ความคิดเห็นที่ 1 แฟนเราบอกว่าเมื่อหลายปีก่อน เค้าเคยคบกับผู้หญิงคนนึง เป็นชาวจีนที่โตในแคนาดา (แฟนเราเป็นอเมริกัน ญี่ปุ่นค่ะ) แล้วก็มีอะไรกัน แล้วเค้าทำให้ผู้หญิงคนนั้นท้้อง เท่านั้นแหละค่ะ พอจะนึกสภาพเราออกมั้ย น้ำตาร่วงออกมาเป็นเม็ดๆ ทันที เค้ามองหน้าเราแล้วก็ส่งทิชชู่ให้ แล้วก็พูดต่อว่า ตอนแรกแม่ของเด็กก็พยายามเลี้ยง แฟนเราเค้าก็รับมาอยู่อเมริกาด้วย แต่แฟนเค้าไม่ชอบที่อเมริกา ก็เลยพาลูกกลับไปแคนาดา ตอนนั้นอายุได้ซักไม่ถึง 2 ขวบ แฟนเราตั้งใจจะแต่งงานกับผู้หญิงคนนั้น เพราะว่ามีลูกด้วยกันแล้ว แต่ผู้หญิงคนนั้น เอาลูกมาทิ้งไว้ที่แฟนของเรา และก็หนีตามผู้ชายคนอื่นไป แฟนเราตอนที่มีลูกอายุก็ไม่น้อยหรอกค่ะ 27 ปีแล้ว ทำงานอยู่ที่อเมริกา ตอนแรกพ่อกับแม่ของแฟนเราเป็นผู้ปกครองให้กับเด็ก แต่ว่าสิทธิการเลี้ยงดูแฟนเราเพิ่งได้มาจริงๆ เมื่อ 2 อาทิตย์ที่ผ่านมาเท่านั้นเอง แต่ตอนที่แฟนของเราย้ายมาอยู่ที่ญี่ปุ่น เค้าก็พาลูกมาด้วย มาอยู่ด้วยกันที่ญี่ปุ่นแค่ 2 คน ตอนนี้เด็กอายุ 6 ขวบแล้ว เรียนอยู่ชั้นป. 1 ในโรงเรียนที่ญี่ปุ่น เด็กคนนี้มีชื่อภาษาอังกฤษว่ามิเชล พอแฟนเราเล่าเรื่องทั้งหมดให้เราฟัง เราร้องไห้จนไม่รู้จะร้องยังไง แฟนเราคุกเข่าลงกับพื้นตรงหน้าเรา แล้วก็บอกพูดแต่คำว่าขอโทษ เค้าบอกว่าเค้าไม่ได้ตั้งใจจะปิดบัง แต่เค้ารู้ว่าเราคงจะไม่คิดที่จะคบกับเค้าอีกแล้วถ้าหากเค้าบอกเราเรื่องนี้ แฟนเรามองหน้าเราแล้วก็บอกว่า เค้าไม่ต้องการที่จะทำลายชืวิตของเรา เค้าบอกว่าถ้าหากเป็นเราละก็ จะต้องหาคนที่ดี ที่รักเราและแต่งงานใช้ชีวิตอยู่อย่างมีความสุขได้อย่างแน่นอน.. แต่ถึงจะเป็นแบบนั้น ในใจเค้าก็ยังใฝ่ฝันว่าซักวันหนึ่งเค้าก็ยังอยากที่จะอยู่กับเราอยู่ดี เค้าจึงไม่กล้าบอกมาก่อนหน้านี้ ตอนนั้นเรางงไปหมด ทำอะไรไม่ถูก ตอนที่เราไปที่บ้านแฟน แฟนเราเอาลูกไปฝากไว้กับคนเลี้ยงเด็กที่มาดูแลอยู่ประจำ เพื่อที่จะได้คุยกับเราได้สะดวก พูดตามตรงว่าเราไม่ได้โกรธแฟนเราเลยที่ปิดบัง แต่เราก็รู้สึกเหมือนกับหัวใจมันแตกเป็นเสี่ยงๆ เหมือนกัน แฟนเราขับรถไปพาลูกกลับมาจากบ้านคนดูแลเด็ก พอมิเชลเดินเข้ามาได้บ้าน ก็เรียกชื่อเราพร้อมกับยิ้ม แล้วก็บอกว่าได้ยินมาจากป๊ะป๋าแล้วค่ะ มิเชลเป็นเด็กดี น่ารัก และก็ร่าเริงมาก แกไม่รู้ด้วยซ้ำว่าแม่ของแกทิ้งแกไป รู้แต่ว่าอยู่กับป๊ะป๋ามาสองคน แกพูดภาษาญี่ปุ่นเก่ง แต่ก็ฟังภาษาอังกฤษที่แฟนเราพูดรู้เรื่องหมด มิเชลเดินตรงเข้ามาจูงมือเราแล้วก็บอกว่าจะพาไปเดินดูบ้านนะคะ แล้วแกก็พาเราไปเดินดูตามห้องต่างๆ เราค้างที่บ้านแฟนเราหนึ่งคืนเพราะว่ารถไฟขากลับมันหมดไปแล้ว มิเชลเดินมาแล้วก็ชี้ให้เราดูฟันน้ำนมของแกที่โย้กอยู่ แล้วก็บอกว่าอยากให้มันหลุดไปจัง เราก็บอกไปว่าอย่าไปแตะมันมากเลย เดี๋ยวมันก็หลุดออกมาเอง แฟนเราบอกว่าจะออกไปซื้อผ้ากลอสเพราะคิดว่าฟันของมิเชลคงจะหลุด แล้วก็จะซื้อแปรงสีฟันมาให้เราด้วย พอแฟนเราออกไปข้างนอก เราก็ไปอยู่ในห้องนอนกับมิเชล แกเอาสมุดภาพนิทานมากมายออกมาให้เราดู แล้วก็บอกว่าภาษาอังกฤษอ่านไม่ออก แต่ว่าให้พ่ออ่านให้ฟังก่อนนอนได้ แล้วแกก็ค่อยๆ แนะนำตุ๊กตาในห้องให้เราทีละตัว ตัวนี้ชื่อไอโกะจัง ตัวนี้ชื่อมิวจัง ฯลฯ จริงๆ ตอนสามทุ่มมันถึงเวลาที่มิเชลควรจะนอนได้แล้ว แต่แกยังไม่ยอมนอน เราก็เลยบอกว่างั้นเราไปนอนเป็นเพื่อนก็แล้วกัน พอนอนไปซักพัก ฟันแกก็หลุดออกมา ท่าทางแกดีใจมาก เราก็ถามว่าทำไม แกก็บอกว่าเพราะว่านางฟ้าจะมา (tooth fairy) พอแฟนเรากลับมาถึงก็รีบเอาผ้ากลอสมาซับเลือดในปากมิเชล (แค่ฟันน้ำนมหลุด เลือดไม่ได้ออกเยอะหรอก) แล้วมิเชลก็เอาฟันให้พ่อดู แฟนเราก็นั่งลงบนเตียงของมิเชล แล้วก็เอามิเชลนั่งบนตัก แล้วก็เอาฟันไปดู แล้วก็พูดว่าเห็นคราบขาวๆ ตรงนี้มั้ย เพราะว่ามิเชลแปรงฟันไม่สะอาดมันเลยเป็นคราบแบบนี้ คราวหลังมิเชลต้องแปรงฟันให้ดีกว่านี้นะ พอเราเห็นภาพนี้เท่านั้นแหละ มุมมองที่เราเคยมองแฟนของเราก็เปลี่ยนไปเลย เค้าเป็นพ่อคนที่กำลังพยายามทำหน้าที่ของพ่ออยู่อย่างเต็มที่ จากเดิมที่เราเคยมองเหมือนเป็นแฟนธรรมดา ที่ไปเที่ยวไปดูหนังด้วย นี่เลยกลายเป็นอึกมุมหนึ่งที่เราไม่เคยเห็นมาก่อน ก่อนที่มิเชลจะนอน แฟนของเราอ่านหนังสือภาพให้มิเชลฟัง เป็นหนังสือภาษาอังกฤษ แฟนเราอ่านช้าๆ อย่างตั้งใจ หนังสือเล่มนั้นเป็นนิทานเกี่ยวกับหิ้งห้อยที่น้อยใจตัวเองเพราะไม่สามารถเปล่งแสงออกมาได้ แต่ภายหลังก็ทำได้ในที่สุด พอเราเดินเข้าไปในห้องของแฟนเรา ข้าวของก็กระจัดกระจายเละไปหมดเหมือนเดิม แต่บนชั้นหนังสือมีหนังสือวิธีการเลี้ยงลูกผู้หญิงอยู่เยอะแยะไปหมด แฟนเราบอกว่าก็ช่วยไม่ได้ เค้าไม่ค่อยรู้เรื่องนี้ ในบ้านของแฟนเรามีรูปของมิเชลวางอยู่ทุกที่ แค่นี้เราก็รู้แล้วว่าแฟนของเรารักมิเชลมากแค่ไหน แฟนเราบอกว่าไม่ว่าเค้าจะพยายามมากขนาดไหน เค้าก็ยังไม่ละเอียดอ่อนมากพอสำหรับเด็กผู้หญิงอยู่ดี จากคุณ : แพนด้าหน้าใส - [ 8 พ.ค. 51 18:59:06 ]

ความคิดเห็นที่ 2 แฟนเราทำงานอยู่โตโยต้าแผนกมอเตอร์สปอรต ทำงานตั้งแต่ 8 โมงเช้าถึง 4 ทุ่มทุกวัน เวลาทำงานกลับดึกๆ ก็ต้องเอามิเชลไปฝากเลี้ยงที่บ้านคนรับเลี้ยงเด็ก พอกลับบ้านมาก็จะเก็บข้าวของ ทำกับข้าว เรานั่งคุยกับแฟนเราแทบจะทั้งคืน ในระหว่างที่คุย แฟนเราก็รีดผ้าไปด้วย เอาเสื้อผ้าของมิเชลมานั่งรีดทีละตัวๆ เป็นพ่อที่พอออกไปนอกบ้านก็ทำงานหนัก กลับมาบ้านก็มาเลี้ยงลูกต่อ เวลาที่ไปหาเราทุกที ก็จะต้องเอาลูกไปฝากเลี้ยงไว้ เราบอกแฟนเราไปตามตรงว่า เราไม่รู้จริงๆ ว่าควรจะทำยังไงดี เรื่องรักมันก็รัก แต่ว่าการคบกันแบบนี้ แค่ความรักอย่างเดียวก็ไม่พอ ความรับผิดชอบก็ต้องยิ่งใหญ่มากๆ ด้วย เราพูดจริงๆ ว่าเราไม่มีความมั่นใจว่าเราจะสามารถคบกับแฟนเราได้เลย แฟนเราก็บอกว่า ก็คงเป็นธรรมดาที่จะรู้สึกแบบนั้น พอตอนเช้าตื่นเช้ามา มิเชลก็ทำท่าตื่นเต้น วิ่งเอาซองเล็กๆ มาให้เราดู แล้วก็พูดว่านางฟ้ามาจริงๆ ด้วย!! แล้วก็เปิดซองออกมา ข้างในมีเงินอยู่ 1000 เยน แฟนเรานั่งคุยกับเราเกือบทั้งคืน เราไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเค้าเอาซองนี้ไปสอดไว้ใต้หมอนของมิเชลตั้งแต่เมื่อไหร่ แต่ก็เป็นอีกอย่างหนึ่งที่ทำให้เรารู้สึกว่าเค้าทำหน้าที่พ่อได้ดีจริงๆ แฟนเราก็ทำอาหารเช้าให้เรา ให้มิเชล แค่อาหารง่ายๆ ไส้กรอก ไข่ดาว ขนมปัง พอเรานั่งลงไปบนโต๊ะอาหาร แล้วก็กิน มิเชลก็ยิ้ม แล้วก็พูดขึ้นมาว่า เหมือนครอบครัวเลยนะ เชื่อมั้ยว่าน้ำตาเราแทบจะตกลงมาบนโต๊ะกินข้าว มิเชลบอกว่าพอกินกันสามคนแบบนี้แล้วเหมือนครอบครัวเลย เราก็ลูบหัวของมิเชลแล้วก็บอกว่า ถึงจะอยู่กับปะป๋าแค่สองคน ก็เป็นครอบครัวเหมือนกันนะ แกก็แค่ยิ้ม แล้วก็กินข้าว แต่เราเกือบพูดไม่ออก มิเชลเลือกและก็เปลี่ยนเสื้อผ้าได้เอง โดยที่พ่อไม่ต้องช่วยเลยแม้แต่น้อย แกใส่เสื้อผ้า กระโปรง ถุงเท้า แล้วก็เอาของเล่นใส่กระเป๋า มีเพียงแค่อย่างเดียวที่แกทำไม่ได้ นั่นก็คือหวีผม เราจึงเดินไปหยิบหวีกับยางรัดผมมา แล้วก็บอกว่าเดี๋ยวเราจะหวีให้เอง เราก็ถามแกว่า อยากจะทำผมทรงไหน มิเชลก็บอกว่ารวบแกละสองข้างก็พอ นี่เป็นครั้งแรกที่เราหวีผมให้เด็ก แกอยู่นิ่งๆ ไม่ค่อยได้หรอก เราเองก็รวบผมแกได้ห่วยมาก ยุ่งไปหมด แต่หลังจากที่ออกไปข้างนอกกลับมา แฟนเราก็บอกว่า แกเอาผมที่เราทำไปอวดกับกลุ่มเด็กผู้หญิงที่แกเล่นด้วย แล้วก็บอกว่าเราเป็นคนทำให้ พอถึงตอนทีเราจะกลับจากบ้านแฟนของเรา แฟนเราต้องออกไปข้างนอกกับมิเชล ก็เลยขับรถออกไปด้วยกัน เอารถไปจอดแล้วก็เดินไปที่สถานีรถไฟ ก่อนออกจากบ้านมิเชลวิ่งไปหยิบกล่องกระดาษเล็กๆ มายื่นให้เรา บนกล่องเขียนด้วยลายมือเด็ก ป. 1 เป็นภาษาญี่ปุ่นบอกว่า ขอบคุณที่มาเล่นด้วย ไว้มาอีกนะ พอเราเปิดดูข้างใน ก็มีเศษของเล่นเยอะแยะไปหมด เราเพิ่งมาเจอภายหลังว่าในถุงที่แกยื่นให้เรามา มีขนมที่แกะแล้วอยู่ด้วย เป็นขนมที่แกกินไว้ แล้วก็เอาสกอตเทปมาปิดห่อลงไป มิเชลเพียงแค่อยากจะเอาขนมของแกมาแบ่งให้เราด้วยเท่านั้น เราเขียนมาซะยาวเหยียด ไม่รู้จะมีใครอ่านมันจนจบรึเปล่า พูดจริงๆ ว่าเรากลัวมาก กับความสัมพันธ์อันนี้ เพราะคนที่อายุ 30 แบบเรา วุฒิภาวะก็เรียกว่าค่อนข้างน้อย ได้ทุนมาเรียนที่ญี่ปุ่น อยู่ๆ ก็เหมือนกับจะต้องเป็นแม่คนขึ้นมา ตอนที่เราคุยกับแฟนของเรา เราร้องไห้เสียใจมาก เราคิดแต่ว่าทำไมเราถึงได้ไม่เจอกันก่อนหน้านี้ ทำไมต้องมีเรื่องแบบนี้ แต่พอเราเจอกับมิเชล เราก็รู้ว่าเด็กคนนี้ไม่ได้มีความผิดอะไรเลย แกแค่เกิดมาใช้ชืวิตอยู่ในโลกนี้ตามประสาเด็ก มีชีวิตที่ร่าเริงอาศัยอยู่กับพ่อแค่สองคน ถ้าหากแฟนเราไม่ได้ไปทำผู้หญิงคนนั้นท้อง มิเชลก็คงจะไม่ได้เกิดมา ทำไมเราถึงจะต้องคิดว่าการเกิดมาของเด็กคนหนึ่งเป็นเรื่องที่ไม่ดีด้วย.. เราถามแฟนของเราว่าถ้าหากเค้าย้อนเวลาไปแก้ไขอดีตได้ เค้าจะทำมั้ย เค้าก็ว่าบอกว่าถ้าทำก็จะไม่ได้เจอกับมิเชล เค้าไม่ต้องการให้เป็นแบบนั้น เค้าไม่เสียใจที่เด็กคนนี้อยู่ในชีวิตของเค้า เราไม่ได้รังเกียจเด็กคนนี้ และเราก็รักแฟนของเรา ยิ่งเราเห็นความพยายามในการทำตัวเป็นพ่อที่ดีของเค้าแล้ว ทำให้เรารู้ว่าเค้าเป็นคนที่ดีขนาดไหน เราบอกแฟนของเราไปว่า ถึงเค้าจะเคยทำอะไรผิดพลาดไป แต่นั้นก็ไม่ได้หมายความว่า เค้าไม่สามารถที่จะใช้ชีวิตอยู่อย่างมีความสุขไปได้ตลอดชีวิต ความสัมพันธ์ที่ต้องมีทั้งความรักและความรับผิดชอบอันนี้ พูดจริงๆ ว่าเราเองก็ยังไม่มั่นใจเลย.. เรารู้ดีว่านี่ไม่ใช่เวลาที่เราควรจะมาคิดว่าจะคบกับใคร จะแต่งงานกับใคร หรือว่าจะเป็นแม่ใคร เหตุผลหลักที่เรามาที่ญี่ปุ่นก็เพื่อเรียนหนังสือ เรามีโอกาสได้ทำในสิ่งที่เรารัก ในเส้นทางที่เราเลือกเอง เราคิดว่าเราโชคดีมากๆ แล้ว เพียงแต่ว่าความรักมันก็เป็นอีกด้านหนึ่งของชีวิตเหมือนกัน.. เรากลัวที่จะก้าวต่อไป และก็ไม่ต้องการที่จะถอยหลัง มีหลายคนที่อยู่ในห้องนี้รู้จักตัวจริงของเรา แต่พูดจริงๆ ว่าเราก็ไม่อายหรอกที่จะบอกว่าตอนนี้เรามีปัญหานี้อยู่.. ถ้าเราตัดสินใจจะคบกับแฟนเราต่อไป เราก็จะปรึกษาครอบครัวของเราด้วย เพียงแต่ว่าตอนนี้ เราก็ยังอยู่ในอารมณ์ช๊อคพูดไม่ออก ไม่รู้จะเล่าให้ใครฟังดี เท่านั้นค่ะ จากคุณ : แพนด้าหน้าใส - [ 8 พ.ค. 51 18:59:49 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ...อ่านมาทั้งหมด ตั้งแต่ต้น..จนจบ... ทุกถ้อยคำ..ทุกประโยค..สื่อได้ถึงความรู้สึกได้เป็นอย่างดี.. ไม่รู้จะให้คำแนะนำอะไรได้.. แค่..อยากจะบอกว่า.."ผู้ชายดีๆ ...ไม่ได้มีแต่ใน..นิยาย.." จากคุณ : Man Kind - [ 8 พ.ค. 51 19:23:04 A:210.136.177.211 X: TicketID:162111 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ผมอาจจนจบ ผมคิดว่า น้องแพนด้าฯ น่าจะมีคำตอบอยู่ในใจอยู่แล้วนะครับ เพียงแต่ว่า คงลังเลอยู่ในใจว่า การตัดสินใจของตัวเองจะถูกต้องหรือไม่ ใช่หรือเปล่าครับ? เรื่องความรัก เป็นเรื่องของความเข้าใจของคนสองคนอย่างแท้จริง ถึงจะอยู่ด้วยกันได้ คุณลองคิดหลายๆ รอบ มองหลายๆ มุม ลองแยกแยะระหว่างเรื่องความรัก กับอนาคตของคุณให้ละเอียด   มีปัจจัยอะไรบ้างที่คุณต้องแคร์ความรู้สึกของคนรอบข้างของคุณบ้าง ในตอนนี้คุณเองมีความรับผิดชอบต่อหน้าที่อะไรบ้าง  หากต้องแบกภาระเพิ่มจริงๆ คุณทำได้หรือเปล่า? แล้วคุณมั่นใจหรือเปล่าว่าจะทำได้ อย่างที่คุณบอกว่า มิเชล ไม่ได้มีความผิดอะไร  เพราะฉนั้น ก่อนที่คุณจะตัดสินใจเข้าไปให้ความอบอุ่นชดเชยแก่เขา คุณต้องคิดให้รอบคอบให้ดี เพราะถ้าเข้าไปแล้ว ถอยกลับออกมา มีแต่จะเสียความรู้สึกด้วยกันทั้งสองฝ่ายนะครับ นิยามเรื่องความรักของแต่ละคนไม่เหมือนกัน   แต่สิ่งที่คุณเห็นอยู่ตอนนี้มันไม่ใช่นิยาย มันคือเรื่องจริง "ผมก็ขอภาวนาให้ผู้ชายคนนั้นรักคุณจริง  เหมือนที่คุณมีความรักให้เขาจังเลย" เป็นกำลังใจให้นะครับ แก้ไขเมื่อ 08 พ.ค. 51 19:32:46 จากคุณ : T-E-N-A - [ 8 พ.ค. 51 19:27:26 ]

