ความคิดเห็นที่ 1 ลองอ่านกระทู้นี้นะคะ http://www.pantip.com/cafe/klaibann/topic/H6567389/H6567389.html คุรจะเห็นว่าหลายๆ คนทำงานตามที่ตัวเองมีความรู้ความสามารถ และหลายท่านเข้ามาอธิบายว่า ควรทำอย่างไร ให้ได้งานตามที่ตัวเองต้องการ นอกจากภาษาตามท้องถิ่นนั้นๆ แล้ว บุคคลิกและลักาณะของแต่ละคนเป็นอีกหนึ่งเหตุผล ที่นายจ้างจะเลือกจ้างหรือไม่จ้างใครสักคน โชคดีค่ะ จากคุณ : mrs.night owl - [ 9 พ.ค. 51 08:29:47 ]

ความคิดเห็นที่ 2 มันมีหลายประเด็นนะคะ อันดับหนึ่ง คือ ภาษา อันดับสอง คือ  ประสบการณ์การทำงาน อันดับสองจุดหนึ่ง คือ การเสนอหรือวิธีเข้าหางาน อันดับสองจุดสอง คือ การหาจุดเด่น หรือจุดขาย อันดับสองจุดสาม คือ การอดทน พยายามในการหางาน ไม่ท้อแท้ต่อการถูกปฏิเสธ (คือข้อนี้ คุณต้องทำเหมือน ตัวคุณคือเซลล์แมน ขายความสามารถของตัวคุณ .. แบบว่า ใครเห็น ก็อยากได้เราไปช่วยงาน อะไรทำนองนี้) อันดับสาม  คือ  สุขภาพ รวมถึง ภาระหน้าที่ของคุณที่เรียกว่าศรีภรรยา อันดับสี่  คือ  การได้รับความสนับสนุนจากคู่ครอง (เรื่องนี้ บางทีดูเหมือนว่าไม่สำคัญ แต่จริงแล้วสำคัญ เพราะหน้าที่หลักของคุณที่ย้ายมา ต่างถิ่น คือ เป็นภรรยา (เป็นแม่บ้าน หรือ เป็นหัวหน้าครอบครัวหญิง) มันก็เลยดูเหมือนว่าจะมีงานรออยู่ตรงหน้าไว้แล้ว คืองานของการเป็นแม่บ้าน  ซึ่งมากน้อยแล้วแต่แต่ละครอบครัว ถ้าคู่ครองไม่สนับสนุน ..จะทำให้ คุณให้เวลากับการอาชีพงานนอกบ้านได้ไม่เต็มที่ หรือไม่ก็ต้องรับผิดชอบทั้งงานนอกงานใน ซึ่ง ก่อให้เกิดความเครียดมากกว่าปรกติ) ............. สมมติว่า อันดับหนึ่ง คุณไม่ค่อยดีนัก คือ ภาษาไม่เก่ง แต่เรื่องของอันดับสองคุณเด่นมาก คือ คุณมีประสบการณ์มาจากการเป็นผู้เชี่ยวชาญเฉพาะด้าน เช่น ด้านแพทย์ ด้านเทคโนโลยี่ ฯลฯ คุณก็มีโอกาสสูงเหมือนกัน   แต่ถ้าคุณอยากทำงานด้านสังคมศาสตร์ ด้านการตลาด ด้านงานบริการ งานสำนักงาน ฯลฯ เรื่องของอันดับหนึ่ง ก็ต้องมาก่อนเลย ไม่งั้น สื่อสารติดขัด งานการทำไม่คล่อง เช่น อยากเป็นเลขาเหมือนสมัยที่อยู่เมืองไทย แต่ภาษาไม่คล่องมากเมื่อเทียบกับเจ้าถิ่น (คืออาจจะเก่งเขียน แต่พูดยังติดขัดเรื่องสำเนียง หรือฟังยังไม่ได้ทุกคำทุกประโยค เป็นต้น) เราก็อาจจะลำบากหน่อยในการหางานในฝัน ยิ่งถ้าไปหางานในประเทศที่ใช้ภาษาที่สาม ซึ่งเราไม่คล่อง คือพูดได้นิดหน่อย การจะเป็นเลขาฯนี่ก็ไม่ใช่เรื่องง่ายเลย คือคุณต้องไปเอาเรื่องภาษามาให้ได้ก่อน นี่ก็ยกตัวอย่างวิเคราะห์ให้ฟังย่อ ๆ  เพราะแต่ละคน แต่ละเคส ก็แตกต่างกันไป และบางทีก็แล้วแต่สถานการณ์ทางเศรษฐกิจในช่วงปีนั้น ๆ ของประเทศที่อาศัยอยู่ (ตอนที่เรา กำลังมองหางาน) รวมถึงเมืองที่คุณไปอยู่อีกด้วย เอาเป็นว่า .. ขอส่งกำลังใจให้หางานได้เร็ววันนะคะ   อย่าเพิ่งหมดกำลังใจกันไปก่อน จากคุณ : บีพี - [ 9 พ.ค. 51 08:37:13 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ขอตาม Link ไปอ่านด้วยคน จากคุณ : คุณนายเหรียญบาท - [ 9 พ.ค. 51 08:44:55 ]

ความคิดเห็นที่ 4 คิดว่าส่วนใหญ่คือ ภาษา ที่เป็นอุปสรรคคะ และถ้าหากจบปริญญามาจากเมืองไทย มักจะหางานลำบาก เพราะว่า คนที่ต่างประเทศส่วนใหญ่จะนิยม จ้างคนที่จบจากมหาลัยภายในประเทศซะมาก สังเกตได้ว่า ถ้า resume เรียนจบจากมหาลัยในประเทศจะมีเปอร์เซ็นต์สูงกว่า ที่จบมาจากไทย เพราะนายจ้างไม่ ต้องคำนึงว่า จะสื่อสารกันไ่ม่รู้เรื่อง ตอนนี้ หางานยากคะ เพราะเศรษฐกิจตกต่ำ พาลจะ เลย์ออฟซะมากกว่าจะจ้างงาน จากคุณ : Scooterella - [ 9 พ.ค. 51 09:29:48 ]

