PANTIP.COM : H6568253 แบ่งประสบการณ์หาบ้านกันหน่อยนะคะ [แม่บ้านต่างแดน]

ความคิดเห็นที่ 9

ตัวเองหามา 3 ปีแล้ว ยังไม่ได้เลย เลือกมากๆ เพราะมีข้อจำกัดเรื่องงบประมาณ ด้วยราคาบ้านมันพุ่งสูงอยู่ที่เพดาน
ถ้าซื้ออะไรตอนนี้ รวมค่าผ่อนแล้ว อีก 20 ปีถ้าขายต่อ ก็จะไม่ได้กำไรอะไรเลย
รวมอีกทั้งตอนนี้เป็นเจ้าของอยู่แล้ว ก็ไม่รีบที่จะต้องหาใหม่ เรียกว่ารอโอกาส

และที่ทำให้เลือกมาก ก็คือเรื่องของ location เนี่ยแหละ
โดยเฉพาะสามีไปทำงานโดยรถไฟ ดังนั้นบ้านจะต้องไม่ไกลจากสถานีรถไฟมากนัก
ต้องอยู่ในเขตที่ดี และถ้าเป็นเขตที่ยังไม่เจริญ แต่ว่ามีแนวโน้มการพัฒนาในอีก 5-10 ปี ก็จะพิจารณา (ปัญหาคือมันไม่มี)
ต้องไม่มีที่พักรายได้ต่ำอยู่รอบๆ เพราะจะมีปัญหาเรื่องสิ่งแวดล้อมและปัญหาสังคมตามมา โดยเฉพาะดิฉันมีลูกเล็ก เรื่องนี้ก็สำคัญ
สำหรับโรงเรียนที่ใกล้บ้าน ขอให้เป็นโรงเรียนที่ดีในระดับอนุบาลและประถมต้นเท่านั้นพอ
เพราะหลังจากนั้นถ้าโรงเรียนไม่ค่อยดีนัก ก็เอาเข้าเอกชนได้

ตอนนี้ที่ทำให้ตัดสินใจช้าว่าจะเอายังไง เป็นเพราะว่าถ้าซื้ออะไรไม่ว่าจะเป็นอพาร์ทเมนต์ที่ใหญ่ขึ้น หรือบ้านขนาดที่ต้องการ
ก็ตั้งใจว่า เราจะอยู่อย่างน้อยอีก 20 ปีที่นั่น คือคิดไปถึงว่า ลูก 2 คนนี่จะอยู่กับเราจนถึง 20 ปีเป็นอย่างต่ำแน่ๆ
ก่อนที่เขาจะสามารถออกไปหาที่พักและจ่ายค่าที่พักด้วยตัวเองได้

และถ้าอีก 20 ปีนั่น ลูกออกไปแล้ว บ้านที่เราซื้อนี้ เมื่อเอามาขาย (หลังหักดอกเบี้ย อะไรๆ แล้ว) เราต้องมีกำไรด้วย
เพราะตอนนั้นเราก็แก่แล้ว

สถานการณ์ตอนนี้มันไม่ใช่ ถ้าซื้ออะไร (ตามเกณฑ์ที่ตั้งเอาไว้) เราจะเป็นหนี้เยอะมาก อีก 20 ปี ขายบ้านต่อเราก็อาจจะขาดทุน
อันนี้ทำให้ไม่อยากรีบมาก เพราะได้ยินมาว่า ราคาบ้านอาจจะลดลงในอีก 2 ปีข้างหน้า