ความคิดเห็นที่ 5 ^ ^ ^ ถูกต้องครับ เป็นกำลังใจให้นะครับ จากคุณ : รักดี1 - [ 8 พ.ค. 51 19:48:35 ]

ความคิดเห็นที่ 6 ไม่รู้จะให้คำแนะนำอะไรดี แต่คิดคล้ายๆคุณ T-E-N-A ครับ ว่าอยากให้ลองมองแยกกับเรื่องความรักก่อน ว่าเราไหวไหม แล้วเราพร้อมจะเสียสละ อะไรอีกหลายๆอย่างในชีวิตเรา เพื่อทางเลือกนี้ได้ไหม การเป็นพ่อแม่คนนี่สำหรับผม ผมว่าเป็นเรื่องใหญ่มากๆ ต้องมีความรับผิดชอบและอะไรอีกหลายๆอย่างตามมีอีกมากมาย ผมเองก็มีแต่คุณแม่คนเดียวมาตั้งแต่เด็กๆ  เห็นแม่ลำบากมากๆจนแอบไปร้องไห้คนเดียวบ่อยๆ เห็นภาพนั้นสมัยเด็กเลยทำให้ผมเองพาลไม่อยากจะมีลูก เพราะว่าคิดว่าตัวเองไม่มีความรับผิดชอบพอ แน่ๆ เมื่อเทียบกับสิ่งที่เป็นฝ่ายได้รับมาตลอด ชีวิตเรา อนาคตเรา ความสุขของเราคืออะไรก็ลองคิดดูให้ดีก่อน แล้วก็ขอให้เลือกทางที่จะไม่นึกเสียใจภายหลัง ไม่ว่าทางไหนก็ตามครับ เป็นกำลังใจให้อีกคนครับ จากคุณ : NEKKI (Fire Bomber !!) - [ 8 พ.ค. 51 19:58:21 ]

ความคิดเห็นที่ 7 เข้ามารับฟัง และก็ขอให้กำลังใจค่ะ แก้ไขเมื่อ 08 พ.ค. 51 20:11:25 จากคุณ : pikzy - [ 8 พ.ค. 51 20:10:18 ]

ความคิดเห็นที่ 8 เป็นกำลังใจให้ค่ะ ปัญหาทุกปัญหามีทางออกอยู่แล้วค่ะ จากคุณ : นริวรา (นริวรา) - [ 8 พ.ค. 51 20:18:44 ]

ความคิดเห็นที่ 9 ในส่วนของครอบครัวคิดว่าไม่น่ามีปัญหาอะไรนะค่ะ เด็กปรับตัวและชื่นชมในตัวน้องมาก พี่ว่าถือว่าโชคดีน่ะเนี่ย คำตอบมีอยู่ในตัวแล้ว คราวนี้อยู่ที่เวลาของหัวใจแล้วละค่ะ และทางเดินที่เราจะเลือกว่าจะเดินไปทางไหน แต่ถ้ารักแล้ว มีคนรักตอบ ไม่ต้องลังเลหรือกลัวอะไรทั้งนั้นนะคะ มีปัญหาครอบครัว นักจิตวิทยาช่วยได้ แต่ปัญหาหัวใจเนี่ยนักจิตวิทยายังเอาตัวไม่รอดเลย กร๊ากๆๆ จากคุณ : นอยด์ทุกวัน (Nada Sousou) - [ 8 พ.ค. 51 20:22:52 ]

ความคิดเห็นที่ 10 เราอยากช่วยคุณแพนด้านะคะ แต่ไม่รู้จะช่วยยังไง เรื่องนี้เป็นเรื่องละเอียดอ่อน อยู่ที่การตัดสินใจของคุณจริงๆ อยากแนะว่าปรึกษาคุณพ่อคุณแม่ดูก่อนคิดทบทวนให้ดีๆ ก่อนตัดสินใจอะไรลงไป เป็นกำลังใจให้ค่ะ จากคุณ : มูมู (pnn2) - [ 8 พ.ค. 51 20:30:49 ]

ความคิดเห็นที่ 11 น้องลองแยกเป็นประเด็นๆไป แล้วตอบคำถามนั้นๆดูนะคะ 1. พร้อมที่จะให้อภัยในความผิดพลาดในอดีตของแฟนหรือเปล่า - หากพร้อม 2. พร้อมที่จะฝากชีวิตไว้กับผู้ชายคนนี้หรือเปล่า - หากพร้อม 3. ครอบครัวทางบ้านรับเงื่อนไขพ่อหม้ายลูกติดได้หรือเปล่า - หากได้ 4. กลัวว่าหากแต่งงานอยู่กันไปภายหลัง แม่ของหนูมิเชลจะเข้ามามี บทบาทในชีวิตครอบครัวคุณหรือเปล่า - หากไม่กลัว 5. พร้อมที่จะรักหนูมิเชลเหมือนลูกตัวเองหรือเปล่า - หากพร้อม หากคำตอบของน้องเหมือนข้างบน น้องก็คบกับแฟนต่อไปค่ะ หากคำตอบ ตรงกันข้ามก็คงต้องพิจารณาความสัมพันธ์ใหม่ เรื่องนี้หนูมิเชลไม่มีความผิดเลยค่ะ เด็กเค้าพร้อมที่จะรักน้อง 100% อยู่ แล้ว ว่าแต่น้องละคะรู้สึกยังไงกับมิเชล คนเราทุกคนล้วนแต่ผิดพลาดในชีวิตกันมาทั้งนั้นค่ะ ไม่มีใครดีได้ทุกอย่าง ว่าแต่ผิดแล้วพลาดแล้ว พร้อมที่จะแก้ไขปรับปรุงตัวหรือเปล่า หากแฟนน้อง พยายามที่จะเป็นพ่อที่ดีน้องก็ควรให้กำลังใจเค้าค่ะ เพราะเค้ากำลังทำในสิ่ง ที่ถูกต้องที่สุดแล้ว ความรักความหลงมันจืดจางตามกาลเวลาที่ผ่านไป แต่ความเห็นอกเห็นใจ เข้าใจซึ่งกันและกัน ร่วมแก้ปัญหาด้วยกัน จะทำให้ชีวิตคู่ยืนยาวนานค่ะ ตอนนี้แฟนน้องต้องการกำลังใจมากพอๆกับหนูมิเชลต้องการความรักจาก เพศแม่ค่ะ จากคุณ : fudge-a-mania - [ 8 พ.ค. 51 20:31:47 ]

ความคิดเห็นที่ 12 เป็นกำลังใจให้น่ะค่ะ จากคุณ : pinksakura - [ 8 พ.ค. 51 20:45:38 ]

ความคิดเห็นที่ 13 คงไม่มีอะไรแนะนำมาก เพราะไม่มีใครรู้จักแฟนคุณดีเท่าคุณและผมว่่าคุณรู้แล้วว่าจะทำอะไร แต่ครั้งนี้คงเปนการตัดสินใจครั้งใหญ่ที่สุดในชีวิตคุณ แค่อยากบอกว่าใช้เวลากับแฟน+ลูกให้มากที่สุดจนคุณมั่นใจว่าสามารถอยู่ด้วยกันอย่างมีความสุข+เปนภรรยาและแม่ที่ดีได้ กำลังใจด้วยคนครับ จากคุณ : J@ - [ 8 พ.ค. 51 21:04:36 A:123.223.115.189 X: TicketID:131201 ]

ความคิดเห็นที่ 14 อ่านมาทั้งหมดเข้าใจความรู้สึกของพี่เลยค่ะ ถือว่าคบมานานมาก คนเรามีความผิดพลาดเกือบทุกคนแหละค่ะ ถ้าเราไม่เอาจุดนั้นมาเป็นประเด็นสำคัญมาก คงแนะนำอะไรไม่ได้มากนะค่ะ แต่อยากจะบอกตามความรู้สึกว่า เด็กคนนั้นน่ารักมากๆเลยค่ะ เจอกันกับพี่แค่ครั้งแรกเค้ายังดีมากเลย ส่วนน้อยมากนะค่ะที่แฟนพ่อมาที่บ้านจะยอมรับได้ แสดงว่าน้องเค้า พร้อมรับพี่ร้อยเปอร์เซ็นแน่นอน และดิฉันว่าเด็กคนนั้นน่าสงสารมาก ๆ แทนที่จะได้อยู่กับพ่อแม่ต้องไปฝากเลี้ยงถึงดึกดื่น ทำให้ความผูกพันธ์ต่อครอบครัวมีน้อย แต่น้องเค้าก็ไม่ก้าวร้าวเลย ถ้าเค้ามีครอบครัวที่อบอุ่นเค้าคงเป็นเด็กที่ดีมากอาจจะดูเข้าข้างเด็กเกินไป ดิฉันมีลูกนะค่ะเลยพอเข้าใจเด็กบ้าง และสิ่งที่แฟนพี่ปฎิบัติต่อลูกและคำพูดเค้าถือว่าเค้าเป็นคุณพ่อที่ดีทีเดียว ในสิ่งที่เค้าพยายามทำเพื่อลูก ทั้งนี้ทั้งนั้นแล้วแต่พี่ว่าจะตัดสินใจตรงนี้ยังไงรับจุดนี้ของเค้าได้ไหม และครอบครัวของพี่และคนรอบข้างจะว่ายังไงบ้าง รวมทั้งปัญหาในการเรียนด้วย ถ้าพี่ตัดสินใจเลิกคบไปพี่แน่ใจแล้วว่าจะไม่คิดกังวลเรื่องของเค้า จนทำให้เสียสมาธิไม่มีจิตใจทำอะไร ถ้าพี่ตัดสินใจคบต่อ พี่จะรับกับภาระที่เพิ่มมาตรงนี้ได้ไหม ซึ่งการเป็นแม่คนมีเหนื่อยและยุ่งยากมากค่ะ เราจะพร้อมทำให้ทั้งสองคนนี้ไหม คนที่มีลูกติดแต่งงานด้วยใช่ว่าเค้าจะไม่ดีและต้องเลิกลาเสมอไป ถ้าเข้าใจกัน เห็นอกเห็นใจกัน ร่วมเดินก้าวไปด้วยกัน ส่วนคนที่โสดสนิท ไม่มีพันธะแต่งงานไป เลิกรากันก็เห็นเยอะ คบผู้ชายเฟอร์เฟคไม่ได้ตัดสินว่าชีวิตคู่จะยืดยาวจนแก่เถ้าค่ะ ไตรตรองและคิดให้ดี ทำตามที่หัวใจเรียกร้องและต้องการ แล้วเราจะมีความสุขค่ะ เป็นกำลังใจให้นะค่ะ จากคุณ : หนูริวจัง - [ 8 พ.ค. 51 21:34:30 ]

ความคิดเห็นที่ 15 เข้ามารับฟังครับ ขอให้หายจากอาการช้อคไปได้โดยเร็ว คุณ T-E-N-A แนะนำไว้ดี พี่ฟัดจ์ตั้งโจทย์ได้เยี่ยมครับ สุดท้ายแล้วคำตอบก็อยู่ที่ตัวคุณแพนด้าฯ คนเดียวเท่านั้น จากคุณ : Tsuwamono - [ 8 พ.ค. 51 21:35:42 ]

ความคิดเห็นที่ 16 เป็นกำลังใจให้ค่ะ จากคุณ : ari1019 - [ 8 พ.ค. 51 22:13:07 ]

ความคิดเห็นที่ 17 สู้ๆค่ะ เห็นด้วยกับความเห็นที่ 10 ค่ะ ถ้าเป็นเราก็จะเล่าให้พ่อแม่ฟังและปรึกษาพวกท่านค่ะ จากคุณ : Superfunkycalifragisexy - [ 8 พ.ค. 51 22:28:18 ]

ความคิดเห็นที่ 18 เข้ามารับฟังเช่นกันคะ เรื่องนี้อย่างที่หลายๆ ท่านบอก สิงห์ฯ ก็คิดว่าคุณแพนด้าหน้าใสคงมีคำตอบอยู่ในใจแล้วเช่นกัน แต่อย่างที่หลายคนกล่าวคะ การแต่งงาน ไม่ใช่ แค่การแต่งกับชายคนหนึ่ง หรือ หญิงคนหนึ่ง แต่คือการแต่งงานกับสังคมของชายหรือหญิงคนนั้นด้วย คำถามที่คุณฟัดจ์ถาม เป็นคำตอบที่คุณแพนด้าหน้าใสต้องตอบคะ หากตอบด้วยตนเองไม่ได้ เช่น คำถามว่า ทางบ้านเรารับได้ไหม.... อันนี้ต้องขึ้นอยู่กับทางบ้านคุณแพนด้าด้วย คำแนะนำของสิงห์ฯ บอกได้เพียงแค่ "เลือกทำในสิ่งที่ตัวเองมีความสุขที่สุด" เพราะความสุขของคุณไม่ได้มีเพียงแค่ตัวคุณอย่างเดียว แต่มีความสุขของแฟนคุณ พ่อแม่คุณ มิเชล และคนอื่นๆ ร่วมเข้าไปด้วย ลองคิดให้ดี ใจเย็นๆ แล้วคำตอบนั้นจะออกมาเองคะว่าคุณแพนด้าฯ ต้องการอะไร ปล.. ก่อนปรึกษาที่บ้าน ถามใจตัวเองก่อนเป็นอย่างที่หนึ่งนะคะ .... เพราะถ้าคุณแพนด้าฯ เองสับสนไปถามที่บ้าน ที่บ้านก็ยิ่งสับสนยิ่งกว่าคุณอีก....แล้วคราวนี้ก็จะยิ่งสับสนไปใหญ่ แต่ถ้าคุณมีคำตอบแล้วสำหรับตัวเอง เราคิดว่า การไปปรึกษากับที่บ้านอีกทาง เป็นการตัดสินใจที่รอบคอบขึ้นมาอีกหนึ่งขั้นคะ จากคุณ : สิงห์ใต้เงาจันทร์ (ise...) - [ 8 พ.ค. 51 22:51:00 ]

ความคิดเห็นที่ 19 เข้ามาให้กำลังใจด้วยครับ.. คงไม่แนะนำอะไรเพิ่มเติม เพราะหลายท่านข้างบนแนะนำไว้ดีมากแล้ว.. จากคุณ : Carpenters - [ 8 พ.ค. 51 22:52:56 ]

ความคิดเห็นที่ 20 ถ้าเป็นตัวผมเองนะ ก็ยอมรับได้ครับ สถานการณ์เหมือนจะแย่ แต่บุคคล เช่น แฟนพี่ หรือมิเชลก็ดีใจหาย น่าจะหมดกังวลได้ แต่ทีนี้พี่แพนด้า มีคนรอบข้างอยู่มาก ถ้าแคร์พวกเค้า และคิดว่า ความคิดของพวกเค้าสำคัญไม่แพ้ของเรา ก็ต้องปรึกษาและบอกความรู้สึกเราเองไปด้วยแหละครับ เป็นกำลังใจให้ครับ ได้เรื่องยังไงมาเล่าให้ฟังอีกนะครับ (ไม่ได้สอดรู้นะค้าบ) อ่านทุกพยางค์เลยครับ สู้ๆๆๆ จากคุณ : teddyblooh - [ 8 พ.ค. 51 22:58:43 ]

