ความคิดเห็นที่ 1 มาปูเสื่อรออ่านอยู่นะคะ ^_^ แฟนคลับรอติดตามผลงานอยู่ค่ะ จากคุณ : แม่น้องคะน้าจัง (Kana Jan) - [ 20 พ.ค. 51 17:27:47 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ไม่มีเรื่องสนุกค่ะ  ฮือ ฮือ  เครียด  ลูกมีปัญหาที่โรงเรียนแม่คุยกะครูไม่รู้เรื่อง สื่อกันไม่เข้าใจเลยทำให้ไม่ได้แก้ไขปัญหาร่วมกัน จากคุณ : อะไรก็ไม่ได้ - [ 20 พ.ค. 51 18:00:54 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ไม่ได้ตั้งกระทู้นาน จนลืมไปว่า กระทู้ก่อนๆโน้น ปีที่แล้ว หรือปีก่อนไม่แน่ใจ เคยบอกไว้ว่าจะเล่าเรื่องอะไร เอาเป็นว่า เข้ามาทีไร ก็ชอบเขียนอะไรให้คนที่ชอบอ่าน อ่านนะคะ ส่วนคนไม่ชอบก็ผ่านไปได้เลย ทำไมไม่เขียนในบล๊อคล่ะ อาจจะมีคนค้าน คือ ว่าเขียนในบล๊อคเพื่อนที่รู้จักไม่ค่อยเข้ามาอ่าน เขียนในกระทู้ ก็จะเป็นการล่อเป้า ดักเพื่อนๆพี่ๆ ที่เคยรู้จัก ในห้องนี้ เผื่อจะได้มีโอกาสได้เซฮัลโหลกันค่ะ อาจจะมีสาระหรือไม่มีสาระในเนื้อเรื่อง แต่ก็จะพยามเต็มที่ ที่จะใช้พื้นที่ในกระทู้ให้มีประโยชน์ค่ะ ตามหัวข้อกระทู้ ก็ขอเล่าประสบการณ์เรื่องของแม่บ้านตัวเล็กกินจุ  ไม่กินจุกนะคะ แต่กินจนจกนี่บ่อยๆ หลายคน คงคิดว่า เจ้าของกระทู้คงว่าง เห็นตอบกระทู้ตั้งกระทู้ ได้หลายเวลาเลยในวันเดียว ก็ไม่ผิดค่ะ ว่างค่ะ ว่างตอนที่เข้ามาตอบและตั้งกระทู้ ช่วงนี้ ลูกสาวโตแล้วตอนนี้อยู่ป.สี่  เขาก็จะมีความเป็นส่วนตัวของเขา ตอนนี้เขาก็นั่งอ่านหนังสือ หากคนที่เคยติดตามเรื่องที่เจ้าของกระทู้เคยเล่าๆคงจะพอทราบว่าลูกสาวเป็นหนอนหนังสือ ตอนนี้ เขาก็มีความสุขกับการอ่านหนังสือ เรียกว่าเสียตังก์ค่าหนังสือมากกว่าค่าขนมเลย ว่าแล้ว ก็ขอแชร์ประสบการณ์การเลี้ยงลูก เป็นประเด็นแรกเลย คุณแม่ท่านใดอ่านเสร็จอย่าเขินอาย เอามาเล่าให้ฟังด้วยนะคะ ชอบฟังค่ะ ที่บ้านจะสอนลูกเรื่องเวลา และการจัดลำดับความสำคัญในสิ่งที่ตัวเองต้องทำในแต่ละวัน ก็ไม่ฟิคมาก แต่ก็ไม่ได้ยึดหยุ่นจนเกินไป  แต่ก็พยามเต็มที่ที่จะให้เขารู้จักรับผิดชอบในตัวเอง และก็สอนเสมอให้รู้จักทำอะไรด้วยตัวเอง ไม่ยากนักกับเรื่องนี้ จากคุณ : อดีตนักกินจุก - [ 20 พ.ค. 51 18:44:13 ]

ความคิดเห็นที่ 4 แค่แม่ไม่ยอมทำอะไรให้ยกเว้นกรณีที่จำเป็นที่แม่ต้องเป็นคนทำ แล้วเขาจำเป็นต้องทำด้วยตัวเอง เขาก็ทำเองค่ะ เชื่อว่าแม่บ้านห้องนี้หลายๆคน ก็มีการเลี้ยงลูกที่ไม่ต่างกันนัก ชอบการเลี้ยงลูกของคนญี่ปุ่นหลายๆครอบครัวที่ไม่ได้สอนให้ลูกเป็นคุณหนูทำอะไรไม่เป็น เลือกกินเลือกอยู่ แต่แน่นอนก็คงมีบางครอบครัวที่อาจจะตามใจลูก แต่ส่วนใหญ่ไม่ว่่าจะร่ำจะรวยก็ไม่ได้สอนให้ลูกติดคุณหนูหรือเป็นไฮโซอะไร ที่บ้านไม่ได้ร่ำรวยแต่ก็อยู่ในระดับปานกลางที่ค่อนข้างดีก็สอนลูกเสมอว่า เราได้อยู่บ้านดี กินดี ที่บ้านไม่ประหยัดเรื่องกิน ขอแค่อร่อยและมีประโยชน์ต่อร่างกาย เรายอมจ่าย แต่ของดีๆมีประโยชน์มันก็ถูกๆ เลยกินดีเสมอ เรามีความเป็นอยู่ที่ดีกว่าบางครอบครัวก็เพราะว่าคุณพ่อของหนู ตอนเด็กและตอนหนุ่มๆตั้งใจเรียน และมีความสามารถ มีงานทำที่ดี เลยทำให้เราได้อยู่อย่างงี้  อันนี้ก็เคยเอาไปบอกเพื่อนๆของลูกสาวด้วยเด็กโอกินาวาหลายๆครอบครัว หรือเด็กบางคนไม่เคยได้ไปทานข้าวในร้านอาหารหรือไม่เคยได้ไปเที่ยวที่ไหนไกลๆ ไม่เคยนั่งเครื่องบิน อยู่อพาทเมนท์เล็กๆอยู่กันหลายๆคน  ซึ่งก็ถือว่าเป็นเรื่องปกติ เพราะว่าครอบครัวที่มีลูกหลายคนก็มีค่าใช้จ่ายเยอะอะไรที่ประหยัดได้ก็ประหยัดและรายได้โดยเฉลี่ย ของหลายๆคนก็ถูก เพื่อนของลูกสาวบางคน ก็จะบอกกับมี่จังเสมอว่าอยากเป็นมี่จัง จังเลย  ได้กินข้าวนอกบ้านที่บ้านพาลูกไปกินอาหารตั้งแต่ร้านของคนท้องถิ่นธรรมดาร้านโซบะเล็ก ถึงร้านอาหารดีๆ แพงๆ หรือในโรงแรมแพง เพื่อให้เขาได้มีประสบการณ์หลากหลาย ที่สำคัญคุณพ่อเป็นนักชิมนั่นเอง มีหนังสือไกด์บุ๊คร้านอาหารโดยเฉพาะ ก็เลยได้ไปชินกินข้าวนอกบ้านบ่อยๆ  ได้เที่ยวต่างประเทศ ได้ไปเที่ยวโตเกียวหรือเที่ยวที่ต่างๆบ่อยๆ จากคุณ : อดีตนักกินจุก - [ 20 พ.ค. 51 18:44:51 ]

ความคิดเห็นที่ 5 กรณีที่ครอบครัวที่ได้เที่ยวบ่อยๆ ถ้าพ่อแม่ไม่ชอบเที่ยวก็คงไม่ได้ไปและถ้าไม่มีเงินพอก็ไม่ไป แต่ส่วนใหญ่คนญี่ปุ่นก็ชอบเที่ยว แต่ก็ยังมีอีกหลายครอบครัว ที่ไม่ค่อยพาลูกไปเที่ยวหรือไปต่างประเทศ ก็คงแล้วแต่การใช้ชีวิตของแต่ละครอบครัวก็เอามาเปรียบกันไม่ค่อยได้ แต่ละครอบครัวก็มีความคิดที่ต่างกันออกไป แม่มี่จังก็จะบอกกับเพื่อนมี่จังว่า สักวันหนูก็ได้ไปเที่ยว ได้อยู่สบายๆเหมือนกันนะ ตั้งใจเรียนนะ แล้วก็เลือกทำงานดีๆ เขาก็เป็นเด็กน่ารักมาก เรียบร้อย แล้วก็บอกว่าจะทำตาม แม่เขาบอกว่าเด็กคนนั้นขยันขึ้นเยอะและมีเป้าหมายจะสอบเข้า มหาวิทยาลัยเดียวกับที่พ่อมี่จังจบมา ก็น่ารักดีค่ะ คุณแม่เขาก็น่ารักทั้งหน้าตาและนิสัย  ดูลูกแล้วรู้เลยว่าเหมือนใคร คิดถึงตัวเองตอนเด็กๆ ที่เห็นครอบครัวเพื่อนที่มีฐานะมีบ้านดี มีรถสวยๆขับ ได้ไปเที่ยวบ่อย ก็แอบฝันอยากเป็นอย่างงั้นบ้าง ตัวเองก็ได้แต่ตั้งใจเรียน เพื่อสักวันจะได้ทำฝันให้เป็นจริง ถึงแม้ลูกจะยังเล็กแต่คิดว่าเขาพอจะเข้าใจในสิ่งที่เราสอนได้ แม่มี่จังก็สอนเขาเสมอว่าหนูจะอยู่กับพ่อแม่ตลอดไปไม่ได้สักวันก็ต้องแยกบ้าน ต้องทำงานเอง หาเงินใช้เอง พ่อแม่จะไม่ให้เงินใช้ เมื่อหนูโตขึ้น เรื่องเงินเรืองของที่อยากได้ เขาจะถามเสมอว่า ซื้อได้ไหม ถ้าบอกว่าซื้อไม่ได้มันไม่จำเป็นก็คือจบ ไม่มีงอแง หรืองอนอะไร ค่าใช้จ่ายสำหรับลูก มีแค่ส่วนของลูกเรียน ค่าเสื้อผ้า ก็ค่อนข้างน้อย แบบว่าลูกสาวตัวเล็ก ไม่ค่อยโตนักใส่เสื้อผ้าได้นานเลย เสื้อผ้าตอนป.หนึ่ง ป.สอง บางชุดยังใส่ได้เลย มีลูกคนเดียว เหมือนจะเลี้ยงง่าย แต่ก็ยากเหมือนกัน ในเวลาที่เขาไม่มีเพื่อน พ่อแม่ต้องเป็นเพื่อนเล่นให้เสมอ บางทีก็เหนื่อย เหมือนกันแต่ก็เพื่อลูกก็สุ้ค่ะ มาที่เรื่อง เรียนพิเศษ ของลูก ที่ญี่ปุ่น เด็กๆหลายคนไม่ค่อยมีเวลาว่างนัก เด็กบางคนก็ยุ่งมากเลยกับการเรียนพิเศษ สมัยก่อนโน้น ก็เป็นเหมือนคนเกาหลีปัจจุบันเลย ที่ส่งลูกกับแม่ไปเรียนที่ต่างประเทศพ่ออยู่คนเดียวทำหน้าที่ทำงานเพื่อส่งตังก์ให้ลูกเรียน ถ้าใครเคยดูรายการทีวีเกี่ยวกับเรื่องการเรียน ความเข้มงวด หรือการแข่งขันด้านการเรียนของเกาหลีก็คงจะนึกภาพออก หรือคนที่พอรู้เรื่องนี้บ้าง ที่ญี่ปุ่นปัจจันบัน นี้ก็ไม่แน่ใจว่ายังมีไหม แต่คิดว่า ก็คงยังมีแน่นอน สามีเคยเล่าให้ฟังว่า เพื่อนๆที่เรียนที่มหาวิทยัยเดียวกัน โตเกียวได ส่วนใหญ่ก็เป็นเด็กที่เรียนพิเศษหรือถูกติวเข้มมาตั้งแต่เด็ก เป้าหมายของเขาคือการสอบเข้า โตได พอสอบได้ ก็ไม่่ค่อยใส่ใจเรียนก็มี บางคนก็คิดแปลกๆ หรือ มีโลกภายนอกที่แคบ   พ่อมี่จังเขาไม่เคยเรียนพิเศษติวเข้มอะไร เลย เรียนด้วยตัวเองแล้วก็สอบได้ ซึ่งเขาบอกว่ามีหลายคน ที่สมองดี สอบได้ โดยไม่ต้องเรียนพิเศษอะไรมากมายตั้งแต่เด็ก สอบได้เหมือนกัน แต่ใช่ว่าแต่ละคนจะไม่เรียนเลยแล้วสอบได้ ทุกคนก็เป็นเด็กชอบเรียน ขยันกันทั้งนั้น ที่บ้านไม่ได้ส่งลูกเรียนกวดวิชาอะไรเลย มีให้เรียนว่ายน้ำอย่างเดียว ตอนนี้ เก้าขวบ ก็ว่ายน้ำได้ค่อนข้างเก่ง จากคุณ : อดีตนักกินจุก - [ 20 พ.ค. 51 18:45:25 ]

