Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | Chat | PanTown.com | BlogGang.com | Torakhong.org | GameRoom


    คุณคิดว่าเหตุการณ์อย่างนี้เกิดกับคุณมันยุติธรรมหรือไม่ค่ะ

    เมื่อวานดิฉันคิดว่าเป็นวันที่เลวร้ายของดิฉันวันหนึ่งล่ะค่ะ จะไม่ให้เลวร้ายได้อย่างไรค่ะ มาเข้าเรื่องเลย

      ดิฉันเรียนอยู่ที่วิทยาลัยในอเมริกาแถวแคลิฟอร์เนีย ดิฉันเป็นคนที่เรียนเรียกว่าดี ถึงดีมาก เพราะแต่ล่ะวิชาความคาดหวังของดิฉันคือ จะต้องได้เกรดเอ มีวิชาหนึ่งดิฉันคาดหวังไว้แล้วว่าต้องได้เอแน่นอน เพราะตอนนี้คะแนนดิฉันได้ถึง 94 %  เหลืออีกหนึ่งสัปดาห์ก้จะจบคอร์สแล้ว

       วิชานี้คือ Ethics in Business  อาจารย์ให้ทำรายงานและให้มารายงานหน้าชั้นทุกคนด้วย Power Point  คะแนนรวมประมาณ 20 %  ดิฉันได้ส่งรายงานไปเรียบร้อยแล้ว ก็เหลือแต่รายงานหน้าชั้น  ด้วยความที่ดิฉันสะเพ่ร่าเองด้วย ไม่ได้อ่าน Syllabus ถ้าแปลเป็นไทยก็คือคล้ายกับรายละเอียดเกี่ยวกับการเรียน การสอนของอาจารย์สำหรับวิชา แต่ละวิชา ว่าอาจารย์ต้องการอะไรและเราต้องเตรียมทำอะไรบ้าง

         ใน  Syllabus ระบุว่าอาจารย์จะไม่บอกว่าวันไหนใครออกมาพูด นักเรียนต้องเตรียมตัวให้พร้อม ถ้าชื่อใครถูกจับออกมาก็ต้องออกมาพูด และในวันที่มีการออกมาพูดหน้าชั้น ถ้านักเรียนคนใดมาสายห้องจะปิด หรือขาดเรียนวันที่เรียกออกมาพูดก็ไม่มีสิทธิได้ออกมาพูดหน้าชั้น คะแนนส่วนนั้นของดิฉันได้หายไปแล้วค่ะ

        ดิฉันไม่ได้อ่านจริง ๆ และอาจารย์เค้าก็บอกว่าเค้าได้บอกมากว่าหนึ่งครั้งแล้วในอีเมลล์ดิฉันเขียนไปขอโทษอีกครั้ง ในความผิดที่ดิฉันมาสาย

      อาจจะเพราะวันที่อาจารย์บอกดิฉันมาสายก็ได้จึงไม่ได้ยิน สำหรับห้องดิฉัน นักเรียนเค้ามาสายกันประจำ  อาจารย์ก็ไม่เคยว่าอะไร   ดิฉันก็เพิ่งครั้งนี้ล่ะค่ะ และดิฉันก็ไม่ดีเองที่พอรู้ว่าจะมีการพูดหน้าชั้นในสัปดาห์นี้ ตอนเลิกเรียนไม่ยอมถามอาจารย์ ดิฉันคิดว่าอาจารย์คงจะบอกว่าวันนี้ใครพูด ครั้งต่อไปใครพูด เพราะทุกคลาสที่ดิฉันเรียน ถ้ามีการออกมาพูดหน้าชั้น อาจารย์จะกำหนดว่าใครพูด ไม่เคยมีเหตุการณ์อย่างนี้ ไม่ได้แก้ตัวน่ะค่ะ ดิฉันยอมรับผิดค่ะ

      พอดิฉันได้ยินเพื่อนที่เรียนด้วยกันถามดิฉันว่าเตรียมตัวออกมาพูดวันนี้หรือไม่ ดิฉันบอกไม่เห็นรุ้เรื่องเลย เพื่อนดิฉันบอกว่าเธอก็ไม่รู้เหมือนกัน แต่เพราะตอนเลิกเรียนเธอถามอาจารย์ เธอจึงรู้ เธอบอกว่าให้ดิฉันเตรียมพิมพ์รายละเอียดที่ออกมาพูดด้วย  ดิฉันคิดในใจไม่เป็นไร พูดก็พูดเพราะดิฉันก็เตรียมตัวมาเหมือนกัน อาจจะไม่มีเอกสารประกอบแจกเพื่อน ๆ ก็ไม่เป็นไร

      แล้วเพื่อนดิฉันก็เดินเข้าห้องไป ดิฉันจึงรีบไปที่ห้องคอมฯ เพื่อพิมพ์เนื้อหาที่จะพูดหน้าชั้น เครื่องพิมพ์ก็ช้ามาก ใช้เวลาตั้งสิบกว่านาที ปรากฏว่าดิฉันไปเลท เห็นห้องล๊อกก็คิดว่าอาจารย์งด แต่อย่างไงเพื่อความแน่ใจเดินเข้าไปที่สำนักงาน เพื่อสอบถามเจ้าหน้าที่เพื่อความแน่ใจดีกว่าอาจารย์งดหรือไม่

      เจ้าหน้าที่ก็น่ารักมากค่ะ บอกว่าไม่น่าเป็นไปได้ ไม่เป็นไร เธอมีการ์ดเปิดห้องให้เข้าไปดู เพื่อความแน่ใจ พอเปิดเข้าไปนักเรียนอยู่กันเต็มห้อง และดิฉันเห็นนักเรียนคนหนึ่งออกมารายงานหน้าชั้น