ความคิดเห็นที่ 21 ขอบคุณสำหรับทุกๆ คำตอบนะคะ มันอัปขึ้นมาไวมากจนเราตกใจเลยค่ะ ขอบคุณมากๆ ที่อ่าน ทั้งๆ ที่เราเขียนไปซะยาวเหยียดเลยนะคะ T_T พูดตามตรงเลยว่า ตอนนี้เรายังไม่ทราบเลยค่ะ ว่าจะทำยังไงต่อไป เราไม่เคยเจอสถานการณ์แบบนี้ เราคิดว่าเราคงใช้เวลาช๊อคไปอีกซักเดือน เรื่องปรึกษาทางบ้าน เราคิดว่าเราจะทำค่ะ แม่เราจะมาญี่ปุ่นเดือนกรกฎา เราจะคุยด้วย เพราะว่าเราไม่อยาก คุยทางโทรศัพท์ และตอนที่ถึงกรกฎาแล้ว ความรู้สึกของเราคงจะเข้าที่เข้าทางกว่านี้ นี่เพิ่งเจอไปหมาดๆ 3 วันน้ำหนักลดไป 2 โลเลยค่ะ เราเลิกร้องไห้ไปแล้ว แต่ความกังวลมันเข้ามาแทนที่ เราพยายามไม่ให้เรื่องนี้มามีผลกับการเรียนของเราค่ะ ช่วงนี้อาจจะลำบากหน่อย แต่เราคิดอยู่เสมอค่ะว่า เรื่องเรียนของเรามาอันดับหนึ่ง เพราะว่าเรามาที่นี่เพื่อเรียนค่ะ ตอนนี้แม้แต่ตัวเองเราก็ยังให้คำตอบไม่ได้ เราถึงได้ยังไม่คิดจะปรึกษาครอบครัวตอนนี้ ไม่แน่คนที่ถอดใจ แล้วขอเลิกอาจจะเป็นเราเอง ก่อนที่จะไปคุยกับครอบครัวก็ได้ เราเองก็กลัวและก็กังวลไม่แพ้กันค่ะ.... จากคุณ : แพนด้าหน้าใส - [ 8 พ.ค. 51 23:11:44 ]

ความคิดเห็นที่ 22 สำหรับคำถาม 5 ข้อของคุณ fudge นะคะ พูดจริงๆ ตอนนี้เราตอบได้แน่นอนคือข้อแรกเท่านั้นค่ะ คือเราไม่คิดว่าสิ่งที่แฟนเราทำเป็นความผิดค่ะ เพราะว่าเค้าไม่ได้ไปมีอะไรกับคนอื่นหรือว่ามีลูกตอนที่คบกับเราอยู่ อีกอย่างนึง มิเชลไม่มีวันเป็นสิ่งที่ไม่ดีค่ะ ไม่ว่าจะมีแม่เป็นใคร หรือว่าเกิดมายังไง แต่แกก็เป็นคนๆ หนึ่งบนโลกที่ ที่มีสิทธิที่จะใช้ชีวิตอย่างมีความสุข มีสิทธิที่จะเลือกใช้ชีวิต ไม่ว่าเราจะเลือกที่จะคบกับแฟนของเราหรือว่าจะเลิก เราไม่มีวันที่จะคิดว่าเป็น ความผิดของมิเชลหรือว่าแฟนเราค่ะ เพราะว่าสิ่งที่ทำให้เรากลัวในตอนนี้ ก็คือความรับผิดชอบและการที่ต้องเผชิญหน้ากับปัญหาอีกร้อยแปดที่จะตามมาค่ะ มิเชลเป็นส่วนหนึ่งของแฟนของเราค่ะ เราคิดเพียงแค่ว่า ถ้าหากเราต้องการจะคบกับแฟนเราต่อไป เราต้องรับได้ในทุกๆ ส่วนของเค้าเท่านั้น จากคุณ : แพนด้าหน้าใส - [ 8 พ.ค. 51 23:21:08 ]

ความคิดเห็นที่ 23 อ่านแล้วรู้สึกซึ้งกินใจอย่างบอกไม่ถูกค่ะ ทำตามใจเราเถอะค่ะ ชิวิตสั้นนัก สู้ๆนะคะ จากคุณ : Bear_Banana - [ 8 พ.ค. 51 23:53:32 ]

ความคิดเห็นที่ 24 ตอนนี้อยู่ในช่วงเพิ่งรับรู้และกำลังสับสน ลองให้เวลากับการเรียนรู้สิ่งนี้ไปสักระยะนึงก่อนจะดีกว่ามั๊ยคะ เรียนรู้แบบยังไม่ต้องตัดสินใจ เรียนรู้ความเป็นไปของแฟนคุณ ของมิเชล และที่สำคัญที่สุดคือเป็นการให้เวลากับตัวเองได้ไตร่ตรองและพิจารณาสิ่งที่เกิดขึ้น ขอให้พบคำตอบนั้นเร็วๆ นะคะ จากคุณ : ran~lola - [ 9 พ.ค. 51 00:13:26 ]

ความคิดเห็นที่ 25 เข้ามาอ่าน และให้กำลังใจอีกครั้งนะครับ บางครั้ง โชคชะตาก็มักจะเล่นตลกกับเราแบบนี้ล่ะครับ ผมรู้สึกว่า แฟนของคุณจะเป็นคนที่โชคดีมากๆ ที่มาเจอคนอย่างคุณแพนด้าฯ เข้าให้ ที่มีความคิดละเอียดอ่อน เอาใจใส่ต่อความรู้สึกคนอื่นแบบนี้ แต่ผมมาอ่านเก็บรายละเอียดอีกที  ถ้าผมเป็นแฟนคุณ ยังไงผมก็ต้องบอกคุณแน่นอน เพราะผมทำงานหนักคงไม่มีเวลามานั่งเลี้ยงลูก และยิ่งได้รับสิทธิการเลี้ยงดูมาเต็มๆ แบบนี้ ภาระหนักแน่ๆ ...ถ้าคุณปฏิเสธ ยังไงก็อาจยังมีแม่คอยช่วยดูหลานอยู่เหมือนเดิม หรือจ้างพี่เลี้ยงช่วยดูได้ แต่ถ้าคุณเต็มใจรับสภาพเขาได้ เขาก็มีคุณคอยให้กำลังใจ มีคนมาคอยช่วยเลี้ยงลูก  ถ้าได้แต่งงานก็มีคนมาคอยช่วยดูแลบ้านให้อีก เห็นอนาคตแบบนี้ ผมว่าคุณไม่ต้องเรียนแล้วล่ะครับ เตรียมตัวเป็นแม่บ้านได้เลย ถ้าคุณทำใจได้ เรื่องแบบนี้คงไม่แปลกและไม่น่ามีปัญหาอะไรที่เลวร้ายหรอกครับ แต่มีบางอย่างที่ผมกังวลก็คือ 1. คุณเลี้ยงลูกเขาแล้ว  เขาจะเลี้ยงคุณไหวหรือเปล่า? ให้เกียรติคุณดีหรือเปล่า? 2. ถ้าวันหนึ่งคุณมีลูกของคุณเองขึ้นมา ความรู้สึกคุณต่อมิเชลจะเปลี่ยนไปไหม? 3. ความรักของคุณ  มันพร้อมที่จะเปลี่ยนเป็นความรับผิดชอบหรือยัง? 4. ผมไม่รู้ว่าแฟนคุณเคยทำอะไรผิดพลาดไว้กับแม่มิเชลอย่างไร เขาถึงหนีไปกับผู้ชายได้  แต่คุณมั่นใจได้หรือเปล่าว่าเขาจะไม่ทำอะไรผิดพลาดกับคุณอีก? 5. ไม่ว่าคุณจะทำใจยอมรับสภาพของเขา หรือเลิกกับเขา คุณก็ทำใจเหมือนกัน คุณเข้มแข็งพอหรือเปล่าครับ? อ่านประโยคที่คุณบอกว่า "กลัวที่จะก้าวต่อไป และก็ไม่ต้องการที่จะถอยหลัง" ถ้าคนที่ชอบเรียนรู้และไม่เคยมีประสบการณ์... เขาจะตัดสินใจก้าวต่อไปครับ แต่ถ้าคนที่เขาเคยเจอประสบการณ์มาแล้ว... เขาจะยอมถอยบ้างถ้ายังไม่มั่นใจครับ จากคุณ : T-E-N-A - [ 9 พ.ค. 51 00:16:37 ]

ความคิดเห็นที่ 26 ให้เตรียมตัวเป็นแม่บ้านเราคงไม่เอาด้วยละค่ะ คุณ TENA ^^ เพราะว่าเราเองก็มาเรียนที่นี่ด้วยความฝันของเราเองเหมือนกัน เราชอบในสิ่งที่เรากำลังทำอยู่ค่ะ เราคิดว่าเราเข้มแข็งพอค่ะ ถ้าหากจะเลิกจริงๆ เพราะว่าเรามีแฟนมาก็เยอะ เลิกไปก็เยอะ อกหักก็เยอะ จนเรารู้แล้วค่ะว่าการอกหักอะ มันไม่่ตายหรอก อย่างมากแค่ร้องไห้ไปเดือน พอนึกย้อนกลับไปก็แค่ขำๆ ว่าทำไมเราถึงได้งี่เง่าขนาดนั้นมาก่อน เราไม่ได้พูดถึงพื้นฐานของแฟนเราเท่าไหร่ แต่แฟนเรามี profile ส่วนตัวที่ค่อนข้างจะหรูมากกว่าเราหลายเท่าค่ะ แฟนเราจบจากมหาลัย top 5 ในอเมริกา ได้ปริญญาโทมาสองใบ ทำงานอยู่ Lockheed Martin มาก่อน ที่จะโดนโตโยต้าดึงตัวมา เงินเดือนเดือนนึงก็เกือบล้านเยนแล้วค่ะ แต่เรื่องพวกนี้พูดจริงๆ ว่าเราไม่เอามาปนค่ะ เพราะว่าไม่ว่าแฟนเราจะรวยแค่ไหน มันไม่ได้เกี่ยวกับความรู้สึกของเรา ความรับผิดชอบกับเรื่องนี้มันไม่ค่อยเกี่ยวกัน (แน่นอนให้คบกะคนที่เราต้องกินแกลบเราก็ไม่เอาเหมือนกัน) เรื่องแม่ของมิเชล เราใช้คำว่าหนีอาจจะเกินไปหน่อย เหตุผลจริงๆ ที่ทำให้แม่ของมิเชลเลิกไปก็เพราะว่า เค้าไม่อยากเป็นสะใภ้ญี่ปุ่น แฟนเราบอกว่าเค้าอยากคบกับคนจีนด้วยกันมากกว่า เรื่องนี้เราก็ไม่ทราบ นะคะ แต่ยังไม่อยากซักมาก เอาเข้าจริงๆ เรารู้จักครอบครัวแฟนเราทุกคนค่ะ รู้จักแม้กระทั้งหมาที่เลี้ยงไว้ เพราะว่ารู้จักมานาน เพียงแต่เรื่องทั้งหมดนี่มันเกิดขึ้นตอนที่ห่างๆ กันไปแล้วพอกลับมาคบกันเลยเพิ่งมาบอก ที่เราไม่สะกิดใจอะไรเลย ก็เพราะว่าเราคิดว่าอะไรๆ ก็คงเหมือนกับเมื่อก่อน ความเคยชินน่ะค่ะ เราเคยคุยกับแฟนเราแล้วเรื่องที่เราจะเรียนและก็ทำงาน เค้าบอกว่าเราจะทำอะไรก็ได้ตามที่เราอยากจะทำ เค้าอยากให้เราทำงานด้วยซ้ำเพื่อที่ลูกจะได้เห็นว่าแม่ไม่ต้องอยู่บ้านเป็นแม่บ้านเสมอไป ตอนนี้จริงๆ ก็จ้างคนดูแล และก็คนทำความสะอาดอยู่แล้วค่ะ คนทำความสะอาดมาอาทิตย์ละครั้ง ส่วนคนดูแลก็ใจดีมากๆ เพียงแต่ว่าสำหรับมิเชลยังไงการได้อยู่กับพ่อก็ดีกว่าเสมอ จากคุณ : แพนด้าหน้าใส - [ 9 พ.ค. 51 00:34:15 ]

ความคิดเห็นที่ 27 ชีวิตเรา ชีวิตเดียวคิดให้จงหนัก พ่อที่ดี ก็ไม่ได้แปลว่าเป็นสามีที่ดี เป็นคนดี ก็ไม่ได้แปลว่าดีกับทุกคน ทุกอย่างมีข้อยกเว้น ความรัก มักหาคำปรึกษาและขอระบาย แต่สุดท้ายคุณก็เลือกเอง ผมขอให้เลือกในความถูกต้อง และเป็นสุขที่สุดนะครับ จากคุณ : ไม้ (ไม้หลักปักขี้เลน) - [ 9 พ.ค. 51 01:03:51 ]

ความคิดเห็นที่ 28 อ่านหมดทุกคำ เผลอคิดตามไปว่าเป็นตัวเองไปซะงั้นเลยอ่ะค่ะ (อินกะเรื่องราวมากจริงๆ) คุณเป็นคนน่ารักมากนะคะ ช่วงเวลาที่เสียใจสุดๆอย่่างนี้ คุณยังมีแก่ใจเอ็นดูและสังเกตเรื่องราวของน้องมิเชลอย่างละเอียด เราคิดว่าจริงๆแล้วคุณยอมรับเค้าตั้งแต่แรกเจอแล้วแหละค่ะ สำหรับคนทางตะวันตก อดีต ไม่ได้เป็นปัญหาอะไรกับความรักของคนสองคนเลย พ่อลูกอ่อนหรือแม่ลูกติดไม่ได้มีภาพพจน์ต่างไปจากคนโสดอื่นๆ แต่เพราะความคิดแบบต่างวัฒนธรรมของเราที่ทำให้อดแคร์ไม่ได้จริงมั๊ย ถ้าคุณยอมรับเค้าก้อเป็นบุญของน้องมิเชลนะ ที่จะได้แม่ที่อ่อนโยน ไม่ใช่คนที่ทำอะไรไว้แล้วไม่รับผิดชอบเหมือนแม่ที่คลอดเค้ามา อดีตมันผ่านไปแล้ว ถ้าแฟนคุณรู้ตัวว่าทำผิดกับคุณแล้วอยากจะแก้ไข ทำวันนี้กับอนาคตร่วมกับคุณให้สมบูรณ์แบบ คุณน่าจะให้โอกาสเค้าไม่ใช่เหรอคะ เค้าไม่ใช่แค่คนรู้จักคนนึงที่จะเป็นตายร้ายดียังไงก้อช่าง แต่เค้าเป็นคนที่คุณรัก อย่าไปคิดว่า รักมากก้อเจ็บใจมากเลยค่ะ มันเป็นเงื่อนไขของความทุกข์โดยสมบูรณ์แบบ การให้อภัยมันจะทำให้คุณมีแต่ความสุข และผลที่ตามมาจะเป็นอย่างไร ปล่อยให้มันเป็นไปตามครรลองของมันเถอะค่ะ สำหรับผู้ใหญ่ที่บ้านคุณ การปรึกษาก่อนตัดสินใจก้อเป็นเรื่องที่ถูกต้องตามธรรมเนียม แต่ไม่รู้ว่าที่บ้านคุณเค้าจะรับเรื่องแบบนี้ได้กันรึเปล่า ถ้าเค้าค่อนข้างถือเรื่องนี้ คุณจะได้แต่คำตอบที่ยิ่งทำให้สับสนมากขึ้นซะมากกว่า ถ้าคุณตัดสินใจแล้วว่าจะยอมรับน้องมิเชลเป็นลูก ขอให้มีจุดยืนแล้วบอกคนที่บ้านว่าคุณเลือกแล้วขอร้องให้ทุกๆคนเข้าใจ เราคิดว่าน่าจะดีกว่าการไปขอความเห็นประกอบการตัดสินใจมังคะ เพื่อนๆหรือคนรอบๆตัว ใึครจะนินทาว่ายังไง เค้าก้อไม่ได้จะมาอยู่ร่วมหัวจมท้าย หรือมาโอบอุ้มเวลาคุณต้องการความช่วยเหลือได้ตลอดหรอกค่ะ อย่าไปใส่ใจให้มากนักเลย ชีวิตคนเรามันสั้นมากนะ ตอนนี้ 30 แล้วใช่มั๊ย เหลือเวลาเป็นมนุษย์ทำงานอีก 30 ปี พ่อกับแม่บอกเราว่าการมีครอบครัวทำให้คุณรู้ว่าจะทำงานไปอีก 30 ปีเพื่อใคร เวลาเจอปัญหารุมเร้า กลับบ้านมาเจอคนที่รอเรา คอยอยู่ข้างๆเรา ก้อลุกขึ้นมาสู้ใหม่ได้เสมอ เราเข้าใจว่ามันติดอยู่ที่ว่า ทำไม น้องมิเชลไม่ใช่ลูกที่เกิดจากคุณจริงๆ แต่จะคิดยังไงมันอยู่ที่ใจเราเองนะจ๊ะ อย่างน้อยเค้าก้อเป็นลูกของคนที่คุณรัก ไม่มีใครในโลกนี้เพอร์เฟคหรอก แฟนคุณเค้าไม่ได้มีเรื่องอะไรอื่นที่ไม่ดีีใช่มั๊ยล่ะคะ ถ้าคุณเลิกกะคนนี้แล้วเริ่มศึกษาคนใหม่ ต้องใช้เวลาอีกเท่าไหร่เพื่อเรียนรู้นิสัยกันจนถึงสร้างครอบครัวด้วยกันได้ พอจะมีลูก แฟนคนใหม่จะทำหน้าที่พ่อ เลี้ยงลูกได้ดีเท่าแฟนคุณคนนี้รึเปล่าล่ะ รู้มั๊ยแค่คิดเราก้อมีแอบยิ้มแทนคุณแล้ว ที่ไำด้เห็นผู้ชายที่รัก สามารถทำหน้าที่พ่อได้สมบูรณ์แบบก่อนจะต้องมีลูกด้วยกันเองซะอีก ต่อไปถ้าคุณจะมีน้อง คุณก้อแน่ใจได้เลยว่าพ่อเค้าจะเลี้ยงได้ดีแน่นอน แถมยังจะมีเด็กคนนึงคอยวนเวียนอยู่ข้างๆ คอยที่จะช่วยคุณเลี้ยงอีกชีวิตที่จะเกิดมาในวันข้างหน้าด้วยนะ ขอให้เข้มแข็ง ต่อสู้กับเวลาที่สับสนแบบนี้ให้ได้เร็วๆนะจ๊ะ ปล กว่าจะพิมพ์เสร็จ อัพเสร็จ คุณแพนด้าเข้ามาอีกสองรอบแล้ว 555 แก้ไขเมื่อ 09 พ.ค. 51 01:25:52 จากคุณ : enjoymiracle - [ 9 พ.ค. 51 01:20:17 ]

ความคิดเห็นที่ 29 เข้ามาให้กำลังใจ จขกท. สู้ๆนะครับ  เป็นกำลังใจให้ ^__________^ บางที...เวลาอาจจะช่วยให้อะไรๆดีขึ้นนะครับ จากคุณ : หล่อจริงไม่ได้โกหก - [ 9 พ.ค. 51 04:59:13 ]

