สมัยเรียนเพื่อนบางคนอุตส่าห์เสียเงินไปเช่าหอใกล้มหาวิทยาลัยเพื่อที่จะได้เดินทางไปเรียนสะดวก แต่ทุกเช้าและเย็นก็ต้องนั่งมอเตอร์ไซต์รับจ้างไปเรียน พอสุดสัปดาห์ก็เสียเงินไปเข้าฟิตเนสแพงๆ สำหรับเราที่ที่บ้านฐานะไม่ได้ดีอะไร อยากช่วยพ่อแม่ประหยัด แค่ค่ารถมอเตอร์ไซค์รับจ้างวันละ20บาทก็ไม่อยากจะเสีย เพราะไหนๆก็เสียเงินมาเช่าหอใกล้มหาวิทยาลัยแล้ว ก็เดินเร็วๆเอา ไม่เสียเวลาอะไรเลยเพราะเป็นคนเดินเร็ว ผลที่ได้ร่างกายแข็งแรงมาก แต่เพื่อนบางคนมองประหลาดๆว่าเราขี้เหนียว แต่เพื่อนบางคนก็เข้าใจ แต่เราไม่สนใจเพราะรู้ว่าทำอะไรอยู่ ดีทั้งกับตัวเอง ครอบครัวและโลกของเรา หลายๆอย่างที่เคยทำมานานแล้วในการประหยัดพลังงานและลดการใช้ทรัพยากรก่อนที่จะมีกระแสโลกร้อนเสียอีก บางคนคนมองว่าเราประหลาด ไม่เข้าใจเรา แต่เราก็ยังทำต่อไป บางคนที่รู้จักที่ออสเตรเลีย ไม่เคยปลูกต้นไม้ ไม่เคยทำอะไรเพื่อสิ่งแวดล้อม ใช้ทรัพยากรแบบสิ้นเปลืองสุดยอด แบบที่ว่าแค่nappies ที่ใช้แล้วของลูกต้องซื้อถุงพลาสติกแบบมีกลิ่นหอมมาใส่สำหรับทิ้งโดยเฉพาะ แต่เวลาเกิดผลทางธรรมชาติตอบกลับมาก็มานั่งบ่นว่าทำไมๆถึงเกิดแบบนี้ เวลาเห็นคนน่าสงสารแล้วก็พูดว่าสงสารจัง แต่ไม่เคยลงมือทำหรือลงมือช่วยอะไรใคร ตอนที่น้ำขาดแคลน ทางการบอกว่าจะเอาน้ำที่บำบัดแล้วกลับมาให้ใช้ ก็ลุกขึ้นมาโวยวายว่าทำไมต้องเอาน้ำอึมาให้เราใช้ด้วย ไม่เอานะ แต่ตัวเองและทุกๆคนก็มีส่วนในการทำน้ำเสีย บางทีก็เหนื่อยใจเหมือนกันกับบางคนที่ต้องรอให้ใครมาบอกว่า ถึงเวลาแล้วๆ แล้วค่อยลุกขึ้นมาทำอะไรตามกระแสแล้วก็ทำไปเพียงแค่มันเป็นกระแส ไม่ได้ทำด้วยหัวใจ หันมาถือถุงผ้า แต่เปลี่ยนแบบถุงผ้าทุกวัน ไม่อยากถือซ้ำแบบกัน เดี๋ยวคนว่าใช้ของซ้ำหรือว่าถือแล้วไม่เข้ากับเสื้อผ้าหรือว่าเชย หลายๆคนที่ทำดี อย่างดาบวิชัยที่ปลูกต้นไม้มากมาย แรกๆคนหาว่าเค้าเป็นบ้า ต้องใช้เวลานานหลายปีมากๆกว่าคนจะเข้าใจ ทำไมต้องใช้เวลานานขนาดนี้กว่าคนจะเข้าใจว่าใครทำดี ทำให้รู้สึกแปลกใจว่าคนส่วนใหญ่มีแนวคิดอย่างไร ที่คนทำดีแล้วหาว่าบ้า แล้วพอเค้าเริ่มได้รางวัลแล้วถึงจะหันมายอมรับเขา หรือในทางกลับกันในบางมุมที่คนดีถูกยกย่องซะจนเป็นเทวดามันก็ทำให้เราคิดว่า การทำดีเป็นเรื่องแปลกในสังคมไปแล้วหรือ หรือคนทำดีเป็นของหายาก อาจจะฟังดูแล้วขัดแย้งกันในความคิด แต่ก็อือ.....