ความคิดเห็นที่ 6 แม่ก็แอบหวังนิดๆกับเส้นทางจูเนียร์โอลิคปิด คือเขาค่อนข้างชอบว่ายน้ำมาก ขยันซ้อม เรือ่งความเร็วก็ค่อน่ข้างใช้ได้ ที่โรงเรียนก็มีหลายคน ก็สร้างนักว่ายน้ำเก่งๆกันมาหลายคน อันนี้แล้วแต่เขาค่ะ แต่เขาบอกว่าชอบว่ายน้ำเพราะว่าสนุก ส่วนความรู้เสริมอื่นๆ ของลูกคือ คอมพิวเตอร์ คุณพ่อเป็นคนสอน ที่บ้านเน้น ความรู้ ความสนใจ รอบตัว เรื่องเทคโนโลยี ความเป็นไปต่างๆ ทุกเช้า ตื่นกัน หกโมงครึ่ง ตอนเช้าพ่อแม่ลูกดูข่าวตอนเช้าด้วยกัน ทานข้าวเช้าด้วยกันทุกวัน ส่วนคุณพ่อก็จะคอยสอนหรืออธิบายเกี่ยวกับข่าวต่างๆที่เขาไม่เข้าใจ เขาก็สนใจ ถามดีค่ะ คุณแม่ก็ได้ความรู้ได้ภาษาญี่ปุ่นจากข่าวไปด้วยเลย จากคุณ : อดีตนักกินจุก - [ 20 พ.ค. 51 18:46:05 ]

ความคิดเห็นที่ 7 คุณอะไรก็ไม่ได้คะ เรื่องภาษาน่าเห็นใจนะคะ เอาเป็นว่าตอนนี้สิ่งที่คุณควรทำคือเรียนภาษาญี่ปุ่นเพิ่มค่ะ ฝึกพูด ฝึกฟังบ่อยๆ ดูหนังดูทีวีบ่อยๆ ก็ช่วยในการเรียนได้เหมือนกัน ไม่ทราบว่าภาษาญี่ปุ่นคุณอยู่ระดับไหนคะ ระดับต้น หรือกลาง คือ ถ้าระดับต้น เคยอ่านหนังสือMinna no Nihongoไหมคะ อยากให้เรียนเองให้ได้สักห้าสิบบท ก็จะได้ แกรมม่าเบื้องต้น และค่อยๆเรียนระดับกลางหรือระดับสูงขึ้นไป เรื่องคำศัทพ์ ดิฉันมีลิฟต์คำศัพท์ไว้ท่องเอง ก็ดาว์โหลดจาก เนท ที่เขารวบรวมคำศํทพ์ของการสอบวัดระดับ อิคคิว นิคิว อะไรประมาณนี้ แล้วก็เปิดศัทพ์ แปลหมด แล้วก็ท่อง ดูบ่อยๆ ขีดมาร์คไว้จำนวนรอบที่ท่อง เมื่อคุณท่องหลายๆรอบ จากแรกๆ จะเป็นความจำระยะสั้น แต่บ่อยๆ เข้ามันก็จะเป็นความจำระยะยาว แล้วก็พยามใช้ศัทพ์ที่เราท่อง ด้วยการเขียนหรือการพูดค่ะ แค่นี้ก็จะทำให้ภาษาญี่ปุ่นของคุณดีขึ้นค่ะ การอ่านก็ดีนะคะ เริ่มอ่านจากหนังสือที่ตัวเองชอบก่อนเลยค่ะ นิตยสารแฟชั่นหรือเรืองอาหาร หรืออื่นๆค่ะ เวลาคุยกับครู เวลามีปัญหาอะไร พยามฟังและจำคำศัทพ์ที่เราไม่รู้เรื่องหรือโน๊ตไว้ก็ได้ค่ะ เอากลัวมาเปิดดิกหรือถามสามี และเมื่ออยากออกความคิดเห็น ก็ลองถามสามีดูว่าต้องพูดอย่างไรจดไปแล้วไปคุยกับคุณครูค่ะ น่าจะพอช่วยได้นะคะ เอาใจช่วยค่ะ หรือคุณจะเข้าไปอ่าน วิธีกาเรียนภาษาญี่ปุ่นของคนอื่นได้นะคะ พอดี ดิฉันแปะไว้ใน บล๊อคของตัวเอง เป็นภาษาอังกฤษ คิดว่าคุณคงอ่านได้ พอดีเป็นความคิดเห็นของคนต่างชาติที่เรียนภาษาญี่ปุ่นค่ะ คิดว่าน่าจะมีประโยชน์ http://june-okinawa.spaces.live.com/ แก้ไขเมื่อ 20 พ.ค. 51 20:04:18 แก้ไขเมื่อ 20 พ.ค. 51 18:57:38 จากคุณ : อดีตนักกินจุก - [ 20 พ.ค. 51 18:56:27 ]

ความคิดเห็นที่ 8 เบร็คโฆษณา  เล่าเรื่องความเบิ่น ค่ะ ตามปกติแล้วแม่มี่จังชอบที่จะใส่ชุดกระโปรงเรียบร้อย โทนสีดำ หรือไม่ก็ขาว ใส่ส้นสูง แต่งตัวเรียบๆแต่ดูดี โฮะๆๆ แอบชมตัวเอง แต่ว่าเบื้องหลัง ความดูดีนั้น มีเรื่องเบิ่นๆได้ ทุกครั้งเลยสิ คราวก่อน ไปเดินห้าง ด้วยชุดสุดสวยถอยมาใหม่ แต่งหน้าแต่งตา แอบก๊อปนางแบบในหนังสือนิดๆ เซทผมหน่อยๆ ขับรถคันงาม ปิดประตูบั๊งเสียดังกระหน่ำ  รถส่งสัญญาณประตูปิดไม่มิด ประตูไหนหว่า มองข้างมองหน้ามองหลัง ข้างหน้าไม่มีประตู แต่ก็มอง ฮ่าๆๆ บางอ้อเลย ข้างคนขับนี่แหละ หนีบสายกระเป๋าที่วางบนตัก นี่เป็นเรื่องปกติธรรมดาของแม่มี่จังค่ะ วันนั้น พอถึงห้างไปถึงห้างปวดเบา ไปเข้าห้องน้ำ เลยเข้าห้องน้ำชั้นบน เลย คนไม่เยอะ เสร็จกิจล้างมือเป่ามือ ดูผมดูหน้าโอเค โกๆๆๆ ไม่ใช้ลิฟต์  ลงบันไดเลื่อนดีกว่า ได้มองภรรยากาศในห้างด้วย ได้บรรยากาศดี เหตุการณ์ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น เมื่อ ตอนถึงชั้นล่างสุดชั้นที่มีผู้คนพลุพล่าน ข้างหน้าร้านเสือ้ผ้ายี่ห้อดัง มีคุณป้า คนหนึ่ง โมชิโมชิ โมชิโมชิ ป้านี้ โทรศัทพ์อยู่แน่เสียงดัง แต่ไม่นะ แกมาสะกิตเรา เราก็ทำหน้างง ๆ ป้าเป็นไร ทักคนผิดเปล่า มีการทำหน้าตางง แอบรำคาญนิดๆ เอ่อ ๆ หนูจ้ะ กระโปรงหนูน่ะ เปิด เห็นหมดเลยจ้ะ กร๊าก  น้ำตาพราก โคตรอายเลย ขอบคุณมากค่ะ คุณป้า เขาบอกว่าสามีเขาเห็นแล้วบอกให้ป้ามาบอก คนอื่นๆ เห็นเขาก็ไม่กล้ามาบอกเหรอนี่ สาเหตุ เกิดจากวันนั้น ใส่ซับใน ใส่ถุงน่อง แถมยังใส่ อะทะไกพันซึ เอาเป็นว่า ตอนเอากระโปรงลง ดูจากกระจกข้างหน้ามันไม่ได้เห็นอะไรที่ผิดปกติ แต่ว่า มีบางส่วนของชายกระโปรงมันไปติดเข้ากับ ถุงน่องเข้า นึกภาพออกไหมคะ แบบว่ามันอุ่นเลยไม่ค่อยรู้สึกเย็น อิๆๆๆๆ ไม่ได้รู้เลยว่ากระโปรงเปิดอยู่ ฮ่าๆๆ แก้ไขเมื่อ 20 พ.ค. 51 19:18:41 จากคุณ : อดีตนักกินจุก - [ 20 พ.ค. 51 19:13:28 ]