ความคิดเห็นที่ 30 อ่านข้อความแล้ว เข้าใจความรู้สึกน่ะค่ะ[เมื่อก่อนก็เจอประสบการณ์เช่นนี้] ทุกคนไม่มีใครเต็มไปด้วยความรักที่ความอุดมสมบรูณ์ ต่างคนก็ต่างเจอปัญหาแตกต่างกันไป คำตอบอยู่ ก็อยู่ในใจพี่หมดแล้ว ขอให้ใจเย็นๆน่ะค่ะ และคิดถึงอนาคตข้างหน้าว่าจะมีปัญหาไหมถ้าหากว่าพี่มีน้องขึ้นมา เพราะตัวหนูเองก็มีลูกติด หากแฟนเขารักหนูจริงก็ต้องยอมรับกับทุกสิ่งทุกอย่าง ตรงกันข้าม หากพี่รักแฟนพี่จริงๆพี่ต้องยอมรับกับทุกสิ่งทุกอย่างแม้ในอนาคตจะเกิดอะไรขึ้นก็ตาม ขอให้ใจเย็นๆน่ะค่ะ ค่อยๆคิด ค่อยๆตัดสินใจ ความรักคือสิ่งที่สวยงาม คือ ความให้อภัยหากซึ่งกันและกัน เป็นกำลังใจให้น่ะค่ะ จากคุณ : ringo chan - [ 9 พ.ค. 51 05:23:17 A:210.149.120.125 X: TicketID:173379 ]

ความคิดเห็นที่ 31 มาให้กำลังใจค่ะ ไม่มีใครไม่เคยทำผิด และคงไม่มีใคร ที่จะไม่เคยทำผิดพลาดมาเลย อยู่กับปัจจุบัน ดีกว่าค่ะ เรื่องราวมันย้อนกลับไปไม่ได้ เอามาคิดเยอะๆๆ เสียสุขภาพเปล่าๆๆ ถามใจตัวเองดีกว่า ว่าอยู่กับคนนี้ แล้วมีความสุขไหม ถ้าอยู่ด้วยกัน แล้วมีความสุข ก็อยู่ไปเลยค่ะ เรื่อง อนาคต มันอีกเรื่องนึง ความรัก ความเข้าใจ ซึ่งกันและกันมันจะช่วยแก้ปัญหาต่างๆๆได้(เราเชื่อแบบนั้น) จากคุณ : maguro - [ 9 พ.ค. 51 06:05:33 A:210.131.4.160 X: TicketID:132552 ]

ความคิดเห็นที่ 32 ถ้าไม่มีปัญหานี้เข้ามาถาม ก็จะไม่มีโอกาสรู้เลยว่า มีนักตอบปัญหาชีวิตดีๆหลายท่านอยู่ห้องนี้ เป็นคำตอบของท่านเหล่าปัญญาชน มีเหตุมีผลที่ดีสมกับที่ล่ำเรียนกันมามาก ป้าชอบจัง อ่านแล้วสบายใจ ที่กล่าวว่าอ่านแล้วสบายใจ ก็เพราะว่า มีความรู้สึกว่า ห้องนี้มีเพื่อนๆที่พร้อมที่จะให้คำปรึกษาเมื่อสมาชิกมีปัญหา ความผูกพันที่สมาชิกห้องนี้ก่อขึ้นโดยไม่รู้ตัว ปรกติคุณ T-E-N-A จะแวะแค่อ่านผ่านๆ วันนี้เม้นท์ยาวเลย แสดงความเห็นแบบผู้มีวุฒิภาวะที่พร้อมแล้ว และอีกหลายท่าน น่าดีใจจริงๆที่หลายๆท่านช่วยกันออกความเห็น ส่วนความเห็นของป้า แม่บ้านญี่ปุ่น ก็คงออกความเห็นแบบบ้านๆนะ ไม่ลึกซึ้งกินใจอะไร แต่ความคิดของป้า คุณได้พบผู้ชายที่ดีคนหนึ่ง ผู้ชายที่รักลูกดูแลเอาใจใส่แบบนี้ หาไม่ใช่ง่ายๆ ป้าอยากให้คุณแพนด้าหน้าใส ทำใจสบายๆ ใช้เมตตากับแฟนและลูกเขามากๆ ชีวิตคนเราไม่มีอะไรมากนักหรอก ความรักความอบอุ่นในครอบครัวเป็นความสุขอย่างแท้จริง คุณเรียนมาก การคิดของคุณคงแตกต่างจากคนเรียนน้อยอย่างป้า คนเรียนน้อยอย่างป้าไม่คิดอะไรมาก เมื่อไม่คิดอะไรมาก ความสุขก็เลยมีมาก เพราะอะไรเกิดก็รับได้ หยวนๆไป เอาความสุขของครอบครัวเป็นหลัก ตอนนี้คุณก็อายุ ๓๐ แล้ว คบกับเขามาก็ตั้งนาน จะเลิกเพราะแค่กลัวว่าต้องแต่งงานและมีตุ๊กตามีชีวิตเป็นของแถม ถ้ามิเชล เป็นเด็กดื้อรั้น ไม่น่ารัก แอนตี้คุณตั้งแต่แรกพบ ก็น่าที่จะมานั่งคิด แต่นี่เด็กน้อยนั่น น่ารักน่าสงสารขนาดนั้น คุณจะไม่อยากได้มาเป็นส่วนหนึ่งในชีวิตคุณหรือ พ่อของเด็กก็เป็นที่รักของคุณ คุณบอกว่า เคยมีแฟนและเลิกมาแล้วเสียใจแค่เดือนเดียวก็หาย แต่นั่งอาจจะเมื่อคุณยี่สิบต้นๆ อายุสามสิบอาจจะยังไม่มาก แต่การที่จะมาเริ่มต้นศึกษากันใหม่ จะเสียเวลาไปอีกกี่ปี ถามใจคุณเองดีกว่า คุณพ่อคุณแม่ท่านก็คงมาตัดสินใจแทนคุณไม่ได้ ชีวิตเป็นของคุณ ให้คิดในมุมกลับ นี่ยังโชคดีนะ ที่มีลูกติดแค่คนเดียว นับว่าเป็นโชคดีจริงๆแต่งงานแล้วไม่ต้องอุ้มท้อง มีลูกมาให้เลย เราเปลี่ยนเขาไม่ได้ เราเปลี่ยนความคิดเราได้นี่ คิดในแง่บวก ดีจังได้ลูกโดยไม่ต้องท้อง คิดอย่างนี้บ่อยๆ ป้าก็ได้แต่ออกความเห็นอย่างนี้แหละ เพราะว่า ความคิดของคนไม่เหมือนกัน บางคนรับไม่ได้ บางคนรับได้ อย่างไรก็จะคอยฟังข่าว มาอัพเดทความเคลื่อนไหวให้ฟังบ่อยๆจะได้ช่วยกันคิด เพื่อนๆพี่น้อง ป้า คงช่วยกันออกความเห็น จากคุณ : พนอจัน - [ 9 พ.ค. 51 06:12:30 ]

ความคิดเห็นที่ 33 น้องคะ พี่ไม่ได้มองว่าการที่แฟนน้องมีลูกถือว่าเป็นความผิดนะคะ พี่หมาย ถึงความ"ผิดพลาด" ค่ะ ถึงได้กล่าวในตอนท้ายว่า ไม่ว่าใครๆๆก็ทำสิ่งผิด พลาดในชีวิตได้ แต่มันไม่ใช่ความผิดนะคะ สิ่งที่พี่พยายามจะสื่อ คือ น้องรู้จักกับเค้ามานับสิบปี แล้วเค้ามีมิเชลอยู่ ตลอดเวลาในช่วง 6 ปีนี้ เค้าปล่อยเรื่องเก็บงำไว้ถึง 6 ปี หากน้องไม่ได้มา เรียนที่ญป เค้ายังจะเก็บงำเรื่องนี้ไว้ต่อไปหรือไม่ สิ่งสำคัญคือ เค้าปล่อยให้ความสัมพันธ์ของเค้ากับน้องสานกันแน่นหนา ถึง ขนาดที่วางอนาคตร่วมกันแบบนี้ แต่ในขณะเดียวกัน ก็ปกปิดความผิดพลาด นั้นเอาไว้ เป็นใคร ๆ ก็ต้องช็อคค่ะ ซึ่งหากเค้าบอกน้องเสียเนิ่น ๆ น้องก็คง จะมีคำตอบให้กับคำถามง่ายกว่านี้...คงไม่ต้องนั่งร้องไห้ กังวลไปต่างๆนานา ตรงนี้แหล่ะค่ะ ที่น้องจะอภัยให้เค้าได้หรือเปล่า...ความผิดพลาดที่ว่า คือ มีมิ เชลแล้วปิดบังไม่ให้น้องรู้ 6 ปี ตลอดระยะเวลาที่คบหาดูใจกัน พี่บอกได้เลยว่า แฟนน้องในตอนนี้ไม่ได้ต้องการความช่วยเหลือของน้องใน การดูแลลูกของเค้า เพราะตลอดเวลาเค้าก็เลี้ยงดูมิเชลมาได้เอง โดยแทบ ไม่ต้องพึ่งใคร สิ่งที่เค้าต้องการคือ กำลังใจ ความเข้าใจ การให้อภัยจากน้อง คนที่เค้าคิดจะมีอนาคตร่วมมากกว่า แล้วพี่ก็คิดว่าน้องควรจะมุ่งเรียนในจบเสียก่อน เรื่องแต่งงานเป็นเรื่อง ของอนาคต อย่าให้"ฉากหนึ่งในชีวิต"เป็นเครื่องชี้ตัดสินความสำเร็จของน้อง เลยค่ะ จากคุณ : fudge-a-mania - [ 9 พ.ค. 51 06:12:48 ]

ความคิดเห็นที่ 34 สำหรับคำว่า ความรัก ไม่มีอะไรสดใสเป็นเหมือนดัง รักแรก เสมอไป รักนั้น มีจืดจางและสิ้นสุด แต่ความเห็นอกเห็นใจ และเคียงข้างกัน ไม่ทิ้งกันนั้น คือ มิตรภาพที่แสนยาวนาน บางครั้งการได้เรียนรู้และรู้จักใครอีกคน แม้จะเป็นเพียงเวลาสั้นๆ ก็เปรียบเหมือนดัง เรา ได้รู้จักเขามาแล้วทั้งชีวิต แต่ทั้งนี้ทั้งนั้น หากอีกฝ่าย ไม่คิดจะปรับตัวและยอมรับถึงความเป็นจริงของคนอีกคน อันนี้ก็เป็นสัญญานที่ไม่ดีนัก แต่ก็แก้ไขได้ ในกรณีของน้องนั้น พี่ว่า จัดเป็นความสัมพันธ์ที่ดีและได้กลายเป็นสิ่งที่เรียกว่า ความผูกพัน สิบปีเนี่ย ไม่น้อยนะค่ะ แต่ก็ไม่มากไปสำหรับ สิ่งที่เรียกเหล่านี้ แต่ความรัก มันเป็นสิ่งที่หาเหตุผลและคำตอบไม่ได้ เพราะเมื่อคิดที่จะรัก ต้อง จงยอมรับและปรับเข้าหาซึ่งกันและกัน หากแน่ใจแล้ว ว่า อีกฝ่ายเป็นอีกส่วนที่หายไป หากแน่ใจแล้วว่่า คนสองคน ที่ใช้เวลารู้จักกันมาเนิ่นนาน และพร้อมจะเติมเต็มให้กัน ก็อย่าลังเล และกลัวที่จะรัก ความหวาดกลัวไม่ใช่เรื่องแปลกของมนุยษ์ คนทุกคนมีสิทธิ์ที่จะกลัวและก้าวพลาด แต่หากไม่เคยพลาดหรือล้มเจ็บมาก่อน เรา จะรู้ได้อย่างไรว่า มันคือความเจ็บปวด ถูกมั้ยคะ รัก นั้นก็ดี แต่สำคัญต้องคำนึงถึงหน้าที่และความรับผิดชอบด้วยเป็นสำคัญ ไม่มีอะไรดีไปกว่าการได้พูดคุยและเปิดใจกันและกัน เขาคนนั้นของ คุณ จัดว่าเป็นลูกผู้ชาย คนหนึ่ง ที่กล้ายอมรับความจริง แต่ มีแต่นะค่ะ จงมองอีกมุม และเป็นกระจกสะท้อนให้กับตัวเองว่า เธอ คนนั้น ของเขา จากเขาไปเพราะอะไร หากไม่แคร์ และพร้อมที่จะเดินไปด้วยกันแล้ว ก็คงไม่ต้องไม่อะไรถามกันต่ออีก แต่หากอีกฝ่าย มักมีข้อกังขาและกังวลเสมอ บอกได้เลยว่า ชีวิต จะไม่มีความสุขเลยค่ะ พี่ไม่ได้ให้น้อง ตัดรัก ชิ่งหนี คุณพ่อลูกหนึ่ง แต่น้องก็มีความฝันและสิ่งที่ต้องให้สำเร็จ หากคนอีกคน พร้อมที่จะเคียงข้างและคอยเป็นกำลังให้เรา นั่นถือว่าเป็นสัญญานที่ดีคะ การมีครอบครัวเป้นเรื่องละเอียดอ่อนมาก เรื่องมากมายสับซ้อน จุกจิกและละมุนละไม ตึงก็ขาด หย่อนก็แย่ ผูกไม่แก้ก็ลำบาก ไม่มีอะไรกระเตื้องวุ่นวือ มันก็กลับกลายเป็นความไร้รสชาติของชีวิตเสียอีก วันนี้ดี วันอื่นร้าย อีกวันร้องไห้ อีกสามวัน เอ๊ะ ช้านเป็นอะไร ไม่มีอะไรวิเศษไปกว่าการได้เป็นแม่คน (พี่เองก็ไม่เคยเป็น ) ไม่มีอะไรวิเศษกับการได้เห็น คนตัวเล็ก เติบโต ทีละนิดในสายตาเรา แต่ท่ามกลางสิ่งเหล่านั้น มันคืออุปสรรคที่มองไม่เห็นเเละกำหนดมันไม่ได้ จงอย่าให้ความสับสนเข้ามามีส่วนในการดำรงชีวิต จงหาใครสักคนที่พูดแล้วสบายใจและเป็นที่พึ่ง อยากร้องไห้ ก็ร้อง อย่าเก็บ อยากตะโกน ก็หาที่เงียบๆตะโกน (เพราะมันจะสบายใจ) อึดอัด ก็ออกไปหาที่โล่งตาสบายใจ แต่อย่าหนี เพราะเราไม่ผิด เมื่อคนอีกคนของน้องเคลียร์ตัวเอง เพราะตอนนี้เขาก็เคลียร์ตัวเขาเองกับน้องแล้ว แต่สำหรับ น้องก็ต้องเคลียร์ใจน้องด้วยค่ะ เวลามันจะเเสดงทุกอย่างออกมาเองว่า ดี หรือ ชั่ว พี่เอาใจช่วยให้ทุกอย่างผ่านไปด้วยดี คนเราพลาดกันได้ ไม่แปลก หย่าร้างกันมากี่ครั้ง กว่าจะเจอคนที่ใช่ก็เหมือนจะคนเป็นที่ไม่ใช่ แต่ทำไม มันกลายเป็นใช่ รักคนที่เขารักเรา ห่วงเรา ดีกว่าไปรักคนที่ไม่สนอะไรในตัวเราเลย ไม่ต้องแสดงบ่งบอกอะไรทั้งนั้นว่า เรา รักอีกคนมากแค่ไหน เพราะสุดท้าย หากอีกฝ่ายได้แต่ตั้งข้อสงสัยและมีคำถาม มันจะกลายเป็นเหนื่อยทั้งคู่ แถมยังต้องมานั่ง ทำให้อีคิวต่ำลงอีก และที่สำคัญที่สุด การได้มี ชีวิตน้อยๆมารักเราแม้เราไม่ได้เป็นผู้ให้กำเนิด นั้นเป็นสิ่งสวยงามค่ะ การเป็นคนที่ถูกรัก พี่ว่าเป็นสิ่งที่วิเศษมากเหลือเกิน และมันจะไม่ผิดเลย หากวันนึ่งสิ่งเหล่านั้นจะเติบโตเป็น มิตรภาพที่แสนสวยงามและยั่งยืน ทำใจให้สบายค่ะ หลังพี่กลับมาเดือนหน้าหวังว่าน้องคงสบายใจขึ้น หากมันอัดอั้นจริงๆ มานั่งระบายทางนี้ล่ะกัน  เดือนหน้าพี่พอว่างนัดหม่ำข้าว ไม่ดื่มเหล้าสักวันก็ได้เอ้า แฮะๆ ช่วงนี้ชุลมุนวุ่นวายค่ะ ล้นมือไปหมด ส่วนเรื่องหัวใจของอิช้านนั้น ด้วยที่เป็นคน รับอะไรง่ายๆและทำใจอะไรได้ง่าย คงเพราะชินกับการสูญเสียและการเสียใจมาไม่ใช่น้อย เหตุการณ์ครั้งนี้จะทำทำให้น้องแกร่งและเติบโตขึ้น พร้อมพบเจอสิ่งที่สวยค่ะ และจำไว้อย่างน่ะค่ะว่า Lessons will be repeated to you in various forms until  you have learned them. When u have learned them, you can then go on the next lesson. จากคุณ : ตัวลีป ปลิวลม นอยด์ (Nada Sousou) - [ 9 พ.ค. 51 06:13:29 ]

