย. 51 07:00:13 ]

ความคิดเห็นที่ 9 เคยโดนผีฝรั่งอำค่ะ แบบว่าคุณแม่ของน้องเขยเค้าเอาที่นอนเก่าของเค้ามาให้ที่บ้านน้องสาวเป็นชุดเเตียง ฟูก ตู้ โต๊ะเราไปนอนค้าที่บ้านเค้าพอดีคืนแรกเจอค่ะ มีผีฝรั่งมานอนทับบอกเราว่าไม่อยากให้เรานอน สองคืนติดต่อกัน แหมไอ้เราเลือดไทยใจสู้บอกเราไม่กลัวมาเลย เราท่องนะโม สามจบ มันหายไปเลือดเอาสิมาสู้กับแม่ ก็เลยสอบถามคุณแม่สามีของน้องสาวเค้าบอกว่าคุณพ่อเค้าก่อนจะเสียเค้ามาพักอยู่ที่บ้านเค้า แล้วนอนที่นอนชุดนี้ โอ้โหแค่นั้นแหล่ะค่ะน้องสาวเก็บทิ้งหมดเลย จากคุณ : oy1 - [ 9 เม.ย. 51 07:40:18 ]

ความคิดเห็นที่ 10 อยากหายตัวได้บ้างจัง จะได้หายตัวไปอยู่ที่ไกลๆเวลาอยากอยู่คนเดียว จากคุณ : หนุ่มลุ่มน้ำมูล - [ 9 เม.ย. 51 07:41:11 ]

ความคิดเห็นที่ 11 โหวตแล้ว จากคุณ : นางมารหน้าใส - [ 9 เม.ย. 51 09:06:48 ]

ความคิดเห็นที่ 12 อ่านของพี่แฮม น่ากลัวจังเลยค่ะ ต้องมียันต์กันผีแว้วววววว -- รออ่านนะคะคุณอิสวาสุ จากคุณ : thaispicy - [ 9 เม.ย. 51 09:24:27 ]

ความคิดเห็นที่ 13 แตกทู้แล้ว ก็ต้องคอยตาม โหวตก่อนเลยงั้น จากคุณ : jeejeeberry - [ 9 เม.ย. 51 10:27:17 ]

ความคิดเห็นที่ 14 คุณ : PatPDX ถ้าจำคาถาได้แล้ว หายตัวได้เหมือน แอบไปหลบอยู่ข้างประตูได้ก็ดีซิครับ จากคุณ : อิสวาสุ - [ 9 เม.ย. 51 15:40:00 A:71.114.54.31 X: TicketID:146114 ]

ความคิดเห็นที่ 15 คุณ อิสวาสุ คะ ถ้ามีเวลา และ ถ้าสามารถ ขอประวัติ หลวงปู่ทวด แถมมาด้สวยนะคะ อยากรู้มานานแล้ว รู้แต่ว่า คนใต้นับถือกันมาก อยากรู้ ว่าท่านแสดงปาฎิหาร ไว้อย่างไร ทำไมถึงเหยีบน้ำทะเล แล้วจืด ขอบคุณค่ะ จากคุณ : hamble pie - [ 9 เม.ย. 51 16:05:50 ]

ความคิดเห็นที่ 16 พี่ขา หนูหา part one ไม่เจอ รบกวนลง link ให้หน่อยได้มั้ยคะ ขอบคุณล่วงหน้าคะ จากคุณ : surfboard - [ 9 เม.ย. 51 23:06:37 ]

ความคิดเห็นที่ 17 ภาคแรกค่ะ  http://www.pantip.com/cafe/klaibann/topic/H6379373/H6379373.html จากคุณ : ตกตะกอน - [ 9 เม.ย. 51 23:12:52 ]

ความคิดเห็นที่ 18 ^^ ขอบคุณมากคะ เพิ่งเห็นตรงกะทู้แนะนำ จากคุณ : surfboard - [ 9 เม.ย. 51 23:59:12 ]

ความคิดเห็นที่ 19 ปูเสื่อนั่งรอ จากคุณ : -=@Shi=- - [ 10 เม.ย. 51 02:03:33 ]

ความคิดเห็นที่ 20 ตอนสมัยมัธยม ผมก็เคยเรียนกับอาจารย์ที่เป็นลูกสาวของขุนพันธ์ ไม่เคยเจอขุนพันธ์ เคยเจอแต่ลูกเขยของขุนพันธ์ แกสติไม่ค่อยดีชอบ ไปโบกรถตามสี่แยกที่นคร ฯ (คนนครฯ คงจะเคยเห็นกันดี) ไม่รู้ว่าโดนของหรืออะไรหรือเปล่า ได้ข่าวว่าแกเสียชีวิตแล้วด้วย จริง ๆ เรื่องอิทธิฤทธิ์ของขุนพันธ์ก็เป็นระดับ การใช้ฌาณสมาบัติ สามารถทำอะไรที่คนธรรมดา ๆ ทำไม่ได้หลายอย่าง แต่ก็ตกอยู่ใต้กฎไตรลักษณ์และไม่สามารถดับทุกข์ได้   ตอนที่เขาเริ่มทำหลักเมืองนครฯ ผมก็อยู่ด้วย ไ้ด้เห็นเขาแห่โน้นนี่กัน พอดีสมัยนั้นมีญาติเป็นตำรวจในโรงพัก มีผู้กำกับมาใหม่ชื่อ พล.ต.ต. สรรเพชญ ธรรมาธิกุล และก็มีการสร้างจตุคามฯ รุ่นแรกในยุคนั้น ตอนนี้จตุคามฯ ก็ขาดทุนกันหนักต้องเอาออกมาเทขายกัน เอาไปแจก คนก็ไม่ค่อยอยากจะรับแล้ว ประมาณปีที่แล้วนี่เอง ที่ทำกำไรกันได้เพิ่ง ๆ หลายคนหันมาเล่นตจุคามแทนการซื้อขายหุ้น หรือทำงานประจำ เป็น windfall gain ของคนในพื้นที่ในช่วงระยะเวลาสั้น ๆ ก็อาจจะถือว่าเป็นคุณณูปการของท่านได้เหมือนกัน อิทธิฤทธิ์ของขุนพันธ์ก็คงคล้าย ๆ ที่เขาเอามาสร้างหนังเรื่อง "จอมขวังเวทย์" ที่เป็นตำรวจกับโจรต่อสู้กัน โดยใช้พวกอิทธิฤทธิ์ปาฏิหาริย์กัน จากคุณ : BF (เรื่องง่ายๆของรถถุง) - [ 10 เม.ย. 51 02:15:49 ]

ความคิดเห็นที่ 21 มาขอนั่งฟังเรื่องราวของท่านขุนพันธรักษ์ราชเดช ค่ะ ไปอยู่ป่านานไปหน่อย เพิ่งได้ยินชื่อเป็นครั้งเเรก จากคุณ : ศิริกัลยา (YUCCA) - [ 10 เม.ย. 51 05:46:20 ]

ความคิดเห็นที่ 22 มานั่งกอดหมอน คลุมโปง รอฟัง จากคุณ : I am JUNe. - [ 10 เม.ย. 51 10:42:41 ]

ความคิดเห็นที่ 23 ขุนพันธฯ นี่รุ่นเดียวกับปู่ผมเลยครับ จริง ๆ บ้านแกก็ไม่ถือว่าอยู่ไกลจากบ้านผมเท่าไรนะ คนนครฯ ก็นับถือแกมากนะครับในฐานะตำรวจเก่าที่มีฤทธิ์อาคมมาก แต่ก็เพิ่งเห็นมีข่าวดังสุด ๆ ก็ตอนที่แกตายและก็มีการผลิตเหรียญแย่งเหรียญอะไรกัน จำได้ว่าอ่านข่าวมีคนทำเหรียญขุนพันธปลอม จะเอาออกมาขายช่วงงานศพแก รถชนคอหักตายคาที่เลย ข่าวไม่นานนี่เอง ของแกแรงนะครับผมว่า จากคุณ : เรื่องง่ายๆของรถถุง - [ 10 เม.ย. 51 10:51:09 ]

ความคิดเห็นที่ 24 เข้ามารอฟังภาคสองต่อ จากคุณ : แมวน้อยสีน้ำตาล - [ 10 เม.ย. 51 14:33:58 ]

ความคิดเห็นที่ 25 มีอยู่เรื่องนึงค่ะ เพิ่งเกิดเหตุได้ไม่นานมานี้เลย มหาวิทยาลัยที่เราเรียนเป็นวิทยาเขตในเมืองค่ะ (ก็ไม่อยากไปอยู่ไกลอ่า เลยเลิกเรียนในเมืองแทน) แล้วพอดีวันนั้นเรานัดกับเพื่อนไว้ ว่าเจอกัน 5:30 pm. นะ ที่ห้องเรียน บ้านเราอยู่ไม่ไกลจากมหาวิทยาลัยเท่าไหร่ ประมาณ 10 นาที ขับรถ เราก็กะ อืม 5:15 pm. ค่อยออก เพราะต้องเผื่อเวลาหาที่จอดรถด้วย แต่แล้วก็เหมือนนึกอะไรขึ้นได้อย่างนึง เลยเปิดคอม พิมพ์ลงไว้ก่อน (เรื่องเกี่ยวกับงานแต่งงานค่ะ แบบนึกได้ว่าต้องทำอะไร เลยพิมพ์เพิ่มไว้ในไฟลล์งานแต่งงานซะ กันลืม) พอเสร็จก็เงยหน้ามองนาฬิกา ตายหว่า 5:20 pm. แล้ว ก็รีบวิ่งไปที่รถ แล้ววั้นนั้นเป็นวันศุกร์ด้วย เราก็อืม แฮะ หาที่จอดรถง่าย ได้ฝั่งตรงข้ามอาคารเรียนพอดี ตอนนั้นก็เกือบได้เวลานัดแล้ว กำลังจะเปิดประตูรถ ก็พลันมองเห็นผู้ชายคนนึงวิ่งข้ามถนนตัดหน้ารถคันอื่นๆ มาอย่างเร็วเลย แล้วก็มี security guard วิ่งไล่ตาม เราก็ตกใจ รีบล๊อครถอย่างรวดเร็ว (ก็ไม่รู้อ่า กลัววิ่งมากระชากประตูบังคับให้ขับรถออกไปจะทำยังไง) แล้วเค้าก็วิ่งเลยรถเราไป ยามก็วิ่งไล่ตาม สุดท้ายก็ไม่ทัน แต่ระหว่างนั้น ยามได้ทำการประสานงานกับ ตำรวจเรียบร้อยแล้ว พอผู้ชายคนนั้นวิ่งไปถึงทางแยก ก็มีรถตำรวจเลี้ยวมาดักหน้าไว้พอดี เหมือนในหนังเลยค่ะ ^^" เราก็อืม สงสัย พวกวิ่งราวมั้ง แต่พอหันหน้าไปทางอาคารเรียนเท่านั้นแหละ เห็นรถกระบะคันนึง ปักคาอยู่หน้าประตูอาคารเรียน เราก็ยืนงง เพราะระหว่างอาคารเรียนกับถนนนี่ มีสวน มีทางเดิน ระยะห่างระหว่างอาคารเรียนกับถนน ก็เกือบ 10 เมตรได้ แล้วรถพุ่งขึ้นไปได้ยังไง เราก็มองตามรอยล้อรถ ปรากฎว่าวิ่งขึ้นมาจากถนน แล้วก็เป็นช่องว่างระหว่างรถ 2 คันที่จอดอยู่ (รถสองคันนั่นไม่โดนเฉี่ยวด้วยนะคะ) เท่านั้นยังไม่พอ ยามก็เดินมา บอกว่าให้ไปเข้าประตูหลังนะ ประตูนี้เข้าไม่ได้ เราก็งง ก็ถามยามว่า เกิดเหตุเมื่อไหร่ ยามบอกเมื่อไม่เกิน 5 นาทีที่แล้ว เราก็ยืนอึ้ง เพราะปกติเราเข้าประตูนี้ตลอด แต่วันนี้มีเหตุให้ต้องออกจากบ้านช้า ไม่งั้นก็คงมีเจ็บ นั่งนึกยังเสียวๆ อยู่เลย เพราะตอนที่เราเห็นผู้ชายวิ่งนั่นก็คือคนขับรถ เค้าลงจากรถได้ก็วิ่งเลย จากคุณ : ~~FrOm NoW oN~~ - [ 10 เม.ย. 51 22:10:07 ]

ความคิดเห็นที่ 26 ตามมาอ่านต่องับ จากคุณ : กินจนกลม - [ 10 เม.ย. 51 22:28:43 ]

ความคิดเห็นที่ 27 อ่านเรื่อง "กบ" จากกระทู้เดิมแล้ว ขอยืนยันว่าเรื่องจริงค่ะ เรารู้จักกับบ้านนี้ดีค่ะ   ตอนหลังญาติๆเค้าไปทำบุญจน กบแทบจะหมดกทม.  แต่ที่เหลือแต่ละเรื่องนี่ โอ้ว ว ว  ว ว ... สุดๆกันทั้งนั้น   ปล. อยากอ่านเกี่ยวกับไสยศาสตร์เขมรและบาหลี เคยได้ยินถึงความน่ากลัวมานานแล้ว ใครเคยประสบเหตุการณ์จริงๆ กรุณาเล่าให้ฟังหน่อยน่ะค่ะ     ขอบคุณมากๆค่ะ จากคุณ : PiGGae - [ 10 เม.ย. 51 23:21:47 ]

ความคิดเห็นที่ 28 ถ้ามีคาถาหายตัวได้บอกบ้างค่ะ จะใช้ตอนเจ้าหนี้มา จากคุณ : แม่ของObst (obst) - [ 11 เม.ย. 51 02:56:41 ]

ความคิดเห็นที่ 29 ไม่เคยได้ยินเรื่องของขุนพันธฯมาก่อนเลย ไม่รู้จักว่าท่านเป็นใคร จนกระทั่งที่มีข่าวเมื่อปีที่แล้วหรือเปล่า ที่ว่าคนถ่ายรูปออกมาแล้วเห็นท่านมานั่งฟังสวดพระอภิธรรมในงานศพของตัวท่านเอง (อะไรทำนองนี้ จำรายละเอียดไม่ได้เเล้วค่ะ) เรื่องหายตัวที่ได้ยินมาเป็นเรื่องเป็นราว คือเรื่องของตี๋ใหญ่ พ่อเพื่อนเล่าให้ฟัง(คือเล่าให้เพื่อนเราฟัง แล้วเพื่อนเอามาเล่าอีกต่อ)ว่า ที่ตี๋ใหญ่หายตัวได้ เพราะเขามาผ้ายันต์เเดงของยมฑูตเป็นเครื่องรางฯ เมื่อต้องการล่องหน ตี๋ใหญ่จะใช้ผ้ายันต์แดงนัั้นคาดหัวไว้ จะไปไหนมาไหนคนก็มองไม่เห็นตัว วิธีให้ได้ผ้ายันต์แดงนั้นมาคือให้ไปที่วัด เวลาเขาหามโลงศพจะขึ้นเมรุกัน ให้แอบก้มลงมองลอดหว่างขา จะเห็นยมฑูตตัวดำสูงทะมึนมีผ้าสีแดงคาดหัวนั่งอยู่บนฝาโลง เมื่อได้เห็นแล้ว ตอนนี้ถึงจะยืนตรงขึ้นมามองแบบปกติ เราก็จะยังสามารถเห็นยมฑูตตนนั้นอยู่ แต่เขาจะไม่รู้ว่าเรามองเห็นเขา ถึงตอนนี้ให้เล็งให้ดี พอได้จังหวะให้วิ่งไปกระชากผ้าแดงนั้นออกมา แล้วโกยสุดชีวิตไปนั่งในเสมาฯ  ถึงยมฑูตจะไล่กวดมาแต่เขาจะเข้ามาในเสมาไม่ได้ ตอนนี้แหละเขาจะข่มขู่เอาชีวิตเรา หรือขอร้องเรา หรือเสนอสิ่งตอบแทนต่างๆนาๆ อย่าหลงกลเป็นอันขาด เพราะถ้ายอมออกมาจากเสมาจะต้องตายสถานเดียว ให้นั่งอยู่ในเสมาสามวันสามคืน ยมฑูตซึ่งเฝ้าเราอยู่จะยอมแพ้ล่าถอยไปในที่สุด เนื่องจากครบกำหนดของเขาที่ต้องกลับนรกภูมิฯเพราะห้ามอยู่บนโลกมนุษย์เกิน 3 วัน (คาดว่าคงต้องรีบกลับไปตอกบัตร) ทีนี้แหละเราก็ออกจากเสมามาได้ ไม่ต้องกลัวเขาจะกลับมาทวงอีกหนด้วยเพราะเขาจะกลับมาอีกไม่ได้ (อันนี้เดาเอาอีกว่ายมฑูตตนนั้นคงต้องไปเบิกอุปกรณ์ยูนิฟอร์มใหม่ เลยถูกทำโทษที่สะเพร่า กลับมาโลกมนุษย์อีกไม่ได้) เรื่องที่(พ่อ)เพื่อนเล่ามาก็มีเท่านี้ บอกตรงๆว่าไม่เชื่อสักกระผีกเดียว แต่เหมือนฟังนิทานอ่ะนะ ฟังเเล้วก็ได้รับความบันเทิง สนุกสนานดี จากคุณ : Jennifer Lowclass - [ 11 เม.ย. 51 07:44:28 ]

ความคิดเห็นที่ 30 ^ ^ น้องหมวยขา.. แล้วหว่างที่เล่นสงครามเย็นกันกับท่านยมทูตถึงสามวันสามคืนนี่น่ะ จะทำอย่างไร ถ้าเกิดหิวข้าว หรือว่าปวดท้องส้วมขึ้นมา เรื่องปากเรื่องท้องนี่เราออกจะเป็นกังวลมากหน่อย แต่ก็น่าลุ้นให้ได้ผ้ายันตร์แดงมาใช้ อย่างแม่อ็อปว่า คือตอนล่องหนหายตัวไปจากเจ้าหนี้ได้นี่น่าสนใจมาก จากคุณ : PatPDX - [ 11 เม.ย. 51 08:28:10 ]

ความคิดเห็นที่ 31 ^ ^ อืม น่าคิด เราก็เตรียมเสบียงแห้งและน้ำดื่ม ไปซุกไว้ในเสมาอันที่หมายตาไว้ก่อนดีไหมพี่ เพื่อความปลอดภัย ก็เลือกเสมาอันสำรองไว้ด้วย เผื่อยมฑูตจะกวดมาจากทิศทางอื่นนอกเหนือเส้นทางที่วางแผนไว้ อ้อ นุ่งเเพมเพอร์สมาจากบ้านก็จะดี เผื่ออิตอนยมฑูตไล่กวดมา จะวิ่งหนีไปกลัวตายไปจนฉี่เล็ด รองเท้านี่ก็ควรใส่ไนกี้แอร์เพื่อเพิ่มสมรรถนะความเร็ว ได้แต่หวังว่าท่านยมฯคงไม่ใส่รุ่นใหม่กว่า ส่วนเรื่องโกนัมเบอร์ทูคงไม่เท่าไหร่เพราะเรื่องนี้หนูค่อนข้างอึด เคยไปเข้าค่ายรับน้องที่เขาชะเมา กลัวผีส้วมมาก ไปฉี่พอไหวเพราะมันไม่นานและมีเสียงประกอบเป็นเพื่อน แต่ไม่กล้าโกนัมเบอร์ทูเพราะมันเงียบแถมใช้เวลานานกว่า ทนเก็บกลับมาบ้านจนได้ 3 วัน 2 คืนแน่ะ แต่เพื่อนหนูคนนึงเจ๋งกว่านี้อีกนะ มันไปเข้าค่ายเนตรนารี 7 วันก็เก็บกลับมาบ้านเหมือนกัน น่ายกให้เป็นเพรสสิเดนท์ของสมาคมปอดแหก แต่ที่ยังนึกหาแผนรับมือไม่ออกคือ อิตอนนั่งในเสมา 3 วัน 3 คืนนี่ ถ้าท่านสมภารมาไล่แต่เราไม่ยอมออกมา จะมิโดนไม้กวาดลานวัดตีกะบาลจนน่วมซะก่อนรึ? จากคุณ : Jennifer Lowclass - [ 11 เม.ย. 51 09:20:14 ]

ความคิดเห็นที่ 32 วันนี้เกเร ไม่ไปทำงาน เลยมีเวลานั่งขุดคุ้ยเรื่องของตี๋ใหญ่ต่อ (เพื่ออะไรฟะ?) ลองเสริ์ชในเน็ต พบภาพข้างล่างนี้ที่เจ้าของภาพเคลมว่าเป็นตี๋ใหญ่ ซึ่งเอามาบวกกับประวัติตี๋ใหญ่ในวิกิพีเดียแล้ว ก็ค่อนข้างน่าเชื่อว่าเป็นตี๋ใหญ่ตัวจริง จากคุณ : Jennifer Lowclass - [ 11 เม.ย. 51 11:13:20 ]

ความคิดเห็นที่ 33 อ่ะนะ..คุณเจโล กะ คุณแพ๊ทเข้ากั๊น เข้ากัน เอิ๊กๆ.. พี่สุคะ..ลองแล้วหายตัวได้จริงๆแบบไม่ใช่แอบข้างประตู  ก็มาบอกน้องๆกันมั่งนะพี่นะ..จะเก็บไว้ใช้..เวลา Hubby บ่นลม บ่นฟ้า บ่นทีวี..ไม่ก็ไว้ใช้เวลาคิดถึงน้องหมาที่เมืองไทย..จะแอบแว็บ..อิอิ จากคุณ : Panissar - [ 11 เม.ย. 51 11:17:30 ]

ความคิดเห็นที่ 34 ยังเกาะติดอยู่ที่เรื่องตี๋ใหญ่อย่างเมามัน... ข้อความข้างล่างนี้ลอกมาจากเว็บ Krusiam.com ผู้โพสต์คือคุณแว่นน้อย-ขอบคุณมา ณ ที่นี้ค่ะ ------------------------------------------------------------------------------------------- 26 ก.พ. 2524 " ตี๋ใหญ่ " หรือ กรประเสริฐ ช่างเขียน ได้จบชีวิตลงใกล้กลับวัดกาหลง สมุทรสาคร(ตรงนี้คุณแว่นน้อยเขียนผิดเป็นสมุทรสงคราม ขออนุญาตแก้ไขให้ถูกต้อง-เจโล) ตี๋ใหญ่ถูกกระสุนปืนตำรวจนานาชนิดยิงเข้าใส่ขณะอยู่ในรถปิกอัพ ชื่อเสียงของ "ตี๋ใหญ่" ระบือไปทั่วเมืองว่ามีวิชาอาคมและหนังเหนียว เคยแหวกวงล้อมตำรวจนั้บครั้งไม่ถ้วน แต่ครั้งสำคัญคือการณ์ฝ่าวงล้อมที่บ้านพักภารโรง รร.เขมาภิรตาราม จ.นนทบุรี ตี๋ใหญ่ยิงตำรวจตายไป 1 นาย ก่อนจะหลบหนีไปใด้สำเร็จ ตำรวจตั้งด่านสกัดตรวจตราอย่างเต็มที่แต่ก็คว้าน้ำเหลว ครั้นข่าวกระจายออกไปสู่ประชาชน ทำให้เกิดข่าวรือว่าตี๋ใหญ่หายตัวได้บ้าง บ้างก็ว่า คงกระพันชาตรี ใช้วิชากำบังไพร เพราะตำรวจตรวจค้นบริเวณศาลเจ้าแม่ทับทิมอยู่ใน ซ.วัดกำแพง พบใบมะละกอ 4 ใบ ถูกขยำวางไว้ที่ศาล ข่าวแจ้งว่าก่อนตี๋ใหญ่จะจบชีวิต เขาได้ลืมตะกรุดโทนและเขี้ยวเสือที่รับจากหลวงพ่อสุดมา(บางคนว่าเขี้ยวเสือนี้น่าจะเป็นของหลวงพ่อปานมากกว่า-เจโล) อยู่ในซ่องมหาชัย แต่ค้นหาอย่างไรก็ไม่เจอ (ตรงนี้บางแหล่งก็ว่าลูกน้องคนหนึ่งของตี๋ใหญ่ขโมยไป-เจโล) จึงต้องบากหน้ามาที่วัดกาหลง วันนั้นตี๋ใหญ่เดินทางไปวัดกาหลง เพื่อกราบนมัสการหลวงพ่อสุดเพื่อให้ท่านปลุกเสกตะกรุดโทนดอกใหม่ให้ โดยที่ตนเองไม่ระแคะระคายเลยว่ามีตำรวจนอกเครื่องแบบเกือบร้อยคอยจับตาอยู่เป็นระยะ.. ที่วัดกาหลงตี๋ใหญ่ไม่พบหลวงพ่อสุด อาจจะเป็นว่าพระคุณเจ้ารู้ด้วยญาณ ศิษย์จะมาหาและคงหยั่งรู้ชะตาของศิษย์ขาดสะบั้น เพราะดำเนินชีวิตเบียดเบียนผู้อื่น จึงออกไปทำกิจนอกวัด เพื่อให้ศิษย์เดินไปตามคันลองของกฎแห่งกรรม ความขมังเวทของหลวงพ่อสุด แห่งวัดกาหลง ซึ่งตี๋ใหญ่ให้ความนับถือว่ามีวิชาอาคมหลายอย่าง เช่น วิชากำบังตัว กล่าวกันว่าวิชานี้ ตี๋ใหญ่ เรียนบริกรรมคาถาจนขึ้นใจ หลายครั้งที่ตำรวจล้อมปรามแบบจนมุมไม่มีทางหนี เขาจะกำเอาเศษดิน เศษไม้ใบหญ้าขึ้นอาราธนาคาถาแล้วโปรยหว่านรอบตัว เอาปืนเหน็บเอวแล้วเดินฝ่าวงล้อมตำรวจโดยที่ไม่มีใครมองเห็นมาแล้ว ตะกรุดโทนของหลวงพ่อสุดนั้นเป็นตะกรุดดอกใหญ่ทำจากตะกั่ว หลวงพ่อลงมือจารด้วยตัวเอง เป็นการจารทีละตัวและท่องคาถากำกับแล้วปรุกเสกครั้งแล้วครั้งเล่า จากนั้นเอาด้ายมามัดหุ้มตัวตะกร้ออีกทีแล้วก็ว่าด้วยคาถากำกับเป็นอันเสร็จพิธี สำหรับตะกรุดโทนที่ตี๋ใหญ่ใช้นั้นหลวงพ่อสุดใช้เวลาปลุกเสกเป็นพิเศษถึง 3 ไตรมาส และตะกรุดโทนนี้เองที่ทำให้ตี๋ใหญ่คงกระพันชาตรี (บางคนว่านอกจากตะกรุดโทนหลวงพ่อสุดแล้ว ตี๋ใหญ่ยังพกตะกรุดหลวงพ่อเต๋วัดสามง่ามด้วย-เจโล)นอกจากตะกรุดโทนแล้วยังมียันต์ตะกร้ออีกด้วย หลวงพ่อสุด ศิริทฺโร มรณภาพในปี 2526 ภายหลังจากตี๋ใหญ่ถูกสังหารไปแล้ว 2 ปี รวมศิริอายุได้ 81 ปี... จากคุณ : Jennifer Lowclass - [ 11 เม.ย. 51 12:04:42 ]

ความคิดเห็นที่ 35 ขอบคุณคุณเจโลค่ะสำหรับประวัติตี๋ใหญ่ สมัยนี้หาไม่ได้แล้วเนอะ คนมีวิชาอาคมแบบนี้ จากคุณ : แมวน้อยสีน้ำตาล - [ 11 เม.ย. 51 13:34:36 ]

ความคิดเห็นที่ 36 เมื่อปี 2542 เรียนอยู่ที่อเมริกา เรียนอยู่นานหลายปี ไม่ได้กลับบ้านเลย  2-3 เดือนโทรกลับบ้านทีนึง พอโทรกลับบ้านก็คุยไปเรื่อยๆ เรื่องโน้นบ้าง เรื่องนี้บ้าง มีตอนนึงบอกแม่ว่า เมื่อคืนฝันถึงอาม่า (ซึ่งเสียไปสัก 3-4 ปีแล้ว อาม่าบอกว่าได้กินไก่ย่างตัวเล็กๆ จำได้ว่าในฝันเห็นภาพไก่ย่างด้วย เลยเล่าให้แม่ซึ่งอยู่ทางเมืองไทยฟัง แล้วก็วางสายไป จากนั้นก็นึกอยากเขียน จม. กลับบ้าน เลยหยิบกระดาษมาเยนอะไรไปเรื่อยต่อ ด้วยอารมณ์ที่ค้างอยู่ ทำไมไม้รู้ วาดรูปไก่ย่างที่อาม่าเล่าว่าได้กินด้วยไปให้แม่ดูด้วย ตอนหลังแม่บอกว่าวันที่เราโทรกลับนั้นแม่เพิ่งไหว้อาม่าด้วยไก่ย่ว เพราะแม่เหนื่อยต้มไก่ไม่ไหว เลยซื้อไก่ย่างมาไหว้ แม่ยังแซวว่า อาม่าไปอเมริกาถูกด้วยเนาะ จากคุณ : TKF - [ 11 เม.ย. 51 15:46:57 ]

ความคิดเห็นที่ 37 เพิ่งเตือนเพื่อนที่ ป โท ว่า   ถ้าไม่อ่านหนังสือไปสอบ ระวังจะตกนะเพื่อน ผลสอบออกมา เพื่อนสอบตก เฉยเล๊ย  แปลกแท้ๆ จากคุณ : zenzen - [ 11 เม.ย. 51 16:31:45 ]

ความคิดเห็นที่ 38 ขอเล่าด้วยคน ทนไม่ไหวแว้วววว ตอนเรียนอยู่ ม. 2 เราเคยเห็นวิญญาณคุณพ่อของเรา (คุณพ่อเสียไปตอนอายุสิบขวบ) เห็นเฉพาะช่วงขานะคะ ใส่กางเกงแพรตัวโปรดสีน้ำเงิน เดินขึ้นบันไดไป เรากำลังอ่านหนังสืออยู่ เงยหน้าขึ้นมาเห็นพอดี ร้องไห้ไม่หยุดเลย แม้จะเห็นแค่ช่วงเท้าถึงเข่า เราก็จำได้แน่นอน คิดอยู่ว่าคุณพ่อเสียไปหลายปีแล้ว ยังวนเวียนไม่ยอมไปไหน คงเป็นห่วงลูกๆ คือพวกเราทั้งสามคน จนกระทั่งวันนี้เรายังจำภาพนั้นได้ติดตาเลย จากคุณ : luckynoneedla - [ 11 เม.ย. 51 16:38:46 ]

ความคิดเห็นที่ 39 อีกเรื่องนึงเนาะ อยากเล่า ๆ เมื่อสองปีก่อน บริษัทพาพนักงานไปเที่ยวกันที่เชียงราย ณ รีสอร์ทแห่งหนึ่งขอสงวนนาม วันหลังคนอื่นไปจะไปเจอบ้าง โหะ โหะ โหะ เราได้พักกับพี่คนหนึ่งที่อยู่คนละฝ่าย ตกค่ำเราก็แยกตัวไปตั้งวงกับเพื่อนเราตามประสา โดยแกะเอาเฉพาะกุญแจไป และก็ไม่ได้กลับมาพักที่ห้อง พอตอนเช้าเรากลับไปที่ห้อง แอร์เปิดอยู่ คีย์การ์ดเสียบอยู่ และมีเสียงคนอยู่ในห้องน้ำ เราก็ฝอยตะโกนคุยกับคนที่อยู่ในห้องน้ำไปตามเรื่องตามราว เพราะคิดว่าพี่ที่เราพักอยู่ด้วยเข้าห้องน้ำ  บทสนทนาก็ประมาณนี้ เรา:  เจ๊ นอนคนเดียวกลัวป่าว ติดลมไปหน่อย ไม่กล้ากลับเข้ามา กลัวเจ๊ตกใจ เสียงจากในห้องน้ำ: จ้ะ เรา: บลา บลา บลา (ฝอยนู่นฝอยนี่เรื่อยเปื่อย) เสียงจากในห้องน้ำ: เอ้อ (ประมาณขานรับ) เรา: บลา บลา บลา( ยังฝอยต่ออีกนะ) เราฝอยต่อไปซักพักหนึ่งก็มีเสียงคนมาเคาะประตู พอเดินไปเปิดปุ๊บบ พี่ที่เราพักด้วย เค้าไปนอนห้องข้างๆ พึ่งกลับมา เพราะได้ยินเสียงเราเปิดประตู (เค้าตื่นนานแล้วไม่กล้ากลับห้อง) พี่: อ้าว กลับมาแล้ว เออ เมื่อคืนกลัวว่ะ นอนอยู่ดีๆ หยั่งกะมีคนอยู่ในห้องเลยเผ่นไปนอนห้องนู้น ล็อคห้องไว้เฉยๆ กะว่ากลับมาจะเรียกไปนอนห้องโน้น บลา บลา เรา: ******** แล้วเมื่อกี้ตรูคุยกับผู้ใดหว่า จากคุณ : luckynoneedla - [ 11 เม.ย. 51 16:41:02 ]

ความคิดเห็นที่ 40 คุณ : Panissar เรื่องหายตัวนี่คงไม่ง่ายครับ เพราะผมไม่เคยคิดหายตัว แต่อยากรู้อยากเห็น ในแง่ของความเป็นอยู่ของชาวบ้านมากกว่า แต่ผมจะเล่าให้ฟังสักนิด ท่านขุนพันธ เป็น ศิษย์สำนักเขาอ้อ พัทลุง ซึ่งร่วมสำนักกับหลวงพ่อมด เจ้าอาวาสวัดคงคาเจริญ อำเภอทุ่งสง ซึ่งมรณภาพไปแล้วหลายสิบปี เพื่อนรุ่นพี่ซึ่งเป็นศิษย์ก้นกุฏิของหลวงพ่อมด เล่าให้ฟังว่า หลวงพ่อมดมีอดีตเป็นนักเลง ส่วนท่านขุนเป็นเจ้าหน้าที่รักษากฏหมาย (พลตำรวจตรี) มีครั้งหนึ่งที่นายมด ในขณะที่เป็นฆราวาส ทำอาหารได้ยินเสียงตำน้ำพริก ดัง ก๊กๆ ก๊กๆ อยู่บนบ้านเสาสูง ถูกตำรวจล้อม เรียกให้ลงมา นายมดบอกให้รอ หลังจากรออยู่นาน ไม่เห็นหน้านายมด ในที่สุดตำรวจตามขึ้นไปบนบ้าน ก็พบแต่ความว่างเปล่า มีคนเดินสวนทางมาที่บ้าน เขาบอกว่าเขาเห็นนายมดเดินออกไปแล้ว เรื่องต้องร้อนถึงท่านขุนพันธ มาปราบด้วยตนเอง เพื่อให้เรื่องสั้นเข้า มีการต่อสู้กันหลายเรื่อง รวมทั้งที่นายมดหนีลงไปอยู่ในขวด ท่านขุนก็ลงตามไปได้ ในที่สุดก็รู้ว่าเป็นศิษย์สำนักเดียวกัน "ถ้าเช่น ต้องบวช" ท่านขุนสั่ง นายมดบวชเป็นหลวงพ่อมด เพื่อนรุ่นพี่ผมเป็นลูกศิษย์ นั่นคือที่มาของคาถาหายตัวที่ผมได้ แต่ผมยังไม่ได้ปฏิบัติ ข่าวดีนิดหนึ่ง ศาตราจารย์ชวน เพชรแก้ว ซึ่งเป็นศาสตราจารย์คนล่าสุดของสถาบันราชภัฏทั้งประเทศ เท่าที่ทราบในขณะนี้ยังไม่มีตำแหน่งศาสตราจารย์ในสถาบันราชภัฏเลย ศ ชวนกำลัง รวบรวม คาถาอาคมของชาวปักษ์ใต้อยู่ครับ แต่ไม่ทราบไปถึงไหนแล้ว แล้วจะเล่าเรื่องปู่ผมยืดแขนให้ยาวได้ ทีหลัง จากคุณ : อิสวาสุ - [ 11 เม.ย. 51 16:51:19 A:71.114.54.31 X: TicketID:146114 ]

ความคิดเห็นที่ 41 สนุกทุกเรื่องเลยค่ะ โหวตแล้ว รออ่านต่อค่ะ ^^ จากคุณ : สัมปันนี - [ 11 เม.ย. 51 17:54:07 ]

ความคิดเห็นที่ 42 คนสมัยก่อนเนี้ย วิชาเยอะจริงๆ คุณปู่เองก็เป็นคนมีวิชาที่เรียกว่าอะไรก็ไม่รู้ค่ะ แต่สามารถรู้ได้ว่า พระเครื่องที่มีอยู่เนี้ยขลังรึป่าว แกสามารถบอกได้โดยการเอามาพระเครื่องมากำไว้ในมีแล้วก็ท่องคาถา สักพักก็ตัวสั่น มือสั่น เหงื่อออก นั้นแสดงว่าขลังจริง เคยเห็นปู่ทำแต่ก็ไม่ถาม ไม่สนใจอะไรมากเพราะยังเด็ก ถึงตอนนี้เสียดายอยากรู้มากกว่านี้ แต่ตอนนี้ไม่มีปู่ให้ถามแล้วค่ะ จากคุณ : ~*~* IanGee *~*~ - [ 11 เม.ย. 51 18:38:34 ]

ความคิดเห็นที่ 43 เล่าบ้างดิ๊!. บ้านที่เราอยู่ในปัจุบันนี้เลยน่ะค่ะ เป็นบ้านอยู่ริมถนน ชั้นล่างทำการค้า ส่วนชั้นบนเป็นห้องนอน ตอนอยู่แรกๆทุกอย่างก็ปกติดี แต่ตอนตั้งท้องลูกสาวคนแรกเมื่อปีที่แล้วเริ่มมีสิ่งแปลกๆ เช่น ทีวีเปิดเองได้ บ่อยด้วยค่ะ  บางทีอยู่คนเดียว(นอนกลางวัน) ประตูห้องเป็นประตูลูกบิด จะลั่นดังแกร็กและเปิดออกเองประมาณสองคืบ ทั้งๆที่ไม่มีลม   ส่วนตอนกลางคืนเวลานอนจะเหมือนฝันไม่ใช่ฝัน เป็นฝันซ้อนฝันน่ะค่ะ ว่ามีคนรุ่นป้าๆ มายืนล้อมมุงดูเรากันเต็มไปหมด ส่วนเราก็เห็นและรู้ด้วยว่าเรานอนหลับอยู่ในท่าใหนลักษณะใหน ตื่นมาก็ยังเป็นท่านั้นอยู่เลย เราก็เลยคิดว่าผีบ้านผีเรือนคงจะมาแสดงความยินดีกับเราด้วย. หลังจากคลอดลูกก็ยังมีเรื่องประหลาดอีกนะค่ะแต่ค่อยเล่าต่อวันหลัง จากคุณ : happy_lak (happy_lak) - [ 11 เม.ย. 51 19:51:42 ]

ความคิดเห็นที่ 44 ตามมาโหวต จากคุณ : my-kokoro - [ 11 เม.ย. 51 22:22:15 ]

ความคิดเห็นที่ 45 ว้าว..ความจริงได้ยินเรื่องขุนพันธุ์มาบ้าง..กับคุ้นเคยคำว่า ศิษย์สำนักเขาอ้อค่ะพี่..มีลูกศิษย์ของสำนักนี้ ทานไปเขียนบทความให้หนังสือพิม์ไทยในแอลเอ .. ได้อ่านข้ามฝั่งจากแอลเอตะวันตกมาเจอร์ซี่ย์ตะวันออก เพราะเขาส่งมาให้อ่าน.. นู๋ก็เป็นคนชอบเรื่องพรรค์นี้เป็นทุน.สะสมพวกคาถาไว้ไม่มากไม่น้อย..เคยใช้ตอนอยู่เมืองไทย พระอาจารย์ให้มา..คาถากันของคุณไสยดำ..เพราะช่วงนั้น มีโจทย์อยู่..ก่อนว่าคาถาจะได้ยินเสียงเหมือนนกแสกบินรอบหลังคาบ้าน..พอว่าคาถาจบ..ได้ยินเสียงหล่นตุ๊บบนหลังคาบ้าน..เสียงนกนั้นก็หายไป..ได้แต่นั่งเงียบกริบ..พระอาจารย์สอนไม่ให้ทัก..นอนลืมตาโพลงทั้งคืนเลยค่ะ.. ดีจังค่ะ..ได้ข่าวอะไรก็บอกนู๋ด้วยน๊า..ขอบคุณมากค่ะ.. ว่าแล้ว..วันนี้ไปทานแกงไตปลามาค่ะพี่..ทานเผื่อพี่กับคุณนายด้วยค่ะ.. ตอนถึงเมืองไทยวันแรก..ก็ทานแกงส้มเผื่อพี่ลาวัลย์วดีไปแล้ว..อิอิ.. กลับบ้านเที่ยวนี้ ได้ไปเที่ยวภูเก็ตด้วย..ว่าจะไปเยี่ยมเพื่อนที่ นครฯ..ไม่มีเวลาเลยได้แต่โทรคุย.. จากคุณ : Panissar - [ 11 เม.ย. 51 23:06:15 ]

ความคิดเห็นที่ 46 ปู่ผมเป็นคนอายุยืนที่สุดในจังหวัดนคร ที่ผมอ้างแบบนี้เพราะเขามีพิธีแห่แหนคนอายุยืนเมืองนคร ครับ แม่เล่าว่าปู่ผมดุมากคนกลัว แต่ตอนที่ผมโตเห็นว่าเป็นคนใจดีกับคนทั่วไป ใครขออะไรเป็นให้หมด มีอยู่ครั้งหนึ่งปู่เิดินเหิรไม่ได้แล้ว แต่ได้ยินเสียงฟ้าผ่า จึงเรียกให้หลานไปเอาปืนมาให้ คงคิดว่าใครยิง เอ เผาเล่าเรื่อยเฉื่อย ที่จะเล่าคือตอนผมเป็นเด็กปู่ผมยืดแขนข้างหนึ่งให้ยาว โดยการเป่าคาถาแล้วลูบไปที่มือ ผมเห็นว่ายาวจริงๆ มีการวัดให้ดูด้วย เป่าแล้วลูบสามครั้ง วัด ทั้งสามครั้งยาวกว่าเดิมทุกที ท่าทางปู่เอาจริง แต่ผมคิดว่าปู่ทำเล่นๆกับเด็กๆ แล้วใช้วิธีวัดขี้โกงเอา ไม่ได้สนใจ จนกระทั่งมาอ่านบทความในที่มหาระแบบ วัดบวรเล่าเรื่องปู่ของท่านทำให้แขนยืด อยากจะถามปู่ว่าที่ทำครั้งนั้น ทำได้จริงหรือหยอกเด็กเล่น แต่สายไปเสียแล้ว เขาอาจจะเ็ป็นศิษย์อาจารย์เดียวกันก็ได้ เพราะปู่ผมก็พื้นเพเดิมมาแต่พัทลุง เล่าแต่เรื่องของตัวเอง เล่าเรื่องของคุณมั่งซิครับ ชาวพันทิป ที่บรรพบุรุษมาแต่เมืองจีน ก๋งไม่เล่าวิทยายุทธวัดเส้าหลินให้ฟังบ้างหรือครับ ขอต่ออีกหน่อย ผมรู้จักคนจีนอายุมากคนหนึ่งถ้ายังอยู่ก็เกินร้อย มาอยู่แถวบ้านผม เป็นคนขยันและน่านับถือมาก ปลูกผักสวนครัวมากมาย มีเพื่อนบ้านคนหนึ่งพอตกเย็น ชอบไปขอผักเป็นประจำ ที่บ้านตัวเองไม่ยอมปลูก แกคงรำคาญมาก แกถามเพื่อนบ้านคนนั้นว่า "บั้ง(บาน)ลื่ออยู่ในเลหรือ" ยังเล่ากันจนทุกวันนี้ ใครไปขอพวกนี้ จะได้ยินคำถามนี้ จากคุณ : อิสวาสุ - [ 12 เม.ย. 51 02:10:59 A:71.114.54.31 X: TicketID:146114 ]

