PANTIP.COM : H6788313 จะไม่กลับหลัง ถ้ายังไม่ได้ดี [ชีวิตในต่างแดน]

ความคิดเห็นที่ 24

ความรักของแม่ยิ่งใหญ่และบริสุทธิ์เสมอ
ตัวอย่างเล็กๆ เมื่อ20ปีที่แล้วตอนผมคัดเลือกทหาร

แม่ไม่เคยออกไปแสดงตัวอะไรเลยไม่ว่าจะที่โรงเรียนที่ผมเรียนหรือที่อื่นๆ
เพื่อนและคนรู้จักไม่มีใครรู้จักแม่ผม
บ้านผมอยู่ไกลจากโรงเรียนมากและในหมู่บ้านซึ่งล้อมรอบไปด้วยไร่ข้าวโพดมีผมกับน้องชาย2คนเท่านั้นที่ได้เรียน
ทำผิดกฎระเบียบของโรงเรียนทางอาจารย์จะส่งจดหมายถึงผู้ปกครองโดยฝากผมไปให้พ่อกับแม่
เพราะไม่มีการสื่อสารด้านอื่นๆหรือโทรศัพท์
จดหมายจึงไม่เคยถึงผู้ปกครองของผมเลย
ก่อนจบม.ศ.5กำลังเริ่มมีแฟน รู้สึกโลกเป็นสีชมพูและคิดว่าทำหรือ ไม่ทำอะไร ได้ทุกอย่าง
ถ้าการกระทำนั้นจะทำให้ผมกับผู้หญิงคนนั้นต้องห่างหรือเลิกรักกัน
แม้กระทั่งการให้เขาพบกับแม่ก็เป็นสิ่งที่ไม่ควรเป็นอย่างยิ่ง เพราะกลัวแฟนรับไม่ได้กับความเป็นคนบ้านนอกของแม่
แม่จะชอบใส่ผ้าถุงครั้งละ 2 ผืน ผืนใหม่แม่จะใส่ไว้ข้างในคลุมทับด้วยผืนเก่า และจะทำอย่างนั้นทุกครั้งไม่ว่างานหลวงหรืองานราษฎร์ ด้วยเหตุผลที่ว่า”เดี๋ยวผ้าแม่จะเก่าเร็ว”