ความคิดเห็นที่ 35 ขอบคุณสำหรับทุกๆ ความเห็นอีกครั้งนะคะ ขอบคุณที่อุตส่าห์เสียเวลากันมากมายช่วยพิมพ์แต่เรื่องดีๆ ให้เราได้อ่าน... เรื่องระยะเวลาสิบปีสำหรับเรา ตรงช่วงกลางๆ จริงๆ ไม่ค่อยได้ติดต่อกันเท่าไหร่หรอกค่ะ แค่ถามทุกข์สุขทั่วไปแบบเพื่อนเป็นพักๆ เค้าก็มีแฟนเป็นของตัวเอง เราก็มีแฟนเป็นของตัวเอง ในรายละเอียดต่างๆ ในชีวิต เราก็ไม่ได้คุยกันมากขนาดนั้น อย่างดีก็แค่เมล์ตอบกันนิดหน่อยเท่านั้นแหละค่ะ รู้จักกันมาสิบปี ไม่ได้แปลว่าคบกันเป็นแฟนมาสิบปีค่ะ คบตอนแรกแล้วเลิก แล้วก็เป็นเพื่อนกันมาเรื่อยๆ จนวนมาเจอกันอีกครั้งหลังจากผ่านไปสิบปีค่ะ เข้าใจยากนิดหน่อยนะคะ ^^" ไอ้เรื่องแบบนี้มันไม่่ค่อยเกิดขึ้น ในชีวิตใครเท่าไหร่หรอกค่ะ ไม่คิดว่าชีวิตนี้วงจรชีวิตจะวนมาเจอกันอีกแล้วด้วยซ้ำ ตอนก่อนที่เราจะไปญี่ปุ่นซักปีนึง เรายังไม่รู้ด้วยซ้ำว่า เค้าจะมาอยู่ที่ญี่ปุ่น จริงๆ มาอยู่ก่อนหน้าเราซักพักหนึ่งแล้วด้วย ความสัมพันธ์รอบนี้ของเรา จริงๆ เพี่งเริ่มมาได้ไม่นาน ซัก 7-8 เดือน ก่อนหน้านี่ก็แค่คุยกันบ่อยๆ เพิ่งจะมาเดทกันจริงจังตอนหลังจากที่มาญี่ปุ่นแล้ว เพราะฉะนั้นถึงจะคุยกันทุกวันตั้งแต่ตอนที่อยู่ไทย แต่นับจำนวนครั้งที่ได้เจอกันจริงๆ ในญี่ปุ่น ยังแค่ไม่กี่ครั้ง เพราะว่าเราเพิ่งมาได้แค่เดือนกว่าๆ เอง เราก็พอจะเข้าใจว่าทำไมถึงเพิ่งจะมาบอก อย่างแรกก็เพราะว่าเรื่องสำคัญทั้งหลาย เป็นเราก็ไม่คุย ผ่านโทรศัพท์หรือว่าเมล์แน่ๆ อยากจะพูดต่อหน้าเมื่อได้เจอ อีกอย่างก็คือถ้าหากเขาบอกเราตั้งแต่ตอนที่ เราอยู่ไทย รับรองได้ว่าไม่มีกระทู้นี้เกิดขึ้นแน่ๆ เราคงจะไม่แม้แต่จะให้โอกาสเขาอีกครั้ง เราคงตัดใจไป ตั้งแต่แรก เราไม่คิดว่าการตัดใจเป็นเรื่องยากอะไรนักหนา ถ้ารักจะทำเราทำได้เสมอ เพียงแต่ว่าเรา สมควรที่จะทำหรือไม่ พูดจริงๆ แล้วครอบครัวเรา แม่ของเราก็เป็น single mom เรารู้ดีว่ามันลำบากขนาดไหน พ่อของเราออก จากบ้านเราไปตั้งแต่ตอนที่เราอายุเท่ากับมิเชลพอดี เราไม่เคยโทษพ่อเรา เรารู้แค่ว่าถ้าหากเข้ากันไม่ได้ ไม่ว่ายังไงมันก็คือเข้ากันไม่ได้ เรายังเจอพ่อเราอยู่ตลอด แล้วเราก็ไม่ได้รู้สึกว่าการที่พ่อตัดสินใจทำ แบบนั้นเป็นเรื่องที่ไม่ดี แต่จากพื้นฐานอันนี้อาจจะทำให้เราเข้าข้างแฟนเราไปหน่อยก็ได้ เราคิดว่าผู้ชายที่รับผิดชอบ เลี้ยงดูลูก นั้นเป็นคนดี เพราะว่าแม้แต่พ่อเราก็ยังไม่ทำ ไม่ว่าครอบครัวเรา พ่อหรือแม่จะตัดสินใจอะไรไป เราเองก็ยังรักพวกเค้า เรารู้ว่าการตัดสินใจทุกอย่าง มีเหตุผลของคนๆ นั้น support อยู่เสมอ ไม่ว่าจะเป็นเรื่องที่ดีหรือว่าไม่ดี ไม่ว่าเหตุผลจะฟังขึ้นหรือมไม่ก็ตาม เราพูดกับทุกคนอยู่เสมอว่า คนเราแต่ละคน ไม่เข้าใจกันเพียงเพราะว่าสิ่งที่สำคัญสำหรับคนๆ หนึ่งนั้น ไม่สำคัญสำหรับคนอีกคนหนึ่ง ถ้าหากเรายอมรับว่าสิ่งนั้นมันสำคัญสำหรับเขา เราก็จะเข้าใจกันมากขึ้น สมมติว่าถ้าหากเรามีเศษกระดาษอยู่แผ่นหนึ่งที่สำคัญสำหรับเรามาก แล้วมีคนเอามันไปทิ้ง เราคงจะโกรธ และอีกฝ่ายก็คงไม่เข้าใจว่าทำไมต้องโกรธ นั่นก็เป็นเพราะว่าสิ่งที่สำคัญสำหรับเรา ไม่สำคัญสำหรับเขา ปัญหามันถึงได้เกิดขึ้น เราบอกแฟนเราไปว่า ตอนนี้เราจะไม่ให้คำตอบ ไม่ตัดสินใจอะไรทั้งนั้น เพราะว่าเรายังทำไม่ได้ ถึงจะคิด ให้หัวแตกยังไงก็คิดไม่ออก ในเมื่อมันเป็นเรื่องที่คิดหาคำตอบยังไงก็คงไม่มี เพราะฉะนั้นเราก็จะไม่คิด ให้มันเสียเวลา เผลอๆ เราอาจจะต้องใช้เวลาอีกเป็นปีเพื่อที่จะคิดเรื่องนี้ด้วยซ้ำ ไม่ว่าเรื่องนี้จะสรุปลงยังไงก็ตาม เราบอกได้ว่า ไม่มีใครผิด เราจะใช้เวลาคิดช้าๆ ด้วยเหตุผลและด้วย ความรู้สึก การตัดสินใจของเราไม่ว่ามันจะออกมายังไง แฟนของเราก็ต้องยอมรับไปตามนั้น แก้ไขเมื่อ 09 พ.ค. 51 07:02:29 จากคุณ : แพนด้าหน้าใส - [ 9 พ.ค. 51 06:58:13 ]

ความคิดเห็นที่ 36 ถามตัวเองให้แน่ใจ ว่าเรารักเค้ามากแค่ไหน... คนเราหากจะรักกันแล้ว  ต้องพร้อมที่จะยอมรับในทุกๆสิ่งของอีกฝ่าย  ต้องพร้อมที่จะให้อภัยในสิ่งที่เค้าเคยผิดพลาดมาก่อน   ความรักคือสิ่งสวยงาม ความรักคือการให้อภัย ยังไงดีล่ะ   อยากให้คุณคิดให้ดี  สิ่งที่คุณต้องการและเป้าหมายในชีวิตตอนนี้ของคุณคืออะไร   เรียน  หรือ มีครอบครัว เรียน  เรียนเพื่อนอะไร  เรียนเพื่อจะได้ทำงานทีตัวเองชอบ ทำงานที่ดีในอนาคต...แล้วครอบครัวล่ะค่ะ คุณคิดจะมีครอบครัวไม๊  อายุคนเราสั้นนัก  ตอนนี้ก็30แล้ว อีกกี่ปีกว่าจะจบ  อีกกี่ปีกว่าจะแต่งงาน  และอีกกี่ปีกว่าจะมีลูกของตัวเอง ( แต่ถ้าคิดจะเรียน ไม่คิดจะมีครอบครัวประเด็นนี้ก็จบ  ตัดไปได้เลย  มุ่งเรียนดีกว่าค่ะ  แต่ถ้ายังหวังลึกๆว่า ชีวิตนี้ต้องมีครอบครัวที่น่ารัก  ก็ต้องมานั่งตรองดูค่ะ ) การที่เรามีคนรักที่รักเรา ถึงเค้าจะมีลูกมาก่อน  แต่เด็กคนนั้นเค้าก็เปิดใจและพร้อมที่จะรักเรา  มันเป็นสิ่งที่ดีไม่ใช่เหรอคะ... น้องเค้าน่าสงสารนะคะ  คาดว่าคงโหยหาอ้อมกอดแม่อยู่เหมือนกัน  หากคุณเข้าไปเติมเต็มเป็นส่วนหนึ่งในชีวิตครอบครัวเค้าก็เป็นสิ่งที่ดีไม่ใช่เหรอคะ แต่ทั้งนี้ทั้งนั้น เท่าที่อ่านมา คุณก็เพิ่งได้มาพบปะกันจริงๆ จังๆ แค่เดือนกว่าๆเอง ยังไงก็ลองดูไปเรื่อยๆก่อนก็ดีค่ะ   และพยายามนึกถึงเป้าหมายชีวิตเราให้มากๆ สุดท้ายคำตอบอยู่ในใจคุณแล้วหล่ะค่ะ... จากคุณ : lilyai (LilyAi) - [ 9 พ.ค. 51 08:06:19 ]

ความคิดเห็นที่ 37 แวะมาอ่านค่ะ   โดยส่วนตัวคงตอบอะไรไม่ได้เพราะ ยี่สิบต้นๆ ผ่านอะไร มาไม่มากจ๊า.................................... สู้ๆค่ะ  เอาตัวเองเป็นที่ตั้ง จากคุณ : My life in Japan. - [ 9 พ.ค. 51 08:17:22 ]

ความคิดเห็นที่ 38 มิเชลน่ารักมากครับ ถ้าผมเป็นพ่อคงรักเข้ากระดูกดำ ....หนึ่งกำลังใจ... จากคุณ : p - [ 9 พ.ค. 51 08:25:31 A:123.224.214.148 X: TicketID:170522 ]

ความคิดเห็นที่ 39 น้ำตาไหลเลยค่ะ น้องมิเชลน่ารักมากค่ะ แต่มันเป็นเรื่องจริงไม่ใช่นิยาย พี่ว่าน้องแพนด้าสามารถตัดสินใจเองได้เพราะเป็นเรื่องใหญ่และเป็นเรื่องเกี่ยวกะอนาคตด้วย และละเอียดอ่อนมากค่ะ มาระบายในนี้ได้พี่ๆทุกคนเป็นกำลังใจให้ค่ะ ทำตามที่เราอยากทำ ตามหัวใจตัวเองด้วยค่ะ และคิดรอบคอบ จากคุณ : แม่บ้านณ.โตเกียว - [ 9 พ.ค. 51 09:18:14 ]

ความคิดเห็นที่ 40 คุณแพนด้าคะ .. ลองให้แต่ละคน ได้ใช้ชีวิตอยู่ด้วยกัน ทุกวันเป็นครอบครัวดู ซัก เดือนนึงขึ้นไป (อาจจะเป็นช่วงคุณแพนด้าปิดเทอมก็ได้ค่ะ) โดยพยายาม ปกติ ๆ ทำใจกลาง ๆ  อยู่ในจุดที่ตัวเองสบายใจที่สุด . . ไม่ได้สัมผัสจริง ๆ ไม่สามารถรู้ความรู้สึก ได้ค่ะ ............. หากกำลังคิด หาคำตอบ ผลสรุป สำหรับเรา มัน ไม่มีที่ตายตัวค่ะ มีแต่ความน่าจะเป็น ไม่เหมือน 1+1+1 ผลเป็น 3 และจะเป็นอย่างนั้น นะคะ คนที่มีความเหมือนกับเรามาก จนน่าตกใจ เคยพูดประโยคนึงกับเราไว้ว่า .. เรื่องไหนที่มัน คิดหาคำตอบไม่ออก kangaeru koto janai kamo.. จากคุณ : il y a (il y a) - [ 9 พ.ค. 51 09:25:18 ]

ความคิดเห็นที่ 41 ทุก ๆ ท่านแนะนำไว้เยอะแยะ ผมเองเป็นผู้ชายไม่ได้เรื่องคนนึง ขอเป็นแค่กำลังใจ และเอาใจช่วยคุณแพนด้าหน้าใสก็แล้วกันนะครับ จากคุณ : monboy01 - [ 9 พ.ค. 51 09:41:20 ]

ความคิดเห็นที่ 42 สามีเราก็มีลูกสองคนค่ะก่อนที่จะรู้จักเรา เราคิดว่าทุกคู่รักต้องเจออุปสรรคอย่างใดอย่างหนึ่ง แต่ในเมื่อเรารักกันจริง ทุกอย่างก็น่าจะผ่านไปได้ด้วยดีน่ะค่ะ เป็นกำลังใจให้นะคะ  ^^ จากคุณ : cutyLilo - [ 9 พ.ค. 51 10:00:38 ]

ความคิดเห็นที่ 43 สรุปแล้ว เพิ่งจะ มาคบกันอีกครั้งหนึ่ง ได้ 7-8 เดือน.. แล้ว ออกเดท กันจริงๆ..แค่ เดือน กว่าๆ นี้ ใช่ไหมคะ.. พี่เข้าใจความรู้สึกคุณแพนด้า คะ..ว่าตอนนี้ มัน สับสน ว้าวุ่น..ทำอะไรไม่ถูก. เท่าที่อ่าน คุณแพนด้าเขียน..รักแฟนมาก และ ยอมรับ น้องมิเชล ไป แล้ว.. แต่ส่วนลึกของหัวใจ มันยังขัดแย้งอยู่ ว่า เค้ามีลูก เราต้องเป็นแม่..เรารับได้ไหม. ใครๆ ก้ออยากมีครอบครัว โดยเริ่มต้น ที่ 2 คน..แต่ลูกก้อไม่ผิด..แถมน้องมิเชล เข้ากับคุณแพนด้า ได้ดี.. พี่ว่า ตอนนี้ ขึ้นอยู่กับ ส่วนลึกของหัวใจ น้องแพนด้า เองละคะ..ว่า..จะยอมรับ น้องมิเชล เป็นลูกสาว ของตัวเองได้ไหม..หมายถึง ในอนาคต ถ้าแต่งงานกันไป มีลูกของตัวเองขึ้นมา น้องมิเชลก้อต้องเป็นลูกสาวคนโต..ให้ความรักแก่ลูกเท่ากัน ถ้าคิดว่า ทำได้ ก้อคบกันต่อไป.. แต่ถ้า ยังสับสน ให้คำตอบแก่ตัวเองไม่ได้..คงต้องใช้เวลา ศึกษา กันซักระยะหนึ่ง.. เพราะจริงๆ แล้ว พี่ไม่ทราบว่า แฟนคุณแพนด้า เป็นคนอย่างไร..อ่านแต่ข้อความ พี่ก้อว่า เค้าเป็นคนดีมากๆๆๆ เป็นพ่อที่ดี มีความรับผิดชอบ..และคงต้องเป็นสามีที่ดี ได้ ในอนาคต แต่ ส่วน ที่คุณแพนด้า ไม่เห็นไม่ทราบ..คนอ่านก้อไม่ทราบไปด้วย.. จึงบอกไม่ได้ ว่า ให้คบต่อไป หรือว่า เลิกกันดีกว่า..เพราะหลายๆ คน ที่บอกว่า ดี.. อาจจะออกลาย หลังจากอยู่ด้วยกัน ก้อมี..หรือว่า คนที่นิสัยไม่ดี..พออยู่ด้วยกัน กับเป็นคน ดีมากๆ ก้อมีคะ.. ตอนนี้จึงอยู่ที่คุณแพนด้า คนเดียว จริงๆ กะ กับการตัดสินใจ..อย่าวู่วาม..นะคะ พี่ว่า ตอนนี้ คบกัน แบบ เพื่อนสนิทกัน..ไปก่อน.(แบบที่คบกันมา ตั้งหลายปี).. กว่าคุณแพนด้า จะเรียนจบ คงอีกหลายปี ยังมีเวลาศึกษากันนาน คำพูดและการกระทำ ของน้องมิเชล..(อายุ พอๆ กะ ลูกสาวพี่เลยคะ)..เค้ายอมรับ คุณแพนด้า นะคะ เด็กขนาดฟันหน้ากำลังหลุดเนี่ย เค้ายังไม่รู้จักการเสแสร้ง มายา หรือ หลอกลวงได้ เค้าทำด้วยความเต็มใจ ชอบก้อชอบ เกลียดก้อคง วิ่งหนีไปแล้ว.. ตั้งใจเรียน ขอให้สำเร็จไวๆ..ค่อยๆ คิด ค่อยๆ ทำนะคะ..ส่งกำลังใจมาให้คะ.. จากคุณ : **ความฝัน..และ..สุดที่รัก** - [ 9 พ.ค. 51 10:02:35 ]

ความคิดเห็นที่ 44 ค่อย ๆ คิดค่ะ ความรักเป็นเรื่องละเอียดอ่อน ...และอนาคตก็เป็นเรื่องที่ไม่สามารถรู้ได้ แต่สร้างได้ เป็นกำลังใจให้นะคะ   เอาใจช่วยคุณแพนด้าหน้าใสค่ะ ^^ จากคุณ : manachan - [ 9 พ.ค. 51 10:12:41 ]

ความคิดเห็นที่ 45 ถ้าตอนนี้คุณแพนด้าฯ ยังสับสนก็ปล่อยวางปัญหาต่างๆ สักพักค่ะ อย่าพึ่งไปคิดอะไรให้ปวดหัวเลย   เวลาจะเป็นตัวแปรที่ช่วยให้เรื่องต่างๆ คลี่คลาย... จากคุณ : morinaga - [ 9 พ.ค. 51 10:30:57 ]

ความคิดเห็นที่ 46 อืม ตอนแรกคิดว่าแฟนคุณแพนด้าฯมีคนอื่นระหว่างที่คบกัน ถ้าอย่างนั้นไม่ต้องคิดหาคำตอบให้เสียเวลาเลย แต่กลายเป็นว่า เขามีคนอื่นตอนช่วงกลาง ๆ ที่เคยเลิกกันไป มีประสบการณ์ความรักอันน้อยนิด แล้วเรื่องที่คุณกำลังประสบก็ถือเป็นเรื่องใหญ่ มีผลระยะยาว ก็ต้องถามตัวเองก่อนว่า รักเขามากแค่ไหน   แล้วเว้นระยะห่างไว้สักพัก ปล่อยเวลาผ่านไปก่อน เดี๋ยวก็จะได้คำตอบเอง คิดอะไรตอนนี้มากนักคงไม่ได้ เพราะจิตใจยังว้าวุ่นอยู่ ผ่านไปสักพัก เดี๋ยวก็จะได้คำตอบจากตัวคุณเอง คุณจะรู้เองค่ะ เชื่ออย่างนั้นค่ะ จากคุณ : ไปต่อไป... - [ 9 พ.ค. 51 10:33:35 ]