ความคิดเห็นที่ 47 เข้ามาโหวต ค่า รออ่านทู้ก วัน รอ รอออออออ จากคุณ : Sunshine - [ 12 เม.ย. 51 02:54:35 A:86.146.177.36 X: TicketID:148539 ]

ความคิดเห็นที่ 48 เรื่องของคุณ luckynoneedla หลอนง่า มีตอบกลับมาด้วย T___T ของเราเป็นเรื่องแปลกนะคะ ผีไม่เคยเจอค่ะ ไม่อยากเจอด้วย >_< เมื่อสองปีก่อนเราทำเรื่องโอนหน่วยกิตจากมหาลัยที่ไทยมาเรียนที่นิวซีแลนด์ ทำเรื่องตั้งแต่ช่วงมิถุนา แล้วก็ติดนู่นติดนี่ยืดเยื้อมาเรื่อยๆ เราอยากมามากๆ ไปดูไพ่ยิปซี (ดูครั้งแรกในชีวิตเลยเนี่ย) เค้าก็บอกได้ไปแน่ๆ ใจเย็นๆ พ้นวันเกิดเราไปแล้วจะหมดกรรม ทีนี้อยากไปไหนก็ได้ไปแล้ว เราก็ใจจดใจจ่อรอกลางตุลาให้มันผ่านไป ผ่านแล้วก็ไม่เห็นมีอะไรเกิดขึ้นเลย แอบเศร้า ผลจากทางมหาลัยที่นิวซีแลนด์ยังไม่มา โอนได้กี่หน่วยกิตก็ไม่รู้ (คือถ้าโอนได้น้อย คุณพ่อจะไม่ให้ไปค่ะ) แล้วช่วงต้นๆพฤศจิมีอยู่คืนนึงฝันว่า เราถือถุงพะรุงพะรังแล้วก็เข็นรถเข็นที่สนามบิน มีกระเป๋าเดินทางด้วย วิ่งหน้าตั้งเลยตั้งแต่หน้าประตูสนามบิน วิ่งๆๆๆๆโดยมีคุณพ่อกับคุณแม่เราวิ่งตามมาด้วย แต่น้องชายไม่อยู่ วิ่งๆจนมาถึงเครื่อง เราก็วิ่งต่อเข้าไปในเครื่อง ในมือมีตั๋วที่เราไม่ได้ก้มลงอ่านแต่รู้สึกว่า 15-16 เราก็ฝ่าผู้โดยสารคนอื่นๆเข้าไป ปากก็พึมพำ 15 16 พอตื่นมาก็วิ่งไปเอาปฏิทินมากาเลย คืน 15 ไป 16 เนี่ยแหละ เพิ่งเข้าใจว่าการฝันแบบฝันไปเองกับฝันที่จะเกิดจริงๆมันต่างกันอย่างงี้นี่เอง คือเรารู้สึกแน่ใจมากๆๆๆว่าจะเกิดแน่ๆ ไม่รู้ทำไม แต่ก็แอบสงสัยนิดๆว่าวีซ่าอะไรก็ยังไม่ได้ทำ นี่ก็ต้นเดือนแล้ว มันจะไป 15 ทันเหรอน่ะ แล้ว 15 พฤศจิก็ผ่านพ้นไปแบบไม่มีอะไรเกิดขึ้น 555 ผลจากมหาลัยก็ยังไม่มีเหมือนเดิม แต่พอเข้าปลายพฤศจิทางมหาลัยก็ตอบรับมา ด้วยคำตอบเรื่องหน่วยกิตที่ทางบ้านพอใจจากนั้นก็หน้าตั้งเลยค่ะ ขอวีซ่า ขอใบรับรองอะไรสักอย่างเนี่ยจากกรมตำรวจ แล้วก็ไปไล่ซื้อของที่ต้องเอา ซึ่งฉุกละหุกวุ่นวายมากเพราะเอกสารเราไม่พร้อม อันนี้ก็ความผิดเราเอง แถมไม่รูอีกว่าเค้าต้องไปขอใบจากกรมตำรวจมาด้วย เรื่องยื่นวีซ่าเลยช้าเข้าไปอีก ทางเอเจนซี่ที่เค้าเดินเรื่องให้เรา เค้าก็บอกว่าจะจองตั๋วให้ได้มั้ยไม่รู้นะ เพราะมากระชั้นมากแล้วเป็นช่วงธันวาอีก เราก็บอกเค้าไปว่าเราจะบินช่วง 15-16 ซึ่งเค้าก็บอกว่าเต็มแต่จะลงชื่อต่อคิวไว้ให้เผื่อมีคนแคนเซิล จากนั้นสองสามวันเค้าก็โทรมาบอกค่ะว่าได้ตั๋วแล้วนะ บินคืนวันที่ 15 ซึ่งคืนที่มานี่คุณพ่อคุณแม่เรามาส่ง น้องชายไม่ได้มาจริงๆ น้องเราเรียนอยู่อเมริกาอะค่ะ เค้ากลับบ้านหลังจากเราไปอาทิตย์เดียวเลยคลาดกัน จากคุณ : kisekimeru - [ 12 เม.ย. 51 08:31:00 ]

ความคิดเห็นที่ 49 ขอเล่าด้วยคนนะคะ อากงเป็นคนจีนแต่คาถาเยอะสุดๆ พอเริ่มแก่อากงก้อชอบเล่าเรื่องให้ลูกหลานฟังแต่มีเรื่องนึงจำแม่นมาก อากงเล่าให้ฟังว่า ที่ป่าข้างบ้านเมื่อตอนอากงหนุ่มๆมีเสือสมิงอยู่ วันนึงอากงเข้าไปถางที่ในป่า เพราะเมื่อก่อนใครถางที่ตรงไหนก้อจะเป็นของคนนั้น ทีนี้อากงก้อถางไปเรื่อยๆจนค่ำก้อไม่ได้กลับบ้าน ตกกลางคืนได้ยินเสียงเหมือนคนเดินมาหา อากงก้อสงสัยว่ากลางป่ากลางดงอย่างงี้จะมีใครมา แถมมืดแล้วอีกต่างหาก อากงเลยปีนไปอยู่บนต้นไม้ ซักพักมีคนเดินมาหาบอกว่าหลงทาง ช่วยบอกทางหน่อย อากงก้อบอกทางให้แต่ก้อยังไม่ยอมลงมาจากต้นไม้ ชายคนนั้นก้อพยายามพูดชักชวนให้อากงลงมาอยู่นานสองนาน อากงเลยทดสอบดูว่าเป็นเสือสมิงป่าว อากงก้อเริ่มท่องคาถาพร้อมกับโยนตะเกียงเจ้าพายุไปที่ชายคนนั้น ชายคนนั้นเอามือตะปป อากงก้อเลยเห็นหางเสือ แล้วชายคนนั้นก้อวิ่งหายกลับไปในป่า อากงก้อไม่กล้าลงมาจากต้นไม้อีกเลยจนเช้า เรื่องนี้ไม่รู้จริงป่าวนะ แต่อากงคงไม่โม้ให้เราฟังหรอก เพราะมีหลายสิ่งที่เราเห็นกะตาแต่ก้อพิสูจน์ไม่ได้ ไว้จะมาเล่าให้ฟังอีกนะ จากคุณ : ปอนด์ (vanness_bon) - [ 12 เม.ย. 51 10:07:31 ]

ความคิดเห็นที่ 50 แอบอ่านมาตั้งแต่เมื่อคืนนะค่ะ  ขอเสนอความเห็นค่ะ  คือ  เวลาเจอผีประมาณนี้นะค่ะ  เราอ่านหนังสือของหลวงพ่อจรัญ  วัดอัมพวัน  ท่านว่าให้เราสวดมนต์บทเมตตากรณียสูตร  (รายละเอียดบทใหญ่ต้องรบกวนหาจากเว็บของหลวงพ่อนะค่ะ)  สวดย่อๆ ดังนี้ค่ะ "เมตตัญจะ  สัพพะโลกัสสะมิง   มานะสัมภาวะเย  อะปะริมาณัง"  บทนี้หลวงพ่อท่านเขียนไว้ในหนังสือว่าถ้าสวดให้ผี ผีก็รัก  สวดให้หมา  หมาก็รัก   สามารถสวดให้สัมภเวสีขณะที่เราเดินทางให้ช่วยคุ้มครองให้เราเดินทางปลอดภัยด้วยค่ะ และอีกบทเมตตาของสมเด็จโต ฉบับย่อเช่นกัน"เมตตา คุณณัง อรหัง เมตตา" ส่วนตัวไม่เคยเจอผีและไม่ปรารถนาจะเจอ  กลัวค่ะ จากคุณ : ลูกลิงอ้วน (ลูกลิงอ้วน) - [ 12 เม.ย. 51 10:33:45 ]

ความคิดเห็นที่ 51 ^ ^ คุณลูกลิงอ้วนคะ ไอ้ที่ว่าสวดให้ผี ผีก็รัก นี่ พอรักแล้วเขาจะไม่คอยวนเวียนมาหาหรอกหรือ? เหมือนแบบที่หมามันรักเราไง มันจะคอยมานัวเนียไม่ห่าง ไปไหนก็ตามต้อยๆเป็นเงาตามตัว จากคุณ : Jennifer Lowclass - [ 12 เม.ย. 51 10:54:09 ]

ความคิดเห็นที่ 52 อ่านแต่ละความเห็นแล้วขนลุก -_-"  ขอแจมด้วยคนนะคะ เป็นเรื่องจริงที่เกิดขึ้นกับเรา เรื่องที่1. ปีค.ศ 1999 วันที่8 เดือน 9 ปกติที่บ้านเราจะชอบเปิดวิทยุรายการธรรมะ วันนั้นอยู่หลวงพ่อท่านก็ประกาศออกวิทยุว่า วันพรุ่งนี้ ซึ่งตรงกับวันที่9 เดือน9 ปี1999 ถือว่าเป็นวันที่ไม่ดี ก่อนออกจากบ้านควรจะสวดมนต์ไหว้พระ พอรายการวิทยุจบ ป้าเราก็เตือนเราว่าพรุ่งนี้ก่อนออกจากบ้านอย่าลืมสวดมนต์ไหว้พระนะ อยู่ๆเราก็ถามป้าเราว่า แล้วเครื่องบินที่บินวันพรุ่งนี้จะไม่เกิดอุบัติเหตุหรอ(สมาชิกบ้านเราหลายคนขับเครื่องบิน เราเลยถามด้วยความเป็นห่วงพี่ๆเรา) ป้าเราก็ตอบว่าก็ไม่ควรจะบินหรอกเพราะพระท่านบอกว่าเป็นวันไม่ดี        พอวันรุ่งขึ้น ซึ่งเป็นวันที่ 9/9/1999 มาถึง เรานั่งทำการบ้านอยู่ในสนามหญ้า อยู่ๆก็มีฮ.บินผ่านหัวเราไป เราก็พูดออกมาว่า "บินวันนี้ไม่กลัวฮ.ตกหรือไงนะ " แล้วเราก็นั่งทำการบ้านต่อไปเรื่อยๆจนถึงเวลาที่เราต้องออกไปเรียนพิเศษ        วันนั้นเรากลับถึงบ้านประมาณ2ทุ่ม แต่ก่อนเข้าบ้าน เราเเวะหน้าปากซอยเพื่อโทรศัพท์หาเพื่อนเราที่เชียงใหม่ ซึ่งปกติเราไม่เคยคุยเรื่องพี่ชายเราให้เพื่อนฟังเลยนะ แต่วันนั้นไม่รู้เป็นไร อยู่ๆเราก็พูดถึงพี่ชายเราให้เพื่อนฟัง โทรอยู่นานประมาณครึ่งช.ม แล้วเม้าท์เรื่องพี่ชายเราล้วนๆ        พอคุยเสร็จเรากลับบ้าน ปรากฏว่าที่บ้านไม่มีใครอยู่ สักแป๊บคนข้างบ้านก็มาบอกเราว่า พี่ชายเราที่บินฮ.เครื่องบินตก เราตกใจมาก เพราะเราเพิ่งพูดถึงพี่เราให้เพื่อนฟังเมื่อกี๊นี่เอง สรุปพี่ชายเราก็เสียชีวิต 2. เรื่องที่2. เมื่อสามปีก่อน เพื่อนเราเป็นมะเร็งระยะสุดท้าย นอนอยู่ที่รพ. วันนั้นเราไปข้างนอกกับพี่ที่ทำงาน ตอนขับรถอยู่ๆเราก้พูดถึงเพื่อนเราคนที่เป็นมะเร็งให้พี่ที่ทำงานฟังว่าสมัยก่อนตอนเรียนด้วยกันได้ทำวีรกรรมอะไรไว้กันมั่ง พี่ที่ทำงานเราก็ไม่เคยรู้จัก้เพื่อนเราหรอกนะ เราก็เม้าท์เรื่องเพื่อนเราไปตลอดทาง        พอถึงที่หมาย ตอนเราลงรถ เพื่อนเราคนนึงโทรมาบอกว่า เพื่อนที่เป็นมะเร็งเสียแล้วนะ เราก็ เฮ้ย ไรเนี่ย เพิ่งพูดถึงไม่ทันขาดคำ ซึ่งเหตุการณ์นี้มันเหมือนกะเรื่องที่1 พอเราพูดถึงใครโดยบังเอิญ คนๆนั้นกลับเด๊ตอ่ะ เรางงเลย 3. เรื่องนี้เกิดเมื่อ2-3เดือนก่อน มีอยู่คืนนึง เราฝันว่าเราไปเจอดงต้นลิ้นพญานาค แล้วมันเยอะมาก จนเราคิดว่าเราต้องถอนมันออกแล้วเอาไปปลูกที่บ้าน ในฝันก็มีพระ มีชาวบ้านมายืนดูต้นลิ้นพญานาคกัน แล้วสถานที่ในฝัน มันเหมือนเป็นสถานปฏิบัติธรรมอ่ะ ฝันตอนใกล้รุ่งด้วย  พอเช้ามาเราก็รดน้ำต้นไม้ บ้านเรามีต้นลิ้นพญานาคปลูกอยู่กระถางนึง เราก็พูดออกมาตอนกำลังรดน้ำมันว่า แหมเพิ่งฝันถึงเมื่อคืนเป็นดงเลย พอเรารดน้ำต้นไม้เสร็จ ลุงที่อยู่แถวบ้านก็ปั่นจักรยานมาบอกเราว่า ที่สถานปฏิบัติธรรมใกล้ๆบ้านเรา หลวงพ่อท่านเพิ่งถอนต้นลิ้นพญานาคทิ้ง เราจะเอามาปลูกไหม เดี๋ยวลุงจะไปเอามาให้ เราก็ เฮ้ย ไรเนี่ย เพิ่งฝันถึงเองนะ แล้วลุงเค้าก็ไปเอามาให้เราเพียบเลยอ่ะ -_-" 4.ปีที่แล้วขณะที่เราทำงานอยู่ เราบอกเพื่อนเราว่า เราได้ยินเสียง อ.หมอท่านนึงพูดอยู่ข้างหูเรา ซึ่งเรากะเพื่อนไม่ได้เจออาจารย์หมอท่านนี้มานานแล้วอ่ะ เพื่อนเราก็ว่าเราบ้า คิดไปเอง เราก็ยืนยันว่าได้ยินจริงๆนะเว้ย อ.แกพูดว่าไม่ได้เจอกันนานเป็นไงมั่ง เพื่อนมันก็ไม่เชื่อ    เราก็ทำงานต่อไปเรื่อยๆจนเลิกงาน พอเลิกงานปุ๊บ เรากับเพื่อนก็จะเดินไปขึ้นรถไฟฟ้า ปกติเราจะเดินอีกฝั่งนึงของถนน แต่เย็นวันนั้นอยู่ๆก็เดินฝั่งตรงข้าม ตอนกำลังเดินๆเราก็บอกเพื่อนเราว่า อืม เหมือนเห็นหน้าอ.หมอลอยมาอ่ะ เพื่อนเราก็หาว่าเราบ้าเหมือนเมื่อตอนกลางวัน   เราพูดไม่ทันขาดคำ ประมาณ10วิได้ อ.หมอท่านนั้นก็เดินมาสวนกะเราอ่ะ เพื่อนเราอึ้งไปเลย เราก็อึ้ง เพราะปกติท่านทำงานอยู่ไกลที่ทำงานเรามาก แล้วปกติท่านขับรถอ่ะ เรากะอ.หมอหยุดคุยกัน อ.หมอบอกว่า จะมาเยี่ยมเพื่อนที่รพ.ที่เราทำงานอยู่ วันนี้มารถไฟฟ้าเพราะสะดวกดี เราก็อ่ะนะ ลางสังหรณ์เรามันแรงจริงๆ    ยังมีอีกหลายๆเรื่องที่เกิดกะเรา ทุกวันนี้เราก็ยังงงๆนะว่า ทำไม เพราะอะไร เกิดจากอะไร ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกัน ยังมีอีกหลายๆเรื่อง เช่น เราเห็นรถมอไซค์จะชนเพื่อน เราฉุดเพื่อนเราไว้ เพื่อนเราก้อด่าเราว่ามันตกใจหมด เพราะไม่เห็นมีไรเลย ซักพักไม่ทันขาดคำ มอไซค์พุ่งขึ้นมาบนฟุตบาทตรงที่เรากะเพื่อนเพิ่งยืนอยู่2วินาทีที่แล้ว -_-" จากคุณ : อาซาริจอมแก่น - [ 12 เม.ย. 51 11:41:22 ]

ความคิดเห็นที่ 53 ^ ^ เหมือน Cris Johnson รับบทโดย Nicholas Cage ในหนังเรื่อง NEXT จากคุณ : Jennifer Lowclass - [ 12 เม.ย. 51 12:36:30 ]

ความคิดเห็นที่ 54 คุณ : ปอนด์ (vanness_bon) ตกลงป่าที่อากงเล่านั้นเป็นป่าที่เมืองจีนหรือเมืองไทยครับ ที่เมืองไทยก็มีแบบนั้นมีคนเล่าให้ฟังคล้ายกันมากๆ ผมเองเคยเจอเสือสมิงครับ นานมาแล้วในขณะที่นั่งหลับตา ได้ที่ เห็นเสือสมิงกระโดดผ่านหน้า เลยเลิกนั่งเลย นอนแทน จากคุณ : อิสวาสุ - [ 12 เม.ย. 51 13:16:22 A:71.114.54.31 X: TicketID:146114 ]

ความคิดเห็นที่ 55 นั่งอ่านกระทู้มาทั้งคืนเลยค่ะ มาเปิดเจอตอนเที่ยงคืน สนที่ชื่อกระทู้โดยแท้ ไปๆมาๆ ไม่กล้านอนเลย งี้ดด อ่านแล้วอยากเล่ามั่งค่ะ แต่เป็นเรื่องของคนรอบตัวนะคะ ส่วนตัวเคยเจอแต่ไม่มีอะไรมากมาย สมัยอยู่เมืองไทย พี่ๆมักจะเล่าให้ฟังถึงเรื่องผีๆที่โรงเรียนค่ะ แหมโรงเรียนเก่าแล้วจะไม่มีก็กระไร เรื่องแรกที่รู้และติดอยู่ในหัวก็เรื่องในหอนอนค่ะ ห้องนอนจะเป็นโถงกว้างๆเต็มพื้นที่ แล้วก็จะมีเตียงสองชั้นเรียงกันเป็นตับให้นักเรียนนอนค่ะ ตอนกลางคืนเนี่ย จะมีพี่ยามคอยเดินตรวจดูความเรียบร้อย นัยว่าจะได้ไม่ลุกมาวิ่งเล่นไงคะ ทีนี้สมัยก่อนเนี่ย ยามจะไม่ใช่แค่ผู้หญิงอย่างเดียว บางคืนก็มีผู้ชายด้วย (ลืมค่ะ รร.หญิงล้วนนะคะ) กลางดึกคืนนึง ยามก็มาตรวจเวรตามปกติค่ะ แต่บังเอิญนักเรียนที่นอนเตียงบนรู้สึกตัวขึ้นมา ก็เลยเห็น เป็นยามผู้ชาย ใส่หมวกทหารญี่ปุ่นสมัยสงครามโลกเดินผ่านเตียงไป ก็บอกตัวเองว่า อ้อ วันนี้เวรผู้ชาย เช้ามาก็เลยลงมาคุยกับเพื่อนที่นอนเตียงด้านล่างถึงเวรผู้ชายคนนั้น แต่คนที่นอนข้างล่างไม่มีใครเห็นเลยค่ะ ทุกคนยืนยันว่า เมื่อวานไม่มียามผู้ชายมาเดินตรวจตึกนอนเลย จนนักเรียนอีกคนที่นอนเตียงชั้นบนข้างๆกัน เธอเป็นคนธรรมะธรรมโมค่ะ เธอได้ยินเข้าเลยหันมาถามว่า "เห็นเหมือนกันหรอ นั่นน่ะ เค้ามาแต่หัวลอยมา ไม่มีตัว" เท่านั้นละค่ะ แตกฮือ อ้อ ลืมบอกค่ะ สมัยสงครามโลก รร.โดนทหารญี่ปุ่นยิดค่ะ ก็คาดกันว่า คงเป็นหัวเค้ามาตามหาตัว เรื่องนี้ได้ยินมาตั้งแต่เล็กๆ จนโตขึ้นมาได้คุยกับพี่อีกคน เค้าบอกว่า เพื่อนเค้าก็เจอจังๆเหมือนกัน คือตอนประมาณห้าโมงครึ่งเนี่ย จะเป็นเวลาทานอาหารเย็นของนักเรียนประจำ โดยจะมีพี่เวรเคาะระฆังเรียก (นร.ม.6) ทีนี้มันเป็นเวรของเพื่อนพี่เค้าพอดี พอเคาะเสร็จก็เดินลงมา จนเกือบถึงบันไดขั้นสุดท้ายแล้ว ทำไมเสียงระฆังยังดังอยู่หว่า เลยหันกลับไปดู แหะๆ เห็นเต็มตาค่ะ ร่างๆหนึ่งใส่ชุดทหารญี่ปุ่นยืนเคาะระฆังอยู่ แต่ที่น่ากลัวกว่าก็คือ  เค้าไม่มีหัว! สันนิษฐานว่า เค้าเป็นเข้าของหัวเรื่องข้างบนนี่ละค่ะ อีกเรื่องนึงคือเพื่อนพี่สาวเจอเองกับตัว เป็นช่วงม.ต้นเห็นจะได้มั๊งคะ เพราะเค้ายังไม่ย้ายหอนอนกัน ช่วงนั้นเป็นช่วงก่อนสอบค่ะ เค้าเล่าว่า นัดกันตื่นมาตอนตี 3 เพื่อมาอ่านหนังสือเตรียมสอบ (ขยันเจงๆเล๊ย) ทีนี้นิสัยเด็กประจำค่ะ ก่อนนอนต้องลากเตียงมาติดกัน ไม่ว่าจะเพื่อคุยกันสะดวกหรือให้ไม่ตกเตียงก็ไม่รู้ละ พี่คนนี้เค้าก็บอกให้เพื่อนอีกคนมาปลุกตอนตี 3 นะ แล้วก็นอนกันไป พอตี 3 ก็รู้สึกว่ามีคนมาเขย่าตัวปลุกค่ะ เลยตื่นขึ้นมาแต่ไม่เห็นใคร เลยเดินไปเตียงเพื่อนเห็นเพื่อนยังนอนอยู่เลย พอกลับมานั่งคิดก็เอ๊ะ คนปลุกเนี่ย นั่งอยู่ที่พื้นข้างๆเตียง แล้วเขย่าแขนให้เค้าตื่นนี่นา เป็นไปได้ยังไงกัน ฟังดูไม่น่าตกใจค่ะ ถ้าไม่ใช่ว่า เตียงที่พี่เค้านอนเนี่ย มันเป็นเตียงกลาง สองข้างเตียงเป็นเตียงเพื่อนที่ลากมาติดกันไว้ เพราะฉะนั้นถ้าจะปลุกมีสองทางค่ะ ทางหัว ไม่ก็ปลายขา นี่มานั่งที่พื้นข้างๆเขย่าแขนปลุกซะงั้น ที่รร.ยังมีเรื่องเล่าอีกเยอะเลยค่ะ ไม่ว่าจะมาเขย่าเตียง มาจ้องหน้า มาเตือน หรือแม้แต่มาเข้าร่วมวงคุยกันตอนดึกๆ ไว้หายหลอนจากเรื่องที่อ่านๆมาแล้วจะมาเล่าใหม่ค่ะ จากคุณ : ทะเลหวาน - [ 12 เม.ย. 51 13:56:42 ]

ความคิดเห็นที่ 56 ตามอ่านมาตั้งแต่กระทู้แรก ติดใจมากๆ เพราะเราเองก็เจอเรื่องประหลาดบ่อยค่ะ ตั้งแต่เรื่องเล็กๆน้อยๆ เช่น เวลานึกถึงใคร คนนั้นก็จะติดต่อมา  ไปจนถึงเรื่องน่าขนลุกอย่างวิญญาณ(ของตัวเอง)ออกจากร่าง เล่าเรื่องเร็วๆนี้ก่อนดีกว่า 2-3วันก่อน เรากำลังจะออกไปสูบบุหรี่ ก็หยิบบุหรี่ออกมา1มวนถือไว้กับไฟแช็ค พอดีเพื่อนบอกว่าให้จดออเดอร์ซื้อของให้หน่อย เราก็วางบุหรี่กะไฟไว้บนหลังฟรีซเซอร์เตี้ยๆ ก็เอาไฟแช็คกั้นไว้ ไม่ให้บุหรี่กลิ้งตก พอจดออเดอร์เรียบร้อย หันกลับมา อ้าว บุหรี่ไม่มีแล้ว ก้มดูที่พื้นก็ไม่มี เลื่อนฟรีซเซอร์ ก็ยังหาไม่เจอ เลยหันไปหยิบมวนใหม่ พอหยิบไฟแช็ค อ้าว บุหรี่ก็วางอยู่ข้างๆ .. งงๆนะเนี่ย เล่าซะยาว ไม่น่ากลัวเลยเนาะคะ แฮะๆ .. เหมือนเค้าจะมาเตือนมากกว่า ว่าอย่าสูบเลยมันไม่ดี จากคุณ : Pantomime - [ 12 เม.ย. 51 19:34:47 ]

ความคิดเห็นที่ 57 คุณ : Pantomime คุณพูดถึง วิญญาณ(ของตัวเอง)ออกจากร่าง ทำให้ผมนึกถึงพี่ทองคำ สมสนุก พี่ทองคำเป็นโรคหัวใจ แกหัวใจวาย เดี๋ยวนี้ยังไม่ตาย เมื่อเกือบยี่สิบปีก่อนแกหัวใจวายที่ปั๊มน้ำมันที่เมืองอเล็กซานเดรีย เวอร์จิเนีย อเมริกา พอแกหายแกเล่าว่า แกขึ้นไปอยู่บนเสาไฟฟ้าสูง มองเห็นร่างของตัวเองนอนอยู่กับพื้น จากคุณ : อิสวาสุ - [ 12 เม.ย. 51 19:55:06 A:71.114.54.31 X: TicketID:146114 ]

ความคิดเห็นที่ 58 ที่ว่ามองหาบุหรี่ไม่เจอเนี่ย ครือว่า "แก่" แล้วป้ะคะคุณPantomime สุขสันต์วันสงกรานต์ทุกๆท่านนะคะ จากคุณ : PiGGae - [ 12 เม.ย. 51 21:24:48 ]

ความคิดเห็นที่ 59 ตามอ่านมาตั้งแต่กระทู้ที่แล้ว....แต่ไม่มีเรื่องอะไรจะเล่าให้ฟังเลยค่ะ มีแต่คล้ายๆจะเป็นเรื่องประหลาด คือ เมื่อหกเดือนที่แล้ว แฟนบัวเพิ่งเสียชีวิตไป เพราะเป็นมะเร็ง คืนก่อนหน้าที่เค้าจะเสียบัวก็ไปโรงพยาบาลเยี่ยมตามปกติ แล้วปกติเป้นคนผลัดวันประกันพรุ่งมาก มีของเค้าฝากไว้บัวก็ไม่เคยเอาไปคืน แต่วันนั้นขนไปหมดหอเลยค่ะ มีอะไรก็เอาไปหมด บอกว่าเนี่ย ไม่ต้องฝากกะชั้นแล้วนะ เอาไปให้แม่เอากลับบ้านเหอะ.... คืนนั้นตอนที่เยี่ยมแฟนอยู่ เพื่อนสนิท (ที่สนิททั้งตัวบัวเองแล้วก็แฟนบัวด้วย) โทรมาถามว่าเป็นยังไงมั่ง บัวก็ไม่กล้าบอกว่าแย่...แต่คืออยากให้รีบๆมาเยี่ยม ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไม แต่มาเยี่ยมเถอะ แต่ว่าเพื่อนติดว่าดึกมาแล้ว เลยไม่ได้มาเยี่ยม ปรากฎว่าวันรุ่งขึ้น...ปกติบัวไม่ได้เป็นคนตื่นเช้า...เรียนสิบโมงจะตื่นประมาณเก้าโมง...แต่ว่าวันนั้นเก้าโมงอาบน้ำแต่งตัวเสร็จแล้ว แล้วก็มานั่งรออะไรซักอย่างอยู่ จู่ๆพี่ชายของแฟนก็โทรมาแล้วบอกว่า แฟนเสียไปแล้วนะ ตั้งแต่ตีสี่กว่า....เลยรู้สึกว่า เออ ตลกดีนะ เอาของไปคืนหมดแล้ว อะไรอยากบอกก็บอกหมดแล้ว ไม่เหลืออะไรติดค้างกันเลย...ก็ไปกันง่ายๆเลย ไม่ค่อยน่ากลัวนะคะ แต่เหมือนเป็นเรื่องให้คิดมากกว่า ว่าอะไรไม่รู้มาดลใจให้เอาข้าวเอาของของเค้าไปคืนเค้าทั้งหมดเลย เป็นเรื่องที่ทำให้ประหลาดใจมาก จนถึงตอนนี้ค่ะ จากคุณ : วันที่ไม่มีแดด - [ 12 เม.ย. 51 21:49:32 ]

ความคิดเห็นที่ 60 ป่าที่เมืองไทยค่ะ คุณอิสวาสุ อากงเป็นคนที่มีคาถาเยอะมากๆ ตอนเด็กๆจำได้ว่าจะมีแต่คนแปลกหน้ามาหาอากงทุกวันเพื่อให้อากงสอนคาถา ถ้าใครโดนหมาบ้ากัดก้อต้องมาให้อากงเป่าให้ อากงยังเคยเอาทรายมาเสกแล้วโรยไว้รอบบ้านจะได้ป้องกันอันตรายด้วย จากคุณ : ปอนด์ (vanness_bon) - [ 12 เม.ย. 51 22:22:37 ]

ความคิดเห็นที่ 61 อ่านคห.45 นึกได้เรื่องทัก ไม่ทัก แม่ก็สอนไว้ตั้งแต่เด็ก เราก็อาจพลาดไป แถวบ้านมีหมอกลางบ้าน ก็แนวไสยศาสตร์นี่แหละ อยู่หมู่บ้านถัดไป แกชื่อหมอแสวง ตอนนี้คงตายนานแล้วนะ ตอนนั้นแกดังมากเรื่องเวทย์มนตร์ เมียหลวงมาหาขอให้เรียกผัวกลับ เมียน้อยก็มาให้ช่วยยึดผัวชาวบ้าน คือแกทำเสน่ห์ยาแฝดด้วย ไม่รู้แกนึกถึงคุณธรรมหรือเปล่า ตอนนั้นไม่ได้ถามว่าแกเลือกทำไหม เราก็เคยไปหาแกเหมือนกันแต่ไม่ใช่ไปให้ทำเสน่ห์ แต่ตอนอยู่ป.6 เกิดแขนบวมปวดขึ้นมาเฉยๆ รร.ยังไม่เลิกเลย พอถึงบ้านแม่ก็พา ไปหาหมอแสวง พายเรือไปถึงบ้านหมอ6โมงเย็นแล้ว มีแขกรอ อยู่หลายคน ลูกค้าแกน่ะไม่ใช่แขกอินเดีย กว่าจะถึงคิวเราก็1ทุ่ม ในห้องสวด ห้องรักษาแกอึมครึมนะ แกดูแล้วบอกว่า ลมเพลมพัด แล้วเอาแป้งผงมาหน่อยหนึ่ง ว่าคาถาอะไรฟังไม่ออก สงสัยเ็ป็น โอมมะหลุกกุกกุ๋ย แล้วบอกให้เอาแป้งผสมน้ำ นวดแล้วพอกไว้เหมือนใส่เฝือก รุ่งขึ้นเช้าแปลกแต่จริงนะแป้งแห้งแขนยุบ แม่แกะแป้งออก เห็นชัดๆว่ามัน มีเส้นผมอยู่ด้วย มันไม่ใช่ขนเรานะ เป็นเส้นผม คราวนั้นเสียแค่ค่าไหว้ครู 6 สลึง ปีนั้นได้เงินไปกินขนมรร.แค่วันละ 2 บาท 6 สลึงนั้นกินก๋วยเตี๋ยวได้ 1 ชาม เรื่องไสยศาสตร์เจอหลายครั้งแล้ว ไม่ใช่งมงายนะ เจอด้วยตัวเองพิสูจน์ไม่ได้ บ้านนอกไกลปืนเที่ยงก็หาหมอแบบนี้ทั้งนั้น พอโตขึ้นเราเรียนหนังสือก็ลืมเรื่อง พวกนี้ไป พ่อแม่เราป่วยก็พาไปหาแพทย์ดีๆ แพงๆ ไม่ได้นึกถึงพวกนี้เลย แก้ไขเมื่อ 12 เม.ย. 51 23:19:17 จากคุณ : แม่ของObst (obst) - [ 12 เม.ย. 51 23:15:18 ]

ความคิดเห็นที่ 62 เรื่องคาถา ขอแจมเล่าหน่อยก็แล้วกัน ถือว่าเป็นการรำลึกถึงความรู้สึกดี ๆ อบอุ่น ๆ จากพ่อใหญ่(พ่อของแม่) สมัยที่เรายังเป็นเด็ก ๆ คือที่บ้านสมัยนั้นยังไม่มีไฟฟ้าเข้า น้ำประปาก็ยังไม่มี ถนนก็เป็นแบบลูกรัง หมู่บ้านห่างจากถนนใหญ่ตั้ง 2.5 กม. เหนือหมู่บ้านก็เป็นป่าใหญ่กินเนื้อที่ 3 จังหวัดเลย ทีนี้เวลาคืนเดือนหงายคนในบ้านทั้งบ้านก็จะมานอนเสริมเย็นกันชมแสงดวงจันทร์ เวลาคืนเดือนมืดถ้าร้อน ๆ ก็จะมานอนเสริมเย็นนับดาวเล่นกัน ที่บ้านจะเป็นแบบบ้านยกพื้นและมีนอกชานกว้างมาก และนอกชานนั้นก็เป็นสถานที่รวบครอบครัวในกลางคืน คือทุกคนออกมานอนเสริมเย็นกันจนเผลอหลับและตกดึกจึงจะปลุกกันเข้าไปนอนในห้องนอน ในช่วงยังไม่หลับก็จะมีเรื่องเล่าจากตา หลาน ๆ ก็จะมานอนรอบ ๆ ตานั่นแหละเพื่อรอฟังเรื่องราวในอดีตของแก ซึ่งเรื่องที่เราจะเล่านี้ก็เป็นเรื่องเล่าที่เราได้ฟังจากตาอีกที แกจะชอบเล่าเรื่องราวความหลังของแกสมัยแกยังหนุ่ม ๆ มีเรี่ยวมีแรง เรื่องการถางป่าเพื่อสะสมที่ไว้ทำกิน ทั้งที่ทำไร่ที่นา ซึ่งสมัยนั้นยังเป็นป่าอยู่ คนโบราณจะเชื่อเรื่องวิญญาณเจ้าที่ตามต้นไม้ใหญ่และก็โพนข่อย คือเนินดินที่มีต้นข่อยเกิดและโตอยู่บนเนินนั้น (ไม่รู้คนสมัยนี้จะรู้จักต้นข่อยรึเปล่าเนาะ สมัยเด็ก ๆ เราชอบไปปีนต้นข่อยเก็บกินลูกข่อยสุก ลูกข่อยสุกจะมีสีเหลือง ๆ รสหวานและมีกลิ่นหอมด้วย อร่อยดี เป็นผลไม้ชั้นเลิศของเด็กเลี้ยงควายบ้านนอกเลยล่ะ..อิอิ..) ทีนี้ตาเล่าว่าเวลาจะไปถางป่าเพื่อสะสมที่นี้จะต้องมีการท่องคาถาเพื่อสื่อสารกับผีหรือวิญญาณ เหมือนจะขออนุญาตเจ้าที่ว่าตอนนี้ที่ตรงนี้จะเป็นของคนคนนี้แล้วนะ และจะถูกถางป่าตัดต้นไม้ ถางโพนแล้วนะ คือตาเล่าว่าถ้าใครไม่มีคาถาหรือไม่ทำการขออนุญาตก่อนพอไปถางป่าแล้วจะเกิดการป่วยทันที หรือไม่ก็จะตายแบบไม่รู้สาเหตุในเวลาต่อมา ซึ่งคนสมัยนั้นในแถบนั้นจะเชื่อกันว่าเป็นเพราะผีมาหักคอ ส่วนอีกเรื่องก็เป็นเรื่องพวกสางที่ดงพญาไฟ (ปัจจุบันน่าจะกลายเป็นดงพญาเย็นมั๊ง) สมัยนั้นตาเป็นคนขยันทำมาหากิน แกเป็นทั้งนายฮ้อยหมูด้วย คือพอตกหน้าที่ทำไร่ทำนาเสร็จแล้ว แกก็จะนำหมูไปขายในบางกอก(น่าจะเป็นบางปะกอกแถวฝั่งธนในปัจจุบันนะ) ซึ่งในการเดินทางสมัยนั้นก็พากันเดินทางด้วยเท้า ทางจากภาคอีสานที่จะเข้าไปบางกอกนั้นจะต้องผ่านดงพญาไฟแถว ๆ สระบุรีหรือโคราชมั๊ง(ไม่แน่ใจว่าใช่รึเปล่า แต่คาดว่าน่าจะเป็นแถบนั้น) ตาเล่าว่าที่ดงพญาไฟนั้นจะมีพวกสาง ซึ่งก็คือเสือที่สามารถแปลงกายเป็นคนเพื่อหลอกล่อเอาไปกินอะไรประมาณนั้น แถมจะมีคนในกลุ่มนายฮ้อยด้วยกันตายเพราะไข้ป่าเยอะมาก คือคนที่รอดผ่านกลับบ้านมาได้นี่ถือว่าแข็งแรงเลยและส่วนมากคนที่รอดมาได้ก็คือคนที่มีคาถาอาคมประมาณนั้น คือตาแกจะมีเรื่องเล่าสมัยแกยังหนุ่ม ๆ ให้ฟังเยอะแยะ แกชอบเล่าให้หลาน ๆ ฟัง ส่วนพี่ชายเราที่เริ่มเป็นวัยรุ่นณ ตอนฟังเรื่องเล่าก็จะชอบแซวตาว่าโม้ ๆ ไปซะนั่น ส่วนป่าไม้ระแวกหมู่บ้านนั้น คิดว่าสมัยก่อนรุ่นของตานั้นกฏหมายคงจะยังครอบคุมไม่ถึง คงจะยังไม่กำหนดให้เป็นป่าสงวน ผู้คนจึงสามารถจับจองไว้เป็นที่ทำกินกันแบบอิสระ ใครขยันก็สามารถจับจองที่และถางป่าทำเป็นที่ทำกินได้เยอะ และปริมาณคนสมัยนั้นก็ยังน้อยอยู่ แถมตาเล่าว่าที่ดินแถบหมู่บ้านสมัยนั้นขอแบ่งกันง่าย ๆ เลย แบบให้กันฟรี ๆ เลยก็มี บางคนขยันจับจองก็จองไว้เยอะ ๆ แล้วก็แบ่งให้คนที่มาทีหลังเพื่อถางป่าเป็นที่ทำกินเอาเอง และก็แค่ทำพิธีขออนุญาตวิญญาหรือผีที่เป็นเจ้าที่เท่านั้นเอง (นั่นคือเมื่อร้อยกว่าปีมาแล้วนะคะ เพราะรุ่นตานั้นเป็นรุ่นเกือบรุ่นแรก ๆ ที่ก่อตั้งหมู่บ้านนั้น) ถ้าสมัยนี้ล่ะก็มีหวังโดนจับแหงม ๆ เพราะกลายเป็นป่าสงวนไปเรียบร้อยแล้ว แถมที่ทางก็ถูกตราจองเป็นของใครของมันแบบถูกต้องตามกฏหมาย ขอกันฟรี ๆ ไม่ได้ซะแหล่ว แถมป่าเหนือหมู่บ้านก็อยู่ใต้ความดูแลของหน่วยงานพระบรมราชินูปถัมย์แล้ว เลยไม่มีใครกล้าแม้จะไปตัดไม้ในป่าเลย ตอนนี้ป่าไม้เลยกลับมาเป็นป่าไม้จริง ๆ อีกครั้ง แก้ไขเมื่อ 12 เม.ย. 51 23:25:12 จากคุณ : JC2002 - [ 12 เม.ย. 51 23:23:26 ]