พูดยากแฮะ แค่อยากสื่อว่าบางทีก็รู้สึกว่าเหมือนคนทำดีเป็นเรื่องแปลกในสังคม มันเหมือนเรื่องที่ทำยากหรือยังไงหรือบางคนมองว่าทำไปทำไมหรือยังไง ที่บอกว่าเหนื่อยใจ ไม่ได้หมดกำลังใจนะ ก็ยังทำต่อไป มันเหนื่อยใจเหมือนกับ เวลาแม่บ้านถูบ้านแล้วพื้นยังเปียกๆอยู่แล้วก็มีคนเดินย่ำผ่านไปแบบไม่เกรงใจไม่รู้ร้อนรู้หนาวมั่งหรือบางคนเกรงใจก็ย่ำแบบปลายเท้าผ่านไปเพราะไม่มีทางเลี่ยง เปรียบเหมือนคนที่เห็นใจกันนะ แต่ไม่รู้จะทำไงนี่นา ช่วยไม่ได้มันจำเป็น หรือเหนื่อยใจแบบเราปลูกต้นไม้จนโตงอกงาม เฝ้ามองมันด้วยความชุ่มชื่นหัวใจแล้วก็มีคนมาทำลายต้นไม้เราจนตายอะไรอย่างนั้น หรือการที่เราขึ้นรถโดยสารสาธารณะในรูปแบบต่างๆเพื่อช่วยโลกประหยัดพลังงาน แต่เราต้องมานั่งดมกลิ่นควันรถของคนขับรถส่วนตัวที่ตัวเค้าไม่โดนผลกระทบของควันรถของใคร ทั้งของที่ตัวเองปล่อยออกมาและของคนอื่น เฮ้อ ก็เข้าใจว่าบางทีคนบางคนก็จำเป็นต้องนั่งรถส่วนตัวง่ะ เห็นบางทีรถคันเบ้อเริ่มเทิ่มขับแค่คนเดียว แต่ในบางทีที่ไม่จำเป็นไม่รู้ว่าเค้าหันมาช่วยนั่งรถสาธารณะกันบ้างหรือเปล่า เค้าจะคิดบ้างหรือเปล่าว่าความสบายของเค้ามันกระทบคนอื่น ไม่รู้ว่าจะบอกว่าเหนื่อยใจแบบไหน เลยเปรียบเทียบให้ฟังเล่นๆจะได้เห็นภาพอ่ะค่ะ
สำหรับวิธีการดำเนินชีวิตของเราคือ
บางอย่างไม่ต้องสวยมากก็ได้ บางทีความสวยที่ปรุงแต่งมากก็ทำร้ายโลกของเรา
ลดความสะดวกสบายลงบ้าง เวลาจะทำอะไรทุกๆอย่างเลยลองนึกภาพล่วงหน้าว่าถ้าทำอย่างนี้ลงไปแล้วผลที่ตามมาจะเกิดอะไรขึ้นต่อไป
ใช้ชีวิตให้ง่ายที่สุด อย่าเรื่องมาก อย่าหยุมหยิม ใช้ของของคนอื่นและของสาธารณะหรือของส่วนรวมเหมือนใช้ของของตัวเอง อย่าเห็นว่าฟรีแล้วใช้เกินจำเป็น