ในวันที่ผมคัดเลือกทหาร

ผมไม่ได้กลับบ้านโดยบอกแม่ว่าต้องการความสะดวกในการเดินทาง
โดยไม่ลืมกำชับแม่ว่า แม่อย่าไปนะ
ผมนัดกับแฟนเจอกันที่หน่วยคัดเลือก หลังจากนั้นมีการเข้าแถวร้องเพลงชาติ แยกหมวดหมู่ ตรวจความพร้อมของร่างกาย แล้วแยกประเภทอีกครั้งเป็นดีหนึ่งประเภทหนึ่งหรือดีหนึ่งประเภทสองตามความสมบูรณ์ของร่างกาย จบลงด้วยการฉีดวัคซีนแล้วปล่อยออกไปทำอะไรตามสบาย
จนกว่าจะเรียกจับใบดำใบแดงในตอนบ่ายโดยเรียงตามลำดับเลขที่ของหมู่บ้าน
ผมออกมาจากจุดคัดเลือกผมยังไม่รู้ว่าแฟนผมอยู่ใหน แต่คนแรกที่ผมเห็นคือแม่ของผม
เดินหิ้วตะกร้าหมากตรงมาหา (แม่จะมีตะกร้าหมากเคียงข้างทุกสถานการณ์)
ผมไม่พูดอะไร แต่ก็แอบไม่พอใจที่แม่มา เพราะอาจจะทำให้เหตุการณ์แห่งความรักของผมมันไม่ค่อยเวิอร์ีค
ผมมองเลยแม่ไปข้างหลัง คิดในใจว่าขออย่าให้แฟนเรามาเจอกับแม่ตอนนี้เลย
ผมรู้สึกมีดินปนทรายโรยลงมาบนหัว พร้อมได้ยินเสียงแม่กำกับอยู่ข้างๆ
“เป็นดินจากจอมปลวกแถวนี้แหละ แม่ไปขอให้ท่านช่วย”
คุยกับแม่ด้วยความกระสับกระส่ายเห็นแม่ล้วงเอาห่อผ้าเช็ดหน้่า
ซึ่งห่อทับด้วยถุงพลาสติคอีกชั้นแน่ละมันเป็นห่อเงิน หรือกระเป๋าสะตางค์ของแม่
แม่คลี่มันออก จนมองเห็นแบ๊งค์ร้อยกับแบ๊งค์ยี่สิบอีกจำนวนนึง
แม่ตั้งท่าจะหยิบแบ๊งค์ยี่สิบแต่ผมใม่รอ แย่งหยิบแบ๊งค์ร้อยเอามาจนได้ แม่ถามว่าเอาไปทำไมเยอะแยะ ข้าวแม่ก็ห่อมาให้นะ
ตอนนั้นรู้สึกว่าใครที่กินข้าวที่ห่อมาจากบ้านนั้นเป็นอะไรที่เชยและดูไม่ดีมาก
ผมได้เงินแล้วก็เดินจากแม่เดินไปหาแฟน แต่หากันไม่เจออาจเป็นเพราะคนมาก
ผมไปหากินข้าวด้วยเงิน100ที่ได้มาจากแม่
จนเกือบจะอิ่มเลยมีเวลามองไปรอบๆร้านค้า
ผมมองเห็นคนที่ผมคิดว่าเขาเป็นแฟนนั่งอยู่ในกลุ่มคนซึ่งคงจะเป็นพี่น้องหรือญาติที่มาจากหมู่บ้านเดียวกัน
เขากินเขาสนุกและเขาคงอิ่มกันถ้วนหน้า
แล้วแม่ผมล่ะ แม่ผมได้กินอะไรหรือยัง
ผมแหวกกลุ่มคนออกไปจากร้านวิ่งไปที่เก่าที่ผมเจอกับแม่
แม่ไม่อยู่ตรงนั้นแล้ว
แม่ผมไปใหน ผมเริ่มปวดแขนจากวัคซีนที่ฉีดเมื่อเช้า
แต่เงินที่ผมเอาของแม่มา และส่วนที่เหลือมันคงพอแค่ค่ารถใ้ห้แม่กลับบ้านได้เท่านั้น
ผมอยากให้แม่ได้กินก๋วยเตี๋ยวเหมือนกับที่ผมได้กิน แม่อยู่ใหนนะ ผมคิดถึงและอยากเจอแม่จนลืมปวดแขน
ผมมองหาแม่ในกลุ่มคนไม่เจอจึงมองหารอบนอกบ้าง
ตามต้นไม้,ตามเพิง ที่คิดว่าแม่จะอยู่
แต่แม่ไม่ได้อยู่ในบริเวณจุดคัดเลือก
ความที่แม่ไม่ได้มาพร้อมคนอื่น แม่เลยไม่รู้ว่าคนในหมู่บ้านเขาไปนั่งกันที่
ใหน
ผมมองออกไปที่ถนนซึ่งมีศาลาพักร้อนอยู่ตรงนั้น
ผมเดินเข้าไปที่ศาลา แม่ผมนั่นเองแม่ผมกำลังจะกินข้าวที่ห่อมา แม่คงอายเหมือนกันที่ไม่ีเงินซื้ออย่างอื่นที่อร่อยกิน เลยต้องห่อข้าวมาแล้วแยกออกมาไกลๆเพื่อมากินข้าว
ผมเดินเข้าไปหาแม่
กินข้าวหรือยังลูก แม่ห่อข้าวมาื่เื่ผื่อนะ กินซะสิ
ผมนั่งลงข้างแม่ แม่กำลังแกะห่อข้าวซึ่งห่อด้วยใบตองซึ่งโดนความร้อนของข้าวลวกจนดำ
แม่คงรีบและห่อข้าวมากินตอนที่ข้าวยังร้อนๆ