ความคิดเห็นที่ 5 ยกตัวอย่างในเยอรมันละกันนะคะ เพราะอยู่ที่นี่  คนชาติเค้ายังหางานยากเลยค่ะคุณ  บางคนส่งใบสมัครงานไปเป็นร้อยที่ แต่ยังหางานประจำทำไม่ได้ก็มีค่ะ  บางคนใช้เวลาหางานกันเป็นปี ๆ คนที่หาได้ก็ต้อง flexible ด้วย  เพราะที่นี่เดี๋ยวนี้ตำแหน่งงานถาวร ที่ไม่จำกัดระยะเวลาในสัญญาจ้าง หายากค่ะ  ส่วนใหญ่ 2-3 ปี หรืออย่างมาก 5 ปี  คนเยอรมันบางคนจบด็อกเตอร์มา แต่ดิ้นรนหางานที่เป็นตำแหน่งถาวร เลยยังตกงานอยู่ก็มี  นับประสาอะไรกับคนต่างชาติหัวดำแบบเรา ๆ ล่ะคะ  ถ้าอยากได้งานที่ดีในเยอรมัน คุณต้องจบสาขาที่ตลาดที่นี่ต้องการ (วิศวะทุกสาขา แต่เคยอ่านมาเห็นว่าโยธาที่นี่ไม่ค่อยรุ่ง  แพทย์  คอมพิวเตอร์และ IT) เรียนให้จบอย่างน้อยป.โทจากประเทศอื่นที่พัฒนาแล้วที่ไม่ใช่เมืองไทย และพูดภาษาท้องถิ่นได้  นอกจากนี้ การมีความรู้อย่างเดียวก็ไม่พอค่ะ  คุณต้องรู้จักสร้าง connection บ้าง  การได้งานดี ๆ บางทีก็ได้จากคนรู้จักแนะนำบอกต่อกัน  หรือคุณต้องเป็นผู้เชี่ยวชาญทำวิจัยด้านใดด้านหนึ่ง (จบป.เอกขึ้นไป) เรารู้จักอาจารย์คนไทยในเยอรมันอยู่ท่านนึงค่ะ  อาจารย์แต่งงานกับสามีชาวเยอรมัน ตัวอาจารย์เองได้ทุนมาทำวิจัยหลังปริญญาเอกในสายวิทยาศาสตร์ พอหมดทุน แกก็ทำงานเป็นนักวิจัยและสอนนักศึกษาในมหาวิทยาลัยที่นี่  ภาษาเยอรมันอาจารย์ไม่ได้ดีมากนะคะ แต่แกเป็นคนมีความสามารถ และสายงานของอาจารย์ไม่เกี่ยวกับภาษา  หรือเมื่อเร็ว ๆ นี้เราเคยไปโพสตอบกระทู้นึง จขกท.จบป.เอกทางวิศวะ และได้รับข้อเสนอจากบริษัทเยอรมันให้ทำวิจัยกับเค้า  แสดงว่าคนไทยที่ได้งานดี ๆ ทำที่นี่ก็มีค่ะ  แต่ต้องเก่งพอสมควรเลยล่ะถึงจะหางานไม่ยาก ถ้าเป็นงานออฟฟิศนั่งโต๊ะ หรืองานที่ต้องติดต่อกับคนมากนั้น ภาษาเยอรมันต้องคล่องมากค่ะ  เพราะเค้ามีตัวเลือกเยอะ  เค้าต้องเลือกคนเยอรมัน(ที่พูดเยอรมันคล่องแน่ ๆ เพราะเป็นภาษาแม่) และพูดภาษาอังกฤษได้ดีอยู่แล้ว แก้ไขเมื่อ 09 พ.ค. 51 15:28:59 จากคุณ : Sonnenschein - [ 9 พ.ค. 51 15:26:14 ]

ความคิดเห็นที่ 6 เราว่า สามีเขาน่าจะเป็นเหมือนที่คุณลีลาวดีบอกนา ปัญหาเรื่องภาษาก็มีส่วน คนจบโท ก็ไม่ใช่ว่าจะใช้ภาษาอังกฤษได้ดี มีถมไปที่จบโท แต่ชีวิตนี้ทำงานไม่ได้ใช้ภาษาอังกฤษเลย แล้วจะเอาทักษะทางภาษามาจากที่ไหนหละ ตัวเขาเองก็อาจจะยังติดหัวโขนที่เมืองไทยอยู่ด้วยหรือเปล่าเลยทำให้หางานไม่ได้ ปริญญาเมืองไทย มันไม่มีความหมายที่นู๊นหรอกนะคุณ ประสบการณ์การทำงานก็แถบจะไม่มีประโยชน์ เพราะ set up เมืองไทยกับที่นู๊นมันต่างกันมาก ส่วนใหญ่เวลาไป ก็ต้องเริ่มจากศูนย์ใหม่เกือบแทบทั้งนั้น จะจบอะไรมาก็เถอะ ถ้าอยากทำงานก็ต้องเริ่มค่ะ  เอาหัวโขนออกไปก่อน  แล้วเริ่มใหม่ อนาคตเป็นของไม่แน่นอน ทำไปซักพัก อาจมีโอกาสได้ตำแหน่งดีๆ เหมือนที่เมืองไทยก็ได้ แต่ถ้าไม่เริ่ม ก็คงไม่มีอนาคต ชีวิตอยู่ได้ด้วยความหวังและการลงมือทำค่ะ แก้ไขเมื่อ 09 พ.ค. 51 17:31:05 จากคุณ : เพนนี (MiniPenzman) - [ 9 พ.ค. 51 16:23:57 ]