ความคิดเห็นที่ 63 ตามอ่านมาตั้งแต่กระทู้แรก เห็นรีเควสเรื่องบรรพบุรุษคนจีน เอาซักหน่อยเนอะ ตอนเด็กๆเราจะสนิทกับก๋งมาก เป็นหลานสาวคนเดียวที่ก๋งรักที่สุดแล้วก็ตามใจที่สุด แต่พอช่วงเราประมาณ7-8ขวบก๋งเป็นมะเร็ง ไปนอนรักษาตัวอยู่ที่โรงบาลจังหวัดสมุทรสงคราม(พอดีมีญาติอยู่ที่นั่น) แล้วที่นี่เราก็อยู่กรุงเทพ นานๆจะไปเฝ้าไข้-เยี่ยมก๋งทีนึง พอวันที่ก๋งจะเสียอาโทรมาบอกป๊ะป๊าว่าก๋งอาการไม่ดีแล้วนะรีบมาด่วนเลย บ้านเราทั้งบ้านก็รีบนั่งรถไปกันจากกรุงเทพ จนพอถึงโรงพยาบาลก็พบว่าก๋งเพิ่งเสียไปเมื่อประมาณ2นาทีที่แล้ว (ตอนที่เรามาถึงโรงพยาบาลพอดี)ญาติๆก็เลยบอกว่าเนี่ย ก๋งเค้ารอเราอยู่นะ รอลูกหลานมาครบแล้วค่อยเสีย... แล้วทีนี้ตอนงานศพ ก๋งเราเป็นคนมีของ(แต่ไม่รู้เหมือนกันนะคะว่าก๋งมีของอะไร)แต่เห็นว่าที่หลังสักอะไรซักอย่าง ตอนเด็กๆมองว่าเป็นอะไรขยุกขยุยดำๆเลยไม่ได้สนใจว่าเป็นลายอะไร... ทางญาติๆก็ตั้งศพไว้7วัน พอวันก่อนวันเผาวันนึง พระกำลังสวดอยู่เลย อยู่ๆไฟบนเวที(คือเค้าเอาโลงตั้งไว้บนเวที แล้วบนเวทีจะมีไฟส่องเป็นไฟนีออน2คู่ กับ แบบโคมอีก7-8ดวง)ที่เป็นนีออนก็แตกแล้วก็ตามด้วย ไฟโคมทั้งศาลาแตกพร้อมๆกันหมดทุกดวง ศาลามืดหมด จำไม่ได้ว่าตอนนั้นมีเหตุการณ์อะไรอีกจำได้แต่ว่าตอนนั้นโกลาหลมากค่ะ คนในศาลาตกใจลุกวิ่งออกไปข้างนอกกันหมด แล้วม๊ะม๊าก็รีบพากลับบ้านเลย ตอนหลังป๊ามาเล่าให้ฟังว่า ของก๋งออก รู้สึกว่าจะเป็นหนุมาน หรืออะไรเนี่ยล่ะค่ะ กับอะไรอีกอย่างที่ก๋งมี เค้าออกจากร่างก๋ง แล้วแสดงอภินิหารทำไฟแตกทั้งศาลา ... รู้สึกว่าสุดท้ายต้องใช้เงินคืนทางวัดแถมโดนทางวัดบ่นอีกแนะ - -" หลังจากที่ก๋งเสีย ที่เราเจอบ่อยๆก็จะเป็นกลิ่น อย่างเวลาเราขึ้นนอนดึกอยู่คนเดียว คือบางทีนั่งเล่นคอมเสร็จกว่าจะไปอาบน้ำกว่าจะมานั่งโบ๊ะครีมทีละตัวเสร็จก็ปาไปตี2ตี3 ก็จะเริ่มได้กลิ่นล่ะเป็นกลิ่น..เค้าเรียกอะไรไม่แน่ใจนะคะ ยาเส้นป่ะคะ?- -" ที่เป็นเหมือนบุหรี่ แต่ต้องม้วนๆเองด้วยใบตองแห้งๆแล้วใส่ไส้ข้างในเป็นเส้นๆอ่ะค่ะ... นั่นล่ะ ลอยมาละ แล้วคือทีแรกจะอยู่แบบเหมือนกลิ่นลอยมาไกลๆ แต่คือแบบดื้อ ยัง...หนูยังโบ๊ะครีมไม่เสร็จอ่ะก๋ง...ยังไม่ขึ้นอ่ะ กลิ่นก็จะเริ่มแรงขึ้นๆจนเหมือนมาวนอยู่รอบๆหัว... ก็ได้ค่ะ- -" ขึ้นก็ได้ ต้องรีบเผ่นขึ้นไปนอนทันทีทันใด กลัวว่าถ้าดื้อต่อไปก๋งอาจจะมาให้เห็นมากกว่ากลิ่นน่ะสิ... แล้วปรากฎว่าตอนเช้า ป๊ามาเล่าให้ฟังว่าเมื่อคืนก๋งมาเข้าฝัน มาคุยด้วย ก็อ้าวว แสดงว่าก๋งแวะมาแกล้งหนูก่อนสิเนี่ย แล้วค่อยขึ้นไปเข้าฝันป๊า- -" อีกทีนึงก็เป็นตอนจะไปเอนท์ วันที่จะไปเอนท์ ตั้งนาฬิกาปลุกไว้ด้วยมือถือ แล้วปรากฏว่ามือถือดันแบทหมด มันเลยไม่ปลุก- -* ทีนี้เราก็ฝันว่าเห็นก๋งเดินมาลูบหัวแบบเอ็นดู ยิ้ม แล้วก็บอกเราว่า "รีบหน่อยลูก" เราในฝันก็งงๆเอ๊ะ รีบอะไร แล้วก็สะดุ้งตื่น ดูนาฬิกา เกือบสายแล้วก็เลยรีบตาลีตาเหลือกอาบน้ำสระผมออกจากบ้านแทบไม่ทัน ดีที่ก๋งมาปลุกนะเนี่ยไม่งั้นคงนอนยาว- -" เรื่องแปลกๆนี่เราเจอมาเยอะค่ะ พอดีอยู่โรงเรียนหญิงล้วนในวัง เก่าแก่แห่งหนึ่ง ก็เลยได้เจอเรื่องแปลกๆบ่อยๆ ไว้ว่างๆคราวหน้าจะมาเล่าใหม่ จากคุณ : Alphaz - [ วันมหาสงกรานต์ (13) 00:20:13 ]

ความคิดเห็นที่ 64 คุณ : JC2002 ดงพยาเย็นอยู่แถวปากช่อง โคราช เมื่อเล็กๆเคยนั่งรถไฟพอผ่านผาเสด็จ (ร.5 เคยเสด็จ) ตรงหินชะโงก รถไฟจะค่อยๆวิ่งอย่างช้าๆ เราก็จะไหว้ตามผู้ใหญ่ แสดงความเคารพต่อสถานที่ เคยได้ยินมา เขาว่าทั้งผีป่า ผีบ้าน จะเกรงผู้มีบุญญาธิการ เส้นทางรถไฟผ่านดงพยาไฟเสร็จได้ก็ด้วยบุญญาบารมีในหลวง ร.5 ท่านต้องไปขอ ต่อมาก็เปลี่ยนไปเรียกว่า ดงพยาเย็น คุณแม่อ็อป คคห #61 อยากฟังเรื่องบ้านผีสิงของคุณจัง (สงสัยจะมีแผนแหงเลย เผื่อใครคิดจะไปเยี่ยม) จากคุณ : PatPDX - [ วันมหาสงกรานต์ (13) 01:13:24 ]

ความคิดเห็นที่ 65 ถ้าคห.62หมายถึงเขาใหญ่ละก็ อิฉันก็เจอ ตอนนั้นยังเป็นนศ.อยู่  นศ.และนส.นะคะ ไปออกค่าย ไว้เล่าวันหลังค่ะ ส่วนบ้านผีสิงเรื่องจริง อุบไว้ก่อน ไม่มีแผนอะไรหรอก ใครไปเยี่ยมจากเมกาก็ยินดีต้อน ออกค่าตั๋วเอง ขอให้ กินน้อยๆถูกก็แล้วกัน ฮ่าๆ จากคุณ : แม่ของObst (obst) - [ วันมหาสงกรานต์ (13) 03:15:55 ]

ความคิดเห็นที่ 66 พี่ PatPDX ดงพญาไฟ(เย็น)อยู่แถวปากช่องเองเหรอคะ ว่าแล้วก็แอบคิดถึงวิวลำตะคองเลย สมัยทำงานอยู่กรุงเทพเวลานั่งรถทัวร์กลับบ้าน จะชอบจองที่นั่งริมหน้าต่างเพื่อดูวิวลำตะคองที่โคราช แก้ไขเมื่อ 13 เม.ย. 51 09:53:41 จากคุณ : JC2002 - [ วันมหาสงกรานต์ (13) 09:52:55 ]

ความคิดเห็นที่ 67 ขออนุญาตเล่าเรื่องศาลเจ้าแม่กวนอิมนะคะ ประมาณปีสี่ศูนย์ได้ไปไหว้ศาลเจ้าแม่กวนอิมที่เชียงใหม่ แล้วคนที่พาไปไหว้บอกให้เสี่ยงเซี่ยมซีถามเรื่องที่อยากถามดู ซึ่งตอนนั้นก็กำลังรู้สึกว่าชีวิตค่อนข้างมีปัญหา ก็เลยอธิษฐานว่าขอให้บอกหรือเตือนว่าเราจะเป็นอย่างไรต่อไป ติ้วที่ตกลงมาบอกว่าชีวิตแย่นะ เราก็ไม่อยากได้เลย ทำไงดี คนที่พาไปก็เลยแนะนำให้เสี่ยงเซียมซีอีกครั้ง เราก็อธิษฐานใหม่ บอกท่านว่าใบที่ได้มาไม่ดีเลย ถ้าชีวิตเรายังดีอยู่บ้างขอใบใหม่เถอะนะ สมใจนึก ได้ใบใหม่มาและทำให้เราขนลุกซู่ เพราะเซี่ยมซีใบใหม่บอกว่า ทำไมต้องถามซ้ำถามซาก.. ไม่ทราบว่าปกติแล้วมีใบเซี่ยมซีแบบนี้ด้วยหรือ..แต่อ่านแล้วตรงกันทั้งภาษาไทยและภาษาจีน ได้แต่นั่งอึ้งและยกมือไหว้ขอบคุณ และกลายเป็นอีกเรื่องหนึ่งที่จำได้แม่น จากคุณ : ตั้งเพ็กเง็ก - [ วันมหาสงกรานต์ (13) 12:15:43 ]

ความคิดเห็นที่ 68 อีกเรื่องเป็นเรื่องของคนรู้จักและเกี่ยวกับเจ้าแม่กวนอิมเช่นกัน เพื่อนของเจ้าของเรื่องซื้อก๋วยเตี๋ยวลูกชิ้นเนื้อมาให้กิน ทีนี้ลูกชิ้นของบางเจ้าก็แยกไม่ค่อยออกว่าลูกชิ้นเนื้อหรือหมูเพราะสีใกล้เคียงกัน ไม่เหมือนเมื่อก่อนที่สีลูกชิ้นเนื้อจะเข้มกว่าสีลูกชิ้นหมู แถมกลิ่นอะไรก็ไม่ค่อยมี คนกินก็เหมือนจะเอะใจหน่อย ๆ ก็ชะงักแล้วถามยืนยันว่าหมูแน่นะ คนซื้อก็..อือ..หมู คนกินก็คีบลูกชิ้นจะเอาเข้าปาก เจ้าแม่กวนอิมหยกที่ห้อยอยู่ที่คอก็หล่นมาโดนพื้นและแตกในบัดดล คนซื้อก๋วยเตี๋ยวมาให้ก็หน้าซีดไป จากคุณ : ตั้งเพ็กเง็ก - [ วันมหาสงกรานต์ (13) 12:24:20 ]

ความคิดเห็นที่ 69 เมื่อปีที่แล้วช่วง Black Friday ผมขับรถพาเพื่อนๆ ไปซื้อของกัน ด้วยความที่อากาศเย็นตอนเช้าหรืออะไรไม่ทราบ .........แต่ขณะนั้นก็สายแล้ว ประมาณ 10โมง ขณะที่กำลังจะลงจากรถเข้าร้านที่ 4 ผมเกิดอาการปวดขาข้างขวามาก ปวดมากอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน ปวดแบบที่เรียกว่าเดินไม่ได้เลย ผมจึงบอกให้เพื่อนๆ อีก 4 คนลงไปซื้อของ โดยผมจะนั่งรอในรถ ผมย้ายไปนั่งเบาะหลังเพราะสบายกว่าเยอะ แต่อาการปวดก็ไม่ทุเลาลงแม้แต่น้อย นั่งอยู่ประมาณครึ่งชั่วโมง ก็ยังปวดมากๆ จนในสมองมีแต่คิดว่าทำยังไงจึงจะหายปวด ลองลงมายืนข้างๆ รถก็ปวด ลองนอนราบๆ ก็ปวด ........ไม่ว่าจะเปลี่ยนท่าไหนก็ปวดมากมายเท่าๆกันหมด ผมนึกขึ้นมาได้ว่าสมัยเรียนมหาลัย มีรุ่นพี่คนนึงที่เคร่งในศาสนาเคยเล่าให้ฟัง ว่าบางครั้งคนเราจะโดน "ของ" ที่ผู้มีอาคมปล่อยออกมา โดยของจะเข้าขณะที่จิตเราอ่อน ผู้หญิงจะเข้าขาซ้าย ผู้ชายจะเข้าขาขวา แล้วจะปวดมาก ผมได้ฟัง แต่ก็ไม่เคยเชื่อว่ามันจะเกิดขึ้นได้จริงๆกับตัวผม เลยไม่ได้ใส่ใจ แต่วันนั้น วันที่ผมปวดมาก ผมนึกถึงคำพูดของพี่คนนี้...ที่พูดเมื่อกว่ายี่สิบปีมาแล้ว ในใจก็นึก ที่นี่มันอเมริกานะ มันจะมีอาคมของใครมาหาเราได้ยังไง ในที่สุด ผมก็ตั้งใจว่าจะลองดูละกัน เผื่อว่ามันจะหาย .....ทั้งๆ ที่ก็ไม่ทราบว่าจะทำยังไงให้ "ของ" ออกจากตัวผม ยังไงก็คงจะไม่เลวร้ายกว่าที่เป็นอยู่แน่นอน ไม่มีอะไรจะเสียนี่นา ไหนๆ ก็นั่งปวดมาตั้งนาน ผมนั่งสวดมนต์อาราธนาพระ ตั้งนะโม 3 จบ เสร็จแล้วตามด้วยการแผ่เมตตาถึงทุกๆ คน รวมทั้งเจ้ากรรมนายเวร ขออุทิศบุญที่ผมได้ทำมาทั้งหมดให้ไปถึงทุกๆ ท่าน ทันทีที่ผมแผ่เมตตาเสร็จ อาการปวดหายไปทันที ผมเองแทบจะไม่เชื่อเลย ถ้ามันไม่ได้เกิดขึ้นกับตัวเอง ผมลองลุกขึ้นยืนข้างๆ รถได้ทันทีโดยไม่ปวด แต่ก็ยังไม่พยายามฝืนเดิน ขณะนั้นเพื่อนๆ ก็เดินกลับมา ผมเลยให้เพื่อนขับรถให้เพราะยังไม่แน่ใจว่ามันจะกลับมาปวดอีกหรือเปล่า ก็ขับข้ามถนนไปอีกร้านนึงซึ่งอยู่ห่างกัน 2 ไฟแดง พอไปถึงผมก็เลยลองออกไปเดินห้างนั้นดู ไม่น่าเชื่อเลยว่าอาการปวดไม่เหลืออยู่เลยครับ ------------------------------------------------------------------ สมัยเด็กๆ ก็มีเรื่องเฉียดตาย แต่ผมรอดได้เพราะพระพุทธคุณทุกครั้ง จากคุณ : academician - [ วันมหาสงกรานต์ (13) 13:57:14 A:130.18.158.247 X: TicketID:075095 ]

ความคิดเห็นที่ 70 คุณ Panissar เรื่องซิตี้แบงค์ ผมตอบไว้ในกระทู้เครื่อง mixer เมื่อเดือนก่อนนะครับ จากคุณ : academician - [ วันมหาสงกรานต์ (13) 14:18:17 A:130.18.158.247 X: TicketID:075095 ]

ความคิดเห็นที่ 71 ตามอ่านจนมาถึงกระทู้ที่สอง กลัวก็กลัวแต่ก็ชอบอ่านจริงๆค่ะเรื่องลึกลับเนี่ย เลยขอมาเล่าเรื่องของตัวเองบ้าง สมัยเด็กๆตอนยังอยู่ที่บ้านเก่าเป็นตึกแถว5ชั้น เราอยู่ชั้น3กะป๊าม้า ตอนเย็นจะต้องโทรเรียกพี่ชายที่อยู่ชั้น2ลงมาทานข้าว มีอยู๋วันนึง โทรลงไปหาพี่ เรา: โหล เฮียหรอ กลับมาแล้วหรอ เฮีย: อืม เรา: (แล้วเราก็พูดไปประมาณ5นาที) เออ ลงไปกินข้าวได้แล้วนะ เฮีย: อืม เดี๋ยวไป เรา: โอเค พอเราเดินลงมาชั้น1 ก็ไม่เจอพี่ชาย ถามพี่เลี้ยง เค้าก็บอกว่า พี่ชายเรายังไม่กลับมาเลย.... ส่วนเราตอนนั้นยังไม่กลัว เลยขึ้นไปที่ห้องพี่ เข้าไปดู ยังไม่มีใครเข้ามาในห้องจริงๆด้วยอะ เด๋วจะมาเล่าเรื่องต่อไปนะคะ เจอที่บ้านเก่าเหมือนเดิม จริงๆบ้านใหม่นี่ก็เจอเรื่องแปลกๆบ่อยๆ แต่เริ่มชินแล้วละค่ะ ^^" จากคุณ : ayu-ayu - [ วันมหาสงกรานต์ (13) 17:53:04 ]

ความคิดเห็นที่ 72 มายืนยันความเห็นคุณตั้งเพ็กเง็กครับว่าเซียมซีใบดังกล่าวมีจริง และผมก็เสี่ยงได้จากศาลเจ้าแม่กวนอิมเช่นกัน ต้นปีก่อน กลับเมืองไทยไปเก็บข้อมูลเพื่อทำปริญญาเอก เหนื่อยและท้อมากๆเพราะอาจารย์ที่ปรึกษาเขียนเมล์มา "จิก" และสั่งงานเพิ่มตลอดเวลาจนต้องเลื่อนตั๋วกลับ (เสียค่าปรับอีก 4000 บาทด้วย) ตอนนั้นเซ็งมากเลยไปไหว้ขอพรจากเจ้าแม่กวนอิมว่างานที่ทำอยู่นี่จะผ่านพ้นไปด้วยดีและเรียนสำเร็จหรือไม่ เจ้าแม่ตอบผ่านใบเซียมซีว่าสำเร็จสมประสงค์ แต่ด้วยความที่ย้ำคิดย้ำทำเลยเสี่ยงใบใหม่ คำทำนายออกมาเป็นกลอน จำได้ขึ้นใจวรรคหนึ่งว่า "ถามวันหน้าแล้วอย่ามาย้อนถาม" ขนลุกซู่แต่ก็อดขำไม่ได้ กลับมาถึงบ้านเอาเซียมซีมาอ่านให้แม่ฟัง แม่ยังหัวเราะแซวว่า "เก่งว่ะ คุยกับเจ้ารู้เรื่องด้วย" ทุกวันนี้ใบเซียมซีนี้ก็ยังเก็บไว้อยู่ อ้อ ลืมบอกไปครับว่าเซียมซีที่ศาลเจ้าแห่งนี้มีประมาณหกสิบคำทำนายได้ จะว่าบังเอิญก็ไม่อยากเชื่อว่าทำไมต้องได้ใบที่สองแบบนี้ ตอนหลังไปดูหมอ หมอเอาดวงไปดูให้แล้วพูดคำแรกออกมาเลยว่า "คุณติดต่อกับข้างบนได้นะคะ เคยสังเกตไหมคะว่าเวลาสวดมนต์หรืออธิษฐานอะไรแล้วมีคำตอบกลับมาให้รู้เสมอว่าท่านที่คุณอธิษฐานฟังคุณอยู่" ความคิดแวบแรกที่มาในหัวคือใบเซียมซีใบนั้นแหละครับ จากคุณ : Shakesple - [ วันมหาสงกรานต์ (13) 22:29:43 ]

ความคิดเห็นที่ 73 ด้วย.. เรื่องที่หนึ่ง ตอนเป็นเด็กเราจะฝันซ้ำๆกันอยู่เรื่องนึง ฝันทีไรต้องตื่นมาร้องไห้ให้ย่าปลอบทุกที เราเกลียดฝันนั้นมาก ฝันว่ายายกับตาใส่หน้ากากผีวิ่งไล่ตามเราในป่าหนามมืดๆ เราวิ่งหนี หอบ เหนื่อย พอพ้นป่ามาได้ก็เจอคนสองคนนั่งอยู่บนหญ้าเขียวริมน้ำ โตมาอายุเลยเบญจเพสถึงได้รู้ว่าตอนแม่ท้อง ตากับยายจะให้ไปทำแท้ง... จากคุณ : padme' amidala - [ วันมหาสงกรานต์ (13) 23:21:33 ]

ความคิดเห็นที่ 74 เรื่องที่สอง ตอน ป. ๔ ฝันว่ามีผู้ชายคนนึงแบกเราขึ้นบ่า เดินไปทางตรงกันข้ามกับทางที่เราจะไป เรารู้สึกว่าตัวเราลอย มองจากมุมสูงเห็นจักรยานเราล้มอยู่กลางถนน เราเลยตามผู้ชายคนนั้นไป ไม่รู้จะแบกเราไปไหน ตื่นมารู้สึกตัวได้ยินเสียงย่าเรียกชื่อ เห็นหมาเรามายืนเกาะที่ขอบเตียงแล้วหลับไป ตื่นอีกทีบนรถตู้ เจอปู่กับญาติๆ ถามว่าจะไปไหนกัน ปู่บอกหนูโดนรถชนไงลูก เราจำอะไรไม่ได้ หัวน็อคพื้นสลบ ตื่นอีกทีที่ รพ อีกทีเช้าแล้วที่บ้าน จำอะไรไม่ได้ไปสามวัน จำได้แต่ว่าจะไปทำการบ้านบ้านเพื่อนแล้วก็มืดไปหมดเลย นี่ถ้าย่าไม่ไปเขย่าขาและเรียกชื่อไม่รู้จะไปอยู่ที่ไหนนะตอนนี้ จากคุณ : padme' amidala - [ วันมหาสงกรานต์ (13) 23:28:34 ]

ความคิดเห็นที่ 75 เรื่องที่สาม อันนี้ผีอำ แบบจำได้แม่นมากเพราะตอนนั้นตื่นแล้ว (กลางดึก) สมัยเรียนมหาวิทยาลัย เช่าหอนอกอยู่ เวลานอนจะมีหมอนใบเล็กปิดหน้าไว้ใบนึง แบบว่าสบายดี ชอบเอาหน้าซุกหมอน ฝันเห็นพ่อมั๊ง แล้วตื่นกลางดึก ได้กลิ่นธูปวูบนึง แล้วรู้สึกเหมือนมีคนมายืนอยู่ข้างเตียง แต่ไม่กล้าเอาหมอนออกให้พ้นหน้า ถามในใจว่า พ่อเหรอ พอถามเสร็จปุ๊บ ตัวเราเหมือนโดนไม้กระดานแผ่นใหญ่ทาบลงมาบนตัวแล้วได้ยินเสียง ตึ้ง จากนั้นเหมือนมีคนขึ้นมาคร่อมที่ขา แล้วขย่มๆๆๆ เรากลัวมาก ขยับนิ้วก้อยก็ไม่ได้ จะสวดมนต์ก็นึกอะไรไม่ออกเลยทำใจดีสู้เสือ อยากทำไรก็ทำไป จะนอน ไม่เล่น แป๊บเดียวก็ตัวเบาเลย เฮ่อ... จากคุณ : padme' amidala - [ วันมหาสงกรานต์ (13) 23:34:54 ]

ความคิดเห็นที่ 76 อันนี้แถม... ที่หอพักอีกเช่นกัน ห้องทางซ้ายเป็นรุ่นพี่ ห้องทางขวาเป็นเพื่อนเราเอง ดึกคืนนึงเราตื่นมา หิวมาก เลยลุกขึ้นมาต้มมาม่ากิน ได้ยินเสียง อึ๊ อึ๊ แล้วก็รุ่นพี่คนนั้นทำเสียงตึงตัง (แบบห้องไม่เก็บเสียงอ่ะนะ) แล้วเปิดประตูห้องไปเคาะห้องพี่เค้า เราก็ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น ตีสามตีสี่ได้แล้ว ท่าจะเพี้ยน ตื่นเช้าได้ยินพี่เค้าคุยกับรุ่นพี่อีกคนแถวหน้าห้องว่าเมื่อคืนโดนผีอำ เราก็เลยออกไปคุยด้วย (ปกติไม่ชอบหน้ากัน) ว่าเมื่อคืนอ่ะเราก็สงสัยว่าพี่เป็นอะไร เรานึกว่าไอ้ป๋องหมาที่หอมันงึ๊ด งื๊ด ซักพักเพื่อนเราเปิดประตูออกมา งัวเงียบอกว่า แก...เมื่อคืนชั้นถูกผีอำ....ประมาณตีสี่ ถ้าเราไม่ลุกขึ้นมากินมาม่า ไม่รู้จะโดนสามห้องซ้อนรึเปล่านะ คือ...วันนั้นเค้ามีพิธีบูชาแห่เจ้าแม่ลิ้มกอเหนี่ยวกันค่ะ...แต่เราว่าไม่น่าจะเกี่ยวกัน .. จากคุณ : padme' amidala - [ วันมหาสงกรานต์ (13) 23:44:33 ]

ความคิดเห็นที่ 77 อ่านกระทู้คุณอิสวาสุมาแทบทุกกระทู้ ที่แจมกระทู้กันมั่ง ไม่แจมมั่งก็หลายกระทู้อยู่ ชอบค่ะ รู้สึกเหมือนกับเป็นญาติผู้ใหญ่ยังไงยังงั้น.. วันนี้ว่างค่ะ เลยเอาเรื่องตัวเองมาแจมมั่ง ! เมื่อก่อนเมื่อคุณแม่สามีซึ่งเป็นชาวอเมริกันยังมีชีวิตอยู่ ก็สนิทกันค่ะ แม่สามีคงนึกสงสารว่าลูกสะใภ้ตัวคนเดียว แต่งงานกับลูกชายมาอยู่ที่นี่ เวลาเจอกันแม่สามีชอบสอนเรื่องศาสนาคริสต์ บางทีคุยได้เป็นชั่วโมงๆ โดยที่เราก็ชอบฟัง เห็นด้วยมั่ง ไม่เห็นด้วยมั่ง  แต่ก็ไม่เคยขัดคอหรือเถียงอะไรท่าน ท่านก็เลยยิ่งชอบคุยเรื่องนี้ทุกครั้งที่เราไปหา มีอยู่วันหนึ่งขณะที่ท่านกำลังสอนเราเรื่องพระเจ้าอยู่ เราได้กลิ่นดอก gardinia ก็ถามท่านว่า Mother, do you have flower around here? ท่านก็บอกว่าไม่มี ไม่มีดอกไม้อะไรในบ้าน เราก็นั่งต่อสักพักทนไม่ไหวเพราะยังได้กลิ่นอยู่ ก็เดินหาทั่วบ้านก็ไม่เจอดอกไม้อะไรสักดอก ก็ได้แต่แปลกใจว่ากลิ่นมันมาจากไหน วันต่อมาก็โทรคุยกับแม่เราที่เมืองไทย ก็เล่าเรื่องโน้นเรื่องนี้ไปเรื่อยๆ   แล้วก็มาถึงเรื่องที่เราไปได้กลิ่นดอกไม้ที่บ้านแม่สามีขณะที่ท่านกะลังสอนเรื่องพระเจ้ากับเราอยู่ แม่เป็นพุทธแบบที่ว่า ทุกวันพระแม่จะไปนอนวัด ถือศีล8 แล้วแม่จะนั่งสมาธิ สวดมนต์ก่อนนอนทุกคืน พอเล่าให้แม่ฟังว่า เราได้กลิ่น "ดอกพุด" (gardinia) ที่บ้านแม่สามี ไม่รู้มันมาจากไหน แม่ก็เลยบอกว่า ท่านคงอยากเตือนเรามั้ง ไม่ให้เราลืมว่าเราเป็นพุทธ เราฟังดูแล้วรู้สึก เออ.. มัน make sense แฮะ ! PS – gardenia ก็คือดอกสีขาวๆ หอมๆ กลีบซ้อนๆ บ้านเราเรียกดอกพุด  ซึ่งไปพ้องเสียงกับคำว่า “พุทธ” แก้ไขเมื่อ 14 เม.ย. 51 02:27:03 จากคุณ : tess.tx - [ วันเนา (14) 02:26:43 ]

ความคิดเห็นที่ 78 เล่าแล้วติดลมค่ะ  มาต่ออีกเรื่องสำหรับคนชอบของมือสองโดยเฉพาะ.. เรื่องนี้เกิดขึ้นกับแม่เราค่ะ  คือน้องเราตอนนั้นทำงานกับ UN ไปกลับระหว่างไทย – เขมร เป็นประจำ  ตอนที่อยู่เขมรไปอยู่ทีก็เป็นเดือนๆ  ก็รู้ๆอยู่ว่าที่นั่นน่ะไม่มีอะไรให้ทำมากนัก  เสาร์ – อาทิตย์ น้องเราชอบไป shoping ที่เค้าเรียกตลาดรัสเซียถ้าจำไม่ผิด  ก็ชอบไปซื้อเสื้อผ้ามือสองสภาพดีๆกลับมาฝากคนที่เมืองไทยประจำ  คราวนี้ก็ไปได้ชุดนอนยาว กลับมาฝากแม่  แม่ก็ให้เด็กซักรีดแล้วก็แขวนไว้ที่นอกตู้เสื้อผ้าซึ่งอยู่ปลายเท้าของเตียงนอน   ปกติที่บ้านซึ่งอยู่กันมาเป็น 10 ปี  ไม่เคยมีปรากฎการณ์อะไรแปลกประหลาดเกิดขึ้นแม้แต่ครั้งเดียว  คืนนั้นขณะที่แม่กะลังนอนหลับ  เตียงที่นอนอยู่ก็สั่นอย่างแรงเหมือนใครมาจับเขย่า  แล้วก็รู้สึกเหมือนใครเอาอะไรมาเคาะตั้งแต่ปลายเตียงยันหัวเตียง  แม่เลยนอนไม่ได้  ต้องลุกขึ้นมาเปิดไฟนอนทั้งคืน  รุ่งขึ้นแม่ไม่พูดอะไร  กลัวว่าลูกๆจะกลัว  เดี๋ยวเด็กรับใช้จะอยู่ไม่ได้  แม่ก็บอกให้เราเอาชุดนอนไปให้ใครก็ได้  แม่ไม่อยากได้แล้ว  เราก็ไม่ได้สงสัยอะไร  ก็เอาชุดนอนไปให้เด็กที่ทำความสะอาดที่ที่ทำงานไป  ต่อมาอีกประมาณ 2-3 วัน  แม่ถึงจะเล่าให้ฟัง  เพราะพอแม่ให้เอาชุดนอนชุดนั้นออกไปจากบ้านแล้ว  ก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้นอีก   แต่สำหรับเด็กที่รับชุดนอนไปจากเรา  เราไม่ได้ติดตามเรื่องนะ  กลัวเค้าเอามาคืนอ่ะ ! แก้ไขเมื่อ 14 เม.ย. 51 03:20:15 แก้ไขเมื่อ 14 เม.ย. 51 03:16:42 จากคุณ : tess.tx - [ วันเนา (14) 03:10:07 ]

ความคิดเห็นที่ 79 ของเราไม่เคยเจอ มีแ่ต่เพื่่อนที่บินด้วยกันเจอ แกเล่าให้ฟังว่าวันนั้นแกต้องนอนค้างที่โรงแรมที่พักลูกเรือที่เดนเวอร์ หลังจากเช็คอินเรียบร้อยแกก็ลงมาหาข้าวกินข้างล่าง พอกินเสร็จประมาณสองทุ่มกว่าๆแกก็กลับขึ้นห้อง พอเข้าห้องเสร็จแกก็ล็อกประตูด้านหน้าเสร็จแล้วก็เดินเข้าห้องน้ำที่อยู่ถัดจากประตู ในขณะที่แกยืนฉี่อยู่นั้น จู่ๆ ประตูห้องน้ำก็ปิดเองทั้งๆที่ไ่ม่มีลมเลย และแกก็ปิดประตูด้านหน้าแล้ว พอแกจะเปิดประตูออกปรากฎว่าล็อก เปิดไม่ได้ โทรศัพท์ในห้องน้ำก็มีแต่สายแ่ต่ไม่มีตัวเครื่องทีี่จะโทรออกได้ ลโชคดีที่แกยังมีมือถือเหน็บอยู่ที่เอวก็เลยใช้มือถือโทรเข้าเบอร์ฉุกเฉินของลูกเรือ(เพราะแกไม่มีเบอร์โทรของโรงแรม) ในที่สุดก็มีช่างจากโรงแรมมาเปิดประตูห้องน้ำให้ พอแกออกมาได้แกก็ถามช่างว่าเคยมีเหตุการณ์แบบนี้เกิดขึ้นไหม ช่างก็บอกว่ามี บางทีทีวีเปิดปิดเอง ลูกค้าต้องให้คนมายกทีวีออกจากห้อง ถึงนอนได้ รุ่งเช้าแกก็ลงไปถามพนักงานเคาเตอร์ว่าห้องมีผีขนาดยังจะเอาคนไปนอนอีกเหรอ เค้้าก็ตอบกลับมาว่า ช่วยอะไรไม่ได้ เพราะห้องนี้บริษัทเราจองไ้ว้ให้พนักงาน ถ้ามีใครมาค้างก็ต้องเปิดให้ แล้วแต่ว่าใครจะเจอแจ๊คพ๊อตเท่านั้นเอง แกเลยบอกเราว่าถ้าได้ค้างคืนที่เดนเวอร์อีีกล่ะก็ อย่าเอาห้อง 458 เด็ดขาด หลังจากที่ได้ฟังจากแกเราก็ได้ค้างที่นั่นสองสามครั้งแต่โชคดีที่ยังไม่ได้ห้องนั้นเลย ถ้าได้็ก็คงไม่เอาหรอก กลัว ฮ่าๆ จากคุณ : ออน (amiwhoiam) - [ วันเนา (14) 04:03:35 ]

ความคิดเห็นที่ 80 ระวังเด้อ พวกอยากลองหายตัวได้...ระวังว่าพอหายตัวได้สำเร็จแล้วลืมคาถาคลาย... หายตัวทั้งชาติ... เหอๆๆๆๆ จากคุณ : หญิงป้า - [ วันเนา (14) 06:27:10 ]

ความคิดเห็นที่ 81 นั่งอ่านมานาน ขอเล่าบ้างดีกว่า อาจจะไม่ตื่นเต้นหรือน่ากลัวเหมือนคนอื่นๆ แต่ก็เป็นประสบการณ์นึงที่ไม่เคยลืมเลยในชีวิตของเรา จำไม่ได้แล้วหละ ตอนนั้นที่บ้านเพิ่งจะย้ายบ้านได้ไม่นาน บ้านใหม่เป็นบ้านที่เพิ่งสร้างเสร็จ เป็นโครงการบ้านจัดสรร ตามปกติ พอบ้านสร้างเสร็จ แม่ก็จะไปเรียกคนมาดูดวง ตั้งศาลพระภูมิ กับเจ้าที่ เหมือนบ้านคนไทยทั่วไป คือจะมีศาลสองศาลอยู่หน้าบ้าน แล้วอยู่ไปได้หลายเดือนแล้วหละ วันนั้นจำได้ว่า กำลังนั่งคุยอยู่กับลูกพี่ลูกน้องที่อยู่ด้วยกันในครัว เรานั่งหันหลังให้ตู้ แล้วข้างๆจะมีประตูที่เปิดเข้าออกได้ระหว่างในครัวกับในบ้าน แล้วลูกพี่ลูกน้องก็นั่งฝั่งตรงข้ามกับเรา คือถ้าใครเดินมาจากทางข้างหลังเราเนี่ย ลูกพี่ลูกน้องเราต้องเห็นแน่นอน เราก็คุยกันเรื่องเราเพิ่งไปซื้อกิ๊ปติดผมมาจากสยาม ใช้ได้สองวัน กิ๊ปมันหัก เราก็บ่นๆ ว่า ของมันห่วยจริงๆ เลย ซื้อมาสองวันเองเจ๊งแล้ว แล้วเราก็ได้ยินเสียงผู้ชายเสียงต่ำมากๆ มากระซิบข้างหูเราว่า ห่วย เสียงต่ำๆ เย็นๆ แล้วเวลาคนกระซิบมันจะมีลมใช่ปะ เราก็หันขวับ ร้องว่าเห้ย!! ลูกพี่ลูกน้องเราก็ งง ถามว่าเจ๊เป็นไร ตกใจอะไรเหรอ ก็เลยบอกเห้ย เมื่อกี้ได้ยินเสียงผู้ชายมากระซิบข้างหู พูดว่า ห่วย อะ น้องมันก็บอก อำเค้าเหรอ บอกป่าวเว้ย จะำอำทำไม แล้วแกไม่เห็นใครเดินมาเหรอ มันบอก ไม่เห็นใครนิ เท่านั้นแหละ สองคนโกยแน่บบบบบบบบบบ วิ่งออกไปหน้าบ้าน บอกแม่ที่ยืนรดน้ำ้ต้นไม้อยู่ในสวน แม่เลยบอก ตั้งแต่แกเข้ามาอยู่ในบ้าน ยังไม่ได้ไหว้เจ้าที่นิ ไปไหว้ท่านซะ แล้วก็บอกว่า อย่ามาแกล้งเลย จากคุณ : Scooterella - [ วันเนา (14) 07:15:09 ]

ความคิดเห็นที่ 82 คห 79 โรงแรมอะไรคะ จะได้ระวัง หัวหน้าเคยให้พักที่ Magnolia Hotel ในดาวน์ทาวน์เดือนนึง นอนไม่ค่อยหลับเลย มีคืนนึงที่รู้สึกว่าฝันเห็นผู้ชายหน้าตาเหมือนแกนดอล์ฟนั่งอยู่ที่มุมห้อง แล้วก็เลยตกใจตื่น แต่ปกติเป็นคนที่ไม่มีเซ้นส์เรื่องนี้ เลยคิดว่าคงกลัวมากไปเลยทำให้ฝันอะไรแบบนั้น จากคุณ : Maroon Bells - [ วันเนา (14) 07:38:40 ]

ความคิดเห็นที่ 83 รวบรวมความกล้ามาเล่าค่ะ ต่อจากเรื่องที่ คนรักเก่าชาติที่แล้ว พาไปไหว้ย่านาค ในกระทู้ที่แล้วค่ะ ก่อนอื่นขอระลึกถึงเค้า แค่ขอเขียนลงในนี้ เพื่อเตือนคนที่ชอบให้คำสัญญาว่าจะรักกันทุกชาติไปค่ะ แล้วขอให้คุณ....ไปสู่สุขคติ อย่ากลับมาอีกเลย .... ช่วงที่เราฝันที่ได้ไปไหว้ย่านาค คือ พ.ศ. 2544 ต้นปี ซึ่งตอนนั้นก็เพิ่งคบกับผู้ชายคนนึง ก็ตกหลุมรักเค้าแหละค่ะ แต่ว่าไม่ราบรื่นเลย มีเรื่องตลอด หลังจากนั้นประมาณ เม.ย. พ่อก็เสีย ประมาณ พ.ค. ก็เลิกกะผู้ชายคนนั้น เรื่องราวที่เกิดขึ้น บางครั้งเราก็พยายามคิดว่าเพราะเราเป็นโรคประสาท เสียใจมากกับสิ่งที่เกิดขึ้นในชีวิตพร้อม ๆ กัน แต่การรู้สึกสัมผัสว่ามีใครอยู่ใกล้ ๆ เราตลอดเวลา เรารู้สึกก่อนที่จะเกิดเรื่องร้าย ๆ ทั้งนั้น ความรู้สึก ว่ามีใครอยู่ใกล้ ๆ จากการได้กลิ่นค่ะ เป็นกลิ่นบุหรี่แบบแปลก ๆ ซึ่งก็ไม่มีใครสูบ ใกล้ ๆ เรา แต่เราก็ไม่พยายามพูดถึง หรือเล่าให้ใครฟัง จนกระทั่ง ช่วงปลายเดือน พ.ค. รู้จักพี่คนนึง ซึ่งเค้า เชื่อเรื่องพวกนี้ก็เลยเล่าให้เค้าฟังบ้าง แล้วมีอยู่วันนึงค่ะ ชวนเพื่อนที่ทำงาน เป็นรุ่นน้อง มานอนด้วยที่ห้อง แล้วก็ไม่เคยเล่า เรื่องนี้ให้เค้าฟังเลย ตื่นเช้ามาเค้าก็พูดด้วยความกลัว แล้วความตกใจว่า พี่ ผู้ชายคนนั้นเค้าหวงพี่มากนะ เราก็ใครอ่ะ ห้องนี้ไม่มีผู้ชายเลยนะ ก็มีแต่เราผู้หญิงด้วยกัน น้องเค้าก็บอกว่า คนที่กอดพี่อยู่น่ะ หนูเห็นเมื่อคืน เค้าขู่หนูด้วยไม่ให้หนูใกล้พี่อ่ะ เราก็ตกใจ นี่มันเรื่องจริงใช่มั้ย ที่เราสัมผัสนี่มันจริงใช่มั้ย ตอนที่เกิดเรื่องนี้ อายุ 24 ค่ะ มีช่วงอายุ 17 ปี นอนบ้านพี่สาว จะนอนคนเดียวอีกห้องนึงค่ะ เป็นบ้านพักข้าราชการโรงพยาบาล ซึ่งก็ไม่ไกลเลยกะห้องดับจิต เปิดหน้าต่างก็เห็นละ มีอยู่วันนึงนอนไม่ได้ อึดอัดเหมือนคนมากอด ก็เลยเข้าไปขอนอนกะพี่สาว พี่สาว 2 คน กะหลานอีกคนนึงนอนห้องนั้น แต่เราก็ขอไปนอนแทรกกลาง ต่อจากนั้น พี่สาวก็ฝันว่ามีแมวดำตามเรามา จะกระโดดข้ามเค้าไปหาเราให้ได้ แต่เค้าไล่ไป แมวดำตัวนั้นขู่เค้า แล้วก็จะตะปบเค้าด้วย ซึ่งช่วง อายุ 17 ปี เป็นช่วงที่เรารับรู้เด่นชัดอีกช่วงนึง รู้สึกตลอดเวลาว่ามีคนตาม แต่หลังจากอายุ 18 ปี ก็หายไป มาเริ่มอีกทีตอนอายุ 24 ค่ะ กลับมาต่อ หลังจากเพื่อนที่มาค้างคืนด้วยกัน แล้วเห็นผู้ชายนอนกอดเรานั้น ก็เลยปรึกษาพี่อีกคน ว่าควรจะทำยังไง เค้าก็เลยพาไปหาคู่สามีภรรยา ซึ่งสามีเค้าเป็นร่างทรงค่ะ ไปกัน 3 คน พอเข้าไป เค้าชี้มาทางเราเลยว่า เธอใช่มั้ย เพราะฉันเห็นคนรอเธออยู่ข้างนอก กลัวก็กลัว ใจหาย ก็ใจหาย ตัวก็สั่น เค้าก็บอกว่าไปบวชซะ 9 วัน 9 คืน ช่วงนั้น งานก็รุ่ม ๆ ดอน ๆ บริษัทจะเจ็งแหล่ไม่เจ๊งแหล่ ก็เลย ขอลาเลย 9 วัน ถ้าให้ออก ก็ออก ไม่ไหวแล้ว อยากเคลียร์ตรงนี้ กลัวมาก ก็เลยไปถือศิล นุ่งขาวหุ่มขาว 9 วันที่วัด ย่านนนทบุรี แต่ก็มีเรื่องเกิดขึ้นมากมายตอนที่มาบวช เดี๋ยวมาเล่าต่อนะคะ จากคุณ : ผ่านมาแจม - [ วันเนา (14) 08:20:56 A:203.184.53.100 X: TicketID:171686 ]

ความคิดเห็นที่ 84 คุณ : tess.tx พูดถึงของเก่า ภรรยาผมพูดหลายครั้งแล้วครับว่าห้ามเอาของเก่าเข้ามาในบ้าน กลัวเจ้าของจะตามมา แล้วจะให้ผมเอาไปไว้ที่ไหนละครับ ของเก่าที่น่าพูดถึงก็มีดาบปลายปืน กริช หลายๆเล่ม เป็นต้น ผมมียันตร์ของจีน พอเปิดประตูปับก็เจอปุบเลย จึงไม่กลัว เคยมีครั้งหนึ่ง มีคนมาที่บ้านผมจำได้คลับคล้ายคลับคลาว่า เขาบอกว่า มีอะไร(เขาหมายถึงวิญญาณ) ตามมาที่บ้าน แต่เข้าไม่ได้ ส่วนกุมารทองที่เล่าไว้ครั้งก่อน เข้าได้เพราะภรรยาผมอนุญาต อะไรจะขนาดนั้น ไม่ได้รู้เรื่องเสียหน่อย เรื่องของเรื่องภรรยาผมไปทักที่บ้านที่นครปฐมว่าขวดอะไรวางแบบนั้น ของแบบนี้ทำเล่นไม่ได้ แค่นั้นก็ตามมาถึงอเมริกาโดยไม่ต้องเสียค่าเครื่องบิน และกุมามารทองนี่แหละครับที่ผลัก คุณจุลพร กรรณสูต ตกเก้าอี้ที่บ้านผม ตอนนอนก็ถูกดึงขา เขาเลยโทรไปหาพ่อของเขาที่กรุงเทพ พ่อเขาบอกเรื่องทั้งหมด และเขาเล่าให้ผมฟังอีกที ผมเองไม่รู้เรื่องอะไร ตอนหลังภรรยาก็ออกไปจุดธูปนอกบ้าน บอกให้กลับเมืองไทยไปแล้ว โดยไม่มีเพื่อนไปด้วย! จากคุณ : อิสวาสุ - [ วันเนา (14) 09:15:07 A:71.114.54.31 X: TicketID:146114 ]