ความคิดเห็นที่ 47 อาจจะช่วยให้ความเห็นอะไรไม่ได้... แต่เป็นกำลังใจให้นะคะ พยายามใช้เวลาู่กับปัญหาและมองให้ลึกๆ ชีวิตเป็นของคุณคะ... ทำเพื่อตัวเอง และทำให้ตัวเองมีความสุขนะคะ อย่าขาดทุนชีวิตคะ... ขอให้มีความสุขมากๆ นะคะ จากคุณ : noot (thangthai_ladypink) - [ 9 พ.ค. 51 10:34:31 ]

ความคิดเห็นที่ 48 บางเรื่องคิดแทบตายตอนนี้ ก็อาจจะยังคิดไม่ออก รอให้เวลามันผ่านไปซักพัก พอหายช๊อกกลับมามีอารมณ์ปกติ แล้วคงหาทางออกได้เอง เข้าใจเลยคะ ว่าเรื่องนี้ไม่มีใครผิดเลย เป็นแค่เหตุการณ์หนึ่งที่บังเอิญเกิดขึ้นมา แล้วมีผลต่อการตัดสินใจเรื่องอนาคตที่บางครั้งเราก็ต้องมีเหตุผลมากกว่าแค่ความรักล้วนๆ ในเมื่อคุณแพนด้าฯเลือกทำตามความฝัน หรือเลือกเรียนไว้แล้ว เรื่องนี้ก็เป็นปัจจัยหนึ่งมาประกอบการตัดสินใจ ด้วยวัยที่ไม่ห่างกันมากกับคุณแพนด้าฯ buna คิดว่า ถ้า buna อยู่ในสถานะอื่น ที่ไม่มีภาระทางการเรียน(ได้มาด้วยความยากลำบาก)ผูกพันธ์อยู่ buna คงไม่มานั่งลังเล แต่เพราะสถานะของตัวคุณเองเป็นแบบนี้ เพิ่งมาได้ไม่ถึงสองเดือนมาเจอเรื่องนี้ คงคิดลำบากแหล่ะคะ อยากบอกว่ารู้สึกตื้นตันใจแทนคุณแพนด้าฯมาก ที่ทุกคนมาช่วยกันให้กำลังใจ และขอให้คุณผ่านพ้นเรื่องกลุ้มใจแบบนี้ไปได้นะคะ ไม่ว่าผลจะออกมาเป็นแบบไหน ขอให้หาความต้องการที่แท้จริงของตัวเองให้เจอก่อนนะคะ ก่อนที่จะมีการตัดสินใจอะไรลงไป มีเนื้อเพลงท่อนหนึ่งที่สมัยเด็กๆชอบมากบอกว่า อย่าให้ชีวิตใครพัง เพราะเธออ่อนแอ อันนี้เรื่องจริงคะ จริงใจในความต้องการของตัวเองหาตัวเองให้เจอก่อน แล้วค่อยตัดสินใจอย่างเด็ดขาดและมั่นคง จะได้ไม่เสียใจในวันหลัง และจะดีกับทุกฝ่ายด้วยคะ ปล. เป็นคนพูดจาไม่ค่อยรู้เรื่อง ถ้าอ่านแล้วงง ขอจงให้อภัยกันนะคะ แค่มาให้อีกหนึ่งกำลังใจน่ะคะ จากคุณ : buna - [ 9 พ.ค. 51 10:45:44 A:133.67.139.17 X: TicketID:157641 ]

ความคิดเห็นที่ 49 เรา...ถึงแม้จะไม่ได้รู้จักคุณ แล้วก็เพิ่งสมัครเป็นสมาชิกได้ไม่นาน แต่จากที่อ่านทุกถ้อยคำที่คุณเขียนแล้ว เราว่าตัวหนังสือของคุณจริงใจมากเลยนะคะ และนั่นคงเป็นเหตุผลที่แฟนคุณรักคุณ เราไม่เคยมีประสบการณ์แบบคุณ คงเข้าใจทุกความรู้สึกไม่ได้ และอาจจะไม่มีข้อเสนอแนะดีๆ อย่างหลายค.ห. ข้างบน แต่เราเชื่อเรื่องโชคชะตานะคะ ก็อาจจะฟังแปลกๆ จะมาบอกเล่าเรื่องความเชื่อของตัวเองทำไม แค่อยากบอกว่าไม่ต้องคิดให้หัวแตก ไม่ต้องพยายามอะไรมากมาย บางครั้งสัญชาตญาณจะบอกเราเองค่ะ ถ้าสมมติคุณยังไม่รู้เรื่องลูกสาวของเค้า ณ วันนี้ คุณคิดเรื่องแต่งงานกับเค้าแล้วหรือยัง คุณกับเค้าอยู่ในขั้นที่หลับตาแล้วมองเห็นภาพตัวเองในชุดเจ้าสาวและเค้าที่ยืนอยู่ข้างกายคุณในวันแต่งงานออกหรือยัง ถ้าผ่านขั้นนั้นมาแล้ว แสดงว่ามั่นใจในตัวเค้าแล้วค่ะ หลังจากนั้นค่อยคิดเรื่องความรู้สึกว่าจะเป็นแม่คน แล้วลำดับถัดมาค่อยเป็นความรู้สึกของคนที่เป็นแม่ของคนที่ไม่ใช่ลูกเรา งงมั้ยคะ... คือเรากำลังบอกวันนี้มันยังเร็วไปมั้ยที่จะคิดเรื่องการมีลูก เหมือนสถานการณ์มันเร่งรัดคุณให้คิดน่ะค่ะ อยากให้ข้อคิดนิดนึง เป็นเรื่องที่เราเคยได้ยินกันมาบ้างแล้ว ผู้หญิงบางคนสวย เก่ง นิสัยดี มีพร้อมทุกอย่าง วันนึงพอรู้สึกตัว อายุมากขึ้น ไม่มีสามี ไม่มีความรัก ก็เลยไปขอเด็กมาอุปการะเป็นลูกบุญธรรมและสามารถรักเด็กคนนั้นได้อย่างเต็มใจโดยที่ไม่ทราบด้วยซ้ำว่าพ่อแม่เค้าเป็นใคร ผู้หญิงแบบนี้น่ายกย่องดีนะคะ แต่ก็เป็นความสัมพันธ์แบบพึ่งพา ผู้หญิงคนนี้ต้องการรักใครสักคน เด็กต้องการถูกรัก แล้วกรณีที่เป็นลูกของคนที่เรารัก... เราไม่พูดว่ามันไม่ยากที่รักลูกของคนที่เรารัก แต่เราว่ามันน่าจะมีหนทาง นั่นเป็นสัญชาตญาณค่ะว่าเราทำได้หรือไม่ได้ ส่วนตัว(ตามประสาคนที่ไม่ได้อยู่ในสถานการณ์จริง) เราคิดว่าเราทำได้ค่ะ ดูเป็นค.ห.ที่ไม่ค่อยมีประโยชน์เลยนะคะ เราว่าคุณจริงใจดี ก็เลยอยากให้กำลังใจคุณเช่นกันค่ะ จากคุณ : ohime - [ 9 พ.ค. 51 11:29:25 ]

ความคิดเห็นที่ 50 อ่านเรื่องของน้องแพนด้าตั้งแต่เมื่อคืน อินมาก ชีวิตไม่ต่างจากละครเลย แต่นี่เป็นชีวิตจริง ๆ ที่ไม่รู้ว่าสุดท้ายนางเอกจะตัดสินใจอย่างไร สำหรับพี่ตอนนี้ก็พูดไม่ออกบอกไม่ถูก แต่ก็อยากให้กำลังใจ ค่อย ๆ คิดอย่างรอบคอบ ให้เวลากับตัวเองได้ตั้งตัวตั้งใจ ตอนนี้น้องแพนด้ากำลังสับสนว่าจะสานสัมพันธ์ต่อหรือไม่ พี่ลองคิดกลับว่าถ้าวันนี้พี่เป็นน้องแพนด้า พี่จะทำอย่างไร คิดยาวไปถึงการตัดสินใจในอนาคตนะว่า จะแต่งงานด้วยหรือไม่ คนเราจะตัดสินใจแต่งงานหรือไม่แต่งงาน มันมีองค์ประกอบหลายอย่างเอามาคิดในการตัดสินใจ ถ้าพี่ตัดสินใจเลิก เพราะแฟนมีลูกติด กลัวเป็นภาระความรับผิดชอบ เหตุผลมันน้อยไปหรือเปล่า เพราะน้องมิเชล  6 ขวบแล้ว แฟนไม่ได้หวังคบเราเพื่อให้เราไปดูแลลูกติดหรอก เพราะทุกวันนี้แฟนก็จัดการดูแลน้องมิเชลได้ พี่จะตัดสินใจคบต่อ ถ้าเราทั้งคู่มีความรัก ความผูกพัน นิสัยใจคอไปกันได้ มีใจดวงเดียวกัน อยากดูแลกันและกัน แบ่งปันความทุกข์ความสุขซึ่งกันและกันได้ และอีกมากมายเหตุผลประกอบกัน เป็นกำลังใจให้นะคะ ตอนนี้ก็ตั้งใจเรียน ช่วงระหว่างเรียน ถ้ามีเวลาก็ลองให้โอกาสน้องมิเชลและแฟนด้วย เรียนจบค่อยตัดสินใจก็ไม่สายค่ะ จากคุณ : Omiya - [ 9 พ.ค. 51 11:41:37 ]

ความคิดเห็นที่ 51 บางทีเราก็คิดขำๆ ว่าถ้ารัฐบาลญี่ปุ่นรู้ว่าเราได้ทุนมาเรียนแล้วจะเป็นแบบนี้ คงไม่ให้ทุนเรามาแต่แรก ^^ บางทีเราก็คิดว่ามันเป็นดวงรึไง ทำไมเราถึงมาอยู่ที่นี่ ทำไมเราถึงมาเจอกันอีก พูดจริงๆ ว่าตอนนี้ความรู้สึกของเรา 50-50 ค่ะ จริงๆ เพราะเรารู้ว่าอกหักเสียใจไปมันไม่ตาย คนที่ไม่เคยต้องรับผิดชอบชีวิตใครนอกจากชีวิตของตัวเองแบบเรา พอมาเจอแบบนี้เข้าก็กลัวเป็นธรรมดา วันก่อนตอนที่เราไปที่บ้านแฟนเรา วันที่เจอมิเชลแหละค่ะ แกหยิบสมุดนิทานออกมา เราก็บอกว่าเราไม่ค่อย เก่งภาษาญี่ปุ่นหรอกนะ แกก็ถามว่าเหรอ เพราะว่ามาจากอเมริกาใช่มั้ย? เราก็บอกว่าเปล่า เรามาจากประเทศไทย แกก็ทำท่างงๆ จริงๆ ก็ไม่แปลกหรอก แกไม่รู้จักประเทศไทย แกรู้จักแค่ญี่ปุ่นกับอเมริกา เราก็บอกไปว่า เรามาจากประเทศที่ชื่อว่าไทย อยู่ลงไปทางใต้จากญี่ปุ่นหน่อย แกก็วิ่งออกจากห้องไปที่ห้องแฟนเรา ซักพักหนึ่งแกก็ถือแผนที่โลกแผ่นใหญ่มา แล้วก็เอามากาง ถามเราว่าประเทศไทยอยู่ตรงไหน เราก็เลยชี้ให้ดูว่า อยู่ตรงนี้ไง ญี่ปุ่นอยู่ตรงนี้ แล้วตรงนี้ก็ไทย มิเชลก็บอกว่าอ๋อ ใกล้กันนิดเดียวเองนี่นา ญี่ปุ่นกับไทย เมื่อก่อนมิเชลอยู่ที่อเมริกา แล้วแกก็ชี้ไปตรงแคลิฟอร์เนีย บ้านมิเชลอยู่ตรงนี้ แต่ตอนนี้มาอยู่ ญี่ปุ่น แล้วแกก็ชี้มาที่ญี่ปุ่น อย่างน้อยเราก็ทำให้เด็กคนนึง สนใจประเทศไทยขึ้นมาได้ละนะ 555... จากคุณ : แพนด้าหน้าใส - [ 9 พ.ค. 51 11:43:09 ]

ความคิดเห็นที่ 52 คุณแพนด้ารักแฟนไหมคะ อยากจะอยู่ด้วยกันตลอดไปไหมคะ ถ้าคำตอบคือใช่ก็ไม่ต้องคิดอะไรแล้วค่ะ อดีตเราเปลี่ยนแปลงไม่ได้แต่อนาคตเรากำหนดได้ไม่ใช่หรือ ตอนนี้คุณก็เรียนไปด้วยคบกับเค้าไปด้วยเหมือนที่ผ่านมา อย่าพึ่งไปคิดว่าจะเป็นแม่คนหรืออะไร เราคิดว่าแฟนคุณจริงจังกับคุณมากถึงพาคุณไปบ้านเพื่อบอกให้คุณรู้(แถมมีการคุยให้ลูกสาวฟังถึงเรื่องของคุณด้วย) จากที่คุณเล่าถึงน้องมิเชล เราว่าน้องเค้าชอบคุณมากเลยนะ ดูท่าทางน้องเค้าเป็นเด็กน่ารักดีทีเดียว จากคุณ : หัวใจใส่ชุดนักเรียน - [ 9 พ.ค. 51 11:44:28 ]

ความคิดเห็นที่ 53 เมื่อวันจันทร์ เราตัดสินใจโทรนัดเพื่อนคนหนึ่งมาเจอ เป็นเพื่อนที่เราไม่ได้เจอมา 7 ปีแล้วค่ะ เพื่อนของเราเป็นคนญี่ปุ่น ชื่อว่าชิน ชินเองก็มีความสัมพันธ์ในครอบครัวที่ไม่ค่อยจะธรรมดาเหมือนกัน เราจึงได้คิดว่าชินน่าจะให้ความเห็นเราได้บ้างไม่มากก็น้อย ชินเป็นผู้ชายญี่ปุ่น อายุ 31 ปี ก็คือมากกว่าเราหนึ่งปีค่ะ แต่งงานแล้ว มีลูกสองคน ชินแต่งงานตั้งแต่อายุ 23 ตอนที่ยังเรียนปริญญาโทไม่จบ ที่เราว่าความสัมพันธ์ของชินไม่ค่อยธรรมดานั่นก็คือ ภรรยาของชิน อายุมากกว่าชิน 12 ปี ตอนที่ชินอายุ 23 ภรรยาของเค้าอายุ 35 แล้ว ชินบอกว่าการที่เค้ารีบแต่งงานก็เพราะว่าภรรยาของเค้าอายุมากขึ้นเรื่อยๆ ถ้าไม่รีบแต่งก็น่าสงสาร ขินมีความสุขกับครอบครัวของเค้ามาก เค้าบอกว่าภรรยาของเค้าทำอาหารก็เก่งด้วย แน่นอนว่าชินไม่ได้รีบแต่งกับภรรยาเพราะว่าท้องก่อนแต่งหรือว่าอะไรทั้งนั้นค่ะ เพราะว่าชินอยากมีลูกมาก แต่เนื่องจากภรรยามีอายุที่ค่อนข้างมาก ทำให้มีลูกได้ยาก จนล้มเลิกความตั้งใจที่จะมีลูกไป ชินและภรรยาจึงตัดสินใจรับเอาลูกของญาติ มาเป็นลูกบุญธรรม เป็นลูกชายให้ชื่อว่าโอโตคิค่ะ ภายหลังจากที่ชินรับเอาโอโตคิมาเลี้ยงได้สองปี ภรรยาของชินก็ตั้งท้องและคลอดลูกสาวออกมาชื่อว่ามิอุ ทำให้ครอบครัวนี้มีทั้งลูกที่รับมาเลี้ยงและลูกที่เป็นลูกแท้ๆ ของตัวเอง ชินบอกว่าถึงจะไม่มีความเกี่ยวข้องกันทางสายเลือดเลย แต่โอโตคิก็เป็นลูกของเค้า ความรู้สึกของเค้าที่มีต่อโอโตคิไม่เคยเปลี่ยนแม้ว่ามิอุจะเกิดมาแล้วก็ตาม เค้ารู้ดีว่าคนที่ทำแบบเค้าได้มีไม่มาก เราเล่าเรื่องทั้งหมดของเราให้ชินฟัง ชินบอกคำแรกว่า เราก็มีแฟนที่ดีนี่นา เราบอกไปว่าใช่ เรายอมรับว่าเค้าดีมากๆ แต่ปัญหาตอนนี้มันอยู่ที่เรา เราถามชินไปว่า จะเป็นไปได้จริงๆ เหรอที่เราจะสามารถเลี้ยงดูและก็รักลูกที่ไม่ได้มีความเกี่ยวข้องทางสายเลือดของเราได้เลย เราทั้งกลัว ทั้งกังวล กลัวว่าเราจะหน้าที่แม่ให้กับมิเชลได้ไม่ดีพอ เรากลัวว่ามิเชลจะมีปัญหาในอนาคต เรากลัวมากว่าเราจะไม่ดีพอสำหรับมิเชล ฯลฯ เรากินข้าวไปด้วย คุยไปด้วย แต่น้ำตาเราแทบจะไหลตลอดเวลา เราไม่อยากจะกระดิกตะเกียบไปคีบอะไรมากินเลยด้วยซ้ำ แต่คำตอบที่ชินให้เรามา ก็ทำให้เราคิดได้หลายอย่างมาก ชินบอกว่าเราคงจะลำบากใจมากเลยสินะ แต่การที่เราเสียใจ ลำบากใจ ไม่แน่ใจ ทรมานใจว่าเราจะดีพอ เราจะทำได้ กับการเป็นแม่ของมิเชลรึเปล่า นั้นเป็นสิ่งที่ดีแล้ว เพราะมันเป็นสิ่งที่ทำให้เห็นว่าเราจริงจังกับเด็กคนนี้มากมายแค่ไหน ถ้าหากเราไม่ลังเล ไม่เสียใจ ไม่ลำบากใจละก็ ต่อไปจะต้องมีปัญหาแน่ๆ ที่สำคัญที่สุด ชินถามเราว่าทำไมเราถึงได้คิดว่าการที่ไม่มีความเกี่ยวข้องกันทางสายเลือดจะทำให้ไม่สามารถเป็นครอบครัวเดียวกันได้ล่ะ ทั้งๆ ที่การสร้างครอบครัวนั้น มันเกิดจากการที่สามีและภรรยา ที่ไม่ได้มีความเกี่ยวข้องกันทางสายเลือดแม้แต่น้อย มาแต่งงานกันแล้วกลายเป็นครอบครัว ความผูกพันธ์กันทางใจคือสิ่งที่ทำให้ครอบครัวเกิดขึ้นมาไม่ใช่เหรอ P.S. เผื่อใครสงสัยว่าทำไมเราอยู่ตอบกระทู้ได้ตลอด บังเอิญวันนี้อาจารย์ของเราเค้าขอแคนเซิลเซมินาร์หนึ่งครั้งค่ะ แหะๆ จากคุณ : แพนด้าหน้าใส - [ 9 พ.ค. 51 12:27:03 ]