ความคิดเห็นที่ 7 คิดว่า ที่คุณบอกว่า "ทำงานเมืองไทยตำแหน่งหรู แต่เงินเดือนต่ำ แต่หากทำงานทั่วไปที่เมืองนอก กลับได้เงินสูง" มันไม่ใช่อย่างนั้นนะ เพราะว่าค่าครองชีพมันแตกต่างน่ะ ถ้าเอาเฉพาะตัวเงินเดือนมาเทียบกันอย่างเดียว อย่างนี้เงินเดือนของไดเรคเตอร์ของที่ทำงานเล็กๆ แห่งหนึ่งของไทย ก็จะพอๆ กับเงินเดือนของพนักงานทำความสะอาดเต็มเวลาของที่ฝรั่งเศส เช่น พอแลกเป็นเงินไทย แล้วอยู่ที่ 4-50 000 บาท/เดือน หรืออาจารย์ที่จบปริญญาเอกทำงานอยู่มหาวิทยาลัยที่เมืองไทย (2-30 000 บาท/เดือน) ก็จะยังต่ำกว่าพนักงานทำความสะอาด(เต็มเวลา) ที่ฝรั่งเศสเสียอีก ถ้าย้อนมาที่คำถามว่า ทำไมผู้หญิงไทยที่จบสูงๆ มักหางานดีๆ ในประเทศสามีไม่ได้ ต้องบอกว่า ไม่ต้องระบุว่าผู้หญิง และไม่ต้องระบุว่าไทยหรอก เพราะที่ฝรั่งเศสเนี่ย ทั้งหญิงและชายหางานยากเหมือนๆ กัน และคนต่างชาติไม่ว่าชาติไหนก็หางานยาก คนชาติเขาเองก็หางานยาก ที่ยิ่งมีปริญญาสูงเนี่ย ยิ่งหายาก เพราะอะไร? 1. เพราะว่าวุฒิและ qualifications มันเกินที่ระบุเอาไว้ 2. คนหางาน เยอะเกินตำแหน่งงาน (ปีหนึ่งๆ ผลิตปริญญาเอกออกมาเป็นหมื่นๆ คน แต่ตำแหน่งงานที่สอดคล้องนั้น ออกมาเพียงปีและไม่กี่พัน) ดังนั้น เด็กที่จบปริญญาเอก (ของฝรั่งเศสเอง) ตกงานกันคนละ 2 ปีเป็นอย่างต่ำ 3. เพราะว่าเดี๋ยวนี้ professional experience และปริญญา มันไม่เพียงพอต่อการที่บริษัทจะเสี่ยงรับ สมัยนี้เขาต้องการ (ที่เพิ่งอ่านมานะ) คือ savoir-etre ด้วย คือ การอยู่เป็น การมี emotional intelligence ที่เหมาะสม มากกว่าที่จะมีปริญญา และผลงานเป็นกระตั๊ก แต่ไม่สามารถหาใครมาเป็น references ให้ตัวเองได้ 4. จริงอย่างมากที่  connnection มีความสำคัญ สำหรับตำแหน่งสูงๆ แต่ถ้าเป็นที่ระดับไม่สูงมาก และเป็นแค่สัญญาระยะสั้นๆ ไม่ใช่ระยะยาว แบบนี้ก็ยังมีโอกาสที่จะได้รับเข้าทำงานได้ง่ายอยู่ คือไม่ใช่ว่าง่ายมาก แต่ว่าถ้าเราไม่ปฎิเสธว่า มันไม่ถาวรนะ จะเอาแต่ตำแหน่งถาวร อย่างนี้ ก็จะได้ทำไปก่อนได้ ให้มีเขียนว่าเราเคยทำงานมาแล้ว หลังจากนั้น ก็มีโอกาสที่ได้เข้าไปทำความรู้จักโดยตรงกับคนที่ทำงานด้วย โอกาสที่จะพัฒนาเปลี่ยนสัญญาไปเป็นถาวรเลย มันก็มีมาก 5. ถ้าจะรู้สึกว่า คนต่างชาติที่เพิ่งเข้าประเทศ หางานได้ยากกว่า ต้องอยู่มานานพอสมควรจึงจะหางานที่เหมาะสมได้นั้น มันมีหลายองค์ประกอบอยู่เหมือนกัน คือ - ความเข้าใจตลาดแรงงานของประเทศนั้นๆ - ความคาดหวังของตัวเองกับความเป็นจริงของตลาด - เทคนิคการหางานหลายๆ รูปแบบ ซึ่งจริงๆ แล้ว บางคนก็อาจจะไม่เคยได้หางานมาแบบโฉกโชนที่เมืองไทย หรือไม่เคยตกอยู่ในสภาวะที่ต้องหางาน อาจจะเป็นคนที่โชคดีที่ พอจบปุ๊บมีงานมารอปุ๊บที่เมืองไทยอยู่แล้ว ไม่ต้องลำบากหางาน มีคนรู้จักที่นำพาไป พอมาอยู่ต่างประเทศ ไม่มีอะไรเลย ไม่รู้อะไรเลย และจะสร้างสิ่งเหล่านี้ก็ต้องใช้เวลา และยิ่งความรู้สึกว่า ทำไมไม่เหมือนที่ไทยขึ้นมาปั๊บ ก็จะรู้สึกว่า มันทำไมช่างยากเย็นแสนเข็ญ แต่จะบอกว่า ถ้าได้งานแรกปั๊บ งานที่สองจะมาแบบไม่ยากแล้ว ไม่ใช่เพียงเพราะเรามีประสบการณ์การทำงานแรกในประเทศนั้นๆ แต่เป็นเพราะว่าเราเห็นลู่ทาง เห็นวิธีการมากขึ้นว่า เราจะทำอย่างไร เพื่อให้ได้งาน ทำอย่างไรจึงจะวิ่งไปให้ชนงานได้ คือ ถ้ามีประสบการณ์การหางานแบบแท้จริงมาแล้ว ไม่คำนึงว่าจะใช้เวลานานแค่ไหน เราได้เรียนรู้ทั้งนั้นในขบวนการน่ะ และจนกระทั่งสามารถเลือกได้ด้วยว่า จะทำงานแบบไหนดีที่เหมาะกับตัวเอง กับสภาพครอบครัว คือ จะไม่ได้สนแค่ว่าอยากได้แบบดีๆ เงินเดือนสูงลิบลิ่ว แต่ต้อง sacrifice ชีวิตครอบครัวอย่างมาก ทั้งๆ ที่ตอนจะย้ายมา ก็คิดเอาไว้แล้วว่า เราละทิ้งหลายๆ อย่าง เพื่อมาสร้างครอบครัว แต่ตอนนี้เรากลับจะละทิ้งครอบครัว เพื่อไปหาสิ่งที่เราเคย sacrifice ไป นั่นคือ ambition ด้านการงาน บางทีก็ต้องปรับลงมาว่า เออนะ เราจะเอาอะไรกันแน่ ชีวิตนี้ แต่แน่นอน ใครๆ ก็อยากทำงาน จะได้มีรายได้เป็นของตัวเอง เอามาจับจ่ายใช้สอย ใช้ท่องเที่ยวได้ ฯลฯ แต่ถ้ามันไม่ได้ ในทันทีทันใด เราก็มีวิธีการคิดในรูปแบบอื่น เพื่อไม่ให้ตัวเองต้องระทมทุกข์กับการหางานไม่ได้สักทีน่ะ ว่าแล้ว ก็ค่อยๆ หางานไปเรื่อย ที่ฝรั่งเศสนี่ เขามี atelier สำหรับการหางานเลยน่ะ ว่ามันมีเทคนิค มีวิธีการ ฯลฯ ที่ไม่เคยสอนในชั้นเรียน คนที่หางานก็ไปเข้า atelier อะไรเหล่านี้ ก็ได้เรียนรู้อะไรใหม่ๆ มาทั้งนั้น เพื่อนรักดิฉันเป็นคนฝรั่งเศสเพิ่งจบปริญญาเอก (ก็จบมา 1 ปีแล้วหละ) ยังหางานไม่ได้เลยค่ะ ก็ไปรับสอนพิเศษฆ่าเวลาไปก่อน ระหว่างที่จะรอโอกาส รอไปติดต่อผู้คน ฯลฯ กลุ่มที่ดิฉันเป็นสมาชิก เรียกว่า ชมรมเด็กจบปริญญาเอก ต้องพยายามจัดงานประชุม เพื่อให้เด็กที่จบใหม่หรือคนที่จบมานานแต่ยังหางานไม่ได้ได้มีโอกาสพบปะกับรุ่นพี่ที่ทำสำเร็จ หางานได้แล้ว จะได้พูดคุยกัน และจะได้สร้าง connection กันด้วย เพราะบางที ในบริษัทที่เขาทำงานนั้น มีความต้องการจ้างคน ไม่ว่าจะระยะสั้นหรือระยะยาว แทนที่จะไปรับคนด้วยการประกาศ บางทีจะถามว่า รู้จักใครบ้างไหม หรืออย่างที่ทำงานของดิฉัน เลขาฯ ที่ทำงานมา 10 ปี จะลาออกเดือนมิถุนายนนี้ เราก็ไม่ประกาศตำแหน่งแล้วค่ะ ใช้วิธีการโทรหาเอาค่ะ ถ้ารู้จักใครที่หางานตำแหน่งนี้อยู่ ก็เรียกมาคุยกันก่อน แล้วก็ถามคนที่รู้จักนั่นว่า ธรรมชาติคนนั้นๆ เป็นอย่างไร ทำงานเป็นอย่างไร เดี๋ยวนี้ทำแบบนี้แล้ว หรืออย่างเลขาฯ ที่เรารับปีที่แล้ว ปรากฎว่า ทำมา 1 ปี ก็ปวดหัวกับเธอมาก (คนฝรั่งเศส) เพราะทำอะไรผิดพลาดอยู่บ่อยๆ ต้องคอยตรวจทาน แบบนี้ ก็กำลังมองกันว่า จะเอาไว้ต่อ หรือจะเริ่มมองคนใหม่ดี และถ้าจะมองคนใหม่ ก็เหมือนเดิม คือติดต่อจากคนรู้จักนั่นแหละ พอเจอๆ กัน ก็ถามว่า รู้จักใครที่หางาน และจะทำงานตำแหน่งเลขาฯ ไหม แล้วก็เรียกมาคุย ต่อรองเรื่องเงินเดือน ตกลงหรือไม่ ถ้าตกลงก็ดูว่า จะมาทำงานเมื่อไรได้ อะไรแบบนี้ แต่ไม่ประกาศออกมาเป็นตำแหน่งงานแล้ว แต่สำหรับบริษัทที่ใหญ่ขึ้นมาหน่อย เขาไม่เสียเวลาไปสรรหาคนมาทำงานเองหรอก เขาก็จ้างบริษัทที่เกี่ยวข้องกับการหางานให้กับคนที่หางานอยู่ แล้วกินค่า commission ไป อย่างที่ฝรั่งเศส คือ บริษัทพวก interim จะมีตำแหน่งงานเยอะมากๆ และถ้าเราพร้อมตลอดเวลา พอเขาเรียกเราไป เราไปได้ทันที และเราไม่เลือกมาก ว่าทำแค่ 3-4 เดือนเองนะ แบบนี้โอกาสมันก็มีเยอะ เขียนไปเรื่อยเปื่อย ไม่รู้ได้อะไรเป็นเนื้อเป็นหนังบ้างไหม คือจะบอกว่า ไม่ใช่เพราะว่าเราเป็นคนต่างชาติ จึงทำให้เราหางานยาก หรอกนะ และไม่ใช่เพราะว่าเราเป็นคนต่างชาติ เขาจึงเหลือแค่งานระดับล่างๆ ให้เราทำหรอกนะ แต่เป็นเพราะว่า เราเองยังไม่ได้ออกไปดูโลกของเขา ดูสังคมของเขาว่ามันเป็นอย่างไร และเป็นความจริงที่ภาษาเป็นตัวหลักที่จะทำให้เราเข้าใจสังคมของเขาได้ดีมากขึ้น ดังนั้นหากไม่ได้ภาษา โอกาสมันก็น้อยตามลงมา จากคุณ : พธูไทย - [ 9 พ.ค. 51 17:43:00 ]