ความคิดเห็นที่ 85 ตามมาแบ่งเรื่องราวแปลกในกระทู้ที่สองของคุณอิสด้วยนะคะ... ตอนนั้นเราอยู่ป.5 ค่ะ เป็นช่วงที่อาผู้ชายของเรา (น้องพ่อ) เค้าประสบอุบัติเหตุรถชน ในรถมีภรรยาและลูกชายอายุประมาณ 4-5 ขวบอยู่ด้วย อาเราบาดเจ็บมากโดนส่งเข้าโรงพยาบาล อาผู้หญิงหัวแตกและบาดเจ็บปานกลาง ส่วนหลานผู้ชาย ไม่เป็นอะไรเลย มีแต่เศษกระจกเต็มผมน้องเค้าไปหมด เรื่องมีอยู่ว่า ตอนที่อาผู้หญิงเค้าอยากมีน้อง (อยากตั้งท้องอ่ะค่ะ) เค้าได้ไปขอกับศาลที่ร้านอาหารที่บ้านเค้าทำอยู่ ซึ่งเชื่อกันว่าศักดิ์สิทธิ์มากๆ ... เค้าเลยเชื่อกันว่าน้องคนนี้เป็นลูกที่ "ข้างบน" ให้มา จึงมีใครคอยปกป้องเค้าอยู่..  เราก็ไม่ได้เชื่ออะไรมากค่ะ ทีนี้อาผู้หญิงอีกคนซึ่งเป็นน้องของพ่อเราเค้าอยากมีลูกบ้าง แล้วอธิษฐานกับศาลเดิมนี้ว่าอยากได้ลูกชาย คือว่าบ้านเรามีแต่หลานสาวทั้งนั้นเลยค่ะ มีน้องผู้ชายคนนั้นเป็นหลานชายอยู่คนเดียว ...   ปรากฎว่าไม่นานอาผู้หญิงเราเค้าก็ท้องแล้วมีน้องผู้ชาย ที่เราว่ามันแปลกไปกว่านั้นคือ น้องผู้ชายทั้งสองคนนี้มีวันเกิดวันเดียวกันคือวันที่ 13 ธันวาคมค่ะ ... หง๋าาาาาา... แปลกอ่ะ ทีนี้ เราขึ้น ป.6 แล้ว.. ที่บ้านเราได้เชิญร่างทรงของศาลนี้มาที่บ้าน ตามความเชื่อและอยากได้คำแนะนำอะไรต่างๆเพื่อให้ทางบ้านเราทำมาหากินรุ่งเรื่อง (ว่างั้น)  .... บลา ๆๆๆ ... แล้วอยู่ๆร่างทรงเค้าก็หันมาถามเราว่าชื่ออะไร (ชื่อจริง) เค้าบอกว่าเราต้องเปลี่ยนชื่อนะถึงจะดี ชื่อที่ใช้อยู่นี้ไม่ดีหรอก.. เราก็เป็นเด็ก ไม่รู้เรื่อง เค้าอยากให้ทำอะไรก็ทำ.. ปรากฏว่าเค้าให้ชื่อเรามา 4 ชื่อ ให้เราเลือกเองด้วยนะ ..(ตอนเด็กๆ ใครได้เลือกชื่อจริงเองบ้าง เหอๆๆๆ เท่มากๆ) .... อาทิตย์ต่อมาค่ะ ไปโรงเรียนแล้วต้องไปทำเรื่องเปลี่ยนชื่อด้วย รู้สึกอายมากๆที่ต้องไปบอกอาจารย์ว่าหนูเปลี่ยนชื่อแล้วค่ะ แล้วอาจารย์กับเพื่อนๆเค้าก็พูดแกมแหย่ชื่อใหม่ของเรา... หง๋าาา...อายนะ..  พอเราเข้าไปหาอาจารย์อีกท่านซึ่งเป็นอาจารย์สอนภาษาไทย เรารักอาจารย์ท่านนี้มาก เราบอกไปว่าเราเปลี่ยนชื่อแล้ว ว่า "สุดาภรณ์" แต่ไม่รู้ทำไมอาจารย์ถึงได้ยินเราว่า เราถามความหมายของชื่อว่าแปลว่าอะไร.. อาจารย์ทานบอกว่า ชื่อเราน่ะ แปลว่า เสื้อผ้าเครื่องแต่งกายของผู้หญิง ... เรางี้อายมากๆ เพราะเพื่อนๆทั้งห้องมันก็อยู่กัน แล้วก็มาได้ยินความหมายของชื่อเราด้วย เราก็คิดในใจว่า ชื่ออะไรวะแปลว่าเสื้อผ้าผู้หญิง ไม่เห็นจะเท่เลย (แงๆๆๆ) ชื่อชาวบ้านเค้ายัง make sense กว่านี้อีก... เวลาผ่านไป... ตอนที่เรียนอยู่ที่ Fashion Institute of Technology ประมาณปี 2003 มี classmate คนนึงเค้าบอกว่า ชื่อยูอ่ะ Sudaporn จะแปลว่าอะไรก็แล้วแต่ แต่ไอเชื่อว่าต้องมีความหมายที่สวยงามแน่นอน เราไม่รู้ว่าเค้าพูดจริงหรือพูดเล่นเพราะชื่อเรามันมีคำว่า porn ซึ่งฝรั่งส่วนใหญ่เค้าต้องคิดว่าแปลกแน่ๆ .... แต่พอเค้าพูดจบ ความทรงจำสมัย ป.6 กลับมาทันที.. ชื่อเราแปลว่า "เสื้อผ้าของผู้หญิง" แล้วชั้นก็เรียนแฟชั่นเสื้อผ้าอยู่นี่ไง... คำถามที่ตัวเองมีในตอนนั้น มันเพิ่งจะ make sense ตอนนี้นี่เอง.. และตอนนี้เดี๊ยนก็ทำอาชีพออกแบบเสื้อผ้าผู้หญิงอยู่เหมือนกับความหมายของชื่อที่เราเลือกเองเมื่อตอนนั้น.. ขอบคุณนะคะร่างทรง.. จบ จากคุณ : Living your name ? (หญิงป้า) - [ วันเนา (14) 09:26:05 ]

ความคิดเห็นที่ 86 อ่านเรื่องที่คุณอิสวาสุเขียนถึงกุมารทองแล้วนึกขั้นได้ว่าเราเคยบอกว่าจะมาเล่านี่นา.... แต่ยุ่งๆเลยไม่ได้เล่าซักที เราเป็นลูกคนโตของพ่อกับแม่ค่ะ มีน้องสาวหนึ่งคนที่อายุห่างกันห้าปี ความจริงแล้ว เราควรจะมีน้องชายและน้องสาว แต่ว่าตอนที่แม่คลอดน้องชาย(นับว่าเป็นคนกลาง) รกพันคอน้องแล้วหมอช่วยไม่ทัน เลยเสียน้องชายไป เราก็ไม่รู้นะคะว่าตอนนั้นพ่อกับแม่ทำพิธีอะไรให้น้องบ้าง เพราะตอนที่น้องเสีย เราอายุประมาณ3-4ขวบ พอเราอายุประมาณ11 พ่อก็ปลูกบ้านใหม่ พ่อแยกพื้นที่ส่วนนึงไว้สำหรับสร้างห้องพระค่ะ หลังจากที่ห้องพระจัดเสร็จเรียบร้อย พอเราเข้าไปดูเราก็เห็นตุ๊กตากุมารทองผู้ชายสูงประมาณหนึ่งเมตร(น้องบอย) และมีตุ๊กตากุมารทองชายหญิงตัวเล็กๆอีก6ตัว (ชาย3 หญิง 3ค่ะ) พ่อแม่ก็บอกว่าเป็นเพื่อนเล่นน้องของบอยเค้าจะได้ไม่เหงา เวลาที่เรากลับจากโรงเรียน บางทีเราก็จะซื้อขนมไม่ก็น้ำเขียวน้ำแดงและเอาไปให้พวกเค้าในห้องพระค่ะ (ซึ่งก็แปลกอีกเพราะห้องพระเป็นห้องเดียวที่ไม่มีปัญหาเรื่องมด....วางอะไรไว้ก็ตามในห้องนั้นมดจะไม่ขึ้นเลย) ตอนที่เพิ่งย้ายเข้าบ้าน เราก็ได้เจอกับเจ้าที่ไปแล้ว (ที่เล่าไว้ตอนที่แล้วนะคะ)  พอดีว่ามีอยู่วันนึงทุกคนในบ้านจะออกไปข้างนอกกันแต่เราขออยู่ที่บ้านเพราะเราต้องท่องหนังสือสอบ ระหว่างที่เราท่องหนังสืออยู่ เราได้ยินเสียงเด็กวิ่งเล่นกันหน้าห้องของเด็ก เสียงดังมากเพราะเราอยู่ชั้นสองและพื้นเป็นพื้นไม้ปาร์เก้ เราก็นึกว่าน้องสาวเรากลับมาบ้านแล้ว เราทนฟังไปได้ซักแป๊บก็เดินไปที่ประตู ตอนที่เราบิดลูกบิดประตู เรายังได้ยินเสียงเด็ก วิ่ง กรี๊ด หัวเราะกันดังมาก.... พอเราเปิดประตูปุ๊บ..... เงียบสนิท..... แต่มีความรู้สึกว่ามีสายตาหลายคู่มากที่จ้องมาที่เรา.... เราก็ไม่ได้ว่าอะไรค่ะ (ออกอาการว่าพูดไม่ออกมากกว่า) ก็ดึงประตูปิด... พอปิดปุ๊บ ยังไม่ได้ปล่อยมือจากลูกบิดเลย.... เอาอีกแล้วค่ะท่านผู้ชม..... กรี๊ดๆๆๆ ตึงๆๆๆ เอิ้กๆๆๆๆ เราเลยเปิดออกไปอีกครั้ง ..ก็เจอกับความเงียบอีกรอบ แต่คราวนี้เราพูดออกไปเลยว่า "เงียบๆกันหน่อยได้มั้ย พี่ต้องท่องหนังสือ อย่าเล่นกันเสียงดัง" แล้วเราก็ปิดประตู กดล๊อคกลอนค่ะ เสียงเด็กที่เล่นกันก็เงียบหายไป... เราก็นั่งอ่านหนังสือต่อบนที่นอน แล้วเราก็ได้ยินเสียงเคาะเพดาน ก๊อกๆ คือถ้าเกิดเสียงดังแบบการเคาะจากอีกฟาก..เราก็คงเฉยๆ แต่นี่ดังเหมือนเป็นการเคาะจากเหนือหัวเราพอดี.... ตอนนั้นปอดฉีกค่ะ.. ไม่กล้าเงยหน้าขึ้นไปมองเลย เลยตัดสินใจ..เดินเข้าห้องน้ำตัวเองดีกว่า เราก็ลุกขึ้นยืน คว้าหนังสือ แล้วก็เดินลิ่วๆเข้าห้องน้ำไปนั่งอ่านต่อในอ่างอาบน้ำ เหมือนเดิมค่ะ.. กดล๊อคประตูเรียบร้อย.... จากนั้นไม่ถึงห้านาที มีเสียงเด็กสองคนคุยกันอยู่หน้าประตูห้องน้ำเรา (ขอย้ำว่า ล็อคประตูห้องนอน และประตูห้องน้ำแล้วนะคะ ไม่มีคนอื่นแน่นอน) เท่าที่จับใจความได้ เด็กสองคนบ่นกันบอกว่า "เห็นมั้ย เล่นเสียงดัง พี่เค้าโกรธเลย เดี๋ยวเค้าก็ไม่ซื้อขนมให้พวกเราอีกหรอก" จำไม่ได้เหมือนกันค่ะว่าเราอยู่ในห้องน้ำนานแค่ไหน แต่พอรวบรวมสติได้ก็ออกมาโทรหาพ่อแม่ค่ะว่าเมื่อไหร่จะกลับกันมาซักกะที.... พวกน้องๆหลังจากที่โดนเราดุวันนั้นเค้าก็ดีขึ้นกันค่ะ ไม่ส่งเสียงดังมาก ตอนเราอยู่เมืองไทยเราก็คอยซื้อนู่นนี่มาฝากเค้ากันตลอดค่ะ ส่วนคนอื่นก็มีเจอกันบ้างนะคะ แม่บ้านที่มาทำความสะอาดบ้านบางทีเค้าจะเห็นรถของเล่นที่วางตกแต่งในบ้านแล่นไปมาหน้าห้องพระค่ะ มีอีกก็ตอนคุณพ่อมาเยี่ยมที่อเมริกาแล้วพาน้องชายมาด้วยค่ะ แล้วลืมพากลับ.... วุ่นๆเหมือนกันค่ะตอนนั้น.... จากคุณ : CaliGirl - [ วันเนา (14) 11:55:57 ]

ความคิดเห็นที่ 87 เห็นข้างบนเล่าเรื่องกุมารอง ขอแจมมั่ง ตอนเรียนจบได้งานที่แรกก็ทำที่เดียวกับเพื่อน เลยมาเช่าห้องอยู่ด้วยกันก่อนเพราะเพิ่งเข้า กทม กันทั้งคู่ ที่พักก็ไม่ไกลจากที่ทำงานมากค่ะ ห้องกว้างทีเดียว มีส่วนที่เป็นห้องนอนกับห้องรับแขก ราคาแจ่มมาก ชั้นนั้นคนก็อยู่กันเต็มมีแค่ ห้าหกห้อง ลมพัดเย็นสบาย แต่ห้องข้างบนนี่สิคะ ชอบเคลื่อนย้ายเฟอร์กันตอนกลางคืน ก็นอนๆบ่นกับเพื่อนว่าดึกๆดื่นไม่เกรงใจกันบ้าง บางคืนก็ชอบทำของตก มีพี่ที่ทำงานเค้าอยากย้ายมาอยู่ด้วยเพราะว่าราคาห้องไม่แพงแถมดี พี่แกบอกได้ห้องชั้นห้า ตรงกับห้องเราพอดี แล้วก็บอกอีกว่า ชั้นนั้นทั้งชั้นไม่มีคน พี่เค้าจะไปอยู่เป็นห้องแรก อี๊.....แล้วที่เราได้ยินมันเสียงอะไรง่าาา หาหอใหม่กันด่วนเลยค่ะ ตอนย้ายออก..คนดูแลหอก็โกรธๆหาว่าเราไปบอกพี่เค้าว่าผีดุ ไม่มีหรอกผี เค้าแค่เลี้ยงกุมารทอง  เฮ่อ ... ---- อีกเรื่องที่หอเดิม แม่เพื่อนมาเยี่ยม เค้าออกไปข้างนอกกัน เราก็นอนกลางวัน เปิดประตูระเบียงลมพัดสบาย นอนซักพักสะลึมสะลือ ตัวชา (คิดเอาเองว่าคงหนาว) พอตื่นมาได้ยินเสียงวี๊ดดดด ข้างหู ดังมาก โชคดีเพื่อนกับแม่เค้ากลับมาพอดีเลยบอกว่าเมื่อกี๊ถูกผีอำ...แม่ก็เลยเล่าให้ฟังว่าคืนก่อนที่เราไปค้างกับญาติแล้วลูกสาวเค้าเข้ากะกลางคืน แม่นอนคนเดียว มีเสียงมาวี๊ดข้างหูเหมือนกัน พอตื่นขึ้นมาเห็นไฟแดงกลมลอยอยู่ตรงมุมห้อง แม่เค้าเลยเปิดไฟไม่นอนทั้งคืนเลย นั่งอ่านหนังสือพิมพ์ทุกตัวอักษรจนเช้าทำไม่รู้ไม่ชี้ พอเช้าแม่เดินไปสำรวจห้องชั้นเดียวกัน แม่บอกว่าทุกห้องปิดยันต์หน้าห้องกันหมดยกเว้นห้องเราห้องเดียว บันได้ทุกชั้นติดกระจกหันหน้าเข้าบันไดอ่ะค่ะ แล้วก็ห้องเราเป็นห้องริม เจอทางสามแพร่งพอดี เดือนเดียวก็ย้ายเลยค่ะไม่อยู่แล้ว จากที่ไม่เคยเชื่อเรื่องแบบนี้ก็ต้องรับฟัง เหอ เหอ จากคุณ : padme' amidala - [ วันเนา (14) 13:58:53 ]

ความคิดเห็นที่ 88 คุณ : Living your name ? (หญิงป้า) ชื่อ สุดาภรณ์ ชื่อออกเพราะ ถ้าจะเขียนเป็นแขกๆใช้อักษรโรมัน ก็น่าจะได้ดังนี้ Sutaa = daughter aabharana=attire,ornament เรื่องกุมารทองของคุณ : CaliGirl และ คุณ : padme' amidala น่าสนใจนะครับ ที่บ้านผมเองและภรรยาไม่เคยมีประสบการณ์ตรงครับ แต่ก็เชื่อ! สมัยก่อนผมไม่เชื่ออะไรสักอย่าง เดี๋ยวนี้อะไรๆก็เชื่อไปหมด ทั้งๆที่พิสูจน์ไม่ได้ ยกประโยชน์ให้กับคำที่ว่า "ในโลกนี้มีอะไรมากนักวิทยาศาสตร์ไม่สามารถพิสูจน์ได้" แต่ถ้าไม่เกียวกับจิตวิญญาณแล้วชอบนักที่จะพิสูจน์ จากคุณ : อิสวาสุ - [ วันเนา (14) 16:23:06 A:71.114.54.31 X: TicketID:146114 ]

ความคิดเห็นที่ 89 ขออนุญาตพี่สุค่ะ # 70 Khun Academician, ขอบคุณมากค่ะ..จะพยายามดึงกระทู้มาอ่านค่ะ..แงแง..ตอนนี้ยังร่วงอยู่เลยค่ะ.. จากคุณ : Panissar - [ วันเนา (14) 16:36:48 ]

ความคิดเห็นที่ 90 มาปักหมุดค่ะ จากคุณ : ตั้งโอ๋ - [ วันเนา (14) 18:06:26 A:124.120.139.48 X: TicketID:053998 ]

ความคิดเห็นที่ 91 ขอเล่าบ้าง ออกตัวว่าค่อนข้างเป็นความเชื่อส่วนบุคคลนะคะ เพื่อนๆ เคยได้ยินเรื่องผีปอบบ้างหรือเปล่า? ใช่ค่ะ แบบเดียวกะหนังบ้านผีปอบที่วิ่งหนีผีลงโอ่งกันนั่นแหละ แต่ที่เราสัมผัสบรรยากาศมามันไม่ขำอย่างนั้น ตอนเด็กๆ เป็นเด็กกึ่งบ้านนอกกึ่งในเมืองค่ะ คือเรียนหนังสือในอำเภอเมือง แต่พ่อแม่สร้างบ้านอยู่บนที่ดินผืนเดียวกันกับตายายที่บ้านนอก ด้วยความที่ตากับยายเราแก่มากแล้ว แม่เลยตัดสินใจพาลูกๆ เทียวไปกลับมาทำงานและเรียนหนังสือในเมืองทุกวัน แม้ว่าแม่จะสามารถใช้สิทธิอยู่บ้านหลวงได้ก็ตาม (แม่เราเป็นข้าราชการ) ช่วงเวลานั้น เรากำลังเรียนอยู่ชั้นประถมพอดี ต้องตื่นแต่เช้าเพื่อเดินทางไปโรงเรียน กว่าจะกลับบ้านก็ค่ำมืด บรรยากาศยามเย็นต่างจังหวัดสมัยนั้นมันโพล้เพล้น่าดู แม้เราจะยังเด็กแต่ก็พอสัมผัสบรรยากาศที่แปลกไปจากเดิมได้ คือหมู่บ้านที่เราอยู่ตอนนั้นน้ำไฟโทรศัพท์เข้าถึงมาหลายสิบปีแล้ว อยู่ห่างจากถนนใหญ่ (ถนนหลวงระหว่างจังหวัด) ไม่กี่กิโล พอเดินเหนื่อย แต่ความเชื่อเรื่องไสยศาสตร์ยังเข้มข้นไม่แพ้หมู่บ้านห่างไกลแสงสีความเจริญ เย็นวันหนึ่งที่กลับมาจากโรงเรียน เราก็เห็นว่าทั้งหมู่บ้านมีสายสิญจน์ห้อยระโยงระยางเต็มไปหมด ถามแม่ๆ ก็บอกว่าไม่มีอะไร พระที่วัดท่านทำพิธีเพราะทำบุญ (หมู่) บ้าน แต่ด้วยความอยากรู้อยากเห็นก็แอบไปได้ยินผู้ใหญ่เค้าคุยกัน ก็ญาติๆ นี่ล่ะ เลยรู้ว่าตอนนี้มีข่าวลือว่าในหมู่บ้านกำลังมีผีปอบอาละวาด เลยต้องเชิญพระเกจิมาทำพิธีสะกดป้องกันอย่างที่เห็น อธิบายก่อนสำหรับคนที่อาจไม่เข้าใจ คือคนอีสานเนี่ยจะมีความเชื่อว่า หากมีคนในหมู่บ้านล้มเจ็บและตายลงปุบปับติดๆ กันโดยไม่ทราบสาเหตุ หมอก็ระบุไม่ได้ มักจะคาดว่าถูกผีปอบมันทำเอา โดยปอบที่ว่าไม่ใช่ยายปอบหยิบเล็บโง้งไล่กระซวกไส้อย่างในหนังนะคะ แต่เป็น "ของ" ที่พวกเล่นคุณไสยแต่ทำผิดครู หรือเลี้ยงไม่ถูกวิธีจนเข้าตัว ทำให้คนนั้นกลายเป็นปอบในที่สุด ตั้งแต่จำความได้ ก็เคยได้ยินเรื่องผีปอบนี้มาบ้างประปราย แต่ไม่เคยสัมผัสบรรยากาศอย่างใกล้ชิดแบบนี้มาก่อน ตอนนั้นทั้งหมู่บ้านตกอยู่ในความกลัว ค่ำลงต่างคนต่างเข้าบ้าน หมูหมากาไก่วัวควายต้องอยู่ในคอก ลูกเด็กเล็กแดงถูกสั่งห้ามออกไปวิ่งเล่นนอกบ้านหลังพระอาทิตย์ตกดินเด็ดขาด ขนาดบ้านเราที่ไม่ค่อยเชื่ออะไรงมงาย พ่อยังต้องยอมโยงสายสิญจน์จากบ้านยายมาไว้ที่ต้นเสาระเบียงหน้าบ้านเลย คงเห็นแก่ความสบายใจของลูกๆ มากกว่าอย่างอื่น เพราะพ่อเคยบวชเรียนมาก่อน แถมยังเป็นครูในหมู่บ้าน หากแสดงท่าทีต่อต้านความเชื่อของชาวบ้านคงไม่ดี (อันนี้คิดเอาเอง) ตอนนั้นเราเพิ่งอยู่ ป.4 ป.5 เนี่ยแหละ จำได้ว่ากลัวสุดๆ เพราะไม่รู้ว่าใครกันแน่ที่เป็นคนเล่นของหรือเลี้ยงผีปอบ ตอนนั้นไม่กล้าเปิดแม้กระทั่งหน้าต่าง ทนร้อนเอา ทั้งๆ ที่ตอนนั้นเริ่มเข้าหน้าหนาว หากเปิดหน้าต่างนอนจะมีลมพัดเย็นสบาย แต่เราไม่ยอม (ลืมบอกไปว่าบ้านเราเป็นบ้านปูนชั้นเดียวทรงเสปน หรือบ้านจัดสรรหน้าตาโหลๆ ที่เห็นกันบ่อยๆ นั่นล่ะค่ะ) บรรยากาศมาคุอยู่อย่างนั้นหลายสัปดาห์ ความกลัวนี่มันเป็นโรคติดต่อจริงๆ กลัวมันอยู่อย่างนั้นล่ะ ทั้งที่ไม่เคยเห็นสักทีว่าปอบหน้าตาเป็นยังไง จนกระทั่งคราวนี้ ปอบมันมาเล่นงานคนใกล้ตัวเข้า คือน้าเขยของเราเอง แต่ก่อนนี้น้าสาวกับน้าเขยก็อยู่บ้านติดๆ กันกับบ้านเราและตายาย แต่พอน้าคลอดน้องคนที่สอง เลยขยับขยายออกไปสร้างบ้านใหม่ บนที่ของตายายซึ่งอยู่ชายหมู่บ้านมากๆ แม้จะใกล้วัด โรงเรียน และสถานีรถไฟ แต่แถวนั้นยังไม่มีใครย้ายไปอยู่เลย ตอนกลางคืนยิ่งเปลี่ยว เห็นแสงนีออนจากบ้านน้าเราหลังเดียวท่ามกลางความมืดของทุ่งนาเวิ้งว้างรอบๆ อาการของน้าเขยเราที่แปลกไปคืออะไร พอเดากันได้ไหมคะ...เชื่อว่าแฟนพันธุ์แท้บ้านผีปอบคงเดาถูก นั่นคือ อยู่ๆ แกก็อยากกินแต่ของดิบๆ ค่ะ! หยึย..ให้น้าเราหาเลือด ตับไตไส้พุงสดๆ มาให้ ใครขัดใจไม่ได้ตาขวางน่ากลัวมาก จากเดิมที่เป็นคนเงียบๆ พูดน้อย กลายเป็นคนละคนเลย น้าเราเห็นท่าไม่ดีเลยรีบหอบน้องมาบ้านตายาย หลังจากนั้นพวกผู้ใหญ่ก็ปรึกษากันหาหมอมาทำพิธี ตอนนั้นแอบอาศัยช่วงชุลมุนติดสอยห้อยตามเค้าไปด้วยความเป็นเด็ก แต่ก็ถูกพวกผู้ใหญ่ไล่ให้ลงมาอยู่ด้านล่าง เพราะบ้านน้าเป็นบ้านไม้ยกใต้ถุนสูง พวกเด็กๆ ก็เลยจับกลุ่มกันเล่นอยู่ด้านล่าง ขณะที่พวกผู้ใหญ่ทำพิธีอยู่ด้านบน สักพักก็ได้ยินเสียงกรี๊ด...ดังลั่นมาจากบนเรือน เรากะน้องๆ สะดุ้งโหยง มองหน้ากันเลิ่กลั่ก กลัวก็กลัว อยากดูก็อยาก แต่ไม่มีใครเป็นหน่วยกล้าตายไปสอดแนม สักพักได้ยินเสียงแหลมเหมือนเสียงผู้หญิงหัวเราะ ตะโกนด่าบอกว่ากูไม่ออก หรือไม่บอกนี่ล่ะ ตอนนั้นยังไม่รู้ว่าเป็นเสียงอะไร จนน้องสาวลูกน้าบอกว่า นั่นล่ะเสียงพ่อ เหวอ...ทำไมเสียงเหมือนผู้หญิงล่ะ น้องบอกหน้าตาเฉยว่า ก็ปอบมันเป็นผู้หญิงนี่ นาง (ชื่อน้อง) เห็นพ่อพูดเสียงนี้ตั้งแต่ปอบเข้าแล้ว เหอๆ สยองอ่ะ สักพักพิธีก็เสร็จ โชคดีที่ปอบตัวนั้นไม่ดื้อ หรือสู้อาคมหมอไม่ได้ไม่รู้ ยอมออกจากร่างน้าเขยเรา ได้ยินว่าหลังตอนปอบออกไปแล้ว หลังจากนั้นน้าเราอ้วกใหญ่เลยอ่ะค่ะ สงสัยร่างกายจะปฏิเสธของดิบๆ ที่กินไปก่อนหน้านั้นอย่างเอร็ดอร่อย (แหวะ) จากคุณ : วิวิธวินท์ - [ วันเนา (14) 18:27:07 ]

ความคิดเห็นที่ 92 ยังรออ่านเรื่องที่เขี่ยบุหรี่ของท่านขุนพันธรักษ์ราชเดช จากน้าอิสวาสุอย่างใจจดใจจ่อ อ้อ และตอนต่อไปของเรื่องสัญญารักข้ามชาติของคุณ"ผ่านมาแจม"ด้วยค่ะ จากคุณ : Jennifer Lowclass - [ วันเนา (14) 19:02:36 ]

ความคิดเห็นที่ 93 รอเหมือนกันค่ะ ..แต่เรื่องสัญญารักข้ามชาตินี่ มันเริ่มยังไงนะ จำได้ลาง ๆ ว่าอะไรสักอย่าง แล้วไปไหว้ย่านาค เห็นรูปแล้วร้องไห้เลยใช่ไหม ..เอจำไมได้ว่ามัน คห ที่เท่าไหร่หว่า อยากอ่านซ้ำอีกหน ..เราเด็กสวนหลวงน่ะ ลูกหลานย่านาคเหมือนกันค่ะ จากคุณ : NATTI นัทตี้ - [ วันเนา (14) 19:41:25 ]

ความคิดเห็นที่ 94 อ่านมาเรื่อย ๆ เห็นคุณวิวิธวินท์ เล่าเรื่องปอบ จะบอกว่าเมื่อก่อนสมัยเด็ก ๆ เราเชื่อแบบร้อยเปอร์เซ็นต์ และตอนเด็ก ๆ เราเห็นกับตาด้วยที่หมู่บ้านเรา แต่พอโตขึ้นความเชื่อที่ว่าร้อยเปอร์เซ็นต์ลดลง แต่ความกลัวยังเหลืออยู่ค่ะ แถมคนที่เค้าลือว่าเป็นปอบนั้นบ้านแกอยู่ไม่ไกลจากบ้านเราเลย สมัยที่เข้ามาเรียนในตัวจังหวัด เวลากลับบ้านทีก็จะกลัว ๆ ยายแกนะ แต่ความรู้สึกส่วนนึงจะรู้สึกสงสารแกด้วยที่แกโดนคนลือว่าแกเป็นปอบ เพราะในเวลากลางวันแกก็เป็นคนสนุกสนานตามปกติ อย่างเวลาเรากลับบ้านทั้งสมัยยังเรียนและตอนมาทำงานที่กรุงเทพฯ แล้วนั้น เวลาแกเห็นเราแกก็จะชอบมาทักทายตามปกติ เราก็ถือว่าแกเป็นคนแก่ปกติคนนึง (คือปกติเราจะเข้ากับคนแก่ได้ดีมากกว่า) ทีนี้เวลาแกมาพูดมาคุยด้วยในตอนกลางวัน พอตอนกลางคืนพี่ ๆ ก็จะชอบแซวกันว่าคืนนี้ระวังนะ คุยกับปอบตอนกลางวัน เดี๋ยวคืนนี้แกจะมาเยี่ยมนะ ทำเอาเราต้องนอนเปิดไฟในตอนกลางคืนเลย (ช่วงที่เราจบ ม. 3 และเข้ามาเรียนในตัวจังหวัดนั้นที่หมู่บ้านมีไฟฟ้าเข้าแล้ว) ตอนนี้ยายแกเสียแล้วค่ะ และเสียมาหลายปีแล้ว แต่ที่รู้สึกเศร้ากับครอบครัวแกก็คือตอนนี้คนก็ยังลือว่าแกสืบทอดปอบนั้นให้ลูกชายคนโตของแกไปอีกแน่ะ คือตอนเด็ก ๆ เคยได้ยินคนลือว่ายายคนนี้นั้นแกสืบทอดปอบมาจากพ่อแกอะไรประมาณนั้น คือเรื่องปอบนี้ก็ไม่รู้ว่ามีจริงหรือไม่จริง แต่คนก็กลัวนะ รวมถึงตัวเราด้วย และที่สำคัญเราว่าน่าสงสารคนที่โดนกล่าวหาว่าเป็นปอบ ไปเข้าคนอื่น ทีนี้ขอเล่าถึงเหตุการณ์ที่เราเคยเห็นตอนสมัยยังเป็นเด็กจริง ๆ ที่มีคนโดนปอบเข้าแบบคล้าย ๆ ที่คุณวิวิธวินท์ว่ามาเลยค่ะ คือตอนนั้นตอนเช้ามืด ที่บ้านใกล้ ๆ กัน บ้านเรานั้นจะอยู่คุ้มเหนือสุดของหมู่บ้าน เรียกว่าติดกับไร่มันสัมปะหลังเลย (อยู่บ้านนอกยังไม่พอ ยังอยู่คุ้มบ้านนอกอีก ไกลปืนเที่ยงจริง ๆ..หุหุ..) ทีนี้ตอนเช้านั้นได้ยินเสียงบ้านข้าง ๆ มีเสียงคนร้องไห้ แล้วก็หัวเราะ แถมพูดอะไรก็ไม่รู้ ร้องไห้ หัวเราะ แล้วก็พูดแบบไม่เข้าใจข้อความ แถมมีอาการสั่นทั้งตัวเลยนะคะ ทีนี้พวกเราเด็ก ๆ ก็ได้ที วิ่งไปเลยครับทั่น ไปมุง ก็ขึ้นไปมุงบนบ้านกับชาวบ้านเค้าน่ะแหละ ก็จับใจความจากคนแก่คุยกันได้ว่าปอบเข้าพี่คนนั้น คือพี่แกเพิ่งจะเป็นสาววัยรุ่นด้วยมั๊ง จากนั้นก็เห็นคนแก่บอกกันให้ไปหาหมอธรรม์มา หมอธรรม์ในที่นี้ก็คือหมอผีน่ะค่ะ แต่ที่หมู่บ้านจะเรียกหมอธรรม์ หรือหมอทำ เราก็ไม่แน่ใจ แค่คาดว่าความหมายก็คงจะหมายถึงหมอผีที่จะเป็นคนทำพิธีไล่ปอบ  ตอนนั้นเริ่มสายแล้ว พอหมอทำมาก็ทำพิธีไล่ปอบค่ะ ก็เห็นมีการทำด้ายสายสิญจ์ล้อมบริเวณรอบ ๆ ตัวพี่คนที่โดนปอบเข้า และก็ผูกด้ายสายสิญจ์ที่คอ ที่ข้อมือทั้งสองข้างและที่ข้อเท้าสองข้างของพี่แกด้วย จากนั้นหมอทำก็ทำพิธีร่ายคาถา แล้วก็เอาก้านกล้วยมาตีพี่คนที่โดนปอบเข้า ก็ถามว่า "มรึงสิออกเบ้าะ มรึงสิออกเบ้าะ" และที่แปลกก็คือคนที่โดนปอบเข้านั้นเสียงเปลี่ยนจริง ๆ ค่ะ เป็นเสียงเหมือนคนแก่เลย ก็ร้องบอก "กรูเบ้าะออก กรูเบ้าะออก" อยู่อย่างนั้น และหมอทำก็ตีไปเรื่อย ๆ และท่องคาถาไปเรื่อย ๆ พร้อมกับถามคำถามเดิม ๆ จนในที่สุดเสียงตอบก็บอกว่า "กรูออกแล้ว กูออกแล้ว" แล้วพี่คนนั้นก็ล้มลง และสลบไปซักพักเหมือนจะหมดแรง แล้วซักพักแกก็ฟื้นค่ะ และพอฟื้นแกก็เล่าว่าตอนเช้าแกฝันว่ามีลิงไต่อยู่บนเพดานบ้าน แล้วอยู่ ๆ เจ้าลิงนั้นก็กระโจนลงมาจะกัดแก แล้วแกก็เกิดอาการเหมือนที่เห็นต่อมา แต่ที่แปลกมาก ณ ตอนนั้นก็คือในวันเดียวกันนั้นเอง หลังจากที่หมอผีทำพิธีไล่ปอบจากพี่คนนี้แล้ว และปอบก็ออกไปแล้วนั้น ซักพักที่คุ้มใต้ของหมู่บ้านก็มีเสียงคนเฮโลกันอีกว่าปอบเข้าคน คราวนี้พวกเราเด็ก ๆ ก็เอาอีกล่ะ วิ่งจากคุ้มเหนือลงคุ้มใต้เลย ไปดูอีก (ตอนนั้นลืมอาการกลัวเลย เพราะอยากดู) ก็เห็นแบบเดียวกันเลยค่ะ แต่คนที่โดนปอบเข้าเป็นผู้ชาย และก็ได้หมอทำคนเดียวกันนี่แหละไปทำพิธีไล่ปอบ จริง ๆ แกเป็นหมอทำจากหมู่บ้านอื่น แล้ววันนั้นเรียกว่ามาได้ทำพิธีสองต่อเลย ยิ่งสมัยก่อนตอนเรายังเด็ก ๆ นั้น ในหมู่บ้านเวลาคนคลอดลูกคนจะยังไม่นิยมไปคลอดที่ รพ. เหมือนสมัยนี้ เนื่องด้วยถนนหนทาง และเรื่องรถลายังไม่สะดวกเหมือนสมัยนี้น่ะ ใครคลอดลูกทีก็นั่นเลยให้หมอตำแยทำคลอดที่บ้านแล้วก็อยู่ไฟที่บ้านกันเลย และไอ้ช่วงที่คนคลอดลูกนี่แหละคนก็มักจะลือว่าตอนกลางคืนมักจะเห็นยายคนที่เป็นปอบนั้นไปควานหากินอะไรใต้ถุนบ้านของคนที่กำลังคลอดลูก เพราะเวลาคนคลอดลูกนั้นก็จะมีทั้งเลือดจากน้ำคร่ำจากพวกรกทั้งหลายแหล่ ฉะนั้นเวลามีคนคลอดลูกในบ้านไหนก็แล้วแต่ ใต้ถุนบ้านก็จะมีต้นหนามเล็บแมวไปโปะตรงจุดน้ำคร่ำไหลลงที่ใต้ถุนบ้าน คล้าย ๆ กับว่ากันไม่ให้ปอบเข้าไปยุ่งกับเลือดใต้ถุนบ้านอะไรประมาณนั้น ตัวเราเองตอนนี้ก็ไม่ถึงกับเชื่อร้อยเปอร์เซ็นต์ว่าปอบมีจริงไหม แต่ที่แน่ ๆ เวลากลับบ้านที่บ้านนอกมักจะมีอาการกลัว ๆ กับเรื่องพวกนี้ ส่วนหนึ่งคงเป็นเพราะบรรยากาศมันให้ด้วยมั๊ง และที่สำคัญไม่อยากฝันเห็นลิง เพราะคนในหมู่บ้านจะเชื่อว่าเวลาเราฝันเห็นลิงนั้นแสดงว่ามีปอบกำลังมาหาเรา ให้ระวังเดี๋ยวปอบเข้า อะไรประมาณนั้น จากคุณ : JC2002 - [ วันเนา (14) 20:02:03 ]

ความคิดเห็นที่ 95 อีกเรื่องนี่ เกิดตอนปี 2543 เรื่องเกิดหลังจากไปงานศพน้องคนนึงที่ทำงานเดียวกัน คือกับน้องคนนี้ก็ไม่ถึงกับสนิทมาก แต่ก็ถือว่าคุยกันได้ระดับนึง เพราะน้องเค้าชอบด้านคอมฯ แต่เค้าทำงานที่แผนกจัดซื้อ ซึ่งพอช่วงพักเที่ยงหรือมีเวลาปุ๊บน้องเค้าก็มักจะขึ้นมาที่แผนกคอมฯ มาคุยอะไรเรื่อยเปื่อยเกี่ยวกับคอมพิวเตอร์ เลยพอสนิทกันบ้าง ทีนี้ช่วงต้นปี 41 เราก็โดนเลิกจ้างเพราะพิษเศรษฐกิจของไทยในช่วงนั้น จากนั้นเราก็ไปได้งานทำที่ต่างจังหวัด พอปลายปี 42 บริษัทเริ่มดีขึ้นเลยเรียกกลับมาทำงานที่เดิม ช่วงที่กลับมาก็นึกถึงน้องคนนั้นเลยก็ถามกับหัวหน้าว่าน้องคนนี้ยังอยู่มั๊ย หัวหน้าก็บอกยังทำอยู่ที่บริษัทนี้อยู่ แต่ย้ายไปประจำที่โรงงานที่บางปะกง ทีนี้ช่วงไม่กี่เดือนต่อมา เราไปทำงานตอนเช้าตกใจมากเลย มีคนบอกว่าน้องเค้าเสียแล้วเพราะอุบัติเหตุเมื่อคืนนี้ น้องเค้าขับรถชนตอม่อสะพานช่วงจะเข้ามากรุงเทพฯ แบบตายคาที่เลย ตอนนั้นรู้สึกเสียใจและก็ตกใจ เพราะตอนกลับไปทำงานที่เดิมนั้นเรายังไม่เคยเจอน้องเค้าอีกเลย ก็ได้แต่ถามถึงแล้วอยู่ ๆ ก็มาได้ข่าวร้าย พอวันที่คนในออฟฟิศต้องพากันไปงานศพน้องเค้า เราก็ไปด้วยในฐานะทำงานที่เดียวกันและก็เคยคุยกันพอสมควร และช่วงที่ไปไหว้ศพน้องเค้านี่แหละ ไอ้เราไม่รู้ยังไง เล่นไปจ้องหน้าจ้องตาน้องเค้าในรูปที่ติดไว้ที่งานศพ คือนั่งไหว้ศพน้องเค้าอยู่ตาก็ดันไปจ้องรูปน้องเค้าและก็อธิษฐานให้น้องเค้าไปสู่สุขคติอะไรประมาณนั้น ทีนี้พอตอนกลับจากงานศพถึงห้องพักก็ดึกแล้ว น่าจะประมาณ 5-6 ทุ่มได้มั๊ง ก็อาบน้ำนอน แต่พอช่วงตี 3-4 ได้มั๊ง เราได้ยินเสียงคนลากกระเป๋าเดินทางแบบที่มีล้ออยู่หน้าห้องเรา เรียกว่าลากกลับไปกลับมาตรงทางเดินอยู่อย่างนั้น เล่นเอานอนไม่หลับ ลุกขึ้นมาเปิดไฟนอนฟังเสียงนั้นอยู่คนเดียวเป็นเกือบ ชม. (ตอนนั้นพักอยู่คนเดียวด้วย) พอตี 5 กว่า ๆ ทนไม่ไหว เลยกดโทรศัพท์ไปถามห้องตรงกันข้าม ถามเค้าว่า "โทษนะคะ เมื่อคืนได้ยินเสียงอะไรรึเปล่าคะ" ห้องตรงกันข้ามถามกลับว่า "เสียงอะไรเหรอครับ ผมไม่ได้ยินนะ" ก็เลยบอกไปว่า "เป็นเสียงคนลากกระเป๋าเดินทางแบบมีล้อน่ะค่ะ ได้ยินเสียงลากกลับไปกลับมาตรงทางเดินนานพอสมควร" (คืออพาร์ทเม็นจะมีทางเดินยาว และมีห้องพักอยู่ทั้งสองฝั่งน่ะค่ะ) คนที่อยู่ห้องตรงกันข้ามบอก "เปล่านะครับ ผมไม่ได้ยินเสียงอะไรเลย ผมยังอ่านหนังสืออยู่ดึกด้วยซ้ำไป ไม่ได้ยินอะไรนะ" เท่านั้นแหละ เรียกว่าทำให้นึกถึงตอนที่ไปงานศพน้องเค้าในคืนนั้นเลย ทีนี้พอไปถึงที่ทำงาน เล่าให้พี่อีกคนฟัง แล้วพี่คนนั้นก็ดันมาเล่าเรื่องที่แกเพิ่งเจอเมื่อเช้านี้ เรื่องลิฟเปิดเองตรงชั้นที่น้องเค้าเคยทำงานที่ตึกนั้นอีก เรียกว่าต่างฝ่ายต่างเล่ากันด้วยความกลัวเลย จากนั้นเป็นเดือนสองเดือนเลยที่เราจะเปิดไฟนอนตลอดเลย จากคุณ : JC2002 - [ วันเนา (14) 20:31:20 ]