ความคิดเห็นที่ 9 ล่าสุด ความเบิ่น อีกแล้ว เมื่อไปห้าง ซื้อเครื่องสำอาง วันนั้น พึ่งกลับจากนิวซีแลนด์ ดิ่งไปเดินห้างที่โอซาก้า พอดีมีธุระที่โอซาก้า แวะที่โอซาก้าก่อนกลับโอกินาว่า อันดับแรกเลย ที่อยากได้ นั่นคือเครื่องสำอาง ที่นิวซีแลนด์แพง พอดีตอนอยู่โน่นอยู่อย่างนักเรียนต้องประหยัด อะไรๆ ก็ไม่กล้าซื้อ ฮ่าๆๆ พอซื้อของเสร็จ จ่ายตังก์ หยิบเงินเหรียญ ดอลล่า นิวซีแลนด์จ่ายเฉยเลย แบบว่าไม่ได้ดูดีๆ ขนาดและสีสันมันเหมือนกันเลย เหรียญมันขนาดเหรียญห้าร้อยเยนค่ะ พนักงานยังไม่ได้สังเกตเลย เอาเงินไปจ่ายตังก์ที่แคชเชียร์เฉยเลย แล้ว สักพัก เธอกลับมาบอก คุณคะ เหรียญนี้ใช้ไม่ได้ค่ะ ฮ่าๆๆๆ ขอโทษมากๆเลยค่ะ หยิบเหรียญผิด ยังเคยมี ตอนอยู่นิวซีแลนด์หยิบการ์ดรถเมล์ จ่ายแทนบัตรเครดิต ก็มันขนาดและสี แถมลวดลายใกล้เคียงกันมาก ฮ่าๆๆๆ เบลอๆ เบิ่นๆค่ะ ลูกสาวชอบบอกแม่ ด้วยภาษาไทยชัดแจ๋ว ว่า แม่กินยาไม่เขย่าขวด หรือแม่หมดอายุแล้วมั้ง ฮ่าๆๆ คนอื่นๆ มีอะไรขำๆเบิ่นๆไหมคะ เล่าให้ฟังหน่อยนะ หาเพือนอยู่ จากคุณ : อดีตนักกินจุก - [ 20 พ.ค. 51 19:28:39 ]

ความคิดเห็นที่ 10 พอได้อ่าน ความคิดเห็นของคุณอะไรก็ไม่ได้แล้ว ก็อยากจะแนะนำ คุณแม่บ้านท่านอื่นๆ ว่าภาษาญี่ปุ่นจำเป็นมาก นอกจากจะพูดได้แล้ว เรื่องอ่านเรื่่องเขียนสำคัญนะคะ ยิ่งเมื่อลูกเข้าโรงเรียน ในระดับต่างๆ ทางโรงเรียนมีจดหมายต่างๆ เยอะมาก เราต้องอ่าน และบางทีก็มีแบบสอบถามต่างๆ หรือมีกิจกรรมของโรงเรียน การประกาศแจ้งต่างๆของโรงเรียน ภาษาเขียนค่อนข้างทางการ และมีคันจิยากๆอยู่บ้างเหมือนกัน ถ้าคุณสามีไม่ว่างช่วยอ่าน หน้าที่อ่านและจัดการเกี่ยวกับเรื่องลูกเกี่ยวกับเรื่องโรงเรียนคุณแม่ก็ต้องจัดการเอง สำหรับดิฉัน โชคดี ที่มีพจนานุกรมเยอะ เปิดดิก เปิดศัทพ์ได้ทันใจ เรื่องภาษาญี่ปุ่น ก็ไม่เคยทิ้งค่อยๆเรียนไปเรื่อยๆ แถมลูกสาวก็ช่วยแม่ได้เยอะ ผลพลอยได้ อยากการที่สอนให้ลูกเป็นนักอ่าน เขาอ่านหนังสือเยอะ ค่อนข้างรู้คันจิมากกว่าเด็กอายุเก้าขวบธรรมดา แต่มีเด็กหลายๆคนอ่านได้ แต่บางคนอ่านไม่ได้ อย่าหมั่นไส้นะคะ ถ้าชมลูกบ่อยๆ บางทีคนเป็นพ่อเป็นแม่ก็เผลอบ่อยๆค่ะ อันนี้ คุณแม่ต้องพยามมากๆกับเรื่องภาษานะคะ นอกจากจดหมายแล้ว ทางโรงเรียนก็มีกิจกรรมต่างๆที่ผู้ปกครองต้องเข้าร่วม รับฟัง เยอะแยะเลยค่ะ แก้ไขเมื่อ 20 พ.ค. 51 19:36:51 จากคุณ : อดีตนักกินจุก - [ 20 พ.ค. 51 19:35:32 ]

ความคิดเห็นที่ 11 มาที่เรื่องงานบ้านสักนิด เป็นคนชอบอยู่ในบ้านที่สะอาด ดูไม่รกหูรกตา เพื่อให้บ้านน่าอยู่ การทำงานบ้าน จะไม่ค่อยได้ใช้เวลาเยอะค่ะ ดูดฝุ่นเมื่อเห็นว่ามันสมควรต้องดูดฝุ่นแล้ว จะไม่ดูดฝุ่นทุกวัน เพราะว่ามันเปลืองค่าไฟ แล้วจะใช้ ไม้ถูพืน ที่ใช้กระดาษ ที่สามารถซํบฝุ่นได้ดี อันนี้ ทำประจำเมื่อมองเห็นว่าส่วนไหนมีฝุ่น กระดาษนี้ หาซือ้ได้จากซุปเปอร์ หรือเพื่อความประหยัด แนะนำร้านร้อยเยนค่ะ ที่บ้านก็ซื้อของใช้ต่างๆจากร้านร้อยเยนเยอะเลยประหยัดดี เรื่องซักผ้า จะไม่ซักทุกวัน จะรอให้ผ้า มีปริมาณพอเหมาะแล้วซัก ซักบ่อย เปลืองน้ำเปลืองไฟด้วย ที่บ้าน ซักอบอัตโนมัติ ผ่อนแรงไป เรื่องล้างชาม จะรอจนจานเต็มเครื่อง ก็สรุป เช้าเที่ยง เยน สั่งล้างตอนดึก ทีเดียว เพื่อประหยัดค่าไฟ เพื่อให้บ้านดูไม่รก และดูสะอาดตา จัดเก็บบ้านตลอดเมื่อเห็นว่ามีอะไรรกหูรกตา คือหยิบหนังสือมาอ่านก็เก็บเข้าที่ อ่านหนังสือพิมพ์เสร็จก็จัดเก็บเข้าที่ ลองเท้าก็จะเก็บเข้าตู้รองเท้าตลอด คือพยายามไม่ทำรก บ้านก็ไม่รกค่ะ บ้านไม่รกก็ทำให้บ้านดูกว้างขึ้นนะคะ ห้องลูกสาว สอนให้เขาเก็บเองค่ะ ก่อนนอน ก็จัดเก็บบ้านให้เรียบร้อย ก่อนเข้านอน แค่นี้ แม่บ้านก็มีเวลาเยอะเลย ตอนเช้า ใช้เวลากับงานบ้านน้อย ตื่นมา ทานข้าวเสร็จส่งลูกไปโรงเรียน มีเวลาออกกำลังกาย และเรียนได้เยอะเลย ในที่สุดก็โม้ จนเมื่อยเลย ขอตัวก่อนนะคะ รอสวัสดีและทักทาย เพือ่นๆ พี่ๆสมาชิกเก่าๆนะคะ ถ้าผ่านและแวะเข้ามา ขอบคุณทุกคนทีแวะอ่านนะคะ ไว้ว่างๆ หาเรื่องอะไรที่มีสาระ มาเขียนต่อค่ะ ตอนนี้ก็ได้ เขียนและนั่งหน้าจอนานเลย นานๆ ได้ตั้งกระทู้ดี เอาให้ยาวเลย พึมพลำอยู่คนเดียวก็เอา อิๆๆๆ จากคุณ : อดีตนักกินจุก - [ 20 พ.ค. 51 19:51:04 ]

ความคิดเห็นที่ 12 เข้ามาอ่านไว้เป็นประสบการณ์ค่ะ ตอนนี้ลูกสาวเพิ่งได้สองเดือนนิดๆ เอง อ่านที่คุณ อดีตนักกินจุก เขียนแล้วเพลินดีค่ะ มาเขียนเรื่อยๆ นะคะ จากคุณ : fruitlove - [ 20 พ.ค. 51 20:13:21 ]

ความคิดเห็นที่ 13 คุณ จขกท เก่งมากเลยค่ะ อยากสอนลูกให้เก่งอย่างนั้นเหมือนกัน แต่ก็ไม่รู้ว่าจะสำเร็จแค่ใหน ตอนนี้ลูกสาวขวบสี่เดือนค่ะ เข้าใจสามภาษาเลยเก่งม๊ะ  อิ๊ปุ่ง ไทย และอิสานค่ะ เหอๆ อ่านถึงเรื่องความเปิ่นของคุณ เลยนั่งหัวเราะอยู่คนเดียว  ต้องหัวเราะไร้เสียงด้วยนะ เพราะคุณนายนอนอยู่ ถ้าว่างขอรบกวนสอนน้องๆด้วยเถอะค่ะ ช่วยเติมไฟให้ที  พอได้อ่านกระทู้แบบนี้แล้วมันทำให้ฮึดขึ้นมาเยอะเลย ขอบคุณสาระดีดีค่ะ จากคุณ : น้องหนูจิ๋ว - [ 20 พ.ค. 51 20:44:47 ]