ความคิดเห็นที่ 8 ***ภาษา ถึงจบสูงที่ไทย แต่ จะรู้ลึกซึ้ง ทั้งการพูด การอ่าน การเขียน ก็ยังยากส์ อยู่ดี และ งานที่ตำแหน่งสูงๆ เค้า ก็ต้องการคน ที่รู้ภษา และ ที่สำคัญ ถ้า งานตำแหน่งนั้นๆ มีคนของ ประเทศเค้าสมัคร ด้วย เค้าก็จะเลือกคนของเค้าก่อน อยู่ดี ยกเว้น แต่ว่าเค้าไม่สามารถ หาคนที่ชำนาญ ในตำแหน่งนั้นไม่ได้ จริงๆ  หรือ ไม่อีกที คุณ ก็มีเส้นใหญ่ มากๆ ก้อาจจะได้งาน... ตรงที่ดิฉันทำงาน ก็ มี ญ.ไทย อีกคนทำงานเป็นแคชเชียร์ ซึ่งเธอ ก็ จบ ปริญญาโท สาขา ภูมิศาสตร์ จาก อเมริกา และ เธอ ก็เคยเป็น อจ. ที่ มศว. เคยสอน ภ. อังฯ ที่ไทยด้วย เธอแต่งงาน มา 30 ปี สามีเธอเป็นถึง อจ. มหาวิทยาลัย ที่ อเมริกา ด้วย.. และ ช่วงนี้เศรษฐกิจ ไม่ดี มากๆ อ่ะที่อเมริกา ...และที่สำคัญ พวกเราเป็นกระเหรี่ยงต่างแดน ...อย่างลองให้คิดถึง เช่นที่ไทย มีลาว เขมร พม่า อิเดีย มาทำงานที่ไทย ..เอา บางคน จบปริญญาโท ก็ยังมาทำงานแรงงานโรงงาน และ เดินขายถั่ว ที่ไทย เลย ค่ะ *** จากคุณ : ข้ามฟ้ามาหารัก - [ 9 พ.ค. 51 19:18:59 ]

ความคิดเห็นที่ 9 เราเพิ่งไปตอบไว้อีกกระทู้นึง copy มาให้อ่านละกันนะคะ เราจบตรีเมืองไทย มีประสบการณ์ทำงานเกือบสิบปี แล้วมาต่อโทที่เมืองนอก ได้เจอกับสามีตอนมาเรียนต่อ ก็แต่งงานอยู่กับสามีที่ซิดนีย์ ตอนนี้ทำงานตาม สายที่เรียนมา กรณีของเราที่ได้งานดีๆทำ เพราะประสบการณ์การทำงานคะ ไม่ได้เพราะวุฒิเมืองนอก และก็เพราะการวางแผนชีวิตของเราด้วย ตั้งแต่เด็กเราตั้งใจว่าอยากทำงานในต่างประเทศ ไม่ได้บ้าฝรั่ง แต่เราเป็นเด็กที่มั่นใจในตัวเองและคิดบวก เราคิดว่าความสามารถเราสู้ฝรั่งได้สบาย อยากจะทำให้พ่อแม่ภูมิใจ คิดว่าถ้าทำงานเมืองนอกพ่อแม่จะได้สบาย เราก็วางแผนตั้งแต่เลือกเรียน ตอนนั้นยังเด็ก โลกยังแคบ รู้แต่ว่าถ้าเป็นหมอหรือวิศวกรน่าจะมีโอกาสได้ทำงานเมืองนอก เราคิดอยู่หลายปีมากตั้งแต่เรียน ม.ต้น แต่สรุปเราเลือกไม่เป็นหมอ เพราะมีความอุดมการณ์ว่าถ้าเป็นหมอก็อยากไปต่างจังหวัด ช่วยคนที่ด้อยโอกาสกว่า และถ้าเป็นหมอก็อยากอยู่ช่วยคนไทยมากกว่า สรุปว่าเราเลือกเรียนวิศวะ และก็เอ็นทรานซ์ติดมหาลัยอับดับต้นๆแห่งหนึ่ง พอจบมา ด้วยความที่ยังเด็ก ก็คิดว่าถ้าอยากไปเมืองนอกมันก็ต้องทำงานกับฝรั่ง เราก็เลยสมัครงานแต่บริษัทฝรั่ง จนได้เข้าทำงานบริษัทสิงคโปร์ประจำสาขาที่เมืองไทย (บริษัทมีหลายสาขาในเอเชีย) และบริษัทนี้มี business partner เป็นบริษัทเยอรมันที่็เป็นบริษัทชั้นนำในด้านธุรกิจนี้ อยู่ในTop 3 เลยทีเดียว ตอนที่ทำงานที่บริษัทนี้ เราตั้งใจทำงานมากๆ ขยันได้โล่ห์ โล่ห์จริงๆนะ award โน้นนี่อะไรที่บริษัทมี เราได้หมด ชนะเอเชีย ฝรั่งกระจุยกระจาย เราทำงานดีมาก ขนาดที่บริษัทแม่สิงคโปร์กับบริษัทพาร์ทเนอร์ที่เยอรมันแย่งกันให้รางวัลเรา ตอนอายุ 26 เราได้เป็น Product Manager มีลูกน้องอายุมากกว่าเรา มีลูกน้องทั้งคนไทยทั้งคนต่างชาติ ซึ่งก็เข้าแผนเราเลยหล่ะ เพราะเราคิดว่าถ้าอยากไปทำงานเมืองนอก มันก็ต้องสร้าง Connection กับคนใหญ่ๆโตๆ แล้วเป็นแค่พนักงานธรรมดาชาติไหนจะได้รู้จัก สรุปว่า เราก็ทำจนได้ เราเป็นที่เอ็นดูของนายใหญ่มากคนนึงที่เยอรมัน ซึ่งเราคิดว่าถ้าเราต้องพึ่งให้เค้าช่วยหางานในสาขาต่างประเทศ เค้าช่วยเราแน่ๆ อ๋อ ลืมไป อยากไปเมืองนอก ภาษามันก็ต้องดี เราก็เหมือนกันที่ไม่ได้เรียนอินเตอร์ แต่ก็ขวนขวายนะคะ ตอนเด็กๆยังไม่ค่อยมีตังค์ ก็เรียนเอาเอง ดูหนังฟังเพลง อ่านหนังสือเอา เราสอบโทเฟลครั้งแรกได้ 590 พลาดไปหน่อย ไม่ได้เตรียม writing ไป เลยไม่ทะลุ 600 (ตอนนั้นยังไม่รู้เลยว่า Academic writing เป็นยังไง) ที่นี่ทำงานได้ก็เก็บตังค์เรียนต่อต่างประเทศ เราเลือกมาออสเตรเลีย เจอสามี ก็แต่งงาน ตอนนั้นเราจะขอพีอาร์จากวิชาชีพก็ได้ แต่คิดว่าพีอาร์จากการแต่งงานง่ายดี ก็เลยให้สามีขอพีอาร์ให้ พอเราได้พีอาร์แล้ว ที่นี้หละ สิ่งที่เราวางแผนไว้ก็เริ่มเป็นรูปเป็นร่าง เราก็เขียนอีเมล์ไปหานายที่เยอรมันให้เป็น ref ให้หน่อย เราจะสมัครงานบริษัทเค้าที่ออสเตรเลีย นายคนนั้นก็ดีใจหาย เขียนอีเมล์รับรองให้เราเป็นอย่างดี แต่ชีวิตนะคะ มันก็ไม่ได้เป็นอย่างที่วางแผนเสมอ ไม่ว่าจะวางแผนไว้ดีขนาดไหนก็ตาม เรามีจุดพลิกผันนิดหน่อย Manager สาขาที่นี้ดันไม่ถูกกับนายเก่าคนสิงคโปร์ของเรา เค้าก็ไม่อยากได้เราไปเป็นหอกข้างแคร่ ตอนนั้นเสียใจมาก คิดว่าซวยจริงๆ อุตส่าห์วางแผนมาสะดิบดี ดันมาพลาดเพราะตัวแปรที่่ควบคุมไม่ได้อย่างงี้ แต่โชคดีที่เราก็มีแพลนบีด้วย ตอนเราทำงานนอกจากคนในบริษัทตัวเอง เราก็หาโอกาสสร้าง connection นอกบริษัทด้วย คนเราเก่งอยากเดียวไม่ได้นะคะ personality สำคัญมาก คนเค้าจะเอ็นดูช่วยไม่ช่วยเนี้ยก็ตรงนี้แหละ เราโชคดีได้เจอ Director คนสิงคโปร์ ของบริษัทที่ติอต่องานกัน ได้พูดคุยแล้วเค้าเอ็นดู คอยเป็น Mentor ให้ เราก็เลยลอง email ไปให้เค้าช่วย ซึ่งโชคดีมากๆ เค้าก็เป็น Director สาขาที่บริสเบนด้วย เค้าก็รับเราเข้าทำงานเลย แต่เรามันก็อาภัพ งานนี้เราต้องเดินทางระหว่างบริสเบนกับเพิร์ทตลอด ซึ่งเราดันมีข้อจำกัดส่วนตัวบ้างอย่างที่ไปไม่ได้ (สามีไม่ให้ไป) เศร้ากำลังสอง ที่นี้ connections ที่พอจะช่วยเราได้ ก็ใช้ไปหมดแล้ว ทำไงดีหล่ะ จนตอกแล้วหนิ เราก็เลยไปสมัครงานบริษัทคู่แข่ง เหมือนโชคชะตาเล่นตลก สมัึครไปสองที่ รับเราทั้งสองที่เราทั้งสองทีเลย เค้าประทับใจ resume เรามาก มานั่งคิดดูอีกที เราว่าถ้าวางแผนชีวิตดีๆ ถึงมันจะพลาดบ้าง ล้มบ้าง แต่ส่วนดีๆที่ำทำไว้เนี้ยมันก็ยังส่งผลให้ชีวิตไม่แย่ไปสะทีเดียว เฮ้อ เล่ามาตั้งยาว หวังว่าน่าจะเป็นประโยชน์กับ จขก บ้างนะคะ เป็นกำลังใจให้นะคะ ชีวิตของเรา เราต้องวางแผนดีๆนะคะ ทุกอย่างมีทางทั้งนั้นคะ ขอให้โชคดีคะ แก้ไขเมื่อ 09 พ.ค. 51 20:05:56 จากคุณ : นายจอบ - [ 9 พ.ค. 51 20:01:15 ]