ในเมื่อยังต้องดำเนินชีวิตต่อไป ยังต้องล้างหน้า แปรงฟัน สระผม รับประทานอาหาร หยุดไม่ได้เลยกิจวัตรพวกนี้ แต่ก็ลดลงได้ด้วยการใช้อย่างคุ้มค่าที่สุด อย่าใช้อะไรเกินจำเป็น ทานอาหารให้หมด อย่าเลือกกิน อะไรที่แบบว่าทำมาประดับจานสวยๆแล้วทิ้งไปนี่ไม่จำเป็นเลย แล้วก็ตอบแทนธรรมชาติบ้าง ลองคัดแยกขยะดีๆ ส่วนที่รีไซเคิลได้ก็แยกไว้ ส่วนที่เป็นเศษวัสดุธรรมชาติก็เอามาทำเป็นปุ๋ย เมล็ดผัก ผลไม้ก็เอากลับมาปลูก แล้วจะรู้ว่าวันหนึ่งๆเราแทบจะไม่สร้างขยะที่เป็นขยะจริงๆซักเท่าไหร่เลย น้อยมากจริงๆ
ถึงจะยังเป็นส่วนน้อย แต่เห็นหลายท่านในห้องนี้ที่ทำกันอย่างจริงจังมานานแล้ว ก็รู้สึกยินดีค่ะถึงจะน้อยแต่ก็ยังดีกว่าไม่มีใครทำเลย
บางทีก็รู้สึกดีเหมือนกันที่ข้าวของแพงขึ้น(ถึงจะกระทบตัวเองด้วยก็ตาม)เพราะมันช่วยยั้งไม่ให้คนบริโภคเกินจำเป็นได้
มหาตมะคานธีบอกว่า ทรัพยากรของโลกมีเพียงพอสำหรับทุกชีวิตบนโลกแต่ไม่มีวันเพียงพอเลยสำหรับคนโลภแค่คนเดียว
แก้ไขตกหล่นค่ะ
แก้ไขเมื่อ 17 มิ.ย. 51 23:09:21
แก้ไขเมื่อ 16 มิ.ย. 51 18:22:58
แก้ไขเมื่อ 16 มิ.ย. 51 15:26:16
แก้ไขเมื่อ 16 มิ.ย. 51 15:16:37
มาช่วยกันประหยัดพลังงานกันเถิด
แวะมาบอกคุณป้าเองค่ะ ว่าหนูหย๋ามทำอยู่หลายๆ อย่าง และ ทำมานานหลายปีแล้วค่ะ
หรืออย่างเรื่องการพกถุงผ้าไปช็อปปิ้ง และ พยายามปฏิเสธถุงพลาสติกนี่ หนูหย๋ามทำมาไม่ต่ำกว่า 15-16 ปีเห็นจะได้แล้วค่ะ
ส่วนเรื่องที่จะเล่าต่อไปนี้เนี่ย สดๆ ร้อนๆ เลยค่ะ เพิ่งเกิดขึ้นเมื่อสี่ห้าวันมานี้เอง 
Oh........แล้วก่อนที่จะลาจากกระทู้นี้ไปชั่วคราว (ฮี่ฮี่ฮี่......แปลว่าจะกลับมาเที่ยวที่นี่อีกแน่นอนค่ะ)
ปล. 1 เรื่องรีดหลอดยาสีฟัน เรื่องตัดหลอดยาสีฟัน แล้วเอามาใช้ต่อได้อีกหลายวันเนี่ย.....แม่หนูสอนมาตั้งแต่เด็กๆ แล้วค่ะ
สวัสดีคุณ ป้าเองค่ะ และ สวัสดีพี่ตา คุณ ta/'o-o/' ด้วยค่ะ 
"เรื่องพนักงานห้างร้านไหว้ลูกค้านี่เขาเอามาจากญี่ปุ่นกระมัง
"เมื่อก่อนไม่มีประกาศภาษาไทยด้วย ไม่ทราบเดี๋ยวนี้มีหรือยัง สายการบินอื่นเขาประกาศเป็นภาษาของเขาก่อนเพื่อนเลย" 
ว่าแล้นนน ก็มีเรื่องเล่าให้ฟังอีกเรื่อง เกี่ยวกับเรื่องไหว้ๆ ประหลก ประหลก แบบไร้ทิศทางทำลายวัฒนธรรมดั้งเดิมให้ฟังกันอีกสักเรื่องค่ะ
อยากแปะรูปมั่งจัง จะลองขอยืม Log in ของลุง