ความคิดเห็นที่ 14 อ่านเพลินไปเลยค่ะ เป็นครอบครัวที่น่ารักนะค่ะ ตอนนี้ลูกชายได้ขวบครึ่งค่ะ กำลังน่ารักเอามากกกๆๆ แต่ปัญหาของดิฉันคือเรื่องที่จะสอนภาษาไทยลูกอย่างเดียวค่ะ เพราะอยากให้เค้าพูดไทยได้  ทั้งที่พูดกับลูกทุกวันแต่เค้าก็ พอพูดเข้าใจความหมายแต่ยังพูดออกมาไม่ได้เยอะเหมือนภาษาญี่ปุ่น เค้ายังเด็กด้วยมั้งค่ะ ดิฉันอาจจะคาดหวังกับลูกเกินไป การมีลูกและใช้ชีวิตที่นี่ บางทีก็รู้สึกอึดอัดบ้างเพราะเราอยากพูดหรือทำอะไรแบบไทย ๆกับลูก แต่พอเจอสภาพแวดล้อมต่าง ๆทำให้ต้องกลายเป็นภาษาญี่ปุ่นโดยอัตโนมัติ อีกเรื่องที่กลุ้มใจก็คือ เวลาลูกเข้าโรงเรียน เป็นคนไม่ค่อยชอบทำกิจกรรม เท่าไหร่น่ะค่ะ ตอนเรียนก็ไม่เคยเข้ากิจกรรม อาจจะฟังดูแย่แต่เพราะไม่ชอบจริง ๆ เห็นคนอื่นบอกที่ญี่ปุ่นอาทิตย์หนึ่งต้องไปสักสามสี่วัน มีอะไรโน้นนี่ให้ทำเยอะ แต่ถ้าลูกสนุกก็โอเคเข้าได้ค่ะ แต่ทุกวันก็ไม่ไหวเพราะงานที่บ้านก็เยอะ ไม่ใช่ว่ากลัวเรื่องภาษาญี่ปุ่นอะไรมากมายนะค่ะ ดิฉันก็พอพูดได้ฟังเข้าใจทุกอย่าง ถึงจะไม่ร้อยเปอร์เซ็น อ่านก็พอเข้าใจได้แต่มีคันจิบางตัวที่ไม่เข้าใจ ตอนนี้ก็เรียนจำคันจิทุกวัน ๆ ตั้งเป้าไว้ที่หมื่นตัวก่อนค่ะ ค่อยเป็นค่อยไป ลูกห้าขวบคงพออ่านได้รู้เรื่อง จะพยายามค่ะ ที่ทำก็เพื่อลูกทั้งนั้น ทั้งที่บางทียังคิดว่ามันธุระไรที่ฉันต้องมาเรียนจำตัว ยิก ๆงอ ๆนี่ เห็นหน้าลูกก็ อ๋อ ต้องทำสิ ดิฉันกับสามีคุยกันแล้วว่า เราจะไม่เคร่งครัดเรื่องเรียนกับลูกเลยแม้แต่นิดเดียว และจะไม่มีการให้เค้าเรียนพิเศษเด็ดขาด ถ้าเค้าอยากเรียนค่อยว่ากัน แต่เราจะให้เค้าทำกิจกรรมที่เค้าอยากทำและชอบ เช่น ดนตรี เปียโน ร้องเพลง ทำอะไรก็ได้ที่เค้าแฮปปี้ที่จะทำแต่ไม่ใช่เรื่องมกมุ่นเรียนจนเกินไป อาจจะเป็นพ่อแม่ที่ออกแนวทะเลไป แต่เราคิดแบบนั้นไว้ก่อนค่ะ ประมาณว่าลูกเรียนได้ที่สุดท้ายก็ไม่เป็นไรแต่เค้าเล่นเปียโนสิ่งที่เค้าชอบได้ไพเราะ เราก็แค่คิด ๆกันนะค่ะ เค้าโตมาก็เป็นอีกเรื่องหนึ่ง ถึงตอนนั้นนเราคงตัดสินใจแทนเค้าไม่ได้แล้ว หรือร้องประสานเสียง เพราะคุณพ่อเค้าชอบร้องประสานเสียงค่ะ ไปได้ทุกงาน ฟรีนะค่ะ สามีชอบทำกิจกรรมเกี่ยวกับดนตรีนะค่ะ เพื่อนจึงเยอะมาก ลูกชายดิฉันเชื้อพ่อแรงชอบดนตรีเสียเหลือเกิน เห็นคุณพ่อซ้อมร้องเพลง ไม่ได้เลย ต้องไปเปล่งเสียงรบกวนทุกครั้ง ทีวีเวลามีเพลงจะเต้น ร้องโห่ออกมาตลอด และยังมีอีกหลาย ๆ เรื่องค่ะที่กลุ้มใจเรื่องลูก ยิ่งเวลาลูกไม่สบาย ไม่รู้จะปรึกษาใคร ได้แต่โทรข้ามไทยหาพ่อแม่ เพื่อนที่มีลูก ไปหาหมอบางทีก็ไม่ดีขึ้น ได้แต่สงสารลูก ร้องไห้ตลอดเลยเวลาลูกไม่สบาย อยู่ที่นี่มีลูกดิฉันว่าลำบากกว่าไทยมากเลยเพราะต้องทำเองทุกอย่างไม่มีคนช่วย ที่ไทยมีคุณยายคุณตา ป้า อา เยอะแยะแย่งกันช่วยอุ้ม ที่นี่บางทีต้องแบกใส่กระเป๋า แล้วทำกับข้าว บางทีเหนื่อยมากจนผอมไปเลย คิดไปคิดมาก็ดีอยู่ที่ไทยคงไม่ผอมอย่างนี้ คริ คริ แต่มีอะรก็ตามถึงจะเหนื่อยล้าเพียงใด ได้เห็นหน้าลูกก็หายเป็นปิดทิ้งเลย ลูกชายดิฉันตอนนี้หัดไหว้เวลา สวัสดี ขอบคุณครับ จนเป็นนิสัยแล้วค่ะ บางทีตอนตื่นงัวเงียตอนกลางคืน ดิฉันก็จะพูดว่า ขอบคุณคับแม่รึยังค่ะ เค้าก็ไหว้ยกมือท้งที่ง่วงนอนงัวเงีย เราก็ชื่นใจมาก ๆ ตื่นนอนทุกวันเค้าจะยกมือไหว้แม่ก่อนเกือบทุกครั้งค่ะ บ้ายอลูกเหมือนกันค่ะ ก็เด็ก ๆ เค้าทำอะไรไร้เดียงสานี่เนอะ น่ารักไปหมด ดิฉันถือว่าตัวเองโชคดีมาก ๆ ที่ได้แต่งงานกับพ่อของลูกที่น่ารัก ดูแลครอบครัวดีมาก แม่สามีก็ใจดี เมตตาดิฉันเอามาก ๆๆ ดิฉันเลยไม่มีปัญหาใด ๆในบ้านเลยมีความสุขมากค่ะ ครอบครัวเราก็ชอบเที่ยวเหมือนกันได้ ไปได้ตลอดหยุดสามวันนี่คิดหาที่เที่ยวแล้ว เมื่อก่อนอยากไปโน้นนี่ ตอนนี้แทบไม่อยากไปไหนเพราะเหนื่อย วิ่งตามลูกค่ะ ใช้เงินเยอะด้วย (ก็ไม่ได้จ่ายสักบาทนี่เรา) โทษทีนะค่ะบ่นมาเยอะ เป็นเพราะคุณอดีตนักกินจุก ตั้งกระทู้ได้ตรงใจนะค่ะ เลยมีอะไรระบาย อยากเล่าเยอะ ความจริงยังมีอีกเยอะแยะสารพัดสารพัน แต่กลัวเปลืองพื้นที่ไว้ให้ท่านต่อไปมาแชร์ประสบการณ์ ดีกว่าค่ะ จากคุณ : หนูริวจัง - [ 20 พ.ค. 51 21:32:20 ]

ความคิดเห็นที่ 15 สัวสดีค่ะคุณอดีตนักกินจุ ไม่ได้เข้าห้องนี้มานานพอเข้ามาเจอกระทุ้นี้พอดีเลยคุณอดีตนักกินจุเก่งจังเลยนะค่ะที่สอนลูกสาวได้แบบนี้ ส่วนที่บ้านลุกชายค่อนข้างกลุ้มใจนิดหน่อยเพราะเด็กชายจะสอนอยากสักนิดแต่ที่บ้านจะเข้มงวดนิดหน่อยเรื่องไม่มีระเบียบอย่างหนังสือถ้าอ่านแล้วไม่เก็บหรือกระเป๋านักเรียนถ้ากลับมาแล้วต้องเก็บเข้าที่ให้เรียบร้อยหรือกลับมาจากร.รต้องทำการบ้านให้เสร็จก่อนที่จะไปเล่นบ้านเพื่อนส่วนการให้ไปเรียนพิเศษที่บ้านก็ไม่ได้บังคับลูกนะค่ะต้องเรียนนั่นเรียนนี่ให้ลุกอยากเรียนแล้วให้เขาตัดสินใจว่าจะเรียนอะไรตอนนี้มีเรียนเทนนิสอย่างเดียวไม่รู้จะเรียนนานแค่ใหนเพราะไม่แน่ใจว่าลูกอยากเรียนจริงๆหรือว่าเรียนตามเพื่อนๆนะค่ะ ส่วนที่ร.รจะมีกิจกรรมบ่อยเหมือนกันแต่เราภาษายังไม่แข็งแรงเท่าไหร่อยุ่กี่ปีเหมือนไม่ค่อยขยับเท่าไหร่เลยแต่ยังดีหน่อยที่คุณครูประจำชั้นลูกชายและแม่ๆของเพื่อนลูกคอยช่วยเหลือถ้าอันใหนที่เราไม่เข้าใจจะเขียนใส่สมุดมาให้สามีอ่านแล้วถ้ามีอะไรที่ร.รคุณครูจะพยายามพูดช้าๆเพื่อให้เราเข้าใจ ส่วนเรื่องงานบ้านก็ไม่ค่อยมีอะไรปกติจะต้องทำความสะอาดทุกๆวันตอนเช้าหลังจากส่งลูกชายไปร.รเสร็จและก่อนลูกสาวตื่นต้องทำให้เรียบร้อย เรื่องสอนภาษาไทยกับลูกเราก้แค่พูดกับลุกแลว้จะมีแบบฝึกหัดก.มาให้เขาฝึกเขียนและอ่านแต่ว่าไม่ได้บังคับถ้าเขาอยากทำก็จะหยิบมาขีดๆเขียนๆแล้วก็ท่องถ้าขี้เกียจก็ไม่ทำแล้วแต่ไม่ได้บังคับอะไรแต่จะบอกลูกชายเสมอว่าถ้าลูกพูดได้อ่านได้ก็ดีกับลูกในอนาคตนะเพราะถ้าโตขึ้นมายังได้ภาษาเพิ่งอีก1คือภาษาไทยแล้วเวลาไปเมืองไทยก็พูดกับเพื่อนรู้เรื่องและยังมีเพื่อนเล่นด้วยถ้าพูดไม่รู้เรื่องลูกก็จะไม่สนุกไม่อยากกลับไปเมืองไทยลุกชายก็ตอบรับมาดี จากคุณ : ฮารุกะ - [ 21 พ.ค. 51 04:15:44 ]

ความคิดเห็นที่ 16 สวัสดีค่ะ....คุณแม่น้องมี่จัง และเพื่อน ๆ ทุกคน อ่านเพลินแล้วก็ชื่นใจแทนจังค่ะ ที่สอนแล้วน้องมี่จัง...ทำได้ตามที่สอนได้ เป็นเด็กที่น่ารัก ดูแล้วคงเป็นครอบครัวที่น่ารัก+อบอุ่นเชียวนะคะ แอบอิจฉาเล็ก ๆ สำหรับครอบครัวที่มีลูกสาว ...ได้คุยกันหนุงหนิงกะแม่ เคยฝันว่า...อยากมีลูกสาว แต่มาถึงป่านฉะนี้ คงหมดหวังเสียแล้วละค่ะ   ก็เลยมีแค่หนุ่มเดียว....ใกล้จะ 14 แล้วค่ะ  ตอนเล็ก ๆ ก็มีปัญหาจิปาถะ เจ็บไข้ได้ป่วยตามวัย   ซึ่งในตอนนั้น...ก็คิดว่าหนักหนาสาหัสแล้วน้า....มาถึงตอนนี้...เข้าช่วงวัยรุ่น กลับยิ่งยากเสียกว่าอีก   เพราะเค้าจะเริ่มมีชีวิตส่วนตัวมากขึ้น ไม่ช่างพูดช่างเล่า  ถามคำตอบคำ  เดี๋ยวนี้...ชวนไปซื้อของไม่ยอมไปด้วยแล้วละค้า  ต้องใช้วิธีอ้อน (ลาก) พาไปด้วย....อิอิ  ความเป็นแม่...ถึงเค้าจะโตแล้ว บางครั้ง...เราก็ลืมตัวเน้อ  จะข้ามถนนก็จะจูงเค้า โดนค้อนตาเขียวขุ่น บ่นอุบ เล่นเอาเรามือค้างไปเลย  55555 เห็นด้วยกับคุณแม่น้องมี่จัง.....ว่าคุณแม่ทั้งหลาย คงต้องพยายามขวนขวายเรียนรู้ภาษาญี่ปุ่นเพิ่มขึ้น เพราะพอลูกเข้าโรงเรียน จดหมายต่าง ๆ มีมาแทบทุกวัน  ถ้าคุณพ่อบ้านใจดี...ช่วยอ่านให้ ก็ค่อยยังชั่วหน่อย  แต่เราจะไปหวังกะเค้าทุกวันก็คงไม่ได้ เพราะกว่าเค้าจะกลับถึงบ้านก็ค่ำแล้ว  บางทีต้องเตรียมของ....ที่ต้องไปซื้อหา ซึ่งก็คงไม่ทันเพราะร้านรวงปิดกันหมดแล้ว  ยิ่งคุณพ่อบ้านนี้แล้ว....อ่านจดหมายทีไร พวกอ่านในใจค้า....ภรรละเมีย..ก็หว๊ากแทบทุกครั้ง...แล้วฉานจะได้ยินเหรอ??  ที่จริง...เราก็อ่านเองแล้วรอบหนึ่ง  แต่เพื่อความชัวร์ (ไม่ใช่ภาษาฉานเนี่ย) เดี๋ยวนี้...ไม่ต้องง้อ..คุณพ่อแล้วละค้า  ได้โอกาสใช้ประโยชน์จากเจ้าตัวยุ่ง เพราะภาษาเค้าจะดีกว่าเราเยอะ  (ซึ่งเป็นเรื่องแน่นอน...เค้าเรียนของเค้านิ)  เวลาเขียนเสร็จ...จะเรียกเค้ามาอ่านให้  เค้าจะบอกทันที ว่าประโยคนี้...ต้องใช้คำช่วยแบบนี้  คันจิ...น่าจะเป็นตัวนี้     รอเพื่อน ๆ ท่านอื่นมาเขียนบ้างดีกว่า จากคุณ : เต่าญี่ปุ่น - [ 21 พ.ค. 51 05:52:59 ]