ความคิดเห็นที่ 96 นั่งอ่านมาหลายวันขอแจมด้วยคนค่ะ เรื่องเกิดขึ้นที่มาเลเซียเมื่อประมาณแปดปีที่แล้ว ตอนนั้นไปอยู่ีเป็นปี ก็มีเพื่อนคนไทยเช่าอพาร์ทเมนท์อยู่ด้วยกัน มีสามห้องนอน สาวไทยสองคนอยู่มุมเดียกัน โดยทีเราอยู่ห้องขวามือ เค้าอยู่ห้องซ้ายมือ วันนั้นเราอยู่ในห้องนอนตลอดบ่ายจนถึงเย็น ถึงจะออกมาเตรียมทำกับข้าว พอเปิดประตูห้องนอนออกมาปุ้ป มีกลิ่นเหม็นเน่ามาปะจมูก ถึงกับพะงะไปครู่นึง แต่ว่าตรงหน้าห้องนอนนั้นไม่มีอะไรเลยนะคะ ประตูห้องเพื่อนก็ปิดอยู่ ตอนนั้นก็ไม่ได้คิดอะไร ก็เดินเข้าไปในห้องครัว ก็เอะใจว่าทำไมในห้องครัวมีกลิ่นธูป ก็สำรวจดู ปรากฏว่ามีธูปปักอยู่ที่กระถางต้นไม้ที่ระเบียงห้อง ซึ่งอยู่หลังห้องครัว ก็ได้แต่สงสัย เพราะว่าไม่มีใครอยู่ให้ถาม ทั้งเพื่อนคนไทย กับสาวมาเล ที่เช่าอพาร์ทเมนต์เดียวกัน ไม่มีใครอยู่สักคน ก็ทำกับข้าวต่อไป จนสักพักเพื่อนสาวไทยกลับมาถึงห้อง ก็ถามเค้าว่าใครจุดธูปหน่ะ เธอก็บอกว่าเธอจุดเอง เพราะว่าเพื่อนรักที่เมืองไทยเพิ่งจากไป เลยจุดบอกเค้าว่าไม่สามารถไปงานศพได้ เท่านั้นแหละ เรารู้เลยว่ากลิ่นตอนเปิดประตูห้องนอนคือกลิ่นอะไร ว่าแล้วก็จัดการด่าเพื่อนไปยกนึง ฐานที่จุดธูปหาเพื่อนแล้วตัวเองดันไม่อยู่ แถมไม่มีการบอกเราให้เตรียมตัวไว้ก่อนด้วย จากคุณ : princess gig - [ วันเนา (14) 20:57:28 ]

ความคิดเห็นที่ 97 เข้ามาโหด เอ้ย โหวต ค่า ตามอ่านอยู่นะคะ แต่ยังอ่านไม่ทัน จากคุณ : Sunshine - [ วันเนา (14) 21:44:52 A:86.146.177.36 X: TicketID:148539 ]

ความคิดเห็นที่ 98 คห 82  โรงแรมขึ้นต้นด้วย R อยู่แถวๆ Aurora ค่ะ ไ่ม่ใช่ดาวน์ทาวน์ จากคุณ : ออน (amiwhoiam) - [ วันเนา (14) 22:35:16 ]

ความคิดเห็นที่ 99 เรื่อง นี้เกิดขึ้นที่บ้านเราเอง งานทำบุญครบเจ็ดวัน คุณพ่อเราเสีย ตอนเช้า เราทุกคน อาบน้ำกันเรียบร้อยหมดแล้ว พระมาที่้บ้านแล้ว เรากำลังใส่บาตร แต่แล้ว ทุกๆ คนในบ้านก้ได้ยินเสียง คนกำลังอาบน้ำ บ้านเราใช้ขันตักค่ะ แบบ ตูมๆ เลย ก็ต่างคนต่างมองหน้ากัน นะ ก็รู้ๆกันอยู่ แล้วลักษณะจังหวะการอาบ เหมือนกับ พ่อเราไม่มีผิด แม่ก็รู้อยู่แล้วว่าอะไรเราไม่ทักไรกันนะ ก็ทำบุญกันไป เขียนแล้วนึกถึงพ่อ จากคุณ : ัหญิง (takom) - [ วันเนา (14) 23:00:28 ]

ความคิดเห็นที่ 100 เรื่องเยอะจัง อยู่คนเดียวอ่ะ ไว้มาอ่านพรุ่งนี้สว่างๆ ดีกว่า จากคุณ : MaNgKoOd - [ วันเนา (14) 23:21:10 ]

ความคิดเห็นที่ 101 โอยผมร่วงหมดแล้ว....... อ่านไม่ทันค่ะ โหวตไว้เรื่อยๆก่อน จากคุณ : แม่ของObst (obst) - [ วันเถลิงศก (15) 00:36:09 ]

ความคิดเห็นที่ 102 คุณ Panissar กระทู้ mixer ครับ http://www.pantip.com/cafe/klaibann/topic/H6432898/H6432898.html ผมตอบไว้ตั้งแต่ 22 มี.ค. จากคุณ : academician - [ วันเถลิงศก (15) 01:47:05 A:130.18.158.247 X: TicketID:075095 ]

ความคิดเห็นที่ 103 คุณ : Jennifer เรื่องที่เขี่ยบุหรี่ของท่านขุนพันธรักษ์ราชเดช ตอนแรกกะว่าจะหารายละเอียดเกี่ยวกับชื่อผู้ที่เกี่ยวข้องมาไว้ด้วย แต่คงอีกนาน เอาสั้นๆก็แล้วกันนะครับ ในสมัยนั้น โจรแขกปัตตานีดุร้ายมาก คอยปล้นและฆ่าเหยื่ออย่างทารุณ โดยเฉพาะเหยื่อที่เป็นชาวพุทธ เหยื่อแขกก็ปล้น โจรมุสลิมรายนี้มีวิทยายุทธ์ ที่น่าเกรงขาม ไม่มีใครปราบได้สำเร็จ emergency krub.... จากคุณ : isvasu - [ วันเถลิงศก (15) 02:09:24 A:71.114.54.31 X: TicketID:146114 ]

ความคิดเห็นที่ 104 ..รออ่านกันแบบสดๆค่ะ ..โหวตอีกที อ่านทั้งวันเรยเรา ^^ จากคุณ : สัมปันนี - [ วันเถลิงศก (15) 02:18:19 ]

ความคิดเห็นที่ 105 ปล้นและฆ่านับรายไม่ถ้วน ทรัพย์สินไม่ใช่เป็นจุดประสงค์ใหญ่ในการปล้น แต่จุดประสงค์ใหญ่คือการสนุกสนานกับการฆ่า และฆ่าอย่างทารุณ ประกอบกับการหายตัวได้ของแขกเหมือนกัน จึงไม่ง่ายที่เจ้าหน้าธรรมดาจะเอาไว้อยู่ ต้องร้อนถึงนายตำรวจใหญ่ คือ ท่านขุน ท่านขุนพันธรักษ์ราชเดช มิใช่ว่าท่านจะทำการเมื่อไหร่ก็จะได้สำเร็จดังใจชอบ ต้องมีการดูฤกษ์ผานาทีเหมือนกัน ท่านมีลูกน้อง มีเงินเดือนให้นิดหน่อย และไม่ได้เป็นเงินหลวง แต่ไม่ได้เป็นตำรวจ มีหน้าที่ดูฤกษ์ยามกับ"สืบราชการลับ" ท่านขุน จะไม่ออกปราบหากไม่ได้รับการพยักหน้าจากการจับยามสามตา ของสหายยาม เสียดายผมลืมชื่อเสียสนิท ในที่สุด เวลาก็มาถึง ใช้เวลาสามวันสำเร็จ ท่านขุนก็เอากะโหลกกลับมานคร กลายเป็นที่เขี่ยบุหรี่ เป็นการหักไม้ข่มนามหรืออะไรก็แล้วแต่ ที่เขี่ยบุหรี่ของท่านขุน ไม่ได้มีอันเดียวนะครับ มีของดีีๆทั้งนั้น เรื่องนี้ ผู้ใหญรื่น อายุประมาณ 80 อดีตจ่าทหารเล่าให้ผมฟังครับ จากคุณ : อิสวาสุ - [ วันเถลิงศก (15) 02:50:02 A:71.114.54.31 X: TicketID:146114 ]

ความคิดเห็นที่ 106 ตามอ่านตั้งแต่กระทู้แรกตอนสามทุ่มมาจบตอนหกโมงเช้าพอดีครับ นอนไม่หลับเลย อ่านตอนกลางคืนนี่ได้บรรยากาศจริงๆ ครับ ขอบคุณ คุณอิสวาสุและพี่ๆ เพื่อนๆ ทุกท่านที่เอาเรื่องสนุกๆ แต่น่ากลัวมาฝากกันครับ ส่วนตัวผมเคยเจอเรื่องแปลกๆ อยู่หลายครั้ง เกี่ยวกับการเป็นคนเกิดวันอังคารอย่างผมหรือเปล่าครับ บางเรื่องก็ไม่แน่ใจ บางเรื่องก็ยังจำติดตาเลยครับ เริ่มก่อนซัก 3 เรื่องแล้วกัน เรื่องแรก  ของผมเหมือนกันกับของคุณตั้งเพ็กเง็ก ความเห็นที่ 68 เลยครับ  เพียงแต่ไม่ใช่ก๊วยเตี๋ยว แต่เป็นลูกชิ้นปิ้ง เหตุเกิดเมื่อประมาณ 5 ปีมาแล้ว ผมกำลังกินข้าวในร้านอยู่กับน้องสาว พอดีในรถเข็นขายลูกชิ้นปิ้งลากมาหน้าร้าน น้องผมก็เลยเดินไปสั่งโดยไม่ได้บอกว่าเป็นลูกชิ้นหมูหรือเนื้อ แต่เดินไปเลือกๆ เอาไม้ที่เค้าเสียบไว้แล้วเลย อารามว่าหิวกระมัง พอคนขายใส่ถุงมาให้ น้องสาวผมก็หยิบไม้ลูกชิ้นดึงออกมากินเลย ปรากฎว่าองค์เจ้าแม่กวนอิมหยกที่ร้อยด้วยสร้อยเงินและห้อยคออยู่ขาดตกลงมา และองค์เจ้าแม่กวนอิมหยกตกลงมาแตกต่อหน้าต่อตาผมกับน้องสาวเลย เนื่องด้วยลูกชิ้นที่กินนั้นเป็นลูกชิ้นเนื้อ ผมกับน้องก็ได้แต่มองหน้ากัน เรื่องที่ 2  สมัยผมอายุ 5 ขวบ ป่วยหนักเป็นเวลาหลายวัน ไปหาหมอแล้วไม่หาย คืนหนึ่งนอนปล่อยอยู่กับพ่อและแม่ มีอาการสะลืมสะลือ มองเห็นผู้หญิงแก่สวมผ้าถุง ใส่เสื้อคอกระเช้าลายดอก รูปร่างอ้วนท้วน ท่าทางใจดี กวักมือเรียกผมอยู่ปลายเตียง ผมร้องเรียกพ่อกับแม่ว่ามีคนมาเรียกผมไปหา แม่ผมร้องไห้ทันทีส่วนพ่อก็พลางเขย่าตัวผม รู้สึกเหมือนว่าตัวเองกำลังจะลูกขึ้น และไม่รู้สึกมีอาการป่วยใดๆ เลย เหมือนกับตัวผมกำลังจะลอยขึ้นไปหาผู้หญิงแก่คนนั้น แต่ต่อมารู้สึกตัวเพราะพ่อกับแม่เขย่าตัวผมไว้ เรื่องที่ 3 ตอนผมอายุ 15 ปี น้องสาวผมอีกคนที่ต่อจากผม อายุตอนนั้น 10 ขวบ เป็นมะเร็งในเม็ดเลือด ต้องเข้าโรงพยาบาล แล้วเสียชีวิตหลังจากนั้น 1 เดือน จัดงานศพเสร็จ วันที่เผากลางคืนก็เข้านอนกัน แม่ผมนอนหลับตื่นขึ้นมากลางดึกบอกว่าน้องผมมาลาว่าจะไปแล้วนะ มีคนมารับแล้ว ถามแม่แล้วพบว่าลักษณะของคนที่มารับเหมือนกับที่เคยจะมารับผมเมื่อ 10 ปีมาแล้วเลยทั้งการแต่งกาย ลักษณะท่าทาง จากการบอกเล่าของแม่ (จากเรื่องที่ 2) อ่ะ แถมอีกเรื่องครับ อันนี้เกิดกับเพื่อนรุ่นพี่ผมเอง คือ ตอนผมอายุ 8 ขวบ เรียนโรงเรียนประถมซึ่งอยู่ใกล้วัด และข้างวัดจะมีป่าช้า พวกผมชอบมากที่ไปเล่นในป่าช้าซึ่งมีลักษณะเป็นป่าละเมาะ ก็เล่นซ่อนแอบกัน เวลาเล่นก็ช่วงพักเที่ยงล่ะครับ หลังจากทานข้าวกลางวันเสร็จก็ไปกันเลย เล่นไปเล่นมา มีเพื่อนรุ่นพี่ อายุ 9 ขวบ ต้องเป็นคนหา ก็วิ่งหาไปเรื่อยๆ พวกผมก็ไปซ่อนแถวป่าละเมาะ ตอนนั้นไม่รู้สึกกลัวครับ คิดอยากเล่นสนุกอย่างเดียว ซ่อนตั้งนานไม่เห็นเพื่อนรุ่นพี่คนนี้มาหาซักที รอนานจนกระทั่งได้ยินเสียงร้องเสียงหลงว่าผีหลอกๆ จากพี่คนนั้น พวกผมก็นึกว่าเค้าอำเพราะกลางวันแสกๆ แดดออกจ้าขนาดนั้นจะมีผีที่ไหนกัน แต่พี่คนนั้นก็ร้องเสียงหลงอยู่อย่างนั้นแล้วก็วิ่งออกจากป่าช้า วิ่งเข้าโรงเรียนไปเลย พอพวกผมตามไปดูก็พบว่าพี่คนนั้นเส้นผมร่วงเป็นหย่อมๆ เหมือนกับการกร้อนผมยังไงยังงั้น ครูก็เอาไม่อยู่เพราะพี่เค้าร้องเสียงหลงอยู่ตลอด เลยพาไปโรงพยาบาลแล้วพากลับบ้าน ปรากฎว่ามีอาการกลัวผีแบบนี้อยู่เป็นอาทิตย์ถึงหาย พอเค้าหายแล้วมาเรียนหนังสือก็เล่าให้ฟังว่า ตอนที่เค้าไปหาพวกผมนั้น เดินหาเท่าไหร่ก็ไม่เจอ ยิ่งเดินก็ยิ่งลึกเข้าไปในป่าแล้วหลงทาง หาทางออกไม่ได้ ทั้งๆ ที่พวกเราก็เล่นกันอยู่ทุกวันจนไม่น่าจะหลงทางได้เลย จากนั้นพี่เค้าก็เจอผีเป็นผู้ชายแก่ๆ หน้าตาเละๆ ผมสีขาว ตาปรนออกมา พี่คนนี้เค้าบอกไม่เอาแล้ว ไม่ไปเล่นที่นี่อีกแล้ว และแน่นอนล่ะครับ พวกผมก็ไม่กล้าเข้าไปเล่นอีกแล้ว อาจเป็นว่าไปรบกวนในสถานที่ของเค้า ปัจจุบันนี้ได้ยินว่าป่าช้าแห่งนี้ได้ทำการล้างป่าช้าและทำบุญอุทิศส่วนกุศลให้แล้วครับ เฮ้อ เช้าพอดีเลยครับ รออ่านท่านอื่นๆ ด้วยครับผม จากคุณ : ไอ้คุณแหลม - [ วันเถลิงศก (15) 06:11:10 ]

ความคิดเห็นที่ 107 แอบอ่านมาหลายวันแล้วครับ พอดีอ่านของคุณ padme' amidala แล้วโดนมาก เพราะผีอำทีไร ก็มักจะมีเสียงวี้ดดังๆในหูเหมือนกัน แต่ก็ยังไม่เคยเห็นอะไรนะครับ แค่รู้สึกว่าหายใจติดขัด ขยับตัวไม่ได้ บางคืนอำเกือบสิบรอบ บางทีง่วงมากแบบแค่หลับตาก็หลับแล้ว แต่พอหลับตาปุ๊บผีอำทันที เล่นเอาช่วงนั้นโทรมเลย เพราะนอนไม่พอ จากคุณ : Pu'Chew - [ วันเถลิงศก (15) 07:51:00 ]

ความคิดเห็นที่ 108 เอ..วันนี้จะโดนหาว่าบ้าอยู่กับกระทู้นี้รึเปล่าเรา วันนี้โพสต์บ่อยมากไป..หุหุ.. คือไหน ๆ ก็ไหนแล้ว จะบอกว่าหลังจากโพสต์ความเห็นที่ 95 ไป จากนั้นเรามานั่งเล่นอยู่กับลูกที่โซฟา ซักพักมีนกตัวนึงเป็นตัวเล็กบินมาชนกระจกห้อง คือห้องกินข้าวและห้องนั่งเล่นนั้นผนังห้องจะเป็นกระจกใสน่ะค่ะ ตรงประตูก็กระจกใส นกบินมาชนกระจกประตู แล้วก็บินไถลออกไป(คงจะเวียนหัวน่าดู) ไม่ถึงนาทีต่อมามีนกตัวใหญ่มองเห็นลายปีกแว็บ ๆ ลายดำกับขาวเหมือนลายมัดหมี่ บินมาชนตรงที่เดียวกัน เสียงดังมาก เรียกว่าทำเอาตกใจเลย โดยเฉพาะไอ้ตัวเล็กนี่นั่งเล่นอยู่ยืนขึ้นแบบยืนมองค้างเลย รอยเหมือนเลือดยังอยู่ที่กระจกอยู่เลย (เดี๋ยวจะไปเช็ดออกอีกที) จากนั้นพอเราตั้งสติได้ รีบโทรหาแฟนบอกให้ขับรถระวังหน่อยนะ เลยเล่าให้ฟังว่าอยู่ ๆ ก็มีนกสองตัวบินมาชนกระจกประตู และเหตุที่โทรหาแฟนบอกให้เค้าขับรถระวังหน่อยนั้น เพราะเคยมีเหตุการณ์ลางบอกเหตุจากนกครั้งนึงให้เราจดจำไปตลอดชีวิตเลย ตอนโทรหาแฟนก็เล่าให้แฟนฟังเหมือนกันถึงเรื่องสาเหตุที่โทร เรื่องของเรื่องก็คือ เราเคยเจอเรื่องลางณ์(เค้าสะกดแบบนี้มั๊ยเอ่ยคำว่าลางณ์บอกเหตุ) บอกเหตุจากกรณีนกตกลงมาขาหัก คือตอนนั้นเราเรียนจบ ม. 3 แล้วได้โควต้าไปเรียน ปวช. ที่ตัวจังหวัด ช่วงเรียนอยู่ ปวช. 1 ตอนไปเรียนแรก ๆ นั้นแม่ก็ไปเยี่ยม เพื่อดูว่าเราพักที่ไหน อยู่กินยังไง(เพราะตอนไปหาหอพักแรก ๆ นั้นพ่อเป็นคนพาไป) และวันที่แม่ไปเยี่ยมนั้นตอนซักประมาณตอนบ่ายแก่ ๆ ก็พาแม่กับหลานชายอายุ 6 ขวบ ไปเดินดูวิทยาลัย ก็พาแม่และหลานเดินดูและอธิบายเรื่องตึกต่าง ๆ ว่าเค้าใช้ทำอะไรบ้าง พอเราสามคนเดินมาถึงตรงเค้าเตอร์ประชาสัมพันธ์ของวิทยาลัย และตรงบนเพดานนั้นจะมีลำโพงเพื่อขยายเสียงเวลาอาจารย์หรือว่าประชาสัมพันธ์ประกาศข่าวต่าง ๆ เดินถึงตรงนั้น อยู่  ๆ ก็มีนกกระจิบตกลงมาที่พื้นคอนกรีต และขาหัก เจ้าหลานชายก็เลยช่วยเก็บนกนั้นกลับไปห้องพักเราด้วย และก็เอาไปปล่อยตรงต้นฝรั่งที่บ้านพัก (คือบ้านนั้นเค้าจะแบ่งห้องเช่าให้นักเรียนเช่า) คือตอนนั้นก็ไม่ได้พากันซีเรียสเรื่องนกขาหัก แต่พอตอนเย็นแม่เราเข้าไปอาบน้ำ แล้วไปลื่นห้องน้ำที่บ้านพักนั้น คือห้องน้ำเป็นห้องน้ำรวม แม่ลื่นห้องน้ำและขาเคล็ดกระดูกเคล็ดแบบปวดมากเลย ข้อเท้าบวมใหญ่มาก ยังดีนะที่หัวไม่น็อคพื้นน่ะ จากนั้นทำให้นึกถึงเจ้านกที่ตกลงมาขาหักตลอดเลย ไม่รู้เป็นลางณ์บอกเหตุรึเปล่า ยังเคยคิดเลยว่านี่ดีนะที่นกนั้นไม่ตายต่อหน้า ไม่งั้นอาจจะกลายเป็นเจอเหตุการณ์ที่เลวร้ายกว่านั้นอีก อาจจะหลานโดนรถชนหรือแม่อาจจะเป็นหนักยิ่งกว่าขาเคล็ดก็ได้ ส่วนวันนี้ที่นกบินมาชนกระจกตั้งสองตัว ซึ่งชนที่เดียวกันและในเวลาไล่กันเพียงไม่ถึงนาทีนี่ ขอให้เป็นแค่อุบัติเหตุของนกเถอะนะ อย่าให้เจออะไรที่เป็นเหมือนลางณ์บอกเหตุอะไรเลย เพราะพรุ่งนี้ยิ่งจะต้องไปสอบขับรถ(ปฏิบัติ)อยู่ด้วย แอบเสียว ๆ เหมือนกันนะเนี่ย แต่ก็ดีจะทำให้เราระวังตัวมากขึ้น ยิ่งเมื่อวันอาทิตย์ที่ผ่านมา หัดขับรถเพื่อทบทวนตัวเองก่อนไปเข้าสนามสอบซะหน่อย ก็ไปเจอเหตุการณ์เล่นเอาตกใจเลย เพราะขับอยู่ดี ๆ ก็มีรถอีกคันมาเปลี่ยนเลนแบบไม่เปิดไฟสัญญาณอะไรเลย เราขับอยู่เลนกลาง รถคันนั้นขับอยู่เลนขวา แล้วอยู่ ๆ พี่แกก็ดันขับตรงมาตัดหน้ารถเราเฉย ๆ แบบขับเร็วมากด้วย แถมจะะเปลี่ยนเลนก็ไม่ให้ไฟสัญญาณอะไรเลย เราหักหลบไปเลนซ้ายสุดด้วยความตกใจ จนรถแบบส่ายแบบตวัดไปมาเลย แฟนก็ร้องเสียงหลงเลย ที่ยังโชคดีหน่อยก็คือเราขับรถไม่เร็ว จะขับตามสปีดลิมิต คือถ้าคนขับรถเร็วนี่สงสัยรถคงจะหมุนแน่เลย และโชคดีอีกอันก็คือวันนั้นตรงเลนซ้ายสุดนั้นไม่มีรถตามหลังมาเลยส่วนคันหน้าก็อยู่ห่างกันพอสมควร ถ้ามีรถตามหลังมาล่ะก็มีหวังชนเข้าอย่างจังแน่ ๆ เพราะเลนซ้ายสุดนั้นเป็นเลนที่ขับเร็วสุดอยู่แล้ว ส่วนไอ้รถบ้าคันนั้นพอมันทำแบบนั้นกับเราเสร็จ มันก็ขับเร็วแบบจี้ตูดรถคันข้างหน้าไปเฉยเลย ขนาดรถติดไฟแดงอยู่มันก็ยังจี้ตูดรถคันหน้าเค้าอยู่เลย อันตรายจริง ๆ เจอคนขับรถแบบนี้ แก้ไขเมื่อ 15 เม.ย. 51 08:45:37 จากคุณ : JC2002 - [ วันเถลิงศก (15) 08:38:36 ]

ความคิดเห็นที่ 109 หยุดสงกรานต์ 5 วัน ไม่ได้ไปไหน นั่งอ่านทั้งวัน แต่กลางวันนะ กลางคืนไม่เอาด้วยหรอก โหวต จากคุณ : jeejeeberry - [ วันเถลิงศก (15) 09:40:48 ]

ความคิดเห็นที่ 110 คุณ NATTI นัทตี้ ใช่แล้วค่ะ กระทู้ที่แล้วอยู่ที่ คห. 279 งั้นขอเล่าต่อนะคะจาก คห. 83 ตอนที่บวช 9 วัน 9 คืน ไปบวชชีพราห์มที่วัดสังฆทานค่ะ ถือศิล 8 กินข้าวมื้อเดียว วันแรกที่ไปบวชยังไม่เกิดอะไรขึ้น เพราะสงบปากสงบคำค่ะ ไม่ค่อยพูดอะไร แต่พอวันที่ 3 เริ่มมีเพื่อนเพ่ิม ตอนที่ไปบวชไปกับเพ่ือนที่เค้าเห็นผู้ชายนอนกอดเราค่ะ เพื่อนที่มีเพ่ิมมาเป็นเด็ก อายุ 14 ไปบวชช่วงปิดเทอม แล้วก็พี่คนนึงอายุประมาณ 40 ได้ค่ะ ด้วยความที่ช่างคุยก็เล่าให้ฟังว่ามาบวชเพราะอะไร อยากจะอุทิศส่วนกุศลให้เจ้ากรรมนายเวร ซึ่งต่อมาพี่เค้าก็ประมาณว่าท้าค่ะ ว่าอยากได้หวยขอเจอหน่อย พอวันรุ่งขึ้น เค้าก็ไม่เข้ามาใกล้เลย ก็แปลกใจ เค้าก็บอกว่า เมื่อคืนพี่นอนไม่ได้เลย พี่กลัวมาก แล้วตอนนี้พี่ก็ไม่ค่อยอยากจะใกล้น้อง เข้าใจพี่นะ ในช่วงวันนั้น หลังจากที่ตืนขึ้นมาทำความสะอาดวัด แล้วเค้าก็มีน้ำผลไม้ตอนเช้าให้ เค้าเรียกน้ำปาณะ เดินไปกัน 3 คน กับเพื่อน แล้วกับน้องอายุ 14 คนนั้น ตรงนั้น ยังไม่ค่อยมีคนเท่าไหร่ คือพวกเราหิว ก็เลยขอล่วงหน้าละกัน แล้วเพื่อนก็เริ่มบทสนทนา ที่เกี่ยวกับชายคนนั้นอีก คราวนี้ ได้ยินเสียงกิ่งไม้ เหมือนลมแรงมาก ขูด สีกับหลังคา ที่เรานั่งกันอยู่อย่างแรง แต่ไม่มีลมเลย แล้วต้นไม้รอบ ๆ ไม่ไหวติง ก็เลยต้องหยุดพูด พอหยุด ลมก็หายไป ด้วยความกลัวกันมาก มองหน้ากัน อยากจะวิ่งแต่ต้องสำรวมอยู่ในชุดขาวอยู่ 3 -4 วันในการถือศิล มีแต่ความวุ่นวายใจ นั่งสมาธิก็ไม่ได้ กลัวไปหมด ช่วงวันที่ 5 โทร.ไปหาแม่ ตอนนั้นหยอดเหรียญเอาที่ตู้ในวัด กำลังยกหูขึ้น เล่าให้แม่ฟังเรื่องที่เกิดขึ้น หมาก็เร่ิมหอนกันเป็นระยะ ๆ ดังมาก แต่เราก็อยู่ในตู้ ใจจดใจจ่อกับการเล่า จนเพื่อนข้างนอกทนไม่ไหว เคาะประตูตู้โทรศัพท์บอกว่าหยุดเหอะ พอหยุดโทร. หมาก็เลิกหอน ปกติของทุกวันพอสวดมนเย็นเสร็จ ข้านอนที่ศาลา ก็จะนอนติด ๆ กัน (มีเรืืองแปลกอีกอย่าง ว่าเวลาถือศิลพระท่านบอกให้ถอดพวกวัตถุมงคลออกทุกอย่าง แต่เราไม่เอาออก แอบเอาหลวงพ่อคูณ ติดเข็มกลัดติดกับเสื้อชั้นในไว้ แต่ทำไมเวลาเราตื่นขึ้นมา เห็นเหรียญพระออกมาอยู่ข้างนอก ซึ่งถ้าเราทำหลุด มันก็น่าจะอยู่ในเสื้อ แล้วไม่น่าจะกระเด็นขึ้นมาอยู่บนหัวเราได้ นี่ก็สงสัยอีกอย่าง เรื่องนี้เกิดตั้งแต่คืนแรก) แต่ประมาณคืนที่ 5 หรือ 6 เร่ิมจะเลือนลาง ช่วงซักประมาณ ตี 2 เราก็รู้สึกว่าอึดอัด แล้วก็ได้ยินเสียงผู้ชายข้างหูว่า เมื่อไหร่เธอจะให้เพื่อนที่มาขอโทษฉัน ตกใจสะดุ้งตื่นร้องไห้ วันนั้นคิดอยากจะฆ่าตัวตายขึ้นมา คือด้วยความกลัว ด้วยความคิดมาก ว่าทำไม เกิดอะไรขึ้น เราเป็นบ้าไปแล้วหรอ อยากจะออกไปกระโดดสระน้ำใกล้ ๆ นั่นแหละ แต่ก็คิดถึงแม่ ยังไม่ตอบแทนบุญคุณอะไรเลย ทิ้งเค้าไม่ได้หรอก เงินค่าโลงศพ ค่าจัดงานศพตัวเองยังไม่มีเลย ก็ตายไม่ได้ (นั่นแหละเป็นเหตุผลในการอ้อนวอนขอลอตเตอรี่รางวัลที่ 1 ต่อมา) พอสว่างก็พาเพื่อนไปจุดธูปกลางแจ้งขอขมา ซึ่งหลังจากนั้นเพื่อนก็ไม่เคยเห็น และก็ไม่เคยเจออะไรแปลก ๆ อีก แต่เรา ยังเจอกันอยู่ คราวนี้เจอจริง ๆ ตอนนั่งสมาธิ คือที่นี่นั่งสมาธิวันละหลายรอบมาก ส่วนใหญ่จะทำไม่ค่อยได้ แต่เวลาทำได้นี่มีความสุขจริง ๆ คือบางทีจะได้กลิ่นดอกไม้อบอวลเลย แต่ว่าที่เจอเค้าคือนั่งสมาธิประมาณเกือบชั่วโมง แล้วเห็นผู้ชายเดินมาใกล้ ๆ สูง ดูตี๋ ๆ หน่อย แต่ก็ไม่ถึงกะมาก คือแค่ตาตี๋ เดินเข้ามาใกล้ ๆ ลืมตาเลยค่ะ ไม่เอาแล้ว ไม่อยากเจอ ทุก ๆ ก็พยายามแผ่ส่วนกุศลไปให้เค้า แต่ก็มีอีกครั้งนึง ตอนนั่งสมาธิ แล้วเกิดจู่ก็ได้คำตอบขึ้นมา ว่าเค้าฆ่าตัวตายเพราะเราชาติที่แล้ว อันนี้ก็ไม่รู้เหตุผล คือนั่งสมาธิตอนนั้น จิตว่างมาก แต่ก็ไม่แน่ใจอีก เพราะเราพิสูจน์ไม่ได้ แล้วจบจากการบวช 9 วัน 9 คืน เค้าก็ยังคงอยู่ แต่เราจะรู้คนเดียว จนมีอยู่ครั้งนึง พูดไปประมาณว่าเค้าคงได้ยิน (เหมือนคนบ้า) ว่า เราขอตาย ไปกับคุณก็ได้ เนี่ยจะไปซื้อล๊อตเตอร์รี่ เวลาใบไหนใช่ก็ส่งซิกด้วย รึเราเป็นบ้าไปจริง ๆ ไปดูก็ไม่มีไรเลย ไม่มีซิก มีแซกเลย ตกลงก็เลยไม่ซื้อค่ะ จากนั้นเหมือนตัวคนเดียว คือไม่มีใครรับรู้เป็นเพื่อนแล้ว ก็เลยบอก โอเค ก็อยู่อย่างงี้่ไปละกัน ทำอะไรไม่ได้แล้วหนิ แล้วก็พูดว่า เอาล่ะ ถ้างั้นก็บอกมาแล้วกันว่าเป็นใคร ตกกลางคืน ฝันเลยค่ะ เหมือนแฟ้มเลย เริ่มต้น เป็นรูปภาพเก่า ๆ ใส่เสื้อเชิ๊ต แต่กางเกงเป็นกางเกงสแล็ค คือก็ทรงไม่สมัยใหม่ แต่ก็คงไม่เก่ามาก แต่แค่ภาพเดียวก็สะดุ้งแล้วค่ะ ไม่เอาต่อ พอแล้ว ไม่อยากรู้แล้ว อธิฐานบอกเค้า ว่ากลัว หลังจากนั้นก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้นมาก นอกจากเรารับรู้ว่าเค้ายังอยู่แต่ต่อมาประมาณ 1 ปีผ่านไป ก็ฝันอยู่ครั้งนึงว่างูใหญ่มาก อ้าปากกว้างมาก ๆ กินเราไปทั้งตัวเลย คือหายใจไม่ออกตอนนั้น แล้วก็มีผู้ชายพูดว่า ยังอยากจะมีชีวิตอยู่มั้ย ในฝันเรายกมือขึ้นพนมเหนือหัวเลย ขอเถอะ ขอชีวิตนี้เถอะ อยากมีชีวิตต่อไป งูตัวนั้นก็คายออกมา แล้วเขี้ยวเกี่ยวแขนเรา รู้สึกตอนนั้นว่าเจ็บ สะดุ้งตื่นมาดูแขน ไม่มีอะไร ก็คิดไปว่า เป็นบ้าไปอีกแล้ว แล้ว 1 ปีหลังจากนั้นอีก กลับบ้านต่างจังหวัด พี่สาวก็บอกแม่ว่านี่มีพระท่านนึงท่านขลังมาก เพราะเดินไปที่ไหนสัตว์จะหลีกทาง จะวิ่งหนี ก็เลยไปกัน แต่ก่อนไปคืนนั้นพี่สาวฝันว่า มีคนข้างบ้านเอากระดูกที่ป่าช้ามาโยนใส่บ้านเรา พอไปถึงที่วัด ท่านก็พูดว่า บ้านที่อยู่น่ะ สัมภวาสี เยอะ เพราะมีคนเอากระดูกจากป่าช้ามาโยนใส่ที่ที่บ้าน ซึ่งเราก็ตกใจทำไมเหมือนพี่สาวฝันเป๊ะเลย แล้วพระท่านก็บอกว่า เราจะโดนเยอะ แล้วพี่ชายด้วย ส่วนพี่ชายเค้าไม่เคยเห็นเองหรอกค่ะ มีแต่เมียเค้าที่เห็นบ่อย ๆ มีผุ้หญิงผมยาวมานอนข้าง ๆ พี่ชาย แต่ต่อมาก็นิมนต์พระที่วัดใกล้บ้าน มาสวดถอนวินญาณ ตามที่พระท่านนั้นบอก ท่านอยู่โคราช แต่จำไม่ได้แล้วอำเภออะไร หลังจากนั้นก็รู้สึกดีขึ้นนะ แต่เราก็มาคิดอีกว่า อ้าวแล้วจะเป็นกระดูกที่เป็นคู่เราชาติที่แล้วหรอ มันบังเอิญขนาดนั้นเลยหรอ แต่ไม่คิดหาคำตอบค่ะ เคยมีคนแนะนำให้ไปหาแม่ชีที่ท่านระลึกชาติได้ แต่ไม่ไปเพราะอยากจบ ไม่อยากรับรู้อะไรเลย แล้วเมื่อ 2 ปีที่แล้วก็แวะไปไหว้ย่านาค บนท่านว่า ให้บอกผู้ชายที่เคยฝันเห็นคนนั้น ว่า ให้ปล่อยเรา ขอเรามีคู่ อยากมีครอบครัวเหมือนคนอื่นเค้า แล้วก็สวดมนต์ทุกคืน ที่บทสวดบอกว่า ขอลบคำสัญญาชาติที่แล้ว ขออนุญาตมีคู่ สวดทุกคืน แล้วก็แต่งงานไปเมื่อปีที่แล้วค่ะ ตอนนี้ก็เลยมาอยู่กับแฟนที่เมืองนอกแล้ว แต่ขอถามท่านผู้รู้ การแก้บน ถ้าเราไปด้วยตัวเองไม่ได้ ให้คนอื่นทำแทนได้มั้ยค่ะ เนื่องจากบนย่านาคเอาไว้จะซื้อชุดไทยไปแก้บน ยังไม่ได้ทำเลย จากคุณ : ผ่านมาแจม - [ วันเถลิงศก (15) 10:22:09 A:203.184.53.100 X: TicketID:171686 ]

ความคิดเห็นที่ 111 นั่งอ่านกระทู๊เก่าเกือบๆ สามวันแล้ว ยังได้แค่ที่ คห.181 อยู่เลยครับ ยังไงเดี๋ยวตามมาอ่านกระทู๊นี้ต่อนะ ขอกดโหวตก่อน *คลิก จากคุณ : เด่ะนอก - [ วันเถลิงศก (15) 10:30:21 ]

ความคิดเห็นที่ 112 ฮิๆ .. อีกแล้ว ถ้ามันเกิดครั้งเดียวจะไม่แปลกเลย ท้าวความว่า ..ผมเป็นคนที่เกี่ยวข้องกับตัวเลข 1, 2, 6 เป็นประจำ ไม่รู้ว่าเพราะเป็นวันเกิดและพ.ศ.เกิด หรือยังไง ถ้าคุณแม่ผมฝันเห็นผม ท่านจะเอา ว.ด.ป. ผมไปซื้อหวยและถูกแทบทุกครั้ง แต่เหตุการณ์เล็กๆ ที่เกิดขึ้นมักจะเน้นๆ ที่ 1, 2, 6 นี่แหละครับ บางทีก็สลับกัน ตะกี้ ผมลองเอาเลขคอมเมนต์กระทู๊เก่าที่อ่านค้างไว้อยู่ กับ เลขคอมเมนต์ที่เพิ่งโพสต์ในกระทู๊นี้มาบวกกัน 181 + 111 = 292 ..พักไว้ แล้วเอาเลขวันที่ ที่โพสต์ในกระทู๊นี้ และเวลามาบวกกัน (15) 10:30:21 15 + 10 + 30  + 21 = 76 จากนั้นลองเอา 292 - 76 สิ จากคุณ : เด่ะนอก - [ วันเถลิงศก (15) 10:46:38 ]

ความคิดเห็นที่ 113 เล่า....ก็เล่า...และคิดว่าอาจจะเป็นประโยชน์....สำหรับคนที่เข้ามาอ่าน แต่กอ่นผมเป็นคนที่ชอบท่องเที่ยวเป็นชีวิต  ประสบการณ์ที่เคยทำงานกับสายการบินและ  Travel Agency เป็นเวลาหลายๆปี การทำงานเช่นนี้ ทำให้ผมมีโอกาสบินได้ฟรีอยู่เสมอๆ (เสียเงินนิดๆหนอ่ยๆ) เวลาที่ผมจะไปเที่ยวต่างประเทศ    ผมมักจะศึกษาหาข้อมูลให้ตนเองจนทะลุปรุโปร่ง  และเรี่องการเดินทางเช่นกันผมมักจะตั้งเวลา ให้ตนเองไว้ว่าไปถึงเมีองไทยและจะอยู่กี่วัน  ก่อนที่จะไป เที่ยวที่ Sydney /Australia หรีอว่า Auckland/New Zealand  จากนั้นกลับไปที่เมีองไทยและไปต่อที่ New Delhi/India จดวันเวลาไว้และการเที่ยวที่แน่นอน อยู่ที่นิวยอร์คผมมีเพี่อนหลายๆคน  แต่ว่าแต่ละคนก็มีวงเงินจำกัดในการเดินทางสำหรับตนเอง  เพราะทุกๆคนต้องเสียเงินค่าตั๋วเช่นคนทั่วๆไป หรีอบางคนก็ไม่ชอบอีกคน ถ้าจะเอามาเป็นกรุ๊ปรวมเข้าด้วยกันผมคงจะลำบากใจ  หรีอจะไปกับผมก็ยาก  เพราะว่าผมคีอผู้โดยสารส่วนเกิน (non-revenue passenger) แปลว่าผมจะได้เดินทางก็ต้องมีที่เหลีอในเครี่องบิน เพี่อนผมบางคนเขาก็ไม่ชอบไปทาง Asia แต่เขาชอบทาง Europe บินจากนิวยอร์คไปเจอกับเขาที่ Amsterdam ไม่ก็ Paris บอ่ยๆครั้งก็ผ่าไปที่ Africa หรีอ Middle East เดินทางไปๆมาๆเช่นนี้เป็นเวลาหลายๆปี  บอ่ยครั้งที่ผมเองก็ประหลาดใจในตนเอง  เพี่อนๆที่รู้จักผมหลายๆคน มักจะยกนิ้วให้ หากว่าเขานัดไปกินข้าวเย็นกับผมที่ Paris/Rome/London แล้วเราจะมีโอกาสเจอกันมากกว่านัดกินข้าวเย็นที่นิวยอร์ค ผมก็ยิ้มกับเรี่องขำๆที่เขายกให้เราว่าเป็นหนึ่งในเรี่องเช่นนี้ อย่าลีมนะครับว่าผม....คีอผู้โดยสารส่วนเกิน....(non-revenue passenger) หลายต่อหลายครั้ง ผมมักจะนั่งใจเต้น ตูมๆๆ อยู่ที่ Airport เพราะกลัวว่าจะไม่ได้ไปด้วย  การเป็น non-rev ของเราจะไปได้ต่อเมี่อเขาประกาศเรียกชี่อเรา  จะเข้าไปกวนเขาก็ไม่ได้  ( เป็นกฎอันเด็ดขาดของสายการบิน) ต้องนั่งสงบรออยู่แถวๆนั่นแหละ ทุกๆครั้งผมก็แทบจะลมจับ   หากว่าเห็นผู้โดยสารวิ่งหน้าเร่อมาที่ Gate แปลว่าเขาอาจจะเอาที่นั่งของผมไปได้  บ่อยๆครั้งผมอยากจะลุกไปเขกกะบาลผู้โดยสารที่ช่างหาคำถามไปถามเจ้าหน้าที่พนักงานในเวลานั้น   ทำให้เขาไม่มีเวลาที่จะมาเคลียร์เรี่องของผม    อย่างไรก็ตาม ผมก็ผ่านไปด้วยดีทุกครั้ง แต่แรกๆผมก็คิดว่าตนคงจะเป็นคนโชคดี    ขอตอบว่าไม่ใช่ครับ  อยากจะบอกว่า จากการที่ผมนั่งศึกษาข้อมูล  จากการที่ผมวางแผนเป็นเปราะๆนั้นเอง  คงจะเป็นเพราะว่า Visualization, Journaling, Creativity  ทำให้รอดตัวไปได้ทุกครั้งๆ   เพี่อนๆสายการบินคนอี่นๆ   เขามาบ่นให้ฟังบ่อยๆว่าตกเครี่องอยู่ที่โน่นที่นี่     หลายๆคนก็ตกเครี่องต้องรอวันต่อไป (เป็นที่รู้ๆกัน  สำหรับพนักงานของสายการบิน)  ต้องขาดงานหรีอเสียเงินเพี่มในการเดินทางกลับบ้าน  อิ อิ แต่ไม่ใช่ตัวผมคร๊าบบบบบบ แต่เดี๋ยวนี้ ผมไม่ค่อยศักดิ์สิทธ์แล้วครับ   เพราะหลังจากการที่ได้ไปเที่ยวต่างประเทศบอ่ยๆ  ทำให้คิดว่าตนรู้แล้ว ไม่จำเป็นต้องศึกษาหรีอทำการบ้านเช่นแต่กอ่น   และอาชีพก็เปลี่ยนไปทำสิ่งอี่นๆแทน  เพราะงานท่องเที่ยวเป็นงานหนักสำหรับผม  อีกประการหนึ่งผมรับไม่ไหวแล้วครับ  ที่จะไปนั่งใจตุ้มๆต๋อมๆกลัวอดไปไม่ไปนั้นมันไม่คุ้มเรยยยยยยยยยย ใครอยากจะไปสบายๆ  ลองทำ เช่นที่ผมเล่าให้อ่านดูนะครับ จากคุณ : hollywop - [ วันเถลิงศก (15) 10:50:03 ]