ดิฉันค่อนข้างใจเย็น ไม่รีบร้อน ก็ไปเรื่อยๆ
ไปดูมาหลายหลัง หลาย location แต่ไม่มีที่ไหน ที่ดีเท่ากับที่อยู่ ณ ปัจจุบันนี้เลย
และยิ่งคิดว่า ถ้าเราประกาศขายอพาร์ทเมนต์ที่อยู่ จะขายได้ทันทีแบบรวดเร็ว
ในขณะที่ถ้าเราจะกลับมาหาอพาร์ทเมนต์ใน residence นี้อีก จะไม่มีให้เราอีกแล้ว
ที่สำคัญราคาที่ขายตอนนี้ จากตอนที่ซื้อมันขึ้นมา 1 เท่าตัวแล้ว จากเมื่อ 10 ปีที่แล้ว ตอนนี้ต้องถือว่าเป้นการลงทุนที่คุ้มค่าไปแล้ว
ถ้าขายไป เพื่อไปซื้อบ้านในเกณฑ์ที่ต้องการในตอนนี้เลย สิ่งที่ลงทุนมานี่จะสูญไปหมด เพราะราคาบ้านมันแพงสุดๆ ในตอนนี้

ที่ต้องดูอีกอย่างคือ สภาพบ้านนั่นแหละ หากซื้อแล้ว ต้องทำการซ่อมแซม ประมาณว่ามันจะเท่าไร
มีอยู่หลังนึง บอกราคามา คือจ่ายได้เลย แต่พอดูว่าต้องซ่อมแซมอะไรๆ และต่อเติมอีก (ต้องทำเป็นปีๆ ค่อยๆ ทำไป)
รวมๆ แล้ว คือประมาณ 1 แสนยูโรได้ (เป็นอย่างต่ำ) ทำให้คิดหนัก
เพราะสรุปแล้ว เท่าๆ กับ บ้านที่ไม่ต้องซ่อมแซม แต่ราคาแพง มันก็อยู่ที่เท่านี้เลย

ทำไปทำไม ตัดสินใจช้า คนอื่นที่เขารีบกว่า เขาก็ซื้อไปก่อน
อันนี้ก็เจอมาหลายหลังแล้ว
เช่น หลังนึง ใหญ่มากๆ เลย เข้าไปข้างในแล้วถูกใจมาก แต่ข้างนอก คือ location
บ้านอยู่หน้าตึกสูง ที่กำลังก่อสร้าง ไม่รู้ว่าเป็นที่พักของคนรายได้น้อยหรือไม่
และหันหน้าไปอีกทาง เป็นทางด่วน ได้ยินเสียงรถวิ่งผ่านตลอด 24 ชม.
นอกจากนั้น หน้าบ้านเป็นถนนที่รถวิ่งกันขวั่กไขว่มากๆ เรียกว่า อันตรายได้เลย
ขนาดว่า คนขายนี่รีบขายมาก ภายใน 2 เดือนเนี่ย เขาลดราคาลงมาเรื่อยๆ ลดขนาดว่า ราคาขายในที่สุดถูกกว่าราคาต้น 1 แสนยูโรเลยนะ
พอเห็นราคาสุดท้าย ก็บอกสามีว่า เอาไงดี มันช่างน่าสนใจ (ราคาเมื่อเทียบกับขนาดบ้าน)
แต่ในที่สุดก็ไม่เอา เพราะเหตุผลที่ไม่เอา ไม่ได้อยู่ที่ว่ามันแพง แต่อยู่ที่ว่า สิ่งแวดล้อมไม่เหมาะ
ขนาดเจ้าของบ้านเอง ตอนนี้เขาขายเนี่ย เขายังขายไม่ออกเลย แล้วอีก 20 ปี ถ้าเราขาย เราจะขายได้ง่ายหรือ?