ห่อข้าวที่แม่เตรียมมามี 2ห่อ
แม่หยิบห่อแรกขึ้นมาพลิกๆซ้ายขวาแล้ววางลงใป แล้วแม่ก็หยิบอีกห่อขึ้นมา
แม่แกะออกเป็นข้าวเหนียวที่มีปลาทูกับน้ำพริกแห้งวางอยู่มุมหนึ่งของห่อข้าว
ผมกะจะชิมดูก่อนถ้าอร่อยถึงจะกิน ไม่ค่อยหิวอาจเป็นเพราะได้รองท้องมาบ้างแล้ว
ผมหยิบปลาทูของแม่ขึ้นมาจริงๆแล้วปลาทูที่เห็นมันมีอยู่แค่ครึ่งตัว แม่เอาด้านที่เป็นกระดูกคว่ำลง พอมองจากด้านบนจึงดูเหมือนมีปลาทูทั้งตัว
แม่คงแบ่งตำน้ำพริกที่เห็นแล้วห่อมากินด้วย
ผมเอาปลาทูวางลงแล้วหยิบห่อข้าวอีกห่อซึ่งแม่ห่อมาเื่ผื่อผม
มันมีปลาทูเต็มตัวกับหมูทอดรวมกัน
ก้อนสะอื้นวิ่งขึ้นมาจุกที่คอหอย
แม่คงรู้เพราะแม่เป็นคนห่อเอง ว่าห่อใหนเป็นของผม แม่จึงวางลงไปแล้วหยิบอีกห่อขึ้นมา
ซึ่งหมายถึงแม่คงทำเครื่องหมายไว้ว่า่ห่อใหนแม่ตั้งใจเอามาให้ผมและห่อใหนแม่เตรียมมาเพื่อตัวเอง
เขียนต่อไปไม่ใหวแล้วครับ คิดถึงแม่มากจริงๆ (ร้องให้ดีไม๊น๊อ)
เรื่องเล็กๆในครอบครัวบางครั้งมันเกิดจากความรักของพ่อแม่จริงๆ
พ่อผมก็เหมือนกัน ผมรู้ว่าพ่อชอบกินขนมตาลใส่กระทงใบตอง
แต่ขนมที่แม่ค้านำมาขายหรือจะเรียกว่าเลหลังก็ได้
เพราะขนมมาหมดอยู่ที่บ้านของผม และจำนวนที่เหลือ ก็เท่าักับจำนวนลูกๆพอดี
พ่อบอกว่า"กินกันเถอะพ่อไม่ชอบ"
ถ้าผมย้อนวันนี้ไปเป็นวันนั้นได้ ผมจะบอกพ่อว่า"พ่อกินขนมตาลเถอะ ผมไม่ชอบ"ให้พ่อได้ยินบ้าง แต่พ่อก็ไม่อยู่ให้ผมได้พูดอีกแล้ว
พ่อผมเป็นอัมพาตช่วยเหลือตัวเองไม่ได้ลิ้นพ่อแข็งพูดไม่ชัด
ผมลางานไปเยี่ยมและไปอยู่กับพ่อ
ผมอยากให้พ่ออยู่ในท่าที่สบายที่สุด
จึงไปซื้อเก้าอี้โยก"ฮ่องเต้"มาให้พ่อ
(พ่อนอนบนนั้นทีไรเหมือน"ฮ่องเต้"จริงๆ)
แต่ผมก็อยู่ดูแลได้ไม่นานเพราะความจำเป็นเรื่องงาน
วันผมจะกลับผมเข้าไปหาพ่อ
โดยบอกกับพ่อว่า ถ้าพ่อเข้าใจที่ผมพูดให้พ่อบีบมือผม แล้วพยักหน้านะ พ่อทำตามโดยพยักหน้าแล้วบีบมือผมทุกครั้ง
ผมเองก็หาคำพูดที่พ่อจะตอบรับ ผมได้ง่ายๆ
ผมบอกพ่อว่าผมต้องไปทำงานก่อนนะ พ่อบีบมือผมแล้วพยักหน้าอีกที
ผมกำลังก้มลงรวบรวมกระเป๋า เสียงจากคนเป็นอัมพาต และไม่ได้พูดมาตั้งนานแล้วบอกกับผมว่า
โอก ฮี อะ อู้ก พ่อผมคงใช้ความพยายมอยางมากที่จะพูดคำนี้ออกมา
่ผมมองพ่อ ตอนนั้นการบอกรักพ่อของลูกผู้ชายมันทำได้ยากมาก และไม่เคยพูดเลย
แต่ผมก็ได้พูดแล้ว พ่อผมคงได้ไปอยู่ในที่ดีๆคงด้วยแรงแห่งคำว่ารัก
ที่ผมพูดกับพ่อโดยไม่ต้องฝืนใจมาก่อนในครั้งนั้นและก็ครั้งเดียวเท่านั้นที่พ่อได้ฟัง

****************************************
กินข้าวกัีบแม่วันนั้นถึงแม้จะมีแค่ปลาทู 2ตัวครึ่งกับหมูอีกไม่กี่ชิ้น
แต่มันอร่อยที่สุดในโลกเลย
ผมรักแม่มากตั้งแต่วันนั้นโดยที่ไม่อายหากมีใครเห็น
ผมเองได้ใส่เสื้อผ้าใหม่ๆก็เป็นเพราะแม่ผมยอมที่จะใส่เสื้อเสื้อผ้าเก่าๆ ผมไม่อายเลยที่จะบอกทุกคนว่าผู้หญิงคนนี้นี่แหละคือแม่ของผม..ที่ผมรักที่สุดในโลก
แก้ไขเมื่อ 14 ก.ค. 51 15:07:44

จากคุณ : รักแม่ก็โทรหาแม่สิครับ (Muhin) - [ 14 ก.ค. 51 13:20:41 ]