ความคิดเห็นที่ 17 แวะมาแต่ไม่มีอะไรแชร์ เพราะไม่มีลูก อ่านเพลินไปเลย จากคุณ : พนอจัน - [ 21 พ.ค. 51 05:55:54 ]

ความคิดเห็นที่ 18 อ่านเพลินเลยเหมือนกันค่ะ  มี่จัง ป.4 แล้วเหรอคะเนี่ย เวลาผ่านไปไวจังเลยนะคะ เรื่องดูแลทำความสะอาดบ้าน ไม่ได้ดูดฝุ่นทุกวันเหมือนกันค่ะ  ใช้กวาดเอา แบบว่าเร็วดี แล้วถ้าเห็นตรงไหนสกปรกก็จัดการตรงนั้น  แพลนเอาไว้ก่อนนอนว่า วันต่อไปจะทำอะไร เดี๋ยววันนี้จะจัดการตู้เย็นค่ะ  ชอบบ้านที่เรียบๆ ไม่ต้องไฮเทคมากแต่ขอให้สะดวกใช้สอย ดูแลทำความสะอาดง่าย  มีห้องเก็บของที่พื้นที่มากสักหน่อย  มีห้องเล็กๆ ไว้แปะเอกสาร จดหมายจาก รร.ลูก  ส่วนพื้นที่ใช้ร่วมกันของครอบครัวก็พยายามให้ดูเรียบร้อย ไม่มีข้าวของ กระจัดกระจาย  เห็นแล้วไม่หงุดหงิดค่ะ     ส่วนเรื่องของลูก  ทุกบ่ายลูกกลับบ้านมา พักผ่อนกินน้ำ กินขนมแล้ว  จะเป็นเวลาทำการบ้าน ลูกสาวจะจัดการเอาไปก๊อปปี้ให้แม่  เพราะแม่บอกว่าแม่จะทำการบ้านด้วย  ส่วนลูกชายก็ให้ นั่งวาดโน่นวาดนี่ไปพร้อมกัน  คิดว่าเป็นช่วงเวลาแม่ลูกที่ดีมากๆ และเป็นวิธีการที่ดีมากๆ ค่ะ ลูกสาวจะตั้งใจฟังคำคุณครูสอนมากเลย  เพราะเค้าคิดว่า เค้ามีหน้าที่ต้องมาสอนแม่อีกที วันหนึ่ง เค้าบอกว่า "แม่เขียน ฮิ  ต้องทำให้พองๆ นะก้ะ แล้วให้เหมือนจะเอาลูกกลมๆ ใส่ลงไปได้ด้วยก่ะ"   แบบพยายามอธิบายปากคอสั่น  รู้สึกว่าเค้าเห็นการเรียนเป็นเรื่องสนุก และเมื่อแม่สนใจในทุกเรื่องที่เค้าทำ เค้าก็ยิ่งตั้งใจและมีความสุขที่ได้บอกได้เล่ามากๆ ค่ะ คิดว่า ชีวิตช่วงนี้เป็นช่วงเวลาที่ดีมากๆ ค่ะ  คือ ลูกเริ่มโตพอที่จะเล่นกันเองได้ เริ่มช่วยเหลือ ตัวเองได้ แล้วยังไม่เข้าวัยรุ่น  ซึ่งคิดว่าเวลานั้นคงมีเรื่องให้ห่วงมากกว่าเวลานี้ ไม่มีอะไรดีไปกว่า การชื่มชมให้กำลังใจลูกๆ นะคะ   สังเกตเลยว่า พูดกับเขาดีๆ   ชมส่ิงที่เห็นว่าเขาทำได้ดี  เขาก็จะยิ่งดีขึ้น   ทุกเช้าเมื่อลูกตื่น จะบอกว่า "เด็กดีของแม่ตื่นแล้ว" อยากให้ลูกๆ เริ่มวันใหม่ด้วยบรรยากาศดีๆ ทุกวันค่ะ แต่ด้วยความที่ยังไม่ใช่แม่ที่สมบูรณ์แบบนัก บางทีก็มีหงุดหงิด ก็ยังมีหลุดๆ ดุแบบไร้เหตุผลเหมือนกันค่ะ มีหนังสือเล่มหนึ่งดีมากๆ ชื่อ " Children Learn What They Live" เป็นหนังสือที่ชอบอีกเล่มหนึ่ง  ใช้ภาษาเข้าใจง่ายๆ  หยิบมาอ่านได้เรื่อยๆ If a child lives with  ENCOURAGEMENT, He learns to be CONFIDENT. . . . If a child lives with  ACCEPTANCE and FRIENDSHIP, He learns to LOVE in the world. เป็นหนังสือดีๆ อีกเล่ม ที่อยากชวนให้พ่อแม่อ่านค่ะ (พิมพ์ยาวเหมือนกัน  ชีวิตส่วนใหญ่ก็มีแต่เรื่องลูกๆ  พอเห็นประเด็นนี้ อดมาร่วมวงไม่ได้ค่ะ) จากคุณ : วดี - [ 21 พ.ค. 51 07:04:12 ]

ความคิดเห็นที่ 19 สวัสดีค่ะ คุณอดีตนักกินจุก ไม่ค่อยได้เม้นต์เท่าไรนักเพราะ เวลาที่ดูเน็ตคือเวลาทีลูกดูดนม(จากเต้า) ตัวเองมีลูกสามคน 0 1 3 ขวบตามลำดับ แทบไม่ได้สอนอะไรลูกเลยเวลาเล่นกะลูกส่วนมากก็จะเป็นวันอาทิตย์  วันๆแค่เตรียมอาหาร งานบ้าน งานนอกบ้าน รับส่งลูกที่โฮอิขุเอน ไปซุปเปอร์ เวลาก็หมดแล้วค่ะ บ้านก็รกไปด้วยของเล่นลูกกระจัดกระทุกวัน บางทีเดินไม่ระวังเหยียบรถคันเล็กล้มก้นกระแทกพื้นเลยอ่ะ เซง -_-''     งานบ้านก็ทำถ้าเห็นตรงไหนมีฝุ่นก็ทำตรงนั้น ส่วนมากจะดูดฝุ่นวันอาทิตย์   เป็นแม่ที่ไม่ได้เรื่องที่สุดเลยอ่ะ เฮ้อ! เวลาเหนือยๆ ก็ดุลูกตลอด ลูกดื้อก็ตีด้วยอ่ะ แย่จัง แล้วก็มานั้งเศร้า น้ำตาตกอีก อายุแค่ 28 แต่หน้ายังกะ 40 อ่ะ เฮ้อ(ถอนหายใจอีกที) เหนื่อย เครียด จากคุณ : แม่บอกทำเป็นลืมเดี๋ยวมันก็โต (jeepang) - [ 21 พ.ค. 51 07:48:33 ]

ความคิดเห็นที่ 20 สวัสดีค่ะ คุณอดีตนักกินจุก รู้สึกดีที่มีการพูดคุยแชร์ประสบการณ์ดี ๆ ให้กันอ่านนะคะ ลูกสาวที่บ้านตอนนี้ อายุได้ 2 ขวบแล้วค่ะ ยังเด็กอยู่ กำลังอยู่ในวัยที่ต้องฝึกหัดทำอะไรหลาย ๆ อย่าง ตามวัยของเค้า หัดให้ ใส่ เสื้อผ้า ถอดเสื้อผ้า หัดให้เข้าห้องน้ำ หัดแปรงฟันด้วยตัวเอง หัดรู้จักสวัสดี ทักทายเด็กและผู้ใหญ่ อื่น ๆ คนเป็นแม่ก็รู้สึกสนุกไปด้วย และได้เห็นพัฒนาการของเค้าเปลี่ยนแปลงไปทุกวัน ตอนนี้ ก็พยายาม สอนให้ลูกพูดภาษาไทยอยู่ค่ะ แต่เค้าก็ยังติดพูดภาษาญี่ปุ่นอยู่ คนเป็นแม่ก็ต้องพยายามต่อไป ถ้าเค้าพูดภาษาไทยได้ ก็ถือเป็นกำไรชีวิตเลยล่ะ อีกอย่างถ้ากลับเมืองไทย เค้าจะได้พูดกับตา ยาย ญาติพี่น้องได้ค่ะ ลูกสาว ยังไม่ได้เข้าโรงเรียนอนุบาล แต่ก็พยายามหากิจกรรมให้ลูกทำ ให้ลูกเข้าสังคมบ้าง อย่างเช่นทุก ๆ อาทิตย์ ก็จะพาไปเล่นกับเพื่อนบ้าน เค้าดูสนุกที่ได้เล่นกับเพื่อนวัยเดียวกัน และเพื่อนบ้านก็จะสลับผลัดเปลี่ยนกันมาเล่นที่บ้านด้วย ส่วนทุกวันพุธ ที่ห้องสมุดจะมีการเล่านิทาน และ สอนภาษาอังกฤษสำหรับเด็ก ๆ ก็จะพาเค้าไปฟัง และยังได้เพื่อนทั้งวัยเดียวกัน และเพื่อนต่างวัยด้วย บางครั้งพัฒนาการของลูก ก็ทำให้คนเป็นแม่อดทึ่งไม่ได้เหมือนกัน บางอย่างที่เราคิดว่าลูกไม่น่าทำได้ แต่ครั้งแรกก็ทำได้ดี ซะด้วยสิ ทุกคืน ก็จะพาเค้า สวดมนต์ไหว้พระก่อนนอน ค่ะ ในอนาคต เมื่อลูกเข้าอนุบาลแล้ว ก็อยากจะให้เค้าเรียนเสริม ในเรื่องที่เค้าสนใจ อย่างเช่นเรื่องดนตรี อยากให้เรียนเครื่องดนตรีอะไร สักอย่างหนึ่ง เช่น เปียโน หรือ อาจจะให้เรียนภาษาอังกฤษค่ะ การบ้านการเรือน ไม่ชอบบ้านรก ๆ ชอบบ้านที่ว่าง ๆ โล่ง ๆ ที่บ้านจะไม่ทำความสะอาดบ้านทุกวันเหมือนกันค่ะ จะทำวันเว้นวัน อย่างเช่นวันนี้จะทำอะไรบ้าง จะต้องคิดแล้วล่ะ ทำอะไรก่อนหลัง ส่วนมากจะทำช่วงเช้าเสร็จแล้ว ก็พาลูกออกไปเดินเล่น แล้ว ไปจ่ายตลาด กลับมาทำอาหารเที่ยง การทำอาหาร เพื่งจะมาทำเป็นตอนมาอยู่ญี่ปุ่นค่ะ ก็ 2 ปี แล้ว ทีแรกก็ยากลำบากเอาการเหมือนกันค่ะ พวกเครื่องปรุงอะไร ต่อมิอะไร ชื่อก็ไม่รู้จัก ก็ต้องเรียนรู้กันอีก แต่ทำไปทำมาก็สนุกดีเหมือนกันนะ แต่ก็ยังไม่อร่อยค่ะ ดีหน่อยคุณสามีทานได้ทุกอย่าง ทานเผ็ดได้อีก เลย ค่อยยังชั่วหน่อย เรื่องภาษาญี่ปุ่น ของตัวเอง ทุกวันก็จะพยายามให้เวลากับตรงนี้ 1-2 ชั่วโมง (ตอนลูกนอน) จากหนังสือบ้าง เรียนจากเนทบ้าง แต่ก็มีบางวันขี้เกียจอ่านเหมือนกันค่ะ ปีนี้ก็ตั้งใจสอบระดับ 2 (บ่อรู้ผ่านบ่อน้อ ระดับนี้ยากแท้....) เอกสารของลูก สมุดพกของลูก พยายามมาก ที่จะอ่านเองก่อน และก็เขียนด้วยตัวเอง แล้วให้คุณสามีตรวจอีกที   แต่ก็มีคันจิที่เราไม่รู้เรื่องอีกเยอะ คนเป็นแม่ชาวต่างชาติ คงต้องพยายามต่อไปค่ะ ^_^ แก้ไขเมื่อ 21 พ.ค. 51 10:53:19 แก้ไขเมื่อ 21 พ.ค. 51 08:38:30 จากคุณ : แม่น้องคะน้าจัง (Kana Jan) - [ 21 พ.ค. 51 08:37:57 ]