ทำไปทำมา ทางเลือกที่เราคิดเอาไว้ว่า น่าจะเหมาะที่สุด (เป็นสิ่งที่เราคิดๆ เอาไว้ หลายๆ อย่างน่ะ)
นั่นคือ เล็งห้องของเพื่อนบ้านติดกันเอาไว้ เพราะห้องเขาเล็กกว่า ราคาจะถูกกว่า ถ้าซื้อของเขาโดยตรง
ค่านายหน้าก็ไม่ต้องเสีย (ปกติอยู่ที่ 20 000 ยูโร) ด้วยว่าพื้นที่น้อย
ค่าทนายความที่จัดการเรื่องซื้อขาย อยู่ที่ 5-10% ของราคาซื้อ ก็จะลดน้อยลงด้วย เพราะว่าราคาซื้อจะไม่แพง
ถ้าสามารถทำได้ เราจะได้พื้นที่รวมาของอพาร์ทเมนต์อยู่ที่ 100 ตารางเมตรเป็นอย่างต่ำ
และจะทำให้ราคาโดยรวมขึ้นสูงขึ้นทันที เพราะไปดูอพาร์ทเมนต์มาแล้วหลายที่ ที่ๆ location ดีๆ ราคาจะพอๆ กับบ้านขนาดใหญ่เลย
เรียกว่า ถ้าซื้ออพาร์ทเมนต์ของเพื่อนบ้าน เอามาทำต่อกับของเราปั๊บ ราคาโดยรวมจะสูงขึ้นทันที
นั่นหมายถึง เราได้กำไรทันที ไม่ว่าจะขายต่อเมื่อไรก็ตาม

คือ นี่เป็นทางเลือกที่เสี่ยงน้อยที่สุด นี่คิดแบบไม่ใช่นักลงทุน แต่คิดแบบไม่อยากเสี่ยงมากน่ะ

แล้วก็ดูเหมือนว่า ความอดทนและการรอคอยมันกำลังส่งผล
ดิฉันเคยถามเจ้าของห้อง ซึ่งเขาเคยพูดเอาไว้เมื่อ 2 ปีก่อนว่า เขามีโครงการจะย้าย เพราะสำหรับเขามันเล็กไป
แต่ว่า location น่ะดี คือสะดวกสำหรับเดินทางไปทำงาน และเขาอาจจะย้ายที่ทำงานไปอยู่ต่างจังหวัด
เราก็รอๆๆๆๆๆๆ จนกระทั่งปีที่แล้ว เขาบอกว่า เขาไม่ย้ายแล้วนะ เสียเส้นเลยดิฉัน
ก็ต้องเริ่มดูบ้านอีก แต่ตอนนี้หยุดแล้ว ไม่ไหวจะคลอดอยู่แล้ว
ก็คิดเอาไว้ว่า ภายใน 1 ปีหลังคลอดก็จะต้องหาบ้านใหม่ให้ได้ ไม่ว่าจะเป็นอย่างไรก็ตาม

อยู่ดีๆ เมื่อวาน เจอเพื่อนบ้านที่หน้าตึก เขาถามว่า ยังสนใจห้องเขาอยู่อีกไหม
เพราะเขาตัดสินใจแล้วว่า ยังไงๆ ก็จะต้องย้ายออก เพราะเขาคิดว่ามันเล็กไปสำหรับเขา
และเขากลัวว่าจะขายไม่ได้ง่ายๆ ถ้าเรายังต้องการอยู่ เขาจะไม่เสียเวลาในการติดต่อนายหน้า และอื่นๆ
คือ เราก็บอกว่า เราจำเป็นต้องขยายที่อยู่แน่นอน ถ้าเขาไม่ขาย เราก็จะต้องย้ายแน่นอน
ถ้าเขาไม่ขายเรา เขาก็ต้องหาคนมาซื้อ แต่ถ้าเขาขายเรา เขาก็ไม่ต้องเสียเวลาตรงนี้
แล้วเอาเวลาไปหาที่พักใหม่เลยทันทีได้

สรุปว่า ตอนนี้เขาจะให้คนมาตีราคาห้องของเขา ส่วนดิฉันก็รอคำตอบ
ทั้งหมดนี่ คงจะได้การตัดสินใจอะไรๆ ประมาณเดือนตุลาคมนี้
ทั้งยังหาราคาขายขนาดห้องของเขาทางเน็ตไปด้วย ว่าเขาขายกันเท่าไร
ดูแล้ว เรียกว่า เราไม่ต้องไปกู้เลย ก็ซื้อได้ เพียงแต่ต้องมาดู กะราคาว่า การซ่อมแซม หรือการทำให้ห้องทะลุถึงกันได้ ต้องใช้งบประมาณเท่าไร