ความคิดเห็นที่ 114 คั่นหน้า ๆๆๆๆ จากคุณ : ขึ้นช่าย - [ วันเถลิงศก (15) 11:14:10 A:124.120.132.209 X: TicketID:053998 ]

ความคิดเห็นที่ 115 คุณ : JC2002 ทุกขโตทุกขถานัง ครับ นกตัวใหญ่กำลังไล่ทำร้ายนกเล็ก ไม่อะไรหรอกครับ อย่ากังวล แผ่เมตตาไป ลาง ครับ ไม่ใช่ลางณ์ คุณ : hollywop ผมเคยได้ตั๋วรอแบบที่คุณว่า แต่ต้องต่อหลายทอดเลยต้องสละสิทธ์ เพราะอาจจะต้องซื้อตั๋งแพงเกินกว่าเหตุ จากคุณ : อิสวาสุ - [ วันเถลิงศก (15) 15:17:24 A:71.114.54.31 X: TicketID:146114 ]

ความคิดเห็นที่ 116 ... เข้ามาดู จากคุณ : Mr. Fusion - [ วันเถลิงศก (15) 18:22:42 ]

ความคิดเห็นที่ 117 สดๆร้อนๆ เกิดขึ้นเมื่อคืน ตอนเที่ยงคืนกว่าๆ เรากะลูกยังไม่นอนกันค่ะ ว่ะฮ่ะฮ่ะ แม่ที่แย่มั๊กๆ   ไปตั้งกาทู้ที่ชานเรือนมา ขอก๊อบมาเลยละกันนะคะ ******************** เรื่องมีอยู่ว่า ลูกเราอายุ 2 ขวบครึ่ง เป๊ะ ผู้ชายค่ะ   มะวานนี้เรานั่งเล่นเน็ท แล้วปล่อยให้เค้าดูการ์ตูน Spongebob Squarpants   ซึ่งปรกติแล้วลูกเราไม่เคยเลย ที่จะนั่งหน้าทีวีได้นานๆ คนเดียว เค้ามักจะวิ่งไปมาระหว่างเรา กะ ทีวี มาอ้อน มาถามโน่นถามนี่แล้วก็ไปเล่นจิ๊กซอว์ต่อหน้าทีวี ไรปรมาณเนี้ยค่ะ แต่มะวานเค้านั่งดูทีวีได้นานมาาาาาาาาาาาาาาก ซักพักเราก็เดินไปหยิบของที่โต๊ะกินข้าวข้างๆกัน ลูกเราก็สงสัยว่าเรากินไร เพราะชอบขอมากินมั่ง เราก็ให้ไป เค้าก็หันหลังกลับจะไปนั่งหน้าทีวีต่อ ยังไม่ได้ทันก้าว เค้าก็ทำหน้าสงสัย ถาม มาม๊า Baby ไปไหน เบบี้ไปแล้ว เบบี้ไม่อยู่ เราก็นึกว่าเค้าพูดถึงการ์ตูน แต่ เอ การ์ตูนเรื่อง สปอนจ์บอบ มันไม่มีเบบี้อยู่ในเรื่องนี่หว่า ก็ซักเค้าหลายรอบมากๆ เบบี้ไหนลูก เบบี้ไหน พูดอะไรมาม๊า ไม่เข้าใจ ลูกเราก็ชี้ไปที่โซฟา พูดแต่ว่า เบบี้หายไปแล้ว เบบี้ไม่อยู่   เราก็ขนลุกเลยง่ะ เราก็ถามใจสั่นว่า what's his name?   ลูกเราตอบมาว่า baby girl แง๊ กัวง่าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา เด็กที่ไหนเค้าโกหก หรือ ปั้นน้ำเป็นตัวมั่งเล่า คราวก่อนก็พาไปเมืองไทย เจอพ่อเราที่เสียไปแล้ว มาเล่นด้วย ไปสองปี เจอสองครั้ง ฮ่วย จากคุณ : cashmamamia - [ วันเถลิงศก (15) 19:57:04 ]

ความคิดเห็นที่ 118 ก่อนจะเล่าเรื่องที่ตัวเองเจอ ขอบอกคุณผ่านมาแจม ว่าให้รีบไปแก้บนนะ ฝากคนอื่นไปก็ได้ แล้วให้คนที่ไปทำแทนเราบอกย่านาค ถึงเหตุผลที่เราไม่สามารถมาแก้บนด้วยตัวเองได้ อย่าลืมถวายสังฆทานที่วัดให้ย่านาคด้วยนะครับ ผมเพิ่งไปถวายสังฆทานที่วัดมหาบุศย์ แล้วแวะเข้าไปไหว้ย่านาคด้วย ได้คุยกับย่านาคแป๊ปหนึ่ง ประมาณว่า "ผมเคยพาแฟนมาไหว้ย่านาค ย่าจำได้ไหมครับ? แต่ตอนนี้ผมเลิกกับแฟนแล้ว ว่าจะให้ย่านาคช่วยให้ได้คืนดีกัน แต่ไม่ดีกว่าเพราะย่านาคเองก็ไม่สมหวังเรื่องความรักเช่นกัน" คุยกับย่านาคได้สักพักผมก็ลากลับ รูปนี้ถ่ายเมื่อ 2-3 ปีที่แล้ว ได้ขออนุญาตย่านาคเรียบร้อยแล้ว ส่วนใครจะเซฟรูปก็ขอกันเองนะครับ... จากคุณ : นัยนะ - [ วันเถลิงศก (15) 20:09:18 ]

ความคิดเห็นที่ 119 ขอเล่าเรื่องของตัวเอง ถือว่าเป็นนิทานสั้นๆก็แล้วกันนะครับ เมื่อ 10 ปีที่แล้ว บริษัทผมได้ซื้อที่ดินตรงถนนบางนา-ตราด กม.20 ซึ่งเป็นที่ของชาวบ้านแถวนั้น กว่าจะซื้อมาได้ต่อรองราคากันเป็นปีเชียวแหละ ที่ดินประมาณ 100 ไร่ ที่นี่พอซื้อได้แล้ว ผมและหัวหน้าอีกคน ก็คอยดูแลการรื้อบ้านประมาณ 5-6 หลัง ส่วนใหญ่ปลูกกันแบบง่ายๆบ้านทรงไทยเล็กๆ 2 ชั้น วันนั้นคนงานได้รื้อบ้านไปจนหมดแล้วเหลืออยู่หลังหนึ่งยังไม่แล้วเสร็จ เวลานั้นก็ 6 โมงเย็นคนงานกลับบ้านกันหมดแล้ว เริ่มโพล้เพ้ลและบรรยากาศเริ่มเงียบเพราะมีแค่ผมและหัวหน้าอยู่ 2 คน ผมและหัวหน้าขึ้นไปบนบ้านหลังนั้น เห็นมีตู้เสื้อผ้าและตู้โชว์เก่าๆสีดำสองตู้วางอยู่ หัวหน้าเดินไปเปิดตู้เสื้อผ้า ผมเดินไปเปิดตู้โชว์ หัวหน้าบอกว่า "มีกลองด้วยว่ะ ผมหันไปมองก็เห็นกลองชุดเล็กๆที่ไว้ตั้งโชว์" พูดจบหัวหน้าผมก็หยิบแล้วเดินลงไปข้างล่าง คงเอาไปเก็บที่รถ ผมก็ไม่คิดอะไร ตอนนี้ผมอยู่คนเดียว ผมรื้อค้นตู้โชว์เห็นมีหนังสือเก่าๆหลายเล่ม ผมชอบหนังสือเก่าอยู่แล้วด้วย เลยนั่งลงแล้วค่อยๆเปิดดูไปเรื่อยๆ จากคุณ : นัยนะ - [ วันเถลิงศก (15) 20:23:36 ]

ความคิดเห็นที่ 120 มาอ่านต่อคะ......ขอคั้นหน้านะคะ จากคุณ : จีจี้จ๋า - [ วันเถลิงศก (15) 20:32:28 ]

ความคิดเห็นที่ 121 ระหว่างที่เปิดดูหนังสืออยู่ หางตาผมก็มองเห็นผู้ชายคนหนึ่งเดินมาใกล้ๆผม (ขณะพิมพ์ถึงตรงนี้ขนลุกทันทีครับ) ผมรู้ว่าไม่ใช่หัวหน้าเพราะเสื้อที่ใส่เป็นเสื้อยืดสีขาว และดูหน้าตาจากหางตาคนนี้ยังเป็นวัยรุ่นอยู่ ลักษณะการเดินเร็วมากแต่ไม่มีเสียง(พื้นกระดานนะนี่) ตอนนั้นผมไม่คิดอะไรมากเพราะสนใจหนังสือที่ผมกำลังเปิดดูมากกว่า ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่าทำไมไม่หันไปมอง ในใจตอนนั้นผมคิดว่าคงเป็นคนงานคนหนึ่ง ลืมของเลยกลับมาเอา ผมเห็นหลังของเขาไวๆว่าเดินเข้าไปในห้องหนึ่ง ผมลุกขึ้นและร่วมรวมหนังสือทั้งหมด เดินมาที่บันไดจังหวะนั้นเองหัวหน้าผมก็เดินมาแล้วบอกว่า "กลับเถอะมืดแล้วหิวข้าวด้วย" ผมเลยเดินลงไปที่รถแล้วเอา หนังสือวางไว้ในรถ ปิดประตูขณะที่กำลังจะขับรถออกไป(หัวหน้าผมขับ) ผมบอกหัวหน้าว่า "อ้าวพี่...ไม่รอน้องอีกคนเหรอ เค้าคงขึ้นไปเอาของจะได้ให้เค้าติดรถออกไปด้วยเลย" หัวหน้ามองหน้าผมแล้วก็บอกว่าไม่ต้องหรอก จากนั้นเค้ารีบขับรถออกไปอย่างรวดเร็ว ผมยังนึกในใจเลยว่า "ทำไมไม่รอเค้าว่ะ สงสัยคงหิวข้าวมาก" พอรถวิ่งออกไปที่ถนนใหญ่แล้ว หัวหน้าหันมาถามผมว่าเจอใครเหรอ ผมก็เล่าให้ฟัง หัวหน้าเลยบอกว่า ตอนที่ผมลงมาผมยืนอยู่หน้ารถตรงบันได้ขึ้นบ้าน แล้วไม่มีใครอยู่ตรงนั้นเลยแม้แต่หมาตัวเดียว ผมกำลังจะเดินขึ้นไปเรียกคุณเพราะบรรยากาศมันแปลกๆ คุณก็เดินลงมาพอดี "ผมสาบานได้ว่ารอบตัวเราไม่มีใครทั้งสิ้น นอกจากคุณและผมเท่านั้น..." หัวหน้าผมบอกด้วยน้ำเสียงจริงจัง จากคุณ : นัยนะ - [ วันเถลิงศก (15) 20:38:37 ]

ความคิดเห็นที่ 122 คุณผ่านมาแจม ครับ คือผมหาความเห็น ของคุณที่โพสไว้ ในกระทู้ก่อนไม่เจออะ อยากอ่าน อะครับ ช่วยโพสอีกทีได้ไหมหรือ บอก ลำดับก็ยังดีอะ ขอบคุณครับ จากคุณ : ธนาพัทธ์ซ่าส์ - [ วันเถลิงศก (15) 21:37:13 ]

ความคิดเห็นที่ 123 พี่อ่ะ เอารูปมาลง หนูกัวมากเลย เลื่อนลงมาดูแบบไม่ได้ตั้งตัว หัวใจแทบวาย พี่เจ้าของกะทู้ เป็นชาวนครฯ ใช่มั้ยคะ พี่รู้จักขนมหัวล้านมั้ยคะ ที่มันทำจากแป้ง ลูกใหญ่ๆ สีขาวๆ ข้างในเป็นไส้ถั่วเขียวอ่ะ อร่อยโพดๆ เลย บ้านหนูอยู่สงขลาคะ กลับบ้านตอนสงกรานต์ ฟาดทุกอย่างเรียบ ไม่ว่าจะเป็นแกงไตปลา แกงส้มน้ำส้มโตนด หมูต้มใบยอ แป้งแดง หนูกินเผื่อเพื่อนๆ ในกะทู้ทุกรายการเลยคะ รวมทั้งไข่เค็มไชยาด้วย จากคุณ : surfboard - [ วันเถลิงศก (15) 21:38:25 ]

ความคิดเห็นที่ 124 เมื่อกี้ไปถามพ่อเกี่ยวกับเรื่องแปลกมา พ่อแค่เล่าให้ฟังว่าปู่ (ก๋ง) มีวิชาอยู่บ้าง แต่ลูกหลานไม่มีใครสืบทอดกิจการ เพราะมัวแต่ยุ่งกับการสร้างตัว และก๋งไม่ค่อยสนับสนุนด้วย เอารูปตี๋ใหญ่ในกะทู้ให้พ่อดู พ่อบอกว่าเอเชี่ยนลุค คล้ายนักร้องเกาหลีที่น้องสาวหนูชอบเลย (ไปโน่น) ส่วนเรื่องแปลก พ่อบอกว่าพอมีเหมือนกัน เด่ววันหลังจะมาเล่า แอบถามพ่อเรื่องเสือและอิทธิฤทธิ์ของก๋งที่มีเกี่ยวกับเสือ (กลัวน้อยหน้าเพราะว่าความเห็นข้างบนพูดถึงเสือ) พ่อบอกว่า ไม่มีอ่ะ เสียใจด้วย แถวบ้านก๋งไม่มีเสือ อย่าว่าแต่สมิงเลย เสือแบบในสวนสัตว์ดุสิตก้อไม่มี บ้านติดทะเลอ่ะ สัตว์ที่พอจะเห็นทุกวัน คือ หอยเสียบและปลาทู พ่อบอกว่าคนแถวบ้านก๋งโดนของเยอะ เพราะว่าไปทำนาแถวพัทลุง บางทีก้อโดนของจากคนพัทลุงที่เค้าฝึกวิชา แล้วปู่ซึ่งอยู่ที่อำเภอระโนด ก้อรักษาให้บ้าง ถ้าเค้ามาหาถึงบ้าน เด่วจะมาเล่าเรื่องแผนการรักษา พ่อมาตามให้ไปเก็บสำรับ จากคุณ : surfboard - [ วันเถลิงศก (15) 21:46:27 ]

ความคิดเห็นที่ 125 ติดตามอ่านมาหลายวันจนตาลายไปหลายตลบ ตั้งแต่กระทู้โน้นที่ยังไม่ได้แตกหน่อ ฮิฮิฮิ มีแต่เรื่องน่าติดตามอ่านทั้งนั้นเลยค่ะ อย่างเรื่องที่พี่สุพูดถึงคนทรงป่าช้าน่ะ อันนี้ก็เคยฟังมาจากประสบการณ์ของพวกน้าสาวเราค่ะ เมื่อหลายปีก่อนพวกน้าๆเขาเคยไปทำบุญล้างป่าช้ากัน ก็จะมีคนทรงทำพิธีเดินบอกว่ามีศพฝังอยู่ตรงไหนบ้าง แล้วเขาก็จะขุดศพขึ้นมาอาบน้ำทำความสะอาดกัน เรียกว่าคนที่ไปนี่ถ้าเดิมเป็นคนกลัวผีก็จะหายกลัวกันเลยทีเดียวหลังจากผ่านงานนี้ไปแล้ว แต่มันแปลกตรงที่คนทรงเขารู้ได้ยังไงว่ามีศพฝังอยู่ตรงไหนบ้างน่ะ เพราะทุกจุดที่เขาบอกพอขุดลงไปก็เจอ เหลือเชื่อม๊ะค่ะ คุณ sufboard ขนมหัวล้านที่กรุงเทพก็มีค่ะ มีทั้งแบบมีไส้และแบบไม่มีไส้ ตอนเด็กๆเราชอบกินแบบเอาไปปิ้ง อร่อยดีค่ะ ส่วนตัวเราเองก็มีประสบการณ์โดยตรงหลายเรื่องค่ะ มีเรื่องหนึ่งก็คล้ายเรื่องของคุณผ่านมาเเจมเหมือนกัน แต่พิมพ์คงอีกนานกว่าจะจบแต่ละเรื่องเพราะพิมพ์ช้าค่ะ ฮิฮิฮิ ขอรออ่านของท่านอื่นไปก่อนล่ะกันค่ะ จากคุณ : Automne - [ วันเถลิงศก (15) 22:50:02 A:82.64.26.252 X: TicketID:173747 ]

ความคิดเห็นที่ 126 มาเล่าเพิ่มบ้างนะคะ เราเป็นคนใส่สร้อยพระติดตัวตั้งแต่เด็กๆ ไม่เคยถอดเลย มีอยู่วันนึง ไปโรงเรียนแล้วรู้สึกว่าคอโล่งๆ ปรากฎว่าสร้อยหาย หล่นหายตอนไหนก็ไม่ทราบ กลับบ้านร้อนใจถามทุกคนในบ้านว่าเห็นรึเปล่า ไม่มีใครเห็นเลย รู้สึกไม่สบายใจมากๆ เลยตั้งจิตอธิษฐานว่าขอให้หาเจอ ขอให้ได้คืน หนูจะเป็นเด็กดี วันรุ่งขึ้น ก่อนไปโรงเรียน เห็นสร้อยพระวางอยู่อย่างเรียบร้อยบนหิ้งหัวเตียงชั้นบนสุด ถามทุกคนอีกครั้งว่าใครเอามาวาง ก็ไม่มีใครรู้เรื่อง...แต่ก็ดีใจค่ะที่ได้คืน พอโตขึ้นมาเข้ามหาลัยไม่ได้ใส่สร้อยพระแล้วจะพกติดตัวตลอด มีอยู่วันนึงลืมพกไปด้วย ไม่สบายใจทั้งวันเลย จนกลับบ้านหาเท่าไหร่ก็หาไม่เจอ ก็ตั้งใจอธิษฐาน อยู่ๆก็มีความคิดผุดขึ้นมาในหัวว่าอยู่ในกระเป๋าใบนี้ในตู้นี้แหละ แล้วก็ไปดูแล้วก็เจอ ตกใจ ดีใจ พร้อมๆกัน จากนั้นมาไม่เคยลืมพกพระติดตัวอีกเลยค่ะ จากคุณ : ayu-ayu - [ วันเถลิงศก (15) 23:59:51 ]

ความคิดเห็นที่ 127 อ่านไปก็กลัวไป ขนลุก บรื้อออออออออออออออ เลยอ่านข้ามๆไปก่อน  เดี๋ยวกลางวัน นู๋จะอ่านแบบละเอียดๆ ล่ะกัน เหอๆ ขอเล่าบ้าง นึกออกเรื่องของแม่อ่ะคะ  เมื่อก่อนที่บ้านเลี้ยงแมวไว้ตัวหนึ่ง ก็ จะเอาเขาเข้ามาเวลานอนด้วย แม่เล่าให้ฟังหลายครั้งเหมือนกัน ว่าข้าวเม่า(ชื่อแมว) ชอบปลุกแม่ตอนเช้าๆ เพราะแม่ต้องตื่นตีสี่ครึ่งทุกวัน  บางวันตื่นสาย ข้าวเม่าจะปลุก  แต่วิธีปลุกเนี่ยสิที่แปลก เพราะแม่บอกว่า จะมีเสียงคนมาเรียกที่ข้างหู ว่า "นิ่ม นิ่ม" ชื่อแม่อ่ะคะ  และพอแม่ตื่นขึ้นมา ก็จะเห็นว่าเป็นข้าวเม่า นั่งมองแม่อยู่ทุกครั้งไป  แม่ก็ไม่ได้กลัวอะไร เพราะที่บ้านค่อนข้างเจอเรื่องลึกลับแบบนี้เยอะอยู่ แต่ตอนนี้ ไม่มีใครเรียกแล้ว เพราะข้าวเม่าถูกงูกัดตาย ฮื่อๆ น่าสงสาร จากคุณ : SuPerGLUE (SuPerHyPerOverUltraGLUE) - [ 16 เม.ย. 51 00:08:22 ]

ความคิดเห็นที่ 128 คุณ : surfboard ขนมหัวล้านอร่อยดีครับ แต่ผมคุ้นเคยกับขนมโค หรือขนมต้มขาว มากกว่า เพราะเคยเห็นเขาใช้ประกอบพิธี เข้าโรงครู หรือบูชาครู ที่มีการเข้าทรงเป็นหลัก โดยมี มโนราห์เป็นผู้ประกอบพิธี แต่มโนราห์บางคนก็ทำไม่เป็น หัวหน้าคณะมโนราห์จะเป็นผู้เชิญครู ให้มาเข้าทรง ครูที่ว่ามี พรานบุญ พรานอินทร์ ครูหมอเหล็ก และอื่นๆอีกมากมาย ผมจำไม่ได้ เวลาหัวหน้าคณะมโนราห์เชิญครู ให้มาลงที่คนทรงซึ่งจะเป็นเจ้าของบ้านหรือญาติใกล้ชิด เขาจะร้องเป็นกลอน มีลูกคู่รับ และประโคมด้วยกลอง โหม่ง ทับ สมัยเด็กๆนั้นผมตื่นเต้นมาก บางทีร้องเชื้อเชิญกันนานเป็นชั่วโมงบางทีก็สองวัน ก็ไม่มาลง ทำเอาทั้งหัวหน้า คนทรง และคนดู เหนื่อยไปตามๆกัน หัวหน้าคณะโมโหมาก ว่าเมื่อไรจะมาลง ก็ร้องเป็นเพลงเชื้อเชิญหยาบๆ คนตีกลอง ทับ ก็ตีแบบหยาบๆ แรงๆ กลอนบทหนึ่งที่ผมจำได้คลับคล้ายคลับคลา ว่าดังนี้ "มาเถิด พ่อ มา ถ้าไม่มาในวันนี้ อีกสิบปี ลูกก็ไม่ บูชา (ท่อนนี้จำไม่ได้) ขนมโคลูกใหญ่ โยนให้ หมา" เสียงทับ กลอง ก็ดัง " ป๊ะ ครึม ครึม ครึม ครึม ครึม" ขึ้น พอถึงตอนนี้ครูหมอคงโกรธเหมือนกัน ที่มโนราห์ไม่เกรงใจ จึงเริ่มทำให้คนทรงสั่นนิดๆ หัวหน้าคณะมโนราห์ ไม่พอใจ ก็ว่า "มาก็มา อย่าทำหัวหยกๆ ให้เหมือนคางคกกับผึ้ง ก่า" (กิ้งก่า) ป๊ะ ครึม ครึม ครึม ครึม ครึม "จับเข้าให้แข็งๆ( หมายถึงทำให้การเข้าทรงเป็นจริงเป็นจังขึ้นอีก) จะขาดเรี่ยวขาดแรงเท่าใดหนา" ป๊ะ ครึม ครึม ครึม ครึม ครึม พอถึงตอนนี้การเข้าทรงก็เกิดขึ้น เดี๋ยวนี้ยังมีหรือเปล่าไม่ทราบ ส่วนมากเขาจะทำกันช่วงปลายเมษาหรือพฤษภา คนว่างงานยังไม่ถึงฤดูทำนา จากคุณ : อิสวาสุ - [ 16 เม.ย. 51 02:23:26 A:71.114.54.31 X: TicketID:146114 ]

ความคิดเห็นที่ 129 วันนี้มาเล่าเรื่องของคนอื่นแทน เพราะคนนี้ไม่มีคอมฯ เธอชื่อบำเพ็ญรุ่นน้องอยู่ตปท.บ้านใกล้ๆกัน และเป็นคนนครฯเช่นเดียวกับคุณอิสฯ เธอเล่าว่า เมื่อ 10กว่าปีก่อนเธอท้อง ฝันเห็นเสด็จพ่อร.5 จึงไปไหว้พระบรมรูปฯท่านด้วยตัวเอง สักครู่มีฝนตกแต่ตรงเธอไม่ตก เธอไม่เปียก หลังจากนั้นก็มี ดาราชายชื่อบ. นามสกุลก็เริ่มด้วยบ.อีก (เขามีพี่น้องฝาแฝดนะ และชอบช่วยสังคม) เดินมาหาเธอแล้วถามว่าคุณกำลังมีท้องใช่ไหม? ลูกคุณจะเป็นผู้ชายนะ ผมให้พระ(รูปร.5)ไว้ เก็บไว้ให้ลูกคุณนะ แล้วเธอก็ได้ลูกผู้ชายจริงๆ ตอนนี้อายุ12ปีแล้วยังอยู่เมืองไทย เป็นเด็กดีมาก เรียนเก่ง อยู่ในโอวาท ส่วนเธอหย่ากับสามีแต่งงาน ใหม่กับต่างชาติ จริงหรือไม่ต้องถามคุณ บ.บ.ว่ายังจำได้หรือเปล่า? แก้ไขเมื่อ 16 เม.ย. 51 02:35:56 จากคุณ : แม่ของObst (obst) - [ 16 เม.ย. 51 02:34:56 ]

ความคิดเห็นที่ 130 พูดถึงขนมโค ออกนอกเรื่องไปเลย ขอต่อเรื่องท่านขุนพันฯ อีกสักนิด ท่านขุนฯ มีลูกน้องมาก ในการปราบโจรผู้ร้ายหรือนักเลง มีลูกน้องคนโปรด คนหนุ่ม คนหนึ่ง ชื่อ รตท เกียรติ ศรีทิพย์ ชาวบ้านเรียก หมวดเกียรติ เป็นคนที่ดูหมอแม่นมาก จนขึ้นชื่อ งานเล็กๆหมวดเกียรติจัดการแทนท่านขุนฯ สบายมาก มีคราวหนึ่ง เรื่องหวย เรื่องการพนันเฟื่องมาก ไม่มีใครทั้งจังหวัดนครจะไม่รู้จัก นายแมง เจ้ามือใหญ่ เรียกว่าปราบกันไม่ไหว จะด้วยเหตุใดไม่ทราบได้ กิติศัพท์ของหมอดูแม่นๆ ก็เข้าถึงหูนายแมง โดยที่นายแมงไม่รู้ว่าหมอดูเป็นใคร รู้แต่ว่า ทายแม่น พอไปหา หมอก็ถามชื่อเสียงเรียงนามว่าชื่อแซ่อะไร ถามวันเดือนปีเกิด (สงสัยว่าจะเคยได้ยินแต่ชื่อว่านายแมงแต่ไม่รู้จักตัว) หมอก็เริ่มทาย "อืมม ดวงแตก ชะตาขาดนะนี่ แก้อย่างไรก็ไม่ตก" พอได้ยินเท่านั้น นายแมงกระโดดถีบเลย อีกไม่กี่วันต่อมา วันหวยออก หนังสือพิมพ์ เสียงราษฏร์ ลงข่าว นายแมงถูกยิงตายที่สี่แยกท่าวัง ว่ากันว่าเป็นฝีมือของหมอดูเอง เมื่อสองปีที่แล้วผมไปที่บ้านคนรู้จัก เห็นรูปถ่าย ท่านขุน กับ พตอ เกียรติ ศรีทิพย์ เป็นบ้านเดิมหมวดเกียรติที่พูดถึงครับ จากคุณ : อิสวาสุ - [ 16 เม.ย. 51 02:52:45 A:71.114.54.31 X: TicketID:146114 ]

ความคิดเห็นที่ 131 ขอบคุณ คุณนัยนะมากค่ะ ที่แนะนำ แต่ว่ารูปน่ะ ขนลุกค่ะ(แต่ตอนฝันเจอไม่ใช่รูปนี้ จะเป็นรูปที่ย่านาคใส่เสื้อแขนกระบอก) ต้องรีบแก้บนแล้ว คงให้เพื่อนไปแก้บนแทน (แล้วเพื่อนจะกล้าไปให้มั้ยน่ะ) คุณ ธนาพัทธ์ซ่าส์ คะ เรื่องนี้เริ่มต้นกระทู้ที่แล้ว คห.279 แล้วกระทู้นี้ คห.83 กับ 110 ค่ะ ต้องขอโทษด้วยค่ะ ไม่ได้โพสต์ต่อเนื่องกัน บางคนอาจจะอ่านแล้วงง ๆ สงสัยตัวเองค่ะ ว่าทำไมเป็นคนเจออะไรแปลก ๆ บ่อยมาก อย่างทำบุญโลงศพครั้งแรกในชีวิตเลยค่ะ ที่วัดหัวลำโพง หลังจากนั้น 2-3 วัน ก็ฝันว่า มีผู้หญิงคนนึงค่ะ เค้าพูดว่า ขอบคุณมากนะคะ โรงศพที่บริจาคให้น่ะ เค้าได้ใช้แล้ว เค้าชื่อ ศิริวรรณ ค่ะ หลังจากนั้น ไปทำบุญโลงศพทีไร จะอธิฐานต่อไป ใครที่ได้ใช้ ขอให้ไปสู่สุขคตินะคะ ไม่ต้องกลับมาบอก ไม่ต้องมาขอบคุณนะคะ แล้วอ่านคุณ อิสวาสุ พูดถึงขุนพันธ์ ทำให้นึกถึงองค์จตุคามค่ะ คือจริง ๆ เป็นคนที่ไม่ได้สนใจเลย อันนี้จริง ๆนะคะ คือช่วงดังนี่ ก็นึกในใจ แค่ อ้อ หรอ..... แต่ปีที่แล้วมาที่นิวซีแลนด์ครั้งแรก ค่ะ ก็ฝันเห็น เทวรูป ขนาดเท่าคนจริง องค์สีดำ นั่งท่าเดียวกันกับองค์จตุคามเลย แล้วในฝันนี่ก็ตัวสั่นกลัวท่าน แต่ก็ดันไปก้มกราบ หนูขอล๊อตเตอรี่รางวัลที่ 1 นะคะ (ช่วงหลังจะเอาเรื่องนี้ยัดใส่สมองค่ะ ว่าถ้าฝันอะไรแปลก ๆ ขอเลย) ตื่นเช้ามาก็ถามแฟน เค้ามีล๊อตเตอรี่ขายมั้ย เค้าบอกมีแต่ล๊อตโต้ เอาล่ะหว่า ล๊อตโต้คือไร ไม่รู้จัก เลยไม่เล่นค่ะ ไม่ได้โทร.ให้ทางบ้านซื้ออีกต่างหาก กลับเมืองไทย เล่าให้ใครฟังก็มีแต่คนด่า ว่าทำไมไม่บอก จะซื้อให้ เราก็อ้าว ไม่รู้อ่ะ แต่หลังจากนั้นก็ฝันนะคะ แต่ไม่ใช่ฝันถึงองค์จตุคาม ฝันเห็นผู้หญิงเค้าบอก 2 คืนติดเลย 81 ไปซื้อเลยนะ แต่วันทีจะออก ดันไปต่างจังหวัด ไปโกสุมพิสัย บอกพี่สาวใหญ่เลยว่าจะซื้อ เค้าก็พาไปเดินดู มีค่ะ ท้าย 81 แต่ไม่ขายแยก ขายยกแผง 700 ค่ะหนูเค้าบอก เราก็นึกไม่เอาอ่ะ แพง แล้วก็เลยไปซื้อไปอื่น ที่ไม่ใช่ 81 พอตอนกลับคนนั้นบอก เอ๊า แยกให้ก็ได้ 3 ใบ 3 ร้อย พี่สาวบอกเอาสิ จะช่วยใบนึง เราก็ด้วยความเป็นคนไม่กล้าเสี่ยง แล้วก็ไม่ค่อยซื้อด้วยค่ะ ก็นึกว่า โอ๊ยคนเราถ้าจะถูก ตัวไหนมันก็ถูก แต่วันนั้นตอนบ่ายออกเลย ท้าย 81 ว่าแล้ว ก็เสียดาย เรียกว่าบุญมีแต่กรรมเยอะ บังซะหมดเลย เข้าเรื่องท่านองค์จตุคามอีกครั้ง เพื่อน ๆ ญาติ ก็บอกว่าให้บูชาไว้จะดี ก็เลยบูชามาค่ะใส่กรอบ ขากลับมานิวซีแลนด์ เอามาด้วย พอแฟนเห็นไม่พอใจค่ะ (ไม่รู้เป็นฝรั่งยังไง เค้ามีแต่คนชอบว่าเป็นศิลปะ) เราเอาไว้บนหัวเตียง เผลอเมื่อไหร่พี่แก เอาหันหน้าเข้าฝาทุกที หนักเข้า เมื่อเดือนก่อน มาบอกว่า รู้สึกไม่ดีที่เอาเข้ามา มีแต่เรื่อง (คิดไปได้ขนาดนั้น) ให้เอาไปทิ้งซะ เราก็โมโห ของ ๆเรา จะทิ้งได้งัย ก็เลยโกรธ เค้าก็เลยบอกเอาไว้ก็ได้ แต่แอบ ๆนะ ทุกวันนี้ก็เลยต้องแอบท่านไว้ค่ะ ไม่ให้สายตาคุณชายเห็น อย่างนี้ท่านจะโกรธมั้ยคะน่ะ จากคุณ : ผ่านมาแจม - [ 16 เม.ย. 51 03:51:15 A:203.184.53.100 X: TicketID:171686 ]

ความคิดเห็นที่ 132 ติดตามอ่านทุกวัน ตั้งแต่กระทู้แรกเลย บอกตามตรงว่าไม่ได้รู้สึกกลัวเลยแต่อ่านแล้วมันส์ จนถึง คห. 118 รูปถ่ายนี้ทำเอาคนไม่กลัวขนลุกซู่เลย จริงๆ เราก็เคยไปวัดมหาบุศย์ ไปไหว้ย่านาคมาหลายครั้งเหมือนกัน (ไปขูดเลขขอหวย) จริงๆ แล้วเราก็ไม่ใช่คนชอบเล่นหวย แต่เพื่อนชวนไปเราก็เลยไปมั่ง แล้วก็ลองขูดเลข ขอเลขกับเขาบ้าง แต่ก็ไม่เคยได้หรอก 5555 แต่ก็มีเรื่องแปลกที่เกิดขึ้นกับตัวเองที่วัดแห่งนี้ แต่ไม่ใช่กับย่านาค คือที่วัดมหาบุศย์นี้นอกจากจะมีย่านาคแล้วก็จะมีกุมารทอง ซึ่งเมื่อเข้าวัดไปเขาจะตั้งอยู่ทางขวา (รึเปล่าไม่แน่ใจแล้วอ่ะ) วันนั้นเราก็ไปเพื่อนคนเดิมอีกเหมือนกัน ก็เลยแวะเข้าไปหาน้อง (กุมารทอง) แล้วก็ไปเสี่ยงเซียมซีขอหวยกัน พอเราสองคนเสี่ยงเสร็จแล้วก็ถอยออกมาเพื่อเปิดทางให้คนอื่นได้เข้าไป โดยเมื่อถอยออกมาแล้วเราเลือกที่จะยังนั่งมองดูคนอื่นเขย่าเสี่ยงเซียมซีต่อ ส่วนเพื่อนนั้นเลือกที่จะออกไปรอด้านนอก ตรงนั้นจึงมีเรานั่งอยู่แล้วก็มีผู้หญิงวัยประมาณใกล้สี่สิบ ที่เพิ่งเข้ามาใหม่มานั่งอยู่ใกล้ๆ กับเรา ส่วนด้านหน้ามีผู้หญิงอีกคนที่เพิ่งเข้าไปและกำลังเขย่ากระบอกเซียมซี ซึ่งเหมือนเธอจะเขย่าไม่ค่อยคล่องหรืออย่างไรก็ไม่ทราบ เพราะเธอทำเซียมซีหล่นเป็นกำๆ อยู่ตั้ง 2-3 กว่าเธอจะได้ไม้เซียมซีที่ต้องการ และเมื่อเธอได้เซียมซีนั้นแล้ว เธอก็หยิบขึ้นมาอ่านก่อนที่จะหยิบเข้ากระบอกเดิม และเลี่ยนไปวางไว้ด้านหน้าแล้วก้มลงกราบ แล้วจังหวะที่เธอก้มลงกราบนั้น กระบอกเซียมซีก็ล้มลงและจังหวะนั้นเอง ตัวเราที่นั่งสังเกตุเธออยู่ก็เหมือนโดนสะกด ภาพที่ปรากฎข้างหน้าก็เหมือนเลือนลาง แต่ภาพที่เห็นชัดๆ เต็มตาอยู่ขณะนั้นคือ ตัวเลขจากไม้เซียมซี 3 ไม้ เป็นเลข สมมุติว่า 3 4 5 แล้วกันค่ะ เรานึ่งอื้งกับเหตุการณ์ต่อหน้าแป๊บนึง ก็รู้สึกว่ามีลมพัดวูบเกิดขึ้นในห้องนั้นที่เป็นห้องมิดชิด แล้วภาพทุกอย่างก็กลับคืนมาดังเดิม คือเห็นไม้เซียมซีกระจายระเกะระกะจากปากกระบอกที่ล้มคว่ำ ไม้ 3 4 5 ที่เราเห็นจะๆ ตา ก็ไม่มองไม่ออกแล้ววางอยู่ตรงไหน แล้วหลังจากผู้หญิงคนนั้นก้มกราบเสร็จเก็บกระเซียมซีเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น เราจึงหันมามองสังเกตุคนที่นั่งข้างๆ เราว่า เขารับรู้กับเหตุการณ์ที่เพิ่งเกิดขึ้นเหมือนเราหรือเปล่า ก็ปรากฎว่าเห็นเขานั่งเฉยๆ เราจึงนิ่งๆ และมองไปยังตู้น้องแบบยิ้มๆ แต่เราก็ไม่ได้เล่าให้ใครฟัง วันรุ่งขึ้นเป็นวันหวยออก วันนั้นเราออกไปเดินตลาดนัดในซอยที่เราอยู่ แล้วก็ไปเจอเลข 3 4 5 บนแผงล๊อตเตอรี่ แต่ว่าเราก็เลือกที่จะไม่ซื้อ เพราะอย่างที่บอกว่าชอบขอ แต่ไม่ชอบซื้อ ปรากฎว่าเลขที่ออกงวดนั้นคือ 3 4 5 กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด จากคุณ : ขีดๆ เขียน - [ 16 เม.ย. 51 05:06:24 A:87.172.111.133 X: TicketID:155656 ]

ความคิดเห็นที่ 133 ขอต่อเรื่องหวยแปลกอีกเรื่อง เป็นเรื่องหวยอีกเหมือนกัน เราทำงานในโรงงานเล็กๆ แห่งหนึ่ง ซึ่งปกติประตูโรงงานจะไม่เปิดทิ้งไว้ ถ้าไม่จำเป็นแล้วก็ไม่มียามเฝ้าประตู วันนั้นซึ่งเป็นวันหวยออก จู่ๆ ก็มีคนขายล๊อตเตอรี่เดินเข้ามาในโรงงาน (มีคนเปิดแล้วลืมปิด) ขณะที่เขากำลังจะเดินเข้าไปตรงที่คนงานกำลังนั่งทำงานอยู่ เราซึ่งนั่งอยู่ในออฟฟิศก็มองไปเห็นพอดี แล้วเขาก็มองมาที่เราพอดี ทำจึงทำมือบอกใบ้ห้ามไม่ให้เขาเข้าไป และให้ออกไปจากโรงงาน แต่เขาคงไม่เข้าใจเราหรืออย่างไรก็ไม่ทราบ เขาจึงเปลี่ยนใจเดินเข้ามาหาเราซึ่งนั่งทำงานอยู่ในออฟฟิศ และขณะที่เขาเปิดประตูเข้ามาทางด้านหน้า เจ้านายเราก็เดินเข้ามาจากประตูด้านข้าง เจ้านายเห็นคนขายล๊อตเตอรี่เข้ามาในออฟฟิศก็ตกใจ ส่วนเราก็กลัวคนขายล๊อตเตอรี่โดนเจ้านายเราดุ เราก็เลยทำเป็นให้เขาเลือกล๊อตเตอรี่ให้เรา 1 ใบ (จริงๆ ไม่อยากซื้อเลยเพราะวันนั้นมีเงินอยู่แค่ 40 บาทพอดิบพอดี) แล้วก็ให้เอาออกไปเสีย ปรากฎว่านั่นเป็นการถูกหวยครั้งแรก และครั้งเดียวในชีวิต 555555 จากคุณ : ขีดๆ เขียนๆ - [ 16 เม.ย. 51 05:22:48 A:87.172.111.133 X: TicketID:155656 ]

ความคิดเห็นที่ 134 ผ่านมาแล้วแจม แต่ก็ชักจะแจมบ่อย กลัวคุณ ๆ จำรำคาญเหมือนกัน แต่มีเรื่องเล่าเยอะอ่ะค่ะ เป็นคนเจอบ่อยมาก ถ้าเล่าหมดก็คงไม่ต่ำกว่า 10 ขอเล่าเรื่องหอพักสตรีแล้วกันนะคะ ตอนเรียนรามปี 1 มาพักกับพี่สาวอยู่ในซ.ราม 33 ค่ะ นอนห้องนี้เจอบ่อยไม่รู้ทำไม หลายคนบอกเจ้าที่เป็นอิสลามเวลากินหมูก็ขอท่านหน่อย ส่วนเราเวลาจะกินหมูก็ขอบ้างนะคะ แต่เวลากินปลาร้าไม่ได้ขอ อิอิ ลูกอีสาน ก็นะคะ ห้องก็หนูดิ้นตาย ก็ยังจะทอดปลาร้าอีก กับกะทะไฟฟ้า กลิ่นโอ้โห ได้ยินห้องข้าง ๆ บ่น ๆ แถมปิดประตูกันระงมเลย อิอิ ขอเข้าเรื่อง มี 3ครั้งที่เจอ ครั้งแรก นอนอยู่ ก็รู้สึกอึดอัดขยับไม่ได้ เห็นผู้หญิงผมยาว นั่งตรงปลายเท้าเรา แล้วหันหน้ามาแบบ 45 องศา ต่อจากนั้นก็ฝันว่าฟันหน้าหลุดไป ต่อมาถึงได้รู้ว่าเพื่อนที่เรียน ปวช.ด้วยกัน ตายแล้ว ครั้งที่ 2 เห็นคนใส่จูงกระเบนสีแดง แต่ทำไมตัวไม่ใหญ่นะ ถ้าจะเป็นยมฑูต มีแต่คนว่าตัวใหญ่มาก แต่ที่เจอตัวเล็กค่ะ แล้วเค้าพูดกะเราว่า จะเอาพี่สาว หรือไม่ก็ย่าไป ก็ก้มลงกราบขอชีวิตเค้าไว้ ร้องไห้อย่าเอาพวกเค้าไปเลยนะ แต่หลังจากนั้น ไม่กี่เดือน ย่าก็เสียค่ะ เล่าให้ใครฟังก็มีแต่คนบอกว่าเราจะอายุสั้นลงเพราะขอต่อชีวิตให้คนอื่น จริง ๆถ้าเป็นงั้นจริงก็ไม่ว่านะคะ ให้คนที่เรารักเค้าอยู่กะเรานาน ๆ ดีกว่า ครั้งที่ 3 พี่สาวโดนมั่งคราวนี้ นอน ๆ อยู่ คราง อื้อ ๆ เราก็เอาละหว่า โดนเข้าละ ปลุกยังไงก็ไม่ตื่น ก็เลยกระชากตัวนั่งเขย่าแรง ๆ เค้าก็ตื่น พอหลังจากนั้นก็นอน เราก็โดนมั่ง เห็นควัญกลุ่มแดง ๆ กำลังจะเข้าตัว อยู่ตรงหน้าอก ก็ร้อง อ้ือ ๆ พี่สาวก็ปลุก ตื่นเช้ามา พี่สาวถามเจออะไร เราก็เราให้ฟัง เค้าก็บอก พี่ท้าเค้าเองแหละ ถ้ามีจริง ๆ ให้ไปหาน้องบ้างจะได้รู้ว่ามีจริง อ้าว.... ช่างรักน้องจริง ๆ ครั้งที่ 4 นี่แปลกกว่า โทรศัพท์เข้ามาที่ห้อง เสียงครวญคราง เราก็ตกใจ เพราะพี่สาวไปเที่ยวต่างจังหวัด พาลคิดไปว่า พี่สาวขอความช่วยเหลือ โทร.กลับบ้านนอกใหญ่เลยว่า พี่สาวอยู่ในอันตราย มารู้ทีหลัง พวกโรคจิต สำเร็จความใคร่น่ะเอง ฮ่วย.... ตอนนั้นก็อายว่า ทำไมฉันอินโนเซ็นส์ จริงหนอ อิอิ จากคุณ : ผ่านมาแจม - [ 16 เม.ย. 51 05:48:09 A:203.184.53.100 X: TicketID:171686 ]