ความคิดเห็นที่ 54 อ่านรายละเอียดช่วงหลังๆดูแล้ว บางทีก็รู้สึกเหมือนว่า คุณอาจจะคิดมากไปว่าจะต้องทำหน้าที่เป็นแม่คนแล้ว ที่คุณบอกว่า " คนที่ไม่เคยต้องรับผิดชอบชีวิตใครนอกจากชีวิตของตัวเองแบบเรา พอมาเจอแบบนี้เข้าก็กลัวเป็นธรรมดา " ความจริงจัง จริงใจ ของคุณที่มีต่อน้องมิเชลและแฟนของคุณ ไม่ได้หมายความว่าคุณจะต้องแบกเรื่องหนักๆเครียดๆ หรือว่าต้องไปรับผิดชอบเป็นแม่ของน้องเขาในทันที จริงๆก็แค่ทำเหมือนเดิม คบกับแฟนเหมือนเดิม รักกันเหมือนเดิม ส่วนน้องมิเชล ก็เหมือนเราได้เล่นกับเด็กน่ารักอีกคน เป็นหลาน เป็นลูกของเพื่อนสนิท(ลูกของแฟน) เท่านั้นเองน่ะค่ะ คุณก็ไม่เห็นต้องรับผิดชอบเตรียมตัวเป็นคุณแม่ยังสาวเสียหน่อยใช่มั้ยคะ ส่วนต่อไปจะได้เป็นครอบครัวเดียวกันหรือไม่ จะรักลูกเท่ากันหรือไม่ มันยังไม่เกิดขึ้นเลยอะค่ะ แต่เราก็เข้าใจนะ ผู้หญิงก็มักจะคิดล่วงหน้าไปไกลแล้วก็กลุ้มใจกับสิ่งที่ยังไม่เกิดขึ้น เราก็เป็น :-) เอาไว้จะแต่งงานกันจริงๆแล้วค่อยกลุ้มนะ ตอนนี้หายกลุ้มก่อนดีกว่าค่ะ จากคุณ : Superfunkycalifragisexy - [ 9 พ.ค. 51 13:14:15 ]

ความคิดเห็นที่ 55 คุณชินเพื่อนคุณให้ข้อคิดดีมากๆ เลย กระทู้นี้มีประโยชน์มากจริงๆ ทำให้เราได้ข้อคิดในชีวิตเพิ่มขึ้นอีกเพียบเลย ชอบมากๆ โดยเฉพาะย่อหน้าสุดท้ายของความคิดเห็นที่ 53 จากคุณ : หัวใจใส่ชุดนักเรียน - [ 9 พ.ค. 51 13:20:31 ]

ความคิดเห็นที่ 56 เราคิดแบบคุณคห ห้าสิบสี่อ่ะค่ะ คือว่า ยังเรียนอยู่ ยังไม่ได้จะแต่งงาน ใช้ชีวิตแบบเดิม คบกันเป็นแฟนกัน แล้วมิเชลก็คือ ลูกของแฟนไงคะ ยังไม่ต้องคิดว่าจะต้องเป็น *แม่* ระหว่างเรียน ก็คบกันเป็นแฟนเหมือนเดิม ระหว่างนี้เราก็จะรู้เองว่า ความรู้สึกยอมรับได้ไหม หรือความรู้สึกของเรามันเปลี่ยนไปยังไง จากเมื่อก่อนที่มีกันสองคน ยังไงเสีย ถ้ายังเรียนอยู่  ก็ศึกษากันไป แล้วตอนนั้น คำตอบสำหรับตัวเอง และการตัดสินใจ คงทำได้ง่ายกว่านี้ จากคุณ : puimnida - [ 9 พ.ค. 51 13:39:33 ]

ความคิดเห็นที่ 57 มาเป็นกำลังใจให้คุณแพนด้าหน้าใสค่ะ สู้ๆนะค่ะและคิดเยอะๆค่ะ จากคุณ : จ๋าค่ะ (hunyjaja) - [ 9 พ.ค. 51 14:43:01 ]

ความคิดเห็นที่ 58 อยากแนะนำว่า ...ให้คิดเรื่องเรียนมาก่อนค่ะ ผ่านพ้นเรื่องเรียนไปได้ เรื่องแบบนี้คงหาคำตอบได้เอง หน้าที่ความรับผิดชอบของคนที่ถูกเรียกว่าแม่ มันหนักหนาสาหัส คุณแพนด้าได้ทุนมาเรียน เราอยากให้คุณแพนด้าใช้โอกาสที่ได้มา ให้คุ้มค่า โอกาสที่จะได้ถูกเรียกว่าแม่ เป็นเวลาหลังจากเสร็จสิ้น ภาระการเรียนและทำงาน บางทีภาระการทำหน้าที่แม่ มันยุ่งจนทำให้ เราไม่มีเวลาทำอย่างอื่นเลยค่ะ คิดดีๆ นะคะ อย่าเอาเคสของคนอื่นมา เปรียบเทียบกับตัวเอง แต่ละคนมีเงื่อนไขที่แตกต่างกันค่ะ จากคุณ : ทรมานเธอราพี - [ 9 พ.ค. 51 14:52:28 ]

ความคิดเห็นที่ 59 ผมว่าบางทีคิดมากไปก็ไม่ดีครับ ในเมื่อคุณไม่ได้โกรธแฟน ไม่ได้รังเกียจมิเชล ตอนนี้ก็ยังไม่ได้คิดไปถึงเรื่องแต่งงาน แฟนคุณก็ดูแลมิเชลเองได้ดีอยู่แล้วไม่ได้ต้องให้คุณมารับภาระตรงนี้ ก็ทำเหมือนปกติไปนั่นแหละครับ อาจจะมีไปเที่ยวด้วยกันสามคนบ้างบางครั้ง ถ้าไปกันได้ดีก็ไม่น่าจะมีปัญหาอะไร มิเชลก็น่ารักออก ปล.แนะนำการ์ตูนให้อ่านซักเรื่องละกันครับ อ่านแล้วอาจจะอยากรับมิเชลมาเป็นลูกขึ้นมามั่งก็ได้ : ) จากคุณ : ลาบราดอร์สีดำ - [ 9 พ.ค. 51 15:01:46 ]

ความคิดเห็นที่ 60 อ่านแล้ว รู้สึกรักน้องมิเชล จริงๆ เลยค่ะ จากคุณ : spangle (spangle) - [ 9 พ.ค. 51 15:18:01 ]

ความคิดเห็นที่ 61 เข้ามาให้กำลังใจคุณแพนด้าค่ะ บางทีคำตอบของอะไรๆ มันอาจไม่ได้มีในตอนนี้ รอเวลาผ่านไปซักพัก ในขณะที่คุณทำหน้าที่หลักของคุณไปด้วย อาจจะเห็นหรืออาจจะพบกับคำตอบก็ได้นะคะ ขอให้ทุกอย่างผ่านไปด้วยดีนะคะ ... จากคุณ : จุดๆๆ - [ 9 พ.ค. 51 15:40:16 A:58.4.109.85 X: TicketID:022178 ]

ความคิดเห็นที่ 62 ก่อนการตัดสินใจก็คิดอย่างรอบคอบ เมื่อทำไปแล้วก็ทำให้ดีที่สุด หากว่าที่ทำไปไม่ได้ผล หรือล้มเหลว ก็ขอให้รู้ว่า คุณได้ทำเต็มที่และดีที่สุด (ณ เวลานั้น ๆ) แล้ว ไม่มีอะไรต้องเสียใจ ไม่มีอะไรเสียเปล่า เพราะทุกเรื่องที่เกิดขึ้นในชีวิตเรานั้นย่อม ต้องมีเหตุผล และมีประโยชน์แน่ ๆ อย่างน้อย ๆ ก็เป็นบทเรียนในอนาคต God must have his reason... ขอให้การตัดสินใจของคุณมาจากใจคุณเอง หากเกิดความผิดพลาดก็จะได้ไม่ต้อง เสียใจว่า...ไปเชื่อใครต่อใคร... ว่าแต่สงสัยว่า ทำไมแฟนเก่าเค้าถึงหนีไปครับ? น่าจะเป็นสิ่งที่ควรนำมาพิจารณา สุดท้าย... "Family" is the group of people based on the relationship, not base on geneticity, or distance... คิดว่าน่าจะคือคำตอบนะครับ... จากคุณ : dont wanna no - [ 9 พ.ค. 51 17:43:25 ]

ความคิดเห็นที่ 63 อาจจะแนะนำอะไร ไม่ได้มากเท่าไหร่นะคะ เพราะว่า คห.ทุกคน ที่ผ่านมาดีดีทั้งนั้น แต่ก็ ความคิดเห็นส่วนตัวนะคะ ตอนนี้เรื่องเพิ่งจะเกิด เหมือนเครื่องกำลังร้อนๆอยู่ ให้เวลาผ่านไป  ๆ ๆ อีกซักระยะ เครื่อง(จิตใจ)คงจะเย็นลง คุณแพนด้า บอกว่ารักที่จะเรียน ก็ทำตามที่ตัวเองรัก แฟนคุณ ก็ทำงาน และเป็นพ่อของน้องมิเชล.... มีเวลา สามคนก็ ดูหนัง ฟังเพลง ไปเที่ยว กันสามคน ต่างคนต่างทำหน้าที่ของตัวเอง แต่ว่าก็ยังเป็นกำลังใจ เป็นที่ปรึกษา และ มีเวลาศึกษากันไปอีกเรื่อยๆ ยังไม่ใช่จะย้ายเข้าไปรับหน้าที่เป็นแม่ตอนนี้ใช่ไม๊คะ ก็เป็น เพื่อนสนิทเป็นคนใกล้ชิดที่สุดไปก่อน ยังมีเวลาศึกษากันไปอีกเรื่อยๆ..เวลาผ่านไป คุณแพนด้าเรียนจบหรือพร้อมเมื่อไหร่ คิดว่าตอนนั้น คงจะตัดสินใจได้แน่วแน่ และได้ดีกว่าตอนนี้ นะคะ ค่อยๆคิดนะคะ อย่าเครียด จนเสียสุขภาพ ทุกอย่างอยู่ที่ใจ ขอให้ผ่านช่วงเวลานี้ไปไวๆ และกลับมาเข้มแข็ง ยิ้มสู้ เหมือนเดิมเร็วๆนะคะ เป็นกำลังใจให้อีกคนค่ะ.....^^ จากคุณ : UriBoU - [ 9 พ.ค. 51 19:22:06 ]

ความคิดเห็นที่ 64 ไม่เคยมีประสบการณ์ และความรู้ก็คงจะน้อยกว่าใครๆ เลยไม่รู้จะแนะนำอย่างไรดี บางทีสิ่งทีคำตอบของปัญหาของคุณ คงยังไม่ถึงเวลาที่จะตอบก็ได้นะคะ เพราะตอนนี้ คุณพ่อของน้องมิเชล ก็ดูแลน้องเขาได้เป็นอย่างดี เขาบอกคุณ อาจจะเพียงเพื่อให้คุณรับรู้ว่า ตัวเขานั้นไม่ใช่คนตัวเปล่าอีกต่อไปแล้ว คุณจะยังรับเขาไว้พิจารณาอีกหรือเปล่า ก็ได้ค่ะ หรือถ้าเขาร้องขอ ความรับผิดชอบของคุณต้องน้องมิเชลแล้ว อันนี้ก็เป็นอีกเรื่องหนึ่งนะคะ ตอนนี้สิ่งที่คุณน่าจะทำได้คือ ลองที่จะศึกษาการมีส่วนร่วมในชีวิตของเขาสองคนพ่อลูกดูว่า คุณทำได้หรือไม่ ถ้าได้ค่อยคิดถึงในขั้นต่อไป ถ้าไม่ได้ ก็ค่อยถอยออกมา สิ่งที่คุณสงสัยในเรื่องความสัมพันธ์ ของมนุษย์ต่างสายเลือดว่าจะ รักกันได้หรือไม่นั้น ก็เป็นเรื่องที่น่าคิดค่ะ เราเป็นคนคิดน้อย เลยลองเอาไปเทียบกับลูกหมาที่เราเคยเลี้ยง แม้จะไม่มีความสัมพันใดๆ ทั้งต่างกันทางสปีชีย์อีกด้วย แต่เราก็ยังให้ความรัก ความผูกพันกับมันได้ แล้วนี่คนนะคะ เด็กที่มีทีท่าน่ารักเสียด้วย เราจะทำใจให้รักไม่ได้เชียวหรือคะ เป็นอีกหนึ่งกำลังใจให้คุณนะคะ จากคุณ : Hergest - [ 9 พ.ค. 51 20:16:42 ]

ความคิดเห็นที่ 65 ถ้าไม่คิดมาก ก็อย่าไปอะไรกับมันมากเลย ส่วนที่ไม่ดีก็มองผ่านๆบ้างก็ดีนะ คิดซะว่าคุณไม่ใช่คนแรกที่แต่งงานกับพ่อหม้ายลูกติด ยังมีคนอีกมากมาย ที่แต่งงานกับพ่อหม้ายเรือพ่วง หรือแม่หม้าย ดูอย่างสิเรียมดิ เป็นต้น แต่ดูถ้าคุณแพนด้าคงไม่ใช่คนคิดน้อยอะดิ เริ่มจากข้อแรก เลย   ไม่ยอมบอกความจริงแต่แรก บางคนอาจมองข้าม บางคนอาจให้อภัย แต่ถ้าสำหรับผมนะ ผมเสียความรู้สึกมากๆ และต้องอยู่บนเส้นด้ายแห่งความหวาดกลัว ไปตลอดชึวิต จะมีคนคิดถึงความรู้สึกของผมบ้างไหม   กลัวว่าแฟนจะปกปิดอะไรเราหรือเปล่า และถ้าเกิดเรื่องใหญ่ในภายภาคหน้ามากกว่านี้ แต่เขาไม่ยอมบอกเราเพียงเพราะว่าทนไม่ได้ที่จะเห็นเราเสียใจ หรือทนไม่ได้ที่ต้องเสียเราไป จะอะไรก็แล้วแต่ ผมต้องอยู่กับสิ่งเหล่านี้ไปตลอดชีวิต...ถึงแม้เคสผมจะไม่มีลูกติด แต่ก็ไม่ยอมบอกความจริงแต่แรก บอกตรงๆเสียความารู้สึก และหดหู่อย่างแรง หุหุ จะมีใครเห็นอกเห็นใจเราไหม คือพูดง่ายๆ เป็นผม ผมขอบ้ายบาย ตัดไฟเสียตั้งแต่ต้นลมดีกว่า เก็บสิ่งดีๆ เก็บความทรงจำดีเขาไปดีกว่า...... คือที่พิมพ์ออกมานีบอกได้ว่า มันทำได้ยาก และยังมีตัวแปรอื่นๆอีกมากมาย ไม่มีใครรู้ดีไปกว่าเราสองคนจริงไหม ซึ่งถ้าในอดีตผมทำได้ ณ วันนี้ตัวผมเองก็คงโสดอยู่และไม่มีลูก คือตัวผมเองทำไม่ได้นั้นแหละ ก็ต้องมองโลกแบบปลง และอย่าไปยึดติดกับมันมาก จากคุณ : BEETONG - [ 9 พ.ค. 51 22:13:02 ]

ความคิดเห็นที่ 66 ต่อมา....ปัญหา บอกได้คำเดียวว่า คุณเคยได้ยินคำนี้ไหม "อยู่เพื่อลูก" คุณจะเข้าใจลึกซึ้งกับมันแน่ๆ ถ้ามันไม่ได้เป็นโลกสึชมพู อย่างที่คุณจินตนาการไว้ ตอนนี้มันก็ดีแหละ เพราะว่าแต่ละคนก็มีพื้นฐานความรักและการให้อภัยเป็นที่ตั้ง แต่ถ้าต่อไป มันเริ่มจืดจางลงล่ะ ..... เกิดคุณมีน้องล่ะ ทำไง ขนาดพี่น้องท้องเดียวกัน ยังทะเลาะกัน แม่รักพี่มากกว่าหนู แม่รักหนูมากกว่าพี่ ....จะอะไรก็แล้วแต่ คุณจะทำยังไงล่ะ มันสุดยอดแห่งความละเอียดอ่อนเลย ถ้าลูกแฟนคุณกับลูกคุณ เป็นอภิชาติบุตรมาเกิด มันก็ไม่มีปัญหาอะไร แต่ถ้าไม่ล่ะ อะไรจะเป็นสิ่งรับประกันได้เรื่องหนักอกหนักใจแบบนี้จะไม่เกิดขึ้นในอนาคต แต่ถ้าคุณไม่แคร์และพร้อมที่จะเผชิญและฟันฝ่าปัญหาร่วมกันกับแฟนคุณแล้วล่ะก็ .....................คำตอบอยู่ในใจคุณแล้วนี่ ชีวิตคนเรามันสั้นนัก ถ้าไม่มีสีสรรเข้ามาในชีวิตคงเซงแย่ มีเศร้าบ้าง ทุกข์บ้าง คละกันไป เหมือนกินก๋วยเตี๋ยวแหละ ถ้าไม่ได้ปรุงเลยก็จืดชีด มีเผ็ดบ้าง เค็มบ้าง มันก็ดีนะ จากคุณ : BEETONG - [ 9 พ.ค. 51 22:28:19 ]

ความคิดเห็นที่ 67 เข้ามาอ่านจนจบ ทำให้นึกถึง คำๆนี้เลยอะคะ "Ohana means family in an extended sense of the term including blood-related, adoptive or intentional. It emphasizes that family and friends are bound together and members must cooperate and remember one another." ที่อยู่ใน lilo & stitch คือ...อาจจะดูไม่ค่อยเกี่ยวกัน แต่..นึกถึงขึ้นมาอะคะ เป็นกำลังใจให้ด้วยคนนะคะ... ขอให้ข้ามผ่านทางแยกนี้ไปได้ด้วยดีนะคะ... จากคุณ : penguin_vanilla - [ 9 พ.ค. 51 23:30:00 ]