ความคิดเห็นที่ 21 มาอ่านอย่างเดียวจ้า เฮ่อ...อยากได้ลูกสาวจัง จากคุณ : fudge-a-mania - [ 21 พ.ค. 51 09:33:34 ]

ความคิดเห็นที่ 22 To น้องหนูจิ๋ว     ขอบคุณที่แวะมาอ่านนะคะ  คุณน้องหนูจิ๋ว ทำได้ค่ะ กับการเลี้ยงลูก ด้วยความรักของแม่ ก็จะมีพลัง และความคิดไอเดียวต่างๆมาเรื่อย ในการเลี้ยงลูก บางทีอ่านในหนังสือแล้วจะให้ทำตามหนังสือเป๊ะ หรือฟังจากคนอื่นแล้วจะทำตามบ้าง ก็ไม่เห็นเป็นเหมือนเขาเลย เรื่องอย่างงี้ ขึ้นอยู่กับตัวเด็ก เด็กแต่ละคนไม่เหมือนกัน ก็พ่อแม่ก็ไม่ใช่คนเดียวกัน แต่ลูกของคุณ ได้รับ DNA จากคุณ เพราะฉนั้น บางทีถ้าลูกไม่ได้อย่างใจ ก็นั่งนึกเล่นๆ เหมือนใครนะ อันนี้ตัวเอง ก็ถึงบางอ้อประจำค่ะ นี่ขนาดไม่ได้โคลนนิ่งมานะ เขามีอะไรเหมือนเราเยอะเลย   จริงๆแล้ว มี่จังเขาก็ถือได้ว่าเป็นเด็กเลี้ยงง่าย พ่อกับแม่ช่วยกันเลี้ยง ก็มีส่วนเหมือนพ่อบ้างเหมือนแม่บ้าง  เช่น ชอบอ่านหนังสือเหมือนพ่อ ชอบวิทยาศาตร์  แล้วมีความอดทนสูง ส่วนที่เหมือนแม่ ก็คุยไม่หยุด ขี้นรถที เหมือนเปิดวิทยุตลอดการเดินทาง ดิฉันเชื่อว่า เด็กๆทุกคน มีความน่ารัก เป็นเด็กดี ฉลาดกันทุกคน ถ้าพ่อแม่ให้ความรักและความอบอุ่นกับเขา และเขาก็มีความเก่งและโดดเด่น แตกต่างกันออกไปค่ะ  ไม่จำเป็นต้องเก่ง ได้โล่ ได้เหรียญอะไร เอาเป็นว่าเก่งที่สุดของคุณพ่อคุณแม่ก็โอเค คิดเหมือนกันใช่ไหมคะ คุณแม่ทั้งหลาย แต่ว่า การหาหนังสือเกี่ยวกับการเลี้ยงลูกแม่และเด็ก มาอ่าน ค่อนข้างดีมากเลยค่ะ จะช่วยให้เราเลี้ยงลูกได้อย่างมีประสิทธิภาพขี้น บางทีในทีวี ก็มีรายการเกี่ยวกับการเลี้ยงลูกด้วยนะคะ เอาใจช่วยค่ะ มี่จัง ก็พูดอีสานได้ เด้อ แต่ว่า นิดหน่อย To  หนูริวจัง   ขอบคุณค่ะที่แวะมาเล่าเรื่องแบ่งปันประสบการณ์                   เป็นคุณแม่ที่น่ารักนะคะ อ่านๆ มีหลายประโยค ที่สัมผัสได้ว่า เป็นคุณแม่ที่น่ารัก เพื่อลูกอะไรก็ยอม เข้าใจเลยค่ะ หัวอกคนเป็นพ่อเป็นแม่ อือ เรื่องภาษาไทยของลูก เอาใจช่วยนะคะ ไม่ต้องเครียดมาก เรื่องกิจกรรมของโรงเรียนมีบ่อยแต่ไม่ทุกวันหรอกค่ะ เขาจะมีปฏิทินการศึกษา มาให้ว่ามีกิจกรรมอะไรบ้างในรอบปี หรือในหนึ่งเทอม และกิจกรรมที่ต้องให้ผู้ปกครองเข้าร่วมเขาก็จะมีจดหมายแจ้งมา ไม่ต้องห่วงค่ะ กิจกรรมของเด็กๆ ลองเข้าไปร่วมดูนะคะ เด็กๆน่ารักดี แล้วที่นี่กับที่ไทยเราต่างกัน เหมือนได้เรียนรู้ สังคมการเรียนรู้ การศึกษาของที่นี่ไปด้วยค่ะ ลูกเราก็อุ่นใจที่มีพ่อแม่มาร่วมกิจกรรมด้วย เวลาเห็นเด็กคนไหนที่พ่อแม่ไม่เข้าร่วมกิจกรรมด้วย พ่อแม่เด็กคนอื่นมากันหมด ยกเว้นพ่อแม่เขา เขาก็จะทำหน้าตาเศร้าๆน่าสงสารค่ะ เรื่องลูกไม่สบาย ไม่มีที่ปรึกษา อือ ดิฉันก็ไม่คอ่ยมีประสบการณ์นัก เพราะลูกสาวแข็งแรงมาก ไม่ค่อยเจ็บไข้ด้วยป่วย ตอนอนุบาล ก็ติดหวัดจากเพื่อนบ่อยๆ แต่ก็ไม่น่าเป็นห่วง แล้วแม่บ้านทั้งหลายก็ใจดี เวลามีไข้หวัดใหญ่ระบาดหรือมีโรคอะไรน่าเป็นห่วง เขาก็จะบอกเราหรือถามเราว่า ฉีดวัคซีนให้ลูกหรือยัง หรือ แนะนำ อะไรต่างๆค่ะ คุณหนูริวจังอ่านออกเขียนได้  ลองไปร้านหนังสือ ดูหนังสือ เกี่ยวกับการเลี้ยงลูก หรือเกี่ยวกับเด็กๆ ดูนะคะ มีให้เลือกเยอะ และมีเนื้อหาค่อนข้างดีค่ะ เมื่อลูกเจ็บไข้ได้ป่วย หรือการแก้ปัญหาเฉพาะหน้าต่าง และมีอธิบายเกี่ยวกับโรคต่างๆทีเด็กแต่ละวัย จะเป็นได้ง่าย อ่านแล้วเวลาลูกเราเป็นอะไร ก็จะได้สังเกตอาการ และก็พาไปหาหมอ ได้อย่างไม่ช้าเกินไป ทึ่งมากเลยค่ะ กับเป้าหมายคันจิ หมื่นตัว ดิฉันแค่ สองพันตัวนี่ ไม่ได้ใช้ มันก็ลืมเข้ากรุ ทุกทีต้องรื้อฟี้นบ่อยๆ โชคดีที่มีสามีและครอบครัวที่น่ารัก ขอให้มีความสุขมากๆตลอดไปนะคะ To fruitlove ขอบคุณมากค่ะที่เข้ามาอ่าน ลูกสาวพึ่งได้สองเดือนนิดๆ ยังตัวเล็กๆ นอนหลับปุ๋ย ทั้งวันแน่เลย คงกำลังน่ารักน่าชัง To ฮารุกะ     สวัสดีค่ะ ไม่ได้คุยกันนานเลย ลูกสาวคุณฮารุกะ น่ารักไม่เอารูปมาแปะให้หายคิดถึงเสียหน่อยคะ ลูกชายก็คงโตแล้วนะคะ ขอบคุณที่มาแบ่งปันประสบการณ์นะคะ มีลูกสองคน ลูกสาวกับลูกชาย คงคนละไสตล์ To เต่าญี่ปุ่น ขอบคุณคุณเต่าญี่ปุ่นค่ะ ครอบครัวคุณเต่าญี่ปุ่น ก็คงอบอุ่นน่ารักน่าดู คุณแม่ทำอาหารเก่งด้วย คุณพ่อบ้านคงมีความสุข ลูกสาวป.สี่ ก็เริ่มมีความเป็นตัวของตัวเองมากเหมือนกันค่ะ ตอนนี้หอมแก้ม ไม่ได้นะคะ  จับมือ โอเก กอดนี่ตอนนอนเท่านั้น แต่แม่ก็มองเขายังเป็นหนูน้อยเสมอ แต่เขาบอกว่า เขาไม่ใช่หนูน้อยนะ ตอนนี้เป็นสาวน้อย ฮ่าๆๆ แล้วมีบอกแม่ว่า แม่น่ะ หมูน้อย ภาษาไทยพูดได้นิดหน่อย แต่รู้จักใช้จริงๆ To พนอจัน คุณป้าพนอจัน บอกว่าไม่มีลูกไม่ได้นะคะ เดี๋ยวลูกสาวที่ไทยน้อยใจ ชอบอ่านเรื่องที่คุณป้าพนอจันเขียนนะคะ สนุกดี To วดี สวัสดีค่ะพี่วดี ชอบฟังเรื่องพี่วดีเล่าเกี่ยวกับลูกๆ ค่ะ เคยไปอ่านในบล๊อคบ่อยๆ หนังสือที่วดี บอกหาซื้อได้ที่ไหนคะ อยากลองอ่านดูค่ะ ถ้าเป็นภาษาอังกฤษก็จะได้ เรียนภาษาไปด้วยเลย ยิงปืนครั้งเดียวได้นกสองตัว To jeepang คุณ จีปัง นึกภาพออกเลยค่ะ แต่สุดยอดเลย สามคน ลำดับอายุไล่เลี่ยกันเลย แค่เลี้ยงลูกสาวคน ผมก็เปลี่ยนสีได้เลยนะคะ อิๆๆๆ แซวเล่นค่ะ ช่วงนี้อาจจะลำบากหน่อย รอให้โตสักนิด ก็คงค่อยสบายขึ้นนะคะ  เพื่อนแม่บ้านที่มีลูกไล่เลี่ยกันเขาก็บอกว่าเป็นเหมือนๆคุณเลยค่ะ บางครั้งก็ อิระอิระ สุรุ ตอนลูกเล็กๆ เรื่องของเล่นก็ตามเก็บ กันหูดับตัวไหม้เหมือนกันค่ะ เก็บไปสอนไปให้เขาเก็บเอง กว่าจะทำได้เป็นนิสัย แม่ก็คิ้วขมวดไปหลายรอบค่ะ To แม่น้องคะน้าจัง สวัสดีค่ะ ไม่ได้คุยกันนานเลย สบายดีนะคะ ลูกสาวน่ารักน่าชัง แก้มสีชมพูเลย อ่านเรื่องที่คุณเขียนแล้ว ก็นั่งนึกถึงตอน ช่วงลูกได้สองขวบค่ะ เอาใจช่วยนะคะ พี่ออย ลุ้นให้ได้ลูกสาวนะคะ คงน่ารัก น่าชัง จำได้ว่า พี่ออย เคยตอบในกระทู้ นานแล้วถ้ามีลูกจะเลี้ยงยังไง เอาเป็นว่า รอฟังเรือ่งเล่าจากพี่ออย ในอนาคตอันใกล้ค่ะ แก้ไขเมื่อ 21 พ.ค. 51 18:22:04 แก้ไขเมื่อ 21 พ.ค. 51 11:09:43 จากคุณ : อดีตนักกินจุก - [ 21 พ.ค. 51 11:08:15 ]