ความคิดเห็นที่ 135 ^____^ waiting for more stories kaaaa จากคุณ : CaliGirl - [ 16 เม.ย. 51 06:19:08 ]

ความคิดเห็นที่ 136 วันนี้ว่างจัดค่ะ ไม่รุ้จะทำอะไร พอเขียน แล้วก็ยิ่งอยาก อ่านคห.ข้างบน พูดถึงเรื่องหวย มีเรื่องเล่าการขอหวยแปลก ๆ คือป้าข้างบ้านที่ต่างจังหวัดค่ะ แกเป็นโรคติดหวย ไปขอทุกที่ใครว่าเด็ดไปทุกแห่ง ขูดต้นไม้ ก็ทำ แต่ที่แกทำสุดแปลกก็คือ แกจับคางคก สูบบุหรี่ค่ะ พอคางคกมันเริ่มเมา มันก็นอนหงายท้องค้ะ ป้าแกก็เอาแป้งไปโรย ดูเลขบนตัวคางคก เห็นหน้าแกทีไร ขำทุกทีเลย เฮ้อ ทำไปได้ เดี๋ยวเล่าเรื่องขนลุกต่อละกันนะคะ คือเมื่อก่อนเป็นเด็กเทคนิคค่ะ เรียนภาคบ่าย พวกภาคบ่ายเนี่ยก็จะเลิก 2 ทุ่ม สมัยก่อน การได้ขี่มอเตอร์ไซด์ ร่อนไป ร่อนมา นี่มันเท่นะ (ไม่รู้ทำไมสมัยก่อนคิดได้แค่นี้) มีอยู่วันนึง เพื่อนไม่มีรถกลับบ้าน ก็เลยไปส่ง แต่ไปกัน มีรถ มอเตอร์ไซด์ 5 คัน ก็ซ้อนกันทุกคัน ส่วนคันที่เราขี่ เป็นเพื่อนที่ต้องไปส่ง บ้านเพื่อนคนนีอยู่ห่างจากวิทยาลัยประมาณ 10 กม. คือพอเลยศาลเจ้าพ่อไปแล้ว ก็ไม่มีบ้านคนแล้ว จะมีอีกทีก็หมู่บ้านที่เพื่อนอยู่เลย ก็ระยะทาง เกือบ 10 กม. เส้นทางนั้นมีโค้งปราบเซียนเยอะ มีคนตายเยอะ(เพื่อนเล่า) ตอนขี่ไปส่งก็ไม่มีอะไร นึกชอบบรรยากาศด้วยซ้ำ ขี่กันไปห้าคันไม่มีรถสวน ซักคัน ไม่มีรถตามอีกต่างหาก พอส่งเพืือนเสร็จสรรพ ขากลับ มีเราคันเดียวที่ไม่มีคนซ้อน แต่พอซักพัก เอ๊ะทำไม หนัก ๆ รึคิดไปเอง แล้วกลิ่นธูปก็เตะจมูก เอ๊ะ คงมีคนจุดแถวนี้ แต่พอ กม.แรกผ่าน กลิ่นยังอยู่ 2-10 ก็ยังคงอยู่ ขนเริ่มลุก ไม่กล้าบอกเพื่อน พอถึงทางเข้าบ้านตัวเอง คือเข้าเมืองแล้ว ไฟเยอะ รถเยอะแล้ว แต่ก็ยังมีกลิ่นธูปอยู่ น้ำตาก็พาลจะไหล โรคปอดฉีกก็กำเริบ ระดับสาหัส พอจอดรถได้ น้องที่อยุ่บ้านข้าง ๆ เข้ามาคุย แล้วก็บอก พี่หนูได้กลิ่นธูป เท่านั้นแหละ วิ่งเข้าห้องนอนคุมโปงทั้งคู่ พี่สาว ก็ว่าพวกนี้มันเป็นบ้ากัน ก็เลยรวบรวมสติ สวดมนต์ขอเค้าว่าให้กลับไป ปลอดภัยแล้ว ขอบคุณมาก ๆ พูดถึงเรื่องพี่สาว เค้าก็เคยฝันเห็นนะคะ ขออ้างอิง คห. 83 ช่วงที่สัมผัสที่ว่ามีอะไรบางอย่างตาม แล้วมองตลอดเวลา ช่วงอายุ 17 ช่วงนั้นพี่สาวก็เคยฝัน ว่ามีคนตามเราตลอด เป็นผุ้ชาย แต่ที่เค้าเห็นนั้น โชกเลือดเลย แต่ที่กลิ่นธูปนี้เกิดขึ้นประมาณ อายุ 16 ถ้ามาเล่าอีกจะมีคนว่าไม่น๊า ชักเยอะ เดี๋ยววันหลังมาเล่าดีกว่า วันนี้เยอะเกิน จากคุณ : ผ่านมาแจม - [ 16 เม.ย. 51 06:38:59 A:203.184.53.100 X: TicketID:171686 ]

ความคิดเห็นที่ 137 วันนี้เข้ามาอ่านอีกรอบ พออ่านความเห็นที่ 115 ของคุณอิสวาสุแล้ว ก็ทำเอานั่งขำตัวเองเหมือนกันค่ะ แสดงว่าดิฉันอินกับกระทู้นี้เอาการจริง ๆ...หุหุ... และมันก็น่าจะจริง น่าจะเป็นนกใหญ่ไล่นกเล็ก แล้วเจ้านกตัวใหญ่คงคิดว่านกตัวเล็กบินมาทางนี้ แล้วก็บินตาม เลยมาชนกระจกตามกัน ดีไม่ดีอาจจะเป็นเจ้าเหยี่ยว ไล่จับกินนกเล็กก็ได้ค่ะ เพราะตรงทุ่งหญ้าที่เป็นที่ของบริษัทไฟฟ้าตรงหลังอพาร์ทเม็นต์นี้จะมีกลุ่มเหยี่ยวมาบินเหินฟ้าเล่นเกือบทุกวันที่อากาศดี ๆ สรุปวันนี้ก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้นค่ะ ไปสอบขับรถก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้น แต่ว่าตอนเห็นเหตุการณ์จะ ๆ เมื่อวานนั้นขำไม่ออกเลย..อิอิ.. ------------------------- วันนี้ขอเล่าอีกเรื่องค่ะ เรื่อง "ผีหลอก" คือผีหลอกจริง ๆ น่ะ เรื่องของเรื่องก็คือสมัยเรียนอยู่ ปวช. 2 ได้มั๊ง ตอนนั้นก็เริ่มมีเพื่อนสนิทจริง ๆ ที่เป็นเพื่อนเรียนกลุ่มเดียวกันและที่พักที่เดียวกัน และพอเสาร์-อาทิตย์ พวกเราในกลุ่มก็มักจะชวนเพื่อน ๆ กลับไปเยี่ยมบ้านกัน โดยจะสลับกันว่าสัปดาห์นี้ไปบ้านใครก็แล้วจะตกลงกันได้ (นึกถึงก็คิดถึงเพื่อน ๆ เหมือนกัน สนุกดีสมัยนั้น) และส่วนมากก็จะเป็นเพื่อนที่บ้านอยู่บ้านนอกกันจริง ๆ ถ้าเป็นเด็กในตัวจังหวัดก็จะไม่กล้าชวนน่ะ เพราะกลัวเค้าจะไม่คุ้นกับบรรยากาศบ้านนอก ๆ ทีนี้พอพวกเราในกลุ่มประมาณ 4-5 คนก็พากันไปบ้านเพื่อนคนอื่น ๆ กันแล้ว ต่อมาก็เป็นคิวที่จะต้องไปบ้านเรา พาเพื่อนกลับบ้านวันเสาร์และนอนค้างคืน 1 คืนแล้วก็จะกลับมาในตอนเย็นวันอาทิตย์เพื่อกลับมาเรียนกัน และจำได้ว่าวันวันที่เกิดเหตุนั้นเป็นตอนเช้าวันอาทิตย์ ก็พาเพื่อน ๆ ไปไร่เพื่อไปเก็บถั่วลิสงที่แม่ปลูกไว้ในไร่ และไร่เรานั้นจะอยู่ไกลจากหมู่บ้านพอสมควร ก็เดินประมาณครึ่ง ชม. ได้มั๊ง และที่เหนือไร่เรานั้นก็จะมีไร่คนอื่นบ้างอีก 2-3 ที่ และแต่ละที่นั้นก็เป็นไร่มันสำปะหลัง เพราะคนทั้งหมู่บ้านจะทำไร่มันสำปะหลังกัน ซึ่งกำลังขึ้นงามเชียว แบบโตขึ้นสูงกว่าหัวคนแล้วน่ะ ตอนนั้นมองไปไหนจะมองไม่เห็นแล้วนอกจากต้นมันสำปะหลัง ส่วนเหนือสุดของเนื้อที่ไร่คนออกไปหน่อยก็เป็นป่าช้า วันนั้นไปไร่กันทั้งกลุ่มซึ่งเป็นผู้หญิงวัยรุ่นทั้งหมด ใจนึงก็กล้า ๆ กลัว ๆ เพราะวันนั้นเห็นที่บ้านบอกว่าที่หมู่บ้านใกล้ ๆ กันมีคนตายท้องกลม คือคลอดลูกแล้วลูกไม่ออกมาในที่สุดแม่ก็ตาย และเค้าเพิ่งเอาไปฝังที่ป่าช้า(พอดี 3 หมู่บ้านแชร์ป่าช้าเดียวกันที่ป่านั้น)ได้ครบ 3 วันนี้เอง ยิ่งเป็นผีตายโหงแถมท้องกลมและเพิ่งฝังได้ครบ 3 วันอีก คนก็จะเชื่อว่าเป็นผีที่ดุอะไรประมาณนั้น ด้วยเหตุนี้ทำให้พวกเรามีอาการสองจิตสองใจ ใจนึงก็อยากไปไร่กันเพื่อไปเก็บถั่วลิสงเอาไปต้มกินที่หอพัก ส่วนอีกใจก็กลัวผีกัน แต่ในที่สุดพวกเราก็ไปเพราะคิดว่ามีกันหลายคนน่ะ ตอนนั้นก็กำลังเมามันกับการถอนต้นถั่วลิสงและก็เก็บลูกถั่วใส่ตะกร้า ตระกร้าใหญ่ด้วย มีกัน 2 ตะกร้า คงเก็บเพลินเลยได้ซะเต็มทั้งสองตะกร้าเลย และขณะนั้นคงด้วยความสนุกกับกการเก็บถั่วลิสง ทำให้พวกเราลืมเรื่องราวของผีตายท้องกลมไปโดยปริยาย จนกระทั่งพวกเราได้ยินเสียงเด็กร้องที่ดังมาจากฝั่งป่าช้า เสียงเด็กเพิ่งเกิดร้องแบบลั่นเลย ตอนนี้ทุกคนหยุดเก็บถั่วลิสงโดยอัตโนมัติ ต่างมองหน้ากัน ซักพักไอ้คนเจ้าถิ่น(เรา)แสดงอาการเข้าไปคว้าเอาตะกร้า และทำท่าจะก้าวขาวิ่งแล้วครับท่าน ส่วนบรรดาเพื่อน ๆ ที่อยู่ในกลุ่มเมื่อเห็นเจ้าของไร่ยังแสดงอาการกลัวแล้ว มีเรอะจะเหลือ ทุกคนช่วยกันคว้าเอาตะกร้าถั่วลิสงทั้งสองตะกร้าใหญ่ ๆ หนักมาก ๆ เลย แต่ก็ยังช่วยกันลากไปด้วย ทั้งวิ่งทั้งลากตะกร้าแบบวิ่งฝ่าป่ามันสำปะหลัง ต้นมันสำปะหลังที่ว่าสูงกว่าหัวคนนั้นกลายเป็นทางราบไปได้ยังไงก็ไม่รู้ วิ่งกันแบบเอาเป็นเอาตายมาก ๆ เลย ส่วนเสียงเด็กนั่นก็ดันวิ่งตามพวกเราด้วย ให้ตายสิ จนในที่สุดวิ่งมาถึงไร่ของใครก็ไม่รู้ ซึ่งอยู่ใกล้หมู่บ้านแล้ว พวกเราได้ยินเสียงคนหัวเราะแทนที่จะเป็นเสียงเด็กแรกเกิดร้องไห้ ซักพักก็เห็นตัวเจ้าของเสียง และพอเห็นว่าเป็นใคร จากอาการกลัวเลยกลายเป็นโกรธกันแบบทั้งกลุ่มงอนเหมือนกันหมดเลย ทั้งขำทั้งโกรธแล้วตอนนั้น เพราะไอ้ผีหลอกที่ว่านั่นน่ะคือ พี่ชายที่เป็นญาติห่าง ๆ กันกับเพื่อนที่หมู่บ้าน เค้าตามไปแกล้งเฉย ๆ กรรม..."ผีหลอก" จริง ๆ แต่ก็ทำเอาคนวิ่งจนป่าราบ เรียกว่าป่าราบจริง ๆ เพราะต้นมันสำปะหลังนี่ล้มระเนระนาดเป็นทางยาวเลย ปล. พอดีอ่านเรื่องที่ 4 ของคุณ ผ่านมาแจม #134 แล้วทำให้นึกถึงเรื่อง "ผีหลอก" เลยขอเล่ามั่ง...อิอิ.. แก้ไขเมื่อ 16 เม.ย. 51 06:46:35 จากคุณ : JC2002 - [ 16 เม.ย. 51 06:42:07 ]

ความคิดเห็นที่ 138 อยากรู้เรื่องของ สัญญาอะคะ อ่าน พาร์ทแรกแล้วเค้าบอกว่า อย่าไปสัญญาอะไรกะใครมั่วๆ ฟังแล้ว นึกถึงเรื่อง น้าสาวของเพื่อนคนนึง เค้าไปดูดวงมาหลายที่ มีแต่คนบอกว่าเนื้อคู่ยังไม่เกิด มันเหมือนกับว่าเนื้อคู่ คอยตามดู น้าสาวของเพ่อนอยู่ เค้าเลยบอกว่าไปสัญญากันไว้ เค้าบอกว่า จิงๆ มีวิธีแก้ ให้สวยมนอะไรอย่างงี้อะคะว่า อย่ายึดคิดอันนี้จำไม่ได้แล้วอะคะ เลยอยากรูว่าใครมีประสบการ์ณเล่าให้ฟังกน่อยนะคะ อยากรู้จิงๆ เพราะชักกลัวมั่งละ อ่านกระทู้นี้มากจนจะงมงายละ แบบ รูส ึกกลัวต่างตังหวัดไปเลย เล่นกันแรงมากกก แหะๆ จากคุณ : juniors (juniors) - [ 16 เม.ย. 51 11:06:05 ]

ความคิดเห็นที่ 139 รูปที่โพสต์น่าเกรงขามมาก หน้าชัดและมีพลังมาก.. ดีนะว่าอ่านกลางวัน เดี๋ยวนี้แวะมาอ่านทุกวัน ชอบวันที่มีกระทู้เยอะๆ อย่างวันนี้ค่ะ เล่าเรื่องของตัวเองมั่ง ตอนเอ็นติดมหาลัย ต้องมาอยู่หอที่ม. ที่จ.นครปฐม ซึ่งเขาว่ากันว่าผีดุมาก แต่ก็ไม่มีอะไรเลย นอนหลับดีตั้งแต่คืนแรก รู้สึกว่าเป็นเหมือนบ้าน อบอุ่นมาก ทีนี้บังเอิญว่าที่นครปฐม พ่อย้ายมาทำงานก่อนหลายปี และซื้อบ้านอยู่ เป็นบ้านจัดสรร ชั้นเดียว  บางครั้งเราก็กลับไปนอนบ้านพ่อ ที่บ้านนี้แปลกมาก นอนแล้วฝันร้าย และโดนผีอำตลอด จำได้รางๆ ว่าโดนเกือบทุกคืนจนไม่อยากจะนอน มานอนกลางวัน ก็โดนอำอีก เป็นผู้ชายตัวดำๆ ใหญ่ๆ มานั่งทับนอนทับ เราสวดมนต์แผ่เมตตาก็ออก แต่บางครั้งก็ไม่ออก สู้กันอยู่นาน จนเราไม่ค่อยกลับบ้าน กลัว-เหนื่อย หลังจากนั้นก็ไม่ค่อยเจอ จำไม่ได้ว่านานเท่าไหร่ อยู่ๆ การโดนผีอำก็หายไป แต่มีอยู่คืนหนึ่ง นอนๆ อยู่ ห้องนอนเป็นห้องพ่อ เป็นห้องแอร์ แถมเรานอนตอนเย็นๆ ได้เรื่องเลย จากคุณ : เขียนไปขนลุกไปนะเนี่ย (chaosy) - [ 16 เม.ย. 51 12:37:37 ]

ความคิดเห็นที่ 140 เริ่มจากฝัน มีลุงแก่ๆ สวมชุดขาวมาเรียก มาชวนไปเที่ยว เราก็ถามว่า "ไปไหน" ลุงก็ย้อนว่า "อยากไปไหนล่ะ อยากรู้ไม่ใช่เรอะ จะพาไปดู ดูให้รู้ไปเลย" ในความรู้สึกในฝันเราก็รู้เลย ว่าเป็นเรื่องไปเที่ยวนรกสวรรค์หรือยมโลกอะไรก็แล้วแต่.. คือเราก็มีความสนใจเรื่องพวกนี้อยู่ และมักจะมีสัมผัสที่ 6 บ่อยก็เลยสนใจเป็นทุนเดิม แต่เราก็เป็นคนรุ่นใหม่ มีพื้นฐานทางวิทยาศาสตร์ ก็เลยเชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่ง อะไรใช้วิทยาศาสตร์พิสูจน์ได้ก็เชื่อนะ พอลุงแกมาจี้จุดอย่างงี้ เราก็ชักสนใจไง แต่ว่ามันต้องพิสูจน์ ก็เลยถามต่อไปว่า "ลุงเป็นใครมาจากไหน" ลุงแกก็บอกว่า "อยู่ที่นี่แหละ อยู่บ้านนี้มานานแล้ว" เราก็ถามว่า"อยู่ตรงไหน อยู่ที่ไหนไม่เห็นรู้เลย" ลุงก็บอกว่า"อยู่ที่หิ้งพระไง" เราก็คิดเอ๊ะ บ้านเรามีหิ้งพระด้วยเหรอ ไม่เห็นรู้เลย ขณะที่คิดๆ ในใจ ลุงก็พูดว่า "มี ไม่เชื่อเดี๋ยวออกไปดูสิ ลุงอยู่บนหิ้งพระนั่นแหละ" เราก็อื่ม สองจิตสองใจ ใจนึงก็อยากพิสูจน์ จะได้รู้กันไปเลยว่าจะเชื่อหรือไม่เชื่อ เรื่องจิตวิญญาณเนี่ย  แล้วก็อาจเป็นไปได้ว่าเราฝันอยู่ แต่อีกใจนึงก็กลัวกลัวๆ กล้าๆ ลุงก็โน้มน้าวใจ แบบประมาณว่าไปเถอะ ลุงจะพาไปเที่ยว ไปดูให้รู้กันไปเลย ฯลฯ  ในที่สุดหลังจากถูกชักแม่น้ำทั้งห้า เราก็ตกลงว่าจะไป  ไปก็ไป.. จากคุณ : chaosy - [ 16 เม.ย. 51 12:40:36 ]

ความคิดเห็นที่ 141 จำได้ว่าในฝันลุงก็พาเดินไปให้เราเดินตาม แต่ความรู้สึกเหมือนตกจากที่สูง คือดิ่งลงไปในใจ วื๊ดดดด... วูบแบบว่าความรู้สึกกำลังจะขาดหาย (เหมือนตอนจิตดิ่งในสมาธิน่ะนะ) พอรู้สึกว่าใจจะขาด ทันใดนั้น..ก็ได้ยินเสียงเบาๆ กระซิบว่า "จ. จ." (ชื้อเล่นเรา) ได้ยินเสียงผู้หญิง พอจิตเราจับที่เสียกระซิบนั้น ความรู้สึกมันวูบกลับมาเลยค่ะ จากที่วี๊ด...เหมือนใจกำลังจะขาด.. มันวูบกลับมาเลย อุ่นวาบไปทั้งตัว พอดีลืมตารีบผุดลุกขึ้นมานั่ง มองไปที่หน้าต่าง ตอนนั้นไฟทางติดแล้ว เรารีบออกไปหน้าบ้าน ป้าข้างบ้านมาเรียก ด้วยเหตุอะไรสักอยากจำไม่ได้ หรือมาเรียกเฉยๆ ซึ่งทำให้เรากลับมาได้ เราตกใจมาก และรู้สึกขอบคุณป้ามาก รีบไปหาหิ้งพระ โอ๊ย..มีจริงๆ ด้วย ..เราไม่เคยรู้เลย บนหิ้งก็มีพระมีรูป มีห่ออะไรไม่รู้ ไม่กล้าปีนดู หลังจากนั้นมานึกว่า ถ้าป้าไม่เรียกเราจะได้ไปเที่ยวไหน และจะได้กลับมารึป่าว.. จากเหตุการณ์นั้น รู้สองอย่าง 1. ตอนใกล้ตายมันดิ่งอย่างนี้เอง 2. เราไม่รู้ลุงเป็นใคร แต่ตอนผีอำน่ะ ไม่โอเค แต่กับลุงนั้นก็กึ่งๆ ไม่รู้ว่ามาดีหรือร้าย แต่รู้สึกว่าไม่ได้ไปน่ะโชคดีแล้ว เซนส์มันก็บอกว่าไม่น่าใช่เจ้าที่ เพราะเคยเจอเจ้าที่ (แต่ที่บ้านอื่น เราก็รู้เลยว่าเจ้าที่) มารู้ทีหลังว่าเขตหมู่บ้านนั้น สร้างทับป่าช้า เค้าว่าเป็นป่าช้าแขก บ้างก็ว่าเป็นทุ่งพระเมรุเดิม ครั้งนึงมีน้องๆ มาเยี่ยมแบบมาพักค้าง น้องคนนี้เค้ามี 6 sense ท่าจะแรงกว่าเรา คืนนั้นเค้าหายไปกับแฟน เราก็ไม่รู้ไปไหนคิดว่าคงไปกิ๊กกัน ยังคิดเลยว่าน่าเกลียดจังหายกันไปสองคน ปรากฏว่า เค้ามาบอกว่านอนไม่ได้ ปวดหัว เห็นมีคนเดินกันเต็มบ้าน เค้าเลยให้แฟนพาขับรถเล่น แล้วก็ไปนอนในรถ เราก็อื่ม..ตรงกับสมมติฐานเราเลย ว่าบ้านนี้ที่ตรงนี้น่ะไม่ดี.. จากคุณ : chaosy - [ 16 เม.ย. 51 12:43:25 ]

ความคิดเห็นที่ 143 โหวตค่ะ กลัวมากๆ แต่ชอบอ่าน จากคุณ : Tigerish - [ 16 เม.ย. 51 14:26:55 ]

ความคิดเห็นที่ 144 ถึงตรงนี้แล้ว จากคุณ : ตั้งโอ๋ - [ 16 เม.ย. 51 16:02:22 A:124.120.132.247 X: TicketID:053998 ]

ความคิดเห็นที่ 145 ยังเกาะติดกระทู้เหมือนเคย คุณ ผ่านมาแจม ถ้ามีอีก เชิญเล่าเลยค่ะ อยากฟังมากๆ จากคุณ : kisekimeru - [ 16 เม.ย. 51 16:21:41 ]

ความคิดเห็นที่ 146 หายไปนาน ว่าจะเข้าเล่าหลายรอบแล้วก็ มัวแต่แอบอ่านของคนอื่นนะ เรื่องแรก ตอนคลอดลูกแล้วคืนแรกตอนนอนโรงพยาบาล เราพักห้องพิเศษ ตอนกลางคืนนอนหลับสนิทมาก แล้วมีความรู้สึกเหมือนมีคนมาดึงที่ปลายเท้าแรงมาก เราตกใจตื่นหันมองรอบตัวก็ไม่มีใคร แฟนก็นอนหลับอยู่ เราก็นอนคิดว่าใครหว่านอนคิดไปคิดมา หันไปเห็นที่ขวดน้ำเกลือมันหมด แล้วเห็นมีเลือดของเราตรงสายน้ำเลือดนิดหน่อยเราก็เลยกดเรียกพยาบาลในใจก็คิดว่าคงมีคนมาเตือนให้เราตื่นมั้ง... อีกเรื่องก็นานแล้ว เราเดินทางจะกลับเข้ากรุงเทพฯ แล้วตอนนั้นเส้นทางแถวชุมพรเขากำลังทำถนนอยู่ พวกเราก็เกิดอุบัติเหตุที่นั่น สภาพรถดูไม่ได้เลยค่ะมันพักยับมากๆ แต่คนในรถไม่มีใครเป็นอะไรมีบาดเจ็บนิดหน่อย คนมาช่วยกันเขาก็มองหาของดีในรถกัน รู้สึกว่าจะมีพระที่เรานับถือหายไป(คงจะมีคนหยิบตอนมาช่วยมั่ง) ตอนหลังพี่สาวเราบอกว่าก่อนรถจะคว่ำเขาฝันว่ามีคนนุ่งผ้าแดงเข้ามาจะมาเอาพวกเราไป แต่มีใครไม่รู้เป็นคนแก่ๆมากๆเขามาขอไว้บอกว่าพวกเรายังเด็กกันอย่าเพิ่งเอาไปเลย แล้วพี่สาวก็รู้สึกรถจะวูบไป จากคุณ : คนใต้ตัวเหลือง - [ 16 เม.ย. 51 16:33:19 A:87.179.211.120 X: TicketID:170891 ]

ความคิดเห็นที่ 147 ุคุณsurfboard เมื่อวานเราก็แกงไตปลากินค่ะ แล้ววันนี้ก็แกงส้มกับยอดมะพร้าวอ่อนมาทานด้วยกันสิค่ะ(ที่เยอรมันค่ะ) คุณอิสวาสุค่ะ พูดถึงขนมโคแล้วอยากกินจังค่ะ ไม่ได้กินนานแล้ว พูดถึงพวกเข้าครูหมอ มโนราณ์ ตอนนี้แถวบ้านเราก็ยังมีบ้างค่ะแต่ไม่บ่อยเพราะค่าใช้จ่ายเยอะ แต่เราชอบดูค่ะโดยเฉพาะนายพรานเขาจะออกแนวตลกๆ เราเห็นเวลาเขาเข้าทรงบางคนเขาวิ่งมาจากไหนก็ไม่รู้ที่เท้าจะมีโคลนเต็มเลย มาถึงก็รำอย่างสวยงามมาก พูดถึงเรื่องโดนทำของ อันนี้แม่เล่าให้ฟัง เกิดกับป้าของเราเองคือสมัยก่อนป้าจะเป็นคนสวยมาก แล้วก็มีคนมาเอาตัวยแกไป(เหมือนในหนังไทยเลยเนอะ)แล้วตอนหลังพวกลุงๆเขาก็ไปตามกลับมาได้ (แบบพวกพระเองตามหานางเองเลยนิ)พอกลับมาแกก็มีอาการเสียสติ แม่บอกต้องจับขังห้องและล่ามโซ่ด้วย แต่ตอนนี้ป้าเราก็ยังมีชีวิตอยู่ แต่จะทำอะไรไม่เป็นนอกจากอาบน้ำเองได้แต่งตัวเองได้ พูดฟังรู้เรื่องบ้างไม่รู้บ้าง แม่บอกว่าโดนผู้ชายคนที่จับไปทำของใส่ แล้วคนทที่เป็นทำให้เขาก็ตายเลยแก้ไม่ได้ค่ะ จากคุณ : คนใต้ตัวเหลือง - [ 16 เม.ย. 51 16:49:49 A:87.179.211.120 X: TicketID:170891 ]

ความคิดเห็นที่ 148 อ่านไปก็ขนลุกไป จากคุณ : ~*~* IanGee *~*~ - [ 16 เม.ย. 51 16:56:41 ]

ความคิดเห็นที่ 149 ลงชื่ออ่านค่ะ จากคุณ : Be Happy ja - [ 16 เม.ย. 51 18:09:16 ]

ความคิดเห็นที่ 150 ขอเล่าเรื่องแปลกเพิ่มอีกเรื่อง คือค่อนสว่างคืนหนึ่ง เราฝันไปว่าเห็นพระสงฆ์หนุ่มรูปหนึ่งเดินผ่านหน้าเราไป แล้วก็หันกลับมาส่งยิ้่ม (แบบสำรวม) ให้เรา พอเราเห็นหน้าพระชัดๆ เราก็ต้องตกใจ เพราะนั่นคือพระพุทธเจ้า แล้วเราก็สะดุ้งตื่นทันที แม้ความฝันนั้นจะเกิดขึ้นเร็วมากไม่น่าจะถึง 10 วินาทีเลยมั้ง พอสะดุ้งตื่นขึ้นมาปั้บก็บอกตัวเองทันทีเลย เฮ้ยย...เราท้อง และพระที่เห็นในฝันนั้นก็คือลูกเราเอง เหอๆ ๆ ๆ แล้วก็ท้องจริงๆ แล้วก็เห็นเขาบอกว่าคนท้องนั้นมักจะเฮง และตัวเองนั้นตอนท้องก็ฝันดีมากเพราะฝันเห็นของสูง ประกอบกับเก็บกดความเสียดายมาจาก คห. 132 ตามที่เล่าไปแล้ว ตอนอุ้มท้องจึงบ้าแทงหวยมาก แทงทุกงวดแต่ก็ไม่เคยเฉียดเลย เหอๆ ๆ ๆ จนคลอดลูกแล้วจึงเลิก ตอนนี้ลูกชาย 8 ขวบแล้วค่ะ หน้าตาก็ตรงเด๊ะ้เหมือนในฝันเลย เป็นเด็กว่านอนสอนง่าย แต่ปากคอน่ะไม่เบา ยกตัวอย่าง เช่น ตอนอายุ 6 ขวบ ลูก: ย่้าครับ ขนมที่ย่าทำน่ะอร่อยมากกกกกก อร่อยที่สุดในโลก ผมกินได้อีกเป็นร้อยๆ ชิ้น เลยล่ะครับ ย่า: ยิ้่มแก้มแทบปริ อีกตัวอย่าง ลูก: แม่ครับ แม่อายุเท่าไหร่ครับ แม่: 33 จ๊ะ แม่บอกหนูไปตั้งหลายครั้งแล้วนะ ทำไมยังจำไม่ได้อีกละจ๊ะ ลูก: ไม่รู้สิ ผมดูยังไงๆ แม่ก็อายุ 23 ปี ผมจึงไม่มั่นใจจึงต้่องคอยถามแม่บ่อยๆ ไงครับ แม่: ยิ้มแก้มแทบปริ (เหมือนกัน) เพิ่งรู้ว่ายิ่งกว่าถูกหวยแน่ะ เอ้า............กลายเป็นกระทู้ชมลูกไปเสียงั้น อิ อิ จากคุณ : ขีดๆ เขียนๆ - [ 16 เม.ย. 51 18:56:01 A:87.172.114.164 X: TicketID:155656 ]

ความคิดเห็นที่ 151 ดึกแล้ว ขอเล่าเพิ่มเติมนิดหนึ่งนะ ถ้าใครอยากไปไหว้ย่านาค แนะนำให้ไปไหว้หลังตะวันตกดิน ยกเว้นก่อนวันหวยออกนะ เพราะคนจะเยอะมากๆๆ ก่อนเข้าไปก็แวะที่ท่าน้ำก่อนนะครับ เป็นที่ๆ ย่านาคมานั่งรออ้ายมาก รับรองคุณจะได้บรรยากาศแบบที่บรรยายไม่ได้ นั่งเล่นสักพัก ถ้าจะให้ดีควรไปนั่งคนเดียว ปล.นี่คือรูปของ "พี่แดง" หรือใครจะเรียก "เจ้าแดง" ก็ได้ ลูกของย่านาคนั่นเอง และอย่าแปลกใจว่าทำไมรูปไม่ค่อยชัด ผมถ่ายรูปพี่แดงทั้งหมด 4 รูปๆนี้ชัดที่สุด สามรูปแรกเบลอมากเพราะลืมขอถ่ายรูป รูปนี้ถึงจะขอแล้วแต่ขอโทษ... พี่เล่นไม่เลิกครับ จากคุณ : นัยนะ - [ 16 เม.ย. 51 19:05:34 ]

ความคิดเห็นที่ 152 ^ ^ เห็นรูปกลัวได้อีก .....ขอแจมบ้างคะ เป็นคนเกิดวันพฤหัส ชอบทำบุญ เข้าวัด นั่งสมาธิตั้งแต่เด็กๆแล้วค่ะ ถ้าใครตาย คนเหล่านั้นจะมาหาในฝันตลอด พอได้ทำงาน ต้องพบเห็นคนใกล้ตาย คนกำลังตาย และคนตายแล้ว  บางทีถ้าผูกพันกับคนไข้มาก คนไข้คนนั้นตายก็จะมาลาอีก ตอนนี้ชินแล้วค่ะ ส่วนใหญ่มาดีค่ะ เอาคร่าวๆดีกว่า เรื่องแรก  ตอนเป็นนักศึกษาฝึกงาน ต้องขึ้นไปราววอร์ดแต่เช้า เจอลุงคนนึงอยู่เตียงคนไข้สามัญ ก็ทักทายปกติ 5 นาทีให้หลัง ลุงคนนั้นเกิดช๊อค เขียว ตาย เราก็ไม่คิดอะไร กลับมานอนหอ(เราชอบนอนตอน4-5 โมงเย็น คนโบราณเค้าไม่ให้นอนตอนนี้ ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไม ทุกวันนี้เราก็ยังนอนอยู่) หอเราเป็นหอหญิง ในห้องมีเตียงอยู่ 4 เตียง  ตอนนั้นหลับไปได้แป๊บนึง ก็งัวเงียตื่นมา ลืมตามองไปที่เตียงเพื่อน ทักเพื่อนว่า กลับมาแล้วหรือ เพื่อนเงียบ  เรารู้สึกขัดใจก็เลยลุกขึ้นมาดูว่าทำไมเพื่อนไม่ตอบเรา สิ่งที่เห็นอยู่ปลายเตียงเพื่อน คือ ลุงคนนั้นนังชันเข่าอมยิ้มอยู่ แค่แว่บเดียวจริงๆที่เห็ฯ เราก็เลยอุทิศส่วนกุศลไปให้ตามระเบียบ ใครเคยเจอแบบนี้บ้างคะ จากคุณ : Take me home - [ 16 เม.ย. 51 21:47:58 ]

ความคิดเห็นที่ 153 เรื่องที่สอง เราเป็นคนที่เชื่อเรื่องวิทยาศาสตร์ แต่กลับมาต้องมาคำถามและคำตอบที่อธิบายด้วยวิทยาศาสตร์ไม่ได้ คุณเชื่อเรื่องสถานที่ บุคคล แม้นคุณไม่เคยไปมาก่อน แค่ได้ยินชื่อ คุณก็น้ำตาไหล ขนลุก และหาทางดั้นด้นไป เราทำมาแล้วค่ะ เด็กผู้หญิงที่เพิ่งเข้ากรุงเทพมาได้แค่ปีเดียว แต่นั่งรถสมบุกสมบันไปเพียงคนเดียว เพื่อที่จะตามหาสถานที่นั้น ขณะเดินทางไปก็ไม่กลัวภัยใดๆ อารมณ์เหมือนกลับบ้านตัวเองค่ะ สถานที่นั้นเป็นวัดแห่งหนึ่งในจังหวัดอุทัยธานี เราได้มานั่งกรรมฐานที่นี่ คืนแรกเราหาทางกลับกุฏิเราไม่เจอ เนื่องจากมัวแต่สนทนาธรรม และคิดใช้ทางลัดในการเดินกลับกุฏิ ตอนนั้นเป็นเวลาสามทุ่มกว่า หมาหอนรับกันเป็นทอดๆเลยค่ะ เราเดินให้เลยเร็วขึ้นๆ ผ่านโบสถ์ ผ่านต้นมะม่วงใหญ่ อุ๊ย เห็นพระรูปหนึ่งกำลังกวาดใบมะม่วงอยู่ หมาก็หอนอยู่นั่นแหล่ะ เราปรี่เข้าไปกราบท่านและถามทางท่าน ว่ากุฏิ1 อยู่ไหนคะ ท่านก็ชี้มือมา อีกแค่สองห้องก็ถึง เราก็ขอบคุณท่าน แล้วรีบเดินจากมา รุ่งเช้า เจอกับพระพี่เลี้ยง เล่าให้ท่านฟังว่า เมื่อคืนเราหลงทาง เผอิญเจอหลวงพี่ ลักษณะรูปร่างใหญ่ ผิวคล้ำ กวาดใบมะม่วงอยู่ หลวงพี่ท่านก็บอกว่า พระรูปที่โยมเจอ มรณภาพไปหลายปี คลับคล้ายว่า ท่านป่วยตายเนี่ยแหล่ะ เราก็เถียงพระว่า ไม่จริงหนูคุยกับท่านด้วยนะ ท่านเลยย้อนว่า พระที่ไหนเค้าจะมากวาดลานวัดกันดึกๆ ที่วัดนี้ไม่มีแน่นอน เราก็ถึงกับอึ้ง ของอย่างนี้เราว่า เป็นปัจจัตตังเว นะ เพื่อนๆคิดว่าอย่างไร ถ้ายังไม่เบื่อ จะมาเล่าเรื่องขี้ผึ้งฟ้าทะลายโจร กับแผลหมากัด ให้ฟังค่ะ จากคุณ : Take me home - [ 16 เม.ย. 51 22:04:29 ]

ความคิดเห็นที่ 154 บุญใดที่คุณ Take me home ได้สั่งสมมา ผมขออนุโมทนาด้วยครับ... จากคุณ : นัยนะ - [ 16 เม.ย. 51 22:16:30 ]

ความคิดเห็นที่ 155 อ่านแทบไม่ทัน เรื่องคางคกทาแป้งขอหวยที่บ้านผมก็มี ที่บ้านเรียก คา่งกง เวลาร้องออกเสียง "ผลักโก้งโค้ง" ออกเสียงแบบปักษ์ใต้ว่า "พลั๊กโก่งโข่ง" ค่างกงมีลักษณะคล้าย คางคก+ปาด แต่ตัวใหญ่ เท่าๆกับกบขนาดใหญ่ ชอบน้ำมากกว่าคางคก มีอยู่ตัวหนึ่งใหญ่มาก ผมหวงมาก เขาจะออกจากบ้านตอนเย็นกลับมาตอนเช้า ปีนบันไดไปนอนบนคานบ้าน นอนอยู่หลายปี มีอยู่ครั้งหนึ่งผมกลับจากอเมริกา ถามหา แม่บอกว่ายังอยู่และบอกเบอร์ได้ ถูกสองหน มีคนเอาแป้งทาแล้วซื้อหวย ผมโกรธมาก และสั่งห้ามทำเด็ดขาด ต่อมาอีกปีกว่าผมทาสีบ้าน เขากลับมานอนไม่ได้เพราะเหม็นกลิ่นสี เสียดายมากครับ แต่แก้ไขอะไรไม่ได้เสียแล้ว จากคุณ : อิสวาสุ - [ 16 เม.ย. 51 22:30:05 A:71.114.54.31 X: TicketID:146114 ]

ความคิดเห็นที่ 156 ขออนุโมทนาบุญกับคุณนัยนะ เช่นเดียวกันค่ะ ยังมีคนนอนดึกเหมือนเรานะคะ ภาพถ่ายที่คุณถ่ายย่านาค ไม่ทราบว่ามีใครคิดเหมือนเราไหมคะ  รูปที่เป็นรูปวาดหันหน้าไปทางขวามือ แววตาเศร้าสร้อย ส่วนรูปที่เป็นรูปปั้น มองเหมือนหันหน้าตรง แต่ความจริงตาท่านหลิ่วไปทางซ้ายมือ แววตากลับไม่เศร้า  เหมือนกับจะสอนอะไรเราสักอย่าง ถ้าเราคิด เหมือนท่านกำลังจะบอก ของทุกอย่างมีสองด้าน  เหมือนขั้วบวก ขั้วลบ ถ้าเราคิดถึงย่านาค เรามักคิดถึงเรื่องรักไม่สมหวัง  เรื่องราวของย่านาคและรูปปั้น อาจเป็นอนุสสติเตือนใจให้เรามีความรักแบบพอดีมั้งคะ หรือเราจะคิดมากไป แหะๆๆๆ อยู่ดึก จิตฟุ้งซ่าน จากคุณ : Take me home - [ 16 เม.ย. 51 22:40:48 ]