ดิฉันฝันหวานขนาดว่า ให้สามีไปหาแปลนของห้องของเขาและของดิฉันมาดู
แล้วก็เอามาคิดเล่นๆ ว่า จะจัดแบ่งสัดส่วนอย่างไร
เพื่อให้ครอบครัวเล็กๆ ของเรา อยู่กันได้แบบ ทุกๆ คนมี space เป็นของตัวเอง

คิดๆ แล้ว เออนะ ช้าๆ ได้พร้าเล่มงามเหมือนกัน เพราะทางออกนี้เป็นทางเลือกที่เราคิดว่าคุ้มค่าที่สุดของที่สุดในสถานการณ์ของเรา
ความเสี่ยงนี่น้อยมากๆ เพราะเรารู้อยู่แล้วว่า ที่พักตอนนี้เป็นอย่างไร
ในขณะที่ถ้าย้ายไปที่อื่น มันมีความเสี่ยงตลอด

และที่สำคัญ.... ดิฉันกลัวผี ถ้าต้องย้ายไปที่อื่น มันกลัวค่ะ

จากคุณ : พธูไทย - [ 2 พ.ค. 51 15:55:19 ]

ความคิดเห็นที่ 11

ตอนซื้อบ้านก็ดูไม่นานเลยค่ะ บังเอิญโชคชะตาฟ้าลิขิตให้มาได้พบกับบ้านหลังน้อยๆปิ๊งๆ เสนอราคาปุ๊บ เอเย่นต์ก็เล่นตัวนิดหน่อย เราก็ให้ได้ตามสมราคาแบบว่า ถ้าไม่ได้เท่านี้ก็ไม่เป็นไรหาใหม่ พอดีเจ้าของไม่เคี่ยวก็เลยได้บ้านที่ถูกใจค่ะ สืบประวัติบ้านว่าเป็นยังไงก็ถามเพื่อนบ้านข้างเคียงค่ะ

ขับรถดูหลายช่วงเวลาว่ารอบด้านเป็นยังไง มีรองเท้าแขวนหน้าบ้านรึเปล่า หรือ มีไฟสีๆหน้าบ้านรึเปล่า ถ้าตรงไหนมีสายไฟ มองไปสูงๆที่สายไฟว่ามีรองเท้าถูกโยนขึ้นไปพาดไว้รึเปล่าถ้ามีอย่างที่บอกมาทั้งหมด.....ไม่เอาค่ะ อิอิ ก็พี่ที่เคารพรักท่านบอกมาว่า เป็นเครื่องหมายว่าบ้านนั้นมียาจัดจำหน่ายค่า555(พี่เค้าทำงานเกี่ยวข้องกับทางการน่ะค่ะ) สมัยเช่าอยู่ ก็เคยเห็นค่ะ มยก ก็งงๆเอ๊ออ ใครอุตริเอารองเท้าโยนขึ้นไปพาดสายไฟเล่นน๊อออ

มยก ดูบ้านหลังที่ต้องตาต้องใจก็ขับรถดูกลางคืน หัวค่ำ ดึกๆ ค่ะ กลางวัน เช้า บ่าย ดูหมด ใกล้ชอบปิ้งเซนเตอร์ด้วยเผื่อของบางอย่างหมดขับรถไม่เกิน 5 นาทีก็ซื้อได้ทันท่วงทีน่ะค่ะ

มีเพื่อนคนนึงสนิทกันก็หาบ้านเกือบปีค่ะกว่าจะได้ เพราะว่าบ้านที่ออสเตรเลียเนี่ยราคาสูงขึ้นไปกว่าความเป็นจริงมากค่ะ เนื่องจากให้คนต่างชาติซื้อได้เป็นแค่ นร.มาเรียนก็ซื้อได้ คนจีนเข้ามาซื้อเยอะค่ะ โดยเฉพาะโซนที่มีโรงเรียนดังๆคนจีนกวาดเรียบ เสนอราคาตอนที่อ๊อกชั่นแบบไม่อั้น ราคาเลยกระฉูดดดค่ะ