ความคิดเห็นที่ 68 สวัสดีค่ะ คุณแพนด้าหน้าใส ติ๊กเข้าไปอ่านเรื่องราวในบล็อคแล้วนะคะ เห็นใจมากเลย บางครั้งบางเรื่องที่เรารู้กะทันทัน ทำให้เรารู้สึกแย่กับมันมาก ๆ เหมือนกันนะคะ แต่ติ๊กเชื่อว่า เวลาจะทำให้ได้คิดและทบทวนเรื่องราวได้ จุดมุ่งหมายของคุณแพนด้ามาที่นี่ เพื่อมาเรียน ทำตามความฝันของตัวเอง อ่านเรื่องราวของคุณแพนด้าหน้าใส แล้ว ทำให้คิดถึงละครญี่ปุ่นขึ้นมาตะหงิด ๆ ติ๊ก เชื่อว่า ต้องผ่านไปได้ด้วยดีนะคะ อย่าเครียดค่ะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ จากคุณ : แม่น้องคะน้าจัง (Kana Jan) - [ 10 พ.ค. 51 11:43:10 ]

ความคิดเห็นที่ 69 อ่านเรื่องของคุณแพนด้าแล้ว ทำให้นึกถึงการ์ตูนเรื่องนึงขึ้นมา เรื่องเดียวกับที่คุณลาบราดอร์สีดำแนะนำน่ะค่ะ คำแนะนำของชินดีมากเลยค่ะ โดยเฉพาะประโยคสุดท้าย คิดว่าตอนนี้คุณแพนด้าคงจะสับสนอยู่ บางทีลองทำใจให้สบายๆ อย่าคิดอะไรมาก　แล้วคุณจะเห็นคำตอบเองค่ะ ึ ได้อ่านคคหของหลายๆท่านแล้ว แต่ละท่านมีคคหที่ดีมากค่ะ เราคงให้ได้แต่กำลังใจเท่านั้น อย่าคิดมากนะค่ะ จากคุณ : maigo - [ 10 พ.ค. 51 21:27:43 ]

ความคิดเห็นที่ 70 สวัสดีค่ะคุณแพนด้าหน้าใส ดิฉันไม่ค่อยได้ตอบอะไรในกระทู้เท่าไหร่ แต่ก็ได้รับความรู้จากคุณอยู่เสมอๆ เวลาคุณเขียนกระทู้อะไรก็ชอบพูดถึงแฟนบ่อยๆ ดิฉันคิดอยู่เสมอว่าคุณกับแฟนน่ารักมากๆ และรักกันมากๆ พอเจอกระทู้นี้เข้า ก็ทำให้อดไม่ได้ที่จะฝากข้อความถึงคุณ เรื่องนี้เป็นเรื่องใหญ่มากๆ และอยากให้คุณลองไตร่ตรองดีๆนะคะ คนเราคิดไม่เหมือนกัน คุณคงไม่สามารถเอาคำตอบของใครมาใช้ตัดสินใจได้ทันที อยากให้คุณค่อยๆคิดและจินตนาการดูว่าชีวิตของคุณกับแฟนที่มีน้องมิเชลเพิ่มขึ้นมาจะเป็นยังไง คุณลองใช้เวลากับน้องมิเชลให้มากขึ้น ความรู้สึกกังวลอาจจะเปลี่ยนไปก็ได้นะคะ คนเราถ้าไม่ใช้เวลาด้วยกัน ก็คงไม่เกิดความผูกพันและรักกันได้ คุณกับน้องมิเชลก็เป็นแบบนั้นเช่นกัน ลองให้โอกาสน้องเค้าหน่อยนะคะ และแฟนคุณก็เป็นคนดีมากๆ ขอพูดจริงๆว่าผู้ชายดีๆนี่หายากมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ และยิ่งในประเทศญี่ปุ่นมีน้อยมากจริงๆ คิดดูดีๆนะคะ และ ขอเป็นกำลังใจให้ ^_^ จากคุณ : Sophian - [ 10 พ.ค. 51 21:53:38 A:221.191.105.80 X: TicketID:069495 ]

ความคิดเห็นที่ 71 เข้ามาร่วมให้กำลังใจครับ จากคุณ : หนุ่มน้อยจ้า - [ 11 พ.ค. 51 17:26:52 ]

ความคิดเห็นที่ 72 เข้ามาให้กำลังใจช้ามากๆ ขอโทษด้วยนะคะ ถึงเรายังไม่เคยเจอกัน แต่รู้สึกเหมือนคุ้นเคยกับคุณแพนด้าหน้าใสมากๆเลย ตอนนี้คิดว่าคุณคงสับสน แล้วยิ่งเพิ่งมาญี่ปุ่นด้วย หายใจลึกๆนะคะ พยายามอย่าเพิ่งคิดอะไรมาก ลองดูไปเรื่อยๆก่อนดีมั๊ยคะ เราเองก็ไม่สันทัดเรื่องนี้เท่าไหร่ แต่มีประสบการณ์ทางอ้อมมาเหมือนกัน ( ไม่ใช่กับตัวเราโดยตรงค่ะ )  แล้วแต่คนจริงๆค่ะ บางคนก็เข้ากันได้ด้วยดี อันนี้ เราคิดเอาเองว่า คุณแพนด้าฯอย่าเพิ่งกลุ้มใจอะไรไปขนาดนั้นเลยค่ะ ตอนนี้ที่อยู่ตรงหน้าคือต้องเรียนก่อน เราเองยังพับเรื่องความรักไว้ก่อนเลยค่ะ เพราะตอนนี้แค่เรียนอย่างเดียวก็จะเอาตัวไม่รอดอยู่แล้ว เลยไม่มีเวลาคิดถึงเรื่องความรักเท่าไหร่ ตามความเห็นเรานะคะ คุณยังมีเวลาอยู่ที่นี่อีกพักนึง เอาไว้อะไรๆเข้าที่เข้าทางกว่านี้ค่อยกลับมาคิดดีไหมคะ   ใจเย็นๆนะตัวเอง มีอะไรโทรหาได้นะคะ ถ้าเครียดไม่รู้จะคุยกับใคร ( ให้เบอร์ไปทางหลังบ้านแล้วนะคะ ^^ ) จากคุณ : มอนจะ - [ 11 พ.ค. 51 22:53:27 ]

ความคิดเห็นที่ 73 สวัสดีอีกครั้งค่ะ ขอโทษที่หายไปนานเลย เราเพิ่งไปชิสึโอกะกลับมาค่ะ ไปมาตั้งแต่วันศุกร์และก็กลับมาตอนเช้าวันจันทร์ เดี๋ยวต้องไปมหาลัยต่อ เราต้องขอบคุณทุกๆ คนมากๆ นะคะ สำหรับกำลังใจและคำแนะนำทั้งหลาย ทั้งในกระทู้ หน้าบ้าน หลังบ้าน ในบล๊อก ฯลฯ เราไปอยู่ชิสึโอกะมาสามวัน ยิ่งเราอยู่นาน เราก็ยิ่งรู้สึกว่าแฟนเราเป็นคนดี เค้าดูแลเราพอๆ กับที่ดูแลลูกของเค้า ทำอาหารให้ทุกมื้อ ทำความสะอาดบ้าน พอมีเวลาว่างก็จะเอาการบ้านของมิเชลออกมาดู ดูตารางสอน จัดกระเป๋าว่าวันจันทร์มิเชลต้องเอาอะไรไปโรงเรียนบ้าง ดูว่าแต่ละวันข้าวกลางวันมีอะไรกินที่โรงเรียน พอเสร็จแล้วก็ดูดฝุ่น ล้างห้องน้ำ รีดผ้า (เป็นเรายังไม่ทำเลยค่ะ..) เวลาออกไปซุปเปอร์ ก็จะถามว่าเย็นนี้ จะกินอะไร แล้วก็จะนึกว่าในตู้เย็นมีอะไรอยู่บ้าง และต้องซื้ออะไรเพิ่ม เวลาเดินซื้อผักก็เลือกซื้อแบบจริงจัง พอๆ กับคุณแม่บ้านเลยค่ะ เวลากินข้าวแฟนเราถามว่าเราจะกินอะไร เราก็บอกว่าเรากินข้าวกะไข่เจียวก็ได้ (อยู่ไทยก็กินแบบนี้) แฟนเราบอกว่าไม่ได้ ไม่มีผัก - -" แฟนเราเข้มงวดกับมิเชลพอสมควร แต่ถึงเวลาเล่นก็เล่น แต่เวลาดุก็ดุจริงๆ ค่ะ พอเรามีเวลาว่าง แฟนเราจะ บอกว่าให้อ่านหนังสือได้แล้ว และพูดเสมอว่าอย่าลืมว่า เรามาอยู่ที่ญี่ปุ่นเพื่ออะไร เราคุยถึงเรื่องแม่ของมิเชลนิดหน่อย แฟนเราบอกว่าศาลตัดสินให้แฟนเราเป็นผู้ปกครองของมิเชล และ ห้ามไม่ให้แม่ของมิเชลมาพบโดยไม่มี supervisor เราคิดว่าเรื่องนี้น่ากลัวนิดหน่อย ทำไมศาลถึงต้อง ทำขนาดนั้น แฟนเราบอกว่าถ้าหากซักวันหนึ่งแม่ของมิเชลเกิดอยากจะเลี้ยงมิเชลขึ้นมาเอง ก็อาจจะมา พาเอามิเชลไปเลย ก็เลยโดนห้ามไว้ เราเองก็สงสารหัวอกแม่ของเค้า แต่เราก็คิดว่าการที่มิเชลอยู่กับแฟน ของเราก็เป็นเรื่องที่ดีแล้ว แม่ของมิเชลโทรคุยกับมิเชลอาทิตย์ละครั้ง เรื่องแม่ของมิเชลก็เป็นเรื่องที่ทำให้เรา จิตตกไปได้เลยเหมือนกัน ยังไงก็ตามเราต้องขอขอบคุณทุกๆ คนอีกครั้งนะคะ ที่ให้ทั้งกำลังใจ ความเห็น ฯลฯ กระทู้นี้แอบยาวแล้ว ไว้มีอะไรเราคงจะโพสระบายต่อในบล๊อก เราดีใจที่ได้มีที่นี่ให้ระบายความในใจออกไป และทุกครั้งที่เราพิมพ์ ก็เหมือนกับการที่เราได้เรียบเรียงความคิดของตัวเองอยู่เสมอๆ ดอกไม้ในรูป มิเชลให้เรามาเมื่อวาน แกบอกว่าแกทำที่โรงเรียน เราก็เลยเอามาโพสให้ทุกๆ คนด้วยเช่นกันค่ะ จากคุณ : แพนด้าหน้าใส - [ 12 พ.ค. 51 09:13:59 ]

ความคิดเห็นที่ 74 น่ารักเหลือเกินค่ะ ทั้งคุณ,แฟนคุณ และเด็ก ในทางเดินที่มีหัวใจของเรา แม้อาจพบกับสิ่งที่ทำให้โศกเศร้า เหนื่อยล้าสิ้นแรง แต่มันจะนำพาความหวังมาด้วยเสมอค่ะ ขอเลือกในสิ่งที่คุณจะไม่หันมาเสียใจภายหลังนะคะ จากคุณ : hIchIrU - [ 12 พ.ค. 51 10:22:40 A:10.90.6.128 X:202.28.181.7 TicketID:176115 ]

ความคิดเห็นที่ 75 สวัสดีคะคุณแพนด้า เราเองก็หายไปนานกว่าจะเน็ตมาใช้รอแล้วรอเล่ากว่าช่างจะมาติดตั้งให้ ต้องนัดกันแล้วนัดกันอีก เรื่องเรียนภาษาก็ปวดหัว เข้าเรื่องเลยดีกว่า เพื่อนๆพี่ๆหลายคนให้คำตอบที่ดีไว้เยอะแล้ว เราเองก็อยากให้คุณแพนด้านึกถึงเป้าหมายสูงสุดในชีวิตที่ตั้งใจมาญี่ปุ่นตั้งแต่แรกไว้ก่อน รักษาความสัมพันธ์ระหว่างคุณและแฟนเอาไว้ที่ระดับแค่แฟนกันเช่นนี้ไปก่อนจนกว่าคุณแพนด้าจะเรียนจบดีกว่าค่ะ แล้วเมื่อนั้นคุณเองก็คงจะมีคำตอบให้กับตัวเองได้ว่าจะเลือกทางไหน เป็นการให้เวลาศึกษาซึ่งกันและกันในสิ่งที่เราไม่คเยรู้จากเค้ามาก่อนและเรื่องน้องมิเชลด้วยว่าเราจะเข้ากันกับน้องเค้าได้ดีแค่ในไหนในระยะยาว ขออวยพรและให้กำลังคุณแพนด้าในการฝ่าฟันอุปสรรคในครั้งนี้ด้วยนะคะ อ้ออีกอย่างนึงเท่าที่เราอ่านมา คุณแพนด้าอยู่กับคุณแค่สองคนใช่มั้ยค่ะ เรื่องนี้เราก็อยากให้คิดด้วยว่าถ้าเกิดท้ายสุดแล้วคุณแพนด้าตัดสินใจแต่งงานกับแฟนคนนี้จริงๆแล้ว เราคิดว่าทางแฟนคุณแพนด้ามีการงานและลูกสาวอยู่ที่นี่ด้วย แล้วจะมีปัญหาในการที่จะเลือกว่าหลังจากแต่งแล้วจะเลือกว่าจะอยู่ที่ไหนหลังแต่งด้วยหรือเปล่าคะ หรือทางคุณแม่คุณแพนด้าจะย้ายมาอยู่ด้วยที่นี่ จากคุณ : i_am_redangel - [ 12 พ.ค. 51 19:04:38 ]

ความคิดเห็นที่ 76 อ่านแล้วเหมือนร้องไห้ในอกเลยคะ  สงสารคุณแพนด้าหน้าใส + มิเชล + พ่อของมิเชล มากคะ แต่ทุกอย่างก็เกิดขึ้นมาแล้ว คุณแพนด้าหน้าใสต้องสู้นะคะ อย่ากังวลใจมากนัก   หัวใจของคุณแพนด้าหน้าใสเท่านั้นที่จะบอกคำตอบของทุกอย่างได้ดีที่สุดคะ จากคุณ : ด.ญ. (matsudo) - [ 13 พ.ค. 51 01:05:55 ]

ความคิดเห็นที่ 77 เอิ่ม...เราว่าปล่อยตามธรรมชาติดีกว่า นึกถึงเพลง let it be ของเต่าทองขึ้นมาเลยบางทีทุกอย่างก็ไม่ต้องรีบวิตกล่วงหน้าหรอกนะคะ เอาใจช่วยค่ะ จากคุณ : tuanim - [ 13 พ.ค. 51 13:14:27 ]

ความคิดเห็นที่ 78 คำตอบน่าจะได้แล้วนะคะ สู้ๆ ค่ะ จากคุณ : Jeban - [ 14 พ.ค. 51 02:23:37 ]

ความคิดเห็นที่ 79 ข้ามห้องเข้ามาตอนตลาดเกือบวายแล้ว ก็ไม่รู้จะแนะนำอะไรดีเหมือนกันค่ะ แค่อยากบอกว่าเป็นกำลังใจให้นะคะ ไม่ว่าจะตัดสินใจยังไง ก็ขอให้ผลออกมาดีนะคะ ป.ล. เราชอบตัวหนังสือคุณค่ะ รู้สึกว่าคุณเป็นคนละเอียดอ่อนดีจัง ป.ล.2 ชอบประโยคนี้ที่คุณเขียนมากๆ "เราพูดกับทุกคนอยู่เสมอว่า คนเราแต่ละคน ไม่เข้าใจกันเพียงเพราะว่าสิ่งที่สำคัญสำหรับคนๆ หนึ่งนั้น ไม่สำคัญสำหรับคนอีกคนหนึ่ง ถ้าหากเรายอมรับว่าสิ่งนั้นมันสำคัญสำหรับเขา เราก็จะเข้าใจกันมากขึ้น สมมติว่าถ้าหากเรามีเศษกระดาษอยู่แผ่นหนึ่งที่สำคัญสำหรับเรามาก แล้วมีคนเอามันไปทิ้ง เราคงจะโกรธ และอีกฝ่ายก็คงไม่เข้าใจว่าทำไมต้องโกรธ นั่นก็เป็นเพราะว่าสิ่งที่สำคัญสำหรับเรา ไม่สำคัญสำหรับเขา ปัญหามันถึงได้เกิดขึ้น" จากคุณ : ลิปดา-พิลิปดา (Lipda - Pilipda) - [ 15 พ.ค. 51 16:09:44 ]

ความคิดเห็นที่ 80 กะว่าจะหาเรื่องใน pantip อ่านปมชู้รัก มือที่ 3 ซะหน่อย แต่เรื่องนี้ซับซ้อนมากมาย   ฟังจากที่เล่าเเล้ว น้องมิเชลน่ารักดีนะครับ เด็กกล้าเเสดงออกดีด้วย ขอเป็นกำลังใจให้คุณแพนด้าหน้าใส(กิ๊งด้วยรึเปล่าไม่ทราบ) เห็นด้วยมากๆว่า บางครั้งการที่แต่ละคนมีมองความสำคัญของแต่ละสิ่ง ไม่เหมือนกัน มันก็ยากที่จะเข้าใจกัน ผมว่าคุณแพนด้าหน้าใส ทำถูกต้องแล้ว ไม่ว่าในอนาคตคุณจะตัดสินใจอย่างไร ก็ขอให้ก่อนวันข้างหน้าจะมาถึง คุณได้ไตร่ตรอง คิดพิจารณาในสิ่งที่เลือกเดินให้ดีที่สุด เพื่อให้วันนึงมองกลับมา ถึงแม้จะเสียใจ แต่ก็ไม่เสียดายในสิ่งที่เลือกไป เพราะสิ่งนั้นมันดีที่สุดเเล้ว ไม่มีใครสมหวังทั้งชีวิต ไม่มีใครมืดสนิทจิตอับเฉา ฟ้าของใครไหนจะมีแต่มีเทา ฟ้าใครเล่าไหนจะมีเเต่สีทอง OraNgePenCIL  SHaMaN Clan Xiii จากคุณ : OraNgePenCIL Clan Xiii (ตาเขียว) - [ 18 พ.ค. 51 06:04:44 ]

ความคิดเห็นที่ 81 เห็นด้วยกับความเห็นที่54 เชียร์คุณแพนด้านะคะ ตั้งใจเรียนให้จบนะคะ สู้ๆกัมบัตเตะค่า จากคุณ : kandida - [ 27 พ.ค. 51 15:03:03 ]