ความคิดเห็นที่ 10 อย่างที่หลายๆคนว่า มันแล้วแต่สาขาที่จบ ประสบการณ์ บุคลิกภาพ และทางบ้าน แล้วก็อยู่ที่ว่าไปอยู่ประเทศไหนด้วย อย่างเราจบโทออสเตรเลีย แต่ถ้าต้องอยู่หางานที่ออส เราเองก็คิดว่าคงหางานสายที่จบมาได้ยาก เพราะสาขาที่เราจบไม่ได้เป็นสาขาที่ขาดแคลน ภาษาเราเองก็สู้คนท้องถื่นไม่ได้ เพื่อนคนไทยที่จบแล้วอยู่ต่อ ก็ทำงานเสิร์ฟ งานคาสิโน รายได้ดีพอสมควร ส่วนคนที่ได้งานออฟฟิศ คือ คนที่จบสายที่ออสต้องการตอนนั้นคือสายบัญชี การเงิน ไอที เป็นต้น แต่ตอนที่เราไปอยู่สิงคโปร์ เราหางานออฟฟิศทำได้ เพราะคุณสมบัติที่พูดภาษาไทยและภาษาอังกฤษได้พอใช้ ในขณะที่ออสเตรเลีย การพูดภาษาไทยได้ ไม่ได้ช่วยในการหางานเลย มันก็เป็นเช่นนี้แล จากคุณ : yuy - [ 9 พ.ค. 51 20:28:46 A:124.121.26.98 X: TicketID:124751 ]

ความคิดเห็นที่ 11 Sorry...I cannot type in Thai but wanna share some direct experiences with khun khun mae-baan's. To find a GOOD job in foreign countries that matches with your education/experiences background, you need: 1. Relavant work experiences in that field (no matter from Thai or international companies) 2. If not yet fluent in local language of that country, at the miminum your English must be very good (speaking with Thai accent is not a problem but just speak it fluently!). In such case, you should focus your job search on international companies. If your English is not yet at the level, remember "Practice makes perfect" - practice, practice and practice! 3. Master the subjects related to your work field. If needed, read books or follow some courses or pursue exams to gain some professional certifications. There are hundreads of people out there wanting the same job as you (and most of them are local people), you need to differentiate yourself from other candidates by showing firmed knowledge base in your career field. 4. Good CV - this is a key to get your 1st interview with a company! 5. Self confidence!! I live in a country in Europe where French & Dutch (and some German) are national languages. I graduated in Thailand with Bachelor's degree but never have any difficulty to find a good job here with my Thai degree. I already changed company a few times and each time it goes better and better. In fact the recruiters look first at your relevant work experiences to the job position you apply.   Work hard, don't give up, and success will be yours! Nothing is impossible even for little Thai girls like us! แก้ไขเมื่อ 10 พ.ค. 51 01:16:07 แก้ไขเมื่อ 09 พ.ค. 51 22:45:29 แก้ไขเมื่อ 09 พ.ค. 51 21:51:05 แก้ไขเมื่อ 09 พ.ค. 51 21:41:12 จากคุณ : kate_asian - [ 9 พ.ค. 51 21:38:13 ]