ซื้อบ้านอ๊อกชั่นบางทีก็ต้องทำเนียนไม่แสดงออกว่าอยากได้มากไม่งั้นล่ะก็โดนโก่งราคาสุดๆ เพื่อนของน้องสาวสามีสอนว่า เค้าเป็นเอเย่นต์ขายบ้าน เค้าต้องทำทุกอย่างเพื่อดูดเงินในกระเป๋าคนซื้อให้ได้มากที่สุดค่ะ เพราะฉะนั้นอย่าแสดงวาอยากได้มาก ไม่งั้นโดนแน่ๆ เวลาที่เสนอราคาต้องใส่ไปแบบต่ำนิดหน่อยแต่ว่าอย่าต่ำมากซะจนเอเย่นต์ส่ายหน้าแบบสามี มยก นะคะ อิ อิ รายนั้นเสนอซะเอเย่นต์ทำหน้าเหม็นบูดเลยค่ะ (สามีเค้าแกล้งเสนอไปค่ะเพราะว่า เฉยๆไม่ได้อยากได้ บอกว่าเผื่อฟลุ๊ค 55 ) เพื่อที่จะเริ่มไปที่ราคาที่เราต้องการได้ไม่สูงมากเกินไป บางครั้งเราไปเสนอราคาสูงเลยเอเย่นต์ก็จะดันให้ราคาเพิ่มขึ้นสูงไปอีก เราจะเสียเปรียบค่ะ ต้องจ่ายในราคาที่สูง เพราะบางครั้งเอเย่นต์จะเป็นคนตัดสินใจค่ะว่า หยุดได้เเล้วยัง ตอนที่เราเสนอราคาไปแล้วอาจจะได้เท่ากับที่ใจเจ้าของบ้านต้องการราคาเเล้วแต่เอเย่นต์จะยังไม่บอกเจ้าของค่ะ แต่ว่าจะบอกว่าอืมมม มีคนเสนอมากกว่านี้อีกนิดนึงนะประมาณเนี๊ยะค่ะ เราก็จะโดนอีกหน่อย ถ้าไม่มากก็หยวนได้แต่ถ้ามากไปเราก็ต้องทำเฉยๆค่ะไม่ยอม บอกเราให้ได้เท่าเนี๊ยะ(งานนี้ก็ต้องเดาใจด้วยค่ะ) เทคนิคเยอะจริงๆค่ะ

เพื่อนบ้านก็สำคัญอย่างที่หลายๆท่านบอกค่ะ ของ มยก ได้เพื่อนบ้านดีน่ารักมากๆค่ะ

แต่ตอนที่ซื้อบ้านที่เมืองไทยสมัยนั้น มยก เห็นเเล้วถูกใจ เจอเอเย่นต์วางเงินจองเลย ง๊ายง่ายค่ะ มาอยู่ออสเตรเลีย เพิ่งรู้ค่ะว่า บ้านที่เราถูกใจถูกกระเป๋าเนี่ยหาไม่ง่ายเลยค่ะ ต้องแข่งกับคนอื่น แม้แต่บ้านเช่า ก็ยังต้องแข่งกับคนอื่น ยังต้องรอเรื่องให้เจ้าของตัดสินใจอีกว่าเค้าจะเลือกใคร ไม่เหมือนบ้านเราหิ้วกระเป๋าจ่ายตังค์จบ

ขอให้คุณแม่ไข่หกหาบ้านได้ถูกใจเร็วๆนะคะ

จากคุณ : แม่อยู่ไกล (แม่อยู่ไกล) - [ 2 พ.ค. 51 22:11:01 ]