      ดิฉันก็จะเข้าไปนั่งตามปกติ อาจารย์เดินเข้ามาและบอกให้ดิฉันออกไปจากห้อง ไม่มีสิทธิเข้าห้อง เพราะมาสายและไม่รู้ว่าวันนี้จะมีชื่อดิฉันออกมาพูดหรือไม่

      เท่านั้นล่ะพอดิฉันได้ยิน อายก็อาย ความหวังที่จะได้เอในวิชานี้ถล่มทลายเลย ดิฉันเรียนดี ขยัน ไม่เคยขาดเรียน ส่งการบ้านตลอด เวลาสอบทุกครั้งก็ทำคะแนนดีมาตลอด

       บัดนี้ได้พังทลายลงแล้ว แต่อย่างไรดิฉันก็ยอมรับความผิดของตัวเองด้วยที่ไม่ยอมอ่านSyllabus ที่อาจารย์แจกให้ครั้งแรก และมาสาย ดิฉันรับความผิดค่ะ  แต่ทั้งนี้อาจารย์คนนี้น่าจะดูประวัติการเรียนของดิฉัน การมาสม่ำเสมอไม่เคยขาด และตั้งใจเรียนตลอด ไม่เคยมาสาย นี่เพิ่งเป็นครั้งแรก

       ดิฉันตัดสินใจส่งอีเมลล์ไปหาอาจารย์ท่านนี้อีกครั้งค่ะ ในอีเมลล์ก็บอกว่าดิฉันยอมรับผิดที่มาสาย ดิฉันมีโอกาสจะได้ไปพูดหน้าชั้นหรือไม่

       อาจารย์ตอบมาแบบตัดพ้อดิฉันว่าได้บอกมากว่าหนึ่งครั้งแล้วว่าไม่ให้มาสายและถ้าใครขาดวันที่เรียกชื่อ ก็ไม่มีสิทธิได้ออกมาพูดอีก แล้วดิฉันก็ถูกเรียกชื่อ จึงไม่มีสิทธิออกมาพูดอีกแล้ว  ดิฉันคิดในใจดิฉันขาดเรียนก็เพราะอาจารย์ไม่ให้ดิฉันเข้าห้อง และอีกอย่างถ้าดิฉันได้ยินอาจารย์พูด ดิฉันจะโง่หรือที่เดินเข้าไปหาเจ้าหน้าที่ให้เค้าเปิดประตูห้องให้ เพราะห้องล๊อค

         แต่อย่างไรดิฉันก็ต้องโทษตัวเองค่ะ ดิฉันผิดเอง แต่น้อยใจค่ะเพราะไม่เคยมาสายเลย นี่ครั้งแรก แล้วก็เป็นนาทีสำคัญด้วย ทำไมไม่มาสายครั้งอื่น ต้องมาสายครั้งนี้ด้วย แล้วนี่ตั้ง ยี่สิบเปอร์เซนต์การเรียนดีของดิฉันในอดีตไม่ได้มาช่วยอะไรเลยหรือ ดูหนังสือหนัก  ทำรายงานหามรุ่งหามค่ำ  ใช้เวลาเรียนมาตั้งหลายเดือน มิหนำซ้ำวิชานี้ยังเป็นวิชาบังคับด้วย  ถ้าผ่านได้ก็บุญ ไม่ผ่านก็ต้องมาเรียนใหม่

       เท่านั้นแหละดิฉันปล่อยโฮ เลยค่ะ การมุมานะ ขยันเรียน ความใฝ่ฝันที่จะได้เอของดิฉันนี้พังทลายไปในพริบตา  ดิฉันเข้าใจค่ะว่ากฏต้องเป็นกฏ ถ้าดิฉันได้รับการอนุโลมคนอื่นก็จะเอาเยี่ยงอย่างและไม่มีการสิ้นสุด เป็นแบบอย่างที่ไม่ดี นักเรียนบางคนเห็นดิฉันทำได้ ก็ทำตาม

      ดิฉันรู้นิสัยอาจารย์ท่านนี้ดีค่ะ กฏต้องเป็นกฏ ไม่มีการผ่อนผันและดิฉันก็ผิดโดยไม่ไปอ่าน Syllabus ให้ละเอียดและมาเลท แต่ดิฉันอยากให้ท่านอาจารย์ยืดหยุ่นสำหรับบางเคสค่ะ

      เชื่อไหมค่ะ ดิฉันไม่เป็นอันกินอันนอน นึกถึงฝันร้ายนี้ตลอด นี่แค่ไม่กี่นาที และเพิ่งทำผิดมาครั้งเดียว ทุกอย่างพังในพริบตา

    แก้ไขเมื่อ 30 พ.ค. 51 09:48:11

    จากคุณ : สวยตลอดกาล - [ 30 พ.ค. 51 06:03:53 ]

 
 


ข้อความหรือรูปภาพที่ปรากฏในกระทู้ที่ท่านเห็นอยู่นี้ เกิดจากการตั้งกระทู้และถูกส่งขึ้นกระดานข่าวโดยอัตโนมัติจากบุคคลทั่วไป ซึ่ง PANTIP.COM มิได้มีส่วนร่วมรู้เห็น ตรวจสอบ หรือพิสูจน์ข้อเท็จจริงใดๆ ทั้งสิ้น หากท่านพบเห็นข้อความ หรือรูปภาพในกระทู้ที่ไม่เหมาะสม กรุณาแจ้งทีมงานทราบ เพื่อดำเนินการต่อไป



Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | Chat | PanTown.com | BlogGang.com | Torakhong.org | GameRoom