ความคิดเห็นที่ 23 รีบคลิ๊กเข้ากระทู้อย่างไวเพราะชอบอ่านกระทู้ของคุณอดีตนักกินจุกค่ะ ขอบคุณนะคะที่เข้ามาแชร์ประสบการณ์ต่างๆ ให้ได้อ่าน มีลูกสาวคนเดียวเหมือนกันค่ะ  ต้องงัดข้อกับจี้จังบ้าจังทุกวันเรื่องตามใจหลาน   แต่สุดท้ายทั้งคู่ต้องฟังเสียงบ่นของดิฉันเป็นกระบุงโกย ตอนนี้ตัวป่วนเพิ่งเข้าอนุบาล  วันก่อนกลับบ้านพร้อมของเล่นชิ้นเล็กๆ ที่เพื่อนผู้ชายให้มา  คุณพ่อบ้านรีบถามชื่อเด็กคนนั้นจากลูกสาว เพราะกลัวจะมาเกาะแกะบ่อยๆ  นี่ขนาดเพิ่งจะสามขวบกว่าๆ ถ้าโตเป็นสาวคงจะปวดหัวน่าดู5555 จากคุณ : morinaga - [ 21 พ.ค. 51 12:01:11 ]

ความคิดเห็นที่ 24 ขอบคุณ คุณ morinaga  ค่ะ อ่านแล้วอมยิ้มไปน่ารักจังค่ะ คุณพ่อก็น่ารัก หวงลูกสาวด้วย อิๆๆๆ สงสัยคงสวยน่ารักน่าดู ตอนลูกสาวอยู่อนุบาล ก็มีเด็กผู้ชายมาชอบนะคะ อันนี้แม่ของเด็กผู้ชายเป็นคนบอก แล้วเพื่อนสนิทของลูกสาว ก็ชอบเด็กผู้ชายคนนั้น ส่วนลูกสาวของดิฉันก็ชอบเด็กผู้ชายอีกคน ฮ่าๆๆๆๆ รักสามเส้า สี่เส้าดีไหมนี่ อิๆๆๆ แต่พอประถม ก็มีมาชอบเยอะ เขาก็แอบอวดแม่นิดๆๆ ว่า เขาmote  mote ฮ่าๆๆ แล้วถามว่าชอบใครเหรอ เขาบอกว่า ชอบพ่อกับแม่ อิๆๆ มีป้อนคำหวานให้พ่อแม่อีก จากคุณ : อดีตนักกินจุก - [ 21 พ.ค. 51 12:22:59 ]

ความคิดเห็นที่ 25 สวัสดีอีกรอบนึงค่ะ ลูกสาวกำลังน่ารักเลยค่ะ ตอนตื่นเริ่มยิ้มนิดๆ แล้วด้วยค่ะ แม่เห็นแล้ว ชื่นใจ อิอิ เรื่องหลับปุ๋ยทั้งวันนี่ อืม ถ้าอยู่บนอก บนตักแม่นี่ หลับปุ๋ยจริงค่ะ แต่พอวางบนที่นอนปุ๊บ เหมือนเปิดสวิตช์ยังไงอย่างนั้นเลยค่ะ ตื่นทันทีอ่ะ แต่ตอนนี้มีตัวช่วยแล้วค่ะ เป็นเตียงโยกเล็กๆ พอเจ้าตัวเล็กหลับ ก็เอาใส่เตียง แล้วโยกๆ ลูกก็จะหลับต่อค่ะ แถมหลับได้ยาวด้วย เอารูปลูกมาอัพเดทให้แม่ๆ @japan ดูค่ะ ( อิอิ แอบเห่อลูกต่างหาก) แก้ไขเมื่อ 21 พ.ค. 51 14:13:05 จากคุณ : fruitlove - [ 21 พ.ค. 51 14:11:38 ]

ความคิดเห็นที่ 26 ขอบคุณ คุณ fruitlove ค่ะ ลูกสาวน่ารักน่าชังจริงๆด้วย ผิวสวยตาสวย โตขึ้นสวยน่าดูเลย เดี๋ยวคุณพ่อก็หวงเหมือนลูกสาวของคุณmorinaga จากคุณ : อดีตนักกินจุก - [ 21 พ.ค. 51 18:24:09 ]

ความคิดเห็นที่ 27 เข้ามาเก็บความคิดเห็นค่ะ ยังไม่มี แล้วก็คิดว่าคงอีกนานทีเดียวกว่าจะมี เพราะภาษาหรือก็กระท่อนกระแท่นเต็มที ปัจจุบัน สามีก็ยังต้องดูแลเราเลย แล้วเราจะมีหน้าไปดูแลลูกอย่างไรไหว ที่สำคัญยังมองไม่เห็นอนาคตเลยค่ะ ไม่ใช่เรื่องการงาน หรือการเงินนะคะ แต่เพราะตัวเองไม่ชอบที่จะอยู่ที่ญี่ปุ่นเท่าไหร่ อยากย้ายไปอยู่ที่อื่นมากกว่า แต่คงต้องมองที่งานของแฟนเป็นหลัก ว่าจะขอย้ายไปได้หรือเปล่า ก็เลยยังไม่คิดที่จะมีตอนนี้น่ะค่ะ ไม่งั้นเด็กคงจะแย่ ถ้าต้องเปลี่ยนวิถีชีวิต ในขณะที่เขาเริ่มมีสังคมเพื่อนแล้ว จากคุณ : Hergest - [ 21 พ.ค. 51 20:37:56 ]

ความคิดเห็นที่ 28 ลูกคุณอดีตนักกินจุนี่ อภิชาตบุตรโดยแท้เลยนะคะเนี้ย จะสอนเจ้าแสบของแม่ยังไงให้เป็นเด็กน่ารัก สักครึ่งนึงของ ลูกสาวคุณอดีตนักกินจุน้า..   ซนอย่างกะลิง   alert ซะ.......ไม่มี 完璧　！ จากคุณ : My first love - [ 21 พ.ค. 51 22:12:29 ]

ความคิดเห็นที่ 29 สวัสดีค่ะคุณอดีตนักกินจุก อ่านเพลินดีค่ะมาเล่าอีกเยอะๆนะคะ สว่นตัวเป็นคนชอบอ่านแต่เขียนไม่เก่งค่ะ ขอแจมด้วยคนค่ะ มีลูกสองคน ลูกชายคนโตม.6 ลูกสาวคนเล็กม. 4 กว่าจะมาถึงตอนนี้ เรียกว่าหืดขึ้นคอเลยล่ะ เพราะเลี้ยงคนเดียว เอ๊ะ 2 คนซิแต่ สามีทำงานหนักมากๆๆ เลยไม่มีเวลา มาดูแลลูก จึงเป็นหน้าที่เราเสียส่วนมาก การเลี้ยงลูกที่ญี่ปุ่นนี่ เป็นบททดสอบการเป็นแม่อย่างดีเลยค่ะ ตอนเล็กๆ ลูกคนโตป่วยเป็นภูมิแพ้ หอบหืด ก็อยากให้หายป่วย เลยย้ายบ้าน ก็หายป่วยจริงๆ พอโตมาหน่อยก็เรื่องเรียนอยากให้เข้า สอบเข้าม.4 รร.รัฐบาลใกล้ๆ บ้านได้ก็ได้จริงๆประหยัดเงินค่ะ ปีหน้าจะเข้ามหาวิทยาลัยแล้ว ไม่รู้ผลจะเป็นอย่างไร แต่พ่อกับแม่ ก็เป็นกำลังใจให้ลูกเสมอ อยากให้เข้าไปถึงฝันที่เขาอยากทำค่ะ เรื่องการเรียนของลูกคนโตนี่ไม่เคยต้องบอกกันเลย เรียนเอง คิดเอง แต่ถ้าตัดสินใจปัญหาใหญ่ๆก็จะปรึกษาพ่อแม่ค่ะ ส่วนลูกคนเล็กนี่ เป็นคนมีเพื่อนมาก ส่งเมล์กันทั้งวันทั้งเพื่อนเก่า เพื่อนใหม่ วันหยุดก็มาที่บ้านผลัดเปลี่ยนกันกับบ้านเพื่อนค่ะ ตอนเริ่มเข้าม.4 เอาโทรศัพท์มือถือไปรร. ได้เดือนเดียวพอบิล ค่าโทรศัพท์มาเห็นแล้วจะเป็นลม โดนคุณพ่อตักเตือนตามระเบียบ สองคนสองแบบจริงๆ ก็ต้องส่งเสริมสนับสนุนในทางที่ดีกันไปค่ะ ดีที่ว่า เจอแต่คุณครูดีๆตลอด ปีที่แล้วคุณครูประจำชั้นลูกชายเป็นครูสอนภาษาอังกฤษ เข้าใจเราพยายามที่จะสื่อสารกับเรา เพราะต้องไปคุยกับคุณครูสองคน (นิชาเมนดัน) เกี่ยวกับอนาคตของลูกที่เค้าต้องการเข้าเรียนที่ ไหนและความเป็นไปได้มีเท่าไหร่? ต้องเตรียมอย่างไร? เครียดๆทั้งนั้น แต่คุณครูดีก็ผ่านไปได้ด้วยดีค่ะ แต่สงสารคุณครูเพราะภาษาญี่ปุ่นที่ไม่ค่อย ดีและภาษาอังกฤษที่ลืมไปแล้วของเราที่ครูต้องพยายามเข้าใจ เฮ้อ... บ่นมายืดยาวเลย สุดท้ายขอให้จขกท.มีความสุขกับครอบครัวที่อบอุ่นแบบนี้ตลอดไปค่ะ จากคุณ : khun jim - [ 22 พ.ค. 51 05:44:08 A:211.133.41.165 X: TicketID:150214 ]