ความคิดเห็นที่ 12 ดิฉันว่า ความเห็นทุกท่านข้างบนอธิบายได้ดีแล้วนะคะ ดิฉันแอบชอบวิธีการตอบของคุณ บีพี กับพี่ พธูไทย เพราะละเอียดมากๆ  หรือคุณจะตามลิงค์แบบที่คุณmrs.night owl แปะไว้ก็ได้ค่ะ ส่วนเรื่อง หางาน แล้วจะประสบความสำเร็จไหม ได้งานไหม ทำแล้วมีความสุขกับงานไหม อันนี้ขึ้นอยู่กับที่ตัวบุคคลค่ะ... ส่วนความคาดหวังในเรื่องเม็ดเงินจากการทำงาน อันนี้ก็เเล้วงาน แล้วแต่เคส จริงๆค่ะ เพราะแต่ละเคสก็มีความจำเป็นหรือความคาดหวังเรื่อง เงินเดือนไม่เหมือนกัน บางท่านอยู่เป็นแม่บ้านมีลูกๆน่ารักๆได้ดูแลครอบครัวก็มีความสุข ชื่นใจ ก็มีให้เห็นเยอะค่ะ  บางท่านก็ทำงานเป็น ฟรีเเลนซ์ หรือทำงานอยู่กับบ้าน   มีให้เยอะอีกเช่นกันค่ะ หรือถ้าอยากลองหางานสักตั้งก็ค่อยๆเตรียมตัวกันไปค่ะ โดยส่วนตัวเเล้วดิฉันคิดว่าถ้าอยากทำงานจริงๆก็ต้องกำจัดความกลัว ความไม่มั่นใจ ของตัวเราเองออกไปลำดับแรกค่ะ ส่วนการเตรียมตัวขั้นตอนอื่นๆมันก็จะตามมาเอง ไม่ว่าจะภาษา มองหางานที่ตัวเองชอบ ไปจนถึง การเตรียมตัวในการสัมภาษณ์ รายละเอียดพวกนี้มันจะตามมาเองค่ะ ยังไงซะดิฉันว่าทำอะไรก็ได้ที่เราและครอบครัว มีความสุขดีที่สุดค่ะ จากคุณ : Anne- cafe au lait - [ 9 พ.ค. 51 21:46:14 ]

ความคิดเห็นที่ 13 ใช่เลย อุปสรรคหลักๆ ด่านแรกคือ ภาษา   เพราะยังไงๆ ก็ไม่ใช่ ภาษาที่เราใช้มาแต่อ้อนแต่ออก แบบที่ว่ากันว่า ภาษาพอใช้ได้ ของเรา เทียบกับเจ้าของภาษาแล้ว ยังไม่ได้สักเพียงครึ่งหนึ่ง ยิ่ง ถ้าคนที่เพิ่งมาอยู่ใหม่ๆ ยังปรับตัวไม่เข้ากับสำเนียง  ถ่วงทำนองการพูด  ศัพท์แสง ยังไงเสีย การใช้ภาษาฯ ก็ยังไม่สละสลวยเท่า .. ยิ่งในปัจจุบัน องคก์รต่างๆ ส่วนใหญ่คาดหวัง ความสัมพันธ์หลากหลายแบบที่เป็นผลจาก การสื่อสารที่ดี เสียด้วย  เช่น   ความสัมพันธ์ กับ ผู้ขาย ความสัมพันธ์ กับลูกค้า ความสัมพันธ์กับเพื่อนร่วมงาน เหล่านี้ ใช้ ภาษาเป็นปัจจัยหลักทั้งนั้น สำหรับเรื่อง จบปริญญาโท หรือ เรียนจบสูงแล้วก็ยังหางานยาก เราว่า ไม่ได้เกิดขึ้นเฉพาะการหางานในต่างประเทศเท่านั้น   ในประเทศไทยเอง มหาบัณทิตปริญญาโทฯ  แต่ไม่มีประสบการณ์การทำงานเลย  ในขณะเดียวกัน มีความคาดหวังกับหน้าที่การงาน ว่าฉันจะไม่เริ่มงานในระดับต่ำ หรือ จูเนียร์   เหล่านั้นก็ไม่ใช่ว่าจะได้งานอย่างที่ตัวเองคาดหวัง ง่ายๆ  เว้นแต่จะมีเส้นสาย ครอบครัว คนรู้จักเป็นกรรมการบริหารบริษัทก็ว่ากันไป คิดในทางกลับกัน มหาบัณทิต กลุ่มนี้ ก็เหมือนคนไทย จบปริญญาโทฯ แล้วต้องย้ายรากฐานมาปักหลักต่างแดน ถึงแม้จะมีประสบการณ์ในการทำงานมาบ้าง แต่ ต้องยอมรับ ว่า ที่ใหม่ มันมีความต่าง ทั้ง ภาษา วัฒนธรรม แนวทางการบริหาร  กฎหมาย ภาษี ฯล   ซึ่งเป็นเรื่องหลักๆ เกี่ยวกับการทำงานทั้งนั้น  ดูเหมือนจะตกที่นั่งใกล้กัน   ทำให้การหางานในแบบที่ตัวเองคาดหวังค่อนข้างยาก         ส่วนเรื่องที่ว่า การทำงานทั่วไปในเมืองนอก ได้เงินสูง งานทั่วไป ที่ว่า ถ้าพิจารณากันตามค่าเงินไทย อาจดูเหมือนสูง  แต่ อย่าลืมว่า เราอยู่ประเทศสามี ต้นทุนค่าครองชีพสูงมากเช่นกัน   คุณแม่บ้านบางท่าน สามีอาจรับผิดชอบค่าใช้จ่ายทั้งหมดในบ้าน  เรียกว่า ส่วนของเราเราเก็บ ส่วนของเขาเราใช้ด้วย   อย่างนี้ก็แน่นอนอยู่ เพราะ ดูเหมือน รายได้ทั้งหมด คุณไม่มีต้นทุนที่ต้องเสียเลย  หรือ มีก็น้อยมาก   แต่ ถ้าคุณกลับมาพิจารณาต้นทุนที่แท้จริง / ค่าครองชีพต่างๆแล้ว คุณอาจพบว่า รายได้จากงานทั่วไปที่ว่า อาจไม่เพียงพอต่อค่าครองชีพที่คุณต้องเสียทุกเดือน หรือ อาจทำให้คุณต้องลดมาตรฐานการครองชีพลงจากที่เคยเป็นอยู่ก็ได้   เพราะฉนั้น ต่อข้อถามที่ว่า ถ้าทำงานอะไรก็ได้แล้วได้เงินดีกว่าเดิม ก็ควรจะทำรึเปล่าคะ    เอาเป็นว่า ลองคิดสะระตะ ดี ๆ หักกลบลบต้นทุนที่แท้จริงดู คุ้มหรือไม่กับการที่ต้องทนทำงานที่เราไม่ชอบ ถ้าคุณ ไม่มีความาจำเป็นจริงๆ หรือ มันฝืนความรู้สึกมากๆ รอจังหวะและโอกาส หางานที่คุณอยากทำจริงๆ ดีกว่า แต่ก็ต้องอย่าลืมกลับไปพิจารณาข้อแรก  ว่าถึงแม้จะจบปริญญาโท แต่ก็เหมือน ปริญญาโท ไร้ประสบการณ์ อ่อนตรงจุดไหน ก็ควรเสริมให้ตรงจุด   เอาใจช่วยให้ได้งานนะคะ แก้ไขเมื่อ 10 พ.ค. 51 03:30:09 จากคุณ : AccessError - [ 10 พ.ค. 51 02:11:44 ]

ความคิดเห็นที่ 14 จากประสบการณ์ที่ได้มานะคะ เราว่าการที่จะได้งานดีๆนอกประเทศ (เอาเป็นกว้างๆแล้วกัน เพราะตอนนี้ยังไม่ได้ไปอยู่ประเทศสามี) เราว่าที่สำคัญเรื่องจำนวนคู่แข่งในตำแหน่งงานที่เราต้องการ ถ้าเรามีความรู้ + ประสบการณ์ ในสาขาเฉพาะทางมา จำนวนคู่แข่งจะลดลง โอกาสที่เราจะได้งานก็มากขึ้น ขอเพียงแค่มีจังหวะโอกาสที่ดีที่ตำแหน่งนั้นเปิดรับพอดี แล้วทำ CV ให้ดูน่าสนใจโอกาสก็มาถึงเราแล้วค่ะ เราเองยังไม่เคยได้ไปลองสมัครงานในประเทศสามี เพราะตั้งแต่แต่งงานก็ยังไม่ได้ย้ายไปอยู่ที่นั่นจริงๆ ในตอนนี้เรามาอยู่ที่ประเทศที่สามกัน ซึ่งเป็นประเทศที่มีการเจริญเติบโตทางเศรษฐกิจสูงมาก โอกาสที่ได้งานเลยสูง และคนเจ้าของประเทศไม่ค่อยทำงาน ถึงทำก็ไม่ได้ทำในสายงานที่เราสมัคร ทำให้คู่แข่งก็มีแต่คนต่างชาติด้วยกัน เลยไม่ค่อยน่ากลัวเท่าไหร่ ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าถ้าต้องย้ายกลับไปประเทศสามีจะสามารถหางานแบบนี้ทำได้อีกหรือเปล่า แต่ก็ได้แต่หวังว่าใบ certificate (อันนี้เราถือว่าเป็นไพ่เด็ดที่เรามี) จะเป็นประโยชน์ช่วยเราได้ อย่างตอนสมัครงานที่นี่เค้าไม่ขอดูเลยใบปริญญา เค้าขอดูแต่ตัว certificate อย่างเดียว ที่เหลือก็ต้องไปหัดภาษาถิ่นเพิ่มจะได้เพิ่มมูลค่าและโอกาสให้ตัวเอง จากคุณ : princess gig - [ 10 พ.ค. 51 02:49:03 ]

ความคิดเห็นที่ 15 มีความเห็นว่า ภาษาสำคัญมากโดยเฉพาะ ประเทศที่ใช้ภาษาของตนเอง แต่ก็ไม่สำคัญที่สุด จากประสบการณ์ส่วนตัว ที่ได้งานดีๆทำในต่างประเทศ เกิดขึ้นได้เพราะประสบการณ์ การทำงานที่ไทยล้วนๆ บวกกับบุคคลิก มีความเชื่อมั่น กล้าที่จะไปสมัครงาน ทั้งๆที่พูดภาษาของเขาไม่ได้เลย ภาษาอังกฤษพอได้ แต่ก็ไม่ดีมาก เจ้านายที่สัมภาษณ์ บอกว่าชอบที่เรากล้า และมีความมั่นใจว่าจะทำงานให้เขาได้ และประสการณ์ การทำงานที่เมืองไทยก็ตรงกับที่เขาต้องการ เขาเลยมองข้ามจุดอ่อนเรื่องภาษาของเราไป ทั้งบริษัทฯ มีชาวต่างชาติ แถม หัวดำอยู่คนเดียว คือเราเอง อยากบอกทุกคนว่า ต้องกล้าและมั่นใจ ถ้าคุณมีจุดแข็งข้ออื่นที่ดีพอ ก็สามารถลบล้างจุดด้อยเรื่องภาษาไปได้ค่ะ ตอนนี้บริษัทฯจ่ายเงินเราไปเรียนภาษาของเขาเพิ่ม สู้ๆทุกคนค่ะ เป็นกำลังใจให้ จากคุณ : .. - [ 10 พ.ค. 51 04:51:29 A:77.249.254.89 X: TicketID:121977 ]

ความคิดเห็นที่ 16 เห็นด้วยกับคุณคนที่ 15 เราเองก็จบป.ตรี แต่งงานมาอยู่อเมริกาได้เข้าเดือนที่ 9 โชคดีที่ต้นๆปีมีห้างมาเปิดใกล้บ้าน สามีก็อยากให้ไปสมัคร เราเองก็กล้าๆกลัวๆ แต่ก็ได้เป็นแคชเชียร์ ทำมาได้ 3 เดือนตอนนี้ขอเค้าย้ายไปเป็นผู้ช่วยเภสัช มีเค้าว่าจะได้อยู่ เวลาทำงานเราใส่เต็มร้อย ขยัน บวกกับยิ้มแย้มแจ่มใส service mind เต็มที่ ตั้งใจทำงานหัวหน้างานเค้าก็เห็นเอง มีอะไรไม่เข้าใจก็ถามหัวหน้า ไม่ต้องอาย ถามให้เข้าใจ ส่วนเรื่องภาษาพอได้ออกไปพูดคุยกับคนอื่นๆ เราก็จะชินกับสำเนียง ตั้งแต่เรามาอยู่เราตั้งใจไว้ว่าเราจะไม่ดูหนังไทยทางเน็ต จะพยายามดูและฟังภาษาอังกฤษ ตลอดเวลา (จนบางทีอยากอวกเป็นภาษาอังกฤษ 555) การที่เราตั่งใจทำตรงนี้จะช่วยเราได้มากเรื่องการฟัง และสำเนียงบ้าง แต่ตอนนี้ก็มีเรื่องให้เซ็งตรงที่งานที่ทำเงินยังไม่ได้ครึ่งหนึ่งของงานที่ทำในเมืองไทยเลย แต่ยังไงเราตั้งความหวังไว้ว่าสักวันต้องทำให้ได้มากกว่า อ้อตอนมาทำงานใหม่ๆ เค้ามีการอบรมบอกว่าเวลาสัมภาษณ์จะให้ได้งานไม่ว่าเป็นงานอะไร เราจะต้องยิ้มระหว่างการสัมภาษณ์ไม่ต่ำกว่า 5 ครั้ง เลยจำได้ว่าตอนเราสัมภาษณ์ เรายิ้มไม่ต่ำกว่า 10 ครั้ง 555 ไงก็ขอเป็นกำลังใจให้ทุกๆคนด้วยนะคะ จากคุณ : 123 - [ 12 พ.ค. 51 10:22:49 A:75.64.95.183 X: TicketID:013746 ]

ความคิดเห็นที่ 17 จินอยู่เมกาค่ะ มาสองปีแล้วค่ะ แค่เพิ่งได้ใบเขียวมา 3 เดือน บ้านอยู่ในเมืองใหญ่ ตำแหน่งงานเยอะมากๆๆๆ แต่เราไม่ทันเขาอ่ะค่ะ เด็กมหาลัยข้างบ้านเนี่ยะ ปีๆนึงมีจบกันเป็นหลายๆหมื่น อาจจะถึงแสน เรามีประสบการณ์งานหลายปีเหมือนกัน ภาษาก้อพอได้ เพราะจบเอกอังกฤษและก้อสอนภาษาคู่กับทำงานประจำตลอดตอนยังอยู่เมืองไทย แต่ยังไงๆเพราะความที่เราไม่ใช่คนของเขาหรือเปล่าคะ งานดีๆไม่มีมาถึงเรา ตอนแรกหวังจังค่ะ สามเดือนผ่านไปไม่หวังแล้วค่ะ เด๋วจะไปทำแคชเชียร์แระ ถ้าไม่ได้จริงจะให้ไปเสริฟก้อเอาอ่ะค่ะ เบื่ออยู่บ้าน  :) จากคุณ : เบื่ออยู่บ้านมั่กๆ (jinnygirl) - [ 17 พ.ค. 51 09:04:07 ]

ความคิดเห็นที่ 18 .. จบ ป โท จากเมืองไทย.. มาอยู่เกาหลี เป็นแม่บ้าน ทำงานโรงงานบ้างและหาโอกาสให้ตัวเอง ตอนนี้เป็นครูสอนภาษาอังกฤษเด็กอนุบาลคะ ทำงาน ๖ โรงเรียน ได้ ชม ละ หนึ่งพันหกร้อยบาทไทยคะ .. เชื่อมั่นในตัวเองและหาโอกาสให้ตัวเองแต่ต้องกล้าที่จะเริ่ม.. อยู่ต่างประเทศอย่าคิดแต่ว่าภาษาเป็นอุปสรรค ... เราไม่เก่งอังกฤษเลย ง่ายๆคือ ดูหนังฝรั่งไม่มีซับไทยไม่รู้เรื่อง.. ... ( เห็นวุฒิ ป โทเราเป็นภาษาอังกฤษไง เลยนึกว่าเราเก่ง ๕๕๕๕) จากคุณ : แช มัน ฮวา - [ 23 พ.ค. 51 22:41:36 ]

ความคิดเห็นที่ 19 เห็นด้วยกับคุณ kate-asian, บีพี, คุณพธูไทย และหลายๆท่านคะ ประสบการณ์ทำงานที่เกี่ยวข้องสำคัญมาก และ personality ก็สำคัญเช่นกันคะ บังเอิญมีโอกาสร่วมสัมภาษณ์หาผู้ช่วยให้กับแผนกนะคะก็เลยจะมาเล่าประสบการณ์ให้ฟังว่าทำไมบางคนที่มีครบทุกอย่างแล้วยังไม่ได้งาน ฟังสนุกๆนะคะ มาแชร์ให้คุณเพื่อนแพงหรือคนอื่นๆที่กำลังหางานอยู่ บริษัทเริ่มด้วยการใช้คนที่เอเจนซี่ส่งมา ส่วนใหญ่เป็นคนอังกฤษ แต่ว่าทำงานพลาดบ้าง ช้าบ้าง เปลี่ยนหลายคนจนกระทั่งไม่ไหวเพราะแทนที่ผู้ช่วยจะช่วยให้งานเสร็จเร็วขึ้น พวกเรากลับต้องแก้ต้องตรวจ ทำให้งานช้าลง บริษัทเลยประกาศหาพนักงานเอง ต้องการเพียงหนึ่งตำแหน่งคนส่งใบสมัครเข้ามาร่วมสี่ร้อยคะ มีทั้งอังกฤษและยุโรปตะวันออกหลายเชื้อชาติคะ สุดท้ายได้คนจีนและพวกเราทุกคนพอใจกับเธอมาก ดิฉันขอถือโอกาสเล่าให้ฟังว่าพวกเราเลือกเธอเพราะอะไรทั้งๆที่เธอพูดอังกฤษได้ไม่ค่อยดี เผื่อจะช่วยคุณเพื่อนแพงเวลาไปสัมภาษณ์หรือส่งใบสมัครงานนะคะ CV เธอสั้นๆ ไม่สวยหรูเท่ากับของคนอังกฤษที่จบ Oxbridge มานะคะ (ตรงตามที่คุณพธูไทยว่า เราไม่ต้องการคนที่มีวุฒิสูงกว่างานที่เปิดรับ) ประสบการณ์ทำงานของเธอก็หรูสู้หลายๆคนไม่ได้ เธอทำงานในสาย risk management ให้กับ Bank of China มาหกปี ทั้งที่เซี่ยงไฮ้ อัมสเตอร์ดัม และลอนดอน (ในขณะที่หลายๆคนมีประสบการณ์จากเมอร์ริลลินช์ มอร์แกนสแตนลี่ ฯลฯ) แต่ในจดหมายเธอเขียนชัดเจนคะว่าเธอกำลังจะสอบ CFA (คล้ายๆใบประกาศของนักวิเคราะห์บ้านเรา) ระดับสามและเธอไม่พอใจที่จะเป็นแค่ผู้ช่วย บริษัทอาจจะคิดได้ว่าคนๆนี้จะอยู่ไม่นานและจะไม่จ้างเพราะเดี๋ยวต้องหาใหม่ แต่ในขณะเดียวกันพวกเรามองว่าเธอมั่นใจในความรู้ความสามารถตัวเอง คะแนนเธอตอนสอบไม่หรูเริดเหมือนหลายๆคน สิ่งที่พวกเราพบเวลาสัมภาษณ์เธอคือ attitude, mentality and determination แต่ความทะเยอทะยานที่เธอต้องการจะก้าวหน้าเป็นตัวจูงใจพวกเราทุกคนมากที่สุด ทุกคนพอใจกับเธอมาก ล่าสุดที่ดิฉันคุยกับเจ้านายไว้ก็คือ 1 บริษัทฯออกเงินค่าสอบให้ 2 บริษัทฯออกเงินค่าเรียนเสริมที่จะไปสอบให้ 3 บริษัทเสนอถ้าหากเธอจะต้องการเรียนภาษาเพิ่มเติมก็จะออกค่าใช้จ่ายให้ 4 ไม่ว่าจะสอบผ่านหรือไม่ เธอจะได้เลื่อนตำแหน่งเมื่อครบปี ที่เล่าให้ฟังก็เพราะหลายๆคน CV สวย ภาษาดี ประสบการณ์ทำงานก็ตรงกับที่ประกาศไว้ มีครบสูตรแต่ไม่ได้งาน อาจจะเป็นเพราะสิ่งสำคัญที่ขาดไปคือสิ่งที่เธอคนนี้มี เธอแสดงออกในช่วงที่สัมภาษณ์งานว่าเธอทำได้และเธอจะทำได้ดีกว่าคนอื่น เธอไฝ่รู้ เธอต้องการก้าวหน้า (อันนี้ไม่ได้พูดถึงคนที่อยากเลื่อนตำแหน่งแต่ไม่ค่อยทำอะไรนะคะ) และที่สำคัญคือเธออดทนและขยัน เธอยอมทำทุกอย่างที่ทำให้เธอได้เรียนรู้เพิ่มเติม เธอไม่เพียงอ่านงานวิจัยหรือเอกสารที่มอบให้ เธออ่านทุกอย่างทั้งที่เกี่ยวข้องและไม่เกี่ยวข้องกับงานที่เธอทำอยู่ เธอถามคำถามที่พวกเรายินดีที่จะตอบและช่วย (ปกติ คนทำงานสายการเงินไม่สอนงานกันนะคะ) เธอเรียนรู้เร็ว และเมื่อมีโอกาสเธอไม่อายที่จะเสนอความคิดเห็น ไม่แน่ใจว่าที่เล่ามาตรงกับกระทู้หรือเปล่า แต่ดิฉันหวังว่าจะมีประโยชน์บ้าง และมั่นใจว่าซักวันหญิงไทยก็หางานดีๆในประเทศสามีได้คะ จากคุณ : Berko - [ 1 มิ.ย. 51 23:11:39 ]

ความคิดเห็นที่ 20 สำหรับเรา เราไม่มีปัญหาเรื่องหางานค่ะ เราเรียนจบ ป.ตรี ที่ประเทศสามี และ ป.โท ก็ที่ปรเทศสามีอีกเช่นเดียวกัน เราเคยไปทำงานต่างประเทศ (singapore) อยู่สองปี เป็นงานที่ตรงกับที่ได้ร่ำเรียนมา ตอนนี้ทำงานตรงสาย สมัครงานไม่ยากค่ะ จากคุณ : [7th Heaven] - [ 10 มิ.ย. 51 10:45:12 ]

ความคิดเห็นที่ 21 จบ BBA จากเมืองไทยค่ะ เพิ่งจบหมาดๆ อยากทำงานที่ อเมริกามาก แต่คุณคู่หมั้นไม่ยอมให้ทำงานเลย เค้าอยากให้เป็นแม่บ้านอย่างเดียวเลย เหงาๆ ตอนนี้ก็เรียนภาษาอยู่ ก็คิดว่า ถ้าแต่งงานกันแล้ว จะลองหางานทำดู หรือ อาจจะหาอะไรทำ ไม่อยากเป็นแม่บ้านเล้ยยย จากคุณ : มู๋หวานอ้วน (มู๋หวานอ้วน) - [ 15 มิ.ย. 51 13:38:08 ]