ความคิดเห็นที่ 157 เอาคาถามาฝากค่ะ เคยให้เพื่อนที่เขามีองค์ลองอ่านดู  เขาบอกว่าพออ่านเสร็จรู้สึกโล่งค่ะ   คาถา..ถอนคำสาบาน....(ข้อความโพส ต่อๆกันใน อินเตอร์เนต ) http://www.oknation.net/blog/print.php?id=239122 ชาติที่แล้วเราไปผูกมัดใครไว้บ้างหรือปล่าว ชาติที่แล้วเราไปผูกมัดใครไว้บ้างก็ ไม่รู้ด้วยคำสัญญา เช่น เราจะรักกันทุกชาติไป โดยหารู้ไม่ว่ากรรมของแต่ละคนไม่ เหมือนกัน ชาติภพใหม่ก็เลยแตกต่างกันไป แต่คำมั่นที่สาบานยังอยู่ อาจจะเป็น เหตุผลหนึ่งที่ทำให้คุณยังเป็นโสดจนทุกวันนี้ ลองสวดมนต์บทนี้ดูอาจจะดีขึ้นนะ คำขอขมาและอธิษฐานจิต อธิษฐานหน้าพระพุทธรูป หรือสวดก่อนนอนก็ได้ (นะโม ตัสสะ ภะคะวะโต อะระหะโต สัมมาสัมพุทธัสสะ 3 จบ ) สัพพัง อะปะราธัง ขะมะถะเม ภันเต อุกาสะ ทะวารัตตะเยนะ กะตัง สัพพัง อะปะราธัง ขะมะถะเม ภันเต อุกาสะ ขะมามิ ภันเตง "หากข้าพเจ้า จงใจหรือประมาทพลาดพลั้ง ล่วงเกิน บิดา-มารดา ครูบาอาจารย์ พระพุทธ พระธรรม พระอรหันต์ทุกพระองค์ พระอริยสงฆ์เจ้า ตลอดจนสิ่งศักดิ์สิทธิ์ทั้งหลาย รวมถึงผู้มีพระคุณ และท่านเจ้ากรรมนายเวร จะด้วย กาย วาจา ใจ ก็ดี ขอได้โปรดอโหสิกรรมแก่ข้าพเจ้าด้วย หากข้าพเจ้ามีเจ้าของในตัวติดตามมา ขออนุญาตมีคู่ มีครอบครัวได้เหมือนคนปกติทั่วไป ขอถอนคำอธิษฐาน คำสาบานที่จะติดตามคู่ในอดีต ขอให้ต่างฝ่ายต่างเป็นอิสระต่อกัน ข้าพเจ้าจะประพฤติตนในทางที่ถูก ที่ชอบ ที่ควร ขอบุญบารมี ในอดีตกาลที่ผ่านมาจนถึงปัจจุบัน จงส่งผลให้ข้าพเจ้าและครอบครัว ตลอดจนบริวารที่เกี่ยวข้อง จงเจริญด้วย อายุ วรรณะ สุขะ พละ ลาภ ยศ สุข สรรเสริญ สติ ปัญญา ปฏิภาณ ธนสารสมบัติ อุปสรรคใดๆ โรคภัยใดๆ ขอให้มลายสิ้นไป ขอให้ข้าพเจ้ามีความสว่างทั้งทางโลก ทางธรรมตั้งแต่บัดนี้ตราบเข้าสู่พระนิพพานเทอญ หากมีผู้ใดเคยสร้างเวรสร้างกรรมกับข้าพเจ้า ไม่ว่าจะชาติใดภพใดก็ตาม ข้าพเจ้ายินดีอโหสิกรรมให้ ขอถอนความพยาบาท ความอาฆาต และคำสาปแช่งในทุกชาติทุกภพ ขอให้ข้าพเจ้าพ้นจากคำสาปแช่งของปวงชนของเจ้ากรรมนายเวร" คนเราเกิดมาหลายภพหลายชาติ แต่ละคนมีเจ้ากรรมนายเวรที่แตกต่างกัน การสวดขอขมาเพื่อลดและปลดหนี้กรรมให้น้อยลง คาถา บทนี้ เป็นคาถาที่ใช้สำหรับขอขมาพระรัตนตรัย และใช้เพื่อถอนคำสาปแช่ง ใน อดีตชาติ ที่ติดตามมา เพราะเราไม่รู้ว่าเคยได้ล่วงเกินปรามาสใครไปบ้างก็ไม่รู้ ไม่เว้นแม้กระทั้ง พระพุทธองค์ พระอรหันต์ พ่อ แม่ เป็นต้น เพราะบางคนทำการใดๆ มักมีอุปสรรค หรือมักมีคนไม่ชอบหน้า ขอผู้ได้รับใบคำขอขมาและอธิษฐานจิตนี้ จากคุณ : เจซอง - [ 16 เม.ย. 51 22:42:55 ]

ความคิดเห็นที่ 158 มาขอบคุณ คุณ academician ไปอ่านมาแล้วค่ะ เซฟไว้ด้วย..ขอบคุณมากๆเลยค่ะ.. จากคุณ : Panissar - [ 16 เม.ย. 51 22:48:15 ]

ความคิดเห็นที่ 159 คุณผ่านมาแจมค่ะ แต่ละเรื่องของคุณน่ากลัวทั้งนั่นเลย คุณนัยนะก็อีกคนชอบทำให้ขนหัวลุก นี่ดีที่เข้าตอนกลางวัน เป็นตอนกลางคืนคงปิดเครื่องหนีไปนอนคลุมโปงแล้วค่ะ พออ่านเยอะเข้าก็ทำให้นึกออกหลายเรื่อง จากเมื่อก่อนคิดว่าเราไม่ค่อยมีเรื่องอะไรประหลาด อันนี้แม่เล่าให้ฟัง(แม่เล่าอีกแล้ว สงสัยต้องไปเชิญคุณแม่เข้ามาเล่าเองดีกว่ามั้งเรา)คือตอนที่แม่คลอดเราตอนนั้นแม่ไปคลอดที่อนามัย แม่เขามีเด็กไปนอนเป็นคนนึงแล้วตอนกลางคืนแม่บอกว่าพอจะนอนก็เหมือนมีคนมาเปิด-ปิดประตู หน้าต่างจนนอนไม่หลับทั้งคืน พอตอนเช้าคุณหมอมาแม่ก็เล่าให้ฟัง คุณหมอก็ยิ้มบอกว่ามาหยอกกันอีกแล้วนะ คืออนามัยนี้เมื่อก่อนเป็นบ้านของคนอิสลามแล้วเขาตายหมดทั้งครอบ คุณหมอเขาก็ไปขอว่าให้ทำเป็นอนามัย แล้วแม่ยังบอกอีกว่าบ้างครั้งตอนกลางคืนคนเขานะเห็นที่อนามัยจุดไฟ พอไปถามหมอตอนเช้ามีคนมาคลอดเหรอ ก็ไม่มี แม่บอกเฮี้ยนค่ะ แต่เขาก็มาดีค่ะ(เขียนไปทะเลาะกับลูกไป อาจพิมพ์ผิดบ้างต้องขออภัย กระทู้อื่นๆที่ผิดด้วย)จริงๆยังมีอีกหลายเรื่องแต่จะรอให้ลูกหลับก็ไม่ได้เพราะเกิดอาการหลอน แต่ของเราคงไม่ค่อยหลอนเท่าไหร่ เจอของคนอื่นๆหลอนกว่า จากคุณ : คนใต้ตัวเหลือง - [ 16 เม.ย. 51 22:57:39 A:87.179.201.39 X: TicketID:170891 ]

ความคิดเห็นที่ 160 นี่ขนาดพรุ่งนี้มีสอบนะคะ ยังตั้งหน้าตั้งตาอ่านกระทู้คุณอิสจนจบ (ตีสองกว่าแล้ว) ขอบคุณทุกๆท่านที่มาร่วมแชร์ประสบการ์ณนะคะ  แต่ของเราไม่มีค่ะ รออ่านอย่างเดียว ไม่ว่ากันะคะ จากคุณ : Gamhom - [ 16 เม.ย. 51 23:10:41 ]

ความคิดเห็นที่ 161 เหอๆ ลงรูปไว้เผื่อจะได้บรรยาศการเพิ่มขึ้นครับ หากใครยังไม่กลัวก็ลองไปนั่งจ้องหน้าพี่แดงดูนะครับ อิๆ ที่จริงผมยังมีรูปถ่ายอีกใบที่ถ่ายรูปติดอะไรบางอย่างมา แต่ไม่ต้องกลัวครับผมหารูปนั้นไม่เจอแล้ว หลายปีมาแล้วครับ (เกิน 10 ปี) ช่วงที่สวนหลวง ร.9 เปิดใหม่ๆ บ้านผมอยู่ไม่ไกลมากนัก ผมจึงไปเที่ยวที่สวนหลวง ร.9 คนเดียว ไปถึงแต่เช้าฟ้าเพิ่งสว่าง มีคนมาวิ่งออกกำลังกายกันไม่มากนัก ผมก็ชอบซิ เดินถ่ายรูปเพลินไปเลย ตอนนั้นยังใช้กล้องที่เป็นฟิลม์ที่ต้องล้างอยู่ ผมถ่ายไปสองม้วน ราวๆ 80 กว่ารูปได้ ที่นี่พอเอาไปล้างที่ร้านเจ๊ขาประจำตรงปากซอยอ่อนนุช ไปส่งเช้าเย็นไปรับ ไปถึงเจ๊รีบวิ่งมาหาผมใหญ่เลย ถามผมว่าไปถ่ายรูปอะไรมา ถ่ายที่ไหน? ผมก็เล่าให้ฟัง เจ๊บอกว่า "นี่เธอดูรูปนี้ซิ รูปอะไรว่ะ" ผมหยิบรูปนั้นมาดู เป็นรูปที่ผมถ่ายดอกไม้ที่เป็นแถวยาวๆสูงสักเอวคน ต้นอะไรผมก็ไม่รู้ครับ ลักษณะคล้ายๆต้นเข็ม แต่ที่แปลกคือ มีรูปนักพรตจีน(รูปแค่ใบหน้าถึงคอ) ชัดเจนมากอยู่ตรงกลางรูปขนาดประมาณ 1 นิ้ว ผมก็นึกๆๆๆๆๆๆว่าตรงที่ผมถ่ายไม่มีรูปปั้นอะไรแบบนี้เลยนะ เพราะผมเดินอยู่ครึ่งวันผมเดินทั่วหมดแล้ว เจ๊คืนรูปมาให้ผมแล้วบอกว่า "ทีหลังเธออย่าเอารูปแบบนี้มาล้างที่ร้านของฉันอีกนะ อะไรก็ไม่รู้น่ากลัวจะตาย" ผมก็หัวเราะตอนนั้นไม่ได้คิดอะไร ยังคิดเลยว่าฟิลม์คงซ้อนแต่เมื่อมาดูอย่างละเอียดแล้ว ผมก็ตอบไม่ได้ว่ารูปหน้านักพรตจีนคนนั้นมาจากไหน? จากคุณ : นัยนะ - [ 16 เม.ย. 51 23:20:00 ]

ความคิดเห็นที่ 162 เดี๋ยวพรุ่งนี้ผมจะมาเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นที่เกาะเสม็ดให้ฟัง(อ่าน)ครับ เผื่อใครจะไปเที่ยวและอยากพิสูจน์อะไรบางอย่าง ผมจะบอกว่าผมเจอ...ที่อ่าวไหน? บังกะโลห้องไหน? คืนนี้ขอไปนอนก่อนครับ... จากคุณ : นัยนะ - [ 16 เม.ย. 51 23:22:15 ]

ความคิดเห็นที่ 163 ไม่รู้ว่าประหลาดพอมั้ย แต่สำหรับเรา เราว่าพอสมควรค่ะ เรื่องของเรื่องคือ เมื่อใดก็ตามที่เราฝันว่าเราได้เล่นน้ำ จับน้ำ เปียกน้ำ ตื่นเช้า หรือไม่เกิน 2-3 วันเราจะต้องได้เงินค่ะ ตอนแรกไม่ค่อยเชื่อเท่าไร แต่มันเป็นอย่างนี้ทุกครั้ง (เงินที่ได้มาไม่เกี่ยวกับเงินเดือนนะคะ) แต่เป็นเงินที่ได้มาแบบฟลุกๆ หรือเป็นเงินหนี้ที่มีคนติดอยู่แล้วไม่ได้ทวงนานแล้ว แต่ถ้าเราฝันว่าอะไรที่เกี่ยวข้องกับน้ำ ก็จะได้กลับมา แบบไม่คาดฝัน เช่น ลูกหนี้โทรมาจะโอนเงินมาให้ (เป็นหนี้ที่เราคิดว่าไม่ได้คืนแล้ว และไม่ได้ทวงเป็นปี) ตอนเค้าโทรมาเราขนลุกเลยอ่ะ อีกครั้งก็ฝันเกี่ยวกับน้ำเหมือนกันค่ะ ตื่นมาก็คิดว่าครั้งนี้คงไม่แม่นเพราะไม่มีอะไรที่จะทำให้เราได้ตังค์ แต่เย็นๆน้าโทรมาบอกว่าให้ตรวจล็อตเตอรี่ที่แกบอกให้เราซื้อตั้งแต่ต้นเดือนสิ โอว ขนลุก เพราะเราลืมไปแล้วว่าเราซื้อไว้ ปรากฎว่าถูก (รางวัลเล็กๆ) ไม่อยากเชื่อก็ต้องเชื่อค่ะ และทุกวันนี้ก็ยังฝันแบบนี้อยู่ค่ะ แต่ไม่ได้บ่อยนะคะ แต่จะตรงทุกครั้งที่ฝันเกี่ยวข้องกับน้ำ จากคุณ : loveTRAVEL1977 - [ 17 เม.ย. 51 00:01:41 ]

ความคิดเห็นที่ 164 ขอต่ออีกเรื่องนะคะ ไหนๆก็ไหนๆ ตอนเด็กๆราวๆ 9 ขวบ พ่อเราจะเป็นผู้นำในการพาสมาชิกในครอบครัวสวดมนต์ ทุกวันพระเสมอค่ะ โดยพ่อจะอัญเชิญ (ไม่รู้ใช้ศัพท์ถูกมั้ย)พระพุทธรูป และพระต่างๆที่อยู่บนหิ้งลงมาวางบนพื้นด้านหน้า เพื่อทำความสะอาดทุกวันพระ และกราบไหว้ วันนั้นก็เช่นกันเราและพ่อ แม่ พี่สาว น้องชาย ก็มากราบพระเหมือนทุกวันพระ ด้วยความซน หรืออะไรก็ไม่รู้นะคะ เราก็แอบหยิบพระองค์เล็กๆมากำไว้ในมือระหว่างที่พ่อกำลังนำสวดมนต์ ในใจเราก็คิดไปตามประสาเด็กๆว่า หากพระศีกดิ์สิทธิ์จริงให้หายตัวไปจากมือเรา (ตอนเด็กคงดูหนังมากไปจินตนาการเลยสูงไปหน่อย) แต่ไม่น่าเชื่อค่ะว่า พอเราแบมือออกเท่านั้นแหละพระที่เรากำไว้หายไปค่ะ แต่ไปอยู่ในจานที่เก็บพระ ที่ๆเราหยิบท่านมานั่นแหละค่ะ เรางี้ขนลุกน้ำตาไหลเลย จากนั้นมาก็เข็ดเลยค่ะ ไม่กล้าลองดีอีกแล้ว จากคุณ : loveTRAVEL1977 - [ 17 เม.ย. 51 00:12:39 ]

ความคิดเห็นที่ 165 เพิ่งนึกออกค่ะ เล่าต่อเลยนะคะ หลายปีก่อนเราไปสัมมนาที่โรงแรมแห่งหนึ่งที่ชลบุรี กำหนดการคือสัมมนา 10 โมงเช้า พวกเราก็จัดการนำกระเป๋าสัมภาระวางไว้ตรงล็อบบี้ พนักงานโรงแรมบอกว่าจะนำเข้าห้องพักให้ แต่ปรากฎว่ากระทั่งสัมมนาเสร็จตอนบ่ายโมง กระเป๋าของพวกเราก็ยังอยู่ที่เดิม ก็โมโหอยู่เหมือนกัน แต่พนักงานมาขอโทษบอกว่าพนักงานไม่พอจริงๆ ทำความสะอาดห้องไม่ทัน ไม่มีคนขนกระเป๋าขึ้นห้อง พวกเราก็ไม่ว่าอะไร ถือโอกาสไปเดินเล่น ทำอะไรอย่างอื่นระหว่างรอ   สักพักพนักงานรก็จัดการขนสัมภาระของพวกเราขึ้นห้องไป ด้วยความเหนื่อยก็เอนตัวลงนอนทันทีที่ถึงห้อง แต่แปลกเราไม่สามารถหลับได้ ไม่รู้เพราะอะไร ทั้งๆที่ปกติเป็นคนหลับง่ายมากและค่อนข้างชินกับการนอนโรงแรมเพราะเดินทางบ่อย แต่ครั้งนี้ มันรู้สึกแปลกๆ กระทั่งต้องตื่นมาอาบน้ำทำตัวให้สบายๆ แต่ก็ไม่ได้ผล รู้สึกเหมือนมีคนมองอยู่ตลอดเวลา (รู้สึกได้ แต่ไม่ได้บอกเพื่อนร่วมห้อง) ในที่สุดเราก็ล้มเลิกการพักงีบเป็นออกมาเดินสำรวจโรงแรมแทน ระหว่างนั้นเราได้ยินเสียงเคาะบนชั้นที่อยู่สูงออกไป ซึ่งไม่รู้ว่าชั้นไหน เราเลยถามน้องพนักงานว่าทำอะไรกัน น้องบอกว่าช่างมาซ่อมห้องน้ำ สัก 5 โมงเย็นก็เลิกงานแล้วล่ะ เราก็ อืมมม ขืนเคาะอย่างนี้ทั้งคืนคงนอนไม่หลับแน่ๆ เราคิด เราเสียงดังใช้ได้ ตกค่ำหลังทานอาหารเย็น เราก็ชวนเพื่อนที่ไปสัมมนาด้วยกันขึ้นห้อง (ปกติชอบฉายเดียวกัน แต่คราวนี้เพื่อนเต็มใจไปไหนไปด้วย) เราอาบน้ำอีกรอบกะให้นอนสบายๆ ระหว่างที่อาบน้ำเราก็แอบหวั่นๆยังไงไม่รู้ ต้องคุยกับเพิ่อนตลอด ทั้งๆที่ไม่เคยเป็นมาก่อน จากนั้นพวกเราสองคนก็ดูทีวีไปเรื่อยๆ กระทั่ง 5 ทุ่มเราสองคนก็ปิดทีวีนอน ขณะที่กำลังเคลิ้มๆได้ที่ก็ต้องสะดุ้งโหยงเพราะเราได้ยินเสียงทุบผนังห้องดังมากๆ เสียง ปึงๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ไล่มาจากห้องข้างๆเรื่อยมาถึงห้องเรา แล้วก็ไล่ต่อไปเรื่อยๆ เราลืมตาขึ้นท่ามกลางไฟสลัวๆของห้องนอน ไม่กล้าหันไปปลุกเพื่อน จากนั้นเราก็คลุมโปงต่อ แต่เสียงก็ไม่หายไป เรานึกหงุดหงิดที่ทางโรงแรมปล่อยให้ช่างทำงานดึกดื่น จะเร่งอะไรนักหนา ถึงต้องให้ทำงานหามรุ่งหามค่ำอย่างนี้ ยังไงซะพรุ่งนี้ต้องมีได้เสีย เจอวีนซะหน่อยแล้ว เราคิด หนอยโทรไปรีเซฟชั่นก็ไม่มีโครรับซะนี่ ซวยๆๆๆ เราคิด พอถึงตอนเช้า ขณะที่เราทานอาหารเช้าก็ถามเด็กเสริ์ฟว่า ทำไมทางโรงแรมถึงให้ช่างทำงานหามรุ่งหามค่ำ มันรบกวนแขกมากๆเลย รู้เปล่า น้องเด็กเสริ์ฟ ทำหน้าเลิกลั่ก หน้าซีดอีกต่างหาก ละล่ำละลักบอกกับเราว่า "พี่ๆช่างกลับตั้งแต่หัวค่ำแล้วพี่" อ้า เราเหวอแทนสิคราวนี้ ว่าเสียงทุบๆปึงๆๆๆๆๆที่ได้ยินนั้นมันเสียงจากอะไร ก่อนที่เราจะจินตนาการอะไรไปต่อ น้องเด็กเสริ์ฟก็เล่าให้ฟังเป็นฉากๆดังนี้ 1.ก่อนหน้านี้โรงแรมแห่งนี้เคยไฟไหม้ใหญ่ ทำให้แขกที่เข้าพักเสียชีวิตเป็นจำนวนมาก 2.หลังจากเกิดเหตุ พนักงานจำนวนมาก็ทยอยลาออกไป โดยไม่ทราบสาเหตุที่แน่ชัด 3.แต่จากการพูดคุยกันในวงในทำให้ทราบว่าไม่สามารถทนกับ "แขก" ที่ไม่ยอมเช็คเอาท์ ได้ 4.เสียงดังปึงๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆที่เราได้ยินนั้นไม่ใช่เรื่องแปลกสำหรับพนักงานที่นี่แต่ได้ยินเป็นประจำ โดยคาดว่าคงเกิดจากการทุบของ "แขก" ตอนเกิดเหตุ เพราะมองไม่เห็นทางเลยต้องทุบๆผนังเพื่อวิ่งหาทางออก เห็นว่าตอนตรวจที่เกิดเหตุมีรอยนิ้ว รอยทุบเต็มไปหมด (เห็นได้เพราะเขม่าจากควันไฟ) ได้ฟังอย่างนั้นแล้ว พวกเรามองหน้ากัน แล้วก็พูดอะไรไม่ออกจริงๆ เพราะจากการอธิบายของน้องคนนั้นแล้ว ทำให้เราได้คำตอบทุกอย่างที่เกิดขึ้นเมื่อคืน ที่ผ่านมา ขนหัวลุกไปตามๆกันครับพี่น้อง จากคุณ : loveTRAVEL1977 - [ 17 เม.ย. 51 00:57:18 ]

ความคิดเห็นที่ 166 คุณนัยนะคะ เห็นรูปแล้วรู้สึกร้อน ๆ เรื่องที่ติดเรื่องบนย่านาค บอกเพื่อนให้ไปแก้แทน เพื่อนบอกว่าต้องทำเองจะดีกว่า ให้จุดธุูปกลางแจ้งบอกท่านว่า กลับไทยเมื่อไหร่จะไปแก้ แต่ปัญหาคือ จะหาธูปที่ไหนล่ะ เรื่องคาถาที่ คูณเจซอง ให้มา รับรองค่ะว่าได้ผลจริง ๆ เพราะเราเองสวดก่อนนอนทุกคืนเลย(เมื่อก่อน) สวดแล้วสบายใจ โล่งค่ะ คือกรรมแต่ละคนไม่เหมือนกัน คือเป็นคนเชื่อเรื่องกรรม เจ้ากรรมนายเวร บางคนเยอะน้อย แต่ของเรา นี่เค้าฆ่าตัวตายเพราะเราเลย(รู้ว่าอย่างนั้นแต่ไม่รู้จริงมั้ย) แรงอาฆาตจะเยอะ ก็เลยค่อนข้างแรงมั้งคะ เห็นคุณอิสวาสุ บอกว่าทางใต้ก็มีขอหวยคางคกเหมือนกัน หนูนึกว่ามีแต่อีสานซะอีก อิอิ ตอนนี้ที่บ้านแม่ คางคกเต็มไปหมด สงสัยลี้ภัย ส่วนเรื่องบนนั้นน่ะ เมื่อเดือนที่แล้วฝัน เห็นแม่ล้มลงชัก ตาค้าง เห็นพี่สาวยืนร้องไห้ เราก็ถามแม่เป็นอะไร ก็เลยไปเข้าไปอุ้มแม่ เอาไปโรงพยาบาล แต่ตามทาง มีแต่ชาวบ้านถามว่า ไปบนอะไรไว้ล่ะ ถึงเป็นอย่างงี้ ทำไมไม่ไปแก้บน เล่าเรื่องนี้ให้เพื่อนฟัง กังวลก็ถามแม่ไปบนอะไรไว้รึป่าว เพื่อนก็บอกว่าน่าจะเป็นแกมากกว่านะ แกไปบนอะไรไว้รึป่าว แล้วมันจะเกี่ยวกัน กะเรื่อง บนย่านาคมั้ยคะ เรื่องพ่อมาหา คือพ่อได้เสียไป 6 ปีแล้ว แต่เมื่อ 4 ปีที่แล้ว เราป่วยเป็นไส้ติ่งอักเสบ ผ่าตัดที่กรุงเทพ ออกจาก รพ. พี่ชายก็พากลับไปพักที่บ้านแม่ต่างจังหวัด มีอยู่วันนึง ช่วงประมาณ 9 โมง ก็ยกมือไหว้รูปพ่อ รูปพ่อ จะแขวนอยู่ตรงห้องนั่งเล่น บอกท่านว่าหนูคิดถึงพ่อมากเลย ซักพักง่วงมาก ๆ ก็เลยไปนอนที่โซฟา แต่เหมือนกึ่งหลับกึ่งตื่น มือเราข้างขวา กางออกนอกโซฟา คือโซฟาเท่าตัวเราพอดี ซักพักได้ยินเสียงพ่อ เสียงยาย เสียงคนแก่หลายคน ได้ยินพ่อพูดว่า มาดูมันหนอ่ยเร็ว มันไม่สบาย มาเรียกขวัญกัน(คนอีสานเวลาไม่สบายชอบมีพิธีเรียกขวัญ) แล้วพ่อก็เอามือลูบหัว เอาได้สายสิญจ์ ตอนนั้นรู้สึกเลยว่ามีด้ายจริง ๆ ก็ขูดข้อมือเราขึ้นลง แล้วก็บอกว่าให้หายเร็ว ๆ นะลูก สะดุ้งปั๊บตะโกนหาพ่อเหมือนคนบ้า วิ่งรอบบ้าน พ่ออยู่ไหน พ่อไปไหนแล้ว ร้องไห้ไม่หยุด ออกไปหาแม่ เค้าไปนั่งเล่นบ้านญาติ บอกว่าพ่อมาหา แม่บอก อืม พ่อเค้าเป็นห่วงน่ะ เล่าแล้วก็คิดถึงพ่อ อยากกอดพ่ออีกจัง เพราะวันที่เพื่อจากไป แม้จะอยากกอดพ่อครั้งสุดท้ายก็ทำไม่ได้ เพราะอยู่กรุงเทพ กว่าจะไปถึงบ้านเค้าใส่โลงแล้ว การตายของพ่อเราก็ว่าเป็นเรื่องแปลก ส่วนใหญ่เกิดกับคนอีสาน ที่เค้าเรียกว่า ไหลตาย เนื่องจากพี่ชายคนโตพ่อก็ไหลตาย ทำให้พวกเรา ลูก ๆ และแม่ จะไม่ยอมให้พ่อนอนคนเดียว เวลาละเมอต้องเรียกไว้ เพราะช่วงหลัง พ่อฝันบ่อยว่าจะมีคนมาเอาไป พ่อไม่ได้ป่วยเป็นอะไรเลย เพราะพี่สาวเค้าจะพาวัดความดัน ตรวจร่างกายตลอด วันนั้นพ่อนอนที่ไร่ แล้วแม่ได้ยินเสียงช่วงขาดใจ แม่ปลุกเท่าไหร่ก็ไม่ยอมตื่น แม่กัดหูพ่อ ผายปอด ทำทุกอย่าง แล้วไร่ ก็อยู่ไกล กว่าจะถึง วันนั้นเราก็ปิดมือถือ ปกติเปิดทั้งคืน แต่วันนั้นดันปิด เปิดตอนตี 5 รู้ก็ตอนเปิดมือถือ เพ่ิงรู้คำว่าใจสลายมันเป็นยังไง ก่อนหน้านั้น แค่ไม่กี่วัน อาก็ประสบอุบัติเหตุ ขาหัก แล้วลุงอีกคนก็เล่าให้ฟังเหมือนกัน ว่าเค้าก็เกือบเพราะเค้าก็ละเมอ เกือบไปแล้ว แต่ลูก ๆ เค้าเรียกไว้ พ่อมีพี่น้องรวมเค้า 5 คน แต่หลังจากนั้น ปีหรึือ 2 ปีจำไม่ได้ ลุงอีกคนก็ตาย ก็นอนบนเปลแล้วก็ตายเฉย ๆ อยากรู้เหมือนกันว่ามันคืออะไร ทำไมต้องเป็นอย่างนี้ มีคนเคยบอกว่ากินข้าวเหนียวมั่้ง เพราะเกิดกับคนอีสาน ไม่จริง อ่ะ เพราะบ้านเราไม่ได้กินข้าวเหนียว โรคหัวใจล้มเหลวนี้คงมีส่วนเป็นตามกรรมพันธ์มั้ง (คิดเองเออเอง) เขียนแล้วก็เศร้า เมื่อ 3 สัปดาห์ที่แล้ว ก็ฝันเห็นพ่อ อยู่ที่ไร่นั่งกินข้าวอยู่ เห็นพวกอา ญาติ ๆ อยู่ข้างนอก เราก็ถามทำไมไม่ไปคุยกับพ่อ เค้าบอกว่าเค้าไม่เห็น เราก็เลยไปเดินหาพ่อ พ่อจุดตะเกียง ในกระท่อมนั่งกินข้าวอยู่ ถามพ่อ พ่ออยากกินอะไรอีกมั้ย พ่อบอกอยากกินปลานิลทอด ตื่นมาวันใหม่ โทร.หาแม่ ฝันเห็นพ่อ พ่อบอกอยากกินปลานิล แม่บอกว่า เอ้อ เมื่อวาน เพื่อนพี่สาวเพ่ิงให้ปลานิล มา 7 ตัว เดี๋ยวแม่จะทำไปวัดให้พ่อ ^_^ เดี๋ยววันพรุ่งนี้มาเล่าต่อนะคะ หนีมาเมืองนอกเมืองนา ยังมาเจอผีฝรั่งอีก........ จากคุณ : ผ่านมาแจม - [ 17 เม.ย. 51 04:14:56 A:203.184.53.100 X: TicketID:171686 ]

ความคิดเห็นที่ 167 อ่านมานานแล้วค่ะ ทุกคนใจดีจัง มาเล่าเรื่องดีๆให้ฟัง ตอกย้ำจิตสำนึกให้ทำความดี เพราะแม้ไม่มีมนุษย์เห็น แต่วิญญาณ ผีสางเทวดาท่านมองเราอยู่ตลอดเวลา..พี่ก็นึกได้เรื่องหนึ่ง ซึ่งเกิดมาประมาณ 5ปีได้แล้ว เกิดกับเพื่อนสนิทในกลุ่มเดียวกันค่ะ เป็นผู้ชาย สมมติชื่อ "โต้ง" นะค่ะ..    ครั้งนั้นเพื่อนของโต้ง เกิดอุบัติเหตุและเสียชีวิตทั้งสามีภรรยา . โต้งก็ชวนพี่และเพื่อนอีกคน เอาพวงหรีดไปวางที่งานศพ .. โต้งก็เข้าไปวางพวงหรีด ( พี่รออยู่ข้างนอก ไม่ได้เข้าไปด้วย คือ ไม่รู้จักผู้ตายค่ะ และโต้งให้รออยู่ข้างนอก เขาจะรีบไปรีบมา เพราะพวกเราต้องรีบไปทำธุระอื่นต่อ ) ..ต่อมาประมาณ 4-5วัน  โต้งหน้าตาตื่นมาเล่าให้พวกเราฟังว่า เจอวิญญาณเพื่อนจังๆเลยในวันที่ไปวางพวงหรีด .. ยังไงทราบมั้ยค่ะ อ่านแล้วจะงงๆ ว่าทำไมพึ่งมากลัวหลังจากผ่านไปแล้วหลายวัน ใครพอจะคาดเดาเรื่องออกบ้าง ..ก็เพราะวันที่ไปวางพวงหรีด โต้งนึกว่า สามีตายคนเดียว แกไม่ได้เฉลียวใจจะมองไปที่งานศพเลยว่า เขาตั้งรูปกี่คน คือแกรีบเข้าไปแล้วรีบออกมา จังหวะที่แกกำลังจะออกมาจากศาลา ดันปวดท้องห้องน้ำ พอเสร็จธุระจากห้องน้ำ  ก็เจอภรรยาของผู้ตาย ยืนอยู่หน้าห้องน้ำ ( ซึ่งได้เสียชีวิตพร้อมกันทั้งคู่) ยืนอยู่หน้าห้องน้ำ แล้วถามโต้งว่า เฮีย.... ไม่มาเหรอ( แกถามถึงพี่อีกคนหนึ่งที่สนิทกัน) โต้งซึ่งขณะนั้นไม่ทราบว่าภรรยาเสียด้วย ก็ตอบไปว่า อ้อ เดี๋ยวแกคงมาครับ ...  นี่แหละค่ะ โต้งบอกว่า วันนั้นถ้ารู้ว่าภรรยาเสียชีวิตด้วย แกคงผมร่วง จับไข้ แน่ๆ ..  แต่แกว่า เหมือนคนปกติเรานี่ค่ะ แต่ดูหน้าหมองๆซีดๆหน่อย  ..เรื่องนี้เกิดขึ้นจริงกับเพื่อนสนิทในกลุ่ม ยังจำได้จนทุกวันนี้ค่ะ จากคุณ : Beyond the science (เมืองโบราณ) - [ 17 เม.ย. 51 05:21:16 ]

ความคิดเห็นที่ 168 ตามอ่านอยู่ครับ ทุกวันนี้เปิดไฟนอนแล้ว จากคุณ : Pu'Chew - [ 17 เม.ย. 51 08:13:01 ]

ความคิดเห็นที่ 169 ขอเล่าความฝันของตัวเองบ้างนะค่ะ ก่อนที่จะเกิดเหตุการณ์สึนามิหลายเดือนเราจะฝันซ้ำๆ ว่าขับรถไปจอดริมชายหาด หรือไปนั่งริมชายหาดแล้วอยู่ๆก็มีคลื่นลูกใหญ่ซัดมาม้วนตัวลงไปลอยคออยู่ในทะเลบ้าง เหมือนจะจมน้ำบ้าง พอคลื่นที่ซัดมาหายไปแต่เหลือเราอยู่ที่ชายหาดคนเดียว บ้างครั้งที่ฝันก็มีเพื่อนๆ ญาติๆ อยู่ร่วมเหตุการณ์ด้วยบ้าง ฝันบ่อยมากๆ เวลาฝันเหนื่อยมาก ไม่อยากฝันอีก ฝันแทบทุกวันจนรู้สึกจะไม่อยากไปเที่ยวทางน้ำไปพักนึงเลย พอได้ยินข่าวสึนามิรู้สึกขนลุกซู่เลยค่ะ เหมือนความฝันเตือนให้เราระวังตัว ยิ่งพอเห็นภาพคลื่นลูกใหญ่ซัดใส่คน โอ้ว.. ความรู้สึกเหมือนในฝันเลย จากคุณ : Xie Xie Ni - [ 17 เม.ย. 51 10:58:10 ]

ความคิดเห็นที่ 170 อ่านของคนอื่นมานานแล้ว ขอเล่าของตัวเองมั่งนะคะ เรื่องแรกเลย เพิ่งได้ฟังมาสดๆร้อนๆจากเพื่อนเมื่อวานนี้ เธอเล่าเรื่องของเพื่อนเก่าอีกคนให้ฟัง เพื่อนเก่าคนนี้มีน้องสาวอยู่คนนึง อายุ 14 ปี ซึ่งเมื่อสองสามเดือนที่ผ่านมาเกิดเรื่องแปลกๆกับเธอ คืออยู่ดีๆจากเด็กร่าเริงก็กลายเป็นคนไม่พูด เก็บตัวอยู่แต่ในห้องข้าวปลาไม่กิน โรงเรียนไม่ยอมไป เธออ้างว่า อยู่อย่างนี้ดีแล้ว ไม่เหงาด้วย เพราะมีเพื่อนอยู่ด้วยตลอด เพื่อนเราก็เป็นห่วง แอบดูพฤติกรรมก็เห็นชอบซุบซิบเหมือนพูดกับใครอยู่คนเดียว แล้วอาการก็แย่ลงๆเพราะไม่ยอมทานอะไรเลย จนพ่อกับแม่เห็นว่าคงต้องพึ่งทางธรรมแล้ว เลยพาน้องไปหาพระที่วัด พระเห็นน้องเท่านั้นแหล่ะค่ะ บอกว่ามีคนตามลูกโยมอยู่นะ เค้าเป็นเพื่อนรักกันมาตั้งแต่ชาติที่แล้ว จะเอาไปอยู่ด้วยให้ได้ ว่าแล้วหลวงพ่อก็ทำพิธีอะไรสักอย่าง ตบท้ายด้วยรดน้ำมนต์ให้น้อง หลังจากนั้นน้องก็ได้สติคืนมาค่ะ แต่จำอะไรไม่ได้เลย เธอเล่าว่าครั้งสุดท้ายที่จำได้คือ กำลังจะไปโรงเรียน แล้วได้ยินเสียงคนเรียกชื่อ เลยขานรับแล้วหันไปดู หลังจากนั้นก็จำอะไรไม่ได้เลย คนโบราณเค้าถึงได้เตือนไว้ ห้ามขานหรือหันไปดูเวลาได้ยินเสียงแว่วเรียกชื่อ เรื่องกุมารทองเคยเจอกับตัวเหมือนกันค่ะ มีอยู่วันนึงพ่อของเพื่อนประสบเหตุเสียชีวิต เราจึงไปนอนที่บ้านเพื่อนเพื่อปลอบใจเธอ ทีนี้คุณพ่อเพื่อนเลี้ยงกุมารไว้ค่ะ พอตกกลางคืนเรานอนอยู่ชั้นล่างกับเพื่อน ห้องพระและกุมารอยู่ชั้นบน ก็ได้ยินเสียงวิ่งเบาๆไปมาอยู่บนหัวพร้อมด้วยเสียงรถลาก ซึ่งคุณพ่อเค้าซื้อมาให้กุมารเล่น ก็ไม่ได้กลัวมากนะคะตอนนั้น เพราะรู้ว่าเค้าไม่ได้มาหลอกเรา เพื่อนก็บอกว่าเป็นเรื่องปกติ แต่ตอนหลังเพื่อนต้องเอากุมารไปไว้ที่วัดค่ะ เพราะเธอเลี้ยงไม่เป็น เรื่องนี้คงเป็นเรื่องที่หลอนที่สุดแล้ว เพราะปกติจะไม่เคยเห็นหรือรับรู้เรื่องพวกนี้เลย อ้อ ตอนเด็กๆนี่เป็นคนมีโชคมากๆ พ่อมักจะชอบให้เลือกล๊อตเตอรี่ให้ แล้ว2ใน3ครั้งจะถูกเสมอ ไม่ได้โม้นะคะ แต่ถูกจริงๆ แต่พ่อก็ไม่ได้เล่นทุกงวดเพราะคงกลัวเรา(และตัวพ่อเอง)ติดนิสัย เคยไปดูหมอที่ท่าพระจันทร์กับแม่ เค้าก็พูดขึ้นมาลอยๆว่าเป็นคนดวงดีนะ เสี่ยงโชคเก่ง มีองค์ติดตัว เป็นเทพที่ไม่ใช่ทางพุทธ ซึ่งแม่เราก็เชื่อเพราะก่อนเราเกิด แม่ไปบนไว้กับพระพรหมเอราวัณให้ได้ลูกสาวอีกคน กะว่าถ้าไม่ได้จะไม่มีแล้ว เพราะพยายามาหลายปีจนจะ40แล้ว ขอไม่นานเราก็มาเลย จากคุณ : GIA - [ 17 เม.ย. 51 11:23:58 A:203.154.179.3 X: TicketID:169707 ]

ความคิดเห็นที่ 171 ปักหมุด ตามอ่าน และกลัวอย่างสม่ำเสมอ จากคุณ : นางมารหน้าใส - [ 17 เม.ย. 51 12:39:03 ]

ความคิดเห็นที่ 172 คุณ : Beyond the science (เมืองโบราณ) ความคิดเห็นที่ 167 คล้ายกับเรื่องของเพื่อนผมเปี๊ยบเลยครับ ที่อพาร์ทเมนต์สูงๆ หลังหนึ่งในสามหลังที่สี่แยกลำสาลี เมื่อไม่นานที่ผ่านมา ตอนหัวคำ่ มี คน ผู้ชายถาม คน ผู้หญิงว่า "เอ้าหายไปไหนมา ราวสี่ห้าโมงเห็นแฟนบ่นว่าเข้าบ้านไม่ได้ เขาทำกุญแจหาย" คน ผู้หญิงอ้าปากหวอ แล้วตอบว่า "แฟนหนูเกิดอุบัติ ตกมอเตอร์ไซตายเมื่อคืน กำลังตั้งศพสวดอยู่ที่วัดศรีบุญเรืองคะ" ปรากฏว่าผู้เช่าย้ายออกจากหลังนั้นเกือบหมดทั้งหลังครับ จากคุณ : อิสวาสุ - [ 17 เม.ย. 51 14:29:50 A:71.114.54.31 X: TicketID:146114 ]

ความคิดเห็นที่ 173 ตามอ่านตลอด จากคุณ : ขึ้นช่าย - [ 17 เม.ย. 51 15:14:54 A:124.120.131.117 X: TicketID:053998 ]

ความคิดเห็นที่ 174 โอ๊ยๆๆๆ.....อ่านเพลินๆ เลื่อนมาเรื่อยๆ ดันมาเจอรูปย่านาค จากที่ไม่กลัวกลายเป็นสยิวขึ้นมาเยยอ่ะ เอาท่านมาโพสทำไมอ่ะ หนูกลัว แงแงแง จากคุณ : กลัวอ่ะ (clubspanky) - [ 17 เม.ย. 51 15:46:57 ]

ความคิดเห็นที่ 175 อีกรอบนะ อ่านมาตั้งหลายวันและยังไม่จบเลย เยอะจังตาลายไปหมดแล้วอ่ะ อ้อบางท่านช่วยเว้นบรรทัดได้ป่ะ อ่านติดกันเป็นพรืดเลยปวดเบ้าตามาก จากคุณ : ตาลาย (clubspanky) - [ 17 เม.ย. 51 15:50:20 ]

ความคิดเห็นที่ 176 อ่ะ  ปักหมุดค่ะ จากคุณ : it_mommam - [ 17 เม.ย. 51 15:55:43 ]

ความคิดเห็นที่ 177 ยาวมาก ขณะทยอยอ่านอยู่ ก็นึกได้ว่าตัวเองก็เคยเจออะไรแปลกแบบนี้ครั้งนึง เหตุการณ์ประมาณ 6 ปีที่แล้ว ผู้หญิงคนนึง เราเจอที่วัดที่เราไปทำบุญประจำ มีคนแนะนำให้รู้จักกัน เค้าชื่ออุ้ม เป็นคนหน้าตาดี ฐานะดี มีกิจการสิ่งพิมพ์ของตัวเองที่ทำอยู่กับแฟน จากนั้นก็คุยกันเรื่อยมา ส่วนมากอุ้มจะโทรมาหาเรา ปรึกษาเรื่องปัญหาความรัก เราก็รับฟังตลอด ปัญหาของอุ้มคือ อุ้มจะคิดมากเรื่องแฟน กลัวแฟนกลับไปคืนดีกับภรรยาเก่า บางทีอุ้มก็ประชดด้วยการควงผู้ชายอื่นให้แฟนหึง เราได้แต่แนะนำให้ไม่คิดมาก และรับฟัง คืนหนึ่ง ตอนประมาณเกือบ3ทุ่ม อุ้มแวะมาหาเราที่ร้าน มาพร้อมกับแฟน แต่แฟนไปรับเครื่องคอมที่ส่งซ่อมใกล้ๆร้านเรา เราเห็นอุ้มก็ตกใจนิดๆ ว่าทำไมอุ้มหน้าซีดจัง ตาก็แดงๆ เหมือนคนร้องไห้ เราเลยถามว่าทะเลาะกับแฟนเหรอ อุ้มบอกว่าเปล่านะ ไม่ได้ร้องไห้ด้วย ไม่รู้ทำไมตาแดง เราก็ถามว่าเป็นอะไรหรือเปล่า อุ้มบอกว่า รู้สึกใจไม่ดีเลย รู้สึกเศร้าลึกๆในใจ เศร้ามากๆๆ มือไม้อุ้มก็เย็นเฉียบเลยนะ เราก็พยายามถามว่าเศร้าเรื่องอะไร คิดเรื่องแฟนเหรอ อุ้มก็ปฏิเสธ บอกว่า ไม่รู้จริงๆ แต่เศร้ามากๆ เป็นอะไรไม่รู้ จากนั้นอุ้มก็บอกลากลับบ้าน เพราะร้านเราจะปิดตอน3ทุ่มครึ่ง 2วันต่อมา เราได้อ่านข่าวหนังสือพิมพ์ ลงหน้า1 เลย อุ้มกับแฟน โดนฆาตกรรมที่บ้าน ตอนประมาณ4ทุ่มเศษ ในคืนที่มาร้านเรา เราใจหายวาบเลย สงสารอุ้มและแฟนมาก สงสัยว่าอุ้มจะมีเซ้นต์รับรู้ได้ล่วงหน้า ว่าอีกไม่ถึงชั่วโมงข้างหน้า จะมีเหตุร้ายแรงถึงชีวิต ถึงได้รู้สึกเศร้าโดยไม่รู้ว่าเศร้าเรื่องใด ปล. ตามข่าว ไอ้ฆาตกร มันคงแอบซุ่มรอ พออุ้มกับแฟนลงจากรถ เข้าไปในบ้าน ก็โดนทำร้ายเลย ไม่เอาทรัพย์สินเลย เอาชีวิตอย่างเดียว เราคิดว่าเรื่องชู้สาว เพราะอุ้มเคยให้ความหวังผู้ชายคนหนึ่ง ตอนที่ทำประชดแฟน จากคุณ : SurfersParadise - [ 17 เม.ย. 51 16:30:15 ]