ความคิดเห็นที่ 30 อ่านได้ครึ่งทาง มาลงชื่อไว้ก่อนค่ะ จากคุณ : booklovers - [ 22 พ.ค. 51 06:21:35 ]

ความคิดเห็นที่ 31 เข้ามาอ่านค่า ตามเก็บความรู้ค่ะ ตามไปดูในสเปซคุณจูนแล้วลูกสาวเป็นสาวแล้วเน้อ คุณแม่ยังสาวแอ๊บแบ๊วอยู่เลยอ่ะ ไปไหนคนต้องทักว่าเป็นพราน้องหรือน้า อา แน่ๆ ปล. โอ๋ fruitlove เจ้าหนูน้อยฮินะ สวยจริงเลยอ่ะ เครื่องหน้าครบครัน โตมาสวยแน่ๆ กลัวจริงๆ พอลูกโตแล้วนัดเจอกัน กลัวเจ้าปราชญ์ของเราจะหลงรักสาวน้อย ฮี่ๆๆ จากคุณ : แม่บ้านณ.โตเกียว - [ 22 พ.ค. 51 06:45:45 ]

ความคิดเห็นที่ 32 อ่านเรื่องรักสี่เส้าแล้วอดหัวเราะคนเดียวไม่ได้เลยค่ะ ลูกสาวคุณfruitlove น่ารักและผิวสวยจังเลยค่ะ จากคุณ : morinaga - [ 22 พ.ค. 51 08:11:01 ]

ความคิดเห็นที่ 33 ขอบคุณค่ะ  คุณแม่บ้านคนสวย ณ โตเกียว เวลาไปไหนมาไหนกับลูกสาว ไม่ค่อยมีคนเชื่อว่าแม่กับลูก เขาคิดว่าเป็นพี่กับน้อง แต่ได้ยินมี่จังเรียกแม่ๆ แล้วก็ตกใจ ฮ่าๆๆๆ ช่วงนี้ยุ่งๆค่ะ เดี๋ยวว่างๆจะมาเขียนต่อค่ะ จากคุณ : อดีตนักกินจุก - [ 23 พ.ค. 51 08:36:25 ]

ความคิดเห็นที่ 34 ไม่รู้จะยังมีคนคลิ๊กเข้ามาอ่านไหม ไม่อยากตั้งกระทู้ใหม่ เสียดายพื้นที่ เอาเป็นว่า เข้ามาอัพเดทเล่าเรื่องสนุกๆ ให้ฟังค่ะ บางคนที่เข้าไปในเสปสของแม่มี่จังคงได้อ่านไปบ้าง สำหรับคนไม่ได้เข้า ไปก็ถือโอกาสเล่าให้ฟังเลยนะคะ เรืองสนุกๆ ของคุณแม่คุณลูก อาทิตย์ก่อนโน้น ก็ปกติธรรมดาวันหยุดเสาร์อาทิตย์ พ่อแม่ลูก จะชอบขับรถเที่ยวกัน ไปเดินเล่นชายหาด เก็บหอย ก่อกองทรายเล่นกัน วันนั้น กลับบ้านช้ากันหน่อย ก็เลยแวะทาน่ข้าวที่ห้างจัสโก้กัน ทานข้าวเสร็จ ก็เป็นธรรมเนียมของแม่บ้าน วินโดช๊อปปิ้ง แวะทุกร้านที่เดินผ่าน ฮ่าๆๆๆ แล้วที่ที่ไปประจำ ก็คือร้านหนังสือ ที่บ้านชอบอ่านหนังสือกันทุกคนค่ะ นานมากๆ เป็นปีสองปี ที่ไม่ได้ซื้อหนังสือแฟชั่นมาอ่าน มาดู วันนั้นผ่อนคลายเสียหน่อย หยิบหนังสือแฟชั่นมาเล่มหนึ่ง ตอนกลับก็นั่งเปิดดู ในรถ ดูภาพไป เปิดไปเจอ หน้าที่เขารับสมัครนางแบบ จากทางบ้าน ก็ไม่มีไร มาก กติกา ก็เป็นคนที่มีเวลา สามารถ รับงานได้เสาร์อาทิตย์ อาจจะมีนัดถ่ายแบบ บ้าง ที่โอซาก้า หรือไม่ก็โตเกียว เท่าๆที่ดูนางแบบที่เคยทำมาก่อน ก็โอเค อายุ 27 ก็มี เราก็พูดเล่นๆ เขามีรับสมัครนางแบบด้วย เดี๋ยวแม่สมัครดีไหมลูก คุณพ่อบ้าน ขับรถไปหัวเราะไป ฝันกลางวันนะ เธอ ลูกสาวเลยบอกว่า สมัครเลยๆๆๆๆ เดี๋ยวมี่จังจะแต่งหน้าให้ ฮ่าๆๆๆ และแล้วเมื่อถึงบ้าน ทันทีเลยค่ะ ตอนเย็น ๆ ไม่ได้ทำกับข้าวด้วย ว่าง พ่อบ้านทำงานหน้าจอคอมไป ลูกสาว รีบบอกคุณแม่ว่า รีบล้างหน้าแต่งหน้านะ เดี๋ยวมี่จังจะช่วยปัดมาสคาร่าให้ ช่วงรอ มี่จัง จะจัดการเลือกเสื้อผ้าให้นะ คุณแม่ทำตามคำบอกลูกสาว พอแต่งหน้าเสร็จ มี่่จังช่วยแต่ง พอไปในห้อง ตกใจมาก มี่จังรื้อชุด ออกจากตู้เสื้อผ้าแม่มาเพียบเลย มี่ชุดไชน่าเดรส ชุดราตรีสีดำ  ชุดอื่นๆ แบบว่าออกงานสวยๆเพียบเลย ก็ลองใส่แล้ว เออ มันแปลกๆนะลูก แค่สมัรนางแบบต้องแต่งอย่างงี้เหรอ แม่เลยเปลี่ยนไปหยิบเสื้อที่ซื้อจากนิวซีแลนด์ เป็นเสื้อผ้าจากห้องเสื้อของดีไซเนอร์ชื่อดัง ประมาณว่า ได้มาตอนเขาลดราคา ฮ่าๆๆ ถ้าไม่ลด ก็ไม่กล้าแตะ แค่ไปในร้านก็ขนลุกแล้ว เสื้อผ้า ดีไซน์ประมาณว่า ตัวเดียวกับที่นางแบบ เขาเดินแหย่ง ๆ ในทีวี ที่ในร้านเขาเปิดโชว์ให้ดูเลย แค่ ห้าสิบเหรียญเอง มี่จังทำหน้างอน เดินหนีไปเลย แม่เรื่องมากจัง มี่จังไม่เลือกให้แล้วนะ เลือกเองแล้วกัน แล้วก็จัดการแต่งหน้าแต่งตัว ตากล้อง นั่งงกินลมอยู่ระเบียงแมนชั่น ทีระเบียงแมนชั่นค่อนข้างกว้าง ที่บ้านจะมีโต๊ะเก้าอี้ ไว้สำหรับนั่งกินลม ชมวิวทะเลไป แล้วเราก็ถ่ายทำแฟชั่น กันเอง ฮ่าๆๆ เปลี่ยนชุด หลายชุดทีเดียว แล้วก็ได้ภาพที่ถูกใจ ส่งเข้าไปประกวด โอ๊ะไม่ใช่ ส่งเข้าไปสมัครเพื่อรับการพิจารณา หลังจากถ่ายภาพเสร็จ ก็ได้ไปค้นหาข้อมูลในเนทเกี่ยวกับนิตยสารอีกรอบ และก็ได้รู้ว่า เขากำหนดอายุไว้ที่ ยี่สิบห้า เศร้านิดๆๆๆ ก็เรา สามสิบแล้ว อายุเกิน มาห้าปีเลย ก็ล้มเลิกความตั้งใจไป วันต่อๆมา ลูกสาว ก็เข้ามาถามทุกวันเลย แม่ส่งไปสมัครหรือยังน่ะ ยังเลยลูก แม่ไม่ส่งแล้ว แม่น่ะสามสิบ ลูกสาวเลยบอกว่า ส่งไปเถอะเสียดาย แม่น่ะ หน้าตาอ่อนกว่านางแบบในหนังสือเล่มนั้นอีก สามสิบก็ส่งไปสิ ไม่เห็นเป็นไร ลูกสาวตัวน้อยให้กำลังใจ เอาก็เอาไว้ รู้ทั้งรู้ว่า อายุเกิน แถมหน้าตาธรรมดามากๆ ตัวเตี้ยอีกต่างหาก แต่คนที่สูง ร้อยห้าสิบ ที่เข้ารอบสุดท้ายก็มีไม่ใช่เหรอ ไหนๆก็ถ่ายภาพแล้ว ไม่อยากให้ลูกสาวเสียใจด้วย เลยส่งใบสมัครไป และแล้ว ก็มีโทรศัทพ์จาก ทางนิตยสาร ตกลงโอเค ผ่านฉลุยจ้ะ ใครอยากรู้ว่า อดีตนักกินจุกประจำห้องนี้ หน้าตาต๊องๆขนาดไหน ก็ลอง หยิบเปิดดูที่ร้านหนังสือนะคะ จะมีวางขาย เดือน กรกฏาคม วันที่เจ็ด ชื่อนิตยสาร AneCan แม่บ้านท่านอื่นๆ สนใจ อยากทำอะไร ท้าท้าย แล้วคุณมีความมั่นใจ และสนใจด้านแฟชั่น ความสวยความงาม ก็ลองสมัครดูนะคะ เอาข่าวมาบอกเล่า ไม่แน่ในอนาคตอาจจะมีนางแบบหน้าใหม่ เป็นเพื่อนๆสมาชิกจากห้องนี้ก็ได้ รู้สึกว่าแม่บ้านห้องนี้หน้าตาสวยๆหลายคนเลย แล้วว่างๆ จะหาอะไรมาเล่าให้อ่านเล่นๆค่ะ จากคุณ : อดีตนักกินจุก - [ 28 พ.ค. 51 07:35:14 ]

ความคิดเห็นที่ 35 ลืมไป ไม่ใช่เป็นนางแบบประจำนะคะ แค่นางแบบจากทางบ้าน มีภาพมีคำสัมภาษณ์นิดๆหน่อยๆ เพื่อเป็นสีสันของหนังสือ คือพึ่งสมัครไปเมื่อ ไม่กี่อาทิตย์เอง มันด่วนจี๋กระทันหัน ภาพที่ลงก็ถ่ายเองแต่งหน้าเอง อนาคตไม่แน่ ฮ่าๆๆ ฝันไกลเลยนะเรา จากคุณ : อดีตนักกินจุก - [ 28 พ.ค. 51 07